განგსტერების სამოთხე (3)
ელენეს სახლი საღამოს რვის ნახევარი: მოვემზადე და დარწმუნებით ჩავიხედე სარკეში..ნორმალურია.გიორგის დავურეკე. –გამარჯობაა მე მზად ვარ სად ხარ შენ? –ელენეე ცოტა დამაგვიანდება ოფისიდან დამირეკეს გპირდები რაც შემიძლია მალე მოვალ. –მოხდა რამე? ყველაფერი კარგადაა გასვიანის საქმეზე? –კი ყველაფერი რიგზეა! უბრალოდ რაღაც დოკუმენტები დამრჩა მოსაწესრიგებელი და ნუ ნერვიულობ გასვიანი საკანშია. –კარგი! შემატყობინება რამე თუ მოხდება დროებით. მობილური გავუთიშე და ყავა მოვსვი რატომ მაქვს ასეთი ცუდი წინათგრძნობა. ამ დროს საკნების ოთახში: გასვიანი ისევ დაბმული იჯდა თვის ადგილას,მცველები თავის ადგილზე,პოლიციელები საუბრობდნენ ყველაფერი ჩვეულებრივად იყო. –რომელი საათია? იკითხა გასვიანმა –არ ინერვიულო საათზე მზის სინათლეს მაინც ვეღარასდროს ნახავ გამოეპასუხა მცველი. –მეც იგივე შემიძლია ვთქვა შენზე ჩაიჩურჩულა გასვიანმა და ცინიზმით სავსემ ჩაიცინა –რა თქვი?! –შენი სიცოცხლე დამთავრდა მოისმა უცხო ხმა და ოთახში დემეტრეს მეგობარი დათა შემოვიდა მის უკან კი დემეტრეს ბანდის წევრები იდგნენ. მცველი მათკენ შეტრიალდა,–ერთი წუთით თქვენ ვინხართ? აქამდე არასდროს მინახიხართ უთხრა დათას. –ეს მნიშვნელოვანი არარის...მაინც მოკვდები და აზრი? ჩაიცინა დათამ. ბანდის წევრებმა კი იარაღი დაუმიზნეს პოლიციელებმაც საპასუხოდ დაუმიზნეს იარაღი. –აქ როგორ შემოხვედით? იკითხა პოლიციელმა და მეორეს დაუყვია დაცვისთვის დაეძახათ. –ვთქვათ იმიტომ რომ ჩვენი უფროსი აქ დიდხანს გააჩერეთ ბიჭებო..ის მგრძნობიარეა თქვენ კი ასეთ ოთახში მას დეპრესიაში აგდებთ..თქვენ რა გინდათ რომ მან ვენები გადაიჭრას? სად არის აქ გულისხმიერება? ჩაიღიმა დათამ. –ხელები მაღლა თორემ გესვრი დაიყვირა ერთერთმა პოლიციელმა. –ბიჭებო..ბიჭებო უხეშობა საჭირო არარის გაუღიმა დათამ..ვხუმრობ გადაიხარხარა დათამ სახალისო არიქნება თუ ცოცხლებს დაგტოვებთ,მოკალით! –დემეტრეს ხალხმა იარაღი ისროლა.. ატყდა ერთი ამბავი დიდი მსხვერპლი იყო ყველგან ტყვიები ეყარა ბოლოს კი პოლიციელები დამარცხდნენ. –მხოლოდ ეს იყო?..ისინი კი ამბობენ,რომ ეს ყველაზე რთულად გსატეხი საკანია გაუკვირდა დათას. დათა საკნის ძელებთან მივიდა. –ჰეი უფროსო ცოტა დაღლილი ჩანხართ ასეთ სიტუაციაში გაიღიმა დათამ.კარგად გაერთე ბავშვებთან? ანიშნა მკვდარ სხეულებზე. –მოკეტე ეგ პირი იდიოტო! დაუღრიალა დემეტრემ. –უხასიათოდ ხარ როგორც ყოველთვის...დათა საკანთან მივიდა და დემეტრე გაანთავისუფლა. გასვიანმა საკანს გადმოაბიჯა და მიმოიხედა. –ბევრი დრო დაგჭირდა აიბზუა ცხვირი გასვიანმა. –ოუუუ უფროსო ვიცი რომ მოგენატრეთ...ხელი ხელში გაუყარა დათმ დემეტრეს. გასვიანმა კი მისი ცივი თვალებით მკვლელი მზერა ესროლა. დათა უცბად გაიწია რაც შეეძლო შორს.–მაპატიეთ ცოტა სენტიმენტალური გავხდი. –უბრალოდ წავედით აქედან –ტანსაცმელი გიყიდე რომ აქედან ამით არგახვიდე გაუცინა დათამ..და ტანსაცმელი მისცა. გასვიანმა მაისური გაიხადა და გამოუჩნდა ნავარჯიშები სხეული სადაც ძალიან ბევრი შრამი ქონდა..შემდეგ კი დათას მოტანილი ტანსაცმელი ჩაიცვა. –წავედით! გასცა ბრძანება. –კარგია აქაურობას მკვდარი სხეულებით სავსეს რომ ვტოვებთ? თანაც არავინ მიგვყავს.. –დღეს არა 1 საათის შემდეგ ელენესთან: კარზე კაკუნი გავიგე..მივედი და გავაღე..გიორგი კი თაიგულით ხელში იდგა რა ჯანდაბაა. –გიორგი? –ოუ ელენე მაგრად გამოიყურები. დიდი არაფერი მეცვა შავი მაისური წითელი იუბკა და კეტები თავზე შლიაპა მეხურა მოკლედ ასეთ ფორმაში იშვიათად ვარ.. –ეს შენ გამომიწოდა ყვავილები. –მე? მადლობა ძალიან ლამაზია გამოვართვის ყვავილების შეკვრა. –მიხარია რომ მოგეწონა და ბოდიში დაგვიანებისთვის. –პრბლემა არაა,მესმის,ზარები სამსახურიდან გამეცინა. –ნუ ხოო.. მზად ხარ? –კიი –მაშინ წავედით! მშვენიერი საღამო გავატარეთ ჯერ ვივახშმეთ მერე გავისეირნეთ და გიორგიმ სახლამდეც მომაცილა. მეორე დღე...სამსახურში: სამსახურში მივედი..ხმაური იყო. –ელენე! მოხვედი? მოვიდა გიორგი.. –აქ რამოხდა. –გასვიანი. –რაა? –გაიქცა. –რა? როგორ შეძლო? შენ თქვი რომ მასთან მცველებს გააგზავნიდი. –გავაგზავნე.. –ვიცოდი რომ აქ უნდა დავრჩენილიყავი. –და მომკვდარიყავი როგორც ესენი? –რა? რამის ჭკუიდან გადავედი. –ყველა მეხუთე სექტორის მცველი მკვდარია გესმის? დამხმარეეებთან დარეკვა ვერ მოასწრეს. ჯანდაბა ის კიდევ დავკარგე? არა ნამდვილად ჭკუიდან ვიშლებოდი.წამოვედი –საით? მკითხა გიორგიმ. არაფერი ვუპასუხე და წამოვედი გიორგიც გამომყვა. –დეტექტივო ლაშხი,დეტქტივო კიკვაძე ახლა კარგი დრო არაა სასაუბროდ თქვა განყოფილების უფროსმა. -მე მინდა რომ ყველა კვლავ დავაკავო გასვიანი. მოვითხოვე მკაცრად. –არშემიძლია..ეს ძალიან სახიფათოა იმის შემდეგ რაც გუშინ მოხდა. –და რავქნათ? თვისუფლად გავატაროთ ქალაქში იმისგამო რომ დასაჭერად სახიფათოა? უკვე ყვირილზე გადავდიოდი. –ახლა ჩვენ სხვა საქმეები გვაქვს მოსაგვარებელი,თავი დაანებე ამ საქმეს რადგან შენ და შენი სულელური ამბიცია მისი დაჭერის ჩემი ხალხის სიკვდილს იწვევს და მე აღარ ვაპირებ ხალხის დაკარგვას. –იქამდეც გინდოდა ამ საქმისთვის თავი დამენებებინ..მე ვიცი რომ შენ მისთვის მუშაობ და ცდილობ ის დაიცვა მაგრამ მე ამ საქმეს მოვაგვარებ სულ რომ ბოლო მოქმედება იყოს სიკვდილამდე. გამწარებული იმას ვამბობდი რასაც ვფიქრობდი. გიორგი გაშტერებული მიყურებდა. –ელენე!.. –ქალბატონო ლაშხი..ის რა საქმესაც მოკიდეთ ხელი თქვენ შესაძლებლობებზე ბევრად დიდია და თქვენ ცხვირი არუნდა ჩაყოთ ყველგან დაანბეთ ამ საქმეს თავი თორემ თქვენი სიკვდილით დასრულდება. დაწყნარებულად მითხრა განყოფილების უფროსმა. –თქვენი მუქარა მე არ მაშინებს მე ჩემი სათქმელი ვთქვი.. სასწრაფოდ გამოვვარდი მისი კაბინეტიდან და კარი გამოვიჯახუნე ოფისიც დავტოვე გიორგი კი კვლავ გამომყვა. –კარგად ხარ? მითხრა გიორგიმ –შენ როგორ ფიქრობ? ვუპასუხე გაღიზიანებულმა. –ვიცი,რომ ეს საქმე შენთვის ბევრს ნიშნავს მაგრამ იქნებ უფროსი მართალია და ამ საქმით საფრთხე გემუქრება. –არმჯერა რომ ამას ამბოს! გავბრაზდი გიორგიზე –ცუდად ნუ გამიგებ..მე არვამბობ რომ ის დაუსჯელი დარჩეს იმისგამო რაც გააკეთა მაგრამ მე არმინდა რომ დაშავდე... –ეს მაინც არამართლებს შენს სიტყვებს! ჩემთავს ჩემით მივხედავ! წასვლას ვაპირებდი მაგრამ გიორგიმ ხელი მომიკდა და მომაბრუნა. –ვიცი..მაგრამ ის ძალიან საშიშია ამიტომაც ნება მომეცი სახლამდე მიგაცილო. –შენ საკმარისი გააკეთე უკვე! გაბრაზებული და იმედგაცრუებული წამოვედი. ცოტახნის შემდეგ: გასვიანი სიგარეტით ხელში თავის დივანზე იჯდა ფეხი ფეხზე ქონდა გადადებული და აბოლებდა. –დათა..რაც გითხარი ის გააკეთე შეგიძლია ახლავე დაიწყო! ტუჩის კუთხე ჩატეხა. საშინელი ამინდი იყო წვიმდა და ციოდა. ქალაქი თითქმის ცარიელი იყო ან ელენე ვერ ამჩნევდა სხვებს თავისთვის მიდიოდა და თან ფიქრობდა..როდესაც მიხვდა რომ დაიკარგა. აქ საიდან მოვხვდი? უკვე გვიანია სახლში უნდა წავიდე.. მას ვიღაც დაუდგა უკნიდან და გათიშა ის კი ძირს დაეცა.. გათიშული იყო. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
