ალექსანდრე სახლში შეუშვა და თვითონაც მას მიყვა,ბავშვები იქვე იყვნენ ჩამწკრივებულები და საჩუქრებს არიგებდნენ. როდესაც ანანო დაიანახეს ფეხზე წამოხტნენ,უნდოდათ ,რომ მისთვისაც გადაეცათ საჩუქრეი,თუმცა როდესაც ის და ალექსანდრე გვერდი-გვერდ დაინახეს გაოცდნენ.ეს ორი ერთად იყო და ,ერთმანეთის გვერდი-გვერდ იდგნენ და არც მსოფლიო ომია ,არც დედამიწას შეუწყვეტია ბრუნვა.
-ვუაიმე,ხე სადარი-სალომე ფეხზე წამოიჭრა და ირგვლივ იყურებოდა,რათა სადმე ხე ენახა მისის შემხედავრე კი ყველას ეღიმებოდა.ბოლოს კი დამიანეს მიადგა და სამჯერ დაუბრახუნა თვში.-იმედია აწი სულ ეგრე გნახავთ. უკან მიბრუნებას აპირებდა თუმცა დამიანემ ხელი ჩაავლო და კალთაში ცაისვა.
-ესეიგი შენ იმის თქმა გინდა გინდა პრინცესა,რომ მე ხისთავიანი ვარ? სახე რაც შეეძლო ახლოს მიუტანა,ისე ახლოს ,რომ მისი სუნთქვა გოგონას სახეზე ეფრქვეოდა.დაიბნა სასწაულეად დაიბნა და სიტყვებს თავი ძლივს მოუბა.
-ისა..მე,ხომ ხარ. ფეხზე წამოდგომა ცადა თუმცა ვინ დააცადა.
-აუ ,დამი სახლში უნდა დაგიჯინო ტო შენ თუ ამას ასე აწყნარებ. სიცილ ხარხარში ანანო ოთახის ცენტრში დადგა და ყველას ყურადღება მიიქცია .
-ბავშვებო,ვერც კი წარმოიდგენთ როგორ გამახარეთ თქვენი ასეთი სიურპრიზით,ძალიან მიხარია ,რომ ჩმთან ხართ...მოკლედ ბევრ ლაპარაკს არ დავიწყებ და მინდა,რომ ვაჩეს ჩემი საჩუქარი გადავცემ. ცოტახანში ეს სახლი ისევ შეივსება,როგროც ადრე იყო.მე კიდე ყველაზე კარგათ ვიცი თუ როგორ გიყვარს სიმშვიდე,ამიტომაც მინდა ,რომ ეს გაჩუქო-ხელი გაუწოდა ძმას და პატარა ყუთი მისცა-თან ეხლა უფრო დაჭირდება რადგან სულ მალე ოჯახსაც შექმნი. -გაუღიმა და გადაეხვია თან თვალი აწითლებული ანისკენ გააპარა.
-კარგი ახლა ჩემი ჯერია. ..მოკლედ ბევ ლაპარაკს არ დავიწყებ და გეტყვი,რომ მინდა რაც შეოიძლება მალე იპოვო ის ადამიანი რომელთან ერთადაც გამოიყენებ ამ ორკაციან საგზურს ბარსელონაში. -ამის თქმა და ანაოს კივილის დაწყება ერთი იყო.სიხარულიგან მეცხრე ცას ეწვია.
მალე გოგონებმა სასუსნავებიც გამოიტანეც და იქვე დასხდნენ,რაღაცეები ილაპარაკეს და შემდეგ გადაწყვიტეს თუ რას იზამდნენ ხვალინდელი,არა ბოდიში უკვე დღევანდელი დღისთვის.
-აუ მე ვიცი,სანამ სახლში ვიქეიფებტ და რაღაც სტადიონზე გავიდეთ და კალათბურთი ვითამაშოთ.-ანი ფეხზე წამოიჭრა და თავისი იდეიტ აღბრთოვანებულმა ბავშვებს თვალი მოავლო.
-კაი აზრია მაგრამ გოგონები რას იზამენ ? ლუკამ გაკვირვებულმა იკითხა.
-დავჯდებით და გიყურებთ - ანის ნერევბი მოეშალა-ვითამაშებთ აბა თქვენ აქაც სულ გიყურებთ.
-აუ გამაცინე ,თქვეენ რა უნდა ითამაშოთ ჰა? ახლა დამიანეს წამოდგა.
-შენ დაეტიე მანდ ,რომ არ იცი ნუ ლაპარაკობ.-სალომეც გაბრაზდა ,ვერ აიტანა რომ მასზე ესეთი შთაბეჭდილებ აჰქონდათ.
-რაიიცი იქნება და მოგიგოთ-ანანომ ბიჭებს თვალი მოავლო,იმათმქ კიდე სიცილი დაიწყეს.ტყუპებისგარდდა ყველა იცინოდა.
-აუ თქვენი არ ვციცი და ესენი ,რომ მაგრა თამაშობენ ეგ მართლა კარგატ ვიცი,ბიჭო იქ იმენა ბიჭებს რეებს უშვებოდნენ პროსტა.-დემეტრემ ბიჭებს დაუწყო ლაპარაკი ,იმათ კიდე სიცილი შეწყვიტეს.
-კაი ძმა თუ ეგრეა დღეს 2-ზე ყველა სტადიონზე ვიქნებით . როგორც იქნა შეთნხმდენნეე. ლაპარაკში იყო ყველა გართული ,უკვე თენდებოდა კიდეც ანანოს ალექსანდრე ,რომმიუახლოვდა და ყურში ჩასჩურჩულა.
-რადგან დღეს არ ვჩხუბობტ,მინდა ,რომამ შემთხევეით ვისარგებლო და სადღაც წაგიყვანაო.-ჯერ ვერ გაარკვია რა ხდებოდა თუმცა,როდესაც გონს მოვიდა მაშინვე ბიჭისკენ შეტრიალდა.
-კი მაგრამ უკვე მზე ამოსვლას იწყებს,ეხლა სად წამოვიდე?
-მე ვიცი შენ ოღონდ გამომყევი...-უცებ ჩაავლო ანანოს ხელი და იქიდან გაიყვანა. ისე წავიდნენ არავისთვის არაფერი არ უთქვამტ ,ანანოსაც ეეს მაშინვე გაახსენდა ტელეფონი აიღო და ანას და სალომეს მისწერა ."თუ მომიკითხავენ ,უთხარით,რომ ცდილობს ალექსაანდრესთნ ომი შეწყვიტოს და მას შანსი მისცაო.ისე ,რომ იცოდეთ სადხაც მივყავარსს და არ ვიცი სად,მოკლედ რა რაიმე მოიფიქრეთ და უთხარიტ კაი?" გოგონებს მიწერა და ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო. ცოტახანში კი წყლის ნაპირას იდგნენ და უყურებდნენ მზის ამოსვლას ,შესცქეროდნენ ვარდისფერ ცას,რომელიც თან და თნ კარგავდა ამ ფერს და ცისფერში გადადიოდა,ეს ყველაფერიკი დიდი ცეცხილისფრი ბურთის დამსახურება იყო.
-იმედია მოგეწონა და ტყუილად არ წამოგიყვანე. ფიქრებიდან ალექსანდდრეს ხმამ გამოიყვანა რომელიც მის სახესთან ძალიან ახლოს იყო.ვერ მიხვდა მისი ასედაბნევის მიზეზს,სანდრო პირველი ბიჭი იყო რომელთნაც ის ასე ძალიან დაიბნა.
-ძალიანლამაზია,მადლობა.-ალექსანდრეს გაუხარდა გაუღიმა და იქვე ჩამოჯდა.
-ანანო,მოდი ვცადოთ და აღარ ვიჩხუბოთ რა,აღარ მინდა,რომესეთი დაძაბული ურთიერთობ გვქონდეს.
-იცი რა? მოდი ვცადოთ მაგრამ ვერ შეგპირდები,რომ ზოგჯერ ვერ წაგკბენ ხოლმე. ანანოს გაეღიმა და ბიჭისკენ შეტრიალდა.
-ეგ არაფერია მთავარია,რომ ასე ხშირად აღარ ვიჩხუბოთ.
-კარგი შევთანხმდით.-ცოტახანი ისევ ასე ისხდენენ სანამ ანოს არრ შეცივდა და აიბუზა.
-აცივდა,მოდი წავიდეთ.თან გამოძინება გჭირდება თამაშის წინ.
-მართალიხარ.
ალექსანდრემ ანანოს სახლში მიიყვაა მაგრამ შიგნით აღარ შესულა რადგან უკვე ყველა დაშლილი იყო,სახლებში გადანაწილებულები.ვაჩესაც ეძინა ,ანანო ძმის ოთახში შევიდა აკოცა და შემდეგ თვითონაც წავიდა დასაძინებლად,
სახლში მალე მივიდნენ და მაშინვე საწოლში შეხტნნ,ძალიან დაიღალნენ თან წინ დიდი თმაში ელოდათ და კიდევ გრძელი ღმე რამდენიმე დღეში კი სწავლაც იწყებოდა. ამიტომაც შემდეგ საყიდლებზე არიან წასასვლელები. დილას ადგომა სასწაულად არ უნდოდათ გოგონებ ,არც გაღვიძება თუმცა ანის ტელეფონის ხმამ ორივე გააღვიძა,სალომეს თავის ოთხში გასლა დაავიწყდა ამიტომაც ანისთან ჩაეძინა,
-ან ტელეფონს ჩაუგდე ხმა,ანდა ჩემ სიძეს უთხარი ნუ მაღვიძებს . -სალომემ ამოიზმუილა და ძილი გააგრძელა.ანიმ კიდევ ტელფონს ხელი დაავლო და შეტყობინება გაახხსნა. "იმედია დღევანდელ თამაშზე არ შემარცხვენ პატარა,თუმცა რაც არ უნდა მოოხდეს იცოდე მაინც მიყვარხარ" არაფერი მიუწერია,საწოლიდანადგა და სამზარეულოში გავიდა, წყალი დალია და ისევ დაიძიანა,სასწაულად დაიღალა,არ არის გათენებას შეჩვეული სოფელში გაზრდილი გოგონაა.
მალე ისევ გაეღვიძა საათი კი უკვე 2 ის ნახევარს აჩვენედა,ფეხზე წამოხტა და მომზადებ დაიწყო,სალომეს გაღვიძება იფიქრა თუმცა ის ადგილზე არ დახვდა,შორტები და მაისური ჩაიცვა კეტები ამოიცვა ,თმა არც კი დაუვარცხნია ისე გავარდა მსაღებში და ინატრა,რომ ფეხები დამტვრეოდა. ყველა იქ იიყო თავმოყრილი და რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ ანის დანახვაზე კი ლაპარაკი შეწყვიტეს და სიცილი ატეხეს.
-სარკე გაგიტყდა ანუკი? დემეტრე წელში გასწორდა და "დაიკოს "მიუტრიალდა.
-ნუ დაცინით ჩემ პატარას,წამოდი პატარა მე მოგეხმარები.-ვაჩემ უცებ დაავლო გოგონას ხელი და ოთახში შეიყვანა . სარკის წინ დააჯინა თვითონ უკან დაუდგა და თმის დავარცხნა დაუწყო,ბოლოს კი ჩაუწნა. თან და თან კი გოგონასკენ თალს აპარებდა.
-ნეტა როდის გადაეჩვევი სიწითლეს მაშინ როდესაც გეხები? უცებიკითხა ვაჩემ და გოგონამისკენ მოატრიალა.
-სულაც არ ვწითლდები.-როცა მიხვდა რა სისულელეც წამოროა პირზე ხელი აიფარა.
-მართლა ჩემი პატარა ხარ,წამოდი გველოდებიან გავიდეთ. გოოგნას ხელი ჩაავლო და მისაღებში გაიყავანა.
-პატარა რამე ჭამე თორე იქ ცუდათ გახდები
-აუ არ მინდა.
-პატარა ეხლა მაბრაზებ.
-აუ ვაჩე...
-პატარათქო.
-ხო კარგი
უცებ შეჭამა და მალე გაუდგნენ,გზას. იქ ,რომ მივიდნენ გუნდებად დაიშალნენ
-აუ გოგოები ერთად ვიქნებით რა .
-ხო კაი და ერთი ბიჭი იქნეა თქვენთან,რომ თანაბრად ვიყოთ.
-ხო მაშინ ... დამიანე მოდი აქ.-დიდი ფიქრის შემდეგ ერთობლივი გადაწყვეტილებით დამიანე აირჩიეს.
თამაში დაიწყო,და დასაწყისში რათქმაუნდა ბიჭებიიგებდნენ თუმცა მაგათ ბედნიერება არ შეღირსდათ ამიტომაც,თითო სამქულიანი სამივემ ჩააგდო შემდეგკი დამიანე მიეხმარა მათ. ამის გარდა კი ისევ ბევრი ჩააგდეს,არც ბიჭები უჩიოდნენ ქულებს თუმცა მაინც გოგონებმა და დამიანემ მოიგეს. ძალიან გაუხარდათ იმის გარკვევა ,რომ ბიჭები დაამარცხეს და ახლა მათ აღარ ექნებოდათ უკვე ასეთი დამოკიდებულება.მათთან დაიმის გაგონებაზე ,რომ მათც შეეძლოთ თამაში.
-კარგი მოიგეთ ახლა კიდე თქვით რა გინდათ,სურვილზე იყო თამაში.
-ოთხივეს თითო სურვილი გვაქვს აი მე კიდე მინდა დიდი ,დიდი კალათ ბევრი შოკოლადით. -ანიმ უცე განაცხადა თავისი შეკვეთ.
-და პატარას ,რომ გეძახი იბუტები. ვაჩე მასთან მივიდა და ჩაეხუტა
-აუ მე ეს მინდა ეხლა და რა ვქნა.
-კარგიხო,და თქვენ რა გინდათ?
-ჩვენ მერე მოვიფიქრებთ.-ერთდროულად წამოიძახეს გოგონებმა.
-აუ შენც უნდა შეგისრულოთ სურვილი. -ახლა დამიანეს გახდეს.
-რატომაც არა.-ჩაიღიმა და გასახდელსი შევიდა.
ყველა სახლეში გადანაწილდა და საღმოსთვის დაიწყეს მზადება.სალომემ ტანზე მომდგარი წითელი კაბა ჩაიცვა ,წინ დეკოლტეთი უკან კიდე სამკუთხედი ჭრილით,კაბა კიდევ უფრო კვეთდა მის ლამაზ ფორმებს,თმა კიდევ გაეშალა.
ანას ტანზე მომდგრაი შავი კაბა ეცვა ,წინ არც თუ იე რრმა ჭრილით მოკლე მკლავით ფეხზე კი ამავე ფერის მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელი,მართალია სულაც არ უნდოდა მათი ჩაცმა თუმცა სალომემ დააძალა.
რაც შეეხება ანანოს,ულამაზესი სპილოს ძვლისფერი კაბა ეცვა ,წელზე მომდგარი წელს ქვემოთ კი გაშლლი მუხლს ოდნავ აცდენილი,ფეხზე კი ატმისყვავილისფერი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეცვა,სადა მაკიაჟი ესვა თმა კი გაშლილი.
გოგონები ერთად იყვნენ ანანოს ოთახში ბიჭები კიდევ სადღაც გასულები იყვნენ,როდესააც მოვიდნენ გოგონები ზუსტად იმ დროს ჩამოდიოდნენ იბეებზე,მათი დანახვის დროს კი გაშეშდნენ ,ვერაფერი თქვეს. ისევ გოგოები მივიდნენ მათტან და წინ დაუდგნენ.
-კიდევ ერთხელ გილოცავ .- ანი ცერებზე აიწია და მასზე ორი თავით მაღალ ბიჭს ლოყაზე აკოცა.
-შეუდარებელი ხარ .-ახლა კი დანარჩენებიც გამოცოცხლდნენ ,დამიანე სალომესთან მივიდა და ყურში უჩურჩულა.
-ძალიან,ძალიან ლამაზი ხარ პრინცესა.-აი ალექსანდრე კი იდგა გაშეშებული და უყურებდა მნათობ ანანოს რომელიც მართლაც,რომ ძალიან ლამაზიიყო.როგორც იქნა გამოერკვა და ისიც მიუახლოვდა გოგონას.
-შესანიშნავად გამოიყურები.-ლოყაზე ეაამბორა და თვალები ცახედა,
-მგონი დღეს გაორმაგებული დაცვა გვჭირდება. -ლუკამ გაშტერებული ბიჭები გამოაცოცხა,შემდეგ დანარჩენებმაც ჩამოულაგეს გოგონებს კომპლიმენტები და გზას გუდგნენ.
რესტორანში როცა შევიდნენ,კი ყველას ყურადღება მათ მიიქციეს,გოგოსიან ბიჭიანად.