თავი 9
დივანზე ვიჯექი და ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე რაც გასვიანმა მითხრა..სეჩუმე დაარღვია და წყნარი ხმით მკითხა.
–ისე..რატომ გეგონა,რომ მე მოვკალი მამაშენი?
–იმის შემდეგ რაც მამის სიკვდილი გადავიტანე დავიწყე გამოძიება ვინ მოკლა მამაჩემი..ამ ინციდენტმა მთელი ჩემი მომავალი შეცვალა..სკოლის შემდეგ მე ჩავირიცხე პოლიციის აკადემიაში და ვმუშაობდი ყოველდღე არაადამიანურ რეჟიმში,რომ მამის მკვლელი მეპოვა..მათ იცოდნენ ვინ იყო მამაჩემი და ამიტომ ნებადამრთეს მისი საქმე ამეღო. ყველაფერი შევამოწმე რაც შემეძლო..ის კამერებიც,რომელიც იმ კორპუსთან ახლოს რესტორანს ეკუთვნოდა კამერაში დავინახე როგორ დატოვე იქაურობა სწრაფად და რამდენიმე წუთში კორპუსიც აფეთქდა...შემდეგ მახსოვს ინციდენტის შემდეგ როგორ იდექი აფეთქებულ კორპუსთან და როგორ იყურებოდი არანაირი ემოცია არანაირი ბრაზი,წყენა საერთოდ არაფერი...რამდენიმე კვირის შემდეგ სახლში ის დოკუმენტები ვიპოვე რომელიც მამაჩემს პოლიციიდან ჰქონდა წამოღებული სახლში...იმ ფურცლებზე ყველაზე საშიში კრიმინალების სია იყო..იქ შენი ოჯახიც იყო..ინფორმაცია მოვიძიე თქვენზე და შენი ფოტოც ვნახე შემდეგ კი გამახსენდა,რომ იქ დაგინახე..გავარკვიე ვინ იყავი და ისიც,რომ შენი მშობლებიც შენობაში იყვნენ.
–და შენ მე მშობლების მკვლელად შემრაცხე...არდამასრულებინა გასვიანმა
–არა მაშინ დარწმუნებული არ ვიყავი მაგრამ შემდეგ წელს მე მივხვდი რა მოხდა იქ.მე შენი დევნა დავიწყე,იმ ადამიანებსაც დავსდევდი ვისთანაც კონტაკთი გქონდა.ყველა ამბობდა,რომ ცივსისხლიანი კრიმინალი იყავი რომელსაც ძალაუფლების გარდა არაფერი უნდოდა და ამის გამონ ყველაფერს გააკეთებდა მათ შორის მშობლებსაც მოკლავდა.
–იმ კამერაში ლევანი ჩანდა?
–არა,ვიდეოები ამოჭრილი იყო. ალბათ მან წაშალა.
–რათქმაუნდა გაცოფდა გასვიანი..იმ დოკუმენტებში ლევანიზე რამე ნახე?
–არა,ვფიქრობ რომ მამაჩემის სახლში იმ დოკუმენტებს არმოიტანდა რაც მნიშვნელოვანი არიყო. რადგან ის ჩვენს ოჯახს საფრთხეში არ ჩააგდებდა.
–მაშინ სად დამალავდა?
–არვიცი უნდა მოვიფიქრო.
გასვიანმა იყვირა.
–მაშინ უფრო მეტად სცადე!
–წყნარად! მე შენთან ერთად მუშაობას დავთანხმდი მაგრამ ეს იმას არნიშნავს,რომ უფლებას მოქცემ მიყვირო ან ან რამე მიბრძანო.
–იმას გავაკეთებ რაც მინდა! თუ მინდა,რომ გიყვირო მაშინ ამას ვიზავ გასვიანი წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა მე კი ფეხზე ავდექი და გაბრაზებულმა შევხედე.
იდაყვზე მომიჭირა ხელები ისე ეჭირა ჩემი იდაყვი თითქოს მალე მთელი ხელები შემოემტვრევაო.
–მისმინე,საყვარელო,ამ ყველაფერს ისე გავაკეთებთ როგორც მე მინდა..დავიკიდებ რომ ჩემი დახმარება შეგიძლია და იცოდე თუ მომინდა ერთ წუთში გაგაქრობ! ისე მიყურებდა მალე თვალეებით შემჭამდა.
ისე მიყურებდა მალე თვალეებით შემჭამდა.
მაგრამ მე ის რა მევარ გასვიანს ნერვები,რომ არ შევუჭამო. მის სვიტრს ჩავავლე ხელი და უფრო ახლოს მოვიზიდე.
–არა,შენ მომისმინე ძვირფასო! ,რომ შენ დიდი და ცუდი განგსტერი ხარ! ვერავინ და ვერაფერი გადამიდგება გზაზე,როდესაც საქმე მამაჩემის მკვლელს ეხება! მე მას ვიპოვი და გაჩენის დღეს ვანანებ. გაბრაზებულმა შევხედე..გასვიანს კი სახე უფრო შეეცვალა მაგრამ ახლა ჩუმად და ძალიან სერიოზულად თქვა:
–სამი წამი გაქვს იმისთვის,რომ ჩემ სვიტრს ხელი გაუშვა...სამი...ორი...მისი სვიტრი კვლავ მეჭირა და,როდესაც ბოლო ერთი წამი გადიოდა სიკვდილს მაინც მამაცურად დავხვდი და თვალებიც არდამიხამხამებია..ერთი..თქვა გასვიანმა უკვე ვიცოდი რაც მელოდა მაგრამ კარი გაიღო და მისკენ შევტრიალდით. იქ გიორგი იდგა მომღიმარი სახით.
–ვაჰ..ასეასე ესეიგი ორივე ცოცხლები ხართ..რაღაც მომენტში ვიფიქრე,რომ რომელიმეს გვამის გატანა მომიწევდა...გასვიანმა ხელი გამიშვა და ახლა გიორგიზე დაიწყო ბრაზის გადატანა.
–ძალიან სასაცილოა პირდაპირ გიორგი!
მეც გავუშვი სვიტრზე ხელი და ამოვისუნთქე.
–იქამდე სანამ მომკლავთ..რაქენით? ილაპარაკეთ თქვენს საერთო პრობლემებზე?
–ასე ვერ ვიტყოდი ამოვიხვეშე და თვალები გადავატრიალე.
–არცისე კარგად გამოგვივიდა..იმიტომ,რომ ეს გოგო ნამდვილი მოლაპარაკე მანქანაა.
–ოუ მართლა?
–დიახ,მართლა! ძალიან ბევრს ლაპარაკობ და მე არმაცდი.
–ვაჰჰ! დავიღალე შენი მოსმენით ამოვიბურტყუნე .
–მოკლედ ერთმანეთს გაუგეთ..ჩვენ კიდევ მოგვიწევს თანამშრომლობა და ეს იცით გვითხრა გიორგიმ და თან სიცილს ძვლივს იკავებდა.
–თუ ეს მოხდება, მაშინ მინდა რამდენიმე წესი შევდგინოთ მტკიცედ განვაცხადე.
–ამას არვიზავთ შენ ვინ მოგცა იმის უფლება,რომ წესები ადგინო მკაცრად თქვა გასვიანმა.
–თუ გინდა,რომ დაგეხმარო მინდა,რომ თანაბარი უფლებები გვქონდეს და შენი პატიმარი აღარ ვიყო.
–არვარ თანახმა! მე არშემიძლია შენი განთავისუფლება იმიტომ,რომ არ გენდობი,მაგრამ შემიძლია კარი არ ჩაგიკეტო თუ ეს გაწყობს,მაგრამ გეყოლება მცველები,რომლებიც ყველგან გამოგყვებიან.
–ნაბიჭ***! შევუღრინე გასვიანს.
–ენა აკონტროლე!..გიორგი ყველა შეკრიბე მინდა,რომ იცოდნენ ამ „თანამშრომლობის“ შესახებ...
5 წუთის შემდეგ:
–შემოდით!
კარი გაიღო და ოთახში გიორგი, და სამი უცნობი ბიჭი შემოვიდნენ.
–ჩვენი ნახვა გინდოდა? კითხა უცნობებიდან ერთერთმა
–კი ბიჭებო! ეს ელენე ლაშხია.
–ოჰო მე მას ვიცნობ..საყვარელი დეტექტივი მოკლედ მაპატიე იმ დარტყმისთის იმედია თავი ნორმაში გაქვს.
გაბრაზებულმა შევხედე უცნობს.
–ის ჩვენ ლევანისთან დაკავშირებულ პრობლემებში დაგვეხმარება.
–კეთილი იყოს შენი მობრძანება ოჯახში..მე გიგი მქვია..გიგი ერთი უბრალო ბიჭი იყო შავგვრემანი და მაღალი მახინს ვერ დაარქმევდი სკმაოდ კარგად გამოიყურებოდა.
–აქ იმისთის არვარ,რომ მეგობრები გავიჩინო..გასვიანს ჩავუარე და მხარზე მხრით შევეჯახე...შემდეგ კი ოთახი დავტოვე.
–სექსუალური და ველურია უფროსო გაიცინა ერთერთმა უცნობმა რომელსაც დათა ერქვა...
–მოკეტე დათა შეუღრინა გასვიანმა
ელენეს ოთახი:
დებილი გასვიანი! თავი ვინ გონია ბრძანებებს,რომ გასცემს..მასთან,რომ ვიმუშავო კიდეც მაინც არდავივიწყებ რა გააკეთა. შეიძლება მას მამაჩემი არმოუკლავს,მაგრამ ეს იმას არნიშნავს,რომ ის კრიმინალი არარის. ჩემი ყელსაბამით ვთამაშობდი..მამა ნეტა შენ რას იზავდი ჩემს ადგილას რომ ყოფილიყავი..იმუშავებდი მასთან? აღარ ვიცი რა ვქნა..თავი ფეხებში ჩავრგე და ავტირდი...
1 კვირის შემდეგ:
სპორტდარბაზში შევედი და ვარჯიშ დავიწყე..ის ერთი კვირაა არმინახავს ამიტომაც თუ რამეს აპირებს მზად უნდა დავხვდე..გავიგე,რომ რაღაც ბიზნესს შეხვედრაზე არის გიორგისთან ერთად..ბოქსის ხელთათმანები გავიკეთე და ახლა იმაზე ვვარჯიშობდი...რამდენიმე საათის შემდეგ როცა მივხვდი,რომ დავიღალე შხაპიმივიღე და სპორტდარბაზიდან გამოვედი. დერეფანში მივდიოდი. გასვიანი აღარ ხუმრობს,მისი გორილები მუდამ უკან დამყვებიან ჩრდილებივით..პატარა შანსიც კიარმომეცა,რომ გავიქცე. ყვირილი მომესმა.
–ჰეი ძუკ** ანანო გამოჩნდა დერეფანში.
–ვინ ვიზე ამბობს ოთახისკენ წავედი. და შიგნით შევედი გამოვიცვალე და კიდევ ერთხელ მივიღე შხაპი..თმა მოვიწესრიგე და მაისური გადავიცვი საწოლზე დავწექი და ფიქრებში წავედი. აქედან აუცილებლად უნდა გამეღწია არვიცი პირობას თუ შევასრულებდი ნახევარი საათი ამაზე ვფიქრობდი შემდეგ კი ხმაური გავიგე რომელიც გარედან შემოდიოდა და ფანჯარაში გავიხედე უამრავი ერთიდაიგივე მარკის მანქანა ყველაზე წინ კი რათქმაუნდა შავი პორშე! ესკორტით მოძრაობს და თავი ტიპი გონია თვალები გადავაბრუნე...ის დაბრუნდა დავინახე როგორ გადმოვიდნენ მანქანიდან. ის იცინოდა და ბიჭებთან ერთად ხუმრობდა. თავი ვინ გონია? დავინახე ანანო გარეთ როგორ გავიდა და როგორ ელაპარაკებოდა მათ. და სართოდ რატომ უკეთია მზის სათვალე? მის უემოციო თალებს ვერ ვხედავ...რა ჯანდაბაა რაზე ვფიქრობ ჩემი თავი,რომ არიყოს კარადას მივარტყავდი ამ ფიქრებისთვის,მაგრამ ისინი მართლაც მოდელებივით გამოიყურებოდნენ თითქოს მაფიასთან არანაირი კავშირი არ ქონდათ.
სხვარამეზე უნდა იფიქრო მოვშორდი ფანჯარას..რამე უდა გავაკეთო სანამ გავგიჟდი..ბიბლიოთეკაში წავალ..ვინ იფიქრებდა ამ კრიმინალებს ბიბლიოთეკა,რომ ექნებოდათ.
და თან სხვა ტანსაცმელიც უნდა მოვნახო თორე გაიცვითა უკვე ესენი..მაგრამ აქ ყველაფერი ძვირადღირებულია და თან ანანოს სტილის:მოკლე,მოტკეცილი გამომწვევი. რა ისინი ყველა მის პატიმარს ტანსაცმლით სავსე გარდერობს ახვედრებენ?
ერთერთი კაბა ამოვარჩიე წითელი მაგრამ ძალიან მოტკეცილი იყო,ძვლივს ვსუნთქავდი. ოთახიდან გავედი. დერეფანში მივდიოდი..რამდენიმე ნაბიჯიც და ბიბლიოთეკაში ვარ..მათი ნახვა ნამდვილად არმინდა.
–ეი! ძუ*** მოისმა კვლავ იმ გოგოს ჭყიპინი..რათქმაუნდა კვლავ ისეთი იღბლიანი ვარ როგორც ყოველთვის შემოვტრიალდი და ანანო დავინახე სხვას არც ველოდი.
–რაგინდა?! მისი მხრის უკან გავიხედე და გასვიანი გავინახე რამდენიმე წამით თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს.
–სად მიდიხარ? მკითხა ანანომ და მეც გამოვფხიზლდი.
–ეს შენი საქმე არაა,მაგრამ თუ ასე გაინტერესებს იქ მივდივარ სადაც დროს ბევრად ძვირფასად დავხარჯავ ვიდრე შენთან ლაპარაკში.
–ბო** შემომიღრინა ანანომ,ხოლო გასვიანმა ტუჩის კუთხე ჩატეხა. ესრა მომეჩვენა? მან რა გაიღიმა?რა ჯანდაბა ჭირს? რამეს თავი მიარტყა?
–ჰეიი ელენე! დასალევად მივდივართ,გინდა შემოგვიერთდე?
–მადლობა გიორგი..მაგრამ აქ ისეთი ადამიანები არიან ვისი დანახვაც არმინდა..ანანოს და დემეტრეს შევხედე.
სხვებიც მოვიდნენ და დათამ თქვა: იმედიმაქვს ესეთი ადამიანი მე არვარ.
–დამშვიდდი შენზე არმითქვამს ჯერჯერობით.
–დარწმუნებულიხა,რომ წამოსვლა არგინდა?მთელი კვირა მარტო იყავი შემეკითხა გიორგი.
შევტრიალდი და მივაძახე.
–დღეს არა! ბიბლიოთეკაში რაღაც უნდა წავიკითხო. წამოვედი მაგრამ ნამდვილად ვიცი,რომ გასვიანის მწველი მზერა გამომყვა.
ბიბლიოთეკა ძალიან მყუდრო იყო ბევრი წიგნით სავსე,რამდენიმე წიგნის კითხვა დავიწყე,მაგრამ კონცენტრაცია ვერ მოვახერხე კვლავ ფანჯრიდან გადავიხედე. ეს რაარის?
დემეტრეს მანქანა გარეთ იდგა. როგორც ჩანს მძღოლს მისი მანქანა გარაჟში არ შეუყენებია. მიმოვიხედე და ბაღშიც არავინ იდგა. შესაძლოა ეს ჩემი შანსი იყო..გარეთ გამოვედი და სახლიდან გასვლა ისე ვცადე,რომ არავის დავენახე. მანქანაში ჩავჯექი. ჯეკპოტი! გასაღები აქარის მანქანა დავძარი. დემეტრე კაბინეტში იყო,როდესაც მანქანის ძრავის ხმა გაიგო ფანჯარასთან მივიდა. ჯანდაბა! გარეთ გაიქცა დანარჩენებიც გაყვნენ. ჭიშკარი დაკეტეთ ღრიალებდა გასვიანი..არგაუშვათ!
–დიახ უფროსო..
–ჯანდაბა მანქანა სწრაფად დავძარი ჭიშკარი დაკეტილი იყო ამის დედაც!
–ახლა არსად გაქვს გასაქცევი ჩაიბურტყუნა გასვიანმა.
პედალს მივაჭირე და ჭიშკრისკენ ავიღე გეზი.
–რა ჯანდაბას აკეთებს? გაგიჟდა? დაიბნა გასვიანი.
ეს უნდა გავაკეთო ახლა ან არასდროს!
ჭიშკრისკენ წავედი.
–არა არა! ღრიალებდა გასვიანი და გამტვრეული ჭიშკრისკენ გაიქცა
ესეც ასე! ნახვამდის ძვირფასო გავიღიმე.
–ჯანდაბა ეს ჩემი ახალი მანქანა იყო! გასვიანი სხვა მანქანაში ჩახტა და ელენეს დაედევნა.
ჩემთვის წყნარად მივდიოდი და მომწონდა ჩემი საქციელი ის,რომ მისი მანქანა ასე გავალამაზე..და მაინც მუშაობს..ახლა უნდა მივიმალო. მანქანაში მზის სათვალე იდო.–რათქმაუნდა გავიკეთე და საკმაოდ მომიხდა! რადიოც ჩავრთე და მუსიკებს ვუსმენდი ცუდი არიყო...

პ.ს პირველ რიგში გილოცავთ მოგვიანებით ახალ წელს ბედნიერებას და ჯანმრთელობას გისურვებთ ყველას <3 <3 და აი დაგიბრუნდით საახალწლო არდადეგების შემდეგ და იმედიმაქვს მოგეწონებათ ეს თავი შეგახსენებთ,რომ მოთხრობა დაიდება ყოველდღე..აბა თქვენიცით იაქტიურედ ძალიან მიხარია დადებითი კომენტარები და შენიშვნებსაც გავითვალისწინებთ <3 <3 <3 <3