თავი 8

გიორგიმ აღარ იცოდა რა ექნა ამიტომაც გამოსავალი მონახა.
-რადგან არგინდათ ცივილურად საუბარი,თქვენით მოაგვარეთ ეს პრობლემა.მე დაგაცდით და სულ არმაინტერესებს დაგიხოციათ ერთმანეთი გიორგი ოთახიდან გავიდა და გარედან გასაღებით გადაკეტა კარი.
-მანდ იქამდე დარჩებით სანამ ერთად მუშაობას არისწავლით. გასვიანი გაცოფდა და გიორგის უღრიალა.
-გიორგი უკვე ჩემი მოთმინების ფიალა ამოწურე! ახლავე გააღე კარი! ეს ბრძანებაა!
-გიორგი სულ შეიშალე? გააღე კარი ელენე კარებთან მივიდა და ხელები მიარტყა.
მეორე მხრიდან კი გიორგი სრული სერიოზულობით ლაპარაკობდა.
-ბოდიში დემეტრე მაგრამ ახლა მე როგორც ჩემს უფროსს ისე არ გიყურებ და უბრალოდ მეგობარს ვეხმარები ასევე შენც ელენე.
თქვა გიორგიმ და წავიდა.
გასვიანმა ამოიხვნეშა და თავი ხელებში ჩარგო. ელენე დივანზე დაეხეთქა და გაბრაზებულმა გასვიანს შეხედა.
-ახლა რა? რატომ არ ურეკავ შენ გორილებს,რომ აქედან გაგვიყვანონ?
-დავურეკავ მაცადე ამოვისუნთქო.
-თავში ავარდნილი რეპტილია ჩავიჩურჩულე და ცხვირი ავიბზუე.
-მინდა შეგახსენო,რომ გიორგი აქ არარის ასერომ ის ვერ შეძლებს შენს გადარჩენას ამიტომ მოკეტე!
-არგამოგდის ჩემი შეშინება თვალები გადავატრიალე.
-მართლა? გასვიანმა გამომცდელად შემომხედა..და ჩემსკენ წამოვიდა..გახსოვს? ჩემი ხელებით რამის,რომ დაგახრჩე?
არშემშინებია უბრალოდ თავდასაცავად მოვემზადე.
-ზუსტად აქ არ ვიყავით? კიდევ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა. და ჩემს წინ იყო მე დივანს მივეყრდენი რადგან მას მკლავებში მომწყვდეული ვყავდი და ჩემსკენ დახრილიყო მომაშორეთ ეს უჯიშო!
-რას იტყვი იქნებ კიდევ ვცადოთ? გამომცდელად ჩაიღიმა თავისი ჭკუით თავგზას მიბნევს ცოტაც და სიცილი ამიტყდებოდა,მაგრამ რაღაც შეიცვალა მას სახის გამომეტყველება შეეცვალა აღარ იყო ცინიზმით სავსე ურეაქციო გახდა თვალებზე და ტუჩებზე მაშტერდებოდა. დავიბენი მაგრამ სამაგიეროდ მას ისევ გადაეკრო ცინიზმით სავსე ღიმილი სახეზე.
-რა მოხდა საყვარელო?
გავბრაზდი მან მე გამომცადა იდიოტი ელენე მოსაკლავი ხარ ესეთი ვირი რო გიდგას და ტუჩებზე გიყურებს როგორ უნდა დაიბნე. აი ახლაც იგივეს იმეორებს ღმერთო რა დაგიშავე ეს სად მოვხვდი,მაგრამ მეც რამინდოდა მეტი ტუჩი მოვიკვნიტე და მას შვეხედე ხელი ჩამავლო და მიმიზიდა.
-შეწყვიტე ამის კეთება მითხრა გასვიანმა...
მას თვალებში ჩავხედე...
-მაინც რისი? კვლავ ვიკბინე ტუჩზე და გამომცდელად შევხედე ტუჩზე ცერა თითი გადავისვი..
-ტუჩის კვნეტა...შეწყვიტე კვლავ ჩემს ტუჩებს უყურებდა მეკიდე რისი ლაშხი ვარ თუ გასვიანი არ გავამწარე.
-უი რატომ? მოხდა რამე საყვარელო?
-ზედმეტი კითხვები არგვინდა!უბრალოდ ეს აღარ გაიმეორო. გასვიანის თავში უამრავი აზრი ტრიალებდა რა ჯანდაბა მემართება?უნდა მოვშორდე სასწრაფოდ..
ხელი გამიშვა და თავის მაგიდას მიუჯდა. კიდეკაი წავიდა. ახლაკი საქმეზე დავიწყე ფიქრი. გიორგიმ მითხრა,რომ გასვიანმა მამაჩემზე რაღაც იცის,შეიძლება,რომ ის უდანაშაულოა და მას მამაჩემი არმოუკლავს? ერთი გზაა ამის გასაგებად.
სიჩუმე დავარღვიე.
-გიორგიმ თქვა,რომ რაღაც გვაკავშირებს...ეს რატომ თქვა?
-შეიძლება იმიტომ,რომ ორივე ჩვენგანმა ჩვენთვის ძვირფასი ადამიანები დავკარგეთ და ორივეს შურისძიება გვინდა...
-სასაცილოა! რადგან ადამიანი რომელზეც შურიუნდა ვიძიო ჩემს წინ დგას.
-შენი იმაზე გინდა შურისძიება ვინც მამაშენი მოკლა.
-კაი ერთი.
-ასეა?
არაფერი მითქვამს.
-ჩემი დახმარება რაში გჭირდება.
-მზადხარ ნორმალური საუბრისთვის?
-გააჩნია რას მიპასუხებ.
-შენი დახმარება მჭირდება ვიღაცის მოსაკლავად.
ამან გამაგიჟა და გადამრია ჭკუიდან გადავედი.
-რაა? უფლებას არმოგცემ უდანაშაულო ადამიანი მოკლა თანაც ჩემი დახმარებით
-ადამიანს ვისი მოკვლაც მინდა შეგიძლია დაუძახო ყველაფერი გარდა უდანაშაულოსი.
ამან დამაფიქრა
-და ჩემი დახმარება რატომ გჭირდება? შენით რატო ვერ კლავ.
-ასე მარტივი არარის..ეს ადამიანი ძლიერი და თავისი ბანდაც ყავს თან მას ჩემი მოკვლა უნდა. ამაზე გამეღიმა.
-ესეიგი ერთადერთი არვარ ვისაც შენი მოკვლა უნდა...საინტერესოა
-იქამდე სანამ მასთან მიირბენ გაერთიანების შეთავაზებით მომისმინე.
-გისმენ
-როგორც ვთქვი ეს ადამიანი არის ის ვინც თვლის,რომ მე არუნდა ვიყო მაფიის ლიდერი...
-ოჰო? ანუ ავტორიტეტს გილახავენ? ის უფრო მეტად მომწონს. სად მოვძებნო? მასთან გაერთიანება მინდა. ცინიზმით ჩავიცინე. ის კი როგორც ყოველთვის ჭკუიდან გდავიდა და მაგიდაზე ხელით დააბრახუნა.
-საკმარისია! დაიყვირა.
-სისულელეა! როგორ იფიქრა გიორგიმ,რომ ჩვენდახმარებას შეძლებდი შენ ხო ბავშვი ხარ? ვერ ვიჯერებ,რომ საუკეთესო დეტექტივების სიაში შედიხარ.
-კარგი მორჩა! შენ მე ნუ მასწავლი დეტექტივის უნარებს! არდაგავიწყდეს,რომ სწორედ მე დაგიჭირე
-ხოო, ხუთ წლიანი მცდობის შემდეგ. ჩაიცინა გასვიანმა
ამაზე მე გავბრაზდი.
-ეს იმიტომ,რომ გიორგი მომიქსიე!
-შენ თუ პროფესიონალი ხარ ამას შეამჩნევდი.
-თუ მე არაპროფესიონალი ვარ მაშინ ჩემი დახმარება რატომ გჭირდება?
ჩვენი გაბრაზებული თვალები ერთმანეთს შეხვდნენ.
-ასე ვერცერთ პრობლემას ვერ მოვაგვარებთ. თქვა გასვიანმა
ამოვიხვნეშე
-კარგი თავიდან ვცადოთ..რატომ უნდა ამ ადამიანებს შენი მოკვლა?ვფიქრობ უფრო მეტი მიზეზიაქვთ ვიდრე თანამდებობა და შენი კეთილი სულია.
-თუ დაამთავრე ირონიით საუბარი გეტყვი...ისინი ფიქრობენ,რომ მე არვარ შესაფერისი მაფიის წესებისთვის და ის ადამიანი ვისი მოკვლაც მინდა ხაზზე რიგით მეორეა.
-და რას აპირებ იმასთან დაკავშირებით,რომ საკუთარი მშობლები მოკალი რომ მაფია გემართა.
ის გაბრაზდა და იღრიალა.
-არაფერი იცი!
შემდგე დაწყნარდა.
-ხედავ? ამიტომ არშემიძლია მისი მოკვლა ყველა ასე ფიქრობს მე მჭირდება,რომ დამეხმარო იმის დამტკიცებაში,რომ ჩემი მშობლები არმომიკლავს.
-ბოდიში მაგრამ იმაში ვერ დაგეხმარები რაც ტყუილია.
-ვინთქვა,რომ ტყუილში გთხოვ დახმარებას? ვიცი,რომ ჩემზე კარგი წარმოდგენა არგაქვს..ის ნელნელა ბრაზდებოდა...მაგრამ მართლა ფიქრობ,რომ საკუთარ მშობლებს მოვკლავდი?
-ვწუხვარ შენი გრძნობების გამო მაგრამ მე ვერ დავივიწყებ რა გაუკეთე იმ გოგოს როდესაც პირველ დღეს აქ მომიყვანე.
მან თავი დახარა.
-არვაპირებ ბოდიშის მოხდა იმისთვის რაც ვარ, მე ბევრი ცუდი რამჩვიდინე მაგრამ დავიღალე აღარ მინდა ასე გაგრძელება დროა მიმართულება შევცვალო.
-და ჩემს შემთხვევას როგორ ახსნი? თუ ეს სიმართლეა და შენი მშობლები არმოგიკლავს ესეიგი არც მამაჩემი მოგიკლავს.
-მოკლედ აქ იკვეთება ჩვენი ამბავი დაიწყო გასვიანმა
-როგორ?
-მამაშენი პოლიციელი იყო არა?
არაფერი მითქვამს რადგან ის გამახსენდა.
-მან იპოვა რაღაც დოკუმენტები და გამოიძია,რომ ის კაცი მამაჩემის მოკვლას აპირებდა და მისი ადგილის დაკავებას ანუ მაფიის მართვას. და მაშინ როდესაც ჩვენი მამები მიხვდნენ,რომ სიტუაცია დამძიმდა რაღაც უნდა გაეკეთებინათ, იცოდნენ რომ ეს ადამიანი აიღებდა ძალაუფლებას ხელში და ეს იქნებოდა მშვიდობის დასასრული. მამაჩემმა და მამაშენმა შეცვალეს ქალაქის სიტუაცია, მამაჩემი არასდროს კლავდა უდანაშაულო ადამიანებს,ბაბუაჩემი ყოველთვის ამბობდა,რომ ის მაფიისთვის არიყო დაბადებული..და ის მართალი აღმოჩნდა,ის რომ ასეთი კეთილი არყოფილიყო ახლა ცოცხალი იქნებოდა...გასვიანმა კედელს მუშტი მიარტყა და გიფსოკარდონი შეამტვრია...მისი ხასიეთი რომ არა ეს ყველაფერი არმოხდებოდა გაბრაზებული ყვიროდა გასვიანი. მამაშენს მამაჩემის გაფრთხილება უნდოდა რას აპირებდა ის კაცი მამაჩემის წინააღმდეგ.
-საიდან იცი?
-იქ ვიყავი...
ეს 5 წლის წინ იყო 28 მარტი მზიანი დღე იყო.
-ჩემი დაბადების დღეს...და ასევე მამაჩემის სიკვდილის დღეს.
-მოკლედ მე და ჩემი მშობლები რესტორანში ვისხედით..ამ დროს დავამთავრე უმაღლესი სკოლა და იქ ოჯახთან ერთად ამას ავღნიშნავდი მათთან ჩემს მომავალზე მინდოდა დალაპარაკება...მე მათ ვუთხარი,რომ აღარ მინდოდა მაფიასთან რაიმე კავშირი მქონოდა,ამის გამო ორივე გახარებულები იყვნენ მაგრამ მამაჩემმა იცოდა,რომ ეს რთული იქნებოდა რადგან ჩვენი ოჯახი დიდიხანია მაფიას მართავს ესე ვთქვათ მემკვიდრეობით..მამაჩემმა მითხრა,რომ ყველანაირად ეცდებოდა მაფიისგან გავენთავისუფლებინე მაგრამ ეს ბაბუას უნდა დაემტკიცებინა რაც არმოხდებოდა.
მე გავბრაზდი და მას ვუყვირე..ვუთხარი რომ არცკი უნდა მეკითხა,ყველა ვარჯიში და ჩხუბის გაკვეთილი რაც ბავშვობაში გავიარე ..მე ვუთხარი რომ არმინდოდა ამ ოჯახის წევრი ვყოფილიყავი...დედაჩემი სიტუაციის განმუხტვას ცდილობდა მაგრამ მასაც ვუყვირე. მე მათ უთხარი რომ არაებობდა სხვაც ვისაც შეეძლო ჩემს მაგივრად ემართა მაფია მამაჩემის ძმას ლევანის. ის ცდილობდა აეხსნა,რომ ის მოიპოვებდა ძალაუფლებას მეკი უნდა მევარჯიშა რადგან არვიცოდით რა შეიძლებოდა მომხდარიყო. ახალი სცენის მოწყობა მინდოდა როცა ის მოვიდა...ლევანი ბიძაჩემი....ჩემმა მშობლებმა მაიძულეს იქაურობა დამეტოვებინა სანამ ის ჩვენს მაგიდასთან მოვიდოდა..მე გავბრაზდი მეგონა თემა შეცვალეს მეკი დამაინტერესა ამიტომაც დავტოვე საპირფარეშო..როცა მათთან ვბრუნდებოდი შემთხვევით მამაშენს შევეჩეხე..
“-შენ ირაკლი გასვიანის შვილი ხარ ხომ ასეა?
-ვინ კითხულობს?
-ახლა ეს მნიშვნელოვანი არარის,სწრაფად უნდა წახვიდე აქედან! საფრთხეში ხარ! ჩემს მანქანასთან გაიქეცი,პარკინგზეა პოლიციის მანქანაა. სწრაფად მითხრა მამაშენმა თავიდან მისი მოსმენა არმინდოდა მაგრამ რაღაცამ მაიძულა ის გამეკეთებინა რაც მითხრა შენობისან გამოვედი და პარკინგისკენ გავიქეცი როდესაც...დავინახე როგორ გამოიქცა ლევანი მის მცველებთან ერთად მანქანაში ჩაჯდა და სწრაფად მოწყდა ადგილს...შემდეგ კი მოხდა ეს...აფეთქდა შენობის 25 სართული მთლიანად აფეთქდა...აქ მე გარდავიცვალე სულიერად გარდავიცვალე იმის შემდეგ ვერაფერს ვგრძნობ...ყველაფერი წავიდა...ისინი წავიდნენ. გასვიანმა მოყოლა დაამთავრა მეკიდე გაიცებული ვიდექი და ვცდილობდი გადამეხარშა ყველაფერი.
-ახლა გჯერა? როდესაც ვამბობ რომ მამაშენის სიკვდილთან არაფერი მაკავშირებს მეთქი? მან მე გადამარჩინა...ის რომ არა ახლა არც მე ვიქნებოდი.
-შენ უნდა მომკვდარიყავი და არა ის! ვთქვი თვალცრემლიანმა
-შეიძლება...მაგრამ მან ჩემი გადარჩენა აირჩია.
-ახლა ყველაფერი გასაგებია ცრემლები მოვიწმინდე...მახსოვს ეგ დღე ახლა მე გადავეშვი მოგონებებში...
“სკოლის ჭიშკართან ვიდექი და სულელივით ვიცინოდი პოლიციის მანქანა სწრაფად მოვიდა და წინ გამიჩერა.
-ელენე აქეთ ხელი დამიქნია მამაჩემმა.
-მამა? მოვტრიალდი აქ რას აკეთებ?
-ჰეი ლამაზო! თავზე მაკოცა მამიკომ.
-ჰეი მაა იცი? არიყო საჭირო სირენების ჩართვა ეს ხომ სასწრაფო საქმე არარის...
-რაღქმაუნდა არის!მე ვერდავუშვებ რომ ჩემმა პრინცესამ თავის დაბადების დღეზე სკოლის ჭიშკართან იცადოს!
-მამა გავიცინე მე საყვარელი არ ვარ და ამიტომაც არც პრინცესა
-რა თქვი? რათქმაუნდა შენ ჩემი პრინცესა ხარ! და მეორეჯერ აღართქვა რომ საყვარელი არ ხარ,შენ ძალიან ლამაზი ხარ!
-მადლობა მაა მაგრამ მხოლოდ შენ თვლი ასე.
-ასე არარის,ვინ გითხრა,რომ ლამაზი არხარ? ბიჭი იყო? უბრალოდ მითხარი და მაგას ვუჩვენებ,ვერავინ აწყენინებს ჩემს პრინცესას!
-მამა დამშვიდდი არავინ მჩაგრავს გადავიხარხარე
-იცი? წარმომიდგენია შეყვარებული რომ გეყოლება როგორ მოგექცევა მე შენ პრინცესასავით გაგზარდე და აბა გაბედოს და ნაკლებად მოგექცეს ვიდრე პრინცესას ექცევიან.
-მაა ცოტა შორსაა ეგ თემა,ბევრს ფიქრობ მომავალზე ჩავიცინე.
-არც ისე შორსაა მომავალი,დღეს 18 წლის გახდი და მინდა ეს გაჩუქო...ყუთი ამოიღო და მომაწოდა ზემოდან კი ეწერა..ელენე-გილოცავ,ჩემო მომავალო ექიმო!მიყვარხარ!მამიკოსგან!.
-მადლობა მაა! მეც ძალიან მიყვარხარ. როდესაც ყუთი გავხსენი შიგნით ულამაზესი კულონი იდო თავის ყელსაბამთან ერთად კულონი ღია ვარდისფერი იყო და ყვავილის ფორმა ქონდა ერთი ფირცელი კი იასამნისფერი ულამაზესიიყო.
-მაა ძალიან ლამაზია. მამამ მანქანა გააჩერა და შეკვრაში დამეხმარა.
-მადლობა მაგრამ არიყო საჭ...
-იყო! იცოდე როდესაც მე და დედა შენთან ახლოს არვიქნებით ეს ყელსაბამი გაიკეთე და ჩვენ მუდამ შენთან ვიქნებიფ და იცოდე რომ ჩვენ შენ ყველაფერზე და ყველაზე მეტად გვიყვარხარ! მას ჩავეხუტე და მაგრად მოვხვიე ხელები რას წარმოვიდგენდი თუ ეს ბოლო ჩახუტება იყო...”
მეც და გასვინიც ემოციებისგან გადაღლილები და გაკვირვებულები ვიყავით.
-ვწუხვარ...როგორც ჩანს იმ დღეს ორივე ჩვენგანმა დავკარგეთ ის ადამიანები ვინც გვიყვარდა..და ეს მხოლოდ ერთი ადამიანის გამო...აბა გინდა ერთად ვიმუშავოთ?
დავფიქრდი ყველაფერი ავწონ დავწონე.
-მოდი გავაკეთოთ ეს! ვუპასუხე ამაყად.
-ანუ შევთანხმდით! ხელი გამოწია გასვიანმა...მე მას ჩამოვართვი სწორედ აქ გადაიკვეთა მეორეჯერ პოლიციის და მაფიის გზები!

პ.ს ბოდიში დაგვიანებისთვის მაგრამ სამაგიეროდ დიდი და საინტერესო თავი გამოვიდა...ბავშვებო ორი საათი ვუნდები დაწერას და იმედია შეფასებებს არდაიშურებთ წარმოდგენა არგაქვთ როგორ მიხარია თქვენი აქტიურობა ♥️????