VI თავი
დილით დედას ძახილმა გამომაფხიზლა.ლიი ადექი ვიღაც ბიჭმა მოგაკითხა გარეთ გელოდება და ესე ამბობს ლის მეგობარი ვარო.
რაა?გავიფიქრე გონებაში ნუთუ ეს ჯეიკი იყო და გარეთ მემიცდიდა.რაჯანდაბა უნდა თავს რატო არ მანებებს ვფიქრობდი იქამდე,სანამ დედამ საბანი არ ამაცალა.
-ვდგები დედა დამაცადე ვუთხარი მას. კარადა გამოვხსენი, შავი ყვავილებიანი სარაფანი და ჯინსის კურტკა ავარჩიე, თმევი მაღლა ავიწიე,ჩანთას ხელი დავავლე და გარეთ გავვარდი.კიბეებზე ჩავირბინე და გამიკვირდა ის თუ ვინ დავინახე ჩემს წინ.რაღაც იმედ გაცრუება ვიგრძენი როცა ჯორჯი დავინახე.ჰეი მომასალმა ის და მითხრა.
-მომეცი ჩანთას წამოგიღებ,ვიფიქრე სკოლაში ერთად წავიდოდით ჩემთან პაემანი გმართებს ხო არ დაგვიწყებია.
ამის გაგონებაზე თვალები დავაჭყიტე და მოულიდნელობისგან წამოვიყვირე."რეებს ბოდიალობ"?!
მან გაიცინა და მითხრა რომ როცა ლუსის დაბადებისდღეზე ვიყავით მე მას შევპირდი რომ აუცილებლად წავიდოდი მასთან პაემანზე ეს ყველაფერი იმიტომ არ მახსოვდა,რომ ძალიან მთვრალი ვიყავი,ამიტომ ჯორჯს ვერ შევეწინააღმდეგებოდი.
სკოლაში ერთად მივედით ლუსის მოძებნა მინდოდა, მაგრამ ზარი უკვე დარეკილი იყო და დრო აღარ მქონდა.გაკვეთილები, რომ დამიმთავრდა ლუსისთან ერთად სახლისკენ მივდიოდი როცა გზაში თვალი ჯეიკს მოვკარი მან მანქანით ჩაგვიქროლა უკან კითავისი ძმაკაცები ეჯდა.როცა თვალს მიეფარა ამოვისუნთქე მაგრამ უარესი მოხდა,ტელეფონზე ჯორჯმა მომწერა
(საღამოს7ზე სახლში გამოგივლი და კაფეში წავიდეთ)
-ჯანდაბა!
-რამოხდა ლი?
მას ყველაფერი მოვუყევი და ბოლოს დაამატა.
-ჯეიკსაც ვეტყვი და ორმაგი პაემანი გვექნება თან შენთან ახლოს ვიქნები თუ რამე მოხდება.
დღეს ნადვილად მარცხენა ფეხზე ავდექი გავიფიქრე. ვეცადე რომ გადამერწმუნებინა მაგრამ ის მაინც თავისას გაიძახოდა. სახლში რომ მივედი საჭმელი შევჭამე და საწოლზე წამოვწექი.უცბად ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა.
(გარეთ გელოდები სადხარ?)
დრო ისე გავიდა ვერც გავიგე საწოლიდან წამოვდექი თმები ჩამოვივარცხნე და გარეთ გავედი.
ჯორჯი მამამისის მანქანით იყო ის მომესალმა და თვალებით მანიშნა რომ ჩავმჯდარიყავი. გზაში ხმა არ ამომიღია როცა მივედით კაფეში ლუსი და ჯეიკი უკვე იქ იყვნენ მე კი უცბად გული ამიჩქარდა.ჯორჯს ყურში ჩუმად გადავჩურჩულე
(ბოდიში დამავიწყდა მეთქვა რომ ლუსი და ჯეიკი ჩვენთან ერთად იქნებოდნენ)
-არაუშავს ლუსიმ ტელეფონზე მომწერა და ვიცოდი.
მაგიდას მივუახლოვდი დაჯდომა არ მინდოდა ამიტომ ბოდიში მოვიხადე და საპირფარეშოში გამოვედი.15წუთი იქ ვიყავი და გარეთ არ გამოვდიოდი მაგრამ მესიჯი მომივიდა.უცხო ნომერი იყო.
(იმედია მე არ მემალები)
იმწამსვე გავიფიქრე რომ ჯეიკი იყო.დავფიქრდი და მივხვდი რომ აქ ყოფნა სრული სისულელე იყო ამიტომ გარეთ გავედი და ჯორჯის გვერდით დავჯექი მათ პიცა უკვე შეეკვეთათ.
-ამდენიხანი სადიყავი მკითხრა ჯორჯმა.
-დედაჩემს ველაპარაკებოდი.
მე სწორედ ჯეიკის წინ ვიღექი ფანჯრის გვერდით კაფე პატარა და მყუდრო იყო მუქი ფერები ჭარბობდა ირგვლივ და ყველაფერი განათებული იყო.ჩვენი პიცა მზადიყო ამიტომ მის მოსატანათ ჯორჯი წავიდა და ლუსიც გაყვა დასახმარებლად.მაგიდაზე მე და ჯეიკი დავრჩით.
უცბად მან გაიცინა თავი მაღლა აწია და მითხრა.
-კაბა გიხდება.
წარმოთქვა თუ არა მან მე იმწამსვე გავწითლდი .
-ნუთუ გაწითლდი მკითხა მან
-მე?არა არ გავწითლებულვარ უბრალოდ ალერგია მაქ
-აქ რაზე გაქ ალერგია მკითხა სიცილით და ჩემსკენ გადმოიწია
-შენზე მივუგე და მეც მისკენ გადავიწიე ისე ახლოს იყო ჩვენი სახეები რომ თითქმის ჩვენი ცხვირები ერთმანეთს შეეხო.მან ჩაიცინა ბოროტულად და მომიგო
-შენ რა ჯორჯი მოგწონს?
-შენი საქმე არა, რამოხდა რატომ გაინტერესებს? ამდროს ისინიც დაბრუნდნენ და როცა ჯეიკმა თავის კითხვაზე პასუხი ვერ მიიღო ახლა ყველას თვალწინ მკითხა.
-შენ და ჯორჯი ერთად ხართ ?თქვა უკმეხად.
-არა ის უბრალოდ სიტყვა არ დავამთავრებინე ჯორჯს რომ ჯეიკის თვალწინ მას ტუჩებში ვაკოცე. ჯეიკი გაკვირვებული იყურებოდა ვერ მიხვდა რა გავაკეთე მერე კი გამოფხიზლდა და ხელი მხარზე გადამხვია მე კი ჯორჯს მივუგე.
-კი ჯეიკ მე და ჯორჯი ერთად ვართ. ლუსიმ ვერ გაიგო რახდებოდა ისიც გაკვირვებული იყურებოდა როცა ეს ყველაფერი ჯეიკმა დაინახა თვალები გაუფართოვდა სიგარეტს მოუკიდა და გააბოლა.
-მოწევა არ შეიძლება როცა კაფეში ხარ და პიცას ჭამ. მან გაიცინა და ბოროტულად მომიგო
-რადგან შენი ბიჭი არ ეწევა ეს იმას არ ნიშნავს რომ სხვაც არ მოწევს ამას შეეგუე.
-კარგი გააგრძელე მოწევა ჩვენ კი სხვაგან წავალთ ვუთხარი მათ.
-არა მოიცადენ თქვა ლუსიმ დარჩით და მერე ჯეიკს სთხოვა რომ სიგარეტი გადაეგდო.