მისი დანახვისას ყველა ემოცია ერთიანად ვიგრძენი. ჯანდაბა, ესღა მაკლდა ამ იდიოტის ნახვა ჩემს მეგობრებთან ერთად. ჩემი დანახვისას კმაყოფილმა ღიმილმა გადაურბინა და ეშმაკური ღიმილით შემომხედა, მეც ჩემი თეატრალური ნიჭი გამოვიყენე და თავი ისე მოვაჩვენე თითქოს პირველად ვხედავდე
-გამარჯობათ(მარიანა)
-ოჰ ჰაი გოგონი როგორ ხარ რატომ დაგაგვიანდა?-მითხრა ყოველთვის პოზიტიურად მყოფმა გეგამ.
-ქალბატონი ქეთევანი ჩვენი დებილი მოდელი რომელიც ძალიან "სვეცკი ძერსკია" ერთხელ შემომაკვდება-ვამბობ მომაბეზრებლად და უცნობის პირდაპირ ვიკავებ ადგილს.
-უი მარიანა გაიცანი ეს ანდრეაა ჩვენი ძმაკაცი-ამბობს სიცილით ლინდა. მას ყურადღება არ ვაქცევ მენიუს ვიღებ და ოფიციანტს ვუძახი
-ამმ კივის ნაყინი თუ შეიძლება-ვამბობ ბედნიერი სახით
-გოგო რა ნაყინი ამ შუა ზამთარში ნორმალური თუ ხარ-ამბობს ამ დრომდე ჩუმად მყოფი მათე
-ოო მე ეს მინდა-ვამბობ საყვარლად და ახლა ანდრეას ვუყურებ რომელსაც ღიმილი დასთამაშებს სახეზე. მალევე მოაქვთ შეკვეთა და ჭამას ვიწყებ. გემრიელადაც ვსანსლავ ჩენს ნაყინს და ვაკვირდები ანდრეას სახეს რომელიც თვალს არ მაშორებს
-ანდრეა რამდენი ხანი რჩები აქ?(ლინდა)
-წასვლას ვაპირებდი თუმცა ეხლა გადავიფიქრე-თქვა კმაყოფილმა და სახე ისევ ჩემსკენ გამოაბრუნა.
ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა და ჩაირთო ისევ დაისევ ჩემი საყვარელი სიმღერა LP-when we're high, მობილურს დავხედე და თომა რეკავდა. თომა ჩემი ძველი ნაცნობია რომელსაც დღემდე მოვწონვარ თუმცა ჩემი გული მაინც ვერ დაიპყრო
-გისმენ თომა(მარიანა)
-ალო მარიანა მიყვარხარ ყველაზე მეტად -ამბობს და ხმაზე ვატყობ რომ ნთვარლია
-მეც მიყვარხარ ოღონდ მეგობრულად ხომ იცი?(მარიანა)
-ვიცი მაგრამ მე მაინც მიყვარხარ და მინდა რომ ჩემი ცოლი გახდე-(თომა)
-თომა გეყო სად ხარ ეხლა(მარიანა)
-გამომყვები ცოლად?(თომა)
-ვერ გამოგყვები თომა ცოლად ვერა...ალო თომა...ჯანდაბა გამითიშა...-ვამბობ მობეზრებულად
-ვინ იყო?-მეკითხება აქმადე ჩუმად მყოფი ანდრეა. მისგან ეს კითხვა გამიკვირდა, არა ძალიან გამიკვირდა. პირველად ჩავხედე თვალებში და მასში ბრაზი ამოვიკითხე
-შენი საქმე არ არის-მხოლოდ ეს ვუთხარი და ფეხზე წამოვდექი
-მე უნდა წავიდე ხვალ გადაღებები მაქვს-ვამბობ ნაყინის ფულს ვტოვებ და გარეთ გამოვდივარ. ტაქსის გაჩერებას ვაპირებდი როდესაც ვიღაცამ მხარში ხელი ჩამავლო და მისკენ შემაბრუნე
-ანდრეა თავი დამანებე რაგინდა?(მარიანა)
-ესეიგი ჩემი საქმე არ არის ხომ?(ანდრეა)
-დიახ არ არის(მარიანა)
-მარიანა კიდევ ერთხელ შევიგრძნობდი შენი ტუჩების გემოს დიდი სიამოვნებით-მეუბნება და თავი ჩემთან ძალიან ახლოს მოაქვს
-დეგენერატო არ მომეკარო მე შენ არ გიცნობ(მარიანა)
-იმ დღეს კარგად მაკოცე(ანდრეა)
-ჯერ ესერთი პირველი შენ მაკოცე და მერე მეორე მაგის სანაცვლოდ სახეში სილაც მიიღე-ვეუბნები ტაქს ვაჩერებ შიგნით ვჯდები და სახლში მივდივარ.
შესვლისთანავე აბაზანას ვიღებ და ანდრეიზე ფიქრს ვიწყებ. არა რა მაინც არ სიმპატიურია ეს მოსაკვლელი ადამიანი, ისეთი მამაკაცურია ზუსტად ისეთი როგორიც მე მომწონს.
"ჯანდაბა მარიანა რაზე ფიქრობ" ვეუბნები ჩემს თავს და დასაძინებლად ვწვები.
დილით ლინდას გამაყრუებელი კივილი მაღვიძებს
-მარიანა გაიღვიძე-კივის ბოლო ხმაზე
-აუ აუ აუ თავი გასკდა რაგინდა ადამიანო დამანებე თავი ვინ ჯანდაბა ხარ რატო ხარ ჩემი მეგობარი(მარიანა)
-გოგოო ნიკამ დამირეკა-მეუბნება ლინდა და გიჟივით ვდგები ფეხზე. ნიკა ლინდას ყოფილი შეყვარებულია რომელმაც უღალატა და მიატოვა.
ფეხზე ვდგები სამზარეულოში გავდივარ თან გზაში ვხვდები ანდრეას გეგას და მათეს. წყალს ვისხამ და ვსვამ ისევ ლინდას ვუბრუნდები
-ხელზე მიბწკინე-ვეუბნები მას და ისიც თხოვნას მისრულებს
-არა ჰალუცინაციები არ დამწყებია და არც სიზმარში არ ვარ-ვბუტბუტებ ჩემთვის
-მართლა დაგირეკა?(მარიანა)
-მოგატყუე დებილო შენ ასაყენებლად გითხარი-თქვა და სიცილ-კისკისი ატეხა.
-ფუ რა დამპალი ხარ-ვუთხარი მეც სიცილით.
-გოგონი ჩაიცვი მივდივართ(გეგა)
-სად მივდივართ?(მარიანა)
-ჩემთან აგარაკაზე(მათე)
-ესეც მოდის?-ვათითებ ანდრეაზე
-კი ესეც მოდის -მეუბნება ლინდა
-მე არ მოვდივარ-ვამბობ წარბევშეკრული
-რატო ვითომ?(ანდრეა)
-არა მეთქი(მარიანა)
-კაი რა მარიანა ხომ იცი ერთ კვირაში ჩემი დაბადებისდღეა და თუ ეხა წამოხვალ ამას საჩუქრად ჩაგითვლი(მათე)
-მაშინ წამოვალ-ვეუბნები სიცილით და ოთახში შევდივარ. გრძელმკლავიან გაშლილ კაბას ვიცმევ თმას ვისწორებ ჩანთაში რაღაცეებს ვალაგებ და გარეთ გავდივარ.
გავუდექით გზას, კიდევ კაი ყველა ერთ მანქანაში ვიყავით თორემ ანდრეასთან ერთად მარტო მგზავრობას ვერ გავუძლებდი.
გზაში მხიარულობდნენ ჩემი გიჟი მეგობრები მღეროდნენ ანეკდოტებს ყვებოდნენ, ეს უჟმური ანდრეა კი უბრალოდ წყნარად მართავდა მანქანას და მზერა გამოექცეოდა ხოლმე ჩემსკენ.
ბოლოს როგორც იქნა ჩავაღწიეთ დანიშნულების ადგილას ოთახები გავინაწილეთ და ვისადილეთ.
საღამოს პლედი ავიღე და სახლის უკან გავედი თან მუსიკა ჩავრთე masteri-shen wamodi. ხედის ყურება დავიწყე და თან მეღიმებოდა
-ამბობენ ყველაზე სასიამოვნო ის გრძნობაა როდესაც შენთვის საყვარელი ადამიანი მთელი გულით გეხუტება,ნეტავ ვინ არის ჩემთვის ეს პიროვნევა-ვლუღლუღებ ხმამაღლა
-მეც მაინტერესებს ეგ-მესმის ანდრეას ხმა და შიშისგან ვხტები
-შენ შენ აქ რაგინდა?-ვეუბნები განრაზებული
-არაფერი უბრალოდ ჰაერზე გამოვედი-მეუბნება და ადგილს ჩემს გვერდით იკავებს
-მარიანა შეიძლება რაღაც გკითხო?(ანდრეა)
-კი შეიძლება(მარიანა)
-ის კოცნა გახსოვს?(ანდრეა)
ორი წამი ვუყურებ და ვფიქრობ რომ უნდა ვუთხრა. თუმცა შემდეგ მახსენდება რომ ის მდიდარი კაცის შვილია და ჩემნაირი გოგონა მხოლოდ გასართობად ჭირდება
-მახსოვს თუმცა ეს ჩემთვის არაფერს ნიშნავდა-ვეუბნები ცივი ხმით ფეხზე ვდგები და სახლში შევდივარ....
პს. მაპატიეთ რომ დავაგვიანე და ვიცი რომ ესეც პატარა თავია ძალიან გამიხარდა თქვენი კომენტარები პირველ თავზე შემდეგ თავს უფრო დიდს დავდებ უბრალოდ ვერ ვახერხებ ხოლმე წერას ველი შეფასებას