თავი 13
დილით კარზე კაკუნმა გამაღვიძა...ვინ უნდა იყოს ასე ადრე?..
–შემოდით...ოთახში დათა შემოვიდა.
–დილამშვიდობისა მძინარე მზეთუნახავო...გამიღიმა დათამ.
წამოვჯექი..
–გამარჯობა.
–არვიცოდი შიშველს თუ გეძინა,თორემ ყოველ დღე გაგაღვიძებდი გაიცინა დათამ და მაშინ მივხვდი,რომ შიშველი ვიყავი საშინლად გავწითლდი და პლედი რამისთავზეც გადავიხურე..თან გამახსენდა რამოხდა გუშინ..მე ისევ სუსტი ვიყავი მის წინაშე..იმის ნება მივეცი გაეკეთებინა ის რაც მას სურდა..და ყველაზე ცუდი ის იყო,რომ ეს მე მსიამოვნებდა...
–მოკლედ..როგორც არუნდა მინდოდეს აქ დარჩენა და შენი ყურება ასეთ მდგომარეობაში,აქ იმისთვის მოვედი,რომ გეძახიან.
–მეძახიან? ვინ? რა დებილი ხარ ელენე ვინ დაგიძახებს..ერთადერთი ადამიანი ვინც აქ ბრძანებებს გასცემს ისარის...
–კარგი 10 წუტი მაცალე ვუთხარი დათას..
–კარგი გარეთ დაგელოდები..ოთახიდან გავიდა დათა.
ახლა რაღა უნდა? ჩაცმა დავიწყე და შესაძლო ვარიანტებზე ვფიქრობდი რაუნდა ეთქვა გასვიანს..ჩავიცვი და..ოთახიდან გავედი.
–მზად ვარ..ვუთხარი დათას.
–მაშინ წავედით.
დერეფანი გავიარეთ...
გასვიანთან:
გიორგი ელაპარაკებოდა დემეტრეს,მაგრამ დემეტრე სხვაგან იყო მას არუსმენდა.
–დემეტრე გესმის რას გეუბნები?
–ჰა? არა ბოდიში,შეგიძლია თავიდან გაიმეორო? გამოფხიზლდა გასვიანი
–რა გჭირს? შენთავს არგავხარ დღეს...
გასვიანი დივანზე წამოწვა..
–უბრალოდ ვფიქრობ,როგორ დავიჭირო ლევანი.
–გასაგებია..რამე სიახლეა?
–ჯერ არა,მაგრამ გავიგე,რომ იტალიაში იყო,ვფიქრობ,რომ რაღაც ბიზნესები აქვს იქ და ეს ჩვენი იტალიელი მეგობრებისგან უნდა გავარკვიოთ.
–ანუ? ახლა რაუნდა ვქნათ?
–ტური უნდა დავგეგმოთ თვალი ჩაუკრა გასვიანმა..
–და აქ ბიზნესებს რა ვუყოთ?
–მათე და ბიჭები მიხედავენ მაგ საქმეს.
–დაა ელენეზე და ანანოზე რას იტყვი? მათ თუ აქ დავტოვებთ ისინი ერთმანეთს თვალებს ამოთხრიან.
–ისინი და დათა ჩვენთან ერთად წამოვლენ.
ელენესთან:
გასვიანის კაბინეტთან გავჩერდით და დათამ კარზე დააკაკუნა შიგნიდან კი მისი ხმა მოგვესმა.
–შემოდით!
შევედით და გიორგიც იქ იყო გასვიანი კი დივანზე იყო წამოწოლილი.
–პრინცესა მოვიყვანე გაიცინა დათამ.
გასვიანმა წამოჯდა და შემომხედა.
–ელენე? აქ რას აკეთებ? შემომხედა გიორგიმ.
–მეც იგივე კითხვა მაქვს შევხედე გასვიანს.
–იტალიაში მივდივართ თქვა გასვიანმა.
–რაა? იტალია? მე არსად არ მოვდივარ.
–არმიკითხავს და წესები არ დაგავიწყდეს წაისისინა გასვიანმა.
–რატომ მივდივართ იტალიაში? უფროსწორედ მე რატომ მოვდივარ იტალიაში.
–იმიტომ,რომ იქ საქმეები მაქვს და მეტი დარდი არმაქვს კიდევ ერთი გაქცევის შანსი მოგცე მშვიად თქვა გასვიანმა
შევუბღვირე ჩემი გეგმები უკვე ჩამეყარა.
–შეგიძლია ახლა წახვიდე მითხრა გასვიანმა.
გაბრაზებული გამოვვარდი და კარი გამოვირახუნე,
–დათა დარწმუნდი,რომ თავის ოთახში მივა..უთხრა გასვიანმა დათას..დათაც წამოვიდა.
გასვიანთან:
–ღმერთო გიორგი მითხარი რაც გინდა 10 წუთია თალებს მიბრიალებ.
–რა წესები დაუწესე ელენეს?
გაკვირვებულმა გასვიანმა გიორგის შეხედა.
ელენესთან:
მაინც არ გავჩერდები..სულ ვეცდები,რომ გავიქცე..თუ უნდა ყველგან მატაროს..ვგრძნობ,რომ თუ აქ დიდი ხნით დავრჩები..შევიცვლები და ეს მე არმინდა.
მეორე დღე:
დილით მანქანებით აროპორტში მივედით და თვითმფრინავთან გავჩერდით...მანქანიდან ჩამოვედი და სხვებთან ერთად წავედი..
–თვითმფრინავი როდის გადის? ვიკითხე გაკვირვებულმა.
ანანომ გაიცინა –ძალიან სასაცილოა იდიოტო..
თვალები გადავატრიალე –შენი ხმის მოსმენა ნამდვილად არმინდა დილიდან..
–ჩვენ არმოგვიწევს თვითმფრინავის ლოდინი,ეს თვითმფრინავი ჩვენ გველოდება..ჩვენ ჩემი პირადი ხაზით გავფრინდებით..თქვა გასვიანმა და თვითმფრინავის კიბეზე ავიდა...რათქმაუნდა ირონიულია
–ვეღარ ვითმენ როდის ჩავალთ..დასვენება ნამდვილად მჭირდებოდა ამოიხვნეშა დათამ.
–აღარ მივდივართ? გაბრაზდა გასვიანი.
–პილოტს ველაპარაკე და მზადაა დაამშვიდა გიორგიმ.
–ძალიან კარგი..თვითმფრინავი აფრინდა და გავფრინდით.

სიცილია,იტალია საღამოს 5 საათი:
დავეშვით..როგორც იქნა..თორემ ანანოს ნამდვილად ვისროდი ფანჯრიდან..
–სად უნდა დავრჩეთ ვკითხე დათას.
–სასტუმროში მიპასუხა დათამ.
–ვაუ სასტუმროში? შოკში ვარ,მეგონა გასვიანის დიდ სახლშ დავრჩებოდით,როგორ მოხდა სახლი,რომ არაქვს ვთქვი ირონიულად.
–ვინ თქვა,რომ სასტუმრო ჩემიარაა? წარბები აწია გასვიანმა
გაშტერებული დავრჩი რას ვკითხულობდი საერთოდ...სასტუმროში მივედით,როგორც მოველოდი ლამაზი,დიდი და მდიდრული.
–ახლა დავისვენოთ..გიორგი მისი ოთახი აჩვენე..თქვა გასვიანმა და შემომხედა.
–კარგი..მასთან ერთად შევედი ლიფტში.
16 სართულზე გავჩერდით და ოთახში შევედით ძალიან დიდი და მდიდრული იყო ესეთ რაღაცეებს შეჩვეული არვიყავი.
–ესეც შენი ოთახი! თურამე დაგჭირდება მე 17 ზე ვარ მეორე ოთახში.
–მადლობა გიორგი.ღამემშვიდობისა..
–ხვალ გნახავ ხელი დამიქნია გიორგიმ და ოთახი დატოვა..
მეორე დღე დილის 1 საათი:
ფანჯარაში ვიყურებოდი..ძალიან ლამაზი იყო სიცილია დიდი სიამოვნებით დავათვალიერებდი..აქ რო არვიყო ჩაკეტილი..წავალ გიორგის ვნახავ თან მეტყვის აქ რატომ ვართ და თან შეიძლება სასეირნოდ წამომყვეს...ავდექი და ოთახი დავტოვე. 17 სართულზე ავედი და გიორგის ოთახს დავუწყე ძებნა.
–და რას ფიქრობ სად მიდიხარ? შემეჩეხა ანანო.
–ესშენი საქმე არაა,მაგრამ მე გიორგის ვეძებ.
–სიმართლე გითხრა ჩემი საქმეა. სასტუმროს დატოვების უფლება არგაქვს.
–ამას არვაპირებ.უკაცრავა გიორგი უნდა მოვძებნო გადავატრიალე თვალები შემოვბრუნდი და წამოვედი..ანანო კიდე გამომყვა..მეც მივუბრუნდი..–რასაკეთებ?
–შენ მოგყვები.თუ ფიქრობ,რომ ეგრე მარტივად გაიქცევი ძალიან ცდები.
–რატომ?მინდა შეგახსენო,რომ ერთხელ უკვე მოვახერხე გაქცევა.და თან ვფიქრობდი,რომ შენ ჩემი გაქრობა გინდოდა.
–და ამით შენ თავს სიკვდილის განაჩენი გამოუტანე,დღემდე ცოცხალი იმიტომ ხარ,რომ ჩემმა ძმამ გადაგარჩინა არვიცი ეს რატომ გააკეთა მაგრამ ეს მისი პრობლემაა. თან ჩვენ სხვადასხვაგვარად გვესმის ტერმინი „გაქრობა“ ბოროტულად გაიღიმა ანანომ.
თვალები კიდევ გადავატრიალე და ლიფტში ანანოსთან და ორ დაცვასთან ერთად შევედი.
–გიორგი და დემეტრე რამდენიმე წუტია რაც წავიდნენ..მითხრა ანანომ.
–და მაშინ ჩვენ სად მივდივართ ვკითხე პატარა გასვიანს.
–ჰაჰ..დემეტრე თუ ფიქრობს,რომ აქ ისე ჩამკეტავს,როგორც შენ ძაან ცდება. გაიღიმა ანანომ. ახლა გასაგებია რაუნდა ამ პატარა ეშმაკს არმეგონა ანანოსგან ასე რამე თუ გამიხარდებოდა...მაგრამ ის არც რეპტილიაა და არც გიორგი..უფრო დიდი შანსია,რომ მისგან გავიქცე,ანანოსთან ერთად ლიმუზინში ჩავჯექი..როცა რთმა დაცვამ თქვა.
–ქალბატონო ანანო მაპატიეთ,მაგრამ ბატონი გასვიანისგან ბრძანება გვაქვს,რომ სასტუმრო არდატოვოთ.
– რა თქვა ჩემმა ძამიკომ,უბრალოდ დაძარი ეს მანქანა! სწრაფად!ორი თქვენგანი ჩვენთან ერთად წამოვა.
–მ–მაგრამ...კარგით ამოიხვნეშა დაცვამ. 5 წუთში იქაურობა დავტოვეთ.
–რატომ წამომიყვანე შენთან ერთად გაოგნებულმა ვკითხე ანანოს.
–ჩემი გეგმა ხარ.თუ ყველაფერი ცუდად წავა შენ დაგაბრალებ..ვიტყვი,რომ გაქცევა გინდოდა და შენთან ერთად წამომიყვან ჩაიცინა ანანომ.
–შესანიშნავია ირონიულად ჩავილაპარაკე.
ფანჯრიდან ვიყურებოდი..არვიცი რატომ მაგრამ ცუდი წინათგრძნობა მქონდა..ანანომ სიგარეტს მოუკიდა,როცა სროლა ატყდა მძღოლმა რული ვერ დაიმორჩილა...ეს რაიყო?! შემეშინდა მანქანა რაღაცას შეასკდა და თავზე ხელები ავიფარე თავდასაცავად..თავი მოვატრიალე,რომ დამენახა რა მოხდა..ანანოც შეშინებული იყო..მის გვერძე დაცვა მკვდარი იყო..ეს კარგი არარის. მეორე დაცვა მოტრიალდა.
–ქალბატონო ანანო მანქანაში დარჩით. ანანომ მის მობილურს დაუწყო ძებნა..დაცვამ იარაღი ამოიღო და მანქანიდან გადმოვიდა...მაგრამ ვიღაცამ დანა მუცელში გაუყარა და მას იარაღი დაუვარდა..ვიღაც კაცის ხმა გავიგეთ.
–ახალბედა ხარ არა? უთხრა იმ დაცვის ბიჭს რომელსაც დანა გაუყარა...ის მოკვდა.
ანანო შოკში იყო და ამ სცენას თვალს ვერ წყვეტდა ის გაშეშებული იყო ხმას ვერ იღებდა თვალებსაც ვერ აამხამებდა შიშისგან..უნდა გავქცეულიყავით. ვიღაცამ მანქანიდან გადმოგვათრია და ძირს დაგვაგდო..მუხლებზე წამოვდექით და ადგომა ვცადეთ..ის კაცი გვიყურებდა როგორ ვცდილობდით ადგომას..
–ორნი არიან? ჩვენ მივიღეთ ინფორმაცია,რომ მარტო გასვიანის და იყო.
–ვის ანაღვლებს? გამოვიდა მეორე კაცი..აქ ჩვენი საქმის გასაკეთებლად ვართ. მის უკან უამრავი კაცი იდგა.
–ანანო გასვიანი..რა პატივია თქვენთან შეხვედრა ჩაიღიმა კაცმა..ანანო ფეხზე წამოდგა და მშვიდად ლაპარაკი სცადა.
–ეს რას ნიშნავს? ვინ ხართ?
–ეს არაა მნიშვნელოვანი. თქვა მეორე კაცმა.
–გოგოს ასე არუნდა ელაპარაკო,მეგობარო,აპატიეთ,ასეთია თქვა იმ კაცმა რომელიც ანანოს ეღლაბუცებოდა.
ანანომ მკვლელი მზერა ესროლა იმ მეორე კაცს...
–რა უზრდელი ვარ..შემომხედა ქერათმიანმა კაცმა..და ეს საყვარელი ქალბატონი ვინარის?...აქედან თავი უნდა დავრწიოთ..შარში ვართ..ჯანდაბა.
–როგორც ვხედა..ჩემთან ლაპარაკი არგინდა..ძალიან ცუდი მითხრა ქერათმიანმა.
–გაა***! ვუთხარი გაბრაზებულმა.
–როგორცჩანს შეგძლებია ლაპარაკი..თან საკმაოდ გრძელი ენაც გქონია..მომწონს გაიღიმა ბოროტულად.
–უბრალოდ გავაკეთოთ გასაკეთებელი და წავიდეთ თქვა მეორე კაცმა და იარაღი ამოიღო...ჯანდაბა.
–მშვიდად..მეგობარო,ხომ იცი,რომ მიყვარს თამაში უთხრა ქერათმიანმა..
–ინანებთ დაუყვირა ანანომ.
–ჰაჰ! მოუთმენლად ველი.
–ჩემი ძმა ნაკუწებად დაგჭრით დაემუქრა ანანო.
–მხოლოდ მაშნ თუ დაგვიჭერს!ამ გოგოს რავუყოთ შემომხედეს მე.
–მოვკლავთ..მშვიდად თქვა ქერათმიანმა.
–მგონი ის აქამდეც მინახავს...თქვა ერთმა.
–სად? დანას ათამაშებდა ქერათმიანი.
–ელენე ლაშხ,დეტექტივი..ყველა მასზე ლაპარაკობს,ისინი იცინიან,რომ ეს ერთადერთი გოგოა,რომელსაც გასვიანი დემეტრე ძალიან უფრთხილდება.
–ოჰ? საინტერესოა..ცუდი არარი ჩამათვალიერა თავიდან ფეხებამდე.
მაგარია..რეპტილიას გამო ყველა კრიმინალმა იცის ვინვარ! ასეთი პოპულარული მაშნაც არვყოფილვარ ურთულეს საქმეებს,რომ ვხსნიდი.
–წავიყვანოთ ჩვენთან ერთად? ახლა ვხვდები გასვიანს რა კარგი ნაშები ყავს...ისევ იგივე ხდება.
–მე არვარ მისი ნაშა რა ვერ გაიგეთ ვააა ვუყვირე იმ კაცს.
–მომწონს ჩაიცინა იმ კაცმა ჩვენთან ერთად წავიყვანოთ.
–მე უკვე ძალიან დავიღალე თქვა იმ სერიოზულმა ტიპმა და იარაღი ანანოს დაუმიზნა.
მე და ანანომ უკან დავიხიეთ...ანანომ გადმომიჩურჩულა..
–ერთად უნდ ავიმოქმედოთ..ფეხებში არმომედო.
ბოროტულად ჩავიცინე.
–შემახსენე,რომ მაგრად ქცემო აქედან,რომ გავალთ შენსგამო ვართ საფრთხეში.
–ჰაჰ ჩაიცინა ანანომ.
ქერათმიანმა მეორე კაცს რაღაც ანიშნა და ის ჩვენსკენ წამოვიდა.
ერთად ვიბრძოდით მე და ანანო შეიძლება ითქვას,რომ დავიღალეთ ძალიან ბევრნი იყვნენ.
–რამდენი ხანი აპირებ ბრძოლას?
–შენთავს კითხე შენ ხვნეში ხარ მეკიარა
–ვნახოთ ვნახოთ გავიღიმე.
–ჰეჰ იოცნებე.
კაცი გაბრაზდა.–ასეთი რთულია ოი გოგოს დაჭერა? იდიოტებო.
–რაგინდა კარგები არიან.
–საკმარისია ლაპარაკი,აქედან მოშორდით დავუყვირე იმ კაცებს...მაგრამ ეს გრძელდებოდა არნებდებოდნენ.
–აჰჰ! ვერ ვუყურებ ამ იდიოტებს როგორ ვერ იჭერენ ორ გოგოს ამოიხვნეშა ლიდერმა და ანანოს შეუტია..ანანომ ბოლო მომეტში შეამჩნია ამიტომ კაცმა მისი ძირს დაგდება მოახერხა...მასთან მივიდა და იარაღი დაუმიზნა...მეც მიტევდნენ მაგრამ იარაღი დავინახე მკვდარ სხეულთან და ავიღე..
–მოშორდი თორე გესვრი! დავუმიზნე იმ კაცს რომელიც ანანოს ნებას არ აძლევდა ამდგარიყო.
–მიდი!
ჩემს მოთმინებას ცდიდა და მიიღო ვესროლე..
–საკმარისია დაიყვირა ქერათმიანმა..ის სერიოზული კაცი კი ანანოს იარაღს უმიზნებდა.
–შეწყვიტეთ ეს ბავშვური თამაში თქვა შავთმიანმა კაცმა რომელიც უკვე გითხარით,რომ სერიოზულობით იყო გამორჩეული.
–დაწიე იარაღი თორე ვესვრი მითხრა შავთმიანმა...ის არხუმრობდა იარაღი დავწიე და ავდექი.
–კარგი გოგო თქვა ქერათმიანმა.
შავთმიანი უკვე სასხლეთს გამოჰკრავდა არმჯერა ამას,რომ ვაკეთებდი მაგრამ ანანოს გადავეფარე.
–რას აკეთებ? პირი დააღო ანანომ.
–მოკეტე სანამ გადაწყვეტილება შევიცვალე ვუთხარი ანანოს...და შავთმიანისკენ შევტრიალდი.
–გაიწიე! მიბრძანა..
–თუ გინდა,რომ ის მოკლა მაშინ ჯერ ჩემი მოკვლა მოგიწევს! მტკიცედ ვუთხარი.
–კიბატონო რა პრობლემაა იარაღი დამიმიზნა...
და სროლის ხმა გაისმა..შავთმიანი მხარში იყო დაჭრილი. გიორგი დათა და ჩვენი დაცვა უკვე აქ იყო.
–გიორგი! დათა! დავუყვირე მათ ანანოსკენ შევტრიალდი და დავინახე,რომ მობილური ეჭირა..პატარა ეშმაკი მოუსწრია დარეკვა.
–წავედით სწრაფად უკან დაიხიეს იმათმა.
–ეს ორი გოგო ვერ გადარჩებოდა მათ გარეშე. ჩაილაპარაკა შავთმიანმა.
–დაიჭირეთ!ცოცხლები მჭირდებიან დაიყვირა გიორგიმ.
მანქანით გაეკიდნენ ჩვენი მცველები და თან ერთმანეთს ესროდნენ.
–თქვენ ორნი კარგად ხართ? გვკითხა დათამ.
–ხო..მე კარგად ვარ მადლობა.. ვუთხარი დათას.
–კარგად ვარ.. თქვა ანანომ.
–რაზე ფიქრობდით?ორივე გაგიჟდით?გეგონათ აქ თქვენ ორნი დასასვენებლად წამოგიყვანეთ?
არცერთი ხმას არვიღებდით.
–მანქანაში! დროზე! იყვირა გიორგიმ.
ფანჯარაშ ვიყურებოდი..როცა ანანომ ჩურჩულით მადლობა გადამიხადა მისკენ მივტრიალდი,მაგრამ ის ფანჯარაში იყურებოდა.

პ.ს შეაფასეთ <3 <3 მადლობა ვინც კითხულობთ გუშინ დავწერე,რომ შუადღისას დამედო,მაგრამ საიტმა არმომცა უფლება 24 საათი მაინც უნდა იყოს გასული წინა თავის დადებიდან ამიტომ ბოდიშით. <3 <3