ღამის სამი საათი იყო ტელეფონს ,რომ დავხედე და სახლიდან გამოვედი . თათა არ მიშვებდა მაგრამ ვიცოდი დილით სამსახურში დამაგვიანდებოდა. ნელ-ნელა ჩამოვუყევი გრძელ აღმართს და ცენტრალურ გზაზე ჩამოვედი არც ტაქსი არ ჩანს ნელ-ნელა ფეხით გავუყევი , როცა მანქანამ შეანელა სხვალ.
-ჩაჯექი გაგიყვან
-იყოს.
და გზა გავაგრძელე შემეშინდა ვინმე მაინიაკი არ ყოფილიყო.მიუხედავად იმისა რომ უკვე 19 წლის ვარ მაინც შემეშინდა.თავი არ დამანება და ისევ შემიჩერა მანქნა ისევ ჩამოწია ფანჯარა:
-კარგი რა კიარ შეგჭამ , წამოდი გაგიყვან პატარა გოგოხარ ვინემ რამე არ გითხრას
-ჩავჯდები ოღონდ ერთი პირობით.
-გისმენ
-შენი მანქანის ნომერს გავუგზავნი ჩემს დაქალს
გაეცინა
- სახელს და გავრსაც გეტყვი და მობილურის ნომერსაც ,ჩაჯექი.
მანქანის ნომერი თათას მივწერე უკანა კარი გავაღე და ჩავჯექი,მანქანა დაიძრა და მუსიკას ოდავ აუწია.
- თავი ტაქსის მძღოლი მგონია
და შეჩერდა
-მგონი სახელი არ გითქვამს ხო
და უკან მომიტრიალდა,გამეღიმა
-აა ხო რავი ,ელენე. ელენე მქვია
- მე ლაშა მქვია , ნუ ნერვიულობ სახლის გზა მიკარნახე და მიგიყვან
-მადლობა
სახლის კარებამდე მიმიყვანა მადლობა გადავუხადე ჩამოვედ ბოლომდე მეშინოდა კარები ჩუმად გავაღე და ოთახში ავიპარე , მხოლოდ ახლა მივხვდი, რომ ტელეფონი არ მქონდა ჩემი დის ტელეფონი ავიღე და სასწრაფოთ დავიწყე რეკვა ჩემს ტელეფონზე .თავიდან არ იღებდა, მერე შეტყობინება გავგზავნე.
“თუ ძალიან შორს არ ხარ, ტელეფონი დამრჩა და იქნებ დამიბრუნო”
და უცხო ნომერმა დარეკა
-5 წუთში ვიქნები იქ სადაც დაგტოვე.
-კარგი მადლობა
ისევე ჩუმად ჩავიპარე კარებთან როგორც ამოვიპარე და მანქანა გაჩერდა ,მანქანიდან გადმოვიდა ტელეფონი მომცა …
ჩემზე ორი თავით და კიდევ ოდნავ მაღალი ბიჭი ? არა კაცი ალბათ ჩემზე 10-11 წლით დიდი იქნებოდა ძალიან სასიამოვნო სურნელი ასდიოდა .
-ძალიან დიდი მადლობა
და გავუღიმე
-არაფრსის პატარავ
მივბრუნდი კარები შევაღე და შევედი სახლში ,აბაზანაში შევედი წყალი გადავივლე და ლოგინში ჩავწექი საათს დავხედე და უცხო ნომრიდან შეტყობინება დამხვდა
“ძილინებისა “
არაფერი მიმიწერია სავარაუდოდ შეეშალათ, გადავბრუნდი და დავიძინე .
8:30 წუთზე მაღვიძარამ დარეკა ძლივს ავესხლითე საწოლიდან,გეზი აბაზანისკენ ავიღე წყალი გადავივლე ჩავიცვი მოვწესრიგდი და ქვედა სართულზე ჩავედი.კაციშვილი არ იყო.
9ზე სახლიდან გავედი და გაჩერებაზე ჩავირბინე 9:11 წუთზე ახალი შეტყობინება მივიღე.
“დილამშვიდობისა”
ისევ იგივე ნომერი .ეს უკვე შეცდომას აღარ გავდა და მესენჯერი გავხსენი ნომრერი საძიებო ველში ჩავსვი და “ლაშა კოდუა” არცერთი სურათი არცერთი პოსტი უბრალოდ ასე ვერ მივხვდი ვინ იყო.
“დილამშვიდობისა”
ავტობუსიც მოვიდა ჩავჯექი და წავედი სამსახურში.
ჩემი სამსახური სხვა სამსახურებს არ გავს . იქიდან გამომდინარე რომ ფიქოლოგი უნდა გავხდე სამომავლოდ .მოხალისე ვარ ერთერთ დღის ცენტრში . შშმ პირებს ვეხმარები როგორც შემიძლია .
მიყვარს მზის შუაგულში მისვლა აქ ყველაფერი სხვანაირადა ყველა კეთილი და საყვარელია არ გიწევს ითამაშო ,უბრალოდ ის ხარ ვინც ხარ და ყველაფერი კარგადაა .
ამ კონკრეტულ მომენტში ჩემი მოვალეობა თეკლას დახმარება .რომელიც საკუთარი დასავით მყავს . დიდი გადახვევა, რომ არ გამომივიდეს ლანჩზე გასვლამდე კიდევ ერთი შეტყობინება მომივიდა.
“რასშვეი ?სად ხარ”
“უკაცრავად ,რომელი ხარ?”
“პატარავ მე ვარ ლაშა”
“აჰ გასაგებია სამსახურში ვარ ლანჩზე გავდივარ “
“ძალიან კარგი , მეც ახლა გავდივარ ლანჩზე,სად ხარ მითხარი მოვალ და ერთან ვჭამოთ სადმე რამე”
“არ ვიცი ძალიან ცოტა დრო მაქვს “
“ხოდა სად ხარ მითხარი და მოვალ მაქსიმალურად ცოტა დროში”
“საკაძეზე ვარ ,მაგრამ მეუხეხულება “
“კარგი მაქსიმუმ 5 წუთში ვიქნები მანდ , მაგრამ თუ გინდა მანდარინაში მიდი და უცებ მოვალ შეუკვეთე რაც გინდა რასაც აიღებ მეც ის ამიღე მალე მოვალ”
“უხერხულია”
“არა არ არის უხერხული , ჩათვალე გუშინდელისთვის მადლობას მიხდი”
“კარგი”
მიწისქვეშაში ჩავედი და გავუყევი გზას მანდარინისკენ, შესვლას ვაპირებდი უკნიდან ,რომ დამიძახა
-კესო, მოიცა
შევტრიალდი და ჩემს უკან იდგა ისევ ის სუნაომო , ისევ 2 თავით ჩემზე მაღალი მამაკაცი დიახ მამაკაცი კარი შემიღო და შევედით ფანკარასთან ყველაზე ახლო მაგიდასთან დავსხედით უცნაური დასახელების 2 სალათი შევუკვეთეთ და უხეხული სიჩუმე ჩამოვარდა .უბრალოდ მიყურებდა მიყურებდა და საბოლოდ ღიმილიანი სახით ვუთხარი
-გეყოფა ეს მაკომპლექსებს .
როგორც იქნა ჩვენი სალათი მოიტანეს ,ხმის ამოუღებლად შევჭამეთ და ისევ ის მზერა მომაბყრო ვხვდებოდი როგორ ვწითლდებოდი და როგორ ამდიოდა სახეზე ალმური, იღიმოდა და ამზე უარესი მემართებოდა .
ტელეფონს დავხედე და მივხვდი, რომ თუ ახლა არ გავიდოდი, სამსახურში დავაგვიანებდი რაც ძალიან არ მინდოდა თან უცხო ადამიანთან ჯდომა რომლეზეც არაფერი იცი და საუბრის თემა უფრო და უფრო ცოტავდება მაინცა და მაინც არაა კარგი.
-იცი ლაშა უნდა გავიდე მადლობა ყველაფრისთვის.
-ა ერთად გავიდეთ მიგიყვან სამსახურამდე .
-არა ,არა ამდენად ვეღარ შეგაწუხებ.
-არა პატარავ რა შეწუხება.
ანგარიში მოითხოვა გადაიხადა და ერთად გამოვედით მანდარინიდან .მანქანისკენ წავიდა კარები გამიღო ამჯერად წინ და ჩავჯექი.
-სად მივდივართ?
-კოსტავაზე
უისტყვოდ მიმიყვან სამსახურის ჭიშკრამდე და ასე დავცილდით ერთმაეთს ,სიხარულით სავსე 4 საათმა იმაზე სწრაფათ გაიარა ვიდრე აქმდე ,ბავშვებს გამოვემშვიდობე და უნივერსიტეტისკენ ავიღე გეზი,სალექციო 2 სათმა ასევე სწრაფათ გაიარა.ნელნელა დავეშვი კიბეებზე და 7 სართული ბედნიერად ჩამოვიარე .არ ვიცი რა მაღიმებდა წამში ერთხელ არ ვიცი ასე კარგად თავს რატომ ვგრძნობდი ,მაგრამ რაც იყო, ძალიან ძალიან ბედნიერს მხდიდა .

ყურსასმენები მოვიმარჯვე და გეზი მეტროსკენ, ავიღე ნელ-ნელა მივაბიჯებდი ქუჩაში და ვგრძნობდი ყველაფერს რაც გარშემო ხდებოდა, ალაგ-ალაგ გონებაში სიმღერას ვყვებოდი, ,ისევ ღიმილიანი სახით და ასმაგად ბედნიერი ვიყავი თუ ორასმაგად არ ვიცი თუ ბედნიერებას საზომიი, აქვს სწორედ იმის უმაღლეს წერტილზე ვიდექი არ ვიცი რატომ, ან რისთვის უბრალოდ ასე იყო.
მეტტრომდე როგორ მივედი,სიმართლე გითხრათ არ მახსოვს ექსკალატორზე ვიყავი როდესაც სიმღერა გაითიშა და ტელეფონმა რეკვა რომ დაიწყო .
-გისმენთ
-სადხარ პატარა
-მეტროში ჩავდივარ, სახლში მივდივარ .შენ?
-ახლა გამოვედი სამსახურიდან თუ დამელოდები 10 წუთით თუ შეძლებ და მე გაგიყვან ,მეტროდან რითი ახვაკ სახლში.
-ამდენს ვერ შეგაწუხებ
-არა რას შემაწუხებ მიდი უკვე მანქანაში ვარ .
-კარგი მაშინ ამოვალ და რავი სად დაგელოდო
-არ გშია? მაგდონალთან მიდი და მეც იქ მოვალ .
-კარგი.
ტელეფონი გავთიშე და მეტროდან ამოვედი , ნელნელა გავუყევი გზას და მივედი მაგდონალდამდე,გარეთ ველოდებოდი სადღაც ,5 წუთში იქ იყო, ისევ ის სურნელი ,აი ,როგორი შეგრძნება მიჩნდება იცით თითქოს პირდაპირ მასში მითრევს .
-როგორხარ?
-კარგად ,ოდნავ დაღლილი.
-ახლა მოდიხარ სამსახურიდან ?
-არა უნივერსიტეტში ვიყავი .
-ამ დროს ?
-ჰო ამდროს.
-ანუ ძალიან დარლილი ხარ? რას შეჭამ ?
-არ ვიცი ალბათ მარტო ფორთოხლის წვენს დავლევ .
-მხოლოდ?
-ხო
-კარგი რა , რამე ჭამე?
-ა არა უბრალოდ არ მშია
-ასე არ შეიძლება ,კარგი სადმე დაჯექი და მეც მოვალ .
იქვე ფანკარასთან დავჯექი და დაველოდე ,14 წუთიანი ლოდინის მერე გამოჩნდა უამრავი რაღაცით.
-ჭამე თორემ მარტო უხერხულად ვიქნები .
-მხოლოდ ერთ ჩიზს მაშინ
-კარგი იყოს მხოლოდ ჩიზი
მოკლედ ბევრი, რომ არ გავწელო ვჭამეთ და წამოვედით .მანქანაში ცავსხედით და გავუყევით გზას სანაპიროდან .
-შეიძლება სიმღერა ჩავრთო და ოდნავ ავუწიო?
-მიდი რას მეკითხები
-რავი
მობილურს ჯეკი შევუერთე და a drop in the ocean ჩავრთე, მივუყვებოდით სანაპიროს და თავს ბედნიერად ვგრძნობდი ,უმაღლეს წერტილში ვიყავი ვუყურებდი და მეღიმებოდა და სადღაც შუა გზაში გააჩერა ვერ მივხვდი რას აკეთებდა გაოცებული ვუყურებდი,ვერ მივხვდი რას აკეთებდა ,თავიდან შემეშინდა ,ნერვიულად მოუკიდა სიგარეტს და შემომხედა ლაპარაკის დაწყებას ცდილობდა ,მაგრამ თან ვერ იწყებდა და ბოლოს საშველი, რომ ვერ დაყენა მე დავიწყე:
-რამე ხდება?
-არ ვიცი პატარავ.
-რამის თქმა გინდა?
-რამდენის ხარ ახლა ზუსტად?
გამეცინა
-19-ს და ეს რა შუაშია?