***
ისე ვბრუნდები მისკენ რომ თვალებს არ ვახელ.ბრმად ვპოულობ მის ხელებს და თითებს მის ტორებში ვხლართავ.ვგრძნობ როგორ იღიმის და მეც მეღიმება,რადგან ამგვარად დაწყებული დილა ყოველთვის ერთნაირად მთავრდება ხოლმე.მეღიმება,როგორც გიჟს,რადგან არც მე არ ვარსებობ,არც ის და არც ეს დილა...
მარჯვენას ინთავიუფლებს და ფრთხილად ასრიალებს ბარძაყზე.ნაზად მეფერება,მონოტორულად,ზემოთ-ქვემოთ.მერე ხელს მიმართულებას უცვლის და სწორედ აქედან იწყება ჩემი დილაც.მხარზე ვკბენ და ამით ვაგრძნობინებ რომ თავისი საქმე აუცილებლად უნდა განაგრძოს.კმაყოფილი სიცილი ჩამესმის და იგი ნაზად სწევს თეთრ ტრუსს გვერდით.ვგრძნობ უხეში თითების ასე ნაზ და ნაცნობ შეხებას და ტანში მოსალოდნელი სიამოვნების ჟრუანტელი მივლის.ვეშვები და ბოლომდე ვეფლობი მისი თითების რიტმში. მოულოდნელად აცურებს ჩემში,ჯერ ერთ და მერე მეორე თითს და მე უფრო და უფრო ვიძირები ფსკერზე.ცურვა არ ვიცი,მაგრამ ამაზე არც პირველად და არც შემდეგ არ მიდარდია,დამიჯერებთ რომ გითხრათ არც კი მიფიქრია მეთქი?რათქმაუნდა ვერ დამიჯერებთ,რადგან არც მე,არც ის და არც ეს ისტორია არ არსებობს...
უფრო ძლიერად ვეკვრი და ვცდილობ სიამოვნება,რაც შეიძლება გავახანგრძლივო.თვალებს ვხუჭავ და წარმოვიდგენ მის ღიმილს,მის თითებს,მის წვერს და მიჭირს კბილებზე მომდგარი კვნესის შეკავება.ნაზად მიშორებს და ზემოდან მექცევა,ეს ნაცნობია...იგივე რიტმით,იგივე მოძრაობებით აგრძელებს ჩემს ჩაძირვას და მეც უფრო და უფრო ვიძირები.იგი გიჟდება,როდესაც ჩაძირული,ფსკერიდან ამოვყავარ,ამოვყავარ,როგორც გარდაცვლილი და მის მიერ გაცოცხლებული მსხვერპლი.
-გამაგონე შენი ხმა!
ყურთან ნაზად მელამუნება მისი სიტყვები,სადღაც შორიდან ჩამესმის და მიჭირს მათი გარჩევა,მაგრამ არ მიჭირს კვნესა,როდესაც უფრო ღრმად აცურებს უკვე მესამე თითს ჩემში.
-გამაგონე შენი ხმა თორემ არ გაგათავებინებ!
უცნაურია რომ ამ სიტყვებზე შემიძლია გავათავო,ყოვლის წამლეკავი ორგაზმი შემიძლია განვიცადო,რადგან...არ ვიცი რადგან.
მისი თითები ისევ ჩემშია და ეს სულაც არ მიქმნის დისკომფორტს.სახით ჩემს ყელში ეფლობა და მფეთქავ არტერიაზე მკოცნის.
_ეს ბოლო იყოს,მეორედ მართლა შუა გზაზე დაგტოვებ.
_შენ იცი რომ ამის მართვა არ შემიძლია.
_თუმცა ჩემი მართვა მშვენივრად გამოგდის.
_არ შემიძლია არ დაგეთანხმო.
სიცილით ვპასუხობ,ხელის კვრით ვიშორებ მის სხეულს და ზემოდან ვექცევი.
_როგორ შეგიძლია იყო ასეთი გაუმაძღარი.
_მე მინდა რომ შეგჭამო.
ყელსა და ყურს შორის ვკბენ და ჩემი ბობოქრობის დროც დგება.ავად ვიღიმი და ხელს პრესზე ვასრიალებ.ძალიან,ძალიან ფრთხილად,მტანჯველი აუჩქარებლობით ვატარებ ტრუსის სათავეზე შუა და საჩვენებელ თითს და ჩემს სმენას მისი მოუთმენელი ოხვრა სწვდება.
_მეთამაშები?
_თამაში კარგია
თითებს ტუჩებსაც ვუერთებ და თამაშიც ხურდება.
_უცნაურია საკუთარ თამაშში რომ მიგებ.
_რატომ სახალისოა
სწრაფად ვუცურებ ტრუსში ხელს და საკუთარი სიაუხეშე მაკვირვებს.
_მოდი ვნახოთ,რომელი უფრო სასიამოვნო იქნება.
ნაზად ვეჩურჩულები.
_მითხარი რომელი გირჩევნია,არაა მინდა რომ მაგრძნობინო...ასე კარგია?
ენას ასოს თავზე ვატარებ და მეღიმება,როდესაც სიამოვნებისგან თვალები ელულება.ხელის მოძრაობას ვიწყებ და მასთან ერთად მეც ვსველდები.
_იქნებ ასე უკეთესია?
მისკენ ვიხრები,ტუჩებზე ენის წვერს ვატარებ და ასოს საშოზე ვიბჯენ.
_მაგრძნობინე თორემ გათავება თავადაც შემიძლია.
სარკასტული ხმით ვუჩურჩულე და კბილებით ქვედა ტუჩზე წავეტანე.უეცარი მოძრაობით გადამაგდო მისგან და ზემოდან მომექცა,მოუთმენლად წაეტანა მარჯვენათი ასოს და ბოლომდე შემოასრიალა ჩემში.ეს იყო მხურვალე და მოუთმენელი ბიძგი.
_დაგაკმაყოფილა პასუხმა?
ოხვრას ამოაყოლა სიტყვები და ძუძუს თავზე მიკბინა.
_ისე რა.
ბარძაყი წამომაწევინა და უფრო ძლიერი ბიძგით მომაწვა,რაზეც ხმამაღალი კვნესა აღმომხდა.
_ჰო,ასე უკეთესია.
კვნესას ვაყოლებ და ლამისაა უკვე გავათავო ოხვრით რომ მეფლობა ყელში.
_ჯერ არ გაათავო,სანამ არ გეტყვი არ გაათავო.
ფეხები უფრო კარგად გავუშალე და თმებით ჩემკენ მოვქაჩე.
_მაკოცე,შენ რომ იცი ისე მაკოცე.
სახე ორივე ხელით დამიჭირა და ვიგრძენი როგორ წამეთამაშა ენით ენაზე.
_ჩემთან ერთად გაათავე.
_უფრო სწრაფად,უფრო სწრაფად.
დავუყვირე და ქვედა ტუჩზე კბილები მოვდე.
_რიტმი ააჩქარე,თორემ მოვკვდები.
ხმამაღლა გაეცინა და ერთი მოძრაობით მომაქცია მის ზემოთ.
_მიდი,წამყვანი შენ ხარ.
მითხრა და საჯდომზე ჩამაფრინდა.დოღის ცხენებს შეშურდებოდათ ჩემი...
_გაათავე!
დამიყვირა და უფრო ძლიერად ჩამაფრინდა.
_გაათავე!
_მაკოცე,მაკოცე.
მოუთმენლად მეცა ტუჩებზე და ერთდროულად ვიფეთქეთ.ვიფეთქეთ,მაგრამ მოძრაობას მაინც არ ვწყვეტდი.დავინახე როგორ ამოუტრიალდა თვალები ნეტარებისგან და ტუჩზე ვიკბინე სიამოვნებისგან რომ არ მეკივლა.
***
_წამოო,წამო.
ხმამაღლა მიყვირის და თავგადაწეული ხარხარებს.
_უფრო სწრაფად გამოიქეცი.
ხელს მიწვდის და მეც უფრო სწრაფად მივრბივარ რომ მის ხელს ჩავეჭიდო.მეტროში გაშლილი სივრცეა და ხალხის გარეშე უფრო ლამაზია.ახლა აქ ხალხი არ არის,მხოლოდ მე,ის და დაცვის ინსპექტორი - რომანტიულია ნამდვილად.იგი ისევ თავგადაწეული ხარხარებს და მე სხეულში სითბო მეღვრება.
_მაღლა,მაღლა ავიდეთ.
მიყვირის ისევ და ჩვენ კიბეებზე ავრბივართ.ორორ საფეხურს ვახტებით და ინსპექტორიც ჩერდება,აზრი აღარ ააქვს,ვეღარ დაგვეწევა.
_აქეთ,აქეთ დიდი სკამია.
არავინ არ მოგვდევს,მაგრამ ჩვენ მაინც გავრბივართ.დიდი,ყავისფერი ჯინსები და ფერადი კონვერსები გვაცვია.სიო თმებს გვიწეწავს,სუსხი ცხვირის წვერს გვიწითლებს,მაგრამ ეგ არაფერი ხალხი ერთმანეთს კლავს და განა ამაზე გლოვა ღირს?
_გცივა?
ხელს მხვევს და საფეთქელზე მკოცნის.
_ისე რაა.
_წამო დავსხდეთ.
ხის,გრძელ სკამზე მითითებს და მძიმედ ეხეთქება ჩემიანად.
_არა,ასე არ ვარგა,ადე ვიცეკვოთ.
დამაბზრიალა და უკნიდან ამეკრო.
_იმოძრავე,თორემ გაიყინები.
და მეც ვმოძრაობ.სიტყვა ლამაზი და საერთოდ სიტყვა ვერ დახატავს იმ მომენტს იმ წამს რომ ჩქეფდა.ისეთი ყავისფერი იყო,ისეთი ყავისფერი რომ მიწა რად მიქვია,მაგრამ მაინც სიცოცხლე ჩქეფდა მასში,იცით როგორი სიცოცხლე?მარტივი სიცოცხლე.
მეტრო მაშინ უფრო ლამაზია,როდესაც ცარიელია და სძინავს.უხდება მეტროს ძილი.ჩვენ ვფიქრობთ,ჩვენ დავრბივართ და ვყვირით,მეტროს სძინავს,მაგრამ ექოს მაინც გჩუქნის ხოლმე.ასეა,ასე კარგია,იქ სადაც ხალხი არ არის საკუთარი თავის მოსმენა უფრო მარტივია,უფრო მარტივი კიარა ბუნებრივია.
ჩვენ გვიყვარს ღამის ხულიგნობები,თუმცა არ გეგონოთ რომ ვინმეს რამეს ვუშავებთ,ჩვენ მხოლოდ ვთამაშობთ.ვეთამაშებით ადამიანებს,რომლებმაც ამ სკლინტით მგზავრობა ფასიანი გახადეს.იცით რამდენი ადამიანი გვინახავს მეტროსთან აწურულები რომ ეხვეწებოდნენ ერთიმეორეს გამიტარე გამიტარეო?უსამართლოა ცხოვრება და სულელია ადამიანი,ამდენის გაკეთება რომ შეუძლია და ისიც მძღნერი გამოსდის.
_ავიდეთ?
ჩურჩულით მკითხა და თმებზე წამეთამაშა.
_არ მინდა სახლში.
ამოვიკნავლე საცოდავად და ცხვირი ჯაკეტში ჩავმალე.
_გაიყინები.
_შენ?
_მეც გავიყინები.
_ხოდა დაიკიდე,გავიყინოთ,სადღაც ოთხმოც წელში მაინც მოვკვდებით.
თავი გადააგდო და უდარდელად ახარხარდა.მიყვარს მისი ყურება,როდესაც ასე თავდავიწყებით იცინის,ისე იცინის თითქოს დედამიწაზე არც იყოს,თითქოს თვითონ დედამიწაც არ არსებობდეს და ყველაფერი მისი სიცილის ირგვლივ ტრიალებდეს.
_დავრჩეთ რა.
ავხედე წარბებშეკრულმა და ნიკაპზე მივაწებე ტუჩები.
_ნუ მიწვევ,პრეზერვატივი არ წამომიღია.
_მაშინ დავიძინოთ.
_სად,აქ?
_ჰო,ნახე როგორი სიმშვიდეა.
მაძებარი თვალები მოავლო სივრცეს და ნელი ნაბიჯებით დაიძრა ჩემთვის უცნობი მიმართულებით.ცენტრში გაჩერდა და ხელებგაშლილი მომიბრუნდა.
_აი,აქ სკუჩნად დაგვეძინება.
მივუახლოვდი და ათასი ბინძური და უსულო ადამიანის გავლილ ადგილს დავხედე.
_ჰო,კუთხეში წოლას ჯობია.
ისე დაებერტყა გეგონებოდა რბილი ბალიშები ყოფილიყო ეს გარიხინებული ფილები.
_შენ ზემოდან.
მისგან განსხვავებით ნაზად და მშვიდობიანად დავეშვი და ძლიერად შემოვხვიე ხელები.
_სიგიჟეა არა?
ისიც შემომეხვია და ფეხები ჩემსაში ახლართა.
_ახლა ვარსკვლავებს უნდა ვუყურებდეთ.
_რა დაუწუნე მეტროს ჭერს?
_სიცოცხლე.
_და?
_და კიდევ სიცოცხლე.ხელოვნური და ჭუჭყიანია,თუმცა რა მისი ბრალია,ზემოდან იმდენი ჯურის არსებას ხედავს ყოველდღე...
_და მაინც როგორი ჩუმია.
_დუმილის მეტი არც არაფერი დასჩენია.თუმცა უმცირესობის უმცირესობა მიხვდება მხოლოდ ,თუ რატომ იმეორებს ჩვენივე სიტყვებს.
_მეცოდება იცი?მარტო მეტრო კიარა,ყველა და ყველაფერი მეცოდება.უბედური იქნება,სხვაგვარად არც შეიძლება.გააჩენ,შექმნი და ეუბნები ერთ დღესაც მოკვდებიო.ამის ღმერთი მიწის ზემოთაა,ჩვენი კი მიწიდან ძალიან შორს.
_მოუსმინე როგორ ცდილობს,როგორ ცდილობს ჩვენივე სიტყვები გაგვაგონოს,ჩვენი ნალაპარაკევი მოგვასმენინოს,ხედავ?ხედავ,როგორ ცდილობს მსაჯულად მოგვივლინოს თავად საკუთარი თავები?ეს არის მთელი მისი სიდიადე,ამაში უნდა დაინახო,უნდა იგრძნო საკუთარი სული რომ უკეთესი გახდე...
დილით ინსპექტორმა არა,მაგრამ გამვლელმა მოხუცმა გაგვაღვიძა და ორი ნაბიჯით უკან დაიხია თვალები რომ გავახილეთ.
_ახალგაზრდებო,გათენდა.
ხალხი უკვე ირეოდა.ქალაქს გაუღვიძია და მეტროც ჩაუთრევია ყოველდღიურ ფერხულში.ღიმილით ავხედე კვლავ ლაღად მოცინარს და მისი სხეულიდან გადავცოცდი.
_გათოშილები ვართ,ავიდეთ სახლში?
_რავი,მეტროში...
_წამო,მოვიდა.
ოთხი სრული კრუგი ქალაქის ირგვლივ და უკვე აღარც გვციოდა და აღარც სიბინძურე გვაწუხებდა.
***
_დღეს დილით დედამ დარეკა.
ვუთხარი და უკეთ მოვათავსე მის გულმკერდზე თავი.
_მერე?რაო?
_რომც კვდებოდეთ მაინც უნდა მოხვიდეთო.
_მეზარება.
ამოიოხრა და გაიზმორა.
_ყველაფერი მეზარება.
დაღლილი სახე ჰქონდა.ჩვენ პრობლემები არ გვაქვს.შეგვიძლია გავუძლოთ ყინვას,შიმშილს,სიბინძურეს და დამცირებას,ჩვენ ყველაფერს გავუძლებთ,თუმცა არის რაღაცეები,რაც არც ნაკვალევს გიტოვებს და არც მისი არსებობა გეტყობა.
1
სუსხიანი ამინდი იყო.აივანზე ვიდექი და ჩაბნელებულ ქალაქს გავცქეროდი, როდესაც ვიგრძენი რომ სულაც არ ვიყავი მარტო.
_ტუსოვკიდან მოტეხვა ასწორებს?
მკითხა სასიამოვნო,მამაკაცური ბარიტონის მქონე უცნობმა მამაკაცმა.
_შენ წარმოიდგინე და კი...
_ეს იაზვა ნახე რა.
სარკასტული ღიმილით მივუტრიალდი,თუმცა ღიმილი სახეზე მიმეყინა ცხვირით რომ შევასკდი მკვრივ გულმკერდს.
_უხ შენი.
ტკივილი აუტანელი იყო და მეც ცხვირზე ხელმოჭერილი დავხტუნავდი აქეთიქით.
_ქორწილამდე გაგივლის.
_და გათხოვებას რომ არ ვაპირებ?
_ჰო,ყველა გოგო ეგრე ამბობს სანამ ქალობის სურვილი არ შემოუჩნდება.
_ეგ სურვილი დიდი ხნის წინ ჩამიცხრა.
_ვაა,ანუ საქმეც გამიადვილდება.
გამეცინა უცნობის სითამამეზე.
_შენ ისეთი..
_თავხედი ვარ?
არ დამაცადა დასრულება.
_ჩემთან თამაშს არ გირჩევ.
_სულით აზარტული ვარ.
_წააგებ.
_ხელახლა ვითამაშებ.
_გაკოტრდები.
_ფულის მოყვარული დიდად არ გახლავარ.
_მოკვდები.
მზერა გავუსწორე და მისი სახის შესწავლა დავიწყე.
_და შენ?
_რა მე?
_შენ არ მოკვდები?
_ეშმაკები არ კვდებიან.
_სძინავთ?
_გააჩნია რამდენად დამღლელ საქმეს მიჰყოფენ წინა ღამით ხელს.
მომნუსხველად გავუღიმე და კარისკენ დავიძარი.
_იმედი მაქვს ძილის მოყვარული ხარ.
_თავად განსაზღვრე.
_მეცეკვები?
_არა.
_კარგია რომ საქმეს არ ართულებ.
დაძარღვული ხელი მუცელზე შემიცურა და სხეულზე ამიკრო.
_ცეკვა იცი?
_მეეჭვება ამ მდგომარეობაში ცეკვა შევძლო.
_ეს უკვე მომწონს.
მეორე ხელი ფრთხილად გაასრიალა ჯერ მარჯვენა,შემდეგ კი მარცხენა მკერდზე და ლავიწის ძვალზე კბილები მომდო.
_იმოძრავე.
მიჩურჩულა საოცრად ვნებიანი ხმით და უკვე დადნობას ვაპირებდი ტანი რომ გაარხია.
_მიმზიდველი სხეული გაქვს,დარწმუნებული ვარ შენც ჩემს აზრზე ხარ.
_ყველაფერში ასეთი დარწმუნებული ხარ?
აღმომხდა ნასიამოვნებს.
_საკუთარ შესაძლებლობებში განსაკუთრებით.
მითხრა სიცილით და პასუხმა ჩემი სიცილიც გამოიწვია.
_რაღაც აცივდასავით.
მიყვარს თამაში და განსაკუთრებით მაშინ,როდესაც ოპონენტი ჩემზე ბევრად ძლიერია.
_აქ სადღაც სითბო უნდა იყოს.
ფრთხილად მოვიშორე მისი ხელები და თვალებში ჩავაჩერდი.
_აქ თბილა.
ხელი შევუცურე მაისურის ქვეშ და გახურებულ სხეულზე შევეხე.
_აქ უფრო მეტად ცხელა.
ქვემოთ ჩავცურდი და საჩვენებელი თითი ტრუსთან გადავატარე.
_თუმცა,ვგონებ,აქ ყველაზე მეტი სითბოა.
სახე მივუახლოვე და ქვედა ტუჩზე ენის წვერი გავუსვი.თვალები უკვე გაფართოებოდა,ვგრძნობდი მის შინაგან დუღილს,რომელიც ამოფრქვევას ლამობდა,თუმცა მე ჯერ არსად არ მეჩქარებოდა.
_წამო,ვიცეკვოთ.
ხელი ჩავავლე და აზრზე მოსვლაც არ დავაცადე ისე შევაგდე მოცეკვავეთა წრეში.შოკირებული სახით მომშტერებოდა და ადგილიდან არ იძვროდა,მე კი ნაზად ვარხევდი სხეულს პრესლის ჰანგებზე და სიცილისგან ვიგუდებოდი მისი სახის შემყურე.
_იმოძრავე,თორემ გაიყინები.
ხმამაღლა დავუყვირე და ხელებით მისი ამოძრავება ვცადე.
_მიდიი.
ძლივს მოახერხა აბობოქრებული ვნების ჩაცხრობა და წელში მოხრილი, მუხლებზე დაყრდნობილმა სიცილით ამომხედა.მეც გამეცინა და მის გამოწვდილ ხელს ჩემი შევაგებე.წელზე შემომეჭდო,მე კი ყელზე მოვხვიე მკლავები.ჩვენ ვიცინოდით და სულელებით სავსე დარბაზში ვცეკვავდით, როგორც ყველაზე იდიოტები სულელებს შორის.
_ამას არ შეგარჩენ,გპირდები.
ყურში ჩამყვირა და ხელი უკანალზე ჩააცურა.
_არ მიყვარს,როდესაც დანაპირებს არ ასრულებენ.
ტუჩები ყელში ჩავუცურე და ცხელი ჰაერი მივაორთქლე.განზე გამწია და უცნაური მზერით შემომაშტერდა.გაკვირვებისგან მხრები ავიჩეჩე,მან კი საპასუხოდ ხელი ჩამავლო და გაიქცა.მირბოდა მოცეკვავეთა ბრბოში,მეც მასთან ერთად მივრბოდი,თუმცა არ ვიცოდი ეს სირბილი სადამდე მიგვიყვანდა,მისგან განსხვავებით.თავი შემოატრიალა და ხელები გაშალა. გეფიცებით იმ მომენტში ბედნიერება ვერ დავიტიე,ფიზიკურად არ შემეძლო მისი დატევა,ხელები გავშალე და კივილით ავედევნე ჩამორჩენილი.
_მოდი,მოდიი,ზურგზე შემახტი.
შეჩერდა და დამიყვირა.ზურგზე შევახტი და ასე გავაგრძელეთ სირბილი სულელებით სავსე დარბაზში.
_მოიცა,მოიცა,აქ სასმელია.
უკან მიბრუნდა და კუთხეში მდგარ მაგიდასთან შეჩერდა.
_რა დავლიოთ?
_სულ ერთია.
_ამას კარგი ფერი აქვს.
თითი გაიშვირა მწვანე ფერის სითხისკენ.
_ამასაც.
მე სხვა ბოთლზე მივუთითე.ეშმაკური სახით გადმომხედა და ორი,ყველაზე დიდი ჭიქა ჩამოიღო თაროდან.
_ვგონებ,დღეს ძალიან კარგი საღამო მელის.
_გელის კიარა გველის.
ღიმილით შევუსწორე სიტყვები და მწვანე სითხით სავსე ბოთლი ჩავაპირქვავე ჩემს ჭიქაში.მგონი ყველანაირი სასმელი გავურიეთ,რაც მასპინძელმა ტუსოვკისთვის გაიმეტა.
_ესეც და ეგარი.
მითხრა და უკანასკნელი ფერის სითხე ჩაამატა უკვე სავსე ჭიქებში.
_შენი აზრით,დღეს მოვკვდებით?
_,მაგრად .
მიპასუხა უდარდელი სახით და ჭიქა მომაწოდა.
_შენ ამაზე ნერვიულობ?
_დიდად არა.
_წამო ისევ აივანზე გავიდეთ,თორემ თავი გასკდა.
ამჯერად ნელი,სტანდარტული ნაბიჯებით დავიძარით აივნისაკენ.გზა და გზა ვხედავდით გაკვირვებულ და სულელ სახეებს,რომლებიც სულელურ მზერას გვაყოლებდნენ და მე მიკვირდა ჩემთან ერთად მასაც რომ ეღიმებოდა ამ სიტუაციაზე.
_დავლიოთ?
_და სადღეგრძელო?
_ჩვენ გაგვიმარჯოს.
_მარტო მე და შენ?
_ჰო,მარტო მე და შენ.
_გაგვიმარჯოს.
_ბოლომდე დალიე იცოდე,უკანასკნელ წვეთამდე.
ვაღიარებ,ნარევს საშინელი,მეტიც აუტანელი გემო ჰქონდა და ვიცოდი იმ ღამეს საშინელებები რომ დატრიალდებოდა.ბოლომდე ჩავცალეთ და იგი,იქვე მდგარ სავარძელში კიარ ჩაეშვა,არამედ ჩავარდა.
_მოდი.
ხელი გამომიწოდა მუხლებში ჩამისვა.
_რა კარგი სუნი გაქვს.
_მართლა?
-ჰო,განსხვავებული,რაღაც...გიჟური.
_ყეყეჩივით ლაპარაკობ,მგონი უკვე დათვერი.
_იცი როგორ მიყვარს მთვრალი რომ ვარ?განსაკუთრებით მაშინ,როდესაც ვიცი რა ღამე მელოდება წინ.
_შე მართლა ყეყეჩო.
თავში წამოვარტყი და სიცილი ამივარდა.
_მართლა,მართლა,შენნაირ ნაშას რო ხახაში გამოისვამს კაცი,მაშ...
_არ შემიძლია არ დაგეთანხმო.
მედიდურად ავწკიპე წარბები და ხელი გადავხვიე.
_და ჩემზე არაფერს იტყვი?
_შენც ხააარ რა.
_ვაა,დაჟე ვაარ რა?
თამაში ისევ გახურდა.არანაირი სიფრთხილე,არანაირი სინაზე,გიჟივით დამეტაკა ტუჩებზე და ისე მაკოცე,როგორც არავის არასდროს,არავისთვის არ უკოცნია.მისი ენა...არ ვიცი ეს სად ისწავლა ან ამას როგორ აკეთებდა,თუმცა კოცნა განუმეორებელი იყო.
_ვაარ რა არა?
ამაყად მითხრა,როდესაც მომშორდა და სახეზე დამაკვირდა.
_ჰოო.
ამოვიკნავლე საცოდავად.
_სახეზე გეტყობა რაც ვარ და ვინც ვარ.
მოვითენთე,სასმელმა ისე შემირბილა ძვლები,რომ თავი მხარზე ჩამოვადე და თვალები მივლულე.
_რას აკეთებდი,როდესაც აქ მარტო იყავი?
მკითხა მშვიდი ხმით.
_ცას ვუყურებდი.
_მორჩა?
_მეტი რა უნდა იყოს.
_და ტუსოვკიდან რატომ ტყდები ხოლმე?
_არ ვიცი,ეს ჩემი ჩვეულებაა,დავტოვო შუა,უკვე გახურებული წვეულება და განვმარტოვდე.მე ხშირად მწყინდება ასეთ საზოგადოებაში ყოფნა და მირჩევნია ისინი დავტოვო,ვიდრე დავრჩე და ვგრძნობდე მათდამი ზიზღს.
_ამას რაიმე მიზეზი აქვს?
_არა,მე უბრალოდ ასეთი ვარ,ეს არის და ეს.
აღარაფერი აღარ უთქვამს,ხმაურიანად ამოისუნთქა და თავზე თავი მომადო.
_და შენ?შენ რა გინდოდა აქ?
_არ ვიცი,საერთოდ ამ წვეულებაზე რატომ ვარ ეგეც არ ვიცი,თუმცა...
_თუმცა?
_თუმცა უკვე ვიცი რატომაც ვარ აქ.
_რატომ?
_შენს გამო.

***
_არ მინდა მაგათი დანახვა.
_არც მე,მაგრამ რამენაირად უნდა გავუძლოთ.
_დავლიოთ ან მოვწიოთ და ისე გავიდეთ.
_დაღლილი მეჩვენები.
სახეზე დავაკვირდი და ხელის ზურგით წავეთამაშე მოზრდილ წვერზე.
_ჰო,ცოტათი გადავიღალე,უკვე აღარ მინდა აქ ყოფნა.
_აქ ყოფნა არც ადრე არ გინდოდა.
_არც შენ.
_წავიდეთ?
_წავიდეთ?
_არ შემიძლია ასეთს გიყურო.
_შენც ჩემსავით გამოიყურები,თითქმის.
_წავალთ,აუცილებლად წავალთ და...
_და მარტო მე და შენ ვიქნებით,მარტო მე და შენ.
ნაზად წაეთამაშა ჩემს ტუჩებს და ერთი კულული დაიხვია საჩვენებელ თითზე.ისევ მის სხეულზე ავცოცდი და კოცნის გაღრმავება ვცადე,მხოლოდ ეს თუ უშველის ამ წამს.გამიჭირდა,თუმცა მაინც მოვწყდი მის ტუჩებს და სველი ტუჩებით ჩავუყევი მის სხეულს.ჯერ ყელი დავუკოცნე,შემდეგ გულმკერდი და ვიგრძენი როგორ დაიჭიმა,როდესაც ჭიპთან ძალიან ახლოს მივაწებე ნერწყვით დასველებული ტუჩები.
_მინდა რომ მოეშვა.
ავხედე და ჩურჩულით ვთხოვე.
_გთხოვ.
ღრმად ამოისუნთქა და თავი გადააგდო იმის ნიშნად რომ დანებდა და მოეშვა. ვგიჟდები მის სხეულზე,ვგიჟდები ჩვენს შეხებაზე და მის ხმაზე,რომელსაც მაშინ გამოსცემს,როდესაც ვეხები.ასოზე რომ წავეთამაშე უკვე ღრმად სუნთქავდა და ვიცოდი რომ ადრე გაათავებდა.აუჩქარებლად შევისრიალე მისი ღირსება მოკუმულ პირში და ვიგრძენი როგორ შემეკრა მუცელში კვანძი, როდესაც თმებში ჩამაფრინდა და სიამოვნების ბგერები გამოსცა.აუჩქარებლად ვეფერებოდი ენით ყველაზე მგრძნობიარე ადგილზე და ველოდებოდი როდის მთხოვდა რიტმის წამოწევას.
_მითხარი,მითხარი რა გინდა რომ გავაკეთო.
სვენებსვენებით ვეჩურჩულები,ისე რომ საკუთარ საქმეს არ ვწყვეთ.
_ადექი.
_ავდგე?
_ჰო,ადექი სხვანაირად მინდა,ასე არ მინდა გათავება.
პირი გავინთავისუფლე და მითითებას დაველოდე.უხეშად დამაგდო რბილ მატერიაზე და მთელი სიმძიმით დამაწვა ზემოდან.
_უხეშად თუ ნაზად?
_შენ თვითონ,შენ თვითონ გადაწყვიტე.
უკვე ვეღარ ვითმენდი ისე მინდოდაა მისიი შეგრძნება.საჩქაროდ მომაშორა ქვედა საცვალი და ერთი ძლიერი ბიძგით შემოსრიალდა ჩემში.
_მიყურე.
მითხრა მკაცრი,თუმცა დაძაბული ხმით.მზერა გავუსწორე და ბაგეები გამეხსნა,როდესაც უფრო ძლიერი ბიძგით მომაწვა.
_მინდა რომ თვალებში მიყურო.
_რატომ?
_ყველაზე მაგარი ორგაზმი გექნება,უფრო სწორად გვექნება,შენც და მეც.
_არ მეგონა ამდენი ლაპარაკის თავი თუ გქონდა ასეთ მომენტებში.
_წესით ჩემში ეჭვი აღარ უნდა გეპარებოდეს.
მითხრა და მოძრაობა შეაჩერა.თვალები გამიფართოვდა,როდესაც სხეულში მწველი შეგრძნება ჩამეღვარა.თვალები მიმელულა და ჩემს სმენას მისი ჩუმი ჩაცინება მისწვდა.
_გაახილე თვალები,თორემ გავჩერდები.
იდეაში დღეს წამყვანი მე უნდა ვყოფილიყავი,მაგრამ შესანიშნავად ვხედავთ ვინც ბატონობს.თვალები გავახილე და მანაც განაახლა ბიძგები.რაც უფრო უჩქარებდა ტემპს,მით უფრო მაღლდებოდა ჩემი კვნესის დიაპაზონი.
_აუჩქარე.
კვნესას ამოვაყოლე და კვლავ მიმელულა თვალები.
_გაახილე.
არ მიყვარდა თვალებში ყურება,არასდროს არ მიყვარდა,თუმცა ეს რაღაც ახალი იყო.მე ვხედავდი მის თვალებს და ვხედავდი მასში მოკიაფე ჭრელ, ფერად ბურთულებს.
_გაათავე.
დამიყვირა ხმამაღლა,თუმცა სიტყვების გაანალიზება ვერ მოვახერხე.თეთრში გადამავალი ცისფერი ყველაზე მეტად ჭარბობდა მის მზერაში.
_გაათავე თქო.
ჯერ არა,ჯერ არ უნდა დამთავრებულიყო.უფრო მომიახლოვა სახე,ტუჩებზე დამეკონა და ამჯერად ჩურჩულით მითხრა.
_მიდი ჩემო პატარა,გაათავე,ისიამოვნე...
თვალები არ დამიხუჭავს ისე მივედი ორგაზმამდე.ამჯერად ვხედავდი მის სიამოვნებისგან გაგიჟებულ თვალებს,არაამქვეყნიურ მაგიურ ფერებს მის ცისფერებში და ვგრძნობდი იმას,რასაც ჯერ სახელი ვერ მოუძებნეს.
_ასე...ასე კარგია...ასე უკეთესია.