განგსტერების სამოთხე (16)
გიორგის ვუყურებდი და ვხვდებოდი რამდენად ძვირფასი იყო ჩემთვის. –მადლობა,რომ ყოველთვის გესმოდა ჩემი,იმის მიუხედავად,რომ სულ სხვა პიროვნება იყავი. ვუთხარი გიორგის. –ელენე ხო იცი,რომ მე შენთვის ტკივილის მოყენება არასდროს მდომებია და არც მომინდება...მიპასუხა გიორგიმ. –ვიცი ვუთხარი მშვიდად...გონება არმიმუშავებდა მხოლოდ გიორგის ვუყურებდი და ვფიქრობდი მასთან გატარებულ დროზე. –ელენე კარგად ხარ? სახეზე სულ გაწითლდი და ისე გამოიყუები,რომ რამდენიმე წუთში დაეცემი. –გიორგი ჩავიბურტყუნე და ის გავაკეთე რაც არუნდა გამეკეთებინა..ვაკოცე..გიორგი შოკში იყო..თვალები დახუჭა და მანაც მაკოცა...მას მართლა კარგი კოცნა სცოდნია,მაგრამ ეს რაღაც სხა იყო მუცელი ცარიელი იყო არანაირი პეპლები სულ არაფერი,უბრალოდ კოცნა..გიორგის მოვშორდი..რა ჩავიდინე? სწრაფად გამოვიქეცი იქიდან...დერეფანში ჩავირბინე..საზიზღარი ადამიანნი ვარ..გიორგი ყველაზე ცუდი საქციელით გამოვიყენე...ყველაზე ცუდი ის იყო,რომ სალომე მართალი იყო და მე შემეძლო მისი ადგილის დაკავება,როცა მომინდებოდა...ვტიროდი და მივრბოდი,როცა ვიღაცას დავეჯახე..ზემოთ ავიხედე და გასვიანი შემეფეთა ახლა უარესად ვგრძნობდი თავს... –რა...დაიწყო გასვიანმა,მაგამ მისკენ გავიწიე არვიცი ეს ძალა საიდან,მაგრამ...ხელებს ვურტყავდი მის მკერდს...გასვიანმა მსუბუქად მოიშორა ჩემი ხელები..და ჩამეხუტა..ცოტა დავმშვიდდი და მის მკლავებში დავიმალე..საშინლად მრცხვენოდა...გასვიანმა ტუჩები შუბლზე მომადო და მაკოცა..რატომ? ასე რატომ იქცევა? ერთ მომენტში ისეა თითქოს ჩემი არსებობაც ეზიზღება მეორე მომენტში კი მზრუნველად მეხუტება და მამშვიდებს..რა მემართება,როცა მის გვერდით ვარ? რატომ ვერ ვეწინააღმდეგები და რატომ ვგრძნობ ფეხებში სისუსტეს მისი შეხების დროს? ეს უცხო გრძნობაა,რომელიც საშუალებას მაძლევს დავეცე და ამასთანავე გავფრინდე...თავი ავწიე და მას შევხედე..ის მე მიყურებდა,მე კი მას. –შენ მითხარი,რომ შენი იყავი ჩემი ყველაზე საშინელი კოშმარი,მაგრამ რატომ ვგრძნობ,რომ შენ ყველაფერიხარ რაც ოდესმე დამსიზმრებია? ვუთხარი გასვიანს..მას პასუხი უნდა გაეცა,როცა სროლის ხმა გავიგე და ჩვენს უკან სარკე ჩაიმტვრა...თვალები გავახილე და გასვიანი დავინახე..რომელსაც ძირს დავეგდე და ჩემზე გადაფარებული იყო. –ჯანდაბა ჩაილაპარაკა გასვიანმა...–კარგად ხარ? მკითხა და ჩემი თვალიერება დაიწყო...რაღაც უნდა მეთქვა,როცა წამოხტა და მეც წამომაყენა...ჩემი მკლავი ისე მაგრად ეჭირა,რომ ტკივილისგან დავიკივლე...თან ალკოჰოლიც და ეს ყველაფერი გონებას მაკარგვინებდა. –ჰეი..სახეზე ხელი ჩამომისვა გასვიანმა–სცადე,რომ ფხილად იყო კარგი? ახლა გასათიშად კარგი სიტუაცია არაა გამიღიმა და ხელში ამიყვანა..რო ვამბობ გიჟიათქო არავის არ ჯერა...გიორგიმ მოირბინა თან დანტეც და დათაც მოყვნენ. –ლევანი? კითხა გიორგიმ. –არა. უპასუხა გასვიანმა. ვიცი ამისგამო დილით ჩემი თავი შემზიზღდება,მაგრამ თუ ამას არგავაკეთებ მგონია,რომ დავეცემი ხელები ავწიე და გასვიანს კისერზე შემოვხვიე. –დარწმუნებული ხარ? ისევ კითხა გიორგიმ. –არა,მაგრამ ეს მის ქცევას არგავს. დანტე გაბრაზებული იყო. –ასე არშეიძლება! ვერავინ შემოვა ჩემს სახლში და ვერავინ შეეცდება მოკლას ჩემი მეგობრები. ენზოც მოვიდა. –კამერები შევამოწმე,ერთი ადამიანი იყო და ჩემი ხალხი დავადევნე. –ვინ იყო? იკითხა გასვიანმა. –ლევანი არიყო,ის ბიჭი აქ წვეულების დაწყებიდანვე იყო. რომელიღაცა ბანდის წევრია იტალიიდან. –გეუბნებოდი,რომ ამ ბოლო დროს თავზეხელაღებულად იქცეოდნენ განგსტერები...მაგრამ მან მხოლოდ დემეტრეს ესროლა და არა ჩვენ თქვა დანტემ. –არვიცი,მაგრამ ამ ტიპს ვიპოვი და სათანადოდ დავსჯი ეს კი ყველა იტალიელი განგსტერისთვის მესიჯი იქნება,რომ არ გაბედონ მეორეჯერ ეგეთი რაღაც. თქვა ენზომ ხოლო ლაპარაკში ეხლა დათა ჩაერთო.. –ფიქრობ ლევანიმ მოკავშირე იშოვა? მაგრამ რატომ გამოგზავნა დამწყები შენს მოსაკლავად? –ჰმმ..არგამოგზავნიდა..მაგრამ რაიქნება თუ ჩემს მოსაკლავად არ გამოუგზავნია.? გასვიანმა მე დამხედა. –რაა? მე ვიყავი სამიზნე? ვთქვი შეშინებულმა. –კამერაში დავინახე,რო სარკემ აირეკლა როგორ უმიზნება ის ტიპი ამ გოგოს იარაღს..თქვა ენზომ. –ერეკლეს უთხარით,რომ ანანო და ჩვენი ხალხი აქედან გაიყვანოს და სასტუმროში მიაცილოს. გიორგი და დათა თქვენ გზას შეამოწმებთ და მათ გაყვებით სასტუმრომდე. –და ელენე? კარგი იდეა არაა მისი სასტუმროში დაბრუნება,ჩასაფრებულები იქნებიან და კიდევ შეეცდებიან მის მოკვლას. თქვა გიორგიმ. –მას სასტუმროში არ წამოვიყვან. ფრთხილად იყავით თქვა გასვიანმა და მანქანისკენ წამიყვანა..მანქანაში ფრთხილად ჩამსვა და თვითონ საჭესთან დაჯდა...სასწრაფოდ დავტოვეთ იქაურობა. –აჰ თავზე ხელი მივიდე და ამოვიხვნეშე ეტყობა თავი დავარტყი..მთვრალი მაინც არ ვიყო. გასვიანმა შეშინებულმა გამომხედა...და ისევ გზას გახედა ცოტახანში მანქანა გააჩერა. –გადმოდი..მითხრა და მანქანიდან გადავიდა..ჯიგარიხარ გენაცვალე გულში ფეხზე რო დავდგე მადლობა უნდა ვთქვა..კარის გაღება ვცადე მაგრამ ძალა არმეყო ისეთი მთვრალი ვიყავი...გასვიანმა ამოიხვნეშა კარი გააღ და მანქანიდან გადმომიყვანა..კიარ გადმომიყვანა ზურგზე გადამიკიდა. –ჰეი! ძირს დამსვი! ზურგზე ვურტყავდი..რომელი ნორმალური ადამიანი გადაიკიდებს მეორე ადამიანს ზურგზე სიმთვრალის დროს. –ნუ ყვირი! მეზობლებს გააღვიძებ გაიცინა გასვიანმა და სახლის კარი გააღო შიგნით შემათრია და ისევ დაკეტა...შევიდა თუარა დივანზე მომისროლა. –რა ჯანდაბა გჭირს? შევუღრინე გასვიანს...არაფერი უთქვამს სხვა ოთახში გავიდა ისევ შემოვიდა და რაღაც მაისური მომაჩეჩა.–გამოიცვალე...ადგა და ისევ გავიდა.. ეს რააარი? ავდექი და გასაღებს დავაკვირდი,რომელიც კარებზე ეკიდა. –გითხარი გამოიცვალეთქო რომელი ნაწილი ვერ გაიგე? გამოჩნდა გასვიანი. მომაკვდინებელი მზერა ვესროლე და ისიც ჩემსკენ დაიძრა...ახლა რაღაუნდა?..ისევ იგივე კედელთან მიმიმწყვდია... –ბრძანება გავეცი ანგელოზო...რაღას ელოდები?..ოდნავ გაიწია და გზა დამითმოს გამოსაცვლელად,რომ გავსულიყავი...არვიცი ეს რატომ გავაკეთე ალბათ ბავშვობიდან გმომყვა,მაგრამ დავეჭყანე გესმით? ენა გამოვუყავი ხელებით ყუები დავიჭირე ენას ვუყობდი და თვალებს ვაელამებდი..გასვიანი კიდე გაოცებული მომჩერებოდა და თვალებს ვეღარ ახამხამებდა გაოცებისგან..ბოლოს ჭყანვით დავიღალე..გასვიანი ისევ გაშტერებული მომჩერებოდა..მეკიდე ხელებიდან დავუსხლტი დივანზე გავიშხლართე და დიდი ყოყმანის მერე,როცა ანანოს მოტკეცილ კაბაში თავი ცუდად ვიგრძენი ის მაისური გადავიცვი. –როგორც იქნა ჩაიბუტყუნა გასვიანმა..მისკენ მივტრიალდი არმეგონა იქ თუ იდგა...და თან ტანზემოთ შიშველი...მომიახლოვდა..მას მივჩერებოდი ის კი უფრო ახლოს მოდიოდა..რის გაკეთებას აპირებს?..ნიკაპი დამიჭირა. –ძალიან მთვრალი ხარ...ამისთვის არმეცალა ამდენიხანია მასთან ვარ და თვალებშ ვუყურებდი ამ ხნის მანძილზე აქამდე არანაირი ემოცია არ დამინახავს მის თვალებში ახლა კი რაღაცნაირად უელავდა... –გთხოვ ასე ნუ მიყურებ..ჩაიჩურჩულა გასვიანმა. მისი ხელი მოვიშორე და მოვშორდი..გამახსენდა სალომე და ისიც,რატომ ვიყავი გასვიანზე გაბრაზებული ინციდენტამდე. და ოთახისდან გასვლა ვცადე,მაგრამ ვინ გაცადა დამიჭირა და სავარძელზე დამაგდო თვითონკიდე ზემოდან გადამაწვა აი უკვე მეორეჯერ ვართ ასეთ პოზაში რაც მე მაღიზიანებს. –შე..შე რეპტილია ისევ ხელებს ვურტყავდი მკერდზე..–აისბერგი ხარ! სრული ყინული...სახეში უნდა გამერტყა როცა ხელი დამიჭირა მეკიდე სიმთვრალისგან და იმისგან,რომ სალომე მეცოდებოდა ტირილი დავიწყე,,გასვიანმა შემომხედა და კისერში მაკოცა... –საკუთარ თავს ამას ნუ გაუკეთებ ელენე...ნუ დააჯერებ თავს,რომ ეს არგინდა. არვიცი ამას როგორ აღიქვამ,მაგრამ მე მჭირდება,რომ გესმოდეს რა არის შენთვის უკეთესი...ის ჩამოიწია და ჩამჩურჩულა. –ვერ მოგცემ იმის უფლებას,რომ ამ სამყაროს ნაწილი იყო,ჩემი სამყაროს ნაწილი,საფრთხეში ვერ ჩაგაგდებ. –მე...გასვიანი მომშორდა ზურგზე გადამიგდო და ოთახში საწოლზე დამაწვინა. –დაიძინე. წარმატებები,ხვალ მაინც არაფერი გემახსოვრება ამიტომ..გასვიანი დაიხარა და შუბლზე მაკოცა..ძილინებისა. ამოვიხვნეშე და გადმოვტრიალდი...გასვიანი ადგა და ოთახიდან გავიდა. პოლიციის განყოფილება: კესო მაგიდასთან იჯდა,როცა ერთი შავთმიანი კაცი შეამჩნია. –ბატონო ალექსანდრე! რა სიურპრიზია,აქ რას აკეთებთ? კითხა კესომ. –უბრალოდ ალექსანდრე,კესო. –დიახ,ბოდიშით. –ჩემი მისია დავასრულე ავღანეთში და აქ დეტექტივობის ნებართვისთვის მოვედი. –ძალიან კარგი ამბავია,ახლა ხალხი გვჭირდება,თუ რამეში შემიძლია დახმარება თქვენს სამსახურში მიგულეთ,უთხრა კესომ. –მადლობა,კესო.ხოარიცი მწვანეთვალება სადაა? მას ვერსად ვერ ვხედავ მიმოიხედა ალექსანდრემ. –ამმ...ელენე აქ აღარ მუშაობს..რამდენიმე კვირის წინ გაუჩინარდა და სამსახურში არ გამოჩენილა. –რა? ის ამას არიზამდა. ის სამსახურში იქამდე ივლიდა სანამ მამამისზე შურს არ იძიებდა...მიაღწია ამ მიზანს? იკითხა ალექსანდრემ. –არა,უფროსწორედ ვერა. გიორგიმ მოიტანა მისი განცხადების საბუთები. –თავისით არმოუტანია? –არა –ეს მას არგავს,ბოლო დღის შემდეგ მას დალაპარაკებიხარ? –არა,ვცადე დავკავშირებოდი მაგრამ არ მიპასუხა. მე ვიფიქრე,რომ ქვეყნიდან გავიდა. –ბოლო რა საქმე ქონდა? –რამდენიმე წლის უკან მან გაარკვია,ადამიანი რომელმაც მამამისი მოკლა ამიტომაც მას დასდევდა. წასვლიდან ორი დღის წინ მან ის დააკავა და მთელი ღამე დარაჯობდა,რომ არ გაქცეულიყო.მაგრამ ერთ საღამოს გავიდა და დამნაშავეც გაიქცა,ეს საშინელება იყო..მისმა ხალხმა ბოლო დონის დაცვის საკანში შეაღწია და უამრავი პოლიციელი დახოცა..მახსოვს,რომ ელენეს კამათი მოუვიდა უფროსთან და ის ძალიან გაბრაზეული იყო შემდეგ დღეს კი წასვლის საბუთებ გიორგიმ მოიტანა. –გიორგი სადაა? მასთან ლაპარაკი მინდა...ამაზე კესოც გაჩუმდა,რადგან გიორგი კესოს იმ ღამის შემდეგ არ დალაპარაკებია და არც უნახავს.. –ის 2 კვირის წინ იყო მოსული და თქვა,რომ რაღაც პრობლემები აქვს ოჯახთან. რაღაც ისე არარის ფიქრობდა ალექსანდრე და სიგარეტი გააბოლა. –ბატონო ალექსანდრე აქ მოწევა ნებადართული არაა უთხრა კესომ. –არაფერია. ისევ გააგრძელა მოწევა. სიცილია დილის 10 საათი: გამოვფიზლდი და მეგონა,რომ თავშ ბომბი ამიფეთქდა. სად ვარ? მიმოვიხედე და აქაურობა არ მეცნო. გამახსენდა გუშინ სალომესთან ჩხუბი და მერე იარაღ სროლა და გასვიანი..რამის მომკლეს და ისევ მის გამო. გამახსენდა რაც მითხრა „–ვერ მოგცემ იმის უფლებას,რომ ამ სამყაროს ნაწილი იყო,ჩემი სამყაროს ნაწილი,საფრთხეში ვერ ჩაგაგდებ.“ კიდევ რაღაც მომენტები გამახსენდა..კარი გაიღო და გასვიანი შემოვიდა გასვიანს შევხედე...მან კი ტანსაცმელი დადო. –ჩაიცვი. ჩქარა მივდივართ. ისევ გაბრუნდა და წავიდა. როგორ შეუძლია ესეთი იყოს? უფროსწორედ მე რატომ ვამჩნევ,რომ სხვანაირად იქცევა? შხაპი უნდა მივიღო თორემ მე..მე მისი სუნი ამდის..მისი მაისური გადავიძრე და სააბაზანოში შევედი..ყველაზე კარგი გამოსავალი ისარის,რომ სწრაფად დავეხმარო იმ ფაქტების პოვნაში და მოვკლა ის კაცი,რომელმაც მამაჩემი მოკლა და შემდეგ..შემდეგ მას სამუდამოდ მოვშორდები...აბაზანიდან გამოვედი და ჩავიცვი...მისაღებში გავედი. –როგორც იქნა. აბუზღუნდა გასვიანი. –შენც დილამშვიდობისა. კარი გააღ და გავიდა..მეც გავყევი და დათა შემეფეთა. –დილამშვიდობისა,თავი როგორ გაქვს? მკითხა დათამ.. –დათა? აქ რაგინდა? –აქ იმისთვის ვარ,რომ მიგაცილოთ ჩემო დედოფალო რევერანსი გააკეთა დათამ. –გეყოფა გავიცინე. –შეწყვიტეთ ეს მომაბეზრებელი ლაპარაკი,საქმეები გვაქვს ჩაგვიშხამა ყველაფერი და მანქანაში ჩაჯდა. –და როგორც ყოველთვის საშინელ ხასიეთზეა თქვა დათამ. მოგვიანებით..სასტუმროშ: –რამე სიახლე არის დანტესგან და ენზოსგან? დაიჭირეს ის ვინც ელენეს ესროლა? –მათ ერთი საათის წინ ველაპარაკე და მათ თქვეს,რომ მათ ხელშია. უპასუხა გიორგიმ. –კარგია.ახლა შემიძლია ჭკუა ვასწავლო მუშტი შეკრა გასვიანმა. –თან საღამოს ვახშამზე დაგვპატიჟეს. –ხოდა მვიღებთ მიპატიჟებას..დაცვა გააფრთხილე. –ელენეზე რას იტყვი? –ჩვენთან ერთად წამოვა. თქვა გასვიანმა და გაეღიმა. ელენესთან: გარეთ გავდიოდი კარი გავაღე და გიორგი შემრჩა ხელში. –გიორგი? გიორგი თვალებში არ მიყურებდა. –ვხედავ მზად ხარ.მანქანა გველოდება მიტრიალდა და წავიდა. –გიორგი მოიცა...დავუძახე და მოვატრიალე. –რამოხდა? მკითხა გიორგიმ. –მე...მე –თუ დაამთავრე უნდა წავიდეთ.გველოდებიან. –გუშინ რაც მოხდა..არვიცი როგორ მოგიბოდიშო.მთვრალი ვიყავი,გაკვირვებული და თან ჩემი ჩხუბი სალომესთან....მაგრამ.მე მართლა ცუდად ვგრძნობ თავს იმისგამო რაც გავაკეთე. –ელენე გაჩერდი..არაფერია მითხრა გიორგიმ. –არა ასე არარის! არმინდა,რომ რაღაც გაურკვევლობა იყოს ჩვენს შორის,იმისგამო,რომ მე სისულელე გავაკეთე..თვალებში ჩავხედე. –სერიოზულად გიორგი..მე მართლა ვწუხვარ იმისგამო რაც მოხდა. –რათქმაუნდა წუხხარ ჩაიჩურჩულა გიორგიმ. –რა? გამიკვირდა და შევხედე. –არაფერი...გამიღიმა..–არგჭირდება მობოდიშება,მესმის,რომ იმ მომენტში ვერ იაზრებდი რას აკეთებდი..უბრალოდ მაკოცე და მეც გაკოცე სხვა არაფერი. –აბა..გუშინდელის მერე თავს როგორ გრძნობ? მანქანამდე მივედით...კარგია,რომ თემა შეცვალა. –თავის ტკივილით გავიღვიძე მაგრამ ახლა კარგად ვარ...თავს ისევ ცუდად ვგრძნობ იმის გამო,რომ ის გამოვიყენე..და მისი ღიმილი და სიკეთე სულაც არ მეხმარება..პირიქთ თავს უფრო დამნაშავედ ვგრძნობ. –როგორც იქნა გამოვიდა ანანო..ამდენი ხანი რას აკეთებდი? –რათქმაუნდა ისიც მოდის. –დემეტრე მას ვერ წამოვიყვანთ შეხედე რა აცვია ან საერთოდ წამალი მაინც დალიე ეგრევე გეტყობა პახმელია. –რაგინდა? მე მომწონს რაც მაცვია დავხედე ჩემს ჯინსებს და მაისურს. –არავითარ შემთხვევაში ანანო ჩემსკენ წამოვიდა და შიგნით შემათრია..–ნოდიში ძამიკო 5 წუთი გვაცალე უტხრა ანანომ. –ოო შემეშვი! დავუყვირე ანანოს –მოკეტე და მოდი სწრაფად ოთახში შემაგდო. –ჰჰ..ვინ იცის რანაირი ურთიერთობა აქვთ ჩაიცინა გიორგიმ. 5 წუთის შემდეგ. –ბოდიშით უკვე მზადვართ..ანანო ისევ შემოტრიალდა და დაიყვირა „სწრაფად გოგო აწიე შენი ძვირფასი უკანალი“ –ცოტახანი მაცადე ალქაჯო გავძახე ანანოს. და გამოვედი შავი კაბა მეცვა აღწერის თავი არმაქვს,მაგრამ გასვიანის თვაებს რო წავაწყდი ეგ ვიცი. –ისევ ვერ ვიჯერებ,რომ იმ ტანსაცმლით წამოსვლა გინდოდა მითხრა ანანომ. ირონიულად ვუთხარი ანანოს. –ახლა ბედნიერი ხარ პატარა პრინცესა? –მადლობა მითხარი,რომ უფლება არმოგეცი ისე წამოსვლის,თორემ შეგვარცხვენდი. –საკმარისია,წავედით დაიძახა გასვიანმა და ყელა ჩავჯექით. –მეტყვი აქ რატომვარ? ვკითხე გასვიანს. –მეგონა მოგინდებოდა იმ კაცის ნახვა ვინც შენი მოკვლა სცადა. –დაიჭირეს? –კიბატონო.. –არმჯერა,რომ ამაში მონაწილეობის უფლება მომეცი და არ ჩამკეტე. –ჰმ. მხოლოდ ჰმ! ძუნწი. –დღეებს ვითვლი იქამდე სანამ არ გაქრები აქედან თქვა ანანომ. ფანჯარაში გავიხედე. –ნუ ღელავ მეც ამას ვაკეთებ. დანტესთან და ენზოსთან მივედით მანქანები გავაჩერეთ და ჩამოვედით, დანტე შემოგვეგება. –გამარჯობა მეგობრებო,მოხარულები ვართ,რომ ვახშამზე დაგვთანხმდით. –ჩვენთვისაც პატივია,გმადლობ უტხრა გასვიანმა. –გამარჯობა დანტე! უთხრა გიორგიმ..გიორგისთვის პასუხი არ გაუცია მე და ანანოს შემოგვხედა. –რა სილამაზეა...ანანო ჩემო ულამაზესო მთვარეო და მწვანეთვალება! მობრძანდით –მადლობა დანტე ანანომ ლოყაზე აკოცა დანტეს..–გმადლობ დაპატიჟბისთვის. –რა კარგი ქცევებია..მიხარია,რომ აქ ხართ თქვა დანტემ...–გუშინდელის მერე თავს როგორ გრძნობ ლამაზო ყვავილო? მითხრა დანტემ და ხელზე მაკოცა...ძალიან ვწუხვარ იმისგამო რაც გუშინ მოხდა.ვერ ვიჯერებ,რომ ვიღაცა ჩემს სახლში შემოიჭრა და შენი მოკვლა სცადა კიდევ ერთხელ ბოდიში. –ახლა კარგად ვარ,გმადლობ! და ნუ ღელავ მთავარია,რომ ყველაფერი კარგად დამთავრდა. ვუპასუხე დანტეს. –კარგია მაშინ შევიდეთ ენზო და ვანესა გველოდებიან. თქვა დანტემ. –მობრძანდით გვითხრა ენზომ. და გასვიანს ხელი ჩამოართვა. –გამარჯობა ანანო.მიხარია რომ გხედავ.გუშინ დრო არგვქონდა სალაპარაკოდ უთხრა ენზომ ანანოს. –არც მიყურებდი ამას დავიმახსოვრებ უთხრა ანანომ. –მე ყოველთვის გიყურებ ლამაზო. –კარგი აქცენტი გაქვს მოდი აქ! ლოყაზე აკოცა ანანომ ენზოს. –იმედიმაქვს ყოველთვის მაკოცე. –კი შენს ოცნებებში გაუცინა ენზომ. შემდეგ მზერა ჩემზე გადმოიტანა. –ეს ლამაზი ქალბატონი ვინარის? გასვიანმა ენზოს შეხედა. –სად არის ჩემი მანერები? მე ლორენზო მქვია,მაგრამ შეგიძლია ენზო დამიძახო.სასიამოვნოა შენთან შეხვედრა..მომიახლოვდა ენზო და ხელზე მაკოცა. –შეიძლება შენი სახელი გავიგო? –რათქმაუნდა..მე ელენე ლაშხი ვარ. –ლამაზი სახელი ლამაზი ქალბატონისთვის. –გმადლობბ გასვიანმა კიდე შეხედა ენზოს. დანტემ კი გასვიანს:–გეყოფა ძმაო,ეგ დემეტრეს გოგოა. ამაზე გასვიანს და გიორგის სახე შეეცვალათ. –მართლა? გაიღმა ენზო. –არა! მეც და ანანომაც ერთად ვთქვით. დანტემ გაიცინა. –ესეთ რეაქციას არველოდი. –ესეიგი სიმართლეა? ენზომ გასვიანს შეხედა. გასვიანს რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ მე დავასწარი. –არვარ მისი გოგო. მას ტყვედ ვყავარ დღემდე. –მეგობარო ეს ცუდი საქციელი უთხრა დანტემ გასვიანს. –წავიდეთ და ის ნაბი** მოვინახულოთ ბოროტულად ჩაიღიმა ენზომ. პ.ს მადლობა ვიც კითხულობთ არვიცი ორშაბათს დავდებ თუ არა ამიტომ ვეცადე კარგი გამოსულიყო გთხოვთ შეაფასოთ კომენტარებში <3 <3 <3 |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
