თავი 12
გასვიანი ურეაქციოდ იჯდა და მაგიდას მისჩერებოდა..ხალხი გასუსული იყო..წარმოდგენა არმქონდა ახლა გასვიანს რა სახე ქონდა,მაგრამ არც მაინტერესებდა ახლა მე ვიყავი გაბრაზებული და თან ძალიან.
–საზიზღარი ხარ!როგორ შეგეძლო? დავუყვირე გასვიანს..ისკი ჩუმად იყო..ამაზე უფრო ვბრაზდებოდი.
–ეს როგორ გააკეთე? და რატომ? რაში დაგჭირდა ჩემი სატყუარად გამოყენება? ვუყვიროდი გასვიანს..გასვიანი ისე სწრაფად წამოხტა მაგიდიდან და ისეთი თვალები ქონდა გეფიცებით მე ასეთი თვალები ცხოვრებაშ არმინახავს..ხელი ჩამავლო..
–ნუ მეხები მონსტრო! ვუყვირე,მაგრამ გასვიანმა ისე მაგრად მომქაჩა,რომ ოთახიდან კიარ გამიყვაა გამათრია..ზემოთ სართულზე ამიყვანა და დერეფანი გამატარა.
–სად მიგყავარ?გამიშვი! შევუღრინე გასვიანს...მან კარზე მიმანარცხა..ჯანდაბა ელენე!ახლა ნამდვილად მოკვდენი..დარწმუნებული ვარ,რომ ამ სიტუაციიდან ვერ გამოვძვრები.
–გამიშვი! ვუყვირე გასვიანს..მაგრამ გასვიანმა მაკოცა მან მე მაკოცა..მე რა ეს მესიზმრება? ისკიდე აგრძელებდა...ბოლოს მომშორდა და ნიკაპზე მომკიდა ხელი..ერთმანეთს ვუყურებდით არვიცი რას ვგრძნობდი,კიევ მაკოცა და თმებში ხელი შემიცურა მეკიდევ მის პერანგს მოვკიდე ხელი ეს უხეშობად უფრო გამოვიდა ვიდრე კოცნად..მაგრამ მალე ეს უფრო სხვანაირი გახდა ორივე მთვრალები ვიყავით..ხელები მოვხვიე და უფრო მოვიზიდე ვერ ვაზროვნებდი რას ვაკეთებდი. წელზე შემიცურა ხელები და მე ფეხები შემოვხვიე მან კი ყელში მაკოცა..უნდა გავჩერდე რას ვაკეთებ? აზრზე მოვედი.
–ა–არა..არა! ის უკან გავწიე და მისი დაბნეული სახე შემრჩა ხელებში..მე ემოციებისგან ვტიროდი...
გასვიანიც იგივეს გრძნობდა...რა გავაკეთე? თავს კითხვას უსვავდა და ელენეს მისჩერებოდა რომლის სახეც მის ხელებში იყო მოქცეული და ტიროდა...
რა ჩავიდინე? ფიქრობდა ლაშხი..მე მე მას ვაკოცე...მე კრიმინალს ვაკოცე,ჩემს მტერს..
გასვიანი აზრზე მოვიდა კარი გააღო და შიგნით შემაგდო..კარი კი გასაღებით ჩამიკეტა..
–გამიშვი! ვტიროდი და მუცელზე ხელებს მაგრად ვიჭერდი..კარებს მივეყუდე და დავჯექი..ეს როგორ გავაკეთე?
მეორე დღე:
კაარზე ვიღაც აკაკუნებდა...და გამეღვიძა
–ვინ არის? ავდექი და ცრემლები მოვიწმინდე.
გიორგი შემოვიდა.
–დილამშვიდობისა
–დილამშვიდობისა.
–მარტო ჩვენ დავრჩით და უკან უნდა დავბრუნდეთ...
–ელენე... დაიწყო გიორგიმ როდესაც დაინახა რა დღეში ვიყავი...–რამე დაგიშავა?
ყველაფერი გავიხსენე რაც მოხდა..
–მას არაფერი დაუშავებია...ვუთხარი წყნარი ხმით იმას რაც დავაშავეთ ორივემ მერჩივნა მოვეკალი..როგორ მრცხვენია..მამა როგორ მრცხვენია შენი...
–დარწმუნებულიხარ? გამომაფხიზლა გიორგიმ დავინახე,რომ ტიროდი..დათან ის ასეთი გაბრაზებული არმინახავს..მინდოდა გამოგყოლოდით მაგრამ..
–არშეგეძლო...მესმის ჩავიბურტყუნე ჩუმად.
–და თან როცა დაბრუნდა ის ყველას ეფლირტავებოდა ის სხვა იყო..
სახე შემეცვალა.
–ელენე..ხო მეტყოდი რამე,რომ მომხდარიყო?
–მნიშვნელობა არაქვს...მაინც ვერაფერს იზავდი..
გიორგიმ იცოდა,რომ დემეტრე ამას ასე არდატოვებდა და მას რაღაცას დაუშავებდა,მაგრამ ვერ ხვდებოდა რა გააკეთა იმ ღამეს...არაფრის გაკეთება შემიძლია..სუსტი ვარ ფიქრობდა გიორგი...
–ტანსაცმელს მოგიტან და წავიდეთ..გიორგი ოთახიდან გავიდა.
ნახევარსაათში სახლში ვიყავით..მანქანიდან ჩამოვედი..მისი ნახვა ნამდვილად არმინდოდა,არცკი ვიცი რა რეაქცია უნდა მქონოდა.
–ელენე შენს ოთახში უნდა ახვიდე..ფიქრებიდან გამომიყვანა გიორგიმ...ჩემთან მოვიდა და შუბლზე მაკოცა რამაც საოცრად გამაკვირვა.
–კარგად ხარ? მზრუნველად შემეკითხა.
–კ–კიი კარგად ვარ..წავიდეთ ვუპასუხე დაბნეულმა და კარისკენ წავედით..ოთახშ ავედი და წამოვწექი..რატომ გამომიყენა? ეს რაში გამოადგა? მისი არმესმის..ვერც ჩემ თავს გავუგე...რა ჩავიდინე? ეს კითხვები დიდი ხანი ირეოდა ჩემს თავში...მისი კოცნა შეცდომა იყო მაგრამ მე რაღაც კარგი და სწორი ვიგრძენი..რა მემართება? წამოვდექი და თავს ვაიძულე აზრზე მოვსულიყავი..მე აუცილებლად უნდა გამეკონტროლებინა ეს გრძნობა და დამეცვა დისტანცია..ის სახიფათოა თუ ახლოს მოვა.
2 დღის შემდეგ:
მოვიწყინე..ორიდღეა არავის დავლაპარაკებივარ..და ჩემი მეორე ცდა,რომ ეზოში გავსულიყავი დაცვამ ჩამიშალა. ვფიქრობ ცოტა უნდა გავიარო..მაგრამ მხოლოდ სახლში თორე ეს გორილებიც გამომყვებიან. დერეფანში გავიარე და ახლა შევამჩნიე რამხელა და რალამაზი სახლია! აქ რეპტილია როგორ არ იკარგება? და რათუნდა ამხელა სახლი? ზოოპარკია? აქ მხოლოდ ის თავისი და მცველები არიან...დახვეული კიბე დავინახე და კარი...ნეტა რაარის იმ ოთახში? კარი გავაღე და შიგნით შევედი..აუზი და სპა დამხვდა..მყუდრო და ლამაზი ადგილი იყო სანამ რაღაცას არ შევამჩნევდი..გასვიანი აუზში იყო და ცურავდა..ახლა ნორმალურ ადამიანს გავდა..გავშტერდი მაგრამ გამოვფიზლდი,როდესაც აუზიდან ამოვიდა..ღმერთო..მას მართლა მაგარი ტანი ქონდა..მაგრამ შრამებიც არ აკლდა.
–აქ რას აკეთებ? აქ არუნდა იყო..სველი თმა უკან გადაიწია.
–მ–მე უცბად დავიბენი როგორია უყურებდე ექვს კუბიკიან დაკუნთულ სიმპატიურ ბიჭს,რომელიც ძალიან სიმპატიურია და მოგშტერებია..რა ჯანდაბა მჭირს უნდა ვილაპარაკო.
–რაიყო? ლაპარაკი დაგავიწყდა? მითხრა გასვიანმა..ისე დიდი ენა გაქვს და რავიცი...მაგიდასთან მივიდა და ჭიქა ვისკით აავსო...ვისკის დალევას აპირებდა მეკიდევ მასთან მივედი ჭიქა გამოვართვი და დავლიე..მან შემომხედა..სიმამაცისთვის მჭირდებოდა.
–რაღაც გასარკვევი გვაქვს.. ვუთხარი გასვიანს.
–მაშინ ილაპარაკე.
–რატომ გამომიყენე სატყუარად?
–იმიტომ,რომ შემეძლო.
–მორჩა? უბრალოდ შეგეძლო?
–დაყრუვდი? ხო მაგიტო.
–ვისი სატყუარა ვიყავი.
–ეს შენი საქმე არაა.
–იმის მერე,რაც განგსტერებით სავსე წვეულებაზე სატყუარად გამომიყენე ვფიქრობ,რომ ყველაზემეტად ეს მე მეხება.
–არმადარდებს რას იტყვი,რამდენიხნითაც შემიძლია გამოგიყენო გამოგიყენებ..და სულ არმადარდებს ეს მოგწონს თუ არა.
–მე შენი ლეკვი არვარ დავუყვირე გასვიანს.
–ხარ. მითხრა წყნარად რამაც უფრო გამაბრაზა და შემოვარტყი.
სახე შეეცვალა..ყოჩაღ ელენე ახლა ის შენ მოგკლავს..კანკალმა ამიტანა და გადავფითრდი..ჩემსკენ წამოვიდა მეკიდე გამოვიქეცი..ქვემოთ ჩავირბინე ის კიდე მომსევდა წარმოიდგინეთ ყველაზე საშიში განგსტერი,რომ მოგსდევდეთ სველი და თან საცვლებში.. ფეხი მაინც ასცურებოდა...ჩემს ოთახში შევვარდი და პირველად ვაპირებდი ჩემი ნებით ჩამეკეტა კარი,მაგრამ ვინ გაცალა შემოამტვრია კარი და ჩემსკენ წამოვიდა..ღმერთო შენ მიშველე ბოდიში რამე ცუდი თუ გავაკეთე..გეხვეწები მიშველე...ღმერთს ვევედრებოდი და თან უკან ვიხევდი..ბოლოს ფეხი წამოვკარი და საწოლზე გავიშხლართე ის კიდე ზევიდან მომექცა და ხელები დამიჭირა..რა ამ ბიჭს ევასება ჩემი მაჯების დალურჯება? რატვინი წაუღო ამ ხელებს..რა დროს ეგაა ელენე ზემოდან გაწევს პრონტოზავრი რომელიც შენზე სამჯერ დიდი და მძიმეა და გიყურებს ისეთი თვალებით გეგონება მოგკლავსო..გეგონება რაა მაგის ძალიან დიდი შანსია...მაგრამ ის ისევ მკოცნის..ისევ და ეს უკვე ჩემს ნერვებზე მოქმედებს ეს რა ახალი დასჯის მეთოდია?! რამე უნდა გავაკეთო..მაგრამ არშემიძლია...ყელში მკოცნის და ხელს წელზე მჭიდროდ მხვევს..სე თუ გააგრძელა საკუთარ თავს სამუდამოდ ამოვალპობ ციხეში. მაისური გადამაძრო და მივხვდი,რომ ეს უკვე უნდა გამეჩერებინა
–დ–დემეტრე ჩავიბურტყუნე ცხოვრებაში პირველად გასვიანს დემეტრე დავუძახე...ის გაიწია და მომაშტერდა..ის გაჩერდა მადლობა ღმერთს..მაგრამ მე ცუდი შეგრძნება დამეუფლა..მოკეტე ელენე.
რა ჯანდაბაა..ამის დედაც..ამის დედაც..ეს კარგი არარის რა მემართება? ფიქრობდა დემეტრე (პ.ს სიყვარული გემართებათ ცაკალელებო)
სწრაფად წამოვდექი და პლედი შემოვიხვიე ტანზე..გასვიანი წამოხტა და გავარდა კარი კიდე ისე გაიჯახუნა..მგონი თავზე დამამხო ყველაფერი...დავწექი და გამოვშტერდი რა მოხდა ახლა?

პ.ს მემგონი ერთი თავისთვის ძაან დაცხა :დ :დ ისიამოვნეთ და შემაფასეთ გთხოვთ მოტივაცია რა ხო გესმით <3 <3 <3