-სად გაქვს ტელეფონი ლიზიი ვინერვიულეე..
-ოჰჰ გაგახსენდიით ბატონო დემეტრე? ლიკა დატოვე უკვე სახლში და ჩემი დროო დადგაა.. მიდიი მიდიი გაერთე ჩემზე ნუ იფიქრებ სახლში ვარ უკვეე..
-მოიცა რა ლიკა.. არ მითხრა რომ ეჭვიანოობ.. გაიცინაა
-საერთოდ არ მეცინებაა მეე.. კარგად იყავიი
-რაკარგად ახლა ჭკუიდან არ გადამიყვანო .. 5 წუთში ეზოში გამოდიი ზედმეტი საუბრის გარეშე.. ხმა გაიმკაცრაა..
-არსადაც არ გამოვალ დავიძინო უნდა.. უკვე გათიშვას ვაპირებდიი..
-ლიზიი ან გამოხვალ ან სახლში შემოგაკითხავვ... ისე სერიოზულად მითხრა სხვა გზა არ მქონდა ამიტომ გადავწყიტე რომ გავსულიყავიი..
-კარგი მხოლოდ 5 წუთიით..
დედაჩემს ვუთხარი რომ ჩასარიცხად გავდიოდიი..
„მოვედი“.. როგორც კი წერილი მომივიდა ეგრევე გავვარდი გარეთ.. დემეტრე ჩემსკენ საკოცნელად წამოვიდა მაგრამ შევაჩერე.
-მგონი მაგისთვის არ მოვსულვარ აქ.. იმდენად სერიოზულად გამომივიდა გამიკვირდაა კიდეც
-ახლა ისტერიკები უნდა გამიმართო ლიზიი?? მე შენ რაგელაპარაკე სანამ სალომესთან დაგტოვე.. დედა მოტყ... ყოველთვის უნდა გიმეოროო რო მხოლოდ შენ მიყვარხარრ?? ბოლოხმაზე ღრიალებდაა და ვერც კი გაიაზრა რა მითხრაა.. მე კი გაშტერებულიი ვუყურებდიი.. -ვერსოდეს ვიფიქრებდიი ამგვარად თუ გამოვუტყდებოდიი გოგოს სიყვარულში.. ამის მერე კიდევ აპირებ ჩემზე გაბრაზებულიი იყოო? უბრალოდ უნდა მენდოო გესმის..
-მე რომ იგივე გამეკეთებინა რასიზამდიი?
-რაუნდა გაგეკეთებინააგოგო?? ამ წამს სიყვარულში გამოგიტყდი და ისევ იმ ყლ.... უბრუნდებიი?? გაცოფდააა.. თავი დავხარეეე, და მხოლოდ ახლა გავიაზრე რაც მითხრაა..
-მეც მიყვარხარრრ.. ჩემი ხმა ვერ ვიცანი იმდენად ჩუმად ვთქვიი..
-გაიმეორეე რათქვი... ეგრეევე მომვარდაა და თავი ამაწევინაა
-კარგიი რა დემე... ისეთი სახით შემომხედაა მხოლოდ ჩახუტება მომინდაა.. და ასეც მოვიქეციი..-მიყვარხარრ თქოო მიყვარხარ გესმისს.. მხოოლოდ შენ..
-ჩემი ბუჩქი მხოლოდდ ჩემიი..
-სახლშიუნდა წავიდეე.. დედაჩემი გაგიჟდებაა..
-ეე არ უნდა მაკოცოო? საწყალიი თვალებით გამომხედაა.. შრეკისს კატაას გავდა )))
-ხომ არ გაგიჟდიი.. სხვა დროს ავანაზღაურებ გამიშვიი ახლაა..
-კარგიი ვიმახსოვრებ იცოდეე..
ყველაზეე ბედნიერი ვიყავიი მე იმ დროსს, ჩემი ჩანაფიქრებიი ახდა, არ მჯერაა მე და დემეტრეე უკვე ერთად ვიყავით მაგრამ რაიქნებოდა მერე როცა თბილისში დაბრუნდებოდაა.. როგორც კი სახლში მივედიი და დავწექიი ეგრევე მივწერეე..
„სერიოზული სალაპარაკო გვაქვს გულიი“
„რახდება ლიზიი ყველაფერიი რიგზეა?“
„არ ვიციი , აქ ვერ გეტყვიი როცა გნახავ ვილაპარაკოთ კარგიი..?“
„კარგი მიდიი ახლაა დაიძინე.. მიყვარხარრ“
„შენ არ იძინებ თუ გასვლები გაქვს? “
„უკვე ვბრაზდებიი.. ვიძინებ რათქმაუნდა“
„მგონი რაღაც დაგავიწყდა“ ეგრევე მომწერაა
„მეც მიყვარხარრ “
აღარაფერი მოუწერიაა.. მე კი ტკბილად დამეძინა..
„დილამშვიდობისა ბუჩქოო“
„შენი აღარ ვარრ??“
„და გინდაა რო იყოო??“ ცუდი ბიჭი ხარ დემეტრე.. აღარაფერი მიმიწერია.. შემრცხვაა ...
„როდის უნდა მნახო??“
„აზრზე არ ვარრ.. დედაჩემი მიდის დღეს მგონიი მეორე სახლში და გნახავ ცოტა ხნით“
„კარგი მომწეერეე.. მიყვარხარრ“
„მეც“
„რაშენც“ არაა რაა ეს 21 ბიჭიი რა დღეშია
„მეც მიყვარხარ თქოო“
დედაჩემი გავაცილე და ვუთხარი რომ დაიანასთან გავიდოდიი სამსახურში.. დამთანხმდა..
„შეგიძლია მოხვიდეე?“
„კიი 5 წუთში მაქ ვარ“
როგორც კი მოვიდა ეგრევეე გავვარდი გარეთ მანქანაში ჩავჯექი თუ არაა ეგრევეე მაკოცა..
-დემეტრე რასაკეთებბ?
-ჩემს შეყვარებულს ვკოცნიი.. ისე მეუბნებაა თითქოს შუა ქუჩაში არ ყავდეს მაქნაა გაჩერებული დასახალხოდ არ მკოცნიდეს...
-დემე შენ რომ წახვალ მერეე რაიქნებაა?/
-მოდიი ყველაფერი დროს მივანდოთ კარგი, და სანამ აქ ვიქნებიი დავტკბეთ ერთმანეთით.. მე ვერაფერს ვერ დაგპირდები და ვეწრ გეტყტვი რა იქნება ხვალ ან ზეგ.. და დარჩენნილი დღეები შევირგოთ ერთად ყოფნით კარგიი?
-კარგიი.. ვეუბნებიი მისით შეპყრობილი და ვეხუტებიი.. წავედიი მე სახლში შევალ აღარ მინდა დაიანასთან.. ახლა მე ვაკოცეე ჩემივე ინიციატივით და გაოცებულიი დავტოვეე..
„აი ასეთი კიდევ უფრო მეტად მიყვარხარრ, თამამად ბუჩქო თამამად )“
მის ამ წერილზე უბრალოდ გამეცინა და სახში შევედიი..
დღეები ერთმანეთზე უკეთესად მიდიოდაა, ვუყავით მე და დემეტრე მხოლოდ.. აღარ მაინეტერესებდა არავინ სხვა..
-შეიძლება გოგოებთან ერთად სასეირნოდ წავიდეე? ერთ საგამოს მამაჩემს ვკითხე რეალურად საღამო სულაც არ იყო.. 6 საათი იყო
-უკვე ზედმეტებზე გადადიხარ.. ვერსადაც ვერ წახვალ... რაც არ გინდა იმას ვერ გაიგებ..
მეუბნება მე ადამიანს რომელსა მაკლია ყველაფერი გარდა საკვებისა და ტანსაცმელებისა..
მაკლია ყველაზე მთავარი სიყვარულიი რასაც მხოლოდ დემეტრეთი ვივსებ.. ყველაზე მნიშვნეკლოვანი როლი კი სწორედ ამან ითამაშა ჩემი და დემეტრეს ურთიერთობაში..
-დემეე .. ეგრევეე ავიღე ტელეფონი და დავურეკეე
-ხოოო ბუჩქოო.. როგორც ყოველთვის ღიმილით მესაუბრებაა
-დემეე შენთან მინდაა.. ვეუბნები და უკვე ხმას ვეღარ ვიმორჩილიბ..
-ლიზიი რაგჭირს შენ რა ტირიი??
-დემეე ძალიან დავიღალე უკვეე.. აღარ შემიძლია ამისატანა ყოველთვის ერთიდაიგივე მომბეზრდა .. უკვე მართლა ძალიან დავიღალეე...
-რახდებაა? შეგიძლიაა მნახოო??
-არაა ვერ გნახავვ..
-კარგი მაშიინ დამშვიდიიდა ტირილის გარეშე მელაპარაკეე..
-რომ გნახავ დაგელაპარაკებიი კარგიი, მამშვიდეებბ .. საპასუხოდ კი მხოლოდ ჩაცინება მესმისს.. -დემეტრეე მიყვარხარრ.. შენც ხო გიყვარვარრ?
-მიყვარხარრ თანაც ძალიან,ასე მგონიაა არავნ არასდროს მყავრებაი ასე.. მიდიი ახლა დამშვვიდდი და დაისვენე კარგი .. არაფეერზე არ იდარდოო..
-კარგიი... სხვა გზა არ მქონდა დავწექი დადავიძინე
უკვე იმდენად მომაბეზრებელია ჩემი მშობლების მსგავსი დამოკიდებულება ჩემს მიმართ რომ აღარ ვიციი რაგაცაკეთო.. იმდენად დავიღალეე.. ყველაფერი მეკრძალებაა.. არსად არ მიშვენებბ.. დავიღალეეეეეეეეეეეეეეეეეეე...........