ძალიან გაბრაზებული იყო ორივეზე-სალომესა და მარიამზე.როგორ დაუშვეს რომ ასეთ ადგილას,მასთან შესახვედრად,მარტო წასვლა ღირდა? როგორ არც ერთმა არ უთხრა რა ხდებოდა?ბოლო პერიოდში ასეთი გაბრაზებული მაქსიმე არავის ახსოვდა. თან მარიამის აწითლებული ლოყა და დახეთქილი ტუჩი მის ნერვებზე საგრძნობლად მოქმედებდა. გულმა მაინც ვერ მოუთმინა და ისევ მარიამთან დაბრუნდა.ასეთ დროს, მისი დატოვება არ შეეძლო.

მარიამი მარტო იყო.სალომე უკვე წასულიყო. კარი ნაღვლიანმა გაუღო.მისი დანახვისას თვალები ბედნიერებისგან აუბრჭყვიალდნენ. დაინახა თუ არა მაქსიმე,ეგრევე ჩაეხუტა,ძალიან მაგრად.დიდ ხანს იდგნენ ასე ჩახუტებულები კარებთან. მერე ორივე გონს მოეგო და შიგნით შევიდნენ

-ისევ გაბრაზებული ხარ?-შევიდნენ თუ არა ეგრევე ეგ ჰკითხა
-ვარ-დაეთანხმა
-მაქსი, მაპატიე რა. ვიცი შეცდომა დავუშვით,არ უნდა წავსულიყავით ან შენთვის უნდა გვეთქვა,მაგრამ რაც მოხდა,მოხდა-დამნაშავედ ჩახარა თავი
-ხანდახან ძალიან მაოცებთ ქალები-ამოიოხრა-შერიგდით შენ და სალომე?
-არა,არ ვიცი-მხრები აიჩეჩა-უბრალოდ ასე გამოვიდა.ისეთ მდგომარეობაში იყო,მარტო ვერ გავუშვებდი-მაქსიმე რამდენიმე წუთი მხოლოდ მარიამის სახეს აკვირდებოდა და არაფერს ამბობდა. მერე ხელი სახეზე გაუსვა და მოეფერა
-ამას არ შევარჩენ-თითი ტუჩზე გადაუსვა-გპირდები-დააყოლა ბოლოს
-მაქსიმე,არც იფიქრო რომ მაგას შეხვდები,გთხოვ-შეშინებულმა წამოიძახა
-მართალია,არ ვარ ჩხუბის მოყვარული,მაგრამ გამონაკლისი შემთხვევები ყოველთვის არსებობს და არც კი შემეკამათო ამ საკითხზე,რომ მე მას ვნახავ-ძალიან მშვიდად თქვა
-მაქსი...
-დავხუროთ ეს თემა კარგი?-ქვემოდან ახედა-მე შენ გაპატიებ რომ ეს დამიმალე და არაფერი მითხარი და შენ არაფერს არ მკითხავ ამ თემასთან დაკავშირებით
-არ მინდა რამე რომ დაგიშავოს-ცრემლები შეეპარა ხმაში
-მოდი ჩემთან-ხელები გაშალა. მარიამი ახლოს მიუჯდა და ჩაეხუტა-ნუ იფიქრებ ამაზე.არაფერი მოხდება, გპირდები-დაამშვიდა და მას მერე არაფერი უთქვამთ ამ თემასთან დაკავშირებით.
***
2 დღის შემდეგ მაქსიმემ ყველაფერი იცოდა შოთა დარასელიაზე და შეხვედრაც დათქმული ჰქონდა,ქალაქგარეთ, ცოტათი მიყრუებულ ადგილას

-არ ვიცი,მიცნობ თუ არა,მაგრამ მე სალომეს ძმა ვარ-მანქანაზე იყო მიყუდებული მაქსიმე და თან სიგარეტს ეწეოდა.ჯერჯერობით მშვიდი ტონი ჰქონდა-ალბათ მიზეზიც გასაგები იქნება რატომ დაგიბარე-ცოტათი ირონიული გაუხდა ხმა
-რომ გითხრა გამიკვირდათქო, მოგატყუებ-არც შოთიკომ დააკლო -რა იყო,მორალი უნდა წამიკითხო რომ შევეშვა?-გაეცინა ცინიკურად
-მორალის წაკითხვას არ ვაპირებ,უბრალოდ ცივილიზებულად აგიხსნი,რომ ჩემს დას თავი უნდა დაანებო.რომელი საუკუნეა ურთიერთობის დამყარებას ძალით რომ ცდილობ?
-ძალით არაფერი დამიწყია მე,თავადაც მშვენივრად გრძნობდა ჩემთან თავს,თავიდან. მერე სხვა გამოუჩნდა ეტყობა და ჩემს თავიდან მოშორებას ცდილობს ახლა
-წესიერად ილაპარაკე-თითი დაუქნია-არ მოგცემ უფლებას,ჩემს დაზე ასეთი ტონით ილაპარაკო-ცოტათი ტონს აუწია-რადგან არ უნდა ურთიერთობა,ესე იგი უნდა შეეშვა,ვის გაუგია ვინმეს ვინმესთვის თავი ძალით შეეყვარებინოს?სულ რომ ყველაფერს თავი დავანებოთ,თავმოყვარეობის საკითხია რა,როცა არ უნდათ შენთან,უნდა გაუშვა-ხელები გაშალა,ბოლო ნაფაზი დაარტყა,ნარჩენი დააგდო და ფეხით გასრისა
-ჩემთან თამაშს არავის შევარჩენ!
-და რატომ გგონია რომ გეთამაშებოდა?იქნებ მაგ დროს შენთან თავს კარგად გრძნობდა და მერე უბრალოდ მიხვდა რომ ეს ასე არ იყო და ურთიერთობას წყვეტს?
-მისმინე ძმაო-ცოტა უხეშად მიმართა-არავის ჭკუაზე არ დავდივარ მე და არამგონია ახლა რომ შენს ჭკუაზე გავიარო,ასე რომ ტყუილად ცდილობ
-სალომე უპატრონო არ გეგონოს. ახლა, აქ რომ მშვიდად ვდგავარ და გიხსნი სიტუაციას,შეირგე. იცოდე,მსგავსი რამე კიდევ რომ განმეორდეს,მერე უკვე ასე მშვიდად არ დაგელაპარაკები და შედეგებსაც კარგად ნახავ,ამიტომ,გირჩევ ჩემი დისგან თავი შორს დაიჭირო. მე გაგაფრთხილე-თითი დაუქნია-თუ პრობლემები არ გინდა,ჩემს რჩევას გაითვალისწინებ-უთხრა და წასასვლელად გაბრუნდა.ის იყო მანქანაში უნდა ჩამჯდარიყო,რომ უცბად მობრუნდა,შოთიკოსკენ წავიდა და მუშტი ძალიან მაგრად დაარტყა სახეში-ხო,მართლა,ეს ჩემი შეყვარებულის აწითლებული ლოყისთვის-შოთიკო ჯერ კიდევ ვერ მოსულიყო გონს თუ რა მოხდა-ეს კიდევ, მისი დახეთქილი ტუჩისთვის-გონს მოსვლა არ აცადა,მეორე ლოყაზეც გაუქანა მუშტი.შოთიკომაც სცადა ხელის მოქნევა,მაგრამ მაქსიმემ დაუჭირა-ხომ იცი,რომ ორივე მუშტი დაიმსახურე არა?-ცინიკურად უთხრა და მისი ხელი მოიშორა-შემდეგისთვის გაითვალისწინე-თითი კიდევ ერთხელ დაუქნია და ადგილიდან გაუჩინარდა.შოთიკო კიდევ დატოვა ხახამშრალი
-შენი კარგიც მოვატ*ან-გადააფურთხა და მანქანისკენ წავიდა გაბრაზებული-ნუ, ჯანდაბას,ეს მუშტები დავიმსახურე,ვერაფერს ვიტყვი-ბოლოს მაინც დანებდა და ისიც მოსწყდა ადგილიდან.
***
სალომე ბარში იჯდა და კოქტეილს სვამდა.რატომღაც არ იყო ხასიათზე და მარტო ყოფნა უნდოდა.ამ დროს ბარში, მათე შემოვიდა.ის იყო უნდა დამჯდარიყო, სალომეს მოჰკრა თვალი.მისკენ აიღო გეზი. გვერდით მიუჯდა და ბარმენს მარტინი შეუკვეთა

-როგორ ხარ სალომე?-მისკენ არც შებრუნებულა ისე ჰკითხა.სალომეს არც გაუგია გვერდით ვინმე რომ მიუჯდა და კითხვის გაგონებისას მოულოდნელად შეცბა.მათე რომ დაინახა,კინაღამ ნერწყვი სასულეში გადასცდა
-კარგად მათე,შენ როგორ ხარ?-ძლივს ამოთქვა და კოქტეილი მოსვა
-არამიშავს. რას შვები აბა,ხარ შენს გემოზე ხო?-ჰკითხა და ბარმენს მარტინი გამოართვა
-მათე...-თვალები დაუქაჩა სალომემ
-რა იყო,რამე ცუდად ვთქვი?-გაოცდა
-არ გვინდა ახლა ამაზე რა
-კარგი,ჩუმად ვარ-ხელები გაშალა და მარტინი ბოლომდე გამოცალა-კიდევ ერთი-თითით ანიშნა ბარმენს.

კარგა ხანი ორივე ჩუმად ისხდა და თავისთვის სვამდა.სალომე კოქტეილს, მათე მარტინს. თითქოს ერთმანეთს არ იცნობდენ და წეღან არ ლაპარაკობდნენ,ისე ისხდნენ,თავიანთთვის.

-ღირდა მაინც ჩვენი ურთიერთობის დანგრევად,შენი თავისუფლება?-მაინც ვერ მოითმინა და ჰკითხა.სალომემ რამდენიმე წამი არაფერი უპასუხა.
-კარგად ვარ მე-თქვა და კოქტეილი მოსვა-მაგრამ,ხანდახან არ მენატრებიო რომ გითხრა,მოგატყუებ-უცებ წამოროშა.მათემ გაოცებულმა შეხედა
-კოქტეილმა ასე მალე დაგათრო?-გაეცინა
-არაფერ შუაშია,უბრალოდ ხანდახან რასაც ვგრძნობ ის გითხარი. მაინც,შენთან ყველაზე კარგად ვიყავი,როგორც არ უნდა ყოფილიყო
-იქნებოდი,რატომ არა, ჩემთან ყოფნის დროსაც თავს ისე გრძნობდი,როგორც თავისუფალი გოგო და...-მხრები აიჩეჩა მათემ.სალომეს ნერვები მოეშალა მათეს ცინიკოსობაზე
-მე ჩემს გრძნობებს გიშლი და შენ კიდევ დამცინი-გაბრაზდა
-არ მჭირდება სალომე-გაბრაზდა მათე-შენი გრძნობები უკვე აღარ მჭირდება და არ მაინტერესებს ის,რომ ხანდახან გენატრები ხოლმე
-შენ არ გენატრები?-აშკარად იმოქმედა კოქტეილმა სალომეზე
-არა და შენთვის აქვს რამე მნიშვნელობა რომ მენატრებოდე?-ირონიულად მიუგო
-აქვს-ჩუმად ჩაილაპარაკა და ისევ მოსვა ვინ იცის მერამდენე ჭიქა კოქტეილი-მართალია არ მინდა ისევ ერთად ვიყოთ,მაგრამ ამ მომენტში შენთან მინდა,ძალიან-მასთან ახლოს მიიწია და სახეზე მოეფერა-მერე რა,რომ ერთად აღარ ვართ? ჩვენს შორის არის რაღაც ქიმია მათე- მათე უცებ ახარხარდა
-ახლა ვინმე რომ გვისმენდეს,იფიქრებდა რომ ჩემზე გიჟდებოდი და მე მიგატოვე-ძლივს მოითქვა სული
-რა საზიზღარი კაცი ხარ-ხელი შეუშვა და ისევ კოქტეილს დაუბრუნდა-ისე,რომ ვთქვათ,მართლა შენ დამშორდი-ახლა სალომესაც გაეცინა
-იმიტომ,რომ შენი ქცევებით ყველაფერი გააკეთე ამისთვის და ახლა ტანჯულის როლი არ ითამაშო გთხოვ,თითქოს ძალიან განიცადე ეს ამბავი
-არ ვაპირებ ტანჯულის როლის თამაშს-გაეცინა-მე არ ვიტყუები ხოლმე, რასაც ვფიქრობ იმას ვამბობ და რაც მინდა იმას ვაკეთებ
-ეგ ვიცი-გაეცინა
-დღეს,რომ დაგინახე,მართლა ვიგრძენი რომ მომენატრე-ხმა ძალიან თბილი გაუხდა სალომეს. მათე შეიშმუშნა. მაინც უჭირდა სალომესთან ასე ახლოს ყოფნა და მითუმეტეს მისგან მსგავსი სიტყვების მოსმენა.სწორედ ეს გახდა მიზეზი,რომ 3 ჭიქა მარტინის შემდეგ ძლიერ ვისკიზე გადავიდა და უკვე ნელ-ნელა გრძნობდა რომ სასმელი ერეოდა
-ცუდია,ამას მხოლოდ ახლა რომ გრძნობ-უთხრა მათემ და უცებ წამოდგა-რომ გითხრა გამიხარდა შენი დანახვაო მოგატყუებ-ბარმენს,ორივეს სასმლის ფული დაუტოვა და არც კი დამშვიდობებია სალომეს ისე გავიდა ბარიდან. სალომეს ეწყინა მისი ასე უხეში წასვლა,კიდევ ერთი კოქტეილი შეუკვეთა და ბოლომდე გამოცალა.

არ შეეძლო ამ დღის ასე დამთავრება. რა ეშმაკი შეუჩნდა არ იცის,მაგრამ მათეს სიახლოვე სჭირდება. სახლში წასვლას აპირებდა,მოულოდნელად მიმართულება რომ შეცვალა და მისი სახლისკენ აიღო გეზი.
გაუჩერებლად რეკავდა კარზე ზარს.მათემ შეშფოთებულმა გააღო
-ნორმალური რომ არ ხარ ვიცი,მაგრამ კარები რას ჩამომიღე-დაუღრინა გაბრაზებულმა. სალომეს ნებართვა არც უთხოვია ისე შევიდა სახლში
-ვა,კიდევ სვამ?-ჟურნალის მაგიდაზე ვისკის ბოთლი და ჭიქა იდო. სალომემაც ჩამოისხა და მოსვა. მათე ხმაამოუღებლად უყურებდა სალომეს ქცევებს
-აქ რა აკეთებ?-ბოლოს ჰკითხა
-ვერ დავკმაყოფილდი ბარში შენთან საუბრით-გულწრფელად უთხრა.უკვე ალკოჰოლი ერეოდა.არც მათე იყო უკეთეს დღეში,საკმაოდ ნასვამი იყო,ცოტათი მთვრალსაც იტყოდი
-მე არ მინდა დღევანდელი ჩვენი შეხვედრა უბრალოდ დასრულდეს-ეს უთხრა თუ არა,ეგრევე წამოფრინდა სავარძლიდან,მათესკენ გაიქცა და ტუჩებზე ეტაკა.
ალკოჰოლის ბრალი იყო,მონატრების თუ ორივესი ერთად,არ ვიცი,მაგრამ ფაქტია,რომ ორივე გაშმაგებული კოცნიდნენ ერთმანეთს.ასე,კოცნა კოცნით საძინებლისკენ მიდიოდნენ და თან გზადაგზა ტანსაცმელს ხდიდნენ ერთმანეთს.
არ უნდოდა სალომეს ამ დღის ჩვეულებრივად ჩამთავრება და არც ჩამთავრდა.
ბოლოს ერთმანეთის ალერისგან დაღლილებს,ერთმანეთზე ჩახუტებულებს მიეძინათ.
ის ღამე ერთად გაატარეს.

მადლობა ვინც კითხულობთ. ძალიან მიხარია თქვენს აზრს რომ გამოხატავთ <3