-არა შენი სიკვდილი არ მაწყობს შენ ძმაზე შურს როცა ვიძიებ ის დღე იქნება როცა შენი ნებით გამომყვები ცოლად........
-რაა?-პირი დავაღე ადგილიდანაც ვერ ვიძროდი ეს ხომ წარმოუდგენელი იყო.
-რაც გაიგე სიხარულო ამიტომ სანამ შენი ნებით არ გამომყვები და ამით შენს ძმაზე შურს არ ვიძიებ აქედან ვერსად წახვალ..-ცალყბად გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა.
-არა ამის უფლებას არ მოგცემ-დავიწყე ყვირილი მერე კარის გაღება ვცადე მაგრამ უშედეგოდ კარი გარედან ჩაკეტა-რამე უნდა მოვიფიქრო-ვმეორებდი ჩემს თავს-აქედან უნდა გავაღწიო ასე ვერ მომექცევა ჯანდაბა-ტირილი დავიწყე და ჩავიკეცე...ცოტა ხანს ასე ვიყავი შემდეგ კი მოვიფიქრე და თუ ისე მოვიქცეოდი როგორც მას უნდოდა იქნებ მოეცა საშვალება რომ ამ ოთახიდან გავსულიყავი ასეც მოვიქცეოდი რადგან ახლა ძალა მჭირდებოდა თან ერთი კვირაა არაფერი მიჭამია ისე ვიყავი სადაცაა წავიქცეოდი ან მეორე ვარიანტი ის იყო რომ თუ ისევ შიმშილობას გავაგრძელებდი ცუდად გავხდებოდი და იქნებ საავადმყოფოში წავეყვანე შემდეგ კი იქიდან მოვახერხებდი რამეს..ამიტომ დავდექი, კართან მივედი და ყვირილი დავიწყე...
-საბა-არავინ ჩანდა ისევ დავიძახე-საბა აქ ხარ?-უცებ ნაბიჯების ხმა მომესმა თავი კარებთან მქონდა მიდებული რომ კარგად გამეგო ხმა მაგრამ უცებ კარი გაიღო უკან გაწევა ვერ მოვასწარი და ძირს დაცემისაც გულიც წამივიდა.......
გონს რომ მოვედი სხვა ოთახში ვიყავი მგონი მისაღები ოთახი იყო ..კარგად მოვავლე თვალი და მივხვდი რომ საავადმყოფოში ნამდვილად არ ვიყავი და რომ ამ გეგმამ არ გაამართლა ამიტომ ისე პირველ გეგმას უნდა დავბრუნებოდი.თავი ავწიე და საბა დამადგა თავზე
-როგორ ხარ?-როგორ მინდოდა რამე ჩამერტყა თავში მაგრამ არა ახლა აქედან გაღწევა უფრო მნიშვნელოვანი იყო ამიტომ გეგმის მიყოლას ვაპირებდი.
-უკეთ უბრალოდ-ისე გავაკეთე თითქოს ცუდად ვიყავი და თავბრუ დამეხვა, პრინციპში მსახიობობაც კარგად გამომდიოდა
-კარგად ხარ?-და ჩემს წინ ჩაიმუხლა
-კი კარგად ვარ უბრალოდ-სიტყვის დამთავრება არ მაცადა
-გშია ხო?თუ ისევ სიჯიუტეს მიმართავ?-გაიცინა
-ჰო
-ჰო რომელ კითხვაზე მიპასუხე?-ისევ სიცილი
-პირველზე და თუ მოიტან რამეს მადლობელი დაგრჩები
-ახლავე სიხარულო-ამაზე აღარაფერი ვუპასუხე ვერ ვიტანდი როცა ასე დამცინავად მომართავდა მაგრამ სიმშვიდე უნდა შემენარჩუნებინა, ადგა და გავიდა სამზარეულოში უცებ წამოვდექი, ტელეფონი უნდა მეპოვნა მაგრამ ზედმეტად გადაღლილი ვიყავი და იქვე ჩავიკეცე სიარულითაც ვერ დავდიოდი არადა ეს შანსი უნდა გამომეყენებინა ისევ ვცადე წამოდგომა მაგრამ არა ადგილიდან ვერ ვიძვროდი უცებ ხელის შეხება ვიგრძენი
-ხომ გითხარი არ წამოდგეთქო რამე გინდოდა?(საბა)-არა ხლა არუნდა გმოვეჭირე ამიტომ ვუტხარი
-საპირფარეშო სად არის იქ მინდოდა გასვლა მაგრამ-სიტყვის დამთავრება არ მაცადა
-მაგრამ სად გაქვს ძალა იმის რომ მაქამდე მიაღწიო არა?-გამიღიმა-წამოდი გაგიყვან კარამდე მიმაცილა და როგორც კი შევედი კარი ჩავკეტე და ძირს ჩავიკეცე
-არა როგორმე ამას თავი უნდა დავაღწიო ასე არ შეიძლება-უცებ თვალი მოვკარი ტელეფონს რომელიც თაროზე იყო და ციმციმებდა წამოვდექი და იქამდე მივედი ჩართული იყო და ჩვეულებრივად მუშაობდა რათქმაუნდა იმ წამსვე ავიღე და თოკოს ნომერი ავკრიბე
-ალო-გაისმა თოკოს ხმა და ტირილი დავიწყე-ემი შენ ხარ?
-თოკო მიშველე აქედან წამიყვანე რა-თან ვტიროდი
-გამოგიყვან მაქედან ემი შენ არიტირო მითხარი სად ხარ
-მე მე-უცებ ტელეფონი ხელიდან ამაცალა და გაუთიშა
-რა?კარი ჩაკეტილი მქონდა
-შენ გგონია მე სხვა გასაღები არ მექნებოდა?ან ტელეფონი იქ შემთხვევით აღმოჩნდა?ან მე დამრჩა?უნდა გამეგო შენი კარგად მოქცევის მიზანი რა იყო ამიტომ დავდე ტელეფონი და გავიგე კიდეც ჰო მსახიობობა კარგად გამოგდის მაგრამ მე იმაზე ჭკვიანი ვარ ვიდრე გგონია-და გაიღიმა უცებ თავბრუ დამეხვა და ძირს უგონოდ დავეცი
-გეყოს მსახიობობა ადექი ვიცი რომ ესეც მორიგი სპექტაკლია-იმეორბდა საბა მაგრამ რომ არ ადგა ძირს დაიხარა და მიხვდა რომ არ იტყუებოდა....ხელში აიყვანა და ისევ მისაღებში გაიყვანა ექიმი გამოიძახა
-რა სჭირს?ხომ კარგად არის?
-მის ორგანიზმში საკვები საერთოდ არ არის და კარგად როგორ იქნება საავადმყოფოში უნდა გადავიყვანოთ და ერთ გადასხმას დავუყენებთ
-აქ რომ გააკეთოთ ყველაფერი
-წამოღებული არ მაქვს საჭირო ნივთები ამიტომ არ გამოვა
-კარგით მაშინ წავიდეთ-სასწრაფოს მანქანაში შეიყვანეს საბამ მოინდომა მათთან ერთად გაყოლა მარამ უთხრეს თქვენი მანქანით წამოდით ბევრი ადამიანის აქ ჯდომა არ შეიძლებაო....როგორცკი მანქანა დაიძრა მია გონს მოვიდა
-სად ვარ?-უცებ კაცმა პირბადე მოიხსნა და...
-ემი არინერვიულო აქ ვარ,შენთან ვარ ხომ გითხარი რომ იქიდან წამოგიყვანდი?
-თოკო?შენ ხარ?-ტირილი დავიწყე და ჩავეხუტე
-ჰო მევარ.ხომარაფერი დაუშავებია შენთვის?
-არა კარგად ვარ
-კაი არინერვიულო არმივცემ იმის საშვალებას რომ რამე გავნოს ან მოგეკაროს
-კიმაგრამ როგორ მომაგენით?
-შენ რომ დარეკე მაგ დროს პოლიციაში ვიყავი და ჯპს-ით დავიწყე ტელეფონის ძებნა მაგრამ უშედეგოდ მაგრამ მერე საავადმყოფოდან დარეკა შენმა ექიმმა ისიც გაფრთილებული გვყავდა ვიცოდით რომ პირს არაფერს დააკარებდი ამიტომ მოუწევდა სასწრაფოს გამოძახება და ასეც მოხდა-გამიღიმა
-ჩემი გმირი-მეც გავუღიმე და ისევ ჩავეხუტე-კიმაგრამ ახლა სადარის ?
-უკან მოგვყვება მაგრამ აწი ვეღარაფერს გახდება საავადმყოფოსთან დაცვა და პოლიცია დგას მე ყველაფერი მოვაგვარე შენ არინერვიულო...მაგრამ საავადმყოფოში წაყვანა ისედაც გჭირდება ბარემ აქ ვართდა-ამაზე გავაწყვვეტინე
-არა კარგად ვარ უბრალოდ სახლში წამიყვანე მერე..ისე ბექა სადაა?არმინახია რამდენი ხანია მომენატრა
-ჰო არა რამდენი ხანია არგიჭამია საავადმყოფოში აუცილებლად დაწვები რამდენი ხანიც იქნება საჭირო და ბექას რაც შეეხება გაგიჟებუია ძლივს დავაკავეთ რომ სასწრაფოს მანქანაში არ შეილებოდა მისი აქ ყოფნა ამიტომ საავადმყოფოში გელოდება ყველა აქაა ანის გარდა ის სახლშია წამოსვლა უნდოდა მაგრამ მე ხომ ვიცი რომ არაა კარგად
-მარტო დატოვეთ?გაგიჯდით?
-არა ახლა გაძლიერებული დაცვა გვყავს და არაფერი მოუვა
-დიეგო სადააა?
-ისიც აქაა ბექასთან რთად მარტო მაგას შეუძლია მისი დამშვიდება და მაგიტომ წამოვათრიეთ აი მივედით მიდი დაწექი და თვალი დახუჭე ახლა...
-კაი-ვუთხარი და თვალი დავხუჭე მან ისევ პირბადე გაიკეთა .გარეთ რომ გამიყვანეს საბას ხმა მომესმა
-როგორ არის?-კითხა ექიმს
-ახლა უკეთაა მაგრამ თქვენ არგითქვამთ თუ ვინარის ის თქვენი?-თან საავადმყოს კარისკენ მიიწევდნენ
-ჩემი საცოლეა-თქვა საბამ და ყველა გაჩერდა.........
-----------------------------------------------------------------------
ესეც მე-11-ე თავი იმედია მოგეწონათ და ბოდიში რომ გალოდინეთ <3 <3