-დემეტრე, დემეტრე!
ვყვიროდი ხმამაღლა და დემეტრეს ოთახებში ვეძებდი სააბაზანოს კარი გავაღე და დემეტე დავინახე, კედელზე მიყუდებული იყო და შარვალს იცმევდა
-დემეტრე! ნორმალური ხარ? რამდენჯერ გითხრა რომ შენი ადგომა მინიმუმ 1 კვი...
-დაწყნარდი პატარავ კარგად ვარ
თქვა და თითქოს დაღლილი სახით შემომხედა, შემდეგ ჩაიცინა
-კი ძალიან კარგად ხარ უბრალოდ ერთ ნაბიჯს ძლივს დგამ
ჩემსკენ წამოვიდა, მაგრამ ორი ნაბიჯის გადადგმა ვერ შეძლო ლამის რომ დაეცა და მე დამეყრდნო ჩემზე დაყრდნობილი იყო და თვალებში ვუყურებდი ორივეს გაბრწყინებული გვქონდა თვალები და ერთმანეთს ღიმილით ვუყურებდით შემდეგ ორივე მოვეშვით და ბრახ! ძირს დავეშვით დემეტრემ ხელები გამიშვა წონასწორობა ვერ შეიკავა ვერც მე შევიკავე და დავეცი დემეტრეს ხელი მოვკიდე მაგრამ რომ ვთქვა მე ავაყენე მეთქი მოვიტყუები რამდენიმე წამში წამოხტა და კოჭლობით წავიდა კარებისკენ
-დემეტრე ის მაინც მითხარი სად მიდიხარ
-სანდრო და ბექა მელოდებიან
-წასვლის უფლებას არ მოგცემ ან მეც წამოვალ
-რატო?
თქვა და ოდნავ გაიღიმა აღარაფერი ვუპასუხე უბრალოდ მისი სახე ხელებში მოვიქციე და კოცნა დავუწყე პირველად გავაკეთე ეს მე სულ დემეტრე მკოცნიდა ხოლმე დემეტრემ ნერწყვი გადაყლაპა და გაიღიმა მაგრამ შემდეგ გამომეტყველება შეეცვალა
-რაც არ უნდა მოხდეს აკოს თეკლას წამების უფლებას არ მივცემ
თქვა და კარი გააღო
ხელი მოვკიდე დემეტრე ცდილობდა რომ ხელი გაეშვა მაგრამ უფრო და უფრო ვუჭერდი
-აბა? რას იტყვი?
ვკითხე და გავიცინე
-სანდრო და ბექა მიხედავენ აი მე სხვა საქმე მაქვს
მითხრა და ხელი მომხვია კოცნა დამიწყო "მჭამდა" არ ჩერდებოდა თავიდან ვცდილობდი გამეჩერებინა მაგრამ მერე ჩავეხუტე
-ოღონდ დაწექი და მერე მკოცნე თორემ ისევ რამე რომ მოგივიდეს?
ვთქვი და სიცილი დავიწყე საძინებელში ავიყვანე და დაწვა მე კი კარისკენ წამოვედი
-აბა ოთახში მაკოცეო?
მითხრა გაბრაზებულმა მეც მივედი და ვაკოცე
-საკმარისია?
-არა
-მე ცოტა ხანი უნდა წავიდე და გარედან გკეტავ არ ადგე.
პატარა ბავშვივით დამიქნია თავი და ისე გაიღიმა ბავშვი რომ რაღაცას დააშავებს და ცდილობს დამალოს, ვერ ვხვდები როგორ შეუძლია სულ ბედნიერი იყოს? გარეთ გავედი ტელეფონი ამოვიღე და სანდროს დავურეკე
-სახლის უკან ხართ?
-კი
სანდროს და ბექას მანქანაში ჩავუჯექი
-წავედით?
იკითხა ბექამ
-წავედით
-ნატა შენ გამოგვყევი მაგრამ მანქანიდან არ გადმოგიშვებთ რამე რომ დაგიშავდეს დემეტრე გაგიჟდება
მის ნათქვამს ყურადღება არ მივაქციე
-იცით სად არის თეკლა?
-არა ეგ შენ უნდა იცოდე
-თუ სწორად მომწერა აკომ ვიცი
ვთქვი და რაღაც გაურკვეველი ადგილი ამოვიკითხე ტელეფონიდან
დიდი ხანი მივდიოდით რომ მივედით მე მანქანაში დამტოვეს ბევრი წინააღმდეგობის შემდეგ
___________________________

სანდრო და ბექა ნახევრად დანგრეულ შენობაში შევიდნენ თეკლამ რომ დაინახა შეეშინდა ესენიც მამამისის, აკოს და გოგას მეგობრები ეგონა მაგრამ სანდრომ ხელებით რაღაც ანიშნა და თეკლას გაეცინა უცებ შენობაში ლუკა შემოვარდა
-თეკლა
დაიყვირა და მასთან მივარდა მაგრამ აკომ გაათრია
-ნატალი სად არის?
იკითხა აკომ და ბექას და სანდროს გახედა ნატალი მანქანაში იჯდა და გადმოსვლა უნდოდა მაგრამ თან დარწმუნებული იყო ცუდი არაფერი მოხდებოდა.
ბექამ აკოსთან ჩხუბი დაიწყო და ყურადღება გადაატანინა სანდრომ თეკლა ხელში აიყვანა და გასასვლელისკენ გაიქცა...
____________________________

"ნატალი"
უცებ სროლის ხმა გავიგე, მანქანიდან გადმოვედი და შენობაში შევარდი დემეტრე დავინახე ხელში იარაღი ეჭირა და გიორგის ესროლა გიორგის არაფერი ჭირდა უბრალოდ ფეხთან გაკაწრა ტყვიამ
-დემეტრე
დემეტრესკენ გავიქეცი და უცებ აკომ გამაჩერა დამიჭირა და არ მიშვებდა აკოს ბექამ თავში ჩაარტყა და ეგრევე ძირს დავარდა დემეტრეს ჩავეხუტე და შემდეგ გაკვირვებულმა ვკითხე
-კარი როგორ გააღე
-უკანა კარიც არსებობს
თავზე ხელები შემოვირტყი და სიცილი დავიწყე
-შენ რა გინდა აქ?
მკითხა ცივი მზერით
-ჩემი და აქ იყო და შენი აზრით სახლში გავჩერდებოდი?
-სანდრო!
გაბრაზებულმა გახედა სანდროს
-დემეტრე მანქანიდან არ მიშვებდნენ უბრალოდ როცა სროლის ხმა გავიგე მეთვითონ გადმოვედი
დემეტრემ აღარაფერი თქვა შუბლზე მაკოცა მხარზე დამეყრდნო და შენობიდან გავედით თეკლა ლუკასთან მივიდა და ძლიერად ჩაეხუტა
მე დემეტრეს ავხედე და გამეღიმა
-აღარ გაბედო რომ მოგიტაცონ გაიგე?
უთხრა ლუკამ თეკლას და მანქანაში ჩასვა თავიდან ლუკა არ მომწონდა დიდია მეთქი თეკლაზე სამი წლით დიდია და ეს მაწუხებდა მაგრამ დემეტრე რომ გავიცანი აღარ მაწუხებს დემეტრე ხომ ოთხი წლით დიდია ამაზე არასდროს მიმიქცევია ყურადღება
-დემეტრე ხვალ სკოლაში უნდა წავიდე თორე ეროვნულებს ექსტერნები დაემატება
-არა რა!
-კი.
ერთი კვირის შემდეგ
არ მჯერა დღეს ჩემი დაბადების დღეა უკვე სრულწლოვანი ვარ დემეტრე ოთახში არ იყო წამოვხტი და საწოლზე ხტუნაობა დავიწყე
-პატარავ რატო ხტუნაობ?
უცებ ოთახში დემეტრე შემოვიდა სიცილი დაიწყო დემეტრემ საწოლიდან ჩამოვხტი და ხალათი მოვიცვი ასეც ვიცოდი დემეტრემ ჩემი დაბადების დღე არ იცის როდის არის
სააბაზანოში შევედი დავიბანე ტანსაცმელი ჩავიცვი და სველი თმები პირსახოცით შევიხვიე
-დემეტრე საძინებელში ადი ჭრილობა უნდა ვნახო და მეც ახლავე ამოვალ.
წყალი დავლიე და საძინებელში ავედი ჭრილობა თითქმის შეხორცებული ქონდა და შევუხვიე
-ძალიან კარგი მე ჩავალ საუზმეს მოგიმზადებ
სამზარეულოში ჩავედი და დემეტრემ ხელები მომხვია
-არ მშია შენთან მინდა
თქვა და ხელში ამიყვანა
-დამსვი!
დემეტრემ დამსვა და გაკვირვებულმა შემომხედა
-შენთვის მძიმეს აწევა არ შეიძლება
ვთქვი სერიოზულად და დემეტრემ სიცილი დაიწყო მერე ვიჯექით და ტელევიზორს ვუყურებდით საღამოს
-ერთ ადგილას უნდა წავიდეთ მიდი ლამაზად ჩაიცვი
მე ჩემი ღია ვარდისფერი თხელი გრძელი კაბა ჩავიცვი თმა ავიწიე და მარწყვის ბლესკი წავისვი ძალიან გემრიელია
მანქანაში ჩამსვა და თვალები ამიხვია მანქანიდან რომ გადავედი არც მაშინ მომხსნა სადღაც მივყავდი თვალები გამიხსნა და სანდრო, ბექა, ნიაკო ანა ასევე ულამაზესად მორთული ქორწინების სახლი და ბევრი ჩემი საყვარელი ფერის ყვითელი ბუშტები დავინახე
-რომანტიკა ჩემი საქმე არ არის მაგრამ მინდა რომ მთელი ცხოვრება ჩემი იყო
თქვა და ბეჭედი ხელში ჩამიგდო ტირილი დავიწყე დემეტრეს ჩავეხუტე და ფეხები წელზე მოვხვიე ცრემლები მოვიწმინდე.
-მეც მინდა რომ შენი ვიყო
ვუთხარი ჩუმად
-პატარავ გეგონა რომ შენი დაბადების დღე დამავიწყდა?
თქვა და ჩაიცინა
-მიყვარხარ
პირველად მითხრა ეს დემეტრემ ამას უბრალოდ მაგრძნობინებდა ხოლმე.
ხელი მოვაწერეთ და დემეტრეს ვაკოცე მერე დემეტრეს პატარა ქოხში წავედით და მთელი ღამე იქ ვიყავით
სახლში შევედი და ვიღაც ქალი და კაცი დამხვდა
-დემეტრე ესენი ვინები არიან?
-შენი ნამდვილი მშობლები
-რა?
დავიკივლე ხმამაღლა და მათთან მივარდი
-არ მატყუბთ? მართლა დედაჩემი ხარ? ან შენ მართლა მამაჩემი ხარ? დემეტრე საიდან გაიგე მათი არსებობის შესახებ?
ბედნიერებისგან ვტიროდი ხან დემეტრეს ვეხუტებოდი, ხან დედას, ხან მამას მხოლოდ დემეტრეს შეეძლო ჩემი ასეთი გაბედნიერება.