იზაბელას გაუკვირდა თანაც ძალიან გაბრაზდა. სანდრო კი უბრალოდ კმაყოფილი ღიმილით იჯდა სავარძელში და მის წინ მდგომ ულამაზეს იზაბელას შესცქეროდა
-ჩემი ახალი ასისტენტი მოვიდა-თქვა კმაყოფილი ღიმილით და ფეხზე წამოიმართა თან კარებში მდგომ იზაბელას მიუახლოვდა. გოგონამ ყველაფერი გაანალიზა და უხეშად უთხრა მის მომავალ "უფროსს"
-სპეციალურად გააკეთე ხო?
-არა სპეციალურად არაფერი გამიკეთებია უბრალოდ ახლახანს გავიგე რომ ჩემი ნაქები ასისტენტი შენ ხარ-თქვა კმაყოფილი ღიმილით სანდრომ
-მე შენთან არ ვიმუშავებ-თქვა იაზაბელამ და კარები გამოაღო როდესაც სანდრომ უკვე გაღებული მიაჯახუნა და ხელი მის გვერდით დადო მეორე ხელიც იგივე ნაირად, ეხლა იზაბელა სანდროს ხელებში იყო და მასთან ძალიან ახლოს ქონდა სახე
-და ვინ თქვა რომ მე გიშვებ(სანდრო)
-მე ჩემი ნებით მივდივარ არ მაინტერესებ(იზაბელა)
-სულ ერთ კვირას გაძლებ დასაფიქრებლად თუარ გინდა სულ სამსახურის გარეშე დარჩე-უთხრა ბურდულმა და სახე ძალიან ახლოს მიუტანა. იზაბელამ უცბად მოიშორა ის და ოთახიდან გამოვარდა. გაბრაზებული იყო სანდროზე გაბრაზებული იყო ყველაფერზე თანაც სამსახური ძალიან ჭირდებოდა. სახლამდე ძლივს მიაღწია ისე დაღლილი იყო, ის კიარ იცოდა იქ რაელოდა. კარი ღია დახვდა, შეეშენდა არა ძალიან შეეშინდა, იქვე მდგარი ვაზა აიღო და მისაღების კარი სულ კანკალით შეაღო როდესაც იქ მჯდარი შუახნის მამაკაცი და ქალი ასევე 26-27 წლამდე ბიჭი დაინახა
-ვინ ხართ-თქვა კანკალით იზაბელამ
-იზაბელაა ჩვენ...-დაიწყო ქალმა
-ჩემი სახელი საიდან იცით-უთხრა კიდევ უფრო აკანკალებულმა
-ჩვენ შენი ბიოლოგიური მშობლები ვართ-ამის თქმა და იზაბელას ხელში მყოფი ვაზის გატეხვა ერთი იყო
-შეუძლებელია რაღაც გეშლებათ(იზაბელა)
-არა შვილო შენი თავი სამშობიაროში მოგვპარეს და...ეხლა გიპოვეთ-უთხრა კაცმა
-მაგრამ...ეს...ეს...შეუძლებელია...მე თქვენი სახელებიც არ ვიცი(იზაბელა)
-მე თინა ვარ ეს ზურაა ეს კი შენი ძმა ანდრო-მიათითა ამ დრომდე ჩუმად მყოფ ბიჭზე
-მე...მე...არ შემიძლია...-თქვა იზაბელამ და გარეთ გავრად ტირილით. თან ისეთი საშინელო წვიმა იყო ვერაფერს ხედავდა. ტიროდა და მირბოდა როდესაც გზაზე დამუხრუჭების ხმა გაიგო, ჯერ ერთი თვალი გაახილა შემდეგ მეორე და მის წინ მდგომ სანდროს შეხედა
-იზაბელა კარგად ხარ?-თქვა დაკვირვებით. იზაბელას ტირილი აუვარდა სანდრო მოეხვია და გულში ჩაიკრა პატარა არსება თუმცა იზაბელამ ბურდული სხეულიდან მოიშორა
-შენც იტყუები, ყველა მატყუებს ამ სამყაროში, არავის არ ვუყვარვარ, ყველას ყალბი გრძნობები გაქვთ-თქვა ტირილით იზაბელამ და იქვე მოსული ტაქსი გააჩერა თან მისი მშობლების მისამართი უკარნახა. მაგრამ ბურდული რის ბურდულია უკან როარ გაყვეს. ნახევარ საათიანი დამღლელი გზის შემდეგ როგორც იქნა მიაღწია დანიშნულების ადგილას იზაბელამ და "ვითომ" დედმამის საფლავზე დაემხო
-თქვენ..თქვენ...ყველაზე საშინელი ადამიანები უნდა იყოთ მაგრამ...არ მჯერა მათი არ მჯერა რომ თქვენ მე მომიტაცეთ...ყველაფერს გავარკვევ გპირდებით ...მაგრამ იმას ვერ გაპატიებთ რომ ამ შუა გზაში მიმატოვეთ წახვედით და ამ ცხოვრების ქარცეცხლში დამტოვეთ...თქვენმა დაკარგვამ ყველაზე დიდი ტკივილი მომაყენა...არავინ მაყავს არავის ვუყავრვარ ყველას ყალბი გრძნობები აქვს ეს სამყარო ხომ ასეთი ყალბია, რა დავუშავე ადამიანებს ასეთი მე ხომ ერთი უბრალო გოგო ვარ...მე არავინ მყავს...სულ სულ მარტო ვარ-ამოთქვა ყველაფრისგან დაღლილმა ნაწამებმა იზაბელამ და საფლავზე დაემხო თან ღრიალი დაიწო
-საიდან მოიტანე რომ მარტო ხარ-მოესმა უკნიდან სანდროს ხმა. შეეშინდა და გაუკვირდა არა ძალიან გაუკვირდა მას არ ელოდა აქ ვერ იფიქრებდა ამ დროის განმალობაში უკან თუ მოყვებოდა. ფეხზე წამოდგა და მის უკან მდგომ მამაკაცს მიუბრუნდა
-შენ შენ...აქ...
-ხო უკან გამოგყევი შენზე ვნერვიულობდი-თქვა სანდრომ და გოგონას სახე მის ხელებში მოიქცია
-კარგად ხარ?(სანდრო)
-არ ვიცი-ამოთქვა იზაბელამ
-რა მოხდა?-იკითხა ბურდულმა ინტერესით
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი შეგიძლია აქედა წამიყვანო?-ჰკითხა იზაბელამ მმუდარე თვალებით. თუმცა მას ნაბიჯის გადადგმაც არ შეეძლო ამიტომ პირდაპირ სანდროს ჩაუვარდა ხელებში და თვალებში დაუბნელდა. შეშინებულმა მამაკაცმა უცბად აიტაცა ხელში და მანქანაში ჩასვა თან თავის სახლში წაიყვამა...
იზაბელამ რომ გაიღვიძა უცხო გარემოს დანახვისას შეეშინდა, შემდეგ ტანზე დაიხედა და დაინახა სანდროს პერანგი როგორ ქონდა მის სხეულზე მორგებული. გაფითრდა, თან შეეშინდა, ფეხზე ადგა იქვე დადებული ფეხსაცმელები ჩაიცვა და პირველ სართულზე ჩავიდა.
მდიდრულად მორთული სახლი იყო, ლამაზი ავეჯით მდიდრული რემონტით და ოთახის ყვავილებით.
ამ უზარმზარ სახლში იზაბელამ სამზარეულოს ძლივს მიაგნო როდესაც იქვე მოფუსფუსე სანდრო შენიშნა
-გაიღვიძე,-თქვა ინტერესით ბურდულმა
-კი გავიღვიძე-თქვა იზაბელამ და სამზარეულოში შევიდა
-რამოხდა გუშინ?-იკითხა იზაბელამ დაკვირვებით და იქვე სამზარეულოს სკამზე ჩამოჯდა
-შენი მშობლების საფლავზე იყავი და მე მთხოვე აქედან წამიყვანეო მაგრამ გული წაგივიდა ამიტომ ჩემთან წამოგიყვანე სახლში(სანდრო)
-და ეს რას მივაწერო-თქვა იზაბელმა და ხელი მის ტანზე მოთავსებული პერანგზე მიიტანა
-ნუ ღელავ სექსი არ გვქონია უბრალოდ შები ტანსაცნელი სულ დასველდა-თქვა ცინიკური ღიმილით ბურდულმა. ქეთა ადგა და ყვა დაისხა თან სამზარეულოს მაგიდაზე შემოჯდა
-ყავას დავლევ და წავალ(ქეთა)
-არ მეტყვი გუშინ რამოხდა?(სანდრო)
-არა-უთხრა გადაჭრით ქეთამ და ზემოთ ავიდა, დიდი ძებნის შემდეგ ქალის ტანსაცმელს მიაგნო. ლამაზად მოირგო შავი შარვალი და იქვე მიდებული თეთრი ზედა, ფეხები მაღალქუსლიანი შვაი ფეხსაცმელებით დაიმშვენა თმა კი მაღლა აიწია
-სანდრო მე წავედი-გასძახა ქეთამ
-დავიჯერო მადლობასაც არ გადამიხდი?-კითხა ეშმაკური ღიმილით სანდრომ
-არა-უთხრა ქეთამ და კარებიდან გასვლა მოინდომა როდესაც სანდრომ ხელზე ხელი მოკიდა და კედელზე ააკრო
-სანდრო რაა აკეთებ გამიშვი(იზაბელა)
-სად მიგეჩქარება ასე?-უთხრა ბურდულმა და სახე ახლოს მიუტანა. წამებში მოიშორა იზაბელამ და გარეთ გავარდა თან უცბად გააჩერა ტაქსი
-დეგენერატი, იდიოტი,თავხედი, ინფექციური, გაუზრდელი, რამდენს ბედავს, უკანასკნელი დაუნი, ყლინჯი-მთელი გზა ლანძღავდა იზაბელა სანდროს. როდესაც სახლის ეზოში იდგა წინ მისი "ძმა" ანდრო შემოხვდა
-იზაბელა ჩვენთან უნდა წამოხვიდე საცხოვრებლად(ანდრო)
-არა-გადაჭეით უთხრა იზაბელამ
-მისმინე მე ყოველთვის მინდოდა პატარა და...ძალიან გამიხარდა როდესაც შენი არსებობა გავიგე, მართლა იმიტომ რომ მუდამ მინდოდა შენნაირი პატარა არსება გვერდით, შეიძლება მშობლებს არა მაგრამ მე მაინც მიმიღე გევედრები წამოდი ჩვენთან-უთხდა მმუდარეთ ანდრომ.იზაბელა გაჩერდა ამ ადამიანისგან იმხელა სითბო იგრძნო როგორც არასდროს. თანაც მასაც უნდოდა პატარა ძამიკო, ზუსტად ისეთი როგორც ანდროა, აი ზუსტად ასეთი
-მისმინე ანდრო მეც მუდამ მინდოდა დიდი ძამიკო, თუმცა უნდა იცოდე რომ იმ სახლში მხოლოდ შენს გამო წამოვალ, იმ ხალხს ახლოსაც არ გავიკარებ,შენს გამო წამოვალ-თქვა ღიმილით იზაბელამ. წამებში აიტაცა ხელში ანდრომ მისი პატარა დაიკო
-საუკეთესო დაიკო მყავს მთელ მსოფლიოში-მის ამ ნათქვამზე იზაბელას გაეცინა. უცბად ჩააჯინა თავის მანქანაში ანდრომ დაიკო
-მოიცადე ჩემი ნივთები(იზაბელა)
-ყველაფერს ახალს გიყიდი-თქვა ანდრომ და მანქანა დაძრა. სახლთან მისულ იზაბელას პირი ღია დარჩა? მისი მშობლები მართლაც უამრავი ქონების პატრონი არიან. სახლში შევიდა და მოსამსახურე შემოეგება, მისაღებში კი "დედ-მამა" დახვდა...
პს. ბოდიში დაგვიანებისთვის, ბევრი საქმე გამომიჩნდა ამიტომ შემაგვიანდა❤ აბა მოგწონთ?❤ მიყვარხართ ყევლა ვინც ამ ისტორიას კითხულობთ ❤