უცებ უცნობი ბიჭი სკამიდამ წამოხტა და ფოიეშს გაუყვა მე კი ისევ გაშეშებული ვიდექი, მანამ სანამ მედდამ არ დამიძახა:
_არ მოდიხართ??
_კი...კი ეხლავე_გამოფხიზრდი და მედდას გავეკიდე უკან მაგრამ იმ ბიჭზე ფიქრები მაინც არ მანებებდა თავს, ამიტომ გადავწყვიტე მედდასთბის მეკითხა
_უკაცრავათ?ჰომ არ იცით ის ბიჭი ვინ იყო ჩემს პალატასთან, რომ იყო??_მორიდებით დავუსვი კითხვა და გავუღიმე
_ჰმ...როგორ არ იცით??_დაბნეული დამიბრუნა კითხვა მე კი მხრები ავიჩეჩე და ისევ განაგრძო_მან მოდიყვანათ საავადმყოფოში და ორი დღე გვერდიდან არ მოგშორებიათ ყოველ წუთს თქვენ ამბავს კითხულობდა_როცა საუბარი დაამთავრა შემომხედა ცოტახანს მაკვირდებოდა და ისევ მკითხა_მართლა არ გახსოვს?
_არა_ ნერვიულად გავუღიმე, თან ექიმის კაბინეტში შევედი სადაც გამოკვლევები უნდა ჩაეტარებინათ, გამოკვლევების შემდეგ ისევ პალატაში დავბრუნდი და იმ უცხო ბიჭზე დავიწყე ფიქრი "ნეტავ ვინა??, რა მოხდა ორი დღის უკან??რატო მესიზმრება ამ ბიჭის თვალები? ან ის საშინელი კოშმარები რას ნიშნავს?" ერთი მეორეს მიყოლებით მიტრიალებდა კითხვები თავში პასუხები კი სამწუხაროდ არ მქონდა და ეს უფრო მიშლიდა ნერვებს,პალატაში ექიმის შემოსვა ვერ გავიგე სანამ ლაპარაკი არ დაიწყო:
_ყველაფერო რიგზე გაქვს პატარა ქალბატონო_გამიღიმა და განაგრძო_ხვალ უკვე გაგწერთ მაგრამ, იცოდეთ დასვენება და კარგი კვება გჭირდებათ_ბოლო სიტყვები მითხრა და ისევ შემომხედა თანხმობის მოლოდინში
_აჰ..დიახ დიახ ყველაფერს შევასრულებ_უცებ გამოვერკვიე ფიქრებიდან და ვუპასუხე, მეორე დღეს როცა გავიღვიძე საწოლზე ისევ შროშანები და ტანსაცმელი დამხვდა ყველაფერს გაკვირვებული ვუყურებდი "შენი აქ საიდან გაჩნდა?" დავინტერესდი უცებ და ამ დროს მედდაც შემოვიდა
_უკაცრავად ესნი აქ ვინ მოიტანა??_ვკითხე და თვალებდაწვრილებული ავათვალ-ჩავათვალიერე მედდა
_თქვენ, რომ მოვიყვანეთ აქ ტანისამოსი სრულიად დაფრეთილი იყო ეს სამოსი კი იმ ბიჭმა დატოვა ვინც აქ მოგიყვანათ_კონკრეტულად გამცა პასუხი, შემდეგ გამსინჯა და ექიმიც შემოვიდა:
_აბა როგორ არის ჩვენი პაციენტი?_მიუბრუნდა მედდას
_ყველაფერი რიგზე აქვს
_ჰმ...მაშინ გაწერის საბუთები მოამზადე_მითითება მისცა ექიმს და მე მომიტრიალდა_შენ კი პატარა ქალბატონო შეგიძლია გაემზადა და წახვიდე სახლში
_დიდი მადლობა ექიმო_გავუღიმე მაგრამ უცებ გამახსენდა ხარჯები_ექიმო გადასახადი როდის უნდა შემოვიტანო?_საცოდავათ გავხედე ექიმს და შიშით ველოდებოდი პასუხს, რომ აქედანვე მეფიქრა როგორ დამეფარა ხარჯები
_ნუ ინერვიულებ შენი ხარჯები უკვე გადახდიალია_გამიღიმა ექიმა და გასასვლელად მომრმზადა
_კი მაგრამ ვინ გადაიხადა?_დავინტერესდი
_ვინც სავანტყოფოში მოგიყვანა იმა_გამიღიმა და გავიდა "ისევ ის ბიჭი" გავიფიქრე მეც და საწოლიდან წამოვდექი და ტანსაცმელებს მოვკიდე ხელი, მაღალ წელიანი ჯინსი და თეთრი მაისური შავი კეტები და ნაცრისფერი ჟაკეტი, შევათვალიერე და უცებ გავემზადე,"რამდენი ხანუა ასე ზუსტად ჩემი ზომა ტანისამოსი არ მცმია"გავიფიქრე და პალატიდან გავედი, საავადმყოფოს ფოიეც ნელი სვლით გავიარე და ეზოში გავედი და მაშინ შევნიშნე უცნობი ბიჭი და მისკენ წავედი:
_გამარჯობა_ზურგიდ იდგა, რომ მივესალმე უცებ შემობრუნდა ჩემსკენ
_გაგიმაჯოს_მანაც გამცა პასუხი"ვოვ, რა ბოხი ხმა აქვს და როგორი ხრინწიანი"გავიფიქრე და ისევ მე გავაგრძელე საუბარი
_მადლობა მინდა გადაგიხადო ყველაფრისთვის აქ მოყვანით ის, ხარჯები, რომ დაფარეთ და ამ ტანისამოსითვიდ_თვალით დავიხედე ტანზე
_არაფლის_ლაკონურად მომიგოდო ისტყვა და ისევ უკან შებრუნდა და მანქანისკენ დაიძრა, მე კიდე ადგილზე გავშეშდი ასეთ მშრალ და ცივ პასუხს არ მოველოდი მაგრამ, აღარაფერი აღარ მითქვამს გზას გავუყევი როცა მანქანის სიგნალი მომესმა და გვერდით გავიხედე და ისევ ის უცნობი დავინახე მანქანით გვერდით მომხდევდა და მისიგნალებდა, რომ გავჩერდი ისიც გაჩერდა და მანქანიდან გადმოვიდა
_დაჯექი წაგიყვან_ცივად მომიგოდო ორი სიტყვა
_არ მინდა მადლობა_მეც ცივად გავეცი პასუხი და გზის გაგრძელება ვცადე როცა მისმა ხელმა გამაჩერა რომელიც მაჯაზე მქონდა ჩავრენილი,ჯერ მის ხელს დავხედე შემდეგ კი დაბლიდან ავხედე მას და მივუთითე ხელი გაეშვა
_დაჯექი ან ძალით ჩაჯსვავ_ხელი არ გაუშვია ისე მითხრა
_გითხარით ჩემით წავალთქო_მე იგივე ტონით გავიმეორე
_ან ნებითა შენითა ან ძალითა ჩემითა_მითხრა და ბოლოს დაამატა_დაჯექიითქოო_დამიღრინა, უცებ შიშით შევხდი და შემეშინდა ამ გიჟმა რამე არ მითქნასთქო და მორჩილად ჩავჯექი მანქანაში
_მასე არჯობია_გამიღიმა დამპლურად და მანქანას მოუარა და საჭესთან დაჯდა. მანქანის სალონში მისი სუნამოს სუნით იყო გაჟღენთილი თან სიგარეტს სუნიც, რომ ერთვოდა უცებ შევისუნთქე და თითქოს თვინში ნათურა ამენთო"ეს ჰომ იგივე სურნელია,როგორიც მაშინ ჩემს პალატაში" გამახსენდა და უფრო შევისუნთქე სურნელი და გავინაბე და მის პროფილს შევხედე პატარა ცხვირი გამოყვანილი ყბის ძვლები,შავი გადაპარსული თავი და მკაცრი მზერა რომელიც უფრო მამაკაცურს და სექსუალურს ხდიდა მის სახეს, ამ ფიქრებში ვიყავი, რომ უცებ გამომხედა და რომ შეამჩნია მივშტერებოდი ცალყბად ჩაიცინა
_რაიყო ჰომ არ მოგეწონა_ისევ იმ სიცილით მომიგო და წინ გაიხედა
_ჰაა?რაა??არა რაა მომეწინე_დავიბენი უცებ და ამით უფრო დავიწვი თავი
_ჰო??აბა რას მაშტერდები_ ისევ ჩამჭრელი კითხვა დამისვა
_მეე...მეეე ისე უბრალოდ_ენა დამებმა და ძლივს ამოვთქვი
_კაი ჰო ნუ დაიბენი ვიცი რომ სიმპატიური ვარ_ჩაიცინა და გაზს უფრო დააწვა რამაც ჩემი წამოკივლება და გაფითრებული სახე მოყვა, უცებ შემომხედა და ასე რომ დამინახა გაზს ისევ მოუკლო და მეც დამშვიდდი, მალევე მივედით ჩემს პატარა სახლთან
_მადლობა_ ვუთხარი და მანქანიდან გადმოვედი
_შენ აქ ცხოვრობ?_მკითხა სახლი ათვალიერა
_ჰო რა მოხდა მერე??_ნერვები მომიშალა მისმა მზერამ
_არა არაფერი_ჩაფიქრებილი მითხრა უცებ მანქანა დაქოქა და იქედან აორთქლდა, მე კი ჩემს პატარა სახში შევედი და ისევ მომაწვა ნოლსტალგიებმა უცებ გამახსენდა ყველაფერი რაც წარსულში მოხდა, უცებ ჰაერი დამეკმა თითქოს ვიღაც მიჭერდა ხელს, მშობლების მონატრებამ პიკს მიაღწია და ავტირდი, დიდხანს ვტიროდი შემდეგ საწოლი დავაგე ტანისამოსი გავიხადე და ფთხილად გადავდე სკამზე უცებ ცივ ლოგინში შევწექი და დავიძინე, იმ ღამეს ის შაშილენი ღამე მესიზმრა და ტირილით გავიღვიძე, დილით კიი ისევ ისე დაიწყოო დღემ, მაგრამ ეხლა სანთლების გაყიდვის მაგივრად სამსახურის საძებნად წავედი და ერთ_ერთ მარკეტის კარზე აბრა დავინახე სადაც წარწერა იყო "ვეძებთ გამყიდველს, მსურველებმა დაგვიკავშირდით 555 16 ** **" ტელეფონი არ მქონდა მაღაზია კი დაკეტილი იყო ამიტომ ფიქრი დავიწყე თუ საინად დამერეკა უცებ იქვე პატარა ბარი შევნიშნე და იქ შევედი და დარეკვა ვთხოვე ღმერთის წყალობით დამთახმდენ და ტელეფონით დამრეკინეს, როცა დავრეკე ქალმა მიპასუხა
_ალო?
_უკაცრავათ განცხადების თაობაზე გირეკავთ მაღაზია აბრა ვნახე
_სამწუხაროთ უკვე ავიყვანეთ გამყიდველი
_აა,. გმადლობთ_ტელეფონი დავკიდე და ნაღვლიანად გავხედე ბარმენს
_გმადლლბთ_ და უკან გამოვბრუნდი როცა ბარმენის სიტყვებმა გამაჩერეს
_სამსახურ ეძებ??
_დიახ,ჰომ არ იცით სადმე ვაკანსია თუ არის_იმედიანდ ვკითხე სანდომიანი ბიჭს
_შენდა საბედნიეროდ კიი ვიცი_გამიღიმა ბარმენმა_ჩვენი ბარი ეძებს დამლაგებელს, კი გვყავს ერთი ქალბატონი მაგრამ ის უკვე მოხუცდადა იმდენ საქმეს ვეღარ ერევა ამიტომ დამხმარესვეძებთ_გამიღიმა
_ვაიმე რა მაგარია_გავიცინე_ვის უნდა გავესაუბრო?სად?როდიდან შევძლებ მუშაობას?_კითხვები დავაყარებ ბარმენს
_ეხლა უნდა ამოვიდეს ჩვენი უფ..._და აი აქ გაჩიმდა_და აი უკვე მკვიდა_გაუღიმა ვიღაცას ჩემს უკან
_გამარჯობა გიო_მიესალმა ვიღაც სანდომიანი კაცი
_გამარჯობა ბატონო გიცი_ბარმენმა ანუ გიომაც მიესალმა_ბატონო გივი იცით ეს გოგონა სამსახურს ეძებს და იქნებ ჩვენთამ დავაწყებინოთ მუშაობა ჰომ ეძებდით ლელა დეიდას დამხმარეს
_კი გგიო ვეძებ_გაუღიმა და მე შემომიტრიალდა_გამარჯობა გოგონა_გამიღიმა
_გამარჯობა_მეც გავუღიმე საპასუხოდ_იცით მე სამსახურს ვეძებთ და თუ დამეხმარებით პირობას ვდებ უკმაყოფილო არ დარჩებით_იმედკანი თვალებით გავხედე ბ.გივის
_კარგით გოგონი ჯერ უნდა გაგესაუბრო
_დიახ თანახმა ვარ_გავიღიმე მეც
_მაშიმ კაბინეთში შევიდეთ_ხელით მიმითითა თავის კაბინეტისკენ და მანიშნა უკან გავყოლოდი, კაბინეტში, რომ შევედი მანიშნა დამჯდარიყაავი მეც მორჩილად ჩამოვჯექი და გაფაციცებით დაველოდე საუბრის დაწყებას
_აბა კარგი მითხარი რა ქვია?რა გავრის ხარ?რამდენი წლის ხარ?_მომაყარა კითხვები
_მე მიკა მქვია, მიკა ბაინდური, 16 წლის ვარ 22სექტემბერს 17 ვხდები
_ჰმ...არასრულწლოვანი ყოფილხარ ჯერ_უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა მე კი ნერწყვი გადავყლაპე_მშობლები თანახმა არიან რომ იმუშოაოთ_დამისვა კითხვა
_იცით მშობლები 2 წლის უკან დამეღუპა და ეხლა სამსახურს ვეძებ რომ შიმშილით არ მოვკდე_თავი დავღინე ნაღვლიანად
_აჰა...კაი_ჩაფიქრდა ბატონი გივი_მოდი იცი რა ვქნათ?_მკითხა და მე გამომხედა მეც ინტერესიანი თვალები მივაბყარი_მოდი ერთი თვით იმუშავე და მერე თუ კიდე მოგინდება სამუშაოს გაგრძელება და თუ კარგად იმუშავებს დარჩი_გამიღიმა გივიმ მე კიდე სიხარულისგა
არ ვიცოდი რა მექნა უცებ წამოვხტი და ჩავეხუტე
_მადლობა ბატონო გივი მადლობა_უცებ ჩახველების ხმა გავიგე და მივხვდი რა სიტყვაციაშიც ვიყავი და სირცხვილით სად წავსულიყავი აღარ ვიცოდი უცებ თავი დაბლა დავხარე და ლოყები გამიწითლდა ამაზე გივიმ სიცილი დაიწყო
_ჰაჰაჰაჰ...არაუშავს დამშვიდდი_თბილად შემომხედა ბ.გივიმ_ეხლა მიდი სახში გაიქეცი და ხვალ დილით 7ზე გელოდები
_დიახ დიახ_სიხარულს ვერ ვმალავდი სულ ხტუნაობით გამოვარდი კაბინეტიდან
_რაო ავიყვანა?_ღიმილით მკითხა გიომ
_კიი_სიხარულით გავწელე სიტყვა_ხვალ 7დზე აქ ვარ_ისევ გავიღიმე_კაი ეხლა წავედიიი
_ნახმაბდის_სიცილით მომაძახა ბარმენმა,სულ სიხარულით და ღიღინით გავაგძელე გზა ერთი სული მქონდა როდის გათენდებოდა ხვალინდელი დღე და როდის შევუდგებოდი სამსახურის საქმეებს, ასე გაბწყინებილი მოვედი სახლის კართან სადაც დიდი ყუთი შევნიშნე "ეს რა არის??" გავიფიქრე ხმამაღლა და ყუთს ირგვლივ შემოარე, უცებ ყუთიდან ფაჩინის ხმა მომესმა და ცოტა უკან დავიხიე შიშისგან, მერე კი ნელა გავაღე სახლის კაირი და ყითი შიგ შევიტანე და როცა თავზე მოვხსენი იქიდან პატარა თეთრი ფუმფულა ლეკვი ამოხტა და კუდის გიქიცი დამიწყო
_ვაიმეე_შევკივლე და უცებ ავიფარე პირზე ხელი, მერე ლეკვი ავიყვანე ხელში ისეთი რბილი ბეწვი ქონდა და ისეთი სასიამოვნო უცებ გავინაბე მესიამოვნა მისი სითბო_აქ სადან გაჩნდი პატარა?_კითხვა დავუსვი დიდი სამბით თითქოს მიპასუხე და უცებ დაიყეფა და ამაზე სიცილი ამივარდა და ჩავიხუტე, უცებ ჩავიკარი გულში და ყუთში ჩავხედე იქნებ რამე იყოსთქო, მაგრამ არაფერი, აი ასე უცებ საიდანღაც გამოჩნდა ჩემი პოპი (ასე დავარქვი ჩემს ცუგას).მეორე დღეს 6 სადზე გამეღვიძა მაშინვე მოვემზადე და სამსახურში გავრსი იქ კი ზუსტად 7ზე მივედი, ბაღში შესულს ხნიერი ქალი დამხვდა და გიო
_გამარჯობათ _მივესალმე ორივეს
_გაგიმარჯოს შვილი_გამიღიმა ქალმა_გიო ესაა ის ჩემი დამხმარე?_ეხლა გიოს მიმართა კითხვით
_ჰო ლელა დედა ესაა ჩვენი ახალი გოგო_გაგვიღუმა გიომ
_დედა, რა ლამაზი გოგო გვყოლია მოდი შვილო მე ლელა დეიდა ვარ შენ მიკა ჰო?_ხელი გამომიწოდა ჩამოსართმევად მეც არ დავიბენი და იგივე გავიმეორე
_დიახ მე მიკა ვარ,სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ქალბატონო ლელა_გავიღიმე ქალს
_აბა აბა ეხლა არავითარი ქალბატონო ლელა დეიდა დამიძახე _ თითის ქნევით მითხრა ლელა დეიდამ
_კარგით ლელა დეიდა_ მეც მორცხვად მივუგე
_ეს რა მორცხვი გოგო გვყოლია გიო _გახედა გიოს და მერე მე შემომხედა_ ნუ გრცხვენია შვილო აქ ყველანი ოჯახივით ვარ მალე გოგოებიც მოვა და იმასაც გაგაცნობ არ მოგაწყენე
_ჰო ჰო არ მოგაწყენენ გადარეულები არიან_სიცილი დაიწყო გიომ, შემდეგ მე და ლელა დეიდამ ლაგდება დავიწყეთ 9საათი იყო როცა გოგოებიც მოდიან და ისინიც გავიცანი სულ სამი იყვნენ: ლიკა თოდუამ,ტასო ონიანი და რიტა ფანჯიკიძე, ყველა ძალიან ლამაზები და საყვარლები იყვნენ,ძალიან მომეწონა და მალე დავუმეგობრდი სამევეს, შემდეგ მე და ლელა სალხში წამოვედით, გოგოები კი დარჩნენ...

პ.ს ძალიან მიხარია თქვენი კომენტარებს რომ ვხედავ ყველას დიდი მადლობა რომ კითხულობთ ჩემს "ნაჯგაბნს"
პ.ს ხვალ ვაპირებდი დადებას მაგრამ გულმა ვეღარ მოითმინა