შანელის სურნელით გაჟღენთილ ქალაქში სეირნობაზე ვოცნებობდი, ვნატრობდი ,,შანზ-ელიზეს\" მინდვრებზე ნებივრობას და სიყვარულისფრად დაღამებული ცის ხედზე წითელი ,ფრანგული ღვინის წრუპვას...
ახლა კი ვიჯექი ცხვრის სუნით გაჯერებულ , ჯმუხსახეებიან, ველოსიპედებით გატენილ გერმანულ მატარებელში , გავცქეროდი ქარის გენერატორებით გათეთრებულ, ჯანსაღბალახიან უკაცრიელ მინდორს და უმისამართოთ მივქროდი მეკლენბურგ-წინა პომერანიის მიწაზე. ტყუილად შევყურებდი გრძელქერათმებშეკრულ ორმეტრიან და ჩასხმულ მამრებს იმ იმედით ,რომ რომელიმე შეგვიცოდებდა მე და ჩემს ათასი წვრილმანით გატენილ სამგზავრო ჩანთას და დასაჯდომ ადგილს დაგვითმობდა... ცხვრის ,,არომატი,, გამაღიზიანებლად მიღიტინებდა ნესტოებში და რატომღაც ვფიქრობდი, რომ ჯოჯოხეთშიც დაახლოებით ასეთი სუნი იქნებოდა.
ბერლინიდან Usedom -ის კუნძულამდე ოთხსაათნახევარი ვიმგზავრე ... მახსოვს ბერლინის აეროპორტიდან გასულმა ფეხი გერმანულ მიწაზე დაგდებულ სიგარეტის ნამწვავს როცა დავადგი პირველად გული მაშინ შემიწუხდა - აბა გერმანიის ქუჩები ყველაზე სუფთააო? მეორე მხრივ გამიხარდა , თავი ცოტახნით უკვემონატრებულ სამშობლოში ვიგრძენი, მაგრამ ავტობუსსში ასვლამდე ბილეთი სინდისიერად რომ მაყიდინეს და ამაში 2.70 ევრო გადავიხადე მაშინვე შევიგრძენი გერმანული ევროპის სიმძიმე.
მატარებელი სადგურ züssow- ში 5 წუთის დაგვიანებით (!) ჩავიდა , რის გამოც მომდევნო მატარებელმა კინაღამ გაგვასწრო და შეიძლება ითქვას ნამდვილი ქართველებივით გაქანებულ მატარებელში შევხტით. მე რათქმაუნდა ხიფათს ვერც აქ გადავურჩი , ბაქანის გადარბენაში წავიქეცი და მუხლიც გვარიანად გადავიყვლიფე , აბა გერმანიაში არავინ და არაფერი აგვიანებსო ?! არც ისე დიდი მანძილი Koserow - ამდე დაშავებული მუხლის გაწმენდაში გავიყვანე , თანაც არ ვიცოდი მუხლზე უფრო მენერვიულა თუ მარჯვენა თვალზე, რომელზეც ცხოვრებაში პირველად მწვავე ალერგია დამეწყო. ჩემდა საბედნიეროდ ჩემს თანამემამულეს \"რავიცი რახდება\" -ს გამო წამოღებული კონიუქტივიტის წვეთები მოაგონდა და როგორც ნამდვილმა ჯენტლმენმა - დამითმო. თვალდამშვიდებულმა და მუხლზე თმისსამაგრ საშვილიშვილოდ გადაჭერილმა Koserow -ის ბაკანზე მძიმედ დავახეთქე წითელი, ნაწვალებ- ნატანჯი ჩანთა და მიმოვიხედე.
ჩემს უკან უზარმაზარი ტრიალი მინდორი იყო, მაღალი , ჯანსაღი, ბალახისფერი ბალახით და უკან სიღრმეში ნამდვილი ხის ფერი ხეებით სავსე ტყე მოჩანდა, ცის საოცარი ცის ფერის ფონზე ზედმიწევით ასფალტისფერ ასფალტს დავუყევი და უიმედოდ გავხედე მოპირდაპირე მხარეს გამოჩენილ პატარა , უზომოდ კოხტა და ზღაპრულ ეზო-კარებს , რატომღაც ყველაფერი დისნეის მულტფილმიდან ამოჭრილ უზადო პეიზაჟებს გავდა , თითქოს მტვერი აქ არც არასდროს ყოფილა.სამწუხაროდ დამხვედრზეც იგივე ითქმის , ის იქ არასდროს გამოჩენილა... ეულად გავუყევით ასფალტისფერ ასფალტს და ჩრდილოეთის შეუჩვეველი სიცივისგან გათოშილი ხელებით მაგრად ჩავბღუჯეთ ჩვენ-ჩვენი ბარგი .