აბაზანიდან გამოვედი და სწრაფად მოვწესრიგდი,დღეს ჩემი პირველი დღეა სამსახურში და არ მინდა დავაგვიანო,თანაც ეს სამუშაო ძალიან მჭირდება.სწრაფად მოვწესრიგდი და სამსახურში წავედი,ჩემი სმენა უკვე სულმოუთქმენლად მელოდა,სუპერმარკეტის კარები რომ შევაღე და დამინახა ბედნიერებისგან ფართედ გაიღიმა.მეც არ დავაყოვნე საპასუხო ღიმილი.
-კიდევ კარგი არ დამიგვიანე,დღეს ძალიან მეჩქარება-ღამენათევი იყო თეონა,მთქნარებით მელაპარაკებოდა.
-დაგვიანება არ მჩვევია
-ხოდა ძალიან კარგი,გამიმართლა შენნაირი სმენა რომ მეყოლება
სალარო გადმომაბარა,ფორმა გადავიცვი და ჩემს ადგილას მოვკალათდი. დიდი სუპერმარკეტი იყო,რომელსაც უამრავი ქსელი ჰქონდა,ხელფასი დიდი არ იყო,თუმცა დროებით მეყოფოდა თავის სარჩენად,ტუდენტისთვის ამაზე უკეთესი სამუშაო ვერ ვიშოვე ამ ეტაპზე. სამუშაო დღე იმაზე მეტად დამღლელი აღმოჩნდა ვიდრე ველოდი,უამრავი თანამშრომლი ვიყავით სმენაში,ჩემს გარდა კიდვ 4 სალარო მუშაობდა,თუმცა ხალხის ნაკადს მაინც ვერ ავუდიოდით.ძალაგამოცლილმა გადავაბარე ღამის მოლარეს სმენა და სახლში გადაღლილი დავბრუნდი,ნაირავებ ბინაში ვცხოვრობ,დიდი კომფორტი არ მაქვს,თუმცა ამაზეც თანახმა ვარ.ჩემი მშობლები და ძმა რაიონში ცხოვრობენ,ყველაფერს აკეთებენ რომ არაფერი გამიჭირდეს,თუმცა ეს საკმარისი არ არის იმისთვის რომ დედაქალაში იცხოვრო და თავი ირჩინო,მუშაობა ამიტომაც გადავწყვიტე. სააბაზანოდან გამოვედი თუ არა სველი თმებით მიმეძინა საწოლზე,დილით ადრევე ავდექი და სწრაფად მოვემზადე,ყავის სმას რომ მოვრჩი სამსახურში წავედი,ისეთ სწრაფ ტემპში ვმუშაობდით შესვეების დროც კი არ გვქონდა.
-ნინა,ყავას დალევ?-მკითხა მეორე სალაროსთან მჯდომმა ქეთამ,ისეთი გადაღლილი სახე ჰქონდა საბრალოს
-სიამოვნებით,თუმცა რიგები დადგება ჩვენ რომ გავიდეთ-გამეცინა
-დაიკიდე რა,აქ ამათ რომ უყურო რიგები არასოდეს შეწყდება,თავს ნუ შეაკლავ,რომელ ყავას დალევ?
-რომელსაც შენ-ორივეს გაგვეცინა
15 წუთიანი შესვენება ავიღეთ და საწყობი გავედით ყავის დასალვად
-მოწევ?-სიგარეტს წაუკიდა ქეთიმ და მეც გამომიწოდა
-არა,მადლობა
-აბა,მოგწონს სიტუაცია?-ღრმა ნაპასი დაარტყა და ღიმილით მკითხა
-რავიცი არაუშავს
-ჯერ სად ხარ,ღამეების გადაბმა რომ მოგიწევს მერე ნახე შენ
-რატო?
-რავიცი აბა ჩვენი ცხრილი სულ არეულია,ხან როდის გვიწევს მუშაობადა ხან როდის
-ღამის თენება არ მიყვარს,თუმცა რას ვიზამთ
-ხო რა ენაღვლბათ ამის უფროსებს,იაფი მუშახელი ვის არ უნდა?-განაწყენებული ჩანდა ქეთი
-სხვა გზა რომ არ გვაქვს რა უნდა ვქნათ? დღეს თუ სადმე ახლობელი არ გყავს ისე ვერსად ვერაფერს იშოვი
-ეგეც მართალია,ძალიან ლამაზი და კარგი გოგო ხარ,თავისუფლად შეგიძლია მოდელად იმუშაო,თან გაერთობი თან კარგი ანაზღაურებაც გექნება
-არა რა მოდელი-გამეცინა
-რატო რა იყო? ყველაფერი ხელს გიწყობს-ამათვალიერა
-ხომ იცი როგორც ხდება რაიონებში? ი სულ სხანაირი მენტალობის ხალხია,თუ ტელევიზიაში ჩანხარ ბ*ზი ხარ-თვითონვე გამეცინა ჩემს სიტყვებზე
-კარგი რა,რომელი საუკუნეა? კიდევ მასე ფიქრობს ხალხი მანდ?-ხელი აიქნია ქეთიმ და უკმაყოფილო სახე მიიღო
-ნუ რას ვიზამთ,სადაც ცხოვრობ იაური ქუდი უნდა მოირგო ხომ იცი,თანაც არც ჩემებს მოეწონებათ ეგ აზრი
-მოკლედ რა,აი შენნაირი ვიზუალი რომ მქონდეს აქ კი არ ვიჯდებოდი
-აბა სად იჯდებოდი?-გულიანად გამეცინა
-სადმე კარგ სამოდელო სააგენტოში-ამაზე ორივეს გაგვეცინა-ეჰ,დროა უკვე მივუსხდეთ ჩვენს სალაროებს თორემ გამოგვივარდება ნანული-აფხუკუნდა ქეთი,ჭიქები გავრეცხეთ და ჩვენს ადგილებს დავუბრუნდით. 12 საათი იყო სამუშაო განაკვეთი,ლამის მოვკვდი სანამ ჩემი სმენა მოვიდა,ფეხზე ვეღარ ვიდექი,სმენა გადავაბარე და გამოსაცვლელად წავედი
-წითელი ზეთისხილი სად დევს-ვიღაც ტიპმა მკითხა
-იცით,მე მოლარე ვარ ინებ კონსულტანტს ჰკითხოთ-დავიბენი,წარმოდგენა არ მონდა წითელი ზთისხილი სად იდო
-მოლარემ არუნდა იცოდეს მაღაზიაში სად რა ალაგია?-მისი ტონი არ მომეწონა
-უკაცრავად?მოლარეს სალაროსთან ჯდომა ევალება და არა იმის ცოდნა სად რა დევს,მე ჩემი სამუშაო დღე დავამთავრე ასე რომ გამატარეთ და თუ რამე გაინტერესბთ კონსულტანტს ჰკითხეთ-ჩემი ბეიჯი სახეზე ავაფარე სადაც გარკვევით ეწერა „მოლარე“
-შენ აშკარად ახალი ხარ-გაეცინა
-ეგ რა შუაშია?-კოპები შევყარე
-არა ისე გითხარი,კარგი ვკითხავ კონსულტანტს სად დევს წითელი ზეთისხილი
-ბატონო ალექსანდრე უკაცრავად,ეს გოგონა ჩვენთან ახალია,სულ მეორე დღეა რაც აქ მუშაობს,რამე პრობლემაა?-ჩვენი მენეჯერი ნანული გამოვიდა და ამ თავხედს ბატონოთი მიმართა,დავიბენი ვერაფერს მივხვდი
-არა ნანული არანაირი-თვალს არ მაშორებდა,დავიბენი ვერ მივხვდი რა ხდებოდა
-ნინა,ეს ჩვენი დირეტორია ბატონი ალექსანდრე!-თვალების ქაჩვით მითხრა ნანულიმ,გამცრა,ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი ამხელა ქსელის მეპატრონე ასეთი ახალგარდა ტიპი თუ ინებოდა,ალექსანდრე და გიორგი ერვათ უფროსბს გოგონებიდან ვიცოდი,თუმცა ისინი სულ სხვანაირები წარმომდგინნენ,ხანში შესულები მგონნენ,ნანახმა კი მოლოდინს გადააჭარბა,მალე გიორგიც მოვიდა
-წავედით ალექს?
-ჰო გავიდეთ გიო,სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა ნინა-ღიმილით დაგვემშვიდობა მე და ნანულის
ნანულიმ გამაფრთხილა რომ მათ ამის შმდეგ თავაზიანად მოვქცეოდი თორემ წინააღმდეგ შემტხვევაში მომიწევდა სამსახურის დატოვება,მე კი ეს იდეა სულაც არ მხიბლავდა,ახლა ნამდვილად არ მონდა იმის ფუფუნება რომ სამსახურზ უარი მეთქვა.თანაც წარმოდგნა არ მქონდა ვინ იყვნენ ის ტიპები ასე რომ პირველი შეცდომა მაპატია. ჩემი სახლი მარკეტიდან 10 წუთის სავალზე იყო,კიდევ კარგი თორემ გზაში სიარულიც მომკლავდა,ამაში მაინც გამიმართლა. იმდენად ციოდა გარეთ სანამ მივედი კიდურბი მომეყინა,სახლიც გაყინული იყო,აკანკალებული შევდი და გამათბოელი ჩავრთე,ძლივს გავთბი,ცხელი ჩაი დავლიე და კონსპექტბს მივუჯექი,იმდენად ვიყავი დაღლილი არაფრის თავი არ მქონდა,ვერც ვერაფერს ვიგებდი და ვიაზრებდი,დილით კონსპექტზე ჩახუტებულს გამომეღვიძა.კიდევ კარგი არ ვმუშაობდი,სწრაფად მოვემზადე და უნივერსიტეტში წავედი.ლექტორმა რესპუბლიკურ საავადმყოფოში წაგვყვანა პრაქტიკებზე,ნახევრად მეძინა იაც,ამიტომაც ხელი ვერაფრს მოვკიდე.
-ნინა,რა ხდება?-მკითხა ქალბატონმა ლალიმ როცა უმოქმედოდ მჯდომი დამინახა
-იცით,დღეს არ ვარ მომზადებული-ენის ბორძიკით ვუპასუხე და კისერი მოვიქექე
-რამე ხდება?-დაეჭვებულმა გამომხედა
-არაფერი,უბრალოდ გადავიღალე,შემდეგ პრაქტიკაზე აუცილებლდ მოვემზადები
-იმედი მაქვს.
როგორც იქნა შემეშვა,გადაღლილი დავბრუნდი სახლში,საღამოს სმენა ვიყავი ამიტომაც გადავწყვიტე წასვლამდე კარგად დამეძინა.ძილბურანში ვიყავი ყვირილის და გინების ხმა რომ შემომესმა სადარბაზოდან.ხალათი შემოვიცვი და კარებთან მივედი,ვერაფერი დავინახე,არ მინდოდა კარის გაღება,თუმცა ქალის კივილის ხმა რომ გავიგონე ვეღარ მოვითმინე და გარეთ გავედი.
-რა ხდება,კარგად ხარ?-ჩემს წინ კარბშიმცხოვრები ქალი დავინახე სისხლი სდიოდა და ტიროდა,ხმას ვერ ღებდა,სახლში შემოვიყვანე და ჭრილობა მოვბანე,დავუმუშავე,ცოტა დამშვიდდა მგონი
-რა მოხდა ასეთი?-ვიცოდი რომ საზიზღარი და ლოთი ქმარი ჰყავდა
-ისევ დათვრა და როგორც ყოველთვის ახლაც ჯავრი ჩემზე იყარა
-მერე? რატომ ითმენ?
-სად წავიდე ორი შვილით?-ისევ ატირდა
-იქ სადაც ის ვერ მოგაგნებს,შენი თავი თუ არ გცოდება ბავშები მაინც შეიცოდე
-წასასვლელი არსად მაქვს ნინა თორემ ამდენს არ მოვითმენდი
-ცოტახანს ჩემთან დარჩით
-გაგიჟდი? აქ ვერ მოგვგნებს თუ რა? თანაც იცის შნთან რომ ვმეგობრობ და პირველ რიგში აქ მომადგება
-აბა გაბედოს და მოვიდეს
-ნინა,შენ ზურას არ იცნობ,არ მინდა საფრთხეში ჩაგაგდო
-ზურა მე არ მიცნობს,თუ გაბედავს და რამეს დაგიშავებს ისევ არ შევარჩენ ნინო,პოლიციას რატომ არ მიმართავ?
-არ მინდა პოლიცია ჩავრიო
-აბა სიკვდილი გინდა? ეს არ შეიძლება,კიდევ ერტხელ თუ დავინახავ მსგავს რამეს გეფიცები არ დავინდობ ზურას და ვუჩივლებ
-ნინა არ გინდა ძალიან გთხოვ,მის გარდა არავინ მუშაობს და ბავშვებს რა ვუყო?
-და ამის გამო როცა უნდა მოვიდეს ესე მთვრალი და გცემოს? ეს ნორმალურია შენი აზრით? ან ბავშვების ფსიქიკაზე და მათ მომავალზე არ ფიქრობ?
-არვიცი ნინა რა-ისევ აქვითინდა
პირობა მომცა რომ იმ საღამოს ჩემს ბინაში დარჩებოდა ბავშვბთან ერთად,მე სამსახურში უნდა წავსულიყავი სხვა გზა არ მქონდა.
სმენა ჩავიბარე,12 საათამდე ხალხის ნაკადი არ შეწყვეტილა,იმდენად დავიღალე სულს ვღაფავდი,თუმცა რა უნდ აგამეკეთებინა,შევეგუე ამ მდგომარეობას,2 საათისკენ ალექსანდრე და კიდევ რამდენიმე ტიპი შემოვიდნენ მაღაზიაში,თან ვიღაც გოგონები ახლდათ.
-აბა როგორ ხართ გოგონებო? ხომ გაქვთ მშვიდობა?-თვალს არ მაცილებდა
-კი ბატონო ალექსანდრე ყველაფერი კარგადაა-უპასუხა ღიმილით ქეთიმ და მე გადმომხედა ღიმილით
-როგორ მოგწონს სამუშაო გარემო?-თვალს არ მაშორებდა ისევ
-ნორმალურია-ამაყად ვუპასუხე
-ძალიან კარგი,იმედი მაქვს დრო რომ გავა უფრო მოგეწონება აქაურობა
რაღაცეები იყიდეს და გავიდნენ
-რაო? რაო?-გაღიმებული და გაკვირვებული მოვიდა ქეთი
-რა იყო?-მეც გამეღიმა და მომხმარებელს პარკებში ჩავულაგე პროდუქტი
-ალექსანდრეს საიდან იცნობ?-დაეჭვებულმა გადმომხედა ისევ
-შენი აზრით?-სახე მომეღრიცა
-კარგი ხო რა იყო გეხუმრები,მაგას ისეთი საცოლე ყავს,ისე არც შენ ხარ ნაკლები ამათვალიერა და თვალი ჩამიკრა.
-გეყოფა სისულელებიის ლაპარაკი და ჯობს დავიწყოტ უკვე დალაგება თორემ სადააცაა გათენდება,ყუთების ჩამოლაგება დავიწყე და იაურობის დასუფთავება.მთელი ღამე ტიტინებდა ეთი,ენა არ გაუჩერებია,მიყვებოდა ალექსანდრეზე და გიორგიზე,მათ ოჯახებზე,მეც შიგადაშიგ ვუსმენდი და მეღიმებოდა მისი მოყოლის მანერებზე.როგორც იქნა გათენდა,ძალაგამოცლილი ვიჯეი სალაროსთან და ერთი სული მქონდა ჩემი შემცველელი როდის მოვიდოდა,როგორც იქნა 8 საათზე თავზე დამადგა თეონა ღიმილით.სალარო გადავაბარე და სახლში წამოვედი,არაფრის თავი არ მქონდა,ერთი სული მონდა როდის გადავივლებდი წყალს და დავიძინებდი. წამებში ვიბანავე,საოცრად მესიამოვნა ცხელი წყლის შხეფები,დაღლილობა წყლის წვეთებს გავატანე და ძალაგამოცლილი დავეგდე საწოლზე,მაშინვე ჩამეძინა, მელი დღე გათიშულს მეძინა,ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა,არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე
-გისმენ
-სად ხარ ნინა? რამდენი ხანია გირეკავ
-მეძინა დედა,ახლა გავიღვიძე
-მოგკვდეს დედაშენი შენ!-შეიცხადა მანანამ
-კარგი რა დედა როგორ იცი ხოლმე,როგორ ხართ თქვენ?
-ჩვენ რა გვიჭირ დედიკო,მთავარია შენ იყო მანდ კარგად,ფული გამოგიგზავნა მამაშენმა და ხვალ აიღე,ცოტახანს გეყოფა,მერე ისევ გამოგიგზავნით
-მადლობა დედა,ხომ იცი უკვე მუშაობა დავიწყე და თვითონვე ვირჩენ თავს,ეგ ფული თქვენ მოიხმარეთ უფრო გამოგადგებათ
-ნუ ხარ ასეთი ამაყი ნინა, ვიცი როგორი რთულია მანდ სტუდენტის ცხოვრება
-დედა ნუ ნერვიულობ,ოდესმე ხომ უნდ ამივეჩვიო დამოუკიდებლობას? ახლა უნდა წავიდე ხვალ დილით ვმუშაობ,მომიკითხე მამა და ნიკუშა.
ტელეფონი გავთიშე და სამზარეულოში გავედი,პროდუტიც არაფერი მქონდა არადა საშინლად მშიოდა,გარეთ ისე ყინავდა გამაკანკალა ფანჯარა რომ გამოვაღე. სხვა გზა არ მქონდა,არც ფული მქონდა ბევრი თუმცა ცარიელი კუჭი მოსვენებას არ მაძლევდა,თილად ჩავიცვი და სუპერმარკეტში ჩავედი,ცოტა მზა საჭმელი ვიყიდე და სახლში ამოვირბინე,კარები გადავკეტე.მთელი ღამე მეცადინეობაში გავლიე,დილით ადრე ავდქი,მოვწესრიგდი და სამსახურში წავედი. დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა,საშინლად დავიღალე,უამრავი ხალხი იყო,ცოტაც და გული წამივიდოდა,შესვენებაზეც ვერ გავედი.
-შენ რა გინდა?-წინ ამესვეტა ქეთი ყავის ფინჯნით ხელში
-მადლობა ქეთი
-მადლობა კი არა ადექი და გადი დაისვენე რამე შეჭამე სახეზე ფერი არ გადევვს,გადი სამზარეულოში რაღაცეები მოვიტანეთ,მიდი მალე თორემ შნ ამათ თუ უყურე მთელი დღე ვერ ადგები.
ცოტა შევჭამე და იქვე ყუთეზე ჩამოვჯექი ისეთი დაღლილი ვიყავი თვალები უნებურად მიმელულა.
-ოჰ,წამოწოლილა ქალბატონი!-თვზე დოინჯშემორტყმული ნანული წამომადგა
-უკაცრავად ქალბატონო ნანული-შეშინებული წამოვხტი ფეხზე
-ვერ ხედავ რამდენი ხალხია? გადი და იმუშავე-მკაცრად მითხრა
ვერაფერი ვუთხარი ისე წამოვედი და დავჯექი სალაროსთან,ამ ქალს აშკარად არ ვეხატებოდი გულზე,თუმცა მიზეზს ვერ ვხვდებოდი. სხვა გზა არ მქონდა ახლა აქ ვერ დავიწყებდი პრეტენზიების გამოთქმას,სამსახური ძალიან მჭირდებოდა.დღიური 20 ლარიც კი დიდი ფული იყო ჩემთვის.ჩემი სმენა მალევე მოვიდა და სალარო გადავაბარე,ნანულისთან ჩავედი რომ ნავაჭრი ჩამებარებინა,მის კაბინეტში ალექსანდრე და გიორგიც დამხვდნენ.ცოტა არიყოს თავი უხერხულად ვიგრძენი თანაც ნანულის არ მინდოდა რამე მწარე ეთქვა და ეს მათ გაეგონათ.უხერხულად დავჯექი მის წინ და ფულის დათვლა დავიწყე.
-როგორ მუშაობს ახალი გოგო?-ჰკითხა გიორგიმ ნანულის
-კარგი გოგოა,დაკვირვებული,ჯერ-ჯერობით მომწონს და ვნახოთ-გამიღიმა რამაც ალიან გამაკვირვა,მეგონა მათ წინაშე ცუდ რამეს იტყოდა,თუმცა შევცდი.
-ძალიან კარგი.-გამიღიმა გიორგიმ
ნავაჭრი ჩავაბარე და მაღაზიიდან გამოვედი,ცოტახანში ალექსანდრეც გამოვიდა მაღაზიიდან და მანქანაში ჩაჯდა,დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია,გარეთ საშინლად ციოდა და თან თოვდა,შეფუთული მივდიოდი ჩემი კორპუსისკენ მანქანა ჩემს გვერდით რომ გააჩერა
-ჩაჯექი გაგიყვან ნინა-მინა ჩამოწია
-არა,გმადლობთ აქვე ვცხოვრობ-მადლობის ნიშნად თავი დავუქნიე
-ძალიან ცივა,ჩაჯექი-მანქანა გააცერა და გადმოვიდა
-წინ ვცხოვრობ,აი იქ-ხელით ვანიშნე
-არაუშავს მიგიყვან.
გაოცებული ჩავჯეი მის შავ მერსედესში და ხმას ვერ ვიღებდი,სითბომ მთელ სხეულში სასიამოვნოდ დამიარა,გარეთ მართლა საშინლად ციოდა და კდევ ცოტახანი რომ გავჩერებულიყავი უეჭველად გავიყინებოდი.
-გათბი?-გათბობას უფრო აუწია
-კი,გმადლობთ,არ იყო საჭირო 2 წუთის გზაა-ვეცადე თავაზიანობა შემენარჩუნებინა,არ მინდოდა ქაჯივით მოვქცეულიყავი.
-მე ყოველთვის ვზრუნავ ჩემს თანამშრომლებზე-ეშმაკური ღიმილით გადმომხედა და მანქანა დაქოქა
არაფერი მითქვამს,არ მინდოდა მისთვის მორიგი გასართობი თოჯინა ვყოფილიყავი,ქეთიმ მომიყვა მისი მექალთანეობის შესახებ,ვიცოდი რაც ამოძრავებდა,თუმცა არ ვაპირებდი კისერზე ჩამოკიდებას,მიუხედვად იმისა რომ მისი მსგავსი მამაკაცი ცხოვრებაში არ მყავდა ნანახი.
-აქ გააჩერეთ
-ისევ თქვენობით მელაპარაკები? კარგი რა
-თვენ იმ მაღაზიის დირექტორი ბრძანდებით რომელშიც მე ვმუშაობ,ამიტომაც სანამ თქვენთან ვიმუშავებ სულ ასე მოგმართავთ.-გადასვლა დავაპირე თუმცა კარები სწრაფად მოხურა და უკან დამქაჩა
-სხვანაირი ხარ,სწორედ ამიტომაც მიიქციე ჩემი ყურადღება ნინაჩკა!-ტუჩები გაილოკა და გაიღიმა
-უკაცრავად?-ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე,რა გამოდის? აშკარად პირდაპირ მეუბნება რომ მასთან დავწვე
-კარგი რა არ გინდა-საზურგეს მიეყრდნო და გადაიხარხარა
-იქნებ კარები გამიღოთ?-ამაკანკალა,ასეთ სითავხედეს არ მოველოდი ნამდვილად
-ძალიან სექსუალური ხარ როცა ბრაზობ,შენ სავსე მკერდი და მრგვალი უკანალი ხომ საერთოდ მაგიჟებს
-ბატონო?-პირი დავაღე და თვალები გამიფართოვდა
-ვაიმე რა სასაცილო ხარ-გადაიხარხარა
-კარები გამიღეთ თუ შეიძლება!-ხმა გამიმკაცრდა,თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი
-როგორი ველური და ურჩი გოგო ხარ,ახლა არ მითხრა თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცს ველოდები რომ ცოლად გავყვე და ქალიშვილობა მას ჩავაბაროო-არ წყვეტდა ჩემს დაცინვას
-თვენ ისეთი უზრდელი და უნამუსო ადამიანი ბრანდებით!-გამოვცარი კბილებში-ახლავე გამიღეთ კარები!-გამოვცარი კბილებში და კარებს დავეჯაჯგურე.
-როგორ მიწვევ ასე რომ იქცევი წარმოგიდგენია მაინც?-ტუჩეი გაილოკა და ჩემსკენ გადმოიხარა
-რასაკეთებ?-წამოვიყვირე და ხელი ვკარი
ახარხარებული მიეყრდნო ისევ სავარძელს,მგონი გიჟია,არანომალური,ერთი სული მქონდა იქიდან გავქცეულიყავი,აღარც იმ მაღაზიაში დაბრუნების სურვილი აღარ მქონდა,ოღონდ ახლა გავეშვი და საერთოდ ამ უბნიდანაც გადავიდოდი, საერთოდ გავქრებოდი.
-გთხოვ გამიშვი-თავი ვეღარ შევიკავე და ამოვიკნავლე,ცრემლებმაც თავისიც იწყეს ცვენა,ასეთ სიტუაციაში და თანაც კაცთან ასე ახლოს არასოდეს ვყოფილვარ.
-აი ეს უკვე მომწონს,თხოვნაზე გადავიდა ქალბატონი,ძალიან ლამაზი ხარ,რაღაცნაირად განსხვავებული და მინდა დაგაგემოვნო,თუმცა მე ძალით არაფერს ვაკეთებ-ხელები გაშალა,გამიღიმა და კარები გამიღო,სწრაფად გადავედი და უკანმოუხედავად გავეცალე იმ ადგილს.
სახლში ავედი და კარები სწრაფად გადავკეტე,უკნიდან ავეკარი კარებს და ვქოშინებდი,ახლა აღარც სიცივე მახსოვდა.გავიძრე ტანსაცმელი და საწოლში შევხტი,საბანი ცხვირამდე ავიფარე,შიშისგან ერთიანად ვკანკალებდი. ცოტახანში ჩემმა მობილურმა დარეკა,უცხო ნომერი იყო
-გისმენთ-ცხვირის ფშვნეტით ვუპასუხე
-კარები გამიღე
-რა? რომელი ხარ?
-სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან და კარებთან მივირბინე,გავიხედე და გარეთ გაკრეჭილი ალექსანდრე იდგა
-აქ რა გინდა?-სრუტუნით ვკითხე და უარესად გამაკანკალა
-გამიღე და მიხვდები
-აქედან წადი,მანიაკი ხარ!
-შეიძლება,თუმცა დამიჯერე არაფერს დაგიშავებ,უბრალოდ გამიღე
-შენ მე სულელი ხომ არ გგონივარ?!-ჩავყვირე ტელეფონში
-თუ არ ამიღებ თვითონ გავაღებ დამიჯერე
-ახლავე თუ არ წახვალ პოლიციას გამოვიძახებ!-შევასინე ჩემი ჭკუით
-როგორ გამაცინე გოგო,განა რამეს დაგიშავებ გამიღე რაღაც დაგრჩა მანქანაში და იმის მოსაცემად მოვედი
-მანდ დატოვე და თვითონ ავიღებ-როგორც ჩანს შარფი დამრჩენია
-რა მშიშარა ხარ,მე ამხელა გზიდან მოვბრუნდი და შენ კარის გაღებაც არ გინდა?
-გაფრთხილე ახლოს არ მომიახლოვდე თორემ გიჩივლებ! არც მაგ წყეულ მაღაზიაში დავბრუნდები საერთოდ დაივიწყე ჩემი არსებობა,გასაგებია?!
-კარგი,როგორც გინდა უბრალოდ ჩემს გამო არ თქვა სამსახურზე უარი,ვიცი რომ გჭირდება
-შენი არაფერი მჭირდება! ასე რომ ახლავე წადი აქედან!
-სანამ არ გააღებ აქ ვიდგები და თუ ავიყინები შენს სინდისზე იქნება
-სულ არ მაინტერესებს რა მოგივა
-აი ამიტომაც მომწონხარ,შენ კიდევ სახლშიც არ მიშვებ,რანაირი გოგო ხარ?
-თავი დამანებე და მოშორდი აქედან! შენი სისულელეების მოსმენას არ ვაპირებ და თუ ასე მოგწონვარ ეგ შარფი შენთვის დაიტოვე სამახსოვროდ გქონდეს-კმაყოფილი დავრჩი ჩემი პასუხით ახლა უფრო გავთამამდი ჩაკეტილ კარს მიღმა ვერაფერს დამიშავებდა.
მეგონა რამდენიმე წუთში წავიდოდა,თუმცა შევცდი მთელი ღამე ჩემს კარებთან იდგა,მერე ფეხის შესაწმენდ ხალიჩაზე დაჯდა და ასე მელოდებოდა როდის გავუღებდი კარებს.უეჭველად გიჟია ეს ბიჭი! ასე ხომ გაიყინება? რომ შემოვუშვა და იძალადოს მერე? არა,ამას ვერ გარისკავს,იქნებ გარისკოს? კიდევ დიდიხანს თუ იჯდება მანდ გაიყინება,ან რამე დაავადებას აიკიდებს. დიდი ამბავი არაფერი მოუვა,ცხვირ ავიბზუე და ამათბობელთან მოვკალათდი სავარძელში ცხელი ჩაით ხელში. ვერ მოვითმინე და ისევ გავტანტალდი შემოსავლელთან,ისევ იქ იჯდა,გამაგიჟებს ეს ბიჭი! კარები ნელა გავაღე
-შენ გიჟი ხარ ხო?-ვცდილობდი ჩუმად მელაპარაკა,რომ მეზობლების ყურადღება არ მიმექცია.
-როგორც იქნიკადრე გამოსვლა,აჰა აიღე შენი შარფი-გამომიწოდა და ფეხზე წამოდგა გაკრეჭილი.
-კიმაგრამ არ გცივა?-გაოცებულმა ავათვალიერე და აკანკალებულმა გამოვართვი შარფი.
-ხო არ ვიტყვი მცივათქო? რა აზრი აქვს სახლში მაინც არ შემომიშვებ-თვალები საცოდავად მილულა
-შემოდი,გათბი და წადი-მზერა ავარიდე და გამოვეცალე რომ წასულიყო
-არა არაა საჭირო მართლა,უბრალოდ მინდოდა შეთვის შენი ნივთი დამებრნებინა მეტი არაფერი,ძირს რომ დამედო დაისვრბოდა-აფერისტი! შეეძლო კარებზე ჩამოეკიდებინა!
-ნუთუ? შემოდი გაყინული ხარ რამე არ დაგემართოს,ცხელ ჩაის დაგალევინებ-ისევ ვანიშნე რომ შემოსულიყო
-რახან არ იშლი,მხრები აფერისტულად აიჩეჩა და შემოვიდა.
ჩაი გავაკეთე და წინ დავუდე,მე კი მისგან მოშორებით დავჯექი
-ჩემი გეშინია?-გაეცინა და ფინჯანს დაწვდა
-შენი აზრით როგორც იქცევი ნორმალურია? ნუ გერევი ვიღაცეებში
-არავიში რო არ მერევი მაგიტომ ვზივარ ახლა აქ ჩაით ხელში
-სწრაფად დალიე გათბი და წადი
-როგორი შეუვალი ხარ ნინიკო
-ნინიკო არ მქვია ნინა მქვია და სახელს ნუ მიცვლი ძალიან გთხოვ
-მისმინე,მუშაობას არ დაანებო თავი,მართლა რაც წეღან იყო ყველაფერი ხუმრობა იყო დამიჯერე,ნუ გეწყინება,უბრალოდ იმდენად ლამაზი ხარ თავი ვეღარ გავაკონტროლე,ბოდიშს გიხდი დღევანდლისთვის,ვიცი სამსახური გჭირდება და ნუ წამოხვალ იქიდან,გპირდები მსგავსი რამ აღარ განმეორდება-იმდენად დამაჯერებელი იყო მის ნათქვამში ეჭვის შეტანა გაგიჭირდებოდათ.
-დავფიქრდები-შევიფერე
-კარგად დაფიქრდი,სამსახურები არ ყრია-თვალი ჩამიკრა და ჩემი ბინა დატოვა.


ალექსანდრე...
-რა გჭირს ?-მხარზე ხელი დამკა გიორგიმ
-რამე მჭირს?-ვეცადე არაფერი შემემჩნია და საპასუხოდ გავუღიმე
-აბა რა გამო*ლევებული ზიხარ რა იყო,რაღაცას გიყვები და თავს მიქნევ
-ბიჭო ნინა ტო-კამის საზურგეს მივეყრდენი და მისის სახელის წარმოთმისას რაღაცნაირად გამეღიმა
-ვინ ნინა?-ვერ მიხვდა აშკარად
-ახალი მოლარე რა გჭირს
-ააა ეგ გოგო? ისე მაგარი ნაშაა,რა იყო ააგდე უკვე?-სიცილით მიპასუხა და ვისკი გადაკრა
-ნუ ბაზრობ ეგრე ეეე,კარგი გოგოა დავეჩალიჩე მარა არ გამომივიდა აზრზე ხარ?-თვითონვე გამეცინა წუხანდელზე და ნინას შეშინებულ სახეზე
-ღადაობ ტო? შენ და გოგო ვერ დაკერე?-ახარხარდა გიორგი
-ბიჭო ხო გეუნები რა,ვაბშე სხვა ტიპია იმენა-ნიკაპზე ხელი მოვისვი
-კაი შეეშვი მალე ნუკას მოიყვან ცოლად და მაგრად გაგი*რაკებს რო გაიგოს ხო იცი არა?
-ჰო ვიცი,ვიცი
დილიდან უამრავი საქმე მქონდა,ოფისში წავედი და ყველა დოკუმენტს გადავხედე,თავი მისკდებოდა,ნუკა ყოველწუთას მირეკავდა და ქორწილით მიბურღავდა ტვინს,უკვე აღარ შემეძლო მეტის ატანა,იმდენად მაბეზრედა თავს რომ ორწილის ჩაშლაზეც კი დავფირქრდი.
-გისმენ ნუკა
-სადხარ ალექს?
-ოფისში ვარ სად ვიქნები
-დღეს გამომივლი? შენთვის სიურპრიზი მაქვს
-კი ამოვალ,მარტო ხარ?
-ხო,ჩემები ბარსელონაში წავიდნენ ლუკას ნიშნობა აქვს და
-ვა მაგარია,ისე შენ რატო არ წაყევი?
-ჩემს ლომს მარტო ხომ არ დავტოვებდი? ვინ იცს რამდენი გოგო დადის კბილებალესილი
-ოხ ნუკა-გამეცინა
-იცოდე გელოდები,პირდაპირ ჩემთან წამოდი,გემრიელ ვახშამსაც დაგახვედრებ
ვიცოდი ნუკასთან როგორი ცეცხლოვანი ღამეც მელოდა და სიამოვნებისგან გამაკანკალა.სწრაფა მოვრჩი საქმეს,პიჯაკი მოვიცვი და მანქანაში ჩავჯექი,15 წუთში ტკბილეულით ხელში უკვე ნუკას კარებთან ვიყავი.
წითელ მოკლე,გამჭირვალე პენუარში გამოწყობილი იდგა ჩემს წინ გაღიმბული,ნუკას უნაკლო სხეული ჰქონდა,ულამაზესი იყო,თუმცა ტიპიური ლამაზმანი გახლდათ,არანაირი ლოგიკა და აზროვნება,თვითონვე მიკვირდა რამ მომხიბლა მასში,ალბათ იმა რომ საწოლში ნამდვილი პანტერა იყო,დაუოკებელი მოურიდებელი და ცეცხლოვანი.მაშინვე ვეცი და ხელში ავიყვანე,ფეხებზე წელზე შემომხვია,ერთი ხელის მოსმის გავაძრე პენუარი და მთელი სხეული დავუკოცნე,საოცრად ცხელი იყო,სიამოვნებისგან კვნესოდა,რაც უარესად მაგიჟებდა და მიჩენდა მისი დაპატრონების სურვილს.ხმამაღლა დაიწყო კვნესა
-გინდა ჭკუიდან გადამიყვანო ხო?-ვნებამორეულმა ამოვიხავლე და ტუჩებზე დავაძგერდი
-არ გაჩერდე გთხოვ,უფრო ძლიერად,უფრო ძლიერად-მეჩურჩულებოდა ყურში ჭკუიდან გადამიყვანა,მასში შევედი თუ არა მაშინვე ორივემ ერთად მივაღწიეთ სიამოვნების უმაღეს წერტილს და ღონემიხდილები ვეყარეთ საწოლზე,ხმამაღლა და გამომწვევად სუნთქავდა.
-მაგიჟებ-ხელები დავუკოცნე და მკერდზე თავი დავადე
-საოცარი ხარ ალექს! ვერცერთი კაცი ვერ შეგედრება
-ბევრთან წოლილხარ?-გამეცინა და მუცელზე ვაკოცე
-არცისე,თუმცა შენ მათ შორის საუკეთესო ხარ-გამიღიმა
იმ საღამოს მასთან დავრჩი,გულზე მყავდა მიხუტებული და ისე გვეძინა,რატომღაც ნინაზე ფიქრი ამეკვიატა,სრულიად განსხვავებულია,დარწმუნეული ვარ ჯერ კიდევ ქალიშვილია,გამეცინა.უცნაურია,ნუკას გვერდით ვწევარ და ნინაზე ვფირობ,ჩემს ყველა სექსუალურ მოთხოვნებს აკმაყოფილებდა ნუკა,თუმცა გულამდე მაინც ვერ მოაღწია,წოლად სექს პარტნიორი მომყავს,მე ხომ სექსისტი ვარ,საკუთარ თავზე თვითონვე გამეცინა და მძინარე ნუკას გავხედე ღიმილით,მშვიდად ეძინა ჩემს მკერდზე.სულ რამდენიმე კვირაც და ყოველდილით მისი წკრიალა ხმა და ღიმილი გამაღვიძებს.
გვიანი იყო რომ გამომეღვიძა,აივანზე გავედი და სიგარეტს წავუკიდე,მოაჯირს დავეყრდენი და გარემოს თვალ მოვავლე.დილით ისევ ახალი დღე გათენდება,ისევ ყოველდღიური რუტინა.სამსახური ნუკა და სახლი.რაღაც ახალი მჭირდება,განსხვავებული,ამჯერად კი ჩემს სამიზნეს ნინა წარმოადგენს,მის გახსენებაზე ყოველთვის მეღიმება,თავს ვანევ და სიგარეტი დამწვარ ღერს საფერფლეში ვსრისავ.
-გაიღივიძე ალექს?-ღიმილით შემონარნარდა ნუკა
-ჩემი სექსი გოგო,რა მაგრად მევასები ტო-ჩემსკენ მოვქაჩე და მკლავებში მოვიქციე
-როგორი ვნებიანი ხარ დილიდან-გადაიკისკისა
-შენ რომ გხედავ ხომ იცი ვნებების მოზღვავება მჭირს და ჰორმონებს ვეღარ ვაკონტროლებ-ტუჩებში ვეცი და ვუკბინე,თხელი მოკლე პენუარი ერთი ხელის მოსმით გავაძრე ტრუსთან ერთად და მთელი სხეული დავუკოცნე,სიამოვნებისგან გააკანკალა,თავს ვეღარ იკავებდა ისე ხვნეშოდა,მისი კვნესა უარესად მაიჟებდა და კიდევ უფრო ღრმად ვცდილობდი მასში შესვლას.სიამოვნებამ წერტილს რომ მიაღწია დაიკლაკნა და გულზე ხვნეშით დამაწვა.ორივე ღრმად ვსუნთქავდით.
-როგორ მიყვარხარ რომ იცოდე-გულზე მაკოცა და თვალები მილულა
თმებზე მოვეფერე,ხმა არ ამომიღია,მისთვის ნათქვამიც კი არ მქონდა რომ მიყვარდა,ვერ ვამბობდი ამ სიტყვას,იმდენად ძვირფასი სიტყვაა რომ ხშირად გამეორებით არ უნდა გაცვითო.
-ალექს-ამომხედა
-ხო ნუკა
-რატომ არასოდეს მეუბნები რომ გიყვარვარ?
-ხო იცი არ მევასება ეს ბანალური ბაზარი
-ბანალური? რამდენიმე კვირაში შენი ცოლი უნდა გავხდე და ფიქრობ რომ ეს ბანალურია?
-არ გინდა ნუკა-სახე მოვისრისე
-საერთოდ გიყვარვარ?
-ტვინს რატო მიტ*ნავ?!!!-ტვინში ამასხა და გიჟივით წამოვვარდი საწოლიდან,ტანსაცმელს ვეცი და იქაურობა წამებში დავტოვე,მანქანაში ნუკას ნათქვამზე ვფიქრობდი.საჭეს ხელი დავცხე,მართალი იყო,ცოლად მომყავდა და მისთვის მიყვარხართქო არ მითქვამს. სახლში მივედი,წყალი გადავივე და სამსახურში წავედი.
-მოხვედი ბრატ?-ღიმილით შემოვიდა კაბინეტში გიორგი და ჩემს წინ სავარძელში მოკალათდა.
-რა ხდება მშვიდობა გვაქ?-სიცილით ვკითხე ცხვირწინ საბუთები რომ ამიფრიალა
-კი,კი ხელი გაქ მოსაწერი,მალე მოაწერე და გავდივართ
-სად?
-აღმაშენებლის ფილიალში
-ვაა ვაა ნინასთან?-გამეცინა
-აუ შენ კიდე მაგ გოგოზე ფიქრობ?-გიოსაც გაეცინა
-რავი ტო,ტვინი მომე*ნა უკვე-საბუთების შეთვალიერება დავიწყე
ნახევარ საათში სუპერმარკეტში ვიყავით,ჩვენი დანახვისას რატომღაც ყველა თანამშრომელი იძაბებოდა და მუშაობის ტემპს უმატებდა.ნინა არ დამხვდა,რატომღაც იმედგაცრუება ვიგრძენი,მინდოდა მისი მოციმციმე თვალები დამენახა,მისი ლამაზი ღიმილი ლოყები ეჩუტებოდა ხოლმე როცა იცინოდა.სულ გამომა*ირა ამხელა კაცი,თავი გავაქნიე და ნანულისთან შევედით კაბინეტში,იმდენი ილაპარაკა თავი ამატკია,სულ პრეტენზიები ჰონდა ხოლმე, არაფერი ამ ქალს არ მოსწონდა.
-დღეს ნინა არ მუშაობს?
-ნინა?-გაოდა ნანული
-ხო ნინა,ახალი მოლარე-ფხიკუნით გადმომხედა გიორგიმ
-ნინა წუხელ მუშაობდა-გაკვირვებულმა გამცა პასუხი-რამე პრობლემაა? მითხარი და დავურეკავ ახლავე მოვიდეს-ტელეფონ ეცა
-არა, არაფერია ისეთი, უბრალოდ ვიკითხე-ჩავახველე
დაეჭვებულმა გადმომხედა ნანულიმ და ისევ განაგრძო წუწუნი.ნახევრად არ მესმოდა რას ტიტინებდა. მე და გიო თავს ვუქნევდით.მალევე წამოვედით იქიდან
-სად მიდიხარ?-მანქანის კარები გამოვაღე და გიოს კითხვამაც არ დააყოვნა
-ნინასთან-თვალი ჩავუკარი და მანქანაში სწრაფად ჩავჯექი
10 წუთში მისი კარების წინ ვიდექი,რამდენჯერმე დავრეკე ზარი,ალბათ ეძინა,წარმოვიდგინე როგორ ძინავს და გამაჟრალა მისი შიშველი სხეულის წარმოდგენისას.რამდენიმე წუთში კარები გამიღო თბალები დასიებული ჰქონდა,ტუჩებიც საყვარლად დასიებოდა,თმა გაწეწილი იდგა ჩემს წინ თბილ,ფუმფულა ვარდისფერ ხალათში.გამეცინა
-შენ?-თვალები გაუფართოვდა მე რომ დამინახა
-ხო რა იყო არ მელოდი? როგორი ღრმა ძილი გცოდნია,ჩამოვიღე კარები
-რისთვის მოხვედი?-დაამთქნარა
-რა კითხვაა?
-რას ქვია რა კითხვაა?-აიფხორა ჩემი ნინა
-კარგი გოგო რა იყო რა დამეტაკე? ასე ხვდები სტუმრებს?
-შენ ჩემი სტუმარი არ ხარ,ნუ მაწუხებ მეძინება!-განმიცახადა კატეგორიულად
-შენს დირეტორს ასე უნდა ელაპარაკო?-ტუჩი მოვიკვნიტე თავი ძლივს შევიკავე რომ არ გამცინებოდა.
-ნორმალური ხარ საერთოდ? რა გინდა ჩემგან?
-შენ მინდიხარ,სხვა რა უნდა მინდოდეს?-მხრები ავიჩეჩე
-უტაქტო! უზრდელი!
-თანამდებობისთვის შეუფერებელი-სიცილით განვაგრძე და მასაც გაეცინა
-შემოდი -გამომეცალა რომ შევსულიყავი
-აი ასე ჩემო ლამაზო,თურმე შეგლებია?-ლოყაზე ვუჩქმიტე და სახლში გამარჯვებული სახით შევედი.
ყველაფერს აქვს დასაწყიდი და ასევე დასასრულიც,ის ცდილობდა ჩემთან ურთიერთობას,რომელი მხოლოდ გართობა იყო მისთვის,ჩემნაირ გოგონებს ის ვერასოდეს გაუგებდა,იმიტომ რომ მისი მოტივი მხოლოდ გართობა იყო,ყველასთან ვისთანაც მას მოუნდება,თუმცა არ ვაპირებდი მისი მორიგი სათამაშო და გასართობი ვყოფილიყავი. სახლში შემოვუშვი მხოლოდ იმიტომ,რომ მისთვის დამენახებინა ჩემი სიძლიერე,არ მინდა ეგონოს,რომ მისი მეშინია ან მის ანკესზე წამოვეგები.საერთოდ რა აზრი ავს ურთიერთობის დაწყებას როდესაც წინასწარვე იცი რომ ის დასრულდება? უბრალოდ კიდევ ერთხელ უნდა მეტკინოს გული,ის ჩემნაირ გოგოს სერიოზულად არასოდეს შეხედავს,მას სხვა შეხედულებები გააჩნია მე კიდევ სხვა.როგორც ცა და დედამიწა ისე განვსხვავდებით ერთმანეთისგან.მას ჩემთან სექსი უნდა მეტი არაფერი.
-არ გინდა გავისეირნოთ?-მკითხა და თვალი ჩემს სავსე მკერდს გაუსწორა
-შენ ჩემთან სექსი გინდა?-პირდაპირ ვკითხე სრულიად მოულოდნელად
-ვაუ,რა პირდაპირი ხარ ნინა?-გაეცინა და უხერხულად გადმომხედა
-მოდი მოვილაპრაკოთ
-გისმენ აბა-ხელები გულზე დაიკრიფა და ინტერესით შემომხედა
-არანაირი გრძნობები მხოლოდ სექსი-არ ვიცი თავში რამ დამარტყა,თუმცა მინდოდა საბოლოოდ დაენებებინა თავი,ასე ადვილად რომ დავთანხმდებოდი მეგონა აღარ მოუნდებოდა და შემეშვებოდა.
-დარწმუნბული ხარ?-დაეჭვებულმა შემომხედა
-რა თქმა უნდა,შენი მოტივი ხომ სწორედ ესაა-ამაყად გავეცი პასუხი
-როდის შევუდგეთ საქმეს?-ტუჩის კუთხეში გაეცინა და ნიკაპი მოისრისა
-თუნდაც ახლავე-ისეთი სახე მივიღე გეგონებათ ეს ჩემთვის ჩვეულებრივი ამბავი ყოფილიყო,ახლა დედაჩემს რომ დავენახე ამ სიტუაციაში მეც მომკლავდა და თავსაც მოიკლავდა.
-მეთამაშები ხო?
-მე ჩემი გითხარი,თუ არ გინდა შეგიძლია წახვიდე
-საინტერესოდ ჟღერს შენი წინადადება,თუმცა არ მინდა-რაო? მომესმა ხომ? ყურებს არ ვუჯერებდი
-ანუ?-დაბნეულმა ვკითხე
-სექსის ხამი არ ვარ ნინა,თუ მომინდება ნებისმიერთან მექნება,თუმცა შენთან არ მინდა
-ნუ რა გაეწყობა თუ არ გინდა-კმაყოფილმა შემოვკარი გულში ტაში და ისეთი სახე მივიღე ვითომ ძალიან მეწყინა
-არ გშია?-სულ სხვა თემაზე გადაიტანა საუბარი რამაც კიდევ უფრო გამაკვირვა და გამახარა
-აქ საჭმელად მოხვედი თუ?-თვალები მოვჭუტე და ინტერესით გადავხედე
-როგორი ცელქი ყოფილხარ ნინა!-ტუჩები გაილოკა
-ძალიან-მაცდურად გავუღიმე
-არადა რეალურად სულ სხვანაირი ხარ,დაგინახე თუ არა ეს სხვანაირი ნინა მომეწონა ზუსტად! გარყვნილი ქალები არ მინდა
-მე საშინლად გარყვნილი ვარ-ყველანაირად ვცდილობდი ჩემზე უარი ეთქვა
-თან ვიცი როგორიც ხარ და თან არა,კარგი გვეყოფა ეხლა მაგრად მშია,რას შეჭამ?
-ჯობს შენს საცოლესთან ერთად ისაუზმო ძვირფასო-ირონიული ღიმილიც არ დავაკელი
-მე რო შენთან მისწორდება ?-ოდნავ გაიღიმა
-ძალიან ბევრი დამიგროვდა სამეცადინო მე კიდევ ცოტა დრო მაქვს,ასე რომ უარი უნდა გითხრა
-დაგელოდები,რომ მორჩები წავიდეთ
-ასეთი ჯიუტი ხარ ზოგადად თუ მარტო ჩემთან?-მობეზრებულმა თვალები გადავატრიალე
-იცი რა მინდა? ოღონდ მართლა,უბრალოდ მინდა შენთან ერთად გავატარო დღე,ერთად ვჭამოთ ვილაპარაკოთ ვისეირნოთ და ერთად დავიძინოთ
-კიდევ რამე ხო არ გინდა? გადავლე თვალი რამე ხომ არ გამოგრჩა?
-სექსი არ მინდა შენთან-მკაცრად მიპასუხა,ცოტა არიყოს შემაკრთო მისმა ნათქვამმა
-კარგი,გავიგე რო არ გინდა! -გაბრაზებულმა მოკლედ მოვუჭერი
მოვემზადე და პიცერიაში წავედით,არ ვიცოდი რა უნდოდა ჩემგან,დავიჯერო სექსი არუნდა? უბრალოდ ის გაუტყდა მე რომ შევთავაზე,ჩემი მიზანიც ხომ ეს იყო? თუმცა ახლა პატარა შეყვარებული ბიჭვით იქცევა,ღმერთო რა შარში ვარ! პიცისთვის პირი არ დამიკარებია,მან ჭამა რამდენიმე ნაჭერი და წამოვედით,მანქანაში უხმოდ ვისხედით.
-რაზე სწავლობ?
-სამართალზე
-საინტერესოა
-ძალიან
-შეყვარებული გყავს?
-არა-ორივეს გაგვეცინა
-გიხდება ღიმილი
-მადლობა
-არაფერს
-რა გინდა ჩემგან?
-თვითონაც არ ვიცი
-აბა ვის ვკითხო?
-არც ეგ არ ვიცი
-ნუკა რომ გაიგებს...
-ნუკა ვერ გაიგებს
-თუ გაიგო?
-დიდი ამბავი
-არ გიყვარს?
-სიყვარულს რას ეძახი?
-სიყვარული სიყვარულია
-უფრო ზუსტად?
-აი მის გარეშე რომ ვერ ძლებ,როცა ხედავ მუცელში პეპლები და დინოზავრები დაძვრებიან
-ანუ არ მიყვარს-გაეცინა
-ცოლად ხომ მოგყავს?
-მერე რა
-ის შენი მეორე ნახევარი გახდება
-შენ ეს აზრი გაწუხებს?
-მე რა შუაში ვარ?-გაკვირვებულმა გავხედე
-უბრალოდ გკითხე
-ეს შენი ცხოვრებაა როგორც გინდა ისე უნდა მოიქცე,თუმცა არამგონია სწორად იქცეოდე ნუკასთან
-დილით სექსი რატო შემომთავაზე?
-არ ვიცი,უბრალოდ-მხრები ავიჩეჩე
-მე ვიცი
-რატო აბა?
-იმიტო რო იცოდი არ დაგთანხმდებოდი და ამით გადაწყვიტე თავიდან მოგეშორებინე
-არ მინდა პრობლემები
-მე პრობლემებს გიქმნი?
-ახლა არა,თუმცა ვიცი ამას კარგი არაფერი მოყვება
-ნუ ფიქრობ მომავალზე,დღევანდელი დღით იცხოვრე
-მე ასე ცხოვრება არ შემიძლია
-სახლში წაგიყვან,დილით ალბათ მუშაობ
მანქანა დაოქა,სახლამდე ისე მივედი ხმა არ ამოუღია,არც მე მითქვამს რამე,წყალი გადავივლე და დავწექი.დილით ჩვეულ რიტმში გავიღვიძე,ისევ ყოველდღიური რუტინა. საშინლად დაღლილი დავბრუნდი სახლში და კონსპექტებს ჩავუჯექი,დილით გამოცდა მქონდა. იმ დღეს არ გამოჩენლა ალექსანდრე,ასეც ჯობდა,არ მინდოდა მასთან სიახლოვე,ვიცოდი საკუტარი თავის ამბავი და ისიც ვიცოდი თუ მას ახლოს მოვუშვბდი წინ დიდი ბრძოლა და ტანჯვა მელოდა.არ მინდოდა კიდევ ვინმე შემყვარებოდა და ისევ ისე ძლიერად მტკენოდა გული,ეს კი გარდაუვალი იყო თუ მას ახლოს მოვუშვებდი. საკუთარ თავს გავურბივარ უკვე,იმდენად ჩავიკეტე შინაგანად რომ ესე მგნია ცხოვრებაში სიყვარული არ მეღირსება,სისულელეა უბრალოდ,ბოლოს მაინც ყველა მიდის,გტოვებს... და შენ არაფრის შეცვლა არ შეგიძლია... ვერც ვიგრძენი ისე ჩამეძინა.დაახლოებით 3 საათი იქნებოდა სიცივემ რომ გამომაღვიძა. აკანკალებული წამოვდექი ისევ ძილბურანში მყოფი და საწოლში ჩავწექი,ვერაფრით გავთბი,შიშმა ამიტანა,სრულიად მარტო,ზამთრის ბნელ ღამეში.თვალები მაგრად დავხუჭე, ემბრიონის ფორმაში ვიწექი,გული გამალებით მტკიოდა,მახსენდებოდა წარსულში განცდილი ტკივილი და ცრემლებს ვერ ვიკავებდი,ყველა დაგროვილი ემოცია ერთიანად მომაწვა,მარტოობა,ეს ხომ საშინელებაა.გონება გავთიშე და ჩამეძინა.დილით სწრაფად მოვემზადე და უნივერსიტეტში წავედი,გამოცაზე რომ შევედი არ დამიშვეს თანხის გადაუხდელობის გამო,კინაღამ ადგილზე მოვკვდი,ვერ წარმოიდგენთ იმ წუთში რა დამემართა.სიმწრისგან ტირილი ამიტყდა,სწრაფად გავიქეცი საპირფარეშოში,არ მინდოდა ვინმეს ატირებული დავენახე.ჩავიკცე და პირზე ხელები ავიფარე რომ არავის გაეგო ხმა.არ ვიცი ასე რამდენ ხანს ვიჯექი უნივერსიტეტის საპირფარეშოში,გონს ტელეფნის ხმამ მომიყვანა
-გისმენთ-სრუტუნით ვუპასუხე
-როგორ ხარ დედიკო?
-კარგად დე,თქვენ?
-არაგვიშავს დედა,რა ქენი გამოცდაზე დაწერე?
-კი,კი დედა დავწერე-მას ნამდვილად ვერ ვეტყოდი რომ რა დამიშვეს,ვერც ფულის გამოგზავნას მოვთხოვდი,ვიცოდი არაფერი ქონდათ,თან ჩემი ძმის გადამკიდე,სულ თამაშში წააგო რაც კი ებადა საცოდავ მამაჩემს. დეკანთან როგორც გავარკვიე გადაუხდელობის გამო სტუდენტის სტატუსიც შეჩერებული მქონდა,და ამას დაბალი ქულები და არებიც ემატებოდა,მოკლედ მაგარ შარში ვიყავი,ხელი უნდა დამექნია უმაღლესი განათლებისთვის,სხვ გზა ამ ეტაპზე არ მქონდა,მაღაზიაში მოლარედ მუშაობით კიდევ ვერაფერს გავხდებოდი,თვეში 300 ლარით თავს ვერ გავიტანდი.ძალაგამოცლილი წამოვედი უნივერსიტეტიდან,საშინლად ციოდა,სიცივე ძვალსა და რბილში ატანდა.ისეთი განადგურებული ვიყავი სახლში ყონა და ძილის მეტი არაფერი მინდოდა.გადავწყვიტე მუშაობისთვის თავი დამენებებინა და რაიონში დავბრუნებულიყავი. მთელი ღამე არ მძინება,არც ალექსანდრე გამოჩენილა,რა თქმა უნდა ვის ახსოვს ნინა,საკუთარ თავზე გამეცინა.დილით მაღაზიაში წავედი,რომ ნანულისთვის მეთქვა წამოსვლის შესახებ,რეზერვი მოლარეები ყავდათ და იმათ ჩასვამდნენ ჩემს მაგივრად.
-რატომ მიდიხარ ნინა? -გაუკვირდა აშკარად ნანულის წასვლის შესახებ რომ ვუთხარი
-რაიონში ვბრუნდები,დიიდ მალდობა ყველაფრისთვის
-ძალიან ცუდია,მეწყნა შენნაირი კარგი მოლარის გაშვება,ხელფასის ასაღებად ხომ მოხვალ?
-ალბათ მოვალ,დიდი მადლობა
თავაზიანად დავემშვიდობე ნანულის,გოგონებსაც და წამოვედი.მთელი დღე ჩაის ფინჯნით ხელში ფანჯარასთან აყუდებლმა გავატარე,საშინლად ციოდა გარეთ,ცივი და გამყინავი ქარი ქროდა.აქ არც მეგობარი მყავდა და არც ისეთი ადამიანი ვისაც ოდნავ მაინც დავეყრდნობოდი და ჩემს ტკივილს გავუზიარებდი.საღამოს 8 საათი იქნებოდა კარებზე ზარი რომ გავიგონე,არავის ველოდი,სწრაფად მივირბინე და გავიხედე,ალექსანდე იყო,ვერც კი წრამოიდგენთ იმ წუთში რამხელა ბედნიერება ვიგრძენი,არ ვიცი რატომ მაგრამ უზომოდ გამიხარდა მისი გამოჩენა.კარები სწრაფად გავუღე
-ნინა,კარგად ხარ?
-კი,ხდება რამე?-ვითომ არ მესიამოვნა მისი დანახვა
-სამსახურიდან რატო წამოხვედი? ან რაიონში რატო ბრუნდები? რა მოხდა ? თუ ჩემს გამო გეფიცები ახლოს არ გაგეკარები
-არა ალექს,შენ რა შუეაში ხარ,უბრალოდ მარტო ცხოვრება აღარ შემიძლია და გადავწვიტე დავბრუნდე მშობლებთან
-და მერე უნივერსიტეტი?
-არ ვიცი,აკადემიურს ავიღებ და მერე დავასრულებ
-ნინა არ დამიმალო თუ რამე ისე არ არის
-ძალიან გთხოვ არ გინდა-სახეზე ხელი მოვისვი და ღრმად ამოვისუნთქე-არ გინდა ე მზრუნველობა,საერთოდ რა გინდა ჩემგან? წადი მიხედე შენს ცხოვრებას,არ მინდა ვინმესთვის მეორე ქალი ვიყო,არ მჭრდება აეთი ურთიერთობები,საკმარისად ვიტანჯე უკვე,მეტი აღარ მინდა-თავი ვეღარ შევიკავე და არც ცრემლებმა დააყოვნეს,გული ამოვარდნას მქონდა,ერთიანად ვკანკალებდი.
-კარგი ნუღარ ტირი ნინა,მესმის შენი,მე უბრალოდ არ ვიცი ასე რატო ვიქცევი,წარმოდგენაც კი არ მაქვს,უბრალოდ შენთან მსიამოვნებს გესმის?მშვიდად ვგრძნობ თავს,მხოლოდ სექსი კი არა შენს გვერდით წოლაც კი გამაბედნიერებს.
-აღარ მინდა მორიგი იმედგაცრუება,ახლა ისდაც რთული პერიოდი მაქვს ცხოვრებაში,თხოვ მიხედე შენს თავს და შენს ცხოვრებას მე დამივიწყე,ვითომ არც არასოდეს შევხვედრილვართ.-ცრემლები მოვიწმინდე და ვთხოვე წასულიყო.
-შენ გინდა ჩემთან?-ჩემი სახე ხელეში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა
-არ მინდა შემიყვარდე-თავი ჩავხარე
-და მე რო უკვე უშენოდ ვეღარ ვძლებ იცი ეგ?-გამიღიმა და შუბლზე მაკოცა

ვერავინ განსჯის შენს არასწორ ნაბიჯებს,ეს გზა შენია არ აქვს მნიშვნელობა ის რთულია თუ მარტივი,ეს უბრალოდ შენი ცხოვრებაა და ყოველთთვის ისე უნდა მოიქცე როგორც გული გიკარნახებს,შენივე გადადგმულ ნაბიჯებზე შენვე აგებ პასუხს.მგონია სადღაც შორს,ფეხშიშველი გავრბივარ და უსასრულობაში ვიკარგები,ცხოვრება თავზე მემხობა მე კი ამის შესაჩერებლად ვერაფერს ვაკეთებ.სხეული მეყინება სულთან ერთად ამ უზარმაზარ ცარიელ,გაყინულ სახლში,რომელიც მე არც კი მეუთვნის.რომ ეკითხათ როგორია ჯოჯოხეთი მე ვუპასუხებდი რომ აი ეს არის ჯოჯოხეთი,როდესაც არაფრის გაკეთება არ შეგიძლია იმისთვის რომ ოდნავ უკეთ იგრძნო თავი.ალესანდრე,განა ვინ არის ის? მისთვის ნინა მორიგი თოჯინაა,რომელიც ამოიჩემა და მანამ არ დაასრულებს მასთან სანამ თვითონ არ მოისურვებს ამას.ნინა მისი მარიონეტი გახდება,განა მინდა ეს? შევეჩვიო და შემდეგ წავიდეს? იქნებ თვითონვე გავაგდო ჩემი ცხოვრებიდან? იქნებ ჯობს შური ვიძიო ყველა იმ გოგოს სახელით ვინც კი ალექსანდრეს გაუმწარებია და მარტო დაუტოვებია?მგონი კარგი იდეაა,თუმცა ამას ძალა და გამბედაობა სჭირდება რომელიც მე არ გამაჩნია.სხვა გზაც არ მაქვს ან ის მაჯობებს ან კიდევ ეს მე უნდა გავაკეთო და დავასწრო.
ჩემს წინ ზის და მიყურებსისე თითქოს სრულიად უცოდველი იყოს ამქვეყნად.მის თვალებში იმდენი ემოციაა თუმცა არცერთი ნამდვილი.
-რაზე ფიქრობ?-მეკითხება და მიღიმის
-შენს თვალებზე-ოდნავ მეღიმება და თავს გვერდით ვწევ
-ოჰო,მართლა?-სიამოვნებს და უფრო მეტად ცდილობს მეტი ემოცია დამანახოს
-მართლა
-და რას ამბობენ ჩემი თვალები?-ნიკაპი მოისრისა და გაეღიმა
-იმას რომ საცოლე გელოდება და დროა წახვიდე-ირონიას არ ვაკლებ
-ნინა! ის საერთოდ არ მანაღვლებს
-ზუსტადაც! სწორედ ეს არის შენი პრობლემა-ვიღიმი
-რას გულისხმობ?მასთან ყოფნა რომ მინდოდეს ახლა შენთან ვიჯდებოდი?-წამოენთო
-მაშინ რატომ არ შლი მასთან ქორწილს?
-გინდა? გინდა ეს გავაკეთო?-თვალებში ცეცხლი ჩაუდგა,ძარღვები დაებერა
-ეს მე არა,შენ უნდა გინდოდეს გიორგი-ფრჩხილებს დავხედე და სრულიად მშვიდად ვუპასუხე,მიუხედავად ამდენი პრობლემისა არ მინდოდა მასთან უსუსური, მშიერი, საცოდავი ქალი ვყოფილიყავი,რომელიც მისგან მოწყალებას ელის.
-მე შენთან ყოფნა მინდა ნინა,არ ვიცი ეს რა არის ვნება თუ სიყვარული,მაგრამ ფაქტი ისაა რომ მაგიჟებ-წინ ამესვეტა,ახლა მისი გახშირებული სუნთქვა მეფრვეოდა კისერზე,ერთანად დამაყარეს ხორკლებმა,მიხვდა და გაეღიმა
-შენც ზუსტად ისევე გინდვარ როგორც მე-ამარჯვებულმა მომავლო მზერა და დასწვდა ჩემს სიცივისგან გაცრეცილ ტუჩებს,სიამოვნებამ მთელ სხეულში დამიარა,თვალები დავხუჭე და მეც რითმულად ავყევი მის მოძრაბებს,პირველად ჩემს შეყვარებულს რეზის ვაკოცე,მახსოვს მაშინ 17 წლის ვიყავი და თავი ბ*ზი მეგნა ამის გამო.სუნთქვა მეკვრის ისე მოცნის და ვხვდები რომ მეტს მოითხოვს,პერანგის ღილებს ნელა ხსნის,გული ორივეს რითმულად და სწრაფად გვიცემს,ცოტაც და ალბათ გავიგუდები.სწრაფად ვსუნთქავ და ვაძლევ საშულაებას ის გააკეთოს რაც მას სურს,წინააღმდეგობების გარეშე.
-ცოტას შენც თუ დამეხმარები კარგი იქნება-ხვნეშით მოსწყდა ჩემს ტუჩებს,ვნებამორეული და თვალებამღვრეული.ასეთი ალექსანდრე პირველად ვნახე.ვგძნობდი როგორ ვუნდოდი და აგიჟებდა ჩემი სიახლოვე.ყველაფერს ისე ვაკეთებდი როგორც მას სურდა,სრულიად მანთავისუფლებს ტანსაცმლისგან და მის წინ შიშველი ვდგავარ.
-რა ლამაზი ხარ-გაოცებული მაშტედება და მეფერება სხეულზე
არაფერს ვპასუხობ,ჩემსკენ ვიზიდავ და ტუჩებში გიჟივით ვკოცნი,ეს უფრო მეტად მოსწონს და გაშმაგებულ მხეცს ემსგავსება.
-არ მინდა რამე გატკინო,ვიცი პირველია-მოულოდნელად მცილდება და თვალებში მაშტერდება,თითქოს გულწრფელია
-შენ იმას მიიღებ რაც გინდა,ამისვის არ მოხვედი აქ?-გაოცებული ვდაგავრ მის წინ
-არა ნინა შენ არასწორად გაიგე-ხალათს იღებს და მაცმევს,თვითონ კი სავარძელში ჯდება და სახეს ხელებში მალავს
მისი ქმედებით გოცებული ვჯდები მის წინ სავარძელში და ხმას ვერ ვიღებ.ორივენი ჩუმად ვსხედვართ.
-არ მინდა გეგონოს რომ მხოლოდ ინტიმური ურთიერთობის გამო ვარ შენთან,ეს წამიერი სიამოვნებაა, რაც ნამდვილად არ მაკლია,შენთან სიმშვიდეა ნინა რაც არავისთან არასოდეს მქონია-ოხრავს და განაგრძობს,მის ყოველ მოქმედებას ვუკვირდები და ვცდილობ რამე ისეთი დავიჭირო რაც მის სიტყვებში დამარწმუნებს-მინდა იცოდე რომ არ გატყუებ,ასეტი გულწრფელი არავისთან ვყოფილვარ,არც ნუკასთან...-ხმა უწყდება
-ჩვენ სრულიად განსხვავებულ სამყაროში ვცხოვრობთ ალექს...
-რად მინდა ისეთი სამყარო რომელშიც შენ არ იქნები ?..
-და მერე ნუკა?-სიტყვებს ვეღარ ვუყრი თავსროგორ მინდა ვენდო,დავუჯერო
-ნუკასნაირი ბევრი იყო,შენნაირი კი არავინაა
-არც კი ვიცი რა გიპასუხო
-ნურაფერს მეტყვი,უბრალოდ ჩემს გვერდით იყავი,ესეც საკმარისია-თავს კალთაში მიდებს და თვალებს ხუჭავს,მისი ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავს,თუმცა ყურადღებას არ აქცევს
რითმულად ვეფერები თმებზე ერთ წერტილს მიშტერებული,და რა იქნება შემდეგ? განუწყვეტლივ ამ კითხვას ვუსვამ საკუთარ თავს.
-ნინა..
-გისმენ..
-ამაღამ შენთან დავრჩები..
-დარჩი..
უხმოდ ვწვებით საწოლში,სრულიად შიშვლები ვეკვრით ერთმანეთ და თვალებს ვხუჭავთ,მთელი ღამე მის სუნთქვას ვუსმენ,მისი სუნით ვტბები და ვოცნებობ,რომ ეს ღამე არასოდეს დასრულდეს.სამუდამო ხომ არაფერია,არც ეს ღამე,გამთენიისას იღვიძებს,ვგრნობ როგორ დგება საწოლიდან და აივანზე გადის,წელზევით შიშველია,საოცრად გამოიყურება.სივრცეს აშტერდება და სიგარეტს უკიდებს.
-გაიღვიძა ჩემმა ნინამ?-მიღიმის
-მანდ რას აკეთებ?-ღიმილით ვეკითები
-არაფერს,ადრე გამეღვიძა და ავდექი,აბა რა გავაკეთოთ დღეს?-ტაში შემოკრა ღიმილით
-მგონი შენ სამსახურში უნდა წახვიდე-გამეცინა
-სამსახური არსად გარბის
-კარგი რა, წუხანდელიდან მოყოლებული არ გაჩერებულა შენი ტელეფონი
-არ მაინტერესებს საერთოდ გამოვრთავ-ტელეფონს იღებს და თიშავს,შემდეგ კმაყოფილი სახით მაშტერდება
-გიჟი ხარ-თმებს ვისწორებ და საბანს ვიხვევ შიშველ ტანზე
-ვისი ბრალია,ვინ გამაგიჟა?
-მოდი შენს სიგიჟეს მე ნუ დამაბრალებ-ორივენი ვიცინით
-მინდა ისწავლო ნინა-უცებ დასერიოზულდა
-არ მინდა ამ თემაზე საუბარი-ვცდილობ არ შევიმჩნიო მომხდარი
-და რატომ? ასე უაზროდ გინდა დაანებო თავი ყველაფერს?-ჩემს წინ დგას ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი
-მეძინება-გადავტრიალდი და თვალები დავხუჭე
ამოიხვნეშა,ტანსაცმელს დაავლო ხელი და წავიდა,ვიცოდი რომ წავიდოდა,ნაწილობრივ მისი წასვლა ჩემი ბრალიც იყო,თუმცა ვიცი რომ ის სამუდამოდ ჩემთან არ გაჩერდება,ეს ყველაფერი დროებითია.წყალი გადავივლე და ისევ საძინებელში დავბრუნდი.

ალექანდრე
ვერ ვხვდებოდი ნინას რა სურდა,სულ სხვანაირი გავიცანი და სულ სხვა ქალი შემრჩა ხელში,მას არაფრის კეთების სურვილი აღარ ჰქონდარაც მაგიჟებდა,ვერ ვიტანდი ასეთ ნინას,იქნებ სინამდვილეში სწორედ ასეთი იყო? სახლში მისვლამდე ამ კითხვას ვუსვამდი საკუთარ თავს. მანქანა ავტოსადგომზე გავაჩერე და სახლში შევედი,დედაჩემი კარებში შემომეგება
-ნუკა განუწყვეტლივ რეკავს,სად იყავი წუხელ?-დოინჯშემორტყმული ლილი დგას ჩემს წინ და ცდილობს პატარა ბავშვივით დამტუქსოს
-და როდიდან გაბარებთ ანგარშს?-გამეცინა და პიჯაკი გავიხადე
-ცოდოა შვილო ის გოგო,თან მალე დაორწინდებით ასე უნდა მოიქცე?რას იფიქრებს ხალხი?
-ლილი,ხალხის აზრი რომ მაგრად ეგ ხომ იცი?-ლოყაზე მაგრად ვოცნი და სამზარეულოში გავდივარ ყავის დასალევად.ცოტას ვფხიზლდები,შხაპს ვიღებ და ოფისსში მივდივარ.გიორგი როგორც ყოველთვის დილიდან ოფისშია
-სად ხარ შეჩ*მა მთელი ღამე გირეკავდი-თავი ამოყო ფურცლებიდან
-კი რა ნუ გაატრ*კეთ-ფეხები შემოვაწყე მაგიდაზე
-სად დადიხარ ? იმ გოგოსთან იყავი ხომ? ნუკამ რომ გაგიგოს ხომ იცი იმასაც მოკლავს და შენც-იცინის და ფურცლებს უბრუნდება
-შენღა მაკლდი-ორივენი ვიცინით,შემდეგ კი საჭმელად მივდივართ რესტორანში.
-მოგწონს?
-ვინ?
-რა ვინ ნინა-გაეცინა გიორგის
-არ ვიცი ბიჭო,რაღაცნაირია რა აი როგორ გითხრა,ყველა ქალი ჩემს ფულზე ხამდება,ნუ ფიზიკურადაც ვევასები,მაგრამ ხო ხვდები რა რა პონტია,ნინას ეგ მაგრად კიდია
-შენ რა იცი იქნებ თავს გაჩვენებს
-არამგონია ეგეთი იყოს
-კარგი რა ძმაო,კარგად გიცნობ ერთი ორი თვე და მოგბეზრდება,ნინაც იმ ქალთა რცხვს შეემატება რომლებიც შენს გამო დღესაც ტირიან
-არაა ნინა მასეთი ორ თვეში რომ მოვიბეზრო
-კარგი და ნუკა? უთხარი რო არ გიყვარს და ვსიო რაა ცოდოა ეგეც
-ხო ვიცი კარგი გეყოფა ნუ შემ*ცით ყველამ ერთად-ორივეს გაგვეცინა და ჭამა განვაგრძეთ.


საქმე არაფერი მქონდა,არც კი ვიცოდი რა მეკეთებინა,ოთხ კედელშუა ვიყავი გამომწყვდეული,თვეც მალე მთავრდებოდა და არც ქირის გადასახდელი ფული აღარ მქონდა,ველოდებოდი თვის დასასრულს,შევკრავ ბარგს და დავბრუნდები რაიონში,სხვა გზა არ მაქვს,თუმცა არც ის მინდა ჩემებს ტვირთად დავაწვე. აღარც ალექსანდრე ჩანდა ჰორიზონტზე,ისე დაღამდა ლუკმა არ მიჭამია,ახლა ეს ყველაზე ნაკლებად მაღელვებდა. სულელივით ვიჯექი და ვტიროდი,ასეთი დეპრესია არასოდეს მქონია,ცხოვრების ხალისი აღარ მაქვს,არ ვიცი რა იქნება ხვალ,ან ზეგ.ეს ყველაფერი იმდენად მანადგურებს რომ საკუთარ თავს ვერაფერს ვშველი,უამრავი ვალი მაქვს,რომლის დაფარვასაც ვერ ვახერხებ,ვერც სწავლას ვაგრძელებ და ეს საერთოდ მანადგურებს,ჩემი დიდი ოცნება სადღაც ქრება,სრულიად ვწყდები სამყაროს და სიბნელეში ვიკარგები.რამდენიმე დღე ალესანდრე აღარ გამოჩენილა,ასე მალე თუ დასრულდებოდა ამას ნამდვილად არ მოველოდი,თუმცა რა გასაკვირია.საკუთარ თავზე მეცინება,მგონი წინასწარმეტყველობა უნდ ადავიწყო,გიჟივით ვხარხარებსარკეში ვიხედები და ვყურებ ჩემს დასუსტებულ სხეულს,ნელ-ნელა ვხვდები რომ ის ნინა აღარ ვარ რომელიც ადრე ვიყავი.ჩემში ყველაფერი ჩაკვდა,ყველგან ბნელა სინათლე კი არსაიდან ჩანს. ემბრიონის ფორმაში ვწევარ სიბნელეში,არც კი ვიცი რომელი საათია,კარზე ზარია,რამდენიმე გაბმული ზარის შემდეგ ვდგები და ვაღებ.
-ნინა-ჩემს წინ თავდახრილი იდგა ალექსანდრე,მუქი პიჯაკი ეცვა,გამეცინა როცა დავინახე
-ბატონო ალექსანდრე,რამე მოხდა?-ღიმილი სახიდან არ მშორდებოდა
-ნინა რა გჭირს?
-მე ? არაფერი რა უნდა მჭირდეს ,აბა გისმენ რისთვის მოხვედი?..
-მომენატრე
-მოვენატრე თურმე-თავს ვანქნევ ირონიულად ვუღიმი
-რა გჭირს ასე რატომ იქცევი?
-სხვანირად როგორ გინდა მოვიქცე?-მხრებს ვიჩეჩავ
-არ შემომიშვებ
-შემოდი-გამოვეცალე რომ შემოსულიყო
სავარძელში მოკალათდა
-აქ ცივა ნინა
-ოჰ,მართლა?
-გათბობა რატომ არ გაქვს ჩართული?
-მე არ მცივა-მხრები ავიჩეჩე
-სულ მთალდ გაყნული ხარ-მომეხვია და ხელებზე მაკოცა
-არ მცივა,გამანებე თავი-ავსრუტუნდი,ყველა გრძნობა ერთიანად მომეძალა და თავი ვეღარ შევიკავე,ცრემლებმა თავისიც იწყეს ცვენა
-ნუ ტირი,ყველაფერი კარგად იქნება
-დავიღალე-ავქვითინდი მის მკლავებში,თავს ვეღარ ვიკავებდი
-ნუღარ ტირი,მორჩა დღეიდან სულ შენს გვერდით ვიქნები-მეხვეოდა და თავზე მკოცნიდა
დიდხანს ვისხედით ჩახუტებულები,შემდეგ ი საძინებელში გადავინაცვლეთ და თბილად ჩავწექით საწოლში
-ახლა ხომ აღარ გცივა?-გამიღიმა და ცხვირზე მაკოცა
-ამას რატომ აკეთებ?-ცრემლები მოვიწმინდე და ვკითხე
-რას ნინა?-ვერ მმიხვდა შეკითხვას
-ასე რატომ მექცევი ან ჩემთან რატომ მოდიხარ?-მინდოდა ისგან მხოლოდ სიმართლე მომესმინა
-მჭირდები და იმიტომ,მხოლოდ შენთან შემიძლია რეალურად ვიყო ის ვინც ვარ სინამდვილეში
-რას გულისხმობ?
-იმას რომ ახლ თუ არ ავდგებით და არ წავალტ საჭმელად შიმშილით დავიხოცებით-გაეცინა,ისევ სხვა რამეზე გადაიტანა საუბარი
არაფერი ვუპასუხე,გამეცინა და მის ნებას დავყევი,სწრაფად ჩავიცვი,მაკიაჟი არც არასოდეს მიყვარდა და არც ახლა შემიწუხებია თავი,თმები გავიშალე და წავედით.პიცერიაში შევედით,ამა არ მინდოდა,თუმცა მისი ხათრით ვჭამე,ვხვდებოდი როორ გვიყურებდა იქვე მსხდომი ხალხი,ალბათ იცნობდნენ ბატონ ალექსანდრეს,ნუკასთან ქორწინების შესახებაც ეცოდინებოდათ,ისინი ხომ მდიდარი და ცნობილი ადამინები იყვნენ.
-როგორ გვიყურებენ-დავიმანჭე და თავი გვერდით გავწიე
-ნუ მიაქცევ ყურადღებას,გიყურონ და დატკბნენ შენი სილამაზით-ორივეს გაგვეცნა.










____________________________________________
ისტორია გაგრძელდება აუცილებლად,შემდგომი თავი უკვე დაწერილი მაქვს ასე რომ ველოდები თქვენს შეფასებებს.ეს ისტორია აღებულია რეალური ცხოვრებიდან,მაქსიმალურად ვეცდები ზუსტად ავღწერო სიტუაციები,პერსონაჟების სახელები და გვარები შეცვლილია. იმედი მაქვს დაგაინტერებთ.