ისევ დამაგვიანდა, როგორც ყოველთვის მეხომ მუდამ ვაგვიანებ ყველგან. ამჯერად გადავრჩი და საქმიან შეხვედრაზე ან პაემანზე არ დამგვიანებია მეგობრებთან დამაგვიანდა.
უცბად ავირბინე კორპუსის კიბეები და მეორე სართულზე ავედი, საჩქაროდ დავაკაკუნე ჩემი მეგობრის კარზე.
კარი როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზე მყოფმა ანიმ გამიღო
-სად ხარ აქამდე გავიდგი ფესვები-დაიწყო წკნავილი როგორც ყოველთვის
-გოგო ამომივარდა გული შემომიშვი მაინც-ვთქვი ბუზღუნით და მისაღებში შევედი თან სავარძელში მოვთავსდი
-ანი ყავა ყავა და ყავა-გავძახე დაქალას და იქვე მჯდომ ლაშას მივუბრუნდი
-აბა ლაშუკა როგორ ხარ?-ვუთხარი ღიმილით
-ოხ მარიამ ხოვერ გასწავლეთ შენ და ჩემს დას რომ ეს ლაშუკა აღარ დამიძახოთ-ამოიბუზღუნა როგორც ყოველთვის
-გოგო ეს რაგაცვია-ჩაერთო ლაპარაკში ანი როდესაც პალტო გავიხადე და ჩემი ელეგანტური ტანზე მომჯდარი კაბა დაინახა
-საქმიანი შეხვედრიდან მოვდივარ და ამიტომ დამაგვიანდა-ავუხსენი სიტუაცია
-შენ და შენი შეხვედრები რა-თქვა სიცილით ანიმ და უკვე გამზადებული ყავა წინ დამიდგა
კაბის ფორთხიალით დავჯექი მდივანზე და ყავა მივიყუდე
-აჰჰ-დაიკივლა ანამ და შიშისგან ყავა პირდაპირ ჩემს კაბაზე აღმოჩნდა
-ვაიმე დავიწვი-ამოვთქვი საწყლად,უცბად მოვარდა ლაშა და თან დამწვრობის საწინააღმდეგო მალამო მომიტანა. დაახლოებით ნახევარი საათი ვლანძღავდი ანის ამ ყველაფრის გამო. ჩასაცმელიც არაფერი მქონდა, ახალ სახლში გადადიან დაძმანი და ყველა ნივთი იქ აქვთ გადატანილი მხოლოდ ლაშას მაისურია დარჩენილი
-ჩვენ მაღაზიაში ჩავალთ რამე ტანსაცმელს გიყიდით მანამდე აქ იყავი-გამომძახა ლაშამ
-იცოდე დროზე მოდით-დავუბღვირე გაბრაზებულმა.
და-ძმა წავიდა და ყავა გავიკეთე თან სავარძელში ჩავჯექი, უაზროდ ვიყურებოდი აქეთ იქით როდესაც კარზე ზარის ხმა გავიგონე. ჩემი მოკლე მაისურით რომელიც მუხლს საკმაოდ აცდენილი იყო კარი გავაღე
-ამდენხანს სად ხართ-დავიბღვირე ჩემთვის როდესაც კარებში მდგარი უცხო სახე შევნიშნე, მაღალი დაკუნთული სხეულით, ყავისფერი თმით და ყავისფერი თვალებით მდგარი მამაკაცი
-ისა მე ლაშას ვეძებდი..მაგრამ-თქვა დამცინავი ღიმილით და ამათვალიერა
-ეხლა მაგ შენს პატარა ჭკუაში რეებს ფიქრობ იდიოტო, ვინ გგონია შენი თავი-ამოვთქვი გაბრაზებულმა
-ბოდიში?-ცინიკური ღიმილით მომიბრუნდა უცნობი. სწორედ ამ დროს მოვიდნენ ანი და ლაშა სახლში
-ანი მომეცი დროზე ჩემი ტანსაცმელი-ამოვთქვი გაბრაზებულმა, პარკი გამოვართვი და ოთახში შევიკეტე. მთელი ჩაცმის დროს ვლანძღავდი იმ იდიოტ უცნობს რომელმაც ამდენი გამიბედა. ეს ანიც კაი ვიღაცაა ამდენხანს რათუნდოდა ერთ ტოპს და შორტს ყიდვა,მაგრამ ამან მთელი დანადგარებიც მოაყოლა.
თმა ცხენის კუდად შევიკარი ჩემი ფეხსაცმელები ჩავიცვი და ოთახიდან გავედი
-გაიცანი უკვე?-შემომეგება მისაღებში ანი
-არა-ვუთხარი უკმეხად და ჩანთას ხელი მოვკიდე
-ეს ალექსანდრეა ეს კი მარიამია-საპატიოდ წარადგინა ლაშამ
-სასიამოვნოა-ისევ ამ საშინელი ცინიკური ღიმილით თქვა ალექსანდრემ
-ჩემთვის არაა სასიამოვნო არა-ვუთხარი გაბრაზებულმა და კარები გამოვაღე წასასვლელად
-შეხვედრამდე-ისევ ის ირონიული ხმა მომეწია უკან.
გიჟივით გამოვვარდი გარეთ ტაქსი გავაჩერე და სახლში წავედი...

პს. ახალი ისტორიით დაგიბრუნდით იმედია დაინტერესდებით თუ მოგეწონათ და გავაგრძელო კომენტარებში დამიწერეთ