ვალენტინობა ყოველთვის უაზრო დღეთ მიაჩნდა ელენეს!აუცილებელია მაინც და მაინც 14 თებერვალს აჩუქო შენ შეყვარებულს საჩუქარი?!თუ ის გაჩუქებს შენც თავი ვალდებულად უნდა ჩათვალო და რამე უყიდო საყვარელ ადამიანს...არ მოსწონს ეს სტერეოტიპი.ალბათ იფიქრებთ იმიტომ არ მოსწონს ჩვენ რიჟას 14 თებერვალი,რომ შეყვარებული აღარ ყავსო,მაგრამ წინა წელს ხომ ჯერ კიდევ სანდრო უყვარდა?

-მაშო ნუ შეგვაწუხე რა!ამბობს ქერა თმიანი გოგონა და თან ტუჩებზე წითელ ტუჩსაცხს ისვამს.

-მაინტერესესბს უბრალოდ დათამ ვინმეს უყიდა თუ არა საჩუქარი წუწუნებს გოგონა და კოპებს კრავს.

-მიდი და კითხე საუბარში ერთვება ელენე და თან თვალის ლაინერს ფრთხილად ისვამს.

-რანაირი ხარ ელენე რა,შენ ძმას არიცი ვინმე მოწონს თუ არა?

-მაშო!მშვიდი ხმით იწყებს ელენე-არ იცნობდე მაინც დათას.

-უფ,დღეს შენთან რომ დავრჩე შეიძლება?

-ა რ ა.ჩემთან დარჩენა დათას გამო გინდა ამიტომ ა რ ა.

-კარგი ხო,მაგრამ ერთი კვირაა არ მინახავს ჩემი დათუნა და მომენატრა.

-ხო მეკიდე ყოველდღე ვხედავ და ყელში მყავს უკვე.

-უი,ყვირის ანუკა და ელენეს ლაინერი ხელიდან უვარდება-ნათია შელიას სიმსივნე ქონია და ქიმიებზეა,საწყალი 6 თვეღა დარჩაო ამბობენ.

მაშო დაქალს თვალებს უბრიალებს და გვიანღა ხვდება ისიც რომ ზედმეტი ილაპარაკა უკვე.

-მე წავალ უკვე გვიან დაღვრემით ამბობს გოგონა და ჩანთას მხარზე იკიდებს.

-კარგი,დაღვრემილი ეუბნება ანუკა-ელე,არ მინდოდა შენი წყენინება ხო იცი.

-ვიცი ვიცი მობეზრებულად ეუბნება დაქალი და ქუჩაში გადის.მიუყვება ფეხით თბილისის ქუჩებს,ჯერ ისევ იგრძნობა სიცხე იმის მიუხედავად რომ საღამოს 10 საათია.გოგონას გულზე რაღაც აწვება,თავში ქიმია და სიმსივნე უტრიალებს.დედამისიც ხო სწორედ ამ წყეულმა სიმსივნემ შეიწირა.ახსოვს როგორ დაყვებოდა საავადმყოფოში,როგორ სცვიოდა დედას ნელ-ნელა თმები,როგორ მიილია ქალი,ძვლებურად სავსე სახე ჩამოუხმა,თვალები ჩუვარდა,ყოველდღე აღებინებდა.გოგონას დედა ხელებში ჩააკვდა.ეს მისთვის რთული იყო.არ ესმოდა რატომ მიატოვა და რატომ არ იბრძოლა დედამ მისთვის და დათასთვის ბოლომდე.ფიქრობდა და ისე რომ ვერც კი შეამჩნია გზიდან გადაუხვია.რაღაც ჩაბნელებული შენობის წინ იდგა.უკან გამობრუნება დააპირა როდესაც ვიღაცამ ხელი ჩაავლო და მისკენ მიიზიდა.გოგონამ იკივლა მაგრამ თვითოონაც იცოდა,რომ აქ არავინ უშველიდა.

-ჩშშშშ!უთხრა ბიჭმა და პირზე ხელი ააფარა-მე ვარ სანი

გოგონამ ამოისუნთქა და ბიჭის მკლავებიდან განთავისუფლება დააპირა.

-გამიშვი სანდრო.

-დღეს ჩვენი დღეა ხო იცი!ვალენტინობაა,სიყვარულო.გილოცავ.-ეუბნება ჩალისფერთმიანი ბიჭი და ლოყაზე ნაზად კოცნის.

-არავითარი ჩვენ არ არსებობს.მე ჩემთვის შენ შენთვის!

-მე რომ საჩუქარი გიყიდე?

-არ მინდა მადლობ.

-მე მაინც გაჩუქებ . ხელში პატარა ხისგან გამოთლილ ფიფურას უდებს და შორდება.

-კარგი,გამიშვი.

-მადლობა მაინც მითხარი.

-ოხხ,მადლობა,ეუბნება რიჟა და თმას გვერძე იწევს.

-შენ რა არაფერი მიყიდე?

-კი,ყალბ ღიმილს იკრავს სახეზე და მის თმისამაგრს ხელში უდებს.-ინებეთ ბატონო სანდრო ჩემი უძვირფასესი თმის რეზინა.

-ბიჭი სიცილს იწყებს და ახლაღა ხვდება ელენე რომ სანდრო კაიფშია.

-ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ ხარ?

-ვაუ,როგორ მიხვდი ირონიაზე გადადის ბიჭი და ტუჩებს ილოკავს.

-მაგ ფულით რასაც შენ ნარკოტიკებში,კლუბებშ და ათას სისულელეშ ხარჯავ შეგიძლია დაეხმარო ადამიანებს რომლებიც სიკვდილის პირას არიან და საშვალება არ აქვთ,რომ საზღვარგარეთ გაიარონ კონსულტაცია.

-მერე მე რა,იმუშაონ გაანძრიონ ერთი ადგილი და მათაც ექნებათ ფული.

გოგონამ ერთი აათვალიერა ამრეზად ბიჭი და უკან გამობრუნდა.

-კოსმოსიდან ჩამოვფრინდით უკვე?კითხულობს დათა და დას თვალწინ ხელს უფრიალებს

-რა მოხდა?ფიქრის საშვალებასაც არ მაძევ რა.

-ამდენს რას ფიქრობ სულ დებილივით რო დადიხარ.

-დღეს ბაკურიანში არ მიდიდხარ?ეკითხება ძმა და თან ტელევიზორის პულტს აწვალებს.

-კი,პატარა საქმეები მაქვს იქ და ჩამოვალ მალე.

-კიბატონო

გოგონა ძასთნ საუბარს ასრულებს,ზემოთ ადის ჩემოდანს ალაგებს და მანქანაში ტვირთავს.

შუა გზაში მანქანა ჩერდება და ახლა ელენეს ფიქრობს თუ რა უშველოს ამ ჩაფუშულ ბორბალს.

-დახმარება ხომ არ გჭრდებათ?მანქანიდან გადმოდის ნაცნობი სილუეტი და გოგონასკენ ღიმილით მიიწევს.

რიჟა თვალებს მობეზრებულად ატრიალებს.

-თავს რატო არ მანებებ?მითვალთვალებ?

-არა უბრალოდ დამთხვევაა.

-ხო აბა რა,გაღიზიანებული უგდებს სიტყვას სანდროს და თმას მაღლა იწევს.

ბოლოსდაბოლოს ბიჭ ითანხმებს რომ ელენე დაემგზავროს ბაკურიანამდე და მანქანა სახელოსნოშ დატოვონ.

-როგორ თუ ერთი ოთახის მეტი არ გაქვს?ისედაც გაბრაზებული უფრო ღიზიანდება და ტელეფონს მაგიდაზე აგდებს.

-ქალბატონო დღეს 14 თებერვალია და ყველამ წინასწარ დაჯავშნა ადგილები.

-მე არსად წავალ ღამის 11 საათზე უყურე როგორ წვიმს,მოგვეცით გასაღები თუ შეიძლება ამბობს სანდრო და ჩემოდნები მეორე სართულზე ააქვს.

-აარჩიე მხარე ეუბნება გაღიზიანებული გოგონა და კულულებს იმშრალებს.

-მარცხენაა.რათქმაუნდა ელენეს ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ ცაცია მარცხენას აირჩვდა.

-ეს ბალიშები ჩვენი გამყოფია,შენ მარცხნივ დარჩები მე მარჯვნივ არ ვარღვევთ არცერთი წესებს!

გოგონა ბალიშზე თავს დებს და ნაცნობი სუნამოს შეგრძნებისას ცხვირის ნესტოები ეწვის.ამ დროს ერთს მაგრად დაიქუხებს და გოგონა ბიჭს ისე ჩაეკვრება,რომ მათი დაშორება ალბათ ახლა არავის შეუძლია.

-ვიცოდი რო გენატრებოდი,ახლაც იმიტომ არ მშორდები,რომ ჩემთან ჩახუტებულს გინდა დაიძნო.

ამის გაგონებისას რიჟა თავს მაღლა წევს და თავის მხარეს ბრუნდება.თავს საბნის ქვეშ ყოფს და ბალიშს ეკვრის.

-კარგი ხო,გეხუმრე ვიცი როგორც გეშინია ჭექა-ქუხილის.

-მაგარი ხარ!

-ელენე

-სანდრო

-ისევ გიყვარვარ?

-არა

-ხო აბა რა დაგიჯერე.

-რატომ უნდა მიყვარდეს ის ადამიანი ვინც იმის ღირსად არ ჩამთალა,რომ ეთქვა დავშორდითო.

-მერავიცი,ეგ შენს თავს კითხე.

-დიდი ხანია რაც ის გოგო მოგწონს?

-არავინ მომწონს

-აბა იყო რო ჩაგიწვა ისე?

-საქმე მოითხოვდა.

-რა საქმე?

-ამაში ვერ ჩაგრევ,საშიშა ეს ყველაფერი ჩემო პატარავ.მეტს ვერაფერს გეტყვი ჯერ.გამიგე.

-ჩემი ნდობა უნდა ისწავლო სანდრო,უფროსწორად უნდა გესწავლა.ახლა უკვე გვიანია.შენ შენს გზაზე წახვედი მე ჩემსაზე.მეეჭვება ჩვენი გზები კიდევ გადაიკვეთოს.თვალებს მაგრად ხუჭავს რომ ცრემლები არ წამოუვიდეს და ბალიშს მთელი ძალით ეკვრის.

-ელენიკოოოოო,მთელ ხმაზე ყვირის სახლშ შესული მაშო და კურტკას იხდის.

-რა გაყვირებს ქაჯან!გამოეხმაურა დათა და ცალყბად გაუღიმა

-ბატონო იხვო თქვენთვის არ მცალია ჩემ დაქალთან მოვედი.

-ქაჯან ეს როგორ გამოგრჩა შენი დაქალი ბაკურიანშა საქმეებზე.

-არააააა!ყვირის მაშო და თავს დაბლა ხრის.

-მოდი რახან გამაღვიძე მელაპარაკე ცოტა გამართე.

ამ დროს დათას ტელეფონი აწკრიალდა რომელის მაშოს გვერდით იდო.გოგონამაც არ დააყოვნა და ეკრანს შეხედა რაღაც ჩაწყდა გულშ როდესაც ეკრანზე სიყვარული ამოიკითხა,მაგრამ მაშო რის მაშოა ეს რო შეემჩნია,ტელეფონს ხელი დასტაცა და გაიქცა.

-შენი სიყვარული გირეკავს დათოოოო,ავიღო?

-მოდი აქქქქ,იღრიალა ერთი ბიჭმა და გოგოს გაეკიდა

გოგონა დიდ სახლში დარბოდა ბოლოს კი ერთ ოთახში შევარდა და სანამ კარს დაკეტავდა დათამაც დაიჭირა.

-გისმენთ?უპასუხა გოგონამ ტელეფონს და როდესაც ბიჭს ხმა გაიგო ტელეფონში სიცილით მოკვდა.

-რა გაცინებს გოგო,შეუბღვირა დათამ და ტელეფონი წაართვა.

-ვაიმე დათუჩა გეი ხარ?სიცილსგან ცუდად იყო მაშო,

-ენაა გოგო!

-ნეტა ეს ენა გოგო რო არ არსებობდეს რას მეტყოდი.

-წადი ფსიქიატრიულშ რა,ლუკამ იმაიმუნა ეტყობა და შეცვალა ვინმეს ნომერზე სახელი.

-კაი ვსო,რახან ჩემი დაქალი არ არის აქ შენთან რა მინდა წავედი სახლშც მეყოფა მოხუცებული ხალხი.

-სახლშიც მეყოფა მოხუცებული ხალხი!გამოაჯავრა დათამ და დაეჯღანა.

-დათაააა!!!კარები არ იღება.

-ჯანდაბა,ამ ოთახის კარები გარედან იღება,გაუჭებულია.

-ხო აბა რა დაგიჯერე ჩემო შემოტყება გინდოდა ხო აქ რომ სიყვარულში გამომტყდომოდი.

-ჯერესერთი პირველი შენ შემოვარდი აქ და შენი ბრალია ჩაკეტილები,რომ ვართ.მეორეც შენ მოგწონვარ მე კი არა პატარა,ეუბნება ბიჭ და თვალს მაცდურად უკრავს.მაშო ხვდება,რომ წინ გრძელი და საკმაოდ დამღლელი ღამე ელის.