გოგონა ქუჩის ბოლოდან(თავი 9)
_აუუ რა სილამაზეა_წარმოვთქვი აღფრთოვანებულმა და ირგვლივ მიმოვიხედე, ყველაფერი სამოთხეს გავდა ასეთი სილამაზე ჩემს ცხოვრებაში არ მინახია, იფიქრებთ ალბათ ტყეში რა ნახა ლამაზოო მაგრამ, ის ბუნება ხაოთო დაფარული ქვები და ხებიი ირგვლივ ჩიტების გალობა ციყვსაც კი შენიშნავდა ხიდან ხეზე, რომ დარბოდა ლამაზი მინდვრის ყვავილები ჩანჩქერის ხმა და მზის შუქი რომელიც ულამაზეს კოტრაქტს ქმნიდა მისი არეკლილი სხივები თითქოს მარგალიტებით იყო მოფენილი ირგვლივ ცვარზე, ყველაფერი ულამაზესი იყოო, ამ სილამაზით ისე გავერთე, რომ ვერც კი მივხვდი როგორ ჩამოვრჩი ბავშვებს და როგორ დავიკარგეე, უცებ პანიკაში ჩავარდი და გავიქეცი მაგრამ, მივხვდი რომ ამით უფრო გმათ შევდიოდი და ტირილი ამივარდა _ეხლა რა ვქნა??ვაიმეე დავიკარგე...საინდა გავიდეს??იქნებ ვიკივლოო გაიგონონ_ხმამაღლა ვფიქობდი,შემდეგ კივილი მოვრთე და ბავშვების სახელებს ვიძახდი მაგრამ ექო პირიქით ჩემს ხმას მიბრუნება,ძალიან შეშინებული ვიყავი და ხის ქვეშ ჩავცურდი ხელები მუხლებზე შემოვიწყვე და თავი დავღუნე, _ეხლა რა მეშველება??მგელებმა რომ შემჭამონ??_ვფიქრიბდი და თან ვსლიკუნებდი, უცებ ფაჩუნის ხმა გავიგე და თავი ამოვწურე შეშინებულმა აქეთ_იქით გაფაციცებით თვალებს, _რომელი ხარ?_იქვე ჯოხს დავტაცე ხელი და მოვიწინე _ეი ეი მე ვარ დამშვიდი_მომესმა გუკას ხმას და გიჟივით მივვარდი და ჩავეხუტე _ვაიმე როგორ შემეშინდა მეგონა მგლები შემჭამდა_ვტიროდი და უფრო და უფრო ვეხუტებოდი _ნუ გეშინია შენთან ვარ_თმაზე მისვამდა ერთ ხელს მეორეს კი ზურგზე, ცოტა დიდხანს მომიწია ჩახუტება მაგრამ, რომ გავაცნობიერე რაც მოხდა დენდარტმულივით მოვშორდი _აქ საიდან გაჩნდი??ვკიოდი მაგრამ არავის გესმოდა ჩემი_ამოვიქოთქოთე მე _მივხდი, რომ ჩამოგვჩი და შენს საძებნად წამოვედი ბავშვებისთვის არაფერი მითქვია_თქვა და ქვაზე ჩამოჯდა _ძალიან კაი ეხლა უკვე აქედან გავალ_სიხარულით შემოვკარი ტაში _ვერ გახვალთ_მითხრა მან და სახეზე ღიმილი შემახმა _რას ქვია ვერ გავალთ??_ვკითხე და ჭარბი ავწიე თან დინჯი შემოვირტყი _ჰო ვერ გავალთ გზა არ ვიცი_თვალებში შემომხედა მან, ცოტა კი დავიბენი მაგრამ თან ნერვებმა მიმტყუნა და ვიკივლე _შენ ალაოდ ჰომ არ ხარ რას ქვია ვერ გავალთ, როგორ მოხვედი ისე წავალთ და გავაფრთხილე გზას _არ ვიცითქო ჰომ გითხარი და ნუ ღრიალებდა მგლები გაიგონევებ_არც მან დამაკლო ღრილაი, მგლის გამოფენაზე უცებ მივეტუზე შეშინებულმა _მართლა არიან მგლები??_ვკითხე შიშით _ჰო არიან არიან და ჩუმად_მითხრა და მიმიხუტა _მომშორდი იდიოტო_ხელი ვკარი და მიწაზე დავჯექი _ეხლა რა ვქნათ??მალე დაღამდება_ვკითხე გუკას _რას ვიზამთ გზა განვაგრძეთ იქნებ გავახწიოთ_თქვა და ფეხზე წამოდგა მე ანალოგიურად მოვიქეცი და უკან გავეკიდე,სიარულში და ჭინჭყლაობაში ისე შემოვვაღამდა ვერც გავიგეთ, უცებ მგლის ყმუილი გავიგე და გუკას ავეკარი შეშინებულმა თან ვკანკალებდი მანაც ხელები მომხვია და ჩუმათელეთში გავაგრძელეთ გზა, უცებ მთის წვერზე პატარა ქოხი დავლანდე და გახარებულმა შევძახე _ვაიმეე ნახე გუკა იქ ქოხის მივიდეთ იქნებ ვინმე იყოს _ჰოო წამოდი_ხელი ჩამავლო და მთიის წვეროსკენ წავედით, იქ რომ ავედით ქორხში არავინ იყოო, სამაგირთო პლედი ვნახეთ და შემოვიხვიე _წავალ იქნებ შეშა ვნახო და ბუხარი დავანთ_მითხრა გუკამ და შეტრიალდა ამ დროს ისევ გაისმა მგლის ხმა და უცებ ავეკარი გუკას _არ წახვიდე რაა მეშინია_აცერემლებული თვალები შევანათე გუკას _ნუ გეშინია მალე მოვალ_შუვზე მაკოცა და გავიდა, მე კი ადგილზე დავრჩი გაშეშებული, ნაკოცნი ადგილი მიხურდაა და ტანში სასიამოვნო იმპულსები იგზავნებოდა, მალევე დაბრუნდა გუკა, ბუხარი ანნთო და გვერდით მომიჯდა მეც პლედი გავნაწულდეთ და მივეზიტე, ისე მესიამოვნა მისი სითბო და მისი ხელები, რომ ჩამთვლიმა, ღამე ვიგრძენი როგორ მეფერებოდა გუკა თმებზე მერე შუბლზე და ლოყაზე მაკოცაა, და ჩუმად მეჩურჩულებოდა, მე თვალები ნელა გავახილე და მის შავ თვალებს გავისწორე, ის მიყურებდა და თვალს არ მაშორებდა მერე ნელა დაიხარა ტუჩებისკენ უცებ შეჩერდა და ამომხედა მე თანხმობის ნიშნათ თვალები დავხუჭე და ბაგები ოდნავ გავაღე ამაზე ჩახუტების ხმა გავიგე და ჩემს ბაგეებზე რბილი ტუჩების შეხება, ნელა მკიკოცნიადა ჯერ ერთ და მერე მოერევა ტუჩებს, ხელებს კი ნელა დაასრულებდა ჩემს ზურგზე და ყელზე ისეთი სასიამოვნო იყოო კვნესა კი ამომხდქ, ამაზე უფრო გაშმაგებით დაეტაკა ჩემს ტუჩებს და იქვე ხის ლოგინზე გადამწვინმკოცნიდა და მეფერებოდა, შემდეგ მაიკის ქვეშ შემიცურა ხელი და მუცელზე დამიწყო ფერება, ტუჩებმა კი ყელისკენ ჩაიცოცნენ, ისე მსიამოვნებდა მისი ხელების შეხება რომ გატრუნული ვიწექი და მის თმებში დავასრიალებდი თითებს მაგრამ უცებ შეჩერდა _არ შემიძლია_ლოგინზე ჩამოჯდა და თავზე შემიწყო ხელები, უცებ მეც გამოვფხიზლდი და მივხდი თუ როგორ შეცდომას ვუშვებდი და პლედი ავიკარი და ლოყები გამიწითლდა _შენი ბრალი არა ბოდიში მე დაგთახმდი_თავი ჩავღუნე და ისე ამოვილუღლუღე _არა მიკა მე არ უნდა მიმეცა ჩემი თავისთვის ამდენის უფლება_ამომხედა და ისევ დაღუნა თავი _არა გუკა შენ რა შუაში ხარ მე რომ არ აგყოლოდი ასე არ მოვიქცეოდი, თან არაფერი მომხდარა_მისი დამშვიდება დავიწყე მე რადგან მივხდი, რომ ის უფრო ნერვიულობდა, თმებზე ხელს ვისმევდი, მერე თავი ნელა აწია და შემომხედა დიდ ხანს მიყურა თვალებში მერე ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და შუბლზე მაკოცა ნელა _შუბლზე დებულება კოცნიან_სიცილით ვუთხარი მე _არა შუბლზე იმათ კოცნიან ვინც ძან უყვართ_ცალყბად გაიცინა მან, ამაზე დავიბენი _ანუ??_ვკითხე ნელა _ანუ უკვე ძილის დროა პატარა ქალბატონო_სიცილით მითხრა და საწოლზე გადაწვა ჩემთან ერთად, მის მკლავებში ვიყავი მოქცეული და მის სიტყვებზე ვფიქრობდი და ტანში რაღაც სასიამოვნოდ მივლიდა"ანუ რა უნდოდა იმით რომ ეთქვა?" ვკითხე ჩემს მეორე "მეს"მაგრამ მანდამიანც ეხლა იყო ჩუმად, ამ დროს გუკას ჩუმი სუნთქვა მეფქვეოდა ყელზე და უფროდაუფრო ვითიქშებოდი და მორფეოსის სამყაროსკენ მივდიოდი, მეორე დღეს ჩიტების ჭიკჭიკმა გამაღვიძა და თვალები რომ გავახილე ირგვლივ მიმოვიხედე და გუშინდელი ღამე გამახსენდა და ტანში სასიამოვნოდ დამიარა,გუკასკენ მივტრიალდი და ისე ბავშვივით ეძინა ჩუმად სუნთქავდა და მისი ამოსუნთქვით ჰაერი სახეზე მეფქვეოდა, ნელა დავუსვი ხელი წვერიანი ლოყაზე და ტანში ჟრუანტელმა დამიარა,ვეფერებოდი რომ უცებ შავ ირისებს გადავაწყდი და სირცხვილით ლოყები ამიწითლდა_ბოდიში ვერ შევამჩნიე როდის გაიღვიძე_დიდი ხანია მღვიძავს მაგრამ შენი ქმედება მაინტერესებდა_ეს რომ მითხრა უფრო გავწითლდი და პლედი დავიფხე თავზე ამაზე კი გუკას სიცილი გაისმა ოთახში_კაი ავდგეთ სახლში ალბათ გველოდებიან და ნერვიულობენ_ვაიმე სულ დამავიწყდა სახლი ჰო ჰო მალე წავიდეთ, მოვემზადეთ და გზას გავუყევით და სხვათაშორის ძალიან მალე მივედით სახლში, ცოტა კი დავეჭვდი ჰომ არ იცოდა გძათქო მაგრამ რატო არ წამომიყვანადაა უცებ მოვიშორე ეს აზრები და სახლში შევედით, ბავშვებმა კივილით შემომეგება, ყველა ნერვიულობდა თუმრე და შეშინებულები იყო გოგოებს თვალები სულ დაწითლებული ქონდათ, გული დამეწვა მათ შემხედვარე უცებ მივედი გოგოებთან და ჩავკოცნე,იმდენად დაგლილო ვიყავი ემოციებისგან,რომ ოთახში ავედი და საწოლზე მივწექი, თავში კი მაშინვე ჩემი შავთვალება ამომიტივტივდა, ვფიქრობდი მის ქცევებზე და საუბარზე მაგრამ ვერაფერს ვხდებოდი და ეს უარესად მიშლიდა ნერვებს, ბოლოს გადავწყვიტე ამაზე აღარ მეფიქრა და დინებას მივიყოლოდი, ამ ფიქრებში დამეძინა, როცა გავიღვიძე საღამო იყო უკვე, მაშინვე ავდექი ჟაკეტი მოვიცვი და ბავშვებთან ჩავედი _აბა რას ვშვებით??_ვიკიკთე მხიარულად და თვალი შავთვალებასკენ გამექცა _რავი აბა გარეთ გვინდა გასვლა ბავშვები იკრიბებოან_მითხრა სანდრომ _ჰოდა ძალიან კაიი გავიდეთ_შემოვკარი სიცილით ტაში _აუუ მშიაა_თქვა ლუკამ და დანარჩენებიც აყვა _კაით მოდი გოგოებმა საჭმელი გაამოზადონ და მერე, გავიდეთ_თქვა ცოტნემ _ძალიან კაი აზრია_დააყოლა ლუკამ _აბა ჰე გოგოები მალე გაამზადეთ აბა_სიცილით შეგვყარა სამზარეულოში დათომ, გოგოებმაც ცოტა ვიჭორავეთ გუშინდელი ამბები მოვუყევი ყველა შოკში იყოო _იქნებ უყვარხარ??_მკითხრა ლიკამ _არამგონია მაშინ ისე რატო მექცევა ჰოლმე??_მოვიწყინე მე _იქნებ სიყვარულს მასე გამაოხატავს_მხარეზე ხელი დამადო ტასომ _აუუ რავი რა გოგოებო_მაინც მოწყენილი ვიყავი მე _კაით ეხლა ბიჭები მოდიან, შენ კი გაიღიმე და დაელოდე როგორ განვითარდება მოვლენები_მითხრა რიტამაც და ამ დროს ბიჭებიც შემოლაგდენ _აბა რა ქენით?_გვიკთხა გიომ და რიტას აეკრო ზურგით, ამაზე თბილად გამეღიმა, მალევე გავშალეთ სუფრა და ვისადილეთ, შემდეგ გავემზადეთ და გარეთ გავედით ბავშვებთან, კოცონი დავანთეთ და ირგვლივ შემოვუსხედით და სასაცილო ისტორიებს ვყვებოდით, ერთი ბიჭი თვალს არ მაშორებდა და ამით ცოტა დისკომფორტს ვგძნობდი, ბოლოს ნერვები მომეშალა და ვუთხარი _რამე მაიცხია??_დაბნეულად ამათვალიერა _არა_" შენ კარგათ თუ ხარ" სახით შემომხედა _აბა რას მომშტერებიხარ_ცოტა ხმა მაგალი ტონით ვუთხარი _არაფერი უბრალოდ მომეწონე რა არ შეიძლება.?_გამომხედა და ირონიულად გამიღიმა _არა არ შეიძლება_სწერვულად გავიღიმე მეც, ამ დროს შევნიშნე რომ გუკა გაბრაზებული გვიყურევდა, თვალებიდან ნაპერწკლებს ყიდვა უცებ ადგა და გვერძე გავიდა,უკან მალე დაბრუნდა და გვერდი დამიჯდა სუნზე კი მივხვდი, რომ სიგარეტი მოეწონა _აუუ რამე ვითამაშოთ რა_შემოგვთავაზა ერთმა გოგო რომელსაც ანი თუ ანუკი ერთქვა ზუსტად არ მახსოვს _კაი აზრია_დავეთანხმეთ ჩვენც _მაგრამ რა ვითამაშოთ??_ვიკითხე მე _აუუ მოდი პოეზიის საღამო გავაკეთოთ ზოგმა იმღეროს ზოგმა ლექსი თვაქვს_აზრი გამოთქვა ერთ ერთმა გოგომ _კაი აზრიაა...პირველი ვინ იქნება??_იკითქვა ლიკამ _მეე_წამოვიყვირე მე _კაიი აბა გისმენთ _"მე არა ერთი მინახავს ბავში, პატარა, როგორც ოქროს წიწილი, ეტლში, სალონში, აკვანში, ბაღში გაისმის მათი ზარის სიცილი. მაგრამ კონტრასტი არის ამ ბედის, გულცივი, მკაცრი და გამყიდველი. მშიერი სახით კაფეში შედის ბავშების გუნდი შიშველ-ტიტველი. მათი თვალები აღარ იცინის, ხედვაში ხანჯლის არის ციება. არ ეპატიოს - კვნესენ ისინი - ქვეყანას ჩვენზე შურისძიება. მათ ნატყვიარი აკრავთ წარბებზე, გული სავსე აქვთ შხამის წვეთებით, ამ დროს მოლხენით არის დარბაზი, ორკესტრი გრგვინავს თავგამეტებით."_ლექსის წაკითხვა დავამთავრე და ამბლოდისმენტებიც დავიმსახურე, მაგრამ ცოტა დავნახვლიანდი ჩემი წარსული გამახსენდა მაგრამ მალევე გამოვიდეთ ეს ხასიათი არ მინდოდა ბავშვებს შეემჩნიათ _კარგად ხარ??_მკითხა გუკამ _კი მადლობა_ვუთხრა მეც _ახლა ჩემი ჯერია_თქვა ლუკამ_"ყვავილები არ ჰყვავიან აღელვებულ ზღვაში, ისმის მარტო ზღვის სიმღერა და ტალღების ტაში. უდაბნოში არ იზრდება მიმოზები წყნარი, სიცხე დგას და ცხელ ქვიშაში ღმუის მძაფრი ქარი. სადაც სუფევს დემონების ძალა ერთადერთი, იცოდე, რომ იქ არასდროს არ არსებობს ღმერთი. ზღვას, უდაბნოს და დემონებს ჩემი ბედისწერა შეჩვევია და სიმღერა მხოლოდ მათთან მჯერა."_დამთავრა თუ არა მაშინვე ტაში დავუმატოთ _ეხლა მოდი ვიმღეროთ_სიცილით თქვა დათომ და "მეგობრებთან ერთად" დაიწყო მაღალ ხმაზე მალე ბავშვებიც ავყევით და ყველა ერთად მღეროდით მერე კიდე რამოდენიმე სახალისო სიმღერა ვიმღერეთ _ეხლა გუკა შენ მოყევი რა ლექსიი_თხოვა სანდრომ _აუ კაი რა სანდრო _აუუ მიდი რა ძმურად_აყვა ცოტნე _ოჰ თქვენი_სიცილით თქვა და ჩახველა_"ზღვაში გადვისვრი ბედითი ბადეს, რომ ოქროს თევზი მოჰყვეს ცბიერი. მისი დანახვა მრავალჯერ სცადეს, მე კი ნამდვილად ვარ ბედნიერი. ზღვაში ჩავაგდებ საოცარ ანკესს, აჰა, სირენას ამოჰყვა გული, იგი მომასმენს მშვენიერ ჰანგებს და მე ნამდვილად ვარ მოხიბლული. დღე გაჟღენთილა ქროლვით მზიანით, სადღაც, სხვა მხარეს გადანატანი, ზღვა ღელავს ისევ ხალისიანი, დღე ელავს, როგორც ცეცხლის მადანი. მისცურავს გემი, ტრიალებს ზვირთი, ჩვენ გავაყოლეთ ხომალდებს კვალი, იქ პოეზიის ფრიალებს დროშა და დროშებს შურით გასცქერის თვალი."_ისეთი გრძნობით ყვებოდა და ისეთი ბოხი ბარიტონოთ, რომ მისი ხმა იავნანასავკთ ჩემასმოდა ტანში კი ჟრუანტელი მივლიდა _აუუ გუკაა ერთი დაგვიკარი რაა გთქოვ_შეეხვეწწა ერთი გოგო _ეხლა არა ნათია _შენ რა უკრავ?_ვკითხე მე _ადრე ვუკრავდი_მითხრა მან _ეხლაც რომ დაუკრას შეიძლება??_ვიკითხე მორცხვათ და თავი დავღუნე _ძალიამ გინდა?? _ძალიამ _მაშ კაიი_გამიღიმა ისე ლამაზად კინაღამ დავდნი_ გიოო გიტარა მათხოვე რა _კიი ეხლავე_გიტარა მიაწოდა და დაიწყო ჩემი საყვარელი სიმღერის დაკვრა "დედამიწის ფერია" თან თვალებს არ მაშორებდა და ისე მღეროდა, გული ისე მიცემდა მეგონა ყველას ესმოდა ჩემი გულის ხმა, მისი საამო ხმის მოსმენა ისეთი სასიამოვნო იყო ჩემთვის რომ მინდოდა არასდროს დასრულებულიყო, ვუსმენდი და ვხდებოდი, რომ მიყვარდა, უზომოდ ვიყავი მასზე შეყვარებული, მის თვალებზე მის ხმაზე, მის ყველა მოქმედებაზე და სიტყვებზე, მე ყველაფერი მიყვარდა უკვე მისი, გაგიჟებით შემიყვარდა გუკა გადრანი... პ.ს ვიცი ძალიან ცუდი გოგო ვარ, რომ ამდენი ხანი გალოდინწთ ((( მე თვქინოაც ვერ ვიტან როცა რაღაცის მითქვამს დავიწყებ და მალოდინებ, ეხლა კი მე თვითონ გავაკეთე ეს, ბოდიში და აწი ვეცდები აღარ დავაგვიანო....მიყვარხართ ყველა |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
