გადავწყვიტე თამარის და თორნიკეს ისტორია სრულად დამედო, სხვა წყვილების ისტორიებსაც სრულად დავდებ ,შევეცდები შევასწორო რადგან ზოგიერთ მატგანში შეცომები მაქვს თავად შინაარსში. იმედია ისიამოვნებთ ორი ექიმის სიყვარულის ისტორიით ...მიყვარხართ და ვეცდები მალე დაგიბრუნდეთ




კლინიკის დერეფანში მაღალი შავგვრემანი ყმაწვილი გამოჩნდა. მოაბიჯებს ამაყად, მხრებში გამართული,დინჯი ნაბიჯებით . ყველა გაუცნობიერებლად უცქერს,იმდენად იზიდავს ხალხის ყურადღებას ვერავინ წყვეტს თვალს. ყველას აინტერესებს ვინ არის და სად მიდის. ერთის გარდა, ქალბატონი თამარი პაციენტის ანალიზებს ამოწმებს, სწრაფად მიდის დერეფანში და სულ არ ადარებს ირგვლივ რა ხდება ,ერთადერთი მიზანი დაშავებულის გამოჯანმრთელებაა მისთვის.
ყველა ხედავდ რომ ბიჭისკენ ისეთი სისწრაფით მიჰქრის აუცილებლად შეეჯახება, არავინ აფრთხილებს და განგებ აგდებს ამ ყმაწვილის ძლიერ მკლავებში მოხდენილ ექიმს. ბიჭი ჯიქურ უცქერს ქალს,იცის რომ გვერდით უნდა გაიწიოს ,მაგრამ გზიდან არ უხვევს. წამით შედგება შეჯახებამდე და ცხვირით მიეწებება კიდეც გოგონა. ცხვირზე სათვალე აქვს დაკოსილი და როგორც კი თავს მაღლა ასწევს სულაც აღარ ჩანს დაბნეული პატარა ბავშვი . დაახლოებით 25-26 წლის ახალგაზრდა ქალია. მხრებში სწორდება და უკან დგამს ერთ ნაბიჯს . ანალიზებს კი ხელში კარგად იჭერს და ბიჭს მზერას უსწორებს
-უკაცრავად-მხოლოდ ერთი სიტყვით შემოიფარგლა და გვერდით გადაუხვია . კლინიკის მფლობელთან მიდის უნდა შეუთანხმდეს ოპერაციაზე და ისაუბროს პაციენტის მდგომარეობაზე. საქმე საკმაოდ რთულადაა ... კარზე აკაკუნებს და მალევე შედის
-გამარჯობა ქალბატონო მარიამ ...
-გაგიმარჯოს თამრო ,შემოდი დაჯექი
-ქალბატონო მარიამ პაციენტის ანალიზები მოვიტანე. ყველაფერი მზად არის ოპერაციისთვის და დროა მოემზადოთ
-დღეს შენ ჩაატარებ ოპერაციას...მე დაკავებული ვარ
-კარგით..მაშინ დაგტოვებთ-სწრაფად წამოდგა ისევ აიღო თავისი ფურცლები და კარისკენ შებრუნდა. იქ კი ისევ ის ბიჭი იდგა,იგივე გამომეტყველებით და მზერით. გვერდი აუარა და გავიდა.კი გაუკვირდა დაუკაკუნებლად როგორ შეიძლებოდა შესვლაო,მაგრამ ერთ წამზე მეტი არ დაუთმო ბიჭზე ფიქრს. საკმაოდ რთული ოპერაცია ელოდა წინ.
ბოლოჯერ ითათბირა სხვა ექიმებთან რომლებიც იღებდნენ ოპერაციაში მონაწილეობას და მზადება დაიწყო . ყოველ ჯერზე ღელავს.უკვე რამდენიმე წელია დამოუკიდებლად ატარებს ოპერაციებს ,მაგრამ მაინც ვერ რწმუნდება საკუთარ შესაძლებლობებში. მარიამი მისი მასწავლებელი იყო,ყველაფერი რაც იცის მისგან ისწავლა და ბედნიერია ისევ რომ უწევს მასთან ურთიერთობა. მისთვის სათაყვანებელი ქალია ამრიამ ყიფიანი,ყველა მისი თვისებით და ნიჭით. ბევრი სმენია მასზე მაგრამ არასდროს უსაუბრია, ზედმეტად დინჯი და მშვიდია. ზოგჯერ მკაცრიც ,ვერ იტანს უწესრიგობას და არეულობას. ექთნებისგან და პერსონალისგან ბევრს ითხოვს ,განსაკუთრებით მას შემდეგ რაც ქირურგიული განყოფილების უფროსი გახდა.
რამდენიმე საათიანი დამღლელი ოპერაციის შემდეგ ,როცა ყველაფერი კარგად დასრულდა ჭრილობა გასაკერად თანაშემწეს დაუტოვა და დაქანცული გამოვიდა საოპერაციოდან. პირბადე და მოსაცმელი მოიშორა და კაბინეტისკენ წავიდა. როგორც კი სევიდა ოთახში დივანზე დაეცა და ღრმად ამოისუნთქა . ცოტა ხნით იწვა გათიშული,შემდეგ კარზე დაუკაკუნეს და უცებ წამოდგა,გაუკვირდა მარიამის იქ დანახვა
-როგორ ჩაიარა?
-კარგად ...
-იმის სათქმელად მოვედი რომ ხვალიდან პრაქტიკანტი გეყოლება... შენ უნდა ასწავლო ყველაფერი, სულ შენს გვერდით უნდა იყოს .შენი იმედი მაქვს
-ჯერ ხომ არ უნდა მიგვეღო სტუდენტები?
-ის პირადად ჩემი ნდობით სარგებლობს... -ჩაიცინა და წავიდა.
არ უყვარდა მოსწავლეების აყვანა. საქმე რთულდებოდა ,ყველაფერი უნდა აეხსნა და ისე ეკეთებინა.მას კი ლაპარაკი არ უყვარს,ზოგჯერ როცა ზალიან გადაღლილია ფიცხი ხდება და ზედმეტად მომთხოვნი. ამიტომ დიდი სიყვარულით არ გამოირჩევა სტუდენტებში. ყველაფერთან ერთად ლექტორიც არის და იქ უკვე სატანად იცნობენ. ძალიან ბევრი სტუდენტი იწრება მის გამოცდებზე და პრაქტიკებამდე მინიმუმუ აღწევს. მასთან მოხვედრა ხომ საერთოდ საოცრებაა. ვერ ვიტყვი რომ არ მოსწონთ, ყველა პატივისცემით ეპყრობა ,მისი რიდი აქვთ და ემორჩილებიან უსიტყვოდ.
არ უყვარს ისეთი ვინმის აყვანა ვისაც არ იცნობს,ვისი ცოდნაც არ იცის ,ვინც არ შეუმოწმებია ,მაგრამ მარიამმა რადგან მიუყვანა უარს ვერ ეტყოდა. რადგან თამარს მიანდო ეს საქმე ,იმედს ვერ გაუცრუებს.
სახლში არც წასულა, რამდენიმე ოპერაცია ჰქონდა დაგეგმილი. უკვე შუაღამე იყო რომ დაასრულა,მოსასვენებელ ოთახში შევიდა და რამდენიმე საათი დაიძინა. მიჩვეულია ამ განრიგს .ექიმებს პირადი ცხოვრება რომ არ აქვთ დიდი ხნის წინ გაიაზრა და შეეგუა ამ ფაქტს. დედა ეუბნება ისევ მანდ თუ სემოგიგდებენ ვინმე ბიჭს თორე გაუთხოვარი დარჩებიო. ზოგჯერ რწმუნდება დედის სიტყვებში. ვეღარს მეგობრებისთვის იცლის, ვეღარც საკუთარი თავისთვის...
თვალებში მზის სხივი ეჭყიტებოდა და ძლივს დააშორა ერთმანეთს ქუთუთოები. ლამის კივილი დაიწყო როცა გვერდით მჯდომი შავთვალა უცნობი დაინახა თეთრ ხალათში გამოწყობილი,თავზე ედგა და უემოციო ,ცივი სახით დასცქეროდა. უცებ წამოდგა და მასინვე მიიღო ისეთი გამომეტყველება თითქოს არაფერი მოხმდარა
-თქვენ ხართ ჩემი მოსწავლე?
-თქვენ სულ ასე ძილში ატარებთ მორიგეობას?- მისი ხმა პირველად გაიგო, შეიძლება ჯერ კიდევ ეძინა და იმიტომ მაგრამ აშკარად გულისცემა აუჩქარა მისმა ხავერდოვანმა ბარიტონმა.
-დღეიდან მხოლოდ მედიცინასთან დაკავშირებული კითხვებით მომმართავთ ! თქვენი სახელი?
-თორნიკე ... თორნიკე ახვლედიანი - ჩაიცინა და ახლადგაღვიძებულ ქალს დაჟინებული მზერა მიაპყრო
-შეგიძლიათ დერეფანში დამელოდოთ.მიმღებში ჩაბრძანდით და ჩემი დღის გეგმა მომიტანეთ ოპერაციების განრიგი იქნება...იმედია შეძლებთ- ფაქტობრივად კინწისკვრით გააგდო. ბიჭმა კბილების ღრჭიალით დატოვა კაბინეტი. თამარმა ღრმად ამოისუნთქა და სახეზე ჩამოისვა ხელები- ესაა მოსწავლე? რამდენი წლისაა 30?
სააბაზანოში შევიდა,სახეზე წყალი შეისხა. თმა დაივარცხნა. გამოიცვალა და კაბინეტში გავიდა. მაგიდასთან დაჯდა და დაელოდა.ბიჭმა კარი შემოაღო და შემოაჭრა
-მოკლედ თორნიკე რამდენიმე წესის გაცნობა მოგიწევს
-წესის? გისმენ აბა
-პირველ რიგში თქვენობით უნდა მომმართო მე შენი კურსელი არ ვარ არც ბავსვობის მეგობარი. მეორე კაბინეტში შემოსვლამდე უნდა დააკაკუნო და მესამე რომ დაგავალებ დროულად უნდა მოახერხო საქმის შესრულება ,ვინაიდან უნდა გასწავლო მხოლოდ კითხვის უფლება გაქ, ყურადღებით უნდა მომისმინო ორჯერ არ ვიმეორებ ხოლმე , არავითარი წინააღმდეგობა რადგან საქმესთან დაკავშირებით არ ვიღებ შესწორებებს მითუმეტეს სტუდენტებისგან
-სანამ დავიწყებთ ერთი კითხვა მაქვს...
-გისმენ- თან უკვე უყურებდა საოპერაციო პაციენტების სიას
-თქვენს თავნებობას ვინმე აკონტროლებს და აღკვეთს თუ ასე თამარ დედოფალივით უნდა იჯდეთ აქ და მონასავით მოექცეთ ხელქვეითებს - იმდენად მშიდად უთხრა,ისეთი ტონით თითქოს თავად იყო უფროსი, თამარს თვალები გაუფართოვდა, ცეცხლს ისროდა ჩვეულებრივად. ფურცელი მაგიდაზე დადო და წინ წამოიწია. ბიჭს თვალებში უყურებდა
-უფლებადამცველობა თუ გინდა შეგიძლია საავადმყოფო დატოვო აქ მხოლოდ ექიმები ხდებიან .თქვენ კი რომელიმე იურისტსთან მოემზადეთ ! - მშვიდად გახედა უკვე და გაუღიმა- შეგიძლია დატოვო კაბინეტი დრო არ მაქვს ამდენი ...
-ჩემს უფლებას ზღუდავთ..მე გკითხეთ თუ შეიძლება კითხვა დაგისვათთქო
-მეც გითხარით რაც უნდა გააკეთოთ. თქვენ ჩემი სტუდენტი არ ხართ..ისედაც არ ვიცი რაიმე ცოდნა გაქვთ თუ არა .არ ვაპირებ თქვენს ატანას , ვინც უნდა ითმენდეს ერთადერთი თქვენ ხართ ,მე არაფერს ვკარგავ თქვენ თუ არ მიიღებთ ცოდნას
-რომელ საათზეა ოპერაცია?- მაინც არ წასულა. იჯდა და უყურებდა, მომენტში ღიმილიც შეეარა ტუჩის კუთხეში.
-თანახმა ხართ ანუ?
-თანახმა ვარ თუ არა მონობაში გყავდეთ? იცით დიახ ... აბა როდისაა ოპერაცია?
-ერთ საათში..ბოლო ანალიზების პასუხი მოვა და გადავწყვეტთ პაციენტის ბედს.. ახლა კი „საქმეს“ გავეცნოთ . მოდი აქ ეს აიღე - მეორე გაუწოდა . ერთად გაეცნენ პაციენტის მდგომარეობას .შემდეგ პალატაში მივიდნენ. თამარმა გასინჯა, მორიგე ექიმისგან მდგომარეობის შესახებ შეიტყო.თან უხსნიდა თორნიკეს, შემდეგ ანალიზების პასუხები მიიღო და საოპერაციოსკენ წავიდა. ბიჭიც მასთან ერთად ემზადებოდა
-პირველად ესწრები ოპერაციას?
-აქედან მაქვს რამდენიმე წლის წინ ნაყურები ...
-უფლება ვინ მოგცა?
-მედიცინასთან დაკავშირებით კითხვებიო არა?- გამოხედა და ხელების დაბანა განაგრძო. შემდეგ გაიმშრალეს სპეციალური სამოსი მოირგეს. და საოპერაციოში შევიდნენ. იქ მართლა დედოფალი იყო, ყველაფერი მასზე იყო დამოკიდებული, განკარგულებებს გასცემდა,ყველაფერს აკონტროლებდა, ამდენი ექთანი რამდენიმე ექიმი და თორნიკე,რომელსაც ყველაფერს უხსნიდა.
რამდენიმე საათი გაგრძელდა ოპერაცია. პაციენტის მდგომარეობა სტაბილური იყო. საოპერაციოდან გამოვიდნენ. ყველაფერი მოიშორეს, თორნიკეს გახედა სახეზე ფერი არ ედო , გაეღიმა თავისი პირველი ოპერაცია გაახსენდა. სხვებმა ვერ გაუძლეს და გავიდნენ ის კი ბოლომდე უყურებდა ყველაფერს და ცდილობდა დაემახსოვრებინა.
-ყავას დალევ? ძალას შეგმატებს...
-პირველად რომ დაესწარით ოპერაციას როგორ იყავით?
-რომ გამოვედი გონება დავკარგე
-მართლა?
-ხო ნაავარიები ბიჭი იყო მთელი მუცლის ღრუ გაფატრული ჰქონდა ,ლამის ყველა ორგანო დაზიანებული სამი ექიმი ერთდროულად მუშაობდა,მარტო ყურება კი არა დახმარებაც მომიხდა ...
-როდის შეეჩვიეთ
-მალე შეეჩვევი ...- კაფეტერიაში ჩავიდნენ . მაგიდასთან დასხდნენ ,ნამცხვარი და ყავა მიუტანა- ნახშირწ....ბი გიშველის
-გმადლობთ ... იმ კაცს თქვენ კიდევ ნახავთ?
-მხოლოდ დღეს ..შემდეგ სხვა ექიმს გადავაბარებ . ძირითადად ოპერაცია მევალება
-დღეს კიდევ სამი გაქვთ ხო?
-თუ სასწრაფო ოპერაცია არ დაინიშა და მე არ მიმიწვიეს ... თუმცა იშვიათად ხდება ასე . განრიგის მიხედვით ქირურგიასი არაფერი ხდება .რომ შეხვალ ოპერაციაზე როდის დასრულდება,როგორ და რა შედეგით არავინ იცის .მხოლოდ ღმერთმა ,ქირურგებს მასთან საუბარი კი არ შეგვიძლია...
-კვირაში რამდენი დღე ისვენებ? თქვენთან ერთად რადგან უნდა ვიყო ამის მიხედვით შევადგენენ გეგმებს
-გეგმები დაივიწყე ... მე მთელი კვირა დღეში 24 საათი აქ ვარ უმეტეს შემთხვევაში .
-ზაფხულია ახლა და ..
-ერთ თვიანი შვებულება მქონდა მეორე ქირურგი ახლა გავიდა შვებულებაში და შესაბამისად შემცვლელი მხოლოდ ქალბატონი მარიამი მეყოლება .ის კი იშვიათად აკეთებს ოპერაციებს ,მხოლოდ მაშინ როცა მე ვერ შევძლებ გამკლავებას
-რამდენი იყო ეგეთი შემთხვევა
-ხუთი
-წელს?
-არა რაც ქირურგად ვმუშაობ
-ანუ გინდა თქვა რომ დედ.. ქალბატონ მარიამს მეტი ოპერაცია არ გაუკეთებია?
-ვფიქრობ კითხვაზე გიპასუხე ეგ შენი საქმე არ არის ყმაწვილო.
-აქაც მაგას კითხულობთ ხოლმე?
-აბა ისე შევიდე ოპერაციაზე? თუ იზარმაცებ პაციენტებს დაკარგავ როგორი ქირურგიც არ უნდა იყო რამე რომ გამოგეპაროს საშინელება დატრიალდება, ქაოსი საოპერაციოში კი ჩათვალე პაციენტის დაკარგვაა 90%
-ვინ არის მომდევნო?
-ლიკა ქირია ... ნახე-თორნიკემაც აიღო მისი სეკვრა.საკმაოდ ბევრი რამ იყო .
-17 წლისაა?
-ხო გუშინ გავუკეთე ერთი ოპერაცია ... შინაგანი სისხლდენა ჰქონდა . მესამე სართულიდან გადმოვარდა დღეს ნეიროქირურგიც იმუშავებს
-ოპერაცია თუ გაუკეთეთ დღეს რაღა ხდება
-არ კითხულობ... როგორ სწავლობდი შენ ზეპირად გიყვებოდნენ?
-უკაცრავად- გაბრაზებულმა გახედა თამუნას და კითხვა განაგრძო. თან ყავას მიირთმევდა. -სულ რაღაც 17 წლისაა ,შეიძლება მოკვდეს ან დაბრმავდეს?
-ხო ...ნეიროქირურგი კარგი გვყავს
-ასე მშვიდად? 17 წლის გოგოა ,ბავშვია- თამარი უკვე მიდიოდა.ისიც უცებ წამოდგა ყველაფერი აიღო და უკან გაეკიდა- ასე როგორ ხართ .
-მიმღებში დარჩი და როგორც კი ვინმეს ჭრილობის დამუშავება დასჭირდება მიხედე!- არც შეუხედავს ისე უთხრა.ყველაფერი გამოართვა და ვიღაც გოგოს მიაჩეჩა- ნინა მიხედე ,ყველაზე მსუბუქი ჭრილობები დაამუშაოს და გაკერვაზე გიყუროს
-კარგით როგორც მეტყვით
-კი ამგრამ ეს როგორ რა მინდა ჭირლობის დასამუშავებლად ექთანი ვარ?
-ხმას უწევ?- უცებ მობრუნდა და მაჯაში ჩავლებულ ხელს დახედა.
-ჯანდაბა ... რატომ უნდა..
-დასჯილი ხარ ... მთელი დღე პაციენტებს მიხედავ !- აღარაფერი უთქვამს დატოვა და წავიდა. თორნიკე გაცოფებული იყო ,ვიღაც გალს ჭრილობაზე ისე დააჭირა ააკივლა. ნინამ გამოართვა უცებ ბამბა
-მე გავაკეთებ..
-არა დამავალა და მე თვითონ მივხედავ...
-არ გეგონოს შენ გერჩის ასეთია ..ალბათ რაღაც დააშავე
-სულ ასეთია?
-დიახ...
-როგორ უძლებთ
-განსაკუთრებულს არაფერს ითხოვს .უსამართლო არ არის
-რისი გაკეთება მომიწევს
-მსუბუქად დაშავებულ პაციენტებს მიხედავ. თუ ვინმეს სასწრაფო შემოიყვანს და ქირურგიულის საქმე იქნება საოპერაციოში შეყვანამდე საჭირო პროცედურებს ჩაუტარებ.
-თვითონ არ მოვა?
-არ ვიცი შეიძლება მოვიდეს და გიყუროს რას როგორ აკეთებ შეიძლება საერთოდ არ მოვიდეს
-შენც მისი მოსწავლე ხარ?
-არა . მე უკვე დამთავრებული მაქვს და პირდაპირ დავიწყე მუშაობა ...ქალბატონმა მარიამმა ამიყვანა
-იმან არ იცის მე ვინ ვარ?
-საიდან უნდა იცოდეს
-შენ აშკარად იცი და იმან რატო არ იცის
-მე სოციალური ქსელიდან ვიცი, მსმენია შენზე ის კი კლინიკაშია თიტქმის სულ. არც ჭორებს უსმენს. თქვენ აქ არ ცხოვრობდით ხო
-აუ რა თქვენ ,ჩემზე დიდი ხარ კაი რა. თუ მომიყვები რაღაცეებს არ ვიქნები ბოროტი -გაიცინა და თვალი ჩაუკრა ნინას.
რამდენიმე პაციენტი იყო მსგავსი, ზოგს რა სჭირდა ზოგს რა . მოკლედ დაიქანცა. ვიღაც გოგოსთან რომ შევიდნენ და სახელი ამოიკითხა შემდეგ დასწია ფურცლები და მაგიდაზე გაწოლილი უმოკლესი შორტით გოგო დაინახა , სელფებს იღებდა შეწუხებული გამომეტყველებით ჩაეცინა და ნინას გახედა რომელიც ტუჩებს ძლივს უყრიდა თავს
-აბა რა გაწუხებთ ნუკა?
-აუუ იცი რა არის? კიბეზე ჩავრბოდი ძალიან მეჩქარებოდა ბუწიკში უნდა მივსულიყავი , უცებ გადამიბრუნდა ფეხი და დავგორდიი .აი პროსტა როგორ მეტკინა იცი? საშინელი ჭრილობები მაქვს- ისე საუბრობდა არც შეუხედავს მერე ამოხედა და პირი დააფჩინა - თოკა? შენ თოკა ახვლედიანი არ ხარ?-ისე უცებ წამოჯდა ფეხები გადაადო თორნიკეს რომელიც იჯდა ჭრილობა რომ დაემუშავებინა
-არა მგონია ვიცნობდეთ.. თუ შეიძლება დაუბრუნდით პირვანდელ პოზას .
-როდის ჩამოხვედით?
-აქ გტკივათ? მე ჭრილობებს დაგიმუშავებთ და შემდეგ გადაგიღებთ თავის დაზღვევის მიზნით თუ ძლიერი იყო ტრამვა შესაძლოა შინაგანი სისხლდენა გამოეწვია ან თავში ჩაქცევა
-ყველაფერზე ტანახმა ვარ ... არ მიპასუხებთ? აა მტკივაა
-უმჯობესია მშვიდად იწვეთ თორემ რომ ირხევით შესაბამისად ჭრილობაც გტკივათ- ნინას ეღიმებოდა ასე დაჭიმული რომ ელაპარაკებოდა ,აშკარად ძლივს იკავებდა თავს
-აუუ ეგ როგორ დაქალებს უნდა მივწერო ...
-ხელი როგორ სეგიხვიოთ აბა ხომ ვერ მეტყვით ?
-თორნიკე ! - ესღა აკლდა,რომ იფეთქა მაშინ გაიგო თამროს ხმა . უკან შებრუნდა -გამომყევი ;დროზე!
-ვაიმეე გაყვა? როგორ ის გაყვა? არ მჭირდება შენი გადახვეული თორნიკე მოვიდეს დაუძახეთ
-ნუკა ჭრილობაში ინფექცია სეგეჭრებათ.თორნიკე შესაძლოა არ დაბრუნდეს ნება მომეცით. დრო არ იცდით შემდეგ უნდა გადაგ..
-არავითარ შემთხვევაში,მან დაიწყო და დაასრულოს
თორნიკე დერეფანში გავიდა. თამრო გაბრაზებული უცქერდა
-პაციენტთან როგორ უნდა მოიქცე არ იცი? რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი ან როგორ ესაუბრებოდი ... შემდეგ ხმას აუწიე .ნებისმიერის ატანა უნდა სეგეძლოს რომ გაგინონ, გაგლანძღონ შენ შენი საქმე უნდა გააკეთო თუ ეს ხალათი გაცვია გასაგებია? როცა ექიმი იქნები ნებისმიერ ვიტარებაში უნდა იმუშაო და გადაარჩინო დაშავებული. აქ მე ლექციას გიტარებ თუ პრაქტიკაზე ხარ ვერ გავიგე
-უკაცრავად უბრალოდ ვერ მივხვდი როგორ გამეჩერებინა არ მაძლევდა ნებას რომ...
-არ მაინტერესებს. ახლა დაბრუნდები და ისე მოიქცევი როგორც ექიმს შეეფერება ..დროზე რას მიყურებ
-იმ გოგოსთან უნდა დავბრუნდე?
-აქ ხარ კიდევ?
თვალებიდან ნაპერწკლები სცვიოდა. ისევ დაბრუნდა ,ხელთათმანები მოირგო საჭირო ატრიბუტები აიღო და მისი ხელი დაიჭირა .
-როგორც იქნა დაბრუნდი.. ის ვინ იყო ?
-თუ შეგიძლიათ ხელი მოადუნეთ , გეტკინებათ შემდეგ
-უნდა გაკერო?
-არა
-თორნიკე - ნინას ხმა გაიგო და შემდეგ მოაშორა ჭრილობას თვალი დაინახა როგორ იღებდა ფოტოებს ქალბატონი და ძარღვები დაეჭიმა- გაიხსენე ექიმმა რა გითხრა
-რომ არ დავემორჩილო რას იზამს
-ერთი თვე არ შემოგიშვებს საავადმყოფოში ნუ თქვენ შემთხვევაში არ ვიცი ალბათ გვერდით არ გაგიკარებთ უბრალოდ - ჩუმად ეუბნებოდა. ის კი ისევ აგრძელებდა ჭრილობის დამუშავებას.როგორც იქნა დაასრულა. შემდეგ სხვა გამოკვლევებზე წაიყვანეს.თუმცა საშიში არაფერი იყო და წავიდა. ეგონა დავისვენეო რომ გამოეცხადა წინ დაუდგა
-თორნიკე მინდა ნომერი მომცეთ რომ რამე დამჭირდეს ან გართულება მოხდეს დაგირეკავთ
-ნინა გეტყვის - გვერდი აუარა და მისკენ ნინა გაუშვა- მიმღების ნომერი ცააწერინე -ჩუმად უთხრა და წავიდა.
კიდევ რამდენიმე პაციენტი მიიღო და ბოლოს სკამზე დაებერტყა
-კლინიკასი პაციენტი არარ არის?
-გინეკოლოგიაში კი
-გადადი მერე ...
-იქ რა მინდა
-შენ ზოგარდი ქირურგი ხარ თუ რომელიმე ვიწრო სპეციალობით
-თქვენ ხო არ ატარებთ მსგ..
-ვინ გითხრა? არ ვამშობიარებ უბრალოდ . რაღას ელოდები
-ჯანდაბა
-წუწუნი ? ექიმი და წუწუნა? საქმეების შერჩევას დაიწყებ ალბათ ხო> თუ პაციენტი არ მოგეწონება დატოვებ საოპერაციოს და მოსაკლავად გაიმეტებ .ან ეჩხუბები
-არა უბრ...
-მაშ აქ რას უდგეხარ
-მიმიღებენ?
-ყყველამ იცის რომ ჩემი მოსწავლე ხარ
-გადავირევი.. დედაჩემის კლინიკაში ყველამ იცის რომ თამარის მოსწავლე ვარ..მოსწავლე - მიდიოდა და ბუზღუნებდა. თამუნდ აუყურებდა,სიტყვები არ ესმოდა მაგრამ იცინოდა
-როგორ მიდის საქმე თამარ?- მარიამის ხმა რომ გაიგო უცებ დაკერა სერიოზული გამომეტყველება
-ქალბატონო მარიამ..კარგად
-გამოვა რამე?
-მგონი კი ... მოვახერხებ რამეს
-მაგის იმედი მაქვს.კარგი მე მივდივარ თუ რამე მოხდება დამირეკე
-ნახვამდის
მარიამი წავიდა . თამუნა უყურებდა ამაყად მიმავალ ქალს,რომელიც ისევ ისე გამოიყურებოდა როგორც პირველი შეხვედრისას . მაშინ სულ პატარა იყო , ალბათ 16 წლის .მარიამი 37 იქნებოდა .ისევ სიეთია თითქოს 10 წელი არც გასულა. სულ უბრწყინავს თვალები, მუდამ კარგ განწყობაზეა...
ჩაფიქრებული იჯდა კაბინეტში თორნიკე რომ შემოვარდა
-თამარ... იქ ... საშინელებაა დაჭრილია ჩქარა წმოდით
-რა მოხდა? გარეთ ვიყავი სასწრაფომ შემოიყვანა სანამ ისინი მოვიდოდნენ მე მანამ წამოვედი თქვენთან
-გამახსენე მაგისთვის რომ მოვიფიქრო სასჯელი
-რა? კი მაგრ...
-გამომყევი დროზე თუ გინდა დაესწრო - სწრაფად შევიდა ლიფტში . დაჭრილი საოპერაციოში მიჰყავდათ. რამდენიმე შემავალი ჭრილობა ჰქონდა , სწრაფად მოემზადა და შევიდა. რამდენიმე ქირურგი მუშაობდა, გულთან ძალიან ახლოს ჰქონდა ერთი ჭრილობა .მუცლის ღრუში არცერთი ორგანო იყო დაზიანებული, ტყვია ამოიღო თამარმა და ყველაფერი დაასრულა, გულის მდგომარეობა ცოტა რთულად იყო. გული გაუჩერდა , მუხტით აუმშავეს და ისევ განაგრძეს საქმე.
გათიშული გამოვიდა საოპერაციოდან. დერეფანში სკამზე დაჯდა. უყურებდა როგორ ესაუბრებოდა თამუნა პოლიციის ოფიცრებს, ტყვიები გადასცეს და შემდეგ ბიჭის ოჯახისწევრებისკენ წავიდა. უყურებდა როგორ მშვიდად იდგა და აცნობებდა მათ რომ კრიტიკულ მდგომარეობაში იყო ბიჭი.მრავალი ჭრილობა ჰქონდა და სიცოცხლისთვის იბრძოდა. მოთქმა ისმოდა დერეფანში ის კი უკვე კაბინეტისკენ მიაბიჯებდა. თორნიკეც უკან გაყვა. არაფერი უთქვამს.
რამდენიმე წუთი გაუნძრევლად იჯდა და კედელს მისჩერებოდა, შემდეგმაგიდაზე დალაგებულ ხორბლისფერ მკლავებს დაეყრდნო შუბლით. რამდენიმე წუთიც ასე თავდახრილმა დაჰყო , ჯერ ხშრი ჰქონდა სუნტქვა <შემდეგ დამშვიდდა და ისეთივე უემოციო გამომეტყველებით წამოდგა
-მთელი ღამე მიმღებში იქნები და ნებისმიერ შემოყვანილ პაციენტს მიხედავ ...
-კი მაგრ...
-დასჯილი იქნები მანამ სანამ არ მიხვდები ვინ ხარ.. ვინ გინდა იყო . შენ ექიმობას აპირებ და არა ექთნობას შენ უნდა დარჩე პაციენტთან შენ უნდა გააკეტო ის რაც შეგიძლია და არა ირბინო წინ და უკან რომ შეატყობინო ექიმს რა ხდება. და კიდევ დილანდელს რაც შეეხება, არავითარი ემოცია ... სეგეცოდება და ვერაფერს გააკეტებ შეიძლება ჩვილი ბავშვი მოიყვანონ სენ თუ ატირდი ოპერაციას ვინ გაუკეთებს
-წადი და შეეცადე ყველაზე მარტივი საქმიდანაც კი რამე ისწავლო
თორნიკე წავიდა . მთელი ღამე არ ჰყოლია პაციენტები ,მაგრამ საკმაოდ დაიღალა/ 20 საათი მაინც იმუშავა და ბოლოს სკამზე ჩაეძინა.
-თორნიკეე - მხარზე ხელი დაადო თამარმა. უცებ გაახილა თვალები-წამომყევი
-რა ხდება?- თვალები მოიფშვნიტა და გაჰყვა. კაბინეტში შეიყვანა და ყავის ფინჯანი მიაწოდა.
-დალიე და წადი ..ამოიწურა სამუშაო ...
-თქვენც მოდიხართ?- ყავა მოსვა და სავარძელს მიყრდნო . კისერზე მოისვა ხელი აშკარად ტკიოდა .
-რაც მალე გახვალ მით უკეთესი. ათზე უკან უნდა დაბრუნდე პირველი ოპერაციაა იწყება მაგ დროს
-კარგი ..გმადლობთ ყავისთვის
წავიდა ,მაგრამ დერეფანში გაჩერდა
-თამუნა ექიმი გადის თუ იცით?
-არა ჯერ.
საშინლად იყო დაღლილი , რაღაცნაირად ესიამოვნა თამარმა ადრე რომ გაუშვა. არ იმჩნევდა მაგრამ აშკარად დაინდო . გაეღიმა და სწრაფად გავიდა შენობიდან. მანქანაში ცასკუპდა და სახლისკენ წავიდა. ეზოში შესვლისას თვალში მოხვდა როგორ დარბოდნენ ეზოში მისი გადარეული ტყუპები და სიცილით გადავიდა მანქანიდან.
ელენა მისდევდა ლიაზას რომელსაც ხელში მობილური ეჭირა, ელეს მობილური, მთელი ძალით გარბოდა . ძმა რომ დაინახა მისკენ გაიქცა
-თორნიკეეეეეეე მიშველეეე
-მობილური დამიბრუნე ლიზა გაფრთხილებ იცოდე შენი ლეპტოპი მაქვს და გავაქრობ
-რა? შე შანტაჟისტო რას მიბედავ
-უჰ ძლივს არ გაჩერდა?- უცებ მივარდა და წაართვა მობილური- რა სულელი ხარ შენი ლეპტოპი დედას არ აქვს?
-ოოო რატო ვერასდროს გაშანტაჟებ
-დამშვიდდით რა და ერთი მაკოცეთ
-ვაიმე შენ როდის მოხვედი?
-გიჟია ეს .. წეხან არ ეფარებოდი გოგო? აბა როგორ ჩაიარა? დედას ვკიტხეთ და ასე თქვა ცოცხალი თუ მოვიდა გეტყვითო და ვინაა ასეთი ის ექიმი მოხუცი და ბუზღუნაა?
-თუ მოხუცი, უშნო, ბუზღუნა , შინაბერა, ენამწარე . ხო არ გაწამა თორნიკე მითხარი და
-ღმერთო ესენი ვინ არიან ...მაკოცეთთქო გითხარით და რას აკეთებთ- ორივეს მოხვია ხელი და აკოცა. ისე გვანან გარეგნულად ძნელია გარჩევა, ნუ განსხვავებულად რომ არ ეცვეთ, განსხვავებული ქცევა და ხასიათი რომ არ ჰქონდეთ. ბოლოს ორივე ჩაეხუტა ძამიკოს და ჩაკოცნეს
-მაინც არ გვითხარი როგორია..ისე კაცია თუ ქალი
-ქალია, ძალიან ლამაზი, ჭკვიანი, ცოტა მკაცრი, სამართლიანი მაგრამ მაინც დესპოტია რომ ბრაზდება თვალები უელავს
-ვაიმეე გევასა შე ბაბნიკო?
-რა სისულელეა გოგო მისი ლექტორია ფაქტობრივად ... მომდევნო წელს კურსზე დაუჯდება და თან უფროსია ალბათ
-მერე რა ეგ სულ თავის ტოლებთანაა რა... თან უჩალიჩებს საქმეს
-ღმერთო რა უზრდელი ვიღაც ხარ - ელენა გაიბუტა და ისევ უნდა დაეწყოთ კამათი თორნიკემ რო გააჩუმა
-გეყოთ რა ... წავედი მე უნდა მოვწესრიგდე ცოტას დავიძნებ და ისევ დავბრუნდები უკან. ;2დედა სად არის?
-მამიკო ჩამოვიდა წუხელ.. დაავლო ჩვენს მაროს ხელი და წავიდნენ
-სად წავიდნენ
-რა ვიცი მე ხო იცი რომ მოესურვებათ თაფლობის თვეს იწყობენ
-დაგვტოვეს ასე მარტოოო- ლიზამ ცრემლი მოიწმინდა და სლუკუნი დაიწყო -რა გვესველება .. ეს შემომაკვდება
-მასხარა
-ვინ არის გოგო მასხარა რას გავახარ საერთოდ როგორ გამოიყურები
-ჭკვინო შენნაირი ვარ
-მთავარი სინაგანი მხარეა და არა გარეგნული
-წავედი მე - გვერდი აუარა იმ ორ გიჟს .. არა ლიზაა გიჟი და ელენა უბრალოდ ბრაზდება .
საძინებელში ავიდა, შხაპი მიიღო და საწოლზე დაემხო . რამდენიმე საათი ეძინა შემდეგ ისადილა და უკან დაბრუნდა. თერთმეტის ხუთი წუთი იყო კლინიკაში რომ შევიდა . საოპერაციოში შესვლას აპირებდა ნინამ რომ უთხრა ქალბატონმა თამარმა დღეს მთელი ქირურგიულის პაციენტების მოვლა დაგავალაო
-რა? კი მაგრამ
-დაიგვიანე
-მთელი დღე?
-ხო ..ნუ თუ არ გადაიფიქრა
-არ ვაპირებ ჭირვეული პაციენტების მოვლას ...
საოპერაციოში შევიდა. თამარი თავის საქმეში იყო ჩართული თორნიკე რომ დაინახა .უბრალოდ შეხედა ,არაფერი უთქვამს,თორნიკესაც ეგონა დაავიწყდა სასჯელიო და ყურადღებით აკვირდებოდა ყველაფერს. ერთხელ დაეხმარა კიდეც ...
დასრულდა ოპერაცია და გამოვიდნენ. პროცედურები დაასრულეს და კაბინეტში შევიდნენ. კარის მიხურვა და თამარის ყვირილი ერთი იყო. კარზე აეკრა ლამის იმდენად მოულოდნელი იყო
-თავი ვინ გგონია !
-მე
-მიპასუხე ვინ გგონია თავი ჩემს სიტყვას რომ უხვევ.. მე შენ დავალება არ მოგეცი>? თუ არ კადრულობ პაციენტების ზედამხედველობას ,თუ ეჭვი გეპარება იმაში რომ ასე პირდაპირ არავინ შეგიშვებს ოპერაციის ცასატარებლად .ჩემს კომპეტენციაში თუ ეჭვი შეგაქ ქირურგები დაილია? შეგიძლია ნებისმიერთან მიხვიდე
-დრო მექნება პაციენტების მოსავლელად როცა ჩვეულებრივის ტუდენტის სტატუსით ვიქნები აქ სექტემბრიდან სხვა პრაქტიკანტებთან ერთად და ვიფიქრ..
-ნუ ფიქრობ. გააკეთე ის რასაც გეუბნები და იფიქრე მხოლოდ პაციენტზე . ერთი კვირა არ დაგინახო საოპერაციოში ,დაგინახავ და წახვალ
-ვერ გამაგდებ...
-რატომ ვითომ ხელს რა შემიშლის
-მარიამს ვერ შეეწინააღმდეგები
-სასაცილოა .. გგონია მაგით მაიძულებ გაპატიო შენი თავხედობა? ქალბატონი მარიამი სიტყვასაც არ მეტყვის ერთი ურჩი, თავხედი, საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენის მქონე ბიჭის გაგდებისთვის ,რომელიც ხელს მიშლის და ასე თუ გააგრძელებს ექიმობის შანსიც გაუნულდება
-თქვენ სულ ასე კარგად იცნობთ ადამიანის ბუნებას
-ორ წუთს გაძლევ ან წახვალ და გააკეთებ რაც გითხარი ან ხალათს გაიხდი და გაქრები ჩემი თვალთახედვიდან
-ტირანი- კარი გამოგლიჯა და გავარდა- დედა რას მერჩოდი ამის ხელში რომ ჩამაგდე. უკან დასახევი გზა მაინც მქონდეს. მეტის ღირსი ხარ თორნიკე თავის დროზე რომ არ დაატანე ჭკუა შენს ქცევას და სასჯელიც უნდა გადაიხადო . ზედმეტმა ბატონობამ მონად გაქცია ამის დ.. შ... რა დღეში ვარ, როდის დასრულდება ეს უბედურება
მთელი დღე პალატებს შორის გაატარა, მოსაწყენი იყო, ყველაფერი იმდენად მსოაწყენი იყო რომ ცოტაც და მშვიდად მყოფ თამუნას დაახრჩობდა. უკვე მოთმინება რომ ამოეწურა ყავით ხელში გამოეცხადა თამუნა, ჯერ ისე იყო გათიშული მისმა დანახვამ შეაკრთო.როგორ მიეპარება ხოლმე ისე რომ ვერ გებულობს
-აბა როგორ ატარებ დროს?
-დამცინით ქალბატონო თამარ?
-რა თქმა უნდა - ჩაიცინა და გაბრაზებულს მზერა გაუსწორა
-კლინიკის გარეთ იგივე აკრძალვები აღარ მექნება ხო?
-არა
-როდის ამთავრებთ თქვენ მუსაობას?
-უნდა მომკლა? უნდა გაგაფრთხილო რომ ქირურგები არც ისე სუსტები ვართ როგორც ჩანს ,თიტები გვაქ თხელი თორემ
-რა კარგ ხასიათზე ხართ ქალბატონო ტირ.. თამარ
-მე იმ ტირანების კლასს მივეკუთნები სხვისი გაბრაზება რომ სიამოვნებს ... ისე ოპერაციაზე შემოსვლა თუ გინდა რაღაც დავალება უნდა შეასრულო
-ნებისმიერ რამეს გავაკეთებ ... -მასინვე გახალისდა და წინ დაუდგა თვალებაბრჭყვიალებული
-წადი ამ მისამართზე და ესენი მომეცითთქო უთხარი ქალს რომელიც კარს გაგიღებთ . -ფურცელი დაუძრო უცებ და მიაწოდა . თორნიკე ჯერ აზრზე არ იყო რა ელოდა .გადახედა სიას: ვარდისვერი კაბა წელიდან გაშვებული მოკლე , შავი მაღლები ბოლოს რომ ვიყიდე, შავი კლაჩი სადა ,“ my lovely 2 white and pink„ ჩემი სრული კომპლექტი ...
-დამცინით?
-მაგათ რომ აიღებ შემდეგ მარკეტსი გაიარე და ესენი წამომიღე - მეორე მიაწოდა : შოკოლადის ნუსი , ნაყინი“სენდვიჩი“ საკმარისი იქნება 5-ეს რომ ჩაიკითხა თამარი უკვე დერეფნის ბოლოში იყო. მეორე გვერდზე ფული იყო მიკრული და დრო ეწერა ქვემოთ 30 წუთში ოპერაციას ვიწყებ იმედია დროულად მოხვალ მერე კარი ჩაიკეტება .პ.ს ნინა შეამოწმებს ყველაფერი ადგილზე რომ იყოს“
ჯერ ხომ გაბრაზდა, გაგიჟდა და მერე სულ გადაირია პირველი ფურცელი ხელში აღარ ეჭირა უკან გამოართვა.
-ჯანდაბა.. გადაგიხდი შე ალქაჯო ..ოდესმე გადაგიხდი . 30 წუთი ამ დროში როგორ ჩავეტიო.თან ქალქიდან უნდა გავიდე ფაქტობრივად . - რომ გაიაზრა ხალათი ნინას მიაჩეჩა მიმრებში და გავარდა. ისეთი დრო იყო საცობი იყო მთელს ქალაქში, ბოლოს იმდენი წესი დაარღვია ვეღარც დაითვალა მთელი სიჩქარით გავარდა და სახლსაც მიაღწია. საკმაოდ დიდი სახლი იყო ლამაზი ეზოთი/ ჭიშკარი გააღო და შევარდა რასაც ჰქვია. კარზე აკაკუნებდა,ზარსაც რეკდა. როგორც იქნა გააღეს საშუალო სიმაღლის სასიამოვნო გარეგნობის ქალმა გაუღო
-გამარჯობა შვილო ვინ გგნ..
-თამარმა გამომგზავნა..რაღაც ნივთები უნდა წავუღო შეგიძლიატ დამეხმაროთ? სასწრაფოა 15 წუთი დამრჩა მხოლოდ უკან დასაბრუნებლად გთხოვთ
-კი შვილო ...რა უნდა მაინც იმ ქალბატონს? სახლშ როდის მოვალო არ უთქვამს? საერთოდ ახსოვდა მისამართი? ექიმის გაზრდას მოსამსახურედ გამესვა არ სჯობდა? ან რა ვიცი ნ;ებისმიერ სამსახურში ოღონდ ექიმი არა ..- მიდიოდა ქალი და ქოთქოტებდა გაბრაზებული .მეორე სართულზე ავიდნენ. ოთახი კი არა მთელი სართული ეჭირა მგონი ქალბატონს.იმდენი რამ ჰქონდ აიქ გასვლაც არ დასჭირდებოდა, აივანი და რა ვიცი . ერთი ოტახი მარტო კარადა იყო ,ტანსაცმელი ფერების მიხედვით ჰქონდა დალაგებული. ნამდვილი პედანტი -აბა შვილო რა მინდაო რა დაგიწერა
-ვარდისფერი კაბაო გაშლილიო.. შავი ფეხსაცმელი ბოლოს რომ ვიყიდეო მაღლებიო
-რაო? მე რა ვიცი ბოლოს რა იყიდა .. ვარდისფერი გაშლილია ყველა სხვა არაფერი უტქვამს?
-ჯანდაბა არ გახსოვთ ბოლოს რომელი იყიდა
-მისმა დამ უყიდა ყველაფერი რაც აქაა. არაფერი იცის თვითონ და როგორ შვილო
თორნიკე სულ გადაირია. კარადაში დაკიდულ ვარდისფერ კკაბებს გადახედა და სწრაფად აიღო მოკლე უზურგო წელიდან გასლილი კაბა . შემდეგ ფეხსაცმელებსი შავებიდან ერთ-ერთი აარჩია . და დაფიქრდა
-აღარ მახსოვს..რა ტქვა კიდე რა სეიძლება დასჭირდეს? სად მიდის ისიც არ ვიცი ესენი რატ უნდა საავადმყოფოში იქ სულ შარვალი აცვია გავგიჟდები - თავისტვის ლაპარაკობდა და ნერვიულად ისვამდა თმაზე ხელს- ხო კლაჩი შავიო აჰა ესეც ამას ბევრი თვლები აქ ღმერთორ ა ეწერა.. მეორე აი ეს . მთელი ნაკრებიო რისი ნაკრები
-ალბათ ეს იგულისხმა შილო- კოსმეტიკის ორი ჩანთა მიაწოდა ქალმა -კიდე რამე გითხრა?
-რაღაც my lovely 2 white and pink„ რა შეიძლება იყოს?
-ნამდვილად ვერ გეტყვი შილო ინგლისური არც ვიცი მე . იქნებ თავად გაიხსენო
-ოხ თამუნა... რომ იცოდე რას გიზამ..რომ იცოდე რა გელის ამ შარს რო თავს დავაღწევ. სექტემბერიც მოვა ჯოჯოხეთს მოგიწყობ- კარადებს ხსნიდა იმ იმედით რომ რამე გაახსენდებოდა ერთ-ერთში საცვლებს წააწყდა და აჩერდა- ანუ თეთრი და ვარდისვერი? კარგი თეთრი და ვარდისფერი - ყველაზე „უარესი“ აარჩია და პარკში ჩააგდო. ისე გავარდა კართან მისულმა დაუძახა ბოდიში და მადლობა ქალს. შემდეგ მარკეტში შევარდა და ისე იარა ლამის მოკვდა,. პარკებს დაავლო ხელი და საავადმყოფოში შევარდა. პარკები ესროლა ნინას რასაც ჰქვია და 1 წუთის დაგვიანებით შევიდა მოსამზადებელში. თამუნა მშვიდად იბანდა ხელებს . გევრდით დაუდგა მაქსიმალურად ეცადა მსვიდი გამომეტყველება მიეღო მაგრამ ამდენი სირბილისგან სულს ძლივს ითქვამდა. ნიჟარას დაეყრდნო და ამოისუნტქა
-თორნიკე?
-დიახ ქალბატონო თამარ.. რამეს ხომ არ დამავალებთ ოპერაციამდე?
-არაა ...ყველაფერი მოიტანე?
-დიახ
-კარგი გმადლობ ..- გაუღიმა და გავიდა
-სად მიდიხარტ ოპერაცია?
-რა ოპერაცია არ მითქვამს რომ გადაიდო? ვაიმეე როგორ დამავიწყდა იჩქარე ხო? მაპატიე უბრალოდ ამომივარდა თავიდან
-თქვენ...
-დიახ რამის თქმა გინდა?
-არა რას ამბობთ ყველაფერი რიგზეა ... შემიძლია წავიდე?
-დიახ რა ტქმა უნდა -როგორც კი უთხრა მაშინვე გავარდა. მანქანაში ჩაჯდა და კლუბისკენ წავიდა. რომ არ დაელია ახლა გაგიჟდებოდა. სულ ფეხებზე ეკიდა რა მოხდებოდა მერე. ბიძაშვილის ნომერი აკრიფა და დაურეკა
-აუ ირუშ ძმურად ჩვვენთან ბარში მოდი რა
-ვაა თავადო გამოჩნდი? მეგონა დასჯილი იყავი
-მოდი თორე უკანასკნელად გაგაცინებ
-უჟმურო! აქ ვარ ისედაც
-ლოთებო ..- ჩაიცინა და მანქანა გააჩერა. სწრაფად შევიდა. ისე ესიამოვნა საყვარელი სასმელის, მოსაწევის სურნელი,ჩაბნელებულ კლუბში, ხმამაღალი მუსიკა რომ სულ სხვა ადამიანად გადაიქცა იმად რაც რეალურად იყო. მაშინვე გათავისუფლდა,სისხლიც კი სხვა სიჩქარით მიდიოდა ძარღვებში . ბიჭებისკენ წავიდა ირა და დიმა ისხდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ
-ვააა თოკუნა შე დაკარგულო- დიმა წამოდგა და გადაეხვია.
-კიხვები მერე ..სასმელი მინდა
-ახლავე ძმა ..
-რა ახლავე შენთვის შეიძლება ჯერ?
-მე ვარ ექიმი თუ შენ
-არაფერი არ ხარ ჯერ
-ნუ მეტლიკინები თუ ძმა ხარ.მოატანინებ იმ გოგოს თუ მე დავუძახო
-მოუტანე შენ კიდე რას აბრაზებ ვერ ხედავ როგორაა .ააფეტქებ აქაურობას
-ძაან მეშინია ახლა მაგისი - ირამ ჩაიცინა ,მაგრამ მაინც წავიდა და მოუტანა ერთი ბოთლი ვისკი . თავი მოხსნა და მიიყუდა. -სულ გადაირია ეს
-უეჭველი ნარკოზმა იმოქმედა
-მესმის ...-მოისორა როგორც იქნა ბოთლი და ამოისუნთქა- ვაა ჩემი სამი თვეა ტო მთელი სამი თვეა არ დამილევია
-ისე ფაქტობრივად ახალი აწყობილი ხარ და არც ახლა უნდა დაგელია ..ალექსანდრემ რო გაიგოს მოგვკლავს
-ერთადერთი ვინც მოკვდება ის ალქაჯია და ახლა მომიწევს ციხეში წასვლა იმ კუდიანის გამო... ის ის საშინელია უბრალოდ ჭკუიდან მშლის .ახლაი ცხოვრებაო და აჰა მაგართან გამიშვა რა იმენა მიბიძგებს რო მოვკლა იმაზე ვფიქრობ ის სკალპელი სად დავარტყა პირველად
-გადარეულხარ შენ ...
-ერთხელ ტქვი კიდე
-კაი გეყოფათ. ვისზე ამბობ ვინ ალქაჯი -დიმამ გააჩერა ორივე და თვითონაც მოსვა ოღონდ ჭიქიდან
-ხო მითხრა მარიამმა საქმეს მაინც მოკიდე ხელიო ბიზნესის და მამაჩემთან ყოფნის ნერვები მე არ მქონდა ასე თუ ისე ხო ვსწავლობდი ამ ქირურგიას მთლად ხელიდან წასულიც კი არ ვყოფილვარ ესენი რო აწარბებენ ხოდა მეთქი კლინიკაში წამოვალ შენთან მასწავლე-თქო . ამან კიდე რა მიცალიცა ტო თვითონ კი არ მასწავლის ვიღაც ექიმს მიმაბარა იმენა ალქაჯია ჩამოყალიბებული ,ჩემზ ეუარესი ჯმუხია სულ შეუძლია გაბრაზებული როჟით იაროს შეაშინებს კაცს რო გაბრაზდება. ყველაფერზე ფეტქდება ჯერ ხო ვიღაც დაშავებულებტან გამიშვა და ნაკაწრებს ვუწმენდდი მე ,მერე პალატებში მიხედე პაციენტებსო და იქ რა იყო მისახედი სიე აკეთებს ოპერაციებს გართულებაც არააქვთ მგონ ჯადოქარია იმენა ,უგულო ვიღაც 17 წლის გოგო იყო იმენა სიკვდილის ზღვარზე და ისე შევიდა და ისე ლაპარაკობდა ვითომ მძორი იყო და ის უნდა გაეკერა . დღეს საერთოდ რა გამიკეთა..არა ტო არ ვაპატიებ სულ რო გამაგდოს ალექსანდრემ მარიამმაც რო ზურგი მაქციოს მაგას მაინც გადავუხდი როგორმე
-ამოღერღე ტო რო ჩაგვითრიე - ირამ თქვა და ძლივს სეიკავა სიცილი
-ხო რა გვითხარი ამდენი თუ ილაპარაკე დაასრულე ბარემ
-მითხრა თუ გინდა ოპერაციას დაგასწრო შემისრულე ერთი დავალებაო. მე ვიფიქრე რას მეტყვის ასეთსთქო და რა მიჩალიჩა ტო ეგ ეშმაკის მარჯვენა ხელი ... კაბა და რაღაცები ეწერა ფურცელზე ,მერე ნაყინების ფურცელი მომაჩეცა და ის გამომართვა.თვითონაც გაქრა თან ნახევარ საათშია ოპერაციაო ტო . გავვარდი მე დებილი მის სახლში სადღაც ჯანდაბაში. დედამისმა სულ არ იცოდა მისი კაბები მაგას არცერტი უყიდიაო არადა სავსე ჰქონდა ყველაფერი რა ეცოდინება სახლში არ მიდის და ალბათ ვინმე ულაგებს . მოკლედ მე ავარჩიე რაც მახსოვდა ისინი მერე ტვინი ვიტეხე ერთ რაღაცაზე თურმე საცვლები სდომია
-აუუუ ცუდად ვარ ახლა რო მომკლა მაინც უნდა გავიცინო- ამოხეთქა ირამ და ახარხარდა, დიმამაც ვერ შეიკავა თავი და ორივე ერთ ხმაში იცინოდა-აუუ რა უჩალიცებია ტო
-გაფიცებ დაგიშვა ოპერაციაზე?
-არა გადავიტანე მეორე დღისთვისო ...
-აუ ხო გამაცნობ.. ძაან დეიდა ქალია? ვაფშე არაა ლამაზი
-შენ შ.. გაქ რას ბოდავ
-კაით არ იჩხუბოთ დღეს დაბდღეა ვიღაც სვეწკუნია გოგოსი და არ გვინდა ახლა არევა ...სერიოზულ მაყუთს იხდის ...
-სადაა მერე... გოგოებს მაინც შევატვალიერებ განტვირთვა მჭირდება
-წ;უთი წუთზე მოვლენ რა ...
-აუუ მაგარი ღადავია ასეთი პონტები
-შენ სულ როგორ ღადაობ ყიფიანი?
-აუ აბა თქვენსავით ხო არ ვიქნები ტო
-კიდე რო იცინის
-მაინც არ მეუბნები როგორი ქალია სერიოზულად დამაინტერესა თან თუ დავკერე ხო იცი ჩაგიწყობ საქმეს
-ენას ამოგაცლი იცოდე ... რა გაახურე ტო
-გეყოთ მოვიდნენ იუბილარი და მისი დაქალები .. წავალ მე ვარ დღეს აქ როგორც მფლობელი და შევხვდები - დიმა წამოდგა და შემოსული ჯგუფისკენ გაიხედა. ქერა გოგო განსაკუთრებით ბრწყინავდა აშკარად ის იყო იუბილარი. ტორნიკე და ირაც იქეთ იხედებოდნენ. თორნიკემ გოგონებს გადახედა, ქვემოდან დაიწყო სეთვალიერება და ნაცნობი ფეხსაცმელი რომ დაინახა ეგონა დამთხვევა იყო და მას აჰყვა ზემოთ მიდიოდა და ნელ ნელა უჩქარდებოდა სისხლის მიმოქცევა გოგო ისეთ ფორმაში იყო სანამ კაბის ბოლოს მიაღწია უკვე საგრძნობლად მოემატა ტემპერატურა, კაბის ფერი ვეღარც შეამჩნია ფორმებს აკვირდებოდა ,ვისკის ბოთლის ნახევრად დაცლამაც ახლა იმოქმედა და ლამის ბოლო ხმაზე დაიყვირა თამუნას სახელი სახეს რომ მიაღწია. გოგო სხვა მხარეს იხედებოდა. დიმას უყურებდა და ისევ იგივე სერიოზული გამომეტყველება ჰქონდა, აშკარად გადაღლილი და დაქანცული
-შანსი არ არის
-აუ ის ვარდისფერკაბიანი რა ნაშაა თოკო მალამოსავით მოგეცხება ჭრილობაზე ...- ეს რო გაიგო და გაიაზრა ირაკლიც მას უყურებდა დამშეული საყელოში წვდა ,თვალები ისე ჰქონდა ჩაწითლებული ირამ უკან გაიწია
-მეორედ ეგ არ თქვა
-იცნობ? მეგობარია ?
-ისაა ალქაჯი
-ჰააა...-ხელი უცებ გააშვებინა და გადაიხარა გოგოსთვის კიდევ რომ სეეხედა,უკვე სხდებოდნენ. რამდენიმე გოგო იყოდ ა იმიტომ ათვალიეებდა. ამ დროში კი შემოვიდა ხროვა ნელ-ნელა გაივსო ყველაფერი და დაეკარგა თვალთახედვიდან წამში-დედას გაფიცებ ესაა შენი ექიმი მასწი? დიმა მოდი პულსი გამისინჯე მძუძგა გულმა ამის დ.. ვატ..
-რა იყო ბიჯო რა გაყვირებს - უცებ მივიდა
-ის გოგო იუბილართან ერთად რო იყო ვარდისფერკაბიანი სავგვრემანი ტო
-ხო და არის ეგ
-და კი არა ისაა ამის ალქაჯი ექიმი რა
-რამე მოწიეთ თქვენ მე რო გავედი? ასე უცებ მოიტანა ტო?
-რას ბოდიალობ ბიჯო ისააო აზრზე ხარ? ვსიო ექიმობა მინდა
-აუ ეს გაიყვანე დიმა თორე დავბრიდავ - თორნიკემ კიდე დალია და თავი დახარა- თუ დამინახა მარიამისთვის სატქმელი ექნება ,იმან თუ გაიგო დამენ...
-არ მითხრა გამაპარეთო თორე მივალ და იმ გოგოს სერენადას ვუმღერებ
-ირაკლი გეყოფა !
-რა მეყოფა აბა რა ჭირს ტო .დაიკიდე რა ასეთი ქალი მყავდეს გვერდით მთელი დღე ბოზ.. შ... იქედან წამომსვლელი არ ვარ
-რამ გაგაგიჟა ასე რა კაი რა ხამივით იქცევი ხანდახან
-შენ ში.. ბრმა ხარ ბიჯო ?
-ეგ რომ გყავდეს საავადმყოფოში ნანახი მაგას არ მეტყოდი . წავედი მე - სანამ რამეს ეტყოდა მანამ გავიდა. თავის გოგოებთან ყოფნა უშველიდა ახლა სხვა არაფერი.
მალევე მივიდა სახლში.კიბე აიარა და საძინებელში შეიჭყიტა
-ჩემი გოგოები როგორ არიან?
-თოკოო მოხვედიი?- ლიზა წამოვარდა და მოეხვია ყელზე- არ გელოდით
-საქმეები გათავდა ძამიკო?- ელენეც მოეხვია და აკოცა.
საწოლზე გაგორდა მათ სორის და ორივეს ჩაეხუტა
-რა გჭირს ჩემო ტყუპო და ჩემო გულისცემავ?
-დავიღალე
-დაირალე თუ დალიე- ელენემ ცხვირი აიბზუა და ტუჩები გაბუსხა-დედამ ჯერ არ შეიძლებაო?
-ნუ გეშინია კარგად ვარ ... დავიძნო თქვენთან?
-რა პრობლემაა
-თქვენ არ სვამთ ხო?
-ნუ ახლა ეს არა მე „ჩუ- ჩუც“
-იცით სად აქ სანდრიკოს ვისკი?
-რა ცოდნა უნდა მაგას ..
-არ დალიო რა კიდე გთხოვ
-ელეეე ახლა უნდა დავლიო ბარემ თორე მცირე დოზა მომკლავს - გაიცინა და ლოყაზე აკოცა. ლიზიკო არ წავიდა- არ მომიტან ლიზ?
-ნწ ..დავიძნოთ რა
-წავალ გამოვიცვლი მაშინ- წამოდგა და წავიდა. მაინც უნდოდა შესრულება სურვილის, იმ დღეს გათიშამდე დალევა ჰქონდა გამიზნული. ვისკის ბოთლი აიღო და საძინებელში შევიდა. ტანსაცმელი ნახევრად გაიხადა და დაიწყო... მერე იგრძნო როგორ შეეკრა სუნტქვა..საშინლად ტკიოდა რაღაც, უნდოდა წამომდგარიყო მაგრამ ვერ შეძლო და პირდაპირ იატაკზე დაეცა...
რომ დაიგვიანა თორნიკემ გოგონებმა გააკითხეს. იატაკზე გაშოტილი რომ დაინახეს მაშინვე სასწრაფოში დარეკეს და ასე აღმოჩნდნენ საავადმყოფოში. ნინა იყო მორიგე თორნიკე რომ დაიანხა მაშინვე თამარს დაურეკა. მესამე ზარზე გაიგო კლუბის სიმღერის ხმაში და მაშინვე წავიდა თორნიკეს სახელი რომ გაიგო.
-მე გაგიყვანთ თამარ
-უკაცრავად გიცნობთ?
-ჩვენ თორნიკეს მეგობრები ვართ ... თუ სწორად ვხვდებით იქეთ მიდიხართ მასთან და დრო არამგონია გვქონდეს
-იჩქარეთ რა ..- სწრაფად ჩაჯდა მანქანაში ,არც კი გაუაზრებია რომ ორ უცხო ბიჭს ჩაუჯდა. არ იცოდა რა სჭირდა და ეგ ადარდებდა,ალბათ ეგ იყო მიზეზი. როგორც კი გააჩერა მანქანა მაშინვე გადვაიდა და გაიქცა. ბიჭებიც უკან გაჰყვნენ. ნინა დერეფანში ელოდა
-ქალბატონო თამარ
-რა სჭირს?
-ინტოქსიკაცია- რომ გაიგო ადგილზე მიეყინა . უკან მიიხედა გაცოფებულმა
-ნარკოტიკი?
-არა როგორც ჩანს სასმელის დიდი დოზა მიიღო , ოპერაცია აქვს ახალი გაკეთებული ,რამდენიმე მალაც განატეხი აქვს კი არის შეხორცებული ყველაფერი
-გამოფხიზლდა ?
-არა ჯერ როგორ ისე მალე მოხვედით
-უკაცრავად რომ გეჩრებით ... საშიში ხომ არაფერია?
-სიცოცხლის მხრივ არა აი ჩემი უნდა ეშინოდეს - უცებ მიახალა და თავის კაბინეტისკენ გადაუხვია
-არ ნახავთ?
-ქირურგი სჭირდება? დაჭრილია?
-არა მაგრ...
-აბა რას მირეკავდი ვერ გავიგე ნინა? მე რა შუაში ვარ მაგას გამოთრობა უნდოდეს და ვერ იტვალისწინებდეს რომ არ შეიძლება ამდენ ხნიანი პაუზის მერე ამდენის დალევა ..ქირურგობა უნდ ამერე მაგან ვის უნდ ამხიედოს თავისი ტავისთვის ვერ მოუვლია ... - ჩუამდ ეუბნებოდა მაგრამ ბიჭები ხედავდნენ მის გაცოფებულ გამომეტყველებას- ტაქსი გამოიძახე ..
-ახლავე?
-არა ახლავე არა მერე ... მე კაბინეტში ვიქნები. ტქვენ შეგიძლიათ იქეთ მიბრძანდეთ- აშკარად არ მოსწონდა ბიჭები რმ უსმენდნენ.
-მართალი იყო თოკო
-მაგისდროა ახლა?
-არ მოკვდება ნუ ღელავ
-სამაგიეროდ ტყუპები ინერვიულებენ. აი იქ არიან
-როგორ უვლის მამიდაშვილებს
-აბა ძმა სულელი ჰყავთ და
-ეს რო ამას იტყვის
ბიჭები ტყუპებთან მივიდნენ,დაამშვიდეს გოგონები და დაელოდნენ ექიმს. ნინა მეთვალყურეობდა ყველაფერს თამარის დავალებით მხოლოდ ორმა ადამიანმა გაიგო ამის შესახებ , ინფორმაციას იღებდა თან . ნინა აგვარებდა ყველაფერს თორნიკეს ახლობლებს ის აცნობებდა ამბავს ცალკე თამართან გარბოდა ,ვითომ რომ არ ადარდებდა თორნიკეს ამბავი . ბოლოს რომ გაიღვიძა ვაჟბატონმა და გაირკვა რომ გადასარევად იყო წავიდა.
თორნიკემ რომ გაიღვიძა და მიხვდა საავადმყოფოში იყო გამომეტყველება შეეცვალა და შეიკურთხა
-ხო ეგრევე გინებით დაიწყე...
-რატომ დალიე ამდენი?
-ხოომ გეუბნებოდით
-აუუ ნინა გაყარე ესენი და მომე რა ჩემი ტანსაცმელი ზმურად- კუთხეში მდგომ ნინას რომ შეხედა მაშინვე თქვა და წამოდგომა სცადა
-არ შეიძლება ხომ იცი დასრულდება წამალი და მერე ...
-კაი რა არაა საჭირო . როგორ შემზიზღდა ეს პერანგი
-ხალატი თუ მოგწონდა უნდა შეგერგო
-ეგ რას ნიშნავს
-მეეჭვება იმ გოგომ დაგიტვოს აქ
-ვინ გოგომ... თამუნამ გაიგო? სადაა
-წავიდა დიდი ხნის წინ აბა რა გეგონა
-არაფერი არ მეგონა ! მორჩი შენ
-რჩები?
-ხვალ მაინც აქ უნდა მოვიდე და გამოძინება მაინც მაცადეთ
-კიდე რო გვიბღვერს ! შენ იცი საერთოდ როგორ ცუდად ვართ?
-ჩემი ბრალია ტყუპები რომ ხართ ჩემი
-როგორ მინდა დაგახრჩო
-დავრჩები რა შენთან გთხოვ- ლიზასგან განსხვავებით ელე შველის თვალებით მიუცუცქდა და საწოლზე მიუთითა
-დანარჩენებს შეგიძლიათ გახვიდეთ
-მაგ ჭკუაზე ვარ ზუსტად - ფეხზე გაიხადა და მაშინვე დაიკავა ადგილი ლიზამ -ერთ საშვილოსნოში დავეტიეთ და ამხელა საწოლი გვაქ - გაიცინა და ლოყაზე აკოცა -გვიყურეთ ახლა წადით თქვენ
-ცუდად რო გახდე ისევ და რამ..
-საავადმყოფოში ვარ რა უნდა დამემართოს თან ნინაჩკა მომხედავს- გაიღიმა და ნინას გახედა .ბიჭებმაც მას გადახედეს და თვალები გადაატრიალეს
-კარგი დარწმუნებულები ვართ რომ მოგხედავს ეს გოგო ,მაგრამ მაინც
-წადით და ხვალ მოდით ესენი გაიყვანეთ ...
-კარგი ხო წამოდი ...ეს ისეა საავადმყოფოში უკვე თავი სახლში ჰგონია- დიმამ ხელით უბიძგა ირაკლის და ორივე წავიდნენ.
-მეც გავალ..იცი როგორ უნდა დამიძახო
-მოიცა ...
-რა არი?
-ის მართლა წავიდა?
-კი
-არ შემოსულა?
-არა
-კაი - თვალები დახუჭა და გოგონების მზერა დააიგნორა. ლიზას რა მოასვენებდა
-ის ის ვინ არის?
-ცუდად ვარ, გამოძინება მჭირდება
-მოისვენე ახლა- ტუჩებით უთხრა ელენემ და თორნიკეს ჩაეხუტა . ლიზაც მიეკრა და დაიძინეს.
თამუნდა კაბინეტში დადიოდა ამ დროს ,ვარდისფერი კაბით და მაღლებით. ნინა შევიდა
-როგორაა?
-კარგად
-გაუშვი ყველა?
-თავად გაუშვა... ტყუპები დაიტოვა
-როგორ ტყუპები ვინ ტყუპები
-თავისი ტყუპისცალი დები
-ორი ჰყავს? ანუ სამნი იყვნენ?
-დიახ .. ახლა ერთად წვანან საწოლში და ძნავთ ალბათ
-იდიოტი ... ჩლუნგი ეგ არა როგორ დალია
-ისეთი გაუკეთეთ რომ გაბრაზდა..
-მერე რატო გავაკეტე რომ ეჩხუბა მაგან კიდე ვითომ მშვიდი ბიჭი ვარო ... ახლა რა ჰგონია აქ დავტოვებ ლოთს?
-გაუშვებთ?
-არ ვიცი
-მარიამს ეტყვით?
-მარიამმა მითხრა შენი იმედი მაქო ის არ უთქვამს მე შემაწუხე ყველაფერზეო. კაი წადი ნინა მიხედე საქმეს.მადლობა
-რას ბრძანებთ
რამდენიმე წუთი და მოთმინება გაწყდა. გაიარა დერეფანი და მის პალატასთან გაჩერდა. ფრთხილად შეაღო კარი და შევიდა. სამნი ერთად რომ დაინახა გაეღიმა, მძინარე თორნიკეს და გოგონებს აკვირდებოდა ისე გავდნენ ერთმანეთს,კიდევ ვიღაცას ამსგავსებდა გოგონებს განსაკუთრებით მაგრამ ვერ გაიხსენა. თორნიკეს ხელი რომელზეც ნემსი ეკეთა გაშლილი ჰქონდა გოგონები კი ისე ეკვროდნენ.
თავის კაბინეტში დაბრუნდა. გაიხადა კაბა და ლურჯი ფორმა ჩაიცვა. დივანზე დაწვა და მალევე ჩაეძინა. ვინაიდან მორიგე სხვა იყო უკიდურესი სემთხვევის გარდა არავინ შეაწუხებდა დილამდე.
დილით კი საგრძნობლად დაღლილი იყო. კაფეტერიაში ჩავიდა მიირთვა და უკან დაბრუნდა. ოთახში თორნიკე რომ დახვდა თვალები გაუფართოვდა
-აქ რა გინდა შენ
-თქვენ რომელ საათზე მოხვედით?
-კითხვაზე მე უნდა მიპასუხო
-აა კიდე თქვენთან ვარ? მეგონა მაგდებდით და თქვენს დასარწმუნებლად მოვედი
-არ გაგდებ. ლოთი ქირურგი საინტერესო იქნება
-შეურაცხყოფას ხომ არ მაყენებთ
-კი უბრალოდ არასწორად ..უფრო უპასხისმგებლო ხარ და სულელი
-მადლობას ხომ არ ელით შექებისთვის
-არა ! დღეს მიმღებში იქნები და ვინც გთხოვს ყველას დაეხმარები
-გმადლობთ დანდობისთვის
-რა დანდობისთვის
-ოპერაციაზე ყოფნის თავი ნამდვილად არ მქონდა სწორად მიხვდით- თვალი ჩაუკრა და მშვიდი მოძრაობით გავიდა .
ნახევარი დღე ისე გავიდა შორიდან ადევნებდა თვალს თამარი. როგორ ესაუბრებოდნენ ექთნები ,უფრო სწორედ ეკურკურებოდნენ ახლა დააფიქსირა და გაბრაზდა. ერთ-ერთს ყველაზე ლამაზს თავადაც რომ გამოელაპარაა საკმაოდ ახლო დისტანციიდან მაშინვე მივიდა. ვერ მიხვდა როგორ აღმოჩნდა იქ
-თორნიკე გამომყევი დაკავებული თუ არ ხარ
-ახლავე ...
კაბინეტამდე ფიქრობდა რა უნდა ეთქვა . ისიც ჩუმად მიყვებოდა ,სავარძელში ჩაჯდა და მიაშტერდა
-რა გინდოდათ?
-სერიოზულად უნდა ვილაპარაკოთ ...
-გისმენთ
-პირველ რიგში ძალიან ბევრი შეცდომა დაუშვი უკვე პაციენტისადმი უხესი დამოკიდებულებიდან დაწყებული უპასუხისმგებლობით დასრულებული. ყოველ დღე ახალ შეცდომას უშვებ და ვერ ვხვდები ქცევის ნორმებიც უნდა გასწავლო? სამსახურეობრივი რომანისთვის და ექთნებთან ლაზღანდარობისთვის გცალია? თუ ექიმი გახდები მერე შენ გადაწყვიტე გიღირს გარისკო თუ არა . ქალბატონი მარიამი ვერ იტანს მსგავს ქცევას თუ რა თქმა უნდა თავის საქმეს ასრულებენ ექიმები. მე კი არ ვაპირებ ვუცქირო სწავლის და საქმის კეთების ნაცვლად როგორც ეჟღურტულები ექთნებს. პირველ რიგში იმიტომ რომ სულაც არ ვარ მოხიბლული დამატებით კუდის , როცა მეყოლება სტუდენტები ისიც საკმარისი იყო , მეორე როცა ადამიანში ვერ ვხედავ წადილს ისეთს რომლის გამოც ყველაფერს აიტანს და გაუძლებს რატო უნდა მოვინდომო მეც არ ვიცი, მესამე შენ თუ ჩემი ელემენტარული ბრძანება ვერ შეასრულე ჭირვეულ, უზრდელ და თავხედ პაციენტთან როგორ მოიქცევი. ექიმს მოთმინების და ამტანობის უდიდესი უნარი უნდა გქონდეს არ იცი როგორი პაციენტი შეგხვდება .ხელი რომ მოგიქნიოს და მერე შენი სამკურნალო გახდეს უნდა დადგე და იბრძოლო მის გადასარჩენად . ეს უნდა გაიაზრო ,სანამ ამას ვერ მიხვდები არ აქვს აზრი როგორ ისწავლი . სიტუაციაზე მორგება უნდა შეგეძლოს და მოთმენა
-ანუ გინდათ მითხრათ რომ სწავლების ეტაპია თქვენთვის საცვლების მოტანა და მომზადებაში დახმარება შემდეგ კლუბში რომ გაერთო წვეულებაზე?
-ჰმ შენ კიდე გვერდი ამიარო ამ დროს სასმელის ნაკლებობა იგრძნო და სადღაც სხვაგან გამოტყვრე? შიშის გამო გეგონა ჩაგიშვებდი ხო და გაქრი
-დამინახე?
-შენ თუ დამინახე მე ბრმა ვიყავი? თუმცა ისე შეგეშინდა ჩემი დანახვა რომ გამოვიხედე მეთქი მივესალმებითქო გამქრალი იყავი. არც მე შემარგე იქ გაჩერება...რა შემოირიგებს ჩემს დას - ჩუმად ჩაიალაპარაკა- მოკლედ ყმაწვილო სანამ რამეს იტყვი დაფიქრდი საპასუხოდ რა შეიძლება მოგიგონ.რაც შეეხება ჩემს ნივთებს სწორად აგირჩევია
-ვითომ იცოდით რომელიმეს არსებობა ..
-დედაჩემმა მოგიყვა ყველაფერი გაბრაზებულ გულზე?
-არაფერი უთქვამს ,თავად მივხვდი რომ ის ოთახი არც გაქვთ ნანახი ,გარდერობის ოთახი
-რა ოთახი კარადა დავტოვე მე რომ წამოვედი - უცებ გააიზრა და გაოცებულმა გახედა- გარდერობი რათ მინდა .ოხ დედა ,რა გააკეტეთ შენ და სალომემ, რაზე ველაპარაკები სულ გადამიყვანეთ ჭკუიდან . მოკლედ მგონი გასაგები იყო ყველაფერი
-რომ გავალ კლინიკიდან ხომ შემიძლია ურთიერთობა მქონდეს ნებისმიერთან
-აქ პალატებში ნუ დაიწყებთ ალერსს და სულ არ მადარდებს როცა პაციენტი არ გეყოლება ვისთან რას გააკეთებ ...
-თამუუ კრასავიცა როგორ ხარ?- კარი შემოაღო ვიღაც მაღალმა გამხდარმა ბიჭმა და თამუნაც მაშინვე წამოდგა
-კარგად შენ ? შვებულებაში არ გადიოდი ბატონო დავით?
-შემოთავაზებით გეახელათ თქვენი მონა მორჩილი თუმცა ვგონებ დაკავებული ხართ. ახალი პრაქტიკანტი გყავს ? ჯერ ადრე არ არის?
-ეს ბეჯითია ... მითხარი ახლა რა პრობლემაა
-არ გაგიჯდე ოღონდ კარგად დაფიქრდი ... წამო ჩემთან ერტად ზღვაზე, ჩემს აგარაკზე მშვიდადაც იქნები სანაპიროზეც გაირუჯები ,ზღვაში თუ არ გინდა აუზზე დავრცებით სახლში ყველანაირ კომფორტს შეგიქმნი ჩემო კრასავიცა .არ მითხრა ახლა შვებულება არ მიწევსო გავარკვიე და წელს ერტი კვირა დაისვენე მარტო ნუ ისე რამდენიმე საათით გასვლას თუ არ ცავთვლით აქ ცხოვრობ ფაქტობრივად
-შენ რა მომზადებული მოხვედი
-უკან დასახევ გზას არ დაგიტოვებ
-მაპატიე მაგრამ ვერ წამოვალ საქმეები მაქვს ხომ ხედავ უნდა ვასწავლო ...ერთი კვირა ოპერაციები მაქვს დაგეგმილი სხვას ვერ გადავაბარებ ჩემი პაციენტები არიან არ შემიძლია რა
-კაი რა ქირურგების მეტი რა არი სხვა ვერ ასწავლის? პაციენტებსაც მიხედავენ მე დაველაპარაკები მარიამს
-იცი მგონი გითხრა რომ ვერ წამოვა . პირდაპირ უნდა გითხრას რომ შენთან ერთად წამოსვლა არ უნდა? ვერ უნდა მიხვდე მოსწავლის გამო რომ არ დარჩებოდა სურვილი რომ ჰქონდეს შენთან ერთად გულავის? - თორნიკეს ხმამ რომ გაიჟღერა ოტახის მეორე ბოლოდან თამუნა წამოხურდა ბრაზისგან. ისეთ ხმაზე საუბრობდნენ ბოლოსი იმას არ უნდა გაეგო,თან საქმე ჰქონდა და გაბრაზდა რომ უსმენდა.
-დათა არ გინდა ... - იმ წამსვე ჩაკიდა კაცს ხელი ,იცოდა რა რეაქციაც ექნებოდა- მაპატიე მაგრამ მართლა ვერ შევძლებ წამოსვლას, მადლობა შემოთავაზებისთვის
-თამო ეს ...
-არ გინდა... საქმე მაქვს.. მაპატიე
გაბრაზებული გავარდა ბიჭი. თამუნა რომ შებრუნდა და თორნიკეს სახეზე კმაყოფილება შენიშნა ტავზე დაადგა. სავარძელს ხელებით ეყრდნობოდა და ზემოდან დასცქეროდა ბიჭს
-რა?
-რა? როგორ გაბედე მე რა გელაპარაკე სულ ტყუილად ?
-არ გითქვამს შემაწუხებელ თაყვანისმცემლებისგან ნუ დამიცავო
-შენ მე არ გითხარი საქმესთან დაკავშირებით ჩარევებითქო? თუ გადავუხვევ მხოლოდ მე
-ანუ იმ ს.... უნდა გესმინა და გეწვალა თავის დახსნაზე?
-იქნებ დავთანხმებოდი და წავსულიყავი შენ რა იცი რა ურთიერთობა მაქ ,საერთოდ ჩარევის და დასკვნების გამოტანის უფლება ვინ მოგცა
-საკუთარი თავი მაძლევს უფლებებს და ახლა..
-ახლა ასე რომ არ არის ვერ ხვდები?
-კარგი შეგიძლია დატოვო საავადმყოფო შეეშვა ჩემს ზედამხედველობას მიგდო პაციენტები სხვა ექიმებს და წახვიდე მასთან ერტად ზღვაზე. დარწმუნებული ვარ უფრო სასიამოვნოდ გაატარებ დროს ვიდრე ადამიანების სიცოცხლის გადარჩენისას -წამოდგა და ისე ახლოს აღმოჩნდა ორივეს ჟრუანტელმა დაუარა. სწრაფად გაიწია თამარი და მიმავალს გახედა
-სად მიდიხარ
-საქმეს ვუბრუნდები ... მიმღებში ვატარებ მტელს დღეს და ველოდები პაციენტებს რათა წავიყვანო გადარებებზე, გავუწმინდო ჭრილობა და თუ საჭირო გახდა ვუყურო როგორ აღებინებს .უროლოგთანაც გამაგზავნეთ ,მერე გინეკოლოგიაში და ბოლომდე გავნადგურდები დღეს .თქვენ კი ჩაალაგეთ ჩემოდანი..ხო იმედია კიდე მე არ გამიშვებთ ,ისე რამდენიმე გამჭვირვალე საცვალი კი მომეწონა შენი კოლექციიდან- უცებ მიუგო და გავიდა. თამარი კი გაბრაზებული გაყვა უკან. ხელი ჩაავლო და კაბინეტში შეათრია. კარზე ააკრა თიტქმის
-აღარ გაბედო ოდესმე მსგავსი ტონით ჩემთან საუბარი, წუწუნი, ირონიული მზერა და ცინიკური გამოსვლები , რჩევის მოცემა არ მჭირდება არც უფლება გაქვს ჩემს პირად ცხოვრებაში ჩაერიო და მეტიც ასე ნუ მიყურებ თითქოს რამეს ისეთს გეუბნებოდე რაც არასწორია
-დარწმუნებული ხარ რომ ასე მაგიტომ გიყურებ? -მისკენ დაიხარა და ყურთან უჩურჩულა- ოთახი შეგეშალა პალატაში ვართ და შენს ზურგს უკან პაციენტი და მისი ოჯახისწევრები არიან -ჩუმად ეუბნებოდა და ღიმილს ვერ იკავებდა, თამარი გაშრა, გაფითრდა, ხელი ინსტიქტურად ჩაკიდა მკლავზე და უკან მიბრუნდა. სიკვდილი ერჩივნა ახლა იქ მყოფების დანახვას , ასე ცოხვრებაში არაფრის შერცხვენია
-მე ..უკაცრავად - ხელით გაწია თორნიკე და კარი გამოგლიჯა . ყელსი ბურთი გაეჩხირა, სწრაფად შევარდა კაბინეტში ,შემდეგ სააბაზანოსი და ნიჟარას დაეყრდნო, საკუთარ თავს სარკეში უყურებდა. მერე წყალი მოუშვა და სახეზე შეისხა-ჯანდაბა თამუნა რა გემართება... რა ჯანდაბა გემართება
-მგონი ცუდად ვმოქმედებ თქვენზე ქალბატონო თამარ- სახეზე ჩამოყრილი თმები გადაუწია და გაუღიმა -ზედმეტად იბნევით და ირევით
-შენ აქ ..
-კარგით ახლა არ გინდათ არაფრი ისეტი,დამსვიდდებით მალე და მიხვდებით რომ ჩემი მართვა ბოლომდე არ შეგიძლიათ,მხოლოდ საოპერაციოში პაციენტთან
-გადი აქედან! წადი საერთოდ დღეს გათავისუფლებ !
-დარწმუნებული ხარ?
-თორნიკე წადი
-კარგი იყოს ნება შენი- მშვიდად უთხრა, კმაყოფილმა დატოვა იქაურობა . კმაყოფილმა იმით რომ მდგომარეობას ტავად აკონტროლებდა, როცა ადამიანის სიმშვიდის დარღვევა შეგიძლია ე.ი მასზე მოქმედებაც შეგიძლია. ასე რომ ქალბატონი თამარის სიკიუტე დიდხანს ვერ გასტანდა,ის ხომ თორნიკე ახვლედიანი ორი უჯიუტესი ადამიანის შვილი შეუძლებელია ვინმემ მართოს, მხოლოდ მოჩვენებითი მორჩლება შეუძლია.
სახლში არ დაბრუნებულა, ყიფიანებთან მივიდა
-გამარჯობა ბაბუ
-თორნიკე ბიჯო სად დამეკარგე .როგორ ხარ ?
-კარგად ყიფო ... დედაჩემი მაწვება ცოტას
-მარიამი ბაბუ მაგას სადავეების დათმობა არ შეუძლია
-ბებო სად არის?
-ეგ და მია გასულები არიან რაღაც-რაღაცეები უნდა ვიყიდოთო და მოვლენ მალე
-ირაკლი სად არი? დანარჩენები?
-თათა და მიშო კი იცი ქუთაისში წავიდნენ და ირაკლის ძინავს კიდე .გვიან მოვიდა გუშინ მგონი რას გაიგებ მაგისას
-კაია შენთან ლაპარაკი მინდოდა მაინც
-რა ხდება ხო მშვიდობა გაქ
-რა ვიცი მეც არ ვიცი რა ხდება ...
-მიდი მომიყევი აბა ...
-მოკლედ იმ ავარიის შემდეგ ალექსანდრემ ხო მაიძულა აქ დაბრუნება და სწავლის გაგრძელება საქართველოში. დედამ ზაფხულს იმუშავებ სადმეო და სად წავიდოდი ახლა მე კლინიკის გარდა,ვიფიქრე თვითონ მასწავლის რაღაცეებსთქო პრაქტიკაში მოვიკოჭლებ ხო იცი იქ არ მივლია . დედამ კიდე ერთ ექიმს მიმამაგრა და ისაა პრობლემა
-ვინ არის ასეთი.
-საშინლად ჯიუტია, უფროსობის მოყვარული და მკაცრი. თავიდან ვითმენდი მარა უკვე დავიღალე და რაღაც ბალანსი მინდა გავაკეტო და რჩევა მჭირდება
-მომიყევი აბა ყველაფერი გისმენ
თორნიკემ ყველაფერი უამბო , ყიფოს ბიჭებისგან განსხვავებით დაწვრილებით უთხრა ყველაფერი. კაცი უსმენდა, რამდენჯემრე გაეცინა ბოლოს კი დასკვნა დაუდო
-მალადეც დედაშენს ბაბუ ზუსტად ისეთ ქალთან მიუყვანიხარ როგორიც გაწყობდა შენ. მთლად ვერ გაგაჩერებს მარა ხო ხედავ რარაცნაირად გმართავს . თუმცა ქალია ,ახალგაზრდა ქალი და ბოლომდე ვერ უძლებს შენს შარმს
-მეეჭვება ჩემ გარეგნობას აკვირდებოდეს ეგ . საერთოდ არ გავს თავისი ასაკის გოგოს
-არ აქვს მნიშვნელობა აკვირდება თუ არა, ქიმიური მუხტ არსებობს ბაბუ კაცსა და ქალს შორის რომელსაც ვერ ხვდები რა იწვევს რა წარმოქმნის უბრალოდ არის და რომც შეეწინააღმდეგო არაფერი გამოგივა ...
-რა გინდა მითხრა რომ მოვწონვარ?
-იმას არ ვიცი და შენ კი მოგწონს
-არ იცოდე მაინც ჩემი გემოვნება
-გემოვნებას რას ეძახი შენ ისე ერთჯერადად რომელი გოგო გიჯობს? არაა ეგრე ბაბუ ჯერ შენ 20 წლისაც არ ხარ და კიდე კარგად არ იცი ყველაფერი. არც გინდა გონება დაატანო თავისუფლად ცხოვრება გიყვარს თან უპასუხისმგებლოდ ა ფეხებზეც არ ხარ და აღარ იცი რამდენად გაიჭრე. ამიტო ჯობია დაღვინდე ცოტა
-მამა გაბრაზდა ძალიან ... არც ვუნახივარ ისე წავიდა
-ვიცოდი რომ გაბრაზდებოდა ... ეჰ შენ რო იცოდე ეგ როგორი იყო შენს ასაკში ,შენც სეგეშინდებოდა შენს სვილს იგივე არ გაეკეთებია
-ვიცი ხო სულ ჩხუბობდაო
-ასე ჩხუბობდა რას ნიშნავს ბაბუ სულელი კი არ იყო და უმიზეზოდ კი არ ეძებდა შარს,რთული პერიოდი ჰქონდა მაშინ ცხოვრებაში და უჭირდა, მოთმენა არ შეეძლო ელემენტარული უსამარტლობისაც , მერე სიამოვნებასაც განიჭებს ჩხუბი რომ შეეჩვევი , ტკივილსაც ვერ გრძნობ შესაძლოა შენც კარგად მოგხვდეს მაგრამ გეგონოს რომ მხოლოდ ისაა ცუდად . ეჰ კაია ახლაგზარდობა
-შენ სულ ლომი იქნები ყიფო - ირაკლის მხარზე დაარტყა ხელი და მანაც მოხვია ძლიერი ტორი რომელიც უკვე დანაოჭებული ჰქონდა ,თუმცა ძველებურ სიმაგრეს ინარჩუნებდა .ისევ იგივე ყიფო იყო შევერცხლილი თმით და ოდნავ დანაოჭებული კანით. იგივე მზერა,იგივე ხასიატი,შემართება და სიყვარული ოჯახისადმი. ვაჟთან არ ჰქონია მსგავსი საუბრები მაგრამ შვილიშვილები ხშირად მიმართავდნენ, მშობლები უფრო მკაცრები იყვნენ ვიდრე ბაბუა .
-მოხუცი ლომი -გაიცინა და თავზე აკოცა შვილიშვილს- მოითმინე და შეეცადე იფიქრო დააკვირდე რაღაც დეტალებს და ცაუძვრე ტვინში .თუ იცი ადამიანი რას ფიქრობს ,რას გრძნობს ყველა კოზირი შენს ხელთაა ,იცი როგორია და ვერასდროს მოგატყუებს
-რთულია ეგ ...
-თავიდან კი ..იტყვი ენერგია რატო დავხარჯო, ვიღაცას რატო დავაკვირდეო ,მერე ისე ეჩვევი ბაბუ რომ გადახედავ სიტუაციას ისეთ დეტალებს აღიქვამ,ისე უცებ ხვდები ყველაფერს კმაყოფილების გრძნობა გიპყრობს,თანდათან უფრო ძლიერდები
-შენგან აქვს დედას ეგ ნიჭი?
-დედაშენისთვის მე არაფერი მისწავლებია ... მარიამი სულ სხვანაირი იყო, განსხვავებული და გამორჩეული. მარიამისგან ყველაფერს უნდა ელოდე შეუძლებელიც კი შეიძლება შეძლოს , ყველაფრის გაკეთებას მოახერხებს თუ მოინდომებს ,ხანდახან მგონია რომ ამოუწურავი უნარი აქვს
-მეც ეგრე ვფიქრობ. ყოველთვის შეუძლია გამაკვირვოს, ვერასდროს ვერაფერს ვუმალავდი. არასდროს არაფერზე გაბრაზებულა, ისეთ რამეს გვეტყოდა ჩხუბის და საყვედურის გარეშე ვაკეთებდით ყველაფერს. მერე სულ მიკვირდა როგორ გამაკეთებინა ეს საქმეთქო.დარწმუნების საოცარი ნიჭი აქვს
-ჩემი ბიჭიიი ...თოკო ბებო როდის მოხვედი- მაო შემოვიდა მაშინვე დაყარა ყველაფერი და თორნიკეს მოეხვია- ჩემი სიხარული.... როგორ დაგვივიწყე ბებო ,გოგონები ყოველ დღე აქ არიან და შენ სულ არ მოდიხარ . რა გიყო დედაშენმა ზაფხულშიც არ გასვენებს ბებიკო? შენ მოგიკვდი მე ,დედაშენს მოვკლავ შენი გადაღლა როგორ შეიძლება ბებო
-კარგი რა მაოო ნუ ათამამებ ამას შენ.. მე არ ვარ ცოდო? მთელი ზაფხული დავიწვი ამ სახლსი არც საქმე მიშვებთ ის სადისტი კიდე დაბადების დღეზეც არ მიშვებს მაგათ რა ენაღვლებათ კი ნახავენ გასარტობს ყველგან- აბუზღუნდა პატარა ქალბატონი ,თან მამიდაშვილს ცაეხუტა- ისე მართლა რამდენი ხანია არ მოსულხარ ,მომენატრე
-მეც მომენატრეთ ჩემო ლამაზებო და კარგებო
-რაღა დროს ჩემი სილამაზეა დავბერდი ქალი... გამითეთრდა თმა
-ვის ეპრანჭები . მე ასეთიც მომწონხარ
-ბაბუათქვენმა დამღალა... 65 წლის ასაკში რო კიდე ეჭვიანობს ნორმალური ჰქვია ახლა ამას?
-უყვარხარ ბებოოო
-ვუყვარვარ, გიჟია.მთელი ყიფიანები გიჯები არიან დედაშენით დაწყებული თქვენით დასრულებული- ჯერ თორნიკეს უთხრა მერე მიას მიუბრუნდა
-ცოლი არ მოიყვანოთ ასე გაგითეთრებს ბაბუ თმას
-ამ სიბერეში ლაზღანდარა გახდა
-კაი ხო მეც მიყვარხარ არ გვინდა ზედმეტი კამათი
-აუ რგორ მიყვარხართ ტო- ორივეს ჩაეხუტა თოკო და აკოცა-თქვენტან კაია მარა უნდა წავიდე
-რა დროს წასვლაა ისაუზმე ჯერ
-იმდენი ხანია გავიღვიძე მე არაფერი მინდა. წავალ სახლში დავისვენებ ცოტას
-თორნიკე? აქ რა გინდა შენ
-ოხ გაიღვიძე მძინარე პრინცო?
-საავადმყოფოში არ იყავი შენ?- გვერდზე გაათრია და ჩუმად ეჩხუბებოდა- რამ წამოგაგდო ბიჯო ჯერ
-მე ჩხუბიც მოვასწარი, საქმის გაკეთებაც და თორმეტი საათზე წამოვედი
-როგორ ხარ
-ცუდად ყოფნის მეტყობა რამე?
-შენ არ ხარ ნორმალური ჯერ როგორ დალიე იმდენი და მერე ასე უცებ .. ისევ ცუდად არ გახდე ბავშვები არ შეაშინო
-მეც მაგათი ტოლი რო ვარ თუ გახსოვს შენ
-ისინი ასაკის შესაბამისად ვითარდებიან და შენ კი ხარ კაი 30 წლის კაცივით
-კომპლიმენტად მივიღებ.. წავედი ახლა უნდა დავისვენო
-შენმა ექიმმა როგორ გამოგიშვა... ისა და მეც რო ჩავაბ..
-მოკეტე და მეორედ არ ახსენო თამუნა თორე ენას ამოგაცლი- გაღიმებულმა უთხრა მხარზე დაკრა ხელი და წავიდა
-ასეც ვიცოდი... ბაბუუუ ... ირუუუშ უფროსო - დიანზე უკნიდან დახტა და გვერდით დაუჯდა ყიფოს- იმან რა გელაპარაკა ? თავის ექიმზე მოგიყვა? აუ თუ გიყვარდე მითხარი რა
-დავუშვად ხო შენ რა გიხარია
-აუ იცი რა გოგოა იმენა შავი შოკოლადია .. ეს დებილი კიდე სულ ვერ ამჩნევს მგონი ... შენც იმას ფიქრობ ხო რასაც მე
-მოკლედ შენ რო აათამაშებ წარბებს .. ნუ გადარევ ახლა ხო იცი რა ფსიხია
-აუუ მომეცა გასართობი შენ გაიახარე თამუნია გოგოოოო
-თამუნა ვინ არის?
-მია ჩემო მიააა მია მია მიაკოოო შენი უფროსი დაიკო ნია სად არის? დღეს არ უნდა დაბრუნებულიყო? თუ უნდა დარჩეს მთელი ცხოვრება იმ დაქალებთან რა აძლებიებს იმ ტუჩებდაბერილებთან ...
-რა ჭირს ბაბუ ამას?
-სიგიჟის საათები აქ ბაბუკო- 18 წლიაა მია , მალევე გაუჩნდათ ნიას შემდეგ მიშოს და თათას. მიშიკომ თუ მუშაობაა მუშაობა იყოსო . მოკლედ ასე ჰყავს ბატონ ყიფიანს 22 წლის ირაკლი, 19 წლის ნიაკო და 18 წლის მია . (ისე ბებოს სეხნიაა მარა ორი მაო ვერ ვიქნებით ოჯახშიო და მია დარჩა ბოლოს )
დავბრუნდეთ ახლა ახვლედიანების სახლში. სადაც ქალბატონ ტყუპებს ბებიკო გაუტყუებიათ აუზზე და ჭყუმპალაობდნენ
-თქვე გადარეულებო ლიზიკოც გადამირიეთ? არა რა თქვენი დატოვება არ შეიძლება
-თოკჩოოო კარგად ხარ? მეთქი მომატყუათქო რო გელაპარაკე - უცებ ამოვიდა ლიზიკო და მისკენ გაიქცა
-არ მომეკარო დამასველებ
-მოდი ჩემთან ჩემო ტყუპისცალო და უწყვეტო კარდიოგრამა
-ასეთი გადარეული ვის გავხარ გოგო
-მე? ბებიას სისხლი მქაჩავს მეგრული სისხლი მეგრულიიი ჩემო სვანოოო- მაინც მივარდა და სულ ბზრიალ ბზრიალით ჩავარდნენ აუზში. ისე ტკიპასავით მიეკრო ძმას ვერაფრით მოიშორებდა- მოდი ვიცუროთ ჩემო სიცოცხლეეეე
-გიჟი..გიჟი ჩემი გადარეული- თორნიკემ თავი ვერ შეიკავა და გაიცინა. ხელები მოხვია და ტრიალებდა წყალში. მერე გაცურა მასთან ერთად და ბევრი აყვინავა- ასე მოგიხდება შენ ბაყაყივით რო შემომასკუპდი
-ბოროტობას აქვს ადგილი ხო იცი არ ვიცი ყვინთვაააა- წამოიყვირა როგორც კი ცაისუნტქა მაგრამ ვინ აცადა ისევ წყალქვეშ გაცურა თორნიკემ
-აი ასე გეყოფა ახლა- ნაპირზე შმოსვა და ფეხზე უკბინა
-ველურო
-ამ ველურს უყვარხარ ფისოოოო
-ბებო ესენი ვერ არიან ხო?- ლიზიკოს გვერდით მიწოლილმა ელენემ თვალები გადაატრიალა და წვენის წრუპვა განაგრძო
-ყველა განსხვავდებით ბებო შენ ჩვენი ნებიერა ხარ, ლიზიკო ჩვენი ქაჯანა, თოკო კიდე
-თოკო სვანი, ჩხუბისთავი, სამართლიანი, კაი ქარტველი ბიჭია - კისკისით თქვა და ძმას გახედა სველი ტანსაცმლით რო მიაბიჯებდა სახლისკენ ნაკვალევს ტოვებდა.
აი ასე ხდება სულ ახვლედიანებთან. ეს სამი იმდენად განსხვავებულები იყვნენ, ტყუპები რომ იყვნენ ვერავინ იჯერებდა. ყოველთვის სხვადასხვა რამ მოსწონდათ,სურდათ მაგრამ თუ რამე დასჭირდებოდა რომელიმეს მაშინვე ერთნი ხდებოდნენ და გამორიცხული იყო გარჩევა. თითქოს ყველა თვისება საერტო უხდებოდათ. გენეტიკურად ატარებდნენ მთავარ მახასიათებელ ნიშNებს რასაც ვერავინ შეუცვლიდათ,როგორადაც არ უნდა მოქცეულიყვნენ.
ლიზა ჭყონია , ქალი რომელიც მათი ბედნიერებით სუნთქავდა და არსებობდა. სიგიჟემდე უყვარდა რძალი და გიჟდებოდა ბავშვებზე. ისევ შავ სამოსს ატარებდა, მაგრამ ვერავინ იტყოდა რომ მგლოვიარე დედა იყო,ისევ ისე გამოიყურებოდა თიტქოს შვილს ელოდა, თითქოს სადღაც ახლოს იყო და მალე დაბრუნდებოდა. ისევ ეკეთა ერთი ბეჭედი, ჩვეულებრივ ოქროს ყელსაბამი და ჯვარი ელენას სახსოვარი. ისევ ცანდა დიდი ტკივილი და სევდა მისი თვალების სიღრმეში. ზოგჯერ ელენას აკვირდებოდა და ეგონა რომ თავის შვილს ხედავდა. სამივენი მამას გვანან უფრო მეტად ვიდრე დედას, შესაბამისად მამიდა ელენასთან პატარა ელენას მსგავსება დიდი იყო . გარეგნულადაც მაგრამ ხასიათით უფრო ჰგავდა,შესაძლოა სხვა დროში ცხოვრობდა,უფრო გახსნილი იყო და ლიზას დამსახურებით უფრო აქტიურიც ,მაგრამ შინადანად სწორედ მისი ასლი იყო.
ლიზიკო კი ოჯახის მაცოცხლებელი ძალაა. ის ატრიალებს ყველაფერს, არ არსებობს აკრძალვა, არ არსებობს შეზღუდვა ის ლიზა ახვლედიანია ყველგან შეუძლია შესვლა, ყველაფრის მიღწევა და საერთოდ არ არსებობს ცნება „შეუძლებელი“ მისთვის . თუმცა თავხედი და უზრდელი არასდროს ყოფილა, არასდროს გაუკეტებია ისეთი რამ რაც ალექსანდრს და მარიამს გააბრაზებდა. აასეთი შემტევი ხასიათის მიუხედავად მათგან შენიშვნასაც კი იშვიათად იღებდა.
თორნიკე ,თორნიკეც არ იყო ისეთი შვილი რომელიც გამუდმებით პრობლემებს ქმნიდა, მარიამს და ალექსანდრეს საშუალო კონტროლი ჰქონდათ,არც უცდიათ ბავშვების ბოლომდე გაკონტროლება თავისუფლებასა და შეზღუდვებს შორის ბალანსს იცავდნენ ,მაგრამ ალექსანდრე ახვლედიანის ბიჭი წიგნის ჭია და დინჯად სახლში მსხდომი რომ ყოფილიყო რაღაც საოცრება იქნებოდა. არც ზრდიდნენ ასე, სასჯელი რომელზეც საუბრობს კი მხოლოდ რბოლაში მონაწილეობისთვის მიიღო, არც ქუჩაში ყოფილა გარჩევებზე 24 საათი ,არც მოსაწევი და სასმელი ყოფილა განუსაზღვრელი დოზით უბრალოდ ადრენალინზე შეყვარებულს რთული ჰობი ჰქონდა . გერმანიაში მანქანის პოვნა არ გაუჭირდებოდა, სასწავლებლად წასული რბოლებში იღებდა ღამით მონაწილეობას , ერთ-ერთის დროს სერიოზულად დაშავდა . რამაც გამოიწვია მისი სამშობლოში დროზე ადრე დაბრუნება და „დასჯა“ ამასაც თუ დასჯა ერქვა.
გამოიცვალა, საწოლზე გადაწვა და ჭერს მიაპყრო მზერა. სუსტად იყო და ჩაეძინა. საღამოს გაიღვიძა, ქვემოთ ცავიდა, ივახშმა და გოგონებთან ერთად დაჯდა ფილმის საყურებლად.
მარიამი და ალექსანდრე არ უკავშირდებიან ,ჩვეულებაა „ თაფლობის თვეში „ ბავშვებსაც სრული თავისუფლება აქვთ ანუ ბებოსთან რჩებიან..
უკვე გვიანი იყო გოოგნები დასაძინებლად რომ წავიდნენ.
ჯერ ოთახში იჯდა, მერე ეზოში ჩავიდა იქაც ვერ მოისვენა. იმ ალქაჯზე ეფიქრებოდა. ბოლოს გზაში აღმოჩნდა, შემდგე მანქანა საავადმყოფოსთან გაჩერდა, ფეხებმა გაიარეს გზა თამუნას კაბინეტამდე და ბოლოს მძინარე ქალბატონთან ჩამოჯდა. დივანს მხრით მიეყრდნო ,ისე ახლოს იყო მის სახესთან იფიქრებდით კოცნას აპირებს ,უნდა მისი დიდი წითელი ტუჩები დააგემოვნოსო .
თქვენი აზრით ეს ბიჭი ფიქრობს რამეს? მე პირადად მეეჭვება ახლა ამას ფიქრის უნარი ჰქონდეს. აი თამარა კი შეიშმუშნა, თიტქოს იგრძნო დაჟინებული მზერა გვერდით გადაბრუნდა და მხოლოდ პროფილი უჩანდა. სწორი,თხელი ცხვირი, გაბუშტული ტუჩები გრძელი წამწამები, შავი სქელი გრძელი წარბები საოცარი ფორმით რომელიც შავ თვალ-წარბს ქმნიდა . შავტუხა ქალბატონს მუქი შავი თმა აქვს , მხერებამდე ოდნავ დატალღული . თორნიკე პირველად აღიქვამდა ამ ყველაფერს და უნდოდა თითოეული ნაკვთი შეესწავლა, საშინელი სურვილი ჰქონდა ეკოცნა. იმდენად იზიდავდა იმ წამს როგორც ქალი საერთოდ არ ახსოვდა ვინ იყო, რას წარმოადგენდა ,როგორი იყო „ქიმიური მუხტი“ ...
ციებიანივით მოშორდა და საკუთარი ქცევით და ფიქრებით გააავებული სავარძელს წამოედო და ფეხი ისე იტკინა ხმა ვერ დაიმორჩილა. რა თქმა უნდა ხმის მინიმალურ ტონზეც კი გაიღვიძა თამუნამ და უცებ წამოდგა. თორნიკე რომ დაინახა გაოცდა
-თორნიკე? აქ რას აკეთებ
-ფეხი მტკივა
-რა დაგემართა
-მე.. მე სახლში კიბეზე ჩამოვდიოდი და უცებ გადამიბრუნდა
-არ მითხრა კიდე რამე დავლიე თორე მოგაჭრი მაგ ფეხს - თან სავარძელში ცააჯინა , შარვლის ტოტი აუკეცა და გაწითლებულ კოჭს ამოწმებდა თან ეჯუჯღუნებოდა- ასე გტკივა?
-ჯანდაბა - მეორე მუხლზე დადებული ხელი გააწევინა და საერთოდ გაიწია
-რა გჭირს .. მადროვე შევამოწმო კოჭი თუ გადაგიბრუნდა შეიძლება ნაღრძობი იყოს და მივიდეთ ტრავმატოლოგთან ქალბატონი ლანა არის მგონი თუ არადა დავურეკავ არ არის პრობლემა და მადროვე რას ცქმუტავ- მუხლებზე იდგა ხალიჩაზე და თორნიკეს შარვალს კეცდა. არც კი უგრძვნია ფეხის ტკივილი, არადა მართლა გაწითლებული ჰქონდა -თორნიკე რა დაგემართა.. თორნიკე- ლოყაზე მიადო ხელი და ახლა მართლა იგრძნო როგორ დაუარა ცხელმა ტალღამ,შემდეგ ცივმა
-რა...
-გელაპარაკები და შენ სად ჯანდაბაში დაფრინავ .. სათამაშოდ მცალია?
-არ მტკივა ... მომეჩვენა რაღაც
-თუ არ გტკივა ამის გამო მოხვედი აქ? ან მოიცა თუ გტკიოდა თავიდან საჭესთან როგორ დაჯექი და საერთოდ ახალ ნატკენს რატო ჰგავს
-წავედი მე .. თავისუფალი ვარ ხვალ ათ საათამდე - უცებ გავარდა . მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა . - რა ჯანდაბა გემართება ,მართლა სულელი ბავშვი ხარ . სწორეს გეუბნება ალექსანდრე, ისე კი გავხარ დიდს მაგრამ ჭკუა ბავშვის გაქვს. რა ჯანდაბამ აგახუნტრუცა, გოგო დაილია ქვეყანაზე? წადი სადმე კლუბში და ამოსარჩევათ გექნება საქმე , ბოლო-ბოლო შენი დების დაქალების ხროვა შენზე რომ გიჯდებიან და გაწყვეტენ ნერვებს .ის ალქაჯი საერთოდ რა შუაშია - საჭეს უჭერდა ხელს და დიდი სიჩქარით მიქროდა . მთაწმინდაზე ავიდა, მანქანა გააჩერა და ხედს გახედა - დედა რა გამიკეთე ეს , რაღა იმასთან გამიშვი ... ავირიე, ვეღარ ვიგებ ვერაფერს ..“უბრალოდ არ იჯერებ ! ჯიუტო“ -რას არ ვიჯერებ“ იმას რო მოგწონს ეგ ქალი !ყეყეჩო!“ -სისულელეა ! „სულელი თვითონ ხარ“ ალტერეგო ხარ ? სულელის ალტერეგო?
მობილურის ხმამ გამოაფხიზლა
-სად ხარ თოკო? კარგად ხარ? რაღაც ვერ ვართ ჩვენ კარგად და მიტხარი რო ისევ რამე არ დაგემართა - ლიზამ უცებ მიაყარა და დაელოდა პასუხს
-კარგად ვარ ... დავიღალე უბრალოდ
-არ ვფიქრობთ ჩვენ ეგრე.. მოხვალ სახლში? ვილაპარაკოთ კუსკუსა?
-მოვალ ...
გაეღიმა და წავიდა სახლში. იცის ახლა ჩაუვარდება იმათ ხელში და მოუწევს ყველაფერი უთხრას. ჭორაობად კი მიაჩნია მაგრამ ისინი მისი ტყუპები არიან და თან არასდროს არავისთვის არაფერი უტქვამთ. იყო ისეთი რაღაცეები რასაც მხოლოდ ერთმანეთს ეუბნებოდნენ. ახლაც დაჯდებოდა მათთან და დაფრქვავდა ყველაფერს. მარტო თვითონ კი არ ყვებოდა ,იყო მომენტები როცა ლიზასაც ჰქონდა პრობლემა აი მაშინ კი ელენა და თორნიკე წამობდნენ .
ორივე ეზოში დახვდა, მოკლე მაისური და შორტი ეცვა ლიზას, ელენას კი კვატებიანი ოდნავ გრძელი შორტი და მაისური . გაეცინა მათი დანახვისას. ორივეს ტკბილეული და ფინჯნები ეჭირათ ხელში“შოკოლადი“ ყაა არ უყვართ გოგონებს ..
-აბა გისმენთ- ელენამ უთხრა
-შენ კი არ უსმენ მე ვუსმენ .. თან ყურადღებით
-მე „თ“ ვთქვი
-წავიდე მე?
-მოდი აქ- ხელი ჩაავლო ლიზამ და ბაღში გაიყვანა ჰამაკში ჩაწვნენ. მუცელზე დააყარეს თორნიკეს შოკოლადები და ტავისი ჭიქა მიაწოდეს . ჭამდნენ და თან უსმენდნენ. ყურადღებით, სიტყვა არ უნდა ეტქვათ, ამ დროს ლიზაც კი დუმდა და უსმენდა . ბოლოს კი როგორც ყოველთვის ის იწყებდა
-დავიწყო?-წარბების თამაშით შეხედა ძამიკოს
-იცოდე დაცინვა და მასხარაობა არ მინდა მართლა არ ვარ კარგად
-რამდენი დღეა იცნობ? სამი ხო?
-ხო კატასტროფულად ცოტა დროში გადაგრია- ელენამ დაუმატა და გაიცინა
-შენც მოგწონს ხო ეგ გოგო ელუსი- დას გადახედა ისე ვითომ თორნიკეს არ ესმოდა- მე მიყვარს უკვე
-ლიზააა
-აა ხო რამე უნდა მეთქვა ისეთი რითაც არ დაგცინებდი და ნერვებს არ მოგიშლიდი... მოიცა მოვიფიქრო...მმმ მე შენ მიყვარხარ
-ლიზააა!
-აბა ვერაფერს ვიფიქრებ ისეთს ნერვები რო არ მოგიშალო - გაიკრიჭა და ელენას გადახედა- ქალბატონო კლდემა თქვენ გისმენთ და-ძმა ახვლედიანები
-ჩემი აზრით ზედმეტად აგაფორიაქა იმ ფაქტმა რომ მასთან ბევრი საერთო თვისება გაკავშირებს მაგ: ისიც ამაყია, ჯიუტი, უხეში, აშკარად ზოგჯერ აუტანელიც ხდება ...კიდევ ბევრი რამ აქვს შენთან საერთო ხო აღიარებ
-ნუ ხო ..მაგრამ ის მაინც ალქაჯია
-ეგრე შენ ურჩხული გამოდიხარ-ლიზამ ჩაურთო და ისევ გააქანა მორიგი შოკო ყბაში
-განვაგრძო? მოკლედ ასე ორი ერთნაირი რომ შეხვდით ერთმანეთს შესაბამისად სამფლობელო ვერ გაიყავით. ზოგადად ის გამოდის უფროსი, უკვე ექიმია და უნდა გასწავლოს, როგორც აღუნიშნავს მას დასაკარგი არაფერი აქვს ყველამ კარგად ვიცით რომ დედა არ გააგდებს, შენ აღარ შეგიშვებს საავადმყოფოში და მოგიწევს ისევ კომპანიის რიგითი თანამშრომლობა
-ელენა ნუ მიშინებ ბიჭს-ლიზამ“დატუქსა“ და აკოცა თოკოს- შენ არ შეშინდე თოკუცი მე რისტვის ვარ მოვიფიქრებ რამეს
-მადროვებ? მოკლედ ვინაიდან ორივეს უფროსობა გხიბლავთ ამიტომაა ასე მძიმედ საქმე, წინააღმდეგობა რომ დაგხვდა და ჩვეულებრივ ვერ იმოქმედე ამან აგაფორიაქა .
-და თქვენი აზრით ქალბატონო ელენა მხოლოდ ეს არის ამ ყმაწვილის ფორიაქის მიზეზი? ვგონებ მცდირედით ცდებით და მე შევიტან შესწორებას , მცირედ შესწორებას - ყელმოღერებულმა განაცხადა სრული სერიოზულობით -ბატონი თორნიკე იმიტომაა ასე რომ მეტოქე, „გასანადგურებლად „ არ ემეტება ამისთვის ზედმეტად სექსუალური ქალია და ვინაიდან ამ ყმაწვილს სისხლი უდუღს(ახალგაზრდაა და ვერ აკონტროლებს ვნებებს) ყველაფერი ერთურთს დაემატა და გახდა ქაოსი მინიმალურ დროში მაქსიმალური დოზით . მოცემული განცხადება საბოლოოა და გასაჩივრებას არ ექვემდებარება . ნუ კარგი არგუმენტები მიტხარი რაც ეჭვს შემატანინებს ჩემს მოსაზრებაში
-არგუმენტი არ მაქვს- მცირე დუმილის შემდეგ თქვა და შოკოლადი ააცალა ლიზას - იმ შესწორებით რომ სულაც არ ვარ ვნებებ დაუცხრობელი თინეიჯერი
-კაი ხო რაც არ ვიცი არ ვიცი
-ისე მეც მომწონს ეგ გოგო ლიზიკოსი არ იყოს. არ ჰგავს სხვებს მის ძლიერ ხასიათს და პროფესიულ მირწევებს რომ შევეშვათ არაა, როგორც ლიზიკო ამბობს,“მეკაცთანე“ .არამგონია ხვდებოდეს რომ ბავშვი ხარ ...
-ისიც გასათვალისწინებელია დაო რომ არ იცის ვინ არის ..ფაქტობრივად პრინცს ებატონება და უბრალო გლეხი ჰგონია
-ასე რომ ლაპარაკობთ კომედიური ფილმის გმირი მგონია თავი
-სასაცილო რა იყო გოგომ არ იცის ვინ ხარ, რომ იცოდეს შესაძლოა სხვანაირად მოიქცეს და გვინახავს ჩვენ ბევრი შენს ფულზე დახამებული გოგო
-ჩემი ფული არ დაჭირდება მშვენიერი სახლი აქვს
-და მე ვისაც ვგულისხმობ ისინი ქოხში იყვნენ? აღიარე რომ ბევრი შენი ნაცნობის მსგავსად „ნაშა“ არასდროს იქნება
-ვაღიარებ ხო ... მაგრამ სამი დღეა ვიცნობ და რა ვიცი მე
-აბა კლინიკაში ეყოლება საყვარელი
-ხომ იყო იქ ვირაც დათა ვითომ ის არის?
-არა ის არ არის... რომ ყოფილიყო სხვანაირად შეხვდებოდა..თუნდაც არ უყვარდეს და უბრალოდ ურთიერთობა ჰქონდეთ ასე მშრალად ვერ გადაკოცნიდა თან დამიჯერე მაგრად დაიკიდებდა მე იქ ვიყავი თუ არა
-ხოდა მორჩა ესეც კიდევ ერთი პლიუსი ჩემგან
-რა პლიუსი სეფასებას ვაკეთებთ?
-ოო მადროვე ხმამაღლა გამომივიდა
-დედა იცნობს ხო?
-კი მისი მოსწავლეა
-ასე უბრალოდ არ გაგიშვებდა მარიამი მაგასთან... მარუსა ასე უბრალოდ არაფერს აკეთებს ხო იცი ჩვენები რას ამბობენ მაგას წინათგრძნობა აქ და ჩვენამდე იცოდა ვინ ვისთვის იყო გაჩენილიო „ყველა გზა შენთან მოდის მარიამ“ რატომ ამბობენ ამ წინადადებას ისინი სულ
-ახლა მაგათი ისტორიები გამახსენდა
-ჩემთან მაინც რა შუაშია
-ნუ პანიკდები შენ...
-ისე სიყვარული ცოდვა არ არის, არც კრიმინალი ასე რო ნუ გეშინია- ელემ გაიცინა და ლოყაზე აკოცა -ისე კლინიკაში გირთულდება ყოფნა?
-რა ოპერაციები გააკეთეთ?
-ერთი დაჭრილი იყო ტყვია ამოიღო სისხლდენა შეაჩერა... მეორეს დაფლეტილი ჰქონდა ნახევარი ორგანოები ზოგი აღუდგინა.. ზოგი ვერა. ერთ ბავშვს სასწრაფოდ გაუკეთა აპენდიქსის ოპერაცია, იცი როგორ ტიროდა? რაღაც უთხრა და დაამშვიდა ,ჯადოქარია ხო ვამბობ- უცებ გაახსენდა- უამრავი ოპერაცია იყო მაგრამ მე ვინ დამასწრო
-ვაიმე პირდაპირ ოპერაციას გაგაკეთებინებს არ გინდა? 3 კურსი გაქ დახურული და მოუნდა ბიჭს ქირურგობა
-ისე რამდენი წლისაა თამარჩიკა?
-მე რა ვიცი
-მოდი დავფიქრდეთ აქ თუ ისწავლა 6 +5=11 ანუ 18+11=29 ვითომ მაგდენისაა?
-არაა ,არ ვიცი შეიძლება არის რა მნიშვნელობა აქ
-9 წლიანი სხვაობა დიდია ძალიან...
-რისთვისაა დიდი ნუ მიშლი ახლა ნერვებს
-მადროვე ისევ ხმამაღლა ვიფიქრე
-გამოსავალი აქვს ნაპოვნი რა ენაღვლება.ისე ნეტა ჩვენები როდის ჩამოვლენ?
-მთელი ზაფხული წასულები არ არიან? ვითომ ისე აკეთებენ რამეს
-ნუ ხარ შენ მწარე
-აბა გულაობენ ჩვენ კი გვაქამებენ, სწავლა ,სწავლა და კვლავ სწავლა . თვითონ ახალგზარდობაში როგორც დადიოდნენ აქეთ-იქით ისე არიან ახლაც.
-ვითომ მუცოში არიან?
-სხვები სვანეთში არიან და ისინი ალბათ მუცოს აფარებენ თავს. მერე გადავლიან ესენიც და იგულავებენ რა ენაღვლებათ
-კაი ახლა თვის ბოლოც ჩვენც ხო მივდივართ ზღვაზე
-წუწუნს არ მაცლის ვინაა ეს... არა როგორ გავძელი შენთან ერთად 9 თვე საშილოსნოში
-ეგ არ მახსოვს ... არამგონია მე შემეწუხებინე. დედა ამბობს შენ სულ მშვიდად იჯექიო თორნიკე ხელს მარტყამდა და ლიზა ხელებსაც და ფეხებსაცო
-არ დაიწყოთ ახლა ...
-ააუუ აქ დავიძნოთ რა სიგრილეა
-დაიძინეთ
-თმაზე მომეფერები?- ქვემოდან ამოხედა ლიზამ და წამწამები აუფახუნა
-ჩემი პატარა ჭინკები - მის გრძელ ყავისფერ თმაში ახლართა თითები და თან შუბლზე აკოცა. მერე მობუზულ ელეს დახედა და იმასაც აკოცა -რა მეშველებოდა უთქვენოდ - გაიღიმა და თვალები მინაბა. სანამ არ ჩაეძინა ასე ეფერებოდა ორივეს. პლედი კარგად ამოუკეცა ორივეს და გაიტრუნა .
მზის სხივებმა გამთენიისას გააღვიძა ახვლედიანები.
-აუუ მცივა
-წავედით - თორნიკე გადაბობღდა,ორი მძნარე მხარზე გაიდო და წაიყვანა . საძინებელში ასე თვალდახუჭულები შევიდნენ, ერთად გაგორდნენ ისევ და ამჯერად გვიანამდე ეძინათ.
ნუ ბოლოს გოგონები დარჩნენ საწოლში ძამიკომ დატოვათ და ნახევრად მძინარე შევიდა კლინიკაში.
თამარი დერეფანში დახვდა, რაღაცას აგვარებდა, მაშინვე უთხრა დღეს ფეხიდან მეტალს ვუღებთ ბიჭს და ახლავე მომეზადეო.
რამდენიმე წუთში საოპერაციოში იდგა და უყურებდა. გაოცებისგან დაიბნა როცა უკან დაიხია თამარმა
-ჭრილობა გაკერე.. ნახე თუ დასრულებულია და მიხედე-ხომ უნდა დარჩენილიყო არ დარჩა , წავიდა . დატოვა შუა საოპერაციოში და გავიდა. ეგონა რომ იქ ექიმი სხვა არ იყო რადგან მარტივი ოპერაცია იყო . ხელი აუკანკალდა ,ეგონა ვერ მოახერხებდა , შემდეგ რაღაც გადატრიალდა თითქოს . ძალა მოიკრიბა და ისეთი ნაკერი დაადო ჭრილობაზე პრაქტიკების დროს არასდროს რომ არ გამოსვლია. რწმენა ყველაფერს ცვლის ...ამოისუნთქა და ანესთეზიოლოგს გადახედა. მისი საქმე დასრულებული იყო. ეგონა მოსამზადებელ ოთახში მაინც დახვდებოდა,იქაც არ იყო. კაბინეტშიც არ დახვდა, ბოლოს კაფეტერიაში მშვიდად მსხდომი დაინახა და გვერდით დაუჯდა. ყავას მიირთმევდა და თან რაღაცას კითხულობდა
-აბა რაო პაციენტმა გაიღვიძა სანამ გაკერვა დაასრულე
-კითხვა მაქ... ის გოგო სულ არ გადარდებდა იმხელა შრამი რომ დარჩენოდა? თან მომატყუე შესვლამდე მითხარი ბიჭიაო
-მოდი ახლა მე გაგიჭრი ფეხს მთელს სიგრძეზე..არა მანამდე მოგტეხ ბარძაყის ძვალს მერე ამ გადატეხილ ნაფლეთებად ქცეულ ძვალს გაგიმრთელებ. მერე რომ შეძლებ გავლას ძვალი აღდგება , ყველაფერი კარგად წავა და ერთი მეტალის ამოგდებაღა დარჩება თუ დაგაინტერესებს ფეხების გამარიაჟებისთვის ბიჭ რომ ხარ ვნახავთ
-არ დამაინტერესებს
-კვლავ ცდები...პაციენტი ჯერ იმას გთხოვს რაც ძალიან აწუხებს,რომ არარ შეაწუხებს უფრო მცირე ტკივილი ახსენდება,იმასაც რომ მოურჩენ მერე გარეგნობა ახსენდება და აქ წყდება ყველაფერი .არააქ მნიშვნელობა ბიჭია თუ გოგო. შესაძლოა ბიჭს არ ადარდებდეს ნაკერი მაგრამ გეტყვის შენ რა ქირურგი ხარ როგორ გაგიკერია ეს რა პლასტიკური ოპერაციააო ,ამაში გადავიხადე ამდენი ფულიო?
-იქ რომ დამტოვეთ არ შეგეშინდათ რომ თქვენს სახელს შევარცხვენდი? მათ ხო არ ეცოდინებოდათ რო მე გავკერე
-ვინც რისკავს ჩემთვის ის იგებს .
-ანუ არ მენდობოდით უბრალოდ გარისკეთ?
-უნდა გენდობოდე?
-მარტო არ დამტოვებდი რომ არ გჯეროდეს..
-ორი ექიმი იყო იქ რომლებიც შესანიშნავად გაკერდნენ ჭრილობას...შევამოწმებ საღამოს გადახვევისას და ვნახოთ როგორ იცი ელემენტარული საქმე
-ელემენტარული? ესაა ელემენტარული?
-ბაღის მასწავლებლისთვის არა ,ქირურგისთვის თამაშია ელემენტარული საქმე კი არა. თვალდახუჭულს უნდა შეგეძლოს ისეთი ნაკერის დადება რომ მინიმალურად ეტყობოდეს კანს. ფაქტობრივად ხელოვანი ხარ ,ერთი არასწორი სვლა და შენი ნამუშევარი ხარისხს კარგავს ...
-როდის ნახავთ ზუსტად
-მოთმინების უნარი სულ არ გაქვს და არც მე მაცდი მშვიდად ყოფნას- ისევ მშვიდად იჯდა საქმეს აგრძელებდა, აფორიაქებულ თორნიკეს ყურადღებას არ აქცევდა .რაღაც აღმოაჩინა და უცებ აიღო ფანქარი
-რას აკეთებთ?
-ოპერაცია მაქვს ათ წუთში და ვემზადები
-ათ წუთში?
-უფრო ხმამაღლა წამოიძახე მიდი ვინ გიშლის სულ არაა აქ არავინ . წავედი მე ,შენ დასვენება გჭირდება ამიტო უბრალოდ მიყურებ - წამოდგა და ანიშნა გაჰყოლოდა. ფეხდაფეხ მიჰყვებოდა, ისე მიაბიჯებდა კაცი სულ ვერ აღიქვამდა ქალი თუ მიდიოდა. შარვალი ეცვა, ზემოთ ჩვეულებრივი შავი პერანგი ,ღილებიც კი არ ჰქონდა ჩახსნილი ზედმეტად. ხალათი ხო საერთოდ უფარავდა სხეულს. თმა მუდამ შეკრული ჰქონდა , ბოლოს სათვალესაც დაიკოსავდა კითხვისას და ეგ იყო .
ისევ საოპერაციო, ისევ იგივე სისხლი ,ათასი იარაღი თამარის მობილიზებული მზერა, სიცოცხლით სავსე გამოხედვა ,თვალების ბრიალი და საშინელი დასასრული სადღაც ქრება,ყველაფერი მწყობრში დგება , სიტუაცია სტაბილურდება .წამში ეცვლება გამომეტყველება თითქოს ახლა ხვდება რაც გააკეთა, შემდეგ ბრუნდება დედამიწაზე და აღიქვამს ყველაფერს. შესაძლოა გასვლისას კედელსაც მიეყრდნოს. ონკანთან დიდხანს დარჩეს, თითქოს ხელზე ეცხოს სისხლი და არა იმ ხელთათმანზე წამის წინ რომ გადაყარა, თითქოს გულ-მკერდზე და მუცელზე ჰქონდეს შესხმული წვეთები . მსგავსი ოპერაციების შემდეგ რამდენიმე წამი ჩუმად ზის არაფრს ამბობს მაგრამ მისი თვალები, თორნიკე უკვე აღიქვამდა რომ მისი თვალები გამოხატავდნენ ემოციას .იმღვრეოდნენ და საშინელი დაღლილობა, სევდა ,ტკივილი იგრძნობოდა მათში. აუცილებლად მიდიოდა პაციენტთან. შორიდან უყურებდა ,მდგომარეობას იგებდა და გადიოდა. ვიწყებდა ერთს და გადაერთვებოდა მეორესთან. თუ მდგომარეობა კრიტიკული ხდებოდა თავას ზედამხედველობდა, თავად კონტაქტობდა ოჯახისწევრებთან და ისევ დევნიდა სიკვდილს.
ახლაც იჯდა მშვიდად ,თვალები დახუჭა, ღრმად სუნთქავდა .თავი უკან ჰქონდა გადაწეული, გრძელი ყელი იმდენად მიმზიდველი ჩანდა თორნიკეს მზერა გაუშეშდა , გამოკვეთილი ლავიწები და შავი მატერიით დაფარული ლამაზი ფორმის მკერდი. თითებს მაგიდაზე ათამაშებს,თითქოს რაღაც მელოდიას უკრავს .თორნიკემ იცოდა ახლა შოკოლადს აიღებდა და დაასწრო გაუხსნა და მიაწოდა . გაუკვირდა ექიმს და გამოართვა
-კიდევ გაქვთ დღეს ოპერაცია?
-არა .. უნდა გადავიტანო
-რამე ხდება?
-შენთვის საინტერესო არაფერი ... შენ საღამომდე აქ იქნები . ახლა წამომყევი ვნახოთ შენი გაკერილი ჭრილობა .- ერთი ნატეხი კიდევ აიღო და წავიდა. მეოთხეზე უწევდათ ასვლა და ლიფტში შევიდნენ. კიდევ იყვნენ შიგნით და თორნიკეს წინ მოუხდა დადგომა, იმდენად რომ მისი სურნელის შეგრძნება მოახერხა, წესით აქამდეც უნდა ეგრძნო ეს მაგრამ ვერ აღიქვამდა ტვინი ,სხვა უფრო მნიშვნელოვანით იყო დაკავებული, ახლა კი გრძნობდა და მოსწონდა...
პალატაში შესვლამდე გული აუცქარდა, ღელავდა ტავისთავად აინტერესებდა რას იტყოდა. ის კი არ ჩქარობდა, პაციენტი მოიკითხა, მადლობებს უსმინა მშობლებისგან . თინეიჯერი გოგონაც გაბადრული უღიმოდა , შემდეგ სახვევიც არ მოხსნა მალე. თორნიკე ვეღარ ისვენებდა უკვე სახეზე აკვირდებოდა, უნდოდა რამე შეემჩნია ,გაბრაზება მაინც, ან უკმაყოფილება ,მაგრამ არა. ახლა თვალებმაც არაფერი უთხრეს. ისევ გადაახვია და მორჩა გამოვიდნენ. ლიფტში შევიდნენ ისევ და პირველ რო მიაჭირა თითი მერე ამოხეტქა თორნიკემ
-არაფერს მეტყვი? სულ არაფერს? გავგიჟდები გამაგებინე კარგია თუ ცუდია
-მოთმინება ყმაწვილო... ყველა პირდაპირ არ გეტყვის სათქმელს, ექიმს დასკვნის გამოტანა უნდა შეეძლოს- კარი გაიღო და გავიდა . მიმღებში გადახედა პაციენტებს და გოგონას მიყვა რომელიც კოჭლობით მიჰყავდათ სულ სისხლიანი იყო-წამომყევი - მხოლოდ ეს უთხრა და ოთახში შევიდა-მიყურე და ისწავლე- გამარჯობა , აბა რა შეგემთხვათ?- ხელტათმანები მოირგო და გვერდით დაუჯდა აცრემლებულ გოგონას
-ველოსიპედით მივდიოდი ,მანქანამ გამოუხვია ჩიხიდან დაბნეულმა ვეღარ მოვახერხე წონასწორობის შეკავება და ამოვყირავდი.. ძალიან მტკივა ექიმო
-ნუ ღელავ ჩემო კარგო... გამაყუჩებელს მოგცემთ და ყველაფერი კარგად იქნება - თორნიკე გაამზადე ნემსი . თიკა შენ თავისუფალი ხარ ცემო კარგო- ექთანს გადახედა და გაუშვა. პირველად ხედავდა გაღიმებული გამომეტყველებით და უვირდა. წამალი გაამზადა და მიწოდებას აპირებდა რომ მიაყოლა- გაუკეთე . კუნთში - პაუზის შემდეგ მიაყოლა, გოგონას ლოყები აუფერადდა,თორნიკეს არ მიუქცევია ყურადღება ნემსი გაუკეთა და ისევ ტავის ადგილს დაუბრუნდა. - რამდენი წლის ხარ ლამაზო ქალბატონო?
-მე 17
-დიდი გოგო ყოფილხარ -ისევ ღიმილი რომელიც ვის ვერ დაამშვიდებდა. გოგო ისე შეიტყუა საუბარში ლამის თორნიკემაც ვერ შეამჩნია როგორ დაიწყო ჭრილობის დამუშავება, ტან ეკითხებოდა რაღაც-რაღაცეებს თან გაკერვაზე გადავიდა. საკმაოდ დიდი ჭრილობა იყო , ზედმეტად ცუდად გამოიყურებოდა. ისე მუშაობდა მართლა ხელოვანს ჰგავდა, ერთი შეხედვით ისე მარტივი იყო ყველაფერი ნებისმიერი იფიქრებდა რომ ამ საქმეზე იოლი არაფერი იყო. - თორნიკე გადაუხვიე -ამან გამოაფხიზლდა ,თამარმა სხვა ჭრილობებს მიხედა ის კი სახვევს ადებდა უცებ რაღაც დაემართა და აერია , რა თქმა უნდა გაასწორებდა საერთოდ არ ეგონა თამუნა თუ უყურებდა ის ხო საქმით იყო დაკავებული,თან გოგოს ესაუბრებოდა და მიაყოლა კიდეც- არაუშავს ჩემო კარგო 17 წლისას კონცენტრირება რომ გაგიჭირდეს ბუნებრივია , თორნიკე ამხელა კაცია და შენზე ბევრად დაბნეულია , შესაბამისად მოუხერხებელიც ხდება და არაპრაქტიკული . -ისე ლამაზად გამოლანძღა გეგონებოდათ რამე კარგს ამბობდა. თორნიკემ წამსვე დაასრულა საქმე და გაბრაზებულმა ახედა . -დავასრულეთ , ნაკერების ამოსაღებად მოხვალ ერთ კვირაში. ჭრილობა როგორ უნდა დაიმუშაო , რა სიხშირით და როგორ უნდა მოიქცე თორნიკე გეტყვის -ამის თქმას რა უნდოდა დადგა და ფაქტობრივად მოუყვა ლექცია. შუა გზაში გააჩერა თამუნამ- არ მიაქციო ამას ყურადრება ჰგონია კიდე უნივერსიტეტში თუ არის და ლექციებს აბარებს ლექტორს ,იმიტომ ლაპარაკობს ასე
-მე გავიგე მაინც ...
-გასაგებ ენაზე გეტყვის ახლა .. აბა მიდი სცადე ჩვენს პაციენტს გაქცევა არ შეუძლია და გამოვიყენოთ- ისე თქვა გაეცინა გოგონას - თან ჯერ მარტოა ისევ არავინ შემოვარდნილა
-ჩემი ძმა მოდის და სანამ ის ჩამოაღწევს წყნეთიდან დრო გვაქვს
თორნიკემ ძალა მოიკრიბა და შეეცადა მშვიდად და გასაგებად აეხსნა. შემდეგ ვიღაცამ შემოგლიჯა კარი ,უკან მიიხედეს და საშუალო სიმაღლის ქერა ბიჭი შემოვიდა
-თორნიკე?
-ვა აკო როგორ ხარ? - უცებ მოეხვია ბიჭს
-მე კი ვარ კარგად ეს ბავშვი ვერ გავაცერე ისე ტო ყოველ თვეში საავადმყოფოში ვარ... შენ აქ როდიდან ე
-ერთი კვირა არაა ჯერ ... კარგადაა შენი და ნუ ცოტა ხანს ვერ ირბენს და წოლა მოუხდება
-ამ ბავშვის მეტი ვერავინ შემიწირავს მე ...
-პაციენტის თანდასწრებით მასზე საუბარი ვგონებ გამართლებული არ არის. მე დაგტოვებთ. კარგად ლამაზო- გაუღიმა გოგოს და წავიდა.
- წავიდეთ რა მალე ...
-წავედით -ხელში აიყვანა გოგონა და აკოცა- ჩემი ხიფათა-კარგად თორნიკე
-კარგად
თამუნა გარეთ იდგა და აშკარად ელოდა. ისევ იგივე გამომეტყველებით არადა რომ იღიმოდა რა კარგი იყო.
-სიტყვიერი განმარტებაც მოგცე ტუ გაიგე
-გავიგე /...
-მაგრამ მაინც ვერ ახორციელებ
-არ შემიძლია მსახიობობა ერთ წამს კარგ ხასიათზე ყოფნა და შემდეგ არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით სიარული.
-კაბინეტში არ მიდიხართ?
-არა. ამჯერად იგივეს გაიმეორებ რაც მე გავაკეთე... მე კი დაგაკვირდები. კიდევ ვერ მივუბრუნდები ამ შენს პაციენტებტან დამოკიდებულების საკითხს ...
ამჯერად პატარა ბავშვი იჯდა საწოლზე და დაწოლიტაც არ წვებოდა. დედა ძალიან ახალგაზრდა იყო და ისიც ვერ ამშვიდებდა . ორნიკეს გამომეტყველება შეეცვალა. ბავშვთან როგორ უნდა მოქცეულიყო , კმაყოფილი გამომეტყველებით უმზერდა თამარი
-აბა ყმაწვილო მაჩვენე რა შეგიძლია
-ღმერთი დაგსჯით ...- ისე უთხრა თამუნას გაეცინა.
-გამარჯობა ვაჟკაც ... შენზე მითხრეს იმ პალატაში ძალიან მაგარი ბიჭიაო გამოვიქეცი და შენ ტირი ტო? არ ეკადრება ამდენი ჭირვეუობა შენ ხო ძლიერი ბიჭი ხარ? - ბავშვს წინ დაუჯდა და ცრემლები მოწმინდა .ისევ სლუკუნებდა, პატარა ცხვირი სულ აუწითლდა და ლურჯი ტვალები აემღვრა
-მე .. მტკივაააა
-შენ არ იცი ახლა მე როგორ მიჭირს... უნდა გაუძლო პატარავ, სულ ცოტა ხნით მერე კი აღარ გეტკინება. მერე გოგოებს აჩვენე შენი ჭრილობა და უთხარი ექიმებს მაგრად დავხვდითქო. ვიცი შეყვარებული გეყოლება ხო?- ჩუმად უთხრა ყურში, ბიჭი გაიტრუნა ეგრევე
-დედიკოს არ უთხრა ...
-აბა სწრაფად დავასრულოთ საქმე? მერე წადი და შენს შეყვარებულს უთხარი გაკოცოს ლოყაზე და ყველაფერი გადაგივლის
-გაბრაზებულია ჩემზე ...- დაწვა და თან ეჩურცულებოდა თორნიკეს. ცოტა წამოიტირა კიდე მაგრამ მალევე გაიყუჩა. ბავშვი რამდენჯერ ანერვიულდებოდა ჩერდებოდა კოცნიდა , ეფერებოდა, რაღაცეებს უყვებოდა და ბოლოს დაასრულა კიდეც- ყოცაღ ჩემპიონო .. აი სულ ეს იყო შენ კიდე გეშინოდა .
-ყველას ვეტყვი რო ქიმების ტყუილად ეშინიათ . შენ ყველაზე კარგი ხარ - ბავშვმა პატარა ხელები მოხვია ყელზე და გაიცინა. გული გაუთბო პატარს ჟესტმა. ხელები მოხვია და აიყვანა
-მაგარი ბიჭი ხარ შენ... იცოდე დედიკო აღარ გააბრაზო ნახე როგორი მოწყენილია მიდი ჩაეხუტე და აკოცე - გოგონას მიუყვანა ბავშვი - არ იდარდოთ ყველაფერი კარგადაა. უბრალოდ დაუმუშავეთ ჭრილობა წყალბადის ზეჟანგით, გადაუხვიეთ სტერილური ბინტით და შეეცადეთ ინფექცია არ შეეჭრას. ცოტა ხანი სახლში იყავი კაი? ეზოში თამაშის დროს შეიძლება გაგეხსნეს ბინტი და ბევრი მიკრობები შეძვრებიან შიგ ხო?
-ხო.. არ ჩავალ.. ბიჭები მომაკითხავენ თვითონ
-აი ეგრე ... -ხელზე აკოცა და გაუშვა
-უღრმესი მადლობა ...
დედა-შვილი გავიდა.თორნიკე ისევ იღიმოდა. უკან მიბრუნდა და თამუნას შეხედა
-აბა?
-აბა აბა აბა დელი დელაოოოო - ჩუმად წაუღიღინა გვერდი აუარა და გავიდა - ისე კარგად გამოგივიდა პედიატრიულში გადავიდეთ
-თქვენ საქმე არ გაქვთ? უფრო სწორად იმის ტქმა მინდოდა რომ
-მერე დაფიქრებულიყავი რისი თქმა გინდოდა და ბოლოს გეთქვა... დროს ნუ კარგავ!
-ჯანდაბა ძლივს მითხრა კარგი რაღაც და რა წამოვაყრანტალე. როდიდან ლაპარაკობ შენ საერთოდ თან სისულელეებს. ყეყეჩი ჰგონიხარ ,გილოცავ მართლა იდიოტო შენ!
ამჯერად კიბეზე მიკუსკუსებდა ქალბატონი. კლინიკის მეორე მხარეს გადავიდა . თორნიკე შედგა ..იქ წესით დეიდამისი სესილია უნდა ყოფილიყო. ქალბატონმა გადაიფიქრა ადვოკატობა და პედიატრია აირჩია, ვერავის ვენდობი ტავად ვისწავლი ყველაფერს და შვილებს მივხედავ უკეთო. ისე შეუყვარდა ეს საქმე ერთ-ერთი საუკეთესოა ქალბატონი ყიფიანი დევდარიანისა. დერეფანს შიშით მმიუყვებოდა, რატომღაც არ უნდოდა თამარს მისი ვინაობა გაეგო, ვერ ხვდებოდა რატომ მაგრამ თავს იკავებდა. ბოლოს რომ იფიქრა ყველაფერი რიგზეა სესილია სვანეთშია რას ვიკლავ თავსო თამუნას ხმამ გაიჟღერა
-დღეს განყოფილების უფროსს გაგაცნობ.. ქალბატონი მარიამის დაა სესილია . საუკეთესო პედიატრია. მასთანაც მოგიწევს პრაქტიკების გავლა ,შესაძოა . კაბინეტის კარი შეაღო და შევიდა- არ მოდიხარ?
-ა ხო კი რა თქმა უნდა .- ნელა შევიდა. თამუნა უკვე სესოს კოცნიდა
-როგორ ხარ საყვარელო?
-კარგად თამრო შენ? რა ქარმა გადმოგაგდო აქეთ, შენს ქირურგიულს არ შორდები და უი - უცებ შეხედა დისშვილს რომელმაც ისე დაუბრიალა თვალები წამსვე გაჩუმდა
-ჩემი პრაქტიკანტია. მინდა შენი პაციენტებიც ნახოს
-პრაქტიკაზე აანუ? ანუ ასწავლი.. კი რა პრობლემაა
-თორნიკე გაიცანი სესილია
-სასიამოვნოა ქალბატონო სესილია- ხელი ცამოართვა გაოცებულ ქალს და გაუღიმა
-ჩემთვისა... წარმატებებს გისურვებთ. .. ისა მე მყავს ერთი პაციენტი სათქვენო... ჭრილობა ჰქონდა სახლის პირობებში დაუმუშავებიათ ხო იცი როგორ იციან ამ მოხუცებმა, მხოლოდ ბებო ჰყავს სახლში. რაიონიდანაა, ფეხი ჟანგიან ლურსმანზე დაურტყამს ბავშვს მეორე მხარეს გამოსულა სისხლდენა კი არც მეტი არც ნაკლები გახურებული კოვზით მოუწვავთ . არც კი ვიცი რა მდგომარეობაში იქნება ...
-აცრა განაკეთები არ აქვს?
-არაფერი ვიცი ჯერ ... აქ არააქვთ მითითებული.აი ამ ოთახში იქნებიან - სესილია სწრაფად შევიდა და ყველამ დაინახა პატარა საყვარელი გოგონა დაახლოებით 9-10 წლის შავტუხა ,ზაფხულში რუჯის მიღება უკვე მოესწრო და კურცხლები უსველებდა სახეს. თამუნამ ფეხი რომ გადადგა თორნიკემ გაუსწრო. სესილია კითხვებს უსვამდა და ბინტით გადახვეულ ჭრილობას ხსნიდა, არავინ იცოდა იქ რა დახვდებოდა . პატარას ტერფი ორივე მხარეს დაჩირქებული ჰქონდა ,აღენიშნებოდა მთლიანი ტეროტორიის სიწითლე თიტქმის კოჭამდე და ჩხვლეტის ადგილას კი აშკრად დაჩირქებას ჰქონდა ადგილი
-ტეტანუსი გაქვთ განაკეთები?
-დიახ ... შრატი აღარ გაუკეთეს პოლიკლინიკაში . არაუშავს მოუშუშდებაო. არ მოისვენა სახლში და ფეხშიშველმა ირბინა სილაში, მე დამიმალა და კი ხედავთ რა დღეშიცაა
- როგორ დაგიმალათ საღამოს არ გინახავტ რა მდგომარეობაში იყო ფეხი?
-შეხვეული ჰქონდა და აღარ მიმიქცევია ყურადღება შვილო ყველაფერი ჩემს კისერზეა ეს ბავშვიც დამიტოვეს და იმდენჯერ შემრჭობია ლურსმანი მარა ვარ ცოცხალი ,რა ვიცოდი ასე თუ გახდებოდა
ქალი გარეთ გაუშვეს .. პატარა ქალბატონისთვის სესილის უნდა მოევლო. დააწვინა და თავზე ხელი გადაუსვა
-იცი პატარავ მე შენხელა ბიჭი მყავს სახლში ისიც ძალიან ცელქია სულ რაღაც ტკივა .. არ ინერვიულო მალე აღარ გეტკინება ... ახლა მითხარი რამდენი ხნის წინ დაარტყი ფეხი
-სამი დღის წინ ... ფეხს ხომ არ მომაჭრით?
-არა ჩემო კარგო , რა ტქმა უნდა არა. პატარა კვეთას გავაკეთებთ ჩირქს ამოვიღებთ გაგისუფთავებთ და ეგ იქნება.
-სესილია მე მივხედავ -თორნიკემ ისე დახედა თამუნამ კი დაუბრიალა თვალები რას ბედავო ,მაგრამ დეიდასთან რა პრობლემა ჰქონდა . სესილია ბავშვის თავთან დაჯდა, კალთაში ცაიდო მისი თავი და თმაზე მოეფერა
-რა გწვია პატარავ?
-მე ქეთო
-იცი სესილიას უფროს გოგონასაც ქეთო ჰქვია . შენსავით ლამაზი იყო ისიც პატარაობისას. ძალიან ცელქი იყო ... შენ დედიკოს რა ჰქვია?
-ნინა ერქვა
-ერქვა? და მამას
-მამას არ ვიცი რა ერქვა .. მე ობოლი ვარ ნაათელა დედაჩემის მამიდაა არაა ჩემი ნამდვილი ბებია -ცრემლები სდიოდა და სესილიას ხელს უჭერდა. თორნიკე ჭრილობას უმუშავებდა, გამაყუცებლის გარეშე არაფერი გამოუვიდოდა. არც ისეთი დიდი ჩირქგროვა იყო როგორიც ზედაპირულად ცანდა. სიწითლე კი დაჩირქებამ და დატვირტვამ გამოიწვია.
-რატომ არ გაჩერდი. სირბილის დროს ფეხი არ გტკიოდა?
-მე .. ნათელას ვეხმარებოდი ყანაში ბალახის მოთიბვაზე და იქ სახვევი მომძვრა
-რას შებოდი? შენ ჭრიდი ბალახს?
-თორნიკე საქმეზე მოახდინე კონცენტრირება-თამუნას ხმა გაიგო და უცებ გაჩუმდა. ამოასუფთავა ჭრილობა, დაამუშავა ,გადაუხვია და ხელთათმანები მოისორა-დასრულა თორნიკე ექიმმა. ახლა კი გვიამბე როგორ გეტკინა ფეხი და მერე რას აკეთებდი
-მაშინაც ბალახს ვთიბდი საქონლებისთვის . ფიცარი ეგდო ზედ იყო ლურსმანი ,არ დამინახავს ფეხი დავაბიჯე რომ დავიყვირე მერე მოვიდა ნათელა და ამომაძრო . მერე მიყვირა და ისევ გავაგრძელე საქმე
-სასილია ...
-ხო ვიცი ... ახლავე დავრეკავ მე და მოვალ. თქვენ იყავით ბავშვთან
სესილიამ პოლიციას შეატყობინა. ყველაფერი გაარკვიეს და აღმოჩნდა რომ ქალზე საკმაოდ ბევრი საჩივარი იყო შესული მეზობლების მხრიდან,მაგრამ ბავშვს დრემდე ვერ ართმევდნენ. პატარა გოგონა მართალი აღმოჩნდა. თორნიკე ისე გაქრა თამარმა ვერ შეამჩნია, შემდეგ დაინახა გოგონასთან ერტად იყო,სესილიას ესაუბრებოდა. დაიბნა მაგრამ მაინც გაჩერდა არ უნდოდა ცარევა.ნუ თუ ისევ დააბრუნებდნენ ბავშვს იმ ქალთან მაშინ მოიფიქრებდა რამეს.
დარჩებოდა აუცილებლად მაგრამ იმ წამს გამოიძახეს და საოპერაციოში გავარდა. თორნიკე არ გაჰყოლია,არც ეცალა ფიქრისთვის .
გვიან ნახა ბიჭი. ისევ სესილიას კაბინეტში.იჯდა და წვენს მიირთმევდა .
-რა მოხდა?
-ბავშვთა სახლში გადაიყვანეს
-იქნებ უარესიც იყო ბავშვთა სახლში ყოფნა.. ნეტავ კარგ ადგილას წაიყვანონ
-ნუ ღელავ მაგაზე ნამდვილად კარგ ადგილას მიჰყავთ. ხომ გახსოვს ერთხელ გითხარი მიუსაფარ ბავშვთა თავშესაფარი გავაკეთეთ მე და ჩემმა მეგობრებმათქო. ისე გავაკეთებ რომ იქ წაიყვანონ
-რა კარგია.. ეგ სულ აღრა მახსოვდა. იმედია კარგად იქნება ...
-შენი პაციენტი როგორაა
-არაფერი მნიშვნელოვანი პერიტონიტამდე მოასწრო მოსვლა აპენდიქსი უსკდებოდა მოვასწარი ჩირქის გავრცელებამდე . შენ კი ყმაწვილო ჭორაობას გიჯობს საქმეს მიხედო...თუმცა დღეისთვის გეყოფა წადი სახლში. პარასკევია და წავალ მეც რას იტყვი შენ ..ვითომ დღეს მოხდება სასწაულები? -წამოდგა და დაემშვიდობა ორივეს.
უკვე გარეთ იყო გასული თორნიკე რომ დაუდგა გვერდით
-გაგიყვანთ..
-არ მინდა გმადლობ... მომაკითხავენ
-ლოდინს არ გირჩევნიათ..-წინადადების დასრულება ვერ მოასწრო მათ ფეხებთან მანქანა რომ გაჩერდა. შავი AMG საიდანაც საკმაოდ სიპმატიური ყმაწვილი იმზირებოდა. თამარა გაბრწყინებული წავიდა
-კარგად თორნიკე... ორი დღე ქალაქიდან გავდივარ და თავისუფალი ხარ - მანქანაში ცაჯდომამდე უთხრა და ჩასკუპდა მძღოლის გვერდით.
თორნიკე როგორ იყო? სისხლი აუდუღდა ბრაზისგან.ბოლოს ასე გაბრაზებული როდის იყო აღარც კი იცის. თითქოს მგელი ჩაუსახლდა სხეულში. სწრააფდ ჩაჯდა მანქანაში და წავიდა...მარტო უნდოდა ყოფნა, წყნეთის აგარაკს მიაშურა და დიდხანს იჯდა ეზოში. ბრაზდებოდა იმაზეც რომ თამუნაზე იეჭვიანა, ხო აღიარა რომ იეჭვიანა, გააგიჟა იმ ფაქტმა რომ ვირაცას უღიმოდა, ვიღაცას მანქანაში ჩაუჯდა და წაყვა, იმაზე გიჟდებოდა რომ შეიძლება ის ორი დღეც მასთან ერთად გაეტარებინა. ისიც აღმოაჩინა რომ თავად ჰქონდა მასთან ყოფნის სურვილი. ერთი ეჭვიანობა იყო საჭირო ამის მისახვედრად? ახლა იცოდა მაგრამ აზრი? იჯდა ეზოში და ვერაფერს აკეთებდა.თუმცა ფიქრიც საქმე იყო იმ წამს...გონების განათებას არაფერი სჯობს რა იცი რა გაგაკეთებინოს შემდეგში...
ორი დღე მშვიდად გაატარა. თიტქს არც არაფერი ადარდებდა. ორშაბათს დროზე ადრე მივიდა კლინიკაში და საქმეს შეუდგა. მაინც იცოდა მიმღებში გაუშვებდა თამუნდა და ბარემ მიხედა პაციენტებს. რატომღაც არ გასჭირვებია მათთან ურთიერთობა, დრო ისე სწრაფად გავიდა ვერც კი შენიშნა. დერეფანში რომ გავიდა მორიგი პაციენტის შემდეგ თამუნა დაინახა მისკენ მიდიოდა
-გამარჯობა... როდის მოხვედი?
- გაგიმარჯოს ...მგონი ცხრა იყო . ვიფიქრე მაინც მიმღებში გამომიშვებსთქო და რამდენიმე პაციენტს მივხედე უკვე
-არ ვაპირებდი ,თუმცა არ გაწყენს ზედმეტი გაკეტებული საქმე... დღეს მთელი დღე ბავშვთაში იქნები და ყველა პაციენტს დააკვირდები. სესილი არ არის ნატაა მის ნაცვლად ქერა გოგოა მიხვდები რომ მიხვალ , მე ვერ გამოგყვები
-ანუ ოპერაციაზე არ ვიქნები დღეს?
-მხოლოდ ოპერაციის ყურება არაფერს გასწავლის ,წარმატებულ დღეს გისურვებ ნატა რომ გავა შენც მაშინ დაასრულდებ სამუშაო დღეს
ნატა გაბისკირია ... მიმზიდველი, სექსუალური ქალი ექიმის ხალათში ,30 წელს მიკაკუნებული 15 წლის გოგოს იერით. ცეცხლოვანი ქალია ნატა ... მოწოლილი ფიქრები გააქრო და გაღიმებული შევიდა მის კაბინეტში ,მისმა წითელმა ტუჩსაცხმა მიიზიდა,რომ არ გდომოდა მაინც დააკვირდებოდი მის ტუჩებს კონტური რომ უფრო გამოკვეთდდა ,თვალი მკერდთან დიდი ჭრილისკენ გაიქცეოდა შემდეგ და იქ სადღაც იკარგებოდა. ამჯერად უბრალოდ მიესალმა ,ნუ მიესალმებოდა ნატა რომ არ წამომხტარიყო პატარა გოგოსავით და ყელზე რომ არ მოხვეოდა , გასაგიჟებელი ქალია ნატა გაბისკირია
-თოკოო შენ ხარ? რატო არ მითხრა ჩვენი უფლისწული თუ მოდიოდა ჩემთან? მე კიდე ვიფიქრე ვიღაც ბავშვიათქო-უცებ მიაყარა და ისევ არ შორდებოდა - როგორ ხარ ჩემო საყვარელო ?
-კარგად ... შენ ?
-უჰ არაცვეულებრივად ... პატარებთან რა მომაწყენს მთელი დღე უცებ გადის . ყველაზე კარგი დღე იქნება აქ ყოფნის განმავლობაში .თამუნა რომ ვიცი გადაგიქცევდა ცხოვრებას ჯოჯოხეთად ,მართლა გიჟდებიან ქალები უკაცოდ ...- ჩაილაპარაკა დამაგიდას საჯდომი მიაყრდნო , ფეხი ფეხზე გადაიდო და უკვე სავარძელში მჯდომს დახედა - ახალი მოსული ვარ ჯერ პალატებში ბავშვები უნდა ვნახო და შემდეგ მივიღებ პაციენტებს
-წავედით მაშინ და გზადაგზა მითხარი ვის რა სჭირს
-რა თქმა უნდა ჩემო ტკბილო -თეძოს რხევით გავიდა კაბინეტიდან. უკან გაჰყვა თორნიკეც. დერეფნის ბოლოს მეორე კარში შევიდნენ სადაც პალატები იყო და პირველივეში შევიდა - დილამშვიდობის პრინცესა ... როგორ იყო დედიკო ღამით?
-კარგად , ტემპერატურა არ ჰქონდა და მთელი ღამე მშვიდად ეძინა მხოლდო საჭმლისთვის გაიღვიძა და მთელი ულუფა მიირთვა
-ძალიან კარგია ე.ი ყველაფერი კარგად მიდის და მალე სახლში დაბრუნდებაა - ფონეიდოსკოპით სინჯავდა. პაწაწუნა მუცელი ხელით გაუსინჯა და რომ არ იტირა ქალბატონმა აკოცა- რა კარგი გოგო ხარ შენ ? ხო შენ .. დედიკო კიდევ ერთი ანალიზი გავუკეთოტ ლეიკოციტების დონე შევამოწმოთ მაინც სისხლის ანალიზით და რამდენიმე საათში გაგწერთ
-კარგით.. გმადლობთ ნატა ექიმო
-ანალიზების შემდეგ შემომიარეთ და ბოლო ინსტრუქციებს მოგცემთ ..ნახვამდის აბა - ასე ღიმილ კისკისით გამოვიდა
-რა სჭირდა?
-ენტეროვირუსი ღებინებით , დიარეით და სიცხეებით. ეხლა ხშირია ძალიან სამი პაციენტი მყავს მსგავსი დიაგნოზით . მკურნალობა მარტივად, გართულებების გარეშე მიდის ქალბატონი ნინუცა უკვე მეოთხე დღეა აქ არის და კი გავწერ დღეს. ორი კი ცოტა რთულადაა ამდენად ყურადღებიანი დედიკო არ ჰყავთ დიეტა კარგად ვერ დაიცვეს და პრეპარატებიც არ მიაღებინეს . ისინი დიდები არიან უფრო და ხომ იცი პაწაწუნას კონტროლი უფრო მარტივია. -რამდენიმე ოთახი გამოტოვა და მეხუთეში შევიდა . იქ დაახლოებით 8-9 წლის ბიჭი და ამავე ასაკის გოგონა იყვნენ. ორივეს იგივე ინფექცია ჰქონდათ . ორივე გადასხმას იკეთებდნენ ,გოგოს როგორც ჩანს ახალი გაკეთებული ჰქონდა ნემსი და კიდევ სდიოდა ცრემლები
-რატომ ტირი პატარავ?
-ნემსმა მატკინა...
-კარგი რა დე ამხელა გოგო ხარ ნემსის ჩხვლეტაზე როგორ ტირი- ცრემლები შეუმშრალა დედამ და აკოცა
-მოდი ფრთხილად წამოჯექი გაგსინჯავ და ვნახოთ როგორ ხარ - ისე გადააბრუნა ხელი რომ არ ტკენოდა , რამდნეიმე წუთი სინჯავდა თან თორნიკეს ელაპარაკებოდა და უხსნიდა მდგომარეობას. მშობელიც ჩააყენა საქმის კურსში, დანიშნულება დატოვა და გადავიდა მეორესთან .პალატაში სულ ოთხი საწოლი იყო ერთზე კიდევ იწვა ერთი ბიჭი . ენტეროვირუსით ისიც.სამოვე ერთ დონეზე იყვნენ ამიტომ პირველ გოგონასთან არ განათავსეს ... ერთ-ერთი თორნიკემ გასინჯა თან ასწავლიდა როგორ რა უნდა გაეკეთებინა.
მესამე პალატაში გამწვავებული ალერგიით იწვა პაციენტი . მთელს სხეულზე გამონაყარით, ტემპერატურით ....
ფილტვების ანთებით ბიჭი რომელსაც მიდინარიდან ამოსვლა არ სდომებია და კიდეც აიკიდა გაციება, შემდეგ არ დაუჯერა დედიკოს და გადაეზარდა ანთებაში ახლა კი იწვა საწოლზე და უჩხვლიტავდნენ საჯდომს ანტიბიოტიკებით. ეგრევე ჯუჯღუნი დაიწყო
-ნატა ექიმო აღარ გვინდა რა ნემსები გეფიცებით მალე ვეღარც დავწვები
-ლუკა გინდა მალე სახლში რომ დაბრუნდე?
-რა თქმა უნდა ,მიშვებთ ხო?
-ნემსებს გაიკეთებ და წახვალ როცა კარგად იქნები
-ოო კარგით რა ..
-ლუკა რა დღეში ხარ დედი? ადროვე ექიმს
-აღარ მახველებს... ტემპერატურაც ნორმალური მაქვს და გამიშვით რა ნატა ექიმო სახლში გამიკეტებს დედა ნემსს
-ნუ ღელავ სახლშიც გექნება გასაკეთებელი... მარჯვენა ფილტვში ისევ აღინიშნება გართულება. ყელის ტკივილი გაქვს კიდე?
-არა მიშველა იმ წამალმა
-გაბუტული ნუ მელაპარაკები ... ხომ ხედავ ნელ-ნელა უკეთ ხდები
- არ გელაპარაკებით გაბუტული - ისევ ისე უთხრა ნატას გაეცინა თმა აურია ბიჭს და თავზე აკოცა
-ნატა ექიმო ეგ დედიკოს რომ არ უჯერებს იმიტომ უკეთებთ მეტ ნემსებს ხო?- მეორე საწოლზე მწოლმა გოგონამ უთხრა
-ნეტა ენის ტლიკინისთვის აკეთებდნენ ნემსებს რა ... გულუბრტყვილო - ჩაიდუდუნა ბიჭმა და გადაბრუნდა.
-როგორ ხართ ქალბატონო კესანე?
-კარგად... ნემსები მეც მტკენს მაგრამ კარგად ვარ. დედამ მითხრა მალე დავბრუნდებით სახლშიო
-ყველას გეჩქარებათ სახლში.. სულ არ მოგენატრებით?
-მომენატრებით,მაგრამ ბებო და ბაბუ მყავს სახლსი კიდე ჩემი ბუბუ და მათი ნახვაც ძალიან მინდა
-ჩემი ლამაზი გოგო, ანუ მოგენატრები - გაიცინა და ლოყები დაუკოცნა ბავშვს. მას უბრალო გრიპის ვირუსი ჰქონდა უბრალოდ მწვავე ბრონქიტი დაერთო სუსტი ფილტვების გამო და ვინაიდან სხვა დროს მალე უმწვავდებოდა წინასწარ დაიცვა ზომები ...
ორი თამოს ნაოპერაციები პაციენტი ჰყავდათ ერთი თიაქარით მეორე აპენდიქსით და ორივე კარგად იყო . მეორე დღეს გაწერდნენ საავადმყოფოდან.
შემდეგ კაბინეტში დაბრუნდნენ და დაიწყო პაციენტების მიმოსვლა. ძირიტადად ვირუსებით მოდიოდნენ ბავშვები თიტქმის ყველა სახლსი გაუშვა საკმაოდ მცირე მედიკამენტოზური მკურნალობით . სულ ჩვილი ბავშვებიც იყნენ და 14 წლამდეც ... თორნიკე მართლა არ დაღლილა მათთან ყოფნისას. ნატასთან ერტად ჩავიდა შესვენებაზე, თამუნა რომ დაინახა მაგიდასთან გული შეუფართხალდა. არც კი გამოუხედავს მისკენ ,მხოლოდ წამით შეხედა და მორჩა. ნატასთან დაჯდა იძულებული იყო იმდენს ელაპარაკებოდა ქალი ტან ყოველ სიტყვაში“საყვარელო“ „ჩემო ტკბილო“ მსგავსი შნაარსის სიტყვებით ასრულებდა . თორნიკე კი თამუნას უყურებდა, უცებ წამოდგა და მისკენ წავიდა
-რამე მნიშვნელოვანი ოპერაციაა?
-დიახ...
-სასწრაფო თუ გეგმიური
-დაგეგმილი ...
-ვინ არის პაციენტი ?
-მაპატიე მეჩქარება... სჯობს შენს ექიმტან დაბრუნდე „მარწყვის ბიჭო“ ცინიკურად ჩაიცინა, მზერა წამით მიაპყრო და წავიდა .
კარგი იყოს ასე.. გაბრაზი აშკარად ქალბატონო თამარ . ნუთუ ეჭვიანობს, რას გაიგებ არც მიყურებს თიტქოს იცის რომ მის თვალებში ამოვიკითხავ პასუხს-თავისთვის გაიფიქრა თოკომ და დაუბრუნდა ნატას.
მთელმა დღემ ისე განვლო მშვიდად იყო მაგრამ კმაყოფილებას მაინც ვერ გრძნობდა. ბოლოს გაიგო ოპერაციაზე შედიოდა თამუნა და უკან დაბრუნდა.
-აქ რა გინდა?
-ნატა წავიდა და მინდა ოპერაციას დავესწრო
-კუჭი აქვს გახეთქილი ..- ეს უთხრა მარტო და დაიწყო გაჭრა. კუჭის კედელი გახვრეტილი იყო და წვენი იღვრებოდა ორგონოთა სივრცეში. დროული დიაგნოსტირების წყალობით გადარცა პაციენტი ,თუმცა საკმაოდ რთული იქნება გამოჯანმრთელების პერიოდი კვების რაციონის და ცხოვრების წესის შეცვლა მოუწევს.
-როგორ ჩაიარა თქვენმა ვიკენდმა?- ირონიამ გაიჟღერა მის ხმაში , ხელებს იბანდა და არც უყურებდა თამუნას,იცოდა მის ნერვს მაინც შეატოკებდა და კმაყოფილი იყო
-კარგად ... შენ როგორ გაატარე დღე
-არაჩვეულებრივად.. ნატასთან მოწყენა გამორიცხულია
-გადადი პედიატრიაში არ გინდა?
-ნატას ნახვა თუ მომინდა ისედაც ვნახავ ... - თიტქოს მინიშნება მისცა , ფაქტობრივად სატყუარა გადაუგდო თევზს და ისიც წამოეგო
-ექთნებიდან ექიმებზე გადადიხარ? მოხუცი ექიმები არ გვყავს და კაცებთან მაინც გაგიშვებ
-რატომ რა დავაშავე ... ვფიქრობ საქმეს ხელს არ უშლის ჩემი ნატასადმი დამოკიდებულება
-ხოდა ხელს თუ არ უშლის და არც ქირურგიის დატოვება გინდა სხვა იპოვე მე შემეშვი
-რატომ ბრაზობთ ქალბატონო თამარ?-გაღიმებული გაყვა უკან ნაბიჯებზეც კი ეტყობოდა როგორ ბრაზობდა. ბოლოს კაბინეტის კარს ააკრო და ხელები მხრებთან მიაბჯინა-არ მიპასუხებთ?
-რას გიპასუხებ ..- დაბნეული თვალების ფახუნით უყურებდა ქვემოოდან ბიჭს ,ტუჩები ერთმანეთისთვის დაეშორებინა და ცდილობდა ამოესუნქა. თორნიკე უფრო ახლოს მიიწია, ცხვირის წვერით კანზე შეეხო თუმცა არ უკოცნია ყურთან გადავიდა
-რატომ ღელავ ასე ...
-მმ მე შენ... თორნიკე მომშორდი ახლავე - თვალები მინაბა და ძლივს მოახერხა მისი სურნელით და სიახლოვით გაბრუებულმა აზრზე მოსვლა . თორნიკეს არ შეუჩერებია,თვითონაც არ იყო „კარგად“ სჯობდა გაეშვა ...
ფანჯარასთან მივიდა და გამოაღო . რაფას დაეყრდნო და ღრმად შეისუნტქა ჰაერი . თუმცა რა აზრი ჰქონდა უცებ მიხურა და სკამზე დაჯდა. როგორ უნდოდა ჩხუბი, აფეთქება ათასი სისულელის თქმა ისე როგორც თინეიჯერობისას იცოდა,მაგრამ ახლა თავის შეკავების უნარი ტყუილად არ ჰქონდა, ნუ აქამდე ეგონა რომ ჰქონდა მაგრამ თორნიკესთან აშკარად ქრებოდა სადღაც.
-წყალი ხომ არ დაგისხათ? ვერ გამოიყურებით მთლად კარგად ... წამოწითლდით
-სახლში წადი! - უცებ წამოდგა ხალათი გაიხადა, ჩანთას დაავლო ხელი და გასასვლელისკენ წავიდა . თორნიკე უკვე ღიმილს ვერ ფარავდა, ნუ როცა უკან მიჰყვებოდა, გვერდით რომ დაუდგა სწრაფად მაშინ კი დაკერა უდარდელი მზერა. ჯიბეებშ ჰქოდნა ხელები ჩაწყობილი და ლაღად მიაბიჯებდა
-დღესაც მოგაკითხავენ ქალბატონო თამარ?
-არა მოცლილი არ არის სულ რომ კუდში მდიოს
-ანუ თქვენთვის ვერ იცლის? უყურადღებობააა ეგ-თამუნამ ნაბიჯს უმატა და უკან ცამოიტოვა თოკო. მისი მანქანა სხვა მხარეს იყო თორემ არ მოშორდებოდა . სწრაფად ჩაჯდა და უკვე ტროტუარზე მიმავალ ქალბატონს გაუჩერა- გაგიყვანთ? კიდევ დიდხანს არ მოვა ავტობუსი ალბათ
-არ შეწუხდე...-როგორ აუბზიკა ცხვირი ისედაც აპრეხილი აქვს. თორნიკეს ტუჩის კუთხე შეუთამაშდა
-ჩემზე ზრუნავთ ? რა დიდი ყურადღებაა თქვენი მხრიდან
-მართალი ხარ რაში მაინტერესებს როდის მიხვალ სახლში - უცებ მოუარა მანქანას გვერდი და წინ ჩაჯდა, ღვედი შეიკრა და ჩანთა მუხლებზე დაიდო-მისამართი კი იცი
-მაშ წავედით- სწრაფად დაძრა მანქანა და გააქროლა. თამუნას თვალები გაუფართოვდა ასე ჩქარა რომ მიდიოდა თან ქალაქში თან ამ დროს ჯერ კიდევ მოძრაობდნენ მანქანები ქუჩებში . კივილი არ დაუწყია მაგრამ გაოცებული კი იყო ...ენა ცაუვარდა როცა მიხვდა რომ სულ არ მიჰყავდა ბიჭს სახლში
-სად მიდიხარ ხომ ვერ მეტყვი
-„საავადმყოფოს გარეთ როგორც გინდა ისე მოიქეცი“ თქვენი სიტყვების ციტირებას ვახდენ
-მე გიტხარი სხვებტან-თქო იმათთან ვინც ისედაც გეგება ფეხქვეშ და მე მეტყობა რამე რომ შენს ნებაზე ვივლი ოდესმე?
-რა თქმა უნდა გეტყობათ, თან ძალიან
-თავხედი რომ ხარ იცი?
-გითქვამთ
-სად მიგყავარ
-გიტაცებ ...
-ცხოვრება თუ მოგბეზრდა ვერ თქვი?
-ასე მშვიდად ხართ? კარგი გადამინდა თუ არ იკივლებ რა აზრი აქ მაშინ გაპარვა გამოდის
-კარგი მართლა სად მივდივართ
-არსად... უბრალოდ დროს ვიყენებ რაც თქვენს სახლში მიყვანას დასჭირდებოდა ამ სიცქარით რომ არ მევლო.. მართლა ხომ არ მოგიტაცებ. ისე ძალიან კი გაიტრუნე ასე ძალიან გინდა დავიჯერო?
-რა .. რა შენ როგორ ბედავ უზრდელო
-ასე რა .. რა იყო ეს სიჩუმე
-ნამდვილი გიჟი ხარ შენ
-არც შენ ხარ დიდად დალაგებული
-კლინიკაში მოსვლას აღარ აპირებ ალბატ ხო?
-ტყუილად ნუ ცდილობთ ჩემს დაშანტაჟებას... ვერ მომიშორებ თავიდან ,ვერ შეძლებ
-ვითომ რა შემიშლის ხელს
-სხვას ვერ დაუთმობ ჩემს თავს, ელემენტალური მიზეზის გამო , უჩემოდ ვერ გაძლებ ,მოგენატრები
-რა დიდი წარმოდგენა გქონია საკუთარ თავზე , ფანტაზიორიც ყოფილხარ
-მე რა ფანტაზიებიც მიცნდება რეალობაში გადმომაქვს და ასე არ ვიტყოდი -მანქანა მოაბრუნა და ამჯერად მართლა სახლში წაიყვანა. კი ფიქრობდა მის სადმე წაყვანას მაგრამ ჯერ რეაქცია აინტერესებდა იმედგაცრუება უნდოდა დაენახა მის თვალებში .
-თქვენი პრინცი აქ რას აკეთებს?
-ჩემს სანახავად მოვიდა ...
-ამ დროს?
-რჩება - მანქანის კარი გაარო და გადავიდა. თორნიკე ისე გაყვა უკან არც უფიქრია რა მოხდებოდა. ნელა მიდიოდა თამუნასგან განსხვავებით, მხოლოდ მაშინ აუჩქარა ნაბიჯს კარი რომ გააღო და დედამისი დაინახა. ისე გაიქცა თიტქოს რაღაც დარჩა ხელში მართლა ჰქონდა მისი მობილური ,ნომრის ჩასაწერად აიღო და ვეღარ დააბრუნა უკან
-თამარ ...
-რა.. აქ რა გინდა
-ვაიმე დედიკო შენ ის ბიჭი არ ხარ? გუშინწინ რომ იყავი. კი ვერ გკითხე მაშინ ვინ იყავი
-დედა რა დროს ამაზე საუბარია ახლა ... გზა აერია ეტყობა მიდიოდა ეს
-არაა მობილური დაგივარდა და ვიფიქრე მივუტანთქო. მე თორნიკე ვარ თამუნას პრაქტიკანტი ერთადერთი და გამორჩეული... ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს იმიტომ გამომაგზავნა სახლში
-ვაიმე მართლა შვილო? რა კარგია ანუ ექიმობას აპირებ შენც? მე დიანა ვარ შვილო - ხელი გაუწოდა და გადაკოცნა . - შემოდი სახლში ახლა ვაპირებდით ვახშმობას ,ესენი ყველანი გვიან მოდიან და მეც დაველოდე. იმედია საქმეს არ გწყვეტ ხო?
-დედააა არაა საჭირო ალბატ დაკავებულია, ახლა გამოვიდა კლინიკიდან სად ეცლება შენთვის
-არა არ ვარ დაღლილი,არც დაკავებული თქვენ თუ არ შეგაწუხებთ?
-შეგვაწუხებ..
-არა შვილო რა შეწუხებაა თამუნა როგორ იქცევი? შემოდი შვილო რა კარში დგახარ -დიანამ თორნიკე შეიყვანა. თამუნა კი ბრაზისგან გაწითლდა, გამწვანდა, გალურჯდა. უკან მიჰყვებოდა მოჟღურტულე წყვილს და მუჭებს ისე კრავდა ფრჩხილები კანში ესობოდა. ყველაფერი წყალში ჩაეყარა მისი ძმა რომ დახვდა დივანზე გაგორებული ,დას სალომეს რომ უყვიროდა ლუდი მომიტანე მოვკვდი კაცი შენ ხარ დაო? დიანას ხმამაც არ დააყოვნა
-გაიცანი შვილო ჩემი შვილები სალომე და დათი
-შვილები?-თორნიკემ ღიმილი ვერ შეიკავა,თუმცა თამუნას გაბრაზებულმა გადახედა ,ის კი აწურული იდგა დასჯილი ბავშვივით რომელიც ტყუილში გამოიჭირეს
-საღამომშვიდობის... თორნიკე ხო?- სალომე უცებ გამოცქრიალდა და ხელი გაუწოდა, გადაკოცნა და განაგრძო- თამუნამ მითხრა შენზე ჭკვიანი ბიჭიაო ანუ ეგ რო მაგას იტყვის მომავალ ქირურგს ვუყურებთ
-სასიამოვნოა. კეთილი იყოს შენი ფეხი ჩვენს სახლში- დათიმ ხელი გაუწოდა. დიდი სიხარულით ჩამოართვა თორნიკემ- დაჯექი დედა ახლა აზადებდა ვახშამს თამუნა კი გვიშლის ასე გვიან ჭამას მაგრამ მაგის წესებს ვერ მჰყვება ჩემი კუჭი
-იმიტო ხარ მასე
-მასე როგორ
-ტვინგამორცეხილი- ჩაიდუდუნა გაბრაზებულმა და გავარდა კიბეზე
-რა ჭირს ამას...
-არ იცი რა ტიპია... თორნიკე ალბათ არ იქნება გაკვირვებული
-არა უარესებიც გაუკეთებია არაა პრობლემა... -გაიცინა და და-ძმას გადახედა. ისინი გავდნენ ერთმანეთს ორივე ქერები იყვნენ, ნუ მუქი ქერა თმა ჰქონდათ ,თამუნა კი შავტუხა იყო . დიანაც ქერა იყო აშკარად
-მალე გავამზადებ ყველაფერს ... ლუდი მოგიტანო წვენი თუ რა
-არა არაფერი მინდა გმადლობთ ...
-არ მოგერიდოს იცოდე
-არა მართლა არ მინდა ..- ქალი გავიდა ,მან კი სახლს მოავლო უცებ მზერა- ლამაზი სახლი გაქვთ
-ხო ახალი აშენებულია ... სალომეს და დედას დიზაინით ჩემი და თამუნას ფულით . ასე შევთანხმდით მე და ტამუნა არაფერში უნდა ჩავრეულიყავით მხოლოდ ბიუჯეტი იქნებოდა ჩვენი
-ის შემთხვევითაა გოგო მიხვდებოდით ალბათ ისე იცვამს ისე იქცევამაგიჟებს ზოგჯერ.
-ერთიც საკმარისია ოჯახში შოპაჰლიკი და ფულის მფლანგველი
-თქვენ და-ძმა გყავთ?
-პირელ რიგში თქვენ არა და კი მყავს ორი და ჩემი ტყუპისცალები არიან
-როგორ სამნი ხართ ? ვაუუ მაგარია . გვანან ერთმანეთს?
-კი სამივე ვგავართ თუმცა ხასიათით ძალიან განვსხვავდებით...მე შეიძლება რომ ავიდე ზემოთ? რაღაც უნდა ვუთხრა და არამგონია სუფრასთან გესიამოვნოთ კლინიკის ამბების მომსენა
-მიდი რა პრობლემაა დერეფნის ბოლოს მაჯვენა კარია
სწრაფად წამოდგა და წავიდა. დაუკაკუნებლად შეგლიჯა კარი თუმცა თამუნა იქ არ დახვდა. სააბაზანოდან გამოდიოდა წყლის ხმა და სიმღერის. აშკარად რაღაც ჰქონდა ჩართული და თან ყვებოდა. ბოლოს გაცუმდა და დაიყვირა
-ჯანდაბაა ... როგორ ვერ გიტან რომ იცოდე ვერ ვმშიდდები ჯანდაბა შენ - ასკარად გაარჩია სიტყვები და გაიცინა. სავარძელში ჩაჯდა და დაელოდა-ოხ სალომე ... რა ჯანდაბა იყიდე ესენი რა არის - ქოთქოთებდა და კიდეც გამოაღო კარი ,თავზე პირსახოცი ჰქონდა შემოხვეული, ოდჯავ გადახრილი მოდიოდა და თმას იმშრალებდა, მხოლოდ გიპიურის წითელი საცვლები ეცვა წყლის წვეთები კიდევ ჰქონდა შერჩენილი სხეულზე .თორნიკეს თვალებში ჭინკები უხტოდნენ, უტეხად ათვალიერებდა და სულ არ ფიქრობდა თვალის მორიდებას. ის კი დაბორიალებდა ოთახში ბოლოს სკამზე დაეხეტქა და ფეხებიც აკეცა.თვალები დახუჭული ჰქონდა. თმა უკან გადაიყარა, თიტები შეიცურა და აჩეჩა . გრძელ სკამზე გადაწვა, ფეხები მოკეცილი ჰქონდა,თავი ისე დადო თმები იატაკს ეხებოდა -რატო ვერ ვმშვიდდები რაღაც მაწუხებს აშკარად - ისევ ხმამაღლა ტქვა და თვალები უკმაყოფილოდ გაახილა, რას წარმოიდგენდა იქ ვინმე თუ იქნებოდა. თოორნიკე რომ დაინახა წამოიკივლა და ინერცოოთ გადავარდა ხალიცაზე- აა ვაიმე .. იდიოტო, ხისთავიანო აქ რა გინდა- უცებ წამოხტა ფეხზე, ტვალებიდან ცეცხლს ისროდა, სულ ახურდა სახეზე . სწრაფად დაავლო ხელი იქვე მიფენილ ხალათს და შემოიცვა. ისიც არ უქნია ღმერთს -რა გინდა აქ
-რატო ჩაიცვი ტო ... რამდენიმე წუთით ვიფიქრე შენ არ იყავი .. ახლა ისევ ის ალქაჯი გახდი -ისე უთხრა ვითომ აქაც არაფერი. თვალები ისევ უბრჭყვიალობდა, მისკენ დაიძრა და კედელს რომ ააკრა კმაყოფილმა ასწია ტუჩის კუთხე. - ასე არ მომწონხარ საერთოდ- თითები ქამრის ბანტს მოჰკიდა და წამში გაუხსნა ხელი შიშველ წელზე შეუცურა და ოდნავ მიიზიდა, იგრძNო როგორ გააჟრჟოლა გოგოს, მთელი სხეულით თრთოდა. თვითონ იწვოდა მაგრამ ემოციის შეკავება შეძლო, ახლა ქალბატონის რეაქციები უფრო მოსწონდა .უცებ რომ გაყუჩდა, თვალები აენთო და სხეული აუთრთოლდა, მის ხელებში რომ დნებოდა და ისე უყურებდა როგორც ჩვეულებრივი გატრუნული ფისო -ხედავ? აშკარად პროგრესული ხდები- ხერხემალზე ააყოლა თითები და ღმერთმა იცის თავად როგორ შეიკავა თავი რომ არ აკოცა- მგონი დროა დაბრუნდე თორემ ასე თუ ისუნთქე დაიგუდები და დავრჩები ექიმის გარეშე- უცებ მოშორდა და უკან დაიხია- მალე ჩამოხვალ ხო? ერთად უნდა ვივახშმოთ ,თუ ამოვიდე მეორედ? -წავიდა. სწრაფად გავიდა და მერე ამოისუნტქა- ღმერთო , ის საოცრებაა
ქვემოთ ჩავიდა,ისე დაჯდა და გააბა საუბარი და-ძმასთან თიტქოს არაფერი მომხდარა. თამუნა რომ ჩამოვიდა გახედა , შეამჩნია როგორ დააბნია გოგო მაგიდის ფეხს წამოედო და ისევ მან დაიჭირა
-ფრთხილად ექიმო , რამე არ დაიშაო
-ნუ ღელავ შენ- წელზე მოხვეული ხელი მოიშორა თამუნამ და გასწორდა. -წამოდით მზადაა ვახშამიო დედამ
-მაგიდასთან დასხდნენ . თამუნა თორნიკეს გვერდით დააჯინეს , უკმაყოფილო იყო ამ ფაქტითაც მაგრამ რას იზამდა, დაძაბული იჯდა თიტქოს ცეცხლი ეკიდა იმ მხირდან საიდანაც ახვლედიანი იჯდა. მისი მომენტალური გამოხედვაც კი აბნევდა . ათჯერ დაუვარდა ცანგალი, ორჯერ დაექცა წყალი და ბოლოს გაბრაზებული წამოდგა
-სამზარეულოში გავალ ... ნამცხვარს მოვიტან - უცებ გავარდა .
-უკაცრავად ერთი წუთი გავალ- თორნიკეც წამოდგა ისე ედო პერანგზე ხელი თიტქოს დაესვარა . სინამდვილეში თამუნასთან გავიდა სამზარეულოში. გოგონა დახლზე იყო დაყრდნობილი ხელებით ტავი ქვემოთ ჰქონდა დახრილი და გულ-მკერდი ისეთი სიხშირით აუდ-ჩაუდიოდა აშკარად უჭირდა სუნთქცის დარეგულირება
-ჩშ... მოდუნდი და მშვიდად ისუნთქე- მუცლელზე სეუცურა ხელები და ზურგიდან ეკრო. ტუჩები ყურთან მიუტანა და ისეთი ხმით უჩურჩულა კლდეს დაამსხვრევდა. ერთი ამოიგმინა თამარ ქალმა და თავი ინსტიქტურად მიაბჯინა მხარზე. მოდუნდა და სუნთქვაც დაურეგულირდა - კარგად გამოგდის ხომ ხედავ ხშირად უნდა დამიჯერო
-თორნიკე -ისე საწყლად ამოიკნავლა მართლა არ ჰქონდა მის ტვინს გამოფხიზლების და ბრძოლის უნარი.
-სად გაქვს დესერტი? -მოშორდა და წარბები აწკიპა. თამუნამ მაცივარზე ანიშნა ხელით. მანაც გამოიღო , ხელისგულზე დაიდო და კარგი პროფესიონალი მიმტანივით წაიღო. მეორე ხელი თამუნას წელზე მოხვია და აიძულა გაჰყოლოდა. სანამ სასადილო ოტახსი არ სევიდნენ. ისე უცებ მოშორდა და მიაცეცა ნამცხვარი ხელში თიტქოს მასთან სულ არ ყოფილა. თავისი ადგილი დაიკავა და დაელოდა გოგონას.
ვახშამმა მართლაც კარგად ჩაიარა, იცინოდნენ, თამუნაზე ერთი ორი ამბავი მოუყვეს სემდეგ შეწყვიტეს როცა მიხვდნენ რომ ბრაზდებოდა გოგონა. დიდხანს არც დარჩენილა, საკმარისი იყო იმ დრისთვის თამუნას“ წამება“
-კარგით დროა წავიდე... უღრმესი მადლობა ყველაფრისთვის
-ასე უცებ მიდიხარ შვილო?
-უგემრიელესი იყო ყველაფერი... თუ მოვახერხებ კიდევ გესტუმრებით. სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა- სამივე გადაკოცნა .
-ჩვენთვისაც. გვესტუმრე აუცილებლად
-თამუნა დედა გააცილე - ხელით უბიძგა დიანამ და ისიც დაპპროგრამებულივით გაჰყვა უკან. კიდე არ იყო გონს მოსული . თორნიკემ რომ მოხვია ხელი წელზე და ლოყაზე მიაკრა ტუჩები მერე საერთოდ გაუჩერდა გული
-ხვალამდე ქალბატონო თამარ- მისი ხმა იმდენად სასიამოვნო იყო,იმხელა მუხტის მატარებელ მისი დაიგნორება საერთოდ ვერ შეძლო. ასე გაშეშებული იდგა და ისევ ეწვოდა ის ადგილი სადაც თორნიკე სეეხო. უყურებდა მიმავალს და თვალასაც არ ახამხამებდა მგონი
-მაგარი ბიჭია... პირდაპირ გასაგიჟებელი ასეთი არავინ მინახავს საოცარი მუხტი მოაქვს
-არც იფიქრო !
-რატომ? შენ არ მოგეწონება ვიცი და-სალომე მიჰყვებოდა უკან და ისევ აგიჟებდა. ოთახსი შევიდა ისიც შეჰყვა- მითხარი რა მისი ნომერი.. მომიყევი ცოტა- ეშმაკუნა ქალბატონი არ ეშვებოდა დაიკოს
-შეეშვიმეტქი
-რატომ შენ ხომ არ მოგწონს და რა მიშლის ხელს დიდი ამბავი ერთი-ორი წლით დიდი იქნება ცემზე
-და რა იცი
-რა რა ვიცი
-რა იცი რომ მე არ... აუ სალომე გადი რა .. წადი დავირალე უნდა დავსვენო- უცებ გააგდო და მიუხურა კარი. სწრაფან გადაიძრო ტანსაცმელი და საწოლში შეწვა. მთელი ღამე ფიქრობდა, ყველაფერი ახსენდებოდა, ყველა შეგრძნება და გიჟდებოდა. ეგონა ისევ ეხებოდა და ისევ იწვოდა. ისევ ვერ დაიძინა, ვერც რაიმე დასკვნამდე მივიდა, ვერც ვერაფერში გაერკვა . ქაოსი, ქაოსი და კვლავ ქაოსი.
ეზოში ჰამაკში იწვა , თხელი პლედი ეფარა და სულ არ ახსოვდა ისევ საცვლებისამარა რომ იწვა. ან რა პრობლემა იყო სახლში დათის გარდა კაცი არ იყო . არც აპირებდა გაღვიძებას, ოპერაცია სამ საათამდე დანიშნული არ ჰქონდა და მშვიდად სურდა ყოფნა. მზის სხივებისთვის ჰქონდა სახე მიშვერილი ჩრდილმა რომ გადაფარა ყველაფერი, ჩრდილის შემქმნელი მისკენ იხრებოდა შემდეგ სახეზე ჩამოუსვა ხელი და შუბლზე მიაწება ტუჩები. ეს ნამდვილად არ იყო დათა ,არც უნდოდა თვალების გახელა რომ არა ყურთან ჩურჩულით ნათქვამი სიტყვები
-გაიღვიძეთ ქალბატონო თამარ სამსახურში იგვიანებთ
-სიზმარშიღა მაკლდი რა- ხელი აიქნია ისე თიტქოს აბეზარ ბუზს იშორებდა გადაბრუნდა და გამობზიკა საჯდომი. პლედი ფეხებშორის მოიქცია და ხელები მოხვია ვითომ მუცელზე ციოდა მარტო. ასეთს რომ შეხედა თორნიკემ სიცილი დაიწყო - ნამდვილად სიზმარია აბა ამ უჟმურს რა გააცინებს ასე გულიანად
-სხვათაშორის მაგარი საჯდომი გაქვს
-აააააააააა გამორიცხულია გამორიცხულია თამუნა.. ახლა დილააა აგდიხარ ჰამაკში და ის გაუთლელი ხეპრე ხისთავიანი აქ ვერ იქნება , რა ჯანდაბა დაგემართა გოგო - ისევ ლაპარაკობდა და თვალებს არ ახელდა .თორნიკე კი სიცილს არ წყვეტდდა. ბოლოს ხელით მისწია და ჰამაკში ცაეშვა. ზურგიდან აეკრო და ხელი საჯდომზე მიარტყა
-მიდი გაიღვიძე თამუსია ..თორე გავგიჟდი კაცი - თითებით ისე მიუყვებოდა მის სხეულს თიტქოს როიალის კლავიშები იყო- თამოოოო ...თამუნია გოგო ნუ გაგიტკბა ფისუნია ფისოოოო მიდი ახლა გამოაჩინე კლანჭები
-ოღონდ ახლა გაქრეს ოღონდ გაქრეს ღმერთო და დღეს გავუშვებ ..მართლა გავუშვებ გეფიცები სულ გავუშვებ ღმერთო ოღონდ გაქრეს - ისევ ჩურჩულებდა .ნელა გადაბრუნდა და თვალები გაახილა, რამდენიმე წუთი უყურებდა მერე აწითლდა სულ გაწითლდა და თვალები აემღვრა .პლედზე ჩაკიდებული ხელები მომუშტა და სახეზე აიფარა ,მთლიანად გაეღვია შიგ
-თამუნა... თამრო ..თამრიკოოო გამოძვერი გოგო რა დაგემართა. მგონი ზედმეტი მომივიდა ვერ უძლებ შენ ჩემს სიახლოვეს კაი გეფიცები ასე აღარ ვიზამ დაბრუნდი ახლა
-არ მომეკარო ... წადი აქედან საერთოდ წადი და იცოდე ასე აღარ გააკეთო. სხვა ვინმე ნახე გასართობად და ნუ იქცევი ისე რომ გამოუვალ მდგომარეობაში მყოფმა ცუდი გადაწყვეტილება მივიღო...
-შენ რა ტირი? თამუნა - სახიდან მოაშორა პლედი და მის ცრემლიან თვალებს რომ შეხედა სულ გაუქრა ყველანაირი სურვილი ერთის გარდა . ხელი მოხვია და მუხლებზე დაისვა. გულზე მიიხუტა და თავზე აკოცა- გაგიჟდო გოგო? რა გატირებს მე შენ მაგარი გოგო მგონიხარ ათას რამეს ვიფიქრებ ნერვი როგორ შეგიტოკო და ასე უცებ ნებდები?
-მე არ შემიძლია ასე... ამ შენს სექსუალურ ინტრიგებს და ვულგარულ ტამაშის ხერხებს ვერ ავყვები. მე არ ვარ ასეთი და საერთოდ ნუ მეხუტები
-არ გეხუტები
-მეხუტები და ეფერები და მოაშორე ეს ხელები კიდე
-გადავარდები ეგრე
-როგორ მიშლი ნერვებს.. ნამდვილი წურბელა ხარ ,ნერვზე მაგრდები და ანადგურებ
-მეგონა შენს ნერვს რეგენერაციის უნარი ჰქონდა და არ ჰგავდა სხვის ნერვს - მიხდვა რომ ბრუნდებდოა თამუნა და უკვე კარგად იყო . ცრემლები შეუმშრალა და აპრეხილ ცხვირზე წაეთამაშა
-შეეშვი ჩემს ცხვირს
-შენ ჩემს პერანგს შეეშვი დაჭმუჭნე სულ და მტავარი ექიმი მისაყვედურებს - პერანგზე ცაფრენილ ხელს დახედა. უცებ მოაშორა .პლედი მოიხვია და გადაბობღდა. პატარა ბავშივით გაბუტუული მიდიოდა სახლისკენ და შიგადაშიგ სახეზე ცამოყრილ აბურდულ თმას უკან იყრიდა
-შეიძლება გაგიჟდეს კაცი ... სუსტი წერტილი გიპოვე ქალბატონო? მაგრამ რა გამოდის ახლა ასე თინეიჯერივიტ უნდა მოიქცეს? საოცრებააა ხომ ვამბობ - ჰამაკში გადაწვა ფეხები მიწას დაკრა და გაქანდა.
თამართან რომ მივიდა ყველანი სახლში იყვნენ. ვინაიდან ჰამაკი უკანა ეზოშია არც კი გაუგიათ ქალბატონი სად იყო. სამსახურში ეჩქარებოდათ და ტორნიკე დატოვეს მისაღებში,მალე გაიღვიძებს და ჩამოვაო. რა გააჩერებდა იქ საძინებელსი რომ არ დახვდა გარეთ გაიხედა და ბოლოს კი მიაგნო ...
ქალბატონი თამრიკო ერთ საათში გამოვიდა სახლიდან. ტანზე გამოყვანილი შავი შარვალი ეცვა , ზემოთ მწვანე პერანგი მოკლე მკლავით . ფეხზე დაბლები ,თმა მაღლა ჰქონდა აწეული და ისევ ისე მოაბიჯებდა . ამაყად, თითქოს არც არაფერი მომხდარა, თოკოს გაეცინა და უკან გაჰყვა
-ქალბატონო თამარ თქვენს სამსახურსი წასაყვანად გეახელით.
-მძღოლის პრაქტიკასაც დაეუფლები ექიმი თუ ვერ გახდი - მშვიდად უთხრა და ჩაჯდა.
თორნიკემ თავისი ადგილი დაიკავა და კლინიკისკენ დაიძრა. ჩუმად იყვნენ მთელი გზა. მანქანა როგორც კი გააჩერა მაშინვე გადავიდა და ჩვეული ოდნავ ჩქარი ნაბიჯებით წავიდა შენობისკენ. თორნიკე მალე დაუდგა გვერდით და კარი გაუღი,შეატარა და ისევ უკან გაჰყვა. ყველა უყურებდა პრინცს და კლინიკის „უჟმურ“ დედოფალს . ყველას მიესალმნენ და კაბინეტისკენ დაიძრნენ როცა უცებ გამოვარდა ვიღაც გოგონა და რასაც ჰქვია შეახტა თორნიკეს . უცებ ისიც დაიბნა სანამ ნუკი არ იცნო
-ჩემი თოკუსიაააა ჩემი შოკოლადის ბიჭიიი. როგორ მომენატრე შე ოხერო - ლოყები დაუკოცნა დაუჩქმიტა და ბოლოს უკან გადაიწია -მგონი ზედმეტი მომივიდა ხო? სულ დამავიწყდა რომ მუშოაბ იმედია არ გაგაგდებს შენი უფროსი... ჭორები მომივიდა ნამდვილი ურჩხულია თორნიკეს გადააჭარბაო? ვიღაც მოხუცი შინაბერაა ხო? ცოცხლი აქვს თავისი თუ ისე დაფრინავს?
-ნუკიიიი სენ როგორ ხარ? აქ რა გინდა სვანეთში არ იყავით? როდის ჩამოხვედი- უცებ გააჩუმა და აკოცა - მეც მომენატრე გადარეულო ...
-ჰმ რაღაც ხდება ასე დაბნეული რატო იყურები? - თვალები დააწვრილა და უკან შებრუნდა. თამუნა ტუჩებს ძლივს უყრიდა ტავს რომ არ გასცინებოდა. უცებ დაკერა სერიოზული გამომეტყველება და გოგონას ხელი გაუწოდა
-გამარჯობა , მე ვარ ის მოხუცი შინაბერა ურჩხული .. ცოცხი არ მაქვს თორნიკემ გამიტეხა
-შეენ? არაააა მე რატო არ მითხრეს ასეთი გოგო თუ იყო? შენ ბიჯო სულ გაგიჟდი? ამაზე როგორ ამბობ რამეს ...
-ნუკაა
-იმენა შოკოლადკაა სასიამოვნოა მე ნუკა ვარ ამ ხისთავიანის დედიკოს ყველაზე ცეცხლი ნათლული ...
-სასიამოვნოა ნუკა - გაუღიმა - თუ გინდა წამოდი ... ჯერ არ გვაქვს ოპერაცია ნუ თუ აპირებ დარჩენას
-არა იყოს ... წავა
-სად წავალ ბიჭო სანამ ყველაფერს არ გავიგებ აქედან ფეხს არ მოვიცვლი ...- თამუნას გვერდით დაუდგა და გაჰყვა. თორნიკემ თვალები გადაატრიალა და უკან აედევნა ორ ქალბატონს
ალბათ მიხვდით რომ ნუკა ყველაზე გიჟების გიგის და გვანცას ქალიშვილია ,პირველი და განუმეორებელი გიჟთა შორის უგიჟესი (ორივეს ჰგავს ერთდროულად)
კაბინეტში შევიდა და დასკუპდა
-ყავას დალევ?
-კი
-თორნიკე ორი ყავა მოგვიტანე ხო?
-მე?
-ხომ იცი ჩემთვის უშაქრო წამოიღე
-კარგი..- უკან შებრუნდა და წავიდა
-მოიცა ეს მართლა მოგიტანს ყავას? გაგიჟება შეიძლება ქალბატონო თამარ
-რატომ?
-თორნიკეს მოაქვს ყავა შენთვის და გემორჩილება? ეს თუ არ კვდები წყალს არ მოგაწოდებს . იქეთ დაყავს ყველა თავის ჭკუაზე და შენ ... საოცრება ხარ ქალაუ. ახლა მესმის რატომ იყვნენ ბიჭები გაოცებულები
-მომიყევი თორნიკეზე
-რა მოგიყვე გიჟდება თავის დებზე საერთოდ ჩვენს დიდ ოჯახზე ,ყველაზე მაგარი ბიჭია დიდი გულით, ცოტა ბუზღუნაა მაგრამ სინამდვილეში თბილი და ყურადღებიანია . ნუ ისეთი მშობლები ჰყავს შეუძლებელია სხვანაირი იყოს.
-მორჩი ჩემზე ლაპარაკს... გირეკავენ მგონი
-ვინ მირეკავს?- მობილური ნახა და ძამიკო ურეკავდა-გისმენ ჩემო გულის ფეტქვავ... ოო კაი რა არ მცალია. კაი ხო კაი ჯანდაბას წამოვალ ახლავე..- უცებ მიაყოლა და თორნიკემ ცაიცინა
-მიდიხარ? გაგაცილებ
-კარგად თამო ... გამიხარდა შენი გაცნობა. უთხარი ამას და მოგიყვანს ჩემთან როცა თავისუფალი დრო გექნება ჩემს გოგონებს გაგაცნობ
-გმადლობ... მეც გამიხარდა სემოგვიარე კიდევ
ნუკა წავიდა და თოკომ ამოისუნთქა. მერე სადღაც დარეკა-მადლობა ძმა ვალში ვარ შენთან .
-შენ გაიტყუე ხო?
-უკაცრავად ქალბატონო თამარ, სამსახურსი პირად საკითხებზე საუბარი მეკრძალება. აბა რას დამავალებთ?
-დღეს ოპერაციის შემდეგ შენ ჩაიბარებ პაციენტებს ასე რომ გაეცანი მათ საქმეებს
-საქმეებს? პროკურატურაში ვართ?
-ჩემთვის საქმეებია ხო რომ შემოხვალ ოპერაციაზე ყველა დეტალს მომიყვები არ ვკითხულობ მე და რომ მოყვეს გართულება შენს კსიერზე იქნება
-კარგით... რამდენი ოპერაციაა დღეს?
-ხუთი - აიღო ფურცლების უამრავი შეკრვა და ხელში მიაჩეჩა-წავალ მე ვისაუზმებ ... გაერტე აბა
-პირველი რომელია?
-არ ვიცი არ მახსოვს - გაუღიმა და წავიდა.
-რა კარგი ხარ გატრუნული და მშვიდი ახლა რატო ხარ ურჩხული...
რამდენიმე საათი კითხულობდა .
რამდენჯერმე ცუდად გახდა, გულის არეში ტკივილს გრძნობდა, მაგრამ არ მიუქცევია ყურადრება იფიქრა ამათმა მდგომარეობამ იმოქმედაო და განაგრძო.
ყველას დამახსოვრება მოუხდებოდა აბა არ იცოდა პირველი რომელი იყო . თამუნა რო შემოუვარდა ოთახში კიდე ავლებდა თვალს დეტალებს
-წავედით იწყებააა
-აბა 3 საათზეო?
-დამეზარა ლოდინი..ყველაფერი მოგვარებულია და ახლა ვიწყებ
-მე მიკეთებ ხო? სამაგიეროს მიხდი
-რისთვის ... არაფერი გქონდეს დაშავებული და არც შეგეშნდება პასუხისგების
-სიამოვნების მინიჭება თუ დანაშაულია კაცების უმრავლესობა 17 წლის მერე მკვდარი უნდ აიყოს მეტი ადრე თუ არა
-პირველი პაციენტი ერეკლე ბაღათურიაა ერთი საათის წინ მოყვა ავარიაში, ახლა აღმოაჩინეს შინაგანი სისხლდენა
-ანუ იმათგან არცერთია? აბა გადმოვიტანეო? მომატყუე?
-ოპერაციაზე შევდივართ? დიახ. ეს ბიჭი კვდება? დიახ. უნდა გაანძრიო ფეხები? დიახ. ამ ახალგაზრდა ბიჭს ვჭირდებით? დიააახ. ხო და კიდევ შენ იქნები ჩემი თანაშემწე . სხვებიც იქნებიან მაგრამ მანამ არ ჩაერევიან სანამ შენ არ იტყვი რომ არ შეგიძლია ,რომ ცუდად ხარ და გახვალ
-ძალიან მენდობი შენ მე
-დასკვნებს ხმამაღლა ნუ გამოთქვამ... ჩემს ყურებს შენი ზედმეტი სმენა არ სჭირდებათ
-რატო გაბრუებს?
-მოკლედ ეს ბიჭი 21 წლისაა საკმაოდ სიმპათიური უნდა იყოს და ერთი გოგო ისე ღელავს მის გამო რომ მოკვდეს ვიცი ცუდად იქნები შენც. ვერ გაიგო ეს რატომ უთხრა. საოპერაციოში შევიდნენ და როგორც ყოველთვის ყველაფერი გაქრა. პირველად ირებდა თავად მონაწილეობას, ბევრს არაფერს აკეთებდა ერთი შეხედვით, მაგრამ საკმაოდ რთული იყო მთლიანად სისხლის გუბეჭი ტამპონების ცადება, როცა ხელები და გულ-მკერდი სისხლით გესვრება , როცა აპარატის წრიპინის ხმა ისმის, ბიჭს გული უჩერდება და შენ ცდილობ მის გადარჩენას, როცა მომწერები შენს ხელშია და ოდნავი მოძღაობაც რომელიმე ორგანოს დააზიანებს. მართლა იფიქრა ერთხელ გასვლა,მაგრამ როცა კვლავ გაიგო ბიჭის გულისცემა მიხვდა რომ არ უნდა გასულიყო სურვილი ჰქონდა მის გადარჩენაში მონაწილეობის მიღების. გაუკვირდა როცა გულის ხელოვნური მასაჟისას თამუნამ დაუყვირა
-ერეკლე არ გაბედო ... იცოდე ელენას გამო იბრძოლე ის გოგო შეიცოდე არ გაბედო .. არ გაბედო დანებება,არ გაქ უფლება გესმის?
ოპერაცია ბოლოს კარგად დასრულდა, პაციენტის მდგომარეობა სტაბილურად მძიმე იყო,მაგრამ საფრთხე მაინც არ ემუქრებოდა თუ რაიმე გაუთვალისწინებელი არ მოხდებოდა...
საოპერაციოდან დერეფანში გავიდნენ ... თამუნას მიყვებოდა უკან რომელიც პაციენტის ოჯახისწევრებს უნდა შეხვედროდა .ჯგუფს რომ მიუახლოვდა თორნიკეს მიუბრუნდა
-შენ გააცანი ვითარება .. მე მეხუთე პალატაში ვიქნები და შემოდი მერე
ისე უცებ დატოვა აღელვებული ხალხის წინ წამით გაჩუმდა.შემდეგ მოუყვა ვიტარების შესახებ და მეხუთე პალატაში შევიდა. გაოცება მერე უნდა გენახათ საწოლზე მწოლიარე ელენა რომ დაინახა. სულ დაკაწრული იყო, ხელი თაბაშირში ჰქონდა და ტიროდა. თამუნა ეხვეოდა და დამშვიდებას ცდილობდა.
-ელენე... ელე აქ რა გინდა
-თორნიკეე... მე
-თორნიკე ელენა კარგადაა უბრალოდ სხივის ძვალი აქვს გაბზარული და მსუბუქი დაჯეჟილობები აღენიშნება .
-ახლა არ დაიწყო ახლა არ მითხრა მშვიდად იყავიო თორე შევიშლები ... ამიტომ ვიყავი ცუდად? ამიტომ მტკიოდა ასე ძალიან? რა დაგემართა, გადმოვარდი? მანქანა დაგეტაკა? სად იყავი სახლში არ უნდა ყოფილიყავი დღეს? ლიზა სად არის ...ლიზა ლიზაც შენტან იყო?- ჯერ ხმამაღლა საუბრობდა. მერე ჩაეხუტა და ბევრი აკოცა ბოლოს ლიზა რომ გაახსენდა სისხლი გაეყინა- ის რატო არაა ის სადაა
-ნუ ნერვიულობ არ ყოფილა ლიზა მასთან ერთად საერთოდ !
-მადლობა ღმერთს... ჩემი პატარა, ჩემი სიცოცხლე შენ რო რამე მოგსვლოდა რა მეშველებოდა- თმაზე ეფერებოდა და ფრთხილად კოცნიდა საფეტქელზე. მერე წამოდგა და უკვე გაავებული იყო რომ მიხვდა კარგად იყო
-სად იყავი და რა დაგემართა
-ავარიაში მოყვა და ნუ უყვირი ბავშვს ვერ ხედავ როგორაა შეშინებული?
-შენ გაჩუმდი მე ჩემს დას ველაპარაკები რომელიც შენი პაციენტიც არ არი! ვისთან ერთად იყავი ელენა?
-მე ... მე და ერეკლე ვიყავით
-ერეკლე ვინ ჯანდაბაა... რა უნდოდა შენთან და კიდევ ვინ იყვნენ რომელიმე შენი მეგობარი? ჩვენი გოგოები ხო არ ყოფილან დან ბიჭები
-არა მარტო ვიყავით
-მარტო რა გინდოდა ვიღაც ერეკლესთან ერთად გოგო მანქანაში
-მე...
-რა შენ
-თორნიკე ზედმეტი ხო არ მოგდის? მანქანაში იჯდა და ავარიაშ მოყვა სტერსის ქვეშაა შენ კიდე უყვირი და აშინებ
-არ ეშინია და საერთოდ ხო გითხარი ნუ ერევითქო?
-დიდი ამბავი შენ რადგან მითხარი სულ ჩუმად ვიქნები ბატონო ახვლედიანო. მაგ ჭკუაზე ვარ ზუსტად. ახლავე დატოვე პალატა ამ დროის მანძლზე ექიმი ხარ შენ და უფლება არ გაქ პაციენტს უყვირო! ახლავე დატოვე აქაურობა დამშიდდი და მერე მობრძანდი
-არსად არ წავალ
-დაცვას დავუძახებ თორნიკე და მაინც გაგიყვან ხო იცი გადი გაიარე დამშიდდი და მოდი მერე
-როგორ ვერ ვიტან მაგ ტონს - კარი გაგლიჯა და გავარდა/
-ნუ ტირი ლამაზო... ეს ალბათ ასეთი ველურია ხო სულ
-როცა ბრაზობს ხო ... რა ვუთხრა ახლა მე
-სინამდვილეში რა მოხდა? ერეკლე შეყვარებულია და ვერ ეუბნები?
-არა შეყვარებული რომ იყოს ეცოდინებოდა. არაფერს ვუმალავ, თუ მნიშვნელოვნად ვთვლი . ჩვენ ყველაფერი ვიცით ერთმანეთზე... შენ ლიზას დაურეკე?
-კი ვურეკავდი სანამ გავიდოდი მაგრამ არ მიპასუხა. გათიშული ჰქონდა შეტყობინება დავუტოვე და როგორც კი ნახავს მოვა ქალაქიდანაა გასული?
-ხო ჩვენს ბიძაშვილთან ,დეიდაშვილტან და მეგობრებთან ერთადაა წყნეთში.
-თუ გინდა რამე მითხრა მე მოგისმენ და საიდუმლოდ შევინახავ
-თორნიკეს ჯერ ხომ არ ეტყვი? მერე მე ვეტყვი
-რა თქმა უნდა არ ვეტყვი . არ ინერვიულო რა ხო იცი როგორ უყვარხარ
-ვიცი მაგრამ იგივე დოზით იცის გაბრაზება, უფრო ძლიერადაც და მაშინ უკონტროლო ხდება მე არაფერს დამიშავებს მაგრამ სხვას არ დაინდობს.. ერეკლე როგორც გითხარი ჩემი შეყვარებული არ არის. ფაქტობრივად ურთიერთობა არც გვქონია, მე ძალიან კომფლექსიანი და მორიდებული ვარ ბიწებთან , ნუ თუ ჩვენი სამეგობროდან არ არის. ერეკლე ყველასგან განსხვავებულია ყოველთვის სხვანაირად მიყურებს, მისი ერთი გამოხედვაც კი მაფორიაქებს. იშვიათად ვსაუბრობდით, მასთან ერთად მარტო არსად ვყოფილვარ.ლიზასთანაც კარგი ურთიერთობა აქვს ჩვენს მეგობრებს იცნობს და მხოლოდ მაშინ თუ მოვხვდებოდით ერთად როცა მთელი სასტავი იკრიბებოდა. თორნიკე ახალი ჩამოსულია და ამიტომ არ იცნობს ის თორნიკეს წასვლის შემდეგ გადმოვიდა ჩვენს კურსზე და მაშინ გავიცანი.ცოტა ხნის წინ რაღაცაზე გაბრაზდა, არ მელაპარაკებოდა მეუხეშებოდა დღეს კიდე საყიდლებზე ვიყავი მეც წყნეთში უნდა ავსულიყავი და სუპერმარკეტში გავიარე რომ გამოვედი იქ დამხვდა. მანქანაში ჩაჯდომა და დალაპარაკება მთხოვა,მეც ჩავუჯექი. წავიდა.. შემეშინდა არ ვიცოდი სად მივყავდი რომ ვკითხე მითხრა მოგიტაცეო. შემეშინდა, ძალიან შემეშინდა მართალია თორნიკეს მსგავსად ჯმუხი არ არის მაგრამ ზოგჯერ ძალიან უემოციოდ მიყურებს მისი მზერაც მაშინებდა . ცუდად გავხდი , პანიკაში ჩავვარდი. საკმაოდ სწრაფად მიდიოდა მე სიჩქარის შიშიც მაქვს და ჩემს დამშვიდებას ცდილობდა, ჩემკენ იხედებოდა. ჩიხიდან მანქანა გამოვარდა. მან პირველმა დაინახა არ ვიცი როგორ მაგრამ ჩემს მხარეს გადმოიხარა მე ჩამომეფარა და იმიტომაა ასე მძიმედ , მანქანა ჩემს მხარეს მოდიოდა მე უნდა ვიყო ახლა მის ადგილას ის კი ცუდადაა და შეიძლება მომკვდარიყო ჩემს გამო . მე ვერ მივხვდი ,ვერ გავუგე, ვერ გავიაზრე მისი მინიშნებები, მისი ქცევა გამუდმებული მზრუნველობა და ბოლოს ეჭვიანობის ნიადაგზე გაბუტვა. ვერ გავიაზრე ვინ მყავდა და ისე შემეშინდა იმდენად სუსტი აღმოვჩნდი რომ ჩემ გამო ლამის მოკვდა
-ჩშ.. დამშვიდდი არაფერი დამეართება. ყველაფერს თავისი მიზეზი აქვს. აქ რომ არ იყოს ხომ ვერ მიხვდებოდი რომ გიყვარს, ვერც იმას გაიაზრებდი მას როგორ უყვარხრა, არაფერს რომ არ ნიშნავდე დამიჯერე ვერ მოიფიქრებდა ასე უცებ შენს შველას, ინსტიქტია საყვარელი ადამიანის დაცვის და მერწმუნე არასდროს ინანებს იმ ერთ ჭრილობას რომელიც შენმა ძმამ ისე გაკერა არც დააჩნდება დიდად . იცითუ გიყვარს და უყვარხარ უნდა ეცადო ბედნიერი იყო . მერე რა რომ მორცხვი ხარ , მას ასეთი უყვარხარ და მოგიხსნის ყველა კომპლექსს დროთა განმავლობაში...
-თორნიკეს რა ვუთხრა..ლიზა რომ იყოს აქ გააჩერებდა ახლა ვინ გააჩერებს.რომ ვუთხრა რას აპირებდა ერეკლე დარწმუნებული ვარ მივა და თავისი ხელით გადაუხსნის იმ ნაკერს
-მე აქ რომ ვარ შენი აზრით არაფერი შემიძლია? ისე შენს ადგილას ცოტას მოვიცდიდი უბრალოდ უთხარი რომ მანქანაში ჩაუჯექი სახლამდე რომ მიეყვანე.. სემდეგ რა მოხდა ეგ ცოტა გვიან უთხარი , შენც დამშვიდდები და ტყუილიც არ გამოგივა ისიც დამწყნარდება ...
-მალე მოვა ...ან შეიძლება სადმე კუთხეში დგას და ეწევა. შეგიძლია მოძებნო?
-დამპირდი რო არ ინერვიულებ...
-გპირდები .. მადლობა
-წავედი მე მოგყვან იმ გიჟს- თამუნა გავიდა. სულაც არ იყო მშვიდად მაგრამ ელესთან არაფერი შეიმჩნია. სწრაფად დაიარა დერეფნები,ყველა კუთხე კუნჭული და ბოლოს საპირფარეშოს მიადგა. კარზე დააკაკუნა, ჩამოსწია და ჩაკეტილი იყო .
-ჯანდაბა ახვლედიანო ვიცი მანდ ხარ . გააღე და გამოდი გარეთ თორე გავგიჟდები
-გაგიჟდი გოგო შენ? რომ არ ვყოფილიყავი მერე?
-მერე გამომვარდებოდა ვინმე ბიჭი და მაგინებდა... რას აკეტებდი მანდ კი არადა დამშვიდდი?
-ნაწილობრივ... რაო რა გითხრა
-ჩემთვის რა უნდა ეთქვა რომელი მესაიდუმლე მე მნახე შენი დის ისტორიას რომ ვუსმინო გამოადგი ფეხი რომ დატოვე ის გოგო მარტო . მე კიდე ათასი საქმე მაქ , ოპერაციები და მილიონი რამ
-მოიცა ოპერაციაზე როგორ შეხვალ არ წაგიკიტხავს არაფერი
-მე რა ვიცი როგორ შევალ აბა ხომ არ მოვკლავ ხალხს, შესვლამდე გადავხედავ უცებ და გავიგებ რის ოპერაციას ვააკეთებ ...
-ჯერ კიდე გვაქ ორი საათი . მოვაგვარებ მე საქმეს და შემოვალ. ლიზა მოვა მალე დავურეკე უკვე და გზაში არიან. იცოდი ხო ოპერაციაზე შესვლამდე ეგ ამბავი , იმ ბიჭს რომ უთხარი ელენასთვის არ დანებდეო ის იყო მასთან ერტად? ის ერეკლეა ხო?
-მე რა ვიცი
-ნუ მატყუებ !
-მიდი და შენს დას ელაპარაკე - კართან იყვნენ უკვე. ორივე ერთად შევიდა
-ნუ მიყურებ ეგეთი თვალებით .. უბრალოდ მიტხარი ვისთან ერთად იყავი და ვინაა შენთვის .. რას წარმოადგენს თუ რა ვიცი
-ერეკლე ბაღათურია .. ჩემი კურსელია
-უბრალოდ კურსელია? და მარტო მიყვებოდი შენ სადღაც?
-მე მარკეტიდან გამოვედი ბევრი პარკები მქონდა და სახლში წაყვანა შემომთავაზა
-მანქანა არ გვყავს ხო ჩვენ სახლში იმით რო მისულიყავი მარკეტამდე
-იმან რომ მითხრა..
-პირდაპირ რომ მითხრა ამდენ ჩურჩულს და თვალის არიდებას არ გინდა? უცებ ცაისუნთქე და მითხარი
-ლიზა რომ მოვა მერე
-კარგი ხუთ წუთში მოვა ...
გაჩუმდა სავარძელს მიეურდნო და თვალები დახუჭა. ნაბიჯების ხმა და შემოვარდნა ერთი იყო
-ჩემი გოგო ჩემი პატარა.. ჩემი სოცოცხლე რა დაგემართა ჩემო ბარტყოო- ლიზა ტიროდა თან ეხუტებოდა დას და კოცნიდა- ხო კარგად ხარ.. რამე გტკივა? ხელი მოტეხილია?
-ნუ გააგიჟებ ახლა თავიდან.. გაბზარულია ძვალი მალე მორჩება. დაბეჟილობა და სხვა არაფერი .
-მე გავალ...-უცებ თქვა თამუნამ - კაბინეტში ვიქნები თუ რამე შემოდი
თორნიკემ სავარძელი საწოლტან მიიტანა. ლიზასაც გაუჩნდა იგივე კითხვები რაც თოკოს აწუხებდა
-ერეკლესთან ერტად ვიყავი
-ვინ ერეკლესთან ბაღათურიასთან?
-ხო ... მარკეტიდან რომ გამოვედი იქ შემხვდა. დალაპარაკება მინდა და გთხოვ გამომყევიო.. ხომ იცი ამ ბოლო დროს როგორ იქცეოდა მეც მინდოდა გამეგო ამის მიზეზი და გავყევი. საკმაოდ დაძაბული იყო, აშკარად ღელავდა, არაფერს ამბობდა. რომ აღარ გაცერდა და თბილისიდან აშკარად გადიოდა რომელიმე კაფეში შესვლის ანცვლად ვკითხე სად მივდივართთქო. გამომხედა და მითხრა მოგიტაცეო. მე დავპანიკდი, შემეშინდა, არ ვიცი რა დამემართა არა ზოგადად ერეკლეს შინაგანად ვენდობი, მისი გამოხედვა ზოგჯერ კი მაშინებს ძალიან გაბრაზებული რომ არის მაგრამ მაინც არ მეშინია, არ ვიცი რა დამემართა, სწრაფად მიდიოდა რარაცეებს ვეუბნებოდი, ის დამშვიდებას ცდილობდა ცემკენ გამოიხედა სიცქარეს უკლო , სახეზე მეფერებოდა ამ დროს ხმაური გავიგე, ჩიხიდან მანქანა გამოვარდა ჩემს მხარეს მოდიოდა მე უნდა დამჯახებოდა ის კი არ ვიცი როგორ მაგრამ გადამეფარა, მე გადამეფარა და ახლა ძალიან ცუდადაა. მანქანა ამოტრიალდა ისე ძლიერ დაგვეჯახა , ხელი არ გაუშვია ჩემთვის სანამ არ გაითიშა, მეც დავკარგე გონება მაგრამ მალევე გამოვფხიზლდი. იქ უკვე ხალხი იყო , ერეკლეს ჩემს მხარზე ედო თავი და ხელები ისევ მოხვეული ჰქონდა. რომ გადაიყვანეს ვიცი მერე შოკისგან გავითიშე . ბოლოს აქ გამოვფხიზლდი. თამუნა რომ დავინახე ცოდა დავმშვიდდი ,ვიცოდი ჩვენიანი არავინ იყო დღეს აქ შენს გარდა. თამუნა გამომყვა, გაიგო ჩემი მდგომარეობა და ჩემი თხოვნით წავიდა ერეკლეს ოპერაციის გასაკეთებლად.მერე შენც მოხვედი ..
-ღმერთო ჩემო.. რამდენი რამ გადაგიტანია ჩემო ბარტყო მე კიდე იქ ვერთობოდი . ჩემი პატარა ... ერეკლე როგორაა?
-ჩემი წყალობით კარგადააა, მაგრამ უკან მოუწევს დაბრუნება მალე საიქიოსკენ . იტაცებდა ბიჭი მე მაგის დ.. შ... მაგას ვაჩვენებ მე მოტაცებას- უცებ წამოვარდა და გარეთ გავარდა. თამუნა ერეკლეს პალატაში იყო და მდგომარეობას ამოწმებდა. ბიჭი ისევ მძიმედ იყო, ჯერ კიდევ ნარკოზიდან არ გამოსულა . თორნიკემ დერეფანი რომ გაიარა არც კი გაჩერებულა იქ მყოფ ირაკლისთან , დიმასთან და მათესთან .პირდაპირ პალატაში შევარდა
-აქ რა გინდა...
-იცოდი ხო ყველაფერი იცოდი და მე გადამარჩენინე ეს
-აქედან გაეთრიე ახლავე ... ვერ ხედავ აქ რეანიმაცია რომაა? სულ გაგიჟდი შენ?
-ფეხ... ყველა წესი და ყველაფერი ვაფშე ამ ახვარს ჩემი დის მოტაცება უნდოდა. მის გამოა ახლა შოკში,მის გამო ტირის მთელი დღეა, ცუდადაა და მე ის გადავარჩინე
-შენი და მის გამოა ცოცხალი, მაგრამ კარგი აჰა მიდი მიდი და მოკალი. ხომ გადაარჩინე აიღე ახლა და მოკალი ერთი სასუნთქი საშუალება გადაუკეტე და მორჩა მოკვდება. მაგარი ბიჭი იქნები? შენი და იქნება ბედნიერი? შენ სწორი იქნები? იმიტო რო ამას ახლა ბრძოლის თავი აქვს. მე გავდივარ და რაც გინდა ის გააკეთე - უცებ უთხრა და წავიდა. რა ტქმა უნდა გათიშულ, მომაკვდავ ბიჭს ვერაფერს დაუშავებდა. გაავებული გაყვა უკან თამუნას და ახლაღა გაჩერდა ირაკლისთან
-აქ რა გინდათ თქვენ
-ერეკლე ჩვენი მეგოაბრია
-გადარევა შეიძლება
-შენ რამ გადაგრია ასე
-ელენაც ავარიაშ მოყვა მაგასთან ერთად ხელი აქვს თაბაშირში და დაკაწრული და დალურჯებულია
-ელენა? ჩვენ მარტო ერეკლეზე გავიგეთ და გამოვვარდით. გოგოები იქ დავტოვეთ. ლიზა აქაა?
-კი მე დავურეკე თქვენ წამოსულები იყავით უკვე.
-ხო კარგადაა... ერეკლეც ხო კარგად იქნება?
-ორივე კარგად იქნება. ეს არ ვიცი რამდენ ხანს იქნება კარგად მაგრამ გადარჩება ...
-რატო ლაპარაკობ ეგრე რას ერჩი ერეკლეს ტო
-არაფერს ! მერე გეტყვით ახლა უნდა დვამშიდდე ექვსი ოპერაცია მაქვს და მაგ არსებაზე ვერ დავხარჯავ მთელ ენერგიას-თამუნას კაბინეტისკენ წავიდა. თამარიც გაჰყვა. ოთახში შევიდა წყალი დაისხა და სულმოუთქმელად დაცალა, შემდეგ თვალები დახუჭა და მაგიდას დაეყრდნო. უცებ მოდუნდა, თითქოს სხვა სამყაროში გადაეშვა თამუნამ რომ ხელი მოხვია
-კარგად იქნება ყველაფერი ... უბრალოდ უნდა დამშვიდდე
-არ შემიძლია ...
-მე კი მგონია რომ შეგიძლია ... იმედის გამიცრუებ?
ხელი ჩაკიდა და დივნისკენ წაიყვანა. დააჯინა თვითონ დაწვა და თავი კალთაში ჩაუდო. მისი ხელი აიღო და თავზე დაიდო მეორე ხელი ეჭირა და კოცნიდა. თამუნა გაშეშებული იჯდა,ბოლოს თითები თმებში შეუცურა . ორივე გატრუნული იყო, თორნიკე ფიქრობდა, ნელ-ნელა იწყებდა აზროვნებას და ყველაფერს ითვალისწინებდა.თამუნა კი თორნიკეს გარდა ვერაფერზე ფიქრობდა. რას აკეთებდა, როგორ შეეძლო ასე ჯდომა ეს ხომ შეცდომა იყო ერთი დიდი შეცდომა. ასე არ უნდა მოქცეულიყო, გრძნობა არ უნდა გამოეჩინა .
თორნიკე სწრაფად წამოდგა ,თამუნაც წამოაყენა და ჩაეხუტა
-მადლობა... ახლა წავიდეთ ოპერაცია გვაქ .
საოპერაციოში იყვნენ რამდენიმე წუთში, თამუნა უყურებდა და ეგონა საკუთარ ხასიათს ხედავდა, ისე უემოციოთ იდგა და უვებოდა პაციენტის შესახებ თიტოეულ დეტალს თითქოს არც არაფერი ყოფილიყოს მანამდე. ისიც კი უთხრა როგორ უნდა გაეკეთებინა ოპერაცია
-აბა ვიწყებთ ... გინდა დამეხმარო?
-სხვა დროს კარგი? უბრალოდ გიყურებ
-კარგი- მშვიდად დაიწყო საქმე. ყოველგვარი გარტულების გარესე დასრულდა პირველი ოპერაცია. ისე განაგრძეს დღე თიტქოს იქ არავინ იყო. ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, ბოლო პაციენტის ოპერაციაც დასრულდა და გამოვიდნენ
-სახლში მიდიხარ?
-არა პაციენტებს ხომ უნდა მივხედო
-შენი და რომ უკვე გაწერეს?
-მეეჭვება სახლში იყოს მისი ბიჭი კი მე მყავს ჩაბარებული ახლა უნდა გადარჩეს.. მერე გადავწყვეტ რამეს ალბათ მხოლოდ მოტეხილობით შემოვიფარგლები
-რა სადისტივით ამბობ ასე ადგები და მოტეხ რამეს?
-ხო... კარგად გამომდის იცი?
-გიჟი ხარ შენ
-გმადლობთ თამარა.. მეც ვიცი
-ანუ ერეკლესაც მიხედავ?
-მანდობ?
-შენ თუ ინდობ და ენდობი საკუთარ თავს ,მე წინააღმდეგი არ ვარ
ელენა ,ლიზა და ბიჭები დერეფანშ იყვნენ.კიდევ რამდენიმე მეგობარი, რომლებსაც თორნიკე ელეპარაკა საოპერაციოდან გამოსვლისას. მშობლები აშკარად არ ჩანდნენ ...
-ოხ მოდის გადარეული სად ბრძანდებოდი?
-ვერთობოდი ირაკლი
-საოპერაციოში იყო ჩემთან ერთად და ალბათ ცემი ყურება ართობდა ან გახსნილი მუცლისღრუს
-ქალბატონო ექიმო როგორ ბრძანდებით? მადლობა ერეკლეს გადარჩენისთვის
-კარგად თქვენ როგორ ხართ? არაფრის ისე დიდი ნაწილი ოპერაციისა თქვენმა მეგობარმა ჩაატარა და ასე რომ ერეკლეს გადარჩენა მის კისერზეა
-ახლა დაერხა იმ საცოდავს- ფხუკუნით თქვა ერთ-ერთმა მწვანეთვალება ბიჭმა(ეს მწვანეთვალება მათე ,იოანეს ჰგავს თვალების ფერით, ისე კი უფრო დედიკოს ამსგავსებენ ხასიათით , ნაღდი კესარიააო ყველა ერთხმად აღნიშნავს ,თავად იოც ამ აზრზეა)
-თამარ გაიცანი ჩვენი მეგობრები ირაკლი, დიმა, მათე
-სასიამოვნოა
-ჩვენთვის უფრო ...
-ყბედობა შეწყვიტეთ. წავედი მე ვნახავ პრინცს- ელენას გადახედა დაინახა როგორ აუფერადდა ლოყები და გაეცინა. თამუნა უკან გაჰყვა- ამოწმებ რომ არ მოვკლა?
-ჯერ ექიმი სჭირდება შენ კიდე ერთი პრაქტიკანტი ხარ ბიჭუნავ
-რა დამცინავი ხარ ქალბატონო შენ... მწარე და კიდევ ბევრი ტკბილი გჭირდება
-არამგონია მწარე გეჩვენებოდე...
-კარგი გვეყოს ... მგონი მალე გაიღვიძებს, გულისცემა წესრიგშია, სუნთქვაც დამოუკიდებლად შეუძლია, ჭრილობა არ გართულებულა, ანალიზებმა დამაკმაყოფილებელი პასუხი აჩვენა და რამდენჯერმე შემოვუვლი გაიღვიძებს სად წავა ,სად გამექცევა
-გადარეული ხარ შენ... გამოდი ახლა წადი სხვებს მიხედე ის ექვსი შენი მისახედია. ექთნები რომ დაგიძახებენ უნდა გაფრინდე მათკენ
-კარგით როგორც მიბრძანებთ დედოფალო თამარჩიკ - თვალი ჩაუკრა და წავიდა. თამუნა უყურებდა ლიზა რომ მიეპარა და ყურთან უჩურჩულა
-ასე აფორიაქებს ეგ ყველას.. მარტო არ გეგონოთ თავი
-მე... რა
-არაფერი არაფერი... როგორაა ერეკლე?
-კარგად... მალე გაიღვიძებს. ელენა გინდა ნახო?
-მე კი შეიძლება?
-შეიძლება რა თქმა უნდა . ექთანი ჩაგაცმევს და შეგიშვებს . თქვენ კი ყმაწვილებო დილიდან აქ ხართ ჩადით კაფეტერიაში გემრიელი ყავაა. ყველაფერი კარგია და ჭამეთ რამე შეწუხებული ხალხი არ მჭირდება დერეფნებში
-ხომ ვამბობ მომწონს ეს გოგო- ჩურჩულით უთხრა ლიზამ მათეს და ორივემ გაიცინა. შემდეგ გავარდნენ კაფეტერიისკენ .
თორნიკე პაციენტებთან შედიოდა, ყველა სტაბილურად იყო, ეძინათ ჯერ კიდევ ...
ელენა პალატაში შევიდა. ერეკლეს ასეთ მდგომარეობაში დანახვამ გული ატკინა. ცრემლები წამოუვიდა, სავარძელში ჩაჯდა . ჯერ უყურებდა ფერმკრთალ სახეზე, ხვდებოდა რომ ის იყო მისი სიყვარული. შემდეგ მის გაყინულ ხელს თავისი დაადო
-მაპატიე რა... მაპატიე რომ ასეთი სულელი ვიყავი ვერ მივხვდი და ვერ დავიცავი ჩენი გრძნობა .. მალე გამოფხიზლდი გთხოვ,მეშინია ასე რომ ხარ ძალიან მეშინია რომ შენი მზერის გაეშე დავრჩები. არ მინდა მე შენს გარეშე - თავი საწოლზე დადო და ცრემლებს გასაქანი მისცა. სანამ თითებზე მისი თითების სუსტი შეხება არ იგრძნო. სწრაფად წამოსწია თავი და მიბნედილ თვალებს წააწყდა.
-ელენა ... ჩემი ანგელოზი ჩემ გამო ტირის? სამოთხეში ვარ ტო?- ჩამწყდარი ხმით, ნაწყვეტ ნაწყვეტ წარმოთქვა წინადადება და დამსკდარი ტუჩები ძლივს დააშორა ერთმანეთს
-ერეკლე -ამოიტირა მისი სახელი და ჩაეხუტა. ბიჭმა ძლივს აამოძრავა ხელი და თმაზე გადაუსვა
-ჩშ არ იტირო ,შენს ცრემლებს არ ვიმსახურებ ...არავინ იმსახურებს
-მაპატიე, ჩემ გამო ხარ ცუდად
-კიდევ რამდენიმე წუთი იყავი ასე და ყველაზე კარგად ვიქნები-სიტყვა გაუწყდა და დაახველა
-მე წავალ ექიმს დავუძახებ- უცებ წამოდგა და გარეთ გავარდა-გაიღვიძა...თორნიკე გაიღვიძა
-რა უნდოდა ამას იქ?
-გაიღვიძა პაციენტმა და არ უნდა მიხედო?
-მე? იცით ქალბატონო თამარ მე ჯერ სტუდენტი ვარ არ ვარ ექიმი
-იცი თორნიკე უფროსი აქ მე ვარ სწორედ მაგის გამო რომ შენ ექიმი არ ხარ და კეთილი ინებე მიხედე პაციენტს... მაქსიმალურად იზრუნე ხომ იცი გულისცემა უნდა აკონტროლო
-ოხ თამუნია თამუნია
-აბა შენ იცი- გაუღიმა და ირაკლის გვერდით დაჯდა რომელიც სიცილს ვერ იკავებდა
თორნიკე პალატაში შევიდა . საწოლის ბოლოში დადგა ,ბიჭს თვალები დახუჭული ჰქონდა და ნელა გაახილა. თორნიკე რომ დაინახა და გაიაზრა ვინც იყო თვალები გაუფართოვდა
-რადგან მიცნობ გეტყვი რომ არ გაბედო რამის თქმა. მხოლოდ კითხვებზე მიპასუხე ... რა გტკივა ... შეგრძნებები დაგიბრუნდა?
-მე კი შეგრძნებები დამიბრუნდა, უბრალოდ სისუსტეს ვგრძNობ და მუცლის არეში ტკივილს. მგონია რომ თავში ვიღაც პერიოდულად მირტყამს და პირი საშინლად მიშრება- როგორც იქნა თქვა და გაოცებული უყურებდა ისევ თორნიკეს რომელიცამოწმებდა ყველაფერს. გასინჯა კიდეც და რაღაც-რაღაცეები ჩაიწერა
-კარგი ექთანი წამლებს შემოგიტანს იმათ დალევ.დღეს მნახველებს ვერ მიიღებ. ხვალიდან შემოვლენ დერეფანში გელოდებიან მეგობრები , ელენა კი ნახე ... ყველა მითიტებას თუ შეასრულებ რამდენიმე კვირაში გაგწერთ.შეეცადე ბევრი არ ილაპარაკო,მშვიდად იყო და გამოიძინო . დროულად გამოჯანმრთელდი თორე თავს დიდხანს ვერ შევიკავებ და აქვე გაგიერთიანებ მაგ ჩალურჯებულ თავ ყბას - ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა და იქედან გამოვიდა
-ცოცხალია თუ სიცოცხლისტვის იბრძვის
-როდიდან დაიწყე შენ ხუმრობა
-შენ?
-უკაცრავად ქალბატონო თამარ ... მინდოდა მეკითხა ეს ცინიკური ტონი დიდი ხანია გაქვთ?
-დიდი ხანია ... შენ არც იქნები მაგდენი წლის ... რას ელოდები? საქმე გამოგელია?
-თქვენ რას ელოდებით აქ? საქმე კი გაქვთ გამოლეული და სახლში რატომ არ მიდიხართ თუ ელოდებით“ მძღოლს“
-ეს სულ ამდენ კითხვებს სვამს ბიჭებო?
-იცი არასდროს სვამს კითხვებს...
-და საერთოდ ამის ხმას თვეში ერთხელ ვისმენთ.. გვამადლის სიტყვის თქმას
-კიდე ხო არ დაამატებთ რამეს- იკას და მათეს გადახედა თორნიკემ
-არა ბრატ
-კაი მე წავალ და ტქვენ იჭორავეთ აბა მერე რო ენები გადაგაყლაპოთ
-არ გვინდა სხვა საჭმელი უფრო მოგვწოოონს- მათემ მიაძახა და თამოს მიუბრუნდა- კრასავიცა შენ ჯადოქრობის ნიჭი ხო არ გაქ შემთხვევით ერთი გოგო ვერ დავკერე ვერაფრით და სადაც ეს აალაპარაკე იმას როგორ ვერ დამითრევ ტო
-არ ვიცი ... სხვის საქმეში ვერ ვერევი. თავად უნდა იყო ჯადოქარი
-უკაცრავად ჩაგეჩრებით .. ანუ რა გამოდის თორნიკე „თქვენი საქმეა?“ მომიტევეთ კადნიერებაში ნუ ცამითვლით მე უბრალოდ დასკვნა გამოვიტანე- ირაკლი მიუცუცქდა მეორე მხრიდან ,თუმცა როგორც ვთქვი თამარ ქალს ვერავინ აბნევს თოკოს გარდა
-რა თქმა უნდა ყველა პრაქტიკანტი ჩემი საქმე ხდება ... თუ „მკვლელები“ გახდებიან მეც დავკარგავ საქმეს...ისა და თქვენ ამაღამ აქ რცებით? ბიჭებო მასთან შესვლის უფლებას ვერ მოგცემთ ასე რომ წასვლა მოგიხდებათ ... დასივენეთ და მოდით ხვალ. გარწმუნებთ ერეკლე სანდო ხელშია . მეც აქ ვარ მთელი ღამე და გპირდებით თორნიკეს მისი მოკვლის ნებას არ დავრთავ
-კარგი მაშინ წავალთ... ხვალამდე
-შეიძლება მე რომ დავრჩე?- ელენე მივიდა მასთან
-წამლები გაქვს შენ დასალევი ქალბატონო და სახლში ვერ გაგიშვებ სადმე საწოლს გიპოვნი მაგალითად იმ ახალგაზრდა ბიჭის გვერდით- ხელით ერეკლეს პალატისკენ ანიშნა და თავით ანიშნა შედიო-თორნიკესთან მე მოვაგვარებ ... ნუ საწოლებს მაინც ნუ შეაერთებთ.
-მადლობა..ყველაფრისთვის-უცებ მოეხვია ელენა ,რამაც გააოცა. გაეღიმა და ტავადაც მოხვია ხელები
-არაფრის საყვარელო ... მიდი წადი შენს ბიჭთან
თამარი თავად კაბინეტში შევიდა. სადაც ვაჟბატონი დახვდა დივანზე გაწოლილი, ფეხი ფეხზე გადაედო ხელები მუცელზე ეწყო და ჭერს მისჩერებოდა.
-დაასრულე საქმეები?
-ვიყავი შემოწმებაზე, ორ საათში კიდე შევალ .
-ვინმეს ადგილს ხომ არ იკავებ?
-იმხელა ადგილია კიდე შენ კი არა სპილო დაეტევა
-ხო შენ ისეთი პატარა ხარ სად იკავებ ადგილს
-კაი ხო ნამუსზე ნუ მაგდებ აჰა ავდგები
-არ მინდა იწექი.. დღეს შენ უფრო დაიღალე . მე კი ვარ შეჩვეული
-მე გამაკეთებინე ლამის ყველა ოპერაცია და რა დაგღლიდა
-ნახევარი თანხა გადმოგირიცხო?
- რა სისულელეა ... როგორაა ის
-კარგად
-ჩემი დები წავიდნენ?
-წავიდა კი
-მეორე დარჩა ხო? არ მითხრა ახლა მის პალატაში შევუშვიო თორე გავაფრენ
-შევიდა ..ცუდად ვარ დარცენა მინდა საავადმყოფოშიო და დავტოვე მეც ...
-რა უნდა იქ
-რა ვიცი რა უნდათ საყვარელ კაცთან რომელიც დაჭრილია და ცუდადაა. ალბატ მის გვერდით ყოფნა
-რა ძალიან მშვიდად ხარ.. რა გენაღვლება შენ შენი და კი არ უწევს ვიღაც გადარეულს გევრდით
-გადარეულს რომელიც ისეა გაფატრული მუცელზე და იმდენი წრილობა აქვს მაგის გარდა შეტოკებას ძლივს ახერხებს და სულ რომ გვერდით მიუწვეს ვერაფერს გააკეთებს სიტყვას ძლივს ამბობს და საერთოდ წამალი თავად არ დაუნიშნე? ახლა ძინავს ალბათ
-შენ ვისკენ ხარ
-იმათკენ
-ერთად არიან რო?
-რა უტვინო ხარ ზოგჯერ... შენი აზრით რომელი ქალი შეიწუხებს თავს და დარჩება საავადმყოფოში მოტეხილიხ ელით ასეთ მდგომარეობაში თუ არ უყვარს ... ან რომელი კაცი გადაეფარება ქალს და გასწირავს თავს თუ არ გიჟდება მასზე. სენ ხვდები საერთოდ რა გააკეთა იმ ბიჭმა? გახსოვს ოპერაცია? ახლა წარმოიდგინე იქ შენი და რომ ყოფილიყო მის ადგილას. შენ კიდე გაიძახი უნდა მოვკლაო ,რისთვის კლავ რომ უყვარდა და რაღაც მიზეზის გამო სადღაც მიჰყავდა გოგო? შენი აზრით შეძლებდა მისთვის რამის დაშავებას? გავს იმ კაცს ვინც რამეს ავნებდა ელენას?არა და ძალიან კარგად იცი ეს. უბრალოდ ხომ გეუბნები ხისთავიანი ხარ !
-მადლობთ ლექციისთვის, არ მეგონა სამედიცინო სფეროს გარდა თუ შეგეძლოთ მინი ლექციის ცატარება
-დასრულდა სამუშაო საათები
-ხოო?
-არა!
-რა არა
-ნუ ფიქრობ და ეგრე ნუ მიურებ
-როგორ გიყურებ
-ისე თითქოს კიდევ საცვლებისამარა ვიდგე შენს წინ
-არ იდექი მაშინ იწექი
-უკაცრავად?- მარიამ ყიფიანის ხმა რომ გაიგეს თამუნამ ფერი დაკარგა წამით ,თორნიკე კი გაოცებული წამოდგა ლამის დედა დაუძახა.
-ქალბატონო მარიამ
-მარიამ ჩამოხვედი? მარიიამ- იმდენჯერ რომ გაუმეორა მარიამი დაფიქრდა და აღარაფერი უთხრა
-ხო დავბრუნდი . გამომყევი თორნიკე სალაპარაკო მაქვს . სწრაფად გაჰყვა თავის კაბინეტში.-გისმენ
-რა გინდა რომ გითხრა?
-არ მირეკავ და არ მატყობინებ რომ ჩემი შილი აქ წევს და სიკვდილს ვიღაც ბიჭის დამსახურებით გადაურჩა. მთელი დღე ცუდად ვარ მგონია ისევ შენ დაგემართა რამე იმიტო რო გოგონები მშვიდად მგონია აგარაკზე. გირეკავ არ მპასუხობ. მერე გოგონებს ვურეკავ და ელენას ხმა რომ არ მომწონს ლიზას ვაფრქვევინებ ყველაფერს. მამაშენს ძლივს ვაწყნარებ და შენ რას მიკეთებ ამ დროს . კაცი მე სახლში რისთვის დავტოვე თორნიკე?
-ისე მეც მათი ასაკის რომ ვარ გავიწყდება? კარგი ხო ამას ისე გეუბნები . კარგად იყვნენ ორივე და აღარ დაგირეკე .სანამ ტქვენ დაბრუნდებოდით მოვხსნიდი იმ თაბაშირს და ჭრილობებიც მოურჩებოდათ.მერე გეტყოდნენ რაც მოხდა
-და მე რო ცუდად ვარ ეგ არაფერი? და საერთოდ შენ ძალიან კარგად იცი რომ პატარა ბიჭი მხოლოდ ასაკით ხარ და ნუ იცი ამით სარგებლობა როცა გაწყობს
-ვინ მასარგებლებს რო?
-გისმენ ...
-კიდე მისმენ?
-თორნიკე ! რა უნდოდა ჩემს საუკეთესო ქირურგს შენს თვალწინ საცვლებით მწოლიარეს
-გაიგონე?
-ასე მშვიდად მეუბნები? სულ გაგიჟდი შენ? ვინ ხარ ასეთი ისეთ ქალთან მიგიყვანე მაგის გალღობა თუ შეიძლებოდა არ მეგონა მეთქი მოიყვანს ჭკუაზეთქო და რა გაუკეთე
-რა უნდა გამეკეთებინა დედა პატარა ვარ მე
-ვაიმეე როგორ გავხარ ლაზღანდარა თორნიკეს იმას რანაირად დამესგავსე გამაგებინე
-თორნიკემ და ნუცამ გამზარდეს ნახევრად და როგორ არ დავემსგავსებოდი.. სხვათაშორის ლაზღანდარა სულაც არ ვარ მოვკვდი უკვე ერთ ოც ოპერაციაზე ვიყავი მარო ... შემიცოდე რა
-წინა თემიდან ნუ უხვევ!
-მოკლედ ხო ვერ გადაატანინებ თემას .. კაი რა მარუსი როგორ მიყურებ არაფერი დამიშავებია მართლაა - წამოდგა და სავარძლის სახელურზე ჩამოჯდა -დეე
-ვაიმეე ნუ გადამრევ ახლა ნუ მიყურებ მასე
-რატო ალექსას ვგავარ ? კაი ახლა მთლად არ გაითიშო და არ მაკოცო
-გადარეული ხარ შვილო შენ, არ ხარ შენ საერთოდ ნორმალური ვის გავხარ ერთი გამაგებია
-რა ვიცი მე მამაჩემი იბრალებს ჩემს მამობას და არა? აშკარად არ ვგავარ ალექსანდრეს და ალბათ შენნაირი ვარ
-რას შვება ეს გენები ... გადი მომშორდი და სიმართლე მითხარი რა ხდება თქვენს შორის
-რა უნდა ხდებოდეს მარიამ ჩემი უფროსია, მასთან ვმუშაობ ფაქტობრივად ჩემი ლექტორიც უნდა იყოს და რა უნდა ხდებოდეს შარის თავი მაქ?
-ეგ მოატყუე შენნაირებს
-კაი ხო ნუ ბრაზობ გეტყვი... არაფერი ხდება ჩვენს შორის
-ნუ მაგიჟებ თორნიკე
-მეც მიყვარხარ დე და გეუბნები არაფერიათქო რა გავაკეთო დამშვიდებულის და დაწყნარებულის მეტყობა რამე? ასე გასაცოდავებული სახე მექნება ეგ რო ჩემთან იყოს?
-მაინც არ მიგიშვებდა ეგ შენს ნებაზე .. კაი არ ხარ შენ მაგის დამკერი ტყუილად გეკითხები
-ოხ ანუ ჩემს შესაძლებლობებში გეპარება ეჭვი?
-არა იმას არ მოსწონს შენნაირი გადარეული ხალხი
-დიდი მადლობა დედა რა... ამას რო საკუთარი დედა გაგიკეთებს
-რამდენს ლაპარაკობ კაი ხო რა მინდოდა კიდე სულ გამთიშე რა ,ხო რატო არ იცის თამუნამ მე რო დედაშენი ვარ
-რა ვიცი არ იცის და ეგ მისი პრობლემაა
-რატო აქამდე არ უთხარი? ახლა მე რა ვქნა შვილოც ვეღარ დაგიძახო? გოგონებთანაც ნათესავივით მივიდე და მოვატყუო?
-არა უბრალოდ ნუ დაუძახებ შვილოს დიდი ამბავი
-ტყუილი და დამალვა სიმართლის ერთი და იგივე როა მე შენთვის არ მითქვამს
-კი ბევრჯერ და აქამდე არც გამიკეთებია მსგავსი რამ ... ამ ერთხელ არაფერი მოხდება
-მაინც ვგრძნობ რომ რაღაც ისე არ არის
-რაღაც ის ევერ იქნება იმ ალქაჯთან რომ გამიშვი შენი ბრალია ყველაფერი იცოდე ... წავედი მე დაძინებას ვაპირებდი
-მოიცა მანდ !
-კიდე რაღა უნდა მკითხო მარიაამ?
-ელენას რა უნდა იმ ბიჭის გვერდით
-კითხე შენს ქალიშვილს ...
-გმადლობთ ინფრომირებისთვის
-არამგონია ინფრომაცია სჭირდებდოეს მარიამ ყიფიანს ... კუბიდონო - გაიცინა აკოცა და მერე კიდე აკოცა მერე კიდე- მომენატრე ეე ...
-ჩემი ბიჭი- წამოდგა და ცაეხუტა- მეც მომენატრე დე
-დარწმუნებული ვარ სულ ვერ გაერთე მამიკოსთან
-ნუ ხარ საზიზღარი შენ !
-ალექსა სადაა?
-აქ იყო და მერე სად წავიდა არ ვიცი . წავიყვან ელეს სახლში და მივხედავ
-მეეჭვება წაყვანა უფრო გაუხარდეს... ჩემი რჩეა იქნება მოკიდე შენს ქმარს ხელში და დამიტოვე ეგ ორი მე მიუხედავად იმისა რომ ეს შეემთვათ მივხედავ მაინც არაფერი სჭირს ისეთი რაც ალექსანდრეს აქ ყოფნას საჭიროებს დედაა
-კარგი ხო კარგი წავიყვან ალექსანდრეს და მერე ვეტყვი რომ გავარკვევ ყველაფერს. სულ დავბერდი რა ელენეს თუ ვინმე უყვარდა შენ უნდ აგაგეგო ჩემზე ადრე? რა მემართება
-რა დროს დაბერებაა მარიამ? აწი ველოდები მე და ძმას
-სულ გაგიჟდი შენ
-რა ყველა მაგას მეუბნება
-მართალია შილო და იმიტო - ჩაეხუტა აკოცა და წავიდა.
ის კი ისევ უკან დაბრუნდა. თამუნა კაბინეტში დააბოტებდა წინ რომ აესვეტა თორნიკე
-რაო?
-რა რაო
-გაიგო რაც გიტხარი?
-რა მითხარი
-ოოო თორნიკე რა გინდა? მითხარი გაბრაზდა?
-რაზე უნდა გაბრაზებულიყო- ხელი მოხვია წელზე და დივნისკენ წაიღო რასაც ქვია. დაჯდა ,ჩაისვა კალთაში ფეხზე გახადა და დივანზე მიწვა მასტან ერთად, განიერი კი იყო და კომფორტულად მოთავსდნენ-ტყუილად ნუ გააპროტესტებ არ გაგიშვებ
-არ შეიძლება თორნიკე ასე
-დიდი ამბავი ..არასდროს გაგიკეთებია ისეთი რამ ამ კედლებში რაც არ შეიძლებოდა?
-რა თქმა უნდა არა
-რა ყველანაირად წესიერი გოგო ხარ შენ... რამეს დაგაშავებინებ მადროვე ახლა ძილი - არ ჩახუტები უბრალოდ ზურგიდან ეკვროდა თავისდაუნებურად, თავი საკმაოდ შორს ჰქონდა არც მის ყელში ცაუმალავს, არც უკოცნია და ხელებიც ისე არ მოუხვევია განძრეის საშუალება რომ არ ჰქონოდა. დაღლილობამ ორივე მალევე გადაუშვა მორფეოსის სამყაროში. თორნიკე მალევე წავიდა პაციენტები შეამოწმა და ისევ დაბრუნდა უკან.აღარ დაუძინია,მალე გათენდებოდა და დილის შემოვლაზეც უნდა გასულიყო. თამუნას თავი მის მკერდზე ედო და მშვიდად ეძინა. ბოლოს მაინც ვერ მოისვენა, წავიდა ელენას პალატაში. დაინახა საწოლები ახლოს მიეწიათ , არც ძალიან უბრალოდ ხელი ჰქონდათ ჩაკიდებული ერთმანეთისთვის. ვერ ბრაზდებოდა და ეს აგიჟებდა რაღაც ისეთს გრძნობდა რაც ნდობას უღვივებდა.შესაძლოა ხვდებოდა რომ მის დას უყვარდა, მაგრამ ეს არაფერში არწმუნებდა. ერეკლე კარგად იყო თავის მდგომარეობასთან შედარებით თორემ სირბილს კიდევ დიდხასნ ვერ შეძლებს.
კაფეტერიაში ჩავიდა ,ისაუზმა სანამ დრო ჰქონდა. ორი ყავა აიღო და თამუნას კაბინეტს მიაშურა . ქალბატონი ვიღაცას ელაპარაკებოდა
-ახლა გავიღვიძე რა ხდება?... სად მცალია ახლა მე ზღვისთვის. არ ავიღებ შვებულებას,მირჩევნია სექტემბერში წავიდე სადმე რომ დაბრუნდება ყველა ექიმი სიმშიდეა უფრო არ მინდა ამდენ ხალხში წადით შენ და დათი . შეყაროს მერე გოგოები ნახავ სადმე შენც ბიჭს... მე რო წამოვიდე დავჯდე და გიყუროთ? ნუ გამაგიჟებ ახლა სალომე რა ვინმე დავკერო ნერვი აღარ შემრჩა ქალს ნეტა ამ 19 წლის გოგოს მეტი სადარდებელი თ არ გაქ. შენს ასაკში წიგნებიდან არ ვყოფდი თავს... შინაბერობა მირჩევნია და შემეშვი ახლა საქმე მაქვს.. რა თქმა უნდა სულ საქმე მაქვს - უცებ გაუთიშა და მიაგდო დივანზე ტელეფონი. მერე სახე ხელებში ჩამალა და ამოიხვნეშა
-დილამშვიდობის- კარზე მიყრდნობილი იყო თორნიკე
-როდის მოხვედი
-დიდი ხანია..უბრალოდ ლაპარაკობდი და აღარ შეგაწყვეტინე
-ყავაა?
-დიახ ... უშაქროა
-მოვალ მალე- უცებ წამოვარდა კარადიდან პარკი გამოიღო და სააბაზანოში შევარდა. ეს რომ არ ჰქონდეს რა ეშველებოდა. მარიამის მოგონებაა ...
მალე დაბრუნდა გამოფხიზლებული, ახალი ენერგია ყავამ მისცა და გაგზავნა თორნიკე მიმღებში და დაიწყო დღე. თორნიკეს დაარბნენინებდა აქეთ-იქით თვითონ კიდე ერეკლესთან და ელენსთან
-დილამშვიდობის ბავშვებო ,როგორ ხართ?
-კარგად ,გმადლობთ თამუნა ექიმო
-შეგიძლია უბრალოდ თამუნა დამიძახო ... თორნიკე იყო მოსული?
-კი დილით იყო ...
-ღამითაც იყო ..შენ გეძინა მაშინ- ერეკლემ დაუმატა
-კარგია ანუ ყველაფერი შეამოწმა
-ანალიზებიც გამიკეთეს გოგო იყო ვიღაც,თვითონ არა. მერე მოვალ პასუხები რომ იქნებაო
-კარგი წამლები დალიე?
-კი
-ჭკვიანი ბიჭია - გაიცინა და ჩამოჯდა.-დასვენების დრო მაქ და აქ რომ ვიყო ხო არ გეწყინებათ
-დასვენების? აბა თორნიკემ ჭკვიანა დიყავი საქმეები მაქო?
-თორნიკეს აქვს ნამდვილად
-დილამშვიდობის გვრიტებო... და ქალბატონო თამარ - ლიზა შემოვიდა ხილით და რაღაცეებით ხელში. ყველაფერი დაალაგა და ჩაკოცნა და მერე ერეკლეს გადახედა- შენ ისე ხარ დაბეგვილი რომ გაკოცო დაიშლები
-არ მინდა იყოს ...
-ჩემი კოცნა არ უნდა ბიჭს.. სხვა არც გთხოვს კარგა ხანს . ქალბატონო თამარ რა მინდა გკითხოთ ბიჭებს უნდათ ამ ვაჟბატონის ნახვა და შეიძლება შემოვუშვა?
-თორნიკეს უნდა ჰკითხო ... მე როგორც მნახველი ისე ვარ
-თორნიკეს?
-ნუ გეშინია ერეკლე არ მოგკლავს სანამ არ გამოჯანმრთელდები ... უთხანასწრო ბრძოლას ვერ იტანს ბავშობიდან
-წამლები მოგიტან... ოხ შეკრებილხართ - თორნიკე შემოვიდა და ელენას გვერდით მიუჯდა - არაა საჭირო წოლა სულ . გავიგეთ რო დარჩენა გინდა
-რა ბუზღუნა ხარ რა იყო ...
-შენც ხო არ გინდა მიგაწვინო შენს თაყვანისმცემელთან
-სად მყავს თაყვანისმცემელი ისეთი რო გვერდით მივუწვე, თორე შენ დაგეკითხები მაგ ჭკუაზე ვარ .ეს რო გყავს დამორჩილებული ისიც საკმარისია
-აქოთქოთდდა უცებ ... სადაა დიმა არ მოსულა?
-დიმა რა შუაში იყო შე ხისთავიანო
-მახსენა ვინმემ?
-ოჰ მოვიდა მეორე ხისთავიანი. ფაქტობრივად ტყეს გიკეთებენ ოთახსი სიძე - ჩუმად უთხრა ერეკლეს ღიმილს რომ ვერ იკავებდა. ელენა კი გაყურსული იჯდა, თამუნა იცინოდა
-შემოვიდეთ თორნიკე ექიმო?
-შემოდით
-გამახსენე რომ დაგსაჯო მერე ...-თამუნამ გამოხედა და გაუღიმა
-ვააა დაჟე გსჯის კიდეც? როგორ ვერ გვეტყვით? მე ძალიან მიყვარს დასჯის რამდენიმე მეთოდი - მათე მაშინვე ახარხარდა
-შენ არ ვიცი რა გიყვარს და ამას ნამდვილად სასიამოვნო რამეს ვავალებ ...
-საინტერესოა აბა რას?
-მიმღებში ვუშვებ და ქირურგიულში ცხვირს არ ვაყოფინებ მთელი დღით -ისეთი ტონით უთხრა თორნიკემ ყურები ცქვიტა მართლა რამეს ხო არ ეუბნება ისეთსო. მათეს სახე კი არა მთელი ოთახი გააყრუა იმათმა ხარხარმა - წავედი მე ამ ყველაფერს ვერ ვუყურებ ...
-რატო უნდა დაგსაჯოს მაინც ვერ ვხვდები
-არ შეიძლება მსგავსი სიმძიმის პაციენტტან ვინმეს შეშვება ორი დღე მაინც. სანამ ყველაფერი ბოლომდე არ დასტაბილურდება.მითუმეტეს ხმაური და მსგავსი სიტუაცია..- ელენას მიუწვა და თავი ბალიშში ჩარგო- ეს როდის გამოკეთდება ამასხა ნერვებმა
-წაიყვანეთ ეს სადმე ატეხეთ ჩხუბი და გაალახინეთ ვინმე არ შეიძლება?
-რა ჭკვიანი ხარ გოგო ვგიჟდები
-ხისთავიანო შენი ხმა ნუ მესმის
-ხისთავიანის ხმა თუ გესმის შენ ნორმალური ხარ?
-ეეე ძმებო დამშვიდდით თორე გაგვიხდება ბიჭი ცუდად- მათე ცადგა მათ შორის და ორივე სხვადასხვა კუთხეში მისვა . ლიზა გაბუტული იჯდა, დიმა ჩველი მშიდი გამომეტყველებით(კოტეს გავს)
-თორნიკე .. ქალბატონი თამარი გეზახის საოპერაციოში მოვიდესო სასწრაფოდ - ნინა შემოვიდა ოთახში. თორნიკე ვენაში ნემსს უკეთებდა მიაჩეჩა უცებ ნინას
-მიხედე რა გთხოვ ჩემ მოსვლამდე დარჩი
-კი მაგრ..- დაბნეულმა შეხედა ხელში შპრიცს და მერე ოთახში შეკრებილებს. უკნიდან ვიღაც დაეჯახა და ლამის იფრინა, ისევ მან დაიჭირა
-ვაა კახიც მოვიდა ... სად ხარ ამდენ ხანს ბიჭო ......
თორნიკე საოპერაციოში შევიდა. თამუნა უკვე იქ იყო როცა მოწესრიგდა და გვერდით დაუდგა ძლივს ამოისუნთქა იმდენი ირბინა. მერე თამუნამ იმდენი რამე უთხრა და დაავალა ერთად სად ეცალა ამოსასუნტქად.
ძალაგამოცლილი გამოვიდა და კედელს მიეყრდნო
-ცუდად თუ იყავი გასულიყავი
-სულ არ გეცოდები შენ მე
-რა აფერისტი ბავშვი ხარ
-ბავშვი? რაღაც მეეჭვება ბავში გეგონო
-გეყოფა ...
ორივე ერეკლეს პალატაში შევიდა. რაღაცას თამაშობდნენ ის გიჟები. ერეკლე უყურებდა სანახაობას. მათემ წააგო და ლიზა აკისკისდდა
-აი მეტის ღირსი ხარ შენივე მოფიქრებულს შეასრულებ
-რ პრობლემაა ჩამირთე სიმღერა ..დამითმეთ ტერიტორია.. რა არი ისე ერთი ძელი არ უნდა იყოს აქ? იქნება და პაციენტს სტრიპტიზიორი გოგონები უნდა მოუვანო
-ვუთხრათ მარიამ მამიდას- ირაკლიც აჰყვა
თორნიკემ და თამუნამ არ იცოდნენ რას აპირებდა მათე . ვაჟბატონი ოთახის თავისუფალ ნაწილში დადგა ,ლიზამ სიმღერა ჩართო I’M SEXY AND I KNOW IT ამ გიჟმა კი დაიწყო ცეკვა, თან მღეროდა თან იგრიხებოდა ერეკლ ვერ იცინოდა ხმამაღლა თორე ყველა შეწუხდა იმდენი იცინეს. ვაჟბატონი აგრძელებდა ,მაისურს ნელა იწევდა ბოლოს გადაიძრო და მოიფრიალა. ეს მოფრიალებული მაისური ოთახში იმ წამს შესულ სალომეს დაეცა თავზე . გაოცებულმა მოიშორა და პირდაპირ მათეს მზერას წააწყდა
-ვაუუ სტრიპტიზიორი მათე მარგიანი საოცარი სანახაობაა გააგრძელე რატომ გაცერდი? არა ხომ ვამბობდი ბოლოს გამრთობად დაიწყებ მუშაობასთქო... პალატებში დადიხარ და სტრიპტიზს ცეკვავ? ისა და ჩემს დაქალს აქვს წვეულება და ხომ ვერ მოხვალ? - თამუნა თვალებგაფართოებული უყურებდა დას რომელიც როგორც ყოველთვის შხამს ანთხევდა. მათე მისკენ დაიძრა გაბრაზებული მაისური გამოსტაცა გადაიცვა და ლოყაზე აკოცა
-შენთვის უფასოდ ვიცეკვებ არამგონია დაქალებს გაუნაწილო ჩემი თავი პატარა ჯადოქარო !
-სალომე ...
-შენ გეძებდი რა ხდება აქ მე მგონია საავადმყოფოს ფეხზე აყენებ და კონცერტებს ესწრები?
-სალომე გადი აქედან დროზე და გარეთ დაგელაპარაკები
-რა თქმა უნდა გავალ ...
-სალომეს საიდან იცნობ ბიჭო- როგორც კი გავიდნენ დები მაშინვე შეუტია თორნიკემ. აბა სხვები არ იცნობდნენ სალოს .
-ვიცნობ.. შენ საიდან იცნობ
-თამუნას და არის
-გამორიცხულია ის თამუნას და არ იქნება ან დები არიან განსხვავებულები აშკარად
-განსხვავებულები კი არიან მაგრამ... მართლა საიდან იცნობ
- მერე გეტყვი შემეშვი ახლა მომიშხამა განწყობა იმ გველმა
-უუუ აქ რაღაც ხდებააა- ლიზიკომ გაიცინა და მათეს მოეხვიაა- მათუნია მუთუნა ვინ არისო შენი საწამლავიო ვინოოო
-ოხ ლიზა ლიზაა გეყოფა ახლა თვალთმაქცობა
-ოხ კაი ხო ... წავედით ჩვენ აიყარეთ ახლა დავასვენოთ სიძე თორე ისედაც რა ფერი აქ და სულ გაითიშება მალე ...
-სიძე როგორ არა- თორნიკემ ჩაისისნა და გაუშვა ყველა-შენ დალიე წამლები?
-კი დავლიე ...
-წავედი მე ეს დაიძნებს მალე და შენ რო გამოხვიდე გარეთ არაფერი დაგიშავდება გაძლებს როგორმე ეგ
კაბინეტში კამათოდბნენ დები. სალომე ზღვაზე წასვლას აძალებდა ,დათის დაბადების დღეა და რო წამოხვიდე რა იქნებაო
-დათის დაბადების დღე არის აგვისტოში ადამიანო ახლა არის 28 ივნისი
-მერე მე წინასწარ გელაპარაკები რო მოაგვარო საქმე. მე ახლა მივდივარ დაქალებთან ერთად კეჩხობში იქ სახლი აქ ხო იცი ლანუკას. მოკლედ მობილურზე ვერ დაგელაპარაკებოდი და იცოდე აქედანვე გაითვალისწინე ყველაფერი და პირველი აგვისტოდან აიღე შვებულება თორე გეფიცები ვერ გადამირჩები მერე აღარ ახსენო ჩვენი სახელი ...
-კარგი წადი .. წადი ხო წადი
-ანუ მოდიხარ?
-ვნახოთ ...
-კიდე ვნახოთ? სულ არ გიყვარვარ რა საერთოდ არ გინდა ჩვენთან ყოფნა მეზიზღება ეს ყველაფერი და აქაურობა . - გაბრაზებულმა გააღო კარი და თორნიკესთვის ზედაც არ შეუხედავს ისე გავარდა. თამუნა დივანზე იჯდა, სახე ხელებში ჰქონდა ჩამალული
-რამე პრობლემაა?
-არა არაფერი ახალი...როგორც ყოველთვის. შენებთან ცუდად გამოვიდა უბრალოდ რთული ხასიათი აქვს როგორი დოზითაც გიჟია იმავე დოზით გულჩათხრობილია ,მათეს პირადად მოვუხდი ბოდიშს
-საბოდიშო არაფერია ..მაგაზე არც იფიქრო ჩემები ყურადღებას არ აქცევენ მსგავს ამბებს. მათე თავად გამოიწვევდა დარწმუნებული ვარ .ყველა შენსავით კი არაა თამარჩიკ
-ჩემნაირი როგორი
-სერიოზული ...
-ეს ცუდია?
-გარკვეული დოზით კი... წამომყევი რა - ხელი ჩაკიდა და წამოაყენა. ხალათი გახადა,თვითონაც გაიხადა და ჩანთა მიაწოდა
-სად მივდივართ?
-სადღაც...
-ხო მაგრ..
-პაციენტები არ გყავს ჩემებიც კარგად არიან მიხედავენ სხვებიც . ერეკლეა ყველაზე მძიმედ იმათგან და იმას ელენა მიხედავს
-არ მეგონა ასე თუ ილაპარაკებდი. ისეთი რეაქცია გქონდა
-მოტაცება მიტრიალებდა სულ თავში და ის ვერ გავიაზე რომ ჩემს ელენას უყვარდა. ამ შემთხვევაში ყველაფერი იცვლება, ნაწილობრივ მაგრამ მაინც . ძმებს გვახასიათებს ეჭვიანობა თუმცა მხოლოდ იმათ ვუმტვრევთ ძლებს ვინც წყენინებას ცდილობს ,ვინც ღირსი არ არის ჩვენს დებს გაეკაროს . დათი რამდენი წლისაა?
-დათი უკვე 30 ხდება
-მიტუმეტეს დარწმუნებული ვარ ბევრჯერ გაუჭედავს და დაინტერესებულა შენი თაყვანისმცემლებით. მე ზოგჯერ ისე ვბრაზდები იმათ იციან რო იმ წამს შემიძლია მოვკლა და თავად შორდებიან ..გთხოვთ ქალბატონო- მანქანის კარი გაუღო და ისიც ჩაჯდა. თორნიკემ საუბარი გაწყვიტა სანამ მოკალათდდა და მანქანა დაძრა - ხო მოკლედ არ მაბრაზებენ ხოლმე რომ იციან როგორი გიჟი ვარ
-მე მაგ თემაზე ვერაფერს გეტყვი ... დათის მსგავსი არაფერი გაუკეთებია .არა იმიტომ რომ არ ადარდებს და რეაქცია არ აქვს. ალბათ ექნებოდა მსგავს სიტუაციაში , ალბათ სალომეს შემთხვევაში აქვს კიდეც , მე უბრალოდ არც მქონია მსგავსი ურთიერთობა ვინმესთან ჯერ იყო და არ მაინტერესებდა არავინ , შემდეგ სტუდენტი გავხდი და აქედან წავედი . შემდეგ დავბრუნდი და რომ შემიყვანა მარიამმა საავადმყოფოში მგონი ორი წელია არც გამოვსულვარ აქედან
-კი ნამდვილად ჩემი შოკში ცაგდება გინდა ისეთში ვერასდროს რომ ვერ გამოვიდე..
-რა შუაშია... დამანებე თავი სულ რაღაც საოცრებას მეუბნები როგორც კი ნორმალურად გელაპარაკები .
-კაი ნუ ბრაზდები პატარა ბავშვივით -გაიცინა და მოჭუტული თვალებით გახედა- ანუ რა გინდა მითხრა რომ არავინ გყოლია?
- მე ვთქვი დათი ვერ ნახავდა ჩემ გვერდით ვერავისთქო . გერმანიაში ვიყავი 7 წელი ...დარწმუნებული ვარ სალომე აგიჟებს ჩემს ნაცვლადაც
-მაგაში მეც დარწმუნებული ვარ ...აი მოვედით - კაფესთან გააჩერა მანქანა და გადავიდა. თამუნას კარი გაუღო და ხელი გაუწოდა-გთხოვთ ქალბატონო
-დღეს ჯელტმენობის დღე გაქ?
-რა ბოროტი ხარ თამუნა ...სხვა დროს არ ვარ ჯელტმენი?
-კი როგორ არა ...
-რომ მაბრაზებ იმიტო ...
-ლამაზი ადგილია...
-მყუდროც ,მიყვარს აქაურობა .ვერანდაზე გავიდეთ - გაიარეს დარბაზი და ყვავილებით მოჭედილ ვერანდაზე გაიყვანა. კუთხის მაგიდასთან დასვა . აღსაღნიშნავი ის იყო რომ ყველა ესალმებოდა თორნიკეს . მათთან წამში გაჩნდა მიმტანი გოგონა და გაუღიმა თორნიკეს
-გამარჯობა ბატონო თორნიკე.. როგორ ხართ?
-გამაჯობა ლეა ,კარგად შენ?
-გმადლობთკარგად, რას ინებებთ?
-როგორც ყოველთვის ოღონდ ორივესთვის
-კარგით ,გასაგებია- გოგონა გაღიმებული წავიდა .თამუნამ კი თორნიკეზე გადაიტანა მზერა
-ბატონოთი რატომ მოგმართავენ?
-ჩემი მეგობრების საკუთრებაა და მეც ასე მომმართავენ... ნუ ღელავ დროულად დაგაბრუნებ
-არ ვღელავ ... იმიტომ ვაცეცებ თვალებს რომ მინდა კარგად შევისწავლო გარემო,თუ მექნება თავისუფალი დრო ბარემ მყუდრო ადგილას გამოვალ
-მოგწონს?
-კი ძალიან ..ახლოსაა და თან ისეთი შეგრძნება მაქ ქალაქში არ ვართთქო
-ხო მაგიტომ გავაკეთე..გააკეთეს .მიხარია რომ მოგწონს
-რა შეუკვეთე?
-აი მოაქვს და ნახავ -გოგონა გამოჩნდა სინით ხელში. ორივეს შოკოლადის ტორტი დაუდო , ორი ლატე ქაფზე გული იყო გამოსახული.
-კიდევ ხომ არ ინებებთ რამეს?
-არა ჯერ-ჯერობით არაფერს.მადლობა ... იმედია გიყვარს შოკოლადიანი
-შენ როგორც ჩანს ტკბილეული გიყვარს შევნიშნე რამდენჯერმე მიირთმევდი ნამცხვარს კაფეტერიაში
-მე მეუბნები მაგას? ის ხუთი ნაყინი ვინ გააქრო ... კიდე არ დავასახელებ ახლა
-ხო მე ხშირად ვჭამ ,ბავშვობიდან რთული პერიოდებისას სულ მიყვარდა დიდი რაოდენობით ჭამა, ახლა ყოველი დღე დაძაბული მაქ და ბევრსაც მივირთმევ .. გავსინჯოთ შენი საყვარელი ტორტი - ორივე გაჩუმდა. თორნიკე გატრუნული უყურებდა,პირველ ორ ლუკმაზე არაფერი უთქვამს მერე ტუჩები რომ გაილოკა მიხვდა რომ მოეწონა პასუხმაც არ დააყოვნა - უგემრიელესია.. რამე განსაკუთრებული აქვს?
-საიდუმლოა ... სხვაგან ვერ შეჭამ ასეთს
-იცი რო?
-ვიცი რა თქმა უნდა ჩემი მოპოვ...
-რა შენი ??
-არაფერი, მიირთვი ქალბატონო
-სად გეჩქარება .. დრო გვაქ
-ვერ დამტყუებ მაინც და ნუ მიყურებ ასე .სამსახურის გარეთ არ ჭრის შენი ბრძანებები
-კარგი რომ დავბრუნდებით მერე გკითხავ- გაიცინა და ყავაც დააგემოვნა- ხო იქ ხროვა რომ შეყარე მაგისთვის უნდა დაგსაჯო სამაგალითოდ
-ვერ გამოვისყიდე?
-ჰმ გამოსასყიდად წამომიყვანე აქ?
-არა აქ იმიტო წამოგიყვანე რომ ვიფიქრე განტვირთვა გჭირდებოდა ... ახლა კი ვიფიქრე მეორე საქმეს მივაყოლებთქო
-გაიძვერავ ...
-მოხვედი ხასიათზე? კარგია ახლა მეტყვი რა დაგემართა
-რაღაც არ მახსოვს როდიდან გედაქალები?
-არც მინდა შენთან დაქალობა ...
-დროის უქონლობაა ჩვენი პრობლემა. სულ ბრაზობს მასთან არასდროს ვარ დედასთან ერტად ვერ გაერთობა დედა უკვე 60 წლისაა და კლუბში ვერ ივლის მასთან ერთად რა თქმა უნდა. დათისთან კიდე როგორი ახლო ურთიერთობაც არ უნდა ჰქონდეს მაინც ძმაა .. ბრაზდება და მეუბნება რომ არ მიყვარს არადა როგორ შეიძლება საკუთარი და არ გიყვარდეს. მეუბნება საქმე უფრო გიყვარს ვდირე ოჯახიო და მებუტება... არადა როგორ წავიდე სექტემბერში უნივერსიტეტი იწყება ლექციებიც მექნება, ვცვლი მთელს გრაფიკს და რა უნდა ვქნა . ზაფხულში კიდე ხომ ხედავ რამდენი საქმე მაქვს
-მე აგვისტოში მივდივარ და ჩემთან დაკავშირებით პრობლემა არ გექნება. ჩვენი სწავლება მხოლოდ ორ თვეს მოიცავს ...
-ანუ წახვალ?
-ხო თვის ბოლოს წავალ , მის ადგილას მეც გავბრაზდებოდით. აიღეთ აგვისტოში შვებულება და დაისვენეთ ოჯახთან ერთად... ერთი წლის განმავლობაში ერთ თვიანი დასვენება აჩუქეთ თქვენს თავს მგონი იმსახურებთ
-ასე ფიქრობ?
-დარწმუნებული ვარ...
-მართალი ხარ... არაფერი დაშავდება ერთი თვეა მთელი წელი ხომ არა...შენ სად მიდიხარ ამ ზაფხულს?
-მე გერმანიაში ვბრუნდები... საქმეები მაქვს მოსაგვარებელი
-ისევ იქ გააგრძელებ სწავლას?
-არ ვიცი შესაძლოა
-კარგია ... კოლეგის სახით დაბრუნდები უკან ...
-გული არ გწყდება რომ ვერ მიბრძანებ მერე?
-ვნახავ გამოსავალს როგორმე ...
-ბატონო თორნიკე ეს თქვენ .. როგორც ყოველთვის- ისევ მივიდა გოგონა ბოთლით შავი ღვინო მიუტანა და ორი ბოკალი.
-ერთი საათი თუ დავრჩი ანუ დიდი ხნით ვარ და ერთ ჭიქას ვსვამ ფიქრის დროს იციან ასე რომ ვიქცევი და მაგიტომ მოიტანეს . თუმცა დღეს ვერ დავლევ
-თორნიკე ... იმ დღეს რატომ დალიე იმდენი? რაღაც არ გავხარ ლოთს
- არა ლოთი არ ვარ ნამდვილად- გაიცინია და ბოთლს თავი მოხსნა- ერთი რომ დავლიოთ არაფერი დაშავდება
-ერთით არ დაშავდება ნამდვილად ... არ მიპასუხებ?
-ერთმა გოგომ ამანერვიულოა, ამაფორიაქა, ტვინი ამირია და რომ შევყევი სულ დამავიწყდა რომ ოთხ თვიანი შესვენების მერე ერთი ჭიქაც კი იმოქმედებდა და თრობას გამოიწვევდა. უფრო მეტიც დამილევია ბიწებთან ერთად მაგრამ ხომ იცი დიდი ხნის პაუზის შემდეგ ,თან ჩემს მდგომარეობაში იმოქმედა
-ასეთი სულელიც არ მეგონე - გაბუტულმა უთხრა და ღვინო მოსვა
-რა ვთქვი ახლა ეგეთი...ვიცი უნდა გამეთვალისწინებია მაგრამ/...
-გოგოს გამო როგორ გამოთვერი ... თუ გაგაბრაზა და ამდენს ნიშნავდა შენთვის დალევა რას გააკეთებდა საქმე არ ჯობს სისულელის ჩადენას? -თორნიკეს გაეცინა,მერე უფრო ხმამაღლა დაიწყო სიცილი და უფრო გაბრაზდა თამუნა- რა ვთქვი სასაცილო
-შენ რა გგონია შეყვარებულს ვეჩხუბე დავჯექი და დალევა დავიწყე ყველაზე დიდი სისუსტე რაც კი არსებობს?
-რა არა?
-როგორ არ მიცნობ თამრიკო? შეყვარებულთან რომ მეჩხუბა მანამ არ მოვისვენებდი სანამ არ შევირიგებდი ნუ თუ მიყვარს ... მერე მეორეც მე მხოლოდ მაშინ ვსვამ როცა ავღნიშნავ ან როცა ისეთი პრობლემაა რომელსაც ვერ ვაგვარებ და გულის გადაყოლება მინდა,მოდუნება ნუ არ ვილეშები ხო ხვდები
-აბა რა მოხდა ასეთი ... დავიბენი ვინ გაგაგიჟა ასე
-ჯერ-ჯერობით ერთადერთი ქალია ჩემს ცხოვრებაში რომელმაც თავგზა ამირია, გამაგიჟა, გადამრია და საერთოდ უკონტროლო გამხადა თან თვითონ მაკონტროლებს ... ვინაა ოდესმე გეტყვი ან არ გეტყვი
-გიყვარს?
-გინდა რომ მიყვარდეს?
-მე ? მე რა შუაში ვარ რა ჩემი საქმეა -უცებ დაიბნა. თორნიკე კი აწვალებდა და ეშმაკურად უღიმოდა მტელი ამ ხნის განმავლობაში. საშინლად სიამოვნებდა ეს სიტუაცია . ერთი ჭიქა ღვინო მიირთვეს ამდენ საუბარში .
-დროა წავიდეთ ...
-უკვე?
-კიდევ გინდა ხო დარჩენა.... სხვა დროს მოვდიეთ კიდე
კარგ განწყობაზე იყო მიუხედავად იმისა რომ იეჭვიანა თორნიკეზე, ვერ ხვდებოდა რომ ეს ეჭვიანობა იყო მაგრამ აშკარად ფიქრობდა თუ ვინ იყო ის ქალი. სასიამოვნო კი თორნიკესთან მშვიდად საუბარი იყო, ყოველი მსგავსი საუბარი არწმუნებდა რომ სულაც არ იყო გადარეული ახალგაზრდა ბიჭი , საკმაოდ ჩამოყალიბებული აზროვნება ჰქონდა და იცოდა რა უნდოდა ცხოვრებაში. ზედმეტად ენდობოდა და ამ ფაქტს ვერ ხსნიდა. წინა დღეს ფაქტობრივად სიგიჟე ჩაიდინა მართლა არ წაუკითხავს არაფერი, ისე შევიდოდა საოპერაციოში რომ პაციენტზე არაფერი ეცოდინებოდა, მთლიანად თორნიკეზე დაყრდნობას აპირებდა. მაშინ ჭრილობა რომ გააკერინა რატომღაც დარწმუნებული იყო რომ შეძლებდა , სხვა დროს არცერთი პრაქტიკანტისთვის არ უნდვია მსგავსი საქმე,ყველას აწამებდა და ბოლოს საუკეთესოს უშვებდა საოპერაციოში, თორნიკეს კი აქაც სხვანაირად ექცეოდა, კლინიკის გარეთ რომ ურთიერთობა ჰქონდათ ეს საერთოდ სიგიჟე იყო.
დარჩენილმა დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა. ერთი ოპერაცია ჩაატარა და შემდეგ სახლში წასვლაც შეეძლო,თუმცა არ წასულა. ერეკლეს პალატაში ისევ იყო სასტავი შეკრებილი ,შევიდა მოინახულა და შემდეგ სახლში წავიდა. თორნიკე იმ ღამითაც დარჩა საავადმყოფოში.
დღეები სწრაფად გადიოდა, განსაკუთრებული არაფერი ხდებოდა, იმ დღის შემდეგ კაფეში ყოველ თავისუფალ საათს ატარებდნენ , ტრადიციად ექცათ საუბრებიც. ათას თემას ეხებოდნენ, ძირითადად საქმეს ეხებოდა, იქაც მინი ლექციას უტარებდა მაგრამ ყოველგვარი კინკლავის გარეშე. ერთი ჭიქა ღვინოც ჰქონდათ ხელში თუ ოპერაცია არ ჰქონდა დაგეგმილი მომდევნო რამდენიმე საათში . ვერ გეტყვით კლინიკაში თბილად ექცეოდა და არაფერს ავალებდა ან კიდევ არ აგიჟებდა სადღაც გაშვებითთქო ,მაგრამ მაინც სხვანაირად იყო ყველაფერი. ნელ-ნელა ეჩვეოდა თორნიკეს და საერთოდ ვერ ახერხებდა ამ გრძნობისგან თავის დაცვას.
ლიზა და ერეკლე საავადმყოფოდან გაწერეს. ბოლომდე თორნიკე ზედამხედველობდა მის გამოჯანმრთელებას, შემდეგ ეგონა მართლა ეჩხუბებოდა თუმცა არაფერი მომხდარა. ფაქტობრივად კლინიკაში ათენ-აღამებდა და ვერ გაიგო ესაუბრა თუ არა. ძალიან აინტერესებდა როგორ მოიქცეოდა და ცქმუტავდა...
-რამე გინდა მკითხო?- კაფეში ისხდნენ როცა თორნიკემ სიცილით უთხრა და ნაყინი კოვზით გააქანა ყბისკენ
-როგორ მიხვდი....
-საიდუმლოა... აბა გისმენ თამარჩიკ
-ნუ მეძახი ამ მოფერებით სახელებს თამარი მქვია მე
-გგონია გეფერები? ეჰ თამუნია თამუნია არ იცი შენ მოფერება რა არის თორე არ ახსენებდი საერთოდ
-საზიზღარო ...- ლოყები აუწითლდა და გაბრაზდა
-კითხვაა
-მაინტერესებდა ერეკლე როგორაა
-მე უნდა ვიცოდე?- ისევ ეშმაკური ღიმილით უყურებდა, თვალებმოჭუტული კი იცოდა რაც აინტერესებდა მაგრამ მისი მორცხვობა და თან სიბრაზე აგიჟებდა, ერტად რომ ჰქონდა სინტეზირებული ეს უყვარდა ყველაზე მეტად
-ელენე როგორაა?
=კარგადაა... შეყვარებულია გოგო რა ენაღვლება ვიღას ახსოვს ძმა . ლიზიკოც ეჭვიანობს და მე მშვიდად ვარ ერეკლე ლიზა და ელენა ერთად დადიან პაემნებზე - გაეცინა რომ გაახსენდა შეთანხმება“ლიზას სახლში ხო არ დატოვებ? ადგები და ივლით სამივე ერთად“ ერეკლეს სახე რომ აღუდგა თვალწინ ლამის ჩაბჟირდა. თამუნა უყურებდა და სულელივით იღიმოდა იმდენად მოსწონდა მისი სიცილი,თვალები რომ ეხუჭებოდა და ქათქათა კბილებს აჩენდა შეეძლო სულ ეყურებინა თვალის დაუხამხამებლად
-კარგი რა ..მომიყევი
-კარგი მოგიყვები ნუ ხარ მოუთმენელი ტო
-მე ვარ მოუთმენელი?
-საქმეში მე ვარ მოუთმენელი და ცხოვრებაში შენ
-კლინიკაში არ ვცხოვრობ ვკვდები თუ რა
-კლინიკაში რომ შედიხარ სხვანაირი ხდები... არა იმას კი არ ვამბობ რომ განგებ აკეთებ ეგეთიც ხარ მაგრამ რეალურად სულ სხვანაირი ხარ
-რომელი ჯობია
-ჩემი აზრი გაინტერესებს ანუ მე რომელი მირჩევნია?
-ისე გითხარი თორე შენ რომელი გირჩევნია რაში მადარდებს
-ხოდა ძალიან კარგი თუ არ გადარდებს ჩემთვის დავიტოვებ.. არ გეტყვი
მე ჯობია მოგიყვებით მოკლედ თორნიკეს და ერეკლეს ამბავს. რა თქმა უნდა ლიზა ბოლომდე იქ არ დარჩენილა, სახლში გაუშვა ორ დღეში თორნიკემ . შემდეგ საუბრის საშუალებასაც არ აძლევდა ფაქტობრივად წყვილს ,ჯერ თვითონ უნდოდა დალაპარაკება გარკვევა ყველაფრის და შემდეგ მოგვარდებოდნენ გვრიტები როგორმე. მოკლედ რომ გაწერეს ერეკლე, ორი დღე დაკავებული იყო და არც შეხმიანებია. შემდეგ უცებ დაურეკა და თავისთან დაიბარა ,ქალაქგარეთ სახლში. ისე მოკლავდა იქ ვერავინ გაიგებდა, ერეკლე რომ მივიდა ეზოში ელოდა, ისეთი სახით საწყალ ბიჭს უნდა ჰგონებოდა რომ ნამდვილად ტყვიას დაახლიდა
-გამარჯობა.. როგორ ხარ?- ხელი გაუწოდა სასიძომ დახედა და მერე ჩამოართვა
-კარგად ... დაჯექი . დალევ?- ვისკის ჭიქა ედო წინ და წრუპავდა ნელ-ნელა
-არა
-აა ხო აგიკრძალე
-ისედაც არ ვსვამ ...
-ცუდი ძალიან ... სულ ფხიზელ გონებაზე ხარ აბა? თუ იმიტო მიტხარი ვითომდა პლიუსი რომ ჩაიწერო
-პლიუსები უნდა შემეგროვებინა? არ ვიცოდი
-კარგი ... საქმეზე გადავიდეთ . დაიწყე სულ თავიდან
-ჩემზე გითხრა რამე თუ ..
-შენზე ყველაფერი ვიცი მე ... ის მითხარი ელენასგან რა გინდა,როდის გაიცანი და სხვანი და სხვანი-ისე უყურებდა სულ არ ჩანდა მისი სიტყვები ასეთი ცივილიზებული . თიტებს ათამაშებდა მაგიდაზე და ნერვებზე მოქმედებდა
-კურსელები ვართ... უნივერსიტეტში გავიცანი ლიზა და ელენა. თავიდანვე მომეწონა, ახლა მიყვარს ,თან ძალიან მიყვარს და რადაც არ უნდა დამიჯდეს თავს შევაყვარებ .მასთან თუ არ ვიქნები ბედნიერი ვერ ვიქნები და მჯერა რომ ჩემსავით ვერავინ გააბედნიერებს ,ვერავინ შეიყვარებს ასე ძლიერ და იმიტომ
-მოტაცებით აპირებდი თავის შეყვარებას?
-გიტაცებ-თქო რომ ვუთხარი პირდაპირი მნიშვნელობით არ მიგულისხმია. უბრალოდ ბოლო დღეებშ დაგვეძაბა ურთიერთობა ჩემ გამო და მინდოდა ცოტა ხნით გავშორებოდით აქაურობას ჩემს სახლში მიმყავდა ,სოფლის სახლში მინდოდა მშვიდად დავლაპარაკებოდი და მეთქვა ჩემი გრძნობების შესახებ . იქ მის დატოვებას და გადამალვას ნამდვილად არ ვაპირებდი . დარჩენას ვგეგმავდი ისე რომ განვიითარებულიყო ყველაფერი როგორც მინდოდა , ბიჭებთან დარეკვას ვაპირებდი და ისინიც მოვიდოდნენ .. მაგრამ შენც იცი რაც მოხდა
-ურთიერთობა დაგვეძაბაო და რა მოხდა ეგეთი აქ რომ ვერ დაელაპარაკებოდი და მაინდამაინც სოფლის რომანტიკა მოგინდა
-ვინმე გყვარებია? ან გიყვარს?
-დავუშვათ მიყვარს.. რა მნიშნველობა აქ
- ისეთი შეგრძნება გქონია რომ გართმევენ,როცა სხვა უყურებს ისე როგორც შენ და გდომებია ხელი დაგევლო და სადმე ისეთ ადგილას წაგეყვანა სადაც არავინ იქნებოდა, მხოლოდ შენ შეგეძლებოდა მისი ნახვა და სხვას არავის? ასეთი რამ თუ არ გდომებია არც გყვარებია. მე მინდოდა , რა თქმა უნდა ამას ვერავინ განახორციელებს, არც ვეცდებოდი სამაგიეროდ ვიეჭვიანე ... ეჭვიანობა როცა ქალს ვერაფერს ეუბნები საშინელებაა.როცა იცი რომ ის არაფერ შუაშია მხოლოდ ბიჭის ცემა ვერ გამშვიდებს . როცა გესმის რომ ვიღაც ახვარი ამბობს შენი საყვარელი ქალი ჩემი გახდებაო იქ ყველაფერი ქრება და მერე როგორ იქცევი შენც არ იცი . არც მე ვიცი რატომ ვუყურებდი გაბრაზებული ელენას , რას ვერჩოდი მას როცა სულ არ იცოდა არც ჩემი და არც იმ ბიჭის გრძნობების შესახებ
-ახლა მე რომ გითხრა ჩემ დას ახლოს რომ გაეკარო იმ ბიჭზე უარესს გიზამ და გაგაქრობ დედამიწიდანთქო რას იზამ - ვისკი ბოლომდე დაცალა და მაგიდას ხელებით დაეყრდნო. ისე უყურებდა არავის შეეპარებოდა ეჭვი რომ ნამდვილად გააკეთებდა ამას. დამიჯერეთ მისი თვალები ისე ანათებდნენ როგორც ალექსანდრეს თვალები ...
-მე ყველაფერი გითხარი... არაფერი მომიტყუებია ანუ შენთან მართალი ვარ . შენ თუ შენი დის ბედნიერება არ გინდა შენი პრობლემაა. მე კი ელენას უნდა შევაყვარო თავი და არა მის ოჯახისწევრს...ისაა ჩემი საყვარელი ქალი რომლის სიტყვარულის შემდეგ ვიღებ მის ოჯახს . მგონი გასაგებია ხო? -აქამდე ნერვიულობდა , თითებს ღმერთმა უწყის რას უშვებოდა , ხან მუხლებზე გადაჰქონდა, ხან წვერზე ისმევდა , ხან თავზე. ახლა კი აშკარად მყარად იდგა და ისე უპასუხა თორნიკეს ჩაეცინა
-არსად წაიყვან მარტოს, ღამით გვიან არ ისეირნებთ. თუ არ ენდომება შენთან ყოფნა არაფერს დააძალებ, რამეს მოიფიქრებ და ისე დაიტანხმებ. არ გაბედო და რამე არ აწყენინო თორემ ელენა არ ვიცი და გეფიცები მიქელა ჩაგიკრავს გულში. შენს გამო საკმაოზე მეტი გადაიტანა ამ რამდენიმე დღეში და მთელი ცხოვრება უნდა იკმარო თუ ერთად იქნებით... დანარჩენს გზადაგზა გეტყვი ... თუ გააგრძელებ გზას რა თქმა უნდა- წარბები გახსნა, შეჭმუხნული შუბლიც და გაიღიმა . გაეცინა ბიჭმა რომ ამოისუნთქა - იმედია შეტევა არ დაგემართება , ახლა არ ღირს შენი სიკვდილი ძლივს გადაგარჩინა თამუნამ
-დამისხამ?- ჭიქა გაუწოდა
-ხო ხარ ბიჭო კარგად ... მართლა გეკითხები კი არ მოგკლავ ვიხუმრე უბრალოდ
-კარგად ვარ უბრალოდ ძნელი ყოფილა ასე ყველაფრის დაფრქვა ... რაღა დაგიმალო და ამდენს პირად გრძნობებზე არ ვლაპარაკობ ხოლმე თან შაყვარელი ქალის ძმასთან რომელიც ყოველ წამს მზერით ან სიტყვით მემუქრება
-რა გეშველება რა სუსტი ხარ შენ..
-მოგახსენეს იმათ ხო ჩემზე
-მარტო იმათ არა ... მაგრამ იმათაც მითხრეს...
ვისკი დაუსხა. ერთი ჭიქა გადაკრა ,მეტი არ დაულევია . არც დაალევინებდა ახალ ნაოპერაციებს . მერე დასცინოდა ცოტა ხანს და მერე იმაზე ხარხარებდა ლიზამ რომ დაურეკა ელენას ნაცვლად და კითხა ხო არ მოგიკლავს სასიძოო
მოკლედ ას ეიყო ეს ამბავი. ჩვეულებრივი იყო მათი საუბარი თუ არა სხვანაირად თორნიკე ახვლედიანი ვეერ ესაუბრებოდა კაცს ვინც მის დას უყვარდა.
....
ახლოვდებოდა თვის ბოლო და თამუნაც მეტს ფიქრობდა იმაზე რომ თორნიკეს ვეღარ ნახავდა. სულ ერთი კითხვა უტრიალებდა ტავში „რა იქნება შემდეგ?“ მოენატრებოდა თუ არა, გაძლებდა მის გარეშე? მისი გამოხედვა, ღიმილი, თიტქოეული ნაკვთი უტრიალებდა გონებაში და უკვე ვეღარ იშორებდა მასზე ფიქრს. სახლში მისვლა უფრო უჭირდა,უნდოდა სულ სამსახურში ყოფილიყო და თორნიკესთვის წამით მაინც მოეკრა თვალი. სხვა განყოფილებაში რომ უშვებდა სამუშაოდ იქაც მიჰყვებოდა, ვერ ისვენებდა უცებ გაიქცეოდა თიტქოს ამოწმებდა, არადა კარგად იცოდა რომ ყველაფერს შეასრულებდა და ისევ უკან ბრუნდებოდა.
თორნიკე რას გრძნობდა? კმაყოფილებას...
მშვიდად იყო. რატომ? გეგმა ჰქონდა და იმიტომ. აგიჟებდა თამუნას დაბნეულობა, მისი ქმედებები და ყველაფერი იცოდა. ყველაფერს ხვდებოდა, გრძNობდა მაგრამ არ ჩქარობდა. არსად ეჩქარებოდა, გრძელი გზით სასურველ მიზნამდე მშვიდად მიღწევა ერჩივნა.
თამუნამ განცხადება დაწერა, შვებულება აიღო.
ბოლო დღე იყო ივლისის. თორნიკე მშვიდად აკეთებდა ყველაფერს, კაფეში წავიდნენ დღის ბოლოს . თამუნა ისე დაღვრემილი იყო უნდოდა მივარდნოდა და ჩახუტებოდა...
-რა გჭირს თამუნა?
-არაფერი უბრალოდ დავიღალე
-დაისვენებ მთელი თვე და მოგენატრება კლინიკა
-მომენატრება ნამდვილად... შენ არ მოგენატრება?-ისე უთხრა თითქოს ეკითხებოდა“მოგენატრები?“
-კლინიკა თუ კლინიკაში მოსიარულე ალქაჯი -თორნიკემაც არ დააკლო შხამის ნთხევა
-ალქაჯიო ამობობ და პასუხიც მანდვე ჩანს ...-ღვინო დაისხა და დალია
-ხოდა თუ ჩანს არც ამ კითხვაზე გიპასუხებ.. ისე ბლომად დაგიგროვდა შენ უპასუხო კითხვები ...
-უპასუხო სჯობს ზოგჯერ ისეთ პასუხს რომელიც არ გაგახარებს
-აბა მოემზადე ზღვისთვის?- გადაიტანა არხეინად თემა
-არ მჭირდება მომზადება... ბარგს ჩავალაგებ უბრალოდ და ეგაა
-საშოპინგოდ არ წახვალ?
-სალომე იქნებოდა ჩემს ნაცვლად დარწმუნებული ვარ გაავსებდა კარადებს...
-ვინები მიდიხართ?
-ჩვენ სამნი და კიდევ იქნებიან იქ დათის მეგობრები ... დათო ექიმი კიდევ იქ არის
-მასთან მიდიხართ სახლში?
-არ ვიცი შეიძლება
-იმასთან სახლში რა გინდა... სასტუმროები დაილია? მე მაქ ერთი და იქ წადი დავახურინებ სულ - ისე უცებ აუწია ხმას და წამოაყრანტალა სისულელე აზრზე არ იყო კიდე. ბრაზობდა, იმ კაცის სახელი რომ გაიგო სისხლი აუდუღდა. თვალები ჩაუწითლდა და ბრაზით აევსო
-რა... რატო ყვირი ვერ გავიგე ჯერ ეს ერთი,მეორეც რა მნიშვნელობა აქ
-აქვს მნიშვნელობა ალბათ და იმიტომ გეუბნები. არ წახვალ იქ
-უკაცრავად?მიბრძანებ თუ მეჩვენება რატომ არ უნდა წავიდე მეგობრის სახლში დასასვენებლად
- იმიტომ რომ ასეა საჭირო ! ხო გიბრძანებ რაც გინდა ის იყოს იქ არ წახვალ
-ვატყობ შენთან საუბრის სურვილს ვკარგავ.. არ მჭირდება გიჟებთან ბაასი და მათი ყვირილის მოსმენა მითუმეტეს განკარგულებების . კარგად ბრძანდებოდე
-მოიცადე ... თამუნა მოიცადე ასე მიდიხარ?
-როგორ გინდა რომ წავიდე ...მიდი მითხარი კარგად იყვირე ოღონდ მთელმა თბილისმა რომ გაიგოს აქ შეკრებილი ხალხი რომელიც გაფართოებული თვალებით გიმზერს ცოტაა- წავიდა.. შენობა დატოვა და ტროტუარს გაუყვა. თორნიკეც უკან მიჰყვებოდა. ბოლოს დაეწია და გააჩერა
-მოიაცადე ... ნუ გარბიხარ
-არ გავრბივარ მივდივარ... გამიშვი ხელი
-მეც მივდივარ... დღეს მივდივარ გერმანიაში ასე გინდა დაგამახსოვრეს ჩვენი უკანასკნელი შევხვერდა?
- მე მინდა? მე არაფერი მინდა თორნიკე... სურვილები არ მაქვს.. ვერ ვიტან სურვილებს ,არასდროს მიხდება
-კარგი მაშინ ჩემი სურვილები ავასრულოთ- ხელი მოხვია და ჩაეხუტა. დიდხანს იდგნენ ასე ჩახუტებულები. თამუნას გულისცემას გრძნობდა, მისი სურნელით გაბრუებული იდგა. ეჭვიანობა! ვერაგი რამაა ეჭვიანობა, ყველა შეგრძნებას აქრობს, ანადგურებს და იმ ბედნიერი წამების შეგრძნებას გიქრობს რომელიც მეორედ არ განმეორდება.
-უნდა წავიდე...
-წადი ... გიშვებ - უკან არ დაუხევია, ისევ ისე იდგა. არ ტოკდებოდა ტამუნაც. შემდეგ თავი მაღლა აწია დიდხანს უყურებდა თითქოს მისი ნაკვთების დამახსოვრებას ცდილობდა. შემდეგ ლოყაზე ,ტუჩთან ძალიან ახლოს აკოცა და წავიდა.
-მშვიდობით
იდგა და უყურებდა როგორ მიდიოდა თამარი...
ისევ ისე მიაბიჯებდა როგორც იქ, საავადმყოფოს დერეფნებში: ამაყად, მტკიცე ნაბიჯებით, ყელმოღერებული თამარ ქალი მხრებშ გამართული შორდებოდა თორნიკეს. მალე თვალს მიეფარა ის კი ისევ უყურებდა ,მან ხომ იცოდა რომ ეს არ იყო უკანასკნელი შეხვედრა, კარგად იცოდა მაგრამ რაღაც ტკიოდა, რარაც სხვა ... ალბათ სხვა რამეს ელოდა, ალბათ სხვა რეაქციას ელოდა მისგან მაგრამ ვერ მიიღო..
გერმანიაში გაფრინდა.....
საქმეები მართლაც ჰქონდა უნივერსიტეტში მოსაგვარებელი, ისედაც ბოლომდე არ იყო გადმობარგებული. აკოს და თათულის დაემშვიდობა , გაბრო კი თან გამოიყოლა
ეს ყველაფერი ორ კვირაში მოახერხა... მანამდე გაგზავნა ირაკლი და მათე ზღვაზე .იმათ გაიგეს სად იყო თამუნა. გაბადრული დადიოდა რომ გაარკვია მისი ადგილსამყოფელი ...
როგორც იქნა ჩამოფრინდა ...
-რამდენი ხანია არ ვყოფილვარ აქეთ ეე ..მომენატრა თბილისი
-ბათუმში მივდივართ ამ საღამოსვე. ჯერ სახლში მივიდეთ ...
-მე ტაქსს დავითრევ და ბინაში გავალ
-სად ბინაში ბიჯო ჩვენთან დარჩი შენი ამბავი რო ვიცი მოკვდები შიმშილით
-მართალია ხო ... თქმენთან მირჩევნია მარა მარტოც გამისწორდება ეე
-ნუ გეშინია ნაშების სახლში მოყვანა ნებადართულია... კუთხის ოთახს მოგცემ- გაიცინა ახვლედიანმა და მხარზე მიარტყა ხელი
-გადარეულო... ოჰ უყიდია ბიჭს მანქანა . გამარჯობა დემეტრე ბატონო..როგორ ბრძანდებით არ მოგიკითხივარ რამდენი ხანია იქნება რა მჭირს შე კაი კაცო
-ოჰ გაუტია ამან.. როგორ ხარ გაბროო- დემეტრე გადმოვიდა თოკოს მანქანიდან და მოეხვია .
-რავი ვარ რა ..გულავის ხასიათზე
-იმათ შემჭამეს წამოდით დროზეო ...გოგოები მაინც გამოგეშვა მოვკვდით მოწყენილობითო
-ვიცი ხო როგორც მოიწყენდნენ
-ეგ ვუთხარი მეც მარა ეგ ღამე და დღე რა გავაკეთო ამ მახინჯთანო მათემ განმიცხადა მერე ირაკლიმ რაღაც ესროლა და კავშირი გაწყდა
-გიჟები არიან ...
-დაჯექით ახლა გავედით..- თორნიკემ ცანტები ცადო და საჭესთან დაჯდა
-ოჰ ეჩქარება ბიჭს- ჩაიცინა გაბრომ და დიმამაც აყვა
-როგორ იყო იქ
-გიჟს გავდა. ისე ჩქარა გააკეთა ყველაფერი არც უძინია ამ საწყალს მგონი. აუ როგორ მაინტერესებს ვინაა ასეთი
-მესმის და ნუ შეჭამთ ახლა ტვინს ... უბრალოდ დასვენება მინდა
-კი როგორ არა...
ასე ებუზღუნებოდნენ მთელი გზა.. ბოლოს მიაღწიეს სახლამდე. მოეწყვნენ. რაღაც-რაღაცეები ამოალაგეს. ზღვისთვის რაც დაჭირდებოდათ ერთ ჩანთაში ცააწყვეს და რომ გადაწყვიტეს დასვენება თორნიკე შეუვარდათ ოთახსი
-გავედით რა გვიანია ბათუმამდე ხო არ ვიფრენ
-ოხ შენ რა გეშველება სად დადიხარ ჩქარა კაი რა ცოტას დავიძნებ და გავიდეთ
-მანქანაში დაიძინე არაფერი დაგიშავდება ... მიდი რა ძმურად ნუღა გამაჩერებ ახლა აქ
-კაი რომეოო ნუ მაწუხებ მოვდივარ-უცებ წამოდგა ჩაიცვა და გაყვა.
გოგოები უკვე მზად ყოფნაში იყვნენ.
-ოხ ერეკლე ბატონო თქვენც მობრძანდებით? - თორნიკემ ეზოში ერეკლე რომ დაინახა შეიცხადა
-როგორ ხარ თორნიკე? მე კარგად- ხელი გაუწოდა
-ნწ ნწ ნწ სულ არ აინტერესებს ამ ბიჭს ცლისძმის დამოკიდებულება -გაიცინა და მოეხვია- რას შვები როგორ ხარ ... ხო აღარაფერი გაწუხებს
-არა თორნიკე ექიმო არაფერი მაწუხებს ...
-ჯერ ეს ერთი ამ ცოლს, სიძეს, ქმარს და მსგავს სიტყვებს შეეშვით-თქო რამდენჯერ გითხარით.მეორეც ჩვენ გოგონებს უნდა გავუაროთ და თუ შეიძლება წავიდეთ დროზე
-ამას რა სჭირს ტო ასეთია რ დამიტოვებია მე აქ - გაბო ლიზიკოს დაეყრდნო და სიცილით უთხრა
-გაიზარდა და გაცელქდა.. სიძის დამსახურებაა
-ოხ ნახე შენ ერეკლიუსიი - წარბები აათამაშა და ლიზიკოს უკეთ ჩაეხუტა- ლიზიკო ჩემო სიცოცხლე მე წინ ვჯდები.. მინდა კარგად დავაკვირდე გზას და შენ უკან დაჯექი ხო?
-რა პრობლემაა .. მაგაზე გეტყვი უარს? -კუსკუსით წავიდა და დაჯდა უკანა სავარძელზე. ელენა ერეკლეს გაჰყვა, გაბრო წინ დაჯდა, თორნიკე საჭესთან და რომ იფიქრა ქალბატონმა ლიზიკომ მივდივართო ბატონი დიმიტრის სახლთან გააჩერა მანქანა ,ისიც გამობრძანდა ჩემოდნით და უკან ჩაჯდა
-ესეც მოდის?
-ხო რა არი?
-მანქანა არ გყავს შენ ვაჟბატონო? თუ დიდი მანძილზე ვერ რისკავ- როგორც კი ცაჯდა მაშინვე შეუტია
-შენთან ერთად მგზავრობას „ვქაჩავ“ და სხვა რა შეიძლება იყო უფრო შემაწუხებელი -მშვიდად უთხრა და საზურგეს მიეყრდნო
-ხისთავიანო...
-ფანტაზიაც აღარ გაქვს რამე ახალი რომ მოიფიქრო
-მეშინია რამე განსხვავებული რომ გითხრა ეგ ერთუჯრედიანი ტვინი არ აგიფეთქდეს ...
-ასე ღელავ ჩემზე?
-შენ... ხმას ნუ მცემ საერთოდ. მშვიდად მინდა მგზავრობა და თქვენ ნუ ფხუკუნებთ მანდ
-ჩვეენ? ღმერთმა დაგვიფაროს - შეიცხადა თორნიკემ და სიჩქარეს უმატა მაგისტრალზე...
რამდენიმე წუთი მხოლოდ სიმღრეის ხმა ისმოდა მერე გაბომ დაარღვია სიჩუმე
-ისე როგორ გაუში ის ორი მარტო
-მარტო ? მარტო კი არა ერეკლეს მეგობარი ცოლთან ერთად მოჰყვებათ. ნუ ის ურეკში მიდის სახლი აქვს მაგამ რაღა რჩება იქეთ- ლიზამ უთხრა სიცილით - გიჟია ისიც ამას რო უჯერებს
-დაჯერება რას ქვია ვერ გავიგე ...
-მარტო არსად მიყავს .. შეყვარებული მყავდეს და მარტო ვერ წავიდე?
-შენ რომ მიყვები მეეჭვება მაგას ფიქრობდე
-ელენე პრეტენზიას არ აცხადებს დიმიტრი ბატონო ჯერ ეს ერთი, მეორეც მე ვთქვი რომ თავად მექნებოდა პრობლემა ის კი არ მითქვამს ელენეს აქვს პრობლემატქო.. თანაც მე ჩემი საქმეები მაქვს
-სადმე მიდიხარ ? მე ხო გითხარი ..
-არსად მივდივარ .. ორმაგ პაემანს ვაწყობ ხოლმე
-ამჯერად ვინ გააბრიყვე ...- დიმამ ისე უთხრა ვითომ არ ადარდებდა ,ისე კი დაეჭიმა ძარღვები
-გავაბრიყვე? გაბრიყვებით შენ აბრიყვებ შენს ქათმებს ... ერთნაირი ერთუჯრედიანები
-შეყვარებული გყავს ლიზიკოო?- სანამ დიმა ეტყოდა პასუხს მანამ მიბრუნდა გაბრო-რა ჰქვია?
-შაკო ...
-ვიინ? იმ გამოს... არ დაშორდი გოგო?
-შევურიგდი ისევ შენ რა გაღრიალებს ნადირო ...
-რა მაღრიალებს კი არა შენ არ იყავი რო გაგიჟდი და გადაირიე მაგაზე? როგორ შეურიგდი
-საერთოდ არაფერი ესმის ამას ... რა შეყვარებული ქალის პოზიციიდან უდგები საქმეს . მაშინ ასე იყო საჭირო. ხელოვნური ეჭვიანობა მახალისებს.. აბა ახლა ეგ ვისთან დაწვება და ადგება ძაან მადარდებს მე . ახლა ისეა შეშინებული მემგონი ქალს არ გაეკარება
-გიჟია ეს გოგო ...- გაბრო ხარხარებდა, დიმა თვალებიდან ცეცხლს ისროდა თორნიკემ კიდე ყველაფერი იცოდა და ეღიმებოდა.
-გაბრუშ შენ გყავს იქ ვინმე?
-მე თავისუფალი ვარ ჩემო სიცოცხლე ჩიტივით ...
-ამდენი ჩიტი რო შეიკრიბებით ახლა ერთად საინტერესოა ტერიტორია თუ გეყოფათ დასაფრენად- ჩაიცინა ლიზიკომ და სავარძელს მიეყრდნო- თუ შეიძლება ნუ იხმაურებთ , ვიძინებ
-შენ თუ გაჩუმდი სხვა როგორ გაბედავს სიტყვის თქმას
ლიზიკომ დაიძინა. გაწვა სავარძელზე, თავი დიმას მხარზე დადო და ეძინა მშვიდად. გაბროსაც მიეძინა ისე იყო დაღლილი, დიმა ჩუმად იჯდა და უყურებდა მძნარე ქალბატონს. თორნიკე კი თამუნაზე ფიქრობდა ...
თამარ ქალი მთელი კვირა დაბორიალებდა , უსიცოცხლოდ და უხალისოდ. სალომემ რა არ სცადა მაგრამ არაფერმა გაჭრა. სანაპიროზე იჯდა ყოველ საღამოს და ტალღებს უყურებდა.
იმ დღეს განსაკუთრებით ენატრებოდა თორნიკე... სულ გათიშული იჯდა არავის უსმენდა
-თამუნა ... აქ ხარ?
-რა ..რამე მკითხე?
-რა გჭირს?
-არაფერი ზემოთ ავალე მე უკაცარავდ- წამოდგა და სასტმროსკენ წავიდა. ბოლო სართულზე იყო , ზღვის ხედით ოთახი აირცია, სხვები ქვემოთ იყვნენ . გამოიცვალა და აივანზე დაჯდა .
ვერ მოისვენა ,ბოლოს გადაწყვიტა გასეირნებაზე დათანხმებოდა დათოს.
ქვემოთ ჩავიდა, ბატონი ელოდა და უღიმოდა
-არ მეგონა თუ გამომყვებოდი
-მარტო გასეირნება არ მინდოდა..
-სალომე და დათი კლუბში აპირებდნენ წასვლას
-ვიცი... შენც თუ გინდა წადი არ მაქ პრობლემა
-შენთან ყოფნა მირჩევნია ... - სანაპიროზე მიდიოდნენ , ხალხი ისევ იყო შემორჩენილი ბევრი დაბორიალებდა ქვიშაზე .
საუბარში გაერთო უცებ ხალხის ბრბოში თორნიკე რომ შენიშნა, მისი მზერა იგრძNო და გაიხედა, დაინახა მხოლოდ წამით. ეგონა მოეჭვენა,მაგრამ მაინც ვერ მოისვენა. დათას ხელი მხარზე რომ იგრძნო უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა. უცებ მოიშორა და წამოდგა
-კლუბში წავიდეთ ჩვენც...
-შენც წამოხვალ?
-გამოვიცვლი და წამოვალ .. დამელოდები?
-რა თქმა უნდა
სასტუმროში დაბრუნდნენ, სწრაფად მოემზადა, შავი სადა კაბა გადაიცვა , ოდნავ მაღკები ჩაიცვა და თმა გაიშალა. უკვე ისე იყო რომ არ დაელია გაგიჟდებოდა, რამე ჭრდებოდა რაც მდგომაორებიდან გამოიყვანდა, უკვე მოჩვენებებიც დაეწყო და ეს მეტისმეტი იყო. არც გაუგია გზაში რას ელაპარაკებოდა დათო, მხოლოდ გზას ხედავდა სასმელისაკენ, ბართან დაჯდა და რამდენიმე ჭიქა მიყოლებით დაცალა. სალომე ცეკვავდა, დათი აორთქლდა სადღაც, ასე აკეთებდა ამ ბოლო დროს და ვერ ხვდებოდა სად მიდიოდა, არც დაინტერესებულა.
მალევე მოეკიდა სასმელი, მთვრალი არ იყო, ბრბოს შეერია და ცეკვა დაიწყო, ჭიქა ხელში ეჭირა და მიირთემვდა მარტინის. საოცარ კომფორტს გრძNობდა, თითქოს თორნიკე იქ იყო და მისთვის ცეკვავდა, თიტქოს თვალს არ აშორებდა და იმდენად ბედნიერი იყო გრძნობებს გასაქანი მისცა, მთლიანად მოდუნდა და ბოლოს მუცელზე მოხვეულმა ხელებმა ბედნიერების გვირგვინი დაახურა. მისი სურნელი იმ სიტუაციაშიც კი ამოიცნო, როცა ზურგიდან მიეკრო სხეულში ლავა ჩაეღვარა . არ შეტოკებულა, უკანაც არ მიუხედავს არ უნდოდა გამქრალიყო, ხელი მის ხელს დაადო ,თავი უკან გადასწია და თვალები დახუჭა.თმაზე ეფრქვეოდა მისი სუნთქვა, თავზე ჰქონდა შუბლი დაყრდნობილი შემდეგ ქვემოთ ჩაიწია ყელზე გაუხახუნა ცხვირი და გაიყუჩა ... თამუნას რეაქციებს შეიგრძნობდა და ცდილობდა გრძნობების შებოჭვას. არ უნდოდა, არ გეგმავდა ასე დადგომოდა, უბრალოდ შეხვედრა უნდოდა მაგრამ მთვრალს დათოსთან ვერ დატოვებდა, მათი ერთად დანახვა იმდენად გამაღიზიანებელი იყო კონტროლი დაკარგა.
გარეთ გავიდნენ... სანაპიროზე აღმოჩნდნენ, უცებ გაჩერდა თამუნა მის წინ დადგა,თვალებში უყურებდა .მერე თითქოს მისი სურვილი ამოიცნო თორნიკემ, ხელები მოხვია და გულში ჩაიკრა . მანაც წამსვე შემოხვია ხელები ...
-თორნიკე... ნამდვილი ხარ? - გარეთ გამოსვლისას უფრო მოეკიდა სასმელი... სულ გაბრუვდა ისეთი საყვარელი იყო თორნიკეს ეღიმებოდა
-ნწ ... ნამდვილი არ ვარ
-ოო აბა ამდენ ხანს რატო არ გაქრი? - ტუჩები გაბუსხა და გაბუტულმა ახედა
-გინდა გავქრე? -გაიცინა და სახეზე ჩამოყრილი თმა გადაუწია. სიო ქროდა და თმას ურევდა თამარ ქალს.
-არააა - სიტყვა გაწელა და ისევ მკერდზე მიადო თავი - დარჩი ... სულ დარჩი რა ... იცი მე მე -რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ ვერ შეძლო- მეძინება , რომ გავიღვიძებ ხომ არ გაქრები? -თვალებდაბინდულმა ამოხედა და ამჯერად მხარზე დაადო თავი..გაითიშა. თორნიკე ჯერ ხელით იჭერდა და ეღიმებოდა, სახე დაუკოცნა და ხელში აიყვანა
-ბავშვია ამხელა ქალი რა... სად წაგიყვანო ახლა ჩემ ოთახში რო გაიღვიძო პანიკა დაგეწყება . ოხ თამუნა ...- სასტუმროში შეიყვანა და თამუნას ნომრის გასაღები აიღო, ვინ ეტყოდა თავად თორნიკე ახვლედიანს უარს .
საწოლზე ფრთხილად დააწვინა და ფეხსაცმელი გახადა. შემდეგ კაბაც მოაშორა და საბანი გადააფარა. დიდხანს იწვა მის გვერდით და უყურებდა მონატრებულ სახეს. სულ სხვანაირად წარმოედგინა მათი შეხვედრა, მაგრამ ეს გოგო ხო წესებს არ ემორჩილება ტავისდაუნებურად ...
დილით წავიდა, ასე რომ თამუნას გაღვიძებისას არავინ დახვდა გვერდით. ეგონა ყველაფერი სიზმარი იყო. თავი უსკდებოდა და ოთახიდან გასვლა არ უნდოდა. იქ ისაუზმა , ბანაობის შემდეგ აივანზე გავიდა და ნაყინის ჭამით ირთობდა თავს.
სალომემ შეაკითხა, არ გაყვა ...
ამჯერად შოკოლადები აიღო და დაიყარა მუცელზე . საქანელა სკამში იყო ჩაწოლილი და მიირთმევდა ტკბილეულს...
კარის გაღების ხმა გაიგო, მაგრამ იფიქრა მომეჩვენაო , აი ნაბიჯების ხმამ და აივანზე თორნიკეს გამოსვლამ შოკში ჩააგდო
-თორნიკე? თორნიკე... - იმ წამსვე წამოდგა და ყელზე ჩამოეკიდა
-სად ხართ ქალბატონო თამარ ამდენ ხანს გელოდებით როდის ინებებთ გამოსვლას თქვენ კი აქ დარჩით... მომენატრეთ ქალბატონო თამარ- სიცილით უთხრა და ხელები მაგრად მოხვია
-მეც მომენატრე ჩემო პრაქტიკანტო - გაიცინა და ლოყაზე აკოცა - როგორ ხარ? მეგონა მომეჩვენა წუხელ
-ხშირად გეჩვენებით ქალბატონო თამარ?
-ნუ დაიწყებ ახლა შენებურებს.. არ მითხარი სულ ვრჩებიო? მომატყუე?
-მოგენატრე ძალიან ხო?
-რა ეშმაკი ბავშვი ხარ რა
-ბავშვი? ! - აშკარად შეიცხადა ...- ბავშვს ვგავარ?
-ვისთან ერთად ხარ? ბიჭებიც აქ არიან? ტყუპებიც?
- აქ არიან ... ზღვაზე გაიქცნენ დილაადრიან .შენსავით კი არ არიან, ერთი კვირაა აქ ხარ და ისევ იგივე ფერზე ხარ .მიდი მოემზადე უცებ და წავიდეთ
-ოხ როგორ მიბრძანებს ნახეთ ერთი რა
-კი არ გიბრძანებ გეუბნები... მიდი თორე მე დაგეხმარები
-კაი დღეს ასე იყოს ... გემორჩილებით ბატონო თორნიკე - გაიცინა და წავიდა. მალე გამოვიდა სააბაზანოდან საცურაო კოსტიუმზე თხელი მწვანე სარაფანი ეცვა, ფეხზე სანდლები ...
-მზად ხარ?
-გავედით - პატარა ბავშვივით უბრწყინავდა სახე .
ერთად მიაბიჯებდნენ პლიაჟზე. თორნიკემ პირდაპირ ბავშვებისკენ წაიყვანა მათე წყალში შედიოდა, ლიზა მისდევდა. გაბრო და ირაკლი პლიაჟზე იწვნენ. უი სულ დამავიწყდა მეთქვა რომ ეს ორი ძალიან ჰგავს ერთმანეთს იმდენად რომ თამრო უცებ შედგა და ორ სიმპაწიაგას აკვირდებოდა გაოცებული
-ვაიმეე ორ ირაკლის რატო ვხედავ თორნიკე?
-ორ ირაკლის? ქალბატონო თამარ მე მეგონა მხოლოდ მე გეჩვენებოდით თქვენ ირაკლიც გელანდებათ?
-მე .. მე არა ის არა მარტო შენ მარა ...-ისე საყვარლად უხსნიდა თორნიკემ ტავი ვერ შეიკავა და ახარხარდა
-რა გაცინებს შე ჩემა... ეს კრასავიცა ვინ არის? გაბრიელი თქვენი მონა მორჩილი- გაბრო მიუახლოვდათ თამროს ხელზე ეამბორა და ისიც უცებ აენთო
-შე ხისთავიანო ... საზიზღარო ბიჭო რატო არ მითხარი
- გაიცანი ირაკლის დეიდაშვილი გაბრიელი. მათი დედები ტყუპები არიან,იდენტური როგორც ეს ორი აი ისეტი რა და ესენიც დაემსგავსნენ ერთმანეთს ..მხოლოდ მე ვარ ერთადერტი და განუმეორებელი
-კიდევ კარგი მეორე არაა დედამიწაზე შენნარი ტორე აპოკალიფსი იქნებოდა.. უკაცრავად გაბრიელ სასიამოვნოა ჩემთვისაც - გაუღიმა ბიჭს და ირაკლის შეეგება- ირა როგორ ხარ?
-ქალბატონო თამარ თქვენ როგორ ბრძანდებით? რა დიდი სიურპრიზია თქვენი აქ ხილვა-ისე შეიცხადა ვითომ პირველად ხედავდა
-კარგად ვარ.. არაჩვეულებრივად
-ირაკუუუნ ჩემო სიფორთხლე და ჩემო სულის ნაწილოვ მოდი სიცოცხლე ცამო წყალშიიი- მათე წრიპინებდა ირაკლის უცებ შეეცვალა მზერა და მიიხედა. მათემ ამ დროს თამუნა დაინახა და მისკენ გამოექანა
-თამუნიააა გოგოო შენც აქ ხარ? მოკლედ გამოჩნდა თოკჩო და გამოჩნდა მზე ჩვენი კლინიკისა როგორ ბრძანდებით ქალბატონო თამრიკო?
-კარგააად შენ როგორ ხარ?
-უჰ საოცრად ... გაიცანი ჩემი მეორე მუჩაჩო?- ორივეს შორის დადგა და მხრებზე დაეყრდნო- აბა ხო არიან სასწაულები... ორი ერთად რო მოძრაობს გულს მიჩერებენ
-ვაიმეე მათეე ნუ მაღიზიანებ გევედრები
-რატო სიცოცხლე გინდებიი?-ეს რო უთხრა თამუნა ისე ახარხარდა ,ბევრი თმენის შემდეგ ააღელვა ზღვა. აყარა ქვიშა და რა ვიცი გაოცებული უყურებდ აყველა. სალომემ და დათიმ კი ხმით იპოვეს
-აი ხო ვთქვი თამუნა ყოფილა.. მეორე ასე ვინ იცინის. გოგოო რამდენჯერ გითხარი ნუ ციინი ნუ დააფრთხობ ხალხსთქო
-ოჰ მოვიდა გველგესლა ...
-ოჰ ბატონო მათე თქვენც აქ ხართ? კიდევ კარგი ხმა ამოიღე და არ გადაგიარე .. ჭიაყელებს ვერ ვამჩნევ ხოლმე - ისე გაღიმებულმა უთხრა თამუნა აიწურა მის ნაცვლად. დათი მშვიდად ესალმებოდა ბიჭებს .
-სალომე რა ლაპარაკია ...
-არ გაამცნობ ამ ბიჭებს? - ირაკლის და გაბროს გადახედა-ღმერთო როგორ გავხართ ერთმანეთს
-ირაკლი და გაბრიელი
-სასიამოვნოა ..მე სალომე ვარ თამუნას უმცროსი და
-სასიამოვნოა ლამაზო
-ძალიან სასიამოვნოა - ირა ეამბორა ხელზე ისე უღიმოდა მათე გააგიჟა . გაბრაზებული შებრუნდა და წყალში შეცურა. ლიზიკო მიეჭრა ქალბატონს და წინ დაუდგა
-როგორ ხართ ქალბატონო სალომე?
-კარგად? ვიცნობთ ერთმანეთს?
-არა არ ვიცნობთ მე თორნიკეს ტყუპი ვარ ლიზა
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
თამუნა სალომეს უყურებდა თორნიკემ რო მოხვია წელზე ხელი და გაიყვანა იქედან. ტავისუფალ შეზლონგამდე მიიიყვანა და დასვა
-რას აკეთებ
-ამათ მოსასმენად წამოგიყვანე თუ საცურაოდ ... გამომყევი ქალბატონო - უცებ გადაიძრო მაისუი ... თამუნას მზერა დააიგნორა ზურგი აქცია და წყლისკენ წავიდა. რომ გამოფხიზლდა თამარჩიკი გადაიძრო კაბა და უკან გაჰყვა. უკვე წყალში იყო შესული ყმაწვილი მხარზე რომ დაადო ხელი, ისე დაცხა წამში თიტქოს წყლის ნაცვლად ლავაში იდგა ...
არა მაინც რას ნიშნავს ეს ქიმიური მუხტი თორე იქ ისეთი ბიჭებს უყურებდა წეხან და სულ არ უყლაპია ნერწყვი და თორნიკეს წამით შეხედა და ლამის დაიხრჩო ...
-მგონი ის დროა პოზიციებს რომ ვცვლით...
-რას გულისხმობ?
-ცურვა არ ვიცი .. კარგად არ ვიცი
-გინდა გასწავლო?- ეშმაკურად უღიმოდა
-ნუ თუ რამე გასწავლე იმ ორ თვეში სამაგიეროს გთხოვ ...
-ანუ გინდა ოლიმპიური ჩემპიონი გაგხადო? აბა სამაგიერო როგორ გადაგიხადო - გაიცინა და ხელი სიე მოხვია მიიკრა სხეულზე. უყურებდა დაბნეული თამუნა როგორ ახამხამებდა თვალებს და ვნება იპყრობდა. იმიტო იკავებდა ამდენ ხანს თავს, იმიტო არ დგამდა დიდ ნაბიჯებს . ეს ქალი აგიჟებს და ამ სიგიჟეს რა მოჰყვება ეგ რომ არ იცის ჯერ ესაა საქმე...
-თორნიკე...
-თუ არ მომხვევ ხელს დაიხრჩობი
-არამგონია შენზე მოწებებულმა ვისწავლო უკეთ ცურვა ...
-მე ეჭვი შემქონდა შენი სწავლების ხერხებში?
-პირველივე წამიდან
-ხო კარგი ... შენ ხო არ უნდა მომბაძო?
-თორნიკეე... გამიშვი ახლა მართლა
-აჰა - იმ დროს გაუშვა უკვე ღრმად რომ ჰყავდა გაყვანილი, ფეხქვეშ მიწა რომ ვერ იგრძნო და არც ძალა ეყო გასაცურად შეშინებული მოევხია ყელზე
-რა საზიზღარი ბიჭი ხარ ...
-სამაგიერო იმ საცვლებისთვის
-რამდენჯერ უნდა გამახსენო... ისე როგორ მიხვდი
-ეგ იყო შენი „ლავლი?“ გავარტყი ტო?
-არა რა მასხარა ხარ ..
- მასხარა თუ ვარ რას მეკიდები ყელზე მასხარა გასწავლის ცურვას?
-მასწავლი რა მეხვევი მხოლოდ და ასე ვისწავლი ვითომ?
-კაგრი ხო ახლა დაგიჭერ და შეეცადე დაივიწყო რომ ღრმა წყალსი ხარ... - წყალში ცაუშვა ისე რომ ტივტივებდა, ძლივს მოაშორა თვალი ხელები და ფეხები რომ აამოძრავა თვალდახუჭულმა ლამის თვითონ ჩაიხრჩო წყალში
- რას მატყუებ ექიმო? ესაა ცურვა არ ვიციო?
-მე ვთქვი კარგად არ ვიცითქო
-თვალებდახუჭული რატომ ხარ
-მეშინია იმის გააზრების რო შუა ზღვაში ვარ ...
-გეშინიათ? თქვენ?
-ნუ იცინი .... წყლის შიში მაქ ღრმა წყლის . ბავშვობაში დავიჯინე ვიცი ცურვა და ღრმად შევალთქო ,დიდი ტალღა მოვარდა და დათი რომ არ ყოფილიყო დავიხრჩობოდი . მას მერე აღა გამოვდივარ ასე შორს
-მეც მეშინია რაღაცის..
-ხოო? რისი?
-ერთმა ჯიუტმა გოგომ თავისი სიჯიუტით არ გამანადგუროს ... - ისე უყურებდა თამუნას სუნთქვა შეეკრა... -იმედია თქვენნაირი ჯიუტი არ არმოჩნდება
-ჩემნაირები ბლომად არ არიან და არამგონია შენ შეგხვედროდათ მეორე ....
-ბრუნდები ?
-ხო ! რუჯს მივიღებ ... სნაამ ნაპირამდე გავალ კი დავიღლები
-შევეჯიბროთ გინდა?- ისევ სცადა მისი გამხიარულება მაგრამ ეჭიან ქალს რა გაახალისებდა
-არა ... არ მიყვარს სულელური შეჯიბრები
-ეჭვიანობაზე გიჯდები სამაგიეროდ-მშვიდად უთხრა და დაელოდა მის აფეთქებას. არც უთქვამს არაფერი. განაგრძო ცურვა თუმცა აშკარად დაღლილი იყო . თორნიკემ ხელი მოხვია და გააჩერა- შევისვენოთ...
-შევძლებ როგორმე
-ვიცი რომ შეძლებ... უბრალოდ შევისვენოთ
-არ მინდა
-რა ჯიუტი ხარ- ხელიდან რომ დაუსხლტა და გაცურა გარაზებული მიყვა უკან.
-ახლა გაიგე?
-არა პირველივე წამიდან ვიცი...
როგორც კი ნაპირს მიაღწიეს ქვიშაზე გაწვა და ამოისუნთქა... რომ მიმოიხედა არავინ იყო არც სალო და დათი არც ირაკლი და დანარჩენები
-სად წავიდნენ?
-რესტორანში აპირებდნენ წასვლას... ალბათ აღარ დაგველოდნენ.
-მე კი შეგაყოვნე... არ დამელოდო შეგიძლია წახვიდე. აქ მათთან ერთად ხარ და,..
-ვაპირებდით ვთქვი? ისინი აპირებდნენ და არა მე . მე სადაც ვარ ე.ი იქ მინდა ვიყო ... და მიწიე ფეხები დავწვე მეც- ბაყვზე მიარტყა ხელი
-ადგილი ვერ იპოვე ხო- კისკისთ თქვა. თუმცა თორნიკე არ უსმენდა, უყურებდა ქვიშაზე მიწოლილ თამარს, მისი შავი თმები გაშლილი იყო, ვარსკვლავივით იწვა ,ოდნავ აწითლებული და გადაღლილი . თვალები დაწვრილებული ჰქონდა, მზე ენათებოდა და აწუხებდა. ღრმად სუნტქავდა ,ტუჩები ერთმანეთისთვის დაეშორებინა და გულ-მკერდი ხშირად აუდ-ჩაუდიოდა. უცებ წამოდგა და დატოვა თორნიკე სამზერი ობიექტის გარეშე. ქვიშა მოიშორა და კაბა გადაიცვა ...
-სად მიდიხარ?
-სასტუმროში...
-სხვათაშორის მეც მაქეთ მოვდივარ- მაისური მხარზე გაიდო და გვერდით გაყვა. გაბუტული მიაბიჯებდა თამუნა, ნუ ამას თორნიკე ხვდებოდა თორემ მიმიკა არ შეუცვლია.. ისე რა მიხვედრა უნდოდა როცა კარგად იყო იღიმოდა, როცა ბრაზობდა დადიოდა სერიოზული გამომეტყველებით...
სასტუმროში სწრაფად სევიდა, თორნიკე ისევ უკან მიჰყვა, ლიფტში შეაბიჯა იქაც შეყვა, ერთ ნომერს რომ დააჭირეს გაუკვირდა. გადავიდნენ მიჰყვა
-სად მოდიხარ ადამიანო
-შენს მეზობლად ვარ თამრიკოო- გასაღები ამოიღო და მეზობელი კარი გააღო . თამუნაზე ადრე მიხურა კარი და არხეინად შევიდა სააბაზანოში. ქალბატონი გაბრაზებული დააბოდებდა ... სალომემ სულზე მოუსწრო
-გავგიჟდები.. იმ ბიჭს მოვახრჩობ არა მაინც რატომ მიფართხალებს ასე გულს... შინაბერა ქალბატონო ისეთი გრძNობა გქონია ბიჭმა ახლა რომ ჩამიხუტოს ერთხელ რომ მაკოცოს ისე ჩავადნები ხელებში სააერთოდ ვეღარ მომიშორებსო და თავდასაცავად რათა კონტროლი არ დაკარგო და იმ გადარეულს არ ჩააბარო ქალიშვილობა , იმიტომ რომ არანაირი ურთიერთობა არ გაქვს , იდიოტია და არ გინდა პირველი მასთან იყო რა ჯანდაბა მჭირ... ასეთი განგიცდია?
-არა..
-არა? მარტო არა? ამდენი რამე გითხარი ადამიანო ორ წამში და შენ მეუბნები არას?
-არ ხარ შენ ნორმალური და ვერ გავიგე მათეს რას ერჩი
-მათე? მათე ვინ ახსენა ეგ ხისთავიანი ეგ მაგ მახინჯმა იხვის ჭუკმა მაგან როგორ უნდა ამიშალოს ვნებები ამხელა 19 წლის ქალს არა ჩემო კარგო გამორიცხულია
-თუ გაჩერდები იქნებ თავბრუსხვევამ გადამიაროს და გიპასუხო რამე
-მეც მაგარი ვარ მოვედი გელაპარაკები შენ კიდე დამცინი... მარა შენ საავადმყოფოს გარდა არაფერი გესმის 26 წლის ქალს მგონი სულ არ გაგიგია კაცის ალერსი რა ხილია .. საოცრება პირდაპირ
-26 არ ვარ 25 ვარ მეორეც რა კატასტროფული ასაკი ესაა. მე შენგან განსხვავებით ვნების ვულკანი არ მწვავს
-რატო გოგო გადახრები ხო არ გაქვს.. არა ხო იცი ჩემთვის თანასწორია ყველა. გოგოები მოგწონს? რა გასაკვირია სულ გოგოებთან იყავი ..იმ კლინიკაში ექთნები გყავს იმდენი კიდე მარა აგერ დათო არ გყავს? ის რო ქალს არ მოეწონება ახლა ... არა მგონი მართლა ლეზბიანკა ხარ შენ ხო? როგორი გოგოები მოგწონს?
-ღმერთოო ეს როგორაა ჩემი და ამიხსენი რა ... ვის ატყუებ საკუთარი ხუთი თითივით გიცნობ
-კი როგორ არა 12 წლის ვიყავი რომ წახვედი და მას მერე ასე მგონია არ მყავს და
-სამაგიეროდ მანამდე ჩემს ხელში გაიზარდე პირველ რიგში მათეა აბა ვინაა...
-კაი ხო მათეა .. მათეა ეგ იდიოტი მექალთანე.. ხეპრე ვაიმე რა გავაკეთო მშლის გეუბნები გული მიჩერდება რომ მიყურებს. რამეს გველურს რო მეუბნება პირდაპირ გულზე მხვდება
-არც შენ ეუბნები ნაკლებს...
-სამაგეიროდ არ აინტერესებს.. ვკიდივარ არ ვანაღვლებ და ჩემს მიმართ ლტოლვის გარდა ვერაფერს იგრძნობს ისიც საოცრებას თუ ცავიდენ თორე ხამი ხო არაა ახლა რამემ ვნება აღუძრას და მეტაკოს
-როგორ საუბრობ ...
-რომ ვნერვიულობ ხო იცი თავს ვერ ვაკონტროლებ
-როგორ გაიცანი
-უნივერსიტეტში გავიცანი პირველივე დღეს. კაფეტერიაში შევედი და დავეჯახე სულ გადავავლე ჩემი იოგურტი თავზე. ისე გაბრაზდა მეგონა ურჩხული იყო ,ისე შემრცხვა ისე ავიწურე მაგრამ ხო იცი ბოდიში ვერ მოვუხადე არ დამაცადა და იქეთ შევუტიე .. იმ დღიდან ასე ვკბენთ ერთმანეთს ... ნუ სულ არა მაგრამ მას შემდეგ განსაკუთრებით რაც ის გოგო ყავს ... ტატკააა ა ა. ფაქტობრივად სიყვარული უნდა აეხსნა იმ გოგოსთან რომ ვნახე. ვიჩხუბეთ ძალიან და მას მერე უბრალოდ კი არ ვკამათობთ ერტმანეთს ვშხამავთ
-რა იცი რომ სიყვარული უნდა აეხსნა სულ ვჩხუბობდითო და
-მერე რა ასე კი არ ვეჩხუბებოდი... მოკლედ დავუახლოვდით ერთმანეთს , ხო იცი რა მხიარულია მე ხო ეგეთებზე ჭკუა მეკეტება და იმ დღესაც რომ მეჩხუბებოდა ისეთირ ;აღაცეები მითხრა მივხვდი ის ის იყო და მე მე ვიყავი.. ერთად დავდიოდით კარგად ვიყავით, ნუ ამ შხამს მაინც ვანთხევდი მარა ხუმრობაში და არა ასე ... როგორ აგიხსნა ახლა შენნაირ კლდემა ქალს არ ვიცი... მერე ისე წავიდა ყველაფერი ჩვენ უნდა გველაპარაკა.. რესტორანში დამპატიჟა. იმ დღეს ვერ წავედი დათი ჩამოდიოდა ამერიკიდან დედამ არ გამიშვა... გვიან ღამით იმ იდიოტმა ლადომ მომაკითხა. დედაჩემი ხო იცი მაგაზე აბოდებს ბიჭმა გასეირნება გთხოვა გაყევიო და მეც წავედი...კაფეში რომ შევედით იქ იყო მათე ვიღაც გოგოებთან ერთად.. არ ვიცნობ მარა ვიცი მეგობრები იყვნენ... რომ დამინახა მას მერე შეიცვალა ყველაფერი.
-მერე ვერაფერს ხვდები?
-რა სუნდა მივხვდე არ ვაინტერესებ... მაშინ მე მეგონა რომ მასაც ვუყვარდი შეიძლება უბრალოდ ერთობოდა ჩემტან როგორც სხვა დანარჩენთან მე კიდევ ისევ ისე მაგიჯებს.. არ ახლა უფრო მეტად იმიტო რო მენატრება და მაშნ გვერდით მყავდა
-მართლა სულელი ბავში ხარ შენ .. ბიჭმა თუ რესტორანში დაგპატიჟა არ მიხვედი მერე ვირაც ბიჭთან დაგინახა რას იფიქრებდა ტან ეს ბიჭი თუ სულ სიყვარულს გიხსნის და კუდში დაგსდევს
-მოიცა ანუ მაგის გამოა ეგრე? იმიტო მიღალატა ხო იმ ტატასთან და დღემდე ყავს
-მე ჩემი აზრი გიტხარი თუ დაფიქრდები მიხვდები რომ მართალი ვარ . დაოკდი ახლა და მოდი აქ მომიწექი ჩაგეხუტოო
-აუუ თამუნააა ეს ერთი თვე რომ გავა მერე რა მესველება? იცი როგორ მენატრება შენი ერთი წინადადება რომელიც მშველის? - გვერდით მიუწვა და ჩაეხუტა. ამ დროს გაიღო კარი და ორივე და გაოცებული იყო თორნიკე რომ შემოვიდა სინით ხელში სადაც სულ შოკოლადები და ტკბილეული იყო
-ქალბ... სალომე? არ ვიცოდი აქ თუ იყავი
-მე კი არ ვიცოდი მეორე გასაღები შენ თუ გქონდა...- ეშმაკურად აციმციმდა თვალები და გადაბობრდა საწოლიდან... სწრაფად ჩაიცვა ფეხზე, სინიდან ააცალა მუჭით შოკოლადები ლოყაზე აკოცა ბიჭს და გავარდა- კარგად ბრძანდებოდეეთ.. მადლობა შოკოსთვის
- აქ რა გინდა შენ?
-ვიფიქრე ნომრით ბოლომდ ეკმაყოფილი რომ დარჩეს შოკოლადებს მივართმევთქო
-გმადლობ დატოვე და წადი...
-ისევ თავიდან ვწ=იწყებთ? რატომ მსჯით დედოფალო?- საწოლზე დაჯდა და სინი მუხლეზბე დაიდო. შოკოლადი გახსნა და მოკბიჩა- გემრიელია.. გინდა?
-არა!
-კარგი სულ მე შევჭამ - გვერდით მიუწვა ,სინი გვერდით დაიდო
-როგორ შემოდიხარ აქ
-ქურდი რომ ვარ არ იცოდი? ექიმობა მეორადი პროფესიაა
-კარგი რა მართლა- ღი,ილი ვერ შეიკავა თან შოკოლადს უყურებდა ,შოკოლადი უნდოდა თუ კოცნა არ ვიცი მაგრამ ტუჩთან მიტანილს უყრუებდა მხოლოდ.
-ასე დავდივარ მე და ლამაზი ქალების ნომრებში ვიპარები შოკოლადებით.. ნუ თუ ვინმეს ყველაზე ტკბილი მოუნდება ანუ მე არც მაგაზე ვეუბნები უარს.. ასეთი ქველმოქმედი ვარ ...
-ღმერთო ნამდვილი გიჟი ხარ- უკვე ღიმილი კი არა კისკისი დაიწყო ,თორნიკეც აყვა ....- მაჭამე ახლა შოკოლადი
-ნწ ... არაო ხო მითხარი
-კარგი რა თორნიკეეე
-არააა..- ხელი დააფარა. თამუნა გადაიხარა რომ აეღო ასე და ამრიგად ზემოდან დააწვა ნახევარი ტანით. თორნიკემ მოხერხებულად მოიგერია მისი თავდასხმა საწოლზე დააწვინა და ზემოდან მოექცა,ხ ელები კი თავთან გაუკავა - ნუ ცუღლუტობ ქალბატონო .. მე ერთხელ რომ შემოგთავაზებ უნდა მიიღო მეორედ არ ვიმეორებ
-გთხოოოვ
0ეგრე ნუ მთხოვ რაა
-თორნიკეეეე...
-არა არ მოგც..- რომ მოდუნდა და მის თვალებში ცაიძირა ქალბატონმა ისარგებლა სინი აართვა და საწოლიდან წამოხტა
-მორჩა შოკოლადები ჩემიააა... - სინით ხელში დადიოდა და მინარნარებდა... საოცარი სანახავი იყო მოკლე სარაფანშ ნამდვილ პატარა მხიარულ გოგოს გავდა რაღაც მელოდია წაიღიღინა და წაიცეკვა .თან მირითმევდა და ტუჩებზე მხვდრილ ნამცეცებს ხან კბილით ხანაც ენით იშორებდა. - იცოდე ყმაწვილო ჩემი გაბრაზება არ გარგებს ...
-ხოო? ასე ფიქრობ?- საწოლიდან გადავიდა და მისკენ დაიძრა
-არ გაბედო მაინც არ მოგცემ შოკოლადს
-ვნახოთ...
-ნუ მომსდევ ... შენ არ მომიტანეე?
-არ მინდაო და შესაბამისად ჩემია ... - დარბოდნენ ოთახში, ისიც ერთობოდა მისი კუსკუსით და არ იჭერდა თორემ რა უნდოდა ერთი დდი ნაბიჯი და მკლავებში ეყოლებოდა . დაიქანცა თამუნა და ბოლოს საწოლზე ახტა
-ოო დამანებე თავი დავიღალეე..
-ნებდები დედოფალო?
-არასდროს
-კარგი მაშინ მეც დავიღალე- ფეხებში წვდა და ერთი ხელის მოსმით დააბერტყა საწოლზე. შოკოლადები თავზე დაეყარა და ჩაეფლო ფუმფულა საბანში. თორნიკეც ავიდა საწოლზე და შოკოლადი დაითრია. გვერდით მიუწვა და აპუწულ თმაზე შეუბერა, სახიდან მოაშორა და თვალი ჩაუკრა
-აბა ვინ მოიგო? - გახსნა პლეტკა და მოტეხა- აჰა შენ .. გაგიყოფ შენსავით ღორმუცელა კი არ ვარ- ტუჩთან მიუტანა ჯერ კი გაწია თავია რ მინდაო მარა ვერ გაუძლო და მოკბიჩა
-ცუდი ბავში ხარ.. მეც რა მინდოდა ბავშვს თამაშში ვინ აჯობებს
-მეორედ ბავშვს თუ დამიძახებ გეფიცები ისე გავბრაზდები შეგეშინდება ჩემი დანახვაც კი - მართლა შეეცვალა მზერა , თამუნამ ასეთი ბოლო შეხვედრისას ნახა და ყველაფერი გაახსენდა
-მყავხარ ეგეტი ნანახი ... ბოლო შეხვედრისას ,საშიში არ იყავი უფრო ამაზრზენი ...
-ხო საყვარელი გყავს დავითი კი დაგსდევს ფინიასავით უკან ... აწვალებ და მერე დათანხმდები თუ რას აპირებ.. გასართობია ეგეც ალბათ ჯერ ასე თამაშობ და მერე სხვანაირად თუ როგორ ...- კიდევ აპირებდა რაღაცის თქმას ლოყის წვა რომ იგრძNო. ეგონა ყბა მომექცაო, როცა მიხვდა თამუნამ გაარტყა მისკენ გაიხედა. გაავებული უმზერდა. საწოლიდან ჩავიდა და კარი გამოგლიჯა
-ახლავე გაეთრიე აქედან... ახლავე და აღარასდროს გაბედო ჩემთან დალაპარაკება. მე ვარ სულელი ზედმეტის უფლება რომ მოგეცი
-დამარტყი? შენ მე დამარტყი?
-რას აპირებ ახლა ბავშივით იტირებ დეიდამ როგორ დაგარტყა თუ მხეცივით მეცემი და სამაგიეროს გადამიხდი
-სამაგიეროს გადახდა სჯობს მაგრამ მოგვიანებით... და კიდევ ნუ მიწვევ - ისე ახლოს იყო ამას რომ ეუბნებოდა თამუნამ თითქმის დაკარგა კონტროლი..
თორნიკე წავიდა....
აი ასე დილიდან 5 საათამდე იმდენი რამ მოხდა, იმდენი ემოცია , გრძNობა და სიტყვა იყო ...
ამ ყველაფერს მხოლოდ ორი გადარეული თუ გააკეთებდა... არც ერთი იყო ნორმალური და არც მეორე . ისინი ტავად ვერ იმორჩილებდნენ გრძNობებს და შეუძლებელი იყო მათი ქმედებების წინასწარ განსაზღვრა...
ის შოკოლადები ანერვიულებულზე სულ მთლად შეჭამა. სალომე რომ შეუვარდა ბოლო ფილას მიირთმევდა
-აბა გვრიტ.. სადაა თორნიკე? რა დღეში ხარ? ესენი სულ შენ შეჭამე? ვაიმე ტამუნა თორნიკეც ჩაახრამუნე?
-ნერვები მომიშალა და გავაგდე.. მეტის ღირსი ვარ სულელი ვარ , მე ვარ სულელი ამდენის უფლება რომ მივეცი და ასე შემოვუში რიგითი პრაქტიკანტი ბავშვი ჩემს ცხოვრებაშ მეტი მეკუთნის
-რა სულელი ხარ რა... ვინაა ბავში თორნიკე? რამდნეი წლისაა
-რა მნიშნელობა აქ ალბათ 23 ან 24
-ოჰ ერთი წლით ყოფილხარ დიდი დედაა საოცრება ... მარა ამგდენის თუა ახლა გადის პრაქტიკას?
-ალბათ გვიან ჩააბარა... იე კარგად გამოსდის ყველაფერი პირველკურსელი არაა აშკარად მის გარეგნობას ფიზიკურ და გონებრივ მონაცემებს რომ შევეშვათ... და საერთოდ რა მნიშვნელობა აქვს რამდენი წლისაა მისი უფროსი ვიყავი მე რატომ მივეცი ტავს უფლება დაახლოვების გამაგებინებ?
-მე ერთ ინფორმაციას გატყობინებ მხოლოდ.. დღეს სასტუმროს საოცარ რესტორანში ეწყობა საღამო... ჩვენც ვართ მიწვეულები ნუ მე იმ პონტში რომ შენ და ბატონი დათი ხართ ცნობადი პირები. სასტუმროს მფლობელები მოდიან და მოკლედ დათიკოს დაბი დუბის იქ შევხვდებით და ხვალ ჩვენ ვიგრიალებთ ...
არ ვაპირებ ახლა მაგ საზოგადოებაში ტრიალს ... ალბატ ვირაც ცხვირაბზეკილი მილიარდლები არიან ვერ ხედავ როგორი სასტუმროა? დაბალი ხარისხის ნომერი არ აქვთ ალბათ/....
-ანუ არ მოდიხარ? არ გადაიფიქრებ?
-არა მე პლიაჟზე გავისეირნებ ... სამი კვირა მაქ კიდე შვებულება რომლის აქ გატარებას არ ვაპირებ.მითუმეტეს ახლა
-კარგი როგორც გინდა ხომ იცი არაფერს გაძალებ..ისე ხარ გადაღლილი რაც სიმშვიდეს განიჭებს ისე გააკეთე...
სალომე წავიდა...
თამუნა მართლაც გავიდა შენობიდან მაშინ როცა რამდენიმე მანქანა მიყოლებით შევიდა სასტუმროს ეზოში და მიხვდა მოდიოდნენ ...
სეირნობდა, მთელი სანაპირო შემოიარა, შემდეგ ბულვარშ გავიდა იქ იხეტიალა . ნაყინს მიირთმევდა და ვერ ჩერდებოდა. ბოლოს მიხვდა რომ იქ გაჩერება და თორნიკეს ნახვა აღარ შეეძლო... დაბრუნდა ბარგი ცაალაგა წერილი შეტყობინება მიწერა დათის და წავიდა ...
არ უთქვამს სად მიდიოდა. იცოდა ჩააკითხავდნენ, უცნაურია ხო და -ძმა დატოვა და წავიდა . მათთან არც გაუტარებია ნორმალურად დრო. გულცივია? არა არ არის ,ვერ დაგიმტკიცებთ ამას ისე იქცევა მაგრამ სიმშვიდე უნდა, უნდა მარტო იყოს.
მანქანით მიდიოდა არ იცოდა სად ,უბრალოდ მიდიოდა. შემდეგ გადაწყვიტა სვანეთის რომელიმე მიკარგულ სოფელში ჩავალ და იქ ვიქნები მშვიდადო.
გზა როგორღაც გაიკვლია და ერთ -ერთ სოფელში შევიდა. მეჩხერად ,მაგრამ მაინც იყო დასახლებული. ქუჩაში ბავშვები დარბოდნენ , გააჩერა გადავიდა და პირველივე გოგონას ჰკითხა
-უკაცრავად აქ სადმე ოთახის ქირაობა შეიძლება?
-სასტუმროები არ არის აქ ...
-როგორ საერთოდ არ არის? არც სახლს აქირავებს ვინმე? მხოლოდ ერთ ოთახს
-რა ხდება ბებო? - მოხუცი ქალი მიუახლოვდათ
-საღამომშვიდობის ბებო... აქ დარცენა მინდა რამდენიმე კვირით და სახლს ვეძებ ხომ ვერ დამეხმარებით?
-ბებო აქ სასტუმროები არაა ,გვიანია უკვე ახლა სად გაგიშვა ჩემთან წამოდი... მარტო ვცხოვრობ მაინც ერთი შვილიშვილი მყავს და შენთვის ადგილს როგორ ვერ ვნახავ
-უღრმესი მადლობა... მაშინ მითხარით რომელი სახლია
-აქავეა
-ჩაჯექით და ერტად წავიდეთ
ბებო წინ დასვა და გზაც ასწავლა. აქვეაო კი უთხრა მაგრამ იმხელა აღმართი აიარეს ფეხით ნამდვილად გაჭირდებოდა. მანქანა ეზოში შეიყვანა. ძველებური ხის სახლი იყო მინდორში ჩაფლული.
ჩანთა გადაიტანა და ბებოს გაჰყვა უკან.
-უბრალო სახლია ... მაგრამ მთელი გულით გმასპინძლობ ბებო
-რას ამბობთ... ჩემთვის მთავარია მშვიდად ვიყო აქ კი საამისოდ სამოთხეა... კიდევ გიხდით მადლობას შეფარებისთვის... იმდენს გადაგიხდით რამდენსაც მეტყვით
-რას ამბობ? მე სტუმრად მოგიყვან სახლში ეგ მეორედ არ თქვა! ისე იყავი ვითომ შენი სახლია ...
-ასე როგორ... ვერ შეგაწუხებთ
-ახლა მე შენ ვახშამს გაგიმზადებ.. დაღლილი იქნები და ხვალ ვილაპარაკოთ
-კარგით...- ძველებურ დივანზე ჩამოჯდა და მიხვდა რომ მართლა დაიღალა. ისეა რობოტად ქცეული ვეღარც გრძნობს ნორმალურად დაღლას. ბებო ტრიალებდა ძელ სამზარეულოში სახლში 17 წლამდე ლამაზი ჟღალთმიანი გოგონა რომ შემოვიდა, სიფრიფანა წელში გამოყვანილი კაბა უფრო კოხტას და სათუთს აჩენდა.
-ბებოო მოვედიი საქონელი გომურშია ... უი სტუმარი გვყავს? გამარჯობათ
-გამარჯობა შენ ცირა ბებოს შვილიშვილი ხარ?
-დიახ ..
-მოხვედი ბებო? გაიცანი თამარი?
-კი ბებო .. გახვალ შენ თუ მე მივხედო
-მე გავალ და შენ ვახშამს მიხედე
ბებო გავიდა თამუნა კი სამზარეულოში შევიდა .გაიგო რომ გოგონას მაშო ერქვა .
კარგი მოსაუბრე იყო და ეტყობოდა რომ საკმაოდ განათლებულიც იყო.
ვახშამმა მშვიდად ჩაიარა,რატომღაც შინაურულად გრძნობდა თავს,ალბატ შექმნილი გარემოს გამო. ოთახი მეორე სართულზე მოუმზადეს ,როგორც კი ავიდა მაშინვე დაეძინა, საოცრება იყო მაგრამ ასეა,თორნიკე არც კი დასიზმრებია. ალბათ ჰაერმა იმოქმედა...
დილით ისე საოცრად გაეღვიძა როგორც არასდროს, ერთდროულად მზის სხივებმა ,ფრინველების და ცხოველების ხმამ გააღვიძა . ფანჯრიდან გაიხედა და დაინახა მაშო როგორ მიდენიდა ნახირს. მეზობლის ბავშვები შეუერთდნენ,რომლებიც ზაფხულში აფარებდნენ სოფელს თავს...
მოემზადა და ეზოში გავიდა, გარეთ ონკანთან დაიბანა ხელ=პირი და ბებოც გამოცნდა
-გაიღვიძე უკვე?
-დიახ ..მაგრამ ისე ტკბილად მეძინა მთელი ღამე როგორც არასდროს
-აქ ჰაერია ისეთი აბა როგორ...
ისაუზმა. შემდეგ სახლში დარჩა დაელოდა როდის გათავისუფლდებოდა მაშო და შემდეგ ერთად გავიდნენ.
მაშოსთან ერთად მიდიოდა ქუჩაში და ათვალიერებდა გარემოს.
-რამდენი წლის ხარ მაშო?
-მე 17
-ანუ დამამთავრებელ კლასში გადახვედი?
-დიახ ...
-აქ სკოლა სად არის?
-სოფელში არ არის რაიონში ჩავდივარ..თუმცა სახლში მიწევს მეცადინეობა ფაქტობრივად გზა არასდროსაა გახსნილი და ზამთარში იქ ჩასვლა შეუძლებელია
-უმაღლესში გაგრძელებას არ აპირებ?
-კი როგორ არა .. ჩემი ოცნებაა ეგ უბრალოდ არ ვიცი შევძლებ თუ არა ჩაბარებას
-მე მეგონა ზაფხულში იყავი მხოლოდ აქეთ..ისე კი ქალქაში ცხოვრობდი
-არა მე სულ აქ ვარ... ეს სხვები არიან მიტოვებულ მოხუცებთან ზაფხულში,ისიც იმიტომ რომ აქ სიგრილეა და ისვენებენ.მთელი წელი კი არავის ახსენდება აქაურობა.მხოლოდ მე ვარ ახალგაზრდა ... აქ ექიმიც არ არის.. წამლებს ყიდულობენ შემოდგომაზე და იმით გააქვთ თავი. თოვლი მოდის იმხელა შეუძლებელია გახვიდე ან სასწრაფო ამოვიდეს თუ ღმერთმა არ გაგწირა იცოცხლებ თორე ხელს ვერაფერი შეგიწყობს არსებობაში
-და მაინც გიყვარს ეს ყველაფერი ხო?
-მიყვარს თან როგორ... აქაურობამ გადამატანინა ყველა ტკივილი. ამ მთებს რომ ვხედავ ვმშვიდდები. მიყვარს ამ ხალხის დახმარება და მინდა ექიმი გავხდე, რომ ისევ აქ დავბრუნდე და დავეხმარო მოხუცებს ...ოცნება ოცნებად დამრჩება ვიცი ... დედა რომ გარდაიცვალა ბინაც გავყიდეთ ,აღარაფერი გვქონდა თბილისში ჩემს სწავლას და ცხოვრებას ბებო თავისი პენსიით ვერ დააფინანსებს ასე რომ...მაპატიეტ ბევრი გესაუბრეთ ცემს თავზე თან კარგი არაფერი მაქვს მოსაყოლი.. თქვენ რა პროფესიის ბრძანდებით?
-პირველ რიგში ხომ გთხოვე თქვენობით ნუ მომმართავ...
-კარგი იყოს ეგრე ..
-მე ქირურგი ვარ ...
-მართლა? ასე ახალგაზრდა?
-ხო 16 ვიყავი სკოლა რომ დავამთავრე... მაშინვე გავემგზავრე გერმანიაში და იქ ვისწავლე 7 წელი .ძალიან ბევრი ვიშრომე და მიზანს მივაღწიე
-ახლა ალბათ ძალიან ბედნიერი და კმაყოფილი ხართ
-იმით რომ პროფესიონალი ვარ ნამდვილად კმაყოფილი ვარ, როცა პაციენტის გულისცემა მესმის იმ წამებში ბედნიერიც ვარ , მაგრამ ზოგჯერ ვფიქრობ რომ ბედნიერება არც კი ვიცი რა არის ...
-შეუძლებელია ..მე რომ თქვენს ადგილას ვიყო ჩემზე ებდნიერი არავინ იქნებოდა
-იცი მეც ეგრე მეგონა როცა შენს ასაკში გერმანიაში მარტო ვცხოვრობდი, წამება იყო ჩემი იქ ყოფნა და ერთადერთი რაც გულს არ მიცერებდა ამდენი კითხვის და ღამისთევის შემდეგ ეგ იყო..წარმოვიდგენდი რომ წარმატებული,ცნობილი ექიმი ვიქნებოდი და დედაჩემი ჩემით იამაყებდა. ჩემი და-ძმა კარგად იქნებოდა, დავეხმარებოდი მათ და ვუზრუნველყოფდი... ამ ოცნებით ვიცხოვრე 7 წელი. შემდეგ ექიმი გავხდი , პირველ ოპერაციაზე ხელები ისე მიკანკალებდა ხუთი წუთი მეგონა პაციენტს დავკარგავდი
-მერე ? მერე რა მოხდა?- მინდორზე ისხდნენ უკვე გოგონები მაშო თავის დიდრონ ლურჯ თვალებს აბრიალებდა და მთელი გულით უსმენდა
-მერე გამახსენდა რა გამოვიარე იქ ყოფნისთვის და ყველაფერი სხვა დამავიწყდა იმ ცოდნის გარდა რაც მჭირდებოდა. მას მერე მხოლოდ ის მიტრიალებს თავში რაც უნდა გავაკეთო. საოპერაციოში არც დედა მყავს, არც ძმა არც და არავინ მხოლოდ მე და პაციენტი ვართ.. მაწვდიან საჭირო ნივთებს და რაზეც ვფიქრობ ესაა გულისცემა... პაციენტის გულისცემისთვის უნდა გააკეთო ყველაფერი. თითქოეული ოპერაცია ბრძოლაა ,როგორი მარტივიც ა რუნდა იყოს ეს. როცა სრულდება ბედნიერი ხარ , როცა კაბინეტში შედიხარ კი ორმაგად უბედური, ტკივილის, სტრესის და მოწოლილი ემოციის გამო რომელიც გვიან მოდის. როცა სკამზე ვჯდები და მახსენდება პაციენტს როგორ ვკარგავდი მეც მიჩერდება გული . ამას არ უნდა გეუბნებოდე ,მაგრამ ზოგჯერ ვფიქრობ რა იქნებოდა ქირურგია რომ არ ამერჩია, რა იქნებოდა ასე რომ არ ჩავციკლულიყავი ამ საქმეს და შემძლებოდა საავადმყოფოს გარეთ მშვიდად არსებობა... არ უნდა გეუბნებოდე ამას , ალბათ გაშინებ მაგრამა ასეა.. ჩემთვის რომ ეთქვა ადრე ვინმეს რაც მელოდა დავფიქრდებოდი ,თუმცა სიმართლე გითხრა არაფერს შევცლიდი მაინც ქირურგი ვიქნებოდი .რატომ? იმიტომ რომ იმდენი ადამიანი გადავარჩინე ამ ორი წლის განმავლობაში ის თითო წამიანი ბედნიერება ერთად საკმაოდ ბევრია...
-შეგიძლიათ მომიყვეთ თქვენი ერთი დღის შესახებ?
-მოდი ჯერ შენ მომიყევი კარგი?
-კარგი... აი მაგალითად ზამთარში. დილით ადრე ვიღვიძებ, ვინაიდან აუცილებლად დიდი თოვლია შესაბამისად ვიცვამ, ბებო გარეთ ვერ გადის ამ დროს და მე ვუვლი ყველაფერს. საჭმელი მომარაგებული გვაქ პირუტყვისთვისაც და ჩვენთვისაც. გზის გამწმენდიც არავინაა, მოხუცებს მხოლოდ ეზოს გაწმენდა შეუძლიათ რომ იმოძრაონ. ფეხი ნაკვალევიც კი არ ეტყობა ამ დროს თოვლს,ისევ სიეთი სპეტაკი თეთრია. რამდენიმე წუთი ფანჯარასთან ვდგები და ვუყურებ ამ საოცარ ხედს... ერთხელ ზამთარში უნდა ამოხვიდე აქ . დამპირდი ყველაფრისგან მოწყვეტა თუ მოგინდება ოდესმე აქ ამოხვალ ,ჩვენთან
-გპირდები ...
-შემდეგ სახლში ვარ ძირიტადად.. საშმელს ვამზადებ და ვკითხულობ მთელი დღის განმავლობაში. ბებო სახლის საქმეებს აგვარებს , ხანდახან მეც ვეხმარები .მაგრამ მეცადინეობაში ხელს არ მიშლის ...ძირიტადად ფანჯარასთან ახლოს ვჯდები ხოლმე გარემოს რომ მოვავლო თვალი, ან თუ თოვს ყველაფერს გევრდით ვდებ, თბილად ვეხვევი პლედში და ვუყურებ მოფარფატე ფიფქებს...ესა ჩემი ერთი დღე იმ დამატებით რომ თუ რომელიმე მეზობელი შეუძლოდ გახდა, მე მეძახიან წამლის სახელებსაც კი ვერ ხედავენ ნორმალურად, წნევას ვუზომავ, ან ტემპერატურას, წამლებს ვალევინებ და ვუვლი როგორც შემიძლია...
- შენ სოფლის პატარა ექიმი ყოფილხარ უკვე ქალბატონო
-ასე გამოდის ... აბა თქვენი დღე... მინდა წარმოვიდგინო
-ვდგები მაშინ როცა პაციენტი შემოდის. ვიღვიძებ მაშინვე უბრალოდ ვიცავ უმაღლეს დონეზე ჰიგიენას. ექიმს იმდენად თეთი უნდა ჰქონდეს ხელები ჩვენი კანი ფაქტობრივად დაუცველი რჩება... ოპერაციის ჩატარების შემდეგ კაბინეტში ვინაცვლებ თუ დაგეგმილი ოპერაციაც მაქვს ვეცნობი პაციენტის სრულს საქმეს. ყველაფერს რაც კი ოდესმე გაუკეთებია, რა წამალზე აქვს ალერგია, ყველა მონაცემს როგორია გულის მდგომარეობა, რა დაავადება გადაუტანია ... ოპერაციაზე შესვლამდე საქმე დეტალურად უნდა იცოდე, თუ გაგეფანტა ყურადღება და ვერ გაიგე არ ნიშNავს რომ პაციენტს დაკარგავ,მაგრამ გართულების გამოწვევის დიდი შანსია ... შესვენებაზე კაფეტერიაში ვჯები,ისევ ჩემი საქმით ხელში. ყავას მივირთმევ და აუცილებლად ბევრ ტკბილს. მძიმე ოპერაციის შემდეგ შოკოლადს ვჭამ და რამდენიმე წუთი ჩუმად ვარ. საშინელებაა როცა ტავიდან გესმის გაჩერებული აპარატის წრიპინის ხმა ,რომელიც გაუწყებს რომ დამარცხდი! ყოველ ჯერზე მგონია რომ შევძლებ! ყველა პაციენტი გადავარჩინე... ალბათ ჯერ არ შემხვედრია ღვთისგან განწირული კაცი თორემ დამიჯერე ღმერთის ხელიც თუ არ ურევია ექიმი ვერაფერს შეძლებს. ექიმს მხოლოდ ხორციელის მოგვარება შეუძლია აი სულის კი ღმერთს , შესაძლოა ოპერაციამ კარგად ჩაიაროს ,მაგრამ პეროოდში როცა პაციენტმა უნდა მოახდინოს ძალების აღდგენა ყველაფერი შეიცვალოს... 5 საათამდე ოპერაციებია ჩანიშნული.. შესაძლოა იყოს ორ საათაინი ანდაც 6-7 საათიანი. ისევ კაბინეტში ვინაცვლებ ხალათს ვიხდი და დივანზე ვწვები. იცი არასდროს მძინავს ღრმად, ორი წელია მთელი ღამის განმავლობაში არ მიძინია , 10 საათამდე კი უკვე 9 წელია არ დამიძინია. ახლა სულ რომ თავისუფალი ვარ მაინც 8 მეღვიძება. ღამით შესაძლებელია სასწრაფო საოპერაციო პაციენტი მოიყვანონ, ან სულაც არ იყოს საოპერაციო ნაავარიები იყოს იმდენი ადამიანი რომ შენც უნდა ცაერთო საქმეში. ყველარისთვის მზა დუნდა იყო, რაც მტავარია ტვინი არ უნდა მოდუნდეს არც ერთი წამით...
- ანუ კლინიკაშია მთელი თქვენი დღე?
-გამონაკლისების გარდა ... თუ ჩემზეა დამოკიდებული არ გავდივარ იქედან. მაგრამ ჩემი და ხშირად მიბრაზდება. იცი დღეს ჩემი ძმის დაბადების დღეა, მე კი საჩუქარი და მისალოცი წერილი კარადაში დავუტოვე.. ამ დღისთვის ჩემი და ორი ტვით ადრე მითანხმდებოდა მე კი ახლა აქ ვარ . ალბათ ძალიან ნაწყენია, დათიც ნაწყენი იქნება მაგრამ სალომე არ მაპატიებს ,რაც არ უნდა მითხრას მაინც არ მაპატიებს ...
-მაშ რატომ არ დარჩით
-არ შემეძლო... იცი ვერ ვისვენებ. კლინიკიდან რომ გამოვდივა რუფრო ცუდად ვარ. მირჩევნია იქ სტრესულ მდგომარეობასი ვიყო ვიდრე გარეთ, გარეთ სული მეხუთება ,მგონია რომ რაღაც დამემართება და მე შევალ იქ პაციენტის როლში. მიჯაჭვული ვარ იცი? ნარკოტიკივითაა ,ვერ ვშორდები
-ბალანსი ვერ მოგიხდენიათ... ალბათ არავინაა ისეთი ტქვენს ცხოვრებაში ვინც ამ ნარკოტიკს შეგიცვლით
-მგონი არის ... ვერ გეტყვი . მასთან ყოფნას სჯობს ასე ვიცხოვრო . აკრძალულ ხილს არასდროს ვეტანები ...
-მის გამო წამოხვედით აქ?
-შეიძლება ასეც ითქვას... რამდენად კარგადაც ვიცი ქირურგია იმდენად ცუდად ვიცი ცხოვრება... არაფერი გამეგება გრძნობების და საერთოდ ქაოსში ყოფნას მირჩევნია არაფერს ვგრძნობდე
-გრძნობას ვერ გააკონტროლებ ,შეუძლებელია . მხოლოდ გარეგნულად ,მაგრამ შინაგანად ხომ ხედავთ ცუდად ხარ
-მართალი ხარ მაშიკო... მაგრამ მომიწევს გავაკონტროლო. დავბრუნდეთ თორე შემცივდა
-მიეჩვევი თუ დიდხანს დარჩები ...
-სექტემბერში მიმთავრდება შვებულება. პირველში სამსახურში უნდა გამოვცხადდე
-15 მეც სკოლა მეწყება
-რეპეტიტორები არიან აქ?
-მე სახლში მომიწევს მომზადება
-ინტერნეტი არაა და როგორ ...
-მოვახერხებ რამეს...
-გინდა ბიოლოგიას მე გამეცადინებ ... ეროვნულის პროგრამა თუ გაქვს ყველაფერს ჩაგაწერინებ . სახლში უამრავი წიგნი მაქვს და მოგცემდი მაგრამ ... ზეპირადაც ბევრ რამეს გეტყვი
-მართლა?
-თუ გინდა სხვა რამეშიც გამეცადინებ... ახლა რეებს აბარებთ პროგრამა მჭირდება ოღონდ . თუმცა დრო გვაქ ცოტა
-ხო ორი კვირა ძალიან ცოტაა...
-არ მოიწყინო მოვიფიქრებ რამეს... შენნაირ მონდომებულ გოგოს ვერ დავტოვებ ოცნების აუსრულებლად- ჩაეხუტა და ლოყაზე აკოცა -კარგი გოგო ხარ შენ...
-თქვენ ხართ კარგი... თბილი
-პირველად მეუბნებიან რო თბილი ვარ- კისკისი დაიწყო
-აბა რას ამბობენ>
-ძირიტადად საშინელი ურჩხული, ალქაჯი, კუდიანი და ეშმაკი ვარ
-მაგას თქვენზე ამბობენ? არ სცოდნიათ ადამიანის ცნობა
-შენ ნუ გწყინს.. სიმართლეა იცი? ეგეთი ვარ
-არა არ ხართ... ეგეთი რომ იყოთ ასე არ იზრუნებდით ჩემზე..არც მომისმენდით არ ხართ თქვენ კუდაბზიკა ქალაქელი რომელსაც გული არ აქვს და არავინ ადარდებს
-არა ეგეთი არ ვარ უბრალოდ მე არ ვიცი როგორ აგიხსნა .. უხეში ვარ და მკაცრი
- აბა როგორი უნდა იყოთ.. სამსახურში თქვენ თქვენს საქმეს ასრულებთ და შესაბამისად სხვებმაც უნდა მოგბაძონ ... ქაოსი თუ იქნება თქვენც გაგიჭირდებათ
-შენნაირად არ ფიქრობენ ისინი
-ზარმაცები არიან ალბათ და იმიტომ...
-მოხვედით ბებო? როგორ შეგაგვიანდათ
-საუბარს შევყევით ბე ... მოამზადე ვახშამი?
-კი ბებო ...
-იცი ბებო თამარი ექიმია..
-ვიცი ბებო მითხრა ... შენც იქნები ბებო აი ნახავ
-ვნახოთ ბე ...
-კი არ ვნახოთ იქნები... ვიცი ეგ მე . გაგიშვებ თბილისში
-ხომ ვილაპარაკეთ მაგაზე?
-ხოდა გითხარი მეც იქ ისწავლი ...
-თბილისში აპირებთ მაშოს გაშვებას?
-ხო აბა აქ როგორ მოემზადება.. იქ მოემზადება უმაღლესისთვის და მერე ჩააბარებს
-არა... ვერ შევძლებთ ბე ხომ გითხარი არ მოგცემ უფლებას ყველაფერი გაყიდო ... საქონლებს თუ გაყიდი მერე როგორ გაიტან თავს
-მივხედავ მე თავს ნუ ღელავ.. საჭმელი მექნება .მერე გამოჩნდება რამე- მაგიდას აწყობდა თან ეჩხუბებოდა .
შემდეგ გაჩუმდა მაშო... კამათი არ უნდოდა თორემ არ ეთანხმებოდა. თამუნას ვახშმობის განმავლობაში საოცარი აზრი დაებადა, იმდენად უნდოდა დახმარებოდა როგორმე გოგონას უცებ წამოიძახა
-ბებო .. მე შემოტავაზება მაქვს თქვენთან
-რა გაქ ბებო?
-მოკლედ... ვიცი ახლა გამიცანით ორი დღეა მაგრამ დრო გვაქ კიდე ჩემ წასვლამდე... თუ მანდობთ თქვენს მაშოს მე წავიყვან და გეფიცებით ექიმს დაგიბრუნებთ უკან... ასე ვთქვათ მისი მეურვე ვიქნები არაკანონიერი... თქვენთან წამოვა როცა მოუნდება უბრალოდ ვასწავლი მე და შეეძლება ოცნება აისრულოს... ყველა პირობას შევუქმნი მაგისთვის და დამიჯერეთ პრობლემა არ მაქვს არანაირი ...
-არა .. არა ასე ვერ შეგაწუხებთ..როგორც თქვი სულ ორი დღეა გიცნობთ, ფაქტობრივად არც გიცნობთ. მე ნათესავებმა არ შემიფარეს და არ გამოგვიწყოდეს დახმარების ხელი და ტქვენ ასე ვერ შეგაწ..
-არ იქნება შეწუხება პირიქით თუ გინდა გამახარო .. გთხოვ რა ვერ მოვისვენებ აქედან ისე რომ წავიდე ... მაშო .. ბებო უთხარით რა
-არ ვიცი ბებო ... მე ასე მართლა ვერ შეგაწუხებთ
-კარგით რა როგორ შემაწუხებთ ძალიან დიდი სახლი გვაქვს ტავისუფლად მოთავსდდება, მეცადინეობაში ხელს არავინ შეუშლის , ჩემი და სტუდენტია მაგრამ სახლში ნახევრად არ არის, ძმა მუშაობს და როდის შედის სახლში კაცმა არ იცის დედა კი სულ ფუსფუსებს, სამსახურშიც გადის თვისი სალონი აქვს და სახლშიცაა. მშვდიად დაჯდება და იმეცადინებს. მე თუ დავჭირდები კლინიკაში მომაკითხავს და ყველაფერს ავუხსნი, არაფერი დარჩება გაურკვევლი ... სკოლა იქვეა სახლთან ახლოს . მოდი ასე მოვიქცეთ... რამდენიმე ტვე წამოვიდეს და თუ მიხვდება რომ ვერ გაძლებს, ან რომელიმეს გვაწუხებს წამოვიდეს უკან. კარგი ხო მოსაფიქრებლად დრო გაქვს... ჩემს წასვლამდე . მანამდე არაფერს გეტყვი ამ თემაზე, თუ გადაწყვეტ მე მართლა გამახარებ
-კარგი ეგრე ჯობს ... ახლა კი ის მიამბე ჩემო ლამაზო გოგო შენს გულში ვინ არის ასეთი აქ რომ გაგიხდა გამოსაქცევად საქმე
-გამოსაქცევად? ასე არ ვიტყოდი . უბრალოდ ვისვენებ
-ხოდა ეგაა საქმე... ვისგან ისვენებ
-სიმართლე გითხრათ გრძნობას ვემალები... რომ გაქრეს ან მინელდეს მაინც .
-რა მიანელებს დედა ორი კვირა?
-მერე ვეღარ ვნახავ და დამავიწყდება ...
-რა სულელი ყოფილხარ ჩემო გოგოვ... სიყვარულს ვერც გაექცევი, ვერც დაემალები და ვერც რამდენიმე დღეში ან თვეში დაივიწყებ .
-მე ვეცდები მაინც...
-წავედი ახლა მე ... ამ ბებერ ქალს რამეჭორიკნება . დავიძნებ თქვენ მიხედეთ მაგიდას
-კარგი ..ძილინები
-ძილინებისა
გოგონებმაა აალაგეს. მაშო უარზე იყო მაგრამ მაინც მიეხმარა თამუნა. შემდეგ ისხდნენდ ა საუბრობდნენ. თამრო ისე გრძნობდა თავს თითქოს დიდ გამოცდილ ქალს ესაუბრებოდა. ძალიან ჭკვიანი გოგო იყო მაშო , მასთან საუბარი ერთი სიამოვნება იყო...
იქ გატარებული დღეები საოცრება ...
გაიცნო მთელი სოფელი, იყო ყველგან სადაც სჭირდებოდათ. როცა გაიგეს ექიმი იყო სახლთა რიგები დადგა , ყველა მოხუცი იქ იყო და რჩევებს იღებდნენ, თავიანთ ტკივილებს აცნობდნენ და რეცეპტს იღებდნენ. ისეთი ბედნიერი იყო თამუნა ,მაშო ეუბნეოდა ახლა ვხვდები რა დამოკიდებულებაზე მეუბნებოდიო.
როცა თავს ისევ ექიმად გრძნობდა იმხელა სიამოვნებას იღებდა , აი ეს იყო დასვენება და განტვირთვა.თითქმის მოახერხა გონების მობილიზება და გულისთქმის დაჩრდილვა...
მაშოსაც ამეცადინებდა, უყვებოდა ათას რამეს მედიცინის შესახებ და იმდენად დააინტერესა გაუასმაგა სურვილი.
ერტად იყვნენ წასულები რაიონში. პროდუქტები შეიძინეს ბაზარში, მარკეტშიც შევიდა თამუნა და უამრავი რამ იყიდა. როგორც აღმოჩნდა იქ უკვე საზაფხულო სეზონი დასრულებული იყო . საკმაოდ ციოდა, მაშოს ტანსაცმელს იცვამდა .
პროდუქტი და წამლები დაურიგა მოხუცებს. სამ დღეში მისი იქ ჩასვლიდან სოფელი დაიცალა ბავშვები წავიდნენ, ახალგაზრდები ქალაქში დაბრუნდნენ და დარჩნენ მხოლოდ მოხუცები. ყველა გაოცებული იყო ამ ჟესტით ,არ იღებდნენ საჩუქრებს მაგრამ თამუნამ არავის დაანება ... ვინ გადაატქმევინებდა და შეაცვლევინებდა აზრს ჯიუტ ქალბატონს.
საოცარი იყო ბებოსთან ბუხართან გატარებული წუთები, იმდენ რამეს უყვებოდა ნამდვილი ცოცხალი ენციკლობედია იყო ისეთი არასდროს რომ არ შექმნილა და არც შეიქმნება.
აღმოჩნდა რომ ბებო ნამდვილი სვანი არ იყო , ის წარმოშობით სამეგრელოდან იყო და იქ გათხოვილა... შესაბამისად კილოც ამიტომ არ ჰქონდა და ძალიან განათლებული იყო მეგრელი თავადის ქალი...
მაშო ტვილდიანი ... ყველაზე კარგი გოგო იყო თამუნასთვის. ორ კვირაში ძალიან დაუახლოვდა . ის მეგობარი იყო ასე ძალიან რომ აკლდა. ასაკობრივი სხვაობის მიუხედავად ...
განშორების დროც დადგა... ბარგი უკვე ცალაგებული ჰქონდა, წვიმდა და ყველაზე თბილი რაც ჰქონდა ის ჩაიცვა. რაიონში ჩავიდა, მობილური იყიდა ისეთი ბებო რომ შეძლებდა გამოყენებას, ნომერიც ისეთი შეარჩია რომელიც იქ დაიჭერდა და უკან დაბრუნდა.
-დროა წავიდე... თორემ ძალიან ირევა ამინდი და ვერარ გავაღწევ. მინდა ეს გქონდეთ ... შიგ ჩემი ნომერი წერია და დაგირეკავთ. იპოვეთ ისეთი ადგილი სადაც დაიჭერს. მინდა ხშირად გესაუბროთ ბებო ... გთხოვთ უარი არ მითხრათ რა..- უცებ მოუჭრა და მოეხვია- მომენატრება აქაურობა
-მეც მომენატრები ჩემო გოგოვ.. ოქრო ხარ შენ, ნამდვილი ოქრო ბებო . ჩამოდი იცოდე მარტო დარეკვას არ დაჯერდე
-კარგი ბებო... მაშო სად არის? ვნახავ წასვლამდე
-მოვა ბებო .. მოვა ჩემი მაშო -ისე ჩაილაპარაკა ვერ მიხვდა თამუნამ მიზეზი სანამ ჩემოდნით არ გამოჩნდა გოგონა-შენთან მოდის ბებია ჩემი მაშო.. იცოდე ჩემს სიცოცხლეს გაბარებ ბებია, კი ვიცი როგორ მოუვლი მარა მაინც გეუბნები,ვეღარ უძლებს ეს ცემი ბებერი გული ამდენს.
-ბებო ხომ გითხარი თუ ვერ...
-არ გამაგონო ახლა... ეს ზამთარი რო გადავა მაშინათვე ამოდი იცოდე ცოტა ხანს და მერე წადი ისევ.. კარგათ ვიქნები მე .. მივხედავთ ბებრები ერთმანეთს . აბა შენ იცი ჩემო გოგო მიხედე თავს, არ შემარცხვინო მე და პირველ რიგში ეს გოგო იქ მე არავინ მიცნობს იქ ამის სახელს დაიცავ და იცოდე იბრძოლე ბებია ბოლომდე . ხო იცი ეს ცხოვრება ბრძოლაა და შენ კი იცი ბრძოლის წესები-ეხვეოდა და ცრემლები ცვიოდა დანაოჭებულ კანზე.
რამდენიმე წუთში მანქანა ტოვებდა სოფელს... მთელი სოფელი აცილებდა მაშოს და თამარა ექიმს. შავებში ცაცმული ,წელში მოხრილი ქალი აკანკალებული ხელით იწმენდდა ცრემლებს და ამღვრეული თვალებით მანამ უყურებდა გზას სანამ ბოლომდე არ გაქრა მანქანა .
წვიმდა , საშინლად .თუმცა თამარას ჯიპი გზას არ უშინდებოდა. მალევე გავიდნენ გზატკეცილზე, არც თამარა ატარებდა ნელა. მაშო ჩუმად იჯდა , ცრემლებს გასაქანი მისცა და ამღვრეული თვალებით უყურებდა გზას...
-მომენატრება აქაურობა.. როგორ გავძლებ იქ
-შეეჩვევი ... აქაურობას ვერაფერი შეგიცვლის იქ სულ სხვა ცხოვრებაა მაგრამ გაუძლებ. ჩემი სალომე დაგეხმარება ყველაფერში, დათიც რა ტქმა უნდა. ჩემსავით მოუცლელები არ არიან ისინი . შეგიძლია მათაც ისე ენდო როგორც მე .. რომ ჩავალთ მიხვდები რა კარგები არიან , იმიტო კი არ ვამბობ ჩემები რომ არიან, მართლა კარგები არიან
-შენი და-ძმა ცუდი ვერ იქნება...
-კლინიკაში მომაკითხე ხოლმე კარგი?
-შენ იქედან მასწავლი ხო?- გაიცინა და გზას გახედა- აქეთ არარ წვიმს
-ჩვენთან ისევ ზაფხულია... დაგცხება . ჩემები აუზზე იქნებიან გაწოლილები და შეუერთდდები. შეგაწუხებს ის სიცხე მაგრამ მაგასაც მიეჩვევი
-მიყვარს თბილი ამინდები ...
-ხოდა ძალიან კარგი ... ეზოში აუზი გვაქ და იქ გაგრილდები. ორ კვირაზე მეტი გაქ სკოლამდე... მიეჩვევი ყველაფერს
მთელი გზა საუბრობდნენ. მალე ჩავიდნენ თბილისში.უკვე საღამო იყო მაგრამ მაინც ცხელოდა სვანეთთან შედარებით. ეზოში შეიყვანა მანქანა და გააჩერა
მაშინვე გამოვიდა სამივე...
თამუნა მშვიდად გადავიდა, მაშოს დაელოდა და შემდეგ წავიდა გაკვირვებული, გაბრაზებული და გაბუტული სამეულისკენ
-თამარ ქალი ჩამოსულა.. გვიკადრე შვილო?
-მომენატრე დედიკო
-მეეჭვება
-როგორ წახვედი ამდენი ხნით.. იცი რა დაგვემართა?
-სალოო ჩემო სალიოო როგორ შემოგირიგო?-ახლა დაიკოს მოეხვია და აკოცა .
-მოდი გოგო აქ ჩაგეხუტო... მომეწონა მე საჩუქარი და შენ რომ ყოფილიყავი უფრო გამიკვირდებოდა . ბოლოს ჩემს დაბადების დღეზე 20 რომ გავხდი მაშინ იყავი ... - დათი ისე შეხვდა უფრო გააბრაზა და და დედიკო. - ჩემი კუსკუსელა გოგო ამოწურე ხო შვებულება
-შენი ხათრით მივამატებ ორ კვირას .. მერ ეუნიც იწყება და დავიწყებ ერთად
-მართლა? მიყვარხარ რა
-არ გაგავაცნობ სტუმარს? თუ თავად მოვახერხო რამე ...
-ვაიმეე მაშო მაპატიე .. გაიცანი ეს სალომეა , ეს დიანა ეს გი დათი ჩემი შესანიშნავი სამეული. ეს კი მაშოა ჩემი გოგო რომელიც ჩვენთან იცხოვრებს ... შევედით ახლა სახლში.. დათიკოო
-ჩანთებს მივხედავ მე მარა იცოდე სანამ მოვალ სიტყვა არ უთხრა ამათ .. ხო კეთილი იყოს შენი ფეხი მაშიკო - გაუღიმა გოგოს და მანქანისკენ გაიქცა.
ოთხივე შვეიდა სახლში. მაშო უხერხულად გრძნობდა თავს. ფაქტობრივად აღარც ახსოვდა ქალაქი და აქაური სახლები, იმდენად პატარა იყო როცა სოფელში გადაცხოვრდა. სახლი დათვალიერებინა თამრომ სანამ ჩანთები შეიტანა დათიმ. შემდეგ მსიარებში უკვე გაწყობილ მაგიდასთან დასხდნენ
-მაშიკო სვანეთში გავიცანი.. მათთან ვიყავი სახლში. ბებოსთან ცხოვრობდა იქ , ექიმბა უნდა ჩვენს მაშიკოს და შევთავაზე აბიტურიენტობის პერიოდი მაინც ჩვენთან გაეტარებინა რადგან როგორც იცით იქ შესაბამისი პირობები არ არის. მოკლედ..
-მოიცა რა? ეს როგორ
-რა როგორ ...
-რა და სვანეთში იყავი? ამიტო ვერ გიკავშირდებოდით? ხალხმა გადააბრუნა ყველაფერი და ვერ გიპოვა
-დათი მეძებდი?
-მე ? ხო არ გაგიჟდი როდის იყო
-აბა?
-რა მნიშვნელობა აქვს?მოკლედ ვერ გიპოვეთ და შენ სვანეთში იყავი? რატო არ დაგვიწერე წერილში? ან ერტხელ როგორ არ დაგვირეკე
-შენ კიდე რა იყო თიტქოს სულ სახლშია. ორი თვე არ მოსულა სახლში , ხალხს აგზავნიდა ნივთებისთვის და ორი კვირა რა გახდა
-შენ რანაირი უფროსი ძმა ხარ ვერ გავიგე დადედდლდი სულ იმ ამერიკაშ. ხო გეუბნებოდი დედა არ გაუშვათქო. პატარა ვიყავი და არ დამიჯერეთ მეტის ღირსები ხართ რას მოიყვანს ეს ცოლს .. ვინც გინდა ის გაუროგე სულ შიშველი რო შეუწვინო არ დაიტოვებს
-სალომეე ახლავე ნუ გააგიჟებ ბავშვს შეხედე როგორ გიყურებს
- რა გააგიჟებს ... ოჯახის წევრია ეგ უკვე თუ არ მიეჩვია აბა ისე როგორ უდნა ხო მაშიკო? მაშიკო ანუ ექიმობა გინდა?-უცებ შეცვალა თემა და მერე შეიცხადა- ამასავით სულ იქ უნდა ეგდო იმ დასაწვავ საავადმყოფოში? მე ხელი უნდა შეგიწყო? დაღუპვაში? კაი შე კაი ადამიანო შენი ტავი დაიღუპე ბავშვსაც იტრევ?
-სალომე გეყოფა...
-იცი მე არ ვფიქრობ რომ დაიღუპა.. მერე რა რომ სულ იქაა. გამოჩნდება ვინმე და გამოიყვანს იქედან ან იქ ყოფნას გაულამაზებს- გაიღიმა მაშომ და დათიც აყვა
-ა ბიჯო ბავში... ამას ქვია ბავში აბა მე რას ვიძახი . დაკა ხელი ვსიო ეს ჩემ კლუბშია დღეიდან- მოეხვია გოგოს და თავზე აკოცა- იცოდე გადაბირება და ამის გაგიჯება არ გაბედო .. მორჩა ჩემიანია ეს დღეიდან - სალომეს „დაემუქრა“ და კიდე აკოცა თავზე- იქ სვანეთში ცხენები გყავდა? ჯირითი იცი? მე იპოდრომზე მიყვარს სიარული და წაგიყვან შენც... თავლაა თბილისთან ახლოს და შევეჯიბროთ
-ოოო აბა მე რო დავგეგმე როგორ გამომყვებოდა საშოპინგოდ? რა უნდა თავლაში შე ვირის გადაშენებულო სახეობავ
-აუ დიანა გააცუმე შენი გოგო შოპინგი, სალონი და თავისი ტუჩებდაბერილი დაქალები არ დაანახოს ამ გოგოს თორე გული ძუძგავს გეუბნები
-იცი მგონი ჯობს შეთანხმდეთ.. ეს ისეთი გოგოა ორივეს გეყოფათ- სიცილი რომ დაიწყო თამუნამ როგორც ყოველთვის ამათ საუბარზე ვერარ გაცუმდა. ეს რო ციინის ხო იცით მთები იშლება და ვინ არ აყვებოდა. ეს ამათზე იცინოდა ისინი ყველა თამუნას სიცილზე.
მოკლედ რაღა მოგიყვეთ.. მაშო კარგად მოეწყო იმ საღამოსვე ისე გრძნობდა თავს როგორც საკუთარ სახლში თიტქოს ერთბაშად შეიძინა გიჟი და ,ყველაზე მაგარი ძმა , საოცარი დედა და ქალბატონი თამუნა , ამოუცნობი და კარგი...
ბებოს რომ ესაუბრა მაინც მოაწვა ემოციები. თუმცა სალომე რისტვის იყო ეგრევე ცაავლო ხელი და გააქანა თავისი ახალი საძინებლისკენ
-ბარგი უნდა ამოვალაგოთ მე და შენ კუკლაააა
-აუუ სალოო არა რა
-მოიცადე რა გინდა მითხრა რომ მე სალომე დედოფალს მეწინააღმდეგები შენ? მაშიკუნკულა არ გაბედო თორე ჩემს დაბერილ ტუჩებს ვფიცავარ გაგტყიპავ
-მოიცა ტუჩები დაბერილი გაქ?
-არაფერი არააქ მაგას დაბერილი ტვინის გარდა.. ვეღარ გაუძლო და შეუშუპდა გარღვევა აქ რა- დათი შევიდა და ჩაეხუტა სალომეს- ჩემი სულელი.. იცი რა ხდება? ეს ასეთ სისულელეს წამში მილიონს ამბობს და გახსნილი გონების ადამიანის გარდა ვერც იგებს ბევრი
-სიტყვების გააზრება უჭირთ.. შენ ეგრევე როგორ დაუმუღამე?_თამუანც შევიდა
- რა ვიცი ჩქარა კი საუბრობს მაგრამ გაგებას რა უნდა
-ფილტვი ფილტვი- თავზე მიიკაკუნა საჩვენებელი თითი და აკისკისდდა
-აი ანატომიის ბდღვნა გაჰქონდა სულ რა ... ამას კი არ გავს- დათიმ ტქვა და თამუნაზე ანიშნა
-ჩვენ ბარგის ამოლაგებას ვაპირებდით-დაუბღვირა სალომემ და ჩემოდანი მიათრია საწოლტან- ეს ერთია მარტო?
-ხო ... ყველაფერი ცავდე რაც მინდოდა
-აი ხო ვამბობ ჩემია რა...ვაიმე უეჭველი რაღაც გენები გვირევია საერთო არადა არ ვარ სვანი ეს ამხელა ანდრონიკაშვილი კაცი
-შენ ნაშვილები ხარ პირველზე მუშაობა დაეზარათ და გიშვილეს... მაინც ხო იცი ახალდაქორწინებულებს არ უნდათ ბავშვები... მერე რო გაიზარდე კი გააჩინს ეს
-მასე მეც ვუშილებივართ
-არა კაცო შენ მგავხარ ... შენ გაჩნდი და მერე
-მერე ეს მოეწონათ და იმიტო დაიბადე შენ თორე ვინ იფიქრებდა აბა სენნაირი გიჟი რო დაიბადებოდა
-გიჟიო ვის უთხრა არა პროსტა ვის უთხრა მიმიშვით უნდა ვუკბინო.. ვუჩქმიტო სახეს აგახევ ბიჯოოო- ისე იჭიმებოდა ორ წამში ხოხავდნენ იმდენი იცინეს. მაშოს ალბათ ცხოვრებაში არ უცინია ამდენი.
თამუნამ სიტუაციის გამოსწორება სცადა.. ძალიან უნდოდა ოჯახტან ყოფნა, ტან მაშოსთანაც იქნებოდა ამიტომ დაიმატა შვებულება... ახლა კი აქ ამ გიჟებთან ისე ერთობოდა როგორც არასდროს. ყველაფერი კალაპოტში ცადგა, ისევ მხიარულება სახლში, ისევ დაუბრუნდა ჩვეულ ხასიათს, საავადმყოფოშიც ისევ ისეთი დაბრუნდბეოდა ყოველგავრი სისულელეების გარეშე. არავის დაუახლოვდებოდა, არავის მისცემდა გულთან მიახლოების ნებას და იქნებოდა ისევ ქალბატონი თამარი.. უბრალოდ სახლში უნდოდა მეტი დროის გატარება. ცირა ბებოს სიტყვები ახსენდებოდა, მან დაარწმუნა და ახლა ეცდებოდა კი არ ეცდებოდა მიზნად დაისახავდა და შეძლებდა ხანგრძლივი ბედნიერების შეგრძნებას...
დათი საწოლზე გაგორდა , სალომემ კარადა გამოხსნა , ჩანთა ახლა კარადასთან გადააგორა და გახსნა.
-მე ამოვალაგებ შენ ნუ შეწუხდები
-ვინ გითხრა რო ამოლაგებას აპირებს.. ეგ ათვალიერებს ტანსაცმელს რო აგწაპნოს- დათიმ ჩაიქირქილა და სალომესგან მიიღო კიდეც რაღაც თავში. ეს რაღაც წიგნი აღმოჩნდა-ეს წიგნი სად იყო
-ჩემოდანში იდო// რ აუნდოდა გოგო შემოდანში წიგნს.. აქ ტანსაცმელი სადაა- უცებ შეიცხადა სალომაც. ამოაწყო წიგნები , მაგიდაზე დადო და მიაგნო ტანსაცმელსაც- ისე აქ ცაკეცილი ყველაფერი რა არ დაეტეოდა. ყველაფერი რო თბილია თან... თუმცა რ ამიკვირს ექსკურსიაზე რო ვიყავით გავიყინე
-შორტით და ტოპით რო წახვედი და არ დამიჯერე იმიტო.
-კი ჩავიცვი მერე თბილი ტანსაცმელი.. ბიჭები რისთვის მყავდა იქ, ზოგს მაისური გამოვარტვი ზოგს ჟაკეტი... ტანსაცმელს მაშოს მხარზ ეკიდებდა და თან ლაქლაქებდა. ბოლოს რომ ვერ დაიტია საწყალმა გოგომ საწოლზე დააწყო სალომე კი უცებ გადავიდა ახალ თემაზე-ესააა სულ? ღმერთო ჩემოოო ამას რას მოვესწარი !
-რა არი...
-აპოკალიფსია.... კატასტროფააა . მოკლედ ხვალ მივდივართ მე და შენ საშოპინგოოდ მეც უნდა ვიყიდო უნის პირველი დღისთვის რაღაც-რაღაცები
-შესწორებას შევიტან რაღაც- რაღაცები ანუ ერთი ათი პარკი უნდა გაძეძგოს და დაბრუნდეს. შენ არ შეგეშინდეს გაახსენდები შიგადაშიგ და ერთ ორ კაბას გიყიდის
-არა მე არ მინდა... მე
-შენ არ გინდა ზურიკელას უნდა ... -უცებ წამოიძახა. არა ისე ლაპარაკობს როგორ შეიძლება ასეთ საყვარელ გოგოს უარი უთხრა ან გაუბრაზდე. ხო ბევრს ლაპარაკობს მარა ისეთი მხიარულია, ისეთი გიჟია ისეთი პოზიტიურია წამსვე გიყვარდება. - მოკლედ ახლა ჩვენ გავალთ. არა ჯერ ამათ შევალაგებ .. დაჯექი შენ დაღლილი ხარ
-რა კარგ დროს გააგხსენდა? წადით ტქვენ ორივე მე მივხედავ მაშოს - თამუნამ გააგდო ორივე. თუმცა ორივე მობრუნდა სათიტაოდ აკოცეს მაშიკოს ერთმა- ერთ ლოყაზე მეორემ მეორეზე და წავიდნენ.- აბა? რას იტყვი?
-ამათთან როგორ არ მოდიხარ და საავადმყოფოში როგორ რჩები ღამე
-ახლა დავაკვირდი მეც რას ვკარგავ იქ ყოფნისას.. როც ამეზარება გამოსვლა.. იცი რატომ მეზარება? პირველ ორ თვეს როცა სახლში მოვიდოდი და მირეკავდნენ, მძინარე მივდიოდი ამხელა გზაზე უკვე დროს ვკარგავდი მივხვდი რომ სახლში წამოსვლას აზრი არ ჰქონდა და იქ დავრჩი ..პირველად რომ დავრჩი მერე აღარც გამოვსულვარ მგონი. იცი ახალ წელსაც იქ ვიყავი - ტანსაცმელს ალაგებდა . უცებ აკეთებდა, მიჩვეულია სწრაფად საქმის კეთებას. ექიმებს ხო საოცარი ხელები აქვთ. - ანუ მოგეწონა ჩემები
-მომეწონა? მათზე ვგიჯდები. ოღონდ მართლა ... სიმართლე გითხრა მეშინოდა ასეთ დახვედრას არ ველოდი. უცნაურიც კია ასე მიიღონ უცხო ადამიანი სახლში. ზედმეტი კითხვების გარეშე გაიგონ მიზეზი და თან ასე თბილად შეხვდნენ
-იმათ იციან როგორი კარგი ხარ შენ- ჩაეხუტა და აკოცა- სხვათაშორის დაღლილი ხარ შენ... მოდი სააბაზანოში შედი .. მოემზადე და დაიძნე. მე დავალაგებ ამათ
-მადლობა... სააბაზანო აქაა ხო?
-კი მანდაა ...
-შეგიძლია მითხრა რაღაც?- მორცხვად გახედა
-მოიცა ახლავე მოვალ .. მარცხენა ცხელია, მარკვენა ცივი . ხო და კიდევ პირსახოცები აქ არ დევს.. გამოგიტან ოთახშია კარადაში . ზედა თაროზე
-ტანსაცმელს ავიღებ - უკან გაყვა.. სიარულზეც ეტყობოდა როგორი დაღლილი იყო . ნივთები აიღო და შეიკეტა. თამუნამ მალევე დაასრულა ტანსაცმლის შეწყობა და თავის ოთახში გავიდა. ნივთები ამოალაგა. ცოტა ჰქონდა წაღებული. იმხელა კარადაა ძლივს მიაგნო სად რა უნდა დაედო . სალომე ათასჯერ გალანძღა ამხელა გარდერობის გაკეთეისთვის და ისევ მაშოს ოტახში შევიდა. გოგონა იმ წამს გამოვიდა და მიაჩეცა ფენი
-ამით გაიშრე თორე გაცივდები
-რა გამაცივებს ისე ცხელა აქ...
-მაინც ... მეშინია
-კაი ხო - გაიცინა და ჩართო.
-წავალ მე ... რამე თუ დაგჭირდა ოთახი იცი და შემოდის. ჩემი გაღვიძება პრობლემა არაა - გაიიცნა და წავიდა.
-მადლობაა .. ძლინებისა
-ტკბილი ძილი ცემო ლამაზო= აი ასე ქალბატონი თამუნა საოცარი ქალია. ვფიქრობ უბრალო საქმე არ არის ერთი ობოლი გოგონას ამბის გულთან მიტანა და მისი დახმარების წრფელი სურვილი.
მოწესრიგდა საწოლში დაწვა და დაეძინა.
თითქოს თბილისის ჰავამ იმოქმედა , თორნიკე დაესიზმრა . რომ გაეღვიძა ვერარც დაიძინა, ფიქრები ისევ მასტან მივიდა...
თორნიკე როგორ იყო ამ ორი კვირის განმავლობაში? მოკლედ გეტყვით გიჟს გავდა. ყველაფერს ისიც დაემატა . ბედი დასცინოდა თამუნას წასვლის დღეს დათოც წავიდა. ყველაფერი ისე ჩანდა თორნიკესთვის თითქოს ერტად წავიდნენ.
ალექსანდრე ახვლედიანის შვილი რომ იყო იმ ორ კვირაში დაეტყო. ჯერ ხომ გააფთრებული დაძღწოდა ქალქში. შემდეგ ეძებდა , მაინც ვიპოვი და იმ ნაბიჭ.. მოვკლავო. დათო იპოვა სადღაც ვიღაც გოგოსთან იყო , მერე სულ გადაირია თამუნა თუ მასთან არაა აბა სად არისო. მარიამმა რომ გაიგო ვის დაეძებდა მაშინვე შეუვარდა ოთახში
-რა გინდა თამუნასთან
-ვინაა თამუნა დედა
-თორნიკე ახვლედიანო მიპასუხე რა გინდა იმ ქალისგან ... შეეშვი იცოდე ან იმოქმედე რას ჩამომიჯექი აქ ვერ გავიგე შემაწუხა უკვე შენმა თვალების ბრიალმა ვითომ ერთი ახვლედიანი არ მყოფნის შენი ასლი, ის ორი ქაჯი და ეს დადის აქ დაბღვერილი ვითომ მე ვიყო დამნაშავე ამდენი ხანი ქალი რომ ვერ დაკერა... ისიც ვერ გაარკვია რა უნდა და ახლა ისიც არ იცის სად იპოვოს. მომისმინე შვილო ან დაისვენე და ჩვენც შეგვარგე აქ ყოფნა და დაელოდე თამუნას დაბრუნებას ,მოვა სექტემბერიც სად გაგექცევა მითხარი. ან ავარდი ახლა იპოვე გააგიჟე, გადარიე უარესი სისულელე უთხარი და მერე ირტყი თავში ხელები რა ტყუილად დავკარგე ასეთი ქალიო- უცებ მიაყარა როგორც იცოდა, აკოცა გაოცებულ ბიჭს და წავიდა თავის ქმართან...
თორნიკემ რა გააკეთა? სექტემბრის 15 რიცხვამდე სასტუმროში ატარებდა დროს. თუმცა კი იცოდა სად იყო თამუნა. როგორ გაიგო? ახვლედიანისთვის სვანეთში ვინ მოძრაობდა , ვისი მანქანა სად დადიოდა რა მარშრუტს გადიოდა და ვის სახლში გაჩერდა ამის გარკვევას ორ სამ კაცთან გადარეკვა დასჭირდა და სულ რამდენიმე საათი. შემდეგ კი ყველამ დაისვენა... თორნიკეს ფიქრები ტამუნასთან იყო მაგრამ მხოლოდ ღამით,როცა მარტო რჩებოდა..
დილით თავზე დაადგა მათე
-გაიღვიძე შე ჩემა საავადმყოფოში კი დარბოდი დილაუთენია და აქ რა გჭირს
-ვისვენებ და გაქრი აქედან
-ბუზი ვარ ტო? როგორ იქნევ ამ ხელებს
-გამშორდი ... ბუზზე დიდი აბეზარი ხარ შენ
-მიდი გაიღვიძე ჩემო პრინცო და გითრევ რაშს ... მეზობელ ნომერში აგდია ფაშატთან ერტად წუხელ მთელი რამე ხედნიდა ტო .. რა თხელი კედელი ყოფილა ჩემს მხარეს იმენა პორნოს ვისმენდი ...
-მე არ გამიგია არაფერი და შენ გეჩვენება შე საცოდაო უკვე
-უკვე რას ნიშნავს
-ადრე როგორც მახსოვს გყავდა გოგოები ახლა რომ ელოდები ერთს . გველიო და როდის დაიჭერ ერთი და მოიშინაურებ რო გეშველოს მე არ ვიცი
-თუ შეიძლება ანდრონიკაშვილებს ნუ გავიხსენებთ.. უმცროსს რომ მიადექი უფროსით დავიწყოთ
-დაიწყე მერე ...რომელ ოჯახზე ამბობ.. ? ანდრონიკაშილები ბევრნი არიან.. რამ გაგახსენა ისე ჰა?- ისე დაიჭირა თვი ვითომ ბალზე იყო და ტყემალს ჭამდა. მათე გააგიჟა
-აუუუ ახვლედიანო მაგრა ატრ... შენ ძმობას ვფიცავარ/.... წამოდი ტო მართლა გეუბნები თხელი კედელია ჩემს მხარეს... თავი წამაჭერი ახლა ის გოგოსტან ერთად თუა რ იყოს
-კაი ხო ნუ შემჭამე .. დამაძინე- ისევ ჩაყო თავი ბალიშში
-შენც გესმოდა ხმა? ვინ ჯანდაბაა ღმერთო გამაგებია
-დაგგრუზა ბიჯო?
-აუ ამის ხუმრობარა მაკლდა ნუ შეჭამე ტვინი სერიოზულად გეუბნები
-რას მეუბნები სერიოზულად რაში მაინტერესებს ვინ ჯანდაბაა ვირაც ბოზ.. ერთად ოტახში გადი გადაშენდი აქედან. მე დამაძინებელი დავლიე რო მივხვდი საიტაც მიდიოდა საქმე და არ გამიგია არაფერი .ვაფშე რო დაელეწათ იმათ საწოლი მე მაინც მშვიდად მეძნებოდა
-აუ მმომეცი ძმურად მეც...
-ტუმბოზე დევს და აიღე... დამიტოვე ახლა ერთი მაგას ნუ მაძებნინებ ძმურად
-ორს ავიღებ მარტო ... მერე კი მივდივარ მე და ღმერთმა მშიდად მოგახმაროს ეს ოტახი ...- ამოიღო ორი და გავარდა. თორნიკეს კი ეძინა მშვიდად. ასეთი სიგიჟე იმ გიჟ მათეს ათასი შეემთხვა, სადღაც მიბორიალებდა ირაკლისთან ერთად, ის ვირაც გოგოს ეჩალიჩებოდა , ეს თავისთვის დახეტიალებდა ფაქტობრივად და ფიქრებში იყო გართული, თორნიკე დასცინოდა უკვე მაგრამ საპასუხოდ ვერაფერს ეუბნებოდა ...
ერეკლე და ელენა ცალკე განზომილება იყო...
ცალკე გალაქტიკა იყო დიმა და ლიზა , უბრალოდ სხვადასხვა გალაქტიკა იმიტო რო აფეტქებდნენ ყველაფერს .ჩახოცეს ერთმანეთი ...
თორნიკე კი საღამოს იწვა და უსმენდა ტყუპებს. ორი იმდენად განსხვავებულ რაღაცეებს უყვებოდნენ მერე იჯდნენ და ნახევარი საათი ხარხარებდნენ. აი თორნიკე კი არაფერს ამბობდა ,რა უნდა მოეყოლა, იმ გიჟების ამბებს გოგოებიც კი ხედავდნენ და თვიტონ არაფერი გადახდენია თავს. უბრალოდ ისვენებდ იქ...
პირველ სექტემბერს ყველა უკან დაბრუნდა, დარჩა მხოლოდ თორნიკე...
თამუნამ სამსახურში შეიარა,პირდაპირ მარიამის კაბინეტთან გაჩერდა და დააკაუნა
-მობრძანდით..
-გამარჯობათ ,როგორ ხართ ქალბატონო მარიამ?
-თამუნა? დაბრუნდი? როგორ ხარ ჩემო კარგო - უცებ წამოდგა და მოეხვია ,მობილურზე თორნიკეს ესაუბრებოდა და უცებ დადო , თუმცა არ გაუთიშავს“შემთხვევით დარჩა“
-გმადლობთ კარგად...ჯერ არ დავბუნებულვარ . 15 დავიწყებ მუშაობას... ახლა განრიგის შესათანხმებლად მოვედი...
-ისევ მიდიხარ უნივერსიტეტში ხო? მოგვაწოდე ლექციების განრიგი და იმის მიხედვით ცავსვავთ ოპერაციებს
-ისევ ისე იქნება როგორც შარშან ... უბრალოდ სასწრაფო ოპერაციებს ჩემს მოსვლამდე სხვა ქირურგები მიიღებენ.
-კარგი ჩემო კარგო როგორ გაწყობს არაა პრობლემა ... როდის დაბრუნდი თბილისში?
-რამდენიმე დღეა ...კარგით მე წავალ ,ნახვამდის
-ნახვამდის-თამუნას გახედა,როგორც კი გავიდა მობილური არიღო
-ასე მალე როგორ გაუშვი დედა?
-უკაცრავად? მეტის ღირსი ვარ რო არ გავთიშე უმადურო
-მე მომეჩვენა თუ კარგ ხასიათზე იყო
-არ მოგეჩვენა... მოკლედ ხმაზეც ამჩნევ როგორაა? = გაიცინა და სავარძელში ჩაესვენა
-ნუ დამცინი შენ შენს სანდრიკოს მიხედე
-ჩემი სანდრიკო ჭკვიანი კაცია გენაცვალე მიხედვა არ სჭირდება ,მეორეც მიდის იცი?
-საად მარუსიიი... გაყევი მერე შენც
-ბულგარეთში .. რაღაც შეხვედრა აქვს აღარ ჩავძიებივარ აუუ ერთი კვირით მიდიის
-მერე სამსახურში რა გაჩერებს დედა მოუწყვე გაცილება ისეთი მთელი კვირა რო გაყვეს...
-აგახარხარებ მე შენ კარგად რო ჩამოხვალ
-ჩამოვალ ამ საღამოს ...
-აბა ორ დღეში წამოვალო?
-გადავიფიქრე!
-როგორც გინდა... გოგოებს ვუთხრა?
-არა სიურპრიზს მოვუწყობ..წავედი აბა გკოცნი დე
-მეც ჩემო სიცოცხლე..
მარიამმა საქმეები მოაგვარა და სახლში წავიდა. სანდრიკო ოთახში იყო ,საწოლზე იწვა
-ალექსანდრეეე
-აქ ვარ...ასე ადრე რატომ მოხვედი თაფლისფერთვალებავ?
-უნდა მოგიტაცოოო ... ჩემი სასწაულმოქმედი ბაგეები მომენატრებიან ,ერთი კვირა ბევრიააა- საწოლზე აბობღდა და აკოცა,თან ბუზღუნებდა
-საქმეები მაქვსო თორე ხო მიმყავდი
-შენი წაყვანა რათ მინდა ახვლედიანო? კი არ მიგყავდი მოვდიოდი= ხელი კრა მხარზე და უფრო ჩაეხუტო - აუუ მართლა მომენატრები და რა ვქნა?
-საქმის მეტი რაა მარიამ
-რა გულქვა ხარ შენ... უჩემოდ გაძლებ იქ?
-ბულგგარეთში ? მყავს იქ მე ერთი=ორი ნაცნობი
-შენს ანკესზე ბოლოს როდის წამოვეგე მითხარი
-რომელი ერთი გავიხსენო ქალბატონო მარიამ? - ზემოდან მოექცა და თავი მის ყელში ჩამალა- თორნიკე რომ ჩამოვა ერთად გავიდეთ სადმე ვივახშმოთ ,ვისაუბროთ თორე რაღაც-რაღაცეებს აღარ მეუბნებიან და ვბრაზდები
-თქმა რათ უნდა რამე არ იცი შენ?
-მათგანაც უნდა ვიცოდე ...
-რა გინდა მეტი რო იცოდე? ერეკლე შეგხვდა, გელაპარა, გველაპარაკა კარგი ბიჭია ეგ კი იცი
-როგორ ნერვიულობდა?
-ყველას ურჩხული ჰგონიხარ დღემდე... ლეგენდები დადის და აბა რა იქნება
-ლეგენდები შენზე დადის თაფლისფერთვალებავ - გაყურსული იწვა, მარიამი მის თმაში დააცურებდა თითებს და ნეტარებაში იყო - ლიზა?
-ლიზასთან რა გინდა?
-როდის უნდა მიხვდეს რო დიმა უყვარს? დავიტანჯეთ მე და აბაშიძე
-შვილიშვილი გინდა მგონი შენ ძაან
-სირცხვილია ტო , ელენამ როგორ უნდა გაასწროს ბავშვობიდან უყვართ ერთმანეთი
-მიდი აბა ეგ უთხარი რომელიმეს...
-ჩემი სათქმელი როა ეგაა საქმე... სულ არ გგავს შენ ეგ ბავშვი
-ანუ შენ გგავს... თუმცა ანუ რად უნდა ყველა შენ არ გგავს?
-თვალებით ხო... ნუ თორნიკე მგავს ! მაგრამ გოგოები შენ გგვანან
-რანაირად გამაგებიე სამივე ერთმანეთს გავს თორნიკე შენი ასლია ,ნუ ცოტა შესწორებებით რა თქმა უნდა მაგრამ გოგოებიც შენ გგვანან
-ვიმუშაოთ აბა მეოთხეზე ...
-იცინე ხო შენ... მე არ გეუბნებოდი მაგას ? რამდენი ხნის წინ გეუბნებოდი ,მაგრამ მშიშარა ხარ შენ ახვლედიანო
-მშიშარა ვარ ხო შენი დაკარგვის მეშინია ყველაზე მეტად და შეწყდა ახლა ეგ თემა ... მეორედ იგივეს ვერ გადავიტან , ისევ ვერ გავრისკავდი . ამიტო შვილიშვილი მაინც მინდა ტო ... დავბერდი კაცი მერე შვილთაშვილსაც ხო უნდა მოვესწრო და რაღა დარჩა
-მართლა დაბერდი ახვლედიანო შენ! არ გაიჭრა უცებ და გახდა 80 წლის?
-რა იყო მარუსა შენ არ გინდა შვილიშვილი?
-მაშინ თორნიკემ უნდა მოიყვანოს ცოლი.. გოგოებს ვერ გავუშვებ მე !
-თორნიკეს თუ ელოდე შენ დავრჩებით ისე ... ეგ რო თამარ ქალს მოუვლის თვითონაც მოხუცი იქნება უკვე
-შენ ეჭვი გეპარება თორნიკეს შესაძლებლობებში
-არა გენაცვალე მე თამუნას შესაძლებლობებში ვარ დარწმუნებული
-აი მე კიდე მგონია რომ თამარ ქალი მარტივად გატყდება. როგორი განსხვავებული ქცევაც არ უნდა ჰქონდეს თორნიკე მაინც შენ გგავს შინაგანად
-მერე რა რო მე მგავს...
-მერე ის რომ მსგავს სიტუაციაში შენ მალევე მოაგვარებდი საქმეს
-ვნახოთ... ისინი სად წავიდნენ ამდენ ხანს !
-ირაკლი და მათეც მათთან არიან
-ეგ ორი გადარეული? გააგიჟებენ ერეკლეს
-როგორ ღელავს სიძეზე- აკისკისდდა მარიამი და ლოყაზე აკოცა ქმარს ,მერე ტუჩებმა საერთო წერტილი იპოვეს - აუუ არ წახვიდე რა ... ვერ გავძლებ ალექსანდრეეე
-სიბერეში სენტიმენტალური გახდი მარუსა?
-უკაცრავად რა შენ ჩემზე უფროსი რო ხარ გავიწყდება?
-მე ცოლი მყავს ისეთი არ მაბერებს ...
-აუუ ალექსანდრეეეეეე
-რა წუწუნა გახდი შენ ამ ბოლო დროს
-აბა ბრძანება შენს გარდა ყველაზე ჭრის და
-ხერხები გავიწყდება შენ „ბრძანების“ რომელიც ჩემზე ჭრის
-ვინ გითხრა რო მავიწყდება უბრალოდ ახლა დრო არ მაქვს... ბავშვები მოვლენ მალე...
თორნიკე რომ დაბრუნდა ორივე ტყუპი ერთად ჩამოეკიდა ყელზე . შემედეგ მარიამი დაემატათ ზოგჯერ ისიც ბავშვობს.
-მამა როგორ ხარ? - მოეხვია და მანაც ჩაიკრა გულში
-კარგად ... შენ? როგორ იმგზავრე
-კარგად ... აბა სად მივდივართო?
-სადმე გვინდა ერთად გავიდეთ და იდეა მოგვაწოდე თოკუნიააა- ლიზიკო მოეხვია ისევ და ლოყაზე აკოცა- მომენატრე შოკოლადის ბიჭო - მხარზე დაადო თავი და გაიცინა - აუუ წავიდეთ რა ჩვენთან რესტორანში ... ეზოში დავსხდეთ . იქ მაგარი კერძებია
-მაგარი შეფმზარეულიც მოვიწვიეთ ხო ლიზიკო?- თვალი ჩაუკრა ალექსანდრემ
-მოკლედ ამას ხო ვერაფერი გამოვაპარე= ჩუმად უთხრა თორნიკეს- აუუ იცი რა ბიჭია საჭმელი კი არა ის ჩავყლაპე ... -ორივე და-ძმა ფხუკუნებდა .
-გადაწყდა წავედით რესტორანში... მოემზადეთ აბა ჰე აბა ჰო - გოგოებს ხელი მოხვია სანდრომ და კიბეებს აუყვა. თორნიკე ისევ ლიზიკოსთან ერტად მიდიოდა.
ერთ საათში მზად იყვნენ . ლიზა კიბის მოაჯირს დაუყვა სრიალით. ელენა მოკუსკუსებდა კიბეზე. ქალბატონი ლიზა თორნიკესთან ერთად მოდიოდა . ბატონი ბებოს ეხვეოდა და რარაცას უყვებოდა. ბოლოს ალექსანდრე და მარიამი მოდიოდნენ და წინ მიმავალ ოჯახისწევრებს უყურებდნენ. მარიამი უფრო მიიწია და აკოცა
-მიყვარხარ ახვლედიანო ამ ყველაფრისთვის
-მხოლოდ მაგისთვის? - თვალების ჟუჟუნით უთხრა ხელი მოხვია წელზე და ტუჩებზე დააკვდა.
მანქანებში გადანაწილდნენ. მარიამი და ალექსანდრე ერთად.დანარჩენები თორნიკესთან ,ბებო წინ იჯდა ,ანუ ნელა მიდიოდა. გოგონები კი უკან ისხდნენ.
რეზტორნის ეზოში უკვე ყველაფერი მზად იყო ოჯახის დასახვედრად. უბრალოდ ერთი კი არა რამდენიმე მაგიდა იდგა ერთი აბაშიძეებისთვის, ერთი მარგიანებს ,კიდევ ერთი ახვლედიანების იყო ბატონი ნიკოლოზი მოდიოდა ... თითქმის ერთდროულად მივიდნენ.
-ერთნაირი აზრები რო გვაწუხებს ისევ აზრზე თუ ხარ - ნიკა იცინოდა .. მაგიდები შეერთდდა რა თქმა უნდა . დანარცენები არ იყვნენ თბილისში ,ესენიც მიემგზავრებოდნენ და იმიტო ჩამოვიდნენ.
-ერთი კვირით ვემშვიდობები ქმარს და ისევ თქვენთან ერთად ლოთობა მიწევს რა - კესარია ბუზღუნებდა და მიირთმევდა ღვინოს
- როგორ მოვტყუდვდი ეს რო მოვიყვანე ...ლოთია ნამდვილი
-მეტი მეკუთნის რა შვილები გაგიჩინე შეხედე პროსტა ... ორივე დედაა გამოსახული
-კი ეტყობათ თვალებზე
-იოანეე გენაცვალე ეგ მე ვგიჟდები შენს თვალებზე და ვიჩალიჩე მწვანეთვალებავ თორე ისე ჩემი ასლები არიან ...
-მასეც ნუ ვიტყვით დედა თვალების გარდა მე და ჩემ ძმას რაღაც გვაქ მამიკოს მსგავსი მორფოლოგიური თვალსაზრისით -მათეს რა გააჩუმებდა
-ჩვენც რო წავიდეთ არ გინდათ?- ანა აბუზღუნდა
-ვერ გავიგე შეხვედრაზე მივდივართ იქ თუ გასართობად თქვენც რო წაგიყვანოთ
-კოტე ნუ ხარ ჯმუხი რა ! სულ არ მოგენატრები?
-მალე გავა დრო!
-ხოდა ძალიან კარგი სულ არ დაგელაპარაკები და გაიყვანე უცემოდ დრო ! მე და დინა წავალთ 15 მდე მილანში და ვიშოპინგებთ
-ფული შენ გაქ და სადაც გაგიხარდება იქ წაბრძანდით
-როგორ მიშლი ნერვებს რა უუფ
-ხო ჯიუტი და ხისთავიანი ხალხი გამაღიზიანებლები არიან - ლიზამ ჩაიდუდღუნა= შენზე არ ვამბობ კოტე ბიძია - ბოლოს გაეკრიჭა და დიმას თვალების ბრიალს დაჭყანვით უპასუხა
-მოისვენებ მალე ... 20-ში მეც მივდივარ და ხისთავიანი სხვას დაუძახე
-სად მიდიხარ ვერ დაისვენე მთელი სამი თვე? თუმცა ისედაც დასვენებული არ ხარ? რა გაქ საქმე
-სასწავლებლად მიდის ლიზიკო... ამერიკაში ვუშვებთ ორი წლით -ანამ ახარა.- სულ დაგვავიწყდა გვეთქვა, ისე უცებ გადაწყვიტა ვეღარ მოვახერხეთ- ანა კი ლაპარაკობდა მაგრამ ლიზა სუნტქვაშეკრული იჯდა, სულ ერთი წინადადება უტრიალებდა გონებაში“ ამერიკაში ვუშვებთ 2 წლით...“ ორი წლით ვერ ნახავდა ანუ? ამ ფაქტის გააზრებამ გონება დაუბინდა... მთელი საღამო სიტყვა აღარ დაუძრავს, დიმას უყურებდა ის კი ყურადღებასაც არ აქცევდა, სვამდა ბიჭებთან ერთად .
ნინა ნიკას ებუზღუნებოდა რაღაცზე და თან ხუთი წლის ბიჭს ძლივს აჩერებდა მაგიდასთან. ბოლოს ნიკას მიაჩეჩა და გოგონებთან ჭორაობა განაგრძო. ნიკა თან ბავშვს აჭმევდა ,თან ლაზრანდარობდა და სვამდა. ბოლოს მხრებზე შეაღორდა ბავში და თავზე უპარტყუნებდა ხელებს. სულ დააწიწკნა თმები . ბიჭები იცინოდნენ , კესო ვიდეოს უღებდა და რეპლიკებს ესროდა იქედან .
-აბა რა გეგონა ნიკოლოზ ამ სიბერეში რო მოინდომე ბავში
-ვინაა ბებრი მე? ჯერ ეს ერთი ცოლი მყავს ისევ ბავში და კიდე კი გავაჩენ...
-ნიკოლოოოზ
-იმის ტქმა მინდოდა კაცო რო პატარაა ისევ ახალგაზრდა და ნორჩითქო ნინა სხვა კი არაფერი ...
-ეჰ ბიძაჩემო ასე შეგავიწროვა ნინაჩკამ? სიტყვის უფლებაც წაგართვა? ბავშვები შენ გაზარდე და მოკლედ ნიკოლოზ როგორ მეცოდები რა ...- ლიზამ ცრემლი შეიმშრალა და ძლივს შეიკავა სიცილი
-ასეა ბავშვს რო მოიყვან .. რამ მათქმევინა მე გავზრდი ბავშვებს შენ ისწავლეტქო. მეტქვა კუხნიდან სპალნაში გადაგიყვან და უნივერსიტეტში ფეხშედგმული არ გნახოთქო რა იქნებოდა
-დარცებოდი უცოლოდ... აბა ჩემს მეტი შენ ვინ გამოგყვებოდა ნუკუშა?
-არა უსმინე ერთი ამას რა ... კესო უთხარი ერთი რა ბიჭ ვიყავი
-კინაღამ მომტაცეს გოგოებმა ის კიდე შენი ერთჰული იყო და გელოდა -კესოც დაეთანხმა და აკისკისდდა
-კარგად გვახსოვს ყველას ვინ ვის იტაცებდა და აგიჟებდა - ნინამ ჩაუკრა თვალი და იოანეს ხმაც გაიგო
-საღოლ რძალო....
-გეყოფათ ! ბავშვებთან მაინც ნუ იწყებთ კამათს მერე კი ეტყვიან ჭვიანად მოიქეცითო- კოტემ უთხრა და გაბრაზებულ ანის გადახედა- ცოლი გამიბრაზდა ვრჩები მე სახლში
-შეგიძლია წაბრძანდე ... ხომ გავა მალე დრო უჩემოდ
-დედა კარგი რა ...
პირველ საათზე დაბრუნდნენ სახლში. გამოიძინეს, გამოფხიზლდნენ და გამტენიისას გაფრინდნენ ბულგარეთში. ცოლები აცილებდნენ აეროპორტში
-რა ვქნათ ახლა ჩვენ?
-მე ვერ წავალ არ მცალია ათასი საქმეა საავადმყოფოში-მარიამმა გაბუსხა ტუჩები
-ვერც მე წავყვებოდი შეუსთვის ვემზადები მოდელები სულ გაგიჟდებოდნენ ამ ზაფხულს - ანამ დაიწუწუნა
-მოკლედ მოგვიწევს აქ ყოფნა... ვაიმე მოვკლავ იმ საცოდავს ვინმეს რომ მიეკაროს
-კარგი რა ნინა ამ ეჭვიანობას რით ვერ გადაეჩვიე
-სულ არ ეჭვიანობ მარიამ?
-საეჭვიანო რა მაქვს... თუ გგონია რომ შენზე უკეთესს იპოვის და ასე სულელურად გიღალატებს ანუ არ უყვარხარ?
-როგორ არ ვუყვარვარ უბრალოდ.. მეეჭვიანება და რა ვქნაა
-ისევ პატარა ბავშვი ხარ რა- კესო აკისკისდდა
-ეს ისე მშვიდადაა ხოლმე მგონია კამერას უყენებს-ნინამ ეს ისე თქვა ოთხივე ერთ ხმაში იცინოდა.
მოკლედ ასე აასაკი ამათზე არ მოქმედებს, იყვნენ და რჩებიან გიჟება
15 სექტემბერი...
დილით 7 საათზე გაეღვიძა. არ ამდგარა, უბრალოდ იწვა ჭერს უყურებდა და ფიქრობდა. ისე ღელავდა თითქოს სასწავლებლად მიდიოდა უნივერსიტეტში და პირველი დღე ჰქონდა. თორნიკე გაახსენდა, გააჟრჟოლა .თვალები დახუჭა და ღრმად ჩაისუნტქა ჰაერი,თითქოს მის სურნელს გრძნობდა .
რვისთვის უკვე მზად იყო...
კიბე ჩაიარა და მისაღებში შეკრებილ ოჯახს მიესალმდა
-დილამშვიდობის...
-დილამშვიდობის თამარჩიკ- დათიმ ლოყაზე აკოცა და გვერდით დაუდგა- მიბრძანდება დედოფალი სამსახურში?
-ასე უნდა გეკითხა“ გვშორდები და მიდიხარ იმ ჯოჯოხეთში?“
-სალომეე შვილო გეყოფა ,რა ქნას აბა არ წავიდეს? შენსავით უსაქმური ხო არ იქნება
-დავიწყებ მეც მუშაობას სწავლასთან ერთად...მეორე კურსიდან ეკონომისტად ვერა მარა სადმე ვიშოვი სამსახურს. საკაიფო იქნება ძაან...ბრო შენთანრ ო დავიწყო მუშაობა კომპანიაში არ გინდა?
-ძლივს ავიწყვე საქმე ახლა და შენ გაგანადგურებინებ ყველაფერს...
-აი ძმაც ამას ჰქვია... რა გინდა მაშო სამედიცინოზე? დაიწყე რამე ბიზნესი და დამაწყებინე მუშაობა... მაშენკა? ვააა შენ რა ვიდზე ხარ ეეე დავეცი შენ დობას ვფიცავარ- უცებ აღიქვა ოთახში ახლად შემოსული გოგონა როგორ გამოიყურებოდა და მიეჭრა - დაბზრიალდი ჩემ ტავს გაფიცებ- იკრიჭებოდა კმაყოფილი- არა მე დიზაინერი უნდა გავხდე... თუმცა არა სამოდელო სააგენტოში წავალ ქალბატონ ანა აბაშიძესთან ... -ყველაფერი ერტად მიაყარა და დააბზრიალა მაშკა- იმენა საოცრება ხარ რა ... ერთდროულად ნაზი, საყვარელი, ელეგანტური და მიმზიდველი
-კიდევ კაგრი რამე ისეთი არ გიყიდა თვითონ როგორებსაც იცვამს -მოკლე კაბის ბოლოზე დაქაცა სალომეს და მაშკას გაუღიმა- არაჩვეულებრივად გამოიყურები ,მართლა უდავოდ იცის ამ არსებამ ვის როგორი გემოვნება აქვს და რა შეეფერება- სალომესაც მხოვაი ხელი და მაშკასაც - ღმერთო რა დღეში ჩამაგდე ერთი ბიჭი გადმომიგდე საიდანღაც ამდენ ქალებშ თან რა გოგოები არიან ტო ...
-აი დედა ხომ გეუბნები არ უნდა ამას საცოლე ბიჭ უნდა ბიჭიი თავისი პირით ტქვა ხო გაიგე
-ნუ სულელობ და მოდი დამეხმარე მერე გასასვლელი ვარ... რა ლამაზები ხართ ბავშვებო- უცებ გაჩერდა და გაიღიმა -მაშენკა ჩემო გოგოვ ხო არ ღელავ?
-ცოტას
-რა განერვიულებს ყველას ვიცნობ მე შენს კლასელებს, პარალელსაც და ვაფშე ყველას. ახლა ვერა მეც უნდა წავიდე უნიში აი ამ დღეებში კი გეწვევი და დაგიმყარებ პალაჟენიას
-შენს გარეშე რა ეშველება...
-შენ სუ რა ... აბა წავედით .მომენატრნენ კურსელები, შენ სკოლაში ადრე თუ მიხვალ უკეთ გაერკვევ
-რარა ადრე რომ ვისაუზმებთ უკვე კი იქნება 15 წუთი დარჩენილი
-მე უნდა წავიდე... ლექციის დაწყებამდე უნდა მივიდე .
-არ ისაუზმებ?
-არა დე ხო იცი არ ვსაუზმობ... წარმატებულ დღეს გისურვებთ .-მაშოსთან შეჩერდა და შუბლზე აკოცა- იცოდე არ ინერვიულო კაი? ყველაფერი მაგრად იქნება
-როდის მოხვალ კიდე სახლში...
-დე ნუ მიყურებ ეგრე რა.. ასე მგონია ომში მაცილებ. როგორც კი შევძლებ გპირდები მოვალ
-როდის იქნება ეგ შევძლებ.. ღმერთმა უწყის - სალომეც აჰყვა დიანას
-გეყოფათ რა ხომ გითხრათ მოვალო დედაა-დათიმ როგორც ყოველთვის თამუნას დაუჭირა მხარი - წარმატებულ დღეს გისურვებ ჩემო ლამაზო- ჩაეხუტა კიდე და გაუშვა.
არ უყვარს მანქანით მგზავრობა,თუმცა თავის ახალ გეგმას ასე სჭირდებოდა. პირველად უნივერსიტეტში წავიდა. თავის კაბინეტში შევიდა და შეხვდა ლექტორებსა და რექტორს...
მესამეკურსელებს ასწავლიდა , პრაქტიკებზეც მასთან მიდიოდნენ კლინიკაში ის გამორჩეულები რომლებიც დაიმსახურებდნენ ამას. ისე კი უამრავ კლინიკასთან ჰქონდათ ხელშეკრულება და ყველა სხვადასხვა ადგილას მიდიოდა...
უამრავი სტუდენტი იყო უნივერსიტეტის ეზოში.. პირველ დღეს უბრალოდ გაესაუბრებოდა ბავშვებს , შემდეგ კი დაიწყებოდა მათთვის ჯოჯოხეთი . სტუდენტების მიმართ უფრო მკაცრი იყო ვიდრე საავადმყოფოში .წინა წელს გააგიჟა ყველა იმდენი მოსწავლე ჩაიჭრა მასთან...
დრო მალე გავიდა, აუდიტორიისკენ წავიდა . როგორც ყოველთვის ოდნავ ჩქარი ნაბიჯით მიდიოდა, მხრებში გამართული ამაყად მიაბიჯებდა. როგორც კი შევიდა ყველა გაისუსა , წინ მსხდომებს გადახედა და მკრთალად გაუღიმა
-მოგესალმებით მესამეკურსელებო... გილოცავთ სასწავლო წლის დაწყებას . წარმატებული ყოფილიყოს ჩვენი ერთობლივი მუშაობა... ვისურვებ რომ ყოველივე თქვენგანი საუკეთესო ყოფილიყოს და თითოეულ თქვენგანს ჩაებარებინოს გამოცდები... უნივერსიტეტის და პირადად ჩემი რომელიც ყოველ დღე შეიძლება მოგიწყოთ. მარტივი არ იქნება , ექიმობას აპირებთ და თამაშის დრო ნამდვილად არ გვექნება . შეგიძლიათ თქვენს წინამორბედებს მიბაძოთ ან ითამაშოთ ჩემი წესებით და გახდეთ წარმატებულები... -შემდეგ წიგნებთან, პროგრამასთან და სხვადასხვა თემასთან დაკავშირებით საუბრობდა რამდენიმე წამი. დაასრულა მისალმება და დაიწყო გაცნობა ... იდგა და უყურებდა ახალგაზრდებს რომლებიც ტავიანთ სახელსა და გვარს ეუბნებოდნენ . უღიმოდა ყველას და აღნიშნავდა მათ დასწრებას. თავი დახრილი ჰქონდა როცა ნაცნობი ხმა გაიგო,უკანა სულ ბოლო ადგილები იყო დარჩენილი აღარც კი ელოდა მეტ სტუდენტს
-თორნიკე ახვლედიანი- ხმამ თხემიდან ტერფამდე ჟრუანტელი მოჰგვარა. მისი სახელი უტრიალებდა გონებაში, ყურებში ექოდ ესმოდა და თითქოს მიეყინა ადგილზე . „თავი შეიკავე თამუნა, გთხოვ ახლავე ნუ დანებდები შენ ხომ ახლა დაიწყე“ საკუთარი თავი გაამხნევა თავი მაღლა ასწია და მისკენ გაიხედა. პირდაპირ თორნიკეს შავ თვალებს წააწყდა ,მანძილის მიუხედავად წვავდა მათი ელვარება ,ისიც ჯიქურ უყურებდა და არ ნებდებოდა. გაუღიმა მასაც ისე როგორც სხვებს, თუმცა მეეჭვება ისევე შეეხედა მისთვის როგორც სხვებს უყურებდა
-წარმატებას გისურვებთ თორნიკე -სასიამოვნოა აღარ უთქვამს არ აპირებდა თამაშს რომ პირველად ხედავდა... ეს ხომ აფსურდია ...
ლექციაც დასრულდა რამდენიმე წამში. ნივთები აიღო და უკანმოუხედავად გავიდა აუდიტორიიდან. თორნიკე არ გაჰყოლია, კურსელებთან ერთად მიაბიჯებდა და მხიარულად საუბრობდა. იმედგაცრუება იგრძნო, ხო იმედგაცურებული იყო. ეგონა დაელაპარაკებოდა, კონტაქტს შეეცდებოდა, უკანასკნელი საუბრის გამო ბოდიშს მოუხდიდა, მან ხომ შეურაცხყოფა მიაყენა. თუმცა არა ახვლედიანს თავი არ შეუწუხებია, ქალი დააიგნორა. უნდა გახარებოდა მას ხომ ეს უნდოდა , მაგრამ ბრაზობდა, გიჟდებოდა ისე უნდოდა თორნიკეს ხმის გაგონება, ლამის შებრუნდა გაეკიდა და მოეხვია მისი სურნელი რომ ეგრძნო. ქვეცნობიერად ამას აკეთებდა უკვე მაგრამ სინამდვილეში ისევ ისე მიაბიჯებდა უკან მიხედვის გარეშე. დერეფნის ბოლოს კაბინეტში შევიდა და კარს ზურგით მიეყრდნო... ახლა უნდა წასულიყო . მეოთხე კურსელებთან შესულიყო. იმათთან მისვლა საშინელება იქნებოდა, ყველას ეზიზღებოდა ქალბატონი თამარი. რამდენიმემ უჩივლა კიდეც , თუმცა ვერაფერი გააწყვეს, ყველა შეკითხვა იმ წიგნიდან იყო რომლებიდანაც სწავლობდნენ, არაფერი იყო ისეთი რასაც არ ითხოვდა , არაფერი გაუკეთებია ისეთი რაც კანონს არღვევდა. მხოლოდ ორი წაიყვანა პრაქტიკებზე. ამათგან ერთი პირველივე დღეს გაუშვა. ორთან კი ისეთივე დამოკიდებულება ჰქონდა როგორიც თორნიკესთან საავადმყოფოში . (საუბრების გამოკლებით)
დერეფანში მიდიოდა დაჟინებული მზერა რომ იგრძნო,იცოდა თორნიკე უყურებდა . გაიხედა მაგრამ ვერ დაინახა . საშინლად გაბრაზდა ვიღაც გოგოსთან ერტად რომ დაინახა, ისე საუბრობდნენ ეჭვიანობისგან გაავებული შევიდა აუდიტორიაში. კიდევ ეს უნდოდა? სულ გადარია სტუდენტები. იმ დღესვე დაიწყო გამოკითხვა. წიგნები არ გაქვთ მაგრამ მეოთხე კურსზე ცოდნა ტვინით უნდა დაგქონდეთ ის დროაო და რომ დაიწყო , მერე მართლა დაავიწყდა ყველაფერი. გაოცებული დარჩა, ბოლოს გაუქრა ბრაზიც და ღიმილით სვამდა კითხვას. პასუხობდნენ ბავშვები და მიხვდა რომ ახსოვდათ მისი ნასწავლები ... ემოცია ვერ გააკონტროლა და პატარა ბავშვივით შემოკრა ტაში
-ყოჩაღ... კარგები ხართ ასე თუ გააგრძელებთ არცერთს მოგიწევთ გამოცდების თავიდან გადაბარება და მაკალათია ასეთი ჭკვიანი თუ იყავი შარსან რატო გამიშრე სისხლი!- ბოლოს მაინც დაუბღვირა ბიჭს რომელიც უკანა მერხიდან იკრიჭებოდა
-პატივცემულო მე მეგონა თქვენ მიშრობდით სისხლს
-გავიცინე და ვხუმრობთ უკვე მაკალათია?
-უკაცრავად პატივცემულო.. უბრალოდ ისე გიხდებათ ღიმილი გავითიშე
-დავსერიოზულდები თორემ შენი გათიშვა არ მაწყობს... მოკლედ თქვენთან ხვალიდან ვიწყებ და იმედია რომ იქეიფებთ დღეს ხვალ გამოცხადდებით ფხიზელ გონებაზე- უკვე გასვლის დრო იყო. ჩანთა აიღო წინ რომ დაუდგა ერთ-ერთი სტუდენტი საშუალოზე მაღალი, გამხდარი ბიჭი მწვანე თვალებით
-ქალბატონო თამარ ორ წუთს წაგართმევთ თუ შეიძლება
-გისმენ გაგი ...
-როგორც აღნიშნეთ ამ საღამოს ავღნიშნავთ სწავლის დაწყებას და მთელი კურსის სახელით მინდა გთხოვოთ მობრძანდეთ თუ შეძლებთ რა თქმა უნდა გვინდა ჩვენთან ერთად იყოთ
-გმადლობთ დაპატიჟებისთვის ,მიხარია . თუ შევძლებ აუცილებლად მოვალ რომელიმეს დაგირეკავთ და გავიგებ მისამართს... ახლა კი მაპატიე მეჩქარება ძალიან .მადლობა გადაეცი ბავშვებს- ეს ბავშვები ვერ მოიშალა არადა სულ რამდენიმე წლით დიდია მათზე. სწრაფად მიდიოდა დერეფანში წინ რომ გადაეღობა მესამეკურსელი
-უკაცრავად ქალბატონო თამარ...
-გისმენ...
-საბა ვარ მესამე კურს..
-ვიცი საბა მეჩქარება და ძალიან გთხოვ სწრაფად მითხარი კარგი?
-ამ საღამოს რესტორანში მივდივართ და იქნებ შეძლოთ
-მპატიჟებთ? მადლობა მაგრამ ვერ შევძლებ. დრო თუ გამომიჩნდა უკვე დაკავებული ვარ დაგასწრეს.. მადლობა კიდევ ერთხელ გადაეცი ყველას და ბოდიში გავიქეცი ახლა ... -- უცებ მიაყარა და ფაქტობრივად გაიქცა დერეფანში. თორნიკე მივიდა ბიჭთან და უყურებდა დერეფანში მორბენალ მაღლებზე შესკუპულ ქალს, მუხლს ოდნავ აცდენილ ლურჯ კაბაში ,შავი თმები ტალღებად ეფინებოდა მხრებზე და მისი უნაკლო სხეული თვალს წყვეტდდა
-მაგარი ქალია... -ხმა რომ გაიგო გვერდით მდგომის მერე დააფიქსირა რომ ისიც უყურებდა, კიდევ ბევრი სხვაც და სისხლი აუდუღდა. სულ აენთო ახალი კურსელი გოგო რომ ჩამოეკიდა ხელზე
-აუუ თოკა შენ იცნობ ამ სწერვა ქალს? თქვენს კლინიკაში არ მუშაობს? იქნებ გვიცალიჩო ჩვენც რამე და არ ჩაგვჭრას გამოცდებზე
-ისწავლე და არ ჩაგჭრის .. მეორეც სარკეში ჩახედვის მერე სწერვას სხვაზე არ უნდა ამბობდე თამთა - უხეშად კი გამოუვიდა მაგრამ ნამდვილად არ სურდა ზედმეტი შემაწუხებელი , ის კი მიუხედავად იმისა რომ გარეგნულად მშვენიერი იყო ქერაზე ამართლებდა ყველა ჭორს...ასე გაბრაზებული დატოვა გოგონა და მომდევნო ლექციაზე შევიდა. ვეღარ ისვენებდა რომ იცოდა თამუნა აღარ იყო იმ შენობაში. მერე ყური მოკრა მეოთხეკურსელების საუბარს, ისინიც თამუნაზე საუბრობდნენ, ყველგან მასზე საუბრობდნენ, როგორაც არ უნდა დაწყებულიყო ლაპარაკი ბოლოს მაინც აღნიშნავდნენ რომ“მაგარი ქალია“ ბიჭები განსაკუთრებით ...
გაახსენდა პირველი წუთები კურსელებს რომ შეხვდა , სანამ ლექცია დაიწყებოდა და თამუნას გაიცნობდნენ
-ალბათ ასეთი სწერვა რომაა საშინლად გამოიყურებდა და დაბოღმილია, ან გაუთხოვარია და სულაც არ არის ახალგაზრდა შეიძლება 50 წლამდეცაა და პლასტიკური ქირურგიითაა კარგ ფორმაში...- გოგოები ძირითადად მსგავს ჰიპოთეზებს გამოთქვამდნენ. ბიჭები კი იმ აზრს აწვებოდნენ რომ უბრალოდ ჩვეულებრივი სწერვა ქალი იყო რომელსაც თავი დიდი ვინმე ჰგონია. შემდეგ კი ყველაფერი შეიცვალა, მისმა საუბარმა ზოგი დააფრთხო , ზოგი გაახარა , ზოგიც შეაშფოთა . გოგონების ისევ განიხილავდნენ მის ასაკს თუმცა რეალურ რიცხვს ვერავინ ასახელებდა...
ვერ მოითმინა და წავიდა...
სად წავიდოდა თუ არა კლინიკაში.
-გამარჯობა მარუსააა- კაბინეტში შეაჭრა და დედიკოს ლოყაზე აკოცა
-აქ რა გინდა შენ ლექციები დასრულდა უკვე?
-პრაქტიკამ ჩამითრია ... გამახსენდა რომ დედაჩემი კლინიკას ფლობს და შეუძლია ოპერაციაზე გამიშვას ქალბატონ თამარ ანდრონიკაშვილთან თორემ ვნახავ რამე უკეთეს საქმეს რა ვიცი რა მომაფიქრდება
-მაშანტაჟებ ვითომ?
-კი არ გაშანტაჟებ რეალობას აღგიწერ თუმცა შენ რაში გჭირდება ასე რომ ჩემ ხალათს ვიღებ და საოპერაციოში მივქრივარ . მიყვარხარ ყველაზე კარგო- ხმაურით აკოცა ლოყაზე და გავარდა
-ასე თუ გააგრძელა ამან გადამირევს საუკეთესო ქირურგს -ჩაიბურტყუნა მარიამმა და გაეცინა- არა მაინც რა ხასიათზე იყო? ნახა გოგო და გაბედნიერდა
თორნიკე დერეფანში მიქროდა, საოპერაციოში მომზადებული შეიჭრა და გული აუჩქარა თამუნას დანახვაზე. გიჟდებოდა ამ ფორმაში რომ ხედავდა, მისი თვალების ჭრილიც კი აგიჟებდა, გაფართოებული რომ უმზერდნენ
-მარიამმა უფლება მომცა ... -მხოლოდ ეს უთხრა და იქ მყოფებს თავი დაუქნია მისალმების ნიშნად. შემდეგ ჭრილობას დახედა - რა... დიდი ხნის წინ დაიწყე საშვილოსნოს კვეთის ოპერაცია?
-გაჩუმდი და დამეხმარე ... - მაშინვე გაიჟღერა მისმა ხმამ და მიხვდა რომ საოპერაციოში სულ ვერ ახდენდა მასზე გავლენას, მზერაზეც კი არაფერი ეტყობოდა. არა რა საიოპერაციო რომ უყვარდა და აგიჟებდა ისე არაფერი მოქმედებდა ამ ქალზე. თორნიკეც ჩაერთო საქმეში ,პირველად იყო ამ ოპერაციაზე და ყველაფერს აკვირდებოდა. პაციენტი 60 წლამდე ქალი იყო ,საკმაოდ რთული პროცესი ელოდა წინ ..
დასრულების შემდეგ თავად გაკერა ჭრილობა არადა თორნიკე ელოდა რომ მას მისცემდა ნებას
-მე რომ გავკერო?
-დღეიდან უბრალოდ მესამეკურსელი ხარ და არ ვაპირებ შენს გამორჩევას იმ ბავშვებისგან ...
-დარწმუნებული ხარ რომ ისე არ გამომარჩევ მათგან? - უკვე გარეთ იყვნენ ყურთან რომ უჩურჩულა და მიხვდა როგორ გააჟრჟოლა ქალს. თუმცა ამის აღქმა ნაკლებად შეეძლო, მასთან სიახლოვემ გააბრუა, თითქოს მისი ყელი კოცნისკენ მოუწოდებდა, მისი კანი ტუჩების შეხებას ითხოვდა და იზიდავდა. დაიხარა და ყელზე ცხვირის წვერი შეახო, ისე გააჟრჟოლა თითქოს დენის სადენზე იყო მიერთებული. ალბათ აკოცებდა კიდეც თამუნა რომ არ წასულიყო...
-კიდევ აპირებთ ოპერაციაზე დასწრებას?
-მე... დიახ
-ხოდა კაბინეტში დევს ყველაფერი მეც მოვალ ხუთ წუთში დამელოდე იქ
-როგორც მეტყვით
თამუნა კაფეტერიაში ცავიდა შოკოლადი რომ არ ეჭამა გაგიჟდებოდა
-არა რა სიგარეტის მოწევა უნდა დამეწყო ერთ ღერს მოვწევდი ყოველ ნერვიულობაზე.. დამემართა დიაბეტი ამდენი ტკბილით- ჩუმად ჩაიბურტყუნა და კიდევ ერთი ცაკბიჩა. შემდეგ კაბინეტში შევიდა და ეგრევე უთხრა-დღეს ერთად განვიხილავთ პაციენტების საქმეს. აიღე ის რომელთანაც პირველად შევდივართ -დივანზე რომ დაწვა და ხელები მუცელზე დაიწყო გაუკვირდა თორნიკეს . დაიწყეს თავისი საქმე. თამუნამ დაავალა აეხსნა დაავადების სიმპტომები,მკურნალობის მეთოდები პოსტოპერაციული და ოპერაციის შემდგომი, გართულებები და ასე შემდეგ... მთელი ამ დროის განმავლობაში სანამ პაციენტის საქმეს განიხილავდნენ იწვა გაუნძღევლად
-რა გჭირს თამუნა? ცუდად ხარ?
-ვისვენებ
-რომ ისენებ მეც ვხედავ და ასე ადრე თუ დაიღალე ე.ი რაღაც გჭირს
-არაფერი მჭირს უბრალოდ გადავწყვიტე საკუთარ ჯანმრთელობასაც მივხედო .. გააგრძელე
-ეს საოცარი გადაწყვეტილება როდის მიიღეთ თამარა ექიმო?
-ახლოს ნუ მოდიხარ, დისტანცია დაიცავი სტუდენტო ! -თვალი არ გაუხელია ისე უთხრა
-ასე უცებ გრძნობ ჩემს მოახლოებას ექიმო?- მისი ხმა იმდენად მოსწონდა, ისე აგიჟებდა ახლა თვალები რომ გაეხილა იცოდა მის საოცრად აბრჭყვიალებულ თვალებს წააწყდებოდა და რაღაც სისულელეს ჩაიდენდა
-მესამეკურსელთან ფლირტაობას არ ვაპირებ... საქმეს დაუბრუნდი ! სხვათაშორის წიგნები გაქვს ჩემს ლექციაზე უამრავი მოსატანი. ხვალ თუ არ გექნება ზეგ ვერ დაესწრები ლექციას
-წიგნების კოლექციები მაქ სახლში ასე რომ პრობლემა არ მაქვს
-საიდან? -თამუნა წამოჯდა და სავარძელში მჯდომს მზერა მიაპყრო - საიდან გაქვს ეგ წიგნები სახლში ...
-მე ...დედაჩემი ექიმია
-ექიმი? აქამდე რატო არ მითხარი?
-არ გიკითხავთ? მშობლებზე უნდა მესაუბროთ?
-იმიტომ იცოდი ამდენი რამე ხო? არცერთმა მესამეკურსელმა არ იცის ის ყველაფერი რაც შენ...
-ხო მისი დამსახურებაა... ამ კაცს რთულად აქვს მგონი საქმე ხო?
-შეიძლება ასეც ითქვას.. წავიდეთ დღეს 8 ზე ვამთავრებ მუშაობას და მინდა მოვასწრო
-წასვლას აპირებთ სადმე?
-სახლში
-საბამ რომ დაგპატიჟათ?
-უარი რომ ვუთხარი არ უთქვამს?
-რატომ უთხარით უარი
-ძალიან გინდა რესტორანშიც ვიარო შენთან ერთად?- უცებ მიუბრუნდა და პირდაპირ უთხრა . თორნიკეს ჩაეცინა
-თქვენ კი ძალიან გეშინიათ რომ ჩემთან სიახლოვე ამ კედლების გარეთ ზედმეტად ამაღელვებელი იქნება თქვენთვის და თვითკონტროლს დაკარგავთ!- კითხვაც არ დაუსვამს გაუღიმა გვერდი აუარა და იქეთ დააბნია ...
მოკლედ რომ გითხრათ ისეტი არაფერი მომხდარა. რვზე დატოვა შენობა და სახლში წავიდა.
სალომემ რომ დაინახა მანქანა გიჟივით გავარდა
-არ მჯერა მართლა მოხვედი? ვაიმე როგორ მიყვარხარ შენ ხო არ იცი
-ტყუილი მითქვამს ოდესმე?- ჩაეხუტა ქალბატონს და პარკები მიაჩეჩა
-პრინციპში არ გითქვამს.. სულ მეუბნებოდი პირდაპირ ვერ მოვდივარო... შოკოლადებია გოგო სულ? გასკდები
-ნაყინებიცაა- სახლში შევიდა და მისაღებისკენ დაიძრა ამ დროს ვახშმობდნენ იცოდა-მაშენკა სად არის?
-აქ ვააარ- სამზარეულოდან გამოკუსკუსდდა და ჩაეხუტა
-როგორ ჩაიარა დღემ პატარავ?
-კარგად... მომეწონა ძალიან... ნუ კი არიან ნერვებზე მოთამაშენიც, ბაბულიკებიც მაგრამ კარგი იყო
-ანუ მოგვარდა ყველაფერი..
-მოგვარდა კი არა მეცადინეობს დილიდან ... თურმე რესტორანში მიდიან ბავშვები და ეს კი არ მიდიოდა ამჭრა კინაღამ... ნუ ყველანი მივდივართ. დათიკოც სადღაც აპირებს აშკარად გასვლას ერთი ის გამეგებინა ეს ვისთან დაძვრება
-სად უნდა გაძვრეს ამხელა კაცი
-თამუნააა ... სერიოზულად ვამბობ
-მესმიიის- დივანზე იყო წამოგორებული ბატონი და ტელევიზორს უყურებდა
-გიხარია მერე რო გესმის და არ ყრუვდები ეს მოხუცი კაცი? ისე აწი სადღა წავა ეს ახლა ასწრებს ეტყობა სანამ დაეწყება კლიმაქსი
-გაიყვანეთ ეს აქედან.. აუუ მაშენკა მალე იქნება პიცა?
-მმ პიცას აცხობ?
-მალე იქნება
-უნდა გაგვასუქოს...
-აბა მიდისო?
-მიდის ყველა მივდივართ უბრალოდ დედიკო ხო იცი მაინც ამზადებს... პიცას ისე ჩავურტყამთ და წავალთ. ათზე მივდივართ ჯერ ადრეა ...
-მომზადებული აქვს ყველაფერი და იმიტო ამბობს... დაჟე მაშენკასაც ამან შეურჩია ტანსაცმელი იმედია რამე საოცრებას არ ჩაიცვამს და არ გამაგიჟებ
-რა ხისთავიანივით იქცევი...
-ხისთავიანი მაშინ ვიქნები იმ კაბის მსგავსი რომ ჩაგაცვა რამე ...
-რომელ კაბაზე ამბობს სალოო- თამუნა დივანზე ჩამოჯდა, დათიმ მას ჩაუდო ტავი კალთაში და ხელზე აკოცა
-დავუჭერი !
-კაი რა კაბა როგორ დაუჭერი რა იყო ასეთი
-კაბა არ იყო თორემ ხომ იცი მე არ მაქ გართულება არაფერზე ...
-ხო კაი ვაღიარებ მართლა ზედმეტად ვულგარული იყო ... შევეშვათ ახლა მაგას პიცაა მოდიიიიიის
-წავალ გამოვიცვლი და ჩამოვალ.. მთლიანად ნუ შეჭამთ დამიტოვეთ- უცებ წამოვარდა თამუა და ზემოთ გაიქცა. სარაფანი გადაიცვა მოწესრიგდა და ჩამოფრინდა ისევ.
-მაშენკა შენ სულ დარჩები ჩვენთან ... არ გიშვებ მე . სალომეს გავუშვებ შენს მაგივრად
-სალომეს?
-ისე ეს რას გაუკეთებს ცირა ბებოს ... ეგ გაცვლა არ გამოვა აბა რა ვქნა მოვიფიქრებ რამეს- სერიოზულად თქვა და მეორე ნაჭერიც აიღო
სალომე არაფერს ამბობდა მიირთმევდა მხოლოდ. დიანა ბოლოს გამოვიდა წვენი გამოიტანა და ტამუნას მიუჯდა გვერდით.
-შენ და დედა რჩებით ანუ სახლში?
-ასე გამოდის
-წელს არ დაგპატიჯეს სტუდენტებმა?
-კი ორმა კურსმა დამპატიჯა ... არ ვაპირებ წასვლას
-რატო დედა წადი რა .. რამდენი ხანია არსად ყოფილხარ. გაერთობი თან ცოტა შეუყვარდე იქნებ იმ ბავშვებს თორე ძულხართ ასე მგონია... ისეთ რარაც-რაღაცეებს მიყვება სალომე
-ხო რა თან ჩვენც გავდვართ.. მიდი რა და წავიდეთ. ეგენი სულ ერთ რესტორანში მიდიან და დარწმუნებული ვარ მთელი სტუდენტობა მანდ იქნება..მფლობელების შვილები უნიში არიან და ხურავენ ყველაფერს...
-მოკლედ სალომემ ყველაფერი იცის
-ოფ ქორს მაშენკა... იმედია ის ხისთავიანი პრიმატიც არ იქნება იქ ...
-მოიცა რა გამოდის ერთ ადგილას მივდივართ>
-მაშენკა მიდის სხვაგან მე და შენ კი ერთ რესტორანში ვიგიგინებთ... თუ მოიცაა შენთან კლასში ვინმე ფარჯიანი ხო არ სწავლობს
-კი ... ბათუ , რა არი?
-ბათუ რა სახელია.. საფარბეგიც ჰყავთ? ნუ ის თუ არის მე ვინც მგონია სადღაც ახლო-მახლოს იქნები შენც... აუუ ამას კლასელები ჰყავს? იმენა შოკი მოკი ბიჭები არიან.
-მოგეწონა მაშენკა ვინმეე- თვალებს უჟუჟუნებდა დათი- ჰა გამოტყდი ახლა
-მე... არა არავინ .აუცილებელია რო მომწონებოდა?
-ამის პარალელში სწავლობს იმენა საოცრება ბიჭი მოიცა ის ფარჯიანი პარალლში არაა? ვაიმეე რა სულელი ვარ ეგააა ის პრინცი ტიპი არის შოკოლადი ...კარამელოა მეორე აუუ რა გვარიაა? მაგის იმენა ბრატია
-ახვლედიანი? კარამელო კი არა სულელია !
-ვაიმეეე ამ ახალგაზრდებს ჭკუა არ გაქვთ რა
-მოიცა ახვლედიანი თორნიკეს ნათესავია ვინმე?
-ოხ გვარი გაიგო და დაინტერესდდა გოგო.. მაგდენიც არ ვიცი . ნათესაურ კლანებს არ ვადგენ. შეიძლება კი იყოს რა ვიცი მე...
-მოკლედ დაიწყეს ლაპარაკი და აღარ ჩუმდებიან... გახადა ესენიც ჭორიკნები... წავედი მე ჩავიცვამ და გავალ
-სად მიდის ...
-საქმე მაქ
-რა საქმე? ბავშვს მაინც აკეტებდე შე კაი ადამიანო
-გავაკეთებ და მოგიყვან შენ ,გამიზრდი?
-ბავშვის გაზრდა რომ მინდოდეს მე ვერ გავაჩენ?
-ბავშვს მოგცემ მე შენ იმეცადინე საქმეს მიხედე თორე ბიჭის სახელს დაგავიწყებ- ისე უთხრა გეგონებოდატ სერიოზული იყო. თამუნამაც გაოცებულმა გახედა, ბოლოს ტუჩის კუთხესი ღიმილი რომ შეეპარა სალომემ ბალიში გაუქანა
-შე გადარეულოო მეგონა მართლა მეუბნებოდი...
-რა ვეღარ გაიგე გოგო სრულ ტავისუფლებას გაძლევ... თუ წაიტეხ კისერს დარჩები ისე
-ა ძმა ამას ჰქვია ...
-რა გინდა შენი ვერაფერი გავიგე ... გავედი მე მაცდენთ - უცებ აირბინა კიბე. გოგოებმა აალაგეს მაგიდა. დიანა სადღაც იყო წასული,მგონი მეზობელთან ...
სამივე თავის ოთახში იყო და ემზადებოდა...
ვითომ თბილისში რესტორნები დაილია ერთ ადგილას მიდიოდა სამივე ამიტომ თამარჩიკს ჩაუსხდნენ მანქანაში ...დათა დარჩა და ელოდა როდის გავიდოდნენ, სამივე შეატვალიერა ძალიან მაგრად გამოიყურებითო უთხრა აკოცა სამივეს და გავარდა. მხოლოდ მას შემდეგ წავიდნენ ქალბატონები.
რესტორანთან იდგნენ...
-მე პირველ სართულზე ვარ ... იმ იდიოტს ქვედა სართულის ბარი ევასება . შენ მეორეზე ხარ ხო?
-ხო ასე მომწერა ნაკომ... - მაშკამ უთხრა თვალების ფახუნით
-მე მივხედავ ცემს თავს ...
-სამედიცინო ვეჩნად ეზოში სხდება ჩემო თოჯინა ...- სალომ თვალი ჩაუკრა თამოს და წავიდა შენობისკენ. მაშკაც გაიყოლა.
თამუნამ იფიქრა ახლა დავბრუნდები უკანო მაგრამ გაგის ხმა გაიგო
-მოხვედით? საღამომშვიდობის
-საღამომშვიდობის გაგი..
-როგორ გაიგეთ აქ რომ ვიყავით? თუმცა სულ აქ მოვდივართ ხოლმე . წამობრძანდით - თვალისმომჭრელი ღიმილი აქვს ამ ბიჭს . ხელი ოდნავ შეახო ზურგზე და ანიშნა საით უნდა წასულიყვნენ
-ჩემი დის დამსახურებაა.. თორემ ხომ იცი მე მსგავს ამბებს არ ვარკვევ. იცი გამიკვირდა შარსანდელის შემდეგ რომ დამპატიჟეთ
-რატომ? ტავიდან კი გავბრაზდით, მაგრამ მერე მივხვდით რომ მხოლოდ თქვენ შეგიძლიათ ექიმებად გვაქციოთ
-დინას ხელი ურევია მანდ
-ნაწილობრივ ... თუმცა მიკერძოებული მის მიმართაც არ ყოფილხართ
-მესამეკურსელებიც აქ არიან?- უცებ შეჩერდა ახლად გაცნობილ ბავშვებს რომ მოჰკრა თვალი
-სამედიცინო ერთად ავღნიშნავთ სულ.... რამე პრობლემაა?
-არა არავითარი... ორივემ დამპატიჟეთ და არჩევანი აღარ გამოვა გასაკეთებელი
- ვაა ქალბატონო თამარ თქვენ ხართ თუ მეჩვენებით?- მაკალათია გამოეყო ახალგაზრდებს და თვალების ჟუჟუნით ეახლა თამუნას.
-დავიჯერო მე გეჩვენები ხოლმე?
-გამუდმებით ღვთაებრივო ქალბატონო... თეტრი ხალათი გაცვიათ და მეუბნებით შენ ვერასდროს შემოაღწევ ჩემს საოპერაციოშიო
-ოხ მაკალათია ნამდვილი მასხარა ხარ
-კარგით რა პატივცემულო ამხელა კაცი ვარ ვეპრანჭები მესამეკურსელებს და თქვენ რას მკადრებთ
-დავიჯერო მესამეკურსელებს სიმპათიური მასხარები არ იზიდავთ? - ღიმილით უთხრა და გოგონებისკენ წავიდა -საღამომშვიდობის
-გაგვახარეთ რომ მოხვედით- დინა აბაშიძე იყო ეს მშვენიერება. ძალიან ჰგავდა დედიკოს ანას, მისი ძისგან განსხვავებით ღიმილიც შეეძლო, ხუმრობაც თუმცა მაინც კოტეს ჰგავდა...აბაშიძეების ხასიათი დომინანტობდა.
ცოტა ხანს საუბრობდნენ. მესამე კურსელებიც ეახლნენ ქალბატონს.თორნიკე არსად ცანდა. მაგიდასთან დასხდნენ , მის გვერდით ადგილი თავისუფალი იყო . არ მიუქცევია ყურადღება, იფიქრა არც მოვა ტორნიკეო , როცა აფუსფუსდნენ გოგონები და ისიც გამოჩნდა. პირდაპირ ცარიელი ადგილისკენ დაიძრა. ბიჭებს მიესალმა და თამუნას გვერდით დაჯდა
-საღამომშვიდობის ქალბატონო თამარ- გაუღიმა და აფორიაქებულ გოგონებს გადახედა= როგორ ხართ?
-კარგად თორნიკე შენ როგორ ხარ?
-გვეგონა აღარ მოხვიდოდი
-გვიკადრე თავადიშვილო?- მაკალათიამ უთხრა წარბების თამაშით
-უარს როგორ ვიტყოდი ვახტანგ ...
-ოხ თორნიკე ... ეს ვახტანგი რომ არ გაიხსენო მოკვდები მოკლედ... ოხ მამაჩემო შენ მოგეცა ჩემი ცოდვა დიდი ბაბუის სახელი მაინც ვერ დამარქვი?- ისე თქვა ყველა იცინოდა.
-აქ რა გინდა შენ.. მესამეზე არ ხარ?
-მე ყველგან მაქ მოწვევა ქალბატონო თამარ.. ნუთუ ჩემი კომპანია გაწუხებთ
-ვითომ შეგიძლია ჩემი შეწუხება?
-ნამდვილად ... სიამოვნების გარდა არაფერი შემიძლია...- მოკლედ ამ ბიჭს ხომ ვერ უთხრა ერტი სიტყვა რომ ბოლოს თვითონ არ დარჩეს დამუნჯებული. მისი ხელი მოშიშვლებულ ზურგზე რომ იგრძნო გააკანკალა. არადა წამის წინ გაგიც ხომ შეეხო, თორნიკემ მხოლოდ თითები გადაატარა და ცუდად გახდა, წეხან კი არც გახსენებია ეს დეტალი...
-საინტერესოა როგორ მიიღე ამხელა მოწვევა... ალბათ ყველა გოგოს ერთი ხერხით აბრუებ და ყველაფერზე თანხმდებიან?
-რა გინდათ მითხრათ რომ ყველაფერზე თანახმა ხართ?
-მე შენი ასაკის გოგონები ვიგულისხმე და არა ჩემნაირი ზრდასრული ქალი რომელსაც გასართობად სულ არ სცალია ,მითუმეტეს ბავშვთან გასართობად.... სწავლაში ხელს ვერ შეგიშლი ,ბოროტი დეიდა ვიქნები- ღიმილით დაგესლა და გამოაცინა ქატქათა კბილები თორნიკეს რომ დაეჭიმა ყბები. რაღაცის ტქმას აპირებდა ,თუმცა ბიჭები სადღეგრძელოს ამბობდნენ და უკვე ყურადღების გადატანა მოუხდა. რამდენიმე ჭიქა დალია სანამ თამარი გოგონებს ესაუბრებოდა. . გაუკირდა ლიზა და ელენა რომ დაინახა
-ჰაიი ევრივან... როგორ ხართ მომავალო ექიმებო? თქვენს ხელში ვართ ქართველები?
-ლიზაჩკაა კრასავიცა როგორ ხარ?- მაშინვე წამოდგა მისი ჭკუის მაკალათია და ისე მოეხვია კაციშვილი ვერ ააწიწკნიდა
-ჩემო გიჟო და გადარეულო ვახუშტი ...როგორ ხარ ?
-შენ რომ გეხვევი მგონია ვარსკვლავებს ვეხები ქალაუ
-გგონია? ჩემზე კაშკაშა ვინ არის ერთი. მათე არ გამოსულა აქეთ?
-ოჰ ბისნესმენები იკრიბებით?
-აბაა ბზინესმენები ამა ქვეყნისა შევვერთდით... რა იყოთ ბიჭებო რა ჩამქრალი სიტუაციაა ექიმები თუ არ გამოთვერით ისე ვერ ერტობით? ჩვენთან ინგრევა შენობა
-ნანგრევებშ თუ მოყვებით მერე მთვრალი ექიმი გიშველის?
-ოხ რა ენამოსწრებულია დინა ეს ბიჭი? შენს ძმას ხო არ უმეცადინებია
-დინა რა შუაშია !
-მოი ლუბიომოი იჩხუბეთ?- ჩუმად უთხრა გაბრაზებულ გაგის
-საიდან მოიტანე
-შეეშვი ერთი ხო იცი ესენი ტყამალზე არიან ქვიშნას ჭამენ
-რა გადარეული ხარ ჩემო სიცოცხლეე... წამო ჩვენთან ვიგიგინოთ
-გადაბირებებს არ ვაართ...
-ნუ გეშინია ჩემს ძამიკოს არ წაგართმევთ... გყავდეთ და უმზირეთ -მოშხამა ყველა და ელენას დაავლო ხელი-წავედით ახლა მომწყნდა დგომა
მალე აიშალა ყველა... ცეკვავდნენ და ერთობოდნენ. ვინ ვის ეხვეოდა კაცმა არ იცის. თორნიკე გასული იყო სადღაც, რომ დაბრუნდა თამუნას ხელი ჩაკიდა და წამოაყენა
-რა ხდება?
-ცეკვაზე გსმენია რამე ექიმო?
-არ გაბედო... არ ვიცი მე ცეკვა
-ცეკვას რა ცოდნა უნდა ...
-თორნიკე არ შემიძლია.. საერთოდ არ შემიძლია უნდა შემარცხვინო?
-რა კომპლექსიანი ხარ ექიმო?
-მოხვალ შენ ხვალ ლექციაზე
-ნუ მემუქრები- ხელი წელზე შეუცურა მეორეში მისი ნატიპი მტევანი მოიქცია და მელოდიას აყვა- მოდუნდი და დაივიწყე ამ გიჟების არსებობა
-ნუ მიყურებ ეგრე
-კარგი მთლად ისეც ნუ დაივიწყებ რომ მერე მეც დავივიწყო ყველაფერი - ეშმაკური ღიმილი, თვალების ჟუჟუნი, თამუნას ბუსუსები კანზე და სურვილი მის თვალებში სამუდამოდ ჩაძირვის...
-რატომ ხარ ასეთი?
-როგორი ექიმო?- ტუჩები ყურთან მიუტანა და მეორე ხელიც წელზე მოხვია,ეს სიმრერაც აღარ სრულდებოდა. ერთს მეორე გადაება.. ახლა მოუნდათ ვალსი
-როგორი ? როგორი და ასეთი ცნობილი...
-ცნობილი? - შეეცვალა ხმა ეგონა სხვა რამეს დააცდენინებდა- გადარდებთ ვითომ ეგ?
-რა თქმა უნდა.. არა
-ოხ როგორ გიყვართ ჩემს ნერვზე დაკვრა?
-არ მიყვარს.. საერთოდ დაკვრას ვერ ვიტან
-მოკლედ შემოქმედებითად მკვდარი ხართ.. ხომ გეუბნები შენ მხოლოდ საავადმყოფოში ხარ დომინანტი .. ამიტომ არ გამოდიხარ იქედან
-თუ შეიძლება შეეშვი ჩემს შეფასებას... ცხოვრებაში ჩარევას და კვლევას
-არაფერს ვიკვლევ.. ძალიან კარგად ვიცი ყველაფერი თამუსიი - ოდნავ შეახო ცხვირის წვერი კანზე , თითები შიშველ ზურგზე აათამაშა, შემდეგ ხერხემალს აუყვა ბალიშებით და გაეღიმა ,თამუნას სხეული აუთრთოლდა
-როგორ გიყვარს თამაში... არადა ვერ ითვალისწინებ იმას რომ ჩემს მოედანზე მაინც გავათანაბრებ ანგარიშს
-თქვენ შესაძლებლობები ბოლომდე დამანახეთ... მე კი არაფერი მიჩვენებია , საერთოდ არაფერი
-მე რასაც საოპერაციოში გაჩვენებ იმის განმეორება საკმაოდ რთულია... შენ კი რაც არ უნდა გააკეთო ნებისმიერთან შეიძლება გავიმეორო... მე შენს გაოცებას ვახერხებ, მოგწონს იქ საოპერაციოში ყოფნა და პირველია ყველა ოპერაცია... აი შენ კი რა შეიძლება გააკეთო ისეთი რაც პირველი იქნება ჩემნაირი ქალისთვის- იცოდა ,ძალიან კარგად იცოდა რა აღიზიანებდა ახვლედიანს ყველაზე მეტად. იქ სვანეთში მის ქცევებზე ფიქრის გარდა კი არ უკეთებია რამე... გაჭრა მისმა სიტყვებმა. თორნიკეს მზერა გაეყინა, ყბები დაეჭიმა, ხელები მოუჭირა წელზე და თვალებში შეხედა თამუნას
-როგორ გინდა რამე ისეთი გამომტყუო რომ შეგეძლოს ხელის კვრა და გაქცევა.. ისევ სვანეთში წახვალ? მომწონს იქ ყოფნა სახლიც მაქვს ოღონდ სხვა ადგილას და ბარემ ჩემთან გაგიშვებ...
-საიდან იცი...
-მე ყველაფერი შემიძლია გავიგო თუ დავინტერესდდი... შენ კი გაფრთხილებ გაბრაზებულ გულზე კდიევ ერთხელ გამექცევი და ფიქრის , მშვიდად ყოფნის საშუალებას მეტჯერ აღარ ,მოგცემ. დროა გაიაზრო რომ ბავშვი არ ვარ და ბევრად მეტი შემიძლია ვიდრე წარმოიდგენ- სხეულზე აიკრო ყელში აკოცა და ისე გაქრა იქედან თამუნა გონს ვერ მოვიდა...
მალევე წავიდა სახლში. გოგონები დატოვა, დათი გაუვლიდა მაშოს, სალომე კი ალბათ დილით დაბრუნდებოდა რომელიმე კურსელთან ერთად...
საოცარ ხასიათზე გაიღვიძა..
ყველანი ბედნიერები გავიდნენ სახლიდან, სალომე იყო მხოლოდ ნაბახუსევზე და წუწუნებდა. მაშო კი უფრო აბრაზებდა. დათი არც ამდგარა დილით , დაქანცული იყო წინა ღამის „მუშაობის“ შემდეგ.
პირველად მეოთხე კურსლეებთან შევიდა. მართალია წუწუნებდნენ ბახუსის გამო,მაგრამ მაინც საინტერესო ლექცია გამოვიდა მაკალათიას ხუმრობებით და გაგის საოცარი პასუხებით. დინა მშვიდად იჯდა და ისრუტავდა ყველა სიტყვას რასაც კი მარიამი იტყოდა...
თორნიკეს ნახვის სურვილი კლავდა. შევიდა აუდიტორიაში და პირდაპირ ბოლო მერხებს გადახედა. რომ არ დახვდა სახე მოექუფრა
-ნუ ჩამოგტირით სახე დედოფალო.. აქ ვარ-ზურგს უკან გაიგო ხმა. კი გააჟრჟოლა და დაიბნა მაგრამ გაბრაზდ აკიდეც
-იგვიანებთ ახვლედიანო? ასე აპირებთ გაგრძელებას?
-იცით თქვენ შემოხვედით ადრე ,ჯერ ორი წუთი გვაქვს დრო
-მაგიდამდე სანამ მიხვალთ გავა ეგ ორი წუთი ასე რომ იჩქარე...
-ასე თუ არ შემომხედავ მოძრაობის უნარი მალე დამიბრუნდება ხოლმე შავთვალება ქალბატონო- ისევ ჩუმად უთხრა და თავისი ადგილისკენ წავიდა.
ლექციის განმავლობაში გრძNობდა მის დაჟინებულ მზერას, ყველა კითხვაზე რომ პასუხი ჰქონდა იცოდა ამაზე რთულ კითხვებს უმკლავდებოდა კლინიკაში ,მაგრამ ჩუმად იჯდა ხმას არ იღებდა. დადიოდა მაგიდებს შორის და ისე ამბობდა სახელებს. ერთ-ერთ კითხვაზე ვერავინ რომ ვერ უპასუხა პირდაპირ თორნიკეს გახედა
-თორნიკე აგიხსნით ... გისმენთ ყურადღებით
-იქნებ თქვენ აგეხსნათ მე ..
-იქნებ დამდო პატივი და ჩემი გადაწყვეტილება არ გააპროტესტო ... გისმენთ ბატონო თორნიკე
-ეს რა გამოცდაა?
-ახლა მიხვდით? ძალიან ცუდი გვიან თუ გამოგაქვთ დასკვნები ბევრ პაციენტს დაკარგავთ და ლიცენზიაც დაკარგო შეიძლება თუ გახდი რა თქმა უნდა ექიმი და მაინც რატომ არ მპასუხობ კითხვაზე თუ არ გინდა შენი ცოდნა გაუზიარო კურსელებს
ამით აიძულა პასუხის გაცემა. ყველა გაკვირვებული იყო თორნიკეს საუბრის მანერით, მისი მზერა თამუნას არ შორდებოდა. ისიც თითქოსდა ყურადღებით უსმენდა, სინამდვილეში სულ სხვაგან დაფრინავდა, აკვირდებოდა მის სახეს, ტითოეულ კონტურს სწავლობდა და ბოლოს ტუჩებზე ამახვილებდა მაინც ყურადღებას, საუბრის დროს რომ დაისველებდა წამიერად ერთიანად უვლიდა ჟრუანტელი . სანამ არ შენიშნა ტუჩის კუთხეში გაპარული ღიმილი მანამ არ შეეშვა ურცხვად ყურებას.
იფიქრა უკვე სამეცადინო აქვს და კლინიკაში აღარ მოვაო. მშვიდად შევიდა საოპერაციოში,პირველ ოპერაციაზე არ მისულა ,არც მეორეზე. უკვე სამი საათი იყო დერეფანში რომ დაინახა .ისევ იგივე იყო როგორც მაშინ პირველად, უბრალოდ ახლა არ შეეჯახებოდა... მოდიოდა და თან მოჰქონდა ყველას მზერა, ის კი თამუნას უყურებდა . როგორ შეიძლება იგრძნო მანძილის მიუხედავად მისი მოახლოება, როგორ შეიძლება გული გრძნობდეს და მანამ არ ისვენებდეს სანამ ახლოს არ მივა. თიტქოს სულ ელოდება როდის დაარღვევს წესს, როდის შეწინააღმდეგება, როდის მოიქცევა ისე რომ გაუშვას. მაგრამ არა „ქალბატონო თამარ“ ესეც კი არ ავიწყდება. თუმცა მისი მზერა ყველაფრისთვის საკმარისია...
ოპერაციების შემდეგ კაბინეტში რომ შევიდნენ უკვე ღამის 10 საათი იყო . მაგიდაზე დაწყობილი წიგნები რომ დაინახა თორნიკეს გახედა
-უკაცრავად ახლავე ავიღებ... სამეცადინო მაქ უბრალოდ და
-სახლში წასვლას არ აპირებ?
-თქვენ ვერ დამიტოვებთ?- ისე გაუცინა თამუნას მზერა გაუშტერდა- ქალბატონო თამარ
-მე სახლში ვაპირებ წასვლას და შეგიძლია დარჩე
-სახლში? აბა არ მივდივარო? ტანსაცმელები ტყუილად წამოიღეთ? მორიგეობაც სხვას გადააბარეთ
-არაფერი მოხდება ამაღამ... უკვე სავსეა კლინიკა ექიმებით
-და მაინც თქვენს პაციენტებს ბედის ანაბარა დატოვებთ?
-ჯობს დაჯდე და იკითხო ...
-თქვენთვის ჩასაბარებელი მასალა ვიცი ....
-გადაიკითხე მაინც რა იცი რას შეგეკითხები და სხვა საგნებიც გაქვს ისე შენ ჩასაბარებელი
ოთახიდან გავიდა, დიდხანს არ შესულა. იცოდა რომ არ წავიდოდა. დაჯდა და კითხულობდა რა ჰქონდა სხვა საქმე. რამდენიმე საათი იყო გასული თამუნა რომ შემოვიდა. ყავის ჭიქა დაუდო წინ
-მადლობა ...
-დაძინებას ვაპირებ მე და იმედია ხმამაღლა არ კითხულობ
-იმედია არ ხვრინავთ-ეს რომ უთხრა თამუნამ ისე გადაატრიალა თვალები მაინც ჩაეცინა. დივანზე დაწვა და ზურგი აქცია. ტუმცა დიდხანს ვერ გაძლო ,აშკარად არ ეძინა, თორნიკე არ უყურებდა ისევ კითხულობდა, ცდილობდა გონების მობილიზებას და თავის შეკავებას ...
-მაინც ვერ ვხვდები სახლსი რატომ არ მიდიხარ
-არ მითხრათ შენი სუნთქვა მაწუხებსო
-ზოგადად არ მაწუხებ ! ვერ შემაწუხებ
-არადა უკვე დიდი ხანია აგაფორიაქე და აგირიე გონება...
-როგორი თავდაჯერებული ხარ... რაღაც მხრივ გამოგადგება
-თავდაჯერება და ფაქტის უშუალო ცოდნა განსხვავებულია სულ ცოტა... თქვენც სულ რომ იყოთ თავდაჯერებული და საქმეში გარკვეული კარგი იქნებოდა... უფრო გამიმარტივდებოდა საქმე
-შენ კითხულობ თუ მე მენამიოკები
-მაცდენთ ...
-ოხ ეს სტუდენტები... გერმანიაში რატომ არ ხარ
-ხომ გითხარით ან დავრჩები ან არათქო
-მაგრამ მაინც ისე მელაპარაკე თითქოს სამუდამოდ მიდიოდი
-თქვენ ხომ არ განაღვლებდათ ადექით და წახვედით
-გამაბრაზე თორნიკე...
-გამაგიჟეთ და იმიტომ... და საერთოდ ყოველთვის როცა მოთმინებიდან გამოგყავართ იცით რომ გაგაბრაზებთ ,მაინც არ ჩერდებით
-შენს გაბრაზებაზე ვიფიქრო?
-უბრალოდ შეეშვით იმ კაცს და მეტი მე არაფერი მაბრაზებს
-ძალიან ცუდი ასე მარტივად თუ ბრაზდები, იმის გამო რაც არ გეხება...-წავიდა ქალბატონი და დატოვა ამრთო თოკუნა...
ერთი კვირა ნამდვილად ჩვეულებრივად გავიდა. უნივერსიტეტში და კლინიკაში არაფითარი ექსესი მომხდარა.
შემდეგ უნივერსიტეტში დათომ მიაკითხა და წამში გაჩნდა თორნიკე მათთან. გამოწერილივით იმ დროს მივიდა თამუნა რომ ეკამათებოდა
-დათო ? აქ რა გინდა?
-მინდოდა მენახე... დიდი ხანია არ მინახავხარ. კლინიკაში ვერ გხვდები ვერასდროს გნახე მარტო და ვფიიქრე იქ მაინც ვნახავთქო
=იცი დაკავებული ვარ... გამოცდა მაქვს დღეს ცასატარებელი და მეცქარება
-მოიცადე- მაჯაში წვდა და გააჩერა- თავს რატომ მარიდებ?
-ოდესმე სხვაგვარად იყო და მე არ მახსოვს?
-ასეთი უხეშიც არ იყავი... ახლა კი საერთოდ მაიგნორებ
-მაპატიე მაგრამ ვერ ვხვდები ჩვენი დიალოგის აზრს.. რას ითხოვ ჩემგან?
-მაგას როგორ მეკიტხები? როდემდე აპირებ ტავის გასულელებას ხომ იცი რომ მიყვარხარ
-მე ვიცი რომ არ მიყვარხარ და არც არასდროს შემიყვარდები, არც არასდროს მომიცია იმედი და შესაბამისად აქ სრულდება ყველაფერი
-იმ ბავშვთან გინდა იყო? ასე აცანცარდი რო გინდა მასთან გაერთო? ყველაფერს რომ დაემშიდობო მერე? არ გეშინია რომ ლექტორობასაც დაემშვიდობები და მარიამიც არ გაპატიებს მისი ...
-არ გაბედო მეტის თქმა..- იმ დროს გააჩუმა ვეღარაფერი უთხრა დათომ. სახეში გაარტყა და გაავებულმა სულ დაივიწყდა უნივერსიტეტის ეზოში რომ იდგნენ- არ ვაპირებ შენს მოსმენას შეურაცხყოფის მოყენებას ვერ გაპატიებ. აღარ გაბედო ოდესმე გზაზე გადამეყარო ! წადი და იპოვე ისეთი ქალი ვინც შეგიყვარებს, შეეშვი ამ ამოკვიატებას
-ამოკვიატება არ ხარ და ბოლოს მაინც ჩემი გახდები ხომ იცი
-ხელი გამიში ახლავე და აქედან გაქრი ... ვერ ხედავ რომ ყველა გვიყურებს?
-გვიყურონ და გაიგონ მათ ამაყ , მკაცრ ლექტორს პრინცი რომ უყვარს ... საოცარი ნადავლია ისე მილიონერი პრინცი ყველა კარს გაგიღებს საინერესოა რამდენ ხანს გაერტობა შენით ... მიკვირს როგორ დაეცი ამ დონემდე რა გააკეთა ასეთი - თამუნა გაბრაზებული კი არა უკვე გაცოფებული იყო , ხედავდა ირგვლივ შეკრებილ ხალხს, რომლებიც ყურებდაცქვეტილები უსმენდნენ დათოს სიტყვებს. არ ვიცი რას გააყეთებდა, უცებ მათ შორის თორნიკე რომ არ ჩამდგარიყო. უყურებდა და ვერ იჯერებდა რომ თორნიკე იყო , ყბები დაჭიმული, ძარღვები დაბერილი, თვალები ჩაწითლებული ანათებდა მისი შავი სფეროები . ყელში წვდა დათოს
-აქ რას აკეთებ შე ახვარო... მე რა გითხარი შენ არ გითხარი გაქრითქო? შე საცოდაო ვირთხა ახლა გინდა ასე გააგრძელო თამაში?
-ვა პრინცოო? რა გეგონა ერთს მებაზრებოდი და მორჩებოდა? მთელი ცხოვრებაა მიყვარს ეს ქალი მაგდენი წლის არც ხარ შენ შე ლაწირაკო და გეგონა ასე მოვშორდებოდი? ჩემია გესმის?ჩემია და რაც არ უნდა გაუკეთო მაინც ჩემი იქნება- მერე გაითიშა ხედავდა როგორ დაარტყა თორნიკემ , როგორ იცილებდა დათოს მოქნეულ ხელს და გამეტებით ურტყამდა. ყველა უყურებდა, არავინ აზავებდა, ვირაცეები ვიდეოსაც კი იღებდნენ, გოგონები ერთობოდნენ სანახაობით. ყველა მასზე საუბრობდა. გაითიშა , პირველად იგრძნო თავი ასე დამცირებულად, პირველად იყო ასეთ მდგომარეობაში. როგორ ვერ იტანდა მასგავს ამბებს, ვერ წარმოიდგენდა ოდესმე მის თავს თუ მოხდებოდა ეს ყველაფერი...
გგონიათ იყვირა? გააზავა? მათ შორის ცადგა და თორნიკე იქედან გაათრია? არა უბრალოდ წავიდა. დატოვა ბრბო და წავიდა. კლინიკაში მისვლა ჭირდებოდა, იქ მშვიდდებოდა, იქ დაივიწყებდა ყველაფერს, მხოლოდ ერთი პაციენტი და ყველაფერი გაქრებოდა.
წამლების სუნით გაჟღენთილ დერეფანში გათიშული მიაბიჯებდა...
არ გაამართლა, ვერ დაფარა კლინიკამ თორნიკე ...
კაბინეტში შევიდა, ჩაიცვა ლურჯი ფორმა, ხალათი მოიცვა და გავიდა. იმ წამს შეიყვანეს ნაავარიები ახალგაზრდები და საოპერაციოში შევარდა.
უშველა? შეიძლება დაავიწყა მაგრამ ისევ ცუდად იყო. დამძიმებული ჰქონდა სული. ვერ ისვენებდა თავისუფლებას ვერ გრძნობდა.უამრავ რამეზე ეფიქრებოდა, არ უნდოდა მასზე ჭორები გავრცელებულიყო, ასე დაკარგავდა იმ სახელს რაც ჰქონდა, იმ ტიტულს და უბრალოდ ჭორების ობიექტი გახდებოდა. ეს ფაქტი აგიჟებდა...
უკვე 10 საათი იყო მობილური რომ მოძებნა და თორნიკეს დაურეკა
-გისმენთ?- რა თქმა უნდა არ იცოდა მისი ნომერი საერთოდ ტელეფონი თუ ჰქონდა ამ ქალს ეგეც არ იცოდა ვინმემ
-ჩვენ კაფეში გელოდები, უნდა გელაპარაკო ...ნახევარ საათში- მხოლოდ ეს უთხრა, ვერც გაიაზრა როგორ უწოდა კაფეს „ჩვენი“. გამოიცვალა, ჩანთა აიღო და წავიდა.
კაფეში იჯდა, იგივე მაგიდასთან როგორც ყოველთვის. პირდაპირ შავი ღვინო შეუკვეთა და უკვე მეორე ბოკალს სვამდა. თორნიკე რომ შევიდა კარში... ტუჩის კუთხე გახეთქილი ჰქონდა და გაწითლებული. მზერა გაუშეშდა, ის კი მშვიდად დაჯდა და თავისთვისაც დაისხა ღვინო. ახლა დაინახა მისი ხელები, სულ გადაყვლეფილი ჰქონდა კანი ...
-არაფერს მეტყვი?
-შენ დამიბარე ... მე რა უნდა გითხრა?
-ჯანდაბა თავს ნუ ისულელებ! არაფერი იყო ის?
-არარაობების გახსენებას არ ვაპირებ ...
-მე მასზე არ გესაუბრები
-შეურაცხყოფას გაყენებდა, გაწუხებდა და საკადრისი მიიღო ახლა რა ვქნა გესაუბრო იმაზე რაა მართალი და რა არა?
-უფრო გაამწვავე სიტუაცია... შენ რომ გამოჩნდი ყველას საჭორაო საბაბი მიეცი.
-შენ ხომ არც ინტერნეტ სივრცეში ხარ... არც ტელევიზორს უყურებ რა განაღვლებს
-ასე მშვიდად როგორ ხარ? იჩხუბე, უნივერსიტეტის ეზოში ლექტორების და სტუდენტების თვალწინ. სცემე ცნობილი ექიმი და არ გადარდებს?
-არავის გაუკვირდება დამიჯერე... შენ კი ვერავინ შეგეხება. ხვალაც და მომავალშიც თამარ ანდრონიკაშილი იქნები, ქალბატონი თამარი რომელსაც ყველა პატივს სცემს ... დღეიდან იცოდე რომ ისეთს არაფერს გავაკეთებ შენ რაც ზიანს მოგაყენებს. თუ რამეს გავაფუჭებ თავადვე გამოვასწორებ და არ გაბედო მეორედ მსგავს სისულელეზე დარდი
-სულ უნდა გადამრიო ხო?- დაღლილმა უთხრა და თვალებში ჩააშტერდა- რას მიკეთებ ადამიანო... ამდენმა ადამიანმა გაიგო რომ ჩემ გამო იჩხუბეთ, ალბათ ყველას გარყვნილი ქალი ვგონივარ რომელიც მესამეკურსელს აცდენს და შენ ასე მშვიდად მელაპარაკები ,... გახეთქლი ტუჩით და დასახიჩრებული ხელებით რომლის დანახვა ცუდად მხდის
-ახლა არ მითხრათ ცუდად გამოიყურებაო... ათობით ოპერაციას აკეთებ დღეში
-საშინლად გამოიყურება... თითებია ჩემი სუსტი წერტილი.. ყველა ქირურგი უნდა უფრთხილდებოდეს ხელებს... თუ დაგიზიანდა ოპერაციაას ვერასდროს გააკეთებ...
-ვხედავ დამშვიდდი
-უბრალოდ ვივიწყებ... იმედია ხვალ წინ არ დამხვდება.
-მგონი დროა წავიდეთ- ჭიქა გამოართვა და ბოთლიც უკან გასწია
-შეგიძლია წახვიდე...
-დათრობას აპირებ?
-არა რა თქმა უნდა... ექიმი არასდროს უნდა გაითიშოს
-ეს წესები სულ გახსოვს?
-რა თქმა უნდა.. ამ წესებით ვცოცხლობ მე
-ანუ არასდროს დამთვრალხარ გათიშვამდე? ცუდია ძალიან. უნდა იცოდე რა მაგარი შეგრძნებაა ყველაფერი რომ ქრება
-ვიცი ეგ შეგრძნება ... ძალიან კარგად თან საოპერაციოში ჩემთვის ყველაფერი ქრება
-მაგრამ რჩება გაჭრილი პაციენტი გახეთქილი ,დაზიანებული ორგანოებით და სისხლის დიდი ნაკადით... მე იმ გარობაზე გეუბნები მხოლოდ შენ და ის ერთი რომ რჩებით ვისი წარმოდგენაც ბედნიერებას განიჭებს
-ეგეთი არ მყავს მე და შენ შეგიძლია ყოველ დღე დალიო იმ შენი თავისტკივილის წარმოსადგენად- უცებ გაბრაზდა და გაახსენდა თორნიკეს რომ ვიღაც უყვარდა .არა არ უთქვამს მიყვარსო მაგრამ ის მაინც ეჭვიანობდა. ჭიქა უკან დააბრუნა , მანქანდე შეტყობინება გააგზავნა კლინიკაში რომ ვერცერთ შემთხვევაში დაბრუნდებოდა და მორიგი ჭიქა დალია . სავარძელს მიეყრდნო და თვალები დახუჭა, თრობის შეგრძნება სურდა . სიო სახეზე ელამუნებოდა და შინაგან სიმხურვალეს ერწყმოდა . საოცრად გრძნობდა თავს, ყველაფერი ტრიალებდა გონებაში, რაღაც ნაწილი ისევ გაბრაზებული იყო რაღაც ნაწილს რცხვენოდა დილანდელის გამო, რაღაც ნაწილს არაფერი ადარდებდა არც რცხვენოდა, არც ბრაზობდა უბრალოდ მოსწონდა თორნიკეს თითოეული ქცევა, ეს ნაწილი ალბათ თამუნაში არსებული ქალი იყო ...
-ოდესმე დატკბები თამარ ქალო?
-მეტს რას ელოდები ვზივარ აქ შენთან ერთად და იმის მაგივრად ვბრაზობდე, გეჩხუბო და მოგიშორო თავიდან გათიშული ვზივარ და ვსვამ . კაცმა არ იცის რა დამემართება და მაინც არ ვგეგმავ გაჩერებას
-პატარა გოგოსავით რომ იქცევი სულ მაგიჟებ რა ...
-ნუთუ ვერ ხვდები ასეთი რატომ ვარ შენ ხო ყველაფერს აკვირდები და იგებ
-მაგაზე მარტივი არაფერია...
-ხოო?- უცებ ჭყიტა თვალები და თორნიკეს მიანათა . უფრო ახლოს რომ დახვდა გაუკვირდა, ინსტიქტურად მიადო თითები ნატკენ ტუჩზე .იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა თორნიკეს და უცებ გამოსწია ხელი
-პერიოდში როცა გოგონებს ჰყავთ შეყვარებულები , ეჩვევიან ბიჭთან საუბარს, გართობას და იმ ყველაფერს აკეთებენ რაც შენ ჯერ კიდევ გიფერადებს ღაწვებს მეცადინეობაში გაატარე და ფაქტობრივად თინეიჯერი ხდები ჩემს გვერდით...
-რამდენი წლის ხარ ?
-ისე საოცრად გამოვიყურები ვერ ხვდები ხო?
-მიპასუხე რა...
-ჩემი ასაკი ცვლის რამეს? ჩემს პიროვნებას ქცევას ხასიათს თუ რას
-ხომ იცი რომ ადამიანი ცხოვრების ყველა ეტაპზე განსხვავებულად აზროვნებს და აღიქვამს ყველაფერს . როცა ოცნების და გატაცების პერიოდში ხარ ,როცა რეალურად აღქმა არ შეგიძლია სიტუაციის
-მეოცნებეს ვგავარ?
-არასდროს მასრულებინებ სათქმელს
-ვიცი რასაც იტყვი და მიპასუხე
-არაა მაგრამ...არ გაინტერესებს მე რამდენი წლის ვარ?
-სისულელედ არ მიგაჩნია ასაკს რომ ეციკლები?
-მართალია ჩვენს შემთხვევაში ყველაზე მარტივი პრობლემა ასაკია, ნუ იმედია ბევრად დიდი არ ვარ
-ყველაზე მეტად ის მიკვირს ქალი რომელიც სიკვდილს ებრძვის და ისეთ პაციენტებს უნარჩუნებს სიცოცხლეს თეორიულად რომ შეუძლებელია გადარჩნენ, აშინებს ყველაზე მარტივი რამ რასაც თუ სწორად აღიქვამ პრობლემაც აღარ იქნება
-რა მარტივად უყურებ ცხოვრებას ...
-ერთი რამ ვიცი ზუსტად ცხოვრება იმდენად ხანმოკლეა რომ გაუმართლებელია ტყუილად დროის კარგვა და საკუთარ თავთან ბრძოლა... ვიაღაცის აზრის საკუთარ გრძნობებზე წინ დაყენება და ცხოვრების გართულება
-ასე მგონია ჩემს აზრებს კითხულობ და საწინააღმდეგო არგუმენტებს მესვრი ...უთხარი რა კიდე მოიტანონ ღვინოო- თორნიკეს მხარზე დაადო თავი და ისევ მინაბა თვალები
-დროა წავიდეთ...
-არ მინდა სახლში ... უკვე ყველა დაძინებული იქნება სახლში კი მათ სანახავად მივდივარ სულ არ მომწონს ის დიდი ცარიელი ოთახი ,მეშინია იქ ყოფნა ასე მგონია სულ მარტო ვიქნები
-ოღონდ მითხარი და წასასვლელი ადგილების მეტი რა ვიცი- გაუცინა და წელზე მოხვია ხელი რომ არ წაქცეულიყო
-ეგეთი მთვრალიც არ ვარ ...
-ვიცი
-აბა გამიშვი ხელი არ წავიქცევი
-არ მინდა რომ გაგიშვა - მშვიდად უთხრა ,თვალებში ჩახედა და მერე კი გაჰყვა დაჰიპნოზებული .
მანქანაში ჩუმად ისხდნენ,თამუნა გზას უყურებდა და ბოლოს ჩაეძინა.
თორნიკე გაღიმებული უყურებდა , მანქანა ეზოში გააჩერა და ქალბატონი ხელში აყვანილი შეიყვანა სახლში. გულისცემა აუჩქარდა , მისი სიახლოვე თითქოს წვავდა .საწოლზე რომ დააწვინა იმ წამამდე ფიქრობდა რომ სხვაგან დაიძინებდა ,მაგრამ ცდუნებამ სძლია. გვერდით მიუწვა და დიდხანს აკვირდებოდა მის მშვიდ გამომეტყველებას. აქამდეც ჰყავდა მძინარე ნანახი, პირველ სამუშაო დღეს მას შემდეგ გიჟდება ამ ქალზე მაგრამ ახლა სულ სხვა იყო,. ყველა კუნთი მოდუნებული, მშვიდი გამომეტყველება როცა გაღვძებას არ ელოდება, როცა შეუძლია სიზმარიც მშვიდად ნახოს და კომფორტულად იწვეს საწოლში.
საკმაოდ გრილოდა, გათბობა არ ჩაურთავს ამის საჭიროებაც არ იყო . ფეხსაცმელი გახადა და საბანი გადააფარა . გვიან ჩაეძინა ,ისევ მის მხარეს ჰქონდა თავი შებრუნებული და მშვიდად სუნთქავდა.
დილით თავის ტკივილმა გამოაღვიძა, უნდოდა ბალიშში ჩაემალა სახე როგორც ყოველთვის მაგრამ აღმოაჩინა რომ სულაც არ ედო თავი ფუმფულა ბალიშზე. საკმაოდ მკვრივი იყო ეს „ბალიში“ სასიამოვნო სურნელით გაჟღენთილი და აშკარად ხელებსაც ეს „ბალიში“ ხვევდა წელზე იმდენად სასიამოვნოდ რომ გული უფართხალებდა . ტვინმა სურნელის ამოცნობა მოახდინა და წამში ჭყიტა თვალები. წამოიწია მაგრამ თორნიკეს ხელები არ უშვებდნენ. ნახევარი სხეულით მასზე იწვა და ახლა ისე ახლოს იყო მისი სუნთქვა სახეზე ეფრქვეოდა
-დილამშვიდობის თამუნა ახლავე გაფრთხილებ „თავდაცვითი მექანიზმი“ გამორთე უბრალოდ მოვემზადოთ და კლინიკაში წავიდეთ !
-ჯანდაბა... მეორედ აღარ მომცე დალევის საშუალება - ქვემოთ ჩაცოცდდა და ტავი მკერდზე დაადო - თავის ტკივილის წამალი არ გაქვს?
-წავიდეთ და გამოგიყვან ბახუსიდან
-ლოთს კი ეცოდინება ხერხები...
-ლოთი მე ვარ?
-ყველა კაცი ლოთია ჩემი აზრით... ქართველი ოღონდ. როგორ წავიდე ხელს არ მიშვებ
-არც გიცდია გათავისუფლება თორემ ძალას არ დაგატანდი- გაიცინა და მოაშორა ხელები- სხვათაშორის მშვენივრად გამოიყურები პირველი თრობის შემდეგ - არეულ თმაზე ჩამოუსვა ხელი და გაუღიმა
-ისე მიყურებ ვფიქრობ საშინლად გამოვიყურები ... ვინაიდან ეს არ მადარდებს შეგიძლია დიდხანს მიყურო, თუმცა მეჩქარება
-გვეჩქარება
-აა ხო შენ ხო ბეჯითი სტუდენტი ხარ ყველა ლექტორი გიჟდება შენზე არ გვესწრება მარა რომ მოვიდა გაგვაგიჟაო ...-უცებ მიაყარა და სარკესთან თმა გაისწორა- სააბაზანო სად არის?
-დერეფნის ბოლოს... წამო - სწრაფად წამოდგა ფეხზე ჩაიცვა და სააბაზანომდე მიაცილა თამუნა.- მალე გამოდი თორე ვერ მოასწრებ
თამუნას არაფერი უთქვამს,თმა დაივარცხნა ხელ-პირი დაიბანა და გავიდა.
თორნიკემ შეანაცვლა. რამდენიმე წუთში კი მანქანაში ისხდნენ, მობილურზე ნახა საათი თუმცა სახლში არ წაუყვანია ვაჟბატონს
-ვისაუზმოთ.. მინერალურს დალევ ,ერთ ტაბლეტ გამაყუჩებელს და ჩიტივით იქნები -სიცილით უთხრა და კაფესთან გააცერა
-მანქანასაც წავიყვან... საუზმე არ მინდა მაგარ ყავას დავლევ
-როგორც გინდა...-კარი გაუღო და შეატარა. ყველას მიესალმა და თავიანთი ადგილისკენ წავიდნენ. ჩუმად მიირთვეს , შემდეგ თამარი წამოიჭრა უცებ აკოცა ლოყაზე თორნიკეს და გავარდა
-უნივერსიტეტში გნახავ...
-სულ გაგიჟდა მგონი და უნდა მეც გადამიყვანოს ჭკუიდან. ასე როგორ ეცვლება ხასიათი - თავისთვის ლაპარაკობდა და იღიმოდა-ტკბილი უჩები გაქვს ალქაჯო
სახლში მივიდა, გაუკვირდა ყველას დილით რომ ეახლათ ქალბატონი. დათიმ მაშინვე მიაპყრო მზერა
-წუხელ სად იყავი?
-სად იქნებოდა ახლა - სალომემ შეუბღვირა
-რაღაც არ მგონია ეგრე- უკან გაჰყვა თამუნას - არ მეტყვი არაფერს?
-წუხელ დავლიე და თორნიკეს მანქანაში ჩამეძინა
-რა ქენი? მართლა დალიე? მოიცა თორნიკეს მანქანაში რა გინდოდა? მეგონა ჩხუბობდით ...თუმცა ვერ გავიგე ეგ ამბავი ამ დილით სად გაიღვიძე
-აგარაკზე თორნიკესთან. თუმცა დათვალიერება ვერ მოავხერხე უცებ წამოვედით
-რა გულახდილი ხარ ვერც ვბრაზდები
-რატო უნდა გაბრაზდე? გადი ახლა მადროვე გამოვიცვალო. დრო აღარ მაქვს
-კარგი ხო გავალ მეც ვიცვამდი რო ჩამოვვარდი. მაშენკაააა აუ დედას უტხარი ბლინები გააკეთოს რა გთხოვ თოჯინააა
-ვეტყვი ხო ნუ ღრიალებ
-ვინ ღრიალებს გოგო მე? ჩემნაირი სათუთი ხმა მეორეს ვის აქვს
-სათუთი და შენ ერთად კი - გაიგო მაშკას ხმა საძნებლიდან და სააბაზანოში შეიკეტა. რამდენიმე წუთში ღიმილი მოეფინა სახეზე. არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა, დინებას მიყვებოდა? ალბათ ხო როგორ ხასიათზეც იქნებდოა ისე მოიქცეოდა გული რასაც უკარნახებდა, თორნიკესთან ხომ გულახდილი იყო . წელიდან გაშვებული ნახევარმკლავით კაბა ჩაიცვა , მაღლები . ჩანთას დაავლო ხელი და ქვემოთ ჩავიდა.
-ვერ ვისაუზმებ ჩემებო და აკრგებო მეჩქარება მე
-სად გეცქარება ჯერ
-გამოცდა მაქვს მეოთხე კურსელებთან და მეჩქარება რარაცეები უნდა მოვამზადო - ჩაკოცნა ყველა და გასასვლელისკენ წავიდა
-რა სჭირს ? მაგარ ხასიათზე იყო- მაშომ უთხრა სალოს
-ნეტა წუხელ რას აკეთებდა ასეთს?- ტუჩები გამოსწია და წარბები აათამაშა- ნეტა ხო არ იცელქა?
-გიჟი ხარ გოგო - ხელი მიარტყა მხარზე მაშომ და აკისკისდდა
თამუნამ უნივერსიტეტს რომ მიაღწია შემდეგ გაახსენდა წინა დღე. შენობაში შესვლამდე ეგონა ვიღაც გამოხტებდოა და რამე საშინელებას ეტყოდა. სიმშვიდე იყო.. თითქოს არაფერი მომხდარა და აი უცებ გამოვარდა აუდიტორიიდან ვიღაც ბიჭი... მგონი დამამთავრებელ კურსზე იყო მათთან არ ჰქონდა ლექციები. ბიჭო გარბოდა და პირდაპირ თამუნას შეასკდა, წონასწორობა შეიკავა მაგრამ ქალბატონს მთელი სხეულით აეკრო
-უკაცრავად... არ მინდოდა მაპატიე გოგონა
-გოგონა? ყმაწვილო რომ გარბიხართ წინ უნდა იყუროთ... ახლა კი ხელი მიშვით თუ შეიძლება-უცებ მოიშორა ტორები და ზურგი აქცია.
-დილამშვიდობის პატივცემულო თამარა იქნებ მითხრათ რა სირთულის ტესტი გველოდება?- მაკალათია დახვდა წინ კურსელ ბიჭთან ერტად
=ძალიან რთული იქნება პატივცემულო?
-ნუ ღელავ ბექა ... ხომ იცი პირველი წერითი მარტივი მაქვს
-ვიციტ როგორ არა ისეთი ქულები გვქონდა შარშან
-ნუ მეწუწუნებით ! სწრაფად შემოდით აუდიტორიაში რაც მალე დაიწყებთ მით უკეთესი
-დაგვაწერინებს ახლა ყველაფერს...
-მაკალათიააა
-უკაცრავად პატივცემულო.. ოხ ჩემო ენავ ძირში გასახმობო - შეიცხადა უცებ და თავისი ადგილისკენ მოკურცხლა- დევიღუპეთ სიმონ რთული იქნებაო ისეთი რთული ჩაგჭრით ყველასო-კარგი ჭორიკანა ქალივით გადაულაპარაკა გოგონებს . თამუნას ჩაეცინა , მაგრამ ისეტი გამომეტყველება მიიღო თიტქოს არაფერი მომხდარა. ფურცლები დაარიგა სწრაფად და დაიწყო კიდეც ლექცია .
ბავშვებმა წერა დაიწყეს. ის კი დადიოდა მშვიდად და ეღიმობოდა იმათ სახეებზე, ახსენდებოდა როგორ ღელავდა ხოლმე გამოცდების წინ , როგორ ათენებდა ღამეებს და იმახსოვრებდა ყველა დეტალს. რამდენჯერ ჩასძინებია წიგნებზე ,მეორე დილას დათი დასცინოდა შპარგალკით ვინ შეგიშვებს გამოცდაზე პირდაპირ ლოყაზე გაწერია ყველაფერიო.. მერე საქართველოდან წავიდა და იქ ხომ საერთოდ უჭირდა, ცუდად ხდებოდა რამე რომ არ იცოდა, აუთსაიდერობა არ შეეძლო ამბიციური იყო და აღწევდა კიდეც მიზანს ...
გაფითრებულებმა დადეს ფურცლები მაგიდაზე
-რა ხდება მაკალათია?
-აუუ პატივცემულოო შენ არ იცი როგორ მევასები ტო ...
-ასე ცუდად დაწერე ბიჭო? აფერისტობაზე გადასვლა მოგიხდა ხო
-ეგრე მიცნობ პატივცემულო? - ნაწყენი გამომეტყველება მიიღო და წამში გაეღიმა თამუნას
-კარგი ხო ვიხუმრე ,აბა რატო გევასები მაკალათია?-იგივე ტონით უთხრა როგორც მაკალათიამ
-არ იყო რთული კითხვები პატივცემულო.. იცით რაღაც უფრო დამტკბარი მეჩვენებით... რა ხდება თქვენს თავს? -ჩუმად უთხრა ყურში და გაეკრიჭა
-მაკალათია ხომ არ გინდა გაორმაგებული სიმკაცრით შემოგიტიო?
-პრაქტიკები როდიდან გვეწყება პატივცემულო?-მაკალათია კურსელმა გადაარჩინა
-ორტომბრის პირველი რიცხვებიდან ...მანამდე ავარჩევ სტუდენტებს
-ალბათ მაღალი ქულების მიხედვით ხო?
-არა მხოლოდ... ახლა კი წავედი ხვალამდე
-პასუხებს ხვალამდე ვერ შეგვატყობინებთ როგორმე?
-შენ მაკალათია ნომერზე მოგწერ - გაუცინა და წავიდა. დერეფანში მიაბიჯებდა თორნიკე დაინახა და გაუღიმა. როცა ისევ ის ბიჭი გადაეღობა წინ , უცებ შეკრთა - რა გგნებავთ ?
-ბოდიში მინდა მოგიხადოთ იმ ინციდენტისთვის -ხელი გაუწოდა ბიჭმა- მე ნიკა ვარ ობოლაძე მეექვსე კურსელი
-და ? რამე გინდოდათ
-რატომ ასე მკაცრად და უხეშად?
-რატომ ასე თავისმომაბეზრებლად ახალგაზრდავ?
-მგონი თქვენ კიდევ იმ“გოგონაზე“ ბრაზობთ. მე უბრალოდ ვერ წარმომედგინა ლექტორი თუ იყავით . ახალი გადმოსული ვარ და არ ვიცოდი თქვენს შესახებ...
-მგონი ზედმეტ მნიშვნელობას ანიჭებთ ტქვენს სიტყვებს. შეუძლებელია უცნობი ადამიანის ნათქვამი სიტყვა ამდენ ხანს ჩამრჩეს გონებაში როცა ის არაფერს ნშნავს , ახალგაზრდავ გამატარეთ თუ საქმე არ გაქვთ. ბოდიში მიღებულია არ ღირდა ამდენ გარჯად
-კარგით მე მინდა თქვენთან პრაქტიკაზე მოვიდე ... რაა საჭირო ამისთვის მაინტერესებს.
-ქირურგობას აპირებთ და აქამდე პრაქტიკაც კი არ გაგივლიათ? არც გიმუშავიათ და გინდათ მიგიღოთ? მაპატიეთ მაგრამ უარი უნდა გითხრათ ! შეგიძლიათ სხვა ქირურგი იპოვნოთ საკმაოდ ბევრია თბილისში თავისუფალი ქირურგი რომელიც უარს არ იტყვის- გაეცალა ბიჭს და დაინახა თორნიკეს თვალები.. როგორ შეიძლებოდა წამინდელი ბრჭყვიალა სფეროები ახლა ასე ელვარებდნენ ბრაზისგან. აუდიტორიაში შევიდა. თორნიკეც მიჰყვა
-რა უნდოდა იმას
-პრაქტიკებზე სიარული...
-დათანხმდი?
-არა რა თქმა უნდა
-კარგი გოგო ხარ შენ- ისე უთხრა თამუნას გაეცინა - რა გაცინებს
-თავზეც გადამისვი ხელი და კამფეტიც მომეცი ბარემ
-კარგი ხო დროა ლექტორი გახდეთ პატივცემულო-ჯუჯღუნით წავიდა თავისი ადგილისაკენ.
შემდეგ წინა დღეს ჩატარებული გამოცდის ნიშნები გააცნო. თორნიკეს ყველაზე მაღაი ქულა ჰქონდა...
შენობა რომ დატოვა დააფიქსირა ობოლაძის დაჟინებული მზერა... ყურადრება არ მიუქცევია .მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა.
თრნიკე იმ დღეს არ გამოჩენილა კლინიკაში. მომდევნო დღეები უინტერესო იყო. თორნიკეს გამოცდები ჰქონდა და კლინიკაში ვერ დადიოდა. თამუნა კლინიკიდან არ გასულა და შესაბამისად არ ულაპარაკიათ ნომრალურად. რასაც აშკარად აღიქვამდა ამ დღეების განმავლობაში ის იყო რომ დათო აღარც კი უყურებდა. რამდენიმე დღეში კი კლინიკა დატოვა და წავიდა. ჭორები დადიოდა მის წასვლასთან დაკავშირებით , მაგრამ თამუნას მოსმენაც არ სურდა...
ყველაზე რთული კი ის იყო რომ ბოლოს ლექციებზეც არ მისულა
-მოგესალმებით ბავშვებო დღეიდან ქირურგობის მსურველი სტუდენტები ლექციების შემდეგ ჩემთან ივლით კლინიკაში ...
-ქირურგობა ხუთს გვინდა და ვინ მოვალთ?
-ხუთივე მოხვალთ მაკალათია
-მართლა? ვაიმე მართლა თქვენთან ხუთივე? მართლა ხუთივე? - უცებ გამოვარდა და ჩაეხუტა
-ვახტანგ მომშორდი დავიხრჩე...
-კარგი უკაცრავად ...
-მოკლედ ლექცია დასრულდა და გელოდებით საავადმყოფოში...
ოთახიდან გავიდა. უნდოდა თორნიკე ენახა. არც ლექციაზე ყოფილა,არც კლინიკაში უნახავს ამიტომ თვალებით ეძებდა. ბოლოს ვეღარ მოითმინა და მესამეკურსელებთან შევიდა. თორნიკე რომ დაინახა თვალები გაუფართოვდა წამში გადაკვეთა მანძილი და წინ აესვეტა
-გამარჯობათ ბატონო ახვლედიანო შეგიძლიათ გამომყვეთ?
-თამუნა? აქ რა გინდა? ახლა კლინიკაში არ უნდა იყო?
-გამომყევი ახვლედიანო დროზე! ბატონო ამირან სტუდენტს წაგართმევთ თუ შეიძლება
-კი შვილო წაიყვანე - გაუღიმა მოხუცმა ლექტორმა .თორნიკეს გახედა რომელიც ზოზინით წამოყვა და უკან გაყვა.
-მანქანაში ჩაჯექი
-მიტაცებ?
-ხო კოშკში უნდა გამოგკეტო !
-რატომ ბრაზობ?
-რატომ მომატყუე? არ მითხარი რომ მხოლოდ ჩემს ლექციას აცდენდი. რატომ არ მოხვედი კლინიკაში?
-არ მეცალა...
-მერე ეგრე გეთქვა
-გითხარი დაკავებული ვართქო
-რაღაც სხვა მიზეზია .. მიპასუხე
-მართლა არ ვიყავი რამდენიმე დღე ... დაკითხვას ნუ მიწყობ ძალიან გთხოვ! აქ გააჩერე
-აქ რა გვინდა
-ვისადილოთ ...
თამუნამ მანქანა რესტორნის ეზოში გააჩერა. ისევ იგივე განმეორდა. ბატონი თორნიკე ეზოში არსებული მაგიდებისკენ წავიდა. წამში გათავისუფლდა ყველაფერი , თამუნა იმდენად იყო გაბრაზებული ამ ამბავს ვერც კი იაზრებდა. მალევე გაუწყვეს მაგიდა და ერთი ოფიციანტი მხოლოდ მათთვის იდგა ახლო-მახლო
-მიირთვი..
-თორნიკეე
-მომენატრე ...- თავდახრილი იყო, ქვემოდან ამოხედა და ოდნავ გაუღიმა
-გინდა ყურადღება გადამატანინო? ასე ნუ მიყურებ
-რატომ ითხოვ ყოველთვის იმაზე მეტს ვიდრე ვაკეთებ... შენ ვერც კი წარმოიდგენ როგორ ვერ ვიტან ვინმესთვის ანგარიშის ჩაბარებას. მშობლებიც კი არაფერს მეკითხებიან თუ არ ვამბობ შენ კი გგონია რომ სულ ლექციაზე ვარ და ნებისმიერ კითხვაზე უნდა გიპასუხო
-გასაგებია ... ვიცი რომ არ გიყვარს ბევრი საუბარი
-მაგრამ მაინც ბევრს მალაპარაკებ
-არც მე მიყვარს სტუდენტებთან ბაასი ,მაგრამ ხომ ხედავ აქ ვზივარ და გესაუბრები მეტიც ხდება ...
-ხვალ მოვალ ლექციაზე
-დიდი ხანია არ ყოფილხარ
-კარგად ვარ , გეუბნები რომ მენატრებოდი, საქმე მქონდა მნიშვნელოვანი თორემ ხომ იცი ტყუილად არ წავიდოდი სადმე გასართობად კიდევ რა გინდა დასამშვიდებლად თამარ? ა ხო არც ქალთან ერთად ვყოფილვარ ... არა გატყუებ ჩემი დები და დედაჩემი იყვნენ ჩემთან. მეგობრებიც მოვიდნენ და ძალიან ბევრმა ლამაზმა ქალმა მაკოცა ბოლო კვირის განმავლობაში ლოყაზე, ზოგმა შობლზეც- ისე ეუბნებოდა ტუჩებს ძლივს უყრიდა თავს თამუნა რომ გაბრაზდა და თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა თავი ვეღარ შეიკავა და გაიცინა-კარგი რა თამრიკოო
-კარგი ხო ... იცოდე დღეს ბავშვები მოდიან კლინიკაში . ხვალიდან ვიწყებ მათზე დაკვირვებას
-ჩემებიც იქნებიან?
-თქვენც იქნებით ... დღეს მოხვალ?
-მოვალ ... შენთან ერთად წამოვალ ,იმედია გზაში არ დამტოვებ . ჭამე ახლა თორე მე მგონია ღორმუცელა თავი
-ისედაც ღორმუცელა ხარ შენ იმდენს ჭამ ერთ დოზას მე მთელი თვე მყოფნის იგივე რაოდენობა . როგორ არ გაქვს ღიპი მიკვირს
- კლინიკის გარეთ ნორმალურ არსებებს ტრენაჟორები გვაქვს და სხვადასხვა საქმიანობა რითაც ვწვავთ მიღებულ კალორიებს
-რა ცუდი ბიჭი ხარ..
-კარგი ნუ ბრაზდები თამარჩიკ
-ნუ მეკრიჭები- უკვე თვალები უციმციმებდა ,უყურებდა თორნიკე როგორ მიირთმევდა და თვითონაც ჩიტივით იკენკებოდა
-ბატონო თორნიკე კიდევ ხომ არ ინებებთ რამეს?
-არა გმადლობ ...
გოგონა წავიდა. თამუნამ ჯერ მას გააყოლა მზერა შემდეგ კი თორნიკეს მიუბრუნდა
-ვინ ხარ არ მეტყვი?
-თორნიკე ახვლედიანი, სამედიცინო უნივერსიტეტის მესამე კურსის სტუდენტი რომელიც აქ თუ გააგრძელებს სწავლას სამი წლის შემდეგ კიდევ ხუთი წელი მოუხდება ქირურგიის დაუფლება ...
-ერთ კაფეში მივდივართ და ყველაფერი ცარიელდება ჩვენს ირგვლივ, ყველა შენ დაგტრიალებს თავს, მოგყავარ რესტორანში ერთ-ერთ ცნობილ ადგილას თბილისში, აქაც იგივე ხდება . ბათუმში სასტუმროში ისე აღწევ ჩემს ოთახში თითქოს ყველაფერზე მიგიწვდება ხელი
-კარგი ხო ვაღიარებ ამერიკის პრეზიდენტის ობამას ბიძაშვილის ახლო ნათესავი ვარ ...
-კარგი იყოს ისე როგორც გინდა .... უბრალოდ იცოდე ამქვეყნად ყველაზე მეტად ტყუილს ვერ ვიტან
-წავიდეთ ხო?
-წავიდეთ ...
კლინიკაში მისულს დერეფანში დახვდა სტუდენტები . თორნიკე ხალათში რომ დაინახეს არ გაკვირვებიათ.
-ვაა ვაა პრინცოოო აქ ხარ ?
-გამარჯობა ..- მიესალმა შეკრებილებს და მაკალათიას ხელი დაკრა მხარზე- ვახუშტა ... როგორ მოგზრდია ბიჭო თმა
-ოხ თორნიკე მოგკლავ ... შეეშვი სენ ჩემ თმას- გადაისვა ხელი აცეჩილ თმაზე და გაიჯგიმა
-თორნიკე მიმღებში ჩადი რა... მე ახლავე მოვემზადები . აქ დამელოეთ - სწრაფად შევიდა კაბინეტში. თორნიკემ საქმეები ამოუტანა და ისიც გამოვიდა.
-მოკლედ ასე დღეს არ შემოხვალთ საოპერციოში რა თქმა უნდა. დღეს იქნებით მიმღებში, მიიღებთ პაციენტებს, ექიმებს დაეხმარებით ისინი დაგაკვირდებიან და შემდეგ რიგ-რიგობით დამსახურების მიხედვით შემოხვალთ საოპერაციოში . შესაძლოა დღესაც შეგიყვანოთ თუ გაუძლებთ და დარჩებით დიდხანს
-ისე რომელ საათამდე დავრცებით?
-გაქცევა გინდა უკვე?
-არა პატივცემულო პირიქით აინტერესებს
-მაკალათია შენს ტავს მიხედე შენ
-უკაცრავად...
-ახლა სამი საათია ... 6 საათს აქ გაატარებთ და შემდეგ თავისუფლები იქნებით ჩემგან . შეგიძლიათ წახვიდეთ იქ ნინა დაგხვდებათ და ის გაგიწევთ გიდობას...- კაბინეტში შევიდა თორნიკეც რომ მიჰყვა წარბები აწკიპა- აქ რა გინდა?
-აბა სად მინდა?
-გგონია ოპერაციაზე შეგიშვებ? გამორიცხულია ...
-მოიცა აბა რა დამსახურებაზე ამბობ
-ყველაზე მძიმე პაციენტს თუ მოუვლი, რაიმე ახალს იპოვი და ვინმე იტყვის ამ ბიჭმა მიშველაო შეგიყვან საოპერაციოშიც
-სერიოზულად?
-აქ თუ დარჩი და დაელოდე მე როდის გავხდები ცუდად წლობით მოგიწევს ლოდინი
-მივდივარ ...- გაბრაზებული წავიდა. თამუნამ კი საქმეები განაგრძო.. ნინა იქნებოდა მათი მეთვალყურე ასე რომ მშვიდად იყო...
რამდენიმე ოპერაცია ცაატარა, შესვენებაზე მოულოდელად დაადგა სტუდენტებს. გოგონები ბავშვს უვლიდნენ, მაკალათიას მოხუცი ჰყავდა ,ცოტაც და გაგიჟდებოდა ის ქალი ისეთებს ეუბნებოდა ... მიხვდა რომ ჭირდებოდა და შევიდა
-გამარჯობა ბებო ...აბა რამ შეგაწუხათ?
-ა კიდევ ერთი ბავში მომიყვანეს.. იქნებ რამე გამიკეთოთ ისეთი გამიჩეროთ ეს გული და ჩამიყაროთ წყალში ნაოპერაციები ძლივს გადამარჩინა თამარ ექიმმა შვიდი თვის წინ იმის გამჩენმა იხარა ...
-ქალბატონო იცით ეგ ექიმია ქალბატონი .... მე კი მისი მოსწავლე ვარ
-რას მეღლაბუცები ბიჭო ის ოპერაცია ამ ბავშვმა გამიკეთა?
-ნამდვილად მე გაგიკეთეთ ქალბატონო ნინელი
-ღმერთო კი მომკალი ასეთი ახალგაზრდა თუ იქნებოდი რა მეგონა... გაიწიე ბიჭო იქეთ - ხელი აუქნია მაკალათიას რომელიც ცდილობდა დამამშვიდებლის გაკეთებას
-ქალბატონო ნინელი ადროვეთ ამ ყმაწვილს თავისი საქმე შეასრულოს ძალიან გთხოვთ
-ხო უნდა გაგიყვანოთ შემოწმებაზე პირველი სართულიდან გადმოვარდნა სულაც არ არის მარტივი ამბავი თანაც მშვენივრად გამოიყურებით და კიდევ უფრო საეჭვოა ბებო ...
-რამდენს ლაპარაკობს ეს.. კარგად ვარ ბიჭო მეტი რა ვქნა ნეტა ძალით ხო არ მოვიკლავ თავს
-არა ეგ არ მიგულისხმია მე უბრალოდ
-ის უბრალოდ ცდილობს ყველაფერი გააკეთოს იმაში დასარწმუნებლად რომ უვნებელი ხართ...მე გავალ დამიჯერეთ ვახო საუკეთესო მოსწავლეა და ყველაფერს შესანიშნავად გააკეთებს. დაუჯერეთ და ნუ იღელვებთ გთხოვთ..- მოხუცს გაუღიმა და მაკალათია ახლოს მისწია- ყველა შემოწმება ჩაუტარეთ .. სასწრაფოდ
გაგი ბავშვთა განყოფილებაში იყო . ნატალიას ჩაეგდო კლანჭებშ და ეჟღურტულებოდა თან ვიღაც ბავშვს უვლიდნენ...
თორნიკეს კურსელები ნინასთან ერთად უვლიდნენ რამდენიმე მსუბუქად დაშავებულ პაციენტს.
თავად თორნიკე არ ჩანდა. სანამ არ გაიღო მტავარი კარი და საკაცით არ შემოვარდა. ვიღაც მოჰყავდა და განკარგულებას აძლევდა ექთნებს...
-რა ხდება?
-სასწრაფომ გადმოიყვანა მრავლობითი დაზიანება აღენიშნება.. გორიდან გადმოიყვანეს გუშინ გაუკეთდდა ერთი ოპერაცია მაგრამ ისევ რთულადაა თუ არ ვცდები ინფარქტი უნდა იყოს...თუ დროზე არ გაუკეთდდება ოპერაცია იცით რაც მოხდება.. იქ მხოლოდ გარეგან ჭრილობებს მიხედეს ... - ლიფტით აჰყავდათ პაციენტი თან უყვებოდა ყველაფერს
-წაკითხული გაქვს უკვე იქაური მონაცეები?
-კი და დრო არ იციდის
-დარწმუნებული ხარ? გამოვიძახო კარდეოლოგიც/
-მე ...დარწმუნებული ვარ იშემიაა სისხლძარღვი უნდა გამოიცვალოს თორე მოკვდება
შემდეგ დრო გაჩერდა. თამუნას ხმა ესმოდა, რომელიც საოპერაციოს მომზადებას ითხოვდა, კარდეოლოგიც გამოჩნდა. ამტკიცებდა ასე უბრალოდ ვერ გავჭრით არაფერი გვაქო , ანდრონიკაშვილმა დაიჟინა და თორნიკეს უხმო საოპერაციოში.
მოლაპარაკებას ოჯახისწევრებთან თამუნა აწარმოებდა მათ უნდა დაედასტურებინათ თანხმობა .
რამდენიმე საათი გრძელდებოდა ოპერაცია. დიაგნოზი გამართლდდა...მიოკარდის ინფარქტი .დაზიანებული სისხძარღვი გახდა მიზეზი ყველა დანარჩენი პრობლემის. როგორც სჩანს საჭესთან ყოფნისას იჩინა ტკივილმა თავი...
ოპერაციას თიტქმის ასრულებდა ექთანი რომ შევიდა
-შინაგანი სისხლდენა აქვს პაციენტს ...სანამ გონებას დაკარგავდა თქვენს მისვლას ითხოვდა რა ვქნათ ...უკვე საოპერაციოშია ყველა ქირურგი გასულია...
-ყველაფერი მზადაა?
-დიახ ქალბატონო
-თორნიკე ოპერაციას დაასრულებ ბატონ თენგიზთან ერთად... უბრალოდ ჭრილობას გაკერავ და დაელოდები როდის გამოვა ნარკოზიდან ... ვიცი რომ შეძლებ! - იქედან სწრაფად გავიდა. გვერდით საოპერაციოში შევიდა...- მაკალათია მომიყვანეთ .. გადაეცით რომ ოპერაციას დაესწრება...
ოპერაცია დაწყებული ჰქონდა ვახო რომ შევიდა. თვალებზე ეტყობოდა როგორ ღელავდა. მესამეკურსელისთვის ცოტა არ იყოს და რთული იქნებოდა მსგავს ოპერაციაზე დასწრება და სისხლის გუბის ამოშრობა...
-მელაპარაკე მაკალათია და თან ჩემს ხელებს უყურე
-პირველად რომ შედით საოპერაციში როგორ იყავით
-ცუდად ... ბოლომდე დავრჩი მაგრამ მერე ცუდად გავხდი აი შენ კი მაკალათია ისეთი მაგარი ბიჭი ხარ არაა აუცილებელი სისულელეში მომბაძო . როგორ მიხვდი ასე უცებ ... წესით არ უნდა ტკენოდა არაფერი
-ვფიქრობდი პირველად სად გამეყვანა ანალიზებზე. ტომოგრაფია რომ გადაუღეს და არაფერი იყო მერე უცებ ამომიტივდივდა გონებაში რომ შეიძლება დაცემის შემდეგ შინაგანი სისხლდენა უსიმპტომოდ განვითარებულიყო ... თავისუფალი არ იყო ექიმი და თვითონ გადავუღე გონება დაკარგა ამ დროს მერე კი გამოვაქანე აქეთ
-კი გამოქანდი პირველივე დღეს საოპერაციოში
-რას ვიფიქრებდი ... დედაჩემი არ დამიჯერებს
-რო დავამთავრებ ოპერაციას ერთ სელფს გადავიღებ შენთან ერთად
-მართლა?
-იმედია ახლა არ ჩამეხუტები და მიხვდები სადაც ხარ ...
-კარგი.. მადლობა უკეთ გავხდი
-შენნაირებს ლაპარაკი შველის ,ჩემგან განსხვავებით...
ხანგრძლივი პროცესი იყო მაგრამ იმდენჯერ ჰქონდა მსგავსი ოპერაცია გაკეთებული პრობლემა აღარ იყო . მაკალათია როგორც კი ცუდად იგრძნობდა თავ ეგრევე იწყებდა ლაპარაკს. თამუნა მეორე ოპერაციის შესახებაც იღებდა ცნობებს და მშვიდად იყო როცა გაიგო რომ კაცი უკვე რეამინაციაში იყო გადაყვანილი და მდგომარეობა ნელ-ნელა დასტაბილურდებოდა...
-დასრულდა... მაპატიე მაგრამ ნაკერს მანამ ვერ დაგადებინებ სანამ არ შევამოწმებ ყველაფერს. სხვა დროს აუცილებლად გაგაკეთებინებ
-არა არ მინდა ჯერ იყოს არ დავამახინჯო ქალი.. თორე ეგ ისეთია მომკლავს
-არ მოგკლავს ... შენზე ილოცებს დღე და ღამ
-არაფერი მინდა რადგან გადარჩა ... ჩემი ბებო გამახსენდა იმას რო რამე დაემართოს მოვკვდები მისი გაზრდილი ვარ
-მაგარი ბებო გყოლია ასეთი თუ გაგზარდა
-დამცინი ექიმო?
- გამოდი და ნუ ლაქალაქებ- იცინოდა თამუნა და უკვე იხდიდა ფორმას... მაკალათიამაც მიბაძა. საოპერაციოდან რომ გავიდნენ პირდაპირ რეამინაციისკენ წავიდა ,აციენტის მდგომარეობა შეამოწმა , ოჯახისწევრებს ესაუბრა და შემდეგ თორნიკეს ძებნა დაიწყო . ძლივს იპოვა თავის კაბინეტში სააბაზანოში იყო,ნიჟარასთან დამჯდარი. მაისური გახდილი ჰქონდა და სახიდან ჩამოსული წვეთები სხეულზეც ეცემოდა.
-თორნიკე...
-მეტჯერ აღარ დამტოვო მე არ ვარ ექიმი მესამე კურსზე ვარ როგორც შენ ამბობ... გული გაუჩერდა შენ რომ გახვედი არ ვიცოდი რა უნდა მექნა
-როგორც ჩანს იცოდი რადგან ცოცხალია
-ხანდახან უგულო რობოტი მგონიხარ !
-ვიცი... ეგეთი ვარ კიდეც- გვერდით დაუჯდა და თვალებში ჩახედა- ახლა კარგად ხარ?
-მეგონა მოკვდებოდა... საშინელი გრძნობა იყო -კალთაში ჩაუდო თავი და ფეხებზე მოხვია ხელები - პაციენტი დაგღუპვია?
-არა ... მაგრამ პრაქტიკების დროს დაიღუპა რამდენიმე მატი გადარცენა შეუძლებელი იყო . ყველაფერი უნდა გააკეთო გადასარცენად რაც შეგიძლია, ბოლომდე არ უნდა გაჩერდე მაგრამ როცა დაკარგავ უნდა იცოდე რომ ასე იყო ღვთის ნება... მაგ კაცს კი სენ გამოუჩნდი მაშველად და ამჯერად დაუსხლტა ეშმაკის კლანჭებს... იმედია კიდევ დიდხანს იცოცხლებს
-ჯერ კიდევ რეანიმაციაშია ...
-მერე რა გამოვა მდგომარეობიდან.. ეგეთები გამოუყვანიათ?
-შენ სულ ასეთი იყავი?
-არა ..
-მიხვდი რაც გკითხე
-გგონია მარტო სენ ხვდები? შენ ჩემი ემოციური ბიჭი ხარ .მე ეგრე არ ვიყავი არა კი ვღელავდი მაგრამ ასე ამოფრქვევის საშუალება არ მქონდა , ალბათ იგივეს გავაკეთებდი ვინმე რომ მყოლოდა გვერდით
-სულაც არ ვარ შენი ემოციური ბიჭი.. ისე ნუ გამოიყვან ახლა თიტქოს პატარა სუსტი ბავშვი ვიყო
-არა სულ არ ხარ ემოციური ყველაფერზე რო იფოფრები ეგ კი არაა ემოციის გამოხატვა ... - ამდენ ლაპარაკში თავი დახარა და ახლა დააკვირდა თორნიეს მხარს წითლად ეტყობოდა ჭრილობის კვალი - ეს რა არის?
-რაზე მეკითხები... ბევრი ჭრილობა მაქ იმ ავარიის მერე
-თორნიკე ქირურგი ვარ მე და დღეები შემიძლია გითხრა ჭრილობის მიღებიდან ... რა დაგემართა ხელზე დანით მიყენებული ჭრილობაა?
-ემოციაზე ვსაუბრობდით მე თუ შენი ემოციური ბიჭი ვარ შენ ვინ გამოდიხარ? რა გჭირს წეხან ორი ადამიანი გადაარჩინე და ისე გამოხვედი თიტქოს ქათამი გაჭერი შესაწვავად . ჩემს ნაკაწრზე რა ამბებს ტეხავ
-ნაკერი გადევს... თან აშკარად მარიამის ნახელავია თორნიკე და ნუ გადაქავს ყურადღება.. იმიტო არ მოხვედი უნივერსიტეტში და კლინიკაში? ხელს ვერ ამოძრავებდი და რას გამიკეთებდი - უცებ წამოდგა და გაბრაზებული გავარდა კაბინეტში
-ღმერთო რა ჯუჯღუნა ხარ ...
-ძალიან ღრმა იყო? -უცებ მიუახლოვდა და თითები გადაატარა ჭრილობაზე რომელიც ხორბლისფერ კანზე მკვეთრად ჩანდა. თვალები რომ აემღვრა თორნიკეს გააჟრჯოლა. ვეღარ მოითმინა გულში ჩაიკრა და თავზე აკოცა
-ნუ გამაგიჟებ თამუნა რა... რატო გინდა ჭკუიდან შემშალო წეხან იქ არაფერი გჭირდა.. შენ თვითონ არ მითხარი ნებისმიერი პაციენტი ურეაქციოდ უნდა მიიღოო ახლა ამაზე ნერვიულობ?
-შენ ნებისმიერი არ ხარ.. ეგ დანა სხვაგან რომ მოეხვედრებინა? თან არ მეუბნები ვის ეჩხუბე.. გგონია არ გავარკვევ? თუ დამჭირდა ძალიან კარგად იცი რომ ყველაფერს გავიგებ უბრალოდ მინდა შენ მითხრა
-არ იცნობ! არ გეხება და ვერც გეტყვი მე რამდენი რაზბორკაზე წავალ და ვიჩხუბებ ჩემს მეგობრებთან ერთად , რომელიც იმდენი მყავს შეიძლება ერთი ბანდა გამოვიდეს ...
-როგორ ვერ ვიტან რომ მეწინააღმდეგები და ნერვებს მაგლეჯ ! -მოშორდა გაბრაზებული ,თუმცა მაინც ახლოს იდგა . კარები მაკალათიამ რომ შეგლიჯა დააკაკუნა და ისე მაგრამ პასუხს არ დალოდებია
-პატივცემულო თამრიკო მე იქნ.. უი უკაცრავად მერე შემოვალ მე
-რა მერე შემოხვალ მაკალათია ... მოდი აქ - ახლა უფრო გაბრაზდა და მოშორდა თორნიკეს - რა ხდება?
-მინდოდა მეკითხა თავისუფლები ვართ თუ არა
-კი უკვე ათი ხდება ერთი საათის წინაც თავისუფალი იყავი...
-დანარჩენებიც აქ არიან და კიდე ასრულებენ თქვენს მითითებას. კი ვაპირებდი დარცენას მარა ზედმეტი ემოცია იყო დღეისთვის ჩემთვისაც კი და წავალთ მაშინ... ხვალამდე
-ხვალამდე
-მაკალათია .. ვიცი შენი ამბავი მაისური გეგდება ჩანთაში და მომე რა ძმურად ჩემი სისხლიანია და ასე რო მივიდე ბებიას გული გაუსკდება
-მაქ კი
-მერე რას მიყურებ ასე ხო არ გამოვალ შე ჩემა
-არა მასე რო გადახიდე გადარევ ყველას ექიმიან-ექთანიან -სტუდენტიანა- ახარხარდა და გავრდა. მალევე მოვიდა და მიაჩეჩა შავი მაისური
-იმედია მოგერგება
-ისე ხარ გამხდარი თორე - აიღო მაისური და გადაიცვა, კი მიეტმასნა სხეულზე და ეტყობოდა ყველა კუნთი ,მაგრამ სისხლიანით წასვლას ასე ჯობდ- მადლობა ...
-წამოხვალ შენც?
-მომაკითხავენ მე მანქანით არ ვარ ... დავურეკე უკვე
-კაი აბა ხვალამდე ... პატივცემულო თამარ კარგად ბრზანდებოდეთ
-კარგად მაკალათია- გაუღიმა და სავარძელში ჩაესვენა. თორნიკე მის წინ დაჯდა დიდხანს უყურებდა-ნუ მიყურებ
-გაბრაზებული ხარ ?
-გაცოფებული !
-რატომ გამაგებინე უნდა მოგიყვე ახლა რისთვის ვიჩხუბე?
-გული მიგრძNობს რომ ძმაკაცის გამო არ გიჩხუბია... იმასაც მიგრძNობს რომ ჩემთანაა ეგ ჭრილობა კავშირში და შეიძლება შევიშალო
-შენ როგორ უნდა იყო დათო წასულია და კიდევ არის ვინმე მე ვინც არ ვიცი?
-ეგრე არც დათო ყოფილა ჩემთან ...
-პატარა გაბუტულ ბავშვს გავხარ კამფეტს რომ უმალავენ ...
-შენი წასვლის დროა მგონი!
-არაა... იციან შენი კაბინეტი და მომაკითხავენ
-როგორ მიშლი ნერვებს
-ხოო?- კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე იჯდა და უყურებდა გაბრაზებულ ქალბატონს - გაბრაზება საოცრად გიხდება
-კომპლიმენტებზე გადახვედი?
-ბანალურია კომპლიმენტებით მოხიბვლა გოგოსი...
-ახალი სტილი გაქ შენ ახვლედიანო?
-ნუ ხარ ეგეთი ირონიული ... მაბრაზებ !
-შენი გაბრაზება რომ ვიცი საფუძველი მაქვს შიშის
-ჯობია გავჩუმდეთ... თორე კარგად არ დასრულდება
-ხო რამეს დამაბრალებ კიდე გაბრაზებულ გულზე ...
ისხდნენ და ერთი ერთ მხარეს აბრიალებდა თვალებს მეორე მეორე მხარეს. ირაკლი რომ შევიდა
-გამარჯობათ ექიმებოო ... როგორ ხართ ქალბატონო თამარ?ხომ არ ცუღლუტებს ჩემი ბიჭი?
-კარგად ირა შენ როგორ ხარ?
-უჰ მე სულ კარგად ვარ - გაიცინა და გადაკოცნა თამრიკო. თორნიკე კი წამოდგა და გასასვლელად მოემზადა
-ნახვამდის ქალბატონო თამარ-ლოყაზე მიაყრა ტუჩები და წავიდა.
-საზიზღარი ბიჭი..- გაბრაზებულმა ამოილაპარაკა. გამოიცვალა,ნივთები შეაგროვა და სახლში წავიდა.
-საღამომშვიდობის... როგორ ხართ?
-კარგად ჩემო გოგო შენ როგორ ხარ?-დიანა ჩაეხუტა და აკოცა
-დავიღალე დე ...ძალიან
-რა? შენ დაირალე?
-გასაგიჟებელია პირდაპირ... რა მოხდა?
-უბრალოდ მშვიდად მინდა ვიყო ძალიან მინდა სიმშვიდე ...- დათის გვერდით დაჯდა და ჩაეხუტა
-ჩემი პატარა ხარ შენ... სიმშვიდეშიც იქნები ვიცი მე ..ცოტა მოიცადე- ჩაიცინა და თავზე აკოცა
-მეც მინდა ჩახუტებააა ეე სალომე მეორე მხრიდან მიუცუცქდა და ჩაეხუტა . მაშოს გახედა გაღიმებული რომ უყურებდა სამეულს - მოდი გოგო
-სამი ლამაზმანი მყავს რა ვარ ასეთ ბედზე დაბადებული ... სიძეები გამიხეთქავენ გულს- გადაიხარხარა და მაშკაც მიიხუტა - ყველაზე პატარა და ციცქნა შენ ხარ მაშენკაა
-გამოიხედეთ აქეთ- დიანას ხმა გაიგეს და მობილურით დაფიქსირდა კიდეც ფოტო -ეს სელფი კაი მოგონებააა - თვითონაც დადგა და გადაიღო ფოტო- მიყვარხართ ჩემო ტკბილებო
-ჩვენ უფრო გვიყვარხარ დეეე
უკვე გვიანი იყო საძინებლებში რომ ავიდნენ. თამუნამ ვერ მოისვენა და სალომეს ოთახში შეიარა. არ ეძინა ქალბატონს. ბოლოს აივანზე იპოვა მობუზული
-აქ რა გინდა სალიკო?
-ვერ დავიძინე...
-რაღაც ძალიან ხარ მოწყენილი შენ
-მათე არ მინახავს დიდი ხანია... უნიში არ მოსულა იჩხუბა მაგ იდიოტმა დეგენერატმა და დალურჯებულია ალბათ ...იმედია კარგადაა .ცუდად რომ იყოს ხომ გავიგებდი თამუნა? სენთან მოიყვანდნენ რამე რომ სჭირდეს ,ხომ არ მოუყვანიათ?
-არა ჩემო სულელო... კარგადაა ალბათ . ისედაც ხშირად არ აცდენდა?
-კი აცდენდა მაგრამ უნიში მაინც მოდიოდა ...იცი როგორ მენატრებაა
-ჩემი პატარა შეყვარებულია...
-ხისთავიანი მიყვარს... იცი როგორ მტკივა? ძალიან მინდა მივიდე ჩავეხუტო ვაკოცო და არასდროს გავუშვა...
-ყველაფერი კარგად იქნება... იცი ვისთან იჩხუბა?
-მარტო მაგან კი არა მაგის ძმაკაცებმა იცხუბეს... რომელიღაც უბანში და ისინი ცუდად არიანო. არც ესენი იყვნენ კარგად
-შეგიძლია გაიგო ვის ეჩხუბნენ?
-კი ჩემმა კურსელმა იცის ყველაფერი ...რაში გაინტერესებს?
-თორნიკე დაჭრილია მკლავში და მაინტერესებს ვინმე ნაცნობი ხომ არაა ჩემი
-მოიცა ახლავე- მობილური აიღო და დარეკა
-ამ დროს რეკავ?
-ღვიძავს ამას ბარმენად მუშაობს ...პრივეტ სიხ როგორ ხარ? რა მაინტერესებს ახლა იმ ჩხუბში მათე რომ დაბეგვეს მეორე მხარეს ვინები იყვნენ? ვინმე ნაცნობია? სამედიცინოდან?? მაგან დაიწყო? შენ რა იცი ხო კაი მადლობაა..-მობილური გათიშა და შეკრული წარბებით გახედა თამუნას- ნიკა ობოლაძეს იცნობ? რავი ამან მითხრა სამედიცინოელიაო და
-მოვკლავ.. ხომ ვამბობდი, არა ხომ ვამბობდი ისე შეხედა მაშინ ვიცოდი რარაც საშინელებას გააკეთებდა მობილური მომეცი- უცებ გამოგლიჯა მობილური და თორნიკესთან დარეკა
-გისმენთ- ნამძინარები ხმა ჰქონდა, ისეთი ბოხი და ხრინწიანი თამუნა წმაით გაჩუმდა-ალოო გისმენთ
-მე ვარ
-თამუნა? რა ხდება კარგად ხარ? რომელი საათია იცი?
-შენი ნახვა მინდა !
-ახლა? რა ხდება მოვალ ... სად მოვიდე
-თუმცა არა არ მინდა შნეი ნახვა ვიცი შემომაკვდები .... გავიგე ვისაც ეჩხუბე და რომ იცოდე როგორი გაბრაზბებული ვარ შენი ველურიზმით..ნამდვილი ნეარდენტალელი ხარ რა წესია რა აზრი ჰქონდა საერთოდ რატო ეჩხუბე იმ ბიჭს ნუ გადამრევ რამდენი ვინმე დამელაპარაკება ყველა უნდა ცემო? ეს ეს ნამდვილი ნადირიზმია არაადამიანურია,რა დროა რომელისაუკუნეა საერთოდ რა შეგნებაა ნუ გამაგიჟე ადამიანო
-ამოისუნთქე ?
-მე რას გეუბნები და შენ არც გადარდებს ხო? მორჩა ზედმეტად არც კი დამელაპარაკო იცოდე პასუხს არ ვაგებ ...- გაუთიშა და ესროლა სალომეს მობილური თვითონ კი სახლში შევარდა.
ოთახში გაბრაზებული მიმოდიოდა. თვალებიდან ცეცხლს ისროდა.... ფანჯარასთან იდგა, ცოტა აზრზე რომ მოსულიყო . უცებ შებრუნდა უკან და თორნიკე რომ დაინახა კარზე ზურგით მიყრდნობილი თვალები გაუფართოვდა. ბიჭმა გადაკვეთა ოტახი და თამუნა კედელს მიაკრო
-ამ წამიდან გისმენ... რა გგნებავს? ვინ ვარ ?
-საზიზღარი, ველური, გიჟი უკონტროლო და ნერვების მომშლელი
-კიდევ?
-კიდევ ხისთავიანი სვანი ხარ , შეუგნებელი და ტვინგამორეცხილი
-რამე ხო არ გავიწყდება კიდე- ტუჩის კუთხეში ათამაშებული ღიმილი აგიჟებდა თამუნას, ბრაზისგან ანათებდა ჩაბნელებულ ოთახს მხოლოდ მთვარის შური რომ იყო მნათობად. აპირებდა განეგრძო მაგრამ ხმა აუთრთოლდა, თითები წელზე რომ შეუცურდა და ხერხემალს აუყვა გააკანკალა -მითხარი ... გისმენ - იმდენად ახლოს მიიწია მისი სუნთქვა სახეზე ეფრქვეოდა, შემდეგ ლოყაზე გაუხახუნა ცხვირის წვერი და ყურთან შეჩერდა, იქვე მიაკრა ტუჩები და უფრო ძლიერად მიიკრა თამუნა მკერდზე - არაფერი გაქვთ სატქმელი ანდრონიკაშვილის ქალბატონო?
-ნუ იქცევი ასე... მე არ შენ ოჰ -მისი სურნელი აბრუებდა, სხეულზე ჭიანჭველების რაზმი დაურბოდა და კიდე როგორ საუბრობდა ღმერთმა უწყის. თორნიკე აწამებდა ,არც კოცნიდა უბრალოდ ტუჩებს კანზე უხახუნებდა .. აშკარად იცოდა როგორ გაეჩუმებინა და გაეთიშა ქალბატონი თამუნა-თორნიკეე რა გინდოდა იმ ბიჭთან... ყველაფერი გავიგე ,რატომ ეჩხუბე ნიკას
-მაგის დ.. შ... რა ნიკა ახლა ნიკა როგორ გაგახსენდა
-ხო გიკვირს არა? გათვლილი გქონდა ჩემი გაბრუება.. უკაცრავად მაგრამ გითხარი ერტხელ ვერ მოქმედებ ჩემზე მაგდენად ძლიერად რომ გამაოცო ... მიპასუხე
-არ ვაპირებ! არავის ეხება ჩემი საქმე შენ ხომ არ გაინტერესებ რატომ ეჩრები იმაში რაც კლინიკასთან არაა კავშირში. მე და შენ ხომ მხოლოდ იქ უნდა გვქონდეს ურთიერთობა
-არა კიდე მე მეჩხუბება და მიბრიალებს ამ თვალებს...
-მოვკლავ იმ ნაბიჭ... და ვისზე დამელაპარაკები მერე !
-ყოჩაღ მაგარი ბიჭი ხარ ... ღმერთო როგორ ვერ ვიტან ამ ჩხუბისთავ ხალხს მუშტიკრივის გარდა რომ არ შეუძლიათ საქმის გადაჭრა, ამ ქუჩურ გარჩევებს და უბედურებას იცი რამდენი ვინმე მყავს ეგეთი ნანახი? მაგ გარჩევის შემდეგ სიკვდილს რომ გამოვგლიჯე ხელიდან? იცი? პირდაპირ ვგიჟდები საუკეთესო მოსწავლე ხარ ეგეთი მესამეკურსელი არ არსებობს ალბატ ოპერაციას აკეთებ და ამ დროს გადიხარ და სხვისი სიცოცხლის ხელყოფაზეც კი არ იხევ უკან!
-ხო ასეთი ვარ ... კარგი მოსწავლეც ,ხულიგანიც და ქუჩის ბიჭიც... შემიძლია მოვკლა თუ საჭიროდ ჩავთვლი და შემდეგ ვიბრძოლო გასაცოცხლებლად! ასეთი ვარ და არც ვაპირებ შეცვლას! შენ კი გაფრთხილებ მეორედ ვიღაც ს... გამო ჩხუბი არ დამიწყო უკვე მეორედ ვითმენ შენგან შეურაცხყოფას და ყვირილს ვიღაც ნაბიჭვრ... გამო და ვერც კი წარმოიდგენ რად მიჯდება ახლა აქ ყოფნა და ჩუმად ლაპარაკი- ისე ამბობდა სიტყვებს ყვირილზე მეტი იყო მთლიანად დაჭიმული და დაძაბული იყო . თამუნა კი ნაპერწკლებს ისროდა
-მაფრთხილებ? შენ მე? რა უფლებით
-მაგ უფლებებზე სხვა დროს გელაპარაკები ახლა გირჩევნია დაწვე მშვიდად და ვიღაც გამოთაყვანებულზე ფიქრისგან თავი შეიკავო . ეგ ფიქრიც კი მაგიჟებს და ნუ მომაკლევინებ იმ საცოდავს
-გისმენ და ვერ ვიჯერებ როგორ შეიძლება ის თორნიკე ვირაცის სიცოცხლის გადასარჩენად რომ იბრძოდა და ეს ასე ველურივით რომ ამბობს მოვკლავო ერთია
-ვერც მე ვიჯერებ ის ფოლადის ქალი და ეს ათრთოლებული გოგონა ერთი თუა ... თუმცა ვიჯერებ შესანიშნავად იმიტომ რომ მესმის და ვიგებ ყველაფერს . შენ კი არ გინდა გამიგო, არ გინდა ჩემი მხრიდან მიუდგე საკითხს გკიდია დ აიმიტო - ბოლოს მაინც ვერ შეიკავა თავი მუჭი მიარტყა კედელს და გაბრაზებული გავარდა იქედან. თამუნამ ვერ მოითმინა და უკან აედევნა
-მოიცადე... თორნიკე მოიცადე ჯანდაბა როგორ მიდის ასე სწრაფად- ფეხშიშველი გარბოდა მინდორზე. მანქანა როგორც ჩანს უკანა შემოსასვლელთან ეყენა. უკვე იჯდა ეს გიჟი რომ ჩაუსკუპდა
-აქ რა გინდა გოგო !
-გოგო? ღმერთო ეს უტაქტო ველური საიდან გამომიგზავნე ჰა?
-ველური მე ვარ? ნახევრად შიშველმა გადმოიარე ამხელა ეზო მიტები მანქანაში სიედაც ცუდად ვარ და მე ვარ ველური? რა გინდა ! უნდა მითხრა ნიკო არ მოკლაო?
-შენი აზრით ნიკო მაინტერესებს? ვინაა ნიკო საერთოდ გამარკვიე რომ მაინტერესებდეს ვირაც იდიოტი რომელიც ორჯერ გადმომიხდტა დერეფანში მელაპარაკა და წავიდა ეგეთი იცი რამდნეი შემხვედრია? შენ კიდე მეუბნები ის გაინტერესებსო ხისთავიანი ხარ აბა რა
-აბა რას მეჩხუბებოდი
-იმიტო გეჩხუბები რომ შეიძლება შენ დაგიშავდეს რამე. ეგ ხელი რომ გაგიჭრა ხომ შეიძლებოდა ხელის მაგივრად სხვაგან დაერტყა.. ან ნერვი დაეზიანებინა ან რა ვიცი რომელიმე ორგანო მერე? ხელზე რამე რომ დაგემართოს იცი რა მოხდება? ამაზე გიფიქრია? საერთოდ რამე რომ დაგემართოს შენ რომ დაგინახო საოპერაციოში მაგიდაზე იცი იდიოტო იცი რა მომივა მე ? არა და არც გადარდებს ეგოისტი ხარ და თან ამბობ შენზე ვფიქრობო . სულ არ ფიქრობ . გადარეულო სულელო ბავშვო - ეჩხუბებოდა და თან თვალები ცრემლებით ევსებოდა,ა რ ტიროდა მაგრამ იგივე იყო. თორნიკე ჯერ გაბრაზებული უყურებდა, მერე მოლბა, ბოლოს ხელი მოხვია და ისე დაისვა მუხლებზე თამუნამ მხოლოდ წამოკივლება მოახერხა. ჩაეხუტა და აკოცა-რას აკეთებ
-ჩშ... ხმა არ გავიგო შენი ! დამშვიდდი - თმები გადაუწია და მხარზე აკოცა, შემდეგ მის ყელში ცამალა სახე და თმებსაც ხელი გაუშვა.
ნახევრად შიშველი თამუნა იჯდა ახვლედიანზე მოხვეული , პენუარის გამჭვირვალე ნაჭერი უფარავდა სხეულს . ხერხემალზე თორნიკეს თითები მოძრაობდნენ , გულში აფეტქებას გრძნობდა თითქოს პეპლების გუნდი გამოფრინდა და ახლა მთელს სხეულში დაფარფატებდნენ .
მოდუნდა, ყველაფერი გაქრა, მხოლოდ თორნიკე მისი სიმხურვალე და ის შეგრძნებები რაც იმ წამს ჰქონდა.
ახვლედიანმა ხელი რომ მოაშორა და მანქანა დაძრა სულ ისევ აიფოფრა
-რას აკეთებ.. როგორ
-ჩშ.. მანდ დარჩი - მეორე ხელი წელზე მოხვია და სიევ მიიკრა სხეულზე
-ასე როგორ ...სად მივდივართ
-ღმერთმა რომ ამართვას შენი თავი ამაღამ ვერსად გაგიშვებ... უბრალოდ დარჩი რა , უბრალოდ არ მომშორდე- მანქანა ნელა მიჰყავდა. სავარძელი უკან დასწია და შემდგე სიცქარეს უმატა ,ისე მიქროდა თამუნას თმები ეწეწებოდა. სიგიჟე იყო მაგრამ მისი ყელიდან თავი არ აუწევია. იყო გატრუნული ,სიჩქარის შეგრძნება და თორნიკეს გულისცემა სხვა არაფერი ადარდებდა...
მანქანა გააჩერა. ორივე ხელი მოხვია და მასთან ერტად გადავიდა მანქანიდან. ისევ მის მუცელზე იჯდა და ლოყებიც არ უწითლდებოდა, ალბატ იმიტომ რომ თორნიკე სულ არ იმჩნევდა მის სიშიშვლეს . სახლში შეიყვანა და პირდაპირ საძინებლისკენ წავიდა. ფეხზე გაიხადა და საწოლზე დასვა თამუნა. თვითონაც დაწვა, ხელები მოხვია ქალბატონს და მასთან ცახუტებულმა ტკბილად დაიძინა.
ასე მშვიდად არასდროს უძინია, ის რამდენიმე საათი იყო როცა ბედნიერებას სიმშვიდეს , ჰარმონიას ერთად გრძნობდა ყველაფერს . როცა არ უნდოდა დრო გასულიყო, როცა დაკარგა კლინიკაში წასვლის სურვილიც . არც დისკომფორტი არსებობდა, არც სირცხვილი ნახევრად შიშველი იწვა თორნიკეს მკლავებში მოქცეული და მხოლოდ ის ადარდებდა კიდევ რამდენ ხანს იქნებოდა ასე ...
-დილამშვიდობის ალქაჯო - ღიმილით უთხრა თორნიკემ და ლოყაზე ცამოუსვა ხელი, შუბლზე მიაკრა ტუჩები და ისევ ჩაეხუტა
-საიდან ხვდები რომ ვიღვიძებ
-შენი გულისცემით- მკერდზე ხელის გული მიაბჯინა- გრძნობ როგორი აჩქარებულია ,მე ვგრძნობ -ამაზეც კი არ ჰქონია რეაქცია, ფაქტობრივად მთელი მკერდი დაუფარა და უხერხულობა არ უგრძვნია არც იყო ეს ხელის ფათური,არც მოფერება იყო - წავიდეთ?
-სულ ცოტა ხანს დავრჩეთ...
-აქ არაფერი მაქ რო ჩაგაცვა ... პენუარით უნდა შეხვიდე ისევ
-ნუ ღელავ... დათი არაფერს იტყვის.. იმიტო კი არა რო ხშირად ვაკეთებ ასე , ან რეაქცია არ ექნება უბრალოდ ..
-ნუ მიხსნი ისეთ რამეს რაც საჭირო არ არის- ტუჩებზე მიადო თითები და გააჩუმა თან იღიმოდა.
-წავიდეთ- წამოდგა და ფეხები უხერხულად გადააჯვარედინა . თორნიკე არც დაჟინებით უცქერდა, არც თვალებგაბრწყინებული აკვირდებოდა მის ფორმებს, მისი თვალებდიან სითბო იღვრებოდა უცებ რომ აიტაცა ხელში და გულზე მიიკრა გაიყურსა .
-ხომ მოხვალ ლექციაზე?
-მოვალ.. ხომ გითხარი მოვალთქო.
-მაპატიეთ ტქვენ ხო სიტყვები უკან არ მიგაქვთ
-ვის ჩვენ- სიცილი დაიწყო - კაი ბიჭებს?
-ხო!
-ვაიმეე რა სულელი ხარ ხანდახან
-მადლობაა... კომპლიმენტისთვის
-ნუ ბრაზდები ...
-ნუ მაბრაზებ მერე ... იმედია დიანა არ იქნება ეზოში
-ჩემს მაისურს მოგცემ ...
-უარესი ...
-როგორც გინდა ...-ჩაიცინა და სიცქარეს უმატა.
-ტყუილად გეჩხუბები... სულ არ მაქ ნებისყოფა
-რა კარგს დროს მიხვდი ...
-ნუ დამცინი ნუ ხარ საზიზღარი- ხელი მიარტყა და უჩქმიტა
-მეტკინა
-დანას რომ გირტყამდნენ არ გტკიოდა?
-არა ადრენალინი რომ გამოიყოფა ტკივილს ვერ გრძნობ ხომ იცი...
-მარიამი სად ნახე... კლინიკაში იყო იმ დღეს მერე სახლში წავიდა.
-მარიამი... დედაჩემმა დაურეკა და იმან მოიყვანა
-გაგიჟდებოდა ქალი შვილი რო დაჭრილი მომადგეს სახლში ინფარქტი დამემართება
-მიჩვეული თუ იქნები არაფერი დაგემართება ... მე ბებოს ვემალები არ მინდა ინერვიულოს თორე დედაჩემს რეაქცია არ აქვს...
-როგორ...
-მოკლედ და ამრტივად. ჯიგარი ქალია ... ისეთ რამეებზე არ ჭედავს რაზეც საჭირო არ არის. აი მოვედით , წამოგყვე?
-წამოყოლა რად მინდა
-აა თუმცა დათი პრობლემა აღარ არის
-აღარ რას ნიშნავს..
-შენ ხო მითხარი არაფერს იტყვისო..
-არც იტყვის. წავედი სეხვედრამდე
-ნახვამდის- მაჯაში სწვდა თავისკენ მიქაჩა და ლოყაზე აკოცა-დამშვიდობება ისწავლე ბოლოს და ბოლოს...
ტამუნა სწრაფად გადავიდა და გაიქცა მინდორზე. თორნიკე უყურებდა და იცინოდა . თმები ტალღებად ეყრებოდა , პენუარი უფრო იკეცებოდა , გრძელი ლამაზი ფეხები სირბილისას განსხვავებულ ელფერს იღებდა. იმდენად ლამაზი სანახაობა იყო ალბატ არც წავიდოდა . თამუნა თვალს მიეფარა და შემდეგ დაძრა მანქანა თორნიკემ...
შეიძლება ასე მოგვარდეს პრობლემა? არ ვიცი მაგრამ ფაქტია ეს ბიჭი სულ იმარჯვებს. კამათის და ზედმეტი სიტყვების გარეშე იცის როგორ მოგვარდეს თამუნასთან.
უნივერსიტეტში არაფერი მომხდარა განსაკუთრებული. ჩვეულებრივად ჩაატარა ლექციები და შემდეგ კლინიკაში წავიდა. სტუდენტები ერთდროულად მივიდნენ და შეუდგნენ საქმეს. ამჯერად თამუნა ასწავლიდა ჭრილობის დამუშავებას და გაკერვას. სამუშაო კი ჰქონდათ ბლომად.
კლინიკაში მოუხდა დარჩენა.. თორნიკეც წასული იყო . პაციენტი შეიყვანეს მრავლობიჭი დაზიანებებით, საშინლად გამოიყურებოდა. ყველა მობილიზებული იყო ქალი დაახლოებით 40 წლის იქნებოდა. ყველაფერი სწრაფად მოხა, გულისცემა თიტქმის აღარ ჰქონდა საოპერაციომდე ძლივს მიიყვანეს. იმდენი შემავალი ჭრილობა ჰქონდა რამდენიმე ექიმი ძლივს ახერხებდა სისხლდენის შეჩერებას . რკნის ნაწილი მუცლის ღრუში იყო მოხვედრილი. თამუნამ მასზე მუშაობა დაიწყო ძალიან ძნელად იყო საქმე ელენთა იყო დაზიანებული და სისხლი ძლიერი ნაკადით იღვრებოდა მუცლის ღრუში. ოპერაცია გართულებების გარეშე მიდიოდა, როცა უცებ შეწყვიტა გულმა მუშაობა. თავად უკეთებდა გულის მასაჟს, ხელოვნურ სუნტქვას , ხმა ცაუწყდა იმხელა ხმაზე ყვიროდა წამლების სახელს. ეკრანს უყურებდა თუმცა ამაოდ, ლამის გულმკერდის ძვლები ჩაუმტვრია
-არ მოკვდე .. არ მოკვდე გთხოვ არ უნდა მოკვდე გაუძელი მარტო ერთი დარტყმა და გეფიცები გადაგარჩენ მარტო ერთი ...
-ქალბატონო თამარ...- ანესთეზიოლოგის ხმა გაიგო. და ირგვლივ მიმოიხედა პირველად ხედავდნენ ასეთ მდგომარეობაში. უკან დაიხია და ნიღაბი მოიშორა
-სიკვდილის დრო 04:45 - ისე თქვა თიტქოს არაფერს გრძნობდა. ზურგი აქცია ყველას და შენელებული ნაბიჯებით გავიდა საოპერაციოდან. გათიშულმა მოიშორა ყველაფერი და დერეფანშ გავიდა თიტქოს ადგილზე მიეყინა ქალის ოჯახისწევრები რომ დაინახა , მათ შორის ერთი სამ წლამდე ბავშვი იყო ტიროდა , ვიღაც კაცს ეჭირა ხელში . რამდენჯერ გასულა და უხარებია „ ყველაფერი რიგზეა ,გადარჩა“ ახლა კი ახლა მათ ტვალებში გაჩენილი შიში ტკივილად უნდა ექცია. გაყინული კამომეტყველება ჰქონდა თითქოს რეაქცია არ ჰქონდა
-როგორ არის ჩემი მეუღლე... კარგად არის? ხომ კარგად იქნება ექიმო .
-ძალიან ვწუხვარ... ჩვენ ვეცადეთ - რამდნეიმე წიტყვა და დერეფანს ქვითინის, ყვირილის მოთქმის ხმა აყრუებს. გათიშული შორდება ჭირისუფალს და კაბინეტისკენ კედელზე მიყრდნობილი მიაბიჯებს. სუნთქვა უჭირს , ოთახში შესვლისთანავე კედელთან ჩაიკეცა
-თამუნა... თამუნა კარგად ხარ?- კარზე კაკუნის ხმა გაისმა რამდენი ხნის შემდეგ ღმერთმა უწყის. თორნიკეს ხმა ამოიცნო მაგრამ გაღებას არ აპირებდა- ჯანდაბა თამუნა გამიღე გამიღე იცოდე შემოვამტვრევ- ხელი ძლივს ასწია და გააღო...
თორნიკეს მკერდზე ჰქონდა ტავი მიბჯენილი და ტიროდა...- დავკარგე,... ვერ გადავარჩინე ვერაფერი გავაკეთე ... მოვკალი გესმის? ვერ ვუშველე არადა არ იყო ისეთი ჭრილობა გადავარჩენდი .. გადავარჩენდი გულს რომ გაეძლო გადავარჩენდი ხომ იცი გადავარჩენდი სისხლს ამოვტუმბავდი დაზიანებულ ორგანოებს ამოვჭრიდი .. ელენთას გავკერავდი... ამოვჭრიდი რამეს გავაკეთებდი არ უნდა გაჩერებოდა გული არააა ... მხოლოდ ერთი დარტყმა მინდოდა და გადავარჩენდი
-ჩშ ... შენ ყველაფერი გააკეთე. ღმერთის ნება იყო დანარჩენი. შენს ხელებს ხომ ის აძლევს ძალას მას არ უნდოდა შენ არაფერ შუაში ხარ... დამშვიდდი გთხოვ
-როგორ არ გესმის მოკვდა გესმის? ახალგაზრდა იყო სულ ახალგაზრდა... ალბათ შვილები ჰყავს ალბათ ის პატარა ბავში მისი იყო - ფეხზე წამოვარდა და ჩაწითლებული თვალებით არაადამიანური ხმით საუბრობდა. ვერ ყვიროდა ხმა ჰქონდა ჩახლეჩილი - როგორი ექიმი ვარ ვერ გადავარჩინე.... მარიამი უნდა გამომეძახებინა... უნდა გამომეძახებინა და ის გადაარჩენდა, მაგრამ მეგონა შევძლებდი
-დამშვიდდი გესმის? გაჩუმდი და შეწყვიტე თვითგვემა შენ თამარ ანდრონიკაშილი ხარ საუკეთესო ქირურგი . შენ ბრალი არ მიგიძღვის გესმის? შემომხედე - დაუყვირა და თავი ააწევინა- შემომხედე თამუნა...- ლოყაზე მოეფერა და მერე მთელი სახე დაუკოცნა
-კარგი მორჩა...- მხარზე დაადო თავი და გაიყუჩა...
-სახლში წაგიყვანო?
-არა... მე თვითონ წავალ.- ტანსაცმელი აიღო და სააბაზანოსი გავიდა. გამოიცვალა. გამოფხიზლდა და გარეთ გავიდა . ისევ სიეთი აგყინული მზერა ჰქონდა. თორნიკე რა თქმა უნდა გარეთ ელოდა
-წავიდეთ
-ჩემი მანქანით წავალ არ მინდა მართლა.. შენ სიედაც არ უნდა იყო აქ . როგორ მოხვედი
-დამირეკეს და მითხრეს თამუნას სჭირდებიო
-ვინ დაგირეკა გავაშვებინებ ცემგან
-ვერ გაუშვებ ისეთმა დამირეკა...შენი მანქანით წავიდნენ მე არ მაქ პრობლემა. საჭესთან დავჯდები -გასაღები გამოართვა და დასკუპდა საჭესთან -არ დაჯდები?
-ჯიუტობის თავი არ მაქვს...- დაჯდა და ღვედი შეიკრა. თვალები დახუჭული ჰქონდა არ გაუგია ისე მივიდნენ. კარი გაუღო და მაშინ გაახილა თვალები.
გადავიდა და სახლისკენ წავიდა. საძინებელში იწვა , დამამშვიდებელი დალია რამდენიმე და ისე გაითიშა არაფერი გაუგია.
რამდენიმე საათში გაეღვიძა. თორნიკეს მკერდზე რომ ედო თავი ეგონა ესიზმრა
-სიზმარში მაკლდი ახვლედიანო სრული ბედნიერებისთვის
-მოიცა აქამდე არ დაგსიზმრებივარ?
-კი რამდენჯერმე მაგრამ არ ვიწექი შენს გვერდით
-სიზმარიც კლდემა გაქ თამარჩიკ
-ნუ იცინი ხო იცი ცუდად ვხდები და სისულელეები მინდება
-სიზმარში ყველაფერი შეიძლება
-გინდა გამაბრიყვო საზიზღარო?- მუცელზე უჩქმიტა
-რას ერჩი შენ ამ ცემს პრესს დამილურჯდა სულ
-რა გინდა შენ აქ? ვინ შემოგიშვა?
-დღეს თავისუფალი დღე გაქვს სამ საათამდე და ვიფიქრე მივაკითხავთქო... არავინ იყო სახლში მიგატოვეს ეულად და ამოვედი პირდაპირ
-ანუ ახალი მოსული ხარ?
-ხო აბა აქ ხომ არ გავათენებდი ... მეძნებოდა მეც.. ადექი ახლა მაჭამე რამე
-მე რა გაჭამო.. წადი რესტორანშ და ჭამე..
-იძინებ? არ გაბედო იცოდე წყალს მოვიტან და გადაგავლებ თავზე
-მიდი აბა გიცდი
-გგონია არ გავაკეთებ?
-მეძნება წამალი დავლიე ადამიანო- თვალებს არც ახელდა ხელზე მოეხვია და ტავი მის ყელში ჩამალა- მაცადე დაძინება
-არ მიშვებ?
-არა
-კარგი- ხელი მოხვია და სააბაზანოშ შესვა. ჯაკუზსი ჩააგდო და წყალი მოუშვა
-ააა რას აკეთებ გაგიჟდი? ვაიმე როგორი ცივია .... - უცებ გაახილა თვალები. თორნიკემ კიდევ შეასხა წყალი და თან იცინოდა
-აი ქალბატონო რომ არ მიჯერებ მეტს მიიღებ
-ვაიმეე ახლა არ ვიცი რას გიზამ
-მაინც?- უკან დაიწყო სვლა და გაიქცა. ეს გიჟიც გაეკიდა სულ სველი იყო ტანზე ჰქონდა მიკრული სარაფანი და ისე გარბოდა -ვერ დამჭერ ტყუილად მომსდევ.. ვაიმე ეგ წვენი სად გქონდა
-ოტახსი მედო
-არ გაბედო არ შემასხა- გარბოდა და თან უყვიროდა. თამუნა დაიმალა და წინ დახვდა. ზედ გადაავლო ერთი ტოლჩა წვენი დ ა ბოლო ხმაზე ახარხარდა. სანამ არ დაეტაკა თორნიკე და მიიკრა ტანზე
-ახლა ორივე დავტკბებით ქალბატონო
-საზიზღარო .. გავიწებე მომაშორე ხელები
-არააა ... ასე უნდა მყავდე
-ჩემო სულის კოკობოოოო სად ხარ? გვრიტუნია ჩიტუნია კუსკუსიააა.. თორნიკე?- სალომე დაფარფატებდა და ბოლო ხმაზე გაკიოდა თორნიკე და თამუნა რომ დაინახა უცებ გაჩერდა- ღმერთო შენ მიშველე მელანდება გოია მარა რარა ეს მომელანდება მოსალანდებელის მეტი რა მყავს
-სალომეეე სანამ წამოაყრანტალებ რამეს გაჩუმდი ...
-მართალი ყოფილა... რას მიწებებულხართ ერთმანეთს კიდე კაი გაცვიათ აშკარად თორე სხვა რამეს ვიფიქრებდი ამ ჩემი გარყვნილი გონებით...
-სალომეეე ენას ამოგდღლიზავ
-ვაიმეე ქირურგო ის რაღაც რო გაქ დანა იმით არ მომაჭრი?
-გამიშვი ხელი ერთი ამას მართლა მოვაჭრი ენას
-შენ დღეს ძაან სირბილის ხასიათზე ხარ
-გამარჯობათ...თორნიკე ხო?
-შენ მაშო... სასიამოვნოა მსმენია შენზე ბევრი- თორნიკემ ხელი გაუწოდა და მსუბუქად აკოცა გოგოს
-ვისგან გსმენია?-სალომე ჩაეკითხა
-ჩემი მეგობრები სწავლობენ მასთან ერთად
-ფარჯიანი და ახვლედიანი ხო? ის ახვლედიანი ნათესავია?
-ბიძაშვილია ...
-გოგოებო სად ხართ? თორნიკე? კიდე აქ ხარ შენ? რას გავხარ
-შენმა დამ წვენი გადამავლო
-ისე სიტკბო გაკლია ვითომ?- სალომემ თვალების ციმციმით გადახედა თამუნას.
-ჩემი წასვლის დროა... გამოვიცვლი მოვწესრიგდები და მერე გავდივარ ქალქაგარეთ. ამის სათქმელად მოვედი ვერ მოვალ კლინიკაში დღეს
-ხოო? სად მიდიხარ?
-ქალქაგარეთო რა ვერ გაიგე შენ კიდე
-მოკლედ წავედი... კარგად
თორნიკე წავიდა ,თამუნა კიდე სახლში შევარდა გადაივლო ჩაიცვა და ისევ ქვემოთ ჩავიდა. სტერესი რა იყო აღარ ახსოვდა. იმ სამ გიჟთან გაატარა დრო ...
უკვე ოქტომბრის შუა რიცხვები იყო...
ბევრი რამ მოხდა , უამრავი ემოცია, გრძნობა და მოგონება დაუგროვდა თორნიკეს და თამარს.თუმცა კამათისა და შერიგების გარდა არაფერი ხდებოდა ... კლინიკაში ყველაფერი იცვლებოდა,ისევ ის ურჩხული ხდებოდა... ყველა წუწუნებდა თორნიკე კიდე ეჩხუბებოდა და აგიჟედა სტუდენტებს ამდენს როგორ უბედავსო. ისე დაიწყებდნენ კამათს შუა საავადმყოფოში სანამ არ მისვამდა თორნიკეს მანამ არ ისვენებდა. სამაგიეროდ სხვა სიტუაციაში თორნიკე იმარჯვებდა და თამუნას საერთოდ ავიწყებდა ყველაფერს.
-დილამშვიდობსი ქალბატონო თამარ- დერეფანსი დაუდგა გვერდით და გაუღიმა
-დილამშვიდობის თორნიკე ... როგორ ხარ? შაბათ კვირა როგორ გაატარე?
-არაჩვეულებრივად.... თქვენ?
-ყველანი ქალქაგარეთ გავედით პიკნიკზე ძალიან მაგარი დრო გავატარეთ ... შაბათს სოფელში ვიყავით ცირა ბებო ვნახეთ და კვირა საღამოს დავბრუნდით. სალომემ მთელი სოფელი დაიმხო
-წარმომიდგენია ...
-ქალბატონო თამრიკო როგორ ხართ?- მაკალათია გამოვარდა მაგრამ არ იყო კარგ განწყობაზე თორნიკეს უბრიალებდა თვალებს
-კარგად ვახო შენ?
-მეც კარგად ...რაღაც საქმე მაქვს თქვენთან იცით? შეიძლება კაბინეტში დავბრუნდეთ?- თორნიკეს წინ დაუდგა და ხელით გასწია უკან
-კი როგორ არა... წამოდი
-მე მოვალ ამ წუთას... _თამუნა გაუშვა თვითონ კი თორნიკესთან მივარდა
-რა გჭირს მაკალათია
-ყველგან თქვენზე წერია ... ფურცლები ეზოშიც კი ყრია. კედლებზეა გაკრული აქ ჩამოვხიე ახლა ... ვაფშე ყველგანაა შენ ძმობას ვფიცავარ. სოციალურ ქსელში, გაზეთებში რა ჯანდაბას აპირებ?
-რა?
-ახლა გამოვიდა ... ათი საათია და ყველგანაა უკვე. გადაცემა ამ საღამოს გავა
-ამის დ... შ.... ვინ გააკეთა
-ვიღაც გოგოს არ ვიცი გაზეთებმა აიტაცეს და მოკლედ რა ... რა უნდა გააკეთო ახლა?
-ისედაც ვაპირებდი თქმას თუმცა ჯერ არა, ახლა კი მომიწევს დღეს ვუთხრა
თამუნა სანამ კაბინეტში შევიდოდა ერთ-ერთი ლექტორი გადაეღობა წინ და ჟურნალი მიაწოდა
-ეს რას ნიშნავს? რატომ აქამდე არ გვითხარი თამუნა? ძალიან კაგრი წყვილი ხართ მიკვირს როგორ ვერ მივხვდით ვერაფერს
-უკაცრავად ქალბატონო ლამარა რას ამბობთ? -გარეკანზე საკუთარი ფოტო რომ დაინახა თორნიკესთან ერთად თვალები გაუფართოვდა. სწრაფად დატოვა შენობა, წაკითხვაც არ უნოდოდა, გრძნობდა საშინელება ელოდა. მანქანით მიდიოდა თორნიკეს ზარებს არ პასუხობდა. ქალაქიდან რომ გავიდა მანქანა გზიდან გადაიყვანა და გააცერა. იქვე ჯიხურში გაზეთები შეიძინა
„ცნობილი ბიზნესმენის ალექსანდრე ახვლედიანისა და ექიმის მარიამ ყიფიანის ვაჟი შეყვარებულია... თორნიკე ახვლედიანი, პრინცად ცნობილი ახალგაზრდა სულ ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა გერმანიიდან. როგორც ირკვევა არალეგალურ რბოლებში მონაწილეობისას საკმაოდ მძმე დაზიანება მიიღო ბიზნესმენის ვაჟმა, თუმცა სიკვდილს გადაურჩა და მშობლების მოთხოვნით სამშობლოში დაბნრუნდა... დრო არ დაუკარგავს პრინცს . მალევე გაიცნო საკმაოდ ცნობილი ექიმი თამარ ანდრონიკაშვილი. საინტერესოა ვინ ვინ მოხიბლა. მილიონერმა მასზე უფროსი ლექტორი ქალი თუ ქირურგმა საკუთარი პრაქტიკანტი... დაზუსტებით ვერაფერს ვიტყვით თუმცა მათ შორის ასკარად დიდი ასაკობრივი განსხვავებაა. ნუთუ ის არის ერთ-ერთი ცნობილი ოჯახის მომავალი რძალი, ახვლედიანების ოჯახის მომავალი წევრი . როგორ გაგრძელდება მათი ურთიერთობა ? შეეგუება თორნიკე მისი ბრძანებების შესრულებას? როდემდე გაუძლებს წყვილი... „
გაგრძელებას აზრი არ ჰქონდა... ყველა სხვადასხვა რამეს წერდა განსხვავება მინიმალური იყო.
ყველაფერი აირია...ქაოსი...
გაბრაზება, იმედგაცრუება,ტკივილი . საშინლად გრძნობდა თავს, მოტყუებულად თითქოს მარიონეტად გამოიყენეს და მისით ითამაშეს.
მობილურს არ პასუხობდა, ბოლოს საერთოდ გამორთო... მიდიოდა მაგრამ არც კი იცოდა სად.
თორნიკე გაგიჟებული დაეძებდა. რამდენიმე წუთში გაარკვია რომ უნივერსიტეტის ტერიტორია დატოვებული ჰქონდა. ურეკავდა ,იცოდა რომ არ უპასუხებდა მაგრამ მაინც არ წყვეტდდა სანამ მობილური არ გამორტო. ქალქაიდან გავიდა, იცოდა იქ არ დარჩებოდა გული უგრძNობდა რომ ისევ ცირა ბებოსთან წავიდოდა. მანქანა ისეტი სიჩქარით მიჰყავდა ცქაროსნულ მატარებელს გაასწრებდა.
-ჯანდაბა... თორნიკე რა გააკეთე .ამის დ... რომ ვერ გიპოვო .დღესვე რომ ვერ გიპოვო იმ ჟურნალისტს მიწიდან ამოვთხრი თავისი უფროსებიანად და ვანანებ ...-საჭეს ხელებს ურტყამდა და გაბრაზებული საუბრობდა.
თამუნას მანქანა რომ დაინახა უფრო უმატა სიჩქარეს, არ სჯეროდა მაგრამ ნომერიც დაინახა და მალევე გადაუსწრო. მანქანა ისე გააჩერა გზა გადაუკეტა . მთლიანად მოძრაობა ჩაიკეტა და მალევე ატყდა სიგნალი...
-თამუნა... როგორც იქნა
-მანქანა მოაშორე ...
-თამო გთხოვ დავილაპარაკოთ
-არაფერია სალაპარაკო ყველაფერი გასაგებია...პრინცოო
-კარგი ! სხვანაირად ვიმოქმედებ- კარი გააღო, ღვედი შეუხსნა და მანქანიდან გადასვა. მხარზე ჰყავდა გადებული ისე ჩასვა მანქანაში და კარი ჩაკეტა . შემდეგ მისი მანქანა გადაიყვანა გვერდზე და ხალხს გავლის საშუალება მისცა. ტამუნას საყვედურებს და ჯუჯღუნს ყურადღება არ მიაქცია
-თორნიკე აღარ გეყო? დაასრულე ერთხელ და სამუდამოდ ახლა მაინც ხომ გავიგე სიმართლე... დავასრულოთ ყველაფერი თუმცა არც არაფერი ყოფილა. გააჩერე მანქანა !
-გაჩუმდი და შენი ხმა არ გავიგო!
-კიდე მე მაჩუმებ? მატყუებდი მეთამაშე და ახლა კიდე მაჩუმებ?
- ხო!
-სად მივდივართ.. ისე ცქარა მიდიხარ მგონი დედამიწიდან მიპირებ გაყვანას
-გიტაცებ!
-ამჯერად სად აგარაკზე, რომელიმე რესტორანშ ტუ კაფეშ უნდა მიმიყვანო. არ ვიცი თქვენს ოჯახს რა უძრავი ქონება აქვს..
-ამჯერად მართლა გიტაცებ... დავირალე ამდენი გაუთავებელი კინკლავით და ლოდინით. ამდენ ხანსაც არ უნდა გამეწამებინა თავი
-ღმერთო ცემო შენ რამეს ელოდებოდი კიდეც? მეგონა ერთობოდი... თუმცა მართლა ბავში ხომ არ ხარ უბრალოდ საუბრებით და ჩახუტებით გაერთო
მოთმინებას ნუ დამაკარგვინებ ახლა...
-მოთმინებას ეგ გაქვს საერთოდ? არ მადარდებს სადაც გინდა იქ წაბრძანდი. დედაშენი ალბათ არ მისაყვედურებს სამსახურს თუ გავაცდენ...
-ვიცი უნდა მეთქვა უბრალოდ... თავიდან მართლა ვერ ვიფიქრებდი თუ არ იცოდი... მეგონა დედაჩემმა გითხრა და უბრალოდ ხაზგასმას არ ახდენდი.. მერე რომ მივხვდი არ ვიცი რატო დაგიმალე ცუდი არაფერი მიფიქრია
-არ მაინტერესებს.. ტყუილად იწუხებ თავს ამდენი ლაპარაკით
-როგორც გინდა... მასინ არაფერს აგიხსნი არც არაფერს გეტყვი კი მიმყავხარ უკვე სახლში და დიდი მნიშვნელობა არ აქვს სხვას არაფერს ..
თამუნა მთელი გზა ჩუმად იყო. ერთი სული ჰქონდა როდის ცაიკეტებოდა და აქვითინდებოდა. ახლა კი იჯდა გაბრაზებული, შეკრული წარბებით, აბრიალებდა თვალებს და უყურებდა გზას.
მუცოო რომ წაიკითხა ლამის დაიყვირა აქ ასე მალე როგორ ამოვედითო. მაგრამ ისე ჩქარა დადიოდა ის ბიჭი დაფრინავდა. მანქანა ეზოში გააჩერა. ულამაზესი ადგილი იყო ნამდვილი სამოთხე. უზარმაზარი სახლი, არა ალბათ სასახლე უფრო ეთქმის ( გაადიდეს ამ ოცი წლის განმავლობაში, ფაქტობრივად თავიდან ააშენეს) ხედზე ხომ აღარაფერს ვამბობ. თამუნა მაშინვე გადავიდა და გაოცებულმა მიაპყრო მზერა ულამაზეს მთებს. თითქოს რამდენიმე ნაბიჯს გადადგამდა და მთას შეეხებოდა.
თორნიკე მის ზურგს უკან იდგა და უყურებდა.
-შეგიძლია წახვიდე... აქ დავრცები დიდი სიამოვნებით.. შვებულებას ავიღებ,ნუ თუ არ გამიშვა შენი შეცდენისთვის სამსახურიდან მარიამმა
-მხოლოდ დაფეხმძმების სემდეგ მოგცცემს შვებულებას... მანამდე შეგიძლია იარო . ნუ თაფლობის თვე, ქორწილის სამზადისი და აქ გატარებული რამდენიმე კვირა თავისთავად დასვენება იქნება . მერე ვნახოთ რამდენად ვიყოჩაღებ
-რომ ჩამოფრინდები დედამიწიდან პატარავ მითხარი ერთი მაგრად რომ შემოგარტყა -უკან არც შებრუნებულა, იცოდა რაღაც საოცრებას მოიმოქმედებდა და ამ ბრაზსაც გაუქრობდა.
-დედამიწაზე დიდხანს ვერ დავფრინდები შენ არ მომცემ საშუალებას ...
-მართალია მოგკლავ და მერე სულ ზემოთ იფარფატებ
-გამიმეტებ ? დარწმუნებული ხარ? - მაჯაში ჩაკიდა ხელი და თავისკენ შეაბრუნა. -შემომხედე ... ბოლოს და ბოლოს გავუსწოროთ სიმართლეს თვალი საკმაოდ დიდხანს დავაიგნორეთ რეალობა
-გონება რომ მომეკრიბა მივხვდებოდი ვინ იყავი... ნებისმიერისთვის რომ მეკითხა მეტყოდა ... სულელი ვარ მართალი იყავი .კლინიკის გარეთ ერთი სულელი , მეამიტი ქალი აღმოვჩნდი .სხვებისთვის კახ... ლექტორი რომელმაც მილიონერი ბიჭი გააბა თავის მახეში და საუცხოო ოჯახში შეიჭრა ...
-რომ ყვირი და ბრაზდები ჭკუიდან გადავდივარ და თუ შეიძლება დამშვიდდი
-დამშვიდდი, მარტივი სათქმელია აბა ჩემს ადგილას წარმოიდგინე თავი. ყველაფერი ერთი ხელის მომსით დამენგრა, ახლა ყველა ჩემზე იჭორავებს ,ყველა და შენ წასვლის საშუალებაც არ მომეცი. მშვიდად ყოფნის საშუალებაც არ მომეცი რა გინდა , დასრულდა უკვე ყველაფერი
-რა მინდა? შენს გარდა არაფერი მინდა მხოლოდ შენ მინდიხარ მთელი შენი არსებით და მეკუთვნი უკვე. რაც მაქვს იმის დაკარგვას არასდროს შევეგუები შესაბამისად ჩემგან ვეღარასდროს დაიხსნი თავს. ახლა გინდა ველური, ურჩხული, ხისთავიანი სვანი .. რაც გინდა ის მეძახე
-გამომკეტავ?
-გველეშაპად მე დაგიჯდები
-რატომ მომატყუე... მართლა
-არ მინდოდა შენი მოტყუება უბრალოდ ჯანდაბა მეც არ ვიცი მომწონდა რომ არ იცოდი ჩემი ვინაობა. თავიდან მეშინოდა რომ ყველაფერს არევდა იმ რამდენიმე მილიონის გაჩენა ჩემს ანგარიშზე, ემი ოჯახისწევრების გავლენის გამოცენა, ის რომ მარიამის შვილი ვარ შენთვის ყველაფერს შეცვლიდა. უფრო გაგიჭირდებოდა ჩემთან დაახლოვება. საქმეში არაფერს შეცვლიდა მაგრამ ვიცი საერთოდ მომარიდებდი თავს მე კიდე იმდენს ვცდილობდი შენს დათბობას , იმდენს რომ მეშინოდა ... აღარ თქვა რომ ვტამაშობდი ხომ იცი არ ვარ ეგეთი ხომ იცი არანაირი ვერაგული მიზანი მე არ მქონია ძალიან კარგად იცი ყველაფერი და აღიარე ბოლოს და ბოლოს
-შეუძლებელია... მე გაპატიებ აქედან წავალ და დასრულდება ის ჩვენი მშვიდი საუბრები, შენს მხარზე თავის დადება და განტვირთვა ... ყველაფერი უნდა დასრულდეს მე ვიქნები ლექტორი შენ სტუდენტი რომელიც საუკეთესო ექიმი გახდება ...
-ხომ იცი რომ ვერ შეძლებ... მე რომც შეგეშვა ვერ შეძლებ ჩემგან შორს ყოფნას - მისი სახე ხელებში მოიქცია, შემდეგ თითები თმაში შეუცურა , ცერა თითს ნაზად დაატარებდა მის კანზე- დათიმ იცის ყველაფერი თავიდანვე იცოდა. დიანას ხომ იცი როგორ მოვწონვარ, სალომესაც . მარიამს და ალექსანდრეს რაც შეეხება ისინი იმაზე დაობდნენ მალე ვიქნებოდით ერთად თუ ვერ მოგარჯულებდი... ალექსანდრემ გაიმარჯვა მაინც ვერ მოგარჯულე მაგრამ არაუშავს მთავარია ჩემს მკლავებში ინაბები და არასდროს გაგიშვებ
-გინდა რომ ისევ გამაბრუო და ასე მარტივად გამოხვიდე მდგომარეობიდან?
-მინდა გაკოცო, მაგრად ჩაგიკრა გულში და გავიგო რომ სამუდამოდ გინდა ჩემთან ყოფნა... გავიგო რომ არ გადარდებს ეს პრიმიტიული პრობლემები და უბრალოდ მზად ხარ ბედნიერებისთვის... ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლისთვის ჩემთან ცხოვრება მარტივი არ იქნება მაგრამ გამიძლებ როგორმე ... იმედია მეც გაგიძლებ.
-მგონია რომ ხელს მთხოვ
-არ უნდა გეგონოს დარწმუნებული უნდა იყო
-20 წლის ხარ? 21 ? რა მნიშვნელობა აქ შენთვის ადრ...
-კიდე ერთხელ ახსნებ ჩემს ასაკს და გავგიჟდები გეფიცები ...კარგი დახუჭე თვალები და უბრალოდ ჩემს გულისცემას მოუსმინე- მის ყელში ჩამალა სსახე და ამოისუნტქა
-ასე მშვიდდები შენ
-გააკეთე რაც გითხარი
-კარგი .. იმედია ამ ხევიდან არ მისვრი გაბრაზებულ გულზე ახვლედიანო- თვალები დახუჭა. თორნიკემ მისი ხელი თავისაში მოაქცია და გულზე მიიდო
-გრძნობ როგორ ძგერს?
-არითმია გაქვს?
-თამუნა ამ გულის პატრონს გაჰყვები ცოლად?
-მოიცა გინდა ცოლად გამოგყვე და ეგ გული ისევ შენია? ეგრე არ გამოვა მე ვისი ცოლიც ვიქნები ყველა უჯრედი ჩემი უნდა იყოს ეს არითმიულად მფეტქავი გული პირველ რიგში
-არ შეიძლება ასე ადამიანის გაწამება... ბოლოს და ბოლოს ბავშვი ხომ არ ხარ თამუნა.. რტაო მირევ ტავ გზას? ახლა მეხუმრები? არა რა მართლა გიჟები ხართ ეს ქალები მაგრამ შენ საერთოდ არ ვიცი რა ვქნა უკვე მშვიდად საუბარი აღარ ჭრის არადა როგორ ვეცადე - თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა. თამუნა უყურებდა მის გაბრაზებულ ,აღელვებულ სახეს. ისეტი საყვარელი იყო იმ წამს მართლა ბავშვს გავდა. მიხვდა რომ აქამდე არასდროს მიუმსგავსებია ბავშვისთვის და გეღიმა. ის ხომ ისეთი განსხვავებული იყო, თუნდაც პატარა ყოფილიყო, მის მსგავსად ხომ არავინ ურევდა თავ გზას, არავინ ნდომია ისე როგორც ტონიკე, მისი ყველა უჯრედი სურდა, მართალი უთხრა ყველაფერი მოსწონდა, ყველაფერი აგიჯებდა, უყვარდა და სიგიჟის სურვილი თანდათან უჩნდებოდა. თიტქოს გონებას მძიმე ჯაჭვები მოშორდა და თავისუფლება მოიპოვა მტელმა არსებამ. უცებ მოხვია ყელზე ხელები, ფეხისწვერებზე აიწია და მის ტუჩებს ვნებიანად წაეტანა.მხოლოდ წამით შეკრთა ახვლედიანი, გაოცებისგან იყო მოსალოდნელი . შემდეგ ხელი მძლავრად შემოხვია წელზე ანდრონიკაშვილის ქალს და ისე დაუკოცნა ტუჩენი მეეჭვება ამის შემდეგ რომელიმეს დედამიწაზე ჩამოსვლა შესძლებოდა. სადღაც სხვაგან დაფარფატებდნენ, სურვილის ასრულების, ოცნების მიღწევის შეგრძნება განგიცდიათ? ენით აღუწერელია , ყველაფერია და ყველაფერს მოიცავს...
-ცოლად ვერ გამოგყვებიი
-რა? - უცებ მოსწყდა მის ბაგეებს და კედელზე მიაკრა(სახლში როდის შევიდნენ? რას გაიგებ ამ გადარეული ვნებამოერეული ხალხის ამბავს)
-კარგ ქულებს თუ მიიღებ გამოგყვები.. ხომ იცი ვერ ვიტან ზარმაც ბიჭებს/... ჩემი ქმარი ყველანაირად გამორჩეული უნდა იყოს
-ისე მელაპარაკები ვითომ შოუა და უნდა ამირჩიო...- გაიცინა და ისევ განაგრძო კოცნა- სხვათაშორის შენი ქმარი ნებისმიერ დროს შეძლებს მუშაობის დაწყებას.. დამოუკიდებლად.
-ხოო? ექიმად ვერა და სხავგან სად?
-ჩემს კლუბში რომელიც სხვას გადავაბარე.. ამერიკაში . ჩემს კაფეში ასე ძალიან რომ მოგწონს.. იმ ჩემს სასტუმროში ან რა ვიცი სულაც კომპანიაში რომელიც ჩემი შექმნილი არ არის იმ სამისგან განსხვავებით მაგრამ მაინც მე მეკუთნის წილი ... ასე რომ რამდენიმე შილის და ცოლის რჩენას მოვახერხებ.. შენი გასაზრდელი არ ვარ- გაიცინა და ტუცებში მოწყვეტით აკოცა -როგორ მეგემრიელები ალქაჯო...
-ალქაჯს ნუ მეძახი/...
-კარგი ფისო იყავი ... ჩემს ხელში რომ კრუტუნებს ისე კი ბრჭყალებს აცენს და ყველას კაწრავს...
-ფრთხილად იყავი შენც არ დაგკაწრო...
-ჩემი კოცნა და ალერსი ტუ ასე გამოგიკეთებდა ხასიათს ვერ თქვი?
-იცი არ ვიცოდი... გეცადა შენ აქამდე
-მეტის ღირსი ვარ ...- ხელი წელიდან თეძოზე ჩააცურა და მოუჭირა - ჯვარი აქ დავიწეროთ ?
-არა-თქო
-კარგი რა თამუნა...
-ნუ შვები ეგრე უკვე დაგემოვნებული მაქვს ეგ შენი მარწყვის ტუჩები და ნუ მიწვევ
-თუ არ გამოგიწვიე ისე არ უნდა მაკოცო?
- როგორ გაქვს ასეთი საოცარი ტუჩები?
-შენ კიდევ არ იცი მაგათ რა შეუძლიათ - ჩურჩულით უთხრა და ყელს დაუყვა
-თორნიკე..სალაპარაკო გვაქვს ძალიან ბევრი... ასე არ შეიძლეებაააა- ბოლო სიტყვა ძლივს თქვა და ამოიკვნესა მხურვალე თითები შიშელ ზურგზე დათარეშობდნენ, ერთი ხელი კაბის ქვეშ აღწევდა და ყველა კუნთი იჭიმებოდა, ცეცხლი ეკიდა სიამოვნებისგან გონება ებინდებოდა-არაა ჩვენ არ გვიყვარს ლაპარაკი
-ჩემი ჭკვიანი ... გასაგიჟებელი ქალი ხარ შენ- მუცელზე შეისვა და ტუჩებზე დაეკონა
-გადავირიე მგონი - საწყლად ამოიკრუსუნა და თითები თორნიკეს მაისურს ჩაავლო. სწრაფად გადააძრო და ტუჩები მიაკრა ყელზე, შემდეგ ლავიწზე ქვემოთ ჩაუყვა თუმცა თორნიკემ ისევ მისი ტუჩების დაგემოვნება მოისურვა. კაბა ერთი ხელის მოსმით გადააძრო და თიტები მის ათრთოლებულ სხეულზე აასრიალა -თორნიკეე -ღრმა ოხვრას ამოაყოლა მისი სახელი და ზეწარი მუჭში მოიქცია. მისი თიტოეული შეხება აგიჟებდა, გრძნობდა თორნიკეს თითოეული შეხებას, კოცნას, მის თიტებს ასე სასიამოვნოდ რომ სწავლობდნენ მის უკვე შიშველ სხეულს. გრძნობდა მის თიტოეულ უჯრედს... სიამოვნების ყველა ზღვარს გასცდნენ როცა ერთ მთლიანობად იქცნენ,შემდეგ მართლა შეეძლო ღრუბლებში ეფარფატა ,მიუწვდომელს შეხებოდა, საოცარი ტავისუფლების გრძნობა ჰქონდა თითქოს ყველა ჩარჩო , წესი დაარღვია და გახსნა გზა ამქვეყნიური სამოთხისკენ ...