ანგელოზი და ეშმაკი ერთად
შესავალი
ლონდონის წვიმიანი ქუჩების ყურებას არაფერი ჯობია, ნისლიანი ქალაქი რომეიც მუდამ სიმშვიდითა და წვიმითაა განთქმული. მე ლონდონში დავიბადე და გავიზარდე მაგრამ ახლა მე მისი დატოვება მიწევს, ჩემი გული დაფლეთილია მე მივდივარ ის კი აქ რჩება. ჩემი მეგობრები, სკოლა , ყოფილი შეყვარებული, ბავშვობა და ყველა ის მოგონება რაც 18წლის განმავლობაში აქ მაქვს შენახული, ჩვენ სახლს ვყიდით და მივემგზავრებით აქედან შორს , ხმაურიან ლოს ანჯელესში , განსხვავებით ლონდონისა აქ სულ კარგი ამინდებია და რათქმაუნდა ზღვაცაა, ჩვენ ერთი ჩვეულებრივი 2სართულიანი სახლი ვიყიდეთ ზღვასან ახლოს (მაგრამ ქალაქის ცენტრში) სანაპირო ჩვენი სახლიდან მხოლოდ 2მილშია. ახლა კიიბოდიშით ამდენი საუბრისთვის დროა გაგეცნოთ მე ჯენიფერ ჯონსი ვარ (მეგობრები ჯენის მეძახიან) 18 წლის.დროა შევეჩვიო იმ აზრს რომ ზუსტად 2დღეში ნისლიან ლონდონს დავტოვებ და ჩავალ რადიკალურად განსხვავებულ ადგილს.
სულ 2დღე მქონდა და ამ ორ დღეში უნდა მომეწსრო ყველაფერი, ყველაფრის ჩალაგება და რათქმაუნდა ყველასთვის დამშვიდობება! ყველაზე მეტად გული მაინც ჩემს საუკეთესო მეგობრეზე მეთანაღრებოდა , ჯინასა და ვივიანზე. არც ჩემი ყოფილი შეყვარებულის მარტო დატოვება მინდოდა ( არა მე ის აღარ მიყვარს, ნუ მე მინდა რომ ასე იყო) ის თავდაჯერებული კრეტინია რომელსაც ახლაც ჰგონია რომმ მიყვარს ! ახალ ცხოვრებას ვიწყებ არმჯერა! ახალ ცხოვრებას!
-ჰეეიიი ჯეენ - ნაცნობმა ხმამ გამომაფხიზლა, ფიქრებში ვიყავი გართული და საბანში გავხვეულიყავი ჩემთვის მოკუნტული. ეს ვივიენი იყო ( მე მას ვივის ვეძახი)
-ვივი შენხარ? - არცმე დავაკელი ყვირილი
-ჩამო შე ძილისგუდა , მე ვარ - ვივი კიბეებზე იდგა და მე მელოდა მეც მალევე ჩავირბინე და სწრაფად ჩავეხუტე
-მომენატრები - ამოვიბურტყუნე და თავი დაბლა დავწიე
-მეც ძალიან - მანაც სევდიანით თვალებით შემომხედა და ისევ ჩამეხუტა
-დროს ვხარჯავთ, მგონი ჯობია ჯინას გავუაროთ და მაგრად გავერთოთ- თავი დავუქნიე, მეც ამას ვფიქრობდი ზუსტად! ვივიმ ყოველთვის იცის რამინდა
ჯინას გავუარეთ ბევრი ვიცინეთ ბევრიც ვიტირეთ,მთელი ლონდონი შემოვიარეთ . იმ ღამეს ჩემთან დარჩნენ, გავიხსენეთ ბავშვობა ჩვენ 6წლიდან ვიცნობთ ერთამენთს ! სკოლიდან და 6წლიდან დაქალები ვართ (ყველაზე საუკეთესო მეგორები). ბალიშებით ვიჩხუბეთ, ფილმებს ვუყურეთ ცოტაც დავლიეთ, და ბოლოს ერთად ჩაგვეძინა ყველას!
#მეორე დღე
ეს წყეული დღეც დადგა , დღეს საღამოს მოვშორდებოდი ჩემს მეგობრებს და ყველაფერს რაც ადრე წარსულთან მაკავშირებდა, მხოლოდ ის მახარებდა რომ ზამთრის არდადეგებზე ჯინა და ვივი ჩემთან ჩამოვიდოდნენ და 1თვე დარჩებოდნენ.
-ყველაფერი ჩაალაგე? -ქვედა სართულიდან დამიყვირა დედამ
-კიი - უხალისოდ დავუყვირე მეც
უკვე 8საათი ხდებოდა , 9ზე უკვე აეროპორტში ვიყავით ყყველას დავემშვიდობე
-მალე გნახავთ- ვუთხარი ჯინას და ვივის
-მოგვენტრები ჯეენ- ორივემ ერთად თქვა საწყლად და თავები ჩაწიეს
-კარგით გოგონებო ნუხართ ეგრე კიარ ვკვდები აუცლებლად გნახავ ზამთარში - მე მხოლოდ მათ ვამხნევებდი თორემ თვითონაც არვიცოდი რახდებოდა ჩემს გულში , ბოლოჯერ გადავეხვიე თითუეულს. ჩასხდომა დაიწყო, მე დედამ მამამ და ჩემმა უფროსმა დამ ადგილები დავიკავეთ (ჩემი უფროსი და 21ის იყო , ის ასევე ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყოო, ყველაზე მაგარი მეგობარი რომელიც 18წელია გვერდში მიდგას, მას ლენა ქვია , ლოს ანჯელესში კი მისი ძველი მეგობარი გველოდება სახელად ნიკი ) 3საათი ვიფრინეთ ალბათ მე მეძინა და არ მახსოვს როგორ გავიდა დრო, დედამ გამაღვიძა
-ჯენიფერ გაიღვიძე თვითმფრინავ სადაცაა დაჯდება - და ოდნავ მსუბუქად შემანჯღრია, მეც ნაძალადევად გავუღიმე რადგან ნამდვილად ძალიან მეძინებოდა. ზოზინით წამოვდექი სავარძლიდან და გავიზმოორე, ამდროს ლენამ ჩემი ხელჩანთა მომაწოდა და თბილად გამიღიმა. მეც გამოვართვი და ზლაზვნით დავიწყე სიარული.
უდიდესი რიგის შემდეგ როგორც იქნა გამოვაღწიეთ , და აეროპორტში მდგარი ნიკი დავინახეთ რომელიც ხელს გიჯივით იქნევდა აქეთ-იქით. ყველამ გადავკოცნეთ და მოვიკითეთ მანკი ჩვენ ახალ სახლამდე მიგვაცილა. ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო, ულამაზესი ცისფერი ზღვა , და ულამაზესი სანაპირო . ეს ადგილი სრულიად განსხვავდებოდა ნისლიანი ლონდონისგან.სახლი 3სართულიანი გამოდგა , პირველ სართულზე სამზარეულო, მისაღები ოთახი , და საერთო აბაზანა-ტუალეტი იყო, მეორე სართულზე საძინებლები , ჩემი და ლენასი ერთად, სულ 3საძინებელი იყო ერთი სტუმრებისთვის. ყველა ოთახს თავისი ვანა-ტუალეტი ქონდა. მესამე სართულზე კი საბილიარდო იყო , და რამოდინიმე ძველი სათამაშოც იდგა (საკმაოდ მომეწონა ეს ადგილი),მყურდო ადგილი იყო, ერთერთ კუთხეში გადავწყვიტე სახატავები დამელაგებინა (მეხომ ვგიჯდები ხატვაზე) . სახლი არც დიდი იყო და არც პატარა, ყველაზე მეტად ეზო და მესამე სართული მხიბლავდა. ეზოში დაწნილი სკამები და მაგიდა იდგა პატარა ქოლგით, ხოლო ცოტა მოშორებით პატარა აუზიც.
ყველაზე მეტად კი ის მახარებდა რომ ყოველ საღამოს სანაპიროს წვეულებები იმართებოდა და ეს იყო ერთადერთი შანსი ამ მომენტში მეგობრების გაჩენისა. სკოლა 1კვირაში იწყებოდა, ამიტომ ჯერკიდევ მქონდა დრო გართობა მომესწრო! ის საღამო დალაგებაში გავატარე ის კუთხეც ისე მოვაწყვე.
#მეორე საღამო
არვიცოდი რა ჩამეცვა , მეხომ არვიყავი მიჩვეული ასე ღიად ჩაცმას . ერთერთი ყველაზე ლამაზი საცურაო კოსტიუმი ავარჩიე და ზედ თხელი ფარფატა კაბა გადავიცვი. მხოლოდ 2 მილი აშორებდა ჩემს სახლს წვეულებამდე , ეს მანძილი ფეხშიშველმა გავიარე რომ მეგრძნო ,ის თხელი და სასიამოვნო ქვიშა. მალლევე მუსიკის ხმა გავიგონე და მარცხნივ გავეშურე , აქ 50-60 კაცი მაინც იქნებოდა. ცოტა დავიბენი მე ხომ ამ ქალაქში ახალი ვიყავი. წვენის აღება გადავწყვიტე თავიდან , მაგრამ ვიღაც ბიჭი ცუდად მოტრიალდა , ხელი ჰკრა ჩემს ჭიქას და დამიმტვრია.
-ბოდიში- მითხრა მან აგდებულად , მე მის ცისერ თვალებს შევეჩეხე რომელიც იმ დროს ზუსტად ზვის ფერი იყო, ქერა თმები ჰქონდა და ცინიკური ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე, ეტყობოდა თავე დიდი წარმოდგენა ჰქონდა
-ჰეიი კარგად ხარ?- მეორეჯერ მომმართა
-კიი, და არაუშავს რომ ჭიქა დამიმტვრიე- ჩვიბურტყუნე
-კარგი -მითხრა ცივად და ხალხის ბრბოში გაერია.
ნეტა ვინ იყო ეს ბიჭი? უხეში მაგრამ , მისი თვალებიდან რაღაც სითბო მოდიოდა. ის უბრალოდ ერთი უხეში ბიჭია და სხვა არაფერი . გავიფიქრე ჩემთვის და თვალები გადავატრიალე. ამ დროს ხალხის ნაკადიდან ძვლივს გავარჩიე ნიკი რომელიც კოქტეილით ხელში მოემართებოდა ჩემსკენ
- ჰეი , ჯენი როგორ ერთობი? -მკითხა მან ისე თითქოს არიცოდა რომ მოვიწყინე რადგან არავის ვიცნობდი
- უკეთესადაც შეიძლება- საკმაოდ უხეშად ვუთხარი მეც რადგან ნიკი დიდად გულზე არ მეხატებოდა
- გინდა გოგონები გაგაცნო?- მეორეჯერ მკითხა
- რატომაც არა- ვუთხარი და ნაძალადევად და გავუღიმე
- ჰეი გოგონებოო! - დაუყვირა ნიკმა ვიღაც 3 გოგოს,
გოგონები მაშინვე მოვიდნენ
-ჰეიი ახალი ხარ? -მკითხა ქერათმიანმა ლამაზმა გოგომმ ძალიან თბილად
-კი, ახალი ვარ- ვუთხარი და მეც თბილი ღიმილით ვუპასუხე
ეს ქერათმიანი გოგო თურმე ნენსი ყოფილა, რიჯა და ჭორფლებიანის სახელი კიი დემი ყოფილა, ხოლო მაღალს და შავგვრემანს ლუცი ერქვა. ისინი იყვნენ სამი ყველაზე განსხვავებული ადამინები რომლებიც იმწამსვე შემოვიდნენ ჩემთან კონტაქტში და მალევე „მიმიღეს“ თავიანთ სამეგობრო წრეში. ხოლო იმ უხეშ უცნობზე კი მხოლოდ ის გავიგე რომ ნაილი ქვია და გვარად ჰორანია, დანარჩენს დამპირდნენ რო ხვალ მომიყვებოდნენ!
ეს ქერათმიანი გოგო თურმე ნენსი ყოფილა, რიჯა და ჭორფლებიანის სახელი კიი დემი ყოფილა, ხოლო მაღალს და შავგვრემანს ლუცი ერქვა. ისინი იყვნენ სამი ყველაზე განსხვავებული ადამინები რომლებიც იმწამსვე შემოვიდნენ ჩემთან კონტაქტში და მალევე „მიმიღეს“ თავიანთ სამეგობრო წრეში. ხოლო იმ უხეშ უცნობზე კი მხოლოდ ის გავიგე რომ ნაილი ქვია და გვარად ჰორანია, დანარჩენს დამპირდნენ რო ხვალ მომიყვებოდნენ!
დღე სასიამოვნოდ მიიწურა, მე და ჩემი ახალი მეგობრები განვიხილავდით ყველაფერს, ბევრიც ვიცეკვეთ ბევრიც ვილაპარაკეთ და ბევრიც დავლიეთ. სახლში გამოფხიზლებული ვიყავი უკვე ღამის 3საათი იყო. სახლში ჩუმად შევედი მეგონა ყველას ეძინა მაგრამმ ამდროს კიბეებზე ხმა გავიგე და შემეშინდა დედა არ ყოფილიყო, მაგრამ ღმერთს მადლობა რომ ლენა იყო
-სად ხარ აქამდე , მთელი ღამეა გელოდები? -ხალათში გახვეული იდგა კიბეებზე , და ჩურჩული მებუზღუნებოდა, თუ როგორ ეძინებოდა და არ დაიძინა ჩემს გამო
-კარგი ხო გაჩერდი დავიძინოთ- ბოლოს მომბეზრდა და პპირდაპირ ვუთხარი.
-სანამ ყველაფერს არ მომიყვები არ დაგაძინებ- მითხრა ხარხარით და ბალიში რბილად დამარტყა, მეც სხვა გზა არ მქონდა ავდექი და ყველაფერი მოვუყევი (მე მას არაფერს ვუმალავდი) . ისიც მისმენდა სრული ენთუზიაზმით. დილსი 6საათამდე ვლაპარაკობდით, უკვე თენდებოდა შემდეგ თავები დავდეთ და მაშნვე მიგვეძინა ორივეს. მეორე დღეს შუადღემდე გვძინებია
- დიდი ხანია გათენდა- მკაცრი ტონით გაგვაღვიძა დედამ
-კიდევ 5წუთი დედაა გთხოვ- ვუთხარი მუდარით სავსე თვალებით
-კარგი კარგი, 10წუთში დაბლა გელოდებით - და ალმაცერად შემოგვხედა და ჩაიცინა
- და კიდევ ჯენი საცურაო კოსტიუმით და კაბით ვინღა იძინებს 21საუკუნეში? თანაც ასეთი კაბით? მითხრა და ჩაიხითხითა
-კარგი დედა ჩადი და ჩამოვალ-საუბრის თემა შევცვალე
10წუთში ძვლივს ავიზლაზნეთ მედა ლენა და ქვემოთ ჩავედით
-დილამშვიდობის გოგონებო -გავიგე მამაჩემის ხმა რომელიც ყავას მიირთმევდა და გაზეთს კითხულობდა
-დილამშვიდობისა მამა- ვუთხარი და გავუღიმე ისევ
- კევინი 1თვეში ჩამოვა -მახარა დედამ (კევინი ჩემი ძმაა, ლენას ტყუპისცალი)
- ძალიან კარგი - და თბილად გავუღიმე
-დღეს სკოლაში მივდივართ ჯენი , საბუთები უნდა შევიტანოთ- მითხრა დედამ
-კარგი -ამოვიბურტყუნე და ჩემს ოთახში დავბრუნდი
სკოლაში საბუთები შევიტანეთ, არცისე დიდი სკოოლა იყო მხოლოდ 2პარალალური იყო, და როგორც გავიგე ნაილიც აქ სწავლობდა, ასევე ჩემი კლასელები აღმოჩნდნენ ლუსი ,ნენსი და დემი რაც ძალიან მახარებდა
1მა კვირამ ძალიან მალე გაიარა , ყოველსაღამოს წვეულებებს ვესწრებოდი. ნაილი ისევ ისე იქცეოდა რამოდენიმეჯერ წამაქცია კიდეც (თითქოს შემთხვევით აკეთებდა ამას). კვირა დღე იყო ხვალ სკოლა მეწყებოდა , ახალი კაბა ავარჩიე და კომოდზე დავდე,, მანამდე კი წყლის გადავლებადავაპირე. ვიბანავე და დავიძინე. დილას დედამ 7საათზე გამაღვიძა
-ჯენიფერ, ადექი სკოლაში გაგვიანდება - თბილი ხმით მითხრა დედამ
-ახლავე დეე- მეც ასევე ვუპასუხე
ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი , დედა რაღაცას აკეთებდა. მივედი წელზე ხელი მოვხვიე უკნიდან და ჩავეხუტე
-რასაკეთებ დე?
-შენ საყვარელ პიცას
-მიყვარხარ დეე
მალევე ვჭამე და მამას დაველოდე სანამ მომაკითხავდა ამ დროს მოვიდა პატარა ყუთით ხელში
-ეს ჩემ საყვარელ შვილს , სწავლის დაწყებისთვის- და რაღაც ყუთი მომცა
- რაარის?
-გახსენი
პატარა ყუთი იყო მალევე გავხსენი და გასაღები დავინახე, მაშინვე მივხვდი რომ მანქანის იყო ბედნიერებისგან ვხტუნავდი და თან ვყვიროდი რომ მანქანა მყავდა.
- დროა მორჩე ხტუნვას და გარეთ გაიხედო
ამდროს დავაკვირდი გასაღებს ზედ ეწერა „BMW”, ახლა უფრო ბედნიერი ვიყავი
გარეთ გავიხედე გარეთ 2013წლის შავი (გლუვი) BMW-ე იდგა ისეთი მე რომ მინდოდა
-მამა არმჯერაა! -ვყვიროდი
-არ მომეხვევი? - მკითხაა ღიმილ შეპარულმა
-ყველაზე საუუკეთესო მამა ხარ მთელს მსოფლიოში !- წამოვიყვირე ბედნიერებისგან
ამდენ ყვირილზე ლენა ჩამოვარდა და ისიც შოკში იყო ამ საჩუქქარზე, ჩემზე ბედნიერი არავინ არიყო იმდროს, ახალ მანქანაში ჩავჯექი და დავქოქე, მშობლებს დავემშვიდობე და წავედი . ერთერთ ადგილას მანქანას ვაყენებდი უკუსვლით, უკვე უნდა შევსულიყავი მაგრამ 1წამში ზუსტად , იმ ადგილას ხვა მანქანა დამხვდა კინაღამ დამამტვრია! ღმერთ ვინიყო ეს გიჯი! მანქანიდან გადავვარდი და კივილით ვუთხარი
-შენ ნორმალური ხარ? -და დაბურულ ფანჯრებში შევიხედე სადაც არაფერი ჩანდა
წამების შემდეგ შავი პორშეს დაბურული მინა ჩამოიწია და მასში იგივე ცისფერი თვალები დავინახე როგორც მაშინ სანაპიროზე,
-ისევ შევხვდით - ისევ ის ცინიკური ღიმილი დასთამაშებდა
-შენ ნორმალური ხარ?? კინაღამ დამამტვრიე?! - ვკიოდი
-ხმას დაუწიე და დაჯექი! - მანაც მაღალ ტონალობაში მითხრა და მანქანის კარი გამიღო. -არა , არა ჰორან! - ძალიან მკაცრად ვუთხარი
-ჩემი სახელი და გვარიც გაგიგია! - ცინიკურად იცინოდა როგორც ყოველთვის, -ესეიგი გაინტერესებ არა ჯენი- და თვალი ჩამიკრა
- შენც გაგიგია ჩემზე რაღაცეები , რა სისულელა მე რაში მაინ.... - და გამაწყეტინა
-დაჯექი- მბრძნებლური ტონით მითხრა!
- არათქო- ამაზე თვალები ჩაუშვდა აშკარად მიჩვეული იყო ადამიანებს რომლებიც მას ყოველთვის ემორჩილებოდნენ
პორშეს კარები გაიღო , მანქანიდან საკმაოდ კარგად ჩაცმული ნაილი გადმოვიდა, მუქი ლურჯი ჯინსით და თეთრი მაიკით , ის მართლა ძალიან სიმპატიური იყო ძალიან ! ალბათ ძალიან მივაშტერდი
-შენით დაჯდები ? - მკითხა ახლა უკვე უემოციო სახით
-თუ? - მოურიდებლად ვკითხე
-თუ ძალით ჩაგსვა?
- აბა ცადე
ის ჩემსკენ წამოიწია და ხელში ამიყვანა მე ყვირილი დავიწყე ხალხი მოვარდა მაგრამ ნაილლი როცა დაინახეს ყველა თავის ადგილს დაუბრუნდა. მანქანაში ძალით „ჩამტენა“.
-აბა ჯენი , დროა გავიცნოთ ერთმანეთი - ახლა თბილად გამიღიმა (ვერგავიგე ის ხან ცინიკურად იცინოდა ხან თბილად, ის ორი ადამიანი იყო ერთად ანგელოზიც და ეშმაკიც)
- არმინდა მადლობ- და ხელები გადავაჯვარედინე გაბუტული ბავშვივით
-კარგი დროებით - თქვა და კარი გამიღო - ყველაფერი მაინც ისე იქნება როგორც მე მომინდება - ჩაიბურტყუნა თავისთვის ალბათ იმიტომ რომ გამეგო
-რაა? - გაოცებისგან შევხტი
-არაფერი წადი
ვერ გავიგე ვინ იყო ის? ვერ
-აბა ჯენი , დროა გავიცნოთ ერთმანეთი - ახლა თბილად გამიღიმა (ვერგავიგე ის ხან ცინიკურად იცინოდა ხან თბილად, ის ორი ადამიანი იყო ერთად ანგელოზიც და ეშმაკიც) - არმინდა მადლობ- და ხელები გადავაჯვარედინე გაბუტული ბავშვივით -კარგი დროებით - თქვა და კარი გამიღო - ყველაფერი მაინც ისე იქნება როგორც მე მომინდება - ჩაიბურტყუნა თავისთვის ალბათ იმიტომ რომ გამეგო -რაა? - გაოცებისგან შევხტი -არაფერი წადი - თქვ და თვალები გადაატრიალა -რომ არ წავიდე? - წარბაწეულმა ვკითხე - ხედავ ახლა წასვლაც აღარ გინდა? - ისევ თვდაჯერებული დებილივით გამიღიმა - არა უბრალოდ... - სიტყვებს ვეღარ ვპოულობდი - მგონი ამდენ ლაპარაკს ჯობია დარჩე და გავიცნოთ ერთამანეთი- და არმჯერად უკვე თბილად გამიღიმა - ხო კარგი- დავნებდი და თვაკები გადავატრიალე (გულის სიღრმმეში მეც ძალიან მინდოდა ეს) - მე ნაილი ვარ ეს ალბათ უკვე იცი - იცი ნაილ მგონი პირველ გაკვეთილზე მაგვინადება -„გვაგვიანდება“ - შემისწორა და ისევ გამიღიმა, -და ეს სკოლა კიდევ ჩემია და როცა მინდა დავაგვიანებ როცა მინდა სულაც არმივალ! - ცივი ტონით მითხრა - აა გასაგებია, მაგრამ მე ნამდვილად არმინდა ახალ სკოლაში პირველივე დღეს ცუდი რეპუტაცია- ჩავიბურტყნე ჩემთვის ჩუმად - კარგი გადადი - გამიღო კარი თავაზიანად - მაგრამ არც იფიქრო რომ ჩემთან საუბარს გაექცევი , ცოტახანში გნახავ - მითხრა და თვალი ჩამიკრა მე მანქანიდან გადავედი და სულ არ შემიხედავს მისთვის ისე გავაგრძელე გზა, 2წუთიღა რჩებოდა და ძვლივს მივასწარი გაკვეთილზე, როცა შევედი მხოლოდ რამოდენიმე მერხიღა იყო თავისუფალი. მეც ერთერთისკენ გავემართე, უკვე ჩანთას ვდებდი როცა ვიღაცამ ჩანთა ისროლა, თავზე სულ ცოტათი ამცდა და ზუსტად იმ სკამზე დავარდა სადაც ვაპირებდი დაჯდომას. ჩემს თვალებში ცეცხლი გიზგიზებდა მინდოდა მიმეხრჩო ის ვიღაც. გავტრიალდი რომ სილა გამეწნა მაგრამ ისევ ის შემჩა ხელში. წყეული ნაილ ჰორანი. ღმერთო როგორ მაღიზიანებდა ! შევტრიალდი და ხელი ძვლივს შევაჩერე რომ არ დამერტყა. მანკი ხელი დამიკავა და ძალით დამსვა მის გვერძე მერხზე. -თუ ხელს გიშლით ქალბატონი ჯონსი კლასს დავატოვებინებ! -უთხრა მასწავლებელმა ნაილს და გაუღიმა - თუ ქალბატონს ჯონსს როგორც თქვენ მოიხსენიეთ კლასს დაატოვებინებთ, მე თქვენ სკოლას დაგატოვებინებთ - კბილებში გამოსცრა ნაილმაც. მე სრულიად გაოცებული დავრჩი, რატომ დამიცვა ? რაუნდოდა ჩემგან ? -კარგით - თქვა მასწავლებელმა და თავი დახარა - ეს რატომ გააკეთე ?- ვკითხე გაოცებულმა ნაილს - საჭირო იყო- თქვა და ტუჩი მოიკვნიტა -კარგი, მგონი ჯობია მასწავლებელს ვუსმიოთ - ვუთხარი თითქოს ძალიან მაინტერესებდა მათემატიკის მასწავლებლის ბუტბუტი რომელსაც ნაილი რაღაცეებ თვალებით ანიშნებდა. 4გაკვეთილის შემდეგ 1საათიანი დასვენება გვქონდა , კლასში ნენსი ლუსი და დემი შევნიშნე რომელიც შიშით აპარებდნენ თვალს ჩემსკენ და ნაილისკენ. როცა გაკვეთილები მორჩა მათთან მივედი, და ერთად წავედით სასადილოში. (ამდროს ნაილი მეგობრებთან იყო თორე ისე თავს არ დამანებებდა) - ჰორანს რაუნდა? -მკითხა მკავრი ტონით ნენსიმ -არვიცი
- გაოცებული სახით ვუთხარი მეცც -როგორთუ არიცი? თქვენ შორის რაღაც ხდება - საუბარში ჩაერთო დემიც - არვიცი არაფერი მართლა -ვუთხარი გლწრფელად. შემდეგ კი ყველაფერი მოვუყევი რაც მოხდა დღეს. -ასეთი გავლენიანი რატომაა ის? დღეს მასწავლებელს რაც უთხრა ძალიან გამიკვირდა -გაოცება ვერ დავმალე -ჰორანზე მეკითხები? - კითხვა შემომიბრუნა ნენსიმ -ჰოო -მამამისი ამ ქალაქის მერია , საკმაოდ შავბნელი საქმეები აქვთ ორივეს მამასაც და შვილსაც, ამბობენ კაციც ყავს მოკლულიო მაგრამ ამის გამო ვინ დაიჭერს. ნაილი ერთი გათამამებულლი ბიჭია. ეს სკოლა კი მამამისმა მას აჩუქა. დირექტორის მოხსნც კი შეუძლია. ყველა ბავშვის გაგდება და საერთოდ ყველაფერი. თავისი კაბინეტიც აქვს მეოთხე სართულზე. არგირჩევ მის შეყვარებას. როგორც ამბობენ შეყვარებული მოკლა რადგან სხვასთან იწვა. მისგან თავი შორს დაიჭირე. თან გოგოებთან მხოლოდ ერთობა და მერე ივიწყებს, ხანდახან კიი კლავს -ალბათ ხუმრობ ხო? - გაოცება ვერ დავმალე და უნებლიედ ცრემლები წამომივიდა, ძალიან შემეშინდა - შენი აზრით? - ცივი ტონით მკითხა -პოლიცია ამდროს სადაა? - ვიკითე აკანკალებულმა - პოლიციაც მათია, ჰორანების - თქვა ნენსიმ და თავი დახარა ჭამის მადა დავკარგე , და ცრემლების ნაკადი არ წყდებოდა ჩემი თვალებიდან , როგორ შეიძლებოდა ნაილი ასეთი ყოფილიყო. ამდროს კაფეტერიის კარები გაიღო და ნაილი და მისი მეგობრები შემოვიდნენ , რათქმაუნდა ურიგოდ გაიარეს და რაცუნდოდათ ის აიღეს.ერთ ყველაზე გამორჩეულ მაგიდაზე დასხდნენ რომელიც მხოლოდ მათი იყო. ნაილის თვალები ჩემსას შეხვდა და ხელით მანიშნა მივსულიყავი. ამაზე თავი გავაქნიე, ის კი ადგა და ჩვენს მაგიდასთან მოვიდა. თვალები ჩაშავებული ჰქონდა - რატომ არ მოხვედი როცა დაგიძახე? - მკითხა მკაცრი ტონით - და რატომ უნდა მოვსულიყავი? - მეც არ დავაყოვნე და კითხვაზე კითვით ვუპასუხე - იმიტომ რომ მე ასე მინდა - რათქმაუნდა როგორც მიბრძანებთ, ნაილ ჰორან ! - მაღალ ტონალობაში ვუთხარი და ცრემლები შევიმშრალე - ყველაფერი მაინც ისე იქნება როგორც მე ვიტყვი, ჯენიფერ - და გაბრაზებულმა მუშტი მაგიდაზე დასცხო - დაგვტოვეთ -
დაიღრიალა და ნენსის, დემის და ლუსის კარისკენ ანიშნა. ისინიც მაშინვე დაემორჩილნენ. ის დაჯდა - რატო ექცევი ხალხს ისე თითქოს შენი მონები იყვვნენ - დავუკივვლე - იმიტომ , რომ ისინი ისედაც ჩემი მონები არიან - მანაც არდამაკლო ყვირილი - ახლა კი რომ გეძახი უნდა წამოხვიდე , და მანამდე სანამ წავალთ რა გატირებს? - თვალებში აგიზგიზებული ცეცხლი ჩაქრა და მისი თვალები ისევ სილურჯემ მოიცვა რომელიც ადრე სიშავეს წაერთვა. - არაფერია - ვთქვი და თვალებზე ხელები ავიფარე, ჩაწითლებული თვალების დასამალად. - ჩემზე რა გაიგე? - ალბათ მიხვდა რაშიც იყო საქმე - არაფერი რაიყო?- თავი მოვიკატუნე - რა გაიგეთქო ?! - და დაიღრიალა - ყველაფერი, ყველაფერი, სუსუ ყველაფერი შენს წარსულზე- მეც უნებლიედ წამოვიყვირე ყველამ ჩვენ შემოგვხედა მაგრამ მალევე გაიხედეს - ნუ ყვირი- მანაც დამიყვირა -არგაქვს ჩემთან ასე ლაპარაკის უფლება-მაჯაში მწვდა და იქით გამათრია - ხელი გამიშვი - ვყვიროდი და ცრემლებს ვიწმენდდი - ნუ ყვირიხარ თორემ..... - სიტყვა არ დავამთავრებინე რომ მეც დავუყვირე - თორემ რაა? თორემ მეც შენი შეყვარებულივით მომკლავ? -კბილებში გამოვცერი მას კი თვალები ჩაუშავდა და ადგილზე გაიყინა
- ნუ ყვირიხარ თორემ..... - სიტყვა არ დავამთავრებინე რომ მეც დავუყვირე
- თორემ რაა? თორემ მეც შენი შეყვარებულივით მომკლავ? -კბილებში გამოვცერი
მას კი თვალები ჩაუშავდა და ადგილზე გაიყინა
- ეს ეს არაა სიმართლე! -დაიყვირა ბოლო ხმაზე და ტვალეთში შემიყვანა
ჩემ თვალებებზე ცრემლის ნაკადი არ შრებოდა,
- ეს სიმართლე არაა , ეს სიმართლე არა!! - ყვიროდა გიჯივით , თითქოს ეშკაკიი შეუძვრაო,ცისფერი თვალები კვლავ ჩაშავებოდა და ცეცხლივით გიზგიზებდა
- დაწყნარდი - დავუყვირე მეც გაუცნობიერებლად , და ცრემელები მოვიწმინდე
- საიდან იცი? საიდან გაიგე? ვინ გითხრა ? - ისევ ისეთი არაადამიანური სახით მეკითხებოდა.
- გაჩერდი გთხოვ - ვუთხარი და ჩავეხუტე , არვიცოდი რასვაკეთებდი, ან რატომ ვეხუტებოდი? მე ხომ მაან დღე ჩამიშხამა და სწორედ მის გამო ვტიროდი ახლაც, მაგრამ იყო მასში რაღაც ისეთი რაც მხიბლავდა. ჩემი ჩახუტება როცა იგრძნო, დამუშტული ხელები ნელნელა გაშალა და თვალებში სიშვე გაუქრა. ისიც ჩამეხუტა ასე ვიდექით წამები. ორი ერთმანეთისთვის სრულიად უცხო ადამიანი, რომლებიც მხოლოდ იდგნენ და ერთმანეთს ეხუტებოდნენ. მაგრამ იყო ჩვენში რაღაც გრძნობის ნაპერწკალი.
- რატომ აკეთებ ამას? -სინანულით სავსე თვალებით შემომხედა
- არვიცი - მეც ვუპასუხე და თავი დავხარე
- უბრალოდ მითხარი ვინ გითხრა? - ისევ საწყალი თვალებით მიყურებდა
- მე ვიცი რომ ეს შენ არ ჩაგიდენია - მე მართლა ასე ვფიქრობდი , მე ხომ მის ჩვილივით უცოდველ თვალებს ვუყურებდი და ვხვდებოდი რომ მას უბრალოდ აბრალებდნენ.
- შენ, შენ საიდან ? -გაოცება ვერ დამალა
- მე მჯერა შენი ! - ჩემს ბაგეებს ეს 3სიტყვა მოსწყდა და თითქოს ვინანე კიდეც
- ხედავ, შენ უკვე გიყვარვარ! - ისევ ის სულელური ღიმილი დაუბრუნდა
- კრეტინი ხარ ,სრული კრეტინი - აბრაზება ვერ დავმალე
- ასე ლაპარაკს გიკრძალავ ჩემთან - ისევ სერიოზული სახე მიიღო
- თორემ რასმიზავ? - ვკითხე და ისევ ვინანე , რადგან გამახსენდა თუ როგორ ცუდად გახდა ამ კითვაზე
- აიი ამას - თქვა და ჩემს ბაგეებს დაეწაფა
მე კი სილა გვარტყი
- შეიძლება , ამ ქალაქის მერის შვილი ხარ და ყველა გემორჩილება , მაგრამ მე ასე ადვილად ვერ დამიმორჩილებ !! - ვუყვირე და ცრემლები მოვიწმინდე
- ასე აღარასდროს მოიქცე - დამიყვირა და კიდევ მაკოცა შემდეგ კი გაჩერდა და დაიწყო
- ჯენის ნაილი უყვარს , ჯენის ნაილი უყვარს ! - დებილივით მღეროდა, რაეტყობოდა ამ დებილს რომ ვინმეს მოკვლა შეეძლო
- სუ ასეთი ხარ? - ვკითხე და თვალები გადავატრიალე
- ასეთი როგორი? -დასერიოზულდა
- ფეთქებადი, ზუსტად ორი წუთის წინ კინაღამ აფეთქდი და ახლა ისე მღერი თითქოს არაფერი მომხდარა
- ყველასთან ასეთი არვარ საყვარელო , ჩემი ყველას ეშშინია . ნამდვილს სახეს მხოლოდ შენთან ვაჩენ - მითხრა უცბად მაკოცა, და კარებში გასვლის წინ თვალი ჩამკრა
- ასეთი თავდაჯერებულიც ნუიქნები ჰორან !- მივაძახე კარებში მანკი თავი შემოყო
- ჰორან არა შენთვის ნაილი ვიქნები არმიყვარს თქვნობით რომ მომართავენ , ჩემი გოგოები !! - და ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა
- ბატონო? - გაოცებისგან შევხტი
- რაიყო?
- მე შენი გოგოვარ და თან ერთერთი
- თვალებ დაჭყეტილმა ვკითხე
- ხედავ უკვე ეჭვიანობ? - მითხრა ისვ დებილი სახით
- მე შენი გოგო არვაარ! -დავუღრიალე
- ზედმეტი ნუ მოგივა ! - და სახე დაუსერიოზულდა -შეურაცყოფას და მითუმეტეს ღალატს მე არავის ვპატიობ ! - მითხრა და საბოოლოოდ გავიდა
ეს ბიჭი მაგიჯებდა ის ნამდვილად ორი ადამიანი იყო. ხან ანგეოზივით კეთილი რომელიც სულ დებილივით იკრიჭება და უსუსური ბავშვის თვალებით იყურება და ხან ნამდვილი ეშმაკი დემონი რომლის თვალები ჩაშავებულია ! თან ყველაზე გასაოცარი ის მხოლოდ ჩემთანაა ასეთი , ისე კი ყველასთან ეშმმაკია!
ტვალეტში ლუსი და ნენსი შემოვარდნენ
- რახდება? რამე ხომარ დაგიშავა? - გაოცებული სახეებით მომაშტერდნენ
- არაფერი , არაფერი კარგად ვარ !- და თვალები გადავატრიალე
დუმილი ვარჩიე და არაფერი მოვუყევი მათ ნაილზე.
ისტორიის გაკვეთილზე უნდა შევსულიყავი როცა დავინახე ნაილთან მმდგომი ვიღაც გოგო რომელიც კედელზე იყო მიყუდებული ხოლო ნაილი კი მას კისერში კოცნიდა.
ის დერეფანი უნდა გამევლო და თავს ვერ ავარიდებდი , ამიტომსხვა გზა არ მქონდა . გასვლის დროს თვალებიდან ცრემლი ჩამომიგორდა, ვიღაც ბიჭმა ხელი მომკიდა და მისკენ მიმიზიდა სანამ დავინახავდი სახეს ნაილი მეგონა მაგრამ არა ის სულ სხვა ბიჭი იყო, თაფლისფერი თვალებით და მუქი შავი თმით. როგორც ლუსიმ მითხრა მგონი ეს ზეინი უნდა ყოფილიყო, ზეინ მაილიკი.
- ხელი გამიშვი - დავიკივლე
- არგინდა ჩვენც ასე მოვიქცეთ? , ალბათ ახალი ხარ - მასაც ისეთითავდაჯერებულ ღიმილი ჰქონდა, და თითით ნაილისკენ და იმ გოგონასკენ მიმითითა
- თავი დამანებე - ისევვ ვუყვირე
მანკი როდი მომისმინდა გვერძე კედელზე ამაყუდა ძალით და ძალით ცდილობდა ჩემს ბაგეში შემოღწევას, ამ დროს დავიკივლე , ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა.
ნაილმა წამიერად გამოიხედა, ცივი მზერით იცოდა ზეინი რასაც აკეთებდა და სულაც არ ჰქონდა რეაქცია მაგრამ როცა მე დამინახა , იმ გოგოს იმ წამსვე შეეშვა და წამის მეასედში უკვე ზეინთან იდგა
- თავი დაანებეე! - დაუღრიალა მბრძანებლურად
- როგორც მიბრძანებთ ბატონო ჰორან ! - და თავი დაუკრა და ჩაიხითხითა
- თავი დაანებეთქო - და სახეში მაგარი მუშტი უთავაზა
- რაიყო? შენხო გყავს შენი გოგო? ჩემიც გინდა? არგყოფნის?- და სისხლი შეიმშრალა
- ეს ჩემი გოგოაა!! ჩემი საკუთრებაა და შენ და ვერავინ საერთოდ ვერავინ ვერ შ
ზეინის თვალები შიშმა მოიცვა
- ეს ის გოგოა? - შეშინებულმა იკითხა
- კიი ისა ! - დაიღრიალა ისევ და ხელი მაგრად მომკიდა და იქით გამიყვანა
ცრემები არ წყდებოდა, ყელში სპაზმი მაწვებოდა და თითქოს ყველაფერი შავდებოდა
- ჯენი, ჯენი როგორ ხარ? -მეკითებოდა ყოველ წუთს
ენა მებმოდა ვერ ვლაპარაკობდი, ტვალეტში შემიყვანა და წყალი დამალევინა. მალევე ყველაფერი გაშავდა და როგორც გავიგე გონება დამიკარგავს. როცა გონს მოვედი სრულიად ახალ ოთახში ვიწექი მარტო. აშკარად სკოლის ოთახი იყო. იქვე ძვლივს გავარჩიე პატარა ასოებით ეწერა ნაილ ჰორანი, და მაშინღა მივხვდი რომ ეს ალბათ ნაილის კაბინეტი იქნებოდა რომელზეც ნენსიმ მიამბო.მალევე ისიც და ზეინიც შემოვიდნენ
- როგორ ხარ? - იკითხა ნაილმა და ჩემსკენ წამოვიდა
- შედარებით კარგად რამოხდა? - არაფერი მახსოვდა ტვალეტში შევსლის შემდეგ
- გონება დაკარგე , ერთი კრეტინის გამო - თქვა , მუშტები შეკრა და ზეინ გახედა.
- ბოდიში , ნამდვილად არვიცოდი მაპატიე ჯენი - თქვა სინანულით და თვალები დახარა
- შენთვის ჯენი არაა შენთვის ჯენიფერია - შეუსწორა ნაილმა მუშტებ შეკრულმა
- კარგი, რაც იყო იყო - და თვალები გადავატრიალე
- დედაშენი გირეკავდა? - მითხრა ნაილმა
- რაუნდოდა?
- არაფერი მე გავეცი პასუხი და ვუთხარი რომ შენი კლასელი ვარ და შენ საჭირო ოთახში გახვედი- მითხრა ნაილმა და გამიღიმა
- მადლობა - ვუთხარი და ნაძალადევად გავუღიმე
- რაც არუნდა იყოს და ვინც არუნდა იყოს გოგონებათან ძალით არაფერია კარგი - ვთქვი და ზეინს გავხედე რომელიც ბოლთას სცემდა
- კარგი, დროა სახლში წავიდეთ - საუბარი გადაიტანა ნაილმა
- ვის სახლში? - თავი წამოვწიე გაოცებისგან
- ზეინ დამტოვე - უბრძანა ნაილმა
ისიც მაშინვე დაემორჩილა ნაილის ბრძანებას
- შენ სახლში სულელო - მითხრა და ჩიხითხითა
- ყველასთთან ასეთი მკაცრი ხარ? - ვკითე და მეც გამეღიმა
- კიი
- კარგი მაშინ დროა წავიდეთ -ისევ გადავიტანე საუბის თემა
- ჩემი მანქანით წავიდეთ - შემომთავაზა
- არა იყოს, ჩემი მანქანით ვარ
- კარგი მაშინ მე მიგიყვან დაგტოვებ და მერე ზზეინს გამოვგზავნი ჩემს წასაყვანად- თქვა და გამიღიმა
- ნუ შეწუხდები ჩემით წავალ - ნაძალადევად გავუღიმე
- ასეთ მდგომარეობაში ვერსადაც ვერ წახვალ!
- კარგი , შენთან კამათს აზრი არაქვს
ნაილმა სახლში მიმიყვანა, სანამ გადავიდოდი კი მაგრად მაკოცა მაგრამ მე კოცნაში არ ავყოლილვარ ( შეიძლება მინდოდა კიდეც მაგრამ არმინდა იფიქროს რომ ასე მალე მომიპოვებს). რათქმაუნდა ლენამ ყველაფერი გამომკითხა, მეც სხვა რაგზა დამჩენოდა ავდექი და მოვუყევი ყველაფერი. კკიდევ კარგი დედა და მამა სახლში არიყვნენ თორემ იმათ ლაქლაქს რაღა გაუძლებდა. ლენა სრულიად შოკირებული იყო,მასაც ღრღნიდა კითხვა თუ ვინ იყო ნაილი სინამდვილეში. ხან მეუბნებოდა რომ საყვარელი იყო ძალიან ხანკი თავი დამენებებინა. ალბათ ასეთი ცუდი დღის შემდეგ, ყველაზე კარგი მხოლოდ ცხელი აბაზანის მიღება და ძილი იყო. მეც ასე მოვიქეცი. მალევე დამეძინა. დედა და მამა რომ დაბრუნდნენ ძალიან გაუკვირდათ ასე მალე რატომ დავიძინე ლენამ კი როგორც ყოველთვის დამიცვა და თქვა რომ , პირველი დღე საკმაოდ დამღლელი იყო სკოლაში.
#მეორე დღე
მეორე დღეს, დედამ რათქმაუნდა ისევ 7საათზე გაღვიძა, რადგან სკოლა იყო, მეც ზლაზვნით ავდექი ჩავიცვი, ვჭამე , მანქანის გასაღები ავიღე და წასასვლელად მოვემზადე როცა , ჩვენი სახლის წინნ გაჩერებული ზუსტად ისეთი პორშე დავინახე როგორიც ნაილს ჰყავდა, გავშეშდი და მეტყველები უნარი წამერთვა. გარეთ გავედი თითქოს არაფერი მომხდარიყო. და ჩემს მანქანაში დავჯექი. ნაილი კი დავაიგნორე. ის კი ზუსტად 2წუთში ჩემს ფანჯაასთან იდგა
- მე შენ მოგაკითხე და მარტო წასვლას არ ვაპირებ - მითხრა მან ღიმილით და სათვალეები შეისწორა
#მეორე დღე
მეორე დღეს, დედამ რათქმაუნდა ისევ 7საათზე გაღვიძა, რადგან სკოლა იყო, მეც ზლაზვნით ავდექი ჩავიცვი, ვჭამე , მანქანის გასაღები ავიღე და წასასვლელად მოვემზადე როცა , ჩვენი სახლის წინნ გაჩერებული ზუსტად ისეთი პორშე დავინახე როგორიც ნაილს ჰყავდა, გავშეშდი და მეტყველები უნარი წამერთვა. გარეთ გავედი თითქოს არაფერი მომხდარიყო. და ჩემს მანქანაში დავჯექი. ნაილი კი დავაიგნორე. ის კი ზუსტად 2წუთში ჩემს ფანჯაასთან იდგა
- მე შენ მოგაკითხე და მარტო წასვლას არ ვაპირებ - მითხრა მან ღიმილით და სათვალეები შეისწორა
- ეშმაკმაც დაგწყევლოს ნაილ ჰორან !! - გული გამისკდა შიშისგან როცა შევტრიალდი და ნაილის დაკრეჭლი სახე დავინახე!
- ხედავ? ჩემი სულ არ გეშინია , ასე ლაპარაკი როგორ შეიძლება - თქვა თვალები დახუჭა და თავი გააქნია
- ხედავ, ნაილ ჰორან მგონი გიყვარვარ?! - დამცინავად ვუთხარი მეც
- შეიძლება ასეც ითქვას მაგრამ , მთლად ასეც ვერ ვიტყოდი - მითხრა და ისევ დებილივით დაიკრიჭა
- მაშინ რატომ მოხვედი? - მეც ალმაცერად შევხედე დაისე ვკითხე, მისი თვალები ისეთი გრძნობით იყო სავსე როგორ შეიძლებოდა მას არ ვყვარებოდი . მე რას ვგრრძნობდი? არვიცი შეიძლება მეც მიყვარდა მაგრამ არმინდოდა ამის აღიარება
- უბრალოდ, ჩემს საკუთრებას ვიცავ! - და წამის მეასედში ფანჯარაში თავი შემოყო და ძლიერად მაკოცა
- ნაილ! ნაილ! -გავაჩერე
- შენრა არგინდა ეს? -თქვა და ჩაიხითხითა
- კი, მაგრმ ჩემი სახლის წინ ვართ! - და თვალები დავუბრიალე
- აიი თურმე რაშია საქმე! - და ტაში შემოკრა
- დაჯექი ან წავიდეთ თორემ დავაგვიანებთ ! - შევუბღვირეთ
- სად დავაგვიანებთ „ჩემს სკოლაშ“?
- ხო გინდ შენი უძახე და გინდ ჩვენი, არუნდა დავაგვიანო!
- არგინდა დღეს უბრალოდ არწავიდეთ? - მკითხა წარბაწეულმა ღიმილით
- რატომ უნდა გენდო? რატომ უნდა ვენდო ვიღაც 2კვირის გაცნობილ ბიჭს?
ნაილის სახე წაეშალა
- უბრალოდ მომენდე - თქვა და ისევ ის ღიმილი დაუბრუნდა
- ჯანდაბა , ჰორან ! დაეგდე მანქანაში - ვუღრიალე და თან უკან ვიხედებოდი რომ ჩემს მშობლებს არ დაენახათ ის მაგრამ ამდროს ფანჯარაში მდგომი ლიდია დავინახე რომელიც იცინოდა და ხელს მიქნევდა
- ჰორან არა ! და ვინ მოგცა ჩემთან ასეთი ლაპარაკის უფლება? იქნებ რას გიშავებ? - მკითხა სერიოზული სახით მაგრამ ოდნავ ღიმილი შეეპარა და ამის მერე ხითხითს მოჰყვა, ლამის ჩამჟირდა მეც ავყევი, ღმერთო როგორი საყვარელი იყყო!
- შენ მე ვერ მომკლავ ! - ვუთხარი და გავუღიმე შემდეგ კი მაგრად ვაკოცე
- ასე გგონია? - ალმაცერად შემომხედა
მე ცრემლები წამსკდა , და ტირილი დავიწყე.
- რა გატირებს?
- შენ ხომ მითხარი რომ შეგიძლია მომკლა?
- მე უბრალოდ შემიძლია! მაგრამ ამას არასდროს გავაკთებ
- რატომ? რატომ გაინტერესებს ვიღაც უბრალო გოგო?
- შენ თუ მოკვდები , ჩემი გულიც შენთან ერთად მოკვდება!
- რატომ ფიქრობ ასე?
- არვიცი, უბრალოდ არვიცი - თქვა და თავი დახარა
- კარგი დროა მანქანა დავძრა და წავიდეთ - საუბრის თემა შევცვალე
- კიმაგრამ მომყვები იქ ? - ღიმილიანი სახე მომაპყრო
- კიი რატომაც არა , მაინც შენსას გაიტან და აზრი არაქვს კამათს! - ამოვილუღლუღე და მანქანა დავძარი
მთეი გზა სიმღეერებს ვუსმენდით შემდეგ კი, ნაილი გადმოჯდა საჭესთან და რაღაც უნცაური გზებით დაიწყო სიარული, ნეტა რას მიპირებდა?! მაგრამ იყოს მასში რაღაც რაც მამშვიდებდა თითქოს მასთან თავს დაცულად ვგრძნობდი მაგრამ რატომ? , შინაგანი მე გამუდმებით იმას მიმეორებდა რომ ნაილი ბევრ ცუდ საქმეში იყო გარეული, ყოფილი შეყვარებულიც შეიძლებოდა მოკლული ყოლოდა. ბოლოს კი მანქანა გააჩერა და ერთ პატარა ხის სახლს მივადექით რომელიც ხეზე იყო აშენებული, ხედი კი ულამაზესი იყო ,ლოს ანჯელესის ულამაზესი ზღვის ხედი. ღმერთო რა მშვენიერი იყო ! ჩუმად მივყვებოდი ნაილს რომელსაც ჩემზე ხელი ჩაეჭიდა! ბოლოს კი პატარა დაკიდულ კიბეებს მივადექით , ჯერ თვითონ ავიდა შემდეგ მე ამიყვანა. სახლი პატარა იყო მაგრამ ძალიან კომფორტული. მხოლოდ ერთი ოთახრი იყო , მაგრამ მაინც დიდი. სამზარეული მისაღები და საძინებელი კრეატიულად იყო გაფორმებული. თურმე სახლი არცისეთი პაატარა ყოფილა როგორიც მეგონა , სახლშიც ლამაზად დახვეული ხის კიბეები იყო , რომლითაც მეორე ხოლო შემდეგ მესამე სართუულზე ადიოდი! მმეორე და მესამე სართული ერთი შეხედდვით არც ჩანდა. ყველა ოთახში მხოლო ¼ იყო ხე დანარჩენი კი სულ შუშაში იყო ჩასმული, ეს კიდევ უფრო ლამაზს ხდიდა აქაურობას! მეორე და მესამე სართულზე არაფერი იდგა, მხოლოდ პირველი სართული იყო ლამაზად მოწყობილი. მალევე წარმოვიდგინე მეორე ან
ან მესამე სართულზე ჩემი სახატავები როგორ იქნებოდა განლაგებული. თურმე ხმამაღლა ვიფიქრე
- აქ ჩემი სახატავები ძალიან მოუხდებოდა ! - ძალიან ჩუმად ვთქვი
- რამე მითხარი? - ინტერესიანი თვალები მომაპყრო
- არა არაფერი - მეც თავი მოვიკატუნე
- ნაილ აქ ცხოვრობ? - ვკითხე ისე რომ არც შემიხადვს , უბრალოდ გატაცებული ვიყავი წიგნების თაროებით და ვათვალიერებდი მათ
- არა , მე ერთ მდიდრულ , მაგრამ ძალიან მოსაწყენ სახლში ვცხოვრობობ! -ამოიბურტყუნა
- შეგიძლია ამიღწერო ? - ბავშვივით ცნობისმოყვარე ვიყავი მანაც აღნიშნა ეს
- ბავშვივით ხაარ ! - თქვა და ჩაიცინა
- მომიყევიი ! და შევუბღვრე
- არაფერი განსაკუთებული, 5სართულიანი სახლია ეზო 3ჰექტარს შეადგენს , მასში შედის ტენისის კორტი, საცურაო ორი აუზი გოლფის სათამაშო ადგილი და ფეხბურთის სტადიონი ასევე კალათბურთისაც , კიდევ ქვაქვს ჩვენი საკუთარი პატარა აკვაპარკი და სათამაშო პარკი ( ჩემი პატარა დისთვის) , და სათამაშო ოთახი ბილიარდით იქს ბოქსით და ასე შემდეგ- მე თვალები გადმომივარდა
- და რატომაა მოსაწყენი? - თვალებ გაფართოებულმა შევხედე
- მასში სიცოცხლეა ჩამკვდარი ! - თქვა და
იმედგაცრუებულა მწწარედ ჩაიცინა
- როგორ შეიძლება ესეთ ადგილას ვერ გაერთო?(მე)

- ვისთან ერთად უნდა გავერთო ? (ნაილი ) მხოოლოდ ჩემი ბიჭები მყავს სხვა არავინ, და კიდე შენ ! - და ალლმაცერად შემომხედა
- ხედავ რაღაცით მაინც ერთობი და ეს სახლი რატომ გაქვს? ( მე)
- უბრალოდ დედამ მაჩუქა - თქვა და თვალები დახარა
- ლამაზია? (მე)
- რა ? (ნაილი)
- რა არა ვინ? (მე)
- დედაზე მეკითხები? - გულდაწყვეტილი სახე მიიღო , და თვალებში სიშავე ჩაუდგა
- ხოო - შევამჩნიე რომ რაღაც მოხდა
- ულამაზესი იყო, ყველაზე მშვენიერი ვინც კი მენახა ! - თქვა და ცრემლი შეიმშრალა! ღმერთო ნაილ ჰორანი ეგრედწოდებული „ცუდი ბიჭი“ და ლოს ანჯელესის შიშის მცემელი ტიროდა !
- რატომ იყო? (მე)
- გარდაიცვალა! ( თქვა და თვალები დახარა)
- ვწუხავარ , ბოდიში არუნდა მეკითხა ( მეც დავსერიოზულდი)
- არაუშავს - მითხრა და თბილად ძალიან თბილად გამიღიმა
- ვინ ჩაიდინა ეს? - თემა ისევ გადავიტანე
- ვესტებმა ! წყეულმა ვესტებმა !
- რატომ? (მე)
- ჩვენი ოჯახები ყოველთვის მტრები იყვნენ და ბატონი ვესტი (დენიელი) კენჭს მამაჩმეთან ერთად იყრიდა მერობის კანდიდატობაზე , მამაჩემმა მოიგო , ასევე გაიგო რომ მისი ცოლი მამასთან დადიოდა ამიტომ დედა მომიკლა მაგ არაკაცმა ! დედაჩემს მოერია და ის მოკლა! - მასში იმ დემონმა გაიღვიძ გუშინრომ ვნახე, - მას მერე გავხდით მე და მამა ლოს ანჯელესის შიში! მაგრამ ისინი ქალაქიდან არ წასულან ყველაფრის მიუხედავად! ისინი აქარიან მაგრამ მალე ყველაფერი შეიცვლება ! მათი შვილი კი იმდენს კადრულობს რომ ჩემ სკოლაში დადის მაგრამ მე არ გავაგდებ მაგას ვანახებ! კიდე მინდა გითხრა რომ არაა ის ბიჭი შენს მიმართ გულგრილი! მასსთან მისულიც კიარ დაგინახო
- ვინარი? -ხმის კანკალით ვკითხე
- ლეონარდო ვესტი იგივე ლეო - (ის ჩემი კლასელი იყო, და საკმაოდ მემეგობრებოდა მაგრამ ნაილი რაუფლებით მიკრძალავდა? )
- აა კარგი! - ვთქვი და თავი დავუქნიე
- რატომ ხარ ახლა ჩემს გვერძე? - მკითხა ნაილმა უცებ
- არვიცი შენ მოინდომე - მეც გულახდილად ვუპასუხე
- ჩემი გეშინია ? (ნაილი)
- სულაც არა - და გადავიხარხარე
- იცინე იცინე და მე რეები შემიძლია შენ არიცი - თქვა თავიდან შემეშინდა მაგრამ მერე წამოდგა და რაღაც ჯოხი აიღო - აბრაკა დაბრა ! მეშენ მოგაჯადოვებ ! - და დამზდევდა ბოლოს დამიჭრა , ვკვდებოდი სიცილით და უკვე ვეღარ ვჩერდებოდი. ბოლოს ერთად დავეხეთქეთ მდივანზე. ის ჩემს ზემოდან მოექცა
- რაღაც მინდა გითხრა - მითხრა მან ჩურჩუით, -ისეთი რამ რაც არასდროს არავისთვის მითქვამს ასე თამამად
- გისმენ ჰორან ! - მეც თავი მაგრად დავიჭირე
- მიძნელდება - თქვა და შუბლი მოიფხანა
- მიდი ! (მე)
- კარგი ხოო (ნაილი)
- მალეე (მე)
- მიყვარხარ - მითხრა და თვალები დახარა ალბათ ეგონა რომ მე არა ვეტყოდი
- არმჯერა არაა ! ნაილ ჰორანმა მითხრა მიყვარხარო! - აღტაცება ვერ დავმალე
- კარგი ჰოო გაჩერდი ! შენ არა ? -მკითხა მაგრამ ახლა თვალებში მიყურებდა ! ღმერთო მე ის მატყვევებდა ის მე მაგიჯებდა! მთელი არსებით მიყვარდებოდა ! ყვირილი მინდოდა ! მიყვარდა მიყვარდა
- იცი შენ წარმოიდგინე და მეც ! - ის ისევ ჩემს ზემოდან იყო ჩვენი ბაგეები ერთმანეთს შეერწყა !
- მიყვარხარ ! მიყვარხარ ! მიყვარხარ ! -მე ვყვიროდი
- ხედავ უკვე გიჯდები ჩემზე ! -თქვა და ისევ თვალები გადაატრიალა
- კარგი რაა ! - მეც ნერვები მომეშალა
- კარგი ჰოო ! მეც მიყვარხარ ! მეც მიყვარხარ ! მეც მიყვარხარ ! - მანაც ყვრილი დაიწყო
- მერე ჯადოქრობას მასწავლი?
მან თავისი ცისფერი თვალლები მომაპყრო და გაოცებით მკითხა
- რა ჯადოქრობა? (ის)
- წეღან რომ გააკეთე! ( მე)
- აა კი უბრალოდ მერე , ეს ჩემი საიდუმლოა- მითხრა ჩურჩულით და ჩაიხითხითა
- მგონი დროა წავიდეთ (მე)
- ასე ძალიან გინდა? -მკითა და თვალები დახარა
- არა უბრალოდ უკვე 3საათია და სახში როარ მივიდე მშობლები ინერვიულებენ
- კარგი კარგი - მითრა ბუზღუნით და მაგრად მაკოცა, მეც კოცნაში ავყევი მარამ მალე გავჩერდით და წავედით
- ოო არა ! დედას დაურეკავენ დღეს საღამოს რომ გავაცდინე , და ძალიან მეჩუბება - ვთქვი და თავი ხელებში ჩავრგე
- არები? კარგი რაა ერთი ზარი და ყველა საგანში 10ები გყავს! (ჩაიცინა ნაილმა)
მალევე მივედით სახლში მიმაცილა, მაგრად მაკოცა და სანამ წავიდოდა მითხრა
- დღეს გითხარი ის რაც არასდროს არავისთვის მითქვამს მიყვარხარ ! და კიდევ რაც მოგყევი არავისთან თქვა თორემმ აბრაკა დაბრაა ! - მითრა და ორივემ ჩავიხითხითეთ !
- კარგი კარგი - მეც ვაკოცე და სახლში შევედი
- დღეს გითხარი ის რაც არასდროს არავისთვის მითქვამს მიყვარხარ ! და კიდევ რაც მოგყევი არავისთან თქვა თორემმ აბრაკა დაბრაა ! - მითრა და ორივემ ჩავიხითხითეთ !
- კარგი კარგი - მეც ვაკოცე და სახლში შევედი
- ხედავ, შენც გიყვარვარ -თქვა და ტუჩები გაილოკა
მე კი ფაჯრიდან ვუყურებდი როგორ წავიდა, მანკი ბევრი ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა! ღმერთო ასე მალე როგორ შემიყვარდა! თან ასეთი ბიჭი! სახლში არავინ იყო ამიტომაც ყავის ადუღება ვცადე მაგრამ დამეზარა, სტარბაქსის მაღაზიაც სახლთან 1მილში იყო ჩავედი ერთი ლატე ვიყიდე და ჩემი საყვარელი კამფეტები რადგან დაფიქრება მჭირდებოდა რაღაცეებზე, სახლში შევედი პარკები სამზარეულოში დავაწყვე რაც მჭირდებოდა ავიღე და მესამე სართულზე ავედი სადაც ჩემი სახატავები ელაგა, გვერძე კი პატარა ფუმფულა დივანი იდგა, ჯერ დივანზე წამოვწექი არმინდოდა ჯერ ხატვა! მუზაც არ მქონდა. ყავას ვსვამდი და ვფიქრობდი რას ვგრძნობდი ნაილის მიმართ, მე მას მხოლოდ 3დღეა რაც ვიცნობ, არადა მიყვარს მართლა მიყვარს! მის ყოველ შეხებაზე ჩემს მუცელში პეპლები დაფრინავენ! მაგრამ იგივეს გრძნობს ის ჩემს მიმართ? ეჭჭვი მეპარებოდა და თავში სულ ლუსის სიტყვები დამმტრიალებდა , მან შეყვარებული მოკლა და გოგოებს მხოოლოდ გასართობად იყენებს! მაგრამ მას რო არვუყვარდე ამდენ რაღაცას არმომიყვებოდა ! მე მას ვუყვარვარ მე ამის მჯერა! ერთი ნახვით შეყვარების არასდროს მჯეროდა მაგრამ ახლა შეიძლება დავიჯერო რადგან პირველივე დღიდან რაღაც გრძნობა გამიჩნდა მაგრამ რაიყო ეს ახლაღა ვიგრძენი ! ოო ღმერთო მიყვარს! მიყვარს! მაგრამ არვიცი რამოხდება მერე ! მე ხელში ჩემი საყვარელი კოხინორის ფანქარი ავიღე და ხატვას შევუდექი , ჩემ ტვინში მხოლოდ ნაილისთვისღა იყო ადგილი, რათქმაუნდა მე ნაილი დავხატე! ნახატი შავთეთრი იყო მაგრამ მხოლოდ მისი ზღვისფერი თვალები იყო ფერადი, რომელიც გრძნობით, სიყვარულით ანათებდა მაგრამ მარტო ჩემთვის! ხედავ ჯენიფერ ჯონს ჯერ შეყვარებულებიც კიარხართ მაგრამ უკვე ეჭვიანობ! ასე არშეიძლებ - ვუთხარი ჩემ თავს და ნელნელა ფანქრების ალაგება დავიწყე. ამდროს კარზე ზარის ხმა გავიგე მალევე ჩავირბინე 2სართული და კარები გავაღე. ღმერთო ეს მწვანე თვალები და ეს ქერა თმა! ჩემი საყვარელი ძამიკო კევინი ჩამოვიდა ! მე გაშტერებული ვუყურებდი! ის ხომ 1თვეში უნდა ჩამოსულიყო !
- დიდიხანი უნდა იდგე ასე? და არც მომეხვევი? - მკითხა და გამიღიმა
- კევიიიიიინ - დავიყვირე და როგორც პატარა ბავშვი ისე შევახტი კევინს!
ისიც მომეხვია მაგრამ მივხვდი რომ ჩემი თავი არქონდა და ძალიან დაღლილი ული! - მითხრა და მაშინვე ვაკოცე
იყო!
- კეევ მომენატრეე - ვუთხარი და ისევ მოვეხვიე
- მეც მაგრამ ჯობია სახლში შემომიშვა-მითხრა და გადაიხარხარა
კევინის სახლში შემოვიდა , მას თავისი ოთახი ვუჩვენე . ბევრიც ვილაპარაკეთ ბოლოს კი ორივეს ერთად ჩაგვეძინა ფილმის ყურების დროს! კარზე ზარმა გამაღვიძა
ეს ალბათ დედა იქნებოდა
- დეე კევინი ჩამოვიდა !! - კარებში შემოსვლა არვაცადე
- მართლა? სადა? - გაოცებული მომაშტერდა
- მამაა კევინი ჩამოვიდა - ამდროს მამაც გამოჩნდა
ყველანი ერთად ავედით და კევინს ჩავეხუტეთ ამდროს ლენამაც შემოაღო კარი
- ჩემ გარეშე ხოო? კარგით - თქვა სიცილით და ჩაგვეხუტა ყველა ერთად ვიყავით . ჯონსების მთელი კლანი!
- არმოგშივდათ? - იკითხა დედამ და ყველა ერთიანად წამოხტით! და ჩავედით სამზარეულოში , დედას პიცა და ფრი ქონდა . ყველამ გემრიელად ვჭამეთ და ბოოლოს ყველა დავიშალეთ! მე და ლენა რათქმაუნდა ერთ ოთახში ვიყავით და ერთად ავედით
- ლენა ნაილზე უნდა მოგიყვე - ვთქვი და აშკარად სახე გამინათდა
- ჯენ, შენ ის გიყვარს ! -თვაებშ გატყობ
ამგოგომ ყველაფერი იცის ჩემზე! ყველაფერს ერთი შემოხედვით ხვდება ! ყველაფერი მოვუყევი, ლენა კი ჩუმად მისმენდა! მაგრამ მაინც მისაყვედურა იმ ბიჭს სახლში როგორ გავყევი, მაგრამ როცა დაბოლოვება მოისმინა მაშინვე აზრი შეიცვალა და მითხრა რომ მასაც ძალიან ვუყვარდი ! რათქამაუნდა იმ ამბებზე არაფერი მითქვამს ვესტებზე ! უკვე ღამის 2საათი იყო, მალევე დაგვეძინა! 7საათზე მაღვიიძარამ დარეკა და მეც ავიზლაზნე! და იქვე მიგდებული შარვალი და მაისური გადავიცვი. ფეხზე კი თეთრი ქონვერსის კეტები! დაბლა ჩავედი აშკარად ყველას ეძინა. საჭმელიც არაფერი იყო! კუჭი მიხმებოდა! ამდროს ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა , გავხსენი და ნაილი იყო , აშკარად მე არ ჩამიწერია მისი ტელეფონის ნომერი (შემდეგ გამახსენდა რომ მისხის სახლში თვითონ წერდა რაღაცას)
*რასშვება ჩემი ანგელოზი? *
*ნაილ არაფერს შენ?*
*რათბილი ხარ რაიყო *
*ჰაჰა კარგი სკოლაში მოვდივარ და გნახავ*
*სკოლაში არა შენს ეზოში მნახავ*
*არა ნაილ სახლში ჩემი ძმაა*
რათქმაუნდა ნაილს არ აინტერესებდა კევინი , ამიტომაც მალევე სიგნალის ხმა გავიგე მეც სასწრაფოდ ავიღე ჩანთა და გავვარდი რომ მალე გაჩერეუბლიყო
- ჩემო ლამაზო - თქვა და ჩემს ბაგეებს დაეწაფა
- მგონი ჯერ ადრეა - ვთქვი და მას კი ჩაეღიმა
- შენ უკვე ჩემი გოგო ხარ ! - -თქვა და მანქანაში ჩავსხედით
- ჯერ ადრეა! - ამოვიბუზღუნე
- ვიცი (ნაილი)
- მშია , ნაილ - ვერ დავმალე რადგან ისე მშიოდა ცოტაც და გული წამივიდოდა
- კარგი მაკდონალდში გავიაროთ (ნაილი)
- ამდენი დროც არგვაქვს (მე)
- გვაქვს პატარა გვაქვს- მითხრა და ისევ ჩაიცინა
- ნაილ, რაღაც უნდა გთხოვო - ძალიან მეძინებოდა და ახლა ყველაზე მეტად მის სახლში მინდოდა
- გისმენ პრინცესა (ნაილი)
- სკოლა გავაცდინოთ და შენთან ავიდეთ , მეძინება - ვთქვი და თვალები დავხარე
- რა პრობლემაა მეც მაგას ვფიქრობდი , მაგრამ მხოლოდ ძილი გინდა? - მკითხა და წარბები აათამაშა
- კიი, ნაილ მხოლოდ ძილი! - ვთქვი და შევუბღვირე
- კარგი ჰოო, - თქვა და მოიწყინა
- რამე სიმღერა ჩართე - ვთხოვე
- მანკი ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩართო The Black Eyed Peas – wheres is the love
როცა სიმღერა მორჩა მკითხა
- სიყვარულის გჯერა? - მკითხა და თვალებში შემომხედა
- კი - მეც თამამადა გავეცი პასუხი !! -შენ?
- მე ახლაც შეყვარებული ვარ!
- მეც !, ოღონდ იმ ფრიზე ახლა რო უნდა ვჭამო - ვთქვი და ორივემ გადავიხარხარეთ
- მე კი შენზე ვარ შეყვარებ
- მეც მიყვარხარ!
მალევე ვიყიდეთ რაღაცეები, და სახლში ავედით , და მაგიდაზე დავაწყვეთ ჩვენი საჭმელები! ვჭამეთ და დაგვეძინა ორივეს ერთად , ერთ საწოლში . ჩახუტებულებს . მე პირველი გამეღვიძა გავხედე ზღვის ულამაზეს პეიზაჟს და ვხვდებოდი რომ ეს იყო რაც მე მჭირდებოდა მე ნაილი მიყვარდა და ის მაძლევდა ჰაერს! მას კი პატარა ბავშვივით ეძინა და ჩემზე იყო ჩახუტებული! ოდნავ გამოვიწიე და მასაც გაეღვიძა
- გღვიძავს? - ვკითხე და ლოყაზე ვაკოცე
- კიი , ამწამს ერთმა ფრიზე შეყვარებულმა გოგონამ გამაღვიძა !- მითხრა ბუზღუნით და მაკოცა
- ნაილ ბევრი შეყვრებული გყოლია? - ვკითე მოურიდებლად, რადგან ამ 4დღის განმავობაში მთელი დღე და ღამე ეს კითხვა არ მასვენებდა
- არა მხოლოდ 2 ! ერთი შენ და ერთი გრეისი ! - თქვა და ცრემლი წამოუვიდა
- შეიძლება რაღაც გკითხო? (მე)
- კი (ნაილი)
- ის ვინ მოკლა? - მის თვალებში ცეცხლი აგიზგიზდა, მეხი ცუნამი წყალდიდობა! ყველა საშინელი სტიქია ერთმანეთში შეირწყა და მის თვალებში გამოისახა
- მან თავი მოიკლა - თქვა და ცრემლები შეიმშრალა
- ბოდიში ნაილ არმინდოდა ! - ვთქვი და მაგრად ჩავეხუტე !
- არაუშავს - მითხრა მანაც და მაგრად მაკოცა
- ერთი კითხვაც და მორჩა ( მე)
- კარგი (ის)
- რატომ მოიკლა თავი? - ეს კითხვა უკვე ტვინს მიჭამდა ძალიან მაინტერესებდა
- მე ... მე ის საქვეყნოდ შევარცხვინე -თქვა მაგრამ ის ცცრემლებს ვეღარ იკავედა! - მე ის სკოლაშ სკამზე ავიყავანე და ყველას გასაგონად ვიყვირე - ამ ძუკნამ ცხოვრება დამინგრია! და ახლა ყველამ რამე ესროლეთთქო! მას ყველანაირი საჭმელი ესროლეს! მხოლოდ იმიტომ რომ მე ვუბრძანე! მხოლოდ იმიტომ ! ვერვიტან ჩემთავს - ტიროდა გულამოსკვნილი ტიროდა ! თავს იდანაშაულებდა და ვერ პატიობდა თავის თავს ამ ყველაფერს! არ ვუარყობ მართალიც იყომაგრამ მე ვიცოდი მე ვიცოდი მისი კეილი გულის ამბავი! მე ისიც ვიცოდი თუ რა ემართება მას როცა ბრაზდება! და ისიც წარმოვიგინე თუ რა დაემართებოდა მას როცა თავის შეყვარებულს სხვა ბიჭთან შეუსწრებდა ! - მან თავი მოიკლა ! მან თავი მოიკლა - ის ყვიროდა! - მის მუცელში ჩემი შვილი იყო! ისინი ერთად მოკვდნენ! - ყვიროდა ბოლო ხმაზე ვეღარ აკონტროლებდა ! მეც ვტიროდი ბოლოს ნაღვლიანად თქვა - მათ გაიყოლეს ჩემი გული და დაასაფლავეს თავიანთი საფლავების გვერდით! ხოლო როცა შენ გამოჩნდი მხოლოდ მაშინ მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი სიყვარული
- ნაილ ნაილ გთხოვ - ვუთხრაი და ძალიან მაგრ ჩავეხუტე ! ჩვენ 10წუთი ვიდექით ასე უბრალოდ ჩახუტებულები! ისე როგორც ორი დღის წინ!
- მიყვარხარ ნაილ ! -ვუთხარი სრული გულწრფელობით
- მხოლოდ შენგამო ვცოცხლობ! -თქვა და ჩემს ტუჩებს მშიერივით დაეწაფა!
მეც ავყევი კოცნაში , ჩვენ მხოოლოდ ერთმანეთი გვაიტერესებდა იმ მმენტში მხოლოდ ერთმანეთი! მხოლოდ ჩვენ ვიყავით იმ სახლში! მხოლოდ ჩვენ ორნი თითქოს მთელ პლანეტაზე მხოოლოდ ჩვენ ვარსებობდით ! ჩვენ არ გვაინტერესებდა რახდებოდა ან რამოხდებოდა ამ სახლის გარეთ ! ჩვენ ერთმანეთი გვყავდა! ჩვენი სიყვარული 4დღემ მოიტანა და ისე გამაგრდა რომ ახლა საუკუნეეებიც კი ვერ მოერევა! იმ დღეს მე ნაილს დავნებდი და მქონდა ის რაც პირველად და უკანასკნელად ჩემს ყოფილ შეყვარებულთან მქონდა! ჩვენ იმ დროს სიყვარულის ალში ვიწვოდით და ყველაფერი სულ სულ ყველაფერი „ფეხებზე გვეკიდა“! უკვე მოსაღამოვდა ! დედაჩემი ალბათ უუკვე ნერვიულობდა ამიტომაც ნაილი გავაღვიძე რომელიც მხოლოდ ტრუსიკის ამარ იწვა! ღმერთო რასაყვარელი იყო!
- ნაილ არ წავიდეთ? - ვკითხე და გადასაფარებელი გადავხადე, ამდროს კი ჩემი ტრუსი და ლიფი ჩავიცვი !
- ყავა დავლიოთ და მერე ! გთხოვ - მითხრა და ისევ მაკოცა
ყავა დავლეთ და ნაილმა სახლამდე მიმაცილა , კიდევ კარგი სახლში კევინი არიყო.
- ნაილ სახლში არავინა შემოდი თუგინდა ცოტახნით! - ვუთხარიდა ისევ მის ბაგეებს დავეწაფე თითქოს დიდიხანია არ მინახიაო! მე ის მიყვარდა მთელი არსებით, და უკვე მენატრებოდა! ალბათ ეს იყო სიყვარული!
- არა ,ჯენ ძალიან მინდა მაგრამ ნენსი უნდა გავასეირნო- მითხრა მე კი ამაზე თვალები დავჭყიტე?
- რაა? ვიღაც გოგო უნდა გაასეირნო და მე მეუბნები ამ.... - სიტყვა გამაწყვეტინა
- ნენსი ჩემი 3წლის დაა - მითხრა და ჩაიხითხითა და ისევ მაკცა - ჩემი ეჭვიანი გოგო
- კარგი ხვალაც არწავიდეტ სკოლაშ? - ვუთხარი და ახლა მე ავათამაშე წარბები
- მხოლოდ ხვალ! თორემ ესე სულ გამიფუჭდები! - მითხრა სერიოზული სახით
- კარგი კარგი მხოლოდ ხვალ
- კარგი - მითხრა და მანქანის კარი გამიღო
სახლში შევედი თუარა ლენა დამხვდა გაოგნებული სახით!
- რომელი საათია ჯენი? - შეშინებული სახით მიყურებდა
- 5რაიყო? - მეც გავოცდი ,აარცკი მინდოდა იმის მოყოლა ლენასთვის რომ ნაილთან სექსი მქონდა
- სკოლა 3ზე გიმთავრდება _ მითხრა და ნაწყენი თვალებით შემომხედა
- მე და ნაილმა გავისეირნეთ - ვუთხარი და გავუღიმე
- კარგი ჰო, ეგრე შეიძლება - მითხრა და მანაც თბილად გამიღიმა როგორ მინდოდა ყველაფეირ მომეყოლა მისთვის მაგრამ არმინდოდა, რაღაცეებს დამიწყებდა ! ვერც ნენსის , ლუსის და დემის მოვუყვეოდი ვერაფერს! არაუშავს მთავარია ნაილი ხომ მყავს !
- კარგი ჰო, ეგრე შეიძლება - მითხრა და მანაც თბილად გამიღიმა როგორ მინდოდა ყველაფეირ მომეყოლა მისთვის მაგრამ არმინდოდა, რაღაცეებს დამიწყებდა ! ვერც ნენსის , ლუსის და დემის მოვუყვეოდი ვერაფერს! არაუშავს მთავარია ნაილი ხომ მყავს !
2 თვის შემდეგ
Nialls P.O.V
მე და ჯენი უკვე 2თვეა რაც ერთად ვართ , ვტკბებით წამებით და საკმაოდ ბედნიერებიც ვართ ამით , ცოტა კევინი მისი ძმა გვიშლის ნერვებს ხანდახან არუშვებს ჩემთან მაგრამ მაინც იცის რომ შეყვარებულები ვართ (მისიც მესმის მეც ხომ მყავს პატარა და) მაგრამ ისიც ხვალ წავა და დავისვენებთ . სერიოზული შეყვარებული მეორედ მყავს, გრეისის მერე . ადრე გოგონებთან მხოლოდ ვწვებოდი და მერე უბრალოდ „ვიკიდებდი“ . მაგრამ ჯენიმ ჩემი ცხოვრება შეცვალა და საკმაოდ უკეთესობისკენ! ჩემ პატარა დას ვასეირნებთ ხოლმეერთად , ასევე რომანტიული ვახშამიც გავუკეთე (მე ნაილ ჰორანმა ! ღმერთო არმჯერა !! ), და სიყვარულიც ავუხსენი, ამის არც მე მჯერა ! როგორ შეცვალა ამ გოგომ ჩემი ცხოვრება 2თვეში! ცოთახანში გამოვა ჩემთან („ჩვენ“ ხის სახლში). მისი და ლენაც გავიცანი ძალიან საყვარელი გოგოა, დღეს კი საღამოს წვეულება იმართება და ლენამ ყველა დაგვპატიჟა მეც რათქმაუნდა ჯენიც , ლიამიც (ჩემი ერთერთი საუკეთესო მეგობარი) და ზეინი (მგონი ზეინსა და ლენას შორის რაღაც გრძნობაა და გვიმალავენ) , ლენას მეგობრები ჩამოდიან ორი ბიჭი თუარვცდები ერთს ჰარი ქვია და მგონი მღერის ზუსტად არვიცი დღეს საღამოს ყველაფერს გავიგებთ . ჩვენ საკმაოდ დავმეგობრდით , თითქოს ძველი ნაილი დავიწყებას მიეცა და ჩემში კარგმა მხარემაც გაიღვიძა! რაც უფრო შევიცვალე მით უფრო კარგი მეგობრები გახდნენ ზეინი და ლიამი რომლებსაც ადრე არ ვაფასებდი! ახლა სკოლაშ ისეთივე სახელი მაქ „შემზარავი“ მაგრამ ვინც მიცნობს არამგონია ასე იფიქროს! ხვალ ჯენის დაბადების დღეა მაგრამ ვფიქრობ გონია რომ არ მემახსოვრება ! ამდროს კარზე ზარის ხმაც გაისმა თუმცა მალევე თვითონ გააღო (მე მას ჩემი სახლის გასაღებიც კი მივეცი )
- ნაილლ , საყვარელო სახლშ ვარ - თქვა ძალიან ბედნიერი ხმით
- საყვარელო? ღმერთო ჩემო ძვლივს შეგაჩვიე ჩემთან ასე ლაპარაკს - ვთქვი და ჩავიცინე
- კარგი რა ნაილ არ წავიდეთ? - მოვიდა ბუზღუნით და მაგრად მაკოცა
- ლამაზად გამოიყურები - ვუთხარი და თვალი შევავლე მის ულამაზეს შავ საცურაო კოსტიუმს და ზედ გადაცმულს მოკლე გამჭვირვალე ფარფატა კაბა
- მადლობა ნაილ, მაგრამ გვეჩქარება - ისევ ეს წყეუი წვეულება, იქნებ სხვა რაღაცის გაკეთება მინდა
- კარგი ჰოო-მეც ბუზღუნით ავედი ზემოთ და ჩავიცვი
Jennys P.O.V
მე და ნაილმა ლენას გავუარეთ და წვეულებაზე წავედით. ლიამი და ზეინი ჩვენ გველოდებოდნენ როცა მივედით ორივე გადაგვეხვია და მოგვიკითხა, ზეინმა თავისი მწველი მზერა ლენას ესროლა და ამას ყველა მივხვდით
- ლენა ძალიან ლამაზი ხარ - თქვა ზეინმა და ლენა აათვალიერა
- მადლობა ზეინ - მანაც დაიმორცხვა (ის საკმაოდ მორცხვი იყო)
- კარგი ჯობია წავიდეთ - თქვა ნაილმა და ხელი მომკიდა
- კარგი - მეც ვაკოცე და წავედი, ლიამი ვერმიხვდა და ბოლოს ნაილმა ხელი სტაცა და წამოიყვანა
- ლიამ ! წამოეთრიე - ჩუმად უთხრა, ამაზე კი ლენა გაწითლდა
დაახლოებით ერთი საათის შემდეგ , ლენა ვიღაც ორ ბიჭთან ერთად დაბრუნდა
- გაიცანით ნაილ ჯენი ესენი ჰარი და ლუი არიან - ხელით გვანიშნა რომ ხუჭუჭა მწვანეთვალება ძალიან საყვარელი ბიჭი ჰარი იყო, ხოლო მეორე ცანცარა და ბუტკუნა რომელიც პიცას საყვარლად ჭამდა ლუი. ბევრი ვილაპარაკეთ მე ნაილმა ლუიმ და ჰარიმ, და ბევრი საერთოც ვიპოვეთ! რაღაცნაირად სამეგობრო წრეში მალევე შემოვიდნენ! ხალხი დაიშალა და მხოლოდ ჩვენ დავრჩთ მე ნაილი ლენა ზეინი ლიამი ლუი და ჰარი . ჩვენ კი კოცონი დავანთეთ და წრიულად დავჯექით
- მოდით რამე ვითამაშოთ - წამოვიყვირე დაუფიქრებლად
- კარგი - დამეთანხმა ნაილი
- ამის პატრონმა რაქნას? - ჰარიმაც არ დააყოვნა
- კარგი - ყველა ერთად დავეთანხმეთ
პირველად ჯერი ჩემზე და ნაილზე დადგა, ამომივიდა რომ ამის პატრონისთვის მეკოცნა, (ტუჩებში) რათქმაუნდა მივხვდი რომ ნაილი იყო, (ამას რ მიხვედრა უნდოდა), მეც მივედი და ვნებიანად ვაკოცე მანაც ასევე მიპასუხა და ყველამ ტაში დაგვიკრა , ახლა ნაილის ჯერი იყო ისიც დაიხუჭა და თქვა რომ ამის პატრონს უნდა ეკოცნა ლენასთვის ! ეს ზეინი იყო რაღათქმაუნდა (ეს დაგეგმილი იყო რადგან ლენას და ზეინს ერთმმანეთისთვის ეკოცნათ, ყველამ ერთად დავგეგმეთ : მე ლიამმა ლუიმ ჰარიმ და ნაილმა). ლენა გაწითლდა და უარის ნიშნად თავი გააქნია
- ასეთები არშეიძლება - თქვა ლუიმ და თავი გააქნია საყვარლად
- კარგი ჰოო - თქვა ლენამ და ზეინთან მივიდა
- ზეინ?! (ლენა)
- ლენა?! (ზეინი) თქვა და ლენას ბაგეებს დაეწაფა , მათი კოცნა რამოდენიმე წამს გაგრძელდა მათაც ტაში დაუკრეს რაღათქმაუნდა, ეს კოცნა ჩემი და ნაილის პირველ ნამდვილ კოოცნასაც გავდა რაღაცით , მაგალითად იიმით რომ არცერთმა არვიცოდით რასვგრძნობდით ერთმანეთის მიმართ, მხოლოდ გულის კარნახს მივყვებოდით ასევე იყვნენ ზუსტად ზეინი და ლენა. ზეინმა თვალები დახუჭა და თქვა - ამის პატრონმა იმღეროს სრული სერიოზულობით ! -ეს ნაილი იყო სრული სიჩუმე ჩამოწვა, აშკარად ზეინს ჰარი ან ლუი ეგონათ და მაგიტომაც თხოვა სიმღერა!
- არა არა შანსი არარის- ბუზღუნებდა ნაილი
- გთხოოვთ - ყველამ ერთად ვუთხარით
- არა და არა - ისევ განერვიულებული იძახდა და თან ბოლთას სცემდა
- მე ზეინს ვაკოცე თქვენ გამო - შეუბღვირა ლენამ
- თითქოს აარგინდოდა რა - ყველამ ჩუმად ჩაიბურტყნა , და მერე ყველას ერთად გაგვეცინა!
- კარგი ჰოო ჯანდაბას!
ყველა სიცილისთვის იყო მომზადებული, როცა ნაილმა გიტარა აიღო და დაუკრა და თან მღეროდა, რაღაც არაამქვეყნიური ხმით! თბილი ხმით ! მთელი ემოციებით! ღმერთო ახლაც მაგიჟებდა ! ის ჩემი ბიჭია ჩემი ! სიმღერას რომ მორჩა მივვარდი და მაგრად ვაკოცე! შემდეგი კი ლიამი და ზეინი იყვნენ მათაც აიძულეს სიმღერა მაგრამ ისინი ხომ საოცრად მღეროდნენ ! სამივე ერთად სამი ანგელოზი! უმაგრესი ხმით ! ერთი სიმღერა დაჟინებული თხოვნით ერთადაც შეასრულეს ! ესუკვე უმაგრესი პერფომანსი იყო! ყველამ ტაში დაუკრა
- ღმერთო !! ბიჭებო საოცრად მღერით - უთხრა ჰარიმ გაოცებისგან
- მადლობ, აზვიადებ ჰარი - თქვა ნაილმა და გაიცინა
- მგონი საიმონს უნდა დაველაპარაკოთ - უთხრა ჰარიმ ლუის
- მართალი ხარ! - მანაც არ დააყოვნა პასუხი
- რა? - გაიკვირვა ზეინმა
- არფერი - ჰარი
- კარგი - ამოიბურტყუნა
- მიყვარხარ ნაილ ჰორან ! - ვუთხარი და კოცნა განვაგრძე , ყველა ჩვენ გვიყურებდა დათან ტაშს გვიკრავდა !
- მეშენ ჯენიფერ ჯონს! - მან კი ხელში ამიყვანა და აქეთ-იქით მაბზრიალებბდა
უკვე ღამის 3 საათი იყო სახლში წავედი დაღლილი, აღარც კი მახსოვდა რომ უკვე 19წლის გავხდი ,მაგრამ ეს აღარავის ახსოვდა (ცოტა მეწყინა) ! არც ლენას რომელსაც ახლა ტკბილად ეძინა! მეც დაღლილი ვიყავი და მალევე დამეძინა! დილას მაღვიძარამ დარეკა დედა რატომღაც არ შემოსულა, მეზარებოდა სკოლაშ წასვლა , არც ლენა იყო ჩემს გვერდით! მე კი ქვმოთ ჩავედი წყლის დასალევად! კიბეები ჩავიარე და სამზარეულოში შევედი! არაფერი განსაკუთრებული, მეგონა ბუშტები მაინც იქნებოდა, წყალს ვავსებდი როცა ყველა ერთად გამოჩნდა, ზოგი დივნის უკან იყო დამალული ხოგიც სააბაზანოში, ყველა აქ იყო ყველა ვინც მიყვარდა! საჩუქრებით ბუშტებით და ტორტით ხელში იყვნენ მაგრამ ნაილი არჩანდა!
- გილოცაავთ - მითხრეს და ყველა ერთად მომვარდა
- მადლობა - მეც ყველას ვეხვეოდი
- მაგრამ ნაილი? - მაინც ვიკითხე რადგან ძალიან მაინტერესებდა
ამდროს სამზარეულოს ერთერთი კარადა გაიღო და მასში ძვლივს „შეტენილი“ ნაილი დავინახე რომელიც გაჭედილიყო და აშკარად ვერ გამოდიოდა იქიდან! მე კი უნებურად სიცილი ამიტყდა! შემდეგ გადმოვიდა ძვლივს ! და მაგრდა ჩამეხუტა
- მიყვარხარ! გილოცავ! - მხოლოდ ესღა თქვა მეც მოვეხვიე
- მეც მიყვარხარ ! - და ხმამაღლა ვთქვი ამდროს კი მამაჩემის ჩახველების ხმა გავიგე და ჩამეცინა
ლუი, ჰარი , ნაილი,ლენა ,ზეინი, ნაილი,ლიამი , დედა , მამა და კკევინი ადამიანები რომლებიც ყველაზე მეტადმიყვარს მთელს მსოფლიოში ახლა ჩემ გვერდით არიან! ღმერთო ისინი ყველაზე მეტად მიყვარს ! მაგრამ არც კი გავხსენებივარ ჩემ მეგობრებს ვივიანს და ჯინას , ამდენი წლის მეგობრებს ღმერთო არმჯერა! ყველა მხიარულად იყო და ტორტს მიირთმევდა ნაილი კი ჩემს გვერდით იყო და საყვარლად სვამდა კოკა-კოლას (თან ხვრიპავდა) ამაზე გამეცინა!
- ვივის და ჯინას არ დაურეკავთ - ვთქვი და ცრემლი ჩამომიგორდა
- არა -თქვა დედამ - მათ არ დაურეკავთ
ცრემლი უნებურეად ჩამომიგორდა ისევ
- ჩვენ არ დაგვირეკავს ჩვენ აქ ვართ - ეს ვივი და ჯინა იყვნენ ღმერთო
- ჯინააა ვივი - ბოლო ხმაზე დავიკივლე და კიბეზე მდგარ ჯინას და ვივინეს მოვეხვიე
- ღმერთო როგორ მომენატრეთ - ვუთხარი და გადავეხვიე ! ბევრი ვილაპარაკეთ ამ დროს კი მოსაღამოვდა ! ყველა ნელნელა დაიშალა მხოლოდ ნაილი და ჩემი გოგოები დარჩნენ ! დედა მამა და კევინი კი სახლიდან წავიდნენ ცოტახნით ! მე გოგოებს ნაილი გავაცანი !
- ჯინა ვივი ! ცოტახნით მარტო რომ დაგტოვოთ შეიძლება? - იკითხა ნაილმა
- რათქმაუნდა - თქვა ვივიმ სიცილით და ჯინას თვალი ჩაუკრა
- კარგი მაშინ ჯენი ცოტახანი წამომყევი- მითხრა და თვალი ჩამიკრა
- კარგი - მეც გავყევი
ჩვენ სახლს მივადექით და კაარი შევაღთ არაფერი სერიოზული! უბრალოდ მეორე სართულზე ავედით , ხმა არ არმოგვიღია არცერთს! იქ ხომ არაფერი იყო ადრე!
- თვალები დახუჭე - მითრა ნაილმა
- კარგი - მეც დავემორჩილე
- კარგი ახლა კი გაახილე - შევედით თუარა დავინახე მოლბერტი,და ბევრი უამრავი გუაში და ზეთი, ფანქრები და საერთოდ ყველაფერი რაც კი შეიძლება ადამიანმა ინატროს ხატვისთვის ღმერთო არმჯერა! ჩემი ოცნება იყო (უბრალო მაგრამ მაინც ოცნება)! კედლებზე ჩემი ნახატები იყო გაკრული! ერთერთი ნაილი იყო რომელიც დავხტე (ალბათ ამაში დედა დაეხმარა) ! მაგრამ იქვე იყო ჩემი პორტრეტიც ულამაზესი! და ქვემოთ კი ეწერა ნაილ ჰორანი!
- მადლობა - ვიყვირე და შევახტი რასაც ქვია
- არაფერს ჩემო სიცოცხლე! - მანაც კოცნა არ დამაკლო
- მაგრამ ნაილ ის ვინდახატა? (მე)
- მე დავხატე ! სხვას არავის მივცემდი უფლებას დაეხატე მაინც - თქვა და ჩაიხითხითა
- ნნაილ საოცრად ხატავ!საოცრად მღერი ! ღმერთო ყველაზე ნიჭერი ხარ! შენნაირი მხოლოდ ერთია დედამიმწაზე დაისიც მემყავს- ვთქვი თამამად!
- შენც მხოლოდ ჩემი ხარ მხოლოდ ჩემი - თქვა და ისევ კოცნა განაგრძო
- ლუსი, დემი და ნენსი არც გამოჩენილან? - მთელი დღე მაინტერესებდა ეს კითხვა
- არა - თქვა და თავი დახარა !
- კარგი - ვთქვი და ცრემლი შევიმშრალე
- მათ გამო ნუ იდარდებ რომელთაც არცკი ახსენდები - მითხრა და ჩამეხუტა
სახლში დავბრუნდით, ნაილმა მითხრა
- ჯობია დაგტოვო , ხვალ მიდიან ისინი და სალაპარაკო ბევრი გექნება
- კარგი - მეც ვუთხარი და ვაკოცე
მე ვივიმ და ჯინამ მთელი ღამე ვისაუბრეთ , ვტკბებოდით ამ წამებით ! მე ისინი 3თვეა რაც არ მინახავს ! ღმერთო როგორ მომენატრნენ! მაგრამ ისინი მალევე წავიდნენ ! მაგრამ დამპირდნენ რომ ზამთარში აუცილბლად ჩამოვიდოდნენ!
მე ვივიმ და ჯინამ მთელი ღამე ვისაუბრეთ , ვტკბებოდით ამ წამებით ! მე ისინი 3თვეა რაც არ მინახავს ! ღმერთო როგორ მომენატრნენ! მაგრამ ისინი მალევე წავიდნენ ! მაგრამ დამპირდნენ რომ ზამთარში აუცილბლად ჩამოვიდოდნენ!
ამდენ ლაპარაკში დრო ისე გასულა ვერცერთს გაგვიგია, გარეთ გავიხედეთ და ულამაზესი განთიადის მომსწრენი გავხდით, უდიდესი წითელი მზე ცისფერი ტალღებიდან ამოდიოდა , და არემარეს ნელნელა ანათებდა, ცისფერი და წითელი ფერის ნაზავი ულამაზესი ფერთა გამას ჰქმნიდა ,წითელი მზის მანათობელი სხივები ისევ და ისევ ეშვებოდა მოლივლივე ზღვაზე ! მზისა და ზღვის ჰარმონია იქმნებოდა , რომელიც ლოს ანჯელესის სანაპიროს უფრო და უფრო ლამაზს ხდიდა ! საათს რომ დავხედეთ უკვე დილის 7საათი ხდებოდა. დღეს რაღათქმაუნდა სკოლაშ არმივდიოდი რადგან ჩემი მეგორები უნდა გამეცილებინა ისინი სუ რაღაც 1საათში მიფრინავდნენ ! ოთახში ამდროს დედა შემოვიდა აშკარად უნდა გავეღვიიძებინეთ, მაგრამ როგორც კი შემოვიდა მაშინვე ყველამ თვალები დავხუჭეთ და ვითომ მოვიტყუეთ რომ გვეძინა, როგორც ადრე ბავშვობაში როცა გვიშლიდნენ გათენებას! დედამ ფარდებს შეხედა რომელიც გადაწეული იყო, ისიც ტკბებოდა ამ ულამაზესი ხედით მაგრამ მხოლოდ რამოდენიმე წამი შემდეგ გაჩერდა და ჩაიხითხითა
- ვიცი რომ გღვიძავთ - თქვა და გასაფარებლები გადაგვხადა, ჩვენ კი ამდროს სიცილი აგგვივარდა
- კარგი ჰო დე ჩამოვალთ მალე ! შენ ჩადი - ვუთხარი და ვაკოცე
- კარგი - თქვა და ოთახიდან გავიდა
- არმინდა წასვლა - თქვა ვივიმ და თვალებიდან ცრემლლი მოიშორა
- არცმე მინდა რომ წახვიდეთ - მეც ამაყად ვუთხარი
- არმინდა , ნისლიან ლონდონში სადაც სულ წვიმს ! - ამოიბურტყუნა ჯინამ
- ჯინაა ! - შევუბღვირე, ლონდონი სიმართლე გითხრათ „ახლა“ აღარც მე მენატრებოდა, ლოს ანჯელესმა ჩემი ცხოვრება შეცვალა და ბევრი რაღაცაც მასწავლა!
ჯინა და ვივი აეროპორტში მივიყვანეთ მე და დედამ , მალე კევინიც გამოჩნდა ბარგით ხელში , ისიც დღე დღეს მიფრინავდა (მაგრამ ის საფრანგეთში სასწავლებად). ყველა ერთმანეთს დავემშვიდობეთ ! ბევრი ცრემლიც დავღვარეთ მაგრამ ბოლოს მხოლოდ მე და დედა (ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი მთელს მსოფლიოში) შემოვრჩით მარტო, მანქანით მივდიოდით სახლისკენ და თან ვათვალიერებდით დილის ლოს ანჯელესს! ღმერთო ეს სამოთხე იყო (ალბათ ახლა, თორემ ადრე რომ გეკითხათ ეს ჩემთვის ჯოჯოხეთი იყო) . ლუსი ნენსი და დემი ისევ არ გამოჩენილან! ამან საკმაოდ დამაფიქრა ! და დამაღონა! რაც ნაილთან ვარ ნენსი ლამის აღარც მელაპარაკება, სულ გამირბის და აღარაფერს მიყვება ! დემი და ლუსიც არიმჩნევენ მაგრამ ჩემთან აღარარიან ისე როგორც თავიდან! სახლში მივევ?დით თუარა მეორე სართულზე ჩემთან ოთახში ავირბინე ! ლენა იქ არიყო (გუშინ ის და ზეინი ერთად ვნახეთ „ბოლოს“) ! ლენაზე და ზეინზე ვფიქრობდი ამდროს კი ტელეფონი აწრიპინდა, ბლოკი მოვხსენი და დიდი ასოებით ეწერა „ჩემი ნაილი“!
*რასშვები პატარა* (ნაილი)
*არაფერს შენ* (მე)
*არაფერს გამოგივლი, და კინოში წავიდეთ რა * (ნაილი)
*კარგი* (მე)
- დეე მე და ნაილი კინოში მივდივართ - ჩავძახე ზემოდან
- კარგი, მე მამა და ლენა ,დღეს ლენას ნათლიასთან მივდივარ, როგორც ვხედავ დარჩენა გირჩევნია - თქვა და ჩაიხითხითა
- კი დეე - მეც ხარხარით მივაძახე
- წავედით - მითხრა და კარები გაიკეტა
მალევე ნაილის პორშეც გამოჩნდა, სათვალეები შეისწორა , ოდნავ წელში გასწორდა თავი დაიტკაცუნა და ნელი ნაბიჯით სახლისკენ გამომემართა! ღმერთო ის ჩემი ანგელოზი იყო! მაგრამ მე ხომ ვიცოდი მისი ხასიათი კიდევ რამდნეი ხანი იქნებოდა ანგელოზი?! ამ დროს კარზე ზარის ხმა გავიგონე და მაშინვე კარისკენ გავექანე, ნაილი იყო
- ნაილლ ! - ვთქვი და შევახტი (როგორც ყოველთვის)
- ოოო ღმერთო ! გიჟდებიან ეს გოგოები ჩემზე ! - თქვა სიცილლით და მაკოცა
- შემოდი მარტო ვარ ! - ვთქვი და ნაილლის სახეს შევხედე
- მარტო? -გაიმეორა ჩემი სიტყვა და წარბები აათამაშა
- ნაილლ! კინოში მივდიოდით ! - შევუბღვირე
- მერე წავიდეთ რაა ! - ის კი ბუზღუნს განაგრძობდა !
- არა კინოში და მერე დანარჩენი ყველაფერი კარგი? - მეც ჩამეცინა და მის გაბუტულ სახეს შევხედე!
- კარგი ჰოო -თქვა და გაბუტულმა თვალები გადაატრიალა
მანქანაში ჩავსხედით , და ალბათ 5წუთში უკვე კინოსთან ვიდექით. ნაილმა ბილეთები აიღო რომელიღაც საშინელებათა ფილმის , მე კი პოპკორნი ვიყიდე! საშინელებათა ფილმების დიდად არ მეშინია , უბრალოდ ეს 3D - ეა და ალბათ შემეშინდება , მაგრამ რისი უნდა მეშინოდეს როცა ნაილი ჩემს გვერდითაა გავიფიქრე და ნაილს გავხედე , რომელიც გამყიდველს საყვარლად ეჯუჯღუნებოდა რომ სხვა კამფეტი უნდოდა! გამყიდველი კი მოხუცი ქალი იყო და ცოა ყურთ აკლდა ! ძვლის გააგებინა და ბოლოსდაბოლოს შევედით! დავაგვიანეთ ფილმი დაწყებული იყო მაგრამ ცოტახნის
- გინდა თავიდან ჩავართვევინო? - მითხა და საყვარლად შემომხედა
- არა იყოს - მეც თავი გავაქნიე არმინდოდა ნაილში ისევ გაეღვიძა ძალაუფლების მოყვარულ ბიჭს რომელსაც ყველაფერი შეუძლია!
ყველა გოგოს თვალები ჩვენსკენ იყო მომართული, მწველ მზერას ვგრძნობდი ! ალბათ ამმ დარბაზში 50ადამიანი იყო და აქედან 49 ჩემზე და ნაილზე ლაპარაკობდა . ნაილს ნერვები მოეშალა და წამოხტა !
- გატრიალდით! ნუ გვიყურებთ ! - იღრიალა არაადამიანური ხმით, შემდეგ ისევ წყნარად დაჯდა და ფილმის ყურება განაგრძნო, ხალხი რათქმაუნდა მას დაემორჩილა ის ხომ ნაილ ჰორანია ! ვიფიქრე და ჩამეცინა ! ფილმი საშიშ იყო ხანდახან ისეთ რაღაცეეს ვხედავდი რომ თვალებს ვხუჭავდი ან ნაილს ვეხუტებოდი რომ არ დამენახა. როგორც იქნა დამთავრდა დიდად არ მომეწონა მაგრამ ნაილთან ერთად ვიყავი და ჩემთვის ეს სრულიად საკმარისი იყო !
- ფეხით წავიდეთ რაა - ვუთხარი საწყალი თვალებით
- კარგი ჰოო, მაგრამ პარკში დავჯდეთ დამერე სანაპიროზე - თქვა მან
- კარგი, და თან ჩემი მშობლები შეიძლება ხვალამდე არც დაბრუნდნენ!
იქიდან ფეხით წამოვედით , და პარკში შევიარეთ , მე სასრიალოებზე ვსრიალებდი ის კი ფოტოებს მიღებდა ! მერე ისიც ამყვა ! ხალხი გაშტერებული უყურებდა მას ! ალბათ ვერც წარმოედგინნათ ეს ბიჭი ასეთი თუ იყო. შემდეგ სანაპიროზე წავედით იქ ჰარი ლიამი ლუი და ზეინი იყვნენ (ისინი უკვე ძალიან მაგარი ძმაკაცები იყვნენ) , ყველას გადავეხვიეთ და შემდეგ ქვიშაზე დავჯექით .
- იცი ნაილ -წამოიწყო ჰარიმ - ჩვენმა პროდიუსერმა საიმონმ ქოუელმა (ეს სახელი ნაილსაც და მეც გვეცნო , ის ერთერთი ძალიან წარმატებული შოუს X-factor-ის და სხვა ბევრი გადაცემის ავტორი და ჟიური იყო ) მოისმინა შენი ლიამის ლუის და ზეინის ჩანაწერები და ძალლიან მოეწონა
- ალბათ ხუმრობ ხოო? - ჩაიცინა ნაილმა
- არა ! -სერიოზული სახით შეხედა ჰარიმ - საიმონს უნდა რომ X-factor-ში გამოვიდეთ
- არა , არა და არა - თავი გააქნია ნაილმა -ზეინ ლიამ თქვენ დათანხმდით? - თვალებ გადმოცვენილმა კითხა !
- კიი - თქვა ორივემ და თავი დახარეს
- იცი ნაილ, ყოველთვის ვოცნებობდი რომ მომღერალი გავმხდარიყავი, ყოველთვის! -თქვა ლიამმა
- იცი ნაილ მეც -დაამატა ზეინმაც და ნაილს სახე წაეშალა
ბევრი ყოყმანის შემდეგ , დაახლოებით 3საათი ვეხვეწებოდით ნაილს და ბოლოს ძვლივს დაგვთანხდა !
- იცით , ეს დედაჩემის ოცნება იყო!მე ამას მის გამო გავაკეთებ-თქვა ამაყად , ჩვენ კი ერთად მივვარდით და ყველა ერთად ჩავეხუტეთ! - მაგრამ მხოლო მის გამო არა ! მე ჯენის და ჩემი პატარა დაიკოს ხათრით გავაკეთებ ამას!!
- ჯგუფის სახელი გვჭირდება - თქვა ჰარიმ
- მართალი ხარ -დაუმატა ლიამმა და დაფიქრდა
- თქვენ ყველას ერთი გზა და ერთი მიზანი გაქთ ! თქვენ ყველას ერთი მიმართუებით და ერთი გზით გინდათ სიარული ! მგონი One way არა ცუდი არა? - წამოვიძახე სიხარულით
- ეს მართალია მაგრამ მგონი One direction ჯობს -თქვა ნაილმა
- ეს უფრო კარგია - იყვირა ყველამ ერთად !
- One direction! One direction ! - ყვრიდნენ და იცინნოდნენ!
- ჩაწერა ზეგ არის 5საათზე -თქვა ჰარიმ
- კარგი მაგრამ ძალიან მოკლე დროა უნდა მოვემზადოთ - წამოიყვირა ნაილმა , ამდროს კი ზეინმა გიტარა ამოიღო და რეპეტიციას შეუდგნენ ! დედამ დამირეკა რომ ნათლიასან 3დღე დარჩებოდნენ ! მეც ვუთხარი რომ არიყო პრობელმა! ბიჭები 2დღე და ღამე გაუჩერებლივ მეცადინებოდნენ! ყოველ ჯერზე მთელი ემოციით მღეროდნენ და არა ისე „მიფუჩეჩებულად“ ! ყოველ სიტყვაში მთელ ემოციებს დებდნენ ! ნეტა ხვდებოდნენ კი რახელა ნიჭს პატრონები იყვნენ?! ამ ორმა დღემ სწრაფად ჩაიარა მე სულ ბიჭებთან ვიყავი და ნაილთან ვრჩებოდი ! უკვე 3საათი იყო მე და ნაილს კი ისევ გვეძინა ! ამდროს ტელეფონის ხმამ გაგვაღვიძა !
- სად გდიხარ ამდენი ხანი?! -უყვიროდა ჰარი
- მაპატიეე ჰარი დამავიწყდა მეძინა - თან ამბობდა და თან იცმევდა
ჰარი იგინებოდა და ნაილი კი ბოდიშებს უხდიდა , მე ამაზე მეცინებოდა და ნაილი კი ამაზე მიბღვერდა ! მალე ჩავიცვი არც გვიჭამია და ისე გავედით ! კიდევ 3ჯერ იმრერეს სიმღერა შემდეგ კი ტელევიზიისკენ გავემართეთ! უამრავი კამერა უამრავი ხალხი! ხალხის ბრბოში ძვლივსღა გამოვარჩიე საიმონი რომელიც ჰარის უქნევდა ხელს!
- აბა ბიჭებო როგორ ხართ? - იკითხა საიმონმა შემდეგ ჩემი ხელი აიღო და ნაზად მეამბორა
- კარგად- თქვა ყველამ ერთად და სტუდიაში შევვარდით !
მხოლოდ ერთი კონკურსანტიღა იყო დარჩენილი ჩემ ბიჭებამდე , იმ გოგონამაც იმღერა და გავიდა !
- 5უსიმპატიურესი ბიჭი !! უმაგრესი ბოიბენდი! ნამდვილი ხმათა ჭიდილი! შეეგებეთ One direction!! - დაიყვირა წამყვანმა
ბიჭები გამოვიდნენ და ახლა უფრო მეტი გრძნობით იმღერეს ვიდრე ადრე ! აშკარად ეტყობოდათ რომ ნერვიულობდნენ! ბოლოს როცა მორჩნენ ნაილმა მიკროფონი აიღო და თქვა
- მე აქ გამოვედი მხოლოდ 3ადამიანის გამო ! აქედან ერთერთი ჩემთან აღარაა! დედაჩემი ! ხოლო 6 უძვირფასესი ადამიანისთვის ვდგავარ მე აქ ! ეს არის ჯენი და ჩემი პატარა დაიკო! და რათქმაუნდა ჩემი ბიჭები -თქვა და ისინი ერთმანეთშ მოეხვივნენ! დარბაზი გადაჭედილი იყო , ყველა ფეხზე იდგა ყვიროდა !!
- One direction !! -ყვროდნენ! და აღარ ჩერდებოდნენ !
- რათქმაუნდა თქვენ გადახვვედით შემდეგ ტურში - თქვა საიმონმა
ამდროს ე სცენაზე გავედი და ბიჭებს ჩავეხუტე ნაილს კი მაგრად ვაკოცე ! გოგონების დიდ ნაწილს გული დაწყდათ ! ზოგს სახეზეც ემჩნეოდა ბოღმა ! მე კი ვიეჭვიანესავით ! სტუდიიდან გამოვედით ამდროს სახეზე ნახი შეხება ვიგრძენი
- როგორი იყო - მკითხა ნაილმა
- შესანიშნავი - მეც ვუთხარი
ყველამ ერთად გადავწყვიტეთ აგვეღნიშნა ეს ამბავი , და „ჩვენს სახლში „ წვეულების მოწყობა გადავწყვიტეთ ჩემი და ნაილის სახლში ! ყველაფერი ვიყიდეთ და ავედით! მხოლოდ ჩვენ ვიყავით ! (ზეინს ლენაც უნდოდა მაგრამ აქ არიყო ) . უკვე თენდებოდა ყველას ძირს ეძინა ! მხოლოდ მე და ნაილი ვიწექით საწოლში . დილით ტელეფონმა გამაღვიძა , დედაჩემის ნომერი იყო ავიღე
- ხო დეე
- უკაცრავად - თქვა უცნობი ხმის მქონე ადამიანმ - სამწუხაროდ თქვენი მშობლები და თქვენი და ავტოავარიაში გარდაიცვალნენ !
- რაა ? ალბათ ხუმრობთ ხომ? -დავიყვირე , და ტელეფონი ხელიდან გამივარდა ! ვკიოდი ! ვტიროდი! ამდროს ნაილს გაეეღვიძა
- რახდება - წამოხტა და ჩემსკენ მორბინა ! და ჩამეხუტა
- მე ... მე .. - ყელში სპაზმი მაწვებოდა და ვერ ვლაპარაკობდი! - მე აღარც დედა მყავს აღარც მამა და აღარც და! თავს მოვიკლავ !! - ვყვიროდი ! ჩემთვის სამყარომ ფერი დაკარგა ! ის ვარდისფერი სათვალე რომლითაც ვუყურებდი სამყაროს დავარდა და უბრალოდ ნაწილებად დაიშალა! 3ყველაზე ძვირფასი ადამიანი ვინც კი მყავდა აღარ მყავს ! მინდა ! არმინდა სიცოცხლე მათ გარეშე !ყველა წუთი მახსენდება რაც კი მათთან ერთად გამიტარები,ყველა მომენტი ყველაფერი ერთდ ! მთლემა ბავშვობამ თვალწინ ჩამიარა ! მათი ხმა ჩხუბი ჯუჯუღნი ახლაც ყურში ჩამესმის ! უბრალოდ ამას ნაილს ვერ გავუკთებ ვერ კევინს ალბათ ისიც იგივეს განიცდის! ხმას არვიღებ და ვტირი , ცრემლების ნაკადი არწყება ჩემს თვალეზე ! უბრალოდ ძლიერ ხელებს ვგრძნობ რომელსაც მაგრად ვუჭირავარ და მაგრად მეხუტება !
- ჯენ ! ჯენ ! მეშენთან ვარ არმიგატოვებ! - მეუბნება ის და ისეც მეხუტება, ლაპარაკის თავიც არმაქვს და პასუხსაც ვერვცემ ! ისევ წელზე ვგრძნობ მის ხელებს ! ძალა არმაქ რომ ხმა ამოვიღო ან თუნდაც გავინძრე , თბილს საწოლში მაწვენს და რაღაცას ძალით მასმევს!. მალევე მეძინება ! მაგრამ როცა თვალებს ვახელ უკვე ექიმს ვხედავ რომელიც ნაილს რაღაცას ეუბნება
- ნაილ რა.. ხდ. ება - ძვლივსღა მოვაბი თავი ამ 2სიტყვის თქმას
- არაფერი უბრალოდ ცუდად გახდი - თქვა და გვერდით მომიწვა
ნახევარი წლის შემდეგ შემდეგ
ჩემი მშობელების და ლენას ცხედარი მომხდარიდან 2დღეშივე ჩამოასვენეს და აქ ლოს ანჯელესში დამარხეს ! ჩემზე მეურვეობა კი ნაილმა გადაიფორმა და ჩემი მეურვე გახდა მანამდე სანამ 20წლის არ გავხდები ! მანამდე კიდევ ნახევარი წელიწადია! One direction -საკმაოდ პოპულარული გახდა და გოგონების რიცხვა იმატა მათ ცხოვრებაში ეს რათქმაუნდა არ მომწონს! მათ youtube-ზე ბევრი ნახევვები დააგროვეს ! მოკლედ სელებრითებიც გახდნენ ! პაპარაცები , ფანები და ასე შემდეგ ყველაფერი რაც შეიიძლება ადამიანმა ინატროს! მე უკვე უნივერსიტეტში დავდივარ და ვცდილობ შეველიო იმ ფატქს რომ თითქმის არავინ მყავს! ნაილმა ხელიც მთხოვა მე დავთანხმდი მაგრამ ის 1თვეშია დაგეგმილი ! ლოს ანჯელესში ვცოხვრობთ ისევ მის სახლში , ჰარი ლიამი ლუი ზეინი მამამისი და მისი პატარა და (რომელსაც მე ვუვული) ! ჩვენს ხის სახლზე აღარ დამთანხმდა რადგან პაპარაცები იქნებიანო ცოტა მეწყინა ( მოკლედ რო ვთქვა ნაილილ ჩემთან დიდ დროს აღარ ატარებს კონცერტები აქვთ ყოველთვის ახლა კი რაღაც ტურნეს გეგმავენ!
მოკლედ რო ვთქვა ნაილილ ჩემთან დიდ დროს აღარ ატარებს კონცერტები აქვთ ყოველთვის ახლა კი რაღაც ტურნეს გეგმავენ
სამი კვირის შემდეგ
სამიკვირა გავიდა , ნაილი მხოლოდ სახლში დილით მიდის და მეორე დილით მოდის! ფაქტიურად სახლში არცაა! ვიღაც ჰყავს ნამდვილად ვიღაც ჰყავს !სახლში არც ბიჭები არიან ხშირად , მხოლოდ მე პატარა ნენსი და ნაილის მამა როჯერსი! ახლა ვტირი და ვაანალიზებ რამდენად დებილი ვარ , მე მას მხოლოდ საწოლში ვჭირდები მეტი არაფერი! ვტიროდი ცხარე ცრემლლით, სწორედ ისე როგორც ნახევარი წლისწინ ! აიი ახლა კი ნადმვილად მინდოდა სიკვდილლი! მხოლოდ ნაილი მაძლევდა რაღაცის იმედს ! ახლა მასაც ვკარგავ! ძლიერი თავბრუსხვევა ვიგრძენი , და მუცელი საშინლად ამტკივდა ტუალეტში გასვლისთანავე გულიც ამერია! ღმერთო ოღნონდ ეს არა ! არა არა ! ახლა უფრო ვყვიროდი! ვტიროდ რაც კი შემხვდა ყველაფერი დავლეწე ! ამდროს კი ნენსი ჩამოვიდა ნაილის და !
- რახდება ჯენ? - მკითხა და ჩამეხუტა , ვტიროდი მხოლოდ ვტიროდი და სხვა არაფერი !
- არაფერი პატარა - ვუთხარი და ცრემლები შევიმშრალე ! მას ვუყვარვარ ნენსის მაინც ვიცი რომ ვუყვარვარ!
- ნენსი მე ცოტახნით მაღაიაში გავალ და მოვალ კარგი? - ვუთხარი და ნაძალადევად გავუღიმე
- წამოგყვები რა ? - თქვა საყვარლად
- კარგი - მეც უარი ვერვუთხარი და საიდან გაიგებდა 4წლის ბავშვი აფთიაქშირამინდოდა თან
აფთიაქში შევედი ორი ტესტი ვიყიდე , შემდეგ კი მაღაზიაში შევედი რადგან ნენსის არაფერი ეფიქრა ! კამფეტები ვიყიდეთ და პარკებით დახუნძლული მივედით სახლში! რათქმაუნდა ნაილი სახლშ არ ბრძანდებოდა ! ნაილ ჰორან დღეს შენ საიდომლოს ფარდა აეხდება - გავიფიქრე და პარკები მაგიდაზე დავაწყვე. ამდროს ნაილის მამა როჯერსი ჩამოვიდა სამზარეულოში
- ჰეი ჯენ რაშვები - მკითა და თბილად გამიღმა
- არაფერს თქვენ? - ვკითხე უხერხულად
- არაფერს, შეგიძლია შენობით მელაპარაკო რამდენჯერ უნდა გითხრა- თქვა და ჩაიცინა
- კარგით - ვთქვი - კარგი უფროსწერედ - ორივემ გადავიხარხარეთ
ნენსი თავის ოთახში ავიყვანე და დავაძინე , შემდეგ ტუალეტში გავედი ორივე ტესტი ავიღე! ნახევარი საათი ვათამაშებდი ხელში მეშინოდა თითქოს! მაგრამ რის არვიცი ! ერთი ტესტი გავიკეთე და ღმერთო ჩემო დადებითიაა ! თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა , თან გამიხარდა და თან მეწყინა მაგრამ ამაზე კარგი ხომ არაფერი იყო , მე დედა გავხდებოდი და გავზრდიდი ღირსეულ შვილს ღმერთო! და თან ბავში მე და ნაილს უფრო დაგვაახლოებდა ! ცოტახნით დავივიწყე ნაილი და მისი „საყვარელი“, და ბედნიერი ვიყავი შემდეგ მეორე ტესტიც გავიკეთე შიშით დავხედე მაგრამ საბედნიეროდ ესე ცდადებითი იყო! ნაილი სახლში შუაღამისას მოვიდა მე ოთახში ველოდეოდი მინდოდა მალე მეხარებინა ახალი ამბავი ! საძინებლის კარი გაიღო და ნაილი მალევე შემოვიდა !
- პატარავ არ გძინავს? - მკითხა და შუბლზე მაკოცა
- არა - ჩუმად ვთქვი
- რაგჭირს? - გაიკვირვა თითქოს არიცოდა
- არაფერი რაუნდა მჭირდეს, 2თვის მერე მგონი პირველად გხედავ (მე)
- კარგი რა ნუ აზვიადებ , ხომ იცი რომ ჯგუფში უამრავი საქმე გვაქვს - ღმერთო როგორ იტყუება
- კარგი - ვუთხარი და ცაყბაად გავუღიმე, დღეს ვნახავთ ღამე რასაქმე გექნება
- რაღაც უნდა გითხრა - თქვა და თავი დახარა
- იცი მეც უნდა გითხრა რაღაც - მე ამჯერად თავი მაღლა ავწიედა ბოლო ვუთხარი-
- გისმენ - მეც ცივი ტონით ვკითხე რადგნ ვიცოდი რომ რამე ცუდს მეტყოდა
- ჯვრისწერა და ქორწილი ჯობია გადავიტანოთ - ისე თქვა თითქოს არაფერი, ამ სიტყვებმა ჩემი გული ორად გაყო და ის ორი ნაწილიც დაანაკუწა ! ღმერთო რა სულელი ვარ! ღმერთო რასულელი ვარ! ვერვიტან ჩემ თავს ! - ცრემლები არ მაშრებოდა მაგრამ ბოლოს თავი ამაყად ავწიე და ვუთხარი
- შენ რისი თქმა გინდოდა ? -ახლაღ შემომხედა
- არაფრის - და თვალებიდან ცრემლები შევიმშრალე, ძალიან გამიკვირდა რომ მეორეჯერ მაინც არ დამისვა იგივე შეკითხვა
- გეწყინა? - მკკითხა ისე თითქოს არიცოდა
- ცოტათი მაგრამ ,კარგი არაუშავს- და გავუღიმე
- ნუ ტირი გთხოვ-თქვა და ჩამეხუტა, მაგრამ იყო ამ ჩახუტებაში ისეთი გრძნობა როგორიც ადრე? არვიცი ალბათ იყო რაღაც მარა არა ისეთი როგორიც ადრე !
- კარგი -ვთქვი და მეც მოვეხვიე
ღამე 4საათზე გავიგე როგორ ადგა და ჩაიცვა , მეც ისე მოვაჩვენე თავი თითქოს მეძინა, ჩუმად ჩავიდა. მეც გავყვევი მანქანის გასაღები ავიღე და ზუსტად იმ გზას გავყევი, სადაც ნაილი მიდიოდა. ვიღაც ქერა თმიანმა გოგომ გაუღო კარი ამაზე გული უფროდამეწვა და შემზიზღდა ნაილი! ნახევარი საათი ცრემლს ვერ ვიშრობდი სახიდან ! ბოლოს კი შევამჩნიე რომ კარი ღია დარჩენოდათ და შიგნით შევედი! საკმაოდ ლამაზი სახლი იყო, კარგად მოწყობილი, მეორე სართულიდან გამოდიოდა რაღაც ხმები მეც მათკენ დავიძარი , კარები ოდნავ იყო შეღებული ისინი უკვე იწვნენ (ალბათ მორჩნენ უკვე ) , და სიგარეტს ეწეოდნენ! ღმერთოის გოგო ხომ ნენსი იყო ჩემი მეგობარი რომელთანაც ადრე კარგად ვიყავი !
- შენი ცოლი გიყვარს? - უცბად გავიგე როგორ კითხა ნენსიმ ნაილს
- ის ჩემი ცოლი არა - აამ სიტყვბმა კი გული საბოოლოოდ მომიკლაა
- აბა ვინა გასართობი?? თუ თოჯინა უბრალო? - ნენსი ჩემზე ამაზრზენად ლაპარაკობდა
- გაჩერდი - თქვა ნაილმა მშვიდად სულ ეს იყო? სხვა არაფერი უნდა ეტქვა? მას ხომ სულ რარაც ნახევარი წლისწინ სიცოცხლეზე მეტად ვუყვარდი!და ამსიტყვების გამო ნებისმიერს უბრალოდ მოკლავდა ! არა არაა ! ღმერთო! ამდროს ნენსიმ თვალი თვალში გამიყარა და შეეშინდა და საბანი აიფარა
- რახდება? -იკითხა ნაილმა
- არაფერი ნაილ ჰორან! - ვთქვი ტირილით მაგრამ მალევე შევიმშრალე ცრემლები თავი მაღლა ავწიე და ტაში ხმამაღლა დავუკარი! - ბრავო !
- ჯენიფერ შენ აქ რაგინდა? - იკითხა ნაილმა
- უკვე ოფიციალურად? - ირონიულად ჩავიცინე
- ჯენ წამოდი სახლში - ხელში მწვდა ნაილი და ისე ჩავყავდი
- თავი დამანებე! ჩემი ყოფილი მეგობარი და ჩემი შეყვარებუი საოცარი წყვილი ხართ!
- ჯენ აქ რაგინდა?!! საერთოდ გააფრინე?! (ყვიროდა ნაილი), და მანქანაში მსვამდა
როცა მანქანა დაქოქა შევუტრიალდი და ვუყვურე
- მე მე გავაფრინე? იმის მაგივრად რომ ამიხსნა კიდევ მე მეუბნები რატომ მოხვედიო? - სპაზმი მახრჩობდა ! ისე ცუდად ვიყავი ნაილი კი ყვიროდა მაგრამ რატო ეგ უკვე აღარ მესმოდა
- ამ ს გამო გადადე არა ქორწილი? მერე დამშორდებოდი როგორც უკანასკნელ ძუკნას და ისე მიმაგდებდი ხოო? -ვკიოდი
- გაჩუმდი - მანაც იმხელა ხმაზე იღრიალა რომ შემეშინდა და შევხტი
- თორემ რაა? თორემ რასმიზავ ნაილ ჰორან? ვერაფერს! ვერაფერს გასაგებიაა?! მხოლოდ ერთი გზაა მარტო სიკვდილი ისე როგორ გრეისი მოკალი - ამდროს სახე ამეწვა ვიგრძენი როგორ მივიჭუჭყნე მანქანის კუთხეში !
- მანქანა გააჩერე ! -წყნარი მაგრამ ირონიული ხმით ვუთხარი
- მაპატიე - თქვა და ჩახუტება ცადა
- არ შემეხო - ცივად მოვუჭერი , სრული ემოციების გარეშე

- ასე ნუმელაპარაკები?!! - ისევ დაიღრიალა
- თორემ ისევ გამარტყავ? თუ მცემ?შენში გაიღვიძა უკვე ეშმკმა ! ეს დაიმახსოვრე ! -ვთქვო თუარა ნაილი გალურჯდა რასაც ქვია
- გაჩერდი ! - ისევ დამიყვირა
- რომ არა ? - ირონიულად ჩავიცინე ისევ , ჩემ თავს არვგავდი , ვხვდებოდი რომ ვგიჯდებოდი
- ხმა ჩაიწყვიტე - ყვიროდა !! მე კი ვკანკალებდი უკვე ბოლოს მანქანა გააჩერა და ისე იყვირა!
- მე მივდივარ შენგან - ვთქვი და მანქანის კარებს ჯაჯგური დავუწყე
- ვერსადაც ვერწახვალ! - ისევ დაიყვირა, მასში ისევ იმ არსებამ გაიღვიძამ რომელმაც სიცოცხლე გაუმწარა ნაილს! თვალები ჩაუშავდა !ხელში მწვდა და შემანჯღრია
- დედა შევაგინე - აიი მაშინკი ვინანე ისევ ვიგრძენი ნაილის ხელი ჩემს ლოყაზე, ისევ მიხურდა ლოყა მან ჩემზე მეორეჯერ აწია ხელი
- აიი ესს ამისთვის ! - დაიღრიალა
- მაგარი ხარ ნაილ ჰორან !! მაგარი 19წლის გოგოს და უსუსურ ბავშვ მოერიეე? მაგარი ხარ!!!უკვე მჯერა უკვე მჯერა ყველაფრის რასაც შენზე ამბობენ!! შენი ბრალი იქნება მუცელი თუ მომეშლება !! აიი თუ ეს მოხდება აღარც მე ვიცოცხლებ დაიმახსორე !! - თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი ვტიროდი ,დავიყვირე დაახლა ხელის გარტყმა მე ვცადე მაგრამ ჩემი ხელი გააჩერა
- მეორეჯერ ეს აღარ გაბედო -ახლა წყნარი მაგრამ ირონიულად
- შენ მე ვეღარაფერს მიზამ! შენ ყველაფერი ქენი რისი გაკეთებაც შეგეძლო! - მხოლოდ ესღა ვთქვი და შემდეგ ყველაფერი გაშავდა .
როცა გავიღვიძე ჩემს ოთახში ვიწექი, სქელი საბანი მეფარა და გვერძე პატარა ნენსი მეწვა , რომელსაც თავი ჩემს მუცელზე დაედო და ტკბილად ეძინა, ამდროს მის ქერა თმებს ხელი გადავუსვი და მაშნღა გამახსენდა რამოხდა გუშინ! ნენსიმ და ნაილმა მიღალატეს ! ნაილს აღარ ვაინტერესებ! გუშინ ჩემზე ხელიც აწია თანაც ორჯერ! ჩემს შვილს რამე ხომარ დაემართა ?! ახლაღა ვიკითხე! ოთახში მხოლოდ მე დანენსი ვწევართ, ნაილი როგორც ყოველთვის აქ არარის ! წამოდგომა მინდა მაგრამ ნენსი ისეა მიხუტებული არმინდა გავაღვიძო. ყველაფერზე ერთად ვფიქრობ და ვაანალიზებ იმას რომ ნაილი შეიცვალა, პოპულარობა არც ადრე აკლდა ლოს ანჯელესში მაგრამ ახლა სხვადასხვა ქვეყნებშიც ჰყავს „ფანები“ , ახლა ვფიქრობ ნენსის გარდა კიდევ რამდენ ბოზთან მიღალატა, და რამდენმა გამომლანძღა, იქნებ ისინი მე მეძახიან ბოზს? და ნაილი მათ არც არაფერს ეუბნება , მეხომ ეს ჩემი ყურით მოვსიმინე თუ როგორ ეუბნებოდა ნენსი ნაილს ჩემზე რომ მისი გასართობი თოჯინა ვიყავიი მანაც კი არაფერი უთხრა , ცრემლები უნებლიედ მომდის და ვფიქრობ როგორ დამამშვიდებდა ახლა ლენა, ღმერთო როგორ მენატრება ყველა ! მხოლოდ კევინიღა დამრჩა! მხოლოდ კევინი! ისიც ცდილობდა ჩემი მეურვეობის მოპოვებას მაგრამ ნაილის ძალაუფლებამ აჯობა ჩემი ძმის „პატიოსნებას“! ამდროს ირონიულად მეღიმება და ჭერს ვუყურებ . კარი იღება მეც იმედიანი თვალებით ვიყურები რომ ეს ნაილია და ამისხსნის ყველაფერს მაგრამ არა ის მწვანე თვალები და კულულები, ეს ჰარია! თბილი ღიმილით მოდის ჩემთან საწოოლზე ჯდება ჩემს გვერდით და ლოყაზე მკოცნის
- როგორ ხარ - მკითხა და თავი დახარა
- არვიცი- მეც არდავმალე
- ყველაფერი გავიგე რაც მოხდა და ვწუხვარ - მითხრა და ჩემს ლოყაზე წამოსული ცრემლი მომწმინდა, ამდროს ნენსიმაც გაიღვიძა ორივეს გვაკოცა და შემდეგ სხვა ოთახში გავიდა
- ის სადა? - მაინტერესებდა და მაინც ვკითხე
- აფთიაქში წავიდა წამლეი უნდა ეყიდა - თქვა და ისევ გამიღმა
- ჰაჰ ახლა დაინტერესდა არა ჩემი ბედით ? - ვთქვი და ირონიულად ჩავიცინე
- ასე ნულაპარაკობ გთხოვ, ხომ იცი თქვენ კიდევ შერიგდებით - თქვა და თავი დახარა
- რაა?! ვის შევურგდე?! ნაილს ! ნაილს რომელმაც ჩემზე ხელი ორჯერ ასწია?! ბიჭს რომლის გამოც შეიძლება ბავშვი დავკარგო?! თუ ბიჭს რომელმაც ჩემს დაქალთან მიღალატა! მე სათამაშო არვარ არც რობოტი რო ასეთი რამე ვინმეს ვაპატიო!- ვყვიროდი ბოლო ხმაზე ჰარი კი გაშტერებული თვალებით მიყურებდა
- რააა შენზე ხელ აწია? - ჰარის თვალებში ცეცხლი აგიზგიდა
- შენ რა ეს არიცოდი? თუ მხოლოდ ის მოგიყვათ რაც თვითონ აწყობდა? - ისევ ირონიულა ჩავიცინე
- ჩემზე ლაპარაკობთ - ამდროს კარი შემოაღო ნაილმა და ირონიულად ჩაიცინა
- კი შენზე ვლაპარაკობთ შე არაკაცო - უღრიალა ჰარიმ და მუშტი უთავაზა სახეში, არც ნაილს დაუკლია! ბოლოს ძვლივს ავდექი და ძვლივსღა გავაშველე
- გეყოთ ! -ვიყვირე
- შენ ხმას ნუიღებ ! ხედავ შენსგამო ვჩხუბობთ ?! - ნაილის ცივი მზერა და ვიცი ლაპარაკი ღმერთო როგორ მტკენდა გულს
- მთვრალი ხარ არა? - ისევ უღრიალა ჰარიმ
- კი , მთვრალი ვარ ! ვერგიტანთ ვეცერთს ვერგიტანთ - გვიყვირა ორივეს და ოთახიდან გასვლა დააპირა როცა მივაძახე
- ნენსისთან წადი ! ნენსისთან ! ბოზების პროფესია ვიღაცის გაქცეული შეყვარებულების შებმა? - ვთქვი და ჩავიცინე
- ხოო, - მოტრიალდა ნიალიც - ეს შენც გეხერხება ჩემო ორსულო - თქვა და ჩაიხითხითა მწარედ
აიი მაშინკი ჩავიკეცე, კედელს ავეკარი და ცხარე ცრემლით ვტიროდი, მინდა არმინდა ცხოვრება ნაილის გარეშე ან თუნდაც ცხოვრება ასეთ ნაილთან !
- მის სიტყვებს ყურადღებას ნუ მიაქცევ მთვრალია ! - მეუბნებოდა ჰარი და თან მაგრად მეხუტებოდა !
- ჰარი წადი მარტო დამტოვე - ძვლივსღა ამოვიბუტბუტე - გთხოვ !
- არა არსად არ დაგტოვებ ! - შემომიღრინა ჰარიმაც
ამდროს ლუი, ლიამი, ზეინი და როჯერსი ამოვიდნენ
- რახდება- სწრაფად მოირბინა ზეინმა , და ჩამეხუტა
- არაფერი - ძვლისღა ვსუნთქვადი , ხელებს და ფეხებს ვეღარ ვამოძრავედბი და უკვე ენა მებმოდა, თვალების გახელის თავიც აღარ მქონდა ! უკვე გული მიმდიოდა მაგრამ ამდროს როჯერსმა სპირტი მოიტანა და ცხივრთან მიმადო და შემდეგ ცოტათი გამოვფხხიზლდი! ძლიერი ხელები ვიგრძენი ჩემს წელზე რომელსაც საწოლისკენ გადავყავდი ! მალევე დამაწვინეს საწოლში და 5ივე ჩემს გარშემო დადგნენ
- გთხოვთ დაგვტოვეთ - თქვა როჯერსმა, ცოტა შემეშინდა რასაქმე უნდა ქონოდა თან გამახსენდა ის რომ ის მერი იყო და თანაც შავ საქმეებში გახვეული, მაგრამ რეებზე ფიქრობ ჯენიფერ?! ის ხომ ნაილს მამა და თან შენთანთ სულ კარგად არის, ბოლოდ ბიჭები გავიდნენ !
- ცუდად ვარ ! - ესღა ვთქვი და მოვიკუნტე, მუცლის არეში ტკვილი ვიგრძენი,მაგრამ მალევე მომეშვა
- რაგჭირს? -თვალებგადმოცვენილმა მკითხა
- აღარაფერი კარგად ვარ !- ვთქვი და საბანი კარგად გადავიფარე
- უნდა დაგელაპარაკო ჯენი - თქვა და თბილად გამიღიმა
- ნაილზე ალბათ - ვთქვი და ირონიულად ჩავიღიმე
- ხო, - თქვა და ჩაახველა - გუშინ ღამე შენ რომ მოგიყვანა ძალიან ნერვიულლობდა, და ძალიან ბევრი დალია მაგიტომაც გითხრა ეგეთი რაღაცეები
- გუშინდელზე არაფერი უთქვამს? - ვკითე ინტერესიანი თვალებით
- კიი ის რომ გაყევი მას შუაღამეს და დაინახე ის და ნენსი (როჯერსი)
- მხოლოდ ეს? - ვთქვი და ისევ ჩავიცინე
- ასე ნუმელაპარაკები გთხოვ
- მან ჩემზე ხხელი აწია ! 2ჯერ გამარრტყა , მე და ჩემს შვილს მოგვერია გესმით ?! - ახლაც ვყვიროდი
- არა ნაილი ამას არიზამდა ! - მანაც იყვირა
მე კი სახე ვანახე რომელც ოდნავ ჩალურჯებული იყო, როჯერსი კი გაოგნებული მიყურებდა მე შემდეგ კი ჩემს ჩალურჯებულ ლოყას!
- ჯენი შენ ორსულად ხარ? -საუბარი გადაიტანა
- გუშნ ვიყავი და დღეს არვიცი კიდევ არის ჩემი შვილი ცოცხალი თუარა ! - ახლა საბანი თავზე გადავიფარე და ისევ ტირილი განვაგრძე. ამდროს კი როჯერსი ჩამეხუტა და მალევე გავიდა ოთახიდან\
- მხოლოდ ეს? - ვთქვი და ისევ ჩავიცინე
- ასე ნუმელაპარაკები გთხოვ
- მან ჩემზე ხხელი აწია ! 2ჯერ გამარრტყა , მე და ჩემს შვილს მოგვერია გესმით ?! - ახლაც ვყვიროდი
- არა ნაილი ამას არიზამდა ! - მანაც იყვირა
მე კი სახე ვანახე რომელც ოდნავ ჩალურჯებული იყო, როჯერსი კი გაოგნებული მიყურებდა მე შემდეგ კი ჩემს ჩალურჯებულ ლოყას!
- ჯენი შენ ორსულად ხარ? -საუბარი გადაიტანა
- გუშნ ვიყავი და დღეს არვიცი კიდევ არის ჩემი შვილი ცოცხალი თუარა ! - ახლა საბანი თავზე გადავიფარე და ისევ ტირილი განვაგრძე. ამდროს კი როჯერსი ჩამეხუტა და მალევე გავიდა ოთახიდან.
მეორე დღეს
Nialls P.O.V
საწოლში ვიწექი და თავი გასკდომაზე მქონდა მაგრამ აშკარად ჩემი და ჯენის ოთახი არიყო ეს სასტუმრო ოთახი იყო, არმახსოვდა არაფერი რამოხდაა გუშინ ,მხოლოდ ის რომ მე და ჯენიმ ვიჩხუბეთ ! კიდევ მინდოდა დალევა მაგრამ ამდროს კარები ძლიერად შეამოაღ როჯერსმა
- როჯერს! - ვთქვიდა წამოვიწიე ჩასახუტებლად
- მე არაკაცებს არ ვეხუტები -თქვა და ცხვირი აიბზუა
- ვინაა მერე არაკაცი? - მეც გავიკვირკე
- ქალზე ვინც ხელს აწევს არაკაცი არა? - მითხრა და ირონიულად გამცინა
ახლაღა გამახსენდა ჯენი , ჩემი თავი მძულს ღმერთო როგორ ვერვიტან !! ეს როგორ გავაკეთე?! ჩემი ცხოვრების ბოლო იმედზე ხელი ავწიე ! არმჯერა ! ახლა ამოტივტივდა თავში ყველაფერი თუ როგორ დავუძახე ორსული , ღმერთო ის ორსულადა ჩემი შვილი?!! არაა ღმერთო!!
- ნაილ დღეიდან შენ აღარ ხარ ჯენის მეურვე - თქვა და თვალი თვალში გამიყარა
- რააა?! - ვიღრიალე
- ხმას დაუწიე - მკაცრი და ცივი მზერით შემომხედა
- აბა ვინარის- თვალები გადმოცვნეაზე მქონდა
- მე - თქვა ამაყად
- რააა?! ჩემ შეყვარებულზე მეურვეობა შენ რატომ გაქვს? - ვერ დავმალე გაოცება
- ააააჰ ახლა გგახდა შენი შეყვარებული?? - ისევ ირონიულად იცინოდა
- ეს ყოველთვის ასე იყ... - არდამამთავრებინა
- ყოველთვის სანამ რა? მაშინ არიყო შენი შეყვარებული მის დაქალთან რომ იწექი? ან მაშინ 2ჯერ რომ დაარტყი? მე ასეთი შვილი არგამიზრდია -ყვიროდა
- ეს ასე არიყო... -ისევ არ დამამთავრებინა
- ნუ მაწყვეტინებ -ახლა დამიღრიალა - დედაშენი ზემოდან გვიყურებს - და ზემოთ აწია ხელი - ყველაფერს ხედავს !! მოეწონებოდა შენი საქციელი?! შენ უკვე დაკარგე ჯენისნაირი ძვირფასი ადამიანი და ის გრეისი იყო ! და კიდევ გინდა იგივე გაიმეორო?! გრეისი შეიწირა შენმასაქციელმა ! არმინდა ჯენისაც იგივე
დაემართოს ! მას უყვარხარ ! ეს გაიგე მაგრამ შენ შენ არაკაცი ხარ ! შენ მას უწოდე! მასზე 2ჯერ აწიე ხელი ! მას უღალატე !! ახლა კი იცი რასგეტყვი შენ იცი ვინხარ?! ერთი გათამამებული ბიჭი ! - ღრიალებდა ბოლო ხმაზე ჩემი თავიც კი დავინახე მასში- სკოლა შენი აღარ არის და არც ის უნივერსიტეტი ჯენი რომ სწავლობს !შენც მასთან ერთად ისწავლი , და ვეღარანაირი უფლებით ვეღარ ისარგებლებ! ნიშნეზეც პასუხს აგებ! შენ ჩვეულებრიცი ბიჭი გახდები ! ვერ შეირგე ვერც პოპულარობა და ვერც ძალაუფლება ახლა კი დატკბი , მხოლოდ ის სახლი დედაშენმა რომ დაგიტოვა ის იქნება შენი ისიც 1წელიწადში 21რომ გახდები ! ცალკე ვერიცხოვრებ!! ჩემს წესებს დაემორჩილები ! მე შენ გასწავლი ჭკუას ! და იმას თუ როგორ უნდა ძალაუფლებით „მარიაჟობა“ ! უიი და ბოლოს საიმონმაც და ბიჭებაც გამოგაგდეს ! მათ არჭირდებათ შენნაირი ურჩხული ! ყველაფერს მაშინ დაიბრუნებ როცა გამოსწორდები , მაგრამ ეს მოხდება მაშინ უკვე აღარ დაგჭირდება ძალაუფლება და დაფიქრდები ყველაზე მთავარზე! შენს შვილზე რომელიც იმედია გაჩნდება(ესეც შენი წყალობით) და ჯენიზე რომელსაც მხოლოდ შენ ჰყავხარ ! - თქვა და კარი გაიკეტა ! .
- ამდენი რამ 3წუთში მხოლოდ, ამდენი რაღაც რასაც ამდენი წელი ვაგროვებდი, შიში, სიყვარული ძალაუფლება მეგობრები ჯენი ყველაფერი რაც კი იყო ჩემს ცხოოვრებაში , ერთი ხელის მოსმით გავანადგურე !! ახლა კი რაღა დამრჩა?! არაფერი არაფერი!! თავში ამივარდა და თავი სხვებზე მაგრად მივიჩნიე ! პირველ ადგილას ჩემი თავი დაყენე , და არვიფიქრე იმაზე თუ როგორ ვტკენდი გულს ჩემ ყველაზე საყვარელ ადამიანებს ! ახლაღა ვფიქრობ ჯენიზე, თუ როგორ მოვექეცი ! იქნებ ჩემი შვილი ცოცხალი აღარც არის?! იქნებ როგორ ნერვიულობბს ახლა ჯენი ! მე ის მიყვარს და მისთვის ვიბრძოლებ ! ნენსი?! ნენსი უბრალო ა ! მე ყველაფერი წამართვეს ! ყველაფერი ! ღმერთო მიშველე გთხოოვ ! - თვალებიდან ცრემლი მომდის , ვიცი რომ ბიჭები არტირიან მაგრამ არშემიძლია ამდენ რაღაცას ერთად შევეგუო! რაც ყველაზე მთავარია ჩემმა მეგობრებმაც ზურგი მაქციეს!! ჯგუფიდან გამოომაგდეს! ნეტავ ასეთი ცუდი ვარ?! ამ საქციელის გამო შეიძლება ყველამ შემიძულოს?!მე ხომ მხოლოდ ჯენის დავუშავე და არა მათ ? რატომ ერეევიან ასე ჩემს პირად ცხოვრებაში ?! ისინი ჩემი მეგორბები არიან მაგრამ არაქვთ უფლება ასე მომექცნენ რაც არუნდა იყოს! არვიიც არა მაგრამ ერთი ვიცი რომ ჯენის უნდა დაველაპარაკო. ჩემი ოთახიდან გამოვედი და ჯენის ოთახისკენ დავიძარი , უკვე უნდა შემეღო კარი როცა როჯერსმა გამაჩერა
- არუნდა შენი ნახვა ! წადი - მითხრა და ხელი მკრა
- გთხოვ ! მხოლოდ დაველაპარაკები
- არა
- გთხოოვ მე მჭირდება მასთან ლაპარაკი
- კარგი შედი - ძვლივს დავითანხმე
კარები შევაღე თუარა დავინახე ჯენი რომელიც საწოლზე წყნარად იწვა და ეძინა, ჯენი ადამიანი იყო რომელმაც სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნდა,ადამიანი რომლის გამოც სიცოცხლის გაგრძელება ვარჩიე, ასევე ანალოგიურად მე ვიყავი მისთვის ერთადერთიადამიანი ვისთვისაც ცხოვრებას აგრძელებდა, მან დაკარგა ყველა და მხოლოდ ჩემი იმედით ცოცხლოდა ! ღმეთო რა დებილი ვარ!! არმინდა მისი დაკარგვა ყველაფერს შევეგუები ოღონდ ამას არა !! ჩემი და ჯენის მეურვეობა ახლა როჯერსს აქვს და თან 21წლამდე გაზარდა (მას ხომ ყველაფერი შეუძლია)! როჯერსი ასე არუნდა მომქცეოდა რატომ წამართვა ყველაფერი?! მაგრამ ეხლაღა ვფიქრდები ჩემს შვილს რომ იგივე გაეკეთებინა?! არვიცი არვიცი ! ყველაფერიჩემს თავშ ერთად ტრიალებს და არშემიძლია იმის გაანალიზება რომ ყველაფერი 2დღეში გავანადგურე, ცხოვრება რომელიც მე და ჯენიმ მოვაწყვეთ , ცხოვრება სადაც არიყოო კრიმინაი და არაფერი ამას ხო მე ჯენიმ ჩამომაშორა ! ყველა იმ ცუდ თვისებას ყველა იმ მანკიერ ჩვევას ხომ მის გამო დავანებე თავი?! მაგრამ ახლა რასვშვები ?! მე მას ვუღალატე მასზე ხელი აწვიე! გაბრააზების დროს რაღაც მემართება ტვინი მეკეტება და ვეღარ ვაზროვნებ, მან ხომ გრეისი ახსენა მან დედაჩემს შეაგინა ამის მოთმენა უბრალოდ არშემიძლია ! ვიცი რომ გაღიზიანებული იყო ! ვიცი ! რათქმაუნდა არვთვლი რომ უდანაშაულო ვარ !! უბრალოდ ასეთი არაფერი მოხდებოდა ჩემი ცხოვრების 2უდიდეს ტკივილს რომ არ შეხებოდა! ახლა მხოლოდ ჯენის ვხედავ რომელსაც ტირილისგან თვალები ოდნაც დასიებული აქვს , ლოყა კი დალურჯებული ! ღმერთო მართლა არაკაცი ვარ როჯერსი არ ტყუის!! ეს როგორ გავუკეთე?! აამდროს მივუწექი გვერძე და მუცელზე მაგრად მოვხვიე ხელი, აშკარად იგრძნო და შეიშმუშნა! არმჭირდება ძალაუფლება !! მართალია როჯერსი! მე მხოლოდ ჯენი და ჩემი შვილი მჭირდება !!
Jennys P.O.V
რომ გავიღვიძე გვერძე ნაილი მეწვა , თავიდან შემეშინდა რომ დავინახე მასაც თვალები დახუჭული ჰქონდა, ვუყურებდი მის ქერა თმას, და გამახსენდა მისი გაცნონბის დღე, და ჩამეღიმა მაგრამ მალევე მოვიშორე მასზე ფიქრები და ხელი გავაშვებინე რომელიც ჩემს მუცელზე ჰქონდა მოხვეული
- გღვიძავს? - მკითხა და კოცნა დააპირა
- არ შემეხო - ვთქვი და ცრემლი უნებურად წამომივიდა
- გთხოოვ მაპატიე! ჩვენი შვილის გამო მაინც -ამ სიტყვებზე თვალები სულ მთლად გადმომცვივდა, მან „ჩვენი შვილი ახსენა“??
- რაა ამას როგორ მთხოვ?? რაუფლებბით ლაპარაკო ჩვენ შვილზე! შეიძლება ის აღარცაა ცოცხალი გესმის?? - აიი ახლა კიი ტირილი დავიწყე
- გთხოოვ ამას ნუამბობ! ის ცოცხალია ! ექიმს ველაპარაკე ! ის ცოცხალია და ჯანმრთელი!
FLASHBACK
- ექიმო ბავშვი კარგაადაა? - ნაილი
- ცოცხალია , კარგად იქნება თუ დედა წამლებს დალევს და არ ინერვიულებს - ექიმი
- კარგით -ნაილი
#ახლანდელი დრო
- მართლა ის ცოცხალია? - ბედნიერება აიი ახლა ვიგრძენი
- კიი ის ცოცხალია, თუ შენ არინერვიულობ და წამლებს დალევ ის სრულიად ჯანმრთელი იქნება ! - თქვა და გამიღიმა , და თვალიდან წამოსული ცრემლიმოიწმინდა
- ის ! ის დაიბადება ... არმჯერა.. ჩემი შვილი ცოცხალია - ვტიროდი მაგრამ ახლა ბედნიერებისგან ! მინდოდა მოვხვეოდი ნაილს მაგრამ არა მმე ამას არ ვიზამ !
- გთხოოვ შემირიგდი!! - მემუდარებოდა
- მე ეს არშემიძლია !! - ცრემლი შევიმშრალე და თავი მაღლა ავწიე
- ასე ძნელია პატიება?! - ჩაწითლებული თვალებით შემომხედა
- პატიება ძნელია არასდროსაა, ძნელია ისევ ენდო იმ ადამიანს ვინ ასე გატკინა გული!! - აი ამდროს ორივეს წამოგვივიდა ცრემლი !
- გთხოვ ! ....- ამოიჩურჩულა -.... ჩვენი სიყვარულისთვის გააკეთე ეს !
- როგორ ბედავ და ჩვენ სიყვარულე მელაპარაკები?? ჯერკიდევ 2დღის წინ მომხდარ ამბავს ისე ვიწყებ როგორც არაფერი??!! შენ საერთოდ გესმის რას ამბობ!! მე რომ იგივე გამეკეთებინა შენ წარმოიდგინე რამოხდებოდა??! იგივე მომივიდოდა რაც გრეისს!!- ახლა კი სახეზე ხელი ავიფარე, მეგონა გამარტყავდა
- გთხოვ , ამას ნუშვები !! ჩემი ნუგეშინია გთხოვ!! მე არასდროს არაფერს აღარ დაგიშავებ! - ნაილი ტიროდა ტიროდა როგორც გულაჩუყებული ბავში !
- იცი მეგონ გამარტყავდი?! რადგან გრეისი ვახსენე !- ამოვიჩურჩულე ისე რო არგეოგო
- ამას აღარადროს ვიზამ !! - მან კი ხმამაღლა თქვა!
- გიყვარვარ? - ისევ ჩურჩულით და თავდახრილმა ვკითხე
- ისე როგორც არასდროს! - მანაც ასევე მიპასუხა
- მაშინ რატომ მიღალატე?
- არვიცი - ახლა თვალებში შევხედე ! ჩვენი თვალები ისევ შეხვდა ერთმანეთს ! მაგრამ ახლა ორივე ტიროდა ! ორივეს ცისფერი თვალები ტკივილს წაეღო, თითქოსო მათში სიცოცხლე ჩაკვდაო ! სევდას ჰქონდა გაბატონებული ორივეს თვალები ! ხმის ამოუღებლად ვლაპარაკობდით ! თვალებით! თვალები ხომ სულის სარკეა! ნაილის თვალებში არიყო არც სიძულვილი არც ბრაზი მასში მხოლოდ სიყვარულს და სინანულს ვხედვდი , არშემეძლო ასე უბრალოდ 1დღეში მეპატიებინა ის რაც მე ჩემი შვილის სიცოცხლის ფასად კინაღამ დამიჯდა ! არშემეძლო ისეთივე ნდობით მელაპარაკა მასთან ! არშემეძლო მისთვის ისეთივე გრძნობით შემეხედა! მე შემეძლო მასთან შერიგება მაგრამ არშემეძლო ის რასაც სიყვარული ჰქვია ! მე ის მიყარდა ! მთელი არსებით მიყვარდა ! ის ახლაც მიყვარს მაგრამ ჩვენს შორის ბზარია უზარმაზარი ღრმული რაც ალბათ არაადროს გაქრება ! ეს მოგონება ჩვენს ტვინში მთელი ცხოვრების განმავლობაში იქნება , და ხშირად თავსაც შეგვახსენებს ! დრო ყველაფრის მკურნალიაო ამბობენ მაგრამ მოერევა კი დრო ამხელა დარდს?! 5წუთი ასე ვიდექით ჩუმად , მხოლოდ თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს ! ბოლოს დუმილი მან დაარღვია
- მიყვარხარ ! - მითხრა სრული გულწრფელობით
- მეც - ამოვიჩურჩულე
- მაშინ მაპატიე გთხოვ! – (ის)
- არშემიძლია ! დრო მჭირდება ! - ვთქვი და ისევ თვალებში შევხედე
- კარგი , რამდენი ხანიც გინდა - თქვა და გასვლა დააპირა
- 1კვირა მომეცი - მეც მივაძახე
- კარგი - თქვა და სევდიანი თვალებით გამიღიმა და ბოლოს გავიდა
მე ის მიყვარს ! მთელი არსებით მიყვარს ! არშემიძლია მასთან ასე ყოფნა ! მე ის მჭირდება როგორც ჰაერი ! მე ის მჭირდება როგორც თევზს წყალი და როგორც დედამიწას მზე ! მჭირდება მე ის მჭირდება ! ვხედავ მის ცისფერ თვალებს ! რომელიც სიყვარულით მიყურებს , მისი სინანულით აღსავსე თვალებს ვერ ვუძლებ ! მე მას 1კვირა ვთხოვე და არვიცი ამ 1კვირაში რას მოვიფქირებ! შერიგება მინდა ! მის ჩახუტებას არაფერი მირჩევნია ! მან კი ეს იცის!! ისიც გავიგე რომ ყველაფერი დაკარგა და ჯგუფიდანაც გამოაგდეს ! არშემიძლია ასეთ დროს მივატოვო ! შეიძლება ის მე ცუდად მომექცა , მაგრამ არვაპირებ მეც იგივე გავუკეთო ! მე ადამიანი ვარ ! ამდროს დედაჩემის ფრაზა გამახსენდა „მოექეცი ყველას ისე როგორც შენ გინდა რომ მოგექცნენ“ ! ეხლაც მეტირება ! დედაჩემიც ყოველვთვის მეუბნებოდა ! ერთი შანსი ყველას აქვს ! მითუმეტეს შენთვსი ერთადერთ ძვირფას ადამიანს ! ამ ცხოვრებაშ ბედის ანაბარა დავრჩი ! კევინი ღმერთმა იცის სადაა? მხოლოდ ნაილი მყავს ! მასაც ვერ დავკარგავ ! ჩემი შვილია ჩემი იმედი ის და ნაილი! ვხვდები რამდენად მიამიტი ვარ და რამდენად ადვილად ვპატიობ ადამიანს მაგრამ მე ის მიყვარს ! მას მხოლოდ ერთ შანსს ვაძლევ ! ამას მხოლოდ ჩემ გამო არვაკეთებ მე ეგოისტი ადამიანიი არვარ ! ამას ჩემი შვილისგამოც ვაკეთებ !! ახლა წარმოვიდგინე ნაილი ბავშვით ხელში როგორ ყვირის რომ ბავშვმა ჩაისვარა და მე მეძახის რომ მივიდე და გამოვუცვალე, ამდროს კი მე პატარას საჭმელს ვუკეთებ! ამდროს კი მეცინება! ფიქრებიდან გამოვერკვიე და მივხვდი რომ კარებზე ვიღაც აკაკუნებდა !
- მობრძანდით -
ამდროს კი როჯერსმა შემოყო თავი და დიდი ვარდების თაიგულით ხელში მოვიდა ჯერ მუცელზე მაკოცა შემდეგ კი შუბლზე . ღმერთო ისიც როგორი საყვარელია !
- ჯენი როგორ ხარ? - მკითხა და თბილად გამიღიმა
- კარგად თქვ.. შენ - გადავაკეთე მალევე
- კარგად - თქვა და ჩაიცინა
- ნაილი იყო - მინდოდა სცოდნოდა
- ვიცი და ისიც ვიცი რომ პატიების ღირსი არაა (როჯერსი)
- ხო მაგრამ მე ის მიყვარს ! ახლა ვაწვალებ მაგრამ მერე შევურიგდები - ვთქვი და გავიღმე
- ჯენი შენ ეს შეგიძლია? - მკითხა გაოგნებულმა - ბევრ ამდენს ვერ შეძლებდა !
- ცხოვრება საკმაოდ ცუდად მეხუმრა, წამართვა ყველა ვინც მიყვარდა ! მხოლოდ ძმა და ნაილი დამრჩა, ჩემი ძმა თავსაც არიწუხებს ჩემზე ამიტომ მხოლოდ ნაილი მყავს! ჩემი შვილი და ნაილი სხვა არავინ! საკმარისად ვიტანჯე და არცკი მინდა წარმოვიდგინო ნაილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი! - ვთქვი და ცრემლი მოვიწმინდე
- ნაილს ბედი ჰქონია შენ რომ ჰყავხარ ! - თქვა და თბილად გამიღიმა
- გთხოვ დაუბრუნე რაც წაართვი , ის არაა შეჩვეული ასეთ ცხოვრებას ! - გულწრფელად ვთხოვე
- არა , ჩვენ ვილაპარაკეთ და ეს მანამ არმოხდება სანამ ის ჭკუას არ ისწავლის ! - თქვა მკაცრად
- კარგი - მეც ამოვიბურტყუნე
- შენ საოცრება ხარ ! ყველაფრის მიუხედავად მასზე მაინც ზრუნავ ! და ამდენი რაღაც აპატიე ! - თქვა და ჩამეხუტა
- ამას მე სიყვარულს ვუწოდებდი - გამეღიმა და ჩემს მუცელს დავხედე და მოვეფერე
- ბაბუა გავხდები ღმერთო - თქვა და მუცელზე მომეფერა ისიც
- ოღონდ არუთხრა გთხოვ - (მე)
- რა ბაბუა რო გავხდები ? - თქვა გაკვირვებულმა და გაიცინა
- არა ის რომ შევურიგდები - ვუთხარი და თვალი ჩამიკრა
- კარგი -(ის)
- ცოტახანი უნდა დავფიქრდე კიდე და თან ვაწვალო - ვთქვიდა ორივემ გადავხარხარეთ
___________________________________
- შენ საოცრება ხარ ! ყველაფრის მიუხედავად მასზე მაინც ზრუნავ ! და ამდენი რაღაც აპატიე ! - თქვა და ჩამეხუტა
- ამას მე სიყვარულს ვუწოდებდი - გამეღიმა და ჩემს მუცელს დავხედე და მოვეფერე
- ბაბუა გავხდები ღმერთო - თქვა და მუცელზე მომეფერა ისიც
- ოღონდ არუთხრა გთხოვ - (მე)
- რა ბაბუა რო გავხდები ? - თქვა გაკვირვებულმა და გაიცინა
- არა ის რომ შევურიგდები - ვუთხარი და თვალი ჩამიკრა
- კარგი -(ის)
- ცოტახანი უნდა დავფიქრდე კიდე და თან ვაწვალო - ვთქვიდა ორივემ გადავხარხარეთ, ის კი მალევე გავიდაის კი ჩამეხუტა და მალევე გავიდა
#მეორე დღე
დილით მზის სხივებმა გამაღვიზეს, მმარტო ვიწექი ჩემთვის ოთახში. ნაილი ჩემს გვერდით არიწვა და არეძინა როგორ პატარა ბავშვს! ღმერთო როგორ მომენატრა !ჩემს მუცელს ვეფერებოდი და ვფიქრობდი ჩემს შვილსაც ასე თუ ვეყვარებოდი როგორც მე მიყვარდა დედაჩიმთქო? ღმერთო როგორ მენატრებიან !! ნაილი მჭირდებ ახლა ! მე ის მაინც მიყვარს ღმერთო როგორ მიყვარს ! ისევ სუსტად ვიყავი. საათს დავხედე 12ხდებოდა 12ზე კი რაღაც წამალი უნდა დამელია არც სახელი ვიცოდი და არც ის თუ სად იდო. ფეხებს ლამის ვერ ვიმორჩილებდი. მიჭირდა მაგრამ წამოდგომა ვცადე , ფეხები ჩუსტებში ჩავყავი და ამდროს კარები გაიღო . კარებიდან კი ნაილი შემოვიდა ლანგრით ხელში. ლანგარზე კი წამლები ელაგა .
- ექიმმა წოლითი რეჟიმი გამოგიწერა, და უნდა იწვე , ამიტომ ახლაც დაწვები - მითხრა მკაცრი ტონით მაგრამ მერე თბილად გამიღიმა
- კარგი - ვთქვი და ისევ ჩემს თბილს საწოლში დავწექი
- აი ეს დალიე - გამომიწოდა ცისფერი აბი რომელიც მისი თვალის ფერი იყო ზუსტად. მეც დამჯერი ბავშვივით დავემორჩილე
- ამის მერე უნდა ვჭამოთ - თქვა და ისევ გამიღიმა
- არმშია- მოკლედ და ცივად ვუთხარი
- შენ არ გშია ჩვენ შვილს შია - სახე დაასერიოზულა
- მე არ მშიათქო !
- ბავშვზე იფიქრე (ნაილი)
- მაგაზე შენუნდა გეფიქრა თავისდროზე- ვთქვიდა მის ცრემლიან თვალებს ავხედე
- ასენუმელაპარაკები !! გთხოვ ! (ნაილი)
- ასე როგორ ?? - ისევ ცივად და ირონიულად ვკითხ
- ასეე აიი ასეე ! ცივად და ირონიულად ! არშემიძლია ვერავიტან ! გთხოვ ! - თქვა და ჩაწითლებული თვალებით შემომხედა . არშემეძლო მეყურებინა ჩემი ერთადერთი ყველაზე ძვირფასი ადამიანის ტანჯვისთვის! არშემეძლო მეყურებინა როგორ ტიროდა და თავს როგორ იმცირებდა ჩემთან ერთ დროს „შიშისმომგვრელი“ ნაილ ჰორანი! არშემეძლო არმეპატიებინა როცა ვხედავდი მის თვალებში უდიდეს ტკივილს და სინანულს ! ის უკვე გასვლას აპირებდა როცა დაუფიქრებლადა ვუძახე
- ჰორან (მე)
- გისმენ პატარავ - მითხრა თბილად და თავი მოაბრუნა
- მიყვარხარ - მინდოდა მასთან მიმერბინა და შევმხტარიყავი როგორც ადრე, მაგრამ ჩემი მდგომარეობა არ მიწყობდა ხელს.მაგრამ ახლა მან მოირბინა და ის ჩამეხხუტა
- ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ ჯენიფერ ჯონს - ესღა მითხრა და ჩამეხუტა. აიი რამ მიშველა ! ის იყო ჩემი წამალი! ჩემი ყველაფერი . ის მაძლევდა ყველაფერს რაც მჭირდებოდა !არშემეძლო არ მეპატიებინა!
- ანუ შევრიგდით
- შევრიგდით - ვთქვიდა მის ტუჩებს დავეწაფე , მაგრამ მალევე დავიღალე და მოვშორდი! ისკი მუცელზე მეფერებოდა და თან რაღაც სიმღერებს მიმღეროდა! ამბობდა რომ ბიჭი იქნებოდა და ფეხბურთს ითამაშებდა.3საათი ვიწექით ასე ბოლოს კი ორივეს მიგვეძინა . როცა გავიღვიძე ნაილის ქერა თმებს დავუწყე თამაში, მასაც გაეღვიძა და გულზე მიმიკრო. 15წუთიანი დუმილი ნაილმა დაარღვია და ბოლოს მითხრა
- ჯენ რაღაც უნდა გითხრა - მეკი მისკენ გადავბრუნდი და თვალებში შევხედე
- გისმენ - ისე ნერვიულობდა მეგონა რამე ცუდს მეტყოდა
- ცოლად გამომყვები ? - თქვა ხელი ნიკაპზე მომკიდა და თავი ამაწევინა. მის ცისფერ თვალებს შევეჩეხე ! ის გული რომელიც ორიოდე დღისწინ ნაილმა დაანაკუწა მანვე გაამრთელა! ამ 2სიტყვამ ჩემი მთელი ცხოვრებ შეცვალა !
- თანახმა ვარ - დავიყვირე და ისევ მას მივეკარი
- მაგრამ.... - ახლაღა გამახსენდა ჩემი წოლითი რეჟიმი - მე რომ წოოლითი რეჟიმი მაქ? - ამოვიბუტყუნე
- ქორწილი 3კვირაშია , შენ კი 1კვირაში უკვე კარგად იქნები - თქვა და ჩამეხუტა
3კვირის შემდეგ
სამი კვირა გავიდა მის შემდეგ რაც ნაილმა ცოლობა მთხოოვა. დღეს ჩვენი ქორწილის დღეა ძალიან ვნერვიულობ ! ჩემს გვერდით ახლა ვივი და ჯინა არიან , ჩემი ნამდვილი მეგობრები. ნაილთან კი ბიჭები არიან ისინი შეურიგდნენ ნაილს , მაგრამ საიმონმა ჯგუფში მაინც აღარ მიიღო, საიმონი ამბობს რომ რაც ნაილი წავიდა რეიტინგმა აიწია და ამის არავის ჯერა ყველამ იცის რომ ამაში როჯერსის ხელი ურევია. მაგრამ არამგონია ამან დიდხანს გასტანოს . ალბატ როჯერსი მალე დაუბრუნებს ყველაფერს ნაილს. 3კვირაა სწავლა დაიწყო მაგრამ მე და ნაილს არგვივლია , ჩემი ცუდად ყოფნის და ქორწილის გამო. როჯერსმა კი გვითხრა რომ ქორწილიდან 2კვირაში დავიწყებთ სწავლას! და თუ არვისწავლით დავისჯებით ( როჯერსმა ასე გვითხრა მე პირადად არმეშინია, ცოტა ნაილს ეშინია). როჯერსი საყვარელია და მკავრი „მამიკოს“ როლი არუხდება. ვივი და ჯინა მეჩხუბებიან რომ მალე ჩავიცვა, მე კი მეძინება . უკვე კაბა ჩამაცვეს და მაკიაჟსაც მიკეთებენ. ბიჭების ხმა ქვემოდან ისმის როგორ იცინიან . ამდროს კი ნაილმა შემოაღო კარები
- არიცი რომ არ შეიძლება საპატარძლოს ნახვა ქორწილამდე? - შეუბღვირა ვივიმ
- კარგი რაა ! ჩემი ლამაზი გოგოები - თქვა და შემოსვლა დააპირა მაგრამ ვივი წინ გადაეღობა
- ვივი შემიშვი- თქვა და დაუბღვირა
- არა და არა ! - თქვა და ნაილის თავი „გატენა „ კარებიდან . ამაზე კი მე და ჯინა მოვკვდით სიცილით
- რას იცინით? - ახლა ჩვენ შემოგვიბღვირა ვივიმ ამაზე უფფრო გაგვეცინა
უკვე მზად ვიყავით ყველა ჰამერის ახალ ლიმუზინში ჩავჯექით მე , ვივი, ჯინა, ზეინი, ნაილი, ჰარი, ლიამი, ლუი და ნენსი (ნაილის და ). ლუი პატარა შოკოლადის ნამცვარს ჭამდა ამაზე კი ყველას გვეცინებოდა , ბოლოს კი შოკოლადი გადაესხა თეთრ პერანგზე.იმდენი იჯუჯღუნა ლამის იტირა , ამაზე ხო გავაბჟირდით.ბოლოს და ბოლოს მივედით ეკლესიამდე. ყველაფერი ულამაზესი იყო! შესასვლელი ბილიკი ყვავილებით იყო დაფარული. ბოლოს ყველა ერთად შევედით . ჩემი და ნაილის წინ პატარა ნენსი მიფარფატებდა და ხელში ყვავილის ფოთლები ეჭირა და ყრიდა აქეთ იქით . ნენსის შვილივით ვზრდიდი და ვფიქრობდი რომ ჩემი პატარაც ასეთი იქნებოდა. ცერემონია მალევე დაიწყო მაგრამ დადგა მომენტი კითხვისა რომელსაც ბავშობიდანვე ვერვიტანდი. სწორედ ეს კითხვაც გაისმა : „თუ ვინმეა წინააღმდეგი ამ ქორწილის ან ახლა თქვას ან სამუდამოდ დაიტოვოს გულში“ (ეს ჩემებურად დავწერე არმახსოვდა ზუსტად აჰაჰ).სწორედ ესკითხვაც დაისვა , რათქმაუნდა ვინ იტყოდა მე ვარ წინააღმდეგიო ამიტომ სრული სიწყნარე სუფევდა. მაგრამ მაინც ვნერვიულობდი რატომ არვიცი. 2წუთიანი დუმილის შედეგად უნდა გაგვეგრძელებინა პროცესი როცა ვიღაც გოგონას ხმა მეხივით გაისმა ეკლესიაში.
- მე ვარ წინააღმდეგი - წამოძიახა და ნელი ნაბიჯებით ჩვენსკენ დაიძრა , ნაილს აშკარად ეს ხმა ეცნო და ადგილზე გაიყინა
- გრეისსს !! - დაიყვირა ბოოლო ხმაზე ნაილმა
- სწორად მიხვდი ჩემო საყვარელო ნაილ - თქვა ვიღაც გოგონამ ცინიცმ-ნარევი ხმით
მე ამდროს ნაილს გავხედე რომელიც მხოლოდ იმ გოგონას უყურებდა გრეისს !
ცრემლები წამომივიდა . ნაილი ჩასახუტებლად წავიდა არმეგონა ამას თუ იზამდა მაგრამ ამდროს გრეისმა მოიშორა .
- მე შენ არმიყვარხარ ჰორან - თქვა და ჩემსკენ წამოვიდა
- გრეისს გრეისს რასამბობ?? როგორ გადარჩი? სადიყავი? - ნაილი კითხვას კითხვაზე უსვამდა ალბათ საერთოდ დავავიწყდი აქრომ ვიყავი
- ხედავ ჯენი მე ნაილი არმიყვარს მაგრამ მას სიგიჟემდე ვუყვარვარ - ტუჩები ყურთან ახლოს მომიტანა მაგრამ საბოლოოდ მაინც ხმამაღლა თვქა. მე გაშეშებული ვიდექი და ვუყურებდი მათ ! გრეისი შავგვრემანი გოგონა იყო საშუალო სიმაღლის საკმაოდ ლამაზი
- გრეის პასუხი გამეცი გთხოვ ! მე მენატრებოდი ! მე მჭირდებოდი ! - თვალებდან ცრემლი შეიმშრალა ნაილმა ! მე კი მათ გაშტერებული და გაშეშებული ვუსმენდი . ნაილი სხვა გოგოს გამო ტიროდა
- იცი ნაილ! მე შენ არასდროს მყვარებიხარ ! თავი ისე მოგაჩვენეთ ვითომ თავი მოვიკალი ! რადგან დანაშაულის გრძნობა გქონოდა ამდენი წლის განმავლობაში .ხედავ რახდება ნაილ? ახლა მეგარცხვენ საჯაროდ ამდენი ხალხის წინნ როგორც ადრე შენ შემარცხვინე საჯაროდ!! კიდევ შემიძლია გითხრა რომ ვისთანაც ვიწექი და ვისშიც გაგცვალე ის მიყვარდა ! და ის ბავშვიც მისი იყო - ნაილს ხელები დაემუშტა ცოტაც და დააარტყავდა - ჩვენ ახლა ცოლქმარი ვართ და ბედნიერად ვართ მაგრამ ნაილ არმინდა შენც იგივე გისურვო- თქვა ზიზღით და გასვლა დააპირა ნაილი კი მივარდა და ხელში წვდა
- ეს როგორ გაბედე ?- ეშმაკმა გაიღვიძა მასში - ეს როგორ გამიკეთე? ამდენი წელი როგორ მტანჯე?
- ისევე როგორც შენ -მხოლოდ ესღა უთხრა ტუჩებში აკოცა და ისევ გასასვლელისკენ გაემართა
- აქ რატომ მოხვდები შენ ხო იპოვე შენი სიყვარული - მე ატირებული მივაძახე
- ვერვხდები რო ნაილის ერთერთი ხარ? მას მევუყვარდი ადრეც და ახლაც ! - თქვა და ჩაიცინა - მას არუყვარხარ ! მისი გული მემაქვს და მას ვერავინ წამართმევს
ნაილი ამდროს მივარდა და სადღაც გაათრია , მე კი ამდროს ისტერიუი ტირილი ამიტყდა. იმის მაგივრად რომ მოსულიყო და დავემშვიდებინე იმ ბოზს გაეიკდა ! ეკლესიის კედლებს მივეყუდე და ჩავიკეცე ! ამდროოს ვივი ჯინა და ბიჭები მოვარდნენ ! როჯერსი ჯერკიდევ შოკში იყო
Niall’s P.O.V
გრეისი ეკლესიის უკან „გავათრიე“
- გრეის გრეის!! შენ ცოცხალი ხააარ ! - ვთქვიდა ჩახუტება ვცადე დავივიწყე ყველაფერი რაც მითხრა
- არმომეკარო - თქვა და უკან დაიხია
ახლა გამახსენდა რაც ქნა და ყველაფერი კეთილი რაციყო მოვიშორე !
- საერთოდ ნორმალური ხარ? შენგამო კინაღამ თავი მოვიკალი!! შენ ხარ - ამდროს გამარტყა მეც არდავაკელი, ბოზებს გრძნობები მაინც არ გააჩნიათ ესღა ვიფიქრე ! - ხარ გესმის! - ვერვაცნობიერებდი რომ ეკლესის ეზოში ვიყავი! მხოლოდ გრეისს ვხედავდი ! - შენს საფლავთან რამდენი დღე გამიტარებია იცი?? რამდენი დრე უძილოდ ! მხოლოდ ტირილში ! შენსა და ჩვენი შვილის საფლავთან !
- იის შენი შვილია არაა ! - ისევ ბედავს და ამას მეუბნება
- შენ ხარ! მერჩივნა მართლა მომკვდარიყავი - ახლა თვალებში შევხედე!
- ამას ნუამბობ ნაილ! შენ მე გიყვარვარ ! (ის)
- რააააააა? - დავიღრიალე და თან ირონიულად გავიცინე
- შენ მე გიყვარვარ
- ამას როგორ მეუბნები?! მე ბოზები არ მიყვარდება ! ის გრეისი ჩემი შეყვარებული და ჩემი შვილის დედა გრეისი მოკვდა გასაგებიაა?!! მის ხსოვნას პატივი ეცი ის მოკვდა !!! - ვღრიალებდი
- ის შენი შვილი არარის
- კიდევ ამას იმეორებ შე ?? - ახლა მაგრა გავარტყი, ვიცი რო არაკაცობაა მარა ბოზები მხოლოდ ამას იმსახურებენ !
- სიტყვები შეარჩიე - დამიყვირა მანაც
- საათში რამდენს ირებ 100$? - ირონიულად ჩავიცინე
- ასე ნუმელაპარაკებითქო !! - ისევ დამიყვირაა
- შენთან 4ჯერ ვწოლივარ აჰა შენ 400$- და საფულიდან ფული ამოვიღე და მივეცი
- ასე ნულაპარაკობ!! - დამიყვირა და სილა გამაწნა
- რატომ ?
- მეც ადამიანი ვარ!! (გრეისი)
- ადამაინი არა ხარ ! ბოზებს კი გრძნობები არგააჩნიათ(მე)
- შენ ბოზზე რასიტყვი ეკლესიაში ნიანგის ცრემლებს რო ყრის? - ღმერთო ჯენი არა ! ახლა გამახხსენდა
- ჯენი არა ჯენი ჩემი ყველაფერია ! - ვთქვიდა ეკლესიისკენ გავიქეცი რომჯენი დამემშვიდებინა ის ხომ ფეხმძიმედ იყო თანაც რთულ მდგომარეობაში
- შენი დედა - გრეისმა შემაგინა ! აიი ეს მართლა აღარ უნდა ექნა
უკან მივბრუნდი ხალხი უკვე იშლებოდა , დავიყვირე და ყველა ყურადღება ვითხოვე ხალხი მაგინებდა იმის გამო რაც გავაკეთე მაგრამ არაუშავს !
- ეშმაკი ეკლესიის ეზოში გინახავთ? - დავიყვირე
- არა - ერთიანად დაიყვირეს იმათმაც
- ხოდა გაიცანით ეშმაკი! ის ცაა შეგიძლიათ მასთან 1 საათი 100$ გაატაროთ ! მაგრამ ახლა შეგიძლიათ რაცუნდა ის უქნათ (თანაც უფასოდ) ! ოღონდ არ დაივიწყოთ რომ ეკლესიაში ვართ! - გრეისს ტალახები ესროლეს ჯენის გამო!! შემეცოდა მაინც შემეცოდა მაგრამ მან რაც გააკეთა ის ყველაფრის ღირსი იყო ! მე ეს მეორეჯერ გავუკეთე გრეისს ზუსტად მეორერ! ხალხს მობეზრდა ტალახის სროლა და დაიშალნენ! მხოლოდ ერთმა პატარა გოგონამ მიირბინა გრეისთან და ჩაეხუტა , ტალახში ამოგვანგლულს. გრეისი ტიროდა ბავშვიც მას აჰყვა. მისნაირი თვალები ჰქონდა !
- დედა არიტირო გთხოვ! - ბავშვი ეუბნებოდა და ისიც ტიროდა
- არაფერია საყვარელო - ამშვიდებდა გრეისიც და იხუტებდა
აი ამსანახაობაზემართლა გული დამეწვა ! ბოლოს მაინც წავედი ! ჯენი არსად იყო ! საწყალი გოგო როგორ მოვექეცი
Jenny’s P.O.V
ყურადღება არავის მოუქცევია მხოლდო ვივი ჯინა და ბიჭები იყვნენ ჩემს გვერდით ! ნაილი? ნაილს არც გავხსენებივარ, ისე მიმატოვა და გრეისთან გაიქცა! ნაილმა თავის სახლში წამიყვანა და ჩემი ოთახი მიჩვენა ვივი და ჯინაც იქ დარჩნენ . ბიჭებიც . სპაზმი მახრჩობდა , ნაილი ასე უკვე მეორეჯერ მომექცა, მხოლოდ ჩემი შვილის გამო მინდა რომ დავწყნარდე. მაგრამ ვერ ვჩერდები ვერ ვწყვეტ ცრემლების ნაკადს თვალებზე. არშემიძლია . ალბათ ახლა ნაილი გრეისთანაა . ცუდად ვარ სამყარომ ისევ დაკარგა ფერი. ჩემთვსი ყველააზე ბედნიერი დღე , ჩემი გულის დასაფლავების დღედ გადაიქცა ! ბოლოს კი ყველაფერი გაშავდა .........
Angel&Devil Together (ანგელოზი და ეშმაკი ერთად)
#თავი 12
Jenny’s P.O.V
ყურადღება არავის მოუქცევია მხოლდო ვივი ჯინა და ბიჭები იყვნენ ჩემს გვერდით ! ნაილი? ნაილს არც გავხსენებივარ, ისე მიმატოვა და გრეისთან გაიქცა! ჰარიმ თავის სახლში წამიყვანა და ჩემი ოთახი მიჩვენა ვივი და ჯინაც იქ დარჩნენ . ბიჭებიც . სპაზმი მახრჩობდა , ნაილი ასე უკვე მეორეჯერ მომექცა, მხოლოდ ჩემი შვილის გამო მინდა რომ დავწყნარდე. მაგრამ ვერ ვჩერდები ვერ ვწყვეტ ცრემლების ნაკადს თვალებზე. არშემიძლია . ალბათ ახლა ნაილი გრეისთანაა . ცუდად ვარ სამყარომ ისევ დაკარგა ფერი. ჩემთვსი ყველააზე ბედნიერი დღე , ჩემი გულის დასაფლავების დღედ გადაიქცა ! ბოლოს კი ყველაფერი გაშავდა .........

Nialls P.O.V
უკვე 1საათი გავიდა რაც ჯენი უგონოდ წევს ჰარის ოთახში. ერთი საათია ექიმები მას ვერ აფხიზლებენ და ამბობენ რომ ძლიერი შოკი აქვს მიღებული, ზუსტად ერთი საათია ვფიქრობთ იმაზე გადარჩება თუარა ჯენი და ჩემი შვილი. ეს დრო იწელება და არადა არ მთავრდება . ვხვდები როგორ მიმძიმდება გული , ვხდეავ როგორ მეცლება ხელიდან ჩემი შვილი და შეყვარებული. რატომ დავტანჯე ჯენი ასე? მე ხომ ის ცხოვრების მეგზურად ავირჩიე და დავპირდი რომ არასდროს მივატოვებდი. მაგრამ უბრალოდ არშემეძლო არ მოვხვეოდი გრეისს რომელიც 2წელი მკვდარი მეგონა ჩემს შვილთან ერთად, არშემეძლო უემოციოდ მეყურებინა ადამიანისთვის რომლის გამოც 3ჯერ ვცადე , რომლს გამოც 5თვე დღე და ღამე გაუჩერებლად ვტიროდი და მის საფლავს არ ვშორდებოდი. არშემეძლო მეყურებინა მისი თვალებისთვის ისე რომ არ ჩავხუტებოდი. მაგრამ როცა გავიგე სიმართლე და საერთოდ ყველაფერი მაშინაც იგივე გავუკეთე მას , ისევე მოვექეცცი როგორც 2წლის წინ . მაგრამ დღეს არ მინანია რადგან ვიცოდი რომ ღირსი იყო. მაგრამ ადრეც ხო ღირსი იყო? არვიცი ! არაფერი აღარ ვიცი ! ძალაუნებურად ვყვირი და ვტირი . მხოლოდ ერთი რამეა ჩემს გულში რაც ნამდვილად ვიცი , რომ სიმართლე იყო არის და იქნება და ეს ჯენის სიყვარულია. ვუყურებ ჯენის რომელიც თეთრი საქორწილო კაბით , უგონოდ წევს საწოლზე . ვუყურებ ჩემს საყვარელ ქალს რომელსაც ტირილისგან , სახეზე მაკიაჟი აქვს ჩამოდღაბნილი. ვუყურებ მის უსიცოცხლო ფერის ტუჩებს რომელიც არ ლაპარაკობს. ვუყურებ მის პატარა მუცელს რომელიც ცოტაც და გაიზრდება , არშემიძლია მისი გაშვება! არ შემიძლია ! ვეღარ გადავიტან მის დაკარგვას ! მე ხომ დავკარგე უკვე გრეისი და ჩემი შვილი (ისინი ჩემთვის მკვდრები არიან). მინდა ჯენიმ თვალები გაახილოს და დაველაპარაკო, მინდა ვუთხრა ყველაფერი რასაც ვგრძნობ . უკვე 2საათი გავიდა. ექიმები ვერც გვაიმედებენ რომ გადარჩება, არცისაა გამორიცხული რომ ის ახლა კომაშია, მაგრამ არა ჩემმა გოგომ ყველაფერს გაუძლო და თვალები გაახილა . ოთახში მხოლოდ ჩვენ ვართ . ჯენი თვალს მარიდებს და მეორე მხარეს წუხილით ბრუნდება
- ჯენ - წამები გადის მაგრამ ხმას არმცემს
- ჯენ გთხოვ უნდა მომისმინო - ახლა მე ვტრიალდები მის მხარეს
- მე შენ საკმარისად ბევრი გისმინე , ჯობია ახლა შენ მომისმინო - თქვა და თვალებში შემომხედა
- გისმენ პატარა - მეც თბილად გავუღიმე
- ნაილ დავიღალე , მე მშვიდი გარემო მჭირდება . მშვიიდი ორსულობა და არანაირი ნერვიულობა გაიგე??! არდავუშვებ რომ ბავშვი მოკვდეს ! ჩემი შვილს ვერც შენ და ვერც გრეისს ვერ შეგალევთ. - თქვა და ცრემლები წამოუვიდა
- გთხოვ ჯენ! მხოლოდ ერთი შანსი .- ესღა ვთქვი და ჩახუტება ვცადე

- ფეხმძიმეად ხარ! - ესღა ვუთხარიი და მის სახეზე გამეცინა
- ერთი შანსი ! ერთი შანსი ! ერთი შანსი ! რავერ დამთავრდა ეს ერთი შანსი ?? - ახლა დამიყვირა
- მე შენ მჭირდები (მე)
- არა, შენ უჩემოდაც კარგად იქნები - ახლა წამოდგა და თვალებში ისე მიყურებდა
- არ შეგიძლია უბრალოდ გამიგო? - ახლა მეც თვალი გავუსწორე
- რაუნდა გაგიგო ნაილ ? რა რომ ჩვენს ქორწილში ვიღაც გოგოს გაეკიდე?? - დამიყვირა
- რაა? გრეისი ვიღაც გოგო იყო ჯენ? შენი აზრით დედაშენი ან ლენა რომ გენახა არ გაიქცეოდი? ან შენ რომ გყოლოდა გარდაცვლილი შეყვარებული რომლის გამოც 3ჯერ ცადე ? - ახლა მეც ვყვიროდი- შენ არგესმის , რაძნელია ! 2წელი მხოლოდ მისი სახის დანახვა მინდოდა მხოოლოდ მისი ხმის გაგონება ! გესმის?!- ჩემმა ხმის ტონმა ზედმეტად აიწია
- მესმის- თქვა და თავი დახარა
- უბრალოდ მაპატიე გთხოვ - ისევ ამოვილუღლუღე - ეს ჩემი ბრალი არყოფილა
- კარგი - თქვა და ჩამეხუტა , როგორც იქნა გაიგო რომ უბრალოდ არშემეძლო ასე არ მოვქცეულიყავი.
- მიყვარხარ - ესღა ვუთხარი და ჩვენი ბაგეები შეერთდა
ჯენისსაც უნდოდა ეთქვა რაღაც მაგრამ არ შევაწყვეტინე კოცნა. 2საათი ვიწექით ასე ჩუმად უბრალოდ ვეხუტებოდით ერთმანეთს და ვტკბებოდით წამებით . მე თან მუცელზე ვეფერებოდი ამ დროს კი ბიჭები შემოვიდნენ და თვალები გადმოსცვივდათ
- ჩვენ ვკვდებით ნერვიულობით რო ჯენის რამე არ მოუვიდეს, და ამათ შეხეთ რა - თქვა ლუიმ და ხელები გადააჯვარედინა გაბუტვის ნიშნად
- კარგით რა ბიჭებო - ესღა თქვა ჯენიმ როცა მივარდნენ ბიჭები და ჩაეხუტნენ
- კი მეც მიყვარხართ - ვთქვი კუთხეში მიჭუჭყნულმა
ამაზე კი ყველამ გადაიხარხარა
ბევრი ვილაპარაკეთ მაგრამ მალევე მივხვდით რომ ჰარის ოთახში ვიყავით, და თან საკმაოდ დაულაგეელი იყო აქაურობა . ამიტომაც ქვემოთ ჩავედით სადაც ვივი და ჯინაც ვნახეთ, ეტყობოდათ რომ ნერვიულობდნენ. ბოლოს ავღნიშნეთ ჩვენი დაქორწინება . მაინც ჩავთვალეთ რომ ცოლ-ქმარი ვიყავით.. და თან მერეც მოსავწრებდით ეკლესიაში მისვლას. შამპანიური და სასმელები გამოვიტანე ჰარის მარნიდან და დალევას შევუდექით, პიცა და მაკდონალდი გამოვიძახეთ . დროს მხიარულად ვატარებდით. ამდროს ჯენიმ შამპანიურის ჭიქა აიღო და დალევა დააპირა ამდროს კი წამოვიყვირე!
- ჯენი არდალიიო! - ჯენი შეხტა
- რატომ ? - თვალებ გაფართოებულმა მკითხა
- ერთი ჭიქა არაფერს მიზამს - ესღა და თქვა და ჩაიცინა
- არა გიზამს! - წამებში მასთან გავჩნდი და გამოვართვი ჭიქა, მანკი უკმაყოფილო მზერა მომაპყრო. საღამო მშვენივრად მიიწურა. ჯენი მებუზღუნებოდა რომ სახლში არწავსულიყავით მაგრამ მე ვეუბნებოდი რომ ბავშვს ეძინებოდა. ამაზეე ორივე ვიცინოდით. სანამ წავიდოდით ეს ვუთხარი
- ჯენ ტუალეტში გავალ დ წავიდეთ კარგი? - და გავუღმე
- კარგი - თთქვა და ჯინას მიუჯდა
ვივი ვერიპოვეს. ამდროს მე ტუალეტისკენ წავედი და გავიგონეე ზეინი და ვივიანის გახშირებული სუნთქვა , ყველაფერს მივხვდი . ოოხ ზეინ მალიკ ოთახში მაინც ასულიიყავით. ჩამეცინა და გასვლა დავაპირე , ოო ღმერთო რასულელი ვარ ალბათ გაიგეს
- ნაილ - შერცხვენილმა გამოყო ვივიმ თავი
- გისმენ - ვუთხარი დაგამეცინა
- გთხოვ ჯენ.. - არდავამთავრებინე
- ვიცი ვიცი ჯენის არაფერს ვეტყვი - მეც გამეცინა და იმასაც
მე ჩავედი და ჯენის მივუჯექი
- ჯენ არწავედით? - ისევ საუვარლად ვკითხე (ნუ რათქმაუნდა მეხომ სულ საყვარელი ვარ)
- ოო კარგი რაა ნაილ - ისევ ბუზღუნებდა
- გინდა აქ დავრჩეთ - შემეცოდა და ვკითხე
- კიი რაა და გოგოებიც აქ რჩებიან - თქვა და საყვარელი და საწყალი თალებით შემომხედა, რათქმაუნდა ვივი დარჩება აბა რასიზამს
- კარგი ხოო დავრჩეთ (მე)
მთეი ღამე ვილაპარაკეთ ყველამ , სიმართლე და მოქმედებაც ვითამაშეთ. ბალიშებითაც ვიჩხუბეთ ბოლოს კი ყველას ძირს ჩაგვეძინა . დილას რომ გამეღვიძა ყველას ეძინა ჯენის საბანი გადავაფარე და ტელეფონი ჩავრთე 32 გამოტოვებული ზარი როჯერსისგან. ნეტა ხოარმოვკდა ამდენი ზარი ერთად?!. და გადავურეკე
- როჯ გისმეეენ - ვუთხარი და ხმა დავიწვირე და მერე გამეცინა
- ცოცხლები ხართ/? - გაბრაზებული ხმა ქონდა
- კიი ყველა ჰარისთან ვართ - ვთქვი და ისევ გამეცინა
- მერე არუნდა გეთქვათ? - მის ტონზე მეცინებოდა
- რაიყო შენც წამოხვიდოდი? - ახლა უფრო ხმამაღალი სიცილი ამიტყდა
- ნაილ იცოდე დაისჯები - ისევ მკაცრი ხმა
- ოო კარგი მოვალთ მალე - მეც ამოვიდუდღუნე
მე და ჯენი 1საათში სახლში წავედით. 2საათი როჯერსის ლექციებს ვუსმინეთ შემდეგ კი ჩვენს ოთახში ავედით .
Jennys P.O.V
- ნაილ არგინდა ჩვენსახლში წავიდეთ? - ვკითხე
- აბა ახლა სად ვართ? - ჩაიცინა, ისეთი საყვარელია როცა იცინის
- არა ჩვენ ხის სახლში და ნენსიც წავიყვანოთ - ვთქვი და საყვარლად გავუღიმე
- კარგი წავიდეთ კარგი აზრია - ისიც დამეთანხმა და ჩამეხუტა
- იქ დარჩეთ რაა ! - ისევ ვთხოვე
- კარგი მაგრმ ნენსის ჩაუდე გამოსაცვლელები და შენც დიდი საბანი ჩაიდე- მკაცრი ტოონით მითხრა და გაიცინა .
- კარგი , ნაილ წამლები ჩამიდე მე არვიცი - ამსიტყვებზე გამეცინა
- რა გაცინებს?
- ის რომ ქმარს ვთხოვ წამლების წამოღებას - ისევ გამეცინა
- იცინე იცინე - თქვა და მომვარდა , ჰაერში ამიტაცა და მაბზრიალებდა
- ნაილ თავბრუ დამეხვა -(მე)
- კარგი ჰოო - ესღა თქვა და დამსვა
Jennys P.O.V
- ნაილ არგინდა ჩვენსახლში წავიდეთ? - ვკითხე
- აბა ახლა სად ვართ? - ჩაიცინა, ისეთი საყვარელია როცა იცინის
- არა ჩვენ ხის სახლში და ნენსიც წავიყვანოთ - ვთქვი და საყვარლად გავუღიმე
- კარგი წავიდეთ კარგი აზრია - ისიც დამეთანხმა და ჩამეხუტა
- იქ დარჩეთ რაა ! - ისევ ვთხოვე
- კარგი მაგრმ ნენსის ჩაუდე გამოსაცვლელები და შენც დიდი საბანი ჩაიდე- მკაცრი ტოონით მითხრა და გაიცინა .
- კარგი , ნაილ წამლები ჩამიდე მე არვიცი - ამსიტყვებზე გამეცინა
- რა გაცინებს?
- ის რომ ქმარს ვთხოვ წამლების წამოღებას - ისევ გამეცინა
- იცინე იცინე - თქვა და მომვარდა , ჰაერში ამიტაცა და მაბზრიალებდა
- ნაილ თავბრუ დამეხვა -(მე)
- კარგი ჰოო - ესღა თქვა და დამსვა
******
რამდენიმე საათში ჩვენ სახლშ წავედით, მანამდე კი ყველაფერი მოვიმარაგეთ, როჯერსიც დავითანხმეთ. ჩვენი თაფლობის თვე ჩაიშალა ამიტომ განმარტოება ვარჩიეთ ნენსისთან ერთაად ჩვენს ხის სახლში. წამლები , პლედები, საჭმელები, სასუსნავები. ყველაფერი რაც გვჭირდებოდა. გრეისი დავივიწყე და ყველაფერი რაც ნაილმა გამიკეთა (ამას უბრალოდ ვამბობ , ან მე მინდა რომ ასე იყოს), უბრალოდ ჩემი ნერვების მოშლად აღარ ღირდა და თან ამით ჩემ შვილსაც მივაყენებ ზიანს , ალბათ ფიქრობთ რომ მიამიტი ვარ და ყველაფერს ადვილად ვპატიობ ნაილს მაგრამ არც ასე მარტივადაა საქმე. მე ასეთი რაღაცეები არასდროს მავიწყდება !! ყოველ წამს მისი საქციელი მიტრიალებს თავში. გული საშინლად მტკივა, მის ყოველ შეხედვაზე ან შეხებაზე მახსენდება ტკვილი რაც მომაყენა. უბრალოდ რააზრი აქვს არ პატიებას ან გაშორებას? მე მის გარდა არავინ მყავს, არავინ ! რომ მოვშორდე მას სად წავიდე? ერთადერთი ძმაღა დამრჩა და ისიც არვიცი სადაა. მე ვუფრთხილდები ნაილს რომ არდავკარგო. მე დებილი არვარ , და ძალიან კარგადაც ვაანალიზებ რამოხდა და რაგააკეთა მან , რა გამიკეთა და როგორ დამინგრია ცხოვრება. უბრალოდ ვცხოვრობ მომავლის იმედით და ვეგუები იმ აზრს რომ მის ხელში ვარ. როჯერსი მამასავით მექცევა, ისინი არმაკლებენ არაფერს და მოითხოვენ სათანადო პასუხსაც. როჯერსმა მიმიღო როგორც შვილი , და არშემიძლია არ დავაფასო მათი ამაგი. თანაც მალე ნაილი ჩემი მეურვე გახდება ისევ. და მისი ნებართვის გარეშე ვერწავალ ვერსად. ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის. ახლაღა ვიხსენებ მის ეჭვიანობის სცენებს 1წლის წინ რომ მიწყობდა, ჩემ ბიძაშვილი ნიკი რომ ჩამოვიდა, და სანამ არგაიგო რომ ჩემი ბიძაშვილი იყო ლამის მიწა გახეთქა. უბრალოდ მიყვარს ! ყველანაირი ანგარების გარეშე. ხალხს ნაილი უყვარდა ფულის გამო და იმის გამო რომ „მაგარი მამიკოს შვილია“, და იმიტომ რომ ძალაუფლება იყო მის ხელში. მაგრამ როცა ყველაფერი დაკარგა რამოხდა? ყველაფერი შეიცვალა . ბიჭებსაც ვთხოვე და საიმონსაც რომ ნაილი დაებრუნებინათ ჯგუფში მაგრამ ისევ უარი მივიღე. მეშინია რომ ამდენი უსაქმურობისგან ისევ კრიმინალში არ გაყოს თავი , ისევ წამლებზე არ შეჯდეს და ასე შემდეგ . მოკლედ რომ ვთქვა მხოლოდ სიყვარული მაძლევს ძალას რომ ვიცოცხლო. და რათქმაუნდა ჩემი შვილი რომელიც უკვე 2თვისაა. ფიქრებში ვიყავი გართული, ამდროს ჩემს მუცელს დავხედე და მოვეფერე. ნაილი და ნენსი ეზოში იყვნენ და პატარა პარკში , ქვიშაში თამაშობდნენ და სასრიალოებზე სრიალებდნენ. ამაზე გამეცინა და მეც გარეთ გავედი.
- არ გშიათ ? - თბილად გავუღიმე ორივეს და ნენსი ხელშ ავიყვანე
- ძალიან ! - წამოიყვირა ნაილმა და ჩვენთან მოირბინა და ჩაგვეხუტა
- კარგი მაშინ სახლში შევიდეთ, და პიცა გამოვიძახოთ - მეც წამოვიყვირე და ნაილს ვაკოცე
- კარგი მაგრამ მანამდე ნენსი დასვი- თქვა და ცალი წარბი აწია

- რატომ? - გაოცება ვერდავმალე
- მძიმეა ! და შენთვის მძიმის აწევა არ შეიძლება - ესღა თქვა და ნენსი გამომართვა, ამაზე გამეცინა
- რაგაცინებს? - ახლა ბუზღუნით დაიწყო ლაპარაკი
- არაფერი, უბრალოდ სულ მეცინება როცა ასე ზრუნავ ჩემზე - ვთქვი და ისევ გამეცინა
- კარგი შევიდეთ ჯენ, უკვე საღამოა და გრილა - თქვა და თბილად გამიღიმა
- კარგი - ამოვიბურტყუნე და სახლში შევედით
პიცა გამოვიძახეთ, ჰამბურგერები და სენდვიჩები ჩვენთვითონ გავაკეთეთ და ბოლოს ერთად ვჭამეთ. ბევრი ვიცინეთ ნენსიზე რომელიც სენდვიჩების კეტჩუბს ნაილს უსმევდა თავზე. ვუყურეთ ფილმს, კომედიას ამაზეც ბევრი ვიცინეთ. ბოლოს ნენსი დავაძინეთ და ჩვენ ქვემოთ ჩავედით. რათქმაუნდა მანამდე ნაილმა თავი დაიბანა და ისევ გამოჩნდა მისი ქერა თმა რომელიც 20წუთის წინ წითელი იყო. ნენსის დაძინების შემდეგ ჩვენც ვილაპარაკეთ, დრამას ვუყურეთ და დივანზე ჩაგვეძინა
*******
6დღე გავიდა რაც აქ ვართ, 6დღეა რაც არავინ გვახსოვს. ტელეფონები გამორთული გვაქვს და ვტკბებით წამებით. ხვალ უკვე სახლშ უნდა დავბრუნდეთ რადგან ზეგ უნივერსიტეტში ვიწყებთ სიარულს . ეს არმახარებს !. 1დღეღა დაგვრჩა . ახლა საწოლში ვწევარ და ჭერს ვუყურებ და ვფიქრობ რამოხდება მომავალში , შემდეგ კი ნაილს რომელსაც ბავშივით სძინავს. მალევე მან თვალები გაახილა
- გაიღვიძე პატარა ? - მკითხა ნაილმა მშვიდი ხმით
- დილა მშვიდობის - ვთქვი და ვაკოცე
- ხვალ არმინდა სახლში , აქმინდა დარჩენა - ამოიბურტყუნა
- ვიცი მმაგრამ ხოიცი სანამ 21ის არგახდები როჯერსთან უნდა ვიცხოვროთ , მანამდე ნახევარ წელზე მეტია- ამოვიდუღუნე
- ვიცი , ვიცი - ამოილუღლუღა მანაც და ზურგზე დაწვა
- ზეგ სწავლას ვიწყებთ -ვთქვი უკმაყოფილოდ
- ეგ აზრი არ მახარებს - ისევ თავი გააქნია
- რაღაც უნდა გითხრა - ახლა უნდა შემეპარებინა ის რომ ლეონარდო ვესტი (ლეო ) ჩვენი კურსელი იქნებოდა. მე და ნაილმა სამართალზე ჩავაბარეთ და ერთი და იგივე კლასში მოვხვდით ასევე ლეოც (თუარაგხსოვთ ვინარის ლეო გეტყვით რომ ჰორანების მტერი ოოჯახის შვილი, ვესტის მამამ მოკლა ნაილის დედა და ლეოს უყვარს ჯენი)
- გისმენ - სახე დაუსერიოზულდა
- ლეო ჩვენი კურსელია - ესღა ვთქვი და სახე აელეწა
- რაა? ალბათ ხუმრობ ხო? - ცალყბად გამიცინა
- არა , როჯერსმა მითხრა (მე)
- არა გააგდონ! არმაინტერესებს! ახლავე როჯერსს დავურეკავ ! - ჩაშავებული თვაები ჰქონდა
- სამწუხარო კი ისაა რომ უნივერსიტეტის 30%ვესტებისაა , ხოლო ლეოზე ხელშეუხებლობის კონტრაქტია ! -ეს ვთქვი და დავინახე როგორ დალეწა ნაილმა ჭიქა
- გთხოვ გაჩერდი - თვალებიდან უნებურად ცრემლები წამომივიდა
- არა ! არა ! არა ! - ყვიროდა
- მეშინია!! ნაილ გაჩერდი - ახლა უფრო ავქვითინდი
- მოვკლავ მაგ ნაბიჭვარს !! - ისევ ყვიროდა
- ნაილ დაწყნარდი !! - ახლა ვუყვირე ამდროს კი გაჩერდა და შემომხედა
- ხმას არ გასცემ ! არც დაელაპარაკები ! არცერთი სიტყვა ! საერთოდ ! თავი შორს დაიჭირე!- მის ჩაშავებულ თვალებს შევეჩეხხე. რაა? როგორ ბედავს და მიკრძალავს რამეს?
- ნაილ ზედემტები მოგდის! - ვთქვი ამაყად და თვალებიდან წამოსული ცრემლი შევიმშრალე, თავი ავწიე და თვალი თვალში გავუყარე
- არა !! არმომდის ! რასაც გეუბნები იმას გააკეთებ ! გასაგებია ? - მასში ეშმაკმა ისევ გაიღვიძა , და ყველაზე მეტად ამის მეშინოდა
- არარის გასაგები ! - დავუყვირე
- რატომ? შენ რა ხომარმოგწონს? - თქვა და სიმწრით ჩაიცინა, ამდროს კი სილა გავაწანი
- შენ მე გრეისი არ გეგონო !! - ისევ დავუყვირე ,ნაილმა ლოყაზე მიიდო ხელი და გაკვირვებული თვალებით შემომხედა, მის თვალებში ცეცხლი აგიზგიზდა ! ხელი უნდა აეწია როცა დავიყვირე
- არც გაბედო ნაილ ჰორან !! (მე)
- რომ გავბედო? - თქვა და ისევ ცალყბად ჩაიცინა ამ სიტყვებმა გული მომიკლა და ცრემლები წამომივიდა
- მიდი !! გამარტყი! შენხომ მეტი არაფერი შეგიძლია !! - დავიყვირე ჩანთას ხელი მოვკიდე და წასვლა დავაპირე
- გაჩერდი ჯენი ! - დამიყვირა კარებში , მის თვალებს სილურჯე დაბრუნებოდა
- რატომ?! რომ დამარტყა? - ახლა მე გავიცინე სიმწრით
- არა , გთხოვ დაბრუნდი დავილაპარაკოთ - სინანული დავინახე მის თვალებში -მაპატიე -ამოიჩურჩლა
- ნაილ!! - დავიყვირე - დავიღალე დავიღალე !!! ერთ წამს გაიღვიძებს შენში ეშმაკი, დახელსაც კი მირტყავ მეუბნები ათას საზიზღრობას მიკრძალავ რაღაცეებს! მეორე წამს კი პატიებას მთხოვ !! აღარ შემიძლია !! - უნებურად ვყვიროდი- ფსიქოლოგთან იარე ! რომ გასწავლოს ემოციების მოთოკვა, ადამიანს ფიზიკური ძალით ვერ გააჩუმებ გასაგებია?! - მწარედ ავქვითინდი ის კი ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა, მის მკლავებში ცავიკეცე და ტირილს განვაგრძობდი .
- მაპატიე , გთხოვ მაპატიე - ამოიჩურჩულა
- ნაილ დავიღალე შენი პატიებით, დავიღალე გესმის? - ახლა მეც ვჩურჩულებდი
- გთხოვ , შენიცი რახდება ჩემში! - ეს თქვა და თვალი თვალში გამიყარა
- მე ვიცი მაგრამ შენ. შენ იცი რახდება ჩემში? - ახლა მეც მის ცისფერ თვალებს ვუყურებდი
- ვიცი - ესღა ამოიდუდღუნა
- იცი რამდენჯერ მიტირია ღამით??! როცა გეგონა რომ გაპატიე, მაშნ დარდს გულში ვიკკლავდი არავინ მყავდა რომ გამეზიარებინა. არავინ გესმის არავინ!! - ისევ ვქვითინებდი
- მე შენთან ვარ ჯენ - ისევ მეხუტებოდა
- მე .. უბრალოდ დავიღალე - ესღა ამოვიჩურჩულე და ნაილს მივეხუტე
- ვიცი პატარაც ვიცი - ისიც ჩამეხუტა

#მესამე პირი
ძირს ნაილი იჯდა , მის კალთაში კი ჯენი. ისინი ეხუტებოდნენ ერთმანეთს მაგრამ მათი გულები მაინც გაბრაზებულნი იყვნენ ერთმანეთზე. მათ უყვარდათ ერთმანეთი მაგრამ დაბრკოლებები , არაძლევდათ მშვიდი ცხოვრების საშუალებას . მაგრამ ადრე თუ გვიან ისინი მათ გადალახავდნენ ,
Jennys P.O.V
ალბათ 1საათი მაინც გავიდოდა რაც ასე უუსიტყვოდ ვიჯექით მე და ნაილი ძირს ამდროს კი სიჩუმე ნენსის სირბილმა დაარღვია
- სახლში წავიდეთ რა - თქვა და თვალებიდან ცრემლი შეიმშრალა
- ნენსი რაგჭირს? იტირე ? - თვალებგაფართოებული წამოვხტი და ნენსის მივვაარდი
- კი - ამოიქვითინა
- რატომ? (მე)
- გავიგე შენი და ნაილის ჩხუბი - თქვა და ისევ შეიმშრალა წამოსული ცრემლი - მე .. მე შემეშინდა
- არა პატარანუგეშინია , ჩვენ შევრიგდით . - ვთქვი და თბილად გავუღიმე
- კარგი მაშინ აკოცეთ ერთმანეთს - ეს თქვა და სამივემ გავიცინეთ
- წავიდეთ ჯენ ხო? - ნაილმა დამიძახა
- კი - მეც არდავაყოვნე
სახლში დაახლოებით 20წუთში მივედით , კარი როჯერსმა გაგვიღო , თბილად დაგვხდა . მოგვეხვია შემდეგ სახლში შევედით და ვისაუბრეთ რა მოხდა ამ ერთი კვირის განმავლობაში. როჯერსიც დიდი ინტერესით გვისმენდა და შიგადაშიგ იცინოდა. მეორე დღეს უკვე უნივერსიტეტი იწყებოდა ამიტომ მალევე დავწექი და დავიძინე. დილას რომ ავდექი 7საათი იქნებოდა პირველი ლექცია 9ზე გვქონდა , ნაილი სახლში არიყო თქვა რომ ნენსი უნდა წაეყვანა ბალეტზე , არც როჯერსი იყო სახლში. მხოლოდ მე ვიყავი . მოვემზადე , წყალი გადავივლე და ქვემოთ ჩავედი . ჩაიდანი დავადგი გაზქურაზე , მანამდე კი მკრთალი მაკიაჟი გავიკეთე. წყალი როცა ადუღდა მივედი და ყავა გავიკეთე . ჩანთის ასაღებად ავდიოდი ზემოთ მაგრამ ამდროს კარზზე ზარმა დარეკა , მეც ვიფიქრე რომ ნაილი დაბრუნდა და სიხარულით წავედი კარისკენ . ჭუჭრუტანაშ არგამიხედია ისე გავაღე. ეს მწვანე თვალები ! რომელიც ახლა გაწითლებული და სისხლით სავსე იყო, ძონძებით შემოსილი ნაცნობი სახე დავინახე, და გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან ყავით სავსე ჭიქა ხელიდან გამივარდა და გატყდა ........
ეს მწვანე თვალები ! რომელიც ახლა გაწითლებული და სისხლით სავსე იყო, ძონძებით შემოსილი ნაცნობი სახე დავინახე, და გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან ყავით სავსე ჭიქა ხელიდან გამივარდა და გატყდა ........ გაოცეუბული ვიყავი კევინის ხილვით, ნეტავ რას უნდა მივაწერო ეს ვიზიტი. ჩემს წინ ჩემი საყვარელი ძმა დგას რომელიც ძონძებშია შემოსილი. მუდამ კარგად ჩაცმული კევინი მაწანწაასავით გამოიყურება, თვალები ჩასისხლიანებული აქვს და ყოველგვარი ემოციააა გამქრალი მასში. სახეზე თითქოს არაფერია შეცვლილი, მხოლოდ მრავლისმთქმელი თვალებია დაცარიელებული და წითელი.ერთმანეთს თვალებში ვუყრებთ რამოდენიმე წამი ბოლოს კი კევინი არღვევს სიჩუმეს
- სახლში არ შემომიშვებ? - ცინიკური ღიმილი დასთამაშებს სახეზე
- რათქმაუნდა შე.. მო ... დი - ენა მებმის დაბნეულობისგან
სახლში შევედით, კევინი დივანზე მოურიდებლად დაჯდა და დაჟინებით დაუწყო თალიერება სახლს, კარგად აკვირდებოდა ჩემი და ნაილის ფოტოეებს და ცინიკურად იღიმოდა შიგადაშიგ. ღმერთო ის შეცვლილია! მისი ქცევა მისი ცინიკიური ღიმილი , მისი ლაპარაკი უბრალოდ ამაზრზენია
- კარგი სახლია - ბოლოს ესღა თქვა
- კევინ სად იყავი? - პირდაპირ ვახალე ეს კითხვა რომელიც 1წელზე მეტი მტანჯავდა
- კი კარგად ვარ - ისევ ცინიკურად იცინოდა
- მე ეს არმიკითხავს ! - მეც ცივად მოვუჭერი
- მოგეკითხე მაინც , ზრდილობაა - ცივი მზერა მესროლა
- ზრდილობაზე შენ ნუ მელაპარაკები - მეც ასეთივე ტონით მივმართე
- რაღაც მინდა გთხოვო- ახლა თვალი თვალში გამიყარა
- ვაუუ, ჯერ არ ჩამოსულხარ უკვე უნდა მთხოვო რაღაც გისმენ - მეც აგდებით ველაპარაკებოდი
- ცოტახნით თქვენთან შეიძლება დავრჩე? თუ ნაილიკო წინააღმდეგი არიქნება - თქვა და ჩაიცინა
- ის „ნაილიკო“ როგორც შენ მოიხსენიებ არვიცი რასიტყვის და ამიტომ არცმე - გულწრფელად ვუპასუხე
- მის ჭკუაზე როდის აქეთ დადიხარ? (ის)
- ის ჩემი ქმარია და ვიივლი თუარა შენი საქმე ნამდვილად არა (მე)
- მე კი შენი ძმა (ის)
- ახლა გახდი ჩემი ძმა? მაშინ სადიყავი დედ-მამა რომ დაგვეხოცა ან და? მაშინ სადიყავი??! გამაგებინე! მაშინ ვინ იდგა იცი ჩემს გვერდით ის „ნაილიკო “! - ვყვიროდი ბოლო ხმაზე
- შენ ჩემი შეფარება არგინდა - საუბარი გადაიტანა და ჩუმად თქვა
- კევინ ჯონს! რასგავხარ საერთოდ? არაფრის ახსნას არაპირებ ? - ისევ ვყვიროდი
- არა - ცივად ისევ მოკლე პასუხი
- არა ? კარგი , მაშინ წადი აქედან - დავუყვურე
- მაგდებ? - წარბაწეულმა მკითხა
- კიი - ვუღრიალე
ამდროს კი ნაილი შემოვიდა
- ჯენი რახდება? -გაოცებულმა იკითხა
- არაფერი - მეც ვცდილობდი დავწყნარებულიყავი
- ეს ვინ არის? არგითხარი მათხოვრები სახლშ არ შემოუშვა თქო? - თითით კევინზე მანიშნა
- მათხოვარი შენხარ ნაილ ჰორან ! - გაცეცხლებული სახით შეუტრიალდა კევინ
- კევიინ?!- დაიყვირა ნაილმა და შიშისგან შეხტა
- რაიყო პატარა ? შეგეშინდა? - თქვა და გაიცინა
- აქ რასაკეთებ? -მასაც ჩემნაირი რეაქცია ჰქონდა
- ახლა ჩამოვედი და არმეგონა ასე ცივად თუ მიმიღებდით და სახლშიც კიარდამტოვებდით - მხრები აიჩეჩა და სიგარეტი ამოიღო
- დარჩი რამდენ ხანსაც გინდა - თქვა მოულოდნელად ნაილმა
- ხედავ დაიკო ნაილი კეთილია - თქვა და ისევ გაიცინა
- არ ა ნაილ შენარხარ ვალდებული ეს გააკეთო - მიკსნე მივტრიალდი
- რატომაც არა შეხედე ჯენი სახლს რამხელაა , დარჩეს - თქვა და გამიღიმა თბილად
- კარგი - ამოვიბურტყუნე
- შენ კი გამოიცვალე !- მივუბრუნდი კევინს რომელიც თბილად მიღიმოდა, ეს ბიჭიც ვერაა ცოტა ცოტახნისწინ აგდებით მელაპარაკებოდა ახლა თბილად მიცინის. ყველა დებილი მე როგორ უნდა გადამეყაროს- ესღა გავიფიქრე და კევინს ახალი ტანსაცმელი ჩამოვუტანე
- კარგი ჩვენ უნდა წავიდეთ კევინ ლექვია გვაქ და იმედია სახლს არ გადაწვავ , ოთახი შენთვითონ აარჩიე - უთხრა ნაილმა და კარისკენ მიმითითა
- კარგი - მანაც უპასუხა
მე და ნაილი მანქანაში ჩავჯექით. ნაილმა მანქანა დაქოქა და მერე მე შემომიტრიალდა და მაკოცა
- მომენტარე პატარა - თქვა და ტუჩი გაილოკა
- მეც - და ვაკოცე
- ხომ გახსოვს რაცუნდა ქნა? - ახლა სერიოზული სახე მიიღო
- კი მახსოვს არუნდა გავცე ხმა უცნობ ბიჭებს - ამოვიბურტყუნე, რასვიფიქრებდი თუ პირველ დღეს უნივერსიტეტში ქმართან ერთად წავიდოდი
- გინდა გაგახარო? - ახლა თბილად გამიღიმა
- მიდი - ვთქვი და გადავიხარხარე
- ჰარი, ზეინი ლიამი და ლუი ჩვენთან ერთად არიან - თქვა და ტაში შემოკრა
- ძალიან მაგარია - ვთქვი და თბილად გავუღიმე, მაგრამ გულში ვფიქრობდი ამდენ დებილს ერთად ერთ კლასში რა გაუძლებდა
უნივერისტეტში მალევე მივედით, დიდი შენობა იყო საკმაოდ . კარგი გარემონტებული. შესავლელში პატარა ქანდაკება იდგა . ერთ მხარეს ეშმაკი იყო გამოსახული მეორე მხარეს კი ანგელოზი . მის ქვემოთ კი ეწერა უილიამ შექსპირის ფრაზა „ heaven is empty, all the devils are here “. ეს სიტყვები ძალიან მომეწონა და ჩამეღიმა. მე და ნაილი ერთად მივუყვებოდიით ბაღს. ჯერ ბაღი უნდა გაგვევლო შემდეგ შევიდოდით შენობაში. შენობასთანაც იდგა ქანდაკება მაგრამ ეს წინასთან შედარებით ოდნავ დიდი იყო მას კი ეწერე „ ეს უნივერსიტეტი შექმნა და დააფუძნა ლილი ჰორანმა „ ხოლო ამ წარწერის ქვემოთ ეწერა „ ღმერთმა ნათელში ამყოფოს მისი სული“ . რაღაცნაირად ამსიტყვებმა გული დამწყვიტა , რადგან მინდოდა ამ ქალის გაცნობა. შემდეგ კი მივხვდი რომ ალბათ ის ნაილის დედა იყო . მაგრამ მაინც ვკითხე ნაილს
- ლილი ვინიყო? - ინტერესიანი თვალებით ვკითხე
- დედაჩემი - თქვა სევდიანად და შუბლზე მაკოცა
ასეც ვიცოდი.
შენობაში შევედით. ბევრი ბავშვი ირეოდა , ნაცნობი სახეები დავლანდე ზეინი და ჰარი ვიღაც 2 გოგოს ეფლირტავებოდნენ . რათქმაუნდა ის გოგოებიც არ აკლებდნენ. შეიძლება ითქვას ის ორი გოგო კერავდა ზეინს და ჰარის. მაგრამ ზეინს ლენას მერე მგონი გოგო არჰყოლია . (ნაილმა ნახა ზეინი და ვივი ერთად, მაგრამ ეს ჯენიმ არიცის ). გამიხარდა რაღაცნაირად რადგან ზეინმა ლენაზე ბევრი ინერვიულა და საბოლოოდ იმსახურებდა ვინმე კარგ გოგოს. მაგრამ ამან ჩემში ისევ გააღვიძა მიძინებული სევდა , მიძინებული უბრალოდ წამიერად, თორემ ისე ეს ტკივილი ყოველ დღე ყოველწამს და ყოველწუთს დამდევს თან.
- ჯენ ჯენ! - ნაილის ხმამ გამომარკვია ფიქრებიდან ალბათ ძალიან გავერთე
- ნაილ - ვთქვი და ჩავიცინე
- რაზე ფიქრობდი ასე? - მკითხა ალმაცერად და მერე ჩაიცინა
- შენზე - მეც გამეცინა
- ოოჰ კარგი კარგი - თქვა თავის დაფასების ნიშნად და ამაზე ორივემ გავიცინეთ
- ნაილ (მე)
- ჯენ? (ის)
- დღეს 2ლექცია გვაქ და 3ზე გვიმთავრდება , და 6ზე ექიმთან უნდა ვიყოთ ხომ გახსოვს?
- კი კი - მითხრა და ახლა ტუჩებში მაკოცა
ბევრი გოგო გვიყურებდა მაგრამ მათი თვალები ბოღმას წაეღო. რათქმაუნდა არც ზეინი ჰარი ლუი და ლიამი გამორჩენია ხალხ. ფანები იდგნენ კარებებთან მაგრამ დაცვა არუშვებდა რათქმაუნდა. სხადასხვა კურსელებშიც აღმოჩნდა ბევრი მათი ფანი რათქმაუნდა ნაილზეც მოქმედებდა ეს სიყვარული. მაგრამ ბოლოს ყველა მიჩუმდა და თავის საქმე განაგრძო.
9ზე პირველი ლექცია გვეწყებოდა ამიტომ მე და ნაილი მოსაძებნად წავედით. 356 ოთახხი ვიპოვეთ და შიგნით შევედით. ოღონდ ეს არა ჩვენს წინ იდგა ზუსტად ლეო და ვიღაც ბიჭს ელაპარაკებოდა რომელიც ჩვენგან ზურგით იდგა.
- ნაილ ჯენ - დაგვინახა და გადასაკოცნელად მოდიოდა
- ლეო - ცივად უთხრა ნაილმა, ხელი მაგრად მომიჭირა და აუდიტორიის ბოლოს რიგში კუთხეში დამსვა. ისიც გვერძე მომიჯდა რაღათქმაუნდა. ბავშვები შემოვიდნენ . გოგონების 90%ის ყურადღება ბიჭებზე იყო მიმართული. ნაილისკენაც ბევრი იშვერდა თითს და ეს ნერვებს მიშლიდა. პირველი ლექცია 2საათი გვქონდა. ერთმანეთი გავიცანით პირველი 1საათი. შემდეგ კი ისევ გაკვეთილს მივუბრუნდით. ყველას სახეს ვერ ვარჩვედი მაგრამ ერთი ბიჭის სახე მეცნო, რომელიც რაღაცნაირად იჯდა ისე რომ კარგად ვერ ვხედავდი სახეს. თითქოს ძალიან მეცნობოდა და ადრეც ბევრჯერ მყავდა ნანახი არამარტო ნანანხი არამედ ვიცნობდი. ლექცია რომ დამთავრდა გარეთ გამოვედით, და ლოქერებთან გავჩერდით, ჩემს წიგნებს ვალაგედი როცა ზურგზე შეხება ვიგრძენი და მოვტრიალდი . აიი სწორედ ის ბიჭი ასე რომ მეცნობოდა ლუკასი , ჩემი ყოფილი შეყვარბული. აქ რა ჯანდაბას აკეთებეს ნეტავ
- ჰეი ჯენ? - თქვა და გამიღმა
- ლუკას? - გაოცება ვერდავმალე
- შენც აქ სწავლობ? - ისევ იღიმოდა
- კი, მაგრამ შენ აქ რაგინდა? - ისევ გაოგნებული ვიყავი
- უბრალოდ აქ ჩავაბარე და ჩამოვედი -(ის)
- აა კარგია (მე)
- შენ ამ უნივერსისტეტში მარტო ხარ? - გაიცინა
- არა ჩემი ქმრისაა - მეც უხერხულად ვთქვი
- ჰორანი შენი ქმარია? ახლა რაღაც ნერვიულობა დაეტყო
ნაილის ჩახველების ხმა გავიგონე და მივტრიალდი
- ჩემზე ლაპარაკობდით? - თქვა და გაიცინა
- აა ხომ - ცოტა ანერვიულდი
- არ გამაცნობ ჯენ? - გამიღიმა
- კი გაიცანი ეს ლუკასი ჩემი მეგობარი ლონდონიდან ეს კი ნაილი ჩემი ქმარი - და გავუღიმე
- უფროსწორედ ყოფილი შეყვარებული უნდა გეთქვა არა? - შემისწორა და გაიცინა ლუკასმა მე კი ავწითლდი და ნაილის სახეს ავხედე რომელიც სადააცაა ლუკასს მოკლავდა ....
- უფროსწორედ ყოფილი შეყვარებული უნდა გეთქვა არა? - შემისწორა და გაიცინა ლუკასმა მე კი ავწითლდი და ნაილის სახეს ავხედე რომელიც სადააცაა ლუკასს მოკლავდა ....
- აამ - ნაილმა ჩაახველა - ეს ნამდვილად არვიცოდი
- აჰაჰ ხო ჩვენ 3წელი ვიყავით ერთად - თქვა მხიარულად
- ხო მაგრამ ლუკასის საქციელმა ჩვენი ურთიერთობა დაანგრია, ახლა კი გვეჩქარება მე და ნაილს - ცალყბად გავუცინე, ლუკასის სახეზე კი ბრაზი გამოიკვეთა
- კარგი საყვარელო წწავიდეთ - თქვა და ხელი მომიჭირა
- უიი სულ დამავიწყდა მეთქვა - წასვლისას მოგვაძახა - ლეოს ალბათ იცნობთ ჩემს დეიდაშვილს? დღეს სააღამოს წვეულებას ვაწყობთ და თქვენ და ბიჭებს გეპატიჟებით - ამაზე ნაილი უფრო გამწარდა, ესღა გვაკლდა ლეო და დებილი ლუკასი დეიდაშვილები არიან
- ხომ მოხვალთ? - დერეფნის ბოლოდან დაიყვირა
- არვიცით, უფრო არა - მკაცრად მოუჭრა ნაილმა და ბაღისკენ „გამათრია“
- ნაილ მტკივა - ამოვილუღლუღე
- კარგი , ბოდიში - თქვა და მისი ცისფერი თვალები მომანათა - ლუკასსზე რატომ არაფერი მითხარი?
- არ გიკითხავს - ვცადე სიტუაცია განმემმუხტა და გავიცინე
- უბრალოდ თავი შორს დაიჭირე მისგან - მითხრა და ჩამეხუტა
- კარგი - მეც ჩავეხუტე
2დღის შემდეგ
- ნაილ ხვალ საღამოს ჰელოუინია და რავქნათ? - ვუყვირი ქვემოთა სართულიდან ნაილს
- წვეულება მოვაწყოთ , ოღონდ ერთი პირობით - ისიც გაჰკივის მეორე სართულიდან კიდევ კარგი როჯერსი სახლში არაა
- რა პირობა? - ვბუზღუნება
- არ დალევ ! - მკაცრიი ხმა
- კარგი ჰოო - მეც ამოვილუღლუღე
- დღეს წავიდეთ რა ფორმები ვიყიდოთ - ვეუბნები და თან კიბეებზე ავდივარ
- რა ფორმები? რით ვერ გაიზარდე?- მისი ჩაცინების ხმა მესმის
- აუუ ყველა იცვამს და ჩვენც ჩავიცვამთ - ახლა მე ვიღებ მკაცრ ხმას
- ოოჰ კარგით მის ჰორან - და ისევ იცინის
ამდროს კი მივდივარ და უკნიდან ვეხუტები, შეეშინდა ცოტა არიყოს არმელოდა
- მოკლედ მივდივართ ხო? - აახლა საყვარლად ვუღიმი
- შენ ახლა ასე მაშინებ და ჰელოუინზე რაღაასიზამ? - ისევ იცინის
- კარგი ჩავიცმევ და წავიდეთ - ისებ არვიშლი ჩემსას
- კარგი ჰოო (ის)
- რათქმაუნდა ნენსიც მიგვყავს! - წამოვიყვირე სიხარულით და ნენსის ოთახისკენ წავედი
- არაა ნენსი სახლში , ჰარიმ მოაკითხა და წაიყვანა - მითხრა და თბილად გამიღმა
- აა ხო ეხლა გამახსენდა ეგ და ჰარი ერთად უნდა წასულიყვნენ ფორმეებზე - ვთქვი და ჩავიცინე
მე და ნაილი დიდ სავაჭრო ცენტრში წავედით, ნაილმა რათქმაუნდა დემონის ფორმა იყიდა. სულ შავებში მე კი დიდი და ლამაზი ფრთები ვიყიდე ანგელოზის და თეთრი კაბა . მართალია ორი ერთმანეთისგან განსხვავებული კოსტიუმი ვიყიდეთ მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთმანეთს ძალიან უხდებოდა. მათი ნაზავი საოცარ ჰარმონიას ქმნიდა , და უცნაურ შტაბეჭდილებას ტოვებდა. მოსაღამოვდა , მანამდე მე და ნაილმა გოგრები და სახლის გასაფორმებელი რაღაცეებიც ვიყიდეთ, და სახლში დავბრუნდით.
- ჯეენ , ბიჭები მალე მოვლენ და დაგვეხმარებიან - ამომძახა ნაილმა
- კარგიი - მეც მივყვირე
- გინდა გაგგახარო? - ისევ საყვარლად აათამაშა წარბები
- კიი - დავიყვირე
- ბიჭებთან ერთად ვივი და ჯინაც მოვლეენ - თქვა და მეორე სართულზე ამოირბინა
- ყველაზე მაგარი ჰელოუინი იქნება - მეც შევყვირე და მოვეხვიე ნაილს
- მაგრამ მე რატომ არმითხრეს? - გაბუტვის ნიშნად ქვედა ტუჩ მოვბურცე
- სურპრიიზი - დაიყვირა ისევ ნაილმა და ჩაიცინა
- კარგი კარგი - მეც ესღა ვთქვი
1საათის მერე ბიჭები მოვიდნენ და მათ ვივი და ჯინაც მოჰყვა და რაღათმქაუნდა ჩვენი პრინცესა ნენსი. ბევრი ვილაპარაკეთ , და მალევე შევუდექით სახლის მორთვას. ეზოს ლიამი ლუი და ჯიინა რთავდნენ, ბასეინში წითელ სითხეს ასხავდნენ რომელიც სისხს ძალიან გავდა. ასევე ყრიდნენ შიგნით გასაბერ თოჯინებს რომელებიც ადამიანების ორეულები იყვნენ თითქმის. ეზოშ 4-5 საფრთხობელაც კი იყოო. ბუშტებზე და მოჩვენებების ქანდაკებებზე ხომ ლაპარაკი ზემდეტი იყო. ოთახებში არანაკლებ გასაოცარი სანახაოა იქმნებოდა, სპეციალურად ჰელოუინისთვის ნაილს -1 სართული ქონდა სადაც „საშინელებათა ოთახი“ იყო. უზარმაზარი სახლი მოვრთეთ და ამაში მთელი ღამე გავათენეთ. ნამცხვრები და საჭმელები ხვალისთვის იქნებოდა , თითისფორმის ნამცხვრები, გოგრის ფორმის ტორტები, ასევე თითის ფორმის ფრიი, სისხლით სავსე ჰამბურგერები, რომლებიც მწვანე იყო (რომლებიც ძალიან გემრიელია), და ასე შემდეგ . ალბათ ეს უნდა ყოფილიყო იდეალური ჰელოუინი. ნენსიმ თავის ფორმა არ გვანახა და არც დანარჩენებმა. ყველაფერი შესანიშნავად იყო მოწყობილი. 4სართუიანი უდიდესი სახლი 1დღე-ღამეში მოვრთეთ. ბოლოს კი ყველას ერთად ჩაგვეძინა დივანზე. (ძალიან დიდი მდვანი იყო, შეიძლება ითქას ის ოთახი მხოლოდ დივნისთის იყო განკუთვნილი ანუ დასასვენებლად). მხოლოდ 5-6 საათი გვეძინა ყველას. პირველი ლუიმ გაიღვიძა და ყველას გაგვაღვიძა რათქმაუნდა.
- ჰარი, ზეინ ლიამ სახლში წავიდეთ - იყვირა ბოლოხმაზე
- ცოტახანი ლუი ჩაიწყვიტე ხმა - უღრიალა ზეინმა
- არა დრო არგვაქვს უკვე 2საათი ხდება , და უნდა მოვემზადოთ - თქვა და ზეინთანნ მივარდა
- კარგი ჰოო - ზეინი და ბიჭები წამოზლაზნენ და გაიზმორეს
- წავედით - ისევ დაიყვირა ლუიმ
ბიჭები მალევე გავიდნენ მაგრამ კარებში ჰარი მობრუნდა
- ნენსი?-(ჰარი)
- ნენსის თავის ოთახში ძინავს - მთქნარებით ვუთხარი
- წავიყვან (ის)
- არა არგააღვიძო რა (მე)
- ფორმა ჩვენთანაა და ეწყინება - თქვა და ჩაიცინა
ჰარი ნენსისთან ავიდა და გააღვიძა, ნენსიც სიიხარულით ადგა და ჰარის გაყვა. მე და ნაილმაც ვიყიდეთ კიდევ რაღაცეები. საჭმელებიც მოიტანეს. ყველაფერი მზად იყო. კევინიც მოდიოდა, მე და კევინს გამოგვიკეთდა ურთიერთობა და ისევ ისე ვიყავით როგორც ადრე.ჯინა და ვივი ჩვენთან იყვნენ , და კიდევ 1კვირა დარჩებოდნენ, რათქმაუნდა არც მათ გვანახეს ფორმები. ამასობაშ უკვე 11საათი გახდა. მე და ნაილმაც ჩავიცვით ჩვენი ფორმები და პირველ სართულზე დავჯექით. ჯინა და ვივიც ჩამოვიდნენ. ჯინას ულამაზესი ფორმა ეცვა , პრინცესას კაბა თუარვცდები, ვივის კი ზომბის მაკიაჟი ჰქონდა და ტანზეც ზუსტად ასე ეცვა. კარგი ფორმები იყო, მათაც მოეწონათ ჩვენი ფორმები
- ანგელოზი და ეშმაკი ერთად - თქვეს და ჩაიცინეს
ამდროს კარზე ზარის ხმა გაისმხა, ბიჭები და ნენსი შემოვიდნენ.
ზეინს ჰარი პოტერის ფორმა ეცვა, ამის დანახვაზე კი ნაილმა მე გადმომხედა და გაგვახსენდა ჩვენი პირველი დღე ხის სახლში და მისი ჯოხი,ლუის მიკი მაუსის ფორმ ეცვა ამაზე ყველამ ბევრი ვიცინეთ , ჰარის unicorn-ის თეთრი ფორმა,(ნინძლავი წააგო ), ხოლო ლიამს ზოროს ფორმა ეცვა . ყველამ ბევრი ვიცინეთ ერთმანეთის ფორმებზე, რათქმაუნდა სახლთან უამრავი პაპარაცი და ფანი მოგროვდა მაგრამ დაცვამ დაჟინებით თხოვა რომ წასულიყვნენ და ისინიც დაიშალნენ. ბევრი ხალხი მოვიდა უნივერსიტეტიდან ზოგიც ნაილის მეგობრები. ბევრი ისეთიც იყო რომელიც ვერ გავიგეთ ვინ იყო საბოლოოდ. მთავარია ლეო და ლუკასი არყოფილიყვნენ ! ბევრი ვიმხიარულეთ და ბევრიც ვიცინეთ. ერთი გოგონა იწვევდა ჩემშ ინტერესს რომელიც ვერ გამეგო ვინ იყო, მეცნობოდა და მის შეხედვაზე გული მწარედ მეკუმშებოდა . სახე შავი ნიღბთ ქონდა დაფარული (ქალი ბეტმენის ფორმა ეცვვა). მაგრამ მაინც ვერ ფარავდა მის ქერა თმას რომელიც ასე მეცნობოდა. მისი ცისფერი თვალები მაინც ანათებდა სიშავეში. ბოლოს მოიხსნა და ნენსი აღმოჩნდა. ოო არა ღმერთო ნამდვილად გავაგდებ.ნაილს ვერ ვპოულობდი . შემდეგ ჩვენს ოთახში ავედი.იქ ზეინი და ვივი დამხვდნენ რომლებიც კოცნიდნენ ერთმანეთს
- უი ბოდიშით - ვთქვი სიცილით და კარი გავიკეტე
- ჯეენ - ვივიმ დაიყვირა
- არაფერი , წავედი და ნაილი ხომარ გინახავთ? - ვკითხე სიცილით
- კი ჰარისთან ერთადაა -1სართულზე
- კარგი - ჩავიცინე და წავედი
ნაილი ვიპოვე
- ნენსი აქაა ნაილ! -სრული სერიოზულობით ვუთხარი
- მე .. ის .. ა..რ დამიპატიჟებია - თქვა დაბნეულმა
- ვიცი მაგრამ აქ რაუნდა? წავიდეს ! უთხარი რომ წავიდეს - ცრემლები მომაწვა
- კარგი გავარკვევ , წამომყევი
მე და ნაილმა ხალხის ბრბო გავიარეთ და ნენსისთან მივედით
- აქ რაგინდა? - პირდაპირ ვახალეთ
- კარგად ვარ თქვენ? - თქვა და ირონიულად ჩაიცინა
- აქ რაგინდათქო ??!- შეუღრინა ნაილმა
- მე დავპატიჟე ასე რატომ ელაპარაკებით? - უკნიდან კევინის ხმა მმომესმა
- რაა?? - ვიღრიალე
- ჯენ , რაიყო? ჩემი შეყვარებული მინდოდა თქვენთვის გამეცნო - თქვა და თბილად გამიღიმა
- ბოზებს რატომ ხვდები ? - ვიკივლე
- ასე ნულაპარაკობ ! - დამიყვირა
- არ გაბედო და აღარ დაუყვირო - საუბარში ჩაეჭრა ნაილი
- დაწყნარდით ორივე !- ახლა მე დავიყვვირე
- ეს აქედან უნდა წავიდეს!!! - ისევ დავიყვირე
- ეს აქედან უნდა წაეთრეს - დავიყვირე და ნენსის მაჯაში ვწვდი
- თუ ნენსი აქედან წავა , მეც გავალ ამ კარიდან - თითით კარისკენ მიმანიშნა- და აღარსდროს შემოვალ
- კარი ღიაა ძამიკო - ვთქვი და ცინიკურად ჩავიცინე
- მაგდებ? - მანაც ასეთი სახით შემომხედა
- შენწარმოიდგინე - ისევ გავიცინე - მეძავში და არ უნდა გაცვალო ეს კარგად დაიმახსოვრე !! - ვთქვი და ცრემლი შევიმშრალე
- დაივიწყე რომ ძმა გყავდა ! - დამიყვირა და ნენსის ხელი გამომგლიჯა
- დიდიხანია არც გამხსენებია ! - დავუყვირე და კიბებზე ასვლა დავაპირე
- ახლავე გაეთრიეთ ორივე ჩემი სახლიდან ! - დაუღრიალა ნაილმა და სახლში შემოსასვლელი კარი გაუღო
- როგორც მიბრძანებთ !! - თქვა სიცილნარევი ხმით კევინმა
დავინახე როგორ ყრიდა ნენსი ნიანგის ცრემლებს, და როგორ აწყნარებდა ჩემი ძმა მას, ვხედავდი იმას თუ როგორ გამცვალა უკვე მეორე ადამიანმა ნენსიში. არმჯეროდა რომ ამდენი ხნის უნახავი ძმა , რომელიც მკვდარი მეგონა ნენსიში გამცვლიდა და ისე მიმაგდებდა როგორც არარაობას . არმეგონა ნამდვილად არმეგონა თუ მეძავებს გრძნობები გააჩნდათ ! მეძავები მხოლოდ ფულისთვის არ მუშაობენ, მათ ეს სულშ აქვთ!! ესღა გავიფიქრე და ოთახში ავირბინე. ჩემი ოთახის კარი შევაღე და ვიღაც წყვილი დავინახე !
- ახლავე გაეთრიეთ ჩემი ოთახიდან! - დავიყვირე ცრემლები შევიმშრალე
- კარგი წამოდი - თქვა შეშინებულმა გოგონამ და ბიჭს უბიძგა წასულიყო
მათი გასვლის შემდეგ ჩავიკიცე , და ცრემლებს უფლება მივეცი ჩემს სახეზე წამოსულიყვნენ. ცრემლების ახალმა ნაკადმა დაასველა ჩემი კარგად გაკეთებული მაკიაჟი და ჩამოდღაპნა. ამდროს კარი გაიღო , ისევ ვიღაც წყვილი მეგონა
- გაეთრიე!! - დავუყვირე ისე როომ არც მიმიხედავს
- ჯენ ! დაწყნარდი- გავიგე ნაილის ხავერდოვანი და რბილი ხმა, მალევე ვიგრძენი მისი ხელები ჩემს წელზე.
- მანაც მიღალატა - ამოვიჩურჩულე და ნაილს მივეხუტე
- ნუ ტირი ჯენ ! - მითხრა და გულში ძლიერად ჩამიკრა
ისევ ერთად ვიჯექით ძირს, მე უბრალოდ ნაილის კალთაში მედო თავი , ის კი თმაზე მეფერებოდა და თან მიმღეროდა. ცრემლები თავისით მოდიოდა და მალევე შეწყდა კიდეც. თავს არარაობად ვთვლიდი რადგან ნენსიში გამცვალა , ჩემმა ორმა ყველაზე საყვარელმა ადამიანმა, ნაილზე და ჩემს შვილზე ფიქრი მაძლევდა ძალას გამეძლო კიდევ ერთი ტკივილისთვის. ხალხი მალევე დაიშალა . მე და ნაილმაც მალევე გავიხადეთ ფორმები და დავწექით. მალევე დივანზე წამოწოლილებსმიმეძინა, ნაილის გულზე მედო თავი და სიზმრებშიც კი მისი გულის ძგერა ჩამესმოდა. მისი ძლიერი მკლავები ვიგრძენი , თუ როგორ გადამაწვინა საწოლზე . ვგრძნობდი როგორ მკოცნიდა ნაილი და ეფერებოდა ჩემს მუცელს, მაგრამ არ ვიმჩნევდი რომ მეღვიძა ბოლოს კი მაინც დავიძინე.~
# 4თვის შემდეგ
4თვე გავიდა რაც კევინი არც გამოჩენილა, არცერთი ზარი არცერთი შეტყობინება არცერთი მესიჯი, ისევ იგივე მეორდება . ნაილი სულ ჩემს გვერდითაა . მუცელი საკმაოდ გამეზარდა უკვე 6თვის ორსული ვარ. სქესიც გავიგეთ - ბიჭია. ხშირად აღარ ვჩხუბობთ, და ბევრ რამესაც მითმობს . როჯერსმა დაუბრუნა ყველაფერი, საბოლოოდ ჯგუფში არცთვითონ მოისურვა დაბრუნება და არც საიმონამ მიიღო ხელახლა. ეს არცისე მწყინდა. ნაილი მხოლოდ ჩემთვის მღეროდა ოღონდ მთელი გულით! ის ჩემი იყო და არავის დავუთმობდი. რაც შეეხებათ ლუკას და ლეოს, ისინი განაგრძობდნენ ჩვენს გამწარებას მაგრამ ამაოდ.ნაილის ისევ ეშინია ბევრს, მართალია ის კრიმინალს ჩამოშორდა მაგრამ მაინც. ჩემი შიში იზრდება იმასთან დაკავშირებით რომ „შავ „ საქმიანობას დაუბრუნდეს. ვფიქრობ ახლა ყველაფერზე რამოხდა ამ 4თვის განმავლობაში და ვაანალიზებ რომ ნაილს უკვე ღვიძავს , მისი ცისფერი თვალები , რომელიც ახლა უდიდესი გრძნობითაა სავსე მე მანათებს.
- ჰეი პატარავ გვღვიძავს? - თქვა და მაკოცა
- ჰოო, ნაილ ჩაიცვი გვაგვიანდება - ვთქვი და ადგომა ვცადე
- დღეს სახლში დავრჩეთ რა - თქვა და ტუჩი გადმობურცა
- როჯერსი? - ახლაღა გამახსენდა ის რომ როჯერსი ბელგიაში წავიდა 1თვით, მართალი ნაილს ყველაფერი დაუბრუნდა, მაგრამ დაპირდა თუ უნივერსიტეტში არივივლიდით და არ ვისწავლიდით კარგად ,მას ყველაფერს ჩამოართმევდა
- ერთხელ ვერაფერს გაიგებს - თქვა და გაიცინა
- ხომ იცი როგორია? დარეკავს უეჭველად ვიცი - ვთქვი და მისი ჩაცინება მოჰყვა - ვიტყვით რომ მუცელი გტკიოდა - თქვა და მუცელზე მომეფერა
- კარგი ჰოო, თან მეც მეძინება - ვთქვი და ჩავეხუტე
მე და ნაილს აღარ გვიძინია ბევრი, ნენსიმ კარები სიმღერით გამოაღო და გაგვაღვიძა. ავდექით ჩავიცვით და სასაუზმოდ ჩავედით ქვემოთ. ნენსის ძიძა ყავდა უკვე. ამიტომ ის ტატიანა (ძიძა) და ჩვენი დამხმარე (მოსამსახურე) ლანა ისხდნენ სამზარეულოში და საჭმელს გემრიელად მიირთმევდნენ. ლანა ნაილის აღმზრდელი იყო, ის ნაილს 7წლიდან ზრდიდა და ისე იყო როგორც დედა, უსაყვარლესი ქალი ოდნავ პუტკუნა და წითელი ლოყებით . ტატიანა კი 40წელს გადაცილებული იქნებოდა, საშუალო სისქის და სიმაღლის შავი გრძელი თმით, მისი მწვანე თვალები ნამდვილად მომხიბლავი იყო. ნენსი იჯდა და საყვარლად მიირთმევდა ალუბლის ღვეზელს.
- ნაილ- დაიყვირა და გაექანა ნაილისკენ , ნაილმაც ხელში აიყვანა და მიიხუტა გოგონა
- ნაილ არა? - შევუბღვირე და გამეცინა
- ნაილმა თქვა რომ შენთვის მძიმის აწევა არ შეიძლება ამიტომ უბრალოდ ჩაგეხუტები - თქვა და თბილად ჩამეხუტა.
- ნაილ არგინდა დღეს პიკნიკი მოვწყოთ? - თქვა ნენსიმ
- კი , შეიძლება - თქვა და გაიცინა
მთელი დღე ტყეში გავატარეთ , წავიღეთ ყველაფერი რაც კი შეიძლებოდა. კოცონიც დავანთეთ ბოლოს და ღამის 2საათზე წავედით სახლში. ნენსის ეძიინა მეც ცოტა დამკლდა რომ არ დამეძინა. მალევე მივედით სახლში. ლანას ოთახში ისევ შუქი იყო ანთებული.
- ჰეი ამდენი ხანი სად იყავით? - იკითხა ხალათში გამოწყობილმა წიგნით ხელში
- უბრალოდ კოცონიც დავანთეთ - თქვა ნაილმა სიცილით და ლანას ჩაეხუტა
- კარგით , კარგით დაწექით თორემ ხვალ უნივერსიტეტში ხართ წასასვლელები - თქვა და ოთახში გავიდა
#მეორე დღე
დღე სასიამოვნოდ დაიწყო, მზის სხივებმა გამაღვიძეს. საათს დავხედე , ლექცია 10ზე გვქონდა ახლა კი 9ხდებოდა . მაღვიძარა გამოვრთე რადგან კიდევ ერთხელ არ დაერეკა და ჩემს მაგივრად მას არ გაეღვიძებინა ნაილი.
- ჰეი ნაილ გათენდა - ვთქვი სიცილით და ვაკოცე
- გთხოვ დღესააც - ამოიბუზღუნა
- არა ,როჯერსი გაიგებს და ნამდვილად არიქნება ეს კარგი - ვთქვი წარბაწეულმა
- კარგი კარგი
ჩავიცვით და უნივერსიტეტში წავედით, პირველი ზეინი შეგვხდა რომელიც ვიღაცას გამწარებული წერდა
- ნაილ! ჯენ ! - შეჰყვირა და ჩვენსკენ დაიძრა
- ზეინ - ვთქვი და ჩავეხუტე
- ახალი ამბავი არ გაგიგიათ? - თქვა ბედნიერი სახით
- არა გვითხარი(ნაილი)
- წლის წვეულება იმერთება დღეს საღამოს ხომ წამოხვალთ? მთელი უნივერსიტეტი მოდის! მაგარი გოგ.. აა უიი შენ ცოლი გყავს - თქვა და ჩაიცინა
- წავიდეთ რაა - საყვარელი სახით ვუთხარი ნაილს
- და არ გეშინია ჩემი თავი ვინმემ წაგართვას? - იკითხა ნაილმა წარბების თამაშით
- შენ მარტო ჩემი ხარ ! - ვთქვიდა ტუჩებში ვაკოცე
- კარგი ხომ წამოხვალთ? - საუბარში ჩაეჭრა ზეინიც
- ჯენი ორსულადაა- თქვა და ჩემს მუცელს მოეფერა
- კარგი რა , არ დავლევ და სულ შენს გვერძე ვიქნები - ვთქვი -გპირდები!
- კარგი ჯანდაბას ,თან დიდიხანია არ ვყოფილვართ (ნაილი)
- კარგი ჰარის მივწერ და საღამოს ჯერ თქვენთან მოვალთ - თქვა და ნაილს მხარზე ხელი გაჰკრა
- კარგი , ახლა კი ლექციაზე შევიდეთ (მე)
ლექციაზე შევედით, ეს ქალი საოცრად გაწელვით და უინტერესოდ ლაპარაკობდა. 2საათი ძვლივს გავიდა, მწველ მზერას ვგრძნობდი უკნიდან ლეოსგან და ლუკასისგან, შემდეგ კი ნაილის სახეს რომელიც მათ შემზარავად უყურებდა.როგორც იქნა ლექცია დამთავრდა და ლექტორმა თქვა - დღეს სულ ეს იყო , გმადლობთ ყურადღებისთვის! - თქვა და კლასი დატოვა
სახლში მალევე წავედით , რადგან დღეს მხოლოდ 1ლექცია გქვონდა. 20წუთში ჩვენის სახლის წინ ვიდექით .მე და ნაილი მალევე შევედით სახლში და ჩვენს ოთახში ავედით.
- ნაილ დღეს რა ჩავიცვა? - ვკითხე საყვარლად , ის კი ამდროს აბაზანაშ რაღააცს ღიღინებდა
- მოკლე კაბა არა ! დიდი მუცელი გაქ და აგეწევა, საერთოდ კაბა არა გაცივდები და არც შორტები - თქვა და ამაზე გამეცინა
- აბა რა ჩავიცვა? - გავიცინე
- როგორც ყოველვის :მაისური , კედები და შარვალი - თქვა და ისევ გააგრძელა ღიღინი
- ააა კარგი - ამოვიბუზღუნე, ნაილს მეც ვეთანხმებოდი რადგან სხვა რამეს უბრალოდვერ ჩავიცმევდი , ან გრძელი კაბა უნდა ჩამეცვა ოდნავ გარეთ კი გრილოდა, მეც უბრალო შავი შარვალი ამოვიცვი და თხელი თეთრი მაისური გადავიცვი, ქვემოთ კი ქონვერსის კედები . თმა ავიწიე და ჩემი თავი სარკეში შევათვალიერე. ეს ვიყავი მე ! ჯენი ჯონსი , უბრალო გოგონა არაუბრალო ცხოვრებით , ამდროს კი ნაილი გამოვიდა
****
ჯენი ჯონსი უბრალო გოგონა „არაუბრალო“ ცხოვრებით, ამდროს კი კარი გაიღო და ნაილი შემოვიდა.
- მიყვარს ასე რომ გაცვია - თქვა და თვალი ჩამიკრა
- მადლობ, მაგრამ ახლა შენ არაფერი გაცვია - ვთქვი და გამეცინა
- კარგი ჩავიცმევ , ჯერ 2საათია ბიჭები 10ისთვის მოვლენ .- თქვა ნაილმა და კარადასთან დადგა
- კარგი, მოვიწყინე - ამოვიბურტყუნე
- რატომ? მე და შენ სადმე წავიდეთ არგინდა? - თქვა და გამიღიმა
- კი მინდა ,- ვთქვი და მოვეხვიე
- ნაყინი ვჭამოთ - თქვა და გაიცინა
- კარგი - მეც დავეთანხმე
ნაილმა ჩაიცვა და მანქანაში ჩავსხედით. ნენსის გავუარეთ (ბალეტზე იყო) და ყველანი ერთად სანაყინეში წავედით. 2საათი იქ ვიყავით (1საათი მარტო რიგში ვიყავით). შემდეგ კი ატრაქციონებბზე გადავწყვიტეთ წასვლა. ნაილი და ნენსი ყვეგან დაჯდნენ სადაც შეიძლებოდა მე მხოლოდ პატარა ბავშის ატრაქციონებზე მსვავდნენ . ბოლოს მოწყინდათ და სახლში წავედით. უკვე 9ხდებოდა . ბიჭებს დავურეკეთ და თქვეს რომ 15წუთშ ჩვენთან იქნებოდნენ. მართლაც ასე მოხდა მე კიდევ ერთხელ მივიღე მანამდე აბაზანა და რომ გამოვედი ბიჭების მანქან უკვე ეზოშ იდგა
- მოვედით - დაიყვირეს ერთხმად და ლანას გადაეხვივნენ
- კარგით ჩვენც ჩამოვალთ - დაიყვირა ნაილმა და კიბეზე ჩასრიალდა
- მაგ კიბეზე 2ჯერ მოვიტეხე ფეხი - შეწუხებული სახით თქვა ლუიმ ამაზე კი ყველამ გაიცინა
მალევე ჩავედი ქვევით და ბიჭებს გადავეხვიე.
10-ს უკვე 20წუთი აკლდა როცა ლაპარაკს მოვრჩით. ზეინის მანქანით წავიდნენ :ჰარი , ზეინი და ლუი , ლიამი კი მე და ნაილს გამოგვყვა. ჩემ მეგობარ ქეითს გავუარეთ (უნივერსიტეტში დავმეგობრდით) და ყველანი ერთად მივადექით მთელს ქუჩაზე გადაჭიმულ უდიდეს სახლს. მანქანებით სავსე იყო იქაურობა, ხმაური და მუსიკა კი 100მილშიც ისმოდა. მანქანა ძვლივს დავაყენეთ და ხალხის ბრბოში გავერიეთ , ნაილი ხელს არ მიშვებდა , მეც მეშინოდა არ დავკარგულიყავი ამდენ ხალხში. მე და ნაილს არც გაგვჩენია კითხვა თუ ვისი იყო ეს სახლი ან ვინ აწყობდა წვეულებას . ნაცნობი სახეები ლუკასი და ლეო დავლანდე და ნაილს გავხედე რომელიც იგივე თვალებით მიყურებდა. შემდეგ ნაილმა ვიღაც ბიჭი მოაბრუნდა და კითხა
- წვეულებას ხომარიცი ვინ აწყობს? - კითხა ნაილმა
- კი , ლეო ვესტი და ლუკას გრინი - თქვა და ისევ სმა განაგრძო
- მგონი ჯობია წავიდეთ - თქვა და მაჯაში ხელი ჩამავლო
Niall’S P.O.V
რაღაც რიგზე არიყო და ეს მოსვენებას მიკარგავდა, მეშინოდა? არა უფრო ცუდის მოლოდინში ვიყავი. ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა 6-7 ადამიანი რომელიც მალულად იდგა შავებში ჩაცმული, ჯენის ხელს არ ვუშვებდი და მინდოდა მალე გამეღწია აქედან . პირველად ვგრძნობდი თავს ასე დაუცველად , პირველად მეშინოდა. გული ასე ძლიერ არასდროს მიძგერდა. ამდროს ვიღაც ბიჭმა ზურგზე ხელი დამარტყა, შემეშინდა და ფიქრებიდან მალევე გამოვედი , მაგრამ კიდევ კარგი ის სხვა ბიჭი იყო და არა ერთერთი იმათთაგანი რომლებიც შავებშ ჩაცმულნი იდგნენ მალულად.
- შეგიძლია გამომყვე? ჩემი მეგობარი კვდება - თქვა ბიჭმა ნერვიულად
- რათქმაუნდა წამოდი - მეც გაყევი მაგრამ ჯენის მაინც არ ვუშვებდი ხელს
- სისხლისგან იცლება არამგონია გოგონამ რომ უყუროს კარგი იყო - თქვა და თავი ნერვიიულად გადაატრიალა
- კარგი ჯენ აქ იჯექი სანამ არ მოვალ, არ გაინძრე - ჯენს შევხედე და ვაკოცე
იმ ბიჭს გავყევი , ტუალეტისკენ მიდიოდა. დერეფანს მიუყვებოდა ბიჭი რომელიც ხალხით იყო სავსე. არანაირი ავადმყოფი არ ჩანდა აქ , ალბათ უფრო შიგნით იყვნენ, ბიჭი არ ჩქარობდა არც მირბოდა . დამაეჭვა შემეშინდა. ჯენი ! თავში მმმხოლოდ ამან დამარტყა და გაქცევა გადავწყვიტე მასთან . მაგრამ ამდროს რაღაცამ შემაკავა, 4კაცი მიჭერდა მაგრამ მაინც ვერვხდებოდი მიზეზს
- გამიშვით - ვყვიროდი
ამდროს კი გასროლის ხმა გაისმა, ხალხის წივილმა მოიცვა სახლი. ჯენის ხმა ამოვიცანი , არა ღმერთო არაა !
- არააა !! - დავყვირე
Jenny’s P.O.V
ლეო ჩემს წინ იდგა, იარაღით ხელში მან იარაღი ზემოთ აწია და ისროლა. შემეშინდა ! ასეთი შიშ ალბათ არასდროს მიგრძვნია ! სიკვდილის შიში ხომ ყველაზე ძლიერია, ადამიანის ბუნებრივი ინსტიქტიც ხომ სწორედ ესაა ! ლეომ ჩემი ხელი თავის ხელშ უხეშად მოიქცია, და ვიღაცეებს ხელით რაღაც ანიშნა . 4მა ბიჭმა ნაილი „გამოათრიეს“ რომელიღაც ოთახიდან არაფერი სჭირდა უბრალოდ ყვიროდა ჩემს დანახვაზე მის სახეს შვება გამოესახა და ყვირილი შეწყვიტა
- ყველა გარეთ დროზე - დაიყვირა ლეომ და იარაღი ისევ ისროლა ზევით
ხალხი გიჟივით გაცვივდა, არავინ დარჩა ოთახში. მხოლოდ მე ნაილი ლეო და ვიღც 10უცნობი მამაკაცი. ლეოს ხელით ვეჭირე და თან იარაღს მიმიზნებდა
- ლეო არგაბედო!! - დაიყვირა ნ აილმა, მეკი კანკალი ამიტყდა
- შეხედეთ! როგორი წყვილია არა? ბედნიერი ოჯახი და თან შვილსაც ელოდებიან - თქვა და ჩაიცინა ცინიკურად - ბრავო - თქვა და ტაში დაუკრა
- გთხოვ ის გაუშვი ! - თქვა ნაილმა თვალები დახარა
- ყველაფერს იზამ?- იკითხა წარბაწეულმა
- ყველაფერს! - დაუფიქრებლად წარმოთქვა ნაილმა
- არა ნაილ გთხოოვ ! მას არაფერი დაუშავო ! - დავყვირე
- ხედავთ როგორ იცავენ ერეთმანეთს? რამხელა სითბოა?! - ისევ ცინიკურად იცინოდა
- გთხოვ ჯენი გაუშვი , ის ფეხმძიმედაა !! - დაიყვირა ნაილმა
თვალები უცხო ოთახში გავახილე და საწოლიდან წამოვიწიე,როგორც კი გავიაზრე სად ვიყავი სწრაფად წამოვდექი და კარების გაღება ვცადე,თუმცა დაკეტილი აღმოჩნდა.ფანჯრისკენ წავედი და ფანჯარა გავაღე თუმცა როგორც კი გადავიხედე,ხელი ჩავიქნიე .შეუძლებელი იყო რომ გადავმხტარიყავი.კარეის გაღების ხმა გავიგე თუ არა კარისკენ მივტრიალდი და ლეო დავინახე რომელიც ეშმაკურად იღიმოდა
-გაიღვიძე?-ჩაიცინა.
-ჯერ კიდევ მაქვს იმედი რომ მზინავს!-შიშისგან დაზაფრულმა ამოვიჩურჩულე.
-ამის იმედი არ გქონდეს!-ჩაისისინა და სწრაფად წამოვიდა ჩემსკენ,მე კი კედელს ავეკარი.
წამოვიკივლე როცა მაჯაში ხელი ჩამავლო და საწოლზე "დამახეთქა",მან კი ჩაიცინა და ჩემს ზევიდან მოექცა.
-არა!გამიშვი!-დავიკივლე მაგრამ ის მე არ მისმენდა.ტანსაცმელი სხულზე შემომახია,მე კი გველივით ვიკლაკნებოდი და მისგან თავის დაღწევას ვდილობდი.მხოლოდ ლიფი და ტრუსი მეცვა როცა მას "კარგ" ადგილას ამოვარტყი და თავიდან მოვიშორე,წამოვდექი და კარისკენ გავიქეცი,მაგრამ წამომეწია,თმაში ხელი ჩამავლო და კვლავ საწოლისკენ წამათრია.კიდევ ერთხელ დავიყვირე ტივილისგან როცა სწოლზე დამაგდო და ყელში ხელი წამიჭირა. მუცლის არეში საშინელი ტკვივილი ვიგრძენი, ვგრძნობდი როგორ მაწვებოდა მთელი ძალით, სიმწრისგან ამოვიკვნესე
-ძუკნა ხარ! ძუკნებს კი იცი რა ელით?-ყურთან ჩამჩურჩულა,სუნთქვა მიჭირდა და მისგან თავის დაღწევას ვცდილობდი.
-ძუკნებს არაქათის გამოცლამდე ჟიმავენ,აკივლებენ ,აყვირებენ და ბოლოს როცა გამოუსედაგარნი ხდებიან ,კლავენ!-ამოისისინა და სწრაფი მოძრაობით მოაშორა ჩემს სხუელს ლიფი.
-გამიშვი!-ამოვიკვნესე,ცრემლები მომდიოდა-გთხოვ!
მაგრამ ის არ მისმენდა,მალევე არც ერთს არ გვეცვა ტანსაცმელი.ცრემლები მომდიოდა და ვტიროდი.
-მოკეტე!ნერვებს მიშლის შენი სლუკუნი!დამიღრიალა და სახეში ძლიერი დარტყმა ვიგრძენი,წამოვიკივლე როცა ის ჩემში ძლიერი ბიძგით შემოვიდა.
მისი შეხებები გულს მირევდა,უკვე მთელი სხეული მტკიოდა,ცრემლები არ ჩერდებოდა.ის კი ჩემში ძლიერი ბიძგებით შემოდიოდა და ყოველ ჯერზე ბიძგები უფრო ზლიერდებოდა.ტკივილისგან წამოვიკივლე,ვგრძნობდი როგორ ვკარგავდი გონებას.ბოლოჯერ დავიყვირე ტკივილისგან გამწარებულმა და გონება დავკარგე!
#რამოდენიმე საათის შემდეგ
Niall’S P.O.V
ზუსტად 3საათში ლეოს სახლთან ვიდექით, მე ზეინი და ჩვენი „ყოფილი შავი ბანდა“. ჯიპიესით დავადგინეთ მისამართი. ავტომატებით და იარაღებით ხელში კარების წინ ვიდექით. არვიცოდი რამოხდა ამ სამ საათში, მაგრამ გული კკარგს ნამდვილად არმიგრძნობდა, მხოლოდ ჯენის ნახვა მინდოდა ახლა, უბრალოდ მენახა რომ კარგად იყო და ეს სრულიად საკმარისი იქნებოდა. კარებზე უშედეგოდ კაკუნის შემდეგ კარები ფეხით შევამტვრიეთ
- ლეო, გამოდი შე - დავიყვირე ბოლოხმაზე
ხმა არავის გაუცია, მხოლოდ კიბეზე გავიგე გამოძრავების ხმა, გოგონას სილუეტი დავლანდე, მისი ჩრდილი მკაფიოდ ჩანდა კიბის კედლებზე, გრძელი ქერა თმა სახეს უფარავდა, თითქოს ეშინოდა ვინაობის გამხელის, და ამიტომ ჩამოეფარებინა თმა. მაშინვე ვიცანი ეს ნენსი იყო, მაგრამ მას რაუნდოდა აქ? ნენსი ? ნენსი, ყოველ წამს მისი სახელი მიტრიალებდა თავში და ბოლოს გამახსენდა ის დღე როცა ნენსიზე გამოძიებასავით ჩავატარე, ის ხომ ლეოს ბიოლოგიური დაიყო, ნენსი გაშვილებული იყო და ამიტომ არატარებდა ვესტების გვარს და სწორედ ამიტომ იყო ის მაქოუელი.
- ნაილ , საყვარელო მოხვედი? - დაიძახა და ჩაიცინა კიბეებზე მდგომმა
- ჯენი საადაა? ან შენი არაკაცი ძმა? - დავიყვირე და ბიჭებს გავხედე
- იცი ჩემი ძმა გასულია, მაგრამ მალე მოვა . ჯენი კი ოთახში - თქვა და ტუჩები გადმობურცა
- წავედით - დავიყვირე და ბიჭებს ვანიშნე
- აქ ყველგან დაცვაა , ვერ შეხვალ - მკაცრად მომიჭრა ნენსიმ
- ზეინ დაუძახეთ შემოვიდნენ - ზეინს ვანიშნე გარეთ მდგომი 10-15 კაცისთვის დაეძახებინა, რომელიც ჩვენს დაძახებას ელოდა. წამში ტყვიების ქუხილის ხმამ დაარღვია სიმშვიდე. ზეინმა და ბიჭებმა ნენსი გააკავეს. მათი დაცვა წამშივე ამოხოცეს. რამოდენიმე მეც მოვკალი ჩემი ხელით. რამდენი ხანია ასეთ საქმეებს ჩამოვშორდი, რამდენი ხანია ეს არ გამიკეთებია, იარაღი ხელში არცკი მჭერია. ამ ყველაფერს მხოლოდ ჯენისთვის და ჩემი შვილისთვის ვაკეთებდა და ალბათ ამ მიზეზით ვიმართლებდი თავს. როჯერსი აქ არიყო , აქ რომ ყოფილიყო ამ ყველაფერს უფრო მშვიდი ფორმა ექნებოდა და ვესტების სახლი სასაკლაოს არ დაემსგავსებოდა. წამში ავირბინე კიბეები და მარცხნიდან მეორე კარი დავინახე შეღებული
•
#მესამე პირი
ნაილმა კარი შეაღო, და გოგონას დანახვაზე გულში რაღაც ჩაწყდა. სიბრაზემ მისი სული მოიცვა , და გონებას გათიშვის საშუალება მისცა. ჯენის შიშველი სხეული საწოლზე მშვიდად იყო „მიწოლილი“ , ალაგ-ალაგ სილურჯეებს დაეფარა მისი ნაზი და თეთრი კანი. მისი 6თვის წამოზრდილი მუცელიც კი ოდნავ იყო დალურჯებული. ოთახში სამარისებული სიჩუმე სუფევდა, ვერც კი მიხვდებოდით რა შეიძლება მომხდარიყო აქ რამოდენიმე საათის წინათ. საწოლის ქვეშ ჯენის საცვალი და ბიუსჰალტერი ეგდო, საწოლზე კი მისი უბრალო მაისურის და შარვლის ნაფლეთები ეყარა . ნაილის თვალებმა კიდევ ერთხელ შეათვალიერა ჯენი, და წამის მეასედში მასთან გაჩნდა. თვალები წითელი, ყოველი ძარღვი კი დაჭიმული ჰქონდა. იარაღი ხმაურიანად გადატენა და ჯიბეში ჩაიდო. იქვე მიგდებული პლედი აიღო და ჯენი მასში გაახვია, ნაზად და ჰაეროვნად აიტაცა ნაილმა გოგონა, რომელიც უსულოდ ესვენა მის ხელებში. ნაილის შეხებაზე ჯენიმ რაღაც იგრძნო და თბილს სხეულს მიეკრა. ნაილის გული წამით გაჩერდა როცა ჯენის მუცელში რაღაც გამოძრავდა. დრო თითქოს გაჩერდა , ასეთი შეგრძნება ნაილს არასდროს ჰქონია . თვალიდან წამოსული ცრემლი უხეშად მოიწმინდა და ჯენის თავზე აკოცა. ნენსის ოთახი იპოვა და მისი უბრალო კაბა გადააცვა ჯენს რომ შიშველი სხეული რამით დაეფარა. ზემოდან კი პლედი მოახვია და კიბეებზე ჩავიდნენ.
Jenny’S P.O.V
თვალები მძიმედ გავახილე, ნაილს ვიყავი მიკრული. ყველაფერი დამთავრდა, ყველაფერი დამთავრდა ჯენ! ჩემთავს ესღა ვუთხარი და ნაილს ავხედე. ნაილს კი გაეღიმა.
- გაიღვიძე პატარავ? - თქვა თბილად და შუბლზე მაკოცა, უფრო მაგრად მიმიხუტა, არაფრის თავი არმქონდა ვერც ვინძრეოდი. ხმის ამოღების თავიც კი არმქონდა. უბრალოდ გამახსენდა ყველაფერი რაც მოხდა , და უნებლიედ ცრემლები წამომივიდა. ამდროს ზეინის ყვირილის ხმა გავიგე
- ნაილ ის აქაა - დაიყვირა და ამდროს ლეო შემოვიდა, მის დანახვაზე უფრო მეტად შევშინდი და ისევ ტირილი დავიწყე. ნაილს მთელი ძალით ვეკვროდი რაც შემეძლო.
- ნაილ , მოხვედი? - იკითხა ღიმილიანი სახით და თვალი ჩამიკრა
- დაგვტოვეთ ! - დაიღრიალა ნაილმა
ყველა გავიდა , მარტო მე ნაილლი და ლეო დავრჩით. ლეოს იარაღი ჩამოართვეს და ისე დაგვტოვეს, ნაილმა ჩემი გაყვანაც „ბრძანა“ მაგრამ ზეინს არც გაუგია და გავიდა.
არმინდოდა აქ დარჩენა. ჩემთვის ვიჯექი დივანზე მოშორებით, მაინც ვერგავიგე რატომ დამტოვეს
- აბა ლეო შენი ბოლო სურვილი - იკითხა ნაილმა სიცილნარევი ხმით, შემეშიდა არმინდოდა მოეკლა ! არა იმიტომ რომ ლეო მეცოდებოდა არამედ იმიტომ რომ არმინდოდა ნაილს ლეოს სისხლში ხელი გაესვარა
- ჯენს კიდევ ერთხელ გავღიმავ! - თქვა და ისევ თვალი ჩამიკრა , წამებში ჰაერი ცივმა ტყვიამ გაჭრა და ლეოს ტვინი გაასხმევინა, ჩემმა კივილმა მთელი სახლი მოიცვა. ლეო ძირს უგონოდ დაეცა, მისი თავიდან სისხლი ჩანჩქერივით წამოვიდა, და საბოლოოდ მის თავთან დაგუბდა. ვხვდებოდი როგორ მეხვეოდა თავბრუ. ჯერ ჯიდევ ვერ ვაანალიზებდი რომ ნაილმა ლეო მოკლა, არანაირი რეაქცია მის სახეზე. უბრალოდ ჩემთან მოვიდა და გულში ჩაიკრა. მის მოშორებას ვცდილობდი როცა ისევ დამიბინდდა თვალთახედვა.
#3დღის შემდეგ
ამ სამი დღის განმავლობაში ხმა არ ამომიღია, არცერთი სიტყვა არცერთი ბგერა არცერთი ასო. საჭმელსაც თითქმის არ ვჭამდი, ლანა მაძალებდა . ნაილს ახლოსაც არვიკარებდი . არვიცი რატომ?!
ამ სამი დღის განმავლობაში ხმა არ ამომიღია, არცერთი სიტყვა არცერთი ბგერა არცერთი ასო. საჭმელსაც თითქმის არ ვჭამდი, ლანა მაძალებდა . ნაილს ახლოსაც არვიკარებდი . არვიცი რატომ?!ნაილის მცდელობები ჩემთან დასაახლოებლად უიმედო ხდებოდა. 3დღე ტირილში და „გლოვაში“ გავატარა მაგრამ არა ლეოს გლოვაში არამედ იმაში რაც მან წამართვა ამ 3დღის წინ. მისი ამ ქცევით ჩემს ცხოვრებაში , ერთ-ერთი უდიდესი ჭრილობა გაჩნდა, რომელიც ადრე თუ გვიან ისევ იჩენს თავს. როჯერსი ინციდენტიდან მალევე ჩამოვიდა , რათქმაუნდა ნაილი არდაუჭერია. და ვამართლებ კიდეც, ლეონარდო ამის ღირსი ნამდვილად იყო. უბრალოდ ლეონარდოს მამის და როჯერსის ხელახლა დაპირისპერების ძალიან მეშინია. რადგან ამით ის ძველი ბრძოლა აღდგება რომელიც , რამოდენიმე წლის წინ საბოლოოდ დასრულდა. რამოდენიმე ექიმმა მომინახულა, და თქვა რომ ბავში სრულიად ჯანმრთელი იყო, ყველას უკვირდა ეს ამბავი. ახლაც საწოლზე ვწევარ მოკუნტული როგორც წინა სამი დღე. არმინდა ადგომა ან თუნდაც ვინმეს ნახვა. არა ნაილის ნახვა მინდა , მინდა რომ ჩავეხუტო და უბრალოდ ასე უსიტყვოდ ვიყოთ. ამდროს კი კარი იხსნება და პატარა ნენსი შემორბის პატარა პარკით ხელში და მალევე ჩემს საწოლთან ჩნდება და მეხუტება
- ჯენ - თქვა და მაგრად ჩამეხუტა , მალევე დავინახე ნაილის ქერა თმა რომელიც კარების მეორე მხრიდან ჩუმად იყურებოდა, სამი დღის განმავლობაში ხმა არ ამომიღია,არავიც დავლაპარაკებივარ და ამიტომ ცოტა ძნელად მაგრამ მაინც დავუძახე
- ნაილ შე.მო..დი - ვთქვი და ისევ საბანი დავიფარე, ნაილის სახეს გაოცება და სიხარული დაეტყო, მალევე წამის მეასედში ჩემს გვერდით იწვა და მაგრად მიხუტებდა გულზე
- უბრალოდ გახსოვდეს რომ... ჩემი ყველაფერი ხარ - ჩუმად ჩაიჩურჩულებდა და ისევ გულში მიკრავდა. ლაპარაკი არმინდოდა ეტყობოდა რომ არც მას. ჩვენთვის ასეთი ქცევა უცხო არიყო, რააზრი ქონდა უბრალოდ სიტყვებს ჩვენ ხომ მხოლოდ საქციელი გვჭირდებოდა? ამიტომაც ასე უხმოდ ვატარებდით საათებს , მხოლოდ ჩვენ ორნი. (ნენსი მალევე გავიდა მაგრამ პატარა ლამაზად შეფუთული პარკი დატოვა). ნაილი მუცელზე მეფერებოდა და მმკოცნიდა, შემდეგ კიი თავზე. ხანდახან რაღაცას წაიმღერებდა და მალევე გაჩერდებოდა. რამოდენიმე საათის შემდეგ ნაილი ცოტახნით გავიდა მეკი საწოლიდან ფრთხილად წამოვიწიე და ნენსის დატოვებ პარკს ხელი მოვკიდე და ჩემსკენ მივიზიდე. პარკში ლამაზად შეფუთული პატარა ბავშვის ცისფერი ქუდი იდო, და რამოდენიმე ამ ფერის ზედა. ჩემს გაოცებას საზღვარი არჰქონდა როცა, საჩუქრებს გვერძე პატარა სურათი დავინახე. ეს ეხოსკოპიის სურათი იყო , რომელსაც ზემოდან პაფთა ჰქონდა შემოხვეული. ჩემმა გულმა ისევ გააორმაგა ცემა . ნაილიც მალევე მოვიდა და ისევ ჩვენს ძველ პოზიციებს დავუბრუნდით

დღეები, საათები , კვირები , თვეები საკმაოდ მალე გადიოდა,ნაილთან ერთად. მე და ნაილი უკვე ვეღარ ვითმენდით ჩვენი პატარას მოლოდინში . დღეც ჩვეულებრიც დაიწყო, ნაილმა ფარდები გადაწია და მზის სხივები ოთახში შემოუშვა, მე კი ამ სანახაობამ თვალი მომჭრა და საბანი თავზე გადავიფარე, 2თვის წინანდელი ამბები დავვიწყე და ცხოვრება თითქოს თავიდან დავიწყე, ნაილი და როჯერსი ყველაფერს მიკეთებდნენ და მისრულებდნენ. უნივერსიტეტშიც თითქმის არდავდიოდით მე და ნაილი. მაგრამ დღეს გამოცდა გვქონდა და ამიტომ უნდა წავსულიყავით.
- ჯეენ გაიღვიძე - თქვა ნაილმა თავისი თბილი ხმით და შუბლზე მაკოცა
- კარგი ჰოო - ამოვიბურტყუნე და ნაილს ვაკოცე, არმინდოდა სკოლაშ წასვლა სადაც ლუკასი იყო, ასევე ნენსი. არმინდოდა დღესაც მათი სახეები ამეტანა. ნაილმა მითხრა რომ მისი „შავი ბანდა“ ისევ მიატოვა, მაგრამ ამის დიდად არმჯერა . ზეინი ჯგუფში დარჩა და ლიამიც , ვშიშობ რომ ისინიც დაბრუნდნენ საქმეში ნაწილობრივ. ჰარი და ლუი მათ ეჩხუბებიან სამივეს ერთად რომ წამოვიდნენ მაგრამ ისინი ყველაფერს იფიცებიან რომ იქ აღარ არიან.
რამოდენიმე წუთის შემდეგ ადგომა დავაპირე, მაგრამ რაღაც ძალამ თითქოს შემაჩერა. ვიჯექი და ვერ ვდგებოდი. ალბათ ისევ ცრუ განგაშია ვთქვი და გამეცინა. მუცლის არეში ტკივილი საგრძნობლად გაიზარდა , თავბრუს ხვევამ ფიქრის უნარი წამართვა და ფეხებში ძალა წამერთვა. დამშვიდება ვცადე მაგრამ ამაოდ ნაილი სააბაზონოში იყო გასული. მინდოდა არმეყვირა და არშემეშინებინა მაგრამ არგამომივიდა
- ნაილლ- დავიღრიალე ბოლო ხმაზე და წამებში გავიგე როგორ გაიღო სააბაზანოს კარი, და შეშინებული სახით როგორ გამოვარდა ნაილი.
- ჯენ რახდება? - შიშნარევი ხმით მკითხა ნაილმა
- მგონი მშობიარობა დამწყოო- დავიყვირე და ხელი მუცელზე მივიდე
- საავადმყოფოში წავიდეთ - დაიყვირა და წამოყენება სცადა
- ნელა ნაილ მტკივა - დავიყვირე ისევ
მანქანაში მალევე ჩავჯექით, ნაილმა მანქანა დაქოქა და მალევე გაზს მთელი სიჩქარით მიაწვა. მუცლის ტკივილმა უფრო იმატა და თვალებიდან უნებლიედ ცრემლები წამომივიდა „ცოტაც გაუძელი“ მამხნევებდა ნაილი ყოველი წუთის ბოლოს. მალევე მივაღწიეთ საავადმყოფომდე. ეტლში გადამსვევს და მაშინვე საკაცით გადამიყვანეს სამშობიარო ბლოკში
#1საათის შემდეგ
Niall’s P.O.V
ჯენის შეყვანიდან , 15 წუთში ბავშვის ტირილის ხმა გავიგონე, და ჩემი გული რაღაც ახალი გრძნობით აივსო. ექიმებმა მითხრეს რომ ბავშვს და ჯენს მალე მანახებდნენ და რაც მთავარია ორივე ჯანმრთელი იყო. ექიმების ლოდინში 10საათი დაწყებულა. ჩემი ბიჭი 9:19 წუთზე დაიბადა , 3 და 300 გრამი.
ულამაზესი ბიჭი. მალევე ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა ფიქრებიდან
- სად ხარ ნაილ? უნივერსიტეტიდან დამირეკეს? კიდევ გინდა დასჯა? - ყვიროდა როჯერსი ტელეფონიდან
- როჯერს! მამა გავხდი - ვყვიროდი ბედნიერებისგან
- რაა? - გაოცებისგან შეჰყვირა როჯერსმაც
- ხო , მამა ვარ მამა !! - ვყვიროდი და თან მეღიმებოდა
- მე ბაბუა ვარ - ისევ იმეორებდა
- კარგი უნდა წავიდე ჯენი და ბავშვი უნდა ვნახო - ვთქვი და გავუთიშე
ექიმი მალევე გამოვიდა, და რაღაც ოთახსიკენ მანიშნა. ბავშვი მალევე შემოიყვანეს, ასეთი გრძნობდა არასდროს მქონიდა, ყველაზე მაგარი გრძნობა ალბათ ესაა, როცა შენს შვილს შენ ნაყოფს, გრძნობ . ის მხოლოდ შენია, მას ყველაფერი შენიაქვს. ის ხომ პატარა შენ ხარ . რამოდენიმე საათი მეწვა ასე და ვტკბებოდი მისი ყურებით, ახლა მხოლოდ ჯენი და ის მჭირდებოდა დანარჩენი სამყარო ფეხებზე მეკიდა .
მ
#მესამე პირი
ჯენის და ნაილს ერთნაირი რეაქცია ქონდათ ბავშვთან პიირველი შეხვედრისას. ბავშვმა ისინი უფრო დაახლოვა. რამოდენიმე წუთში, ბიჭები და როჯერსი მივიდნენ მათთან, სათამაშოებით და ბევრი რაღაცეებით. მათ უყვარდათ ერთმანეთი! ყველა ულოცავდა მათ და ბედნიერებას უსურვებდაა, მაგრამ დიდხანს გაგრძელდებოდა მათი ასეთი ბედნიერება? არავინ იცოდა ეს.
#რამოდენიმე თვის შემდეგ
#ჯენი
რამოდენიმე თვე გავიდა ბავშვისდაბადებიდან , შემიძლია გითხრათ რომ დედობაზე კარგი არაფერია, მთელს დედამიწაზე. არაფერია იმ შეგრძნებაზე კარგი როცა შენ შვილს ეხები და იხუტებ მაგრამ არაფერი იმ გრძნობაზე ცუდი როცა გრძნობ რომ მას რაიმე სტკივა. ნაილი კარგი მამა გამოდგა, ყველაფერი კარგად გადალახა, და ახლაც ღირსეულად მეხმარება ბავშვის ააღზრდაში. იცით გავიდა დრო და წაიღო და გააქრო თითქოს ის ტკვილი რაც განვიცადე, ცხოვრებაში ბევრს მივხვდი მაგალითად იმას რომ დრო ჭრილობას ვერ კურნავს უბრალოდ მას ამსუბუქებს და ნელნელა დროთა განმავლობაში მინიმუმამდე მიჰყავს, ყოველი ჩვენი ჭრილობა რაღაც დროს თავს მაინც გამოიჩენს და თავს შეგვახსენებს. ჩემი ისტორია ალბათ ასე მთავრდება, მაგრამ იქნებ გაგრძელდეს კიდეც? არავინ იცის. მე უბრალო გოგონა ვიყავი და ვარ ჯენიფერ ჯონსი , გადავიტანე ბევრი და გავუძელი ბევრს. არდავეცი და ბოლომდე ვიბრძოლე საყვარელი ადამიანებისთის. არდავტანჯე ისინი ვინც მიყვარდა ვაპატიე ყველაფერი, მაგრამ არა იმიტომ რომ მე ეს არ განვიცადე, უბრალოდ იმიტომ რომ არმინდოდა მათაც გული სტკენოდათ. მე ვიყავი გოგონა რომელსაც ბევრჯერ უღალატეს, მაგრამ არ დაეცა . იქნებ ესაა სიმამაცე? არვიცი. ან საერთოდ რამდენს ხანს გაგრძელდება ჩემი და ნაილის ასეთი კარგი ურთიერთობა? ეს არავინ იცის გარდა ღმერთისა, უბრალოდ მე ვიცი ერთი რამ ცხოვრებაში. დედამიწას 2მმართველი ყავს, ანგელოზები და ეშმაკკი. თითოეული მათგანის გარეშე სიცოცხლე უბრალოდ უაზრო იქნებოდა. ისინი ქმნიან და აშენებენ მომავლს, აშენებენ ურთიერთობებს ან ანგრევენ. თვალს უხელენ ადამიანს ან პირიქით აბრმავებენ. მაგრამ ალბათ მხოლოდ ერთი ადამიანი ისეთი განსხვავებული როგორიცაა, ნაილი ის ხომ ანგელოზიც და ეშმაკიცაა ერთად.

წინა ისტორიაზე თქვენმა აზრმა ძალიან უარყოფითად განმაწყო. როგორ შეგიძლიათ ადამიანს ასეთი შეურაცყოფა მიაყენოთ?  ძალიან მეტკინა გული რადგან მე ახლა ვსწავლობ წერას და თუ შეცდომები მქონდა თქვენ მათზე უნდა მიგეთითებინათ და პირდაპირ ჩემს კრიტიკაზე არ უნდა გადასულიყავით. რაც არ უნდა იყოს თქვენმა კრიტიკამ შედეგი გამოიღო და ახალი ისტორიაც დავასრულე როგორც ყოველთვის თქვენი აზრი ყველაზე მეტად მაინტერესებს მასთან დაკავშირებით...ამიტომ ნუ ამიჯანყდებით იმის გამო რომ აქ დავდე <3 <3 მთავარია თქვენი აზრი მითხრათ მასთან დაკავშირებით ძალიან მიყვარხართ <3 <3 თავს მაინც მოგაბეზრებთ ჩემი ახალი ისტორიებით და მალევე დაგიბრუნდებით <3 <3