ოთხი დღე ვცდილობდი ატვირთვას და როგორც იქნაააააააააა
რედაქტირებული ისტორიაა, შინარასი იგივეა რა თქმა უნდ ამაგრამ ბევრი დეტალი სევცვალე და ჩემი მოკრძალებული აზრით ასე უფრო საინტერესოა .
იმედია მოგეწონებათ თქვენც და ისიამოვნებთ კითხვისას
მალე დაგიბრუნდებით სულ სულ სულ ახალი ისტორიიით


დილა ვარჯიშით დაიწყო. სპორტული სამოსი, ყურსასმენები,საყავრელი მუსიკა და ერთი საათი სირბილი . სახლში დაბრუნების შემდეგ იბანავა, საყვარელი ხალათი ჩაიცვა და სამზარეულოში შევიდა
-დილამშვიდობის დე სადაა ჩემი ხაჭაპური?- იქვე მოფუსფუსე დედიკოს ლოყაზე აკოცა დასაყვარელი კერძის საპოვნელად მაგიდას მოავლო მზერა
-ვაცხობ მარიამ. წადი რა შენი და -ძმა ჩამოიყვანე
-კარგი ქეთუ ეხლავე გავრბივარ -ისევ აირბინა კიბე და ტყუპების ოთახში შევიდა.
ბავშვები სამი წლის არიან და ძალიან გვანან მარიამს .მასგავსება მათ შორის იმხელაა რომ ყყველას მისი შვილები ჰგონია. ტყუპების გაჩენამდე დედსიერთა იყო ქალბატონი მარიამი და სულ ოცნებობდა დედ-მამიშვილზე, ნატვრა აუხდა 13 წლის ასაკში . თან ისე რომ დაც ეყოლა და ძმაც. ოჯახში სიხარული შეიტანა ამ ფაქტმა და ასე გახდნენ დიდი ოჯახი.
ტყუპები უკვე გაღვიძებულები იყვნენ .მარიამი რომ დაინახეს მაშინვე წამოჯდნენ ერთ საწოლში გადაწვნენ უფროსი და მათ შორის დაწვა და ორივე დაკოცნა. შემდეგ ჩააცვა და ქვევით ჩავიდნენ . დედას მაგიდის გაწყობაში მიეხმარა ბებია(ლია) და ბაბუა(ანდრო)გვიან შევიდნენ , მამა(თემური) კი სულ ბოლოს დაჯდა მაგიდის თავში. საუზმის შემდეგ უცებ წამოდგა, ჩაიცვა, ჩანთა აიღო და სკოლის გზას დაადგა თან ბავშვებიც წაიყვანა, ბაღში დატოვა კი კლასში ავიდა.
მარიამს საუკეთესო მეგობარი ჰყავდა, კლასელი თანასოფლელი ნინი ,რომელიც ბავშვობიდან მის გვერდით იყო. ერთმანეთისთვის დებივით იყვნენ ყოველთვის და უსიტყვოდ ესმოდათ ერთმანეთის. ჭირსა და ლხინში რომ ერთად იყვნენ, სიგიჟის ჟამს, დეპრესიისა და უბრალოდ ბედნიერებისას აი ისეთი მეგობრები იყვნენ. განუყრელები ყველგან და ყოველთვის.

შაბათს ქორწილში წავიდნენ. მუხლამდე წითელი კაბა ეცვა, ფეხზეც შავი დაბლები მაღალქუსლიანს უბრალოდ ვერ იტანდა. თმა ,როგორც ყოველთვის კოსად ჰქონდა შეკრული და ლამაზ სახის ნაკვთებს უფრო გამოკვეთდდა. ..ქორწილში მისვლისთანავე დაიმსახურა ყურადღება თითქმის ყველას იცნობდა მოკლედ უამრავი ადამიანი ნახა მოიკითხა, როგორც ჩვევია იმერეთში ისეთი სუფრა იყო გაწყობილი ჩიტის რძე არ აკლდა . ძალიან ლამაზი იყო ყველაფერი რესტორნის დარბაზი სავსე იყო .მართალია სიძის ხალხს არ იცნობს, მაგრამ ვისაც იცნობს ისიც საკმარისია. წავიდა ქეიფი ,სადღეგრძელოები, ტრადიციული სიძე დედოფლის ცეკვა მოკლედ ყველაფერი ტრადიციისამებრ მიდიოდა . მარიამი ზოგადად ვერ იტანდა ზედმეტ ხმაურს მშვიდად იჯდა დედამისი გვერდით და ერთ- ერთ ნაცნობ ქალს ესაუბრებოდა . ბავშვები დარბაზში დარბოდნენ სხვა პატარებთან ერთად ,მარიამი ყურადღებას აქცევდა ,მაგრამ უცებ თვალს მიეფარნენ ამიტომ მათკენ წავიდა სწრაფი ნაბიჯით. ბავშვებს ათვალიერებდა უცებ ვიღაც რომ დაეჯახა, წონასწორობა ძლივს შეინარჩუნა ისიც იმიტომ რომ წელზე ხელები მჭიდროდ მოხვიეს, უცებ ასწია თავი და ერთი თავით მაღალ ბიჭს შეხედა, რომელიც მზერას არ აშორებდა ,თითქოს თვალებით სწავლობდა მის ნაკვთებს. უცნაური მზერა ჰქონდა ბიჭს
-უკაცრავად
-არაუშავს, კარგად ხარ?
-დიახ მადლობთ - ბიჭს მოშორდა და ბავშვების ძებნა განაგრძო. უცებ დაინახა ორივე მისკენ მიდიოდნენ
-ლილე , ანდრეა მოდით ჩემთან
-მოვდივართ... წამოდი ანდლო-ლილემ ხელი ჩაკიდა ძმას და უფროსი დისკენ წავიდა.
-ისე ითამაშეთ რო გიყუროთ შემეშინდა რომ ვერ დაგინახეთ
-კალგი აწი აგალ დავიმალებით მალიამ
ბავშვებს ხელი ჩაკიდა და მაგიდისკენ დაიძრა . ბიჭი ისევ უყურებდა, როგორც ბევრს მასაც მარიამის შვილები ეგონა ანდრეა და ლილე.
მარიამმა რამდენჯერმე იცეკვა დაისი , რაჭული და აჭარული ბიძაშვილთან ერთად, რომელიც ერთადერთი მისი ნათესავი იყო იქ და სულ ის უწევდა კომპანიონობას. ბოლოს გარეთ გავიდა, აივანზე იდგა და სუფთა ჰაერს სუნთქავდა რაც დარბაზში უკვე ნაკლებად იყო. უცებ უკან შეაბრუნეს და ისე რო ვერც გაიაზრა პირველი კოცნა მოჰპარეს .ვიღაც ისე დააცხრა ტუჩებზე როგორც მტაცებელი თავის მსხვერპლს. რა იგრძნო? ვერ აღწერს ასეთი არასდროს არფერი უგრძვნია ერთდროულად დარბოდა მის მუცელში ზოოპარკი, თავიდან ფეხებამდე ლავა ეღვრებოდა და შიგნიდან წვავდა. თვალები დახუჭული ქონდა და უმოძრაოდ იდგა გახევებული ერთ ადგილას, გრძნობდა ძალიან სასიამოვნო სურნელს რომელიც აქამდე არ უგრძვნია . როგორც იქნა მოსწყდა უცნობი მის ბაგეებს და ხელი წელიდან მოაშორა
-იმაზე გემრიელი ყოფილხარ ვიდრე ვფიქრობდი -საშინლად სასიამოვნო ხმამ გამოიყვანა ბურუსიდან თვალები გაახილა , მაგრამ ბიჭი უკვე კარში შედიოდა თან ღამე იყო და ასეთ განათებაზე სახის გარჩევა შეუძლებელი იყო . გრილი ნიავი ქროდა და ახურებულ სახეზე ეხებოდა, გონება ნელ-ნელა გაეწმინდა და გააცნობიერა როგორ უთრთოდა მთელი სხეული უცებ მოიკრიბა ძალა აწითლებულ ტუჩებზე თითი მიიდო, შემდეგ მოაჯირს მიეყრდნო ღრმად ჩაისუნთქა და დარბაზში დაბრუნდა.
კონცენტრირება ვერ მოახერხა , დაბრუნდნენ სახლში . ბავშვებს უკვე ეძნებოდათ და შეეძლო მარტო ყოფნა. ლილე ხელში ეჭირა და დარბაზიდან გადიოდა უცებ გული ისე აუჩქარდა თითქოს მალე გასკდებოდა გვერდით გაიხედა და ის ბიჭი დაინახა დარბაზში რომ დაეჯახა, მაგრამ მალევე მოაშორა თვალი .
სახლში მისულმა მაშინვე ნინის დაურეკა და საძინებელში შევიდა . რომ არ მოეყოლა მოკვდებოდა ის იქედან ქოთქოთებდა და სულ გააგიჟა . როგორც იქნა დაიძინა ყველაზე მეტად ის უშლიდა ნერვებს რომ არ იცოდა ვინ აკოცა. ამას იმხელა მნიშვნელობას ანიჭებდა ჭკუიდან იშლებოდა .მოგატყუებთ რო გითხრათ უფიქრია როგორ შედგებოდა მისი პირველი კოცნათქო ,მაგრამ ეს რაღაც საშინელება იყო ვიღაც უცხო ბიჭმა აკოცა და წავიდა.
მეორე დღეს როგორც კი მივიდა სკოლაში მაშინვე ჩაკიდა ხელი ნინიმ და გარეთ გაათრია
-აბა ეხლა მოყევი დროზე
-რა მოგიყვე ...არ გითხარი წუხელ?
-ასე გითხრა იმაზე ტკბილი ყოფილხარ ვიდრე მეგონაო და წავიდა? საერთოდ ვერ ხვდები ვინ იქნება? ის აშკარად გიცნობს იცოდა ვის კოცნიდა აბა ეგრევე ხო არ გეტაკებოდა. გიჟი არამგონია რომ ყოფილიყო იმ ქორწილში ისეთი ბიჭია მითუმეტეს მაგას არ ეყოლება გადარეული ძმაკაცი
-ამოისუნთქე
-რა ამომასუნთქებს გოგო მე რომ ეგრე დამმართიდა გავაფრენდი შენ რა გაწყნარებს
-რა ვქნა აბა ვიკივლო? გავაგებიო ქვეყანას თუ რა გავაკეთო მაგაზე თუ ვიფიქრე გავგიჟდები და ეგ მინდა ამ გამოცდების წინ?
-რა გამოცდა მარიამ
-ვაიმე ნინიკო მღლი
-დიდი მადლობა გღლი? უკვე გღლი ხო?-ჩართო ნინიმ სამსახიობო მონაცემები და ვითომ დაიწყო გაბრაზება და ტირილი , სასაცილოდ გაისვა თვალზე საჩვენებელი თითი თითქოს ცრემლს იმშრალებდა. მარიამი უყურებდა და იცინოდა
-წამოდი დაიწყო გაკვეთილი დაგვიანება სულ არ მინდა ეხლა
-წამოდი ხო . არა ნეტა ვინ იყო ის ბიჭი?
-აუ არ შემიძლია შენი ატანა რა იმის მაგივრად დავიწყება შევძლო და გადამატანინო ყურადღება რას მიკეთებ
-კაი ვსიო სამარე ვარ ვდუმდები აი „ზმეიკა’-ტუჩებზე თითი გადაისვა ვითომ ელვაშესაკრავს კრავდა მარიამი კი იცინოდა . მთელი დღე გონებიდან ვერ ამოიგდო ფიქრი იმ ამბავზე მაგრამ მერე მასწავლებლებთან გადაავიწყდა ყველაფერი შემაჯამებელ ტესტებს აწერიებდა ორივე და სულ არ ახსოვდა არაფერი. სახლში დაღლილი დაბრუნდა ბავშვებს მოეფერა და საძინებელში ავიდა შხაპი მიიღო და წგნები დაალაგა საწოლზე . მეცადინეობა დაიწყო ჩაეფლა ქართულში, ისტორიაში და ბიოლოგიაში. სამედიცინოზე აბარებს და ამიტომ ბიოლოგიას გაძლიერებულად მეცადინეობს.
გავიდა მტანჯველი ერთი თვე და ბოლო ოთხი გამოცდაც გადააგორა თანაც წარმატებულად. ქართულსა და ინგლისურში ათები მიიღო.მათემატიკაში და ისტორიაში ცხრები. მოკლედ კმაყოფილი დარჩა შედეგებით. ნინი იურისტობას აპირებდა ამიტო ისტორიაში მაღალი ქულა აიღო ასე რომ ორივე მოტვირებული შეუდგა მზადებას ბანკეტისთვის. მალე ეროვნული გამოცდებიც ახლოვდებოდა ამიტომ ჯერ კიდევ მეცადინეობაზე ფიქრობდნენ.. კაბები შერჩეული ჰქონდათ ,მოკლედ მზად იყვნენ. ბანკეტმა არაჩვეულებრივად ჩაიარა, შესანიშნავი დრო გაატარეს .
ბანკეტის დღე იმ გიჟურ პერიოდში ერთადერთი 24 საათი იყო რომელიცმხიარულად გაატარეს. შემდეგ კი ეროვნულებზე გადაერთვნენ, ორივე კაგრი მოსწვალე იყო მაგრამ ემოციურობის პიკზე მყოფნი თავს ევრ იკავებდნენ.
ერთად წავიდნენ გამოცდებზე , მართალია პასუხები ჯერ კიდევ არ იცოდნენ,მაგრამ კმაყოფილები იყვნენ საკუთარი ნაშრომებით.
-თავისუფლებაა ისე არ მოდის თავისუფლებააა მოსახვეჭიააააააა
-ნინი ნინი რა გეშველება ნეტა
-უშველებელი ...აბა ახლა მითხარი ხო წამოხვალ ჩემთან ერთად ზღვაზე
-ერთი თვეა მანამდე ნინი თან არ ვიცი მამაჩემის გადასაწყვეტია ეგ
-მაგას მე ‘მოვაყომარებ“ აიი ფრომეეს ბეიბეე
-შენ თუ მამაჩემს დაითანხმებ ზღვაზე გამომიშვას „სასტოული ყოფილხარ“ ლია ბებია როგორც იტყოდა
-სასტაული რო ვარ ეგი არ იცი შეენ?
-მაგი კი
-აბა ჰე აბა ჰო წავედი მე სახლსა შინა და არ იმაიმუნოთ ბაღნებო-ნინი სახლთან ჩავიდა და ბავშვებს დაემშვიდობა. მარიამი კი და ძმასთან ერთად შევიდა სახლში და ისეთი სიცხე იყო ძლივს ამოისუნთქა, ერთი დიდი ჭიქა ცივი წყლის დალევის შემდეგ.
მარიამი მთელი კვირა სახლიდან არ გასულა. ისვენებდა გადაღლილობის შემდეგ და მხოლოდ ნინის ელაპარაკებოდა. ერთი კვირის შემდეგ კი თემურმა განაცხადა სტუმრები გვეყოლება ამ საღამოს და აბა თქვენ იცითო .ეს იმას ნიშნავდა, რომ ათასნაირი კერძი უნდა მოემზადებინათ. ბავშვები ლიას, სამზარეულო მარიამსა და ქეთოს დარჩებოდათ . მოკლედ ისეთი გემრიელობები დაამზადეს „თითებს ჩაიკვნეტდდი“. საღამოს მაგიდა მარიამმა გააწყო სწუმრები ვინ იქნებოდნენ თუ არა თემურის საძმაკაცო ე.ი მარიამის ან ბავშვების ნათლიები ან პირიქით მათი შვილების ნათლიები იყვნენ თემური და მარიამი .მოკლედ ძალიან ახლო ხალხი მათ შორის ნინის მამა . მარიამი ყველას გოგოა, ერთაერთი შვილი ჰყავდათ მთელი 13 წელი და შესაბამისად მთელი სამეგობრო გიჟდებოდა მასზე.
აივანზე იყო სუფრა გაშლილი,საღამოს სასიამოვნო სიგრილე ზაფხულის ცხელი დღის დასასრულს ნამდვილად უხდებოდა სუფრაზე განლაგებულ კერძებს. მარიამმა ბოლო კერძიც გაიტანა , ჭიშკარიც გაიღო და ვიღაც შევიდა, მაგრამ მას არ დაუნახავს. უკან შებრუნდა და ვიღაცას შეეჯახა ,უცებ ასწია თავი ეგონა ვინმე ნაცნობი იყო, მაგრამ ის უცხო ბიჭი დაინახა და გაკვირვება ვერ დამალა
-ყოველთვის როგორ მეჯახები მარიამ?
-უკაცრავად
-ალექსანდრე როგორ ხარ?-თემური და ალექსანდრე ერთმანეთს მიესალმნენ ყველამ დიდი სიყვარულით მოიკითხა ბიჭი .
მარიამი სახლში შევიდა ნინის დაურეკა ისიც მალე მის საძინებელში გაჩნდა. ათას რამეზე ისაუბრეს ბოლოს მიწვნენ საწოლზე და ფილმის ყურება დაიწყეს ,მაგრამ ბავშვები შეუვარდნენ
-მალიამ მამიკო გეძაქის ჩენი სადგეძელოა
-აუ ახლა უნდა წავიდე?
-აბა რა ჰე ეხლა ახტი უცებ წავედით როგორ მიყვარს შენს ქებას რო ვისმენ .მეკეტება რასაც ქვია
-შენ არასდროს მაქებ და მაგათ მაინც შემაქონ
-მე გულით გადიდებ და გაქებ ჩემო ცხოვრებავ, მარიამ
-ჩემი გიჟი
-წამო წავიდეთ ერთად წავიდეთ თუ როგორაა ის სიმღერა?
-ყველაფერზე სიმღერა როგორ გახსენდება
-მელომანი ვარ მარიკუნა
- ყველა დებილური სიმღერა შენ იცი ნუ მეც ვიცი -ამდენ ლაპარაკში აივანზე გავიდნენ
-ჩვენი გოგოებიც მოვიდნენ -თემურმა მაშინვე გამოხატა ოვაცია
-მარიამ ნათლი შენ გაგიმარჯოს .ამ ლამაზი სასმისით მინდა შენი სადღეგრძელო შევსვა, შენ ხარ ძალიან მაგარი გოგო ისეთი ყველას რო ეამაყება . არ დავიწყებ ეხლა შენს ქებას ყველამ კარგად ვიცით როგორი გოგო ხარ ეხლახან გამოცდები ჩააბარე და ახალ ცხოვრების გზაზე გადადიხარ კი გვტოვებ ,მაგრამ ვიცით რო წარმატებული ექიმი იქნები და რომ დავბერდებით მოგვხედავ . გაიხარე ბიძი, ყველაფერს კარგს გისურვებ და ისე მთლად ნუ გადააკვდები მაგ წიგნებს გათხოვდი ჩვენ რო გაგვიხარდება ისეთ ბიჭზე და გვაგრიალე ერთი ქორწილში სანამ თამადობის და დალევის თავი გვაქ
მარიამი და ნინი ისმენდნენ სადღეგრძელოს და იღიმოდნენ . მარიამს ლილე ეხვეოდა ის კი თმებზე ეფერებოდა ცისფერთვალება გოგოს.
-ძალიან დიდი მადლობა გათხოვების რა მოგახსენოთ ჯერ
-მასე ამბობს ბიძია ყველა მარა კი ყავთ მერე პატარა ბოვშებიიიი
-მე იმიტო არ გავთხოვდები ჯერ რო თქვენ კიდე დიდი ხანი შეგეძლებათ ქორწილში ქეიფი და თამადობა ასე რომ
- ბაბუა შენ ამგენის დაბერებას თუ უცდი დავრჩენილვართ მე და ჩემი ქალი შვილიშვილების გარეშე .ამგენის ბოვშებს კიდო მევესწრებით მე და ბაბიაშენი?
-კაი რა ბაბუ რა მოსწრებაზე ლაპარაკობ თქვენ უნდა გამიზარდოთ შვილები-მარიამი სიცილით ჩაეხუტა ბაბუას და მის გვერდით მჯდომ ბებიას ნინიც მათთან მივიდა და ორივეს აკოცა.
სადღეგრძელოები გაგრძელდა ,გოგოები ეზოში გავიდნენ და ჰამაკში ჩასკუპდნენ . ნინი მარიამთან ახლოს ცხოვრობდა ისე რო მისი სახლიდან მარიამის ეზო ხელისგულივით ჩანდა. საკმაოდ გვიან წავიდნენ სტუმრები, ბავშვებს უკვე ეძინათ მარიამმა ქეთინოც გაუშვა თემურთან ერთად .ისეთი საყვარელი იყო მთვრალი თემური ქეთოს რო ელაპარაკებოდა სიცილით კვდებოდა . დაიწყო მაგიდის ალაგება, სამზარეულოში შეიტანა ჭურწელი თან ყურსასმენები ეკეთა და სიმღერას უსმენდა .
სანდრო ამ დროს თავის ოთახში იყო ფანჯარასთან იდგა სიგარეტის ეწეოდა. მარიამის სახლისკენ გაიხედა და მაშინვე დაინახა ქალბატონი , გაეღიმა და თვალი აღარ მოუშორებია მისთვის მანამ სანამ საქმე არ დაასრულა და სახლში არ შევიდა . სანდროს დიდი გეგმები ჰქონდა მარიამთან დაკავშირებით,ერთი თვის წინანდელმა კადრები ამოუტივტივდა გონებაში და ფიქრებს მიეცა
მარიამმა მეორე დღეს ნინის ზარმა გააღვიძა .თალებდახუჭულმა აიღო მობილური -გისმენთ-ისეთი ბოხი ხმა ქონდა თვიონაც ვერ იცნო თავისი თავი
-მარიამი სადაა? შენ ვინ ხარ? რა უქენი ჩემ გოგოს ბიჯოოო-სიცილით აყვირდა ქალბატონი მარიამმა შორს გასწია ტელეფონი
-ნინი რატო გამაღვიძე?
-მომენატრე ცუნცულ
-მე არა ფისუნია
-გული მომიკალი
-გული გაქ კი?
-არა მაგრამ ხოა ასეთი გამოთქმა
-ვაიმე რა გაილექსე რატომ დამირეკე
-რა საქმიანი ხარ ცუნცულ?
-ნინიკო
-მოკლედ მამიკოს ბიძაშვილის შვილები ჩამოვიდნენ და დღეს მინდა აქაურობა დავათვალიერებინო და წამო შენც, თან გაგაცნობ
-აუ მერე გავიცნობ
-მარიამ უარს მეუბნები? მე? შენს დას? მე მიკეთებ ამას?
-ვაიმე შენთან უძლური ვარ ფისუნია წავედი ეხლა. მაცადე ძილი ხაში ხო არაა აჭამე ჯერ რავიცი დაიბანონ გაიხედ -გამოიხედონ .ჩემს სახლს შეხედონ მერე მეც მოვალ
-კარგად ჩუკლი
მარიამს ეგრევე გადადო ტელეფონი და დაძინება სცადა ,მაგრამ როგორც ჩანს მისი დღე არ იყო. გიჟები შეცვივდნენ ოთახში, თავზე დაეცნენ უფროს დას
-მაცადეთ თქვე მაიმუნებო მეძინება გაგტყიპავთ ყველას
-ალა ალ მინდა მე გატკიპვა
-ვაიმე ჩემი გოჭი მოდი აქ უნდა შეგჭამო მოგაჭამ ამ ფუმფულა ხორცს -მარიამმა საბანი გადააგდო და ზემოდან დახედა ბავშვებს , ხელებში მოიქცია ორივე და ჩაკოცნა
-მიჩელეთ მიჩელეთ
-უუუუ უნდა შეგწამოო ლილიეეეეეეეეე
-ამხელა გოგო გიჟი ხარ
-ვაიმე შენ შვილო პატრონი არ გყავს? რა გინდა აქ სტუმრები მიაგდე?
-მოგბეზრდი უკვე? კი ბატონო წავალ -ნინიმ მოწყენილი სახე მიიღო და შეტრიალდა
-ბავშვებო ქეთუშა სადაა?
-ქეთუჩა საჭელს აკეთებს
-საჭელს აკეთებს? საჭელს მე შენ შეგჭამ ეხლა ჩემი ლამაზი ბიჭი-მარიამმა ძმა დააწვიდა საწოლზე და ყელი დაუკოცნა მერე მუცელი ის კიდე იცინოდა
-წამოდი ეხლა ჩაიცვი საჭმელს ტყეში შევჭამთ
-ეს ვინაა? არ წასულხარ შეენ? გული არ მოგიკალი?
-მარიამ
-ვაიმე მეკეტება ეგრე რო მეძახი
-შენ ჩემზე გეკეტება ჭკუა შვილო და არ ვარგა მაი მასთრე
-რანაირად ლაპარაკობ ადამიანო
-ადექი ეხლა და ჩაიცვი რო გაჩეჩილხარ ასე რო ვინმემ დაგინახოს ხო მოგეჭრა თავი მაგ ზორტის ამარა რო ხარ
-„ზორტი“ არაა ეს ტრუსია და შენ ხო იცმევ მუხლამდე „ნიფხავს“ ბებიაჩემს რო აქ ისეთს
-არა ლიას ტრუსს რას ერჩი უბრალოდ
-ვაი შენს პატრონს უბედურს
როგორც იქნა მარიამი მოწესრიგდა თმა კოსად შეიკრა, ღია ფერის ჯინსი ჩაიცვა , თავისუფალი მაისური კეტები და მზად იყო. ნინიმ სახლიდან გაათრია და პირდაპირ ტყისკენ წაიყვანა ისინი იქ არიან უკვეო. მოკლედ დანიშნულების ადგილას რომ მიბრძანდნენ ერთი გოგო დახვდათ დაახლოებით თხუთმეტი წლის, მეორე ბიჭი ალბათ თორმეტი წლის და ვიღაც იყო კიდევ მაგრამ მოშორებით იდგა , კოცონს ანთებდა.
-გაიცანით ჩემი გოგო. ესენი კიდე ლაშა და მაშო არიან, თორნიკე ბიძიას შვილები
-შენ ხარ მარიამი? ძალიან მიხარია შენი გაცნობა
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა
-როგორც იქნა გვეღირსა ეს ბედნიერება. საინტერესოა ისეთი სასწაული ხარ თუ აჭარბებდნენ-გოგონა ბიჭისგან განსხვავებით აშკარად არ იყო კარგად განწყობილი
-მაშო!
-რა მაშო
-მაშიკო გენაცვალე არ ვიცი ვინ რა გითხრა ჩემზე ,მაგრამ განსაკუთრებული არ ვარ. უბრალო გოგო ვარ ...ისე სხვა დროს ასე არ მიმართო ვინმეს, ყველა ნინის დაქალი არ იქნება და არ მოგითმენს-მარიამმა გოგოს გაუღიმა და ლაშას გახედა .ნინი ხმას არ იღებდა,ჩუმად იცინოდა .მეორე ბიჭი ისევ არ შებრუნებულა ჩუმად უსმენდა მათ საუბარს და იღიმოდა.
-მარიკუნა მომეხმარე საჭმლის ამოლაგებაში
-აქაც საქმეს მაკეთებინებ?
-უკაცრავად ეხლა რო არ დაგახვედრეთ ნადიმი
-შენ ვერც დამახვედრებდი ზედმეტად პატარა ხარ მაგისთვის და ვერ მოახერხებდი-მარიამმა ისეთივე მზერა სტყორცნა როგორც მაშო უცქერდა . კალათიდან ყველაფერი ამოალაგა, შამფურები ნინიმ ააცალა და ცეცხლთან მდგომი ბიჭისკენ წავიდა
-აბა ვნახოთ როგორ მწვადს წვავ ვაჟბატონო
-ვნახოთ-ჩუმად უთხრა მაგრამ მარიამმა გაიგონა და მარტივად ამოიცნო კიდეც
როცა დასხდნენ ლაშამ მწვადებიც მიიტანა მაშო ისევ იბღვირებდა .მარიამი ზურგით იჯდა ბიჭისკენ, მაგრამ როგორც კი მიუახლოვდა მაშინვე უჩვეულო გრძნობა დაეუფლა ასე მხოლოდ რამდენიმეჯერ დაემართა და ყველა შემთხვევა სწორედ მას უკავშირდებოდა . ბიჭი მის გვერდით დაჯდა და შამფურები თეფშზე დააწყო ხორცის ნაწრები ,გასწორდა და მარიამს გადახედა
-ძალიან ადრე გაგაღვიძეთ, მაგრამ ნინიმ გვითხრა რო შენს გარეშე ვერაფერს გვანახებდა
-არაუშავს მოხარული ვარ -მარიამმა თავი აწია და მისი ფიქრი რო გამართლდა წინადადება გაუწყდა-ალექსანდრე? შენ ხო მაგრამ მე რო არ ვიცოდი?-ნინის გახედა რომელიც ვითომ ვერ ხვდებოდა რას გულისხმობდა
-მეც ნინის ბიძაშვილი ვარ ეტყობა დაავიწყდა წუხელ თქმა
-რას გაახსენდებოდა როცა მარიამია ახლოს გათიშულები ხართ-მაშომ შანსი არ გაუშვა
-არც ისეთი ლამაზი თვალები მაქ ჰიპნოზს რო ვაკეთებდე ან თუ მაქვს ეტყობა შენ ჩემზე ძლიერი მეჯიკი ხარ და ვერაფერს გიხერხებ
-ალბათ
-მაშო ჭამის დროს მაინც გაჩუმდი
-უკაცრავად საუბარი გაგაწყვეტინეთ
მარიამი არ ჩარეულა მათ საუბარში,ზედმეტად სიტუაციის გამწვავება არ სურდა. ცოტა ხანში ლაშასთან ერთად მისეირნობდა
-ლამაზი ადგილია, სიმშვიდე სუბთა ჰაერი ქალაქში ასე ვერ დაისვენებ
-ხო მიყვარს აქაურობა, მაგრამ ბევრი რამ აქ არაა ისეთი რაც ქალაქშია
-თბილისში გინდა ხო ჩაბარება უნივერსიტეტში თუ ქუთაისში
-ორივე დავწერე და გააჩნია რა ქულებს მივიღებ
-იმედია თბილისში ჩააბარებ უფრო ხშირად გნახავ თან შენი და ნინის დაშორება საცოდაობა იქნება
-იმედია. მიკვირს აქამდე რო არცერთს გიცნობდით
-ხო ჩვენ დედა არ გვიშვებს სოფელში არ უყვარს და ალექსანდრე არ ვიცი რატო არ ჩამოდიოდა
-დედაშენი რამდენი წლისაა ამხელა შვილი რომ ჰყავს,უტაქტო შეკითხვაა მაგრამ თქვენსა და ალექსანდრეს შორის აშკარად ასაკობრივი სხვაობაა
-დედა 38 წლისაა , ალექსანდრეს დედა გარდაცვლილია
-არ ვიცოდი ...უბრალოდ დედასაც გვიან შეეძინა ტყუპები და ვიფიქრე მსგავსი სიტუაცია იყო.მაპატიე ცუდად გამომივიდა
-არაუშავს
-გუშინ რატომ არ გადმოდით ჩემთან თქვენც? გაგიცნობდით ამ ტყეში სიარულის ნაცვლად სახლში მიგიღებდით
-რავი დაღლილები ვიყავით ქალბატონმა არ მინდა წასვლაო და მეც დავრჩი ნათია ბიცოლასთან .დღეს ნიკაც ჩამოდის
-მართლა? რატომ არ დამირეკა მოვკლავ რო ჩამოვა -მარიამს ტელეფონზე დაურეკეს ,ეკრანს უყურებდა ხის ფესვი ვერ შენიშნა ,თავი ვერ შეიკავა და დაეცა . ფეხი დაიშავა, შარვალი გაეხა და მუხლიდან სისხლი მოდიოდა
-აა მტკივაა.. ფუ შენი როგორ ვერ შევხედე
-მარიამ კარგად ხარ?
-არაუშავს დამეხმარე წამოდგომაში თუ შეგიძლია რა-მარიამს ისე ეწვოდა ფეხი ცრემლებს ძვლივს იკავებდა. ლაშამ ხელი გაუწოდა, წამოდგა, მაგრამ ნაბიჯი ვერ გადადგა
-რა ხდება ? -ალექსანდრე შორიდან უყურებდა და დაინახა როგორ დაეცა მარიამი ,მაშინვე მათკენ გაიქცა. ცდილობდა თავი შეეკავებინა, მაგრამ მარიამის სახე , აწყლიანებული თვალები , ნატკენი მუხლი რომ დაინახა ვეღარ მოითმინა მაშინვე მასთან გაჩნდა-მარიამ კარგად ხარ? არ დაეყრდნო ,მაჩვენე - სანდრო ჩაიმუხლა , მარიამის ფეხი ფრთხილად ასწია და მუხლზე დაიდო ,შემდეგ ჭრილობას დააკვირდა
-არაა საჭირო სახლში წავალ და მივხედავ -ფეხის გაწევა სცადა ,რადგან ძალიან ღელავდა რატომ თვითონაც არ იცოდა
-მოიცადე თორე უფრო გეტკინება -არ უნდოდა ზედმეტი კონტაქტი ,მაგრამ ალექსმა ფეხი მაშინვე დაუჭირა და თავისი საქმე განაგრძო
-სანდრო არაა საჭირო, ხომ გითხარი
-მეც გიპასუხე უკვე. აქ გტკივა? -კოჭთან ხელი ფრთხილად შეახო ,მაგრამ მარიამი ამ შეხებამ უფრო ააფორიაქა ვიდრე ტკივილმა . ალექსანდრემ რო შეხედა თავისი მუქი თაფლისფერი თვალებით სულ დაიბნა. სახე ინსტიქტურად დაემანჭა ტკივილისგან- აქ გტკივა?-შემდეგ უფრო ზემოთ ნახა,ტკიოდა და თან შეშუპება ჰქონდა დაწყებული . მუხლის ჭრილობის გარდა ,რთულად იყო შედარებით საქმე
-ჯოხი შეგიძლია მომიტანო ლაშა? რო დავეყრდნო -მარიამი ისევ თავისას აგრძელებდა, ცდილობდა ალექსანდრეს დახსნოდა
-კი ახლავე
-არ გინდა ლაშა ვერ დადგება ნაღრძობი გაქ და უფრო გეტკინება. ამ ტკივილს ნამდვილად ვერ გაუძლებ ქალბატონო
-ხო, მაგრამ რა ვქნა
-რამეს მოვახერხებთ მაგალითად ეს გზა შესანიშნავი ვარიანტია-ალექსანდრე წამოდგა მარიამს თავზე დაადგა ოდნავ დაიხარა ერთი ხელი მუხთან შეუცურა მეორე წელზე და ბუმბულივით ააფრიალა ხელში.
-რას აკეთებ დამსვი -სუნთქვა შეეკრა,თითქოს ჟანგბადი გაქრა
-ნუ ფართხალებ დამივარდები ჯობის ხელი მომხვიო
-ალექსანდრე დამსვი
-რომ დამივარდეეგრე ფეხი მოგტყდება - მარიამმა ინსტიქტურად მოხვია ხელიები ყელზე და თავი კისერთან ახლოს მისწია . აი აქ კი გულმა ორმაგად კი არა ასმაგად დაიწყო ძგერა სურნელი რომ იგრძნო ყველაფერი ერთბაშად გაახსენდა , წამსვე ამოხსნა ამოცანა ,მაგრამ ნინის ყვირილმა აზრები გაუფანტა
-მარიამ რა დაგემართა... ღმერთო მიშველე .გოგო როგორ დაეცი ... რა ვუთხრა მე თემურს, მომკლავს
-ნინი გეყოფა გთხოვ
-რა მეყოფა გოგო რაზე ფიქრობდი წინ ვერ დაიხედე? ან შენ რომ მიყვებოდი რას მიყვებოდი-ახლა ლაშას მიუბრუნდა ,დამწუხრებული სახით რო მიყვებოდა უკან ძმას
-მაგან სიარული არ იცის და ძირს არ იყურება დააბრალე ლაშას
-მაშო წინ იარე უხმოდ! ლაშა კალათი წამოიღე ,ნინი ისედაც ცუდადაა და გაჩუმდი. შენ მოიწიე ცოტა არ შეგჭამ, არ ვიკბინები-ბრძანებები გასცა ბატონმა და ბოლოს მარიამს დახედა
-ლაშა კალათს ვერ წამოიღებს, ჯობის ეგ დასვა და შენ წამოიღო. ჯოხითაც მშვენივრად ივლის
-მაშო რა ვთქვი მე -ისე უთხრა მაშოს გამომეტყველება შეეცვალა და უხმოდ შებრუნდა .
-დამსვი დროზე!
-არაკომფორტულად გრძობ თავს?
-ალექსანდრე დამსვი ბავშვი ვერ წამოიღებს კალათს,მძიმეა . მე მივხედავ საკუთარ თავს ჩემ ტერიტორიაზე!-იმდენი ძახილისნიშანი იყო მის ხმაში რომ ალექსანდრესაც შეეცვალა გამოხედვა ხელი უფრო მჭიდროდ მოხვია წელზე და სხეულზე ისე აიკრა ლამის გული გაუჩერდა და ის მოკრებილი ძალაც დაკარგა მარიამმა
-ლაშა თუ არ შეგიძლია წამოღება დატოვე და შემდეგ წავიღებ
-არა მომაქ . ეგეთი სუსტი რო არ ვარ არ იცი?
-მე ვიცი, მაგრამ ამ ჯიუტ ქალბატონს ვერ ვარწმუნებ
-ალექსანდრე არააქ მნიშვნელობა, რომ გეუბნები დამსვითქო დამსვი ბექას დავურეკავ და წამიყვანს
-ბექა ვინაა ?-იმდენად უხეშა ჰკითხა და ისე მოუჭირა ხელები რომ მარიამმა ყველაფერი შეამჩნია
-დამსვი!
-კითხვა დავსვი მგონი
-მე გითხარი რაღაც და შესრულებას ვითხოვ კითხვაზე პასუხის გაცემა არაა ჩემი პრეროგატივა
-რა გჭირთ ხალხო.. მარიამ მოყავხარ ალექსანდრეს თუ დააცდი ათ წუთში სახლში ვართ. ბექა რომ მოვა და წაგიყვანს მოკვდები ეგ ფეხი ისე გაგიწითლდა -ნინი ისე ღელავდა ვერაფერს ამჩნევდა,ერთაერთი რაც აწუხებდა მარიამის მდგომაროება იყო
-არ ვგრძნობ თავს კომფორტულად, რადგან ჩემს ნებას ეწინააღმდეგებიან
-მარიამ ნუ ჭედავ ტყუილად-ალექსანრე ისევ თავის პოზიციაზე იყო
-შენ უნდა შეგითანხმო ჩემი ქმედებები? უფლება მაქვს , როგორც მინდა ისე მოვიქცე
-18 წლის არ ხარ ჯერ
-რა იცი იქნებ ვარ
-ივნისია ეხლა სექტემბრამდე დროა, თითქმის სამი თვე -მარიამს ისე გაუკვირდა მისი დაბადების დღე რომ იცოდა ხმა ვეღარ ამოიღო . ამდენ კამათში კი მივიდნენ მარიამის სახლთან . მაშო უკვე ნინის სალისკენ მიდიოდა ლაშაც მის გზას გაუყვა. ნინი ჭიშკარი გააღო და ალექსანდრე შეატარა . ეზოში ლია იყო და მარიამი რომ დაინახა ასეთი შეწუხებული სახით გაგიჟდა ლამის
-დედა ჩემი სკვდილი რა დეგემართა ბებია მეიტეხე ფეხი და დევიღუპეთ და დევიქეცით?
-დაწყნარდი ბებიო უბრალოდ დავეცი
-რაი დეეცი გოგო რაფერ გაქ გადატყაული ფეხი ვაიმე გასიებულიც ქე გაქ . წამოიყვანე ბებია ზეით ეიყვანეთ -ლიამ კიბეებისკენ მიუთითა . ალექსანდრე საფეხურებს აუყვა, ნინიც გვერდით მიჰყვებოდა .საწოლზე ფრთხილად დააწვინა.
-მარიამ რა გჭირს დედი? ლია გაგიჟებული შემოვიდა
-არაფერი დედა ფეხი მტკივა უბრალოდ ახლა გავიწმენდ ჭრილობას და ეგაა
-მაჩვენე თორემ შენ ვერ დაგიჯერებ-ქეთინომ ფეხი რომ ნახა მაშინვე თემურს დაურეკა -სად ხარ თემო?
-...
-ვერ მოხვალ?
-....
-მარიამს აქ ფეხი ნატკენი მგონი ნაღრძობია.ხომ იცი ეგ არ იმჩნევს ეხლა თორემ ტკივა ისეთი სახე აქ და მოდი რა წავიყვანოთ ექიმთან
-.....
-ალექსანდრემ მოიყვანა
-შეგიძლიათ დამალაპარაკოთ?
-კი ეხლავე -ქეთიმ მიაწოდა მობილური ალექსანდრეს ის კი ოთახიდან გავიდა , მალე დაბრუნდა
-მე წავიყვან საავადმყოფოში, თქვენც წამოხვალთ?
-არ მინდა წასვლა შენ სად წამიყვან
-მამაშენმა ასე გადაწყვიტა
-რა გადაწყვიტა შენ რომ წამიყვანო?
-დიახ!
-არც გაბედო ჩემი ხელში აყვანა-მარიამმა მაშინვე დაიყვირა როგორც კი სანდრო მიუახლოვდა ხელი მკერდზე მიაბჯინა, მაგრამ წამში მის მკლავებში აღმოჩნდა
-ხელს მომხვევ თუ უფრო ჩაგეხუტო- მშვიდად განუცხადა და ზემოდან დახედა
-მოგხვევ-მარიამმა უცებ შემოხვია ხლები ყელზე და გაბრაზებულმა გახედა ნინის. ის ვერ ხვდებოდა რატომ იყო მარიამი ასეთ მდგომარეობაში , უბრალოდ გაკვირვებული მიჰყვებოდა უკან
საავადმყოფოდან წამოსვლა სურდა, როგორც კი ყველაფერიდ ასრულდა და სახლში მივიდა ნინი ოთახში გამოკეტა
-კარი დახურე !
- რა ხდება? გტკივა მარიამ? რატომ გაქ ეგეთი სახე ვერაფერიგავიგე ნუ იბღვირები,მაშინებ
-იცოდი? მითხარი რომ არ იცოდი თორემ გეფიცები არასდროს დაგელაპარაეკები!!
-რა გჭირს გამაგებიე გთხოვ ვერაფერი გავიგე რა ვიცოდი რა ვიცი -ნინი მარიამის სიტყვებმა და გამომეტყველებამ სულ გააგიჟა
-ის რომ ისაა
-მარიამ თავი მიარტყი რამეს რომ დაეცი ? ეხლავე წავიდეთ ექიმთან . მამაჩემი მოვიდოდა სახლში -ნინი მართლა სერიოზულად ლაპარაკობდა და შეშინებული უყურებდა მარიამს
-ის შენი ბიძაშვილი ...თუ ვიღაც ის ბიჭია ერთი თვის წინ რომ მაკოცა, ქორწილში რომ დამეჯახა ...აქამდე როგორ ვერ მივხვდი რა სულელი ვარ. გუშინ რომ დავეჯახე როგორ ვერ მივხვდი... საერთოდ არ გავეკარებოდი ახლოს -ხელებს ჰაერში იქნევდა და ისე ლაპარაკობდა ხმას ძლივს აკონტროლებდა
-მოიცადე ,ერთი წუთი გაჩუმდი რისი თქმა გინდა რომ ის ბიჭი ,შენი პირველი კოცნა რომ მიისაკუთრა , გადაგრია და გაგაგიჟა.დარბაზში რომ დაგეჯახა ... ის და ჩემი ალექსანდრე ერთი და იგივე ადამიანია?
-დიახ სწორედ რომ ერთი და იგივეა
-საიდან დაასკვენი ის ხომ არ დაგინახავს
-იგივე ხმა, იგივე გრძNობა და რაც მთავარია იგივე სურნელი ... შემეშვი ნუ მახსენებ.საერთოდ არ გამეკაროს ახლოს თორემ მოვკლავ. უნდა დავივიწყო საერთოდ რომ ვიცნობ
-ესე იგი ისაა? ჩემი ხელით მოვკლავ მაგ საცოდავს არა როგორ გააკეთა ეს ? ხომ იცოდა ვინც იყავი დიდი ხნის წინ ნახა ჩვენი ფოტო და ათასი რამე იცოდა შენზე .ვაიმე რა სულელი ვარ რა აღარ მოვუყევი მგონი პირველად რომ გაიარე ისიც იცის
-მოგკლავ ნინი -მარიამმა ფუმფულა ბალიში გაუქანა დაქალს და წამოდგომა სცადა
-არ ადგე მე მოვალ და ისე მომკალი... რძალო
-რა რძალო ,რა რძალო გოგო სულ გააფრინე? არაფერს არ ეტყვი. საერთოდ არ მინდა გაიგოს რომ მივხვდი და ამხელა მნიშვნელობა მივანიჭე მაგის კოცნას .ჯანდაბა რაღა ახლა უნდა გამოჩენილიყო და საერთოდ რა სუნამოს იხავს ასეთს ჭკუიდან ტვინს რომ მირევს-მარიამმა ბალიში დაიმხო თავზე და ამოოხრა.ნინის სიცილის ხმა რომ გაიგონა უცებ მიხვდა რაც წამოროშა ,უფრო დაიჭირა თავზე ბალიში და არაადამიანური ხმა ამოუშვა
-დაიგუდები გოგო,მიშორე ბალიში. დიდი ამაბავი , არც პირველი ხარ და არც უკანასკნელი მაგაზე ვინც გიჟდება. გოგო არ დაუტოვებია მგონი თბილისში
-მერე ახლა სოფელზე გადმოვიდა? რა ჯანდაბა უნდა მიხედოს თავის ნაშებს ერთი ეყოლება თუ ორი მე რა შუაში ვარ. ისე რას ვიკლავ თავს არც ემახსოვრება მთვრალი იქნებოდა ან არ მიაქცევდა ყურადღებას მისთვის არც არაფერი იქნება
- რა ვიცი, ერთი თვე კი რჩება აქ და ოთახიც რომ პირდაპირ შენს საძინებელს უყურებს ბედის ირონიაა ვითომ?
-რაა? სად დააწვინე მე რო მიყვარს იმ ოთახში? ადრე რომ მე და შენ სათამაშო ოთახი გვქონდა და მერე ერთად შევარჩიეთ ყველაფერი რემონტის დროს?
-ხო მარიამ რამ გადაგრია თვითონ თქვა აქ დავიძინებო და რა მეთქვა შანსი არაა მანდ არ დაგაწვენთქო? რა ვიცოდი შენს თვალთვალს თუ აპირებდა
-გაწიე ეგ ფარდა , საერთოდ არ მინდა ჩემ ოთახში შემოხედვის საშუალება ჰქონდეს
-ნერვოზი დაგმართია შენ შვილო
-ნინი ნუ მაღიზიანებ ძაან გთხოვ !არა ეს ფეხიც ახლა რომ გადამიბრუნდა ვინ მომწერა კი არ მინახავს...სადაა ჩემი ტელეფონი
-აქაა აი გამომართვი ჩემო ცუნცულ-ნინიმ ტელეფონი მიაწოდა მარიამმა ესემესი ნახა და წამოიყვირა
-ვაიმეეე ნინუციი კვირის ბოლოს ანას დაბადების დღეა და იქ მივდივართ ოქროს დაბადების დღე აქ 13 წლის ხდება ასე რომ დიდი ქეიფი გველის წინ .აუუ იმედია ფეხზე მალე დავდგები და არ დამეტყობა ეს ჭრილობა თორე კოჭამდე კაბა უნდა ჩავიცვა, ყიდვა მომიწევს
-აუ ეგ სულ გადამავიწყდა, 13 წლის ხდება უკვე... ეჰ რა მალე გარბის დრო
-დრო როგორ გავიდა გავიდა გავიდაა...... მიყვარხარ ძალიან ძალიან ძალიან
-რო გკითხოს კაცმა მე ვიცი ყველა სიტყვაზე სიმღერა
-მადროვე იქნებ ყურაღება გადვაიტანო
-ისე მარიამ ჩემი რძლობა არ გინდა? ააა? ბიჭს ვერაფერს დაუწუნებ შენი ოცნებსი პრინცს შეესაბამება ზუსტად
-სამაგიეროდ ხასიათი არააქ კარგი და მე პირველ ადგილას სწორედ სულს ვაყენებ და საერთოდ რატომ ვამბობ ამას? რა უნდა ერთი თვე სოფელში აქამდე არ ჩამოდიოდა საერთოდ
-როგორ არ ჩამოდიოდა შენ ვერ ნახე თორე ერთხელ საირმეში წადით, ერთხელ ბებიაშენთან იყავი
-ეხლა ხო სასწაულად გავიცანი
-შენ მაიცნ დაფიქრდი,ჩემი რძალი იქნები -მაინც ვერ მოისვენა და მიიღო კიდეც მეორე ბალიში
ბევრი ილაპარაკეს ქეთომ საჭმელი საძინებელში აუტანა. ბებიამ ნახა, ბაბაუა წასული იყო საქმეს აკეთებდა .ბავშვებიც შეუცვივდნენ ოთახში... მოკლედ ძალიან გახარებულები იყვნენ. ნინი გვიან წავიდა სახლში ,დაძინებას აპირებდა როცა ნიკა შევარდა ოთახში
-ჩემი ნიკუშაააა-მარიამმა ხელები მისკენ გაშალა ,იმ გიჟმა ხელში აიტაცა -დამსვი ბიჭო მტკივა, ფეხი ნიკაა
-ჩემი გოგო, როგორ მომენატრე . რა იყო შენ დღეს რო დაეცი მეთქი დავატრიალებ ერთ ამბავს აქ და გადავრევ სოფელსთქო შენ გარეშე რა ვქნა ეხლა
-მაცადე ცოტა და ავდგები რა იყო შე კაცო ძალით ხო არ მინდოდა. მომენატრე ნიკუუ ,მარტო ხარ?
-არა მარტო არაა . როგორ ხარ მარიამ?-ალექსანდრეს ხმა რო გაიგონა ეგრევე ჩამოსწია ფეხები იატაკზე და სახე შეცვალა
-კარგად ვარ . მოსვლა არ იყო საჭირო
-წელი ამტკივდა იმდენ ხანს გატარე ხელით და ამბავი როგორ არ გამეგო
-ძალიან სუსტი ყოფილხარ ან გადაღლილი ხარ დიდი დატვირთვით თორემ მე მძმე არ ვარ
-ბოლოს როდის აიწონე?
-ნიკა როდის ჩამოხვედი?-მარიამმა ყურადღება არ მიაქცია სანდროს და მომღიმარ ნიკას გახედა
-ერთი საათის წინ ,ჯერ ჩემები ვნახე და მერე წამოვედი თქვენთან, მაგრამ ბავშვებს ძინავთ შენს ოთახში შუქი დავინახე და ამიტომ შემოგივარდი... ქეთი და თემოც ვნახე
-გასაგებია, ნინუ სადაა?
-მოვედი-ამ დროს ნინიც შემოვარდა -აბადედლიდელიდელა აბადელიდელიდელა აბადელიდელიდელაოოოოო
-ვაიმე მიშველეთ გაგიჟდა მგონი. რა უქენი მარიამ ამ ექვს თვეში ზამთარში არ იყო ასეთი გიჟი
-მე ვინ გამიგიჟებია
-მაგის მეტი რა ვიცი-ალექსანდრემ ჩუმად ჩაილაპარაკა , მაგრამ ნინიმ გაიგონა
-რაო რა თქვი სანდრიკ?
-მეე? არაფერი . არ წავიდეთ?
-წავიდეთ ხო გვიანია უკვე ,დაიძინე მარიკუნა და ხვალ აქ ვარ იცოდე ეგ პიჟამას შორტი მოკლეა ძაან -ნიკამ ყურთან უჩურჩულა ბოლოს და შუბლზე აკოცა
-კარგად. ხო ხვალ დილით ნუ დამირეკავ იცოდე ქალბატონო თორე გცემ
-მე არ დაგირეკავ პირობას გაძლევ ცუნცულ
-რა ცუნცულ გოგო!-მარიამმა დაუბღვირა დაქალს, რომელიც სიცილით გავიდა ოთახიდან. სანდრომ გასვლამდე თვალი ჩაუკრა,გაუღიმა და შემდეგ წავიდა
.................
რამდენიმე დღე დასჭირდა მარიამის ჭრილობას მოსაშუშებლად, ამ ხნის განმავლობაში ალექსანდრე არ შორდებოდა , ნინი ,ნიკა და ლაშაც მასთან იყვნენ. ალექსანდრესთან სიახლოვე არ მოსწონდა,ვერ იტანდა როდესაც თვითკონტროლს კარგავდა და გონება ეფანტებოდა მისი დანახვისას კი სხვაზე ვერაფერზე ფიქრობდა.
მარიამი გარდერობის წინ იდგა და კაბას არჩევდა დაბადებისდღისთვის. ნინის ელოდა და კარი რომ გაიღო ხელში რამდენიმე ბიუსგალტერი ააფრიალა
-ნინ იმ კაბაში რომელი ჩავიცვა? ვარდისფერს ისეთი ნაქარგი აქვს კაბას დაეტყობა, შავი იმხელა მკერდს მიჩენს მიწასაც ვეღარ ვხედავ და მეორე შავი ისეთია სიცივეში გინდ მცმია გინდ არა ...აუუუუუუ ნიიინ რა ვქნა? ესენი საერთოდ არაკომფორტულია ...ესენი აღარ მერგებაა. რა ჯანდაბა მჭირს ნინი ამოიღე ხმა - უცებ შებრუნდა,იქ კი ნინის ნაცვლად კარზე მიყრდნობილი თვალებანთებული ალექსანდრე დახვდა
-მგონი სჯობს საერთოდ არ ჩაიცვა- გონს საერთოდ ვერ მოვიდა ისეთი ხმა ჰქონდა ბიჭს, სუნთქვა შეეკრა,მთელი სხეული უხურდა სახეზე კი ალისფერი ედო. ისე მოხვია ბიჭმა ხელები გონს ვერ მოვიდა , თითები კი არ ჩერდებოდნენ ჯერ წელზე დასრიალებდნენ შემდეგ კი ხერხემალს მიუყვებოდნენ
-როგორ ბედავ ასე ურცხვად შემოსვლას ჩემს ოთახში და საერთოდ შეხებას...მომშორდი-მაქსიმალურად ეცადა თავის შეკავებას,მაგრამ ბიჭი აშკარად უკეთ ხედავდა მის რეაქციებს
-მომავალში სულ ასე შემოვალ...- თითები ჯერ თმაში შეუცურა . თითი ქვედა ტუჩზე გადაუსვა ,ისე უყურებდა მარიამის ათრთოლებულ ბაგეებს ცოტაც და აკოცებდა. გოგოს ისტერიკების გამართვა არ უყვარდა,არც სურდა და ვერც ახერხებდა იმდენად იყო შებოჭილი ბიჭის მკლავებით. ერთადერთი ხსნა ისევ ნინი თუ იქნებოდა, მანაც არ დააყოვნა და ოთახში ელვის სისწრაფით გაჩნდა
-აქ ვარ ჩემო ერთადერთოოო...აბა რას იცვამ ამ საღამოოსოო? ალექსანდრე?- კარი უცბე მიხურა სახეზე ღიმილიც გაუქრა ,მაგრამ მაინც შეეცადა სიტუაციაზე ყურადღება არ გაემახვილებინა- აქ რა გინდა? მდინარზე არ მიდიოდი ბავშვებთან ერთად?
-მრიამისთვის მინდოდა მეთქვა ...- ყბები დაჭიმული ჰქონდა,ნინის მოკვლა უნდოდა ალბათ იმ წამს. ხელები ჯიბეებში ჩაიწყო და უკან დაიხია.მარიამმა კი წამსვე ჩაიცვა სარაფანი და უფრო შორს დადგა
-ჩვენ არ გვცალია,მაშო წაიყვანე შხამს ცოტა ხნით მაინც მოიშორებს .წყალშ ჩასვლისას ხო ქვაზე ტოვებენ არა?
-ნინი!
-აღარ მიდიხარ? რას უცდი ვერ გავიგე .ხომ გაიგე რომ მარიამი ვერ წამოვა მდინარეზე,დაკავებლები ვართ
-აღარაფერს უკვე- გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა და მარიამს გახედა. თვალი ისე შეავლო თითქოს ისევ ნახევრად შიშველი იდგა, ტუჩები გაილოკა და ჩაიცინა გოგოს თვალები რომ გაუფართოვდა. ამის შემდეგ დატოვა იქაურობა და მშვიდად წავიდა მდინარეზე.
მარიამი საწოლზე დაეშვა და ხელები სახეზე აიფარა ნინი კი წამსვე დააცხრა თავს
-რა იყო ეს რა დავინახე მე ? რა იხილა ჩემმა სათუთმა თვალებმა?
-ჯანდაბა ...ჯანდაბაა ეს რა მოხდა? რა იყო ..რა ხდება ჩემ თავს? კოცნას აპირებდა, ხელები მიფათურა ლამის ნახევრად შიშველი მნახა,ეგ ჯანდაბას ,მაგრამ რომ შემხებოდა ალბათ ავყვებოდი, ან დავიწვებოდი აქვე...სრულიად უმოქმედო ვიყავი,გავქვავდი და თან ვიწვოდი.რა მემართება,მოვკვდებიიი
-ამოისუნთქე ,ვთომ არაფერი მომხდარა
-ისე მიყურებდა მეგონა მომვარდებოდა და აქვე ჩემს სახლში...ჯანდაბაა ისტერიკა მაქ...მე მაქ ისტერიკა
-დამშვიდდი,ისეთს რას გააკეთებდა დაგაგემოვნებდა ,თანაც ხელოვანია მაგ ამბავში.კიდევ კარგი დავაგვიანე
-დიდი მადლობა გვაინ რომ მოხვედი ....სად იყავი საერთოდ
-ქალბატონმა მაშომ ნაყინით ყავა მნებავსო და იმას ვაკეთებდი . ნერვებს მაგლეჯს ეგ გოგო დედამისს ჰგავს საზიზღარი, კიდევ კარგი ლაშა სხვანაირია. შენ რას გერჩის,რატომ ამოგიჩემა ვერ გავიგე,შენი სახელის ხსენება და შხამის ნთხევა ერთია
-ყველას ხომ ვერ მოვეწონები ნინი, ახლა მაშოზე ვერ ვიფიქრებ
-მაინც გავიგებ მიზეზს,ხომ იცი ჩემი დეტექტივობის ამბავი
-როდის მიდიან
-ჯერ ადრე მოგიწყენია ,ივლისის ბოლოს წავლენ
-რაა? აგვისტომდე არც გავდივარ სოფლიდან ,რა გავაკეთო ახლა ,როგორ მოვიქცე
-რა უნდა გააკეთო, სანდრომ როგორ შეგაშინა გოგო ნუ გამაგიჟე
-სანდრო კი არა ჩემი თავი მაშინებს , აშკარად ვჩლუნგდები
-მე ვფიქრობ სხვა რამ არ იყოს...ბიძაშვილია,მაგრამ მისი შეყვარება შენთვის არც ისე სახარბიელი ამბავი იქნება
-ეგ არც ახსენო გონებაშიც არ გაივლო .ამდენი წელი არავინ მომწონებია და ეგ ხისთავიანი როგორ შემიყვარდება
-სიყვარულს რას გაუგებ ჩემო მარიამ
-შენი ჰიპოთეზები მაგიჟებს
-მე არ გაგიჟებ სიცოცხლე?
-ნინიკოო ეხ ნინიკო წარსულზე არ იფიქროო ნინიკოოოოოო
-ვაიმე გიალოზე ვგიჟდები ბაჩუტი კამერა გამორთე-აფრენდნენ! აშკარად თორემ აბა ახლა ასეთი ამბების შემდეგ ბოლო ხმაზე ხარხარი,თანაც სისულელის გამო ნორმალურ ადამიანს არც კი მოაფიქრდებოდა.
....
საღამოსთვის მოემზადა, ნიკას მანქანა ქუჩაში ელოდა და ზუსტად იცოდა ,რომ იქ სხვა არავინ იქნებოდა ამიტომ პირდაპირ გააღო კარი და სავარძელში კომფორტულად მოკალათდდა.მხოლოდ შემდეგ შეხედა საჭესთან მოკალათებულ სანდროს და თითებ შორის მოქცეული ღვედი უკან დააბრუნა
-რომელი ჩაიცვი ბოლოს?-ირონიანარევი ხმა გაისმა და გამეფებული სიჩუმე დაარღვია. მანქანა ადგილიდან დაიძრა უკან სანდროს მანქანა მიყვებოდათ, რომელშიც ნინი, ნიკა ,მაშო და ლაშა ისხდნენ. ნინი წინააღმდეგი იყო ,მაგრამ ნიკამ გააჩერა და მარიამის გაფრთხილება ვერ მოახერხა,ასე გაება მახეში ქალბატონი
-ვერ გავიგე რას გულისხმობ
-მაინტერესებს შენი მკერდის საფარად რომელი მათგანი აარჩიე - სითავხედის პიკზე მყოფი ბიჭი მარიამს აგიჟებდა, ისე გამწარა სახეზე ფერი ეცვალა
-რაც არ გეკითხები არც უნდა ჩაერიო,არ იცოდი აქამდე?
-დილით ძალიან გაინტერესებდა ჩემი აზრი და ახლა რა ხდება
-ხომ იცი რომ ნინი მეგონე
-ასე ვგავარ დავიჯერო?
-თავის გასულელება კარგად გამოგდის, მაგრამ ყველას ვერ მოატყუებ...-მრავლისმთქმელი მზერა სტყორცნა და კიდევ ერთხელ დაუმტკიცა საკუთარ თავს რომ ძალა ისევ ჰქონდა შერჩენილი- უფრო ჩქარა თუ წახვალ და მალე მივალთ კარგი იქნება
-ყოველთვის ხომ ვერ დაიძვრენ ჩემგან თავს
-რაღაც არ მგონია ჩვენ შორის მე მქონდეს გასაქცევად საქმე ... უბრალოდ სწრაფად მინდა მივიდე
-შენი გულისცემა აქაც კი მესმის...არ მგონია მართალს ამბობდე
-ჩემზე დაკვირვებას გირჩევნია წინ იყურო. სულაც არ მინდა შენთან ერთად სიკვდილი
-ჩემთან ერთად სიკვდილი ნამდვილად არ გენდომება - ისეთი ირონიული იყო,იმდენად გამომწვევი ,რომ მარიამს თავ გზასურევდა
მობილურს ხელში ათამაშებდა ,ნერვებს იწყნარებდა ნინის შეტყობინება რომ მიიღო
-„დედას გეფიცები არ ვიცოდი რას გეგმავდნენ . მანქანაში რომ ჩავჯექი ალექსანდრე მეგონა საჭესთან ,ნიკა რომ დავინახე მერე მივხვდი რაც მოაწყვეს „
_“იმედია მივაღწევთ ამ საუკუნეში ...მალე უნდა მოვშორდე თორემ ვეღარ ვსუნთქავ“
_“ხუთი წუთი არ დაგჭირდება .შენ რომ იცი გადარეული სახის მიღება ამჯერად არ გაბედო თორე დაგერხა“
_“ ადვილი სათქმელია“
მანქანა როგორც კი გაჩერდა მაშინვე გადავიდა, ალექსანდრეს ზურგი აქცია და ნინისთან ერთად შევიდა შენობაში. თავი მაინც ვერ დააღწია, იუბილარს რომ მიულოცა და საჩუქარიც გადასცა შემდეგ დასხდნენ მაგიდასთან. ბატონი ზუსტად მის წინ იჯდა და ურცხვა არ აშორებდა თვალს. ისე უყურებდა ,რომ მარიამს ნერვები ყალყზე უდგებოდა
-ნახე როგორ მიყურებს, რა ჰგონია ნეტავ რომ გამაგიჟებს?
-უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით რომ უკვე გაგაგიჟა
-შენ მერე მოგხედავ! საერთოდ შემეშვი -თან ელაპარაკებოდა თან იცინოდა ვითომ კარგს ეუბნებოდა რამეს.
-მე კი შეგეშვები მაგრამ ფაქტი სახეზეა
-ეგ შენთვის
-არამგონია ის ვერ ხვდებოდეს რას გმართებს, შენ ხომ გადაშლილი წიგნივით ხარ. რაც არ უნდა თქვა სახეზე მაინც გეტყობა ემოცია
-ერთი სული მაქვს როდის მომშრდება
-ეგ იმიტო რო გეშინია-ნინიმ პირდაპირ ახარა ,მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. უკნიდან ვიღაც ჩაეხუტა ორივეს. შებრუნებულებს სკოლელი მეგობარი დახვდათ, ბექა
-როგორ ხართ გოგონებო?
-ვაა ბექუ შენც აქ ხარ? როგორ ხარ?
-მე „ც“ ვარ ნინიკო?
-მაპატიე ,ეს როგორ გაკადრე
-მარიამ როგორ ხარ?
-კარგად ბექუ შენ?- გადაეხვია ბიჭს, მანაც ლოყაზე აკოცა , ხელები მოხვია და გულში ჩაიკრა.
-მეც კარგად ...გავიგე ფეხი გტკიოდა, ვერ მოვახერხე სანახავად მოსვლა . თემო ძია ვნახე და იმისგან გავიგე - ხელს არ უშვებდა და ისე ელაპარაკებოდა
-უკვე კარგად . არაფერი განსაკუთრებული, არ ღირდა შეწუხებად
სანამ ბექა და მარიამი საუბრობდნენ ვალსის მელოდია გაისმა. ნიკა ნინი გაიწვია საცეკვაოდ, ბექამ დრო იხელთა
-ვიცეკვოთ მარიამ?
-ვიცეკვოთ- გაუღიმა და ბიჭს გაჰყვა. მოცეკვავე წყვილებს შეერივნენ.საუბრობდნენ და იცინოდნენ. შემდეგ მეწყვილეები გაცვალეს და ახლა მარიამის მეწყვილე ნიკა იყო. როგორც კი მოხვია ბიჭმა ხელი არ დააყოვნა და მაშინვე უთხრა
-გირჩევ ჩემ გარდა არავის ეცეკვო
-რა ხდება ნიკა? არასდროს გითქვამს მსგავსი რამ ნინისთვისაც კი და ჩემ შემთხვევაში რა ხდება?
-გირჩევ უბრალოდ , მე არ მაქ პრობლემა
-აბა ვის აქვს პრობლემა ჩემთან დაკავშირებით ნიკოლოზ?
-იცი შენ ძალიან კარგად
-აღარ მინდა ცეკვა ,მირჩევნია მაგიდასთან დავბრუნდე -მარიამი გაბრაზებული მოშორდა ნიკას და უკან დაბრუნდა. სანდრო საერთოდ არ დახვდა ,იფიქრა წავიდა ამოვისუნთქეო. სავსე ჭიქა აიღო და ტუჩთან მიიტანა,ის იყო უნდა დაელია ყელთან ცხელი სუნთქვა,რომ იგრძნო
-ვინაა ის ქერა?- ბოხი ხმა ჰქონდა ბიჭს,აშკარად ბრაზი ერია მასში
-ვინ ქერა
-მარიამ თავს ნუ ისულელებ
-სულელს სულელები თუ ელანდებოდა არ მეგონა
-ჩემ გაბრაზებას არ გირჩევ ...მალე მაგ ქერას ვეღარ იცნობ -მხარზე ხელი მოუჭრა და გაბრაზებულმა წარმოთქვა უკანასკნელი სიტყვები
-„მყეფარე ძაღლი არ იკბინებაო „ ასე ამბობენ ხოლმე ჩვენთან
-დარწმუნებული იყავი მაგ რიცხვს არ მივეკუთნები
-საერთოდ არ მაინტერესებს რას მიეკუთნები და რას არა .იქნებ დამაცადო მშვიდად გართობა მეგობრებთან ერთად და თავი არ მომაბეზრო
-ყველაზე კარგი ის იქნება ეგ ნიღაბი მოიშორო და ის ილაპარაკო რასაც გრძნობ და არა ის რაც თავდასაცავად გადგება
-მინდა გითხრა ,რომ არც ნიღაბი მჭირდება და არც თავდაცვა . მეეჭვება ვინმე არსებობეს ისეთი ვინც როგორმე შემაშინებს
-დარწმუნებული არ ვიქნებოდი-ჩუმად ჩასჩურჩულა ყურთან და ლოყაზე კოცნის კვალი დაუტოვა, თვითონ კი ისე სწრაფად გაქრა როგორც გამოჩნდა. ცეკვის დასრულების შემდეგ ნინიც დაბრუნდა
-რაო რა გითხრა ...იცი რა სახე ჰქონდა? მეგონა მოგკლავდა , რა უთხარი
-ბექაზე მკითხა ვინააო და ათასი სისულელე... მე ნერვები მოვუშალე და წაბრძანდა
-კოცნა რაღა იყო?
-მაგასაც შეხედე?
-აბა როგორ?
-კრეტინი, ნერვებს მიშლის
-სხვა რამე უფრო გაღიზიანებს და იცი ძალიან კარგად
ბექა მათ გვერდით დაჯდა, გოგონებს ესაუბრებოდა ისევ. დიდი დრო იყო გასული რაც ერთმანეთი არ ენახათ და სასაუბრო ნამდვილად დაუგროვდათ. მარიამის სკამზე ჰქონდა ხელი დადებული,გოგოსკენ იყო გადახრილი და ისე საუბრობდნენ . ალექსანდრე ისე უყურებდა ბექას თითქოს წამში გადალახავდა მანძილს ყელშ წვდებოდა და დაახრჩობდა, რამდენიმე ჭიქა მიყოლებით დაცალა და თან ისე უჭერდა თითებს ,სავარაუდო იყო რომ მალე დაამსხვრევდა კიდეც
-ცოტა დისტანცია თორემ მოკლავს ბექას... სამი ჭიქა დაცალა ზედიზედ
-რა მიზეზით,რომ მელაპარაკება იმიტომ?
-მე რა ვიცი... ეჭვიანი შეყვარებული არასდროს ვყოფილვარ
-შეყვარებული ეგაა? მაგაზე დაინტერესებულიც არ ითქმის რა უნდა თვითონაც არ იცის. ეტყობა აქ „ნაშა“ ვერ ნახა და აფორიაქებულია
-ნუ იგესლები მარიამ არ გიშველის ეგ
-მარუ ვიცეკვოთ?-ამჯერად ნიკა დაადგა და ისე ჩაკიდა ხელი აშკარად ანიშნებდა სწრაფად გამომყევიო
-ვიცეკვოთ.. -გაჰყვა , ალექსანდრე მაშინვე წამოდგა და ნინი გაიწვია საცეკვაოდ. მარიამს თვალს არ აშორებდა და ისე ცეკვავდა. ბოლოს ნიკას ანიშნა და მანაც არ დააყოვნა. მარიამი დაატრიალა და წამში აღმოჩნდა ალექსანდრეს მკლავებში. ჯერ ზურგიდან აეკრო , მისი ხშირი სუნთქვა ესმოდა,შემდეგ შემოაბრუნა და იმდენად ახლოს აღმოჩნდნენ მარიამს სუნთქვა გაუძნელდა
-რატომ ცდილობ ჩემს გამოწვევას - თვალებიდან ნაპერწკლები სცვიოდა და მზერას არ აშორებდა გოგოს
-ბოდავ,შენი გონება ალკოჰოლს ვერ უძლებს?
-ჩემი გონება შენს გვერდით სხვას ვერ უძლებს
-დავირუსებული ყოფილხარ -ხელიდან დაუსხლტა და გარეთ გავიდა. იქ ბექა დახვდა. მობილურით საუბრობდა , მარიამი რომ გავიდა მალევე დაასრულა
-ხმაურს ვერ იტან როგორც ვიცი
-ხო თავი ამტკივდა თან სიგარეტის სუნი მაღიზიანებს
-გამოცდის პასუხები გაიგე?
-არა ჯერ , მალე გავიგებ. იმედია თბილისში ჩავაბარებთ მე და ნინუ
-კარგი იქნება ხშირად გნახავთ .შეყვარებულს გაგაცნობთ
-მოიცა შეყვარებული გყავს და ჩვენ არ ვიცით?
-კაი ახლა ნუ მომკლავ ხო გითხარი არა?
-რა ჰქვია?
-ნუცა ,ჩემი კურსელის დაბადების დღეზე გავიცანი ,რომ დავინახე ეგრევე მივხვდი რომ თუ არ დავკერავდი მოვკვდებოდი
-რა გიჟი ვიღაცა ხარ. გიყვარს მართლა თუ
-რა თუ...მოყვარს .ეგ კი არა ქორწილში თუ დაგპატიჟე მალე არ გაგიკვირდეს, თუ წამომყვა ან ვაფშე მოვიტაცებ
-მართლა შეყვარებული ყოფილხარ... თუ მოტაცება დაგჭირდა ჩემთან მოიყვანე გადაგმალავთ-სიცილით უთხრა და ხმამარლა გადაიკისკისა , ბექასაც გაეცინა ....უკვე გვიანი იყო ამიტომ საკმაოდ ციოდა მარიამი კი თხელი კაბით იდგა და შესცივდა კიდეც
-შეგცივდა მგონი ხო? გამომართვი მოიფარე გაგათბობს-ბექამ მოსაცმელი გაუწოდა
-მადლობა-მოსაცმელი მოიხურა და დაინტერესებულმა კითხვების დასმა განაგრძო-რამდენი წლისაა შენი ნუცა
-18 წლისაა და მაგიტო ვფიქრობ რო არ გამომყვება ცოლად. ისეთი დამოკიდებულება აქ ადრე გათხოვებაზე მგონი დიდხანს ლოდინი მომიწევს ,ეგ მინდა ეხლა მეე? ვბერდები კაცი
-მართალიცაა აბა ეხლა ხო არ გამოგყვება ცოლად დააცადე ცოტა, შენც დაამთავრებ და მოიყვანე მერე, კიდე თუ გეყვარებათ ერთმანეთი სიყვარულიც განმტკიცდება და ქორწილშიც მოვილხენთ
- თქვენთვის ქალებისთვის მარტივი სათქმელია ,მაგრამ აბა მე მკითხე?
-ეხლა რომ მე ვინმემ მთხოვოს ცოლად გამომყევიო ,როგორც არ უნდა მიყვარდეს უარს ვეტყვი და ჩემი გადმოსახედიდან გეუბნები თორემ შეიძლება ნუცა კი გამოგყვეს
- ერთადერთი დრო გვიჩვენებს ყველაფერს,ჯერ მაინც არ ვაპირებ ხელის თხოვნას .შეიძლება გერმანიაში მომიწიოს წასვლა გაცვლითი პროგრამით და აზრზე არ ვარ რას ვიზამთ
-ოო ეგ თან კაია თან ცუდი რამდენი ხნით მიდიხარ
-ერთი წლით, მაგრამ ჯერ არ ვიცი სექტემბერში იქნება პასუხები. შევიდეთ თორე გაიყინები
შენობაში ერთად შევიდნენ, მარიამმა მოსაცმელი დაუბრუნა და თავისი ადგილისკენ წავიდა
-ლაშიკო ადგილი ამახიე?
-შენ ბექასთან ჟღურტულებდი და იფიქრა დაბრუნებამდე დავჯდებიო-ალექსანდრემ უპასუხა და გესლიანად გაუღიმა
-ახლავე დაგაჯენ
-არ გინდა აქეთ დავჯდები - გვერდით სკამი გამოსწია და დაჯდა . სანდრო ისე უყურებდა ჭკუიდან გადაჰყავდა
-ლაშიკო რამდენი წლის ხარ შეენ?-ნინიმ თემის შეცვლა სცადა და ბიძაშილს გახედა
-14 ,რა იყო?
-არა არაფერი ანის ასაკის მეგონე ერთი წლით უფროსი ყოფილხარ-ნინიმ ეშმაკურად ჩაიცინა და ბიძაშვილს გახედა, რომელიც იუბილარს უყურებდა ისევ
-ნინი აცადე ბავშვს -მარიამმა თვალები დაუბრიალა და წყალი მოსვა .მობილური ამღერდა,ქეთინო ურეკავდა ამიტომ ისევ გარეთ გავიდა
-ხო დე
-მარიამ მალე მოხვალთ? გვიანია უკვე მამაშენი ხომ იცი რა ტიპია არ მასვენებს და წამოდით მალე ხო?
-კაი დე ვეტყვი ნიკას და წამოვალთ მაქსიმუმ ერთ საათში სახლში ვარ. დაიძინე შენ ნუ მელოდები. ბავშვებს ძინავთ ხო უკვე
-კი თორმეტი საათია აბა რას იზავენ
-თორმეტია უკვე? კაი დე მალე მოვალ
-კარგი, ჭკვიანად იცოდე.
მარიამმა მობილური რომ გათიშა და უკან შებრუნდა წინ ალექსანდრე დახვდა. გვერდის ავლა სცადა, მაგრამ არ გამოუვიდა
-გამიშვი უნდა დავბრუნდე
-ნუ გეშინია არ გიკბენ-ძალიან ახლოს მიიწია და თითი ტუჩზე გადაუსვა ,ალბათ აკოცებდა ბექას ხმა რო არ გაეგონა
-მარიამ , ნინი გეძებდა არ მოდიხარ?
-მოვდივარ ბექ -ისარგებლა შემთხვევით და ბიჭს მოშორდა . სანდრომ მუშტი შეკრა და დაწითლებული თვალებით გახედა ბექას
-უდროო დროს გამოჩენა, მაგრად გეხერხებათ საძმაკაცოს-სანდრომ მარიამს ხელი მოკიდა და შენობაში შევიდა.
-გამიშვი
-სულ ვერ დამისხლტები
-და რა გინდა რომ ვერ დაგისხლტე მიპასუხე
-არ იცი?
-არა
-მე მგოონია რომ იცი იმიტომ რომ შენც ის გინდა რაც მე
-ანუ გინდა წახვიდე და თავი დამანებო? მერე რას ელოდები ...ამ სოფელში არაა შენი ადგილი
-უფრო მუღამში მოგყავარ ასე რომ ცდილობ თავის დაძვრენას
-ფხიზელი ხომ ხარ გენიოსი და მთვრალი საერთოდ ცოდნის ზეიმი ხარ
-სულაც არ ვარ მთვრალი და ბრალს ნუ მდებ
-ჩემი გადმოსახედიდან მთვრალი ხარ , ფეხზე რომ ვერ დადგები და სიტყვას ვერ იტყვი მაგას თუ გულისხმობ არ ვიცი. -საბოლოოდ მოშორდა და ნინისთან მივიდა-ნინი არ წავიდეთ?
-კი მაგიტო გეძებდი, სად იყავი?
-ჩემთან იყო
-კაი წავიდეთ ხო?
გოგოები მანქანაში ჩასხდნენ ნიკასთან და სახლში წავიდნენ. მეორე დღეს სანდრო არ უნახავს და ამოისუნთქა , საღამოს ეზოში იჯდა და ერთ- ერთ კლასელს წერდა .ბავშვები იქვე თამაშობდნენ ეზოში, ლაშიკო შევიდა და ბავშვებიც მისკენ გაიქცნენ
-ვაა ლაშიკო რა ქარმა გადმოგაგდო აქეთ?
-ნინიკომ გამოგმზავნა ნამცვხარი გავაკეთე და გადმოვიდესო
-ვერ მომწერა შენ არ შეეწუხებინე?
-რა შემაწუხებდა , წამო წავიდეთ ხო ?
-ბავშვებს ბებიას მივუყვან და წავიდეთ.-ბავშვები სახლში დატოვა და ლაშას გაჰყვა-მაშო სახლშია?
-კი ალექსანდრე რომ წავიდა სულ გაგიჟდა არ მიაქციო ყურადღება. ცუდი გოგო არაა უბრალოდ თავისებური ტიპია და ძალიან იშვიათად მოსწონს ვინმე, ძირითადად არ მოსწონს
-შევეცდები არ მივაქციო ყურადღება, მაგრამ ძალიან ძნელია როცა დამნაშვაე არ ხარ და მაინც უმიზეზოდ გკბენენ.
-დარწმუნებული ვარ ბოლოს გაუგებთ ერთმანეთს. ხო მართლა რაღაცის კითხვა მინდა
-გისმენ
-ანაზე მინდა გკითხო სად ცხოვრობს აქედან შორსაა მისი სახლი?
-შორს არაა ისე კვირის ბოლოს ფეხბურთის მატჩია ...მატჩი რა ,ისე თამაშობენ ბიჭები და წავიდეთ იქ იქნება მისი შეყვარებული თამაშობს და ნახავ
-შეყვარებული?
-ხო რა იყო?
-ა არა არაფერი ისე გკითხე თუ სხვა საქმე არ მექნება წავიდეთ, ვითამაშებ კიდეც თუ შესაძლებელი იქნება
-კარგად თამაშობ ?
-ფეხბურთზე დიდი ხანია დავდივარ, როგორ ვთამაშობ ეგ ჩემი სათქმელი არა
-ყურებას ჯობის ითამაშო . ბიჭებს ვეტყვი და მათთან ითამაშე მე და ნინი ყველას ვიცნობთ
-ისე მოედანი სად არის?
-აქვეა მეორე ჩიხში მაღალი დონის მინდორი არაა ბუნებრივი ბალახია, მაგრამ გასართობად გამოდგება
სახლში შევიდნენ, მაშინვე გამობრძანდა ქალბატონი ნინიკო , მაშო ტელევიზორთან იჯდა არც გარხეულა ისე შეხედა მარიამს და მალევე მოაშორა მზერა. ნინიმ წვენი ნაყინი ტკბილეული და რაც მთავარია ნამცხვარი გაიტანა და თვითონაც დასკუპდა
-სადრო რატომ წავიდა?
-ნანაჩკა მოენატრა ნახავს და ჩამოვა- მაშომ უცებ თქვა და გაიცინა
-მაშო!
-ნანაჩკა? შეყვარებული ჰყავს ალექსანდრეს?-სიცილით თქვა მარიამმა თითქოს ხელმოსაჭიდი იპოვა და მაშოს გახედა
-ხო
-არა
-ვერ გავიგეთ ბავშვებო ჩამოყალიბდით ჰყავს თუ არა-ამჯერად ნინი ჩაეკითხა
-არ ჰყავს ის გოგო მარტო ნათიას და მაშოს მოსწონთ
-როგორ არ ჰყავს აბა რა არი .სულ ერთად არიან და არ დავაკონკრეტებ რას აკეთებენ....რა თქმა უნდა მოგვწონს მე და დედას ისეთი გოგოა ჩვენს ოჯახს რომ შეეფერება და თან უყვარს ჩემი ძმა, შესაფერისი წყვილია
-უი რა კარგია ეგ მე რატო არ ვიცოდი? ქორწილიც ხო არ გველოდება წინ?-ნინიმ ტაში შემოჰკრა ,აღფრთოვანებულს ჰგავდა
-შეიძლება ,გამორიცხული არაფერია-მაშო ისევ არ ჩერდებოდა
-არა რა ქორწილი სანდრო მაგას ცოლად არ მოიყვანს შანსი არაა-ლაშამ გადაჭრით თქვა და წარბშეკრულმა გახედა დას
-რატომ არ უნდა მოიყვანოს, თუ მაშოს მოსწონს ესე იგი კარგი გოგონაა -მარიამი ჩაერთო
-პირველად თქვა სიმართლე- მაშომ ჩაიცინა და თვალები აატრიალა
-არ მიცნობ მაშო თორემ ამას არ იტყოდი
-შეიძლება
-მე და სანდროს არ მოგვწონს ის გოგო -ლაშა ისევ თავის აზრზე იყო
-შენ შენ თავზე ილაპარაკე ,სანდროს რომ არ მოსწონდეს დღე და ღამ მის გვერდით არ იქნებოდა
-გეყოფათ რა გაჩხუბებთ ჭამეთ ეგ ნაყინი თორე გალღვა უკვე და წვენი თუ გინდოდათ რას მაწვალებდით- ნინიმ ორივეს დაუცაცხანა როგორც ჩვეოდა და ნაყინის დაგემოვნება განაგრძო.თან მარიამს უყურებდა და თვალებით უცინოდა
მარიამი გვიან დაბრუნდა სახლში, ძილის წინ ბავსვებს ეთამაშა შემდეგ კი თავადაც გადაეშვა სიზმრების სამყაროში.დილით შესანიშნავ განწყობაზე გაეღვიძა ,ფეხზე წამოდგა ფარდა გადასწია ,აივნის კარი გააღო და გარეთ გავიდა . მოაჯირს ხელით დაეყრდნო ,შემდეგ მზეს სახე შეუშვირა და ღრმად ჩაისუნთქა დილის სუფთა ჰაერი. სახლში მალე შევიდა ჩაიცვა და სავარჯიშოდ წავიდა...
-დილამშვიდობისა მარიამ-ზურგს უკან ნაცნობი ხმა მოესმა და სწრაფად შებრუნდა . ალექსანდრე დახვდა, მაისური სველი ჰქონდა და სახეც დანამული,ისიც ვარჯიშობდა
-დილამშვიდობის-მოვალეობის მოხდის მიზნით უპასუხა და უკან გაბრუნდა. სანდროც გაჰყვა
-ცოტა ნელა ირბინე ეგრე დაიღლები
-ნუ ღელავ
-ასეთი ტონოთ ნუ მელაპარაკები!- ხელი ჩაკიდა და გააჩერა
-რაში გაინტერესებს მე როგორი ტონით დაგელაპარაკები ან რატო უნდა გესაუბრო განსხვავებულად ვერ ვხვდები
-რა გინდა მარიამ?
-მე კი არა შენ რას მთხოვ წადი საცოლეს მიხედე ,რომელსაც მონატრებული ეყოლები ერთი დღე არ ეყოფოდა შეყვარებულ ქალს-ირონიულად გაუღიმა და ისევ ზურგი აქცია
-ვინ საცოლეს რომელ საცოლეს - ვერ მიხვდა რას გულისხმობდა ,მარიამი კი უკვე ეზოში იყო შესული -ამის დედას შევ*** საიდან მოიტანა .მაშო შენ იქნები შუაში ხომ ვიცი -სახლში შევიდა და პირდაპირ დის ოთახისკენ გაიქცა
-მაშო გაიღვიძე
-აუ მაცადე რა ამ დილაადრიან რა გინდა
-გაიღვიძე და მიპასუხე ....ვინაა ჩემი საცოლე
-მარიამი გეჩხუბა? რა ვიცი ძალიან გახარებული სახე კი ჰქონდა რო გაიგო ნანკაზე? აფერისტიც ყოფილა
-რა უთხარი გოგო ...რა ნანკა მაგ ბ**ზე რა უთხარი ? გაუხარდა? რა თქვა
-რავი იცინოდა შენ თუ მოგეწონა კარგი გოგო იქნებაო
-ჯანდაბა ამის დედას შე**ცი რატომ უთხარი ეგ
-რატომ არ უნდა მეთქვა? ვინაა ეგეთი ეგ მარიამი რომ გიჟდებით ყველა
-სხვა დროს იცოდე რომ ჩემს საყვარლებზე არ უნდა ილაპარაკო , მაგათ ცოლად შერთვას რომ არ ვაპირებ უნდა გესმოდეს მგონი ხომ?
-სად მიდიხარ მოიცადე სანდრო
სანდრო პირდაპირ მარიამთან წავიდა, ეზოში ბავშვები თამაშობდნენ და მათთან გაჩერდა
-დილამშვიდობის ბავშვებო მარიამი სად არის?
-ოთახშია
-მარტოა?
-აჰაამ-ბავშვებს აკოცა და კიბები აირბინა, კარი ოდნავ ღია იყო და კარგად გაიგო მარიამის ხმა
-ნინუც დღეს მაგარ ხასიათზე ვარ ...ეგ შენი ბიძაშვილიც ვერ გამიფუჭებს განწყობას და მდინარეზე ხომ არ წავიდეთ ცუნცულ? ბექასაც დავურეკავ მოგვიყვება...-შეყვარებულის თქმას აპირებდა, მაგრამ სანდრომ ბექა რომ გაიგონა წამსვე შევიდა ოთახში და კარი გადაკეტა. მარიამი პირსახოც შემოხვეული ,სველი თმით იწვა საწოლზე. სანდროს რომ შეხედა მაშინვე გადადო ტელეფონი და წამოდგა
-აქ რა გინდა ?
-მაგ ბექასთან ერთად არსად წახვალ
-შენ ვერ ხარ ხო კარგად... ვინ გეკითხება მე სად და ვისთან ერთად წავალ და საერთოდ ჩემ ლაპარაკს რატო უსმენდი ...გადი აქედან უნდა ჩავიცვა
-კარგად მომისმინე და დაიმახსოვრე, ვერავინ გესმის? ვერავინ იქნება ჩემ გარდა შენს გვერდით. ვერავინ შეგეხება და არავისი გერქმევა ,მხოლოდ ჩემი ხარ და სანამ ვცოცხლობ ჩემი იქნები! - ხელები მკლავებზე ჰქონდა მოხვეული, იმდენად ახლოს იყო რომ მის სუნთქვასაც კი გრძნობდა მარიამი. ტუჩებთან დასჩურჩულა , ხელი სწრაფად მოხვია ისე რომ განძრევის საშუალებაც არ ჰქონდა მარიამს და უკვე მეორედ დაეპატრონა მის ბაგეებს.მარიამი ფართხალებდა, მაგრამ ვინ აქცევდა ყურადღებას ტუჩებს კბილებს ანაცვლებდა შემდეგ ისევ კოცნიდა და ბოლოს სრულიად მშვიდი, კმაყოფილი გამომეტყველებით მოშორდა, ტუჩზე ენის წვერი გაისვა და გაიცინა . ამჯერად მარიამი გონს მოეგო და ისეთი სილა გააწნა ბიჭს თვალთ დაუბნელდა
-ახლა მე მომისმინე ბატონო ალექსანდრე! კიდევ ერთხელ შემეხები ,რამეს მიბრძანებ და მითუმეტეს ამიკრძალავ და განანებ. მე შენს გოგონებს არ ვგავარ და მათ რიცხვს არასდროს შევუერთდები. არ გაქვს უფლება, როცა მოგინდება მომვარდე და მაკოცო, არავინ ხარ შენ ჩემთვის...გაიგე? არააავიიინ! გირჩევ შემეშვა და ისინი შეირგო ვინც უკვე გყავს
-მარიამ
-არ მაინტერესებს ხმა არ ამოიღო თორემ ყველა გაიგებს როგორ ცემ პატივს მამაჩემის ოჯახს... გადი აქედან და ზედმეტად თვალში არ გამეჩხირო-კარი გააღო და ანიშნა რომ გასულიყო.ალექსანდრემ მის განრისხებულ თვალებს ,რომ შეხედა სიტუაცია აღარ გაამწვავა და ამჯერად გაეცალა. სახლში რომ შევიდა ნინი დაინახა
-ნიკა სადაა?
-რა გჭირს შენ რა სახე გაქ ...ბრძოლის ველზე იყავი თუ სავარჯიშოდ
-სადაა!- უკვე მომთხოვნად ჰკითხა
-სძინავს ამ დროს სად იქნება სხვაგან.-ნინის აღარ უსმინდ აპირდაპირ ნიკუშას ოთახისკენ დაიძრა .არც დაუკაკუნებია ისე შეაჭრა
-რა გინდა შე ჩემა რას მაღვიძებ... წადი ირბინე მარიამთან ერთად, იქნება დაგელაპარაკოს
-გაიღვიძე დროზე და მითხარი რა დედის ტ*** ვქნა თორე გავაფრენ
-რა იყო ტო .ლოყა რატომ გაქ გაწითლებული?-როგორც კი წამოჯდა თვალებში გამოხედვა შეძლო და შეამჩნია აწითლებული ლოყა მაშინვე სიცილი დაიწყო
-შენ ხო არ ავარჯიშებდი მარიამს
-არ არსებობს იმან დაგარტყა? შეხედე შენ მარიამს რა ხელი ჰქონია? წავიყვან აწი საჩხუბრად რომ წავალ-ნიკა იცინოდა და სახეზე აკვირდებოდა ალექსანდრეს
-ისედაც გაგიჟებული რომ ვარ ვერ ხედავ? მაშოს მარიამისთვის უთქვამს რომ ნანკა ჩემი საცოლეა...მარიამმა მე სხვებს არ ვგავარ ვინც გყავს იმათ მიხედეო...კაროჩე დავაიო რაა .ახლა ჰგონია ,რომ ისე ვუყურებ როგორც ყველას
-კაი გაჩერდი მაგას ეგრე ეგონებოდა მაინც და ნანკას გაჩითვა არაფერს ცვლის
-ისეთ ხასიათზე იყო ვაფშე არ ეჭვიანობს უხაროდა პირიქით
- შენსავით გიჟი არაა ყველა ,ბექასთან რაღა გინდოდა შე ჩემა
-მაგასთან მინდა თუ მინდა ...მაგის გამო გავგიჟდი თორე არც მეჩხუბებოდა
-დავიჯერო ტყუილად გეჩხუბა?
-შენ მიზეზს ეძებ თუ მეხმარები
-დაანებე თავი და დაწყნარდება
-მთელი თვე აქ იმიტომ ვრჩები თავი რომ დავანებო?
-როგორ გეტყობა რომ არ იცნობ მარიამს ? მაგან რომ გითხრა შემეშვიო ცოტახანი მაინც უნდა დაიჭირო თავი ისე რომ ვითომ შეეშვი, მერე მოლბება და ეგაა .ახლა რომ მიაწვე კაცმა არ იცის რას გააკეთებს და უფრო ჩახლართავ საქმეს . თან ყურადღებას რომ არ მიაქცევ იქნებ წყენაც იგრძნოს
-არამგონია რაღაც გული დაწყდეს
-შენ არც ის არ გეგონა სურათიდან თუ მოგეწონებოდა ვინმე და გაგიჟდებოდი
-ნერვებს მაგლეჯ უფრო
-წადი შენი ჭირიმე შხაპი მიიღე რას გავხარ
-ეგ სულ დამავიწყდა ამ გაწამაწიაში, წავედი
მთელი დღე შორიდან უყურებდა მარიამს ,რაღა შორიდანრა სადაც არ უნდა გასულიყო ყველგან ჩანდა მისი ეზო ან საძინებელი .
მარიამმა ნინის მოუყვა ყველაფერი ის კიდე იცინოდა მაღალ რეგისტრში
-ვაიმეე ამიტომ ჰქონდა ეგეთი სახე? რომ დავინახე შემეშინდა, მეგონა ომი დაიწყო თურმე შენ მიბეგვე .... ვაიმე ცუდად ვარ -ნინი საწოლზე გადაწვა და ხარხარებდა
-არა გადარეული ხარ რა
-მე კი არა თქვენ გაგიჟდით ორივე... ნეტა თუ ვერ ხვდები რომ ის ნანკა თუ ვიღაც უბრალო ნაშაა
-რას მებოდიალები ნინი ნაშა მინდა ახლა მეე? ნაშა კი არა საცოლე უნდა იყოს ,მიზეზი რომ რომ მქონდეს და ჩავებღაუჭო ამ ფაქტს.შენ ნუ ხარ ალექსანდრეს მხარეს,შეეშვი ამ ოინებს და ნამიოკებს
-მე კი შეგეშვები, მაგრამ სანდრო შეგეშვება?
-ნახე თუ არ დამანებოს თავი ...დავისვენებ ,ღმერთო ჩემო როგორც იქნა
-დავიჯერო საერთოდ არ მოგინდება რომ ისევ ხშირად შეხვდე ჩაგეხუტოს და კიდე გაკოცოს?
-ღმერთმა დამიფაროს ეგ მინდა ეხლა მეე? სულ გავგიჟდე შეიძლება ეგ კი არა ისე მაკოცა რომ გამოვფხიზდი და დავარტყი ეგეც მიკვირს , როგორ მოვახერხე
-მერე იტყვის მოშორება მინდაო ბედი გეწვია და ხელს კრავ მარიამ?
-აუ რას ილექსები ნინი? წავიდეთ მდინარეზე? კარგ ხასიათზე ვარ
-აუ არა რა მე ვერ ჩავალ წყალში და სხვა დროს წავიდეთ
-კაი ეზოში ჩავიდეთ გადავიცმევ სარაფანს- კარადა გააღო და კაბა გადაიცვა თმა გაიშალა .
ბავშვებთან ერთად იწვა ჰამაკში და ნელა ქანაობდა თან მათ დაძინებას ცდილობდა.ზღაპარსაც უამბობდა, მაგრამ რამდენად უსმენდნენ ვინ იცის
-ანდრო გაჩერდი და ჩამეხუტე როგორც ლილე
-ალ მინდა მე ძილი
-არ გაძინებ უბრალოდ ჩამეხუტე
-მატკუებ
-ვაიმე რა თაობა მოდის რა
-ძალიან მაიმუნი ბავშვები ხართ რა
-ნიკუჩა მოვიდაა-ანდრეამ როგორც კი დაინახა მაშინვე წამოყო თავი და ძირს ჩაბობღდა მარიამის დახმარებით
-რა გინდოდა რა ცოტა და დავაძინებდი
-სად არიან სხვები?
-არ არიან სახლში, ბებია და ბაბუა ყანაში არიან .მამა და დედა სადღაც წავიდნენ დააძინე ესენი როგორც გინდა
-მოიცადე მე რა დავაძინო სანახავად მოვედი აქ ძიძობას ვერ ვიკისრებ
-ისე იკისრებ როგორც დაგიბარებია სახლში შევდივარ მე და მიხედე ამათ. არ გააბრაზოთ ნიკა ბიძია
-ბიძია რატო ვითომ
-რავიცი მე ბავშვს მეძახი და ბიძია გამოდიხარ-მარიამმა ბავშვებს აკოცა, ნიკას გაუცინა და კუსკუსით წავიდა სახლისკენ. ნიკამ გადახედა და-ძმას და წავიდა სახლისკენ სადაც სანდრო ლაშა და მაშო იყვნენ, ნინის ეძინა.
-რა მაგარი სტუმრები გვყავს -სანდრო მაშინვე წამოჯდა და ბავშვებს გაუღიმა ისინიც მისკენ გაიქცნენ
-მარიამმა მე გამომატანა უნდა მივხედოთ
-უკვე ძიძობასაც გვავალებს ქალბატონი?
-ძიძა ალ გკავს ჩვენ დედიტო გვივლის
-სოფელში დამკვიდრებული ტრადიცია აქ ვინ იმუშავებს ძიძად. უფრო მწვანილებს კრფენ ან ვენახში მუშაობენ ...ხო ეხლა საზამთროცაა
-მაშო გეყოფა რეებს ელაპარაკები სამი წლის ბავშვს
-ლაჩა ჩვენ ოთქის ვქდებით მალე
-დიდი ბიჭი ყოფილხარ უკვე
ლილე ლაშას დაუსხლტა და მაშოსთან მივიდა, რომელიც კომფორტულად იყო მოკალათებული, ფეხები სავარძელზე ჰქონდა შემოწყობილი ,მობილურში იყო ჩამძვრალი და აშკარად ვერ ხედავდა იქ სასიამოვნო ფოტოებს
-ეს ლა ალის?-ლილემ სამაჯურზე მიუთითა , მაშომ ბავშვს გახედა სახეზე ჩამოყრილი თმები გადაუწია და ცისფერ თვალებში ჩახედა ,მაშინვე გაუღიმა და მუცელზე დაისვა
-მოგეწონა?
-ქო მამაზია
-რამდენი წლის ვარო რა თქვი?
-ცამი -თქვა და ხუთი თითი ასწია
-მათემატიკაში და გამეცადინებს ეტყობა-ბავშვი სამაჯურს ატრიალებდა ხელში და ხელიდან მოშორებას ცდილობდა . მაშომ ლოყაზე აკოცა და მერე გულში ჩაიკრა
ანდრეა ძირს ჩამოხტა სანდროს ფეხებიდან და ყველა კარადა გადმოატრიალა . ბიჭებმა ძლივს გააჩერეს არც იღლებოდა.. ლილე კიდე მშვიდად იჯდა მაშოსთან და ტელეფონში ბიჭის სურათს აკვირდებოდა
-მოგეწონა ლილე?
-კი მოტონს
-ვაიმე რა საყვარელი ბავშვი ხარ შენ
-ვიცი მალიამი ქშილად მეუბნება საკალელი ქალ და მიკაქალო
-შენ ვინ გიყვარს ლილე?
-მე ქეთიო, თემო, ანდლო და მალიამი მიკალს ძალიან კიდე ლია ბებო, ბაბუ და ნინი
-ძალიან ბევრი ვინმე გყვარებია ,ჩემზე რას იტყვი აბა პატარა ქალბატონო
-ჩენ მამაზი ქალ ,მალიამი ეუბნებოდა ნინიჩ მაჩო ლამაძიაო მაგლამ მეჩქუბება ცულ და ლა უნდა ველ გავიგეო
-კიდე რა თქვა ჩემზე?
-აცე თქვა მე ალ ვეჩქუბები სანდლო მალე წაიკვანს მაინც და არ მინდა ვეჩქუბოოო
-ესეიგი უნდა რომ მალე წავიდეს სანდრო?
-ქო ნელვებს მიჩლისო ასე ამბობს
- ესე იგი ტყუილად ვეჩხუბებოდი. არაუშავს გადაიტანს შენი და . აბა ქალბატონო ლილე გინდა ჩემთან ერთად დაიძინო?
-ჩენთან ელთად კი -ბავშვი ხელში აიყვანა და კიბეებს აუყვა
-სად მიდიხარ მაშო?
-უნდა დავიძინოთ მე და ლილემ. ხო ლილე?
-ხო
მაშომ საწოლზე დააწვინა ბავშვი და გვერდით მიუწვა .ზღაპარი მოუყვა ,თმაზე მოეფერა და მასაც მალევე დაეძინა. შემდეგ აკოცა საბანი გადააფარა და ქვევით ჩავიდა. იქ თავდაყირა იყო ყველაფერი ბავშვი კი სანდროს ეჭირა .უკვე ეძინა ის კი ისევ ატარებდა აქეთ- იქით. შემდეგ თავის საძინებელში აიყვანა, საწოლზე დააწვინა და საბანი გადააფარა. თვითონაც გვერდით მიუწვა და ბავშვს დააკვირდა ..ძალიან ჰგავდა მარიამს ან შეიძლება მოენატრა და ამიტომ ეჩვენებოდა
ამ დროს მარიამმაც მიაკითხა ბავშვებს,არეული ოთახი რომ დაინახა მაშინვე მიხვდა რაშიც იყო საქმე
-სად არიან ანდრო და ლილე?
-ანდრეა სანდროს ჰყავს ლილე მაშოს
-მიდი ჩამოიყვანე და წავიყვან
-ორივე მე როგორ ჩამოვიყვანო სძინავთ უკვე
-მართლა დააძინეს?
-ხო წამო
-არ მინდა იყოს მათთან მე ნინისთან წავალ
-სძინავს
-მეც დავიძინებ მერე რა პრობლემაა-მარიამი კიბებს აუყვა, ნინის ოთახს აუარა და მაშოს ოთახის კარზე დააკაკუნა
-შეიძლება?
-ჩუ ძინავს
-წავიყვან არ მინდა შეგაწუხოს
-რას ამბობ პირიქით დარჩეს რა
-კარგი თუ არ შეგაწუხებს ...მე ნინის ოთახში ვიქნები და თუ რამე დამიძახე კარგი?
-კარგი
მარიამი გარეთ გავიდა ამჯერად სანდროს ოთახთან იყო,მაგრამ გაჩერდა ისე აუფართხალდა გული ძვლივს შეაღო კარი ძალიან ნელა შევიდა და ბავშვისკენ წავიდა , ეგონა სანდროსაც ეძინა .ბავშვი ფრთხილად აიყვანა ხელში და კარისკენ წავიდა
-ასე მალულად შეპარვა არაა კარგი საქციელი... რა იცი იქნებ შიშველი ვიყავი-გაიღიმა- თუ მოგენატრე
-ფანტაზია შესანიშნავი გქონია მეზღაპრეობაზე არ გიფიქრია?- ღიმილით უთხრა და ოთახიდან გავიდა. სანდრო წამოდგა და უკან გაჰყვა
-როდის გასუქდი ანდრიკო ასე , ვეღარ გწევ
-შენ ახლა ვინმეს აწევა არ უნდა გიკვირდეს
-მაინც არაფერს აკეთებ და გამომართვი -ბავშვი ფრთხილად გაუწოდა მანაც გამოართვა და აკოცა
-მაგარი ბავშვია ძლივს დავღალეთ სამმა კაცმა იმდენი ირბინა
-თავის ჭკუის ხალხს რომ შეხვდა იგრძნო ეტყობა თორემ ისე არაა ეგეთი მოუსვენარი
-დღეს ეტყობა ჩხუბის ხასიათზე ხარ ,რატო?
-კარგ ხასიათზე ვარ რატომღაც , აქეთ წამოიყვანე-ოთახის კარი გააღო შემდეგ სანდრომ ბავშვი თავის საწოლში დააწვინა
-ლილე მაშოს ჰყავს და რომ გაიღვიძებს წამოვიყვან
-თუ არ გცალია გვეყოლება ჩვენ
-არა მცალია...მადლობა რომ მიხედეთ
-ძალიან გგავს ორივე... ქორწილში რომ დაგინახეთ შენი შვილები მეგონა
-ძაან კი შეგაფერხა გათხოვილი რომ გეგონე-ჩუმად თქვა
-რა თქვი?
-მგავს, მაგრამ ანდრო უფრო დედას ჰგავს
-მდინარეზე წასვლას აღარ აპირებთ?
-არა
-რატო?
-ბექას არ სცალია- გაუღიმა და ჰამაკში ჩასკუპდა ,თან სანდროს გამომეტყველებაზე ხალისობდა . მაინც სიმპატიური რომ ეჩვენება ეს ცალკე საკითხია
-აუცილებლად ბექას უნდა ეცალოს სადმე რომ წახვიდე?
-არა, უბრალოდ რომ არ მოდის მეც გადამინდა წასვლა
-ძალიან დამოკიდებული ყოფილხართ ერთმანეთზე თბილისში რომაა როგორ ძლებთ
- პრობლემა არ მაქ, როცა ვნახულობ ეგეც საკმარისია
-სიყვარულის გამოხატულებაც ასეთი უნდა
-რა სიყვარულის მეგობარს როცა ვნახავ რა მნიშვნელობა აქვს. საკმარისია მის შესახებ რომ გავიგო და როცა აქაა ვნახულობ ხოლმე
-მეგობარს ესე იგი
-ვაიმე რა გინდა სანდრო?
-ზოგადად თუ ახლა
-ახლა
-რო გითხრა გაგიჟდები და დღეს მეორე გარტყმას ვერ გადავიტან
-რით ვერ დაიღალე...შემეშვი ხომ შეიძლება ,უბრალოდ შემეშვი -მარიამი წამოდგა და სახლისკენ წავიდა, სანდრო უყურებდა და იცინოდა . ეზოში ლილე და მაშო შევიდნენ
-სადაა მალიამი სანდლო?
-სახლშია წამო წაგიყვან
-მე ვერ მიმყავს?
-კაი ბატონო ,მიბრძანდით
მაშო და ლილე სახლში შევიდნენ. მარიამი სამზარეულოში იყო და ბლინების გაკეთებას აპირებდა
-მალიამ ლაც აკეთებ?
-ჩემ ლამაზ გოგოს გაუღვიძია ...ხომ არ გააბრაზე მაშო?
-ალა, ქო მაჩო?
-მართალია არ გავუბრაზებივარ . რას აკეთებ ?
-ბლინებს, გიყვარს?
-კი ძალიან.. მასწავლი მეც გაკეთებას?
-მე? კი გასწავლი რა პრობლემაა ძალიან მარტივია 1 ლიტრ წყალში უნდა გახსნა სამი კვრცხი შემდგე შეურიო ფქვილი ნელ-ნელა და მასაც მზად იქნება
-თეორიულად ვიცით ეხლა პრაქტიკა ვცადოთ... ვიწყებ ,იცოდე არ დამცინო თორემ ჩემს ძმასთან გაგლანძღავ
-ეგრე ნუ მაშინებ თუ ღმერთი გწამს -სიცილით უთხრა
- მარიამ, მართლა არ მოგწონს სანდრო? თუ
-როგორც ადამიანების მოყვარულ პიროვნებას ,რომელსაც სიძულვილი არ შეუძლია და კაცთმოყვარეა კი
-მოკლედ უკეთეს გამოსავალს ვერ ვიპოვიდი ვერც მე-კარში სანდრო იდგა ანდრეასთან ერთად და მარიამს ღიმილით უყურებდა
-ანრდო გაიღვიძე შეენც?
-ქო ,ლაც აკეთებ მალიამ?
-მე არაფერს, მაშო აკეთებს ბლინებს
-ვინ აკეთებს?
-ვინ და მე
-სულიერს არ აჭამო თუ ღმერთი გწამთ, ნუ თუ მისი მოშორება არ განგიზრახავთ
-ანუ როგორმე უნდა შეგატყუო ეს ბლინები !? -მარიამმა ღიმილით უთხრა და მაშოს შეხედა-აღარ უნდა მეტი ფქვილი, კარგია უკვე
-ნუ დარდობ ისედაც მივდივარ ორ დღეში
-ვაიმე მართლა? ისე გამახარე ერთ სურვილს შეგისრულებ თუ გინდა
-სურვილი თუ შემისრულე აქედან შენ გამაგდებ?-სანდრომ ისე თქვა მარიამს ცეცხლი წაეკიდა .მაშო კიდე სიცილით გაიგუდა
-შენ ჯობს ბლინებს მიხედო დაგეწვება . ბავშვებო წამოდით გამოგიცვლით
-მე ჩემი ვარდიცფელი კაბა მინდა
-მე ალ მინდა გამოცვლა
-გინდა, წამოდით რას ელოდებით . ხუთ წუთში ჩამოვალ ,არ გადამიწვა სახლი
-ვეცდები
-იმედი ნუ გექნება . მალე ჩამოდი
მაშოს დაეწვა ბლინები, მაგრამ მარიამის დახმარებით მალე გააუმჯობესა. ბავშვები ჯერ სანდროსთან იყვნენ შემდეგ ნინი და ნიკაც მივიდნენ . მაშომ თეფშზე გადახვეული ბლინები დააწყო შაქარი მოაყარა და მისაღებში წაიღო.ზოგი ხილით მორთო,ზოგიც ნუსით. მარიამმა ცივი ყავა მომზადა და უკან გაჰყვა მაშოს.
-ანდრეა გაჩერდი ცოტა ხანს რა, ნახე ლილე როგორ წყნარადაა .მოდი გაჭმევ ბლინს არ გინდა?
-მეტი აგალ მინდა გავცკდი
-აბა რა გინდა ქეთო არ მოვა საღამომდე
-გომი მინდა მე
-ვაიმე უფრო რთული ვერაფერი მოიფიქრე?
-აუ ღომს და სულგუნს მეც დიდი სიამოვნებით შევჭადი -ნინიმ თვალებიი დააწვრილა და მარიამს თავისი დაფიქრმო „თხოვნის“მზერა სტყორნცა
-ხოდა გააკეთე სტუმრები გყავს თან და გაასინჯე წესიერი ღომი -მარიამიც არ ჩამორჩა
-აუ ნინუ იცი გაკეთება?
-მე? აუ კი ვიცი, მაგრამ მარიამმა იცის მაგრად
-მე მეზარება ტყუილად ნუ მიყურებთ
-მარიამ ორ დღეში მივდივარ და ისე როგორ წავიდე შენი გაკეთებული ღომი რო არ ვჭამო
- ჩვეულებრივად ,ადგები ჩაჯდები მანქანაში შემდეგ დაძრავ და წახვალ
-ლაშიკო სადაა?-ნიკამ თემა წამოჭრა
-რავი ფეხბურთი უნდა ვითამაშოო და წავიდა
-ხოო? მე რო არ მითქვამს ბიჭებისთვის ?-მარიამმა ტელეფონი აიღო და ანის დაურეკა
-ანი როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-მეც კარგად . ანი თამაში როდისაა?
-ხვალ არის მგონი
-და ლუკა სად არის ხომ არ იცი?
-არ ვიცი ,დავშორდი როგორც იქნა
-უი როდის? მე რატომ არ ვიცოდი ...კაი ანი მაგაზე მერე ვისაუბროთ.
ტელეფონი გათიშა და ამჯერად ლაშას დაურეკა
-ლაშიკო სად ხარ?
-სახლში მოვდივარ რაა მარიკო?
-არა არაფერი ჩემთან მოდი ხო? ყველანი აქ არიან
-კაი მოვალ ორ წუთში
მარიამი სახლში შევიდა სადაც ანდრეა უკვე ტრუსით დარბოდა .მერე სანდროს ააღოღდა ზურგზე და მხრებზე დააჯდა ისიც ფეხზე წამოდგა ბავშვსაც მეტი რა უნდოდა ,კისკისი დაიწყო
-ანდრეა მაისურს ჩაგაცმევ ეგრე არ იარო
-ალ მინდა... უთქალი სანდლო ალ მინდა
-სანამ მანდ ზიხარ ვერ შეგეხება და მერე რავიცი -სანდრომაც დაამშვიდა ბავშვი
-ყოჩაღ სანდრო, იმის ნაცვლად ჩამოსვა ამშვიდებ? დასვი ჩავაცვა
-მოიცა რა, იყოს ცოტა ხანს ასე
-კონდიციონერია ჩართული თუ გრძნობ და შეიძლება გაცივდეს
-როგორი მკაცრი და გყავს რა
-ლილე ნუ თამაშობ, დაისვარეე - მეორეს გახედა უკვე ,რომელიც შაქარში იყო ამოვლებული
-ალ ვიტუკნები-უკვე მოთხვრილმა ლილემ ისე საყვარლად თქვა ყველამ სიცილი დაიწყო, მარიამმა ხელში აიყვანა ქალბატონი და დაუკოცნა შაქარში დასვრილი სახე.
-წამო დაგბანო . ჩააცვი რა ნინ ანდროს
სააბაზანოში შევიდა ლილეს ხელ-პირი დაბანა და უკან დაბრუნდა. ლაშა უკვე მისული იყო და ბლინს აგემოვნებდა მაშომ რომ უთხრა მე გავაკეთეო მაშინვე დადო თეფშზე
-მწამლავთ ტო? აქამდე ვერ მითხარი გოგო?
-სულაც არა ჩემზე კარგად გამოუვიდა . სად იყავი ლაშუნა? თამაში ხვალააო ანამ ოღონდ ის აღარ მოდის
-რატომ?
-ლუკას დაშორდა და
-ხოო?
-ვინაა ლუკა მარიამ?
-არავინ ისეთი-მარიამის ნაცვლად მაშოს ლაშამ უპასუხა და ბლინის დაგემოვნება განაგრძო
-ამას ანა მოწონს თუ მე მეჩვენება
-მე რა ვიცი ბიძაშვილი შენია და კითხე-მარიამმა გადაუჩურჩულა ნინიკოს და ჩუმად ჩაიცინეს ორივემ
-შენ რა გეშველება კი არ იცი რა ხდება . იმ შტერს დაშორდა ბოლო-ბოლო?
-ხო რავიცი დავშორდიო ასე თქვა, მაგრამ ეგრე მილიონჯერ დაშორდა
-აქ ეხლა ლავ სთორი თუ არ დატრიალდეს ნახე
-ვნახოთ ,რა გვიშლის ხელს
ბავშვები მარიამმა აბანავა, დააძინა და საძინებელში დატოვა.თავად ეზოში ჩავიდა,სიგრილეში ხეებს შორის გაბმულ ჰამაკში მოთავსდდა და ნინის მისწერა
_“ნინ გადმო რა ,შენთან ლაპარაკი მინდა.ის მართლა მიდის თუ ტყუილად მიხარია“
_“მიდის“
_“არ გადმოხვალ? მარტო ვარ ყველას ძინავს“
_“ვწევარ უკვე. სანდროს წასვლა ასე ძალიან რატომ გინდა არ მესმის“
_“რა არ გესმის გოგო თუ არ წავა გავაფრენ და მეყოლე ვარდივით მარიამ ტაბიძე“
-რატო გააფრენ მარიამ?-სანდრო ედგა თავზე ნინის მობილურით ხელში და უყურებდა ჩვეული ირონიული ღიმილიც დასთამაშებდა სახეზე
-რა რატომ გავაფრენ რა დაგესიზმრა-არ დანებდა მაინც
-წეხან არ მომწერე გავაფრენო?
-შენ მოგწერე?რატომ გაქვს ნინის ტელეფონი და საერთოდ მის მაგივრად რატომ მწერ ...რა წესია
-კითხვას რატომ მიბრუნებ მარიამ?
-შენთან ლაპარაკის სურვილი არ მაქვს, მით უმეტეს პასუხის გაცემის
-და რისი სურვილი გაქვს
-რომ წახვიდე და თავი დამანებო - წამოდგა, მაგრამ სანდრომ გააჩერა .პირდაპირ თვალებში უყურებდა და ნელ-ნელა მიიწევდა ტუჩებისკენ
-დარწმუნებული ხარ? ნამდვილად გინდა რომ წავიდე?
-გაიწიე - მოშორდა და სახლში შევიდა . საწოლზე დაწვა და მაშინვე დაიძინა. საერთოდ არ ანიჭებდა მნიშვნელობას მის ქცევას, ან ჯერ კიდევ არ მოქმედებდა მის ძილზე ბატონი ალექსანდრე. დილით ჩვეულებრივ ივარჯიშა და შემდეგ უკან დაბრუნდა . დაინახა როგორ აწყობდა სანდრო ჩანთებს მანქანაში , შემდეგ ლაშიკოს და მაშოს აკოცა . იფიქრა რომ მარტო მიდიოდა ამიტომ გამომშვიდობებაზე თავი არ შეიწუხა , პირდაპირ სააბაზანოში შევიდა იქედან საძინებელში ავიდა კარი რომმიხურა სანდროს ხმამ შეაკრთო
-ჩემთან დამშიდობებას არ აპირებ?
-არ ვაპირებდი ,როგორც ხედავ
-სამაგიეროდ მე ვაპირებ- ხელი მოხვია და სანამ მარიამი წინააღმდეგობის გაწევას მოახერხებდა მანამ აკოცა. ამჯერად მალევე მოშორდა - ნახვამდის მარიამ-ოთახიდან გავიდა შემდეგ მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა.
ლაშა და მაშო სოფელში დარჩნენ . ერთ კვირაში მთელი სოფელი ჰქონდათ შემოვლილი ფეხით და ყველაფერი იცოდნენ სად რა იყო. შემდეგ ნინიმ აიჩემა თვის ბოლომდე ერთად წავიდეთ ზღვაზეო, ნიკამ თემურიც დაითანხმა მარიამის გაშვებაზე და ასე აღმოჩნდნენ ყველანი ერთად ბათუმში
-გავიდეთ რა ზღვაზე რა მინდა ნომერში-ნინი მაშინვე აწუწუნდა, ზღვაზე აფანატებდა და ვეღარ ითმენდა უკვე
- დავიღალე სად გაიქცევა ეგ ზღვა ,გავიდეთ საღამოს და სულ ნუ ამოხვალ თუ გინდა-მარიამი საწოლზე გადაწვა და ბალიშში ჩარგო თავი.
-როგორ შეიძლება ადამიანს ზღვა არ უყვარდეს
-ჩვეულებრივად თან კარგად ვერ ვცურავ , ზღვაში შესვლას ვერიდები საერთოდ და რა გავაკეთო ... რუჯს მივიღებ ისედაც
- მაშომ შემჭამა ,წავიდეთ რა მოემზადეთ- ამჯერად ლაშიკო გამოვიდა სიტყით
-მარიამს არ უნდა
-მე დავრჩები თქვენ წადით ...არ გამაღვიძოთ ვიძინებ
-ორი დღეა აქ ხარ და გუშინ საღამოს რომ გახვედი იმის მერე არ ყოფილხარ
-მერე გამოვალ კიდე, მეყოფა ერთი კვირა
-რა ერთი კვირა მეტხანს არ რჩები?-მაშო შეკუსკუსდდა
-არაააა
-ეგ ჯერ კიდევ საკითხავია -ნიკოლოზმა შემოჰყო ოთახში თავი და გოგონებს თვალი ჩაუკრა
-მობრძანდა ბატონი .სად ბრძანდებოდი წუხელ?-ნინიკომ არც აცადა ფეხის დადგმა ისე აესვეტა წინ ეჭვიანი ცოლივით
-გავდივართ ზღვაზე?-სიცილით აიცდინა კითხვა და სავარძელში ჩაეშვა
-წავიდეთ ხო ავიღებ ნივთებს-ყველა გავიდა ოთახიდან .მარიამი უფრო კომფორტულად მოეწყო და დაიძინა. საწოლის ჩაზნექვამ გამოაფხიზლა,ისე შეირხა ლეიბი თითქოს ტიტანიკი დაეცა ზემოდან. თვალები არც გაუხელია ისე დაიწყო
-ხომ ვამბობ გავგიჟდითქო ...დასიზმრებაღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის. ჯანდაბა მაგ შენ ხისთავიან ბიძაშვილს რა, დამირღვია მშვიდი ცხოვრება-შეცვლილი ნამძინარევი ხმით ამოიბუტბტა და ემბრიონის ფორმაში დაწვა
-ძალიან კი გინდოდა წასულიყო ეგ ხისთავიანი ბიძაშვილი და ახლა რატო წუწუნებ?-სანდროს ხმა რომ გაიგონა ყურთან და ყელში ტუჩების შეხება იგრძნო ლამის ცეცხლი მოეკიდა. ოცნებობდა ოღონდ სიზმარი იყოსო , მაგრამ კოცნა მეორედ რო განმეორდა მანდ მიხვდა რომ დაერხა
-აქ რა გინდა?- დენდარტყმულივით წამოჯდა და თვალებგაფართოებლმა შეხედა ბიჭს
-რა არა ვინ... ძალიან მომენატრა ერთი ჭირვეული ბავშვი და თურმე მასაც მოვნატრებივარ
-რა ვიცი მე ვერაფერი შევატყე მაშოს ,მშვენივრად ერთობა
-ეგ თავის დაძვრენა რომ არ იცოდე რა გეშველებოდა
-მეშველებოდა ნუ ღელავ შენ - მისი მოშორება სცადა, მაგრამ როდის გამოსვლია ახლა რომ მოეხერხებინა - ხელებს დაასრიალებდა ბატონი, ტუჩებს კი ყელიდან უკვე მარიამის ტუჩებისკენ მიაცოცებდა
-სანდროოოო დემეტრე თუ ვიღაც გეძახის -ნინიმ უშველა ისევ
ალექსანდრე გაბრაზებული მოშორდა მარიამს ,ხელებიც გაუნთავისუფლა და ოთახიდან ჩქარა გავიდა
-რა იყო ეეს? რა უნდა აქ? რატომ ჩამოვიდა
-ახლა მაინც აღიარე რომ მოგენატრა
-რა მომენატრა სათამაშოს როლში ყოფნა ,გამოშტერება და უსუსურად არაფრის მაქნისად თავის გრძნობა? რომ მიახლოვდება და ვდუმდები ეგ მომენატრა? მითხარი ერთი
-რამდენი ხანია არ გაბრაზებულხარ მომენატრე ჭუკლი
-გიჟი ხარ ხო შენ?
-წამოდი მომეხმარე სუფრის გაწყობაში ,მაშო არაა ჯერ მოსული თან ეგ რას მომეხმარება
-მეზარება
-წამოდი გოგო მარტო სანდრო კი არაა ვიღაცეებითან ერთადაა და სირცხვილია მოგვეჭრება თავი-კაი მოხუცი ქალივით შეიცხადა .
მარიამი მოწესრიგდა და მისაღებში გავიდა. იქ ნიკა, სანდრო და კიდევ ორი უცხო ბიჭი იყო
-მარიამი ხომ? როგორც იქნა, სასიამოვნოა შენი გაცნობა მე დემეტრე ვარ-მაშინვე წამოდგა საშუალო სიმაღლის საკმაოზე მეტად სიმპატიური ბიჭი
-სასიამოვნოა ჩემთვისაც და როგორც იქნა რას ნიშნავს?
-ბევრი გვსმენია შენზე და მაგიტო თქვა ...მე დათა ვარ-მეორე ბიჭიც მიესალმა ეს უკვე ქერა იყო. მაგრამ ისეთი ლურჯი თვალები ჰქონდა დაგშოკავდა
-სასიამოვნოა დათა
-წადით ახლა სამზარეულოში თორემ გვშია - ნიკუშა აწუწუნდა პირველი
-ოჰ არ მოიცადო ახლა ცოტა ხანს, უჟმური... შენ კი გაშიმშილებდი,მაგრამ სხვებს რა ვუყო-ნინიმ არ დააკლო ღრენა
სამზარეულო უფრო ბარი იყო , მისაღებიდან ისე იყო გამოყოფილი რომ ყველაფეირ ჩანდა.სანდროც უყურებდა მარიამს და ღიმილს ვერ იშორებდა
-შენი და სად ბრძანდება?- დემეტრემ გამოაფხიზლა ბატონი სანდრო და თან ძალიან დაინტერესებულმა მოიკითხა მაშიკო
-ლაშიკოსთან ერთადაა წასული ,პლიაჟზე დარჩნენ არ იციან თუ ჩამოდით დავურეკო სანდრო?
-არ გინდა ნიკუ მოვლენ მალე
-წყლიდან თუ ამოვიდა საერთოდ კი მოვლენ -დემეტრემ ისევ არ დააკლო კბენა მაშიკოს
-დაანებე ცოტა ხანს თავი არ მოსულა ჯერ-სიცილით გადაულაპარაკა დათამ და თვალების ბრიალი რო მიიღო პასუხად წამსვე გაჩუმდა.
მალე გამოჩნდა სექსუალურ კოსტიუმში გამოწყობილი მაშო. თმებს ისწორებდა და ლაშას უცინოდა. მისაღებში მყოფები რომ დაინახა წამსვე შეეცვალა გამომეტყველება
-ეს ასე დადის მთელს ქალაქში? -დემეტრემ ალექსანდრეს გაახედა და წარბები შეკრა
-„არა მკითხე მოამბე „თუ მოგყავდა რატომ არ ვიცოდი სხვაგან წავიდოდი საერთოდ დასასვენებლად
-მომესალმე მაინც მაშიკო და მერე საყვედურები-სანდრო გადაეხვია დას ,შემდეგ ლაშას დაკრა მხარზე ხელი. ლაშიკოს აშკარად გაუხარდა ბიჭების დანახვა ,მაშოსგან განსხვავებით
-მაშიკო მე მაინც ჩამეხუტე გოგო-დათა მოეხვია მაშოს -მომენატრე გოგონი, ერთი თვეა თბილისიდან რაც წამოხვედი
-მეც მომენატრე დათა
-ჩვენც მაგრად მოგვენატრე
-ჩვენც ?
-ჩვენო ამის თქმა უნდოდა სხვას ვის მოენატრებოდი ნეტავ
-ვინც საჭიროა ვენატრები და შენნაირისგან არაფერი მჭირდება
-ესენი სულ ასე არიან?
-ხო-ნიკა და ნინი ჩუმად ჩურჩულებდნენ
-მაშო გამოიცვალე და მიეხმარე გოგონებს
-ეგ როგორ უნდა მიეხმაროს, მწარე სიტყვების სროლა იცის ერთი არ გადაწვას სახლი-დემეტრემ ისევ მშვიდად მოშხამა
-უსაქმურს და უცოდინარს ყველგან თავისნაირები ელანდება
-დიდი მისწრაფებები გქონია მე თუ მედრები
-რომ ვერ გიტან იცი ხომ უკვე?-მაშომ საშინელი სიბრაზით წარმოთქვა და თავის ოთახში სწრაფი ნაბიჯით შევარდა,სახეზე ალისფერი ედო
-რა იყო შე ჩემა ... მაშინვე ჩხუბი დაიწყე ამოასუნთქე ცოტა. მართლა შეზიზღდები ბოლოს და ეგ იქნება-დათამ შეუღრინა როგორც კი მაშო წავიდა
-რა ეცვა ვერ დაინახე? ბარემ გაეხადა ისიც და ევლო სრულიად შიშველს.შენ ამხელა კაცი რომ მიყვები გვერდით. ძმა ხარ თუ პროპკა-ლაშას გახედა წარბშეკრულმა ,თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა
-შენ რატომ ღელავ მაშოს ჩაცმულობაზე-მარიამი სიტუაციას აკვირდებოდა და თან საჭმელს ამზადებდა, ბოლოს ჩარევა გადაწყვიტა.
-მაგას რომ ხვდებოდეს რა უჭირს რძალო-დათამ ისე უპასუხა არც კი დაფიქრებულა
-რძალო? რა რძალო -მარიამმა ისე გახედა დათომ ხელები მაღლა ასწია დანებების ნიშნად
-უკაცრავად რაღაც შემეშალა მომიტევეთ
მაშომ სადილზე უარი თქვა, ერთხელ გავიდა ოთახიდან ,საშინელ ხასიათზე იყო. მარიამმა კერძები სინზე დაალაგა და მაშოს ოთახში შეიჭყიტა
-შეიძლება?
-შემოდი-მაშო საწოლზე იწვა , მოწყენილი სახე ჰქონდა.
-რატომ არ გამოხვედი?
-აღარ მინდოდა ,გვიან ვერ შევჭამ
-რა გჭირს მაშო?
-არაფერი
-მაგ არაფერს დემეტრე ხომ არ ჰქვია
-ეგ ხისთავიანი იდიოტი, კრეტინი, შტერი რა შუაშია
-გასაგებიააა. ჭამე რა გთხოვ .. ჯობს დამალვას და თავისარიდებას პირიქით მოიქცე, შენ რომ მოუშლი ნერვებს მშვიდდები დამიჯერე... მე ასე რომ ვიქცევი კარგად ვხდები ან უბრალოდ შენ ძმას უხდება გაბრაზება და ამიტომ ვხალისდები მეც-მაშოს მარიამის სიტყვებზე ეშმაკურად ჩაეცინა, შემდეგ სწრაფად წამოდგა ,კარადიდან მოკლე შორტი და მაისური გამოიღო. ბოლოს კი მარიამთან ერთად გავიდა ოთახიდან
-სანდრო ზღვაზე გასვლას არ აპირებთ დღეეს?
-ახლა ვამბობდით გავიდეთ-თქო ,მიდი მოემზადე
-მარიამ მოდიხარ ხომ?
-კი,მეც მოვდივარ
მოემზადნენ,სანაპიროზე მისვლისთანავე ზღვისკენ დაიძრდნენ. მაშომ ტანსაცმელი მოიშორა და ტანის რხევით გაეშურა წყლისკენ,თან დემეტრეს მზერაც გაიყოლა ბოლოს კი ბიჭიც მის გზას გაუყვა.
მარიამმა სარაფანი მოიშორა და შეზლონგზე მოთავსდდა
-წყალში ჩასვლას არ აპირებ?
-არა
-რა ლაკონურ პასუხებს მცემ
-შენ დასასვენებლად ხარ ჩამოსული თუ ჩემს სამზერლად ..ცურვა თუ გინდა ვინ გიშლის
-სხვა სახის დასვენება მირჩევნია ცურვას ოღონდ შენთან ერთად
-არჩევანი არ გაქ და ვერც ვერაფერს აირჩევ
-ეგ გასარკვევია
-არაფერია გასარკვევი -მშვიდად პასუხობდა,შემდეგ ტელეფონი ამღერდა გაეღიმა და მაშინვე უპასუხა
-ბექა როგორ ხარ?
-კარგად მარიამ შენ? სად ხარ?
-მეც კარგად, ბათუმში ვარ
-ვა მართლა? ჩვენც ბათუმში ვართ
-ვინ თქვენ?
-მე და ნუცა. ნინიცაა ალბათ ხო
-ვა მართლა? ხომ არ გაპარულხართ ბიჭო
-ეგრეც შეიძლება ითქვას
-მოიცა მართლა? და ახლა ვიგებ მეე? ფუი შენს ძმაკაცობას ცოლი მოიყვანე ბიჭო და მე არაფერი ვიცი?
-კაი ნუ გიჟდები , სად მეცალა შენთან სალაპარაკოდ
-რა გეცლებოდა. სად ხართ ახლა? მინდა რძლის გაცნობა
-სასტუმროში ვართ, ბარში მოდით საღამოს
-კაი შევთანხმდით
-კარგად მარიკუნა, ნინიკოს უთხარი შენ ვერ დაგიკავშირდა ტელეფონი გქონდა გამორთული-თქო
- ვეტყვი ,ნუ გეშნია
მობილური როგორც კი გადადო მაშინვე დაქალს შეატყობინა-ნინიიი-დაუძახა ,მაგრამ ზღვაში იყო და ვერ გააგონა. ამიტომ წამოდგა და ისიც წყლისკენ წავიდა. სანდრო უყურებდა და ნერწყვებს ყლაპავდა, მერე თვითონაც უკან გაჰყვა. მარიამი წყალში შევიდა ნინიმ რომ დაინახა მისკენ გაცურა
-რა ხდება მარუ?
-რა და ბექამ ნუცა ცოლად შეირთო. ბათუმში არიან და ამ საღამოს ბარში უნდა შევხვდეთ
-ვაიმეე მართლა? რა მაგარი ამბავია როგორ გამიხარდა, აბა ვგრიალებთ ქორწილში?
-ნუ იასნია წამო ეხლა რა ზემოთ მეზარება მარტო უოფნა ის ტვინს მტკენს
-ის შენს უკანაა სხვათაშორის და იცინის
მარიამი უკან შებრუნდა და სანდრო რომ დაინახა ალისფერი დაედო სახეზე . ნინი მოშორდა წყვილს და შორს გაცურა. ისეთ ადგილას იყვნენ მათ გარდა არავინ ჩანდა ჰორიზონტზე
სანდრომ წელზე შეუცურა ხელი და თავისკენ მიიზიდა .მის შიშველ დაკუნთულ სხეულს რომ მოავლო თვალი ნერწყვი მძიმედ გადააგორა და განთავისუფლება სცადა
-ნინი რაღაც შეგვაწყვეტია დღეს და მგონი დროა გავაგრძელოთ - ცხელი ტუჩების შეხებაც იგრძნო მარიამმა , მონაცვლეობით უკოცნიდა ქვედა და ზედა ტუჩს ,ძლიერად მომთხოვნად ამავდროულად სასიამოვნოდ .მარიამმა როგორც კი მახერხა გამოფხიზლება მაშინვე ტუჩზე უკბინა და მოშორდა
-ხომ გითხარი ერთხელ აღარასდროს მაკოცო-თქო გასაგები არ იყო?-ხელის გარტყმა უნდოდა, მაგრამ ჰაერში დაუკავა სანდრომ
-უფრო მარტივ საქმეს თუ დამავალებ კარგი იქნება მაგის შესრულების ძალა არ შემწევს რაც შეეხება დარტყმას , კომპენსაცია უნდა
-არა
-კი-სანდრომ გაიღიმა და ისევ ეძგერა დაწითლებულ ტუჩებზე რომელიც არა და არ ჰყვებოდა კოცნაში თან ტყუილად ფართხალებდა
-გამიშვი
-შენი ბრალია ,ასეთი ტკბილი ტუჩები რომ არ გქონდეს მარტივად იქნებოდა საქმე
-რა გინდა ჩემთან არ მესმის, ქალი დაილია ?
-ამის ახსნა რომ შემეძლოს
-გამიშვი , უნდა დავბრუნდე
-სად გეჩქარება არ შეგჭამ
-არ ვიცი ცურვა
-მაგაზე მარტივი რაა, გასწავლი თუ გინდა
-არ მინდა... არაფერი მინდა შენგან ერთის გარდა ,შემეშვი
ყველა დიალოგი ერთი წინადადებით სრულდებოდა,მაგრამ შედები არ ჩანდა.მხოლოდ მარიამის ნერვები იტოტებოდნენ
.............
ჰორიზონტზე მაშო და დემეტრე ჩანდნენ. გოგო წყლიდან ამოდიოდა ბიჭი უკან მიჰყვებოდა და იცინოდა
-ესენი ერთმანეთს დახოცავენ
-კიდე მაკოცა
-მერე?
-რა კითხვას მისმევ რა მერე მერე იგივე განმეორდა ძლივს მოვიშორე და წამოვედი
-რატომ წამობ არ მესმის რაღა შენ და რაღა „შუშანიკის წამება“
-რა გავაკეთო ვუთხრა რომ გიყურებ სული მეხუთება და იცოდე რომ ერთ დღესაც შეიძლება ხელში ჩამიგდო-თქო?
-არაფერი დაგიშავდება შენს სიამაყეს თუ გადადებ გვერდით და ისე მოიქცევი გული როგორც გიკარნახებს
-გულის კი არა ვნების კარნახი ერქმევა მაგას
-მაგას ნუ ამბობ
-შემეშვი ადამიანოო
-შეგეშვა მარტივი სათქმელია როცა სიმართლეს გეუბნები გიჟდები... დაფიქრდი ჭუკლი და მიხვდები რომ მართალი ვარ
-სახლში დავბრუნდები ხვალვე
-არ გაბედო იცოდე არ გადამრიო ...აქ დასასვენებლად ჩამოხვედი და დაისვენებ კიდეც.გარბიხარ სანდროს გამო? რუჯიც არ მიგიღია, ორ დღეში მიდიხარ?
-მაგასთან ერთად ერთ სახლში ვერ ვიცხოვრებ ,არ შემიძლია
-თუ არ ნებდები შენს გრძნობას ძალა მაინც მოიკრიბე და თავი ისე დაიჭირე თითქოს არ გაღელვებს
-შენი აზრით შენს გენიოს ბიძაშვილს მოვატყუებ? ჩემგან რა უნდა ბავში ვარ ჯერ ,ქალი ვერ ნახა სადმე თავის ასაკის? ბიძად მეკუთვნის
-ვაიმეე მიშველეთ დედა რა გამაცინა ეგ კარგი მოგიფიქრებია... მეტი მიზეზი ვეღარ ნახე უკვე?
-არ ვამბობ მართალს? მთელი 9 წლით არის ჩემზე უფროსი
-დიდი ამბავი ერთბაშად ცუდ ვიდზე არ იყოს პროსტა დააკვირდი როგორ უყურებენ ...არა რა შანსს უშვებ .. ჯერ ჩემი რძალი რომ გახდები მარტო მაგიტო ღირს
-ეს რძალი საიდანღა მოიტანე ,მაგას დიდი დიდი ერთი რაღაცისთვის ვუნდოდე
-არ მგონია ეგრე რატომღაც
ნინი და მარიამი ერთად დაბრუნდნენ სახლში. ნიკა ნინის ოთახში შებარგდა, ლაშა მაშოსთან და დანარჩენ ოთახებში გადანაწილლდნენ ისინი. სავახშმოდ ერთად დასხდნენ
-რომელ საათზე წავიდეთ მარიამ?
-ერთ საათში გავიდეთ
-სად მიდიხართ ასეთ დროს? -სანდრო დაინტერესდდა გოგონების გეგმებით
-ბარში
-უფლება მოგეცი და არ მახსოვს?-ნიკამ მიაპყრო ყურადღება დაიკოს
-ეს ვინაა ?ვისი ბიჭი ხარ შენ? რაღაც ვერ გიხსენებ მიცნობ გიცნობ?
-არ წახვალთ!-სანდრომ იმდენად მკაფიოდ გამოკვეთა მრავლობითი ფორმა რომ აშკარა იყო ვისაც უმიზნებდა მისი აკრძალვა
-ვიღაცა სხვის საქმეში ჰყოფს ცხვირს და ვინაა ნეტავ სანდრო ხომ არა? წავედი მე ჩავიცვამ და გამოვალ-მარიამი ადგა და საძინებელში შევიდა. კაბა გამოიღო და გადაცმას აპირებდა სანდრო რომ შევარდა
-არ წახვალ-თქო რომ ვთქვი არ იყო გასაგები?
-უფლებამოსილი არ ხარ რამე ამიკრძალო და მიმითითო, შესაბამისად გავიგონე, მაგრამ რას ვიმოქმედებ ეგ სხვა თემაა უკვე. ახლა გადი და მეორედ არ შემომივარდე ,ოთახში საერთოდ არ შემოხვიდე
-რას ნიშნავს უფლება არ მაქ მარიამ? ამ შუაღამით ბარში რა ჯანდაბა გინდათ, ჩვენ ვართ სახლში და თქვენ რატომ უნდა წახვიდეთ
-საქმე გვაქ და იმიტომ. შენ თუ არ გნებავს გასვლა მე რა შუაში ვარ
-რა საქმე გაქ ისეთი ბარში რომ უნდა წახვიდე ამ შუაღამით და სხვა დროს ვერ მოახერხებ
-შეყვარებულს ვხვდები და მაგრად უნდა გავერთო, დაკმაყოფილდი ახლა? თუ ისიც გითხრა კიდევ რას გავაკეთებ
-როგორ მინდა ხანდახან ეგ ენა ამოგაძრო ეგეთ ნერვებისმომშლელ რაღაცეებს რო იძახი ჭკუიდან გადაგყავარ
-რას ვამბობ ნერვების მომშლელს
-აბა რა შეყვარებული რის შეყვარებული
-შენ თუ გყავს საცოლე მე რომ მყავდეს შეყვარებული რა დაშავდება ვერ გავიგე
-დაშავდება! სახლიდან არ გაადგამ ფეხს ,ნუ ჩემს გარეშე მაინც
-მაგ აზრზე ვარ ზუსტად -მარიამმა კაბა გადაიცვა და ოთახიდან გავიდა.ისეთ აზარტსი შედიოდა მასთან კამათის დროს რომ სულ ვერ იაზრებდა როგორ იქცეოდა.
-მარიამ რა ვთქვი მე
-რა თქვი? აღარ მახსოვს, ეტყობა არ გავამახვილე ყურადღება
-არა, ენას ამოგაძრობ
-ფრთხილად იყავი ხელი არ გაიჭრა დანაზე. ნიიი მოდიხარ?
-მოიცა მეც მოვდივარ-მაშო გამოჩნდა მაღალ ქუსლებზე ამხედრებული, ჩანთას ისწორებდა
-შენ სად მიდიხარ- დემეტრეც წამოვარდა და წინ აესვეტა
-შენ ვინ გეკითხება
-ასე შენ ნებაზე 15 წლის ღლაპს ვინ გატარებს
-შენ რომ ხარ ოცის ხომ გაქ ჭკუა რას ამბობ. ხუთი წუთი დამელოდე რა მარიამ და აქ ვარ..რაღაც დამავწიყდა
-რა პრობლემაა-მარიამი დივანზე დაჯდა და ბექას მიწერა მისამართი რომ გაეგო.მანაც არ დააყოვნა . მაშოც მალე გამოვიდა ნინისთან ერთად . ორივე ისე გამოიყურებოდა ბიჭები ვერ ისვენებდნენ
-ახლა თუ არ შებრუნდები ოთახში უცებ და მაგ კაბას თუ ნაჭერს არ გაიხდი ჩემი ხელით შემოგახევ და დავწვავ-დემეტრე წამსვე მიეჭრა და მკლავში წვდა
-რა აგრესიული ხარ შენ დღეს რადიაცია ხომ არ იყო ნეტა ?
-წეხან ხო არ უშვებდი ნინის ახლა ასე არხეინად რატომ ზიხარ-სანდრომ ნიკას გადახედა და თვალები დაუბრიალა
-ვიცი რატომ მიდის ,ვის უნდა შეხვდნენ და ვუშვებ
-და ჩვენც რომ ვიცოდეთ რამე დაშავდება? იქნებ მეც არ მაქ პრობლემა. მაშო არ გაინძრე ადგილიდან !- კარისკენ მიმავალ დას გახედა პარალელურად და ისეთ ხმაზე უთხრა ადგილზე გაშეშდა ბავში.
-ბექას ხვდებიან -ნიკამ მშვიდად განუცხადა
-ვიის? ეს ბექა სად დედის ტყ.... იყო აქაც არი ტო? მაინცადამაინც უნდა მ.. გ.. რო მოვისვენო?
-რა სიტყვებს იძახი შე ჩემა რამ გადაგრია ვინაა ეს ბექა
-ყოჩაღ შენ გაძლებას ეს ასე თუ ლაპარაკობს სულ-მარიამმა მაშოს გახედა და კარისკენ წავიდა.სანდრო რა თქმა უნდა უკან დაედევნა და შეაჩერა
-რა ხდება, სანდრო რა გინდა?
-იცი რაც მინდა
-მეც გიპასუხე რომ არაა შენი საქმე მე სად წავალ. ძალიან მღლის უკვე ეს სულელური კამათი. ბავშვი მგონია თავი
-მიპასუხებ მშვიდად ვინაა ბექა და რატომ უნდა შეხვდე და შემდეგ წახვალ
-ბექა არის ჩემი მეგობარი ,როგორც ავღნიშნე .ახლა მოიყვანა ცოლი ,შესაბამისად მე მინდა რომ გავიცნო ჩემი მეგობრის რჩეული . მე და ნინი მივდივართ მასთან შესახვედრად.
-ცოლი? ესე იგი მართლა მეგობარია?
-ვაიმე რა მეოცე საუკუნეში მცხოვრები მოხუცივით ლაპარაკობ. ბიჭის და გოგოს მეგობრობა რომ არ წარმოუდგენია
-ბოდიში
-სასწაული... ახლა შემიძლია წავიდე?
-მაინც არ შეგიძლია მეც მოვდივარ
-ჩემთან ერთად არაფერი გესაქმება და ისე სადაც გნებავს იქ წაბრძანდი
-ხოდა მანდ მნებავს მეც წაბრძანება-უკვე კარგ ხასიათზე იყო, უღიმოდა და თვალებიც კი უცინოდა
ნინი და მარიამი მხიარულად მიესალმნენ ბექას რომელიც ბედნიერებას ასხივებდა და ერთად გადახედეს მაგიდასთან მჯდომ გოგოს, რომელსაც სახეზე ეტყობოდა როგორი შეყვარებული იყო. მაშო გააცნეს ნუცას თვითონაც ესაუბრეს და მხიარულად გააგრძელეს ღამე. ნუცა და ბექა ცეკვავდნენ . მაშოსთან ვიღაც ძაიან სიმპატიური ბიჭი მივიდა დაახლოებით მისი ასაკის იქნებოდა ,ცეკვა სთხოვა ისეც დასთანხმდა . ნინი და მარიამი უყურებდნენ და სასმელს სვამდნენ ,ამ დროს შემოვიდნენ ბიჭები სრული შემადგენლობით. სანდრომ მაშინვე მარიამს დაასო მზერა და მშვიდად მჯდომი რომ დაიგულა მოეშვა,გაღიმებული წავიდა მისკენ. რაც შეეხება დემეს მაშო ვიღაც ბიჭთან ერთად მოკისკისე რომ დაინახა თვალები ჩაუწითლდა სიბრაზისგან
-გაჩერდი!-სანდროს უთხრა გამტყდარი ხმით ძვლივს იკავებდა თავს
-რა ხდება რა სახე გაქ
-შენ დას შეხედე? თუ მიხედავ არ იქნება ურიგო
-ცეკვავს მიხედვა რაში ჭირდება დემეტრე?-ეშმაკურად გაუღიმა ძმაკაცს.
სანდრო ამჯერად აღარ უბღვერდა ბექას რო გაერკვა სიტუაციაში და მიულოცა გაბედნიერება. შემდეგ ერთად დასხდნენ თვითონ მარიამს მიუჯდა მეორე მხრიდან . სასმელი შეუკვეთეს და რამდენიმე ჭიქა დალიეს. სანდრო მაშოს უყურებდა პარალელურად რამე რომ არ გამოჰპარვოდა .დემეტრე ისე უჭერდა ხელს ჭიქას ცოტაც და შემოატყდებოდა. ნინიმ და მარიამმა ეს შენიშნეს მეორე სიმღერაზეც რომ გააგრძელა მაშომ ცეკვა . ისიც ჩუმად აპარებდა თვალს დემესკენ და უფრო მიმზიდველად არხევდა სხეულს
-ის ბიჭი ვინაა მაშო?
-ვინ ბიჭი?
-ასე დაჟინებით რო გვიყურებს -ჩაიცინა ბიჭმა და მაშო დაატრიალა
-არავინ
-მის ეჭვიანობას თუ ცდილობ გამოგივიდა მაგრამ მგონი ცუდად მაქ საქმე ეგ ცოცხალს არ დამტოვებს-ბიჭმა კიდე გაიცინა და მაშო ხელზე გადაიწვინა. კმაყოფილი მაშიკო ვითომ არ აქცევდა ყურადრებას დემეს და კისკისებდა . ბიჭთან კარგად გაერთო თან სულაც არ იყო უზრდელი და უხერხულობას არ უქმნიდა უბრალოდ ეცეკვებოდა.
-გეშლება გეგა ის უბრალოდ ჩემი უფროსი ძმის მეგობარია
-მაბოლებ? ეგრე მარტო მაშინ ვიყურები ჩემი შეყვარებული ვიღაც უცნობს რომ ელაპარაკება
მაშომ ამაზე კისკისი დაიწყო-ყველა ერთნაირები ხართ შენ ეჭვიანობ თურმე და ახლა მე რო მეცეკვები შენი შეყვარებული რომ გიყურებდეს რას ეტყოდი
-არ მიყურებს სამწუხაროდ
- ნუ მოიწყინე მაგიტო კი არ მითქვია . ისე მე რომ მომძებნე სხვა ვინმე ვერ ნახე? თუ მიხვდი მე რომ არ გიბიძგებდი შეყვარებულის ღალატისკენ
-ამათ რო უყურებ მეშინია რამე არ დამიშაონ-ისეთ ხმაზე თქვა სიცილი ვეღარ შეიკავეს
-დაგიშავებენ კი რა გეშველება ეხლა შენ
-დავჯდეთ ჩვენს ადგილებზე თორემ მართლა ტრუპს გამიტანენ აქედან, ის მგელი ისე გიყურებს. ისე ასეთი კაბა რომ გაცვია შეიძლება მაგის გამოცაა
-კიდე მინდა ცეკვა სხვას ვის ვეცეკვო ყველას ასე მხიარულად კი არ ვხვდები
-ვერ წარმომიდგენია შენ თუ ვინმეს უბღვერ
-ხალხს ის არ წარმოუდგინეია თუ ვიცინივარ საერთოდ
-სად შემიძლია ამდენი ცეკვა. წამო გარეთ გავიდეთ დაჯდომა თუ არ გინდა
-კაი გავიდეთ თავი ამატკივა ამ ხმაურმა მაინც.
გეგა და მაშო გარეთ გავიდნენ სანდრომ მაშოს სტყორცნა მზერა“სად მიდიხარ“ იმან თვალი ჩაუკრა „მალე მოვალ ნუ გეშინია“ და გავიდა. სანდრო კი გაჩერდა მაგრამ დემეს შენ დააკავებდი? ეგრევე წამოდგა
-გაჩერდი!-მაჯაში მოკიდა ხელი დათამ ძმაკაცს რო მიხვდა სიტუაციას-ნახე რა მაგარი ნაშები არიან წამოდი გავიჯეჯილოთ
-დათა
-წამოდი!-ბიჭი წამოდგა და წინ წასვლისკენ უბიძგა-ჩვენ დაგტოვებთ გვიან დავბრუნდებით სანდრკუნა და არ ინერვიულო ოკ? შენც შემოგთავაზებდი, მაგრამ ამაღამ ამ საზოგადოებას რომ ვერ გამოეყოფი ვიცი-დათამ ხმა დაიტკბო და მარიამს აპყრო მზერა თავის სტიქიაში რო იყო და აიგნორებდა სანდროს.
-გახვალ ახლა სანამ გაქ თავი თუ უკანასკნელი გაბრძოლება იყოს შენს ცხოვრებაში-სანდრომ დაუბღვირა. ისედაც გაგიჟებული იყო მარიამი რომ არ აქცევდა ყურადღებას
მართალია დათამ გოგონებთან დასვა,მაგრამ არაფერი ადარდებდა მაშოს გარდა. როგორც კი დათამ მზერა მოაშორა მაშინვე გარეთ გავიდა. სწრაფად მოათვალიერა გარემო და შორიახლოს მაშოს კისკისი ამოიცნო, გეგასთან ერთად იჯდა გრძელს სკამზე და რაღაცაზე გულიანად იცინოდა. ვერ გაიაზრა როდის გადაკვეთა მანძილი
-რა ხდება დემეტრე?-მაშინვე ჯმუხი გამომეტყველება აიკრა მაშომ.
-წამოდი !
-რა ხდება-თქო გკითხე
-მეორედ გავიმეორო თუ წამოხვალ
-გეგუშ დამელოდე მოვალ
ბიჭმა ჩაიცინა და თავის დაკვრით განუცხადა თანხმობა .ჯიბიდან მობილური ამოიღო და სადღაც დარეკა.
მაშო გაბრაზებული სახით მოშორდა სკამს და ხესთან დადგა დემე უკან მიყვებოდა და ცდილობდა ისე დალაპარაკებოდა შემდეგ პასუხის გაცემა რომ შეძლებოდა
-რა გინდა?
-ვინაა ის
-ეგ თუ გაინტერესებს აღარ ვალოდინებ -მაშო უკან შეტრიალდა უკუაგდო მისი კითხვა . ისე მოსწონდა გაღიზიანებულს რომ ხედადვდა აზარტში შედიოდა. დემემ ხელი მოუჭირა მაჯაზე და თავისკენ შეაბრუნა ,სულ რაღაც მილიმეტრებით იყო მისი ტუჩებისგან დაშორებული. მაშინვე გამოსცა მათმა სხეულებმა დადებითი იმპულსები
-კარგად დაფიქრდი რომ მელაპარაკები, რას მეუბნები და როგორი იქცევი
-დავფიქრდი, მერე?
-მაშო ცეცხლს ეთამაშები და ხო იცი რომ ჩემი ხელით გაგაყოლებ ზღვას ნორმალურად თუ არ მოიქცევი
-ფრთხილად იყავი შენც არ წამომყვე ...გამიშვი ხელი, ნუ ხარ ცხოველი.შენ თავს მიხედე ჯობს და იმ საქმეში ნუ ყოფ მაგ კეხიან ცხვირს სადაც არაფერი გესაქმება-უცებ წაკბინა ბიჭი და ხელი გაითავისუფლა. თეძოს რხევით წავიდა გეგასკენ ,რომელიც სახეგაბადრული ელაპარაკებოდა ვიღაცას და თვალებიდან ბედნიერებას ასხივებდა ,მაშინვე მიხვდა ვისაც ესაუბრებოდა და თვითონაც ბედნიერებით აივსო, როცა ასეთი შეყვარებული ბიჭი დაინახა. მოუნდა ისიც ისე ჰყვარებოდათ ოდესმემ მერე დემეს გახედა მრომელიც შესასვლელისკენ მიდიოდა და იმით მიიღო სიამოვნება რომ გააბრაზა
-აბა რაო შენმა გვრიტმა
-როგორც იქნა დავუკავშირდი...არაფერი ისეთი, ბათუმში ჩამოვიდეთ შეიძლებაო ,მაგრამ დედამისის ამბავი რომ ვიცი უფრო ვეწამები ახლოს რო მეყოლება და ვერ ვნახავ
-ანჩხლი სასიდედრო გყავს გეგუშ?
-ნუ მკითხავ . რაო იმან
-არაფერი
-შენ თავს ისულელებ თუ მართლა ვერ ხვდები ჭკუა რო ეკეტება შენზე
-რა სისულელეა, გამორიცხულია უბრალოდ ამოკვიატებული ვყავარ რო, არ მომშხამოს არ შეუძლია ,მაგრამ ახლა იქეთ მოვუშლი ნერვულ სისტემას .დამაცადოს რაც აქამდე გამაღიზიანა ერთად ამოვიყრი ჯავრს
-ოო ეს არ მომწონს რაღაც ისე თქვი ცუდადაა საქმე
მაშოს შეტყობინება მოუვიდა ლაშასგან -შემოდი გთხოვ თორე ან სანდრო მოგკლავს ან დემეტრე
-წავიდეთ რა ჩემი ძმები მელოდებიან და სანდროც გაჭედავს ეხლა ხო ვიცი
-წავიდეთ.
გეგამ და მშომ ნომრები გაცვალეს აშკარად გაუგეს ერთმანეთს , მეგობრის შეძენა არასდროსაა ზედმეტი . მაშო ჩვეული გამომეტყველებით დაბრუნდა მაგიდასთან და თავისი ადგილი დაიკავა. დემეტრე გოგოსთან ერთად რო დაინახა ეტკინა, მაგრამ ყურადღება აღარ გაამახვილა . საკმაოდ გვიან დაბრუნდნენ სახლში ნიკაც გაქრა ვიღაც გოგოსთან ერთად სანდრო ფეხის მოცვლას არ აპირებდა. მარიამი არ აქცევდა ამასაც ყურადღებას
-მთელი საღამოა არ მელაპარაკები
-რა გინდა რომ გითხრა?-ჩვეულებრივი ხმით უპასუხა და მზერა მიაპყრო
-მაგალითად ის სულელი რომ ვარ ,როგორც იცი ხოლმე
-მაგის თქმაც აღარ ღირს უკვე
-ძლივს არ მეღირსა ერთი კბენა?
-მართლა ვერ ხარ კარგად შენ. ნინი მიიყვანე შენი ბიძაშვილი ექიმთან კარგი ფსიქიატრი ვიცი
-ეტყობა შენ გიმკურნალა უკვე
ნინიმ ეს რომ გაიგონა მარიამს სახეზე და ამ სიტყვებზე ერთად დაიწყო სიცილი , ძლივს მოასულიერა დაქალმა მაშო და ლაშაც იცინოდნენ მარიამი კი ისევ ისეტი არაფრისმთქმელი გამოხედვით აჯილდოვებდა სანდროს და სახლისკენ მიდიოდა. ნინი როგორც შევიდა ოთახში მაშინვე კისკისი განაგრძო
-რა გაცინებს ნეტავ ვიცოდე- კაბა გადაიძრო და იქვე დადო შემდეგ ბიუსჰალტერიც მიაყოლა და პერანგი გადაიცვა. ნინი საწოლზე იყო წამოგორებული უკვე პიჟამოებში გამოწყობილი
-მთელი ღამე რო არ მოგშორებია ატყობ მაგას?
-ეტყობა არ უნდოდა თორემ არ შეყოვნდებოდა
-იქნებ უყვარხარ
-კაი ნუ მაცინებ თუ ღმერთი გწამს ,გამორიცხულია ეგ . წესიერი ბიჭის იმიჯს იქმნიდა ,ვითომ არაა ბაბნიკი -მარიამი საწოლში დაწვა და მობილურზე საათს დახედა-ორი საათია უკვე ხვალ დილით არ გამაღვიძო იცოდე და მოსორდი აქედან მარტო მინდა მე დაძინება, შენ ზედმეტი ხარ
-ახლა ვარ ხო ზედმეტი, დიდი მადლობა. ვინმეს ხო არ ელოდები მარიამ? აა? იქნებ იმიტო იყო ის მთელი ღამე მარტო ამენს ვერ გაქაჩავდა
-გამასწარი სანამ ავწიე თავი ბალიშიდან და მიგახრჩე-მარიამმა დაიჯუჯღუნა და თავი ბალიშში ჩარგო, ნინი წამოდგა და ფრატუნით გავიდა ოთახიდან . მარიამმა საბანს ფეხი გაკრა ,ცხელოდა და სულს უხუთავდა .ხელები ბალიშის ქვეშ შემოდო და დაძინება სცადა, როცა ისევ გაიღო მისი ოთახის კარი
-ნინი ხომ გითხარი არ დაგაწვენ ჩემთან-თქო, მაცადე
-ასეთი პენუარები ამ ჩვიდმეტი წლის გოგოს რატომ გაქ ...კიდე გაგიჟება მინდოდა მე? -სანდრო ედგა თავზე , მოშიშვლებულ სხეულს დაჰყურებდა და თვალებში ჭინკები უთამაშებდა . მარიამმა უცებ დაავლო საბანს ხელი და სხეულზე მიიფარა
-რა გინდა აქ არ გითხარი არ შემოხვიდე-თქო?
-ეტყობა გულმა მიგრძნო ასე რომ დამხვდებოდი
-გადი აქედან!
-ნწ, ამაღამ აქ ვიძინებ
-ეტყობა მთვარეული ხარ და სიზმარს ხედავ. დროზე,თვალის დახამხამებაში გაქრი სანამ გავგიჟდები და დაიძინებ მერე სამუდამოდ ... ზღვარს სცილდები უკვე შეურაცხყოფას მაყენებ მაგ უტაქტო და უზნეო ქცევით, მილიონჯერ გითხარი ნუ გეშლები შენს გოგოებში-თქო
-ნუ ხარ ძველმოდური შეხედულებების ეს 17 წლის გოგო . დიდი ამბავი შენს გვერდით თუ დავიძინებ ,არ ვიცელქებ -პატარა ბავშვივით აუციმციმა თვალები და გაიცინა
-არ გაბედო ნაბიჯის გადმოდგმა
-ვერ ვგებულობ რას მეუბნები გონებას ვკარგავ ,ვითიშები-სანდრო მისკენ იხრებოდა თვალებმინაბული . მარიამი ვერც დგებოდა საწოლის კუთხეში მიიყუჟა სანდრო მის ბაგეებთან რომ გაჩერდა ტვინმა აზროვნება დაიწყო და ბალიში თავში ჩაარტყა
-ვინ ხარ ასეთი ხისთავიანი ...გასაგებად გითხარი რომ აღარასდროს
-მე გაუგებარი ტიპი ვარ ,ეგეთ რაღაცეებს ვერ ვიაზრებ ,მხოლოდ მესმის
-კიდე ლაპარაკობს
-ნუ ბრაზდები წავალ, მაგრამ თუ არ გაკოცე მოვკვდები
-მოკვდი
-ლოყაზე მარიამ
-კვდები უკვე?
-ნუ ჭედავ რა, ლოყაზე კოცნას ხელს რა უშლის
-მე ვუდგები წინ არაა საკმარისი?
-არა რა ბებიაჩემი უფრო გახსნილი და თავისუფალი იქნება ვიდრე შენ ხარ
-ბებიაშენს უყვარდა ალბათ ბაბუაშენი და ეგ უკვე დიდი განსხვავებაა- მარიამმა მტკიცედ თქვა და ბალიში საწყის მდგომარეობაში დააბრუნა. სანდროსაც მოუკლა თვალებში ნაპერწკლები და ოთახიდან მოიშორა , ისე გავიდა აღარაფერი უთქვამს.
დარჩენილი დრო მარიამს სიტყვასაც არ ეუბნებოდა, ისე ხვდებოდა როგორც უბრალო ნაცნობი. აღარც კოცნა,აღარც ჩახუტება,თვალების ბრიალი და ირონიული ღიმილიც გაქრა, ტაბიძემაც დაიისვენა. ყოველ შემთხვევაში აფორიაქებული აღარ იყო და ძალიანაც უხაროდა რომ ბოლოს და ბოლოს მოიშორა ალექსანდრე.
წყვილი რომელიც კამათს არ წყვეტდდა დემეტრე და მაშო იყვნენ, ამჯერად ქალბატონი მოქმედებდა დემეს ნერვულ სისტემაზე და თავად ძალიან კარგად ერთობოდა.
ბოლოს გამოცდების პასუხებმაც მოაღწია და ასე აღმოჩნდა ნინი იურიდიულ ფაკულტეტზე, ,მარიამი სამედიცინოზე .ორივე სრული დაფინანსებით და შესაბამისად სრულიად შეიშალნენ სიხარულისგან. დაბრუნების შემდეგ რესტორანში აღნიშნეს და მთელი ოჯახი ამაყობდა მათი წარმატებით.
საბოლოოდ მაინც კარგი ზაფხული გამოვიდა, ალექსანდრე ისე წავიდა,რომ მარიამი დარწმუნებული იყო აღარასდროს გაიხსენებდა იმ რამდენიმე კოცნას და სხვა ათას სისულელეს. ალექსანდრეზე ფიქრები თავიდან ამოიგდო და ჩვეულ ცხოვრების რიტმს დაუბრუნდა. წინ დიდი ცვლილებები ელოდა და გონების მობილიზება სჭირდებოდა.
...............
ვინაიდან ტაბიძეების ბინაში ჯერ კიდევ რემონტი იყო გაჩაღებული მარიამი ნიკასთან და ნინისთან გადაცხოვრდა. უჭირდა ოჯახისგან შორს წასვლა,მაგრამ სხვა რა გზა იყო. ბავშვებთან გამომშიდობება ყველაზე მეტად გაუჭირდა,იმდენ ხანს ეფერებოდა ბოლოს ნინიმ შეახსენა რომ წასვლის დრო იყო. რა თქვა უნდა ნინიკოს ოთახში დაბინავდა, ვინაიდან დროებით იყო ბარგის მხოლოდ ნაწილი ამოალაგა და შემდეგ ნინუცას მიეხმარა.
სააბაზანოდან საძინებელში შევიდა, სველი თმა მხრებზე ჩამოიშალა და გამშრალებას შეუდგა. კარი უეცრად გაიღო და ოთახში ალექსანდრე გამოჩნდა, თვალებში ჭინკები უხტოდნენ,ისევ ისე უმზერდა როგორც ადრე. მარიამი კი გრძნობების ქაოსში მოექცა ,უკვირდა,უხაროდა, რაღაც უცნაურს განიცდიდა ,მაგრამ ყველაზე მეტად მაინც ბრაზობდა
-გული გიგირძნობს რომ მოვდივარ და ეფექტური დახვედრისთვის ემზადები ხომ?
-ისევ ისეთი გენიოსი ხარ, ამ ერთ თვეში არაფერი შეცვლილა ?
-შენ კი ისევ ისეთი მწარე ენა და ტკბილი სხეული გაქვს
-ნამდვილი პრიმატი ხარ ..არ შეგიძლია უხამსი წინადადებების გარეშე საუბარი !
-მისალმება მაინც დამასრულებინე
- რამე უნდა მომართვა ძღვენის სახით?
-შეიძლება ასეც ითქვას ,მაგრამ მე არ ვკარგავ ამ „ძღვენის“ გაცემით არაფერს-სწრაფად შეუცურა ხელი წელზე და მარიამის წითელ ბაგეებს დაეწაფა. ვეღარ გრძნობდა დაბუჟებულ ტუჩებს გოგო, თან კბილებს აყოლებდა კოცნას.მონატრებულ გოგოს ხელს არ უშვებდა და მისი წინააღმდეგობაც არაფერს ნიშნავდა. ვნებამორეული უყურებდა მკლავებშ მოქცეულ გოგოს , ტუჩები გაილოკა და ისევ დააცქერდა ბაგეებზე, რომელიც უფრო გაწითლებული ეჩვენა , მარიამმა ისეთი სილა გააწნა მთლიანად აუწითლა ლოყა .სანდრომ ხელი მოისვა ლოყაზე და გაბრაზების მაგიერ გაუღიმა
-როდის მეღირსება ხელის გარტყმის ნაცვლად კოცნით პასუხი ჩემო ჯიუტო პროვინციელო?
-არასდროს!
-მაგასაც ვნახავთ -თალი ჩაუკრა და ოთახი დატოვა. ისევ ისე გამარჯვებული წავიდა მარიამი სიბრაზისგან ცეცხლს აფრქვევდა ,სწრაფად ჩაიცვა და მისაღებში გავიდა .ყველა იქ იყო, მოიკითხა ბავშვები და დივანზე ნინის გვერდით დაიკავა ადგილი. სანდრო ამ ხნის განმავლობაში თვალებით ჭამდა თავად ცდილობდა ყურადღება არ მიექცია , მაგრამ მაინც გრძნობდა გულის სიღრმეში მონატრებას . გვიან წავიდნენ სახლებში, ჯერ კიდევ ორი დღე იყო დარჩენილი სწავლის დაწყებამდე ამიტომ მეორე დღეს პირველ საათამდე ეძინა ორივეს და სანამ ნიკა არ გადაწვა საწოლს მანამ არ გაახილეს თვალები. საჭმლის კეთება ორივემ იცოდა ,მაგრამ ნინი ისეთი ზარმაცი იყო ეზარებოდა ამიტმ მარიამი ტრიალებდა. მათთვის გაკეთება უხარია თორე ისე ეგ რომ ზარმაცი ისე უნდა ,დედამისი ართმევდა ოთახში საჭმელს სკოლის პერიოდში წიგნებში რომ იყო ჩაფლული. როცა სხდებოდნენ სუფრასთან მაშინ გაისმა კარზე ზარის ხმა ,ნიკამ მარიამი გაუშვა .ისიც ფეხშიშველი წაფრატუნდა ,ისეთი სიცხეები იყო ცივ მეტლახზე სიარული მოსწონდა. გაღიმებულმა გააღი კარი და სანდრო რომ შეეჩეხა ძლივს შეიკავა თავი მიმიკა რომ არ შეცვლოდა
-როგორ კარგად დაიწყო დღე ,შენ რომ გაღიმებულს გხედავ უკვე სასწაულია ,პატარავ-სანდრო დაიხარა რომ ეკოცნა ,მაგრამ მარიამი შებრუნდა და მისაღებისკენ წავიდა. სანდრომ კარი ღიმილით მიხურა და უკან გაჰყვა
-იცოდით რომ მოვდიოდი და გამიწყვეთ სუფრა ხო?
-მარიამის შემოქმედებაა
-აი კიდე ერთი მიზეზი ჩემო ნიკუშა იმ გადაწყვეტილების სისწორეში დასარწმუნებლად
-ნუ ეგეთი კიდე ბევრია. სხვა რაღაცაა მანდ მნიშვნელოვანი თორე
-ეგ მარტივია
-რა ვიცი, ვნახოთ
-რაზე ლაპარაკობთ?-ნინიმ ვეღარ მოითმინა და მარიამის ნაცვლად იკითხა
-არაფერზე ისეთზე ,დაჯექი სანდრიკო თორემ გახმა კუჭი
მარიამიც დასკუპდა მაგიდასთან და დანაყრდა. სანდრო ისე გემრიელად ილუკმებოდა კიდე მოუნდა ჭამა
-ნელა ჭამე ასე მგონია აგერ აგერ მომარტყამს ყბასთქო-დაიგესლა და ფეხზე წამოდგა
-მარიკუნაა? წამომიღე რა წყალი გთხოოვ-ნინი გაეკრიჭა
-ყავა გინდათ?
-კიი ყველას გვინდაა
მარიამმა მოამზადა ყავა და ჭიქებში ჩაასხა შემდეგ კი მისაღებში გავიდა. მაგიდასთან დაჯდა და მობილური მოიმარჯვა სახლში დარეკა ყველა მოიკითხა და მერე ბავშვებს ელაპარაკა
-ანდრეაა?-სანდრომ ჰკითხა და მისკენ მიიწია
-ხო
-დამალაპარაკებ?
-აჰაა-ტეეფონი გაუწოდა მანაც ღიმილით გამოართვა და ბავშვს საუბარი გაუბა. თან დროდადრო იღიმოდა მის სიტყვებზე.
-აუზზე წავიდეთ რა ძალიან ცხელა დავიწვებით აქ-ნიკა აწუწუნდა
-მე არ მინდა ,კონდიციონერიც მაკმაყოფილებს
-კაი რა მარიამ შენთვის ვთქვი მე სტუმრად ხარ მაინც და ვიფიქრე არ გამოვხუთავ სახლშითქო
-კი სულ მაგიტო იკლავ თავს ჯობის თვალების პაჭუნს მორჩეთ შენ და შენი ბიძაშვილი და ერთად წახვიდეთ აუზზე უამრავი გრძელფეხება გოგო იქნება და შეესიეთ-მარიამი ფეხზე წამოდგა და ღიმილით წავიდა საძინებლისკენ
-ეშმაკია რა ნამდვილი ეშმაკი ...როგორ მიხვდა საქმეს რომ მიწყობდი
-ვაი რა გეშველებათ ორიევს? მთლად რომ გაერთიანდეთ საძმო მაინც ვერაფერს გაახერხებ მაგას თვითონ თუ არ მოუნდა ეგ კიდე კაცმა არ იცის მოხდება თუ არა . ერთ რჩევას მოგცემ, თუ არ გიყვარს ისე რომ მთელი ცხოვრება მის გვერდით იყო და უერთგულო, ბედნიერება მიანიჭო შეეშვი !უბრალოდ შეეშვი...არ მოგცემს უფლებას გასართობად გამოიყენო -ნინიმ მონოლოგი დაასრულა და ისიც საძნებლისკენ წავიდა. მარიამი წამოწოლილი იყო და რაღაც ფილმს უყურებდა
-აუ რა ფილმია? მეც მინდა ყურება
-მოდი მოდი მოდი შენ გელიან ვარდებიიიი უშენობით კარგო მებინდება თვალებიი-მარიამმა წაიმღერა რაღაც „ადამ ჟამის დროინდელი“ სიმღერა და კისკისიც მიაყოლეს დაქალებმა. ნინი გვერდით მიუწვა თავი მხარზე დაადო და მასთან ერთად დაიწყო ფილმის ყურება სახელწოდებით „თანაკლასელები 2“
-არ გინდა წავიშოპინგოთ?
-მეზარება თან ამ სიცხეში ... საღამოს წავიდეთ რა
-წავიდეთ აუზზე ,გავერთობით
-მეზარება მაგის მზერების და გამოხტომების მოგერიება .არც მაქ თამაშის ნერვები
=მარიამ დაიღალე დავიჯერო?
-ნინი მადროვე წყნარად ყოფნა და რომ ვცდილობ მობილიზებას შემეში თორემ თუ დამეტყო ჭკუაზე რომ აღარ ვარ დამერხევა მერე
-არ გეტყობა ვაფშე ისე როგორ არ გეცინება სანდროს როჟებზე შენ რომ ყურადღებას ... მე ვერ შევიკავებდი თავს
-რა გეშველება შენ ძაან ემოციური ხარ
-ვაიმე არ შემიძლია მაგარი ტიპია ისე ის გოგო არ გაინტერესებს როგორია?
-ვინ?
-ვიღაც საცოლეაო მაშომ რომ გვითხრა
-მაგარი საცოლეა ,უზომო უყვართ ერთმანეთი აშკარად
-ეჭვიანობაც რომ არ იცი, ვგიჟდები ნუუუ
-ჩემი რაც არაა იმაზე არ ვეჭვიანობ, სისულელეა
-შენ სათუთ ნერვებს გაუფრთხილდი მბრძანებელო
-აუ ხასიათზე მოვედი წავიდეთ აუზზე უთხარი იმ ბედოვლათებს ,ვიხალისოთ
-აუუ აუუუ მაგარია კაროჩეეე, წავედი მე -ნინი წამოხტა და ოთახიდან გავარდა
მოწესრიგდნენ და აუზზე წავიდნენ . სანდრო თვალს არ აშორებდა მარიამს, ის კი ნერვებზე თამაშობდა და მოხდენილად დააბიჯებდა, აუზში ისეთ ნახტომებს აკეთებდა ნერწყვის ყლაპვით იხრჩობოდა ვაჟბატონი . შემდეგ ამოვიდა და შეზლონგზე დაწვა სანდროს გვერდით
-სანდრო რაღაც რომ გთხოვო შეიძლება?-ისე უთხრა სანდროს ეგონა მეშველაო
-რა თქმა უნდა ,გისმენ რაც გინდა მთხოვე ნებისმიერ რამეს შეგისრულებ
-კარგი ეგეთი განსაკუთრებულიც არაფერი ,უბრალოდ ცივ წვენზე არ ვიტყოდი უარს შენც ხომ დალევ ნი?
-კიიიი....სანდრო წაცუცნულდი რა
-ეს გინდოდა სუულ?
-აბა რა მენდომებოდა ნეტავ? რა იფიქრე?
-მოვიტან წვენს-სანდრო ადგა და მალე დაბრუნდა მარიამს და ნინის მიაწოდა ჭიქები და თვითონ წყალში გადახტა. მალე დემე და ვიღაც გოგოც მივიდნენ ისეთი საცურაო კოსტიუმი ეცვა ბიჭი კი არა გოგოებმა გააყოლეს თვალი
-გამარჯობა გოგონებო ,როგორ ხართ?
-კარგად დემე შენ?
-მეც კარგად ... გაიცანით ნინა .ნინ გაიცანი მარიამი და ნინი
-შენ ხარ ის მარიამი? -დაიწრიპინა გოგომ და ალმაცერად ახედ- დახედა მარიამს
-ის მარიამი რას ნიშნავს ნინაჩკა?
-ვითომ ვერ ხვდება რასაც ვგულისხმობ
-საყვარელო თუ განმანათლებ კარგი იქნება თორემ ისეთი შთაბეწდილება მრჩება, რომ შენთვის საუბრობ -ნინიმ გაუღიმა და წარბები მაღლა აზიდა
-ნინა წამოდიი-დემემ სიტუაციის განმუხტვა სცადა,მაგრამ გოგო ისევ ამრეზით უყურებდა მარიამს. ნინის გაბრაზება დაეტყო მარიამი კი ისევ ისე უყურებდა და ამით უფრო აგიჟებდა
-საერთოდ ვერ ვხვდები ერთი სოფლელი ჩვეულებრივი გოგო, როგორ შეეტენე ალექსანდრეს ისე რომ ნანაჩკა მიატოვა ... მოაჯადოვე ?
მარიამი უყურებდა ჯერ იღიმოდა ამ გოგოს სულელურ საუბარზე ხმის ტემბრზე მერე მოაჯადოვეო რომ თქვა ერთბაშად დაიწყეს სიცილი
-ვაიმე მიშველეთ ეს კლოუნი სად ნახე ვაიმე მოაჯადოვეოოო... დემეტერე ის ნანაც ამას გავს? არ შემიძლია -ნინი მუცელზე იჭერდა ხელს და იცინოდა . ნინა კიდე უყურებდა და თვითონ გრძნობდა თავს უხერხულად რომ იცინოდნენ მის საუბარზე. ამ დროს ალექსანდრეც ამოვიდა . დემეტრე ხმას ვერ იღებდა ამათ რომ შეხედა ვერაფერი გაიგო
-რა ხდება აქ?
-ვაიმე მოჯადოებულიც მოვიდა -მარიამი ფეხზე წამოდგა და ალექსანდრეს წინ დადგა
-რა მოჯადოებული მარიამ? მზეში დიდიხანი იწექი? ექიმთან წავიდეთ?
-ახლა კარგად მომისმინე თოჯინა და მასხარა -ჯერ ნანკას შეხედა მერე სანდროს- პირველი, მე არავის არ ვეტენები იქეთ ცდილობენ შემეტენონ და უკან დამსდევენ,მაგრამ არაფერი გამოსდით .მეორე ,სულ ფეხებზე თქვენი პრინცი და შესაბამისად სურვილიც არ მაქვს რომ ნანას ავახიო, თორე დიდად წვალება არ დამჭირდება ერთი ხელი დაქნევა უნდა და მორჩა! რაც შეეხება შენს საწყალ დაქალს ორმაგად მეცოდება ერთი იმიტომ თუ შენნაირი ინტელექტი აქ იმასაც და მეორე ეს რომ შეუყვარდა იმიტომ. ახლა კი ჩემო ძირფასებო -მარიამმა ხელი დაკრა ორივეს მხრებზე და ისევ გაიღიმა-მე და ნინიკო მივდივართ ,კომპანია ბანძდება ნელ-ნელა და უკვე სატირაც ზედმეტია თქვენთან ბაი ბაიიიი- ნივთები აიღო და გასასვლელისკენ წავიდა ,ნინი გვერდით მიჰყვებოდა და იცინოდა
-ვაიმე რა იყო ეეს? სანდროს რა სახე ჰქონდა დაიჭირე? შენზე რომ ვგიჟდები იცი? და საერტოდ ისე დაამცირე შეიძლება მართლა მოგშორდეს ან მოგკლას
-ვიცი ფისუნია შენ ხარ ერთადერთი ვისაც ჩემი სისხლი არააქ და უპირობოდ მიყვარს
სახლში გვიან დაბრუნდნენ, მისაღებში ნიკა დახვდა და როგორც კი დაინახა გოგონები მაშინვე სიცილი დაიწყო
-უბრალოდ შენი წასვლის შემდეგ ნინას სახე ჰქონდააა კინაღამ მოვკვდი . სად დავმალულიყავი სიცილი რომ დამეწყო არ ვიცოდი ,მერე ნანაშკა გაიჩითა და ცალკე სანდროს ნევიჟუზე აიჭრა ცალკე ნინას ნაამბობზე იმენა ლურჯი იყო სახეზე
-ვაიმე მერე ვერ გამოეცალეთ და ვერ დატოვეთ მარტო გვრიტები? იქნებ დაბრუნება მოუნდეს სანდრიკოს-ნინიმ უთხრა თვალების ციმციმით
-შენ ვისკენ ხარ გოგო
-რა თქმა უნდა მარიამისკენ, შენ?
-მე ორივესკენ
-ეგ ეგრე არ გამოვა ჩემო კარგო
-კაი გეყოთ ... წავიდეთ ჩვენ თორემ თორმეტამდე ვერ მოვრჩებით
-სად მიდიხართ?
- საშოპინგოოდ ჩიტუნიიი .ცოტას გავივლით მაღაზიებში და მოვალთ
-ნუ გადაათენებთ
გოგოები სავაჭრო ცენტრში წავიდნენ ,იშოპინგეს შემდეგ კაფეში დასხდნენ და ბოლოს სახლში დაბრუნდნენ. მისაღებში ბიჭები იყვნენ, ამჯერად დათაც ადგილზე იყო , გოგონები რომ დაინახა ორივეს ერთად მოხვია ხელი
-საღოლ რა, იმენა ჯიგარი გოგო ხარ
-მთვრალები ხართ თქვეენ?
-ნწ ,ცოტა დავლიეთ
-ისეთი გაგლეჯილი ხარ ძამიკო შენს ადგილას მაგას არ ვიტყოდი ,უფრო შემრცხვებოდა ცოტა თუ ასე გათრობს
-არა რა საკუთარი და რომ გაგიმეტებს, დამცინე ხო დამცინე
-გაიწიე დათა რა დაღლილები ვართ-მარიამმა ხელი მოიშორა მხრიდან და საძინებლისკენ აიღო გეზი. მაშინვე გაიხადა ფეხსაცმელი პარკები კარადაში შეაწყო და თვითონ ვარსკვლავის ფორმაში გადაწვა საწოლზე . ნინი მალევე შეკუსკუსდა
-ჩაიწიე რა მარიუნკულაა
-შენს გამო სულ გადავვარდები აქედან ჩემო ფისუნია
-აფერისტო -ნინი გვერდით მიუწვა და გადახედა-მარიკუნა სანდრიკო მოწყენილი ზის, დარწმუნებული ვარ შენმა სიტყვებმა გახადა ცუდად და არ შემოირიგებ?
-რა ვთქვი ნეტავ ისეთი
-ისე ილაპარაკე საერთოდ გაასწორე მიწასთან ერთი დაბრო უნდა და ჩემ ხელშიაო და რა გამოდიოდა ესე იგი ფეხთით გყავს გართხმული ,კიდე მეცოდაბა ნანა ეს რომ უყვარსო მეტი რაღა უნდა გეთქვა ყველაფერი იყო მაგით ნათქვამი
-ძალიანაც კარგი ნაწყენი თუ არის დამანებებს საერთოდ თავს და ეგ იქნება
-ვნახოთ
-ნუ ფიქრობ-მიუხვდა მარიამი ფიქრს ...მაშინვე დაუბრიალა თვალები. ასე იციან ხოლმე როცა ჩუმდება მაინც ხვდება რა გაიფიქრა
-ისე იქნებ მართლა ღირს მასთან ურთიერთობა, ხომ არ შეგჭამს .რა დაშავდება რომ სცადოთ
-დაშავებაზე მეტი იქნება და იცი ეს შენ
-კაი ვჩუმდები ... აუ მშიააა
-არაა რამე?
-ნწ
-ისინი აბა რას აკეთებენ მარტო სვამენ?
-რა ვიცი ,მე საჭმელი ვერ ვნახე და მაგათ რას გაუგებ. წამო რა ვჭამოთ
-ისე მეც მშია გამოვიცვლი და წავდიეთ
პირდაპირ სამზარეულოში შებრძანდა და მაცივარი გამოაღო
-რა გავაკეთოთ?
-აუ რა ვიცი, რამე გემრიელი და სწრაფად მოსამზადებელი
-ეგეთი „ ყიყლიყო’ მახსენდება თან რამდენი ხანია არ მიჭამია
-ეგ კაი გაიხსენე ბავშვობაში ქეთინო რო გვიკეთებდა ჩვენც ვიქალეთ და რომ დავწვით სულ გახსოვს?
-კი როგორ არ მახსოვს სულ გაშავებული იყო ,კვამლში ჩაიმალა მთელი სამზარეულო -მარიამმა ოთხი კვერცხი და პური გამოიღო თეფშზე კვერცხი დაამხალა და ათქვიფა ნინი პურს ჭრიდა შემდეგ ამოავლეს და ცხელ ტაფაზე დააწყო
-რას აკეთებთ? კარგი სუნი აქ -კარში აყუდებულმა ნიკამ თქვა და გოგონებს გახედა
-ყიყლიყოს
-მერე ჩვენც გვინდა
-გააკეთეთ მერე მე დაგიშალე ძამია?
-ბიჭებო უთხარით ამათ რომ გვშია ჩვენც
ამჯერად ბატონი დემეტრე წამოდგა ,მეორე მხრიდან მიეყრდნო კარის ჩარჩოს .მარიამი და ნინი მათი დანახვისას იცინოდნენ თან ყიყლიყო შეწვეს უკვე და თეფშზე დააწყვეს
სუნზე დამშეულებივით წამოდგა დანარჩენი ორიც და სამზარეულოში გაჩნდნენ ასე რომ ყველამ ითრია თითო ნაჭერი ნინიმ მოასწრო და ორი ნაჭერი დაიჭირა თეფშით ხელში. ალექსანდრემ თეფშს რომ დახედა უკვე ცარიელი იყო, მაგრამ ეს დიდად არ ანაღვლებდა სხვა რაღაცის გამო იყო ცუდად და ხმას საერთოდ არ იღებდა .მარიამმა თეფშზე თავისი ყიყლიყო დაუდო და გაუჩოჩა
-ჭამე არ მინდა მე -სანდრომ საპასუხოდ გახედა მარიამმა წყენა ამოიკითხა მის თვალებში, ფეხზე წამოდგა და ოთახი დატოვა. აივანზე იდგა და ბავშვებს ელაპარაკებოდა შემდეგ გათიშა და სავარძელში ჩაეშვა ღამის თბილისს მოავლო თვალი და გრილი ჰაერით ფილტვები აივსო
- ფეხებზე გკიდივარ ხო?-ღამის გამეფებული სიჩუმე სანდროს სევდანარევმა ხმამ გაარღვია მარიამმა ხმასთან ერთად ყელთან ცხელი სუნთქვა და სასიამოვნო სურნელი იგრძნო, რომელიც თავბრუს ახვევდა. სხეულზე ეკლებმა დააყარა და გონება დაებინდა, საერთოდ ვერ მიხვდა როგორ გამოსულიყო მდგომარეობიდან
-რატომ არ მპასუხობ? შენ ხომ არ გაინტერესებს მე რას ვფიქრობ და ვგრძნობ
-სანდრო მთვრალი ხარ.... სხვა დროს ვილაპარაკოთ
-სიმთვრალე არაფერ შუაშია ჩვეულებრივად ვაზროვნებ და ყველაფერს ვიმახსოვრებ
-შეიძლება, მაგრამ მე არ მაქ შენთან საუბრის სურვილი-წამოდგა და კარისკენ წავიდა სანდრომ ხელი ჩაკიდა და თავისკენ შეაბრუნდა მარიმი მიხვდა რის გაკეთებასაც აპირებდა, მალე მოეგო გონს და ხელიდან დაუსხლტა. სანდრო გაღიზიანებული წავიდა იქედან ბარში და ნამდვილად არ ეტყობოდა შემდეგ ცუდ ხასიათზე ყოფნა ,დამიჯერეთ წამითაც არ უფიქრია მარიამზე. უბრალოდ ბრაზი ახრჩობდა ასე რომ ექცეოდა ერთი პატარა გოგო
მარიამს ისე მშვიდად ეძინა არაფერზე ფიქრობდა. ზოგადად არ ახასიათებდა დარდი იმ ადამიანებზე ვინც გულში არ ჰყავდა. ოჯახისწევრებს და მეგობრებს რომ ეხებოდა საქმე მხოლოდ მაშინ ღელავდა .
უნივერსიტეტის პირველმა დღემ კარგად ჩაიარა. გოგონები ნიკოლოზმა წამოიყვანა უნივერსიტეტიდან და შემდეგ სახლში მიიყვანა. ყველანი აღნშნავდნენ სწავლის დაწყების პირველ დღეს,მარიამმა უარი განაცხადა და ბინაში მარტო დარჩა. დამღლელი დრის შემდეგ მშვიდად ეძინა მანამ სანამ კარზე გაბმული ზარის ხმა არ გაისმა. როგორც იქნა მიაღწია კარამდე და სწრაფად გადაატრიალა გასაღები


-არ არიან სახლში სანდრო შენი ბიძაშვილები- როგორც კი ვაჟბატონი დაინახა მაშინვე უთხრა და კარის მიხურვა სცადა
-მომესალმე მაინც
-რატომ მაკარგინებ დროს ? ჩემთან საქმე გაქვს ?
-გუშინ მე ვიყავი მთვალი თუ შენ ,რომ გამექეცი საქმე არ უნდა დავასრულო?
-როგორ კარგ ხასიათზე ,შესასურია პირდაპირ -მარიამი გვერდით გადგა და სტუმარი გაატარა. სანდრო კომფორტულად მოკალათდდა დივანზე და მარიამი აათვალიერა. საერთოდ არ იცმევს ეს გოგო გამომწვევად და მაინც ასე როგორ უყურებს გასაკვირია.
-აბა გისმენ-სავარძელში ჩაესვენა და მზერა მიაპყრო
-როგორ უნდა დაგაჯერო რომ მიყვარხარ და შანსი მომცე, ხომ არაფერს ვითხოვ განსაკუთრებულს უბრალოდ მინდა ვცადოთ
-მაგ ყველაფერზე ჯობდა თავიდან გეფიქრა ,უნამუსოდ რომ მეძგერე და მაკოცე ,თან არა ერთხელ და ყოველჯერზე ჩემი ნებართვის გარეშე ,წინააღმდეგობის მიუხედავად
-მაგის გამო მეუბნები უარს?
-ამ კოცნით მართალია არ წყდება ეს საქმე, მაგრამ ჩანს რომ ჩემს აზრს და სურვილს ოდნავადაც არ სცემ პატივს, როდესაც გაფრთხილებ და ისედაც ხედავ რომ არ ვარ მსგავსი ქცევით მოხარული და ამით ჩემს პრინციპებს ლახავ უნდა შეეშვა მსგავს ქცევას, მაგრამ შენ როგორც პრიმატს მხოლოდ ხორციელი სიამოვნება გაინტერესებს და აქ ისე შორს ვდგავართ ერთმანეთისგან ვერასდროს ვერ დაირღვევა ეს მანძილი-მარიამმა მშვიდად ,აუღელვებლად ჩამოაყალიბა აზრი და სანდროს დააკვირდა გამომეტყველებაზე
-მართალი ხარ ,შენი ნების წინაააღმდეგ წავედი, მაგრამ მაგასაც გამართლება აქვს, უბრალოდ ვერ ვიკავებ თავს და ხომ შეიძლება გამიგო?
-ეგრე შენ სრულიად შესაძლებელია სხვა ბევრი რამეც მოგინდეს და მე საერთოდ არ ვიქნები მოხარული ისევ შენს ნებაზე შევასრულო ეგ შენი მოთხოვნილება
-თუ მაგაზე გაქ მხოლოდ პრობლემა საერთოდ არ შეგეხები ზედმეტად
-რატომღაც არ მჯერა ,მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი ისაა რომ მე არ მაქვს შენთან ურთიერთობის სურვილი .სხვა სტატუსით გარდა ჩემი მეგობრის ნათესავისა .
-რა უნდა გავაკეთო ეგ სურვილი რომ გაგიჩნდეს, რა არ მოგწონს ჩემში ასეთ ცივ უარს რო მიცხადებ
-მე და შენ სრულიად განსხვავებული ინდივიდები ვართ, აქ შენს გარეგნობაზე არაა საუბარი არ ვაქცევ ყურადღებას ,მთავარია ხასიათი ქცევა რომელიც მე და შენ აბსოლიტურად განსხვავებული გვაქვს, ისე როგორც ცა და დედამიწა-მარიამი ფეხზე წამოდგა იმის ნიშნად რომ საუბარს წყვეტდდა სანდრო კი უკვე ცეცხლს აფრქვევდა თვალებიდან მარიამის ურეაქციობა საერთოდ აგიჟებდა . ფეხზე წამოდგა და მარიამს ორივე ხელზე ძლიერად მოუჭირა
-არ მაინტერესებს ,თანახმა ხარ თუ არა მე ვცადე ,მაგრამ არ გამოვიდა ... ერთი დაიმახსოვრე შენ ხარ ჩემი და ჩემს გარდა ვერასდროს ვერავინ ვერ იქნება შენს გვერდით ,ფიქრითაც კი
-აი კიდევ ერთი საშინელი თვისება ,უაზრო მუქარა -მარიამმა ხელი გაითავისუფლა ,სანდრომ კი გაგიჟებულმა დატოვა სახლი.
ნინი და ნიკა გვიან დაბრუნდნენ სახლში. მარიამმა რომ უამბო ნინის ყველაფერი გოგო თვალებგაფართოებული უყურებდა
-და ასე მოიშორე? ასე მშვიდად? ვაიმე მაგას ვერ დავიჯერებ
-მოვიშორე რა ეგ ისეთი ხისთავიანი არ მომცემს მშვიდად ყოფნის საშუალებას ხო ვიცი
-არ მესმის შენი ...ხომ ვიცი რომ გიყვარს და მაიც ასე იქცევი
-ნინი ასეა ჩემთვის უკეთესი, არ ვაპირებ თავის დატანჯვას ასე უფრო მშვიდად ვარ და რომ მიყვარდეს კიდევ იმ სიყვარულით რაც მართალია და ძლიერი ყველაფერს გავაკეთებდი მისი რომ არ მჯეროდეს მაინც წავიდოდი რისკზე
-ეგ უბრალოდ იმის გამოა რომ საშინლად ჯიუტი ხარ .შენ გონებას ამარჯვებინებ ყოველთვის
-ვწყვეტ ეხლა საუბარს და ვეშვებით სიზმრების სამყაროში ,ფისუნიაა-მარიამი ჩაეხუტა ნინის მან სანათი ჩააქრო და ორივემ დაიძინა .
თვის ბოლოს ბინის რემონტიც დასრულდა ავეჯის შესარჩევად წავიდნენ ყველა ერთად და დაიმხეს თავზე მაღაზია . ბოლოს ყველაფერი იყიდეს და ბინაც საცხოვრებლად მზად იყო. მარიამი მეორე დღესვე გადაბარგდა თავის ახალ სახლში და მარტო ცხოვრება დაიწყო.
ალექსანრე ყველგან იყო,მაგრამ ყოველგვარი ზედმეტობების გარშე.საახალწლო არდადეგებამდე მსგავსი ურთიერთობა შეინარჩუნეს მარიამი არსად დადიოდა უნის გარდა ნუ თუ ვინმეს დაბადების დღე ჰქონდა იქაც ცოტა ხანს ჩერდებოდა .რა ქნას არ უყვარს ეს ხმაურიანი ბარები და ღამის ცხოვრება სწავლობს და ესაა მისი ნეტარება. ამ გრაფიკის შესაბამისად სანდრო პრეტენზიას ვერ განაცხადებდა იმაზე რომ სხვასთან არის ,მაგრამ რაც შეეხება კურსელ ბიჭებს რომლებთანაც კარგი ურთიერთობა ჰქონდა როგორც კი კაფეში დასხდნენ ერთად მეორე დღესვე გარკვეულ დისტანციას იცავდნენ . ნინიმ და მარიამმა ეს შეამჩნიეს და მაშინვე ჰკითხეს ბიჭებს
-რა გჭირთ თქვენ?
-რა გვჭირს მარიკუნა?
-რა ვიცი ამ ბოლო დროს ისე აღარ ცანცარებთ არც სადმე გვეპატიჟებით კაფის გარდა
-რავი დაგპატიჟებთ რა პრობლემაა სად გინდათ წასვლა გააჩნია
-რა გითხრათ სანდრომ რაო მარიამი ჩემი გოგოა და ზედმეტი არ მოგივიდეთო?-მარიამმა სიცილით თქვა ირონიით გაჟღენთილი წინადადება და წვენი მოსვა. ლაშამ და თორნიკემ ერთმანეთს გადახედეს და მერე მარიამს. ნინი იჯდა და მშვიდად მიირთმევდა ნამცხვარს
-დაახლოებით
-კიდე რაო
-ისეთი მნიშვნელოვანი არაფერი. ისე მართლა მაგის შეყვარებული ხარ?
-ეგღა მაკლია სრული ბედნიერებისთვის მეტი არაფერი
-აბა რა უნდა თუ შეყვარებულია
-არაა მაგრამ მე მაინც არ ვაპირებ ვინმესთან მეგობრობაზე მეტ ურთიერთობას, ზედმეტი თავსატეხი არ მჭირდება .
-რას ვშვებით ეხლა ბოლოს და ბოლოს წავიდეთ კინოში თუ ვიყოთ ასე -ნინიმ ტუჩები გაილოკა და ბიჭებს გადახედა
-წავიდეთ თან რამდენი ხანია კინოში არ ვყოფილვარ მეგობრებთან ერთად
კინოს შემდეგ სახლში მიიყვანეს ბიჭებმა და წავიდნენ. ამის შემდეგ გაირკვა სიტუაცია, მაგრამ მაინც არაფერი შეცვლილა. ერთხელ ბარში იყვნენ კურსელის დაბადების დღეზე სანდრო რომ გაიჩითა ვიღაც გოგოსთან ერთად. მათ ვერ შეამჩნიეს ნინი და მარიამი, მაგრამ ნინის თვალს რა გამოეპარებოდა
-მარიამ ეს სანდრო არაა? ის გოგო ვინ არის ნეტავ?
-მე რა ვიცი ნინი?
-წავედი მე და მოვალ მალე
-სად მიდიხარ
-სად წავალ-ნინიმ გაიცინა ეშმაკურად და ბიძაშვილის მაგიდასთან დასკუპდა .მარიამი კი გოგოს და სანდროს სახეებს აკვირდებოდა და ხალისობდა.
-საღამომშვიდობის სანდრიკო როგორ ხარ?
-ნინი? შენ აქ რა გინდა?
-ნაცნობის დაბადების დღეა. ეს გოგო ვინაა?-გადახედა გადაპრანჭულ სვეცკ გოგოს ,მაგრამ ~ სულაც არ იყო უშნო ძალიან მაგარი ტანი ჰქონდა და იმ კაბიდან მკერდიც მადის აღმძვრელად იმზირებოდა.
-მე ნანკა
-აა ნანა შენ ხარ? აბა დაშორდნენო? შერიგდით? და ქორწილი მალე იქნება? მე რატომ არ ვიცოდი?-უცებ მიაყარა ნინიმ და ირონიული მზერა მოავლო წყვილს
-მალე
-არ იქნება-ერთდროულად უპასუხა ორივემ ,მაგრამ სახვადასხვა რამ .სანდრო აშკარად დაბნეული იყო არ ელოდა ნინის იქ ყოფნას თვალებით მარიამს ეძებდა და რომ იპოვა სულ დაკარგა ფერი. მარიამმა მზერა გაუსწორა ,ჭიქა ასწია და წყვილისკენ დაიძრა. მიხვდა რომ მისი გამოსვლის დრო იყო და გართობა იწყებოდა.
-საღამომშვიდობის ალექსანდრე როგორ ხარ?-სანდროს ლოყაზე ნაზად აკოცა თვითონაც კი აუფართხალდა გული, მაგრამ სანდროს რომ გამოშტერებული სახე ჰქონდა ეგ უფრო ყურადღების გასამახვილებელი იყო.
-კარგად შენ?
-როგორც ჩანს არ აპირებ ერთმანეთი გაგვაცნო ამიტომ მე გავიცნობ, მარიამი - გაუღიმა გოგოს და კიდევ შეათვალიერა. აშკარად შეეცვალა გამომეტყველბა და სახეზე ბრაზი მოერია
-მარიამი?
-უკვე მეორედ უკვირთ ჩემი სახელის გაგონება ,დავიჯერო ასეთი უცხო სახელია? თუ სანდრო ყვება გაბრაზებულზე ცუდ რაღაცებს „მეგობრებთან“
-მე ნანკა ვარ
-მართლა? სასიამოვნოა შენი გაცნობა რა დამთხვევაა, მე მოვიშორე და ისევ შენთანაა . რა თაობა ხართ მოკლედ თავმოყვარეობა რა ხილია აზრზე არ ხართ იყიდებოდეს მაინც ,გაცუქებდით
-სანდრო მიხვდა რომ შენს გამო არ უნდა მივეტოვებინე და დავუბრუნდი
-სანდრიკო მე რატო არ მახსოვს ეგ ფაქტი ? რაღაც ასე მახსოვს რომ მე გითხარი არ მომწონხარ და შენთან ურთიერთობა არ მინდა-თქო შენ რას იტყვი? მე ვამბობ სიმართლეს თუ ნანა?-მარიამი ვითომ დიდი ინტერესით დააკვირდა სანდრო რას იტყოდა აი კიდე ერთხელ დარწმუნდა მის ტყუილში და საკუთარი გადაწყვეტილების სისწორეში. გულში უნდოდა ორივე გამოელანძღა განსაკუთრებით ის ვაჟბატონი, მაგრამ ემოციები არ ეტყობოდა აი ნანა და სანდრო კი ძალიან ცუდად იყვნენ. ის გოგო შეეცოდა კიდეც ისე უყურებდა სანდროს აშკარად უყვარს ეს ნაძირალა კი სათამაშოსავით იყენებდა
-მე- გაჩერდა,ვერაფერი თქვა
-რა შენ სანდრო თქვი რომ ცრუობს
-თქვი სანდრიკო თქვი ნუ გერიდება -მარიამი ისევ უღიმოდა
-თქვი სანდრო ერთხელ და სამუდამოდ დაიტანჯა გოგო და დაასრულე -ნინიკომ მხარზე მოუთათუნა ხელი
-ღმერთო ჩემო თქვი რა იყო მე მაინც არ მაინტერესებს რას იტყვი აი ნანა კი ინტერესით გელოდება. ჩვენ გავალთ თუ გინდა და ისე უთხარი
-მოიცადე !
-სანდრო-ნანკამ ამღვრეული თვალებით გახედა , გული სტკიოდა მის გამო
-მარიამია მართალი , მას რომ სდომოდა შემეძლო ყველა და ყველაფერი მიმეტოვებინა მათ შორის შენც, მაგრამ მომიშორა
-ამიტომ ახლა შენს გრძნობებზე თამაშობს და მარტო რომ არ ამოხდეს სული. სხვას აღარ ეძებს ისევ შენ დაგიბრუნდა . ერთ რჩევას მოგცემ საყვარელო ,არაა ეს კაცი შენი სიყვარულის ღირსი, მაგრამ მაინც ბედნიერებას გისურვებთ ერთად ან ცალ-ცალკე, ჩემგან შორს -მარიამი წავიდა და ნინიც უკან გაჰყვა. მაგიდასთან მივიდნენ და დაინახეს როგორ გავარდა ატირებული ნანკა იქედან სანდრომ ერთი ჭიქა ბოლომდე დაცალა და მათთან მივიდა
-ახლა რაღა გინდა გაყევი იმ გოგოს
-თუ არაფერს გრძნობდი რატომ ვერ აიტანე მასთან რომ ვიყავი
-როგორი ადამიანი ხარ, როგორ გგონია რომ შმეიყვარდები.ახლა გულიც კი მერევა შენზე. იმდენად ნაძირალა ხარ რომ მაინცადამაინც იმ გოგოს იყენებ,მას ვისაც უყვარხარ. ხომ შეგეძლო სულ სხვასთან გაგეტარებინა დრო და ამ გოგოს გრძნობებით არ დაგეწყო თამაში
-სიკეთის განსახიერება როდიდან გახდი? რაღაც არ მახსოვხარ ასეთი
-ასე ჩავთვალე საჭიროდ ... სიკეთის განსახიერება მე არსდროს ვიქნები. ვერ ავიტან ვინმეს ეგონოს რომ შენზე გონებას ვკარგავ ,შენ კი სხვასთან გარბიხარ.არ მიყვარს გაურკვეველი სიტუაციები
.........
არდადეგები დაიწყო,მონატრებულ სახლში დაბრუნდნენ. ბავშვებს ვერ შორდებოდა და საოცარ ნოსტალგიას გრძნობდა. რამდნეიმე დღე ყველაფერს ეფერებოდა და თავს ევრ იკავებდა.
საახალწლოდთემურთან შეიკრიბა საძმაკაცო და დაიწყო მოლხენა. მარიამი ნინისთან იყო გადასული და აზრზე არ იყო იქ რა ამბები ტრიალებდა. მორე დღეს ბებიამისმა რო დაუყვავა,მაშინ აირია ყველაფერი
-შენ გეხუტუნე ბებია ჩემი ჭკვიანი გოგო ,გემოვნებაც რო კაი გაქ რამფერი კაი ბიჭი ამოგირჩევია ზრდილობიანი, წესიერი ოჯახისშვილი. შესახედათ კაია და ყოლიმფერი. მასე ბებია აპა მამაშენის უმისოთ ხო არ გათხოვდებოდი ,გენაცვალოს ბებია შენ შენ მაინც მომასტარი შვილთაშვილი ქეა დრო აწი მე შენი ხნის რო ვიყავი ქე მყავდა მამაშენი-უცებ მიაყოლა ქალმა მარიამს თვალები შუბლზე აუვიდა. საერთოდ ვერ მიხვდა რა ხდებოდა მის თავს და როგორც იქნა მოახერხა და ჰკითხა ქალს
-რა ბიჭი, რის შვილთაშილი... არ ვთხოვდები მე ჯერ ,ბებია რა მოგეჩვენა?
-რავა მემეჩვენა ბებია საქმრო რაფერ არ იცი ვინ გყავს .გვიყვარს ერთმანეთიო და მე გითხრა ვინაა? რას მეთამაშები ამხელა ქალს სირცხვილი კი არაა თუ გიყვარს ბებია იმფერი ბიჭია მაგას ვინ დეიწუნებს სასიძოთ მუშაობს და ყველაფერი-ისევ აქოთქოთდდა ბებია ამჯერად საერთოდ გავიდა სახლიდან . მარიამი სავარძელში ჩაეშვა და ანდრეას აკოცა ლოყაზე. მერე უცებ მოიკრიბა გონება და დედამისთან ავიდა საძნებელში
-დედა რა ხდება ამ სახლში .ბებიას რა სჭირს ,ვინ ბიჭი იყო აქ და რა ხელი გთხოვათ საერთოდ ვერაფერი გავიგე
-მარიამ მაგაზე მინდოდა ლაპარაკი ახლა .როგორ დაგვიმალე თუ გიყვარდა, მე როგორ არ მითხარი. კაი თემურის ვერ ეტყოდი დედა მაგრამ მე? ხო იცოდი რომ გამიხარდებოდა ძაან გვიხარია ყველას კი გვიძნელდება შენი გათხოვება ,მაგრამ შენი ბედნიერებაა მთავარი. ცოტას თუ მოიცდიდი კარგი იქნებოდა ,მაგრამ მალეო და იყოს ისე როგორც თქვენ გაგიხარდებათ. რას წარმოვიდგენდი ასე ახალგაზრდა თუ შეიძლება ვყოფილიყავი ბებია აქეთ პატარა ბავშვები იქეთ მალე შვილიშვილები მეყოლება -ქეთინომაც სიხარულით დაიწყო საუბარი და სულ გადარია მარიამი არასდროს რომ არ უყვირია ისე მოაწვა ემოცია ნინის და ბიჭებს ესმოდათ სახლში ხმა
-რა ჯანდაბა ხდება ამ სახლში. ვინ იყო მოსული ვერ გავიგე... არ ვთხოვდები ხალხო, ვისზე მათხოვებთ რას ქვია კარგი ბიჭია ?მითხარით ვინ იყო მოსული არ გამაგიჟეს? თან რო მსაყვედურობენ რატომ არ გვითხარიო ,რა გითხარი დედა რა უნდა მეთქვა შეიგნეთ ვერ ვხვდები ვისზე ლაპარაკობთ რა ქვია იმ ბიჭს
-ნუ ყვირი მარიამ რამ გადაგრია რა ვთქვი ეხლა ისეთი.. რა საჭიროა ეს თამაში ვითომ არ იცის ეხლა რას ვეუბნები. რა იყო შენ შაყირის ხასიათზე ხარ? ის სადაა შენი ნინიკო მიდგამს აქ სცენებს-ვაიმე აქ გადაეკეტა მარიამს და ეგრევე ნინისთან გავარდა .ის ისედაც აპირებდა გადასვლას რა აყვირებს ამხელა ხმაზეო და კი დახვდა სტარტზე
-რა გჭირს მარიამ რა გაღრიალებდა ,მშვიდობაა?
-ჯანდაბა! დამცინიან ყველანი -მარიამმა ბრაზით წარმოთქვა და ეზოს მოავლო თვალი მუხის ძირში ნიკა, ალექსანდრე, დემე და დათა ისხდნენ და მათ უყურებდნენ. მარიამმა დაიმშვიდა გამომეტყველება და ნინის ხელი ჩაავლო-წამოდი ზევით ავიდეთ იქ დაგელაპარაკები-ჩუმად უთხრა ვითომ ღიმილით მიესალმა ბიჭებს და სწრაფად აიარა კიბე. უცებ მიხურა საძინებლის კარი და საწოლზე დაებერტყა
-გამაგებინე ადამიანო რა გჭირს, რა სახე გქონდა რაღაც მნიშვნელოვანი ხდება შენს თავს და ვერ გავიგე რა
მარიამმა ამოისუნთქა და ყველაფერი მოუყვა ნინი ისე იყო გაკვირვებული ჯერ უყურებდა მერე სიცილი დაიწყო მარიამი გაბრაზებული უყურებდა ,მერე თვითონაც გაეცინა. არ არიან ესენი სრულ ჭკუაზე .
-ღმერთო მიშველე, რა ჯანდაბა გავაკეთო გოგო ვერ გავიგე რა ხდება ვიღაცაზე მათხოვებენ და არ ვიცი ვისზე არც არაფერს მეუბნებიან? თან მყვარებია და არ მახსოვს
-არც მე ვიცი და რა გავაკეთო . მოდი დამშვიდდი შენ ხომ ნახავ ბოლოს და ბოლოს, ან წამოცდებათ სახელი შენებს, ისე იყო ლია აქოთქოთებული ან ანდრო იტყვის რამეს და მიხვდები შენც ,ისე მაგარი გაიძვერაა ვიღაცაა გვიყვარს ერთმანეთიო რომ უთქვამს. მერე კიდე იტყვი რომ არ გიყვარს და არაფერი იცოდი თემო გაიგებს და მორჩება ყველაფერი ნუ ახლა თუ დაგევასა ტიპი მერე კი ვიგრიალოთ ქორწილში-ბოლოს გადაიკისკისა ნინიმ და ისიც დაებერტყა საწოლზე
-ვაიმე რა დღეში ვარ დავიღუპე მგონი, ვიღაც მგრად მიჩალიჩებს .ასე მარტივად არ დავნებდები . იმას რა უნდა აქ როდის ჩამობრძანდა-ეზოში მჯდომ ალექსანდრეს შეხედა
-გუშინ ჩამოვიდნენ ,შენთანაც იყვნენ შენ რომ აქ გეძინა ქალბატონო
-ძაან ხშირ -ხშირად ჩამოდის ამ ბოლო დროს
-შენ გადევნებს თვალ-ყურს ეტყობა
-იცინე შენ იცინე მეტი რა გაქ საქმე შენ კი არ გათხოვებენ ვიღაც უცხოზე
-იქნებ არცაა უცხო და იცნობ
-ვიცნობდე თუ გინდა, არავინ მიყვარს მე და რა აზრი აქ
-დარწმუნებული ხარ?-ნინიმ ძლივს შეიკავა სიცილი და წარბი მაღლა აზიდა
-წამო ჩავიდეთ ბიჭები ვერ ვნახე სირცხვილია რას იფიქრებენ
ისევ ეზოშ ჩავიდნენ ,ამჯერად გადაეხვივნენ ბიჭები .ერთი სანდრო არ იძვროდა ადგილიდან არც სიტყვა უთქვამს უბრალოდ შიგადაშგ უყურებდა,
-რა გჭირდა მარიკუნა რატომ ყვიროდი ასე გამწარებული?
-ვაიმე შენ რო იცოდე რა აყვირებდა მოკვდები აქვე- ნინი ახარხარდა ისევ
-რა ხდება ასეთი?-დათა ჩაეკითხა
-რა და-დასტოპა და მარიამს გახედა- ვუთხრა მარიამ თუ შენ ეტყვი ?
-უთხარი მე მოყოლის თავი არ მაქვს და ისედაც გაიგებენ ისე არიან ჩემები აჟიტირებულები
-რა ხდება ხალხო ასეთი გადავირიე ვცემოთ ვინმე თუ
-შენ სულ ჩხუბი როგორ გახსოვს რა
-მოყევი ახლა რაღას ელოდები
-მოკლედ მარიამი თხოვდება... თურმე ვიღაც მისულა ამათთან სახლში გუშინ და ხელი უთხოვია, გაგიჟებულები არიან ისე მოსწონთ სასიძო-ნინიმ სიცილით ჩამოასხაპუნა სათქმელი და დაელოდა მათ ემოციებს.
ნიკა გაშტერებული იყურებოდა, დათა და დემეც ,ლაშა მითუმეტეს აი სანდრო უცებ წამოფრინდა თითქოს ცეცხლი მოუკიდესო ისე წვდა მარიამს მაჯაში და ფეხზე წამოაგო .
-რას ჰქვია თხოვდები გოგო აზრზე ხარ შეენ? ხომ გითხარი ჩემს გარდა ვერავინ მოგეკარებათქო ვინაა მითხარი დროზე თორე მოგკლავ იცოდე ჩემი ხელით
-ნუ ყვირი თუ ღმერთი გწამს, ჩემი გამჭირვებია არც მე ვიცი ვინაა, რა თქვა ვერ გაიგე?
-მაბოლებ? მარიამ ამოღერღე სანამ მოთმინებას ვინარჩუნებ თორემ არ ვიცი რას გიზამ
- ნუ იმუქრები და გამიშვი ხელი ნუ ხარ ნადირი შეგრცხვეს მაინც
-წამოდი მივდვივართ! ნინი არ ჩაერიო !-დაიგმინა უცებ და მარიამს უბიძგა. გაძალიანების არც თავი ჰქნდა არც სურვილი ამიტომ მშვიდად გაჰყვა,მანქანაში ჩაჯდა და დაელოდა
-სად მიგყავარ
-ჩუ
-მართლა არ ვიცი ვინ ჯანდაბაა ამის დედა ვატირე რა ვერ გაიგე ისედაც რა დღეში ვარ შენი გამოხტომებიღა მაკლდა ცოტა გაითვალისწინე ადამიანურად ჩემი მდგომარეობაც ნადირივით რომ იქცევი რას იზამ ახლა რომ მირბიხარ იქნებ ავარიაში მოვყვეთ-კივილი დაიწყო,მაგრამ განა ყვიროდა. თვალები დაუწითდა.ყელში ბურტი გაეჩხირა ისე ცუდად იყო ცოტაც და გული გაუსკდებოდა
-როგორ არ იცი ნუ გადამრევ მარიამ როდის დაიწყე ეს ტყუილები თუ ისე გიყვარს მიმალავ რომ არ მოვკლა
-რას სულელობ ნეტავ ვიცოდე არავინ მიყვარს და მით უმეტეს არ ვმალავ. ეგღა მაკლია ვინმე მიყვარდეს და შენ დაგიმალო... გაიგე არ ვიცი ვინაა
-მართლა არ იცი?-ცოტა დაიმშვიდა თავი და მარიამს გახედა მანქანა კი მინდორზე გადაიყვანა და გააჩერა
-ხო -მარიამმაც შეხედა
-რას აპირებ?
-რა ვიცი ვნახავ ვინაა და ვიტყვი რომ არ მიყვარს ..ძალით ხო არ გამათხოებენ
-მერე ასე ჩაშლიან ყველაფერს? ასე მშობლებით რომდაგადგეს და ამალით შენებიც მომზადებულები დახვდნენ მამაშენს გადააბიჯებ და მაგას გამოაცხადებ? რომ იცნობდე ვინაა? და მოგწონდეს?
-რას ბოდავ ადამიანო, არავინ მომწონს საერთოდ მიყვარხარო ეგეც არავის უთქვამს დააშინე ყველა ,ჩემი გოგოა მარიამიო გამოუცხადე მთელს უნივერსიტეტს და სხვას მე არავის ვიცნობ მე რომ შევყვარებოდი. შენ კიდე ცოლად მოყვანაზე არ მოიკლავ თავს მითუმეტეს ახლა გაიგე
-მოიცა ერთი წუთი შენ რა იცი მე ვის რა ველაპარაკე ახლა არ თქვა ენა მომიტანესო ნორმალური ბიჭების შთაბეჭდილება დატოვეს
-ვაიმე რა სულელი ყავხარ პატრონს. ვერ მივხვდებოდი შენი აზრით?
-შენ რას ვერ მიხვდებოდი გათხოვებენ და არ იცი ვისზე
-იცინე შენ მე კი გავთხოვდები ბებიაჩემი და დედაჩემი ისე იყვნენ აღფრთოვანებულები მაგარი ტიპი იქნება და შენ იცინე და იყავი
-გოგო!
-რა გოგო აბა საღადაოდ მაქ საქმე? წამიყვანე უკან
-როგორც იქნა მარტო ვართ და სად გაგიშვებ .გადმოდი გავისეირნოთ ,ხომ გიყვარს ეს ადგილი თან მალე მზე ჩავა და მერე წაგიყვან
-ვაიმეე ხელიც ხომ არ ჩაგკიდოო
-ნუ მესწერვები
-შემეშვი ,ვთხოვდები ქალი შენთან რა მინდა
-მარიამ ნუ ამბობ მაგას
-კაი ხო გათხოვებამდე თუ ვიცელქებ თორე მერე კი უნდა ვუერტგულო ერთ კაცს
-გოგო!-სანდრომ დაუბრიალა თვალები და უკან გაჰყვა, მინდორზე დასხდნენ. სანდროს მოსაცმელზე და ხედს გახედეს, მზე ჩადიოდა ,მაგრამ დაბინდებამდე კიდევ დიდი დრო იყო მთელი სოფელი ხელისგულივით მოჩანდა ზამთრის ცივ ამინდში ასეთი სანახაობა უფრო ლამაზი იყო . სანდრომ ხელი მოხვია მარიამს და სხეულზე მიიკრა, ყელში აკოცა და ცხვირი მის თმებში დამალა
-რომ ვერ ჩაშალო ქორწილი მოვკლავ იცოდე
-თუ ვერ ჩავშალე მე თვითონ მოვკლავ და დავისვენებთ ყველა -მარიამმა სიცილით თქვა და კარგად შეიგრძნო მისგან წამოსული სითბო ,რომელიც მთელს სხეულზე ეკლებს აყრიდა
-წავიდეთ თორემ გამიცივდები
-გამიცივდები-გამოაჯავრა მარიამმა და წამოდგა
-მე გამიცივდები ხო აბა ვის
-ჩემ თავს სხვას არავის
-ქედმაღალი ეს
-ნუ მლანძღავ შენ თორემ დარჩები სულ ხელცარიელი დალაპარაკებითაც აღარ დაგელაპარაკები
-მარიამ ნუ ახდენ ჩემს მანიპულირებას
-გეშველება არ ვიცი
ასე ყოველ მეორე წინადადებაში გათხოვებით იმუქრებოდა ისიც ვითომ ბრაზდებოდა და სიცილით მივიდნენ სახლამდე .ნინი გამოვარდა მარიამი საღ-სალამატი გაცინებული რო დაინახა დამშიდდა და უკან დაბრუნდა.
ისე ჩაიარა ყველაფერმა და დაბრუნდა თბილისში სწავლის გასაგრძელებლად ერთი სიტყვაც აღარ უთქვამთ სასიძოზე და ქორწილზე. მარიამიც დამშიდდა თითქოს არც ახსოვდა, სანდრო სულ მის გვერდით იყო. ხან ბავშვების სანახავად მიდიოდნენ ბიჭები მოკლედ კარგ დროს ატარებდა მათთან ერთად. თბილისში დაბრუნდების შემდეგ ყველაფერი კალაპოტში ჩაჯდა ,დაიწყო მეცადინეობა და მშიდად ცხოვრება .
ერთ საღამოს ბარში იყო ვიღაც ბიჭმა თხოვა ცეკვა ,ბოლოს გაჰყვა ,მაგრამ ვინ დააცადა რამდენიმე წამში ვიღაცამ გამოაცალა ბიჭს და ზურგიდან აეკრო, მხარზე კოცნის კვალი დაუტოვა, მაშინვე იგრძნო სუნამოს სურნელი კოცნამ კი ამოაცნობინა პირი . გაიტრუნა, იმდენად ესიამოვნა მისი ცხელი ბაგეების კანზე შეხება და ის ბუსუსები რომელსაც სხეულზე გრძნობდა. წამიერად მოუნდა რომ მისი შეხებით დამტკბარიყო ყოველგვარი ჩხუბის და სისულელეების გარეშე სანდროსკენ შებრუნდა ყელზე მოხვია ხელები და მელოდიას აჰყვა. ბიჭი გაკვირვებული უყურებდა მის მოქმედებას ,წელზე მჭიდროდ ხვევდა ხელებს ახლოს მიიტანა ტუჩები მის ტუჩებთან და დაჩურჩულა
-მომენატრე
-მე თუ ისინი რასაც უყურებ
-სულ როგორ მშხამავ მარიამ?-ისევ ტკბილი ხმით უთხრა და ტუჩის კუთხეში აკოცა. მერე ყელთან გააჩერა თავი და სურნელი შეიგრძნო. მარიამს მის მხარზე ედო თავი და მისი სურნელით ივსებდა ფილტვებს . კაცმა არ იცის ასე რატომ იქცეოდა …ხომ არსებობს დრო, როცა გინდება ყველაფერი გვერდით გადადო და ის გააკეთო რასაც გული გკარნახობს, გონება გათიშო და გულის კარნახს მიჰყვე,დატკბე იმით რაც სიამოვნებას განიჭებს და გაბედნიერებს.... სიმღერის დამთავრების შემდეგ სანდრომ ხელი ჩაკიდა და გარეთ გაიყვანა ისიც სახეზე ღიმილშეპარული მიჰყვებოდა,ეზოში გაჩერდა და მარიამს თვალებში ჩახედა პირველად იყო როცა გიჟივით არ ეძგერა , ნელა დაიხარა მისი ბაგეებისკენ და ფრთხილად შეეხო როცა წინააღმდეგობა ვერ იგრძნო გაეღიმა,მარიამი რომ აჰყვა და ყელზე ხელი მოხვია სიხარულისგან გაგიჟდა.ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს პირველად ეხებოდა მის ბაგეებს, როცა მოშორდა ხელი უფრო მაგრად მოხვია წელზე
-მიჩქმიტე...
მარიამს იმდენად გაუკვირდა მისი ქცევა თვალები გაუფართოვდა პირველად აკოცა მისი ნებით და ეხლა რას ეუბნებოდა
-რა ვქნა?
-მიჩქმიტე უნდა დავიჯერო, რომ არ მომეჩვენა
-მასხარა ხარ .. გამიში ხელი
-ჩემი მარიამი დამიბრუნდა ,მეთქი რაღაც დაემართა-თქო, თუ მე მჭირს მარიამ ხომ არ ვკვდები? თუ აპოკალიფსი იწყება
-იმდენს ილაპრაკებ ვინანებ ვიცი და სანამ კარგ ხასიათზე ვარ გამიშვი
-ნწ
-რა ნწ ,გამიშვი
-ვერ დავკმაყოფილდი ექვსი თვეა არ შეგხებივარ-უცებ თქვა და ამჯერად ვნებიანად დაეწაფა მის ბაგეებს-ვგიჟდები შენზე
-გამიშვებ თუ
-გაგიშვებ ,ამჯერად გაგიშვებ
-ამჯერად რას ნიშნავს
-გაიგებ მალე
.............
მთელი კვირა არ გამოჩენილა ბატონი ალექსანდრე, როგორც აღმოჩნდა მივლინებაში იყო დაბრუნდიშემდეგს მარიამს ბინაში ეწვია. შუაღამით კარზე ზარის ხმამ რომ გამოაღვიძა გაბრაზებულმა მაოიცვა ხალათი და დერეფანში გავარდა. უცებ გამოაღო კარი და გაღიმებული ალექსანდრეს დანახვისას გაკვირვება ვერ დამალა
-შენ? აქ ამ დროს
-მთელი კვირაა არ გინახივარ და ასე მხვდები?
-აბა როგორ დაგხვდე დაგერეკა მაინც ტახტრევანს დაგახვედრებდი
-მე რაც მინდა ის ადგილზეა ვერსად წავა-სანდრომ მაცდური ღიმილით გადაჭრა მათ შორის მანძილ, კარი ფეხით მიხურა და მარიამი სხეულზე აიკრა .უცებ დაეწაფა ბაგეებზე ,ისიც აჰყვა შემდეგ კარზე ფრთხილად მიაყრდნო და ტუჩიდან ყელზე გადაინაცვლა ისეთი მონდომებით კოცნიდა თვალები მინაბა მარიამმა და სხეული მოადუნა
-სანდრო...
-ჩშ დამშვიდდი ძალიან კი მინდა მაგრამ გავჩერდები -ისევ აუყვა ყელს და ბაგეებზე დაეწაფა მერე მოშორდა და თვალებში ჩახედა -ძალიან მომენატრე
-მეც..
- ამ დღესაც მოვესწარი, მომავალში დიდი ხნით წავალ
-ნუ სულელობ, ახლა ჩამოდი?
-ხო და აქეთ გამოვქანდი-ოდნავ გაუსვა ტუჩები მარიამის ტუჩებს და ხელი თმაზე ჩამოუსვა-წავალ თორე ძალიან მეძინება და შენც გირღვევ მყუდროებას. ხვალ გნახავ -კიდევ აკოცა და ისე უცებ დატოვა სახლი როგორც მივიდა. მარიამი კი გაბრუებული მივიდა საწოლამდე ბალიშს ხელები მოხვია და სანდროზე ფიქრებში ჩაეძინა
მეორე დღეს უნივერსიტეტიდან რომ გამოვიდნენ ვიღაც ჩაეხუტა ,ნუ ვინ იქნებოდა სხვა თუ არა ალექსანდრე
-წამომყევი...
-რა? სად?
-სიურპრიზია
-სანდრო? აქ რა გინდა? -ნინის გაუკვირდა მათი ერთად დანახვა და ეს მოხვეული ხელი ხო საერთოდ
-ჩვენ მივდივართ ნინუცი კარგად-სანდრომ ხელი უფრო მოხვია წელზე მარიამს და მანქანისკენ უბიძგა
-სად ?
-მეც არ ვიცი
-ამ ხალხს ვერაფერი გავუგე ვითომ ერთად არიან? რა ეტაკა ამ გოგოს? -თავისთვის ჩაილაპარაკა ნინიმ და ნიკას მიუჯდა გვერდით ,რომელიც კმაყოფილი იცინოდა-შენ იცი ხო რაც ხდება და არ მეუბნები
-გაიგებ სულ მალე და დამშვიდდი
-ყველა ეგრე იძახით ვერაფერი გავიგე რა
-ნუ ხარ მოუთმენელი ნინუციიიი ისე მაინც შეარჩიე ხელისმომკიდისთვის რომ გამოგადგეს ისეთი კაბა , რა იცი რა ხდება
-ეგ რას ნიშნავს
-არაფერს ისეთს...დამშვიდდი დაიკოოო დამშვიდდიიი
..........
მარიამი და სანდრო რესტორნის ვერანდაზე ისხდნენ და ხედით ტკბებოდნენ.მარიამი ძალიან ღელავდა ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა მის თავს .სანდრო კი გამარჯვებული ღიმილით იღიმოდა და მარიამს თვალს არ აშორებდა
-ვიცი ძალიან დაიბენი ამიტომ პირდაპირ საქმეზე გადავალ ... ის ბიჭი შენი ხელი რომ ითხოვა და ძალიან რომ მოსწონთ სასიძოდ შენებს...
-იცი ვინ არის? -მარიამს თვალები გაუფართოვდა
-შენც იცი ... წინ გიზის და ამჯერად შენ გთხოვს ხელს.... მარიამ ცოლად გამომყვები?-სანდრომ ბეჭდის ყუთი დაუდო მაგიდაზე გოგოს და თვალებში შეხედა. მარიამი გაშტერებული უყურებდა და კიდე ვერ იჯერებდა მის ირგვლივ მომხდარ ამბავს. ყურებში ჯერ კიდევ სანდროს ხმა ჩაესმოდა, სუნთქვა შეეკრა
-ეს როგორ მაშინ ხო....ასე როგორ ითამაშე
-სანამ არ მივიღებდი თანხმობას მანამ ვერ გეტყოდი ... არ მიპასუხებ?
-მე ასე უცებ არ ველოდი ....საერთოდ არ ველოდი ამ ნაბიჯს შენგან .მე ახლა ძალიან ძალიან დაბნეული ვარ სანდრო
-რატომ 25 წლის კაცს საყვარელი ქალის ცოლად შერთვა რომ მინდოდეს დაუჯერებელია?
-შენგან კი,დაუჯერებელია
-მარიამ ნუ გადადიხარ სხვა თემაზე როცა ფაქტი შენს წინაა...მიპასუხე უბრალოდ,გულს ენდე. მე მენდე და ერთხელ მაინც მიყევი დინებას...გთხოვ
-არ ვიცი
-ეგ არ მიიღება ან კი ან კი
-არაც შეიძლება
-ეგ გამორიცხულია
-ხომმ ხედავ საერთოდ არ ცემ ჩემს აზრს პატივს
-მარიამ რატო ჭედავ არ მესმის ყველაფერი შესანიშნავადაა ყველამ იცის ამის შესახებ, არ თქვა ახლა რომ არ გიყვარვარ ,ცოლობას გთხოვ მეტი რა გავაკეთო რომ დაგაჯერო ... სულ შენთან მინდა ყოფნა
-დრო მჭირდება …ასე უცებ ვერ გადავწყვეტ მაგ საკითხს. ოჯახის შექმნაზე ვსაუბრობთ ასე მარტივად ვერ გადავწყვეტ ჩვენ ფაქტობრივა ურთიერთობაც არ გვაქვს
-დრო , მაინც რამდენი
-ლოდინი არ შეგიძლია?
-მეჩვენება თუ მიზეზს ეძებ რომ უარი მითხრა
-როცა მივხვდები პასუხს ....გავიგებთ რამდენი დრო იყო საჭირო-მარიამმა გაუღიმა და ბეჭედი აიღო-თუ ამ ბეჭდით მნახავ მიხვდები, თუ დაგიბრუნებ მაინც მიხვდები პასუხს -აკოცა და რესტორანი დატოვა. სანდრომ ჭიქას ხელი მოუჭირა და მთელი სასმელი ბოლომდე დალია. თვალებიდან ბრაზს ანთხევდა,. შემდეგ ვიღაცას დაურეკა და ბარში გადაინაცვლა.
მარიამმა ნინი იხმო, ისიც მალევე გაჩნდა მასთან სახლში და ყველაფერი რომ მოისმინა ჭუიდან გადადგა. მარიამი კი ყველაფრის თავდიან აგხსენებისას უფრო ანევრიულდა
-რას ფიქრობ მერე გოგო არ გადამრიო
-აბა რა ვქნა ასე უცებ დავთანხმდე? კიდე არ ვარ დარწმუნებული ,რაღაც გული მიგრძნობს ცუდს, თითქოს მეწინააღმდეგება ჩემი მეორე მე და მეუბნება რომ უნდა დავფიქრდე ,მაგრამ რომ მინდა მისი ცოლობა და საერთოდ მასთან ერთად ბედნიერად ყოფნა ? მაგრამ არც ის მინდა რომ ოცნებას ავყვე და ასე პატარა ბავშვივით გადავეშვა თავით ამ დიდ უფსკრულში, მე უნდა ვიყო დარწმუნებული რომ სანდრო ხელს არ გამიშვებს...ქორწინება არაფერს ცვლის, მერე უფრო დიდი ჯოჯოხეთი მელის წინ
-რა გავაკეთოთ და კაბა შევარჩიოთ... სანდრო ცოლობას ასე უბრალოდ არ გთხოვდა,გამორიცხულია
-შერჩეული მაქ დიდი ხანია სანამ სანდროს გავიცნობდი მანამ არ ვიცოდი როგორი კაბა მინდოდა? კაბის გარდა ყველაფერზე ვფიქრობ .... ნინოოო მიშველე
-შენ კი იცი მაგრამ მე? არ მინდა მეჯვარეს კაბა? მე რა გიშველოო რა ვქნა რა გავაკეთოო
-ოხ ნინი ნინი? ე.ი მირჩევ რომ დავთანხმდე?
-რატომ უნდა გირჩიო სხვა რამ...გიყვარს, უსიმპატიურესია , მუშაობს , განათლებულია, მაგარი გამოხედვა აქვს რომ გაშტერებს ისეთი, შენი ოჯახი თანახმაა მეტიც უხარიათ, ჩვენ ხომ ვართ და ვართ და რაც მთავარია ჩემი რძალი ხდები გოგო ხვდები რა ბედნიერებას მოესწარი?-ბოლოს მაინც დააყოლა ხუმრობა და სიცილი დაიწყო -ვერაფერს დაუწუნებ ჩემს ბიძაშვილს
-ვნახოთს, ამ დღეებში ვიფიქრებ...ასე შეიძლება? ეს საერთოდ სიყვარულია? ვფიქრობ ე.ი ტვინით ვიღებ გადაწყვეტილებას. მაისში ქორწილზე ვგიჟდები
-მაისში? ახლა აპრილია გოგო
-თუ დავთანხმდი დრო გავა ,მერე სამზადისი და მოვა მაისის ბოლოც ან ინვისის დასაწყისი
-დაგიგეგმია უკვე და იფასებს აქ თავს ,ბიჭი არ მოწონს ვითომ
-ჯერ არაფერია გარკვეული
-რა ლამაზი ბეჭედია ...სადა,დახვეწილი და ლამაზი
-ხო
-უიმე როგორი გამოშტერებული ხარ ხოს მეტი ვერაფერი მოიფიქრე?
-მაცადე და გაჩუმდი...კიდე კარგად ვარ. შოკი იყო რომ მითხრა...საერთოდ იმის შემდეგ როგორც ითამაშა უფრო ცუდად ვარ
-ვჩუმდები ბატონო
მეორე დღეს შაბათი იყო და სანდრო სახლში დაადგა მარიამს .არაფერი უთქვამს ქორწილზე ,რაც მარიამზე კარგ შთაბეჭდილებას ახდენდა . ვნებიანად აკოცა ქალბატონს და სახლში მასთან ერთად შევიდა
-რა სუნია? რაღაც გეწვება მგონი
-ვაიმე ჩემი კატლეტი-უცებ წამოხტა მარიამი და სამზარეულოში გაიქცა სანდრო უკან გაჰყვა ...მუცელზე ხელები მოხვია ყელში დაუტოვა კოცნის კვალი და ტაფას დახედა
-გადარჩენილან ,მე რომ დავაგემოვნო იმიტო ალბათ
-ხო მაგიტომ, უეჭველი-მარიამმა კატლეტი თეფშზე გადაიტანა და მაგიდაზე დააწყო. ერთად მიირთვეს
-ზეგ არის მაშოს დაბადების დღე და წყნეთში მივდივართ... ნათიას გადაწყვეტილებით და ბარგის ჩალაგება მოგიწევს
-ბარგის რატომ
-დღეს მივდივართ და მაგიტომ
-მე ხვალ რო ამოვიდე არა?
-ნწ, ყველა დღეს მივდივართ და შენც ჩემთან ერთად წამოხვალ
-ნინუცამ რატომ არ მითხრა
-მე ვუთხარი თან ალაგებს ალბათ რაღაცებს მაგის ამაბავი ჩემზე უკეთ იცი-მარიამმა რო წარმოიდგინა ნინი როგორ არჩევს რა ჩადოს და რა არა გაეღიმა.
-წავალ მაშინ ჩავალაგებ ,შენ რას იზავ?
-დაგელოდები მე მზად მაქ უკვე ყველაფერი და მანქანაშია
-კარგი დიდი ხანი არ გალოდინებ
მარიამი ოთახსი შევიდა პატარა ჩანთაში ჩაალაგა საჭირო ნივთები და მალე წავიდნენ ერთად წყნეთში. იქ იყვნენ უკვე ბავშვები ნათიაც , ისე უყურებდა გოგოს რთული მისახვედრი არ იყო მისი ვინაობა
-ნათია გაიცანი მარიამი
-დიდი ხანი ველოდი შენს გაცნობას და დაგვდე პატივი როგორც იქნა
-მე ამის შესახებ არ ვიცოდი მიზეზიც არ ვიცი თორემ ნამდვილად არ ვიტყოდი ლაშას და მაშოს დედის გაცნობაზე უარს-ვითომ გულუბრტყვილო პასუხი გასცა ქალის ირონიულ სიტყვებს
-მარიაამ მოხვედით? მომენატრე-ლაშიკო გამოექანა მათკენ და გაშლილი ხელები მოხვია
-მეც მომენატრე საყვარელო როგორ ხარ? მაშიკო სადაა?-მარიამმა გულით გაუღიმა ბიწს და ლოყაზე აკოცა
-მაშო ზემოთაა ,კაბებს არჩევს ამ დღეებში რომელი უნდა მოირგოს
-ხო აბა მაგის ხამ კლასელებს ხო უნდა აყლაპიოს ნერწყვები-დემეტრემ ჩაილაპარაკა ამრეზით და დივანზე დაჯდა
-უკაცრავად დაგემშვიდობებით დროებით., მაშოს ვნახავ -მარიამმა ქალს გახედა და ლაშასთან ერთად კიბეზე ავიდა ,ერთ ერთ საძინებელში შევიდა. მაშო გარდერობთან იდგა და ორი კაბა ეჭირა ხელში
-შავი მაგარი კაბაა გააგიჟებ ყველას -მარიამმა სიცილით უთხრა ,მაშო გადაეხვია
-მარიაამ როგორ გამახარე რომ მოხვედი. არ ვიცოდი დღეს თუ მოდიოდი .მოვკლავ სანდროს, რატომ არ მითხრა
-ასე თუ გაგიხარდებოდა არ ვიცოდი
-შენი ნახვა ძალიან გამიხარდა , ამ ხალხის ფონზე
-გავალ მე ... არ მინდა ჭორაობის მოსმენა
-ნინიკო გამოუშვი-მაშომ მიაძახა კარში გასულ ძმას
-გამოვუშვებ
- დემე როდის ჩამოვიდა?
-ამ დილით და გამაგჟა...დედაჩემმა იმდენი ვინმე დაპატიჟა შევწუხდები არცერთის ატანა არ მაქ იმენა სწერვა ხალხი დედებიან შვილებიანად... ვერ გავაგებინე რო მინდა მშვიდად გადავიხადო დაბადებისდღე ...აქ იმდენი ხალხი შეიკრიბება ცალკე ბებიების თაობის გარდა მთელი თბილისი აქ იქნება არ შემიძია.... ქორწილს გადაიხდის ალბათ სასწაულს
-აბა ძევოჩკი რაზე ჭორაობთ?-ნინი შემოვიდა ოთახში და მათთან დაწვა საწოლზე
-იმაზე რაც შენ გითხარი
-აა ხო მაგარი სიტუაცია იქნება შენ ჩვენ არ მოგვშორდე და იმდენ ვინმეს მოვშხამავთ კომენტარებით გაერთობი
-რავიცი ვნახოთ აუუ ის კაბა ჯობს მართლა? -უცებ გახალისდა და საწოლიდან გადაბობღდა
-ჩაიცვი და ვნახოთ
-კაი აზრია მოკლედ დღეს საღამოს რომ მობრძანდება ნაწილი სტუმრებისა..ამ კაბის ჩაცმას ვაპირებ-წითელი სადა კაბა გამოიღო და გადაიცვა შესაკრავი არ შეუკრავს ისე დადგა კარისკენ ზურგით
-ლამაზია ,მაგრამ შენ ისეთი კარგი ხარ ყველაფერი მოგიხდება
-იმას რომ ჰკითხოთ არ ფიქრობს ასე
-ვინ იმას?
-დემეტრეს...რა უნდა ჩემგან ,რა დავუშავე არ მესმის
-ჩვენ გვესმის-ერთად თქვა მარიამმა და ნინიმ
-რა გესმით?-კარში სანდრო შემოვიდა და მაშიკოს გაუღიმა
-სანდრიკოო მიხდება?- დატრიალდა ძმის წინ, მაგრამ ცივი ხმა რომ მოესმა გაქვავდა
- შიშიველი თუ ივლი დიდი მოწონებას დაიმსახურებ შენს „მეგობრებთან“
- რა ჯანდაბა გინდა აქ საერთოდ-მაშო შეტრიალდა და გაბრაზებულმა გახედა იმ წამს შესულ დემეტრეს
-რა პატარა ბავშვი ხარ , ტანსაცმლის ჩაცმაც ვერ ისწავლე - ხელი წელზე შეუცურა და ელვა შეუკრა.-სხვა დროს მე არ ვიქნები და ივლი ასე მოშიშვლებული ...გეცვეს მაინც რამე ნორმალური რომ გიფარავდეს მაგ გაჩხიკულ სხეულს
-შენ რა გინდა არ მესმის
-მე არაფერი...წავედი სანდრო ,დავხვდები იმათ თორე დაიკარგნენ მგონი. შენ დარჩები ხო?
-მიდი შენ მე დავრჩები

-რატო ვარ გაჩხიკული ?-ისე საყვარლად წარმოთქვა სამივემ გაიცინა
-უშველეთ რამე ამ ბავშვს თორე ნერვოზი დაემართება
-შენც მაგარი ძმა ხარ რა ვერ მიხედავ შენს ძმაკაცს?
-ამეცადინეთ თქვენ ეგ არ შეგეშლებათ მე გადამიყვანეთ წკუიდან და დემე რა მოსატანია ჩემთან-მარიამს ლოყაზე ხმაურით აკოცა და ისიც გავიდა ოთახიდან
-რა იგულისხმა ჭკუის სწავლებაში
-გაიხადე ეგ კაბა და ხვალ რას ჩაიცმევ ის გვაჩვენე
-პირველ რიგში ჩემო ლამაზო ის რომ შენ არც უშნო ხარ და არც ძალიან გამხდარი და საერთოდ ის რასაც გეუბნება ყველაფერს იმიტომ ამბობს რომ შენ გაგაბრაზოს. ამით ერთგვარად ხალისობს სახეზე არ ემჩნევა თორემ ან სხვაგვარ ურთიერთობას ვერ ახერხებს შენთან და ურჩევნია გეშინოდეს მისი რადგან შენი ძმები არ ერევიან შენს ქცევაში მისი მაინც რომ გეშინოდეს და კი გეჩხუბება ყველაფერზე მითუმეტეს ბიჭთან დაკავშირებით,მაგრამ ისიც არეულია შენსავით .მეეჭვება ისეთი ტიპი იყოს როგორიც შენ გგონია,უბრალოდ ძალიანაა არეული და არ იცი როგორ გესაუბროს
-ანუ მისი სიტყვები არ უნდა მივიღო სერიოზულად?
-ხო ჩემო მაშიკო...რომ გეტყვის მიყვარხარო, ეგ მიიჩნიე მარტო სიმართლედ-ნინი წამოდგა და კაბის შესაკრავი შეუკრა-ანგელოზივით ხარ ჩემო კარგო ეს ნამდვილად შესანისნავია ახლა ფეხსაცმელიც ჩაიცვი და ეგაა-უცებ შეატრიალა სარკისკენ ჩაფიქრებული გოგო და ფეხსაცმელი აუფრიალა თვალებთან
-ვერაფერი გავიგე რა მიყვარხარ რატომ მეტყვის ეგ ვამპირი მაგას
-აცადე ბავშვს ვერ ხვდება ჯერ 15 ხდება 30 კი არა
-ვაიმე მარიამ მე და შენ 15 წლის რომ ვიყავით ის ვიცოდი მიწის ქვეშ რა დაძვრებოდა
-მერე ეგ ვერ ხვდება ჯერ აცადე და ცოტა ხანში დაამუღამებს ვინ როდის რას რატო ეუბნება შენი ბიძაშვილი არაა? ისე მე ვის რას ვასწავლი...სხვის მოედანზე ყველაფერი მარტივია - ჩაფიქრებულმა თქვა და ღრმად ამოისუნთქა
-ვაიმე ნუ გადამრევთ ახლა რა მე მომაქციეთ ყურადღება
-საყვარელო ახლა შენ ის მეორე კაბაც ჩაიცვი ეგ სასწაულია ,მაგრამ ისიც ვნახოთ და მერე ავარჩოთ -მარიამიც წამოდგა საწოლიდან და მეორე კაბა მიაწოდა
-კაიი მე ორივე მომწონს და საერთოდ ჩემმა ძმამ მაჩუქა დღეს მესამე და ის ხომ არ ჩავიცვა?
-ვაიმე ეს ბავში გამაგიჟებს მარიამ უშველე რამე თორემ მივახრჩე ეხლავე -ნინიმ ხელები გაშალა და საწოლზე დაებერტყა ვარსკვლავის ფორმაში. მარიამმა გაიცინა და მაშოს გახედა
-დაანებე მაგას თავი მე აგარჩევიებ მაშიკო ისე ყველა კარგია,მაგრამ აუცილებელი ხო არაა ყველას ერთ დღეს ჩაცმა მეორე დღეს ჩაიცვი ეს კაბა-შავი დაიჭირა ხელში-დღეს ჩაიცვი ეს-ამჯერად მუქი ატმისყვავილისფერი კაბა დაიჭირა- ხვალ ჩაიცვი ეს ან... ეს აუუ მეც ვერ ვარჩევ ,მაგრამ მაინც სანდროს ნაჩუქარი კაბა ჯობს, თან გაუხარდება შენს ძმას
-ვაიმეეე ამას ყველაფერი სანდროსი მოსწონს რა გავაკეთოოოო
-ნინი !
-ოო რა იყო მაშოს უთხარი ... რა დაშავდება ისე წამოღებული გაქ ის ბეჭედი? რა იცი იქნებ აქ მოგინდეს დათანხმება, რომანტიკა მთაა სუბთა ჰაერი ,საძინებლები მაინც მცირე რაოდენობით იქნება .... ააა მარიამმ დაფიქრდი ჩიტოოო -ნინი საწოლზე გადაგორდა და თვალები სასაცლოდ აუციმციმა მარიამს
-გოგო რეებს ბოდავ
-აუ მომიყევით რა ხდება
-მოკლედ მაშიკო მომავალი რძალი გიდგას გვერდით ნუ ერთი ბეჭედის გაკეთება აკლია
-ვაიმეეეეეე რა მაგარიაააააა მერე სადაა ბეჭედი რატომ არ გიკეთია.. მოიცა არ ხარ თანახმააა?-მაშომ წამოიკივლა
-ვაიმე რა მულები გეყოლება აზრზე ხარ? დააძრე ის ბეჭედი და გაიკეთე
-ნწ
-რატო რა რატოოო გამაგებიეე
-მომენტს ველოდები ძალიან რომ გაუხარდეს და ძალიან საყვარელი მომენტი რომ იყოს
-ვაიმეე ეს რომანტიკოსიც გახდა დედიკონა დედაა რას მევესტარიი -გამიცინე ახლა მარიკუნა თორე გული მტკივა და ჩემი გულისტკენას ჯობია ჯობია მთელი დედამიწა გადაიმტერო იმიტომ რომ უჩემოდ ვერ გაძლებ ცუუნცუუულ
-არა რა ჩემს ძმას შენზე აქ საეჭიანო მე მოვკვდე ისე გიყვართ თქვენ ერთმანეთი
-კანეშნა დაია აბა რავა-გოგოები ერთად კისკისებდნენ ნათიამ რო გააღო კარები და მაშოს დაუბრიალა თვალები
-სტუმრები მოვიდნენ და ნუ იცინიხარ ამხელა ხმაზე სირცხვილია ჩაიცვი მალე და ჩამოდი ყველა შენ გკითხულობს, დროზე
-ოო კაი რა დედა
-დროზე მეთქი ვის ვუთხარი მე ,უცებ-ნათიამ გაბრაზებულმა თქვა და ოთახიდან გავიდა
-ახლა მესმის ასეთი უჟმური სახით რატომ მოძრაობდი თავიდან რომ ჩამოხვედი სოფელში
-მთავარია რომ ახლა შეიცვალა
-ყველას მიმართ არა უბრალოდ მივხვდი რომ თქვენ კარგები ხართ
-ჩაიცვი და გვითხარი ჩვენ რომელ ოთახში დაგვაბინავეს
-ჩემი ოთახის გვერდით ხართ ორივე
-კაი წავედით
მარიამი და ნინი გარეთ გავიდნენ ხმაური ისმოდა ქვემოდან. ნინიმ წყალზე ჩავალ და ამოვალო ,მარიამმა გვერდით ოთახის კარი შეაღო და წელს ზემოთ შიშველი სანდრო შერჩა ხელში. პერანგის ჩაცმას აპირებდა აშკარად
-უკაცრავად მეგონა ეს იყო ჩემი და ნინის ოთახი
-ის მეორე მხარესაა მოიცა სად მიდიხარ ვინ გიშვებ რო?
-სანდროო-მარიამმა გაიფართხალა სანდროს მკლავებში მაგრამ უკვე გვიანი იყო ბიჭმა კარზე ააკრა და ტუჩებზე ეძგერა მერე მოშორდა თვალი ჩაუკრა და კარი გამოაღო
-უკვე შეგიძლია მოემზადო
მარიამი გარეთ გავიდა ნათია დახვდა დერეფანში ისე აათვალიერა ქალმა სახეზე ალმური მოეკიდა თითქოს რამე დიდი დანაშაული ჰქონდა
-ჯერ არ დაქორწინებულხართ მგონი ამიტომ სხვა ოთახში დაგაბინავე ,მაგრამ ვფიქრობ ცუდად მოვიქეცი ასე უფრო წამობთ ამიტომ შეგიძლია გადაიტანო ბარგი მის ოთახში პრობლემა აღარაა ეგ თქვენთვის და
-უკაცრავად ქალბატონო ნათია მაგრამ როდესაც არ ხართ გარკვეული სიტუაციაში დასკვნები არ უნდა გამოიტანოთ და შეურაცხყოფა არ მიაყენოთ დაუფიქრებელი ნაბიჯით სხვას .თქვენი ასაკის ქალს ეს არ უნდა ეშლებოდეს ბავში არ ხართ-მარიამმა საკადრისი პასუხი გასცა ქალს და ამაყი ნაბიჯებით შევიდა საძინებელში
-საზიზღარი
-ვინ?-ნინიმ დაუძახა თან კაბის შესაკრავად მიბრუნდა მისკენ
-ვინ და ნათია თქვენ ერთად ხართ მაინც და გადაიტანე ბარგი ალექსანდრესთანო
-ეგ ქალი გველია ...
-არ მადარდებს.... რა ლამაზი ხარ ნინუციიი არ მომტაცონ შენი თვი
-ვაიმეე აქ ვინ იქნება ისეთი შენ რომ კონკურენცია გაგიწიოს მარიკუსკუსა. რას იცმევ შეენ?
-ლურჯ კაბას, წინა შოპინგზე რომ ვიყიდე
-ეგ ძალიან ლამაზია
მარიამიც მოემზადა და ნინის წინ დატრიალდა ,სარკე რად უნდოდა
-ვაუუუ ერთი გაკლია მარტო
-რაა
-ბეჭედი
-ოო კაი რა ამაღამ არა ან კი... ვნახოთ-მაცდურად ჩაიცინა და ოთახიდან გავიდა. კიბე ჩაიარეს თუ არა სანდრო მათკენ დაიძრა, მარიამს წელზე ხელი მოხვია აი მაშინ კი ყველამ მათ მიაპყო ყურადღება
-ძალიან ლამაზი ხარ პატარავ
-გმადლობ, შენც ძალიან კარგად გამოიყურები . ,,,ეს ხალხი რომ მიყურებს სამუზეუმო ექსპონანტი მგონია თავი
-გიყურონ შენზე კარგს ეგენი ვერ დაინახავენ ვერავის.... არ მიაქციო ყურადღება-იმდენ ვინმეს გააცნო სანდრომ დაიღალა ამდენი სიარულით ყველას რომ უღიმოდა ეგ ხომ ცალკე საკითხი იყო და ყველა რო სწერვული ღიმილით ხვდებოდა ეგ სხვა იყო კიდე. ბოლოს აივანზე იყო სანდროსთან ერთად .ბიჭმა ამჯერადაც ისარგებლა შემთხვევით, მოეხვია და ყელში აკოცა
-ლამაზი ადგილია არა?
-ხო ლამაზი ხარ
-ვაიმე ეს ძველმოდური ფრაზა
-ძველმოდური რატომ ,მე მევასება
-ჭრიდა ხოლმე?
-კი -გაიცინა და კიდე ერთხელ აკოცა ყელში-კიდევ გცივა?
-უკვე აღარ
-კიდევ გაკოცებ მაშინ ტემპერატურა რომ დავარეგულირო -თავისკენ შეაბრუნა მარიამი და ამჯერად მის ბაგეებს დაეწაფა
-სირცხვილმა მაინც შეგაწუხოთ რა წესია ეს სანდრო ..საძინებელი ვერ იპოვეთ ამხელა სახლში? როგორც გჩვევია მაინცადამაინც თავი უნდა მოგვჭრა მე და მამაშენს? ამდენი სტუმარია ვინმემ რო დაგინახოთ -ნათიას გამოხტომამ მოაშორა სანდრო მარიამს. გაბრაზებული მიუბრუნდა დედინაცვალს ,მარიამი კი სირცხვილისგან იწვოდა
-ნათია მილიონჯერ გაგაფრთხილე ჩემს საქმეებში ნუ ერევი მითუმეტეს პირად ცხოვრებაში-თქო და ნუ გამახსენებინებ შენს ცოდვებს .... როცა პატიოსნებას და ზრდილობას ეხება საქმე სჯობს გაჩუმე...მაგ ხალხს კიდევ ურჩევნია თავიან ჩასვრილს საქმეებს მიხედონ ისე როგორც შენ... მარიამი თქვენგან განსხვავებით წმინდაა
-ალექსანდრე
-ჩემი სათქმელი ვთქვი ...ხო მართლა გაბედო და მარიამს მსგავსი სიტყვები არ უთხრა როგორც დღეს დერეფანში ყველაფერი მესმის და ვიგებ თუნდაც მან არ მითხრას
-გასაგებია -ნათია საშინლად გაბრაზებული დაბრუნდა უკან . სანდრო მარიამისკენ შებრუნდა და შუბლზე აკოცა
-არასდროს არ შეგრცხვეს შენი საქციელი... შენ ისეთს არასდროს არაფერს გააკეთებ რაც სასირცხვილო იქნება . ეს წითელი ლოყებიც რომ გიხდება და მინდება რა გავაკეთო?-ბოლოს გაიცინა და ხმაურით აკოცა ლოყაზე ,ხელები მოხვია და სხეულზე აიკრო-შენთან სიახლოვე სულს მითავისუფლებს, ანგელოზი ხარ ჩემთვის მარიამ
ღამით გვიან გადასცეს საჩუქრები მაშიკოს ისიც ყველას უღიმოდა თავისი მომხიბვლელობით განსაკურებით დემეს აპყრობდა ყურადღებას ,რომელიც შიგადაშიგ აპარებდა მისკენ მზერას. გვიან დაწვნენ თავიანთ საძინებლებში და ასევე გვიან ადგნენ. ყველამ ერთად ისაუზმა დიდ ვერანდაზე . მარიამი სანდროს გვერდით მოკალათდდა .
- აქედან ვიპარებით
-სად?
-ორ წუთში გამომყევი უკან
სანდრო წავიდა და მალე მარიამიც უკან გაჰყვა .მაშო ,ნინი ,დემე და დათაც... ნიკა ვიღაც გოგოს ეჩალიჩებოდა და უარი თქვა. ყველანი ერთად წავიდნენ ტყეში სასეირნოდ. სრულიად მარტო ,მშვიდად, ამ უაზრო ხალხისგან შორს.
მარიამი და სანდრო მარტო ისხდნენ მდინარესთან ახლოს და ხედს გასცქეროდნენ. დანარჩენები ცალკე იყვნენ ,მაშო ძალიან მხიარულად იყო კიდევ ერთი წელი მოემატა და იტყვის მაინც რომ აღარაა პატარა. დემე ღიმილით ადევნებდა მის ქმედებებს თვალს, მაგრამ მაინც წაკბენდა ხოლმე
-საჩუქარი მინდა გადმოგცე გუშინ იმდენი მიიღე დარწმუნებული ვარ არც გეცოდინება ვინ რომელი გადმოგცა ... იმედია მოგეწონება-დემემ ჯიბიდან პატარა ყუთი ამოიღო და მაშოს გაუწოდა . მაშინვე გახსნა და ლამაზი ძალიან სადა ძეწკვი დახვდა საშუალო ზომის წყლის წვეთის ფორმის ფირუზის თვალით,რომელსაც უკან “D” ეწერა. მაშოს თვალები აუციმციმდა ბედნიერებისგან სულ მცირედი რამეც კი უხარია მისგან და ეს საერთოდ ემოციების ზღვაში ძირავდა
-ძალიან ლამაზია მადლობა
-მიხარია თუ მოგეწონა ...შენი თვალების ფერია და ამიტომ შევაჩერე მასზე არჩევანი
მაშოს ისე გაუკვირდა დემემ მისი თვალების ფერი რო იცოდა გულსიცემა აუჩქარდა... თავისი მწვანე გამჭვირვალე თვალები დემეს მუქ თაფლისფერ თვალებს შეანათა და თითქოს სხეულში ლავა ჩაეღვარა
-შეგიძლია გამიკეთო?-მორცხვად გაუწოდა ყელსაბამი ...დემემ თმა გვერდით გადაუწია ფრთხილად მოარგო გოგონას ყელზე ყელსაბამი და თითები ფრთხილად შეახო კანზე . ამ ყველაფერმა ისე დააბნია რომ თავისი სახელიც აღარ ახსოვდა
-გიხდება
-მადლობა
ნინი და დათა იქვე სეირნობდნენ და ამათ აკვირდებოდნენ
-მოკლედ ამ წყვილებმა გული ამატკიეს რით ვერ უხსნიან ერთმანეთს სიყვარულს და რით ვერ ქორწინდებიან
-მეც ეგრე ვარ ....ისე ეს შენი ძმაკაცი როდის ეტყვის მაშიკოს რომ უყვარს? რას აწვალებს ბავშვს
-მოიცა შენ რა იცი ეგ მარტო მე ვიცი სანდროსთვისაც არ უთქვამს... ნუ არ ამბობს საერთოდ ისე უტყდება თითქოს ძმაკაცის დის შეყვარება არ შეიძლება და მაგარი გრეხია
-მაგას რა მიხვედრა უნდა ეს ჩემი პატარა ბიძასვილი ვერ ხვდება თორე... რა საყვარელი წყვილია არა?
-კი ძალიან . წავიდეთ ეხლა გავეცალოთ ამათ, საშინლად მომინდა ნამცხვარი
-წავიდეთ
მარიამი და სანდრო უკვე სახლისკენ მიდიოდნენ,როცა მარიამმა სახეზე ჩამოშლილი თმა გადაიწია და თითზე მბრწყინავ ბრილიანტიც გამოჩნდა
-ხელი მაჩვენე მარიამ
-რა? რა ხდება?-ვითომ ვერ მიხვდა ... სანდრომ მისი თითები ხელში მოიქცია და ბეჭედს მზერა მიაპყრო
-გაიკეთე? ანუ ეს რას ნიშნავს?
-აბა დაძაბე გონება სანდრიკო და გაიხსენე რა გითხარი.... თუ გავიკეთე ეგ რას ნიშნავს-თქო
-რას ნიშნავს და ანუ ყველაზე ბედნიერ კაცს გამხდი და ქორწილისთვის მზადებას დავიწყებ და ყველას გავაგებინებ რომ ჩემი მარიამი დამთანხმდა, კიდევ ამას გავაკეთებდი-უცებ მიიკრა სხეულზე მარიამი და მის ბაგეებს დაეკონა მერე მოშორდა და ხელი ჩაკიდა
-სად მიმარბენინებ ....სანდრო მოიცადე
-ყველამ უნდა გაიგოს ეს ახალი ამბავი
-მოიცადე ადამიანო ამომასუნთქე ასე უნდა დამაყენო და განაცხადო რომ ცოლად მოგყვები?
-ხო მართალია , კიდევ გაკოცებ და მერე
-ვაიმე სულ გაგიჟდი მგონი- გაიცინა და კოცნას კოცნითვე უპასუხა..
სანდრომ გადაწყვიტა საღამოს განეცხადებინა ეს ახალი ამბავი ,როცა ყველა იქ იქნებოდა. ესეც მოიქცა ,როცა უკვე ყველა ეზოში იყო შეკრებილი სანდრომ ხელი ჩაკიდა მარიამს და სასმისი მოიმარჯვა
-ძვირფასო სტუმრებო დღეს ჩემი საყვარელი დის დაბადების დღის წვეულებაზე მინდა ახალი ამბავი განგიცხადოთ ....ვიცი რომ გაგიხარდებათ ჩემი ბედნიერება . მე და ჩემი საყვარელი ქალი ,მარიამი დაქორწინებას ვაპირებთ. დღეიდან ის ჩემი საცოლეა ,ხოლო ერთ თვეში კანონიერი ცოლი გახდება .
...........
იმ დღის შემდეგ ყველამ იცოდა მათი ნიშნობის შესახებ. ზოგს უხაროდა, მაგრამ უფრო მეტს უკვირდა. ძირითადად მარიამის წარმომავლობა აკვირვებდათ,როგორ შეიძლებოდა უბრალო სოფლელი გოგონა , არაფრით გამორჩეული სტუდენტი გამხდარიყო ამ ზლევამოსილი ოჯახის რძალი და თვით ალექსანდრეს ცოლი. დაეკავებინა სტატუსი რომელსაც უამრავი გოგო წლების განმავლობაში უმიზნებდა, სასურველი სასიძო ,ცნობილი მექალთანე მალე „მეუღლე“ გახდებოდა .
მარიამიც შეიცვალა, ორად იყოფოდა მისი გრძნობები სიხარულს განიცდიდა, ბედნიერი იყო,მაგრამ შინაგანად საშიშროებას გრძნობდა,თითქოს უზარმაზარ უფსკრულს უახლოვდებოდა, თვალები ახვეული ჰქონდა ,ირგვლივ სიბნელე იყო და ვერავინ იხსნიდა უძირო სივრცეში ჩავარდნისგან.შინაგანი ხმა არ ასვენებდა, მაგრამ ოპტიმიზმს ამარჯვებინებდა და ყველა შეგრძენა უბრალოდ შიშს მიაწერა. საკუთარ თავს ზედმეტ უნდობლობას უცხადებდა და პირველად ცხოვრებაში დინებას მიჰყვებოდა ,აკეთებდა იმას რაც იმ წამს ანიჭებდა ბედნიერებას და მომავალს მხოლოდ ნათელ ფერებში ხედავდა. ალექსანდრეს ერთი გამოჩენაც საკმარისი იყო,მისი თითების შეხება , თავფლისფერი სფეროების დანახვა და შინაგანი ხმაც სადღაც უჩინარდებოდა.
ქორწილის სამზადისმა სრულიად შეცვალა,ისეთ მეოცნებე საყვარელ გოგონას ჰგავდა საკუთარ თავს ვერ იცნობდა შორიდან დანახვის საშუალება რომ ჰქონოდა. თითქოს ვერ აზროვნებდა,მთლიანად გაეთიშა გონება . არჩევდა კაბას, მაგიდის საფარებს, ყვავილების ფერს , მაგიდის ფორმას და მოსაწვევების ფერს...ათას წვრილმანს განიხილავდნენ . ყველაფერი თავდაყირა იყო მის ირგვლივ.ყველაფერტან ერთად გამოცდებს უმკლავდებოდა, ღელავდა და უბრალოდ ფიქრის საშუალება აღარ ჰქონდა წინ იმდენი ბარიერი იყო. მომავალზე ვერ იფიქრებდა, უბრალოდ შესვენების დროც არ ჰქონდა. მშობლები,მეგობრები, კურსელები,ლექტორები, ყველა რაღაცას ითხოვდა. შემდეგ ალექსანდრე ჩნდებოდა, ხელს დაავლებდა , ისევ ისე როგორც ადრე და სადღაც ყველასგან შორს წაიყვანდა. პირველივე შესაძლებლობას გამოიყენებდა და ისევ ისე დააცხრებოდა ტუჩებზე როგორც ადრე, თითქოს ისევ წინაამდეგობას გაუწევდა მარიამი. ხელებს ისე ძლიერ ხვევდა, თითქოს მარიამის გაქცევის ეშინოდა. ათას თბილ სიტყვას ამბობდა, ემოციურს, რომანტიკულს ,ყველაფერს და აღარასდროს უთქვამს „მიყვარხარ“ . მარიამი ამაზე არ ფიქრობდა, თავად არ უყვარდა ეს სიტყვა და დიდ მნიშვნელობას არ ანიჭებდა ალექსანდრეს ეს ქცევა.
დაიქანდა, ძალა აღარ ჰქონდა ფიზიკურად გამოიფიტა,მაგრამ მაინც უძლებდა , უძლებდა ნათიას, უძლებდა სრულიად უცხო ადამიანებსი რეპლიკებს , ათას უხეშ და მწარე სიტყვას. არ ადარდებდა,მაგრამ მაინც სადღაც გულის კუნწულში ტკივილს გრძნობდა. ამაზე არ საუბრობდნენ, ალექსანდრეს არაფერი უთქვამს, ეს კი უბრალო პასუხად ჩათვალა მარიამმა, რომ მასაც არავის აზრი აინტერესებდა,რომ მისთვის იყო მნიშვნელოვანი. ბოლოს მიხვდა რომ ეჭვიანობის ძალაც აღარ შემორჩა, იშვიათად მარტო ახერხებდნენ სადმე გასვლას და იქაც აუცილებლად გამოჩნდებოდა ვიღაც ლამაზმანი. ვერ ხედავდა, თუ მისი გადაღლილი გონება ვერ იაზრებდა ალექსანდრეს მოფლირტავე ღიმილს არ ვიცი,მაგრამ ფაქტია იმ დროს თვალებზეც ბინდი ჰქონდა ადაკრული. დაბრმავდა, დაყრუვდა და ყოველგვარი აღქმის უნდარი გაუქრა.
ქორწილის წინა დღეს ნინიმ ყველაფრისგან შორს წაიყვანა. არავის და არაფერს მისცა საშუალება მარიამი რომ წაეყვანა. სასტუმროს ლუქსში იყვნენ მეგობრები,ოთახიდან სიცილის ხმა ისმოდა მხოლოდ. მასაჟი, ცურვა, სრული რელაქსი და მოგზაურობა წარსულსი იქ სადაც მხოლოდ „ნინი და მარიამი“ ჩანდა,ორი განუყრელი მეგობარი და სხვა არავინ!
გონს რომ მოვიდა უკვე სარკის წინ იდგა თეთრ კაბაში გამოწყობილი,უმშვენიერესი პატარძალი, ბედნიერებისგან ბრწყინავდა. სიხარულის ცრემლები ჰქონდა ყველას თვალზე. მარიამის დღე იყო, მათი საყვარელი მარიამის დღე.
ალექსანდრეს დანახვისას გული ისე აუჩქარდა რომ ნაბიჯის გადადგმაც ვერ მოახერხა, მთელი სხეული უთრთოდა, ხელები გაეყინა და თვალები აემღვრა. წამით იფიქრა რომ მდგომარეობიდან ვერ გამოვიდოდა,მაგრამ სანდროს თიტების შეხება საკმარისი გახდა მისი გაყინული ფალანგების გასათბობად. ტუჩები ღიმილმა რომ გაუპო და თვალები გაუბრწყინდა თავადაც გათავისუფლდა
-ჩემი ,პირადი საოცრება ხარ
ყველაფერი წარმავალია,დროებითი და განსაკუთრებით ბედნიერება,რომელიც საპნის ბუჭტივითაა და ნებისმიერ წამ შეიძლება გასკდეს,ისე გაქრეს რომ კვალიც არ დატოვოს.
რამდენიმე საათის განმავლობაში სამყაროში ყველაზე ბედნიერ ქალად გრძნობდა თავს, ერთადერთი რაც აღლვებდა ღამე იყო რომელიც წინ ელოდა, ხომ წარმოგიდგენიათ რამდენად მარტივი და ფერადი იყო ყველაფერი მისთვის. ვერ ამჩნევდა ალექსანდრეს სასმელისგან რომ ებინდებოდა თვალები, ვერც იმას რომ ბიჭებთან უფრო დიდხანს იყო . საკმარისი იყო მისულიყო ხელი მოეხვია და საცეკვაოდ გაეწვია. კოცნიდა, უღიმოდა და გონებას ურევდა თავისი სიტყვებით
-თამამად შემიძლია განვაცხადო,რომ გართობისგან გადავიღალე...დარწმუნებული ვარ ასეთ ქორწილი არასდროს არავის ჰქონია
-ნუ აჭარბებ ნინ...
-იცი რა ლამაზი ხარ? საერთოდ თუ ხვდები როგორი საოცრება მეჯვარე გყავს ...არა მიპასუხე თუ ხვდები
-ისეთი ლამაზი რომ დედოფალსაც კი ჩრდილავს
-არ გვინდა ახლა ეს თავმდაბლობა...შენი მეუღლე სად გაქრა? ასე ერთიანად რომ ალაგდნენ და გაქრნენ ყველანი- უცებ შეკრა წარბები და სტუმრებს გადახედა
-ნინ ნუ რთავ დეტექტივურ უნარებს ყველგან...გარეთ გავიდნენ ალბათ
-იმდენი დალია ამ ღამით მგონი პატარძალს „ასცდება“
-ნინო!
-აიი მოდის შენი პრინციი ... მე წავედი მაშიკუნა უნდა ავაცალო დემეტრეს,თორემ უბედურება დატრიალდება- უცებ უთხრა და გაუჩინარდა.
ალექსანდრე ცოლს მიუახლოვდა და ხელები წელზე შეუცურა, ტუჩები ყელზე მიაწება - ჩვენ წასვლის დროა
-უკვე?- დამრგვალებული თვალებით შეხედა
-დროა, მარიამ ...უკვე ჩემი დროა
ხელი ჩაკიდა და წაიყვანა. მანქანაში მხოლოდ ხმამაღალი მუსკის ხმა ისმოდა, ალექსანდრეს მთელი სახე კმაყოფილებას გამოხატავდა, თითებს ათამაშება საჭეზე და მელოდიას ჰყვებოდა. მარიამს საკუთარი გულისცემა ესმოდა და გაფითრებულ თითებს ერთმანეთში ხლართავდა. მანქანა სწრაფად მიქროდა გზაზე, ივნისის პირველი კვირა იყო, გრილი სიო ქროდა ,მაგრამ მარიამის გამოფხიზლებას ვერ ახერხებდა.
მანქანიდან გადავიდა, ალექსანდრემ ისევ აკოცა და ხელი მოხვია. სახლთან იყვნენ წინ ნანკა რომ აესვეტათ...მარიამს მისი დანახვისას გონება აერია ჯერ კიდევ ეიფორიაში მყოფი ვერ ხვდებოდა რატომ იდგა მათ წინ ნანკა
-აქ რას აკეთებ - მარიამისგან განსხვავებით ალექსანდრე სწრაფად მოეგო გონს და გოგოს ხელი ჩაავლო
-ხელი გამიშვი, მარიამთან საუბარი მინდა
-იცოდე ენას ამოგგლეჯ - გადაეფარა და მისი გაგდება სცადა,მაგრამ მარიამმა არ დაანება
-სანდრო გაუშვი...მაინტერესებს რისი თქმა უნდა,ამ დროს
-რა უნდა გვითხრას... დარწმუნებული ვარ რაღაც მოიფიქრა - აშკარად ღელავდა და უკვე ვერ ფარავდა
-თვალები უნდა აგიხილო...ვინც არ უნდა იყო ასეტ ნაძირალას არ იმსახურებ.გახსოვს მითხარი არაა შენი სიყვარულის ღირსიო? შენც მოგაჯადოვა, საკუთარი საქმის პროფესიონალია.ამ ქვეყნად ყველაზე კარგად ქალების შებმა გამოსდის,ისე რომ მისი კლანჭებიდან თავის დაღწევა რთულია
-მარიამი ჩემი ცოლია უკვე და გეყოფა ეს ეჭიანობა... მიხვდი რომ ის ავირჩიე
-მადლობა ღმერთს რომ შენგან თავი დავაღწიე...მარიამ მე ამის თქმა მიჭირს ,საერთოდ არ ვაპირებდი მოსვლას,მაგრამ ვეღარ გავუძელი. შემებრალე ,არავინ იმსახურებს ასეთ დამცირებას
-ნანკა ძალიან გთხოვ პირდაპირ მითხარი რისი თქმაც გინდა...
-ალექსანდრე და მისი მეგობარი დანიძლავდნენ...რამდენიმე მილიონი გადაირიცხება რამდენიმე წუთში მის ანგარიშზე. შენზე დანიძლავდნენ, ალექსანდრეს უბრალოდ უნდა მოეპოვებინე და თუ ვერ მოახერხებდა თავად უნდა დაეკარგა საკმაოდ სოლიდური ტანხა.ის კი არც დაფიქრებულა
-როგორ ბედავ...რას ეუბნები .ახლავე მოშორდი აქედან- ალექსანდრე ისევ წვდა და სიტყვა გააწყვეტინა,მაგრამ ნანკა ისე სწრაფად საუბრობდა მაინც მოახერხა იმის თქმა რაც სურდა
მარიამი ადგილზე გაიყინა, ვერ იჯერებდა,არ სურდა მისი სიტყვების გააზრება,ალექსანდრეს რეაქცია რომ დაინახა ნელ-ნელა დაიწყო შავმა ფერმა ფერადი წერტილების გაქრობა
-ალექსანდრე არაფერს იტყვი?-საკუთარი ხმა ვერ იცნო,მაგრამ არ ადარდებდა,ახლა მხოლოდ სანდროს სიმართლის დანახვა სურდა
-ბოდავს...იტყუება, ისე არაა მარიამ გეფიცები ისე არაა
-რა ნაძირალა ხარ ღმერთო...მე კი ბოლომე მეგონა რომ სინდისის ნატამალი მაინც გქონდა. გოგოს ცხოვრება დაუნგრიე, მე ისე გამომიყენე როგორც უვარგისი ნივთი...კიდევ რამდენი მოისროლე ჩემსავით ვინ იცის. ისიც კი ვიფიქრე რომ ვცდებოდი,მართლა შეგიყვარდა ეს გოგო ისე როგორც ფილმებში ხდება , ბოროტი ადამიანები კეტილშობილდებიან ,მაგრამ შენ ამ კატეგორიას არ მიეკუთნები.ბოლომდე ნაძირალა იქნები და არ გაბედო თითი არ დამაკარო - მობილურში იქექებოდა, კანკალებდა, ხმა უთრთოდა,ხმამაღლა საუბრობდა. შემდეგ მობილური მარიამის წინ დაიჭირა და მალე გაისმა სანდროს ხმა
საკუთარ პირველ ღამეს ,სახლის ეზოში იდგა და ისმენდა საყვარელი კაცის ხმას, მის ხარხარს და ხედავდა როგორი ამაყი სახით,დამცინავი გამოხედვით ყვებოდა ყველაფერს. როგორ გამოიყენეს,როგორ ითამაშეს მისი გრძნობებით...როგორ გათელეს ფეხ ქვეშ მისი ცხოვრება. თან ვინ? ადამიანმა რომელიც უყვარდა,რომელსაც მთელი ცხოვრება დაუკავშირა,ვის გვერდით სიკვდილზეც კი თანახმა იყო. თეთრი დედოფლის კაბა ემოსა ტანთ, მის ირგვლივ მხოლოდ ეს კაბა ანათებდა, სხვა ყველაფერი უკუნით ღამეს ჰგავდა, უფსკრულს რომელშიც ეშვებოდა.ფსკერი არ ჩანდა, დიდი სიჩქარით მიჰქროდა და ხედავდა ალექსანდრეს,რომელიც მშვიდა უყურებდა უფსკრულში ჩავარდნილს.
ქანდაკებას ჰგავდა,რომელიც ტიროდა. შეუჩერებლად მოდიოდა ცრემლები,მაგრამ ვერაფერს გრძნობდა .მეორე-ნახევარს უყურებდა , უნდოდა ეყვირა,ეტირა, ხმამაღლა ისე რომ ყველას გაეგო,ისე რომ თავი გაეთავისუფლებინა. ხელი მოექნია და დაერტყა, დაეკაწრა ის სახე რომელიც ასე ძალიან უყვარდა. საკუთარი ხელით დაეთხარა მისთვის თვალები ,დაესახიჩრებინა ისე როგორც თავად იყო. ფიზიკურად მაინც რომ სტკენოდა,მაგრამ ვერაფერს ახერხებდა. თითქოს იცოდა ,რომ ასე ალექსანდრესაც მიანიჭებდა შვებას. ~
-მარიამ გთხოვ მომისმინე...ისე არაა
-უკვე მოგისმინე , იქ ,ვიდეოში შესანიშნავად საუბრობდი- ვერ გეტყვით ძალა როგორ მოიკრიბა,ალბათ მექანიკურად საუბრობდა. ცრემლების შემშრალებაც კი არ უცდია. ნაბიჯი გადადგა და უფრო მიუახლოვდა ,როლები გაცვალეს ამჯერად მარიამის მიახლოებისას შეკრთა-ახლა წახვალ,ჩემგან შორს ისე რომ ვერავინ გაიგოს შენი ადგილსამყოფელი...გეფიცები ყველა გაიგებ რა ნაძირალა ხარ ,მე დასაკარგი აღარაფერი მაქვს
წავიდა ,სახლში სადაც ბედნიერი წლები უნდა გაეტარებინა სრულიად მარტო შევიდა. ირგვლივ გამეფებულმა წყვდიადმა შთანთქა ,კარის დახურვის ხმამ სიჩუმე გადაფარა. რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა ,ბოლოს ძალა გამოეცალა და იქვე ჩაიკეცა. მოთქვამდა უბრალოდ კი არ ტიროდა. ხალიჩაზე დამხობილი, უზარმაზარი თეთრი კაბით , არეული თმითა და წაშლილი მაკიაჟით ,ჩაბნელებულ სახლში საშინელებათა ფილმის პერსონაჟს უფრო ჰგავდა ვიდრე იმ პატარძალს სულ რამდენიმე წუთის წინ ,ბედნიერებისგან რომ დაფრინავდა.
ყველაფერი სრულდება, ყველა ტკივილი ნელდება ,ცრემლები შრება და ირგვლივ გამეფებული ქარიშხალიც ოდესღაც სუსტ სიოდ გადაიქცევა. მარიამმაც შეწყვიტა ტირილი, იქნებ არც სურდა,მაგრამ ვეღარ შეძლო ცრემლი დაუშრა და გაჩერდა. გონებას ვერაფერი მოუხერხა, ქაოსს ვერ მოერია,მაგრამ ერთადერთი საყრდენი გაიხსენა, საყრდენი რომელიც არასდროს ტოვებდა. ყველაზე მყარი და ძლიერი, მეგობარი რომელიც იმ ჟანგბადის ტევადობას ჰგავდა სიცოცხლის ბოლო წუთამდე რომ არ ქრებოდა...
-გისმენთ-ძილისგან შეცვლილი ხმა,რომ გაიგო თითქოს შვება იგრძნო
-ნინი ,მჭირდები ...ჩემთან მოდი გთხოვ
-მარიამ? რა ხდება ახლა შენ ... კი მაგრამ ასეთ დროს
-მჭირდები -კიდევ ერთხლ გაიმეორა და შემდეგ მობილური გადადო,ძალა აღარ ჰქონდა...
ნინი მაშინვე გაიქცა მარიამთან,სახლშ რომ შევიდა უკვე გათენებული იყო. ოთახს მზის სხივები ანათებდა, ნელა მიაბიჯებდა ,მაგრამ მარიამის დანახვამ სულ მთლად მოუკლა გული. სახეწაშლილი ტაბიძის დანახვა მისთვის ნამდვილი სასჯელი იყო, სუნთქვა შეეკრა და წამსვე აემღვრა თვალები .იქვე წიქცეოდა და მარიამთან ერთად იტირებდა, ამის უფლება რომ ჰქონოდა,მაგრამ ახლა არ შეეძლო დაცემა, მეგობარი უნდა გაემხევებინა , უნდა დახმარებოდა რაც არ უნდა ყოფილიყო მიზეზი . უახლოვდებოდა,მაგრამ მარიამს რეაქცია არ ჰქონდა. მასთან დაჯდა და მკლავებზ ემოხვია ხელები ,ისევ ისე გაშეშებული იჯდა, თვალსაც კი არ ახამხამებდა
-მარიამ... მარიამ ხმა გამეცი ,გთხოვ ...აქ ვარ,შენთან ვარ გესმის? შენთან ვარ მარ მითხარი რა დაგემართა, გევედრები მითხარი რა ხდება შენს თავს ... სად არის სანდრო, რა მოხდა მარიამ-თვალებში რომ შეხედა მარიამმა ,თავი ვეღარ შეიკავა და თავადაც ატირდა. არ იცოდა რა ხდებოდა,მხოლოდ მეგობრის თვალებში დანახული ტკივილი, უზომო,უსაზღვრო სევდა უკლავდა გულს -დამელაპარაკე გთხოვ ...ერთი სიტყვა მაინც მითხარი ... მოვკვდები იცოდე -ამოისრუტუნა და თითებზე აკოცა ,მის ხელებს თითებს უჭერდა ა არ უშვებდა-მითხარი რამე გთხოვ ...ასე ნუ ხარ მარ, გევედრები მარიამ
-ნიძლავი დადო... -ძვლივს შესამჩნევი ხმით თქვა თითქოს სივრცეში გაფანტა სიტყვები
-რა? ვინ ...როგორ
-სანდრომ, შენმა ბიძაშვილმა,ჩემმა სიყვარულმა, ჩემმა ქმარმა ალექსანდრემ...მილიონები მიიღო მხოლოდ იმიტომ რომ ჩემი გული ხელში ჩაიგდო...მახე დამიგო და მეც გავები- არც ხმა შეცვლია,არც გამომეტყველება .დაზეპირებულივით ამბობდა სიტყვებს
-დამშვიდდი ,შენთან ვარ...ყველაფერი კარგად იქნება. ყველაფერი კარგად იქნება,შენ ჩემი ძლიერი გოგო ხარ,ჩემი მარიამი ხარ -ცრემლებს წმენდდა და თვითონ ტიროდა-საძინებელში ავიდეთ ...შენ ასე მარტივად არ დანებდები... ჩემი მარიამი ასე მარტივად ვერ დაეცემა წამომყევი,გთხოვ -ხელი ჩაკიდა და ისე აიყვანა კიბეზე. კაბა გახადა, სახე დაბანა და თავი ააწევინა- ჩაიხედე სარკეში,შეხედე საკუთარ თავს და მითხარი ვის ხედავ იქ
-არავინაა...არავინაა ნინ
- შემომხედე და დაიმახსოვრე მე ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები და არ მოგცემ დაცემის უფლებას ეხლა კი უნდა წამოდგე გესმის? საკმარისია! არავის და არაფრის გამო არ ღირს ასეთ მდგომარეობაში ყოფნა ...დამიბრუნდეს ჩემი მარიამი .უფრო ძლიერი ,ისეთი რომ ამ ტკივილის მიზეზი დატანჯოს ....არააობად უნდა იქცეს! შემომხედე და მითხარი რომ ასე მარტივად არ დანებდები . არაფერი დასრულებულა, დასასრული არ არსებობს სიკვდილის შემდეგაც კი ვაგრძელებთ
-დასრულდა ნი... ჩემი ზღაპარი დასრულდა „ალექსანდრე და მარიამი“ დასრულდა - სახეზე ჩამოისვა თითები და შემდეგ ნიჟარას დაეყრდნო. რამდენიმე წამს უყურებდა საკუთარ ანარეკლს.ვინ იცის იქ რას ხედავდა , მაგრამ ფაქტია რომ ნელ-ნელა იცვლებოდა- დასასრული დასაწყისია ... საწყისი ახალი მარიამის. რაც არ გკლავს გაძლიერებს , ასე არ არის ნინ?
-ასეა ...რა თქმა უნდა, ასეა ჩემო გოგოვ
-დღეიდან ხომ უნდა დაწყებულიყო ჩემთვის ახალი ცხოვრება, მოდი ნუ შევცვლით ამ ამბავს. დაიწყება ახალი ჩემთვის და სანდროსთვის... სრულიად ახალი ცხოვრება
-მარიამ ... მაშინებ,ასეთს ვერ გიყურებ. ასეთი არ ხარ მარ,შენ ჩემი თავისუფალი,ლაღი და კარგი გოგო ხარ. ასთს ვერ გიყურებ , მარიამ
-მარტო დამტოვე,საძინებელში დამელოდე -თავზე გადაუსვა ხელი,მოეფერა და ოდნავ შესამჩნევად გაუღიმა
ნინი საძინებელში ელოდა, ეკლებზე იჯდა. ყოველ წამს სააბაზანოს კარისკენ იხედებოდა ,წყლის ხმას უსმენდა.ისიც კი იფიქრა რომ შევიდოდა,მაგრამ თავი სეიკავა. იცნობდა მარიამს,იმაზე უკეთ ვიდრე საკუთარ თავს.
მარიამი გონს მოვიდა, ცივი გონებით აზროვნებდა,ისე როგორც არასდროს.კარი რომ გაიღო,ნინიმ სრულიად სხვა მარიამი დაინახა. თითქოს ერთ დღეში გაიზარდა , შიგნით არსებული ბავშვი გააქრო და სიყვარულთან ერთად გამოკეტა
-მარ...როგორ ხარ?
-უკეთ ვიქნები ბატონ ალექსანდრეს თითოეულ ცრემლს რომ ვაზღვევინებ და მის ბედნიერ ცხოვრებას გავანადგურებ ისე როგორც მე გამანადგურა
-შეგიძლია მითხრა,ნორმალურა ამიხსნა რა ხდება?
მარიამმა ყველაფერი უამბო, თან ისე მშვიდად რომ ნინის რეაქცია გვიან ჰქონდა.კარადის წინ იდგა და რამდენიმე წამს უყურებდა საკუთარ სამოსს, რომელიც ორი დღის წინ თავად განათავსა სანდროს ტანსაცმლის გვერდით.
-ჩემი ხელით მოვკლავ მაგ არაკაცს ...ეგ როგორ გააკეთა, საერთოდ როგორი არაადამიანია იმ დამპალის გაზრდილი კიდე კარგია ....ეგ ურჩხული ასე არაადამიანურად როგორ მოიქცა. ჩემი ხელით ჩამოვხსნი იმ ბიჭის ნიღაბს და მივახრჩობ-არ ცხრებოდა გაგიჟებული ნინო და ხელებს ნერვიულად იქნევდა ჰაერში- მე ეგ კაცი მეგონა, თავისი წიკების მიუხედავად ვფიქრობდი რომ ნამდვილი კაცი იყო და შენ მის გვერდით დაცული იქნებოდი...შენ ბედნიერი და მშვიდი იქნებოდი...მე ღმერთო როგორ მოგვატყუა,ასე როგორ გაგვაბითურა
-ჭკვიანია და იცის როგორ უნდა მოატყუოს ჩემნაირი სულელი ბავშვები...ის ვერ გაითვალისწინა,რომ ბავშვები მალე იზრდებიან და შეცდომებს აღარ იმეორებენ
-მარიაამ ასე მგონია რომ ყინულის დედოფლად გადაიქეცი , ჩემი მარიამი მინდა...დავტოვოთ ეს იდიოტი.ვერავინ ვერაფერს გაიგებს...სადმე წავიდეთ მე და შენ
-არა , არსად წავალ. აქ დავრჩები,ყველაფერი ისე იქნება როგორც უნდა იყოს.ალექსანდრეს მოუწევს ჩემთან იცხოვროს, მანამ სანამ მე არ შევიცვლი აზრს. ისე მოიქცევა როგორც მოვისურვებ, ვერავინ ვერაფერს გაიგებს
-მასთან ერთად ცხოვრებას აპირებ?
-დიახ
-მარიამ ვერ შეძლებ...
-შევძლებ, სიამოვნებას მივიღებ მისი გაწამებით. განა ჩხუბის მეტს რას ვაკეთებდით აქამდე...ღმერთო რომ ვიხსენებ, რა სულელი ვიყავი. როგორ უაზროდ გაიარა ყველაფერმა ,როგორ ვიქცეოდი
-მარიამ რას აპირებ
-არაფერს, სამაგიეროდ ჩემი ურეაქციობა ალექსანდრეს გააგიჟებს. შენ არ იდარდო , ყველაფერი კარგად იქნება
-დარწმუნებული ხარ რომ ეს გინდა?
-რა თქმა უნდა, სამაგიეროს გადახდა მინდა ახლა ყველაზე მეტად...
ნინი გაუშვა, სავარძელში მოკალათდდა და მობილურზე სანდროს ნომერი აკრიფა.
ქორიძემ მთელი ღამე მანქანაში გაატარა, ქალაქის მიყრუებულ ქუჩაში გააჩერა,იქ სადაც არავინ შეხვდებოდა. ვერ იფიქრებდა ბოლო მომენტში თუ ჩაეშლებოდა გეგმები, ყველაფერი ისე აირია სრულიად სხვა გრძნობა დაეუფლა,არადა ფიქრობდა რომ გასაოცარს არაფერს აკეტებდა. სამ კურდღელს კლავდა ერთად, წარმოგიდგენიათ? ცოლს ირთავდა და მამის სურილს ასრულებდა, ნიძლავს იგებდა და ჯიუტ მარიამსაც წაატეხდა რქებს. ისეთ აზარტში შევიდა მარიამის გაცნობისას ,რომ ორმაგად გრძნობდა მოზღვავებლ ენერგიას. ისე იქცა პატარა სულელ ბიჭად თითქოს წლები მოაკლდა, მარიამის ტყავში შევიდა და ზუსტად ისე ეთამაშებოდა როგორც სიტუაციას აწყობდა. სრულიად ბუნებრივად პოულობდა გოგონების შებმის გზას და ისე გარდაისახებოდა ,რომ თავადაც ვერ იაზრებდა. პირველად ჰქონდა ჩავარდნა, გეგმის სრული კრახი და ახლა საკუთარ გაბმულ ბადეში ახლართულს გამოსავალი არ ჰქონდა. დათმობაზე უნდა წასულიყო,იცოდა და ეს ფაქტი აგიჟებდა ერთ ალექსანდრეს,მეორე უბრალოდ მარიამის გამო წუხდა, მესამეს მარიამის დაკარგვა არ უნდოდა,მეოთხე იმაზე ფიქრობდა ,რომ ამ ამბის გაგებისას საქვეყნოდ შერცხვებოდა,რეპუტაცია შეელახებოდა. კიდევ ბევრი ალექსანდრე გაჩნდა მის გონებაში და ერთიც გულში...აი მანს კი ვერაფერი გაუგო,საერთოდ არ ესმოდა მისი ხმა.
მობილურის ხმამ გამოაფხიზლა, მარიამის ფოტო რომ დაინახა მაშინვე უპასუხა
-ნახევარ საათში სახლში იყავი !- სიტყვის თქმაც ვერ მოახერხა,მხოლოდ ცოლის უემოციოც წარმოთქმული ოთხი სიტყვა გაიგო და იქ დარწმუნდა,რომ ყველაფერი შეიცვალა. ჩიხში იყო სანდრო ქორიძე !
ნახევარი საათის ნაცვლად 20 წუთში მივიდა,მარიამის წინ რომ დადგა შემდეგ გაიაზრა როგორ მორჩილი ბავშვივით გამოცხადდა,მაგრამ დინებას მიჰყვა. გზა და გზა მიხვდებოდა როგორ უნდა მოქცეულიყო.
-რა უცებ მოხვედი ბატონო ალექსანდრე ნიძლავი მოგებული გაქვს და კუთვნილი მიიღე,თუ უნდა გადაამოწმონ რა ძლიერ მიყვარხარ
-მარიამ მომისმინე გთხოვ ისე არაა ...კი არის , მაგრამ ნაწიობრივ-ინსტიქტურად დაიწყო ახსნა, სათქმელი ნამდვილად ჰქონდა
-არ გინდა ,თავი აღარ შეიწყხო. შენი სამსახიობო სესაძლებლობები უკვე დამიმტკიცე, ოსკარიც კი გეკუთვნის საუკეთესო თაღლითის ნომინაციაში ....
-რა გავაკეთო ,მითხარი ... თუ გინდა გავეყაროთ,თუ ჩემი დანახვა აღარ
-არა ჩემო მეუღლევ,როგორ გეკადრება.ასეთ ბედნიერებას როგორ მოგანიჭებ...მოგინდა ხომ თავისუფლება,მიხვდი რომ გემი იძირება და მაშინვე გაქცევა გინდა? რა გგონია რომ ყველას გამოვუცხადებ გუშინ გვიყვადა ერთმანეთი და დღეს განქორწინებას ვაპირებთ-თქო? თუ ვუთხრა როგორ გამაბი მახეში ისე როგორც სულელი შველი ,ბოლო გასროლაღა იყო დარჩენილი ბატონო მონადირევ,მაგრმა უეცრად გამათავისუფლეს- მიუახლოვდა, წინ დაუდგა და ქვემოდან უყურებდა. ასეთი მზერა არასდროს ჰქონია,თითქოს ცეცხლს აფრქვევდა,მაგრამ ხმა ისეთი მშვიდი ჰქონდა,იმდენად ირონიული რომ ალექსანდრეს გონება აერია
-ასე ძალიან გიყვარვარ?-ისევ გაუაზრებლად წამოროშა, ის რაც იმ წამს გაიფიქრა. აღტაცებაც თან ახლდა წარმოთქმულ სიტყვებს,საკუთარი თავი იმ წამს გამოიჭირა დანაშაულში. ხო, სიამოვნებდა მისი სიყვარული ისე როგორც არასდროს. ბევრ ქალს მოსწონდა, უამრავი მსხვერპლიდან მხოლოდ მარიამის სიყვარული ანიჭებდა ამ საოცარ განცდას
-რაც უფრო მეტად მეყვარები მოგებული თანხაც გაიზრდება,თუ რატომ დაინტერესდდი.შენთვის ხომ მთავარი ესაა
-მარიამ!
-ხელი არ მახლო! ახლა ზუსტად მითხარი ვინ იცის ამ ამბის შესახებ
-მარტო მე და ნოდომ... ნანკამ საიდან გაიგო არ ვიცი! მასთან არ მითქვამს ის ყველაფერი და ამას რომ ვამბობდი სხვა მიზანი მქონა,გეფიცები ისე არ ვფიქრობ ,მარიამ დამიჯერე გთხოვ შენ ჩემთვის
-კიდევ ვინ იცის?!
- სხვამ არავინ ....ყველას ჰგონია რომ მიყვარხარ
-რამდენი მიიღე ჩემი მეამიტობის დამსახურებით? როდის მიიღებ და საერთოდ როგორ აღმოვჩნდი მე თქვენი გართობის საგანი
-ზაფხულში, ქორწილისთვის სანამ ჩამოვიდოდი ნიკა და ნინი იყვნენ ჩვენთან.სრულიად შემთხვევით შენი სურათი მაჩვენეს facebook-ში ,დიდად არ გამიმახვილებია ყურადღება გამომწვევი და თვალშისაცემი სურათები არ იყო, რაც მე მხიბლავს ძირითადად . ისინი რომ წავიდნენ ნოდო მოვიდა ...ერთად ვსვავდით ,ზუსტად არ მახსოვს რაზე ვსაუბრობდით, მაგრამ ასე თქვა შენ ამ ქალაქელ გოგონებს კერავ მარტივად თორე აბა სოფელში რომ არიან წესიერი გოგონები მაგათ ვერაფერს გახდებიო... მეც ვუთხარი დავნიძლავდეთ-თქო... მან მოულონელად კომპიუტერის მონიტორს მოჰკრა თვალი,მართლა არ ვიცი რა დაინახა შენში განსაკუთრებული . მითხრა თუ ამ გოგოს „დაკერავ“ მომავალ ზაფხულამდე. სანამ მე თბილისში ჩამოვალ სამ მილიონს გადმოგირიცხავ ანგარიშზეო. მეც მეტი რა მინდოდა ამხელა თანხაზე რომ იყო საუბარი ,თან იმაში რაშიც გაწაფული ვიყავი. დავთანხმდი ისე რომ არც დავფიქრებულვარ ამით რას ჩავიდენდი ....იმ ღამეს პირველად რომ გაკოცე აზარტში შევედი, ისე დამმუხტე მე შემდეგ აღარც მიფიქრია ნიძლავზე უბრალოდ შენი დამორჩილება მინდოდა ,შემდეგ კი
-არ მაინტერესებს დანარჩენი....შემდეგ რას როგორ აკეთებდი, შენი წარმოდგენები კარგად მახსოვს... ის სამი მილიონი შენს ანგარიშზეა?
-გუშინ ჩამირიცხა. თვითონ ამ დილით ჩამოვიდა
- მოიპატიჟებ ჩვენთან შენს მეგობარს და ფულს უკან გადაურიცხავ... ამას ვახშამზე ეტყვი
-რაა?
-რაც არ გეკუთვნის არ უნდა მიიღო...მე შენი არ ვარ და არც ვიქნები, მაგრამ ეგ სხვა თემაა .იმ ბიჭს, ნოდო თუ რაც ჰქვია, ეტყვი რომ შეგიყვარდი. მსახიობობა კი გეხერხება და ვიცი მასაც მოატყუებ...თანხას უკან გადაურიცხავ და ეტყვი, რომ შენი ცოლის „შებმაში „თანხის აღებით მეც მაყენებ შეურაცხყოფას და საკუთარ თავსაც ...გასაგებია რაც მინდა?
-გასაგებია...
-ვაიმე ასეთი მოწყენილი ხმა რატომ გაქვს სანდრიკო... მილიონები გენანება?-ისე „გულწრფელად“ შეიცხადა ეჭვი არავის შეეპარებოდა- მე ჩემი დანგრეული ცხოვრება და შელახული თავმოყვარეობა მენანება და შენი მილიონები სულ არაფერა ჩემთვის
-ოდესმე მაპატიებ? შემირიგდები?
-და ახლა ვჩხუბობთ? მე მგონია რომ მშვიდად გესაუბრები. პატიება კი ისეთი რამეა უნდა გინდოდეს რომ დაიმსახურო...მე კი მეეჭვება გაინტერესებდეს ,საერთოდ გადარდებდეს მე გაპატიებ თუ არა
-არაა ეგრე.... რატო არ მაცლი ბოლომდე დავასრულო სათქმელი
-შენ მომეცი არჩევანის საშუალება? შენ დაფიქრდი მე რას ვიგრძნობდი ,როცა გავიგებდი? ან საერთოდ ,როცა შენსას მიიღებდი და მომიშორებდი?
-მაპატიე მე მართლა ....
-ისე თუ მოიქცევი როგორც გეტყვი არაფერი შეიცვლება
-კიდევ რა
-ნანკას ნომერი
ბოლოს ნომერი გაიგო, შემდეგ ზურგი აქცია და მალე სახლიდანაც წავიდა. ალექსანდრე უბრალოდ თვალს ადევნებდა. ბოლოს მარტო რომ დარჩა ირგვლივ მიმოიხედა, უზარმაზარ სახლში სიცარიელე სუფევდა, არადა ყველაფერი სხვაგვარად წარმოედგინა,ახლა მარიამის გვერდით უნდა ყოფილიყო, ამდენი ხნის შემდეგ დამტკბარიყო მასთან ყოფნით და სიამოვნება მიეღო.ახლა კი ყველაფერი წყალში ჩაეყარა და დამატებით უწევდა სვლების გაკეთება.
მარიამი ერთ-ერთ მყუდრო კაფეში იჯდა ,ფინჯანი ყავით ხელში და წინ მჯდომ ქერას უყურებდა.
-ვინმემ იცის ეს ყველაფერი? შენმა მეგობრებმა ,მაგალითად
-არა ,არავინ
-საიდან გაქვს ეს ვიდეო...ალექსანდრემ შენთან ისაუბრა?
-ამ საღამოს მივფრინავ, საერთოდ არ მინდოდა თქვენს ურთიერთობაში ჩარევა მე რაც მივიღე ისიც საკმარისი იყო ...ხომ გესმის. რა დროც დავხარჯე მისთვის ესეც ზედმეტია ჩემი ცხოვრების საუკეთესო წლებს მის მსგავს ადამიანს ვერ შევალევ..
-მე ამის მოსასმენად არ მოვსულვარ ...გკითხე ალექსანდრემ პირადად შენ მოგიყვა თუ არა.ვიდეო გამოგიგზავნეს,ხომ ასეა - მაშინვე მიხვდა გოგოს გამომეტყველება რომ შეეცვალა- სავარაუდოდ არც მეორე მხარეს სურდა ნიძლავის წაგება
-ალექსანდრემ ისე მომიშორა, გადავწყვიტე საერთოდ აღარ გამვჩენილიყავი მის სიახლოვეს. ეს ვიდეო რომ მივიღე საბოლოოდ დავრწმუნდი რომ ალექსანდრე არ მჭრდებოდა. გუშინ ვერ მოვისვენე, უბრალოდ შენს ადგილას წარმოიდგინე თავი და მხოლოდ ამიტომ მოვედი...დარწმუნებული ვარ ალექსანდრე ასე უბრალოდ არ გაატარებს ჩემს ქმედებას და მივდივარ კიდეც
-იმედია შენი ცხოვრება ისე წარიმართება როგორც თავად გსურს, თუ ნამდვილად არ გქონია სხვა მიზანი ყველაფერი წაშალე და დაივიწყე. დამიჯერე ალექსანდრე პასუხს აგებს ყველაფრისთვის
-ყველაფერს გამოგიგზავნი და მე წავშლი... იმედია დავივიწყებ,თუმცა მისი დავიწყება არც ისე მარტივია-იმედია მოახერხებ მის გონს მოყვანას,ან თავს დააღევ
ნანკა წავიდა, მარიამი დიდხანს იჯდა გაუნძრევლად.ბოლოს იქ დაბრუნდა სადაც სუნთქვა უჭირდა. სახლში შესვლისთანავე სუნთქვა შეეკრა, ალექსანდრე შემოსასვლელში დახვდა
-წამომყევი - მიუახლოვდა თვალებში ჩახედა და კიბისკენ დაიძრა.ალექსანდრე გათიშული მიჰყვებოდა უკან, საძინებელში რომ შევიდნენ გაეღიმა.წამით იფიქრა რომ ყველაფერი დასრულდა ,მარიამმა კარადიდან ტანსაცმლის გამოლაგება რომ დაიწყო თვალები გაუფართოვდა
-რას აკეთებ?
-ხელები გამოსწიე - ისევ ისე წამწამების ფახუნით უყურებდა. ხელებში მიაჩეჩა ტანსაცმელების გროვა და შემდეგ კარისკენ შეაბრუნა- ახლა პირდაპირ იარე და ოთახიდან რომ გახვალ საითაც გინდა იქეთ წაბრძანდი... ჩემ საძინებელში დაუკაკუნებლად ნუ შემოხვალ
-ჩემი ,საკუთარი საძინებლიდან მაგდებ? რა გინდა მარიამ? ახლა ასე მეზობლებივით უნდა ვიცხოვროთ?
-მე კი მეგონა სულ მშვიდად იქნებოდი, როგორც ჩანს შენი მთავარი პრობლემა აღმოვაჩინე...საღამოს რვაზე ვახშამზე მოიწვიე შენი მეგობრები
-ამ საღამოს? კარი გააღე მარიაააააამ
-ხელები დაკავებული მაააქვს თმა შეიკრა და შემდეგ გავიდა დერეფანში. ალექსანდრე მეზობელი ოთახიდნა გამოვიდა და მაშინვე მარიამისკენ დაიძრა.
-ეს რა არის ...
-კაბა - ხელებში მოქცეული თეთრი კაბა უკეთ დაიჭირა და კიბეზე დაეშვა. ეზოში მდგომი ნაგვის ურნა გამოსწია და კაბა შიგნით ჩააგდო,შემდეგ კი ცეცხლი წაუკიდა
-არ გინდა...მარიამ
-არ მინდა ამ კაბას ვხედავდე, შენი მოკვლა არ შემიძლია და ამას მაინც მოვიშორებ...ხელი გამიშვი - მკლავზე მოხვეული თითები მოიშორა და უკან დაიხია- 8-ზე მზად იქნება ყველაფერი
ალექსანდრე ეზოში დატოვა,სახლში შევიდა .ყურსასმენები მოირგო და კერძების მზადებას შეუდგა. ყურადღების გადატანა ნამდვილად შეძლო, მართალია ზურგს უწვავდა სანდროს მზერა ,მაგრამ დაიგნორებას ახერხებდა. ბოლოს ყელში ამოუვიდა ბატონსაც და იქაურობას გაეცალა. საძინებელში გამოიკეტა მაგრამ მოდუნება ვერ შეძლო, მარიამი აგიჟებდა!
ამჯერად დერეფანში შეხვდა და ახლაც მშვიდად აუარა გვერდი. პირველ სართულზე ჩავიდა,სამზარეულოს მაგიდაზე ეწყო კამზადებული კერძები. მაცივრიდან ლუდი გამოიღო და სულმოუთქმელად დაცალა. უფრო ძლიერი არ უნდოდა დაელია, საღამო იყო უკვე და გამოფხიზლებას ვერ მოახერხებდა. ბევრი დრო არ დაუკარგავს,ბოლოს მაინც საძინებლისკენ დაიძრა არც უფიქრია დაკაკუნება,პირდაპირ შევარდა და ნახევრად შიშველი ქალის დანახვისას მაშინვე გაუქრა ყველა აზრი. დარწმუნებული იყო რომ ახლა მაინც დაიბრუნებდა ძველ მარიამს,მორცხვს, ლოყებწითელ,დაბნეულ მარიამს, მინიმუმ კამათს მაინც ელოდა,მაგრამ შეცდა. მარიამს რეაქცია არ ჰქონია, სარკის წინ იჯდა და სხეულზე ლოსიონს ისვამდა
-სტუმრების მოსვლამდე დრო გვაქვს...იქნებ მეტი დამაჯერებლობისთვის ცოლ-ქმრის როლში შევიდეთ- ყელში აკოცა ,თითები ბარძაყებს შორის შეაცურა და სულ მთლად აერია გონება მარიამი რომ შებრუნდა
-ახლა სურვილი არ მაქვს... თუ ოდესმე მომინდება და შევძლებ შენგან სიამოვნების მიღებას აუცილებლად შეგატყობინებ
-შენ რომ მოგინდება? კარგი რაა ვის ატყუებ, პირველივე წამიდან ხელებში მადნები ახლა რას მეუბნები რომ აღარ გინდივარ? შენ მე გიყვარვარ !
-გულს სექ** არ უნდება, ჩემს სხეულს კი ეზიზღები,გული მერევა შენი შეხებისას ...მალე სტუმრები მოვლენ. მოემზადე,შეყვარებული კაცის როლის მოსარგებად
-რომ არ ვითამაშო მერე რას გააკეთებ
-მე არაფერს,შენვე იტყვი ყველაფერს და პირველები შენი მეგობრები გაიგებენ რა ნაგავიც ხარ, ხო მართლა მაშო და ლაშაც აქ იქნებიან. წარმომიდგენია როგორ იამაყებენ შენით როდესაც ვიდეოს ვაჩვენებ. ვფიქრობ ტელევიზორის ეკრანზე უკეთ გამოჩნდები ...რას იტყვი?
-მაშანტაჟებ? შენ? -ახარხარდა და მერე ყელში წვდა - მოთმინებას ნუ დამაკარგვინებ,ახლა მაინც არ მჭირდება თამაში,ისედაც იცი რომ არ მიყვარხარ!
-რაც უფრო ძლიერად მომიჭერ მით უფრო მკვეთრი ხაზები დარჩება ყელზე .... შეგიძლია მომკლა კიდეც ,თუ უფრო იამაყებ საკუთარი თავით
-ასე ნუ მიყურებ! ჯანდაბააა ასე ნუ მელაპარაკები ,ნუ მაგიჟებ მარიამ! ჩემს ტვინში გინდა შემოძვრე და სინდისმა შემაწუხოს ხომ? რა გავაკეთე ასეთი , რა არ მოგწონს ჩემი ცოლობა? მილიონერი,ცნობილი კაცის ცოლობა რომელზეც ოცნებობენ? შენ არ გიყვარვარ და არ მიგდის გული ჩემი დანახვსიას? ახლა რა გინდა ,რით ხარ უკმაყოფილო ვერ გავიგე ...არც შენ მიტოვებას ვაპირებდი და არც სხვებთან ჭორაობას! ცოლად შეგირთე ,ცოლად ამის დედაც...ჩემი ცოლი ხარ და რისთვის მსჯი ათას ქალში შენ რომ აგირჩიე? შენ რა გგონია ისე ვერ ჩაგიგდებდი ხელში? შემეძლო ქორწილამდე მიმეგდე, ავიღებდი ჩემ ფულს რა არ გიყვარდი მანამდე?
-რა საცოდავი ხარ, ვერ გამიგია მე უფრო საწყალი ვარ ასე რომ გამაბითურე თუ შენ ,ასეთი რომ ხარ !
ხალათის ბოლოები იშლებოდნენ, კარადის წინ დადგა, კაბა აიღო და სხეულზე მოცმული თხელი მატერია მოიშორა. ქორიძეს მეტის მოთმენა აღარ შეეძლო, კიდევ ერთხელ მიარტყა მუშტი კედელს და იქედან გავარდა.
რამდენიმე წუთში კარზე ზარის ხმა გაისმა, ალექსანდრე შეხვდა „ძმაკაცს“ . ღვინის ბოთლით ხელში რომ უდგა გვერდით და ქორწილის ამბებს ეკითხებოდა. ფეხსაცმლის კაკუნის ხმა გაისმა , კიბეზე ჩამოდიოდა ქალბატონი მარიამი. იმდენად ელეგანტური ,სექსუალური და თვალისმომჭრელი იყო რომ ალექსანდრეს სუნთქვაც კი გაუხშირდა. სისხლი აუდუღდა,იმდენად უნდოდა მისი მუქად შეღებული ტუჩები დაეკოცნა. ისიც გვიან შეამჩნია გვერდით მდგომი როგორ უყურებდა ქალს
-ღმერთმანი , ნამდვილი ბომბია...მადლობა უნდა გადამიხადო - ნოდოს ხმამ ტვინი აურია, ბრაზმა გონება დაუხშო. ცოტაც და ყელსი წვდებოდა,მარიამს წელზე შეუცურა ხელი და ლოყაზე აკოცა-სასიამოვნოა შენი გაცნობა,მშვენიერო... შენი მონა მორჩილი ნოდიკო წილოსანი . შენმა უჟმურმა ქმარმა თუ გაახურა იცოდე რომ ჩემი სახლის კარი მუდამ ღია იქნება შენი მსგავსი სილამაზისთვის
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა იმ ადამიანის გაცნობა ვინაც სანდროს თავი მაჩუქა, მართალია გაუცნობიერებლად, უბრალო გართობის დამსახურებით,მაგრამ მაინც - თვალები უნათებდა, იმდენად თვალსისაცემი იყო , ბიჭი მზერას ვერ აშორებდა. ალექსანდრეს მთელი სხეული დაჭიმული ჰქონდა, სწრაფად მოხვია ხელი და თავისკენ მიიზიდა
-მეც სწორედ ამას ვეუბნებოდი სანდრიკას...რას წარმოვიდგენდი ის უბრალო გოგონა ასეთი ქალი თუ იქნებოდა. ღმერთს ვფიცავ ,სიტყვასაც არ დავძრავდი პირადად რომ მენახეთ აქამე. ფოტოს არასდროს ვენდობი
-მისაღებში შევიდეთ... მალე სხვებიც მოვლენ და მანამ მინდა ვისაუბროთ
-ვიფიქრე რომ ქართული სამზარეულო მონატრებული გექნებოდა და ყველაფერი ქართული მოვამზადე...იმედია სწორად მოვიქეცი
-ამზადებ კიდეც? ბედი მაქვსო შენ უნდა თქვა ...ჯანდაბა ქორიძე
- შეგიძლია შურით გასკდე , სხვა რა გზა გაქვს - გესლიანად მიუგო და მარიამს აკოცა- მარიამი ერთადერთია და ისიც უკვე ჩემია
-დაგტოვებთ, მალე დავბრუნდები ,თქვენ ბევრი გექნებათ სასაუბრო - უკვე ატანა აღარ ჰქონდა ამ ორის. ისედაც ნათელი იყო როგორი იქნებოდა კაცი რომელმაც მსგავსი რამ შესთავაზა,მაგრამ ახლა საერთოდ გულისამრევი იყო მისთვის წილოსანის ცქერა. ისე ეფლირტავებოდა გათხოვილ ქალს ,თითქოს არაფერი ადარდებდა.
მალე კარზე ზარის ხმა გაიგო მარიამმა ,იმ წამსვე გააღო და ნინის მოეხვია, ისე ამოისუნთქა თითქოს მთელი ეს ფარსი იმ წამს დასრულდა .
-რა სექსი ხარ მარიკუნაა-ნინიმ, როგორც კი შეხედა მაშინვე გაიკრიჭა - რა თამაში წამოიწყეეე ის ნოდო საერთოდ ვინაა,მოვიდა უკვე?
-ნამდვილი ღორია!
-აბა თამაში იწყება,წავედით მარიუს ...
-გაიცანი ჩემი ბავშობის მეგობარი... ნიკას და, ნინი -მისაღბეში შესვლისთანავე გააცნო მარიამმა
-სასიამოვნოა ,როგორც ჩანს თქვენს სოფელში ჩასვლა მომიწევს ...ასეთი ლამაზმანები თუ ცხოვრობთ სულ ერთს ჩემთვისაც წამოვიყვან-წამოდგა ხელზე ეამბორა რამაც ნინის ღიმილი გამოიწვია

-გიმასპინძლებთ აუცილებლად მე და ნიკა ...მაგრამ ასე უბრალოდ ვერავის წამოიყვანთ
-რა თქმა უნდა , მაგრამ ეგ ხუმრობს თორე სოფლებს ვერ იტანს, ასე იძახის ადგილი სადაც ღამის კლუბი არაა ჩემთვის იქ გაჩერება ისეთივეა როგორც თევზის წყლის გარეშეო
-კაი შე ჩემა რა იყო არ შეიძლება ადამიანები შეიცვალნონ? აი მგალითად სანდრიკო მარიამმა ხომ შეცვალა... იქნებ მეც ვნახო ერთი ასეთი ანგელოზი და შევიცვალო
-ტყუილად ნუ დაიწყებ ძებნას მეორე ჩემი მარიამის მსგავსი არ დადბადებულა და ვატყობ ჩვენ თუ ჩავსახავთ ერთობლივად თორემ არც დაიბადება-სანდრო წამოდგა და მარიამს წელზე მჭიდროს მოხვია ხელი და ყელში აკოცა
-ტყუის ნოდო არ დაკარგო იმედი შენ -ნინიმ გაუცინა და მხარზე თიტები დაუსვა
მალე ყველანი ადგილზე იყვნენ.მხიარული მოკითხვებისა და საუბრის შემდეგ მარიამი მშორდა გვერდით მჯდომ ქმარს და სიტყვით გამოვიდა-მგონი ყველა სახეზე ვართ ასე რომ დროა გადავინაცვლოთ სასადილო ოთახისკენ ,დღეს პირველად ვარ დიასახლისის როლში და ნუ გამკიცხავთ ,ძალიან გთხოვთ ლოიალურები იყავით-მარიამმა სტუმრებს გაუღიმა და ქმარს ხელი გაუწოდა
- განგებ ამბობს ამას თორემ მე ამის მზარეულობის ამბავი რომ ვიცი როგორ არ გადაწვა სახლი მიკვირს-სიცილით თქვა ნიკამ და ბიჭებთან ერთად წავიდა მეორე ოთახისკენ . სანდრო და მარიამი უკან მიდიოდნენ
- მსახიობობის ნიჭი თუ გქონდა რატომ აკარგვინებ საქართველოს ასეთ არტისტს
-შენგან ვისწავლე საყვარელო-მარიამმა მაცდურად ჩაიცინა და მის ტუჩებს ოდნავ შეახო ტუჩები, მერე ვნებიანად გაისვა ენისწვერი და თეძოს რხევით წავიდა ოთახისკენ. სანდრომ თვალი გააყოლა ,ინსტიქტურად იკბინა ქვედა ტუჩზე და თვითონაც დაიკავა ადგილი მაგიდასთან.
-რძალო დღეს მეც მომინდა ცოლის შერთვა,ცხოვრებაში პირველად ...რა ოქროს ხელები გქონია ასეთ საჭმელებს თუ გააკეთებ ყოველ დღე აქ ვიქნები .მომკლა დედაჩემმა შიმშილით გამომფიტა კაცი ,თვითონ დიეტას იცავს და მეც შემიწირა
-კერძების გამო ცოლის შერთვა არ ღირს დათო - გაუცინა მარიამმა და თვალი ჩაუკრა- შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე , სანდროს მეგობრებს არ ვეტყვი უარს
-ნინი შენც მსგავსი მზარეულობა გეხერხება თუ მხოლოდ გარეგნულად ხარ ასეთი მომაჯადოებელი
-მე ძალიან ბევრი რამე მეხერხება ნოდიკო, მაგრამ შენ რა შეგიძლია ამდენი საუბრის გარდა ეგ ვერ დავადგინე მთელი საღამოა-ნინიმ აგდებით უთხრა და კინაღამ დაახრჩო ბიჭი. მარიამმა სანდროს მხარზე დაადო თავი და გაიცინა
-ყველაზე მნიშვნელოვანი რაცაა კაცმა რომ იცოდეს ის ვიცი ყველაზე მაგრად ნინუცი
-კაი ეხლა სანამ ჩაუღრმავდებით თქვენ რა იცის ამან ჯობს მომდევნო სადღეგრძელოზე გადავიდეთ და ჩვენი დღევანდელი შეკრების მთავარი გმირები დავლოცოთ... რომ გიყურებთ დათასი არ იყოს მეც მინდება ცოლის შერთვა ...ორივე ძალიან მიყვარხართ და თქვენი ბედნიერება მახარებს, ულევ სიყვარულს გისურვებთ -ნიკოლოზმა სასმისი ასწია და წყვილის სადღეგრძელო შესვა
სტუმრები დიდხანს დარჩნენ, ყველა კარგად გრძნობდა თავს ახლადშეუღლებული წყვილის გარემოცვაში. მარიამსაც თამაში არ უწევდა,ყვალა მათგანი უყვარდა და ნოდარს ,როგორღაც იტანდა. ბოლოს კარი რომ დახურა და უკან შებრუნდა ალექსანდრეს დაეჯახა.შემთვრალი ბატონი, თვალების ჟუჟუნით უცქერდა ცოლს
-სულ როგორ მეჯახები-ისეთი ტკბილი ხმა ჰქონდა ტვინს რომ აგირევდა
-შენ მგონი ეგეც დაგეგმილი გქონდა....გამატარე,დავიღალე ამდენი თვალთმაქცობით
-ძალიან კი გაერთე და როდისღა დაიღალე?
-შენნაირი ძლიერი არ ვარ-მარიამმა ალმაცერად ახედა და მალევე გაეცალა. სწრაფად გამოიცვალა და შემდეგ შეუდგა საქმეს. ისევ ყურსასმენების დახმარებით მოსწყდა გარემოს და სამზარეულოში ფუსფუსი განაგრძო. საქმე რომ გამონახა კიდევ კარგი იყო, დრო გაჰყავდა, დაძინებას ვერ მოახერხებდა და ალექსანდრეს დანახვის სურვილიც არ ჰქონდა. ვერ გაიგო როგორ შევიდა ოთახში ქორიძე, ვერც მისი მიახლოება იგრძნო . მაგიდას წმენდდა ყურსასმენები რომ მოაშორა და ზურგიდან აეკრო, ყელზე ცხვირის წვერი გაუსვა და სურნელი ღრმად შეიგრძნო. მის გულისცემას გრძნობდა,ისეთი სწრაფი იყო ვერ იჯერებდა
-ძალიან სექსუალური იყავი იმ კაბაში
-ნუთუ... მე რომ არ ვარ სექსუალური და მიმზიდველი ქალი? პირიქით, ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ, რომელსაც მკერდიც კი არ ექნება -მარიამმა ზიზღით გაიხსენა მისი სიტყვები რომელსაც მოისმინა ,არც უცდია სანდროს მოშორება იცოდა თავად დაიხევდა უკან
-რა მნიშვნელობა აქვს, რა ვთქვი იქ. სიმართლე ისაა რომ ნული კი არა ორი ზომა გაქვს თუ სამი-ვნებამორეული ხმით ჩაილაპარაკა და მაისურიდან მომზირალ მკერდს თვალი მოავლო-ისეთივე ტყუილი იყო სხვა სიტყვებიც როგორც ეს ,ნუთუ ვერ ხვდები ის ყველაფერი რატომ ვთქვი
-რაო ნოდიკომ მივიღებ უკან ფულსო?-თითქოს არც უსმენდა ისე შეცვალა თემა
-აბა უარს იტყოდა შენი აზრით?
-ისიც შენნაირი ნაგავია, როგორ მელაპარაკებოდა და მიყურებდა...თუმცა შენ რას გეუბნები,იმდენად უმნიშვნელო ვარ შენთვის შეიძლება შენი რომ ვიყო მაგ „ძმაკაცთან“ გამინაწილო თუ როგორც არის
-ნუ მაგიჟებ! - მაგიდაზე დაარტყა მუშტები, მარიამი ხელებს შორის ჰყავდა მოქცეული და გაცოფებული უყურებდა- მორჩი ისტერიკას, იფიქრე და მიხვდი რატომ ვუთხარი ის სიტყვები
-ახლა არ თქვა რომ მისი გეშინოდა, ხომ არ მიცავდი ურჩხული ნოდიკოსგან...ღმერთო როგორი რაინდი ხარ . საიდან იგონებ ამ საოცრებებს,მიკვირს როგორ ახერხებდი ყველაფრის გამოყენებას. ის ეჭვიანობის სცენები,ისე ბუნებრივად გამოგდიოდა, არადა როგორი ხისთავიანი მეგონე ბექაზე რომ ეჭვიანობდი,თურმე უბრალოდ ერთობოდი
-რატომ იტყუებ თავს,ასე მარტივად შემიძულებ? ხომ იცი რომ ყველაფერს ვერ მოვიგონებდი და არც არაფერი მომიგონებია მინდოდა ჩემი გამხდარიყავი და ნიძლავი აქ არაფერ შუაშია, როცა არ უნდა მენახე მაინც მომინდებოდი
-შენს ადგილას ქალისკენ აღარც გავიხედავდი,უბრალოდ სურვილმა დაოჯახებულ კაცად გაქცია....საბრალო სანდრიკო - წარბები შეკრა და დამწუხრებულმა მიაჩეჩა თეფშები- შენ დააწყვე
-მეღადავები? მე რა ვიცი ...არასდროს დამილაგებია
-ღადავი შენი მოგონილია, მე უბრალოდ სწავლას ვცდილობ . ტკბილი ძილი მე-უ-ღლევ-კარის ჩარჩოს მხრით მიეყრნო გაუღიმა და ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა.
უკვე დაწოლას აპირებდა სანდრო რომ შევიდა ,კარი მიხურა და მარიამს გაუსწორა მზერა-მშია -სრული სერიოზულობით განაცხადა.წინ აესვეტა , ტუჩი კბილებ შორის მოიქცია-უკვე ვკვდები შიმშილით,შეიძლება ითქვას რომ სიკვდილ სიცოცხლის ზღვარზე ვარ- თითები მკლავებზე აასრიალა, მხრებიდან ლავიწებზე გადავიდა შემდეგ მკერდისკენ გადაინაცვლა
მარიამი მაშინვე მიხვდა რასაც გულისხმობდა ...მთელს სხეულზე ეკლებმა დააყარა და გვერდის ავლა სცადა , პასუხი უკვე ნაცნობი მიიღო...ხელი ჩაავლო ქორიძემ და სხეულზე აიკრა... ხელი მის წელიდან საჯდომისკენ ჩააცოცა... მარიამის თალებში დაბნეულობა ,რომ შეამჩნია უფრო გააქტიურდა და მისი ტუჩები ამოიღო მიზანში, მაგრამ მარიამის ჰიპოთალამუსი ძალიან კარგად მუშაობდა. თვალები მაცდურად აუთამაშა ,ხელები ყელზე მოხვია ...მანაც არ დააყოვნა და ბაგეებზე გამომწვევად დაეწაფა. თითები მოკლე პენუარის ქვეშ შეუცურა, აი აქ უფრო სწრაფად დაიწყო მიზნის შესრულება ქალბატონმა. კარი გამოაღო და ალერსით გაბრუებული ვაჟბატონი გარეთ გააბრძანა. უცებ მოსწყდა ,ტუჩები გაილოკა შემდეგ კბილებს შორის მოიქცია და ვნებამორეულ ქმარს კარი ცხვირწინ მიუხურა , გასაღებითაც ჩარაზა
-ტკბილი ძილი და სიზმრები სანდრიკოოოო-საშინლად გამომწვევი ხმით გასძახა და სიცილით წავიდა საწოლისკენ . მალე გაიგო მეორე ოთახის კარის მიხურვის ხმა, მობილურზე შეტყობინება მოუვიდა ნინისგან ცოტა ხანს მას წერდა მერე კი სინათლე ჩააქრო და ერთი აბის დამსახურებით მშვიდად დაიძინა.
სანდრომ ვერ მოისვენა სამაგიეროდ ,მთელი ღამე აივანზე გაატარა და სიგარეტის ღერი არ მოუშორებია . მარიამზე ფიქრებს ვერ იშორებდა თავიდან, მისი მიმზიდველი ფორმები ედგა თვალ წინ და ისე უნდოდა მისი დაგემოვნება ,როგორც არასდროს. პირველივე დანახვიდან ამოუცნობ მიზიდულობას გრძნობდა, ისეთს როგორიც არასდროს განუცდია. თითქოს მხოლოდ ვნება იყო,მაგრამ მასზე ბევრად სექსუალური,გამოცდილი ქალებიც უნახავს და მისი დათმობა არ გაუჭირდებოდა მხოლოდ ვნება რომ ყოფილიყო .
დილით აივანე მძინარე ალექსანდრე რომ დაინახა ადგილზე მიეყინა. გრილი სიო ურევდა ფიქრებს, მაგრამ მაინც ვერ აშორებდა თვალს ქმარს. პერანგის ღილები გახსნილი ჰქონდა , ფეხები იქვე სკამზე შემოეწყო, ხელები მუცელზე დაელაგებინა და მშვიდად ფშვინავდა. მარიამი ოთახში შებრუნდა ,პლედი აიღო და ფეხშიშველი ჩუმი ნაბიჯებით დაიძრა მისკენ. დაიხარა და პლედი ფრთხილად დააფარა ,მაგრამ სანდრომ თვალები გაახილა და პირდაპირ მოშიშვლებულ მკერდს დაასო მზერა ... ძალიან ახლოს იყო მასთან, ტუჩები დაისველა და მზერა ქვემოთ ჩააყოლა
-ასე თუ დამხვდებოდი რომ მცოდნოდა საერთოდ არ დავიძინებდი
-თვალს წყალს სხვა გზით ვეღარ ალევინებ ?
-დამიჯერე არ ღირს ღალატისკენ მოწოდებები
-მთელი ცხოვრება მეყოფა უკვე რაც დავიჯერე !- გასწორდა, შებრუნდა და უკან წავიდა.
ჩაისთვის წყალი დაადგა და ღიღინით დაიწყო საჭირო პროდუქტის გამოლაგება მაცივრიდან. პურის თხელი ნაჭერი აიღო და კარაქი გადაუსვა . ფეხები მეორე სკამზე ჰქონდა შემოწყობილი. კარაქიანი პური რომ ჩაკბიჩა იმ წამს შევიდა სანდრო, პერანგიც მოეშორებინა სპორტული შარვალი ეცვა და თმას სასაცილოდ იჩეჩავდა... მზერა მარიამის ფეხებს რომ დაასო დაა ააყოლა თვალებში ჭინკები ხორუმს ცეკვავდნენ უკვე ,მარიამი კი იჯდა და გემრიელად ილუკმებოდა
-აუ სად დამენძრა?-ისე ამოიჩურჩულა მარიამის მკერდისთვის თვალი არ მოუშორებია-უკვე მერამდენედ
-რომ გიყურებ საერთოდ ვნანობ ცოლად რომ გამოგყევი
-ახალი დაემატა რამე?-ისევ ისე ჰკითხა დაბოლილივით უყურებდა
-ისე აცეცებ თვალებს ელამიც ხარ მგონი ,მართლა?-წარბი მაღლა აზიდა და კითხვისნიშნიანი მზერა სტყორცნა. ეს ირონია მოუღებს ბოლოს ალექსის ნერვებს
-შენ ხომ მითხარი ქმრის მოვალეობები უნდა შეასრულო უმაღლეს დონეზეო-სანდრო ეშმაკური ღიმილით დაიძრა მარიამისკენ ,თითები მუხლიდან ბარძაყისკენ გაასრიალა.მარიამს გლუვი კანი მაშინვე დაეხორკლა ,წამიერად სახეზეც შეაშრა ღიმილი, მაგრამ ისევ დროულად ჩაირთო გონება
-დიახ, მერე?
-მერე აქ თუ დივანზე - მაცდურად ჩაიღიმა და ტუჩის კიდეს კბილები მოსდო. აი აქ მიხვდა, რომ თამაში დაიწყო . მზერა მაგიდას მოავლო მერე მთლიანად სამზარეულოს და სანდროს გახედა, რომელიც უკვე ფეხებშორის სიღრმისკენ აცოცებდა თითებს . მარიამმა ხელი პერანგიდან გამოაწევინა და ვნებიანი ხმით ჩასჩურჩულა
-დივანზე -ისე უთხრა თვითონაც დაეხორკლა კანი, ამის თქმა და ჰაერშიმაღმოჩენა ერთი იყო.სანდროს შიშველ სხეულზე შეხება რომ იგრძნო ელექტრონებმაც არ დააყოვნეს და მგონი გულიც გაუჩერა ისე დაუარა ჟრუანტელმა. ტუჩებზე რომ ეძგერა თავის შეკავება არც უფიქრია თავისი სურვილიც დაიკმაყოფილა, კოცნაში აჰყვა და კბილებიც ჩაასო ქვედა ტუჩზე რასაც მისი ძლიერი ამოსუნთქვა მოყვა . ტუჩს კბილები მოსდო და თვალებში ჩახედა აღგზნებულ ქმარს
-ძალიან დიდი მადლობა რომ მომიყვანე ,კიბემდე მოსვლა მეზარებოდა-უცებ მოახსენა და ქმრის მკლავებიდან თავი დაიხსნა, იატაკზე დადგა და კიბეზე კისკისით აირბინა.თან სანდროსკენ იხედებოდა, მაგრამ როგორც მიხვდა რომ ცოლი ხელიდან გაექცა მგონი ოთხ საფეხურზე ერთად ააბიჯა ფეხი და კართან მისული მარიამი დაიჭირა, ზედ ააკრა , ამოსუნთქვის საშუალებაც არ მისცა ისე ეძგერა, ყელზე რომ გადავიდა და ხელი პენუარის ქვეშ შეაცურა მაშინ დაიწყო მარიამმა გაძალიანება
-თავიდან მომწყდი!
-ჩემი გამოწვევისთვის დაისჯები!
-ახლა რომ განაგრძო დაწყებული დასჯა კი არა გაუპატიურება იქნება,რაგდან მე შენთან დაწოლის სურვილი არ მაქვს
-რაღაც ყვირილის ხმა არ მესმის მხოლოდ დაბუსუსებულ კანს ვგრძნობ ,რომელიც ჭკუიდან მშლის. დღეს უკვე რამდენჯერ გამომიწვიე ,რამდენ ხანს უნდა მეთამაშო
-რომ ვერ გიტან ეგ შენთვის არაა ცნობილი? გამიშვი ,უარესად ნუ შემაძულებ თავს-ბოლოს სანდროც მოშორდა , უმისამართოდ შეიკურთხა ,საძინებელში შევარდა და იქედან სად გავარდა ღმერთმა უწყის .
მარიამი ჯერ აივანზე იჯდა და აფორიაქებულ გულს იმშვიდებდა შემდეგ ჩაიცვა და კაფეში,ნინისთან შესახვედრად წავიდა. ცოტა ხანს იჭორავეს, ნინი უნივერსიტეტის ამბავს უყვებოდა და გულიანად იცინოდა ,როცა მათ მაგიდას ძალიან სიმპატიური ბიჭი მიუახლოვდა...თითქოს იცნო, მაგრამ ვერ გაიხსენა საიდან ეცნობოდა ეს მწვანე თვალები
-მარიამ ტაბიძე და ნინი ნოზაძე -გასაგიჟებელი ხმით წარმოთქვა და თავისი მწვანე თვალები მარიამს მიაპყრო ,აი იქ კი დაიჭირა ის ნაპერწკალი რაც მის გონებას სჭირდებოდა ბიჭის გასახსენებლად. მაშინვე გახარებული წამოდგა და გადაეხვია ერთი თავით მაღალ ბიჭს, რომელმაც იგივე ჟესტით უპასუხა და ხელები წვრილს წელზე მოხვია
-გიორგიი ყიფშიძე ... არ მჯერა რომ შენ ხარ
-ჩემი მარიკუნა.... როგორ გაზრდილხარ გოგო მოდი ერთი შემოგხედო-უკან გასწია მარიამი და თვალებდაწვრილებულმა შეათვალიერა ,შემდეგ გაიცინა და ლოყაზე ხმაურით აკოცა-მთელი ხუთი წელი გავიდა ტო, ეხლა უფრო გალამაზებული ხარ ,უფრო დაქალებული და სექსუალური
-ბიჭო ნუ მაიმუნობ -ვითომ გაუბრაზდა და მხარზე ხელი წამოარტყა.
-აბა თუ მოშორდებით ერთმანეთს და მომაქცევთ მეც ყურადრებას ....თუ წავიდე და დაგტოვოთ მარტო-გაბრაზებულმა ჩაიალაპარაკა და წყვილს შეუტია... გიორგი ნინის ჩაეხუტა და აკოცა
-ნინიკო გოგო შენ ისევ ისეთი მწარე ხარ?
-შენ კიდევ ისევ მჩაგრავ და მარიამს ანიჭებ უპირატესობას
-გოგონი შენ „ძმაკაცი „იყავი და მარიამზე მაბოდებდა
-რომ არ წასულიყავი იქნებ ამასაც დაეკარგა ჭკუა შენზე -დანანდებით თქვა ნინიმ და მარიამს გახედა
-როდის ჩამოხვედი გიუშ?-მარიამმა სწრაფად შეცვალა თემა
-ერთი კვირაა უკვე, ულევი საქმეები მქონდა ახლა როგორც იქნა შესვენებაზე გამოვედი
-რა საზიზღარი ხარ , როგორ არ შეგვეხმიანე რომელიმეს .ეთი კვირის წინ დალხენილი ცხოვრება მქონდა და თავი ბედნიერი მეგონა
-რა გჭირს მარიამ? შენ და ასეთი ნაღვლიანი სიტყვები ვინ გაწყენინა მითხარი ჩამოვუღებ კბილებს-სიცილით თქვა გიომ და გოგოების მაგიდასთან დაჯდა თან მიმტან გოგოს ახედა და გაუღიმა-ერთი ყავა მომიტანეთ
-როგორ მომენატრე ვერ წარმოიდგენ... ის დრო ყველაზე მაგარი იყო
-ვაიმე რა სისულელებს მაკეთებინებდი ტო ,გახსოვს ზამთარში ძაან დიდი ვარდების თაიგულით რო დაგადექი? მეჩხუბებოდი ამ ყინვაში ,შუაღამით რა ჯანდაბამ გამოგიყვანა გარეთო
-შენ ხარ ერთადერთი ბიჭი, რომელსაც ვუყვარდი და ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე დასამახსოვრებელი დღეები მაჩუქა. მიუხედავად იმისა რომ ისე არ მიყვარდა როგორც მას უნდოდა
-ეგ შენ კი არა მეც ყველაზე მაგრად მახსოვს ,ისეთი აჟიტირებული ვიყავი ამის საქციელებით -ნინი ჩაეხუტა მის გვერდით მჯდომს მანაც მოხვია ხელი და ლოყაზე ისევ აუწითლა
- როგორ მომნატრებიხართ ტო. შენი ძმა თბილისშია?
-კი აბა სად იქნება ,აქ სწავლობს ისიც
-შენ სამედიცინოზე ჩააბარე ,შენ იურიდიულზე ხო?
-არა ყველაფერი რომ ახსოვს
-რავი ტო იქნებ შეიცვალეთ ამ ხუთ წელში... არ შეიძლება
-ნწ ჩვენ ისევ ისეთები ვართ ...აუ ეხლა უნდა წავიდეთ ჩვენ ხო? ნომერს დაგიტოვებ ჩვენსას და შეგვეხმიანე-ნინიმ მობილური გამოართვა და ორივეს ნომერი ჩაწერა თვითონ
-აუ ასე მალე მიდიხართ ?
-ხო აბა სად გვცალია გენაცვალე შენნაირი მოცლილები კი არ ვართ-ნინიმ უპასუხა ისევ და მარიამს ხელი ჩაკიდა
-კარგად გიო
-კარგად-დაემშვიდობა ბიჭს და შენობა დატოვა. ნინი ბინაში წავიდა,მარიამიც დაბრუნდა სახლში. შესვლისთანავე დაუსერიოზულდა სახე,სანდრო და ნოდო ისხდნენ მისაღებში და შეზარხოშებულები იყვნენ აშკარად
-აი შენი კრასავიცა ცოლიც მოვიდა
-გამარჯობა ნოდო
-გამარჯობა ლამაზო
-მარიამი რომ ჰქვია ხომ გითხარი -სანდრომ გახედა ნოდოს ,რომელიც ისევ მარიამს უყურებდა
-რა იყო ტო რას მებღვირები როდის გახდი ეჭვიანი
-რაც მიყვარს მას შემდეგ
-უკაცრავად მარიამ ....-ხელები მაღლა ასწია და მარიამს გახედა, რომელიც უკვე კიბეებთან იდგა და ზემოთ ასვლას აპირებდა
-თქვენ სულ ესე მასხარაობთ?-სერიოზული სახით გახედა ორივეს ეხლა მართლა არ ჰქონდა აფერისტობის თავი. გიოს ნახვამ იმდენი რამე გაახსენა და იმდენ რამეზე დააფიქრა ცუდად იყო ,ერთი სული ჰქონდა როდის დარჩებოდა მარტო და გულიანად იტირებდა. აღარ დააყოვნა , კიბე სწრაფად აიარა ,ოთახში შევიდა და საწოლზე ემბრიონის ფორმაში დაწვა,ბალიშვს ხელები მოხვია .თვალებდახუჭულმა ცრემლების ნაკადი გადმოუშვა.ტიროდა, თავის დაშვებულ შეცდომას მისტიროდა,დაკარგულ ბედნიერებას, თავისუფლებას და იმედს, მომავალს იმედს, რომელიც დაკარგული ჰქონდა .
სტუმარი რომ გააცილა ზემოთ ავიდა, მიხვდა რომ მარიამი ცუდად იყო და წამებს ითვლიდა ნოდოს წასვლამდე. კიბე სწრაფად აირბინა, დერეფანს შედარებით ჩუმად გაუყვა,საძინებლის კარზე ისევ არ დაუკაკუნებია ,ფრთხილად გააღო და ასევე ნელა დაიძრა საწოლისკენ. მარიამს ეძინა, თვალები დახუჭული ჰქონდა და ლოყებზე ცრემლის კვალი კარგად ჩანდა. ამის დანახვა და გააზრება რომ მისი ცრემლების მიზეზი თავად იყო ტვინში სისხლის ჩაქცევას ჰგავდა, თითქოს რაღაც მძიმე საგანი ჩაარტყეს . უნდოდა გაეღვიძებინა, მაგრად მოეხვია ხელები და ეთქვა რომ არ იყო ცრემლების ღირსი, კიდევ ერთხელ ეთხოვა პატიება,როგორმე დაებრუნებინა მარიამი რომელიც ასე ძალიან იზიდავდა,ის მარიამი გონება რომ აურია....ბოლოს უბრალოდ მის გვერდით დაწვა, არ ეხებოდა უბრალოდ უყურებდა,მის სუნთქვას უსმენდა და ოთახში გამეფებულ სურნელს შეიგრძნობდა. მიუახლოვდა, სახესთან ახლოს და ცხვირის წვერი ლოყაზე შეახო ,სიამოვნებისგან ჟრუანტელმა დაუარა აი რა მოსწონდა ყველაზე მეტად. მარიამთან ყველაზე მცირე კავშირიც კი ყველაზე დიდ ემოციებს იწვევდა მასში, ვერ ხსნიდა ამ ფაქტს, მაგრამ ყველაზე მეტად მოსწონდა.
დილით პირველად მკვრივის სხეულის შეხება და ნაცნობი სურნლი იგრძნო,მალევე გაიაზრა რომ ბალიშის ნაცვლად ქორიძის მკერდზე ედო თავი და მისი გულისცემა იყო ასე რიტმულად რომ ცემდა ყურის ქვეშ. ორივე ხელი მარიამისთვის ჰქონდა მოხვეული ,თავი გვერდით შეებრუნებინა და მშვიდად ეძინა. მარიამიც ისე იყო მიხუტებული თითქოს ვინმე მათ დაშორებას აპირებდა. თვალებს განგებ არ ახელდა,იცოდა მერე მოშორება მოუწევდა,მაგრამ ბოლოს ტვინმა სიგნალი გამოსცა და თვალისგახელისთავანე დაიხსნა თავი მისი მკლავებიდან. ალექსანდრემაც არ დააყოვნა და თვალები სწრაფად გაახილა
-იმდენად გამოთვერი „მეგობართან“ ერთად რომ ოთახი აგერია?- სანამ მომღიმარი ქმარი რამეს ეტყოდა მანამ მოშხამა და შორს გაიწია
-ვიფიქრე ის მაინც გავიგო დილით გაღვიძებული როგორია ჩემი ცოლი-თქო და შემოვედი,თუმცა ტყუილად მეგონა რომ უშნო იქნებოდი ახლა ყველა გაგებით გ-ვინდიხარ-ხომ შეეძლო ეთქვა უბრალოდ შენს გვერდით ძილი მომინდა, შენს ყურებაში ჩამეძინაო,მაგრამ ისევ პატარა ბიჭივით იქცეოდა და იმას ეუბნებოდა რაც უარესად აურევდა საქმეს
-რა ამაზრზენი ხარ...აქ შენი ადგილი არ არის, შეგიძლია მოთხოვნილება დილით შუადღეს ღამით როცა გაქვს მე არ ვიცი, სხვასთან დაიკმაყოფილო
-ოოჰ გულზე მომეშვა...მე კიდე მეგონა რომ თუ გიღალატებდი მაგრად გაჭედავდი , ძალიან კარგი მეც ეს მინდოდა.ამდენი ხანია არავისთან ვყოფილვარ შენ გამო,ლამის დამავიწყდა შიშველი ქალი როგორია
-ახლა თავს დამნაშავედ ვიგრძნობ,ალბათ ამ ორ დღეს გულისხმობ უბრალოდ სახლიდან რომ ვერ გახვედი- ბრაზისგან სახეზე წითელი ფერი ედო,მაგრამ მაინც არ ჩუმდებოდა.ალექსანდრეს ყბები დაეჭიმა საწოლთან იდგა უკვე,მაგრამ მაინც ვერ წავიდა , ხელი ჩაავლი და თავისკენ მიიზიდა
-ნუ მეუბნები იმას რასაც არ ფიქრობ, ზედმეტი ტკივილი არ გჭირდება ნუ იწვალებ თავს მარიამ...-სახე ახლოს მიუტანა უნდოდა მოფერებოდა ,უბრალოდ ჩახუტებოდა,მაგრამ ისე უყურებდა ,ისეთი ცივი და არაფრისმთქმელი მზერა ჰქონდა
-ხელი გამიშვი და სადაც გინდა იქ წაბრძანდი, შენგან განსხვავებით მე მხოლოდ შენი სხეული არ მაინტერესებს! აქამდე მეგონა ჩემი იყავი, ახლა ვიცი რომ ჩემს გარდა შეიძლება ნებისმიერის იყო . მაინც გახსოვდეს რომ ნაცნობებისთვის ერთგული ქმარი ხარ, შესაშურად კარგი და წესიერი კაცი
-იმის ნაცვლად რომ შეცვალო სიტუაცია უფრო მეტად მკარგავ
-და რა იცი რომ მჭირდება ისეთი ალექსანდრე როგორიც სინამდვილეში ხარ...- ირონიულად გაუღიმა და ზურგი აქცია,სააბაზანოსკენ მიაბიჯებდა სორიდან მშვიდი ჩანდა სახე კი ნელ -ნელა ენამებოდა დაუკითხავად წამოსული ცრემლებით
-მივდივარ, არ ვიცი როდის დავრბუნდები!
მარტო იყო, ისაუზმა .კაბინეტში თავისი წიგნები დაალაგა,ყველაფერი ისე მოაწყო რომ მეცადინეობის დროს თავი კომფორტულად ეგრძნო. მეცადინეობის დაწყებაც სცადა,თავიდან ვერ შეძლო,შემდეგ ნინისგან გაიგო ,რომ ალექსანდრე მათთან იყო და აუხსნელი სიხარული იგრძნო. ბოლოს ისევ წიგნებში ჩაეფლო და მომავალი გამოცდებისთვის მზადებას შეუდგა, საკმაოდ ბევრი მასალა ჰქონდა გამოტოვებული და ისე გაფრინდა დრო ვერაფერი გაიგო.
გვიან დაბრუნდა ქორიძე, მარიამი სამზარეულოში იჯდა,ვახშმობდა ოთახში რომ შევიდა,არც უფიქრია ისე დაიხარა და ლოყაზე აკოცა. მარიამი შეკრთა მხოლოს, თეფშისთვის თვალი არ მოუშორებია,მაგრამ გულისცემა კატასტროფულად გაეზარდა. მაცივრიდან ძეხვი გამოიღო,პერანგის მკლავები აიკეცა და სასურველი ნოყიერი კერძის მომზადება დაიწყო.ტაფაზე ბოლოს იმდენი რამე დაყარა მარიამს თვალებიც გაუფართოვდა და ყნოსვის რეცეპტორებიც აუმუშავდა. თავის სალათს დახედა და თვალები აატრიალა ალექსანდრეს თეფშის დანახვისას.
-რა გულის ამრევია... მაგას როგორ ჭამ თან ამ დროს
-გასუქების არ მეშინია
-არც ღვიძლისა და კუჭის ტკივილის?
-აი რას ნიშნავს ექიმი ცოლი რომ გყავს
-ჯერ ექიმი არ ვარ და ამას ექიმობა არ სჭირდება... ახლა კი წავალ თორემ ამ რაღაცის სუნი ცუდად მხდის
-ფეხმძიმობაში გადამიხდი ყველა ცოდვისთვის ... - ისე ჩაილაპარაკა ჭამა არ შეუწყვეტია, ჩანგალი ჩაარჭო ერთ ნაჭერს და პირისკენ წაიღო.მარიამი წამსვე შეჩერდა , ეცადა თავის შეკავებას ,მაგრამ არაფერი გამოუვიდა მაშინვე შებრუნდა და მაგიდას ხელებით დაეყრდნო
-როგორი ადამიანი ხარ, როგორ ბედავ ბავშვის ხსენებას...ტუ ისე იყავი როლში შეჭრილი ჯერ კიდევ ვერ გამოხვედი,გავიწყდება ,რომ ყველაფერ ვიცი? თუ ისეთი ნაბჭვარი ხარ არც კი გადარდებს შენგან შვილს ვინ გააჩენს ,ამდენად უინტერესოა შენთვის ეს ყველაფერი? თუ ასეა,მაშინ არ მიკვირს თავს რატომ იმართლებ, მართლა გგონია რომ არაფერი დაგიშავებია ხომ ასეა
-ცოლად ,რომ შეგირთე შესაბამისად ჩემი შვილების დედად აგირჩიე და იცოდე რომ მე და შენ მხოლოდ საერთო შვილები გვეყოლება !
-მე არ ვაპირებ შენი გენეტიკური მასალის გამრავლებას, არ მინდა შენნაირები გავაჩინო და მერე მრცხვენოდეს რომ მათი დედა ვარ!
-ჭამასაც აღარ მაცლის, როგორ მივქარე რომ ვიფიქრე ცოლთან ერთად ვივახშმებ-თქო ,უნდა დავრჩენილიყავი იქ სადაც ვიყავი! - ჩანგალი დააგდო და ფეხზე წამოდგა, ჯერ მშვიდად ლაპარაკობდა მერე მარიამთან მივიდა ხელი ჩაავლო და მაგიდაზე ააკრა-კიდევ ერთხელ იტყვი მსგავს სისულელეს და იმ წამსვე დავიწყებ პირველი ჩემნაირის შექმნას,პირობას გაძლევ ყველა მე დამემსგავსება და ისინი იმაზე მეტად გეყვარება ვიდრე მე გიყვარვარ!- თავი დაუჭირა ,ყბაზე მოუჭირა თითები და ტუჩებში აკოცა- სულელო ბავშვო , ვერ ხვდები რას ამბობ
-არ გაქვს უფლება ასე მომექცე...არავის აქვს უფლება - გატყდა,წამით თავი ვეღარ შეიკავა.თვალები აემღვრა ,სუსტი იყო ყველაზე უსუსური
-დავივიწყოთ ყველაფერი,რატომ არ შეგიძლია
-ვერ გენდობი,მეორედ ვერ მოგენდობი...არ შემიძლია ,ვერასდროს შევძლებ .შენ რომ გეთქვა, შენ რომ ნანობდე მეტყოდი ,რომ გაინტერესებდეს ჩემი გრძნობები ქორწილამდე მეტყოდი ,მაგრამ არც აპირებდი თქმას ,არ ვიცი საერთოდ რას აპირებდი,როდის მომიშორებდი თავიდან.როდის დავინახავდი სინამდვილეს ... ვერაფერს დავივიწყებ - ცრემლების დამალვა არ უცდია,აზრი აღარ ჰქონდა. უბრალოდ წავიდა,ისევ გაიქცა,ისევ გაუშვა რადგან სათქმელი აღარ ჰქონდა.
ღამით ისევ ვერ დაიძინა ალექსანრე,მარიამმაც არ დალია წამალი არ უნდოდა ფიქრებისგან გათავისუფლება. საწოლში იწვა,ფანჯრიდან უყურებდა ლამპიონებით განათებულ ეზოს.კარის გაღების ხმა გაისმა და მაშინვე შეეკრა სუნთქვა, თვალები დახუჭა ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო. ალექსანდრე დაიხარა,თავზე გადაუსვა ხელი თმა მუჭში მოიქცია და სურნელი შეიგრძნო . მარიამს მთელი სხეული დაეჭიმა ,გული ისე შეეკუმშა სისხლისმიმოქცევაც კი შეუჩერდა,თითქოს გაიყინა და მხოლოდ შემდეგ გამოფხიზლდა ,როდესაც სანდრომ ოთახი დატოვა. მარიამს მას შემდეგ თვალიც არ მოუხუჭავს, ვერანაირად ახსნა მომხდარი, ვერც ფიქრობდა,მხოლოდ გრძნობდა ალექსანდრეს კვალს,ისე თითქოს ისევ იქ იყო .
.....
დილით ოთახიდან ,რომ გავიდა ფაქტობრივად დერეფანში მიიპარებოდა ალექსანდრე რომ არ ენახა. ბოლოს მიხვდა რომ სანდრო სახლში არ იყო და თითქოს შვება იგრძნო, შემდეგ ისიც გაახსენდა რომ სამსახურში იქნებოდა...საუზმობდა მობილური რომ ამღერდა ,გიორგი იყო
-გისმენ გიო
-როგორ ხარ მარიკუნა?
-კარგად შენ?
-რავი ვარ რა ...დავიღალე ტო ,რა უბედურებაა ძლივს გამოვნახე დრო... თუ დაგიმთავრდა ლექციები შეიძლება შევხვდეთ
-მცალია, როდის და სად შევხვდეთ მხოლოდ ეგ მითხარი
-რავი თუ გცალია ნახევარ საათში იმ კაფეში შევხვდეთ სააც წინათ
-ნახევარ საათში მანდ ვარ
-გელოდები მარუს
აჟიტირებული ემზადებოდა გიორგისთან შესახვედრად, მისგან ყოველთვის განსაკუთრებული მუხტი მოდიოდა და ახლა ნამდვილას სჭირდებოდა ვიღაც სხვასთან კონტაქტი, ადამიანთან ვინც ალექსანდრეს არ იცნობდა ვინც მას არ ახსენებდა და მხოლოდ მარიამი იქნებოდა.
კაფეში იჯდა და ელოდა ბატონ გიორგის,თუმცა ხუტ წუთში ისიც გამოჩნდა,როგორც ჩანს პრდაპირ სამსახურიდან მიდიოდა
-გამარჯობა ბატონო გიორგი - კლასიკურ სტილში გამოწყობილ ბიჭს გაუცინა
-რა ბატონო ,კარგი რაა ....ვინც მეძახის ეგრე ის არ მეყოფა? რა უბედურებაა ტო ვეღარ მოვილიე ეს საქმეები, რომ დავისვენო და მოვერგო აქაურებას. ყველაფერი მოსაწესრიგებელი მქონდა და დავიტანჯე ჯერ მარტო კადრების მიღება ...მოკლედ რა
-საქმიანი ბიჭი რომ გახდი აბა როგორ გინდა
-მეც დაახლოებით ორ კვირაში მოვილევ მნიშვნელოვან საქმეებს ,ხელშეკრულებები მაქ გასაფორმებელი და მერე „დავგაზავ „მონატრებულ ბათუმ ქალაქში -გიომ პარალელურად მიმტანს დაუძახა,გოგონაც მივიდა და ბიჭს მომღიმარი თვალები მიანათა , გიომაც აათვალიერა გოგო და შეკვეთა მისცა -ეს იგი ორი ცივი ყავა ერთი ორი კოვზი შაქრით მეორე უშაქრო , და შოკოლადის ნამცხვარი -მზერა ისევ მარიამს მიაპყრო-ხომ სწორად მახსოვს ყველაფერი?-მარიამმა გაუღიმა და თავი დაუკრა თანხმობის ნიშნად
-კარგით ეხლავე მოგართმევთ-გოგონა ტანის რხევით წავიდა
-ლამაზი მიმტანები ჰყავთ
-შენ მოკლედ არ იცვლები რა
-რა იყო მარიამ? ავღნიშნე უბრალოდ
-შენი მშობლებიც ჩამოვიდნენ?
-არა მარტო მე დავბრუნდი...აქ იყო საქმეები მოსაგვარებელი და მე წამოვედი თან ძალიან მომენატრა ჩემი მშობლიური ქვეყანა
-ჩემი პატრიოტი ბიჭი
-სამშობლო მაინც სხვაა ,უფრო თავისუფლად ვარ ჩემს სულიერად ნაცნობ და მსგავს ხალხთან .ქათველების მსგავსი ერი არ არსებობს ,არავინ გვგავს
-შენ მართლა მაგრად მოგნატრებია საქართველო
-შენ და ნინიკო განსაკუთრებით მომენატრეთ და ჩემი ბიჭები. ნინიკოს დავურეკე ,მაგრამ ქალბატონმა არ მცალია შენ და მარიკუნა შეხვდით დღეს ერთმანეთს და სხვა დროს არ მოგასვენებო
-ეტყობა საქმე გამოუჩნდა თორემ შენთან შეხვედრაზე უარს არ იტყოდა . ბიჭებთან ურთიერთობა შენი წასვლის შემდეგ თითქმის არ მქონია თან ყველა სწავლობდა... მოკლედ აღარ მინახავს არცერთი
-მე მქონდა ურთიერთობა მიყვებოდნენ ხოლმე შენზე ,მაგრამ მერე თბილისში რომ გადმოვიდნენ ვეღარაფერს ვიგებდი .რეზი ეხლა გერმანიაშია რაღაც საქმეები აქვს და ხვალ ჩამოდის , კაკაურიძე კიდე გუშინ წავიდა წყნეთში და ახლა მოდის მგონი, გაუხარდებათ შენი ნახვა
-რომ ჩამოვლენ იმედია შევხვდები
-მაგაზე მე ვიზრუნებ . გავიგე ტყუპები შეეძინა ქეთის და თემოს მაგრად მინდა გავიცნო შენი და- ძმა... თან ტყუპები რა ტიები იქნებიან წარმომიდგენია
- ჩემი სიხარულები არიან ...ამხელა ბედნიერება თუ იქნებოდა დედ-მამიშვილის ყოლა ვერ წარმოვიდგენდი
-ფოტო არ გაქვს ?
-კი როგორ არა გაჩვენებ ეხლავე- ბავშვების ფოტოები იპოვა იმდენი ჰქონდა გადაღებული ერთი დიდი ალბომი გაკეთდდებოდა . გიო სურათებს უყურებდა და ემოციებს ვერ მალავდა. ბევრი ისაუბრეს, შემდეგ მარიამის მობილური ამღერდა და ეკრანზე სანდროს ფოტო რომ დაინახა მაშინვე ფეხზე წამოდგა
-გისმენ
-სად ხარ?
-მეგობართან ერთად ვარ კაფეში, რა ხდება ,მოგენატრე?
-გეყოფა რა. ვინ მეგობართან მე ვიცნობ? იცი ვაფშე რო ღამდება უკვე? აპირებ მოსვლას თუ რა გავაკეთო ვკვდები შიმშილით
-მერე ჭამე რამე რა პრობლემას ქმნი ან მზარეული დაიქირავე ,წუხელ კარგად მოამზადე ის საშინელება
-მარიამ ნუ ჭედავ რაა
-ერთ ორ საათში მოვალ . მეც თუ დამახვედრებ ვახშამს კარგი იქნება-მობილური გათიშა და გიოსთან დაბრუნდა. შემდეგ გასეირნება გადაწყვიტეს იქვე ბაღში გაიარეს , დრო მართლა სწრაფად გავიდა ძველი ამბების გახსენებაში . ბოლოს გიომ მიიყვანა სახლში ,მიუხედავად დიდი წინააღმდეგობისა ბიჭმა თავისი არ დაიშალა
სახლში გაღიმებული შევიდა, კიბისკენ დაიძრა,მაგრამ ალექსანდრეს ხმამ შეაჩერა
-მაგ შენ მეგობარს არ უნდა ვიცნობდე?თუ ვიცნობ
-არ იცნობ და არცაა საჭირო ...მე ხომ არ მაინტერესებს შენი“მეგობრების“ ვინაობა
-მაგით იმაზე მიმანიშნებ რომ მარტო მეგობარი არაა?
-არაფერზე მიგანიშნებ ...ერთია მე რას ვამბობ და მეორეა შენ როგორ იგებ
-დიდხანს საუბარს არ გავაგრძელებ, კარგად გახსოვდეს რომ ჩემი ცოლი ხარ,ჩემი ქალი და ჩემზე გაბრაზებული ისეთ რამეს ნუ ჩაიენ რაც შენ არ შეგფერის
-პირობაც ხომ არ დავდო რომ შენს სინდისს დავიცავ, ვინმემ რომ არ თქვას სანდრიკოს ცოლი ღალატობსო . შენი არსებობა რომ არ შემიშლი ხელს ვერ ხვდები დავიჯერო?
-ახლა ისე ხარ გაგიჟებული , აღარც კი ვიცი რას ჩაიდენ... - ამოიოხრა და ხელი გაუშვა- შეგიძლია წაბრძანდე!
ზემოთ ავიდა, გამოიცვალა და ქეთოს დაურეკა. ყველას სათითაოდ ესაუბრა, ბავშვები მოიკითხა.ამბები მოისმინა, მაქსიმალურად ეცადა არაფერი ეთქვა.მათი მოტყუება ყველაზე მეტად უჭირდა. ლილეს ესაუბრებოდა და იცინოდა ბაღის ამბების მოსმენისას ალექსანდრე რომ შევიდა
-ლილეა?-ხმა რომ გაიგო მაშინვე დაავიწყდა ოთახში ჩხუბის გასაგრძელებლად რომ შევიდა
-ხო , რას აკეთებ- მობილური რომ გამოგლიჯა და თავად გაუბა ბავშვს საუბარი. ბოლოს იჯდა და უსმენდა მათ დიალოგს.
-გაგიმართლა ,ლილემ და ანდრომ დამავიწყეს გაბრაზებული რომ ვიყავი...- მობილური მიაჩეჩა და ოთახიდან გავიდა.
ის ღამე ორივემ მშვიდად გაატარა, ალექსანდრე გაბრაზებული იყო და მარიამთან გვიანაც არ შესულა.
,........
მარიამი უნივერსიტეტში დაბრუნდა , მალე გამოცდები დაიწყებოდა და მომზადება სჭირდებოდა. მთელი დღე ლექციებზე გაატარა, ათასი რამ ჰქონდა გასარკვევი. სახლში დაქანცული დაბრუნდა,ნინისთან შეხვედრაც ვერ მოახერხა და ემოციურადაც გადაღლილი იყო. ალექსანრე ჯერ კიდევ არ იყო სამსახურიდან დაბრუნებული,მშვიდად გამოიცვალა და მისაღებში მოკალათდდა. ტელევიზორი ჩართო და თან კონსპექტებს კითხულობდა
-საღამომშვიდობისა - ალექსანდრე უეცრად გამოჩნდა, ლოყაზე აკოცა და დივანზე დაეშვა-როგორ ჩაიარა დღემ?- ფეხები გაშალა და თავი მარიამის ბარძაყებზე დადო
-უკაცრავად?
-დავიღალე, დარწმუნებული ვარ შენც რთული დღე გქონდა და არ გინდა რა - ქვემოდან უყურებდა და ხელებს ხვევდა-მშიაა
-გშიოდეს -ისევ აიღო წიგნი და სახესთან მიიტანა
-კაი რა შიმშილით მიპირებ მოკვლას? სად წავიდე ტო ან რა ვთქვა ცოლი არ მაჭმევს სტუმრები თუ არ გვყავს-თქო?
- უნდა შეეცადო რომ ხშირად გვყავდეს სტუმრები
-რა ცუდი გოგო ყოფილხარ ,გამოდის რომ მატყუებდი
-ვაიმე როგორ გაგაბითურე რა გეშველება,საბრალო ალექსანდრე -სიცილით თქვა ,წიგნი გაადო და ხელი მუცელზე დაიდო .სანდრომ მაშინვე მოუჭირა თითები და ტუჩები მიაზება
-ვგიჟდები ამ კანზე -მშვიდი ხმით წარმოთქვა და თვალები მინდაბა მარიამის ხელს კი ისევ არ უშვებდა. უყურებდა და ფიქრობდა რა გაეკეთებინა ბოლოს თავი დაანება და ყურადღება ეკრანზე გადაიტანა. სანდრო ისევ კოცნიდა და თვალებს არ ახელდა
-ორ კვირაში შვებულება მეწყება და სადმე წავიდეთ-მოულოდნელად დაარღვია სიჩუმე სანდრომ და მარიამმს მიაპყრო მზერა-ბოლო საქმე დამრჩა, ხელშეკრულაბას დავდებ და წავიდეთ,შენც ხომ ამთავრებ გამოცდებს
- შენთან ერთად უნდა ვიყო და გარემოს მაინც გამოვიცვლი...გამოცდა ორ დღეში მეწყება და სამ კვირაში დავასრულებ,დაახლოებით
-კარგი ,რომ დაასრულებ მერე წავიდეთ
-შეგიძლია მარტო წახვიდე , მე მაინც დავისვენებ შენთან რომ არ ვიქნები
-ასე როგორ შემიძულე, ოდესმე ვერ შეძლებ მაპატიო? ვიცი ნამდვილი ს*რი ვარ ,მაგრამ მართლა არ მიფიქრია თავიდან მაგაზე მერე კიდე რო გაგიცანი ეგ ვაფშე გადამავიწყდა ისე მომინდა შენთან ყოფნა ყველაფერი მხოლოდ ფულის გამო არ გამიკეთებია ეგ ნიძლავე სულ რატომ არ გესმის
-ასე იყო თუ ისე, მომატყუე ...მე წავალ დავიძინებ
-ბიჭები ბარში არიან და დაურეკე ნინის, ერთად წავიდეთ
-არ ვარ ხასიათზე
-შენი“მეგობარი“ ხომ ნახე და შეუთანხმდი შეხვედრაზე ახლა რატომ დაგეკარგა ხალისი
-ჩემს მეგობართან როდესაც ვარ იქ შენ არ ხარ ,მაგათთან კი ხარ რომც არ იყო აუცილებლად ისაუბრებენ შენზე -უთხრა მეორე სართულისკენ წავიდა .ზემოთ ასვლის შემდეგ ნინის დაურეკა და საწოლზე მიწვა-ნინ რას იქმნ?
-რა ხასიათზე ხარ ცუნცულ? არაფერს, ტელევიზორს ვუყურებ
-რეზი და კაკაურიძე არიან აქეთ და გიომ შევხვდეთო თუ გცალია ახლა დავურეკავ და სადმე ბარში წავიდეთ
-აუ რა მაგარია კაკაურიძე მომენატრა.... ეგ გადარეული რეზის კიდევ ცოტას მოვუშლი ნერვულ დაბოლოებებს ,დაურეკე მიდი და მომწერე მზად ვიქნები წამსვე
-კაი ფისო
-რეზისთან ფისო რომ დამიძახო და გაახსენო იცოდე მოგკლავ
-ხოო? დავფიქრდები
-რას დაფიქრდები გოგო.... ჩემი ნატიფი ხელებით მოგკლავ იცოდე
-პაკააა-მარიამმა მობილური გათიშა და გიოს დაურეკა ,შეხვედრაზე შეუთანხმდა და შემდეგ დაიწყო მომზადება.
ქვემოთ რომ ჩავიდა სანდროს გასაფრთხილებლად, ბატონი სახლში არ დახვდა. მალე გიორგიმაც მიაკითხა ასე რომ პირდაპირ გარეთ გავიდა და გიოს მანქანაში მოთავსდდა. შემდეგ ნინიკოს გაუარეს და ერთად წავიდნენ ერთ- ერთ ბარში . მარიამი ორივემ ერთად ჩაიკრა გულში, რეზიკომ მაგრად აკოცა და კაკაურიძე ხელით გასწია მაცადე ჯერ მეო . კაკაურიძე ნინის გადაეხვია და თბილად მოიკითხა ,აი რეზი რომ მარიამს მოსწყდა ნინის შეხედა წამსვე შეიცხადა
-დიდუ ეგი ვინ მომიყვანეთ აქანა სიმონ არ გითხარი მე ეს არ დამანახო არ დამინგრიო ჩემი წყნარი ცხოვრება-თქო?
-რა ბედნიერებაა ეგ თუ მოვახერხე რეზიკუკნკულა
-აა ისევ ,რამდენჯერ გითხარი ეგრე ნუ მეძახი-თქო გოგო
-შენი შესაფერისი არის რეზიკუნკულა აბა დასტოინი სახელი არ შეგფერის შენნაირ ცანცარას-ნინიმ გვერდი აუარა და ტყავის სავარძელში ჩასკუპდა, რეზიმ ღიმილით გადახედა და გვერდით მიუსკუპდა ჯერ უყურა ვითომ გაბრაზებულ ნინის და მერე მაგრად ჩაეხუტა
-რას მებუსები ნინჩ? ასე შეხვედრა გეკადრება შეენ?
-რავიცი ჩხუბით შემხვდი ეს არ მოიყვანოთო ასე თქვი და
-დედა სასწაული როდის მერე აქცევ შენ ჩემს სიტყვებს ყურადღებას ...ადრე რამეს რომ ვიტყოდი ასე ამბობდი „ხმა მესმის კაცი არ ჩანს“ -რეზიკომ ჩამოარაკრაკა და ლოყაზე კიდევ ერთხელ აკოცა ...ნინი იცინოდა უკვე მანაც მიხვია ხელები და წვერიანი ლოყა დაუწითლა წითელი ტუჩსაცხით
- აღარ ხარ დაბალი ჩემზე ბევრად დიდი ხარ და ეგ როგორ ვთქვა
-ააა ვეღარ მჩაგრავ ხოო? ეგრე გეკუთვნის
- ეს ჩაგვრა საიდან მოთხარე ახლა რა-ნინი მოშორდა და საზოგადოებას გადახედა, რომლებიც მათ საუბარს უსმენდა და ჩუმად ფხუკუნებდა
-კაი ახლა გეყოთ სიცილი
-მომიყევით რას საქმიანობთ ბატონებო ,თორემ იმდენი ხანია არაფერი გამიგია თქვენზე- მარიამმა შეცვალა თემა
-მე ამ ვაჟბატონის სამშენებლოში ვმუშაობ, მთავარ არქიტექტორად ხელფასს კი მიხდის ისეთს მეწილეობას შევძლებდი რომ მინდოდეს ბიზნესმენობა-რეზიმ გიორგიზე ანიშნა და წარბები აუთამაშა ბიჭს
-დედა ჩემოო....ეს რომ დააპროექტებს ...ძირავ კომპანის გიუშ?-ნინიმ თავ ვერ შეიკავა და მაინც წაკბინა ბიჭი
-გეგონოს შე ვაი ადვოკატო შენ...ჯერ კიდევ სად ხარ
-ჯერ ეს ერთი პირველ კურსზე ვარ... შენსავით მოხუცი არ ვარ, მერე მეორე მე ბეჯითი გოგო ვარ და მალე გავხდები კიდეც წარმატებული გამომძიებელი
-ერთი სახლი უნდა აგიშენო და განახებ მერე როგორი არქიტექტორი ვარ, რაც შეეხება შენს დეტექტივობას რაღაც ეჭვის ქვეშ ვაყენებ მაგ საკითხს
-მოიკლავ თავს - ნინიმ ტუჩები დაბრიცა და წარბები შეკრა- სახლი ააშენე შენ ჩემთვის და მერე განახებ როგორი დეტქტივი გავხდები-შენ რას იქმნ ბატონო ვახტანგ?
-ვაიმე ვახტანგი რომ გქვია სულ გადამავიწყდა ეს რა კარგი გამახსენე ნინიკო გოგო-რეზი ახარხარდა
- ორი ცანცარა შეიკრა ერთად-გაბრაზდა კაკურიძე
-აბა რაო რას ვსაქმიანობო?
-ბანკის მმართველი ვარ ამჟამად, მაგრამ დროებით ...გიოსთან და ამ გადარეულთან ერთად ახალი საქმის წამოწყება მინდა
-ოო მოკლედ შესანიშნავი სამეული კვლავ ადგილზეა
-თქვენ ხო სულ ერთად ხართ გათხოვებით თუ გათხოვდებით შორს ერთმანეთისგან თორე ვერ დაგაშორებთ ვერაფერი
-ეგ გამორიცხულია მე არ ვთხოვდები მარიამს უნდა გავყვე სადაც წავა-ნინიმ ისევ ისე გაიმეორა ჩვეული ფრაზა თითქოს თავადაც არ ახსოვდა ალექსანდრეს არსებობა
-არ მოასვენო, შუაში ჩაუწექი და ბავშვის გაკეთებაც არ დააცადო მის ქმარს
-არ გვინდა გათხოვებაზე ძაან გთხოვთ-მარიამმა ნინის გახედა და თვალებით ანიშნა რომ თემა შეეცვალა
საკმაოდ გვიან დაბრუნდნენ სახლში, მარიამი ისევ გიომ წაიყვანა , ნინი კი ვახომ და რეზიმ. სახლთან იყვნენ უკვე, გიოს დაემშვიდობა და მანქანიდან გადავიდა ... საათს შეხედა, სამი საათი ხდებოდა. ფრთხილად შეაღო კარი და ნელი ნაბიჯებით წავიდა კიბისკენ,მაგრამ ალექსანდრეს არსებობა ვერ გაითვალისწინა. შუქი აინთო და გამოჩნდა კიდეც სავარძელში მჯდომი ქორიძე
-ამ დროს სად ბრძანდებოდი ჩემო ცოლო?
-გული გამისკდა, შენ რა გინდა ამ დროს აქ
-რამ შეგაშინა ან ასე ჩუმად შემოპარვის მიზეზი რა იყო
-აბა ხმაურით უნდა შემოვვარდნილიყავი სახლში? გაიწიე სასმელის სუნი აგდის -როგორც კი მიუახლოვდა მაშინვე სახე დამანჭა
-შენ ვისთან ერთადაც იყავი იმას არ ჰქონდა მსგავსი სურნელი?
-არა, შენნაირი ლოთი არ არის
- როგორ გინდა ისედაც დაწყვეტილი ნერვები დამიგლიჯო და მწყობრიდან გამომიყვანო, მაქსიმალურად ვცდილობ არ გავჭედო, მაგრამ არ გამომდის ისე ბრუნდები შუაღამით სახლში და მეუბნები რომ ვიღაც ს*რთან იყავი ვითომ მე ქმარი კი არა დაქალი ვიყო,რომელსაც მალე მოუყვები განვლილ ღამეზე
- ნუ ცდილობ ეჭვიანობის სცენების დადგმას,ორივემ კარგად ვიცით რომ არ გაინტერესებს და გთხოვ მადროვე წავიდე
-შენი აზრით ახლა მე ვთამაშობ? გოგო ნუ მაგიჟებ ,როდის მერე დადიხარ ვიღაცებთან ერთად თან შუაღამით .გათხოვების მერე დასტოინები ხდებიან და შენ პირიქით ურევ?
-გათხოვების? მე ვერ ვგრძნობ რაღაც მაგ უღელს და შენი არ ვიცი. კარგად , მეძინება შენც დაიძინო სჯობს
-მარიამ ფეხი არ მოიცვალო აქედან
-ნუ ყვირი გთხოვ ყელი გეტკინება, მე თავი
-მითხარი საყვარელი გყავს?-ისე ახლოს იყო მასთან გული შეეკუმშა, მაგარმ ეს სიტყვები რომ გაიგონა ერთიანად აენთო შეურაცყოფილი იყო, ისეთი სილა გააწნა სანდრომ წონასწორობა დაკარგა და ძლივს შეიკავა თავი. გვერდით შებრუნებული თავი გაასწორა და გაწითლებულ ლოყაზე ხელი მოისვა ...აქამდე თუ მშვიდად საუბრობდა მარიამი ისე იყო განრისხებული თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდა
-როგორ არ გრცხვენია მაგს რომ მეუბნები... რა გგონია რომ გუშინ მიყვარდი მივხვდი რა ც იყავი და ახლა სხვასთან გავიქეცი? საწოლში სხვას ჩავუწვები და ასე დავიმსვიდებ თავს? ასეთი ამორალური გგონივარ ? მიპასუხე, როგორ მოგაფიქრდა და საერთოდ როგორ გაბედე მსგავსი რამ გეთქვა . შენ ყველაფერს იმსახურებ, სიტყვასაც ვერ მეტყვი ახლა სხვასთან რომ გავაბა რომანი,მაგრამ მე იმ ღამით მოვკვდი იმ ღამით თავი შენთვის რომ უნდა მომეძღვნა და აღარასდროს იცოცხლებს ჩემში ქალი-საშინელი ,შემზარავი ხმა ჰქონდა და არაადამიანური სიბრაზით საუბრობდა. ადგილზე გახევებულ სანდროს ზურგი აქცია ... ისევ ისე დატოვა. მისი გაბრაზება კი არ ადარდებდა,არც მარიამის სიტყვები მოქმედებდნენ, ისევ თავისი კითხვა უტრიალებდა გონებაში.მერე რა რომ იცოდა მარიამს არავინ ჰყავდა, მისთვის იმის გააზრება რომ შეიძლებოდა სხვა შეჰყვარებოდა,ვიღაცას ჰყვარებოდა მარიამი და მასაც იგივე გრძნობით ეპასუხებინა ...მერე რა მოხდებოდა...რა ეშველებოდა მარიამის გარეშე?გაუშვებდა კი? ვერა,ვერ შეელეოდა,თუნდაც სცოდნოდა რომ მთელი ცხოვრება ასე დარჩებოდნენ
........
დილით მზის სხივებმა გამოაღვიძა საშინლად სტკიოდა თავი და თვალების გახელა ეზარებოდა, მხარი იცვალა და სახემოჭმუხნული გადაბრუნდა კარისკენ. ბალიშის ქვეშ შეაცურა თლილი თითები, ვინაიდან დილიდან ცხელოდა საბანი ფეხის ოდნავი კვრით მოიშორა სხეულიდან და ქუთუთოები ძლიერად დაჭირა ერთმანეთს. ძილს გააგრძელებდა, მაგრამ რაღაც ეწინააღმდეგებოდა მის კომფორტს, ოთახში გამეფებული სურნელი შეიგრძნო და ძალიან ახლოს იგრძნო ალექსანდრეს სუნი ....ინსტიქტურად გამოყო ორგანიზმმა დადებითი იმპულსები ,მაგრამ როგორც კი გააცნობიერა რომ ოთახში სანდრო იყო თვალები სწრაფად გაახილა და სავარძელში მჯდომ ქმარს გაკვირვებულმა შეხედა .წინა ღამინდელი ინციდენტი გაახსენდა და გაოცება ბრაზმა შეცვალა . სანდრომ მაშინვე იგრძნო ცოლის ცვლილება და გამომეტყველება მასაც შეეცვალა მაშინვე საქმეზე გადავიდა ფეხზე წამოდგა და საწოლს მიუახლოვდა
-გამომართვი საკრედიტოა... კოდი ფურცელზე წერია თუ კიდე დაგჭირდება თანხა მითხარი და ჩაგერიცხება.-სწრაფად უთხრა ,ხელში კონვერტი მიაჩეჩა და ოთახიდან უკან მოუხედავად გავიდა. მარიამმა კონვერტი გვერდით გადადო და საწოლიდან წამოდგა საერთოდ არ ანაღვლებდა ფული. საათს რომ შეხედა მაშინ მიხვდა რომ ადრე კი არა სამი საათი იყო და თვითონ გაუკვირდა ამდენ ხანს როგორ ეძინა“ არა როგორ არ დაგეძინებოდა იმდენი ხანი ბრძანდებოდი გარეთ და ერთობოდი როგორღა გაიღვიძებდი ქალბატონო მარიამ, მერე სანდროზე ვბრაზდები და თვითონ რა გავაკეთე“- მოკლედ სანდრო რო არ დაიცვა ისე არ მოისვენო“ –„სიმართლეა და რა ვქნაა“ მეორე „მე“ მართალია კაპასი იყო, მაგრამ ორივეს უყვარდა ალექსანდრე და ბოლოს შეწყვიტა საერთოდ ფიქრი.
ქვემოთ ჩასულს სანდრო აღარ დახვდა. ჩაი დალია, შემდეგ მოწესრიგდა და სახლიდან გასვლას აპირებდა ბატონი რომ დაბრუნდა.მანქანა ეზოში გააჩერა და გადმოვიდა
-სად მიდიხარ?
-სუპერმარკეტში, არაფერია სახლში
-ტაქსით?
-ხო აბა რაში არ მყავს
-დაჯექი -მარიამი წინ მოკალათდდა, ღვედი შეიკრა და ჩანთიდან აზუზუნებული ტელეფონი ამოიღო
-გისმენ ნი
-მარიკუნა სად ხარ?
-ეხლა სუპერმარკეტში მივდივარ რა არი?
-რავი მომენატრა შენთან ჟღურტული,გამოცდებამდე იქნებ შევხვდეთ თორემ მერე როდის მოვახერხებთ
-გუშინ არ გნახე ადამიანო? მე ერთი საათის წინ გავიღვიძე და შენ რა ლაპარაკი მოგინდა
-აუ რაღაცების მოყოლა მინდა თან სახლში მივდივართ მე და ნიკა კვირას?
-რაა? რატო არ მითხარი გუშინ მთელი ღამე ეგდე ჩემს გვერდით და ერთხელ ვერ გაიხსენე?
-აუ რავი დამავიწყდა . რო გამოხვალ მანდედან მომწერე და წამოვალ
-კაი კარგად ფისუნია
-ნუ მეძახი ეგრეე -ნინიმ დაუყვირა და მარიამმა სიცილით დააბრუნა ტელეფონი ჩანთაში.
ალექსანდრე უსმენდა და რომ გაიგო ნინისთან ერთად იყო მთელი ღამე ცოტა , სულ ცოტა მოიშორა საშინელი აზრები ,რომლებიც არ ასვენებდა
უამრავი რამე იყიდეს ,ორივე ერთად დადიოდა განყოფილებებში და დიდი კალათი აავსეს მერე მარიამმა სანდრიკოს მიაწოდა უმეტესი ნაწილი.თვითონ ერთი დაიჭირა და ნაყინის ჭამა დაიწყო, ისეთი სიცხე იყო იწვოდა ქალაქი. მანქანაში ჩასკუპდა და ღვედი შეიკრა.
-იმედია ჩემთვისაც მოამზადებ ?
-წუხანდელის შემდეგ ნამდვილად იმსახურებ -ჯერ ტკბილი ხმით დაიწყო მერე მისკენ შებრუნდა-დარიშხნიანს, გინდა?
-შენ თუ გამიმეტებ მინდა
-შენს ადგილას არ ვენდობოდი ცოლს, რომელსაც ძულხარ
-დარწმუნებული ხარ?
-არ მინდა შენთან ლაპარაკი
-როცა სათქმელი არ გაქვს არაფერს ამბობ
-შენს თავზე ამბობ ალბათ
სახლში სანდრომ შეიტანა ყველაფერი, მარიამმა გრილი სარაფანი გადაიცვა და სამზარეულოში ფუსუსი დაიწყო. ნინიც მივიდა და ისიც ეხმარებოდა, მერე სამივემ ერთად მიირთვა ,ბოლოს სანდროს ვიღაცამ დაურეკა და სახლიდან გავიდა. ნინიმ და მარიამმა ძალიან ბევრი ისაუბრეს, ნინი წასვლას აპირებდა სანდრომ რომ დაურეკა
-გისმენ
-მარიამ რაღაც უნდა გთხოვო
-თქვი
-ამ საღამოს საქმიან ვახშამზე უნდა წავიდეთ ,ძალიან მნიშვნელოვანია მარტო საქმეზე არ ვილაპარაკებთ ოჯახურ გარემოშია და შენც უნდა წამოხვიდე
-რომელ საათზე
-მოდიხარ?
-არა ვიღაცებს ვაფიქრებიებ რომ ისეთი ცოლი გყავს მალავ, თან გავერთობი
-ცხრისთვის მზად უნდა ვიყოთ
-კარგი.
მარიამმა მობილური გვერდით გადადო და ნინის გახედა
-საყიდლებზე მივდივართ ნინუცი
-რატომ?
-კაბა და ფეხსაცმელი უნდა ვიყიდო ... ცოტას შევარყევ ქმრის ბიუჯეტს რამეს დავაშავებ ვითომ?
-წამო რაღას ვუცდით?
გოგოები სავაჭრო ცენტრში წავიდნენ ,ძალიან ლამაზი კაბა შეარჩია მარიამმა ფეხსაცმელი შეუხამა და უკან დაბრუნდა. სანდრო მისული დახვდა, საძინებელში ავიდა შხაპი მიიღო მოწესრიგდა და ხალათ მოცმული ჩავიდა ძირს, ისე ცხელოდა დაეზარა რაიმეს ჩაცმა
-რა უბედურებაა საღამოსაც იწვის ყველაფერი რა . ნინი კი მიდის ხვალ მე ვიკითხო აქ რო ვრჩები
-კვირის ბოლომდე მოითმინე და მერე წავიდეთ სადაც გინდა
-ჩემი გამოცდები?
-მალე დაასრულებ...რას იცმევ ...მზად ხარ?
-ადრეა ჯერ
-კარგად მოემზადე ჩემს გვერდით არ დაიჩრდილო-მარიამმა ირონიულად ჩაიცინა და ცივი წვენით ხელში წავიდა დივნისკენ, გადაცემის ყურება დაიწყო. შემდეგ ზემოთ ავიდა ბოლო შტრიხებიც დაიმატა კაბა ჩაიცვა და სარკის წინ დატრიალდა ,ბოლოს ქვემოთ ჩავიდა . სანდრო უკვე მზად იყო ,თეთრი პერანგი ეცვა კლასიკური შარვალი და ფეხსაცმელი ძალიან სიმპატიური იყო.მარიამმი თავისი გრაციოზულობით მიემართებოდა მისკენ როცა გახედა ცოლს ფეხიდან თმის ღერამდე ააყოლა თვალი და ნერწყვი მძიმედ გადააგორა .მარიამს გრძელი, კოჭამდე კაბა ეცვა წელიდან გაშვებული, დეკოლტე, უკან გიპიურის ზურგით ფეხზე მაღლები ,ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდა
-წავედით
-ლამაზი ხარ
-ვიცი!
მანქანაში ისხდნენ, სანდრო ჩუმად ატარებდა მანქანას, მარიამისკენ არც გაუხსედავს,აშკარად დაძაბული იყო
-ბოლო დღეებია გაღიზიანებული ხარ , სამსახურშიც პრობლემა გაქვს?-მაინც ვერ მოითმინა ,თავადაც წუხდა და თავს ვერაფერს უხერხებდა
-ახლა ვისაც ვხვდებით ,ერთ- ერთი ძალიან ცნობილი სამშენებლოს მფლობელია .ეხლახან ჩამოვიდა საქართველოში ძალიან ცნობილია ევროპაში მისი ფირმა და მინდა ხელშეკრულების გაფორმება, გარკვეული პრობლემა შეიქმნა /თავს იკავებს და არადა გვჭირდება ეს ხელშეკრულება ....გაღიზიანებული ვარ
-ვინაა ეგეთი , საინტერესოა
-იქნებ მოვახერხო ამ საღამოს
-სამსახურში მაინც ხარ თავდადებული, მოახერხებ რამეს, დარწმუნებული ვარ ვერავინ იქნება ისეთი შენ რომ ვერ შეუცვლი აზრს...
რესტორანში რომ სევიდნენ ,სანდრომ ხელი წელზე მოხვია და გზა ისე განაგრძო. ყველა მათ უყურებდა, ისინიც ესალმებოდნენ,გზა და გზა აცნობდა ყველას . მარიამი ყველას მოწონებას იმსახურებდა და ალექსანდრეც მშვიდად მივიდა მაგიდამდე.
-აქა არის უკვე ის კაცი?
-არა ჯერ, ალბათ მოგვიანებით მოვა
-როგორც პროფესიონალი მოგწონს?
-მნიშვნელოვანია როცა ადამიანი თავის საქმეს პასუხისმგებლობით ეკიდება და ამ ბიჭს ეს აქვს მაღალ დონეზე
-ბიჭს? ახალგაზრდაა ასეთი ცნობილი კომპანიის მფლობელი?
-ხო, ჩემზე უმცროსია. მამამისის კომპანიას ხელმძღვანელობს
-შენს მდგომარეობაშია ე.ი მამის გზას აგრძელებს
-ასეც შეიძლება ითქვას... აი მოვიდა-რამდენიმე წამის შემდეგ თქვა სანდრომ და მარიამმაც შემოსასვლელისკენ გაიხედა. გაოცება ვერ დამალა შემოსასვლელში გიორგი რომ დაინახა .ბიჭი პირდაპირ მისკენ დაიძარა
-გიო?-მარიამმა გაუღიმა და მოეხვია
-მარიამ, აქ რას აკეთებ?
-როგორც ჩანს ჩემს მეუღლეს იცნობთ ბატონო გიორგი-სანდროც წამოდგა ფეხზე, საშინლად გაკვირვებული იყო, მაგრამ ჩვეულებრივ გამომეტყველებას ინარჩუნებდა
-მეუღლეს?-გიორგის აშკარა შეშფოთება დაეტყო ხმაში და გამოხედვაში .მარიამს მიაპყრო კითხვიშნიშნიანი მზერა
-დიახ,მარიამი ჩემი მეუღლეა
-აშკარა მოულოდნელობაა... მარიამი თუ ცოლობაზე დაგთანხმდათ ე.ი ძალიან უყვარხართ და შესაბამისად ძალიან კარგი ადამიანი ხართ ,ბატონო ალექსანდრე-გიორგის სიტყვებმა ორივეს შეუცვალა გამომეტყველება
-მართალია ყველასგან გამორჩეულია და ამით დაიმსახურა ჩემი სიყვარული-მარიამმა სანდროს გახედა , თვალებში უყურებდა. ისე მოუნდა ტირილი თავი ძლივს შეიკავა ყელში გაჩხერილი ბურთი გადააგორა და გაღიმება სცადა, არ ვიცი რამდენად გამოუვიდა. სანდროც და გიორგიც არ იყვნენ სახარბიელო მდგომარეობაში, ორივეს სხვადასხვა ფიქრები უტრიალებდა და ორივე მარიამს უბრაზდებოდა
გიორგი მარიამის გვერდით დაჯდა, ასე აღმოჩნდა შუაში მოქცეული აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა. თავს უხერხულად გრძნობდა, გიორგისთან საუბარი უნდოდა რომ აეხსნა ყველაფერი,არ იცოდა რა უნდა აეხსნა,მაგრამ თავს დამნასავედ გრძNობდა აქამდე რომ უმალავდა სიმართლეს.
გიორგი კი წყვილს აკვირდებოდა,ისიც მარტივად შეამჩნია როგორ განსხვავდებოდნენ ერთმანეთისგან .ინსტიქტურად გაახსენდა როგორ აღწერდა ხოლმე მარიამი სასურველ მეუღლეს ახლა კი სრულიად განსხვავებული კაცი იყო მის გვერდით ქმრის სტატუსით. ცხოვრება სათამაშოდ გაქცევს და ყველაფერს ისე მოაქცევს როგორც თავად აწყობს,მარიამსაც ყველა თავისი ნატვრა პირიქით აუხდა , უყვარს კაცი რომელიც საერთოდ არ იმსახურებს ამას , ვერც ხვდება რატომ შეუყვარდა, მაგრამ ფაქტი ერთია გული იმდენად დამოუკიდებლად ირებს გადაწყვეტილებას ,რომ მასთან ვერაფერს გააწყობ
-ნინი და რეზი მინდა შევახვედრო, თორემ რეზიკო უკონტროლო ხდება -გიორგიმ თემა შეცვალა და მარიამიც აიყოლია
-ეგ საქმე არ გამოვა, ნინი ხვალ სოფელში მიდის . ჩემგან განსხვავებით უკვე დაასრულა გამოცდები
-ეს ერთი კვირა , მოვილევ ამ საქმეებს და მეც წავალ სოფელში. სახლი იმდენი ხანია გამოკეტილია ალბათ ყველაფერი თავიდან იქნება სარემონტო
-არც ისე ცუდ მდგომარეობაშია.ასე თუ ისე უვლიდნენ მურთაზი და ციალა .ცოტა ხელის შევლება დასჭირდება და მწყობრში იქნება
-სანდრომ გითხრა ალბათ ხელშეკრულების დადებას რომ ვაპირებთ-გიორგიმ თემას გადაუხვია მაინც ვერ მოითმინა და ალექსანდრეს გახედა, რომელიც მათ საუბარს უსმენდა და არ ერეოდა . სამაგიეროდ ჭიქას არ უშვებდა ხელს
-მითხრა,რომ ჯერ არ გაქვს გადაწყვეტილება მიღებული
-უკვე გადავწყვიტე, ალექსანდრე თუ წინააღმდეგი არ იქნები ხვალვე მოვაწეროთ ხელი ,რაც მალე მით უკეთესი
-ასე მალე თუ გადაწყვეტდით არ მეგონა- მიზეზს მიხვდა სანდრო
-ზოგადად საქმეში პირადს არ ვურევ, მაგრამ მარიკუნას წყალობით გამიმარტივდა გადაწყვეტილების მიღება. იმედია წარმატებული იქნება ჩვენი მომავალი ურთიერთობა
-არ მეგონა მარიამს ამხელა გავლენის მოხდენა თუ შეეძლო თქვენზე- უხეშად წარმოთქვა ,არც უფიქრია თავის შეკავება.მარიამს უყურებდა და თვალებით კლავდა
-იმაზე მეტი შეუძლია ვიდრე თქვენ გგონიათ, ბატონო ალექსანდრე-გიორგიმაც არ დააკლო და ღვინო მოსვა
-ეჭვიც არ მეპარება . მაშ ჩვენს მომავალ კომპანიონობას გაუმარჯოს-სანდრომ ჭიქა გიოსკენ გასწია მანაც აღმართა სასმისი-საყვარელო არ დალევ?-შემდგე მარიამსაც მიუბრუნდა
-მარიამს არ უყვარს ღვინო-მოულოდნელად თქვა გიორგიმ და ჭიქა დაცალა . სანდრო უფრო გაბრაზდა იმის გააზრებისას რომ ვიღაც სხვამ მეტი იცოდა მარიამზე
მალე მარიამის საყვარელი სიმღერა გაისმა და გიორგიმაც არ დააყოვნა-შენი საყვარელი სიმღერაა, ისევ ისე გიყვარს როგორც ადრე ,თვალები გიბრწყინავს ამ მელოდიის მოსმენისას- გაუღიმა და ხელი გაუწოდა-ვიცეკვოთ?
მარიამს ძალიან ესიამოვნა გიორგის ჟესტი ,გაიღიმა და გაჰყვა საცეკვაო მოედნისკენ . ხელები მის განიერ მხრებზე მოათავსა, გიომ წელზე მოხვია ხელები და თვალებში ჩააცქერდა
-რატომ არ მითხარი-არც უფიქრია ემოციის დამალვა ,პირდაპირ იმ თემაზე გადავიდა რის გამოც იდგა ახლა მის გვერდით
-რა მნიშვნელობა აქვს
-შენთვის გათხოვება ყოველთვის მნიშვნელოვანი იყო და მიკვირს რომ არ წამოგცდა არც ერთხელ საუბრის დროს. სულ იძახდი ან არ გავთხოვდები ან ისეთს წავყვები ყველანაირად რომ მეყვარებაო
-ეხლა ხო გაიგე -მარიამმა არ იცოდა რა ეპასუხა იმას ხო ვერ ეტყვის ბედნიერი არ ვარ და შენთამ ამის დასავიწყებლად მოვდიოდიო
-მეჩვენება თუ ბედნიერი არ ხარ. რაღაცას ვერ ვაკავშირებ ერთმანეთთან ამ ფაქტს, ვერ ვხსნი თქვენს კავსირს.ვხედავ რომ გიყვარს, ეს შენს ერთ მზერაშიც ჩანს ,მაგრამ ბედნიერების სხივი არსადაა ..არ მეტყვი რატომ?
-უარყოფას არ ვაპირებ, ვერ მოგატყუებ ,უბრალოდ ვერაფერს გეტყვი
-მარიამ არ მომწონს შენი სიტყვები... რა ხდება შენს თავს შემიძლია დაგეხმარო?
-არავის შეუძლია დახმარება, უბრალოდ არ მიმატოვო ძალიან მჭირდება შენ გვერდით ყოფნა ,ძმა მჭირდება -ამღვრეული თვალები მიანათა ბიჭს და შემდეგ თავი მხარზე დაადო. გიორგიმაც უბრალოდ თავზე აკოცა და ცეკვა განაგრძო. მიხვდა რომ საუბრის გარგძელებას იმ ეტაპზე აზრი არ ჰქონდა
-სულ შენთან ვიქნები ამჯერად აღარ წავალ, მაშინ დავარღვიე სიტყვა ,მაგრამ ამჯერად შევასრულებ -მშვიდი ტონით წარმოთქვა და საბოლოოდ გაჩუმდა.
ორივე მელოდიის ხმას აყოლებდა სხეული და უბრალოდ ერთმანეთით ტკბებოდნენ. ეს არ იყო ისეთი სიყვარული, როგორსაც ქალი და მამაკაცი გრძნობს ერთმანეთის მიმართ, ეს უფრო განსხვავებული და ძლიერი იყო .თითქოს ეს სიახლოვე მათი დაბადებიდანვე დაწერილი იყო . ეს იმდენად ძლიერი კავშირი იყო როგორც და- ძმობა, მიუხედავად იმისა რომ ერთი სისიხლი არ ჩქეფდა მათ ძარღვებში ერთმანეთთან იმაზე მეტი აკავშირებთ ვიდრე და- ძმას .ძალიან ბევრს არ სჯერა მსგავსი ურთიერთობის, მითუმეტეს გიორგის მარიამი უყვარდა, მაგრამ ეს უბრალოდ შეცდომა იყო გულის სიღრმეში დღესაც ხვდება რომ ეს სხვა სახის სიყვარული იყო .ახლა როცა იგივეს აღარ გრძნობს სრულიად სხვა გრძნობა ეუფლება მასთან ყოფნისას.
სანდრო თვალს არ აშორებდა მოცეკვავე წყვილს და ეჭვიანობისგან სისხლი აუდუღდა,ძარღვები შესამჩნევად დაეტყო ყელზე ,თვალები ჩაუწითლდა და მთელი სხეული დაეჭიმა,თითქოს ზამბარა იყო და მალე მიეჭრებოდა მოცეკვავეებს . იმის გააზრება აგიჯებდა,რომ გიორგიმ მასზე მეტი რამ იცოდა. მეტი აკავშირებდა ვიღაც კაცთან ვიდრე საკუთარ ქმართან და ყველაზე მეტად ეს აეჭვიანებდა. თავად მისი ხელში ჩაგდების გარდა არაფერზე ფიქრობდა,ერტხელაც არ უცდია მარიამთან ნორმალური საუბარი,ფაქტობრივად არაფერი იცოდა მის შესახებ,ახლა კი ხედავდა კაცს რომელმაც მარიამის საყვარელი სიმღერაც კი იცოდა.
ცეკვსი დასრულებისთანავე საპირფარეშოსკენ წავიდა. ყველაფრისგან შორს ყოფნა სურდა, მთელი სხეული ეწვოდა ,გრძNობდა ალექსანდრეს მზერას და კვდებოდა მასთან ყოფნა რომ არ შეეძლო.აგიჟებდა ის ფაქტი რომ გიორგის ვერაფერს ეუბნებოდა, ყველაფერი ერთბაშად ახრჩობდა. წყალი სახეზე შეიცხა და წყლის წვეთებს წამსვე შეურია მლაშე სითხე.
სანდრო და გიორგი ამ დროს მაგიდასთან ისხდნენ ,ორივე მარიამის დაბრუნებას ელოდა, რამოდენიმე წუთიიანი უშედეგოდ ლოდინის შემდეგ გიორგის გაუწყდა მოთმინების ძაფი ,რადგან ძალიან არ მოსწონდა სიტუაცია და გული ცუდს უგრძნობდა ,სწრაფად წამოდგა და საპირფარეშოსკენ წავიდა, არც დაფიქრებულა ისე შეაღო ქალთა ოთახის კარი . მარიამის დანახვისას სისხლი აუდუღდა ძარღვებში, წამსვე ჩაიკრა აკანკალებული სხეული გულში და ხელები მაგრად მოხვია
-მარიამ გამაგებიე რა გჭირს ამის დედაც,გავაფრენ ... ასე მგონია სხვას ვუყურებ .ჩემი მარიკუნა ასეთი მოწყენილი არ იქნება, შანსი არაა ის არ მისცემდა თავს ამის უფლებას
-მეტი აღარ შემიძლია , დავიღალე გიორგი .ძალა აღარ მყოფნის ,გესმის? მე არ ვარ ასეთი ძლიერი, ვეღარ გავაგრძელებ ამას .არ შემიძლია ,გული მტკივა-ცრემლებს სიტყვებიც ამოაყოლა და ზლუქუნით წარმოთქვა წინადადება. თან გიორგის პერანგს ხელს უჭერდა, თვალებიდან წამოსული ცრემლები კი მის მხარს ეცემოდა.გიომ ახლაღა გააცნოებიერა რომ მარიამი ისევ ტიროდა და ამან საერთოდ გააგიჟა
-ტირი? მართლა ტირი? შეუძლებელია შენ იმ ზღვარზე არ იქნები
-რა მე არ ვტირი ხო? თავს არ ვაძლევ უფლებას სუსტი ვიყო არასდროს, მაგრამ ახლა ვარ . იმაზე სუსტი ვარ ვიდრე წარმომედგინა.გამანადგურა, სამუდამოდ გამანადგურა, მაგრამ არც მას მივანიჭებ სიმშვიდეს
-მარიამ რას ამბობ გამაგებინე ,ასე სანდროს გამო ხარ? გამაგებინე რა ჯანდაბა გააკეთა ,რატომ ხარ მისი ცოლი თუ არ გინდა ...ხო გიყვარს
-რომ მიყვარს სიგიჟემდე რომ მიყვარს ,უსასრულოდ ...ამ სიყვარულმა რომ მაქცია არარაობად ,ეგ არ მინდა.... არ მინდა გესმის ? არ მინდა ასე მიყვარდეს, ვერ ვმალავ ვერ ვახერხებ ემოციების შეკავებას. მის გვერდით რონ ვარ ვერ ვახდენ მობილიზებას ვერ ვხვდები როდის ცრუობს. მისი ერთი კომპლიმენტიც ისე მაბრუებს გონს მოსვლა მიჭირს
-მარიამ ნუ მაგიჟებ სიყვარული ასეთია. ცოლ- ქმარს თუ ერთმანეთი არ უყვარს საერთოდ რა უნდათ ერთად. მე რომ წავედი 14 წლის იყავი და მაშინ მაოცებდა შენი ხასიათი ,ახლა რა დაემართა იმ მარიამს
-ბედნიერებაა როცა გიყვარს და გრძნობ რომ მასაც უყვარხარ, როცა გენატრება და იცი რომ მასაც ენატრები, როცა გტკივა და მასაც სტკივა შენი ტკივილი, როცა შენ გამო ყველაფრის გაკეთება შეუძლია,უბრალოდ რომ უყვარხარ
-რა სისულელეა, მგონი მოჩვენებები დაგეწყო ...როგორ შიეძლება შენ ასე გიყვარდეს და მას არ უყვარდე, ეგ შეუძლებელია თან მისი გამოხედვა და ქცევა ...ისე გეპყრობა როგორ არ უყვარხარ ,მარიამ
მარიამი მიხვდა, რომ იმაზე მეტად გამოხატა ემოციები ვიდრე საჭირო იყო .არ გეგმავდა გიორგისთვის ყველაფრის მოყოლას, სიმართლე ბოლომდე მაინც არ უთქვამს, მაგრამ ესეც არ უნდოდა რადგან იცის პრობლემები შეექმნება ბოლოს . ცრემლები შეიმშრალა და სარკეში თავის ანარეკლს შეხედა
-სრულიად უძლური ვხდები და ამის მეშინია, ძალიან მეშინია
-გეყოფა , თავი ხელში აიყვანე. მოწესრიგდი და დაბრუნდი უკან, ისიც ინერვიულებს და ასე რომ გნახავს რას იფიქრებს
-მაგაზე არ იფიქრო ...დარწმუნებული ვარ არც ვახსოვარ.მხოლოდ მაშინ გადაირევა თუ მიხვდა რომ შენ ხარ აქ ,მხოლოდ უაზრო ეჭვიანობა ეხერხება ან მაგასაც თამაშობს და უბრალოდ ცილის წამება ანიჭებს სიამოვნებას . არ მინდა უკან დაბრუნება
-მოწესრიგდი და წაგიყვან
-მადლობა
-ნუ გამაბრაზებ , მადლობა ჩვენ შორის როდის მოდის?-გიროგიმ პირველად გაიღიმა ამ ხნის განმავლობაში და მარიამმაც გახსნა ბაგეები.. გიორგი დერეფანში ელოდა.
სანამ გავიდოდა ალექსანდრე მანამ მოშორდა იქაურობას, მანამდე კი იდგა და ყველა სტყვას უსმენდა,ყველაზე მეტად ტკიოდა . მარიამის თითოეული სიტყვა ეკალით ხვდებოდა გულზე, საშინლად ეჭვიანობდა გიორგიზე ეხლა უფრო მეტად,რადგან მათ სიახლოვეს გრძნობდა. გრძნობდა ,რომ მარიამი მას უფრო ენდობოდა , მისი იმედი უფრო ჰქონდა, ის იყო მისი დასაყრდენი და არა თავად.სწრაფად წავიდა, ყველას დაემშვიდობა ,ყველა დაარწმუნა რომ მარიამთან ერთად მიდოდა, გავიდა და მანქანაში ჩაჯდა,ელოდა მათ წასვლას. სისხლი აუდუღდა ხელგადახვეულები რომ დაინახა ,გიორგი ფრთხილად კოცნიდა საფეთქელზე , სახეწაშლილ მარიამს თმაზე ეფერებოდა. მანქანის კარი გაუღო და მალევე მოსწყდა ადგილს. სანდრო უკან გაჰყვა, როცა სახლში შიყვანა სულ გაგიჟდა .რა აღარ იფიქრა, როცა გადასვლა დააპირა მაშინ გამოვიდა გიორგი ,მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა. ცოტა ხანს უყურა მარიამის ოთახის ფანჯარას და როცა შუქი ჩაქრა მაშინ შევიდა სახლში. ერთი ბოთლი ვისკი დაიდო და ბოლომდე დაცალა იქვე დივანზე დაწვა უგონოდ მთვრალი და გაითიშა.
..... ........
მარიამმა მთელი ღამე ვერ მოისვენა, თვალი წამითაც არ მოუხუჭავს. დილას ,როგორც კი მზე ამოვიდა , მეორე საძინებელში შეიპარა, საწოლი ხელშეუხლებელი რომ დახვდა გული შეეკუმშა, საშინლად ტკიოდა. პირველად იმ აზრმა გაუელვა თავში რომ სხვა ქალთან იყო მთელი ღამე , ძალა გამოცლილმა ჩაიარა კიბე, კი არ მიდიოდა მილასლასებდა , როცა დივანზე მწოლიარე სანდრო დაინახა სახეზე ღიმილი მოეფინა ,მიხვდა მთელი ღამე სახლში რომ იყო ,ფეხაკრებით გაიარა ფუმფულა ხაიჩაზე და მასთან ჩაიმუხლა. ჯერ უყურებდა, შემდეგ აკანკალებული ხელი არეულ თმაზე გადაუსვა . მთელს ტანში ელექტროენებმა დაუარა, ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოში შევიდა მხოლოდ ყავა გაიმზადა და ოთახიდან გავიდა. გამოიცვალა და ისევ ქვემოთ ჩავიდა, სანდრო იმ წამის გამოფხიზლებული იყო დივანზე იჯდა და არეულ თმას ხელით ისწორებდა
-ახლა გაიღვიძე?-ძილისგან დაბოხებული ხმით უთხრა ...იგრძნო რომ ცოტა ხნის წინ მარიამი მასთან იყო და დაიფიცებდა ,რომ აკოცა კიდეც
-ჩემთვის გამოძინება არ შეიძლება?
- რაღაც შემეშალა, ეტყობა დამესიზმრა არ მომაქციო ყურადღება -წამოდგა და გასასვლელისკენ წავიდა
-არც მეკითხები როდის დავბრუნდი სახლში?-მარიამის ხმამ გააჩერა კართან მისული იფიქრა ვეტყვი ვიცი ვინც წაგიყვანაო მაგრამ მაშინ უნდა ეთქვა ყველაფერი გავიგეო ეს კი არ უნდოდა
-მოხვედი , კარგადაც ხარ და რა გკითხო?-მშვიდად უთხრა და იქაურობას გაეცალა
მარიამს გულზე მოხვდა მისი სიტყვები, მაგრამ მერე თავი გაიმხნევა -ხომ იცი რომ არ აინტერესებ,რატომ წუწუნებ და გტკივა მარიამ?-ნინის დაურეკა, უკვე სოფელშ იყო ქალბატონი. ყველაფერი უამბო და ცოტა დამშვიდდა კიდეც, მასთანს აუაბრი ხომ წამალივით მოქმედებდა.
ალექსანდრე სამსახურსი წავიდა, ყველაფერს ერჩივნა გიორგი მოეშორებინა,მაგრამ საქმეზე წინ ვერაფერს დააყენებდა. გიორგიმაც ისე დაიჭირა თავი თითქოს არაფერი იცოდა, საერთოდ არც უხსენებია მარიამი. კონტრაქტს ხელი მოაწერეს და საქმეზე ისაუბრეს. მისი წასვლის შემდეგ იქაურობას გაეცალა, დათასთან მივიდა. პირდაპირ ტეკილა აიღო და ჭიქები აავსო
-რა გჭირს შე ჩემა რა ცხოველის როჟა გაქ
-არ გინდათ თქვეენ?-სასმელი გაუწოდა ბიჭებს და თავისთვის კიდე ერთი შეივსო
-არა, რა გჭირს ბიჯო
-არაფერი... გადამღალა ოჯახურმა ცხოვრებამ
-ოჰ ბატონს მოსწყენია ოჯახური კერა ...აბა რა გეგონა რომ ასრულებდი თავისუფლებას
-რა გინდა ნეტავ აქ...თვრები აქ ,წადი ჩაავლე ხელი და დაკავდი „საქმით“ თან სასტავს ბავშვი არ გვყავს არადა ხო იცი გვეკეტება პატარებზე და იმუშავე რა- დემეტრემ გამოაცალა ჭიქა და თვითონ გადაკრა
-ხოოო....შენ პატარები ძაან გიყვარს .-გველურად ჩაიცინნა დათამ .დემემ კი თვალები დაუბრიალა და ხელით ანიშნა ყელს გამოგჭრიო
-აუ მაშკო არ მინახავს რამდენი ხანია ტო... მომენატრნენ ორივე -სანდრომ მაშინვე ჩაიცინა
-ეგ ქაჯი რამ გააგხსენა ეხლა
-სხვა ვინ უნდა გახსენებოდა აბა
-ენა გადაყლაპე შენ თორე ამოგგლეჯ
-აუ რა გაგიჟდი გიჟო? მიდი ემოცია დამანახე არ მჯერა ვერ ვიჯერებ მიდი მიდი უფრო ააბრიალე თვალები ,უფრო შემაშინებ სიცოცხლე-დათამ სიცილი დაიწყო და ხელებს სასაცილოდ შლიდა და თითქოს ემოციურობისკენ უბიძგებდა დემეტრეს, რომელიც უკვე გიჟს გავდა და კიდეც წამოფრინდა ფეხზე .დათამაც არ დააყოვნა და ოთახიდან გიჟივით გავარდა ,სანდრო უყურებდა და იცინოდა. არადა ისე ურტყამდა დემეტრე,გეგონებოდათ მოკლავსო, უფრო დატას განწირული“კივილი“ დაგაფიქრებდათ
-აუ გააჯ.. ეხლა რა ,რამ გადაგრია შე ჩემა ვიხუმრე... მეტკინა შე ცხოველო
-უნდა გეტკინოს ენას რომ ვერ აჩერებ და ვერ აჭერ კბილს აბა მოსაფერებლად კი არ მოგზდევდი
-არ გამაბრაზო ახლა თორე
-რა თორე რამე არ მომჭამო ერთბაშად
-არც მოვიკლავ მაგით თავს, მაშიკოს დავურეკავ პროსტა და მოვა მერე მცემე რამდენიც გინდა
-მოგკლავ ბ*ზის შვილი ვიყო
-ვაიმე რო არ ვიცოდე როგორი ქალია ნელი დეიდა რამეს ვიფიქრებდი
-აუ მაგრად გადამეკეტება ეხლა და მოგკლავ დოლიძე
-ვაიმეე ზარია კარზე მაშიკო უნდა მოსულიყო და ალბათ ისაა-დემეტრეს მკლავებში მომწყვდეულმა ამოიყვირა სიცილით და ძმაკაცის მოშორება სცადა -შემოდიიიიიიიიიიი-დაიყვირა და მალევე გაჩნდნენ მაშო და მისი მეგობარი ტასო მათ წინ . ტასომ ისინი რომ დაინახა შეცბა, ვერ გაიგო რა ხდებოდა . დემეტრეს ეგონა მეკაიფებაო და არც უფიქრია მოშორება, მაგრამ მაშო რომ დაინახა გიჟივით წამოვარდა ფეხზე და სახის დაჭერაც მოახერხა
-რა ხდება აქ მაშო?-კითხვისნშნიანი მზერა მოავლო ოთახშიმყოფებს ტასომ
-არაფერი -მკაცრმა ბარიტონმა გაიჟღერა ოთახში და მაშოს მაშინვე ჟრუანტელმა დაუარა როგორ ვერ იტანს ასეთი სახით რომ უყურებს. დემეტრე სულ შიშის გრძნობა უჩნდება
დათა იატაკიდან წამოფოფხდა აკეცილი ზედა გაისწორა ,ისე ჰქონდა ტანზე მომდგარი და მის დაკუნთულ სხეულს გამოკვეთდდა და მაშოს გვერდით მდგომ“კუკლას“ როგორც თვითონ ამბობს,მზერა ააყოლა .გოგოს მოკლე ჯინსის შირტი ეცვა, რომელიც მის გრძელ და სწორ ფეხებს უფრო მიმზიდველს აჩენდა , ტანზე მომდგარი მოკლემკლავიანი მაისური ,რომელსიც მისი ლამაზი მკერდი „ იჭყიტებოდა“ მაგრამ ესეც საკმარისი იყო დათას მახვილი თვალისთვის დაიფიცებს რომ მკერდის ზომასაც ზუსტად იტყვის . გოგოს ფიგურამ ისე გაიტაცა ფიქრებში წავიდა და ტუჩები გაილოკა. გოგო უყურებდა დათანდათან სახე უწითლდებოდა მზერა აარიდა და დემეტრეს გახედა, რომელიც მკვლელი მზერით უყურებდა მაშოს თითქოს რამე დაეშავებინოს .
-მაშიკო ამ გემრიელ თოჯინას რატომ არ ვიცნობ?-დათა როგორც კი შესწავლას მორჩა მოჩვენებითი სიბრაზით გახედა მაშიკოს და წარბი სასაცილოდ აზიდა
-აუ რა ხისთავიანი ხარ რა ჯერ რანაირად დამხვდით გითხარი საქმე მაქვს-თქო მერე ტასოს ბურღავ თვალებით, ვითომ ხამი იყო
-თავის ფორმაშია . იგესლება
-შენ თავს მიხედე რა -მაშომაც არ დააკლო და გაბრაზებული მზერა სტყორცნა
დათას სულ ეკიდა ისინი რაზე ლაპარაკობდნენ გოგოსკენ დაიძრა ლურჯ თალებს რომ მორცხვად აცეცებდა და თანდათან ეპარებოდა სიწითლე მისი მიახლოებისას, ეს ისე მოსწონდა უფრო მეტად უღვივებდა ვნებას რომელიც თავიდანვე მოერია მისი დანახვისას რაღაც განსხვავებულ ხილს გავდა ეგზოტიკურს რომლის დაგემოვნებაც ძალიან უნდოდა
-თოჯინა სახელს მეტყვი თუ არ იცი ლაპარაკი
-ანასტასია
-სახელიც როგორი საყვარელი გაქ ტასიკო. მე დათა ვარ მაშიკოს ყეყეჩი ძმის ძმაკაცი და შენი მონამორჩილი -თვალი ჩაუკრა და მზერა თვალებიდან ბურცობებისკენ გადაიტანა ისე იზიდავდა ეს ახლად“ აყვავებული ყვავილი“ . ტასო ასკარად უხერხულად გრძნობდა თავს მისი საუბრის და ქცევის გამო. მაშომ უცებ გადახედა და მაშნვე ჩაავლო მაჯაში ხელი დაქალს მისაღებისკენ აიღო გეზი. დათა კი დატოვა გაშტერებული .ბოლოს ისიც უკან გაჰყვა გოგონებს
-ვაიმეე სანდრო შენ აქ ხარ?-უცებ შეეცვალა გამომეტყველება მაშოს და ძმას ჩაეხუტა
-მაშიკო ჩემი ლამაზი გოგო, აქ რა გინდა?
-რავი ვიფიქრე არ შევაწუხებ სანდრიკოს ტკბება ცოლით-თქო, ამიტომ ამ ბედოვლათთან მოვედი ..შენც აქ ყოფილხარ
-რა ხდება ? ვა ტასუნა შენც აქ ხარ? როგორ ხარ?-სანდრომ გაუღიმა ანასტასიას და ლოყაზე აკოცა. გოგომაც იგივე გაიმეორა და თითქოს დაძაბულობა მოეხსნა
-ისეთი განსაკუთრებული არაფერი ნინი წავიდა სოფელში მეც არდადეგები დამეწყო და ვიფიქრე წავალ მეცთქო ავტობუსით ხო არ წავალ შენ არ გეცლებოდა ნუ ასე ვიფიქრე და მეთქვი დათას ვთხოვ წამიყვანოს-თქო
-წაგიყვან მერე რა პრობლემაა -დათა ჩერია საუბარში
-პატარავ ახლავე გინდა წასვლა? მარიამს გამოცდები რომ დაუმთავრდება ჩვენც მივდივართ
-ხო რა ვიცი ხვალ წავიდოდი, დავიწვი აქ თან გავერთობი ცოტას შარშან მომეოწნა იქ ყოფნა, ზღვაზე წასვლამდე . თან ნათიამ შეჭამა ტვინი, ვიღაც ბიჭი იპოვნა და „მტენის“ გავაფრენ ცოტა ხანში, ვითომ გასათხოვარი ვიყო ვერ შევაგნებინე რომ პატარა ვარ ჯერ
აი აქ კი დემეტრე აენთო,სანდრო სანამ იტყოდა რამეს მანამ წამოვარდა და თავშეკავება სადღაც უფსკრულში გადჩეხა. მაშოს მკლავში ჩაავლო ხელი და თავისკენ შეაბრუნა ,გოგო არ ელოდა მის ამ მოქმედებას და შეშინებული უყურებდა
-ვინ ბიჭი, რა ჰქვია და რა ურთიერთობა გაქვს... დროზე მითხარი ,სანამ გავაფრენ მიდი უცებ!-ისეთი ხმით უთხრა და ისე უყურებდა ლამის ცრემლები წამოუვიდა, თვალები აუწყლიანდა
-საბა კორინთელი, მამას მეგობრის შვილია.
-რა დედის ტ*ვნა უნდა მერე შენგან
-არ ვიცი მე
-აბა რა იცი გოგო... ბიჭს თუ ევასები და გეჩალიჩება რა ჩემი ფეხები იცი აბა
-გამოდი აქეთ დათვივით ნუ ღრიალებ -დათამ ხელი გააშვებინა და უკან გასწია-მაშიკო შეეშვი ამ გორილას და ის მითხარი როდის წაგიყვანო სოფელში
-რაც მალე მით უკეთესი-თითქმის ტირილით წარმოთქვა და აწყლიანებული მწვანე თვალები მიანათა სანდროს
-და იმ ბიჭს რა უნდაო?-ამჯერად სანდრომ ჰკითხა თბილი ხმით
-მართლა არ ვიცი მუბრალოდ სახლში იყო ჩვენთან ვიცი დედაჩემმა მოაწყო ეს შეხვედრა. რაღაცებზე მელაპარაკა შევხვდეთო,მე ვუთხარი არ მცალია-თქო და მერე არ მინახავს
- არ იტირო ...დაჯექით რა ფეხზე დგეხართ ,ტასუნა სავარძელში დაჯექი არ მიაქციო ამათ ყურადღება -სანდრომ ღიმილით გახედა გოგოს და სავარძლისკენ მიუთითა ისიც დაჯდა და ლურჯი თვალები საყვარლად აუციმციმდა
-წავიდე ხო სოფელში
-წადი რა პრობლემაა? დათა წაგიყვანს ,რამდენი ხნით დარჩები
-არ ვიცი ,შეიძლება ზღვაზე წასვლამდე იქ ვიყო ან ნინი აპირებს საირმეში წასვლას არ ვარ ნამყოფი და იქ წავალ ჯერ ,მერე ზღვაზე
-კაი ,როგორც გინდა ფულს გაძლევს თორნიკე ,ჩამოსულია ვაფშე თუ მოგცე მე
-არა გადმომირიცხა ,სანამ წავიდოდა .ამ დილით გაფრინდა შვეიცარიაში
-კარგი მოგვარებულია ე.ი ~...კიდევ ხომ არ გინდა რამე
-მარიამი სახლშია თუ იცი?
მარიამის გახსენებაზე გული აუჩქარდა აზრზე არაა სადა და რას აკეთებს უკვე მოსაღამოვდა და სახლშც არ მისულა
-არ ვიცი დაურეკე და კითხე.
-კაი წავედით ჩვენ -ტასოს გადახედა ისიც წამოდგა
-მოიცა ტო ასე მალე მიდიხარ? ან ამ თოჯინას სად მიარბენიებ მაცადე შევხედო ცოტა რო გადამაყოლე შენს საქმეს
-დააყენე რა ერთი ადგილი -მაშომ შეუბღვირა რომ გაიაზრა ტასო როგორ უხერხულად იყო
-არა რა სულ გატუტუცდა ეს გოგო უნდა მიხედო დემე
-შენ თავი მიარტყი ეტყობა რაღაცას . მაგან ვის უნდა მიხედოს და რა უნდა ასწავლოს, ის არ იცის ნადირივით რომ არ უნდა მოიქცეს
-ენას ამოგგლეჯ -დემეტრე აენთო ,მაგრამ სანდრომ რო დაუბრიალა თვალები,გაჩერდა
-ფრთხილად იყავი რამე არ მოიწიო-მაშო და ტასო გარეთ გავიდნენ
-ესე არის სულ?
-ხო ხო გეუბნები სულ მეჩხუბება რა უნდა ვერ გავიგე
-დათაც სულ ასეთია?
-მოეწონე და იმიტომ ლაპარაკობდა ეგრე
-რა სისულელეა
-ვნახავთ, მზად იყავი მორიგი შეხვედრისთვის-მაშომ ჩაიცინა და გზა განაგრძო
-მე აღარ წამოგყვები აქ და სად ვნახავ
-მერე ვინ თქვა რომ შენ ნახავ, ენერგიის დახარჯვა არ დაგჭირდება თვითონ გიპოვნის
-როგორ
-კაი ეხლა ნუ დაეფეთე გაგეარშიყება და მერე შეგეშვება ნუ ეხლა შენ რო დაგევასა მაგას თუ არ მიხვდება
-სულაც არა
-კი როგორ არა დავიჯერე ერთი მე ვუყურებდი ნერწყვისყლაპვით და მეორე შენ
-მაშო!
- ნუ წითლდები, მაგარი ტიპია და მოგეწონებოდა აბა რა იქნება ,გარეთ ვაფშე სხვა ზმანზე იჩითება და მზად იყავი რომ არ დადნე
-ნუ თამაშობ ჩემს ნერვებზე გთხოვ
-კაი გვეყოს ეხლა ჩემს რძალუკას დავურეკავ და გაგაცნობ
-აუ მინდა მისი გაცნობა. ქორწილის ფოტოები ვნახე და ჭკუიდან გადავედი. რა მაგარი კაბა ეცვა, ძალიან მაგარი წყვილია .ხასიათითაც მაინტერესებს-აჟიტირებული იყო ტასიკო
-ხოდა ნახავ იმენა ჯიგარი რძალი მყავს, ყველაზე მაგარი ,მეგობრული და საყვარელი
მარიამი სახლში იყო და უკვე ასრულებდა მეცადინეობას, ნამდვილად სჭირებოდა განწყობის ამაღლება პირველი გამოცდის წინ. მარიამი ეზოში იჯდა ,ჩრდილში და ყვავილების ბაღს გასცქეროდა, გოგოები რომ დაინახა მათკენ წავიდა ,ფრიალ =ფრიალით მიდიოდა ყვავილებიანი შიფონის სარაფანი ეცვა ,გრძელი და ძალიან თხელი
-მაშოო როგორ მომენატრე
-მეც მარიამ როგორ ხარ? ჩემი ბედოვლათი ძმა დათასთან იყო. მარტო ხარ სახლში?
-ხო ,ეს ლამაზი გოგო ვინაა?- ტასო მალევე შეამჩნია და ფართოდ გაუღიმა
-ჩემი მეგობარია .ამ სემესტრში გადმოვიდა ჩვენს სკოლაში ანასტასია ფარჯიანი, ჩემი რძალი მარიამ ტაბიძე
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც ....ძალიან მომეწონა თქვენი ქორწილი, სურათები ვნახე და ძალინ მინდოდა თქვენი გაცნობა .მაშო მიყვებოდა თქვენზე-გულახდილად უთხრა გოგონამ და მარიამს ძალიან ესიამოვნა ასეთი გულღია და უმანკო არსების გაცნობა ამდენი ფარსის შემდეგ .
-ძალიან მიხარია. ანასტასია იცი რუსი, მეგონე თურმე ფარჯიანი ხარ
-ხო ძალიან ვგავარ რუსს ყველას ასე ჰგონია, დედა მყავდა უკრაინელი
-გყავდა?
-ხო -მოიღუშა გოგონა და მარიამს არ ესიამოვნა რადგან მიხვდა მტკივნეულ თემას შეეხო-პატარა ვიყავი მე და მამა რომ მიგვატოვა. გრძელი ისტორიაა
-ბოდიში არ მინდოდა გული გტკენოდა . გაიღიმე, სიცილი ძალიან გიხდება .სულ გაიღიმე რაც არ უნდა მოხდეს ... წამოდით სახლში შევიდეთ
-აუ ეზოში დავჯდეთ რა, მიყვარს ეს ბაღი მე და სანდრიკომ ერთად გავაკეთეთ აქ რო გადმოვიდა სულ დასვრილები ვიყავით სამივე და დედიკო რომ მოვიდა კივილით აიკლო ყველაფერი რას გევხართ ბომჟებივით რომ მოთქვრილხართ ვის გაუგია ასე მოვიყვანდი მებაღეს და ის მიხედავდა ყველაფერსო-მაშომ სიცილით გაიხსენა წარსული და დაწნულ სკამზე დაჯდა, ტასოც გვერდით მიუჯდა. მარიამმა გოგონები დატოვა და ნაყინით ,ყავით და ტკბილეულით დაბრუნდა უკან . მაშომ რომ უთხრა სოფელში მივდივარო თვითონაც მოუნდა წასვლა
-შენ სად იქნები ზაფხულში ტასო?
-რავი მგონი თბილისში მამას საქმეები აქვს და ვერ ვახერხებთ სადმე წასვლას თუ რამე არ შეიცვალა
-სად მუშაობს მამაშენი?
-ჩემს ბიძაშვილთან, ეხლახან ჩამოვიდა საქართველოში ბებიის მხრიდან ნათესავია მამამისია მამიკოს ბიძაშვილი,... ნუ მოკლედ ის რომ დაბრუნდა მამა მასთან მუშაობდა ფირმაში, მაგრამ შესთავაზა საქართველოში სანდრო კადრები დამჭირდება და შენც დაბრუნდიო ,მამაც დაფიქრდა და წამოვედით მე ძალიან პატარა ვიყავი აქედან რომ წავედით . ასე რომ ეხლა ბევრი საქმეები აქვს, მე კი ისე ვარ როგორც სრულიად უცხო ქვეყანაში
-გასაგებია . იმედია მესტუმრები ხოლმე, ჩემი ნინიკო წასულია მაშოც მიდის და მეტი მეგობარი აქ არ მყავს. შენც თუ მარტო უნდა იყო მესტუმრე ხოლმე, დიდი სიამოვნებით გიმასპინძლებ
-მადლობა
-მიხარია ერთმანეთს რომ გაუგეთ .ხომ გეუბნებოდი არა? ....აი ჩემი ძმაც მოვიდა -მაშომ ეზოში შემოსულ მანქანას გახედა. ვაჟბატონი ცოტა შემთვრალი გადმოვიდა მანქანიდან და გოგონებისკენ ღიმილით გაემართა,მარიამს ზურგიდან აეკრო და ყელში აკოცა
-როგორ მყავს ცოლი?
-კარგად . შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად -სანდრომ ცხვირი გაუსვა მარიამის ყელს და თვალები მინაბა. მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა გოგოები უყურებდნენ შეყვარებულ წყვილს და ტკბებოდნენ მათი ცქერით ალბათ ორივე ფიქრობდა რომ ოდესმე მათ სიტუაციაში იქნებოდნენ ,რა იცოდნენ სინამდვილეში რა ხდებოდა. სანდრომ სკამი მიაჩოჩა მარიამისკენ და დაჯდა
-მე არ გამიკეთებ ყავას?
-ახლავე -კუსკუსით შევიდა სამზარეულოში , ყავაში ერთ კოვს შაქართან ერთად მარილიც ჩაყარა და სიცილით წავიდა . სანდრო გოგოებს ელაპარაკებოდა და იცინოდა მარიამს ღიმილით გამოართვა ჭიქა და დალია. ქალბატონი სიცილით უცქერდა მის რეაქციას, მაგრამ არაფერი რომ არ შეეტყო თავისი ყავა დალია. სანდრო მისკენ მიიწია ხელი წელზე შეუცურა და ყურისძირში აკოცა
-სხვა დროს მეტი მარილი ჩაყარე შაქრის სიტკბო რომ გადაფაროს, ან ენა ჩაყავი და ვაფშე მწარე იქნება-ჩუმად უჩურჩულა და კიდე აკოცა
-ჩვენ წავალთ გვრიტებო ,თან ბარგი უნდა ჩავალაგო
-საჩქარო მაინც არაა ,დათას ამბავი არ იცი? ცხრას რომ იტყვის თორმეტზე შენთან იქნება-სანდრომ გაიცინა და დას აკოცა-აბა შენ იცი, არ იმაიმუნო იქ არ გადარიო ბიცოლა, ისე ლაშა რატომ არ მოდის
-რა ვიცი მე არ მინდაო ჯერ მატჩი აქ მგონი ფეხბურთის და მერე ჩამოვა. გაბრაზებაზე პასუხს არ გეუბნები შეურაცხყოფად ვთვლი უბრალოდ-წარბაწეულმა უთხრაძმას და კიდე ერთხელ აკოცა
-ჩემი მაშიკო... კაი კარგად და რომ ჩახვალ დამირეკე
-კარგი. აბა რძალო კარგად და გაძლება ამის ხელში-მარიამს აკოცა , ტასოც დაემშვიდობა წყვილს და წავიდნენ.
მარიამმა ყველაფერი ლანგარზე დადო და სახლში შევიდა. სანდრომ თვალი გააყოლა და ცოტა ხანში ისიც სამზარეულოში შევიდა. მარიამი ისევ ნაყინს აგემოვნებდა, ვაჟბატონმა უსირცხვილოდ გამოართვა და იმხელა ჩაკბიჩა აღარ დატოვა თითქმის არაფერი
-იდიოტო აღარ დარჩა... სხვა არ იყო მაგას რო ეტაკე?-ბუზღუნით თქვა და ფეხზე წამოდგა
-შენი უფრო გემრიელია, მაგრამ ყველაზე ტკბილი მაინც ესაა-უცებ ეძგერა უკვე მონატრებულ ტუჩებს და საერთოდ დაავიწყდა ყველაფერი- ეჭვიანობაც, წყენაც. მარიამმა თმებში ძლიერად მოქაჩა და კოცნა გააღრმავა. ალექსანდრემ სწრაფად შემოსვა მაგიდაზე და მის ფეხებშორის მოექცა, სარაფნის მკლავი ორი თითოთ ჩაასრიალა მხრიდან, ტუჩებიდან ყელზე გადაინაცვლა იქედან ლავიწზე. მარიამი გატრუნული ჰყვებოდა მის მოქმედებას და საერთოდ არ ფიქრობდა გაჩერებაზე. იმდენად ჰყავდა მონატრებული,რომ სურვილი ითრევდა, თავს ვერასდროს დაიხსნიდა ალბათ ისევ სანდროს რომ არ შეეწყო ხელი.
სანდრომ ზუსტად იცოდა რომ მარიამი ბოლომდე მიჰყვებოდა, შერიგების შანსიც ჰქონდა მაგრამ გიორგისთან მისი ურთიერთობა აგიჟებდა, მაინცადამაინც მაშინ გაახსენდა ეჭვიანობდა და გონებაარეულ ქალს ყურში საალერსო სიტყვების ნაცვლად სულ სხვა რამ ჰკითხა
-რა ურთიერთობა გაქვს გიორგისთან
ამ სიტყვებმა მარიამი რეალობაში დააბრუნდა, უცებ დაიწყო ტვინმა მუშაობა და რომ მიხვდა რას აკეთებდა ბრაზი გაუჩნდა საკუთარი თავის მიმართს
-შენ მგონი ამდენი ხნის მერე გეშინია ჩემთან ს*ქსის და მიზეზს ეძებ . უკვე მე გადამინდა შენდა სამწუხაროდ და კაცმა არ იცის კიდე როდის მომინდება-აკეცილი სარაფანი ხელის დაკვრით გაასწორა მაგიდიდან ჩამოხტომისას და კურტუმოს ქნევით წავიდა საძინებლისკენ.
-ფუ რა კრეტინი ვარ დედას შ**ეცი-სანდრომ სკამს კრა ფეხი და გაბრაზებული გავარდა გარეთ. საკუთარ თავზე ბრაზობდა, როგორ შეიძლებოდა ასეთი მომენტი გაეშვა ხელიდან, არ ჰგავდა საკუთარ თავს. არ შეიძლებოდა ძველ ალექსანდრეს რაიმეზე ეფიქრა ქალთან ყოფნის დროს სიამოვნების გარდა, ახლა კი სულ სხვა გრძნობა დააყენა წინ.
........ ........
მაშო ზუსტად დილის ცხარეზე გააღვიძა დათას ზარმა, ქვემოთ გელოდებიო ახარა და ისიც გაკვრივებული დაიძრა ეზოსთან მდგომი მანქანისკენ.დათასგან ასეთი პუნქტუალურობა ნამდვილად გასაოცარი ამბავი გახლდათ. მანქანაში დაცვის ბიჭებმა ჩაალაგეს ჩანთები,ჯერ მათ უყურებდა მერე კი მძღოლის გვერდით დასკუპდა,
-დათუჩ ეს მანქანა როდის იყიდე? ან ეს დაბურული მინები...ღვედს იკრავდა და არც უყურებდა ბიჭს
-ერთი კვირის წინ ვიყიდე...-სრულიად სხვა ხმა გაიგო და გული გაუჩერდა, ჯერ თავი არ აწუევია , ცდილობდა გონს მოსულიყო.შემდეგ დამფრთხალი მზერა მიაპყრო დემეტრეს და თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა
-დ ..დე.. დემეტრე?
-რა ხდება მაშიკო? გამოფხიზლება ვერ მოასწარი?- ირონიული ხმა ჰქონდა, გოგოს მზერა მოაშორა და მანქანის ძრავა აამუშავა,მალევე მოსწყდა ადგილს და მაშოსკენ აღარც გაუხედავს
-შენ რა გინდა აქ? დათა სადაა? ვერ გავიგე რა ხდება
-მე წაგიყვან სოფელში
-რა? შანსი არაა, არ მინდა მე შენთან ერთად ....მარტო არ ვიმგზავრებ რო, წამოგიაროს და შუა გზაში დამტოვო მერე მე რა გავაკეთო ? არ არსებობს, არ მინდა ,არ მივიდივარ საერთოდ არ წავალ... დამაბრუნე უკან დროზე
-მთელი გზა უნდა იწიკვინო?სულ ისტერიკაში როგორ ხარ
-დემეტრე დამაბრუნე უკან!
-ოჰ როგორ გაიმკაცრა ხმა ქალბატონმა ,უნდა შემეშინდეს ახლა?
-დემეტრე გეყოფა ! რა გინდა საქმე არ გაქვს? წადი შეუარე შენს ნაშებს და დაკავდი რამით მოიფიქრებ დარწმუნებული ვარ არ გაცდე ტყუილად ჩემ გამო
-დამშვიდდი შენ და ლაწირაკებს არ ეკითხება მე რას ვიზამ და რას არა, ჯობს სათამაშო დაიკავო ხელში და დაიძინო სანამ ჩავალთ
-იდიოტო!-გაბრაზებულმა წარმოთქვა და ტუჩები დაბრიცა. დემეტრე ამ ჟესტზე გიჟდება ჩუმად გააპარა მზერა და ჩაიცინა.
-პატარა ბუტია ბავშვი
-არ ვარ მე ბავშვი 16 წლის ვარ
-აუუ...მართლა? დაბერებულხარ უკვე
-კრეტინო 7 წლით ხარ სულ ჩემზე დიდი რა გინდა ვერ გავიგე
-რამხელა განსხვავებაა მერე ჩემსა და შენ შორის
-არ ვარ ბავშვი და ნუ მეძახი ბავშვს
-ლატო ბლაძდები?-ხომ სასაცილო იყო,მაგრამ წარბი რომ არ შეუხრია ეს უფრო საოცრება იყო. მაშო ისე გაბრაზდა დემეს უფრო მოსწონდა
-კრეტინო, იდიოტო . იმას მოვკლავ ცოცხალი თუ ჩავედი ნინისთან -მობილური მოიმარჯვა და დათას ნომერი აკრიფა ,მაგრამ არ უპასუხა ბატონმა,ამაზე უფრო მოეშალა ნერვები
-რაოო არ გპასუხობენ?
-ბოლოს ხო მიპასუხებს დაიღლება და მიპასუხებს
-არა მგონია
-ვერ გიტან!-უცებ წამოიყვირა, ვერც კი გაიაზრა ისე უცებ დაამუხრუჭა დემეტრემ და მკლავებში წვდა.თავისკენ შეაბრუნა და მწვანე თვალებში ჩააჩერდა
-აღარასდროს თქვა ეგ, შენ არ გძულვარ გესმის ? აღარ გაიმეორო-კბილებშორის გამოსცრა და ხელი ისე მოუჭირა ლამის ცრემლებამდე მიიყვანა გოგო
-რას იზამ რომ ვთქვა, მცემ? როგორც ნადირი დამილურჯებ ხელებს, როგორც იცი გადარეულმა ეხლაც უფრო მაგრად მომიჭერ ხელს სანამ არ მომტეხავ და მერე დამშვიდდები რომ მატკენ ? გეტყვი კიდე გეტყვი რომ ვერ გიტან, მეზიზღები, მძულს შენი საქციელი ვერ ვიტან რომ მიყვირი და შეურაცხყოფას მაყენებ -არასდროს ჰქონია ამდენი ძალა,ვერ ბედავდა დემეტრესთვის ყვირილს,ვერც ასეთი სიტყვების თქმას,მითუმეტეს მაშინ როდესაც მარტინი იყვნენ . მაგრამ ფაქტია ჩხუბი დაიწყო, ხმამაღლა უყვიროდა და ხელების დახსნას ცდილობდა . დემეტრე თვალებში უყურებდა და გულის არეში საშინელ ტკივილს გრძნობდა ,ხელები უფრო მოუჭირა მაშოს მანაც თავი ვერ შეიკავა და ცრემლები ნაკადად გადმოცვივდა. მაშინ მოვიდა გონს და ხელი სწრაფად შეუშვა , საკუთარ თავზე გაგიჟებულმა საჭეს დასცხო გამეტებით მუშტები . მაშო შეშინებული უყურებდა და ნატკენ ხელებზე თითებს ისმევდა დემეტრეს თითების ნაკვალევი წითლად აჩნდა და საშინლად ტკიოდა,იქნებ სულ სხვა რამ აწუხებდა,მაგრამ იმ წამს ეგონა რომ ამის გამო ტიროდა. დემეტრე მანქანიდან გადავიდა და გაუჩინარდა. კარებები ჩაკეტილი ჰქონდა და მაშო გადასვლას ვერც მოახერხებდა, ბოლოს სიგარეტით ხელში დაბრუნდა და უხმოდ ჩაჯდა მანქანაში, არც მაშოს გაუხედავს. მინაზე ჰქონდა თავი მიდებული და გზას უყურებდა... ცოტა ხანში ჩაეძინა ,დემე უფრო თავისუფლად იყო, მისკენ ხსირად იყურებოდა,ფრთხილად ჩამოუსვა გრძელ ყავისფერ თმაზე ხელი და ბოლოს გაწითლებულ მკლავზე შეეხო თითები ,სიჩქარეს მოუმატა საღამომდე რომ ჩასულიყო და უკან გამობრუნებულიყო.
სოფელში რომ შევიდნენ მაშინ გაეღვიძა , უხმოდ გადავიდა მანქანიდან და ნინის გადაეხვია. შემდეგ ბიცოლად და ბიძას . ნიკა არ ჩანდა,მოგვიანებით ანდროსთან და ლილესთან ერთად ქარბორბალასავით შევარდა სახლში ,მაშომ ბავშვები რომ დაინახა მათკენ გაიქცა და ორივეს დაუკოცნა ლოყები. დემე უყურებდა მის თითოეულ ქმედებას და გული უთბებოდა . ნიკას მისვლის შემდეგ მალევე დატოვა იქაურობა და თბილისში დაბრუნდა. დათასთან დაჯდა და ყველაფერი უამბო
-არა რა ნამდვილი პ*ტალო ხარ ბ*ზის შვილი ვიყო... გოგო გაგატანე, ვიფიქრე დაელაპარაკება ადამიანურად-თქო და ამას უჩხუბია ... რანაირად ეჩხუბე ბიჭო მართლა შეძლუდები და მოისვენებ მერე... ბავშვს აშინებს და მერე უნდა რომ არ ძულდეს ,შეუყვარდები კიდე არ გინდა? დეგენერატი ეს. რა ვიცი მე ქალების ნაკლებობას არ უჩივი თორე ვიტყოდი ქალის დაკერვა არ იცის-თქო , მაშოსთან რა გემართება რა ჯანდაბა გჭირს
-შემეშვი რა, ჩემი გამჭირვებია შენი აზრით მე მიხარია ასე რომ ვექცევი? მაგრამ არ შემიძლია სხვანაირად ვერ ველაპარაკები არ ვიცი რა მომდის ერთიანად ვინთები და თავს ვერ ვიკავებ. ხანდახან მგონია რომ თუ არ ვეჩხუბე ისე არც დამელაპარაკება
-იმიტო ხარ შტერი, ფუ რა გელაპარაკო რა დამილურჯა ბავშვი... მეც მაგარი ვარ იმის შემორიგებაც მომიწევს ეხლა.. დამისხი ერთი შენი ჭირიმე ,რა გეშველება ნეტა შე საცოდაო
-მართლა რო შევძულდე მერე რა ვქნა
-უკვე თუ არ ძლხარ
-აუ გ**ჯვი რა
-ნელი დეიდა მეცოდება ,თორემ წაგაცლიდი მაგ ცარიელ თავს
.......... ................
მარიამს საგამოცდო ციებცხელება დაეწყო,პირველ კურსს ასრულებდა და საკმაოდ ღელავდა,თუმცა პირველად იყო როდესაც სწავლა მისთვის მეორე პრობლემას წარმოადგენდა, და მთავარ სადარდებელთან ახლოსაც ვერ მიდიოდა. რომ არ დარდობდა უფრო მარტივადაც კი გამოსდიოდა ყველაფერი, ალბათ სხვა შემტხვევაში პანიკები ექნებოდა ახლა კი უბრალოდ სწავლობდა და აბარებდა,არც ქულაზე დარდობდა .
გამოცდებს შორის ორ დღიანი შუალედი ჰქონდა ამჯერად, დილით გვიან გაიღვიძა და კალენდარის დანახვისას გაახსენდა ,რომ ლაშას დაბადებისდღე ახლოვდებოდა. ვინაიდან უკვე გვიანი იყო ალექსანდრე სამსახურში იქნებოდა. მასთან დაკავშირება სცადა,მაგრამ მობილური გათიშული ჰქონდა და გადაწყვიტა სამსახურში სტუმრებოდა
შენობაში შესვლისტანავე ყველას ყურადღება მიიქცია, ესალმებოდნენ და ისიც ღიმილით პასუხობდა. ბოლოს ლიფტში შეაღწია და მესამე სართულზე ავიდა. სანდროს კაბინეტთან მდივანი გოგონა წამსვე წამოიჭრა ფეხზე
-ქალბატონო მარიამ, რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-სანდრო კაბინეტშია?
-დიახ ,მაგრამ შეხვედრა აქვს
-ვისთან?
-ბატონ გიორგისთან
-კარგი, მადლობა საყვარელო ყურადღებისთვის
-ხო, მაგრამ
გოგოს ყურადღება აღარ მიაქცია და დაუკაკუნებლად შეაღო კარი. სანდრო და გიორგი მაგიდასთან ისხდნენ , რაღაც ნახაზებს განიხილავდნენ .ორივემ ერთდროულად გაიხედა კარისკენ
-გამარჯობა.უკაცრავად საყვარელო რომ შემოგეჭერი
-რა ხდება მარიამ? ხომ ყველაფერი რიგზეა?-სანდრო უცებ წამოდგა და ცოლს წინ აესვეტა.ხელები მკლავებზე მოხვია და შეშინებულმა მიაპყრო მზერა
-კი ,ნუ ღელავ უბრალოდ ხვალ ხომ ლაშას დაბადების დღეა... მინდოდა მეკითხა საჩუქარზე,მაგრამ ზარებს არ უპასუხე ამიტომ აქ გეწვიე ...იმედია არ გამიბრაზდები
-არა, რას ამბობ პირიქით მომენატრე -შვებით ამოისუნთქა და წამში დაეწაფა ცოლის ბაგეებს. ის ფაქტიც მოქმედებდა მის გადაწყვეტილებაზე ,რომ უკან გიორგი იჯდა და ამ ყველაფერს უყურებდა. მარიამმა ტუჩზე უკბინა და წამსვე მოშორდა
-როგორ ხარ გიო?-მეგობარი მოიკითხა და სავარძელზე ჩამოჯდა
-შენი ქმარი ისეთი შრომისმოყვარე ყოფილა ვატყობ შემაკლავს ამ პროექტს...
-ყველა საქმე ბოლომდე მიჰყავს, რადაც არ უნდა დაუჯდეს -მარიამმა ნიშნისმოგებით ჩაილაპარაკა და სანდროს გაუღიმა
-დაგველოდე , მალე დავასრულებ და მერე გავიდეთ საჩუქარზე-ალექსანდრე ჩაერთო მათ საუბარში
-კარგი ,არაა პრობლემა- ჩანთა იქვე დადო და ფეხი ფეხზე გადაიდო
მდივანს ყავა და ნამცხვარი შეამოატანინა და საქმე განაგრძო, გიოქგრი ლაპარაკობდა ის კი მარიამს არ აშორებდა თვალს. ან ნახაზებს დაჰყურებდა და ყურადღება მაინც მისკენ ჰქონდა, ვერაფრით მოახერხა კონცენტრირება.
მარიამმა ნამცხვარი გასინჯა , ვერც კი შეამჩნია თხილიანი რომ იყო რამდენიმე წუთში უჰაეროა იგრძნო, მთელს სხეულზე დააყარა და თანდათან გრძნობდა როგორ ებინდებოდა მზერა. ფეხზე წამოდგა , სიტყვის თქმა აღარ შეეძლო, ნაბიჯის გადადგმა და დაცემა ერთი იყო. გიორგი მაშინვე მივარდა, ალექსანდრეც წამოვარდა,მაგრამ ვერაფერი გაიგო გიოსგან განსვხავებით
-თხ . თხი
-ვიცი პატარავ, ღრმად ისუნთქე... კარგად იქნები შემომხედე. შენთან ვარ - ღილები უცებ ჩაუხსნა და სახეზე ხელი ჩამოუსვა . მარიამი ღრმად ამოსუნთქვას ცდილობდა. მაგრამ ამაოდ იკლაკნებოდა იატაკზე სანდრო გაშეშებული იდგა და ვერ ხვდებოდა რა სჭირდა .უცებ აიტაცა ხელში გიორგიმ და სანდროს დაუყვირა
-ჩქარა საჭესთან დაჯექი თორემ დაიხრჩობა, მალე უნდა მივიდეთ. მარიამ გამაგრდი გევედრები ,ამის. დედაც ...რაღა თხილიანი მოიტანეს
სანდრო უცებ დაჯდა მანქანაში გიორგი უკან მარიამთან ერთად . უგონოდ მყოფს თავი მის ფეხებზე ედო ის კი სახეზე ეფერებოდა. სანდრო ისე ატარებდა ორ წუთში საავადმყოფოშ იყვნენ. გიორგი გიჟივით გარბოდა მარიამი სწრაფად დააწვინა საკაცეზე და ექიმს სიტუაცია აუხსნა. გიორგი ბოლთას სცემდა დერეფანში ,რადგან მდგომარეობის სიმძიმე ესმოდა სანდრო კიდე ვერ მოდიოდა აზრზე. იმაზე უფრო გიჟდებოდა გიორგი რომ ეხმარებოდა და იცოდა რა ხდებოდა. ექიმი რომ გამოვიდა ორივე მივიდა, მან სიტუაციის მიხედვით გიორგი მიიჩნია მარიამის ქმრად
-თქვენი მეუღლე კარგადაა ნუ ღელავთ დროულად მოიყვანეთ თორემ შესაძლოა სასუნთქი გზები გადაკეტვოდა და დაღუპულიყო.... ახლა წვეტოვანი უდგას,,ამ ღამით დავტოვებთ და ხვალ შეგეცლებათ წაიყვანოთ
-ჩემი ცოლი არაა. რა მნიშვნელობა აქვს, მთავარია კარგადაა . ნახვა შეიძლება?
-შეგიძლიათ
სანდრო ისე იყო გონებადაბინდული ცოტაც და გაგიჟდებოდა . უხმოდ შევიდა მარიამის პალატაში , წვეთოვანი ედგა, სახეზე ფერი არ ედო და თვალები ნახევრად დახუჭული ჰქონდა გიორგიმ ხელზე აკოცა და მოშორებით სავარძელში დაჯდა
-მადლობა ღმერთს
-ასეთი გასაგიჟებელი რა დაემართა
-არ იცი? თხილზე აქ ალერგია ერთი ნამცეციც ცუდად ხდის, სუნთქვა უჭირს და დროთა განმავლობაში სასუნთქი გზები ეკეტება შეიძლება დაიხრჩოს, ამასთან ერთად აყრის დროებით ,მაგრამ მაინც მთელს სხეულზე აყრის და თუ წამალი არ გაუკეთდდება შეიძლება დაიღუპოს. რაღა თხილიანი იყო ის ნამცხვარი ან როგორ ვერ შეამჩნია სულ ფრთხილობს ხოლმე
სანდრომ ეს რომ გაიგო ახლა სულ დაავიწყდა ბრაზი, მარიამთან მიაჩოჩა სავარძელი და გაფითრებულ სახეზე ხელი ჩამოუსვა. მერე თითებზე აკოცა და თავი მის ხელზე დადო. ცოტა ხანს ჩუმად იყვნენ ალბათ არც ერთი დაილაპარაკებდა მარიამს რომ არ გაეღვიძა. თითები როგორც კი აამოძრავა მაშინვე შეხედა სანდრომ და მიხვდა რომ იღვიძებდა. მალე თვალები გაახილა და მშინვე ჩამწდარი ხმით თქვა
-წყალი მინდა-გიორგი წამოდგა და თავის გვერდით მდგომი ტოლჩიდან ჭიქაში წყალი ჩაასხა და მიუტანა
-კარგად ხარ მარიკუნა?-როგორც კი წყალი დალია მაშინვე ჰკითხა
-ახლა კი, მადლობა . როდის გამწერენ
-ხვალ-ამჯერად სანდრომ უპასუხა
-მერე აქ რას უდგახართ?
-მარტო დაგტოვოთ ?
-მე დავრჩები, შენი აქ ყოფნა არაა საჭირო. გმადლობ რომ დაგვეხმარე -ალექსანდრემ მშვიდად უთხრა და იფიქრა,რომ წავიდოდა კიდეც
-არ ვაპირებ წასვლას, მეც დავრჩები, შენი ცოლია ჩემი მეგობარი
-არაა საჭირო,ისედაც შეგაწუხეთ
-სანდრო შენ დარჩენას აპირებ? მგონი ორივე რომ წახვიდეთ სჯობს, ძალიან გთხოვთ არ შემიძლია
-მარიამ!
-ახლა არ გინდა, ვიცი რომ ერთი სული გაქვს როდის წახვალ აქედან, ვერ იტან კლინიკებს და ჩემ გამო არ დარჩები!
-მართლა ძალიან ინერვიულა და მე ხომ იცი კლინიკაში ყოფნა მიყვარს კიდეც,მოწდებით ექიმი ვარ - გიორგიმ გაუღიმა და ალექსანდრე უფრო გააბრაზა
-სახლში რომ ვერ წავალ და აქ ვერ დაგტოვებ ხომ იცი მარიამ?- ისე უყურებდა მარიამისთვის ყველაფერი ნათელი იყო. ბოლოს ამოისუნთქა და გიორგის გახედა
-გიო ,მირჩევნია ჩემი მეუღლე გადაიღალოს აქ ყოფნით ვიდრე შენ. სახლში წადი გთხოვ
-მარუს კარგი რაა... სანდროს ეჭვიანობის გამო მიშვებ? მე და შენ ხომ ვიცით რომ ტყუილად ეჭვიანობს
-არაფერ შუაშია...უბრალოდ ასე მირჩევნია .კარგად ვიქნები ხომ იცი ...დაგირეკავ ,გპირდები
-კარგი , როგორც გინდა-შუბლზე აკოცა და გაუღიმა- ხვალაც მომწერე რომ გამოგწერენ
-აუცილებლად ...
გიორგი წავიდა, სანდრომ თვალი გააყოლა და მერე ისევ მარიამს შეხედა. თვალები დახუჭული ჰქონდა,შემდეგ გაახილა და სანდროს ცივი მზერა სტყორცნა- ახლა სეგიძლია მორჩე სეყვარებული ქმრის როლის თამაშს და სახლში წახვიდე,ან სადმე სხვაგან
-არსად წავალ, დაისვენე
-სანდრო არ გინდა ეს ფარსი
-შენ კი ძალიან გინდოდა შენი საყვარელი გიორგი დაგეტოვებინა, ასე კარგად რომ გიცნობს,ყველაფერი რომ იცის შენზე და გაბრწყინებული გიყურებს,მაგრამ ჩემი ატანა მოგიწევს...
-საყვარელი? საყვარელიი?- წამსვე აენთო,ისე გაარტყა გონება დაებინდა - მოშორდი,მომწყდი თავიდან...არ მოხვიდე საერთოდ არ დამენახო- სუნთქვა შეეკრა, კივილი შეწყვიტა და ხველა აუტყდა, ყელზე იჭერდა თითებს და ამოსუნტქვას ცდილობდა
-მარიამ... მარიამ კარგად ხარ?
-გადი, აქედან მოშორდი -შეცვლილი ხმით თქვა და ხელით კარისკენ მიუთითა
სანდრო უცებ გავიდა და ექიმს დაუძახა , შემდეგ პალატის კართან გაიყინა. შიგნით შესვლა ვერ გაბედა, ექიმის გამოსვლისას მიხვდა რომ ხელებიც უკანკალებდა ნერვიულობისგან, არასდროს დამართნია მსგავსი რამ.
-როგორაა?
-უკეთ ,არ შეიძლება მისი ნერვიულობა სანამ უკეთ არ იქნება
-და მალე გამოჯანმრთელდება?
-ამ გადასხმის შემდეგ კარგად იქნება ,თუ რა თქმა უნდა კიდე არ გაუმეორდა შეტევა
-გმადლობთ ექიმო...
ექიმი წავიდა სანდროს პალატაში უნდოდა შესვლა, მაგრამ გაჩერდა ხელი უკან გამოსწია და ფანჯარას მიადო, იქედან უყურებდა ,ცრემლები ნაკადად მოსდიოდა და ყოველ ჯერზე ხელისგულით იწმენდდა, მაგრამ ისევ მოდიოდა მლაშე სითხე. უკვე მერამდენედ ხედავდა მარიამის ცრემლებს და ყოველ ჯერზე თავად იყო მიზეზი . მანამ იდგა კართან სანამ მარიამს არ ჩაეძინა, წამალმა მოქმედება როგორც კი დაიწყო მაშინვე შევიდა ოთახში და მის გვერდით დაჯდა, ბალიშზე ჩამოშლილ თმებში ჩარგო სახე, სურნელი ღრმად შეისუნთქა ,მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა. თავის აწევა არც უფიქრია, ასე იწვა და უყურებდა მარიამის გაფითრებულ სახეს...
დილით პირველმა გაიღვიძა, ისე აკვრიდებოდა მძინარე მარიამს ინსტიქტურად ამოწმებდა მის სუნთქვას და სახეზე ფერსაც კი აკვირდებოდა. თავად ვერ იაზრებდა ამ ყველაფერს,მაგრამ მარიამმა თვალები რომ გაახილა და წასასვლელად მზადება დაიწყო გულზე მოეშვა, სიტყვაც არ უთქვამთ ზედმეტად. დერეფანში იყვნენ მარიამმა რომ გააჩერა
-მოიცადე
-რა რა ხდება ცუდად ხარ? ისევ გიჭირს სუნთქვა?
-გეყოფა გთხოვ .... ლაშასთვის საჩუქარი არ გვიყიდია
-თუ ღმერთი გწამს, ლაშა საჩუქრის გარეშეც გაძლებს ...სახლში მივიდეთ ,ცუდად ხარ
-მე უკეთ ვიცი როგორ ვარ და რა შემიძლია !
-დარწმუნებული ხარ?
-რა უყვარს?-ყურადღება არ მიაქცია და მანქანისკენ დაიძრა. ცხელოდა, და მზე ისე აჭყიტებდა თვბრუსხვევა იგრძNო,თვალები დახუჭა და ხელი ჩამოისვა სახეზე.
-მარიამ...გესმის? კარგად ხარ?-თვალები რომ გაახილა სანდრო იყო მის წინ,მისი ხელები ეხვეოდა და ისეთი გაფითრებული სახე ჰქონდა თითქოს ცუდად მარიამი კი არა ის იყო- უკან დავბრუნდეთ რა...არ ხარ კარგად
-მანქანაში ჩავსხდეთ, ცხელა გარეთ
-არა! სახლში ასე არ წაგიყვან..დავბრუნდეთ გთხოვ
-ნუ გეშინია ასე უცებ არ დაგაქვრივებ .სავაჭრო ცენტრში წავიდეთ
-მარიამ!
-სანდროო , მგონი იმაზე მეტად მიყვარს საკუთარი თავი ვიდრე შენ მე ასე რომ კარგად ვიცი რაა ჩემთვის უკეთესი!
-რა შუაშია სიყვარული ... მარიამ ,ჯანდაბა ახლა როგორ გეჩხუბო - თავზე გადაისვა ხელები და თვალებდაწვრილებულმა დახედა-მართლა კარგად ხარ?
-კარგად აღარასდროს ვიქნები- მანქანისკენ წავიდა,კარი გააღო და დაჯდა.
სანდრომ თავი გააქნია და დნებდა ბოლოს, აბა სხვა რა გზა ჰქონდა. სავაჭრო ცენტრისკენ წავიდა . ბევრი იფიქრა მარიამმა რა გაეხარდებოდა 14 წლის ბიჭს ბოლოს გაახსენდა ფილმები რო უყვარს და სახლის კინოთეატრი უყიდა, ისეთი ზომის მის ოთახს რომ მოერგებოდა . შემდეგ სახლში წავიდნენ.
დასვენებისა და გამოძინების შემდეგ,შიმშილმა შეაწუხა, ის იყო ოთახიდან უნდა გასულიყო სანდრო რომ შევიდა და ლანგრით საჭმელი შეუტანა
-შეიძლება?
-შემოდი? რას მივაწერო ეს ჟესტი?
-არ შეიძლება ქმარმა საწოლში მოგართვას სადილი?
-ქმარმა კი, შენგან მიკვირს თორე
-იმედია მოგეწონება
-არ ვიცოდი სალათის გაკეთება თუ იცოდი
-მარტო ვცხოვრობდი ცოლის შერთვამდე ნუ არც მერე იკლავს თავს ჩემი მეუღლე სამზარეულოში ფუსფუსით
-ჯერ შენ რო გასინჯო?
-ნუ გეშინია არ ვაპირებ შენს მოკვლას
-თხილი რომ არააქ დარწმუნებული ხარ?
-მარიამ
-რა იყო ვიხუმრე ...შევჭამ თორე მერე ნაყინი გამიდნება-მარიამმა სინი ფეხზე დაიდო საწოლის თავს მიეყრდნო და სალათი მიირთვა -გემრიელია მომავალში შენ გააკეთებ საჭმელს
-შენ უფრო კარგად აკეთებ, მაგრამ მე მაინც მშიერი ვარ
-შენ ფიგურას ვუფრთხილდები არ მინდა რომ უფრო მეტი ცხიმი გქონდეს ისედაც რა დღეში ხარ
-ჰმ, ეტყობა ჩემი შიშველი სხეულის შეთვალიერება გინდა და მიწვევ. უკაცრავად,მაგრამ ასე მარტივად და არ ვპოზირებ საყვარელო-თვალი ჩაუკრა და საწოლზე წამოგორდა
-ოჰ ოცნებობ ეხლა შენ თუ რა მაფიაა
-ზოგადად არ ვოცნებობ ,ვიღებ რაც მინდა
-კი როგორ არა
მარიამმა სინი გვერდით გადადო და ნაყინი მადიანად დააგემოვნა, თან ტუცებს ილოკავდა სანდრო კი უყურებდა ,ბოლოს კოვზი გამოართვა და თავადაც მიირთვა
-არა ეს არ მინდა- წარბები შეკრა და ისე ჩაილაპარაკა
-ნუ ჭაამ, მე მინდა
-მე ეს მინდა ძალიან - თვალები აუციმციმა ცოლს და მომთხოვნად დაუკოცნა ბაგეები -მმმ ეს მდომებია,ზუსტად
-მე მოსვენება მჭირდება და ერთ საათში იქ უნდა ვიყოთ
-ერთ საათში ყველა ჩემი სურვილის თავისუფლად შესრულება შეიძლება მარიამ
-ჩემის არა...ვინაიდან შენს სურვილში მონაწილეობის მიღების სურვილი არ გამაჩნია დროებით უნდა გამოგეთხოვო
-ანუ უნდა წავიდე?
- თუ გინდა მიყურო როგორ ვიცმევ დარჩი
-გიყურო?
-აჰაა
-წავალ ჯობა სანამ გარკვეული პრობლემები შემექმნება
სანდრო ოთახიდან გავიდა . მარიამმა თავი მოიწესრიგა და დერეფანშ გავიდა...
-მარიამ!
-მზად არ ხარ?-მის ოთახში შევიდა და დაინახა წელს ზემოთ შიშელი ქმარუკა, რომელსაც ორი პერანგი ეჭირა ხელში
-გაუთოებას საჭიროებს
-სხვა ჩაიცვი
-აღარ მაქვს მეტი პერანგი ,ყველა დასაუთოებელია
-მაისური ჩაიცვი
-მარიამ
-აბა აიღე უთო და აუთოვე
-მეე? შანსი არაა
-აქამდე ვინ აკეთებდა მაგ საქმეს
-ვინ და ერთი დამხმარე გოგო მყავდა ნიაკო ისე იმას კი დაურეკავდა კაცი
-მალე თუ მოვა და აქ ამბებს არ გამიმართავთ არ მაქვს პრობლემა
-ეგრე არ მინდა
-კაი არ გამაგიჟო
-მარიამ-ისეთი თვალებით შეხედა , მარიამმა სიცილი დაიწყო
-მოკლედ პრიზი რო არსებობდეს აფერისტ ქმრებს შორის შენ მოქცემდნენ აუცილებლად-გამოართვა პერანგი-მე ეს მომწონს, ეს გიხდება
-მოიცა მეორე არ მიხდება?
-გეყოს ახლა -მარიამი საკუჭნაოში გავიდა და საქმეს შეუდგა-სანდრიკოო ჩამო
-მზადაა უკვე?
-მალე ჩაიცვი, ვაგვიანებთ რას იტყვი მერე
-რას და ცოლთან ალერსს შევყევი და დამაგვიანდაქო
-ეგ ყველა დროს როგორ გადგება რა-მარიამმა გაიცინა და პერანგი მიაწოდა . მანაც მოიცვა ღილები სწრაფად შეიკრა და კარისკენ წავიდა
-მოიცადე
-რა ხდება ?-სანდრო გაჩერდა და მარიამს გახედა ის კი მიუახლოვდა და ხელები მხრებზე შეუცურა რო ეგონა უნდა მაკოცოსო მარიამმა საყელო გაუსწორა ხელი პერანგს ჩამოუსვა და გაუღიმა
-ეხლა მზად ხარ სანდრიკო წავედით
ლაშიკოს საჩუქარი ძალიან მოეწონა,წყვილი ცოტა ხნით დარჩა სტუმრად, შემდეგ კი სახლში დაბრუნდნენ. მარიამს მეორე დღეს გამოცდა ჰქონდა და მთელი ღამე გადაათენა, ალექსანდრემ შემთხვევით დაინახა ოთახში სინათლე და რომ შევიდა მარიამს წიგნების გარემოცვაში ეძინა. ფრთხილად დააწვინა საწოლში და იქვე მიმოფანტული წიგნები აკრიფა. შემდეგ შუქი ჩააქრო ,აკოცა და ოთახი დატოვა. გამოცდები რომ დაასრულა სანდრო ისევ არ იყო თავისუფალი, იმაზე დიდხანს გაგრძელდა საქმე ვიდრე გეგმავდა. გიორგი და ბიჭები სოფელში წავიდნენ. მარიამი ვეღარ ითმენდა , სახლი ენატრებოდა, ყველას ნახვა უნდოდა და თბილისშიც ვეღარ ძლებდა . როგორც კი შანსი მიეცა მაშინვე აწუწუნდა
-სადნრო წავალ სოფელში რა... სანამ შენ გათავისუფლდები მანამ დავრჩები. მერე სადაც იტყვი იქ წავიდეთ
სანდრო დათანხმებას აპირებდა,მაგრამ გაახსენდა რომ გიორგიც იქ იყო და მაშინვე მტკიცე უარი უთხრა
-არ წახვალ!
-ახლა რა სახლსი წასვლას მიკრძალავ?
-არ წახვალ-თქო ვთქვი და მორჩა
-და როდის დავიწყე შენი ბრძანებების შესრულება? ან საერთოდ რატომ გკითხე
-არც გაბედო შეწინააღმდეგება, იქ არ წახვალ და მორჩა -სანდრომ დაიყვირა და ოთახიდან გავარდა
საღამოს ალექსანდრეს ბიჭები ესტუმრნენ, მარიამთან ანასტასია იყო და დათამ როგორც კი დაინახა მაშინვე დაიწყო თვალების ჟუჟუნი
-ეს თოჯინა თუ გსტუმრობდა მე რატომ არ ვიცოდი ? უფრო ხშირად მოვიდოდი რძალო
-მაგიტო არ იცოდი- დემეტრემ ირონიულად ჩაიცინა
-შენ რა , გვენატრება ერთი ბავშვი და ვაფშე გაჟმოტდი?
-ენას ამოგგლეჯ
-მადროვე ერთი . გაფიცებ როდის გაიცანი ეს გოგო და მე რატომ არ ვიცოდი მაშოს დაქალი თუ იყო
-იანვარში გადმოვიდა მაშოს სკოლაში და ერთ დღეს რომ მივაკითხე წამოსაყვანად მაშინ გამაცნო, რა გინდა შენ ვერ გავიგე -ალექსანდრემ უცებ უთხრა და წარბშეკრულმა გახედა
-შენ ვაფშე დაბრმავდი თუ რა ხდება ცოლი რაც მოიყვანე ,ვეღარ ამჩნევ ქალებს?
-შენ შ*გ ხო არ გაქ რა ქალს ბიჭო ბავშვია ჯერ გაანძრიე ეგ თავი, იქნებ ამუშავდეს ტვინი
-რაც არააქ რა აუმუშავდება
-შენ რა იყო პატარა გგონია 16 წლის გოგო?
-მომაშორეთ ეს არსება
-ხოდა ენა გაიჩუმე რომ არ გაქ სალაპარაკო ტ*აკი
-შეწყვიტეთ ჩხუბი და შენ კიდე დაანებე მაგ ბავშვს თავი,სხვა გასართობი ნახე
-ბავში არის შენთვის ,ბერდები კაცი თან ცოლი გყავს ჩემთვის არაა ბავშვი ნუ მამენტ არი, მაგრამ თუ მოვინდომებ არაა დიდი ამბავი ხუთი წლით ვარ დიდი,მეტით ხო არა , ზოგი ექვსი წლით უფროსია და რა არ უყვარს?-დემეს გადახედა , გაიცინა .სამაგიეროდ ბალიშიც მოხვდა თავში -სანდრო უთხარი რა შემეშვას თორე რაღაცას ვიტყვი და მერე ორი ვიქნებით ერთზე
-რას იტყვი?-ვითომ ვერ მიხვდა სანდრო ისე შეხედა დათას
-რა უნდა თქვას კრეტინია იმ გოგოს შებმა უნდა და გადაეკეტა ისედაც უნაოჭო ტვინი -უცებ თქვა აღელვებულმა დემემ და დათას ანიშნა მკვდარი ხარო
-ხო მოკლედ ამ გოგოს შებმა უნდა მოვახერხო ნუ რა მოვახერხო დავიწყო -წამოდგა და გოგონებს გახედა აუზის ნაპირზე რომ ისხდნენ და წვენებს წრუპავდნენ...
-გამარჯობა თოჯინა როგორ მყავხარ?-დათამ თავისი საფირმო ღიმილი სტყორცნა უკვე აჭარხლებულ ტასოს და გვერდით მიუჯდა
-კარგად თქვენ?
-არავითარი თქვენ, მოხუცი მგონია თავი არადა არ ვარ ხო?
-ეგ არ მიგულისხმებია. უბრალოდ არ ვთვლი საჭიროდ შენობით ფორმაზე გადავიდე
-არადა როგორი მნიშვნელობა აქ
-მართალია მნიშვნელობა აქვს გარკვეულ დისტანციაზე მიანიშნებს ...მგონი მიხვდი რასაც ვგულისხმობ
-რაღაც არ მომწონს თოჯინა ეგ მე რასაც მივხვდი
-თოჯინა არა, ანასტასია
-ეგრე ყველა გეძახის და ხო უნდა მიხვდე რო მე ვარ როცა დაგიძახებ
-დიდი პრობლემა არ იქნება თუ ვერ მივხვდები
-ვითომ?
-ზუსტად
-დათა ბიჭები გელოდებიან -მარიამი ჩაერთო საუბარში. როგორ ვერ იტანს მსგავს სიტუაციებს და რომ ხვდება რაც ხდება ნერვები ეშლება.
-ნახვამდის თოჯინა
-კარგად
დათა სახლში შევიდა ტასოც არ დარჩა ჯობს წავიდეო. მარიამი მაშნვე სახლში შევიდა
-რა გინდა ტასოსთან?
-არაფერი რძალო
-მაგ არაფერს ვიცი რაც ჰქვია და ეტყობა საძმოს გაერთიანებთ-სანდროს გახედა და კვლავ განაგრძო მკაცრი ტონით საუბარი-არაა ეგ გოგო შენი საქმე და ჯობს დროზე დაანებო თავი,სხვა იპოვნე ვინმე
-რას ვაშავებ რძალო? უბრალოდ
-გეყოფა ძალიან გთხოვ ზუსტად ვიცი რაც გინდა და არავითარი უბრალო არაა ეგ, რატო ხართ ეს კაცები გაუმაძღრები არ მესმის ,რომელს გაკლიათ ისეთი ქალები რომლებიც ჭკუას გაკარგინებთ თან ,არაერთი გყავთ ეგეთი და რატომ არ ასვენებთ მაინცადამაინც ჩვეულებრივ გოგოს ,რომელიც არაფრით გაგაკვირვებს გარდა პატიოსნებით. -მარიამი აშკარად გამოხატავდა ბარაზს და დათასთან ერთად სანდროსაც უყურებდა
-მევასება გოგო , რა პრობლემაა ტო ...აუცილებლად უნდა მიყვარდეს რო ვეჩალიჩო?
-მაინც არ გესმის, რა გავაკეთო ...უბრალოდ თავი დაანებე .ნუ აურევ იმ გოგოს ცხოვრებას ისედაც საკმაოდ მძიმე ამბავი აქვს გადატანილი-საუბარი დაასრულა სამზარეულოში გავიდა საშინლად უნდოდა შოკოლადი, მაცივრიდან ერთი ფილა გამოიღო მაგიდაზე დაჯდა და მადიანად ჩაკბიჩა. თავი ხელებზე ედო ხელები მაგიდაზე და ფიქრობდა . ოთახში სანდრო შევიდა
-ბარგი ჩაალაგე
-სად მივდივართ
-სოფელში ,ჯერ ერთი კვირით თუ არ გამოგვაგდებს სიმამრი და მერე ვნახოთ
-აბა არ გიშვებო? გუშინ ასე მითხარი
-გაშვებით ახლაც არ გიშვებ ,მე მოვდივარ
-ვაიმე შენი ვერაფერი გავიგე რა -მარიამმა ბარგი ჩაალაგა და ბოლოს ტასოსთანაც დარეკა, გოგონას სოფელში წაყვანა სურდა და მის დასარწმუნებლად მოემზადა. მართალია გოგონა თავიდან უარზე იყო,მაგრამ ბოლოს დაარწმუნა და ტასოს მამასთან საუბარიც გადაწყვიტა. ბოლოს აღმოაჩინა ,რომ ბატონი გოგი ალექსანდრესაც იცნობდა და ყველაფერთან ერთად გიორგის ნათესავი იყო,მის კომპანიაშიც კი მუშაობდა. საბოლოოდ ანასტასიამაც დაიწყო ბარგის ჩალაგება,მარიამი კი ქვემოთ ჩავიდა და სანდრიკოს ბარგის დანახვისას გაიცინა
-წავედით?
-ველოდებით ტასიკოს და მერე წავიდეთ
-ანასტასიაც მოდის?
-ხოოო-წაიღიღინა და წვენი ჩამოასხა -გინდა?
-მაშოს გაეხარდება , როგორ მოიფიქრე
-იცოდი გოგის შილი რომ იყო?
-გოგი ვინ არის?
-გიორგის კომპანიის მენეჯერი, გოგი
-მოკლედ გიორგი ყველას იცნობს...ყველგანააა?
-შენ არ გინდა ნინისთან დარჩე ისევ? მე ჩემებთან ვიქნები და დავისვენებ
-შენებს რას ეტყვი ,მეშინია და ქმარს არ ვუწვებიო?
-ხო ზუსტად მაგ მიზეზით არ ვიყოფთ სარეცელს...- ისეთი სახით უყურებდა ალექსანდრეს ლაპარაკის სურვილიც გაუქრა. შემდეგ ორი დიდი ჩამოდანი ჩამოიტანა და იატაკზე ხმაურით დადო
-რა გიწყვია ამდენი , მე ერთ ჩანთაში ჩავატიე ყველაფერი...თუ სამუდამოდ იქ დარჩენას აპირებ
- გვაგიანდება ....არ მიყვარს ღამე მგზავრობა უფრო ვიღლები
-ღამე დაღლა არ გამოგვადგება, მომავალში -სანდრომ თვალი ჩაუკრა და მანქანისკენ დაიძრა. მარიამმა დააიგნორა მისი სიტყვები, სახლს მოავლო მზერა,კარი ჩაკეტა და მანქანაში ჩასკუპდა,სანამ სანდრო ჩემოდნებს ალაგებდა.
მთელი გზა საუბრობდნენ, ანასტასია გახარებული იყო სახლში ჯდომის ნაცვლად მეგობრებთან ერთად რომ გაატარებდა ზაფხულს. სანდრო უსმენდა მათ საუბარს და მარიამს სარკიდან უყურებდა, ქალბატონს ერთხელაც არ გაუხედავს მისკენ, უკანა სავარძელზე იყო მოკალათებული და კისკისებდა ტასუნასთან ერთად. ყველანი ჭისკართან ისხდნენ და მანქანის დანახვისას სტუმრებს შეეგებნენ.მარიამმა პირველმა დატოვა მანქანა და ტყუპებს მოეხვია.ორივეს კოცნიდა და სხვას ვერავის ამჩნევდა, შემდეგ სათაოდ ყველამ ჩაიკრა გულში, იმ წამს ყველაზე მეტად იგრძნო მონატრება და ტკივილი.
უყურებდა როგორ ხვდებოდნენ სანდროს მისი ოჯახის წევრები, მეზობლები ,ნათესავები და გაორებული იყო, ვერ იგებდა თამაშობდა თუ მართლა უყვარდა ეს ხალხი, როგორ შეიძლებოდა ასეთი ემოცია ხელოვნური ყოფილიყო. აგიჟებდა დალოცვა, მათთვის განკუთვნილი თბილი სიტყვები,კომპლიმენტები და ყოველი სიტყვა რაც ერთად მოიაზრებდათ. ნინისთან მარტო დარჩენას ვერ ახერხებდა და ეს ფაქტი კიდევ უფრო ამძიმებდა. ისე წავიდნენ ყველანი და დარჩნენ მარტო ცოლ-ქმარი ,რომ დამშვიდება ვერ მოახერხა. ისევ ისე იყო აფორიაქებული და ალექსანდრეს დანახვაც არ უნდოდა,მაგრამ ვერსად გაიქცეოდა. საკუთარ საძინებელში,იქ სადაც 18 წელი გაატარა ახლა ქმართან ერთად იყო,კაცთან რომელმაც ცხოვრება დაუნგრია. მის გვერდით უნდა დაეძინა ,ერთ ოთახში და ეს აგიჟებდა. ამხელა ფარსის ატანა აღარ შეეძლო
-უნდა გამოვიცვალო
-გინდა დაგეხმარო?
-ამდენი არ უნდა დაგელია, მამას ღვინო ზედმეტად მათრობელაა
-ღვინო არა, შენ კი - მთვრალი მზერა მოავლო და ლოყაზე შეხო , თმები ჩამოუშალა და ბოლოს ყელში აკოცა,თითებს კი ისევ ლოყაზე დაატარებდა - მიყვარს ჩემი შეხებისას რაც გემართება, შენი სუნი მიყვარს
-გიყვარს როცა ზიზღს ვგრძNობ შენი შეხებისას? როცა ვიცი რომ მხოლოდ ეს გინდა, როცა სასმელი გათრობს, ან უბრალოდ როდესაც შენი ჰორმონები იღვიძებენ ...მეზიზღება ყველაფერი რაც შენ ჩემში „გინდა“ - არ შერხეულა, სანდროს კი ისევ მის ყელში ჰქონდა სახე ჩამალული, ისევ ისე პატარა ბავშივით იყო შემოხვეული მის სხეულს,მაგრამ მარიამის სიტყვებმა მშვიდად ყოფნის საშუალება არ მისცა. თვალებში უყურებდა , ახლოს იყო მაგრამ არ ეხებოდა
-სხვა სიყვარული მე არ შემიძლია, რატომ გინდათ ზღაპრული სიყვარული როდესაც რეალურად შეგიძლია ყველა ქალზე მაღლა იყო ჩემს ცხოვრებაში, ხარ კიდეც,მაგრამ შენ არ იღებ რადგან ვერ კმაყოფილდები იმით რასაც გაძლევ,რისი მოცემაც შემიძლია...ამ გრძნობას უარყოფ , გაუმაძღარი ხარ იცი? პრობლემა სწორედ ეს არის... ნიძლავს ტყუილად ნუ მიხსენებ, აზარტში შენ შემიყვანე და არა მოგების სურვილმა,ერთადერთი რაც მინდოდა შენ იყავი , მილიონები მაქვს შენნაირი არავინაა
-მე არ შემიძლია ჯანსაღად მივიღო შენი ეს დამოკიდებულება, მე არ შემიძლია ასე ...რაც გინდა ის დაარქვი ,მე რომ მცოდნოდა თავიდანვე როგორი იყავი არასდროს გამოგყვებოდი და დიახ მე სიყვარული მჭირდებოდა და არა სურვილი, ლტოლვა ,რომელიც ნებისმიერ დროს შეიძლება გაქრეს ,რომელსაც სხვა არაფერი აქვს . სიყვარული კი ყველაფერს ერთად მოიცავს მე შენს მიმართ ყველა სახის სურვილი მქონდა, მინდოდი და მინდიხარ ,მაგრამ ჩემი გონება ვერასდროს აიტანს შენ დამოკიდებულებას ჩემ მიმართ!
მის ზურგს უკან დადგა ,ალექსანდრეც არ შებრუნებულა მანამ იდგა გახევებული სანამ მარიამი საწოლისკენ არ დაიძრა. თვალი გააყოლა და თავადაც დაიწყო გახდა, საწოლს რომ მიუახლოვდა კომფორტულად მოკალათებულმა ტაბიძემ შეაჩერა
-ჩემ გვერდით არ დაწვები
-აქამდე არ მიძინია შენ გვერდით?
-მაშინ მე არ ვიცოდი... ეს ოთახი,სახლი და ყველაფერი რაც აქაა იმდენად მნიშვნელოვანია ჩემთვის,რომ ასე უბრალოდ არაფერი იქნება
-სად დავიძინო აბა ,ქეთინოს ვუთხრა თავის საწოლში ჩემ გვერდით არ წვება შენი პატარა მარიამი-თქო?
-კარადაში ბალიში და პლედია, ხალიჩაზე მშვენივრად მოეწყობი
-შესანიშნავია, გვერდითაც ვერ ვუწვები...ის არაფერია ქალთან უბრალოდ ძილზე რომ ვარ თანახმა, დაძინებაზეც უარს მეუბნება და იატაკზე ძილისთვის მიმეტებს - ხელები გაშალა და კარადისკენ დაიძრა, საჭირო ნივთები იპოვნა შუქი ჩააქრო და ხალიჩაზე მოიწყო საწოლი. დაღლილობამ იმოქმედა და რამდენიმე წუთის შემდეგ ორივეს ეძინა.
გამთენიისას გაეღვიძა, ჰაერი რომ ჩაისუნთქა ინსტიქტურად გაღიმა, ბედნიერება იყო მშობლიურ გარემოში გაღვიძება. ხალიჩაზე მძინარე ქმარს რომ შეხედა არც უფიქრია ისე აიღო ბალიში და მის გვერდით მოკალათდდა. ალექსანდრეს თავი მარიამისკენ ჰქონდა შებრუნებული, ბალიში ხელებში მოექცია და წარბშეკრულს ეძინა. მარიამმა პლედის ნაწილი მიითვისა, ბალიშზე თავი დადო და ძილი განაგრძო. ეს უფრო მთვარეულის ქცევას ჰგავდა, ვიდრე გააზრებულს ,მაგრამ ფაქტია გაღვიძებისას ალექსანდრეს სხეულზე იყო აკრული და ის მანძილი აღარსად ჩანდა დაწოლისას რომ ჰქონდათ
-ჯანდაბა -წამოდგომა სცადა, მაგარმ სანდრომ თვალები გაახილა და ხელი უფრო მაგრად მოხვია -ნუ მიჭერ იდიოტო სილიკონი კი არაა-სასაცილოდ დამანჭა სახე
-აქ რას აკეთებ მარიამ? გადმოვარდი და პირდაპირ ჩემ მკლავებში ჩავარდი? - უღიმოდა და ხელებს ურცხვად დაატარებდა მის მოშიშვლებულ სხეულზე
-ვცეკვავ ვერ ხედავ? რას უნდა ვაკეთებდე...ხოდა ერთი ილეთის დროს გადმოვვარდი კიდეც
-მერე დავიჯერო საწოლზე უფრო კომფორტული ხალიჩაა? საცეკვაოდ ადგილი არ გეყო?
-ხალიჩაზე ვინ წევს მერე? -თითები მკერდზე აათამაშა და აციმციმებულ თვალებში ჩახედა, ამჯერად თვითონ ჩაიცინა და ქვედა ტუჩის კიდე კბილებს შორის მოიქცია. ეს მოქმედება და ხალიჩაზე მოხვედრა ერთი იყო, ზემოდან მოექცა სანდრო და თითების მის თითებში ახლართა . მარიამს მთელი სხეული დაეხორკლა ,თვალები მინაბა და კოცნის მოლოდინში გაირინდა. სანდრომაც არ დააყოვნა და ათრთოლებული ბაგეები ნაზად დაუკოცნა, უჩვეულოდ სასიამოვნო იყო მისგან მსგავსი ქმედება . ფეხებს შორის მოექცა,ერთი ხელი მუხლიდან პერანგამდე აასრიალა , მარიამმა მის შიშველ მხრებზე მოათავსა ხელები და კოცნაში აჰყვა დრო და დრო ჩუმ კვნესას აყოლებდა. როცა მარიამის პენუარი ქვევით მიცოცავდა და მას სანდროს მწველი ბაგეებიც მიყვებოდა კარი ბატონმა ნიკოლოზმა შემოგლიჯა . სანდროს სახე უნდა დაგენახათ ნიკას მ გახედა. აშკარად იკითხებოდა „მოგკლავ“
-უკაცრავად -ნიკაფხუკუნით შებრუნდა უკან
-დილაადრიან რომ არ უნდა შეუხტე ცოლ-ქმარს საძინებელში არ იცი ბიჭო შეენ?-სანდროს ხმამ ისე დაარღვია სიჩუმე ოთახში შეგეშინდებოდათ
მარიამს წასვლის საშუალება არ მისცა, პლედი უკეთ დააფარა და მკლავები მოხვია
-რა ვიცოდი ამ დილაუთენია თუ “დაკავებულები“ იქნებოდით ,შემოვბრუნდე?-სიცილით თქვა ნიკამ და ფხუკუნი განაგრძო
-ფუ შენი პ*ტალო -წამოდგა და შარვალი ამოიცვა-რა ჯანდაბა გინდა
-მნიშვნელოვანი არაფერი გიორგიმ გვიხმო თავისთან და გადმოსაცემად მოვედი
-მოკლედ აქაც არ მასვენებს მეორედ უკვე -შეწუხებული ხმით თქვა და ნიკას თვალები დაუბრიალა-გადი სანამ მოგკალი და დაგმარხე შენივე ეზოში
-უკაცრავად აღარ შეგიშლით ხელს-ხელები მაღლა ასწია და სიცილით წავიდა
ნიკას გასვლა და მარიამის აკისკისება ერთი იყო, თავი ძლივს შეიკავა, ათი წუთი მაინც იცინოდა სანდრო კი ცეცხლს აფრქვევდა თალებიდან
-რა გაცინებს გოგო
-ვაიმეე იღბალი არ გაქ მე მოვკვდეეე ,ვაიმეე -მარიამი ხალიჩაზე მოკეცილი მუცელზე იჭერდა ხელს და კიდე იცინოდა - ხომ ხედავ ყველაფერი შენს წინააღმდეგაა, ღმერთის ამბავია გეუბნება ღირსი არ ხარო
-შენ მომინელებ მე ...არა იმას მოვკლავ, რაღა ახლა შემოვარდა
-იციან დრო რა გინდა, ძალიან კარგი ცოდვებს ასე მაინც გამოისყიდი
-ისე ამბობს ვითომ დიდად წუხდი ამ ჩემი სიამოვნებით
-მერე რა რომ არ ვწუხდი სანდრიკო? შენი გაგიჟებული სახის ხილვა იმაზე დიდ სიამოვნებას მანიჭებს ვიდრე ეს ტუჩები-მარიამმა სიცილი შეწყვიტა სანდროს სახეზე მოუჭირა ხელი და მისი ტუჩები დააგემოვნა , სწრაფად მოშორდა სანამ გაუტკბებოდა ენის წვერი ქვედა ტუჩზე გადაისვა , თვალი ჩაუკრა ქმარს და ჩანთას დასწვდა, სწრაფად ამოიღო სარაფანი , სანდროს უკან დადგა ისევ
-არ გაბედო შემოტრიალება შანსი გქონდა და დაკარგე დღეს
-დღეს ? საინტერესოდ ჟღერს
-ნუ ეგ კაცმა არ იცის მე როდის წამომივლის -გამომწყვევად ჩაილაპარაკა, სწრაფად გადიაცვა კაბა , სანდროს ყელში აკოცა ხელები მისი მხრებიდან ზურგს დააყოლა და როცა იგრძნო კანზე ბუსუსები კუსკუსით გავიდა ოთახიდან. სწრაფად მოწესრიგდა,სააბაზანოდან რომ გამოვიდა კართან სანდრო დახვდა
-სანდრიკო, სანდრიკო რა სახე გაქვს ბიჭო ვინმეს ეგონება არ გიხარია აქ ყოფნა
-შემეში-სააბაზანოსი შევიდა და კარი მიკეტა. მარიამმა სიცილით ჩაირბინა კიბე და მისაღებში მჯდომ ბებოს აკცოა
-ბეე დედიკომ გაიღვიძა უკვე?
-კი ბებია აბა ? საუზმეს ამზადებს . სანდრო სადაა ბები ძინავს კიდო?
-არა რა დააძინებს .-მარიამმა დილანდელის გახსენებისას გადაიკისკისა და ოთახში შესულ ქმარს გახედა-აგერაა ბებო . აბა იჭუკჭუკეთ თქვენ ,მე ჩემს დედიკოს ვნახავ-ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოში შევიდა ქეთინოს უკნიდან ჩაეხუტა და მაგრად აკოცა-ჩემი ქეთუსია . მომენატრე დეე
-ჩემი გიჟი გოგო ,მეც მომენატრე დე.... შენ საყვარელ ალადებს ვაკეთებ
-მმ მინდა მომე რა ერთი
-მოიცადე გოგო გავაწყობ მაგიდას და ჭამე მერე
-ნწ მე ეხლა მინდა-ხელით თეფშზე დადებულ ალადს დაწვდა და მადიანად ჩაკბიჩა , მერე მეორეც მიაყოლა
-რამდენს ჭამ დედი? ფეხმძიმედ ხო არ ხარ?-ამის თქმა და ხველის ატეხვა ერთი იყო თან მის საუბედუროდ კარში სანდრო დაინახა , ირონიული ღიმილი რომ დასთამაშებდა სახეზე ბატონს ეს სულ აგიჯებდა . ქეთიმ წყალი მიაწოდა , ბოლომდე დაცალა ჭიქა და როგორც იქნა ამოისუნთქა
-რას ამბობ ქეთინო? გაგიჟდი?-ოთახიდა გავიდა სანდრომ ჭიქა წყლით გაავსო და კმაყოფილმა დაცალა
-რა ვუთხარი ახლა ასეთი-ქეთიმ გაკვირვებულმა შეხედა სიძეს და ისევ გაზქურაზე დადებულ ტაფას მიუბრუნდა
-არაფერი ქეთო, მარიამს ხომ იცნობ -დაამშვიდა სიდედრი და შემდეგ მარიამს გაჰყვა. ქალბატონი ეზოში იდგა და მობილურით საუბრობდა
-გიო მეც სოფელში ვარ... რა ქენი მოაწესრიგე სახლი?
-არა რა სახლი მოვაწესრიგე დღეს ჩამოვედი, ერთი საათის წინ
-რაა? აბა სოფელში მივდივარო? სად ბრძანდებოდით თქვე ცუღლუტებოო?
-სეკრეტია მარიკუნა
-სეკრეტი ხო? კაი ბატონო ეგ ნაშები მოგეხმარნონ სახლის მოწესრიგებაში
-რა ნაშა მარიამ გეკადრება? ჩემნაირ პატიოსან ბიჭს მაგას როგორ იკადრებ? ნაშა კი არა გოგოს ხელი არააქ ზედმეტად შენახები ჩემთვის არ იცი რა უმწიკლო ვარ?-ისე გაინაზა ბატონი მარიამმა თავი ვეღარ შეიკავა და ბოლო ხმაზე დაიწყო სიცილი
-ვაიმეე ცუდად მხდი ადამიანო... მაგას რო მეუბნები სულ მეცინება რა გავაკეთოოო, რა უბედურებაა ხმა მაინც შეიცვალე
-კაი ეხლა გვეყო სიცილი ერთ საათში გელოდებით იცოდე
- ჩვენი სიყვარულის ხათრით-მარიამმა წაუმსახიობა მაგრამ რა იცოდა სანდრო თუ იდგა უკან და სერიოზულაც მიიღო მისი სიტყვები
-აფერისტო დამეკარგე აქედან სიყვარულის თურმე
-კაი გაკოცეე-მარიამმა ხმა დაიწვრილაა და კოცნის იმიტაციაა გააკეთა . მობილური ჯიბეში ჩაიდო, სიცილით შებრუნდა უკან და სანდროს სახეს რომ დაინახა წამსვე შეეყინა ღიმილის ახეზე
-რა თამაშს მეთამაშებით თქვენ ორი, ჩემი გასულელება გინდათ? - მკლავებში წვდა და ყურთან უთხრა ,მაქსიმალურად შეეცადა არ დაეყვირებინა რადგან ახსოვდა სადაც იყო,მაგრამ დიდი განსხვავება არ იყო, კბილებ შორის გამოსცრა სიტყვები ისე ამოისუნტქა მარიამს ყელი დაეწვა
-მეტკინა , გამიშვი თამაში შენი საქმეა
-მარიამ გეფიცები მოგკლავთ ორივეს თითი ზედმეტად რომ დაგაკაროს. ჩემი ხელით მოგკლავთ ორივეს, შენც არ დაგინდობ. შენ ჩემი ხარ, ჩემი და მხოლოდ ჩემი
-ვერ გიტან, მეზიზღები ...მაგას რომ მეუბნები ყველაზე მეტად მძულხარ, შენნაირი მოღალატე რომ გამოგყავარ მინდა მოგკლა-მარიამის თვალები რომ დაინახა, მზერა რომ გაუსწორა ,მათში ყველაფერი ამოიკითხა,გონებაც გაუნათდდა და წამსვე დამშვიდდა
-შენ მე გიყვარვარ ,როგორც არ უნდა ეცადო სულ მე გეყვარები ....ვერ დამივიწყებ, ჩემს გადაყვარებას ვერ შეძლებ
-ეგ თუ გჯერა იმაზე იდიოტი ყოფილხარ ვიდრე მეგონა -ვითომ მტკიცედ თქვა ,მაგრამ არაფერი გამოუვიდა ,სანდრომ ხელით უფრო მიზიიდა და წითელ ტუჩებზე ეძგერა. მარიამი ხელებს მკერდზე უშენდა, მაგრამ ყურადღებას არ აქცევდა . შემდეგ მოშორდა და თვალებში ჩახედა
-ტყუილად ნუ ცდილობ ჩემს მოტყუებას არაა ეგ შენი საქმე-ცხვირზე აკოცა და თვალი ჩაუკრა. თითქოს წამის წინ სხვა ეჩხუბებოდა
-მართალია ტყუილი შენი საქმეა ,თან შესანიშნავად გამოგდის, მაგრამ ერთ დღეს მართალი იქნება ,როცა ვიტყვი რომ არ მიყვარხარ-გაეცალა და სახლში შევიდა.
საუზმეზე ერთად ისხდნენ მაგიდასთან,მარიამი ბავშვებს აჭმევდა და მაქსიმალურად ცდილობდა ალექსანდრესთვის ყურადღება არ მიექცია. შემდეგ სახლი დატოვა და სანროც მიჰყვა
-სად მიდიხარ
-გიორგისთან
-არ მიდიხარ!
-კიდე ხო არ გაქვს სურვილი ,არ დამიმალო-ჭიშკარისკენ წავიდა. სანდროც უკან გაჰყვა . ნინი, მაშო და ტასო გარეთ იდგნენ.
-წავიდეთ?
-მოიცა ნიკა გამოვა
-სან შენც მოდიხარ?
-შენ რაღა გინდა გიორგისთან, დალაგება როდის დაიწყე- დას შეუბღვირა და წარბშეკრულმა გახედა მარიამს
-არ ალაგებს ეგ, ნუ დარდობ ქმარუკა
ნიკა გამოვიდა და მათ დანახვაზე ჩაიცინა
-ოჰ ამდგარან გვრიტები რაო მოვილიეთ ბარტყის კეთებაო?
-რა უნდა ამას?-ნინიმ მარიამს გადახედა
-არაფერი ისეთი-მარიამმა გაიცინა და ნინის დაუდგა გვერდით, მერე ჩუმად გადაულაპარაკა -გეტყვი მარტო რომ ვიქნებით
-აუ მითხარი რა ,ისე იცინი
-მოიცადე გოგო ახლა ვერ გეტყვი
-ოო
აღმოჩნდა რომ გიორგის სახლი მოშორებით იყო მაშინვე დაიწუწუნა მაშომ
-რაა რა ასე შორს თუ იყო ვერ მითხარით? საერთოდ მანქანით წამოვსულიყავით
-ნუ წუწუნებ ჩვენ ფეხით დავდიოდით სულ მაგრამ კი ვართ ცოცხლები
-დაზეპირებული გექნებოდა გზა გიოს სახლამდე- ირონიულად ჩაილაპარაკა სანდრომ ,მაგრამ მარიამმა უბრალოდ გახედა და გზა განაგრძო
-ტასიკო რატომ არ ვიცოდი გიოს ნათესავი თუ იყავი
-რავი არ ვიცოდი თუ იცნობდი
-იცნობ თან როგორ-სანდრო ისევ არ გაცუმდა
-ეს რატო იგესლება, რა უნდა?-ნინიმ სიცილით გადახედა მარიამს და ჩუმად გადაულაპარაკა
-ეჭვიანობს ბიჭი. ვაი მაგის პატრონს
-მართლა? მე მეგონა უბრალოდ გაჭედა და მერე შეეშვა
-როდის იყო რამეს ასე მარტივად თმობდა
როგორც იქნა მივიდნენ დანიშნულების ადგილას ეზოშივე მოესმათ ბიჭების ხმა
-რეზიკო და კაკაბაც აქ ყოფილან
-რეზიკუნკულაღა მაკლდა რა
-ნუ იბღვირები ნინუციი არ დაანახო რო ბრაზდები
ეზოში შესვლისთანავე გაიქცა ნინი და გიოს ჩაეხუტა. ტასოც იცნობდა ბიჭებს გიოსგან მაშოსაც გააცნო ერთი თვის წინ ასე რომ ისიც მიესალმა სამივეს. მარიამიც აპირებდა წასვლას და ჩახუტებას, მაგრამ სანდრომ ჩაკიდა ხელი და უკან დასწია
-დისტანცია-კბილებ შორის გამოსცრა და გაიღიმა
-იდიოტო
-ნუ იგესლები ენას ამოგთხრი-ისევ სიცილით უთხრა ვითომ რამე კარგს ეუბნებოდა და გიორგის მიესალმა .
მარიამმა ვერ აიტანა მისი ქცევა , ხელი გაითავისუფლა ბიჭებს გადაეხვია
-მარიამ როგორ დაგვიმალე რომ გათხოვდი შენი ქმარი არ უნდა გვცოდნოდა ვინ იყო?
-დამალვით როც მინდოდეს ვერ დამალავ ისეთია და რა ვიცი ახლა ხო გაიცნობთ
-სანდრო-ბიჭებს ხელი გაუწოდა
-რეზიკო ,ეს ვახტანგი
-ვაკო , შეგიძლია კაკაბაძე დამიძახო მიჩვეული ვარ...არა ვახტანგი-სანდროს გაუღიმა და რეზის თვალებბრიალით გახედა
-ტიპს თავისი სახელი ასე უტყდებოდეს პირველია რა . მაშიკო შენ აქ საიდან გაჩნდი? ან ტასიკო რატოა თქვენთან ერთად
-ოო აქ ბევრი დამთხვევებია მოკლედ მაშო ჩემი მულია, ტასო კი იცით მაშოს კლასელი რომააა ,შესაბამისად აქ ჩვენთან ერთად არის
-ახლა გასაგებია... მოკლედ სანდრო აქამდე უნდა გაგვეცნო წესით კი მეცნობი ისე, მაგრამ ალბათ სადმე ბარში გნახე
-არ გაგიჭირდებოდათ თქვენ შეხვედრა-მარიამმა თქვა და იფიქრა რომ კომპანიიდან იცნობდნენ
-ნუ მოკლედ რა
-წამოდით მომეხმარეთ სალაპარაკოთ მერე გვექნება დრო-გიორგიმ კარგი საქმიანი კაცივით დაიწყო საუბარი
-ჩემი საქმიანი ბიჭი -მარიამმა გაიცინა და გიოს გახედა. სანდროს დაჭიმული ხელიც იგრძნო წელზე. ტუჩები საფეთქელთან მიაწება
-დისტანცია დაიცავი-თქო !
ყველანი სახლში შევიდნენ ეზო მოწესრიგებული იყო ასე თუ ისე .სახლში რომ შევიდნენ ნინიმ მაშინვე შეიცხადა
-გამიშვით უკან ვბრუნდები
-ვაიმე ნინიკო ასე მალე შეშინდი? ისე სულ ეგეთი ზარმაცი იყავი
-დააყენე რა შენ ერთი ადგილი ძაან გთხოვ
-მოკლედ ისევ ისეთი ენაგატლეკილი ხარ
-ვაიმე ეს უმაქნისი გაიყვანეთ რაა
-გეყოფათ ეხლა მაინც
-აბა რით დავიწყოთ მარიამ?-გიორგი მარიამისკენ შებრუნდა
-მარიამია ამ სახლის პატრონი თუ შენ .შენ არ უნდა გადაწყვიტო?
-უფლებამოსილებით სარგებლობს სამაგიეროდ . აბა გისმენთ ქალბატონო
-ჩემო პრინცო პირველ რიგში ცოცხი, აქანდაზი, იატაკის მოსაწმენდი ჩვარი, ასევე ტილოები და წყალი გვინდა ვედროებით.-მარიამმა ბიჭებს გადახედა და ბრძანებები გასცა
- ონკანთან დევს... წყალს მე მოვიტან
ბიჭებმა ყველაფერი მოუტანეს, გოგონებმა ხელთათმანები მოირგეს და შეუდგნენ საქმეს. რეზიკოს ცოცხი მისცეს მაღალი ხარ შენ და ობობიის ქსელები ჩამოწმინდეო ,ისიც სასაცილოდ მანჭავდა სახეს, ნინი დასცინოდა მერე ეს ქსელებიანი ცოცხი ვითომ შემთხვევით ნინის გასდო შარვალზე, იმან მტვრიანი ჩვარი ესროლა და ბოლოს იყო რომ ერთმანეთს დასდევდნენ პატარა ბავშვებივით
-ეშველებათ ამათ რამე?
-არაფერი ... მომიტანე რა ის ვედრო იატაკს მოვწმენდ და ეგაა . ტასოო ფრთხილად არ ჩამოვარდე მანდედან-ფანჯრის რაფაზე შემდგარ გოგოს გახედა
სანდრო მარიამს უყურებდა, როგორც იქნა მარტო მოიხელთა.სხვები მოშორებით იყვნენ
-შეგძლებია საქმის კეთება ,როცა მოინდომე
-უნდა მომანდომო მერე-გამომწვევად უთხრა და ორაზროვნად. სანდრომ ჩაიცინა და ზურგიდან აეკრო, ყელში სველი კოცნის კვალი დაუტოვა და სახეზე ჩამოყრილი თმა ყურზე გადაუწია
-ყოველ ჯერზე გვიაშლიან ხელს
-რაღაც მხოლოდ ერთი შემთხვევა მახსოვს ეგეთი.... პირველად რატომღაც ვიღაცამ გაჩერება გადაწყვიტა
-უბრალოდ კითხვა დაგისვი და მარტივად პასუხის გაცემა შეგეძლო
-კითხვასაც გააჩნია ... გაიწიე ხელს მიშლი
-დარწმუნებული ხარ?
-ხო!
-გვრიტებოო მოშორდით ცოტა ხანს ერთმანეთს და გამოდით ეზოში
-სულ ვიღაც როგორ მოდის გავგიჟდი უნდა გამოგკეტო სადმე-ბუზღუნით თქვა სანდრომ და ცოლს კიდევ აკოცა
ყველანი ეზოში იყვნენ, გიორგი ყავის მოსამზადებლად გაგზავნეს და ისიც უზარმაზარი ლანგრით მოაბიჯებდა
-იმედია მოგეწონებათ
-მე მომწონს და ესენი რას დაიწუნებენ . გიორგი აკეთებს ყველაზე მაგარ ყავას რაც გამისინჯავს ოდესმე
-ჩვენ იშვიათად გვიკეთებს ,შენ რომ უთხარი კი წამოფრინდა ფეხზე
-დამსახურებააა ჩემო ძმაო ყველაფერი
-აუ გახსოვთ ამ სახლში რამდენი სისულელე გვაქვს გაკეთებული? იმენა რა გიჟები ვიყავით
-ახლა ხო ჭკვიანი ხარ რას ამბობ-ნინი გამოვიდა სახლიდან და მარიამს მიუსკუპდა
-ჩემი ფისუნიაც მოსულა... ლაო პატალა დაალაგე საქლი?
აი ეს იყო პიკი . ნინი ცეცხლს აფრქვევდა , ისეთი სახე ჰქონდა თან ფისუნიაო ეს რომ გაიხსენა თან როგორ მიმართა . ყველა იგუდებოდა ვისაც გაახსენდა ეს ამბავი
-მარიამ!
-გაიცინე ეხლა თორე გაგისკდა გული. მე არ მითქვამს შენ თავს ვფიცავარ
-მოიცა შენ გახსოვდა და არ მითხარი?-რეზი მარიამს მიუბრუნდა „გაბრაზებული“ სახით
-შენ რომ გაგახსენდა მიკვირს
-არც დამვიწყებია, პროსტა ველოდებოდი მომენტს. რაო ნინიკო გეგონა არ მახსოვდა?
-დეგენერატოოო,შენი ბრალი იყო
-თუ გვეტყვით ჩვენც დიდად დაგვავალებთ
-აბა რას ვიზამ... მაშიკო, მოკლედ ქალბატონმა ერთ ზაფხულს ,აქ ვიყავით და ბალი მოუნდა ჩვენ უარი განვაცხადეთ... არ ავალთ მაგ ხეზე ძალიან გამხმარია და მოტყდება ტოტითქო ამ ფისუნიამ მე ავალო და რო აბობღდა თავისი კლანჭებით მოუტყდა ტოტი და პირდაპირ მეორე სართულზე გაფენილ ზეწარს ჩააფრინდა, ის ზეწარი გაიხა და ასე ჩამოცოცდა ძირს და დაებერტყა . მაგრამ ისე იყო ყველაფერი დახეული მეზობლები იძახდნენ რო შეხედეზ ზეწარს ეგი რაია კატამ დაგიხიათო? მოკლედ ასე შევარქვი ფისო ....მარტო მაგიტო არა ისედაც იკაწრება სულ და ჩხავის და მაგიტომაც.
ამ ამბის შემდეგ ბევრი რამ გაიხსენეს და დაღლილები დაბრუნდნენ სახლში. მარიამი სააბაზანოში შევიდა, შხაპი მიიღო და მხოლოდ გამჭვირვალე ზღვის სარაფანი გადაიცვა საცვალზე. საძინებელში შევიდა და პერანგი აიღო ჩაცმას აპირებდა სანდრო რომ შევიდა
-არ იყო ამის ჩაცმა საჭირო ისედაც მიმზიდველი ხარ
-სულ მაგიტომ ჩავიცვი, როგორ მიხვდი გენიოსო-მარიამმა კარადის კარი გააღო მას ამოეფარა და პერანგი ისე გადაიცვა
-რეებს იცმევ გოგო ჩემი გადარევა გინდა?- ზედა გადაიძრო ,შარვალიც მიაყოლა და საწოლში დაწოლილ მარიამს გახედა
-სინათლე ჩააქრე და ნახევრად შიშველი ნუ დაბორიალებ , ჩაიცვი რამე-ბალიშზე დადო თავი დაღლილმა და მაშინვე მინაბა თვალები.
....
ყველანი ერთად წავიდნენ პიკნიკზე, მარიამმა და ნინიკომ მდინარის პირას იპოვეს ადგილი და იქ ამოალაგეს სავსე კალათები. ბიჭებმა კოცონი დაანთეს და ასე ერთად შეუდგნენ საქმეს.
დათა და დემეტრეც ალექსანდრესთან იყვნენ,შესაბამისად უკეთ გრძნობდა თავს . სამაგიეროდ მაშო და ანასტასია ვერ გრძნობდნენ თავს კომფორტულად. ისხდნენ მარიამთან ერთად და მდინარეს ახლოსაც არ ეკარებოდნენ , მაგრამ ვინ დააცადათ. მარიამი დათამ ჩააგდო მდინარეში, მაშოს რეზი წვდა ,ტასო თავად კაკაბამ მოიდო მხარზე, ნინი კი ნიკუშას გვერდით იდგა და ბოლო ხმაზე კისკისებდა. სამაგიეროდ დემეტრეს აღარ ეცინებოდა, როგორც ყოველთვის მაშოს ახლოს ვერავის იტანდა. მალე თავადაც ჩავიდა მდინარეში და უკვე გაწუწული მაშო მკლავებში მოიქცა,გოგომ თვალები რომ გაახილა და მისი ანთებული სფეროები დაინახა წამოიკივლა
-გული გამისკდა
-ორ დღეში ასე დაუახლოვდი უცხო ბიჭებს?
-ხომ არ გაგიჟდი , ლამის მამის ტოლები არიან
-მეც მათი ასაკის ვარ მაშო!
-მერე შენ მოხუცი არ ხარ? მომშორდი ...
-ჭკვიანად მოიქეცი,არ გამაბრაზო !
-იდიოტი... ჭვიანად მოიქეცი...ნეტა როგორ ვიქცევი- ჩუმად ბურტყუნებდა და მის განიერ მხრებს უყურებდა,თითქოს მდინარე ვერ იტევდა-დამცხა, რა ჯანდაბაა
ანასტასია კაკაბას არ მოშორებია და მალევე ამოვიდა წყლიდან. მოშორებით იჯდა და მდინარეში კენჭებს ისროდა დათა რომ მიუჯდა გვერდით
-როგორ ხარ ბარბი?
-ანასტასია მქვია-თქო ხომ გითხარი?
-იცი თითქმის მომენატრე
-თითქმის მომენატრე რას ნიშნავს
-თან მომენატრე,თან არა...იტოკში გამიხარდა რომ გნახე
-ეს გულწრფელობა ახალი მეთოდია?
-მე სულ გულწრფელი ვარ- გაუღიმა ლოყებაჭარხლებულ გოგოს და მდინარეში შეცურა-არ ჩამოხვალ?
-არა...არ მინდა ,უნდა წავიდე უკვე - ქვებზე მიაბიჯებდა დათამ ხელი რომ მოსდო კოჭში და მდინარის სიღრმისკენ ჩაითრია. ტასო ისე აფართხალდა უფრო ღრმად დაეშვა წყლის ფსკერისკენ. დათამ რომ დაინახა უცებ ჩაყვინთა და მაღლა ამოიყვანა, ხველა აუტყდა გოგოს, მის მხარს მიეყრდნო -გაგიჟდი...ღმერთო ჩემო კინაღამ დავიხრჩვი,მე კარგად ვერ ვცურავ მე
-მაპატიე,მე არ ვიცოდი... კარგად ხარ?- შეშინებული უყურებდა და სახეზე ეფერებოდა- ტასო , ცუდად თუ ხარ ექიმთან წაგიყვან ან
-არა...არაუშავს, ცოტა ხანიც და გადამივლის
-რა სულელი ვარ, რამე რომ მოგსვლოდა მერე რა მეშველებოდა- თმაზე ეფერებოდა, გაყინულ ლოყაზე კოცნიდა და ისე იკრავდა ნახევრად შიშველ გოგოს სხეულზე თითქოს ეს ფაქტორი არ არსებობდა. უცებ აიყვანა ხელში და ნაპირზე ავიდა, იქვე დადებული მოსაცმელი მოახურა და კიდევ დააკვირდა
-კარგად ვარ...მართლა
დათას და ტაისას ყურადღებას ვერ აქცევდნენ ,რადგან მარიამმა მდინარის ნაპირზე მოსეირნე გოგონა იცნო , ნინოც კივილით გავარდა მისკენ და ბოლოს ყველა გოგონას დასტრიალებდა თავს. ყველას გააცნეს ყოფილი სკოლელი სოფია, მარიამის მეგობარი რომელიც დიდი ხნის წინ გადაცხოვრდა სოფლიდან,სკოლაც სხვაგან დაასრულა და გოგონებიც ძლივს იცნო. სოფო, გოგონა რომელმაც გიორგის ყურადღება დაიმსახურა,უყურებდა და ვერ იჯერებდა რომ ის იყო. გოგონა რომლის თვალებმაც დაატყვევა ...
სახლში გვიან დაბრუნდნენ, უკვე საღამო იყო. მზის ჩასვლას ერთად უყურეს. მარიამი და ალექსანდრე ხალხმრავლობის გამო ერთმანეთთან „ბრძოლას“ ვერ ახერხებდნენ და მშვიდობიანად ჩაიარა დღემ. სახლში დაბრუნების შემდეგ პოზიტივით იყვნენ სავსე და თავი შეიკავეს ზედმეტი კონტაქტისგან. ბატონი ალექსანდრე კი საერთოდ გაქრა თავის მეგობრებთან ერთად.
მარიამი მთელი დღე საერთოდ არ გასულა ოთახიდან . გოგონები იყვნენ მასთან , სოფოც ესტუმრა ქეთინომ, რომ დაინახა ძალიან გაუხარდა და ბევრი ესაუბრა. საღამოს ყველა სახლებში წავიდა მარიამმა ტელევიზორი ჩართო და რაღაც გადაცემის ყურება დაიწყო. ბავშვები გვერდიდან არ შორდებოდნენ ,ბოლოს ძილი მოერიათ და ქეთომ წაიყვანა. სანდრო რომ დაბრუნდა და ფერდაკარგული მარიამი დაინახა წამსვე შეეშინდა
-რა გჭირს , მთელი დღე
-არაფერი მნიშვნელოვანი... რა ხდება, დღეს სად იყავით
-გავიგულავეთ ბიჭებმა-სიცილით უთხრა და გვერდით მიუწვა , თავი მხარზე დაადო
-ცოლი ვარ თუ დაქალი ვერ გავიგე რა, რეებს მეუბნები
-ცუდი აზრები რატომ გაწუხებს ცოლო?-სანდრომ თავი მომღიმარი მზერა სტყორცნა
-შემეშვი .... რაც გინდა ის გააკეთე მე რა შუაში ვარ
- არ იეჭვიანო გიორგისთან ვიყავით ,ფეხბურთს ვუყურებდით -ცხვირზე აკოცა, მერე ლოყაზე და ცხვირი კანზე გაუსვა-მმმ რა ტკბილი ხარ
-რაც არასდროს ყოფილა ჩემი იმაზე ვერ ვიეჭვიანებ -მარიამმა გვერდი იცვალა და ქმარს ზურგი აქცია.
-ასეთ ცუდ ხასიათზე რატომ ხარ? მართლა კარგად ხარ?
-მომავალი სამი დღე ნუ შემაწუხებ ძაან გთხოვ, არაპროგნოზირებადი ვიქნები და რამეს სასწაულს ვიტყვი -საწოლიდან წამოდგა ჰიგიენური ნივთები და პიჟამო აიღო და გავიდა. მალე დაბრუნდა სანდრო უკვე იტაკზე იწვა, აღარ იწყებს წუწუნს მიეჩვია ხვედრს. მარიამმა ხალათი გაიხადა შორტი და მაისური ეცვა წვრილი ვარდისფერი ზოლებით, საბანი გადასწია და დაწვა. თვალები ჭერს მიაპყრო და ერთ წერტილს გაუშეშა, სანდრო მას უყურებდა და იღიმოდა. მარიამის მობილური აზუზუნდა და გიოს ფოტო რომ დაინახა მაშინვე უპასუხა
-ხო გიო რა ხდება? -შეწუხებული ხმით უთხრა და დაელოდა პასუხს
-შენი ამბის გაგება მინდოდა რამე მნიშვნელოვანი ხო არაა?
-არა არაფერი ისეთი . რა ხმა გაქ შენ
-სოფოზე ვფიქრობდი და
-ხოოო
-მაგრად მომინდა შენთან ლაპარაკი ამათ რო ვუთხრა შემჭამენ ცოცხლად თან შენი რჩევის იმედი მაქ
-ეხლა არ შემიძლია-მარიამმა სანდროს დახედა რომელიც თვალებდაჭყეტილი უყურებდა და საერთოდ არ აპირებდა დაძინებას მგონი
-მეც მაგარი ვარ ამ შუაღამით რო გირეკავ რა ვიცი რას აკეთებდით შენ და სანდრიკო იმედია ხელი არ შეგიშალეთ. თუ ეხლა გიშლით-სიცილით უთხრა გიომ
-ოო ნუ მიშლი ეხლა ნერვებს რას ცანცარებ ამხელა კაცი
-კაი რა იყო მრას მეჩხუბები.... მანდაა ალბათ და იბღვირება
-მეცინება მეე?
-ვაიმე მარიამ, რა გაღიზიანებული ხარ არ შემოგელახოს ეგ ამაღამ
-პირიქით არ მოხდეს და არ დავეძებ. დამანებე თავი, ხვალ დაგელაპარაკები ...ან რავიცი რო ვიქნები კარგ ხასიათზე მაშინ მოითმინე მანამდე რომეო
-ახლა რომეო აქამდე პრინცი ვიყავი
-შემეშვი.- მარიამმა მობილური გამორთო და ტუმბოზე დადო-ნუ მიყურებ ეგეთი თვალებით
-რაო რა მინდაო შენმა გიორგიმ- მარიამმი გევრდით გადაბრუნდა ,მაგრამ ისევ მისკენ შებრუნდა
-საქმე ჰქონდა, მერე მომიბოდიშა იმედია ხელი არ შეგიშალეთო და გამითიშა , კმაყოფილი ხარ? გაჩუმდი ახლა ნერვებს ნუ მომიშლი
-მე რომ უკვე ამიშალე ნერვები ეგ არაფერია?
-დაიძინე თორემ შეიძლება აფექტურ მდგომარეობაში მყოფს შემომაკვდე- ისე ზურგი აქცია, ბალიშს მოხვია ხელები და თვალები დახუჭა…
ალექსანდრე კიდევ დიდხანს იძინებდა მარიამს რომ არ გაეღვიძებინა, ოთახსი დააბოტებდა და ბოლოს დაურღვია ძილი ქმარს. მალე ბავშვები შევარდნენ ოთახში და მარიამის საწოლზე დაიწყეს ხტუნვა.
-ამ დილაადრიან აქ რა გინდათ ჭინკებო?
-დედიკომ გვითხრა ითამაშეთო და ჩვენც მოვედით
-და რა თქვა მარიამთან ითამაშეთო?- ცხვირზე მოუჭირა თითები ლილეს და წარბები შეწმუხნა
-ნწ ...
-ჩემი ბარტყები... როგორ მიყვარხართ- ორივეს მოხვია ხელი
-დილამშვიდობისა ბავშვებო
-სანდროო... მანდ რატომ გძინავს?- ლილე საწოლის კიდეზე დაწვა ,ფეხებს ათამაშებდა და „სიძეს“ უყურებდა
-სანდროს სულ ცხელა და იატაკზე ამიტომ დაწვა
-მეც მცხელოდა წუხელ...ამ ღამით მეც ხალიცაზე დავიძინებ- პატარა ქალბატონი საწოლიდან გადაბობღდა და სანდროს მიუცუცქა
-მერე პატარა წელი რომ გეტკინება?- ბავშვი მუხლებზე დაისვა და ლოყები დაუკოცნა- არავის უთხრა აქ რომ მეძინა თორე იდეას მომპარავენ ...მერე ყველა იატაკზე დაიძინებს
-კარგი,არავის ვეტყვი
-წავდიეთ ვისაუზმოთ... უცებ მოვწესრიგდეთ ჩავიცვათ,ხელ-პირი დავიბანოთ-ორივეს ჩაკიდა ხელი,ხალათი მოიცვა და ბავშვებთან ერთად გავიდა ოთახიდან. ალექსანდრე ნიკუშასთან და ბიჭებთან იყო,მარიამი სახლიდანა რ გასულა,ბავშევბთან გაატარა მთელი დღე .
.....
სოფელში ერთი კვირა დარჩნენ,კვირის ბოლოს კი ალექსანდრეს მოთმინება ამოეწურა, იატაკზე ძლის მობეზრდა და მარიამისგან შორს ყოფნაც. ამიტომ დილაადრიან განუცხადა რომ მიდიოდნენ და ბარგის ჩალაგება დაიწყეს. ბოლოს ყველას დაემშვიდობნენ და მანქანაში ჩასხდნენ,მარიამი ხმას არ იღებდა და გაბრაზებული იჯდა
-სად მივდივართ არ მეტყვი?
-სადღაც ,სადაც მხოლოდ მე და შენ ვიქნებით
-მოგბეზრდა მშვიდად ყოფნა და გინდა ზველებურად ვიკამათოთ?
-ახლა ისე ვარ, შენთან ჩხუბზეც თანახმა ვარ!
მარიამმა ისევ მოაშორა მზერა და მანამ უყურებდა გზას სანამ არ ჩაეძნა, რომ გაიღვიძა უკვე მთაში იყვნენ. არ გასჭირვებია იმის მიხვედრა რომ რაჭაში იყვნენ და აღტაცებისგან გული უფართხალებდა...საწოლზე იწვა და ფანჯრიდან უყურება ამ მშვენიერ ხედს.
საძნებელში ხის სურნელი ტრიალებდა, ფანჯარასთან დადგა და ხედს გაუსწორა მზერა.მალე სანდროც შევიდა ოთახში
-გაიღვიძე მძინარე მზეთუნახავო? ადრე ასეთი ღრმა ძილი არ იცოდი
-რაჭაში ვართ?
-რაჭაში ვართ, ხომ გიყვარს მთა და აქ არასდროს ყოფილხარ ხო?
-რაღაც გცოდნია ჩემ შესახებ, გავვოცდი
-მეც გაოცებული დავრჩი...გავისეირნოთ?
-არ იყო საჭირო რომანტიკოსობა...შენ არ გიყვარს მშვიდი ადგილები- სახლიდან გავიდნენ. სასტუმროს ტიპის სახლი იყო. მარიამმა სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქა და გაეღიმა- ვგიჟდები ამ შეგრძნებაზე, როცა ყველგან ცხელა და შენ გრილ ,სუფთა ჰაერს სუნთქავ
-იცი აქ რატომ მოგიყვანე?
-რატომ
-შენთან ნორმალური ურთიერთობა მინდა მქონდეს, მინდა გაგიცნო...ნუ გაავლებ ჩვენ შორის უზარმაზარ კედელს,გთხოვ შანსი მომეცი შენ მხარეს გადმოვიდე
-ჩვენს პირველ ღამეს აშენდა უზარმაზარი კედელი , რომელსაც შენ ვერ გადმოლახავ ასე რომ იმედი არ გქონდეს
-მარიამ,რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი შენთვისაც ხომ მარტივი იქნება
-იცი ახლა რა მოხდება? მე ისევ ისე დავთბები შენ მიმართ, შენ უფრო დამიახლოვდები,ყველაფერს გაიგებ,იმასაც რაც არ იცი უარესად შემოიჭრები ჩემს გულში და მერე ისევ შენი სათამაშო გავხდები,ისევ მეტკინება, უარესად მატკენ და მე მეტს ვეღარ გადავიტან
-მარიამ
-არ გინდა, გთხოვ...უბრალოდ მადროვე დავტკბე აქაურობით- ქურთუკი შეიკრა ,ჯიბეებში ჩაიწყო ხელები და წინ წავიდა. ალექსანდრე უბრალოდ გვერდით მიჰყვებოდა
სახლში დაბრუნების შემდეგ დიასახლისი გაიცნო და მისაღებში მყოფი ახალგაზრდებსაც მიესალმა შორიდან. ოთხი ბიჭი და სამი გოგო იყო. მალევე ავიდა მეორე სართულზე, ნინის ესაუბრა და თან ბარგი ამოალაგა. ალექსანდრე რომ შევიდა საწოლზე იწვა და სიმღერას უსმენდა
-ჩამოდი ვივახშმოთ
-ვინ მოამზადა
-ნათელამ, ის ამზადებს საჭმელს ნუ თუ შენ არ მოგინდება რამე განსაკუთრებული
-იმათთან ერთად უნდა ვივახშმოთ?
-ხო
-გაიცანი უკვე?
-კი
-მოგისწრია- მოემზადა და სანდროსთან ერთად ჩავიდა. მაგიდასთან ისხდნენ უკვე, ამჯერად ყველა გაიცნო და ისიც მარტივად შეამჩნია რომ ერთ-ერთი გოგო სანდროს მიმართ ზედმეტ ყურადღებას იჩენდა
-სანდრო ეს გოგო შენი ცოლია?-დაიწრიპინა გაწელილი ხმით და მზერა ალექსანდრეზე შეაჩერა
-დიახ სანდროს ცოლი ვარ, მარიამი -ყალბი ღიმილი ესროლა გოგოს და სანდროს ფეხზე მოათავსა ხელი
-ნასწია
-აჰა და თქვენ? -არც ის უთქვია სასიამოვნოაო ისე მოაშორა გოგოს მზერა და წყვილებს გახედა
-მე საბა, სალო, სოფიო, ნატალი, ნოდო, ჯაბა-მიუთითა ერთ- ერთმა ყველა დანარჩენზე და გაუღიმა
-სასიამოვნოა . დაქორწინებულები ხართ თუ ვცდები
-ყველა დაქორწინებულები ვართ
-ჩემს გარდა
-ნეტავ რატომ არ მიკვირს-მარიამმა ჩუმად ჩაილაპარაკა, მაგრამ ნასწიასაც რომ გაეგო ისე
მთელი დროის განმავლობაში ნასწია არ გაჩერებულა, თითქოს მარიამის არსებობას ვერ ამჩნევდა. მარიამმა მშვიდად ივახშმა, ზედმეტი სიტყვაც არ უთქვამს,შემდეგ ოთახში დაბრუნდა და მალევე დაიძინა კიდეც. ალექსანდრე გვიან ავიდა ოთახში და დივანზე დაიძინა.
სამი დღე მშვიდად გავიდა,მარიამი ძირითადად ოთახში იყო ან სეირნობდა. ალექსანდრე მაქსიმალურად ცდილობდა მასთან საუბარს,მაგრამ ბოლოს ისევ მისგან შორს ატარებდა დროს.
საღამოს კოცონი დაანთეს, ყველანი ერთად ისხდნენ,ბიჭები გიტარაზე უკრავდნენ და მღეროდნენ,გოგონები ცეკვავდნენ. მარიამი მათი ცქერით იყო გართული ,იცინოდა და მღეროდა კიდეც . ალექსანდრე რომ გავიდა დაინახა, მაგრამ გაყოლა არც უფიქროა. უკვე საკმაოდ დიდი დრო იყო გასული,სახლში შევიდა მოსაცმელი რომ აეღო , ნასტიას ოთახს რომ მიუახლოვდა კვნესის ხმა გაიგო .ნაბიჯის გადადგმაც ვერ მოასწრო ქალბატონმა „სანდრო“ რომ წამოიკვნესა სუნთქვა შეეკრა. წონასწორობა დაერღვა, კედელს მიეყრდნო ხელით შემდეგ აღარაფერი გაუგია. გონს მაშინ მოვიდა გარეთ რომ გავიდა, ყველასგან შორს იყო, ჩამოჯდა და სუნთქვის აღდგენას შეეცადა. სახე ხეელბში ჩამალა ,მთელი სხეული უთრთოდა,კანკალებდა ,მაგრამ არ ტიროდა,ვერ ტიროდა არადა როგორ უნდოდა ხმამაღლა ქვითინი ...
გონს მობილურის ხმამ მოიყვანა ეკრანზე გიორგის ფოტო რომ დაინახა მაშინვე უპასუხა
-მარუსიი როგორ ხარ?
-კარგად გიო შენ?
-რა ხმა გაქ? გაცივდი? ცუდად ხარ? სიცივეებია მანდ ხო?
-არც ისე...არა არ ვარ გაციებული,უბრალოდ გრილა და
-მატყუებ ხო?
-ბიჭებთან ერთად როგორ ატარებ დროს?
-არაჩვეულებრივად, კარგი მეგობრები ჰყავს შენს ქმარს
-კი,კარგები არიან
-კიდევ ერთი ბიჭი ჩამოვიდა, ნოდიკო ..იცნობ?
-ვიცნობ კი- მისი სახელის გაგონებამ უარესად გახადა. მკერდის არეში ტკივილს გრძნობდა, ხელი მიიდო და ღრმად შეისუნთქა ჰაერი- მაგათ არ აყვე, აფრენენ
-მერე მე რომელი ჭკვიანი მნახე
-გიოოო ...
-ჰოო,მომიყვები რა გჭირს? ალექსანდრემ აურია?
-მომიყევი სოფო როდის გაიცანი
-კარგი,რადგან ასე გინდა მოგიყვები... თვითმფრინავში ჩემ გვერდით იჯდა, რომ დავინახე იმ წამსვე მომეწონა...ისეთი თვალები აქვს რომ დაიძინა ცუდად გავხდი. არ მეგონა თუ შევხვდებოდი მეორედ რადგან ვნახე ე.ი შანსი არ უნდა გავუშვა’
-კარგად მოექეცი რა, თუ არ იქნები გრძნობებსში დარწმუნებული ისე არაფერი გააკეთო გთხოვ
-მარიამ მაშინებ უკვე...არც მეუბნები რა გჭირს
-მომენატრა შენთან მშვიდად ყოფნა, ნეტავ ახლა აქ იყოთ შენ და ნინი ...გახსოვს რა კარგი იყო ადრე? რა მარტივი იყო ყველაფერი ჩვენ კი როგორი რთული გვეგონა
-ყოველთვის ასეა მარუს ხომ იცი...დრო რომ გავა წარსული ამბები მარტივად მოგეჩვენება
-ვითომ?
-ასე იქნება...ყველაფერს შეძლებ ,ყველგანაა გამოსავალი მთავარია იპოვო მარ
-დავიღალე ... ძალა აღარ მაქვს
-დაისვენე, ისევ მოიკრიბე ძალები არ დაეცე ოღონდ
-როდის ბრუნდებით
-მგონი ერთ კვირასი ან უფრო გვიან ...შენ?
-არ ვიცი, შეიძლება ხვალვე წამოვიდე ...ახლა წავალ ხო? კარგად გიო
-ხომ კარგად იქნები მარ?
-ნუ ღელავ,კარგად ვიქნები - საუბარი რომ დაასრულა და მობილურს დახედა უკვე ღამის პირველი საათი იყო. ეზოში აღარავინ იყო, ძალიან ციოდა, სულ მთლად გაყინული ჰქონდა სხეული. მოჩვენებასავით მიაბიჯებდა დერეფანში,ისეთი სიჩუმე იყო თითქოს იქ არავინ იყო. ოთახში რომ შევიდა დივანზე მიწოლილი ქმარი დაინახა, წამსვე გაახილა თვალები და წამოდგა
-სად იყავი...გეძებდი და ვერ გიპოვე.გირეკავდი და დაკავება იყო ...კარგად ხარ ?- გალურჯებული,გადაფითრებული მარიამი რომ დაინახა უარესად ანერვიულდა
-არ შემეხო- თავი შეაბრუნა როცა მიხვდა რომ ალექსანდრე ხელის შეხებას აპირებდა- ასე მალე დაასრულე ? ღამეც იქ რატომ არ დარჩი დივანზე ძილი აღარ დაგჭირდებოდა და ნასწია ნატკენ ზურგსაც დაგიმასაჟებდა
-რა გითხრა იმ ნაბოზ...
-რა უბედურებაა , რომ გასიამოვნებდა და აკვნესებდი მაშინ დარწმუნებული ვარ საოცრებებს ეუბნებოდი და ახლა ლანძღავ?
-მარიამ მომისმინე მე
-არ მაინტერესებს ... უკვე იმაზე მეტად დამამცირე ვიდრე წარმოვიდგენდი ,არ მიკვირს იცი? შენთვის ხო არარაობა ვარ და შეგიძლია ვიღაც კახ**** დაწვე მაშინ როცა სულ ახლოს მეც ვარ... ხვალ დილით ის ქალი ამ სახლში რომ დამხვდეს , ვფიცავ მეტჯერ ჩემს დამცირებას ვერ შეძლებ, მთელი ქვეყანა გაიგებს რა არაკაციც ხარ !
-ამის დედას შევე** არაფერი ჩამიდენია და ახლა ამის გამოც უნდა დავისაჯო? თვითონ მეცა და მე რა მექნა ,სანამ მოვიშორე
-ნუ ყვირი, არ გისმენ და ტყუილად ნუ დაიღლი თავს. სჯობს ის ქალი გააქრო ამაღამვე , მეტი არ მინდა გარეთ გასულს გადამეყაროს - ზურგი აქცია, თმები გაიშალა, იქვე გამოიცვალა და საწოლისკენ დაიძრა
-ჩემ ბედს რო შევ*** - ჯერ უყურებდა მერე მიხვდა რომ აზრი არ ჰქონდა, არც უნდოდა ტყუილად ლაპარაკი,იცოდა რომ არ დაუჯერებდა . კარი ხმაურით გაიჯახუნა და უკან აღარც დაბრუნებულა. დილას იმ დროს შევიდა მარიამი რომ გადიოდა, გოგომ ყურსასმენები მოირგო ერთი ახედა და ოთახი დატოვა. ნასწია სახლში აღარ იყო, არ უკითხავს როდის და როგორ წავიდა, არ ადარდებდა . დიდხანს სეირნობდა, ბოლოს სახლისგან შორს აღმოჩნდა. უკან დაბრუნებას აპირებდა შავმა ღრუბლებმა რომ დაფარეს ცა,მაგრამ ვერ მოასწრო იმდენად სწრაფად დაიწყო კოკისპირული წვიმა . სახლში შესვლამდე სულ მთლად გაიწუწა, გათოშილი ავიდა ოთახში, წინა ღამესაც გაიყინა ახლა კი საერთოდ ვერ იკავებდა ცახცახს. ცხელმა შხაპმაც არ უშველა, საბანში გაეხვია და მალევე ჩაეძინა. გამოფხიზლებულმა გვერდით ალექსანდრე რომ დაინახა მაშინვე ბრაზმა შეიპყრო
-ადექი საწოლიდან
-წელი მტკივა და ახლა მაინც დავწვები...
-არ შემიძლია შენი ცქერა,რადგან გაუშვი ის ქალი იმას არ ნიშნავს რომ შენი დანახვა შემიძლია თან ზუსტად ჩემ გვერდით!
-ყელში ამომივიდა უკვე...მეც მაგარი სირ* ვარ მაინც თუ უნდა გეჩხუბა ნახევრად შიშველი ქალი მყავდა ხელში ,ვინ იცის რად დამიჯდა რომ მომეშორებინა და რისთვის
-ნუ მაცინებ ... შენ მოიშორე ქალი? ახლა არ მითხრა ვერ გიღალატეო ... ჩემ გარდა არავინ გინდა ხო? - ჯერ იცინოდა მერე უცებ შეკრა წარბები -აქედან გაეთრიე
-დიდი სიამოვნებით მოგკლავდი და დავისვენებდი,ნეტავ შემეძლოს შენი გამეტება ღირსი თუ არ იყო ბოზ** შვილი ვიყო ...მე ვარ მოსაკლავი ასე რომ დავყ**** შენ გამო - ოთახის კარი გაიჯახუნა და წავიდა. გარეთ ისევ წვიმდა, მარიამი ფანჯარასთან იჯდა ყავის ფინჯანით ხელში და ბიბლიოთეკაში აღმოჩენილ წიგნს კითხულობდა. რომ დაბნელდა და სანდრო ისევ არ გამოჩნდა მობილურიც კი მოიმარჯვა რომ დაერეკა,მაგრამ გადაიფიქრა. მალე კარი გაიღო და თავიდან ფეხებამდე გაწუწული,ტალახში ამოვლებული ქორიძე გამოჩნდა. მარიამს წამით შეხედა,მერე კარი მიხურა და სააბაზანოსკენ დაიძრა. ის იყო კარში უნდა შესულიყო მარიამმა სისხლი რომ შენიშნა, ხელიდან წვეთ-წვეთად მოდიოდა და მეორე ხელით აჩერებდა. სულ ეს იყო საკმარისი ყველაფრის დასავიწყელად, იმ სისხლის წვეთების გარდა არაფერზე ფიქრობდა. მზად იყო სააბაზანოშიც კი შევარდნილიყო
-ხელზე რა დაგემართა...სისხლი გდის?
-ხო
-ცუდად ხარ? ალექსანდრე
-არ მითხრა ვღელავო- მეტი არაფერი უთქვამს კარი ცხვირ წინ მიუხურა და შემდეგ მხოლოდ წყლის ხმა ისმოდა. გარეთ რომ გამოვიდა მხოლოდ შარვალი ეცვა ხელიდან ისევ მოსდიოდა სისხლი,თვალები დაწითლებული ჰქონდა და აშკარად არ გამოიყურებოდა კარგად .სწრაფად გადაიცვა მაისური და დივანზე დაჯდა
-მაჩვენე - გვერდით მიუჯდა და ხელზე თითები შემოხვია- ასე ღრმად როგორ გაიჭერი...სად იყავი გამაგებინე
-მალე წავალ ,ნუ ღელავ - ხელი გამოსტაცა და სალფეტკი დაიდო
-შეგიხვევ... მოიცადე- ჩანთა გადაქექა და მალევე იპოვა საჭირო ნივთები.ყოველთვის თან დაჰქონდა ბამბა, ბინტი და სპირტის პატარა ფლაკონი. პატარა ჩანთაში ჰქონდა ჩაწყობილი სხვა წამლებთან ერთად .ალექსანდრესთვის არც შეუხედავს, ხელზე უჭერდა თითებს და ჭრილობას უწმენდდა- არ მეტყვი რა დაგემართა?
-ტყეში ვიყავი ,წვიმა რომ დაიწყო მეწყერივით წამოვიდა მიწა და მეც თან გამომიყოლა
-რაა? ასე მარტივად მეუბნები რომ ტყეში დაგორდი და მეწყერს გამოჰყევი?
-ხო ასე მარტივად... - დაცვარულ შუბლზე თითები გაისვა და დივანზე დაწვა. მარიამს თავი კალთაში ჩაუდო და თვალები დახუჭა- შეგიძლია წახვიდე ... -თითქმის გათიშულმა თქვა და ემბრიონის ფორმაში დაწვა. მარიამი წამოდგა, თავქვეშ ბალიში დაუდო და ისევ ფანჯარასთან გააინაცვლა. ოთახში სანდროს ხშირი სუნთქვის ხმა ისმოდა, შემდეგ რაღაც სიტყვებს ამბობდა,მარიამმა მეტს ვეღარ გაუძლო და წამში მასთან გაჩნდა. შუბლზე ხელი რომ შეახო მაშინვე მიხვდა რომ სიცხე ჰქონდა
-სანდრო...გაიღვიძე რა, გაიღვიძე გთხოვ სიცხე გაქვს
-არ წახვიდე რა- ხელზე მოუჭირა თითები და კოცნა დაუწყო, მერე თავი დაადო ხელისგულზე და მაჯაზე კოცნიდა- არ წახვიდე
-ალექსანდრე,სიცხე გაქვს გაიღვიძე სანდრო გთხოვ- თავისუფალ ხელს თმაზე უსვამდა და ლოყაზე კოცნიდა- სანდროო ...ღმერთო რატომ არ მაცლი შევიძულო ხომ იმსახურებ რომ მძულდეს ასე ძალიან რატომ მტკივა- ცრემლები სდიოდა, ახლა ტიროდა ,ახლა როცა ყველაზე ნაკლებად ტირილი სურდა. უყურებდა გათიშულ,სიცხიან ქმარს და ტიროდა...
ძმრიანი საფენებით ხელში ხალიჩაზე მჯდომი უყურებდა ალექსანდრეს, მის თმებში დააცოცებდა თითებს. ბოლოს ნახევრად გამოფხიზლებული საწოლამდე მიიყვანა და საბანი დააფარა. მის გვერდით იწვა და ყოველ საათში უმოწმებდა ტემპერატურას, ბოლოს ჩახუტებულს ჩაეძინა .
ალექსანდრემ რომ გაიღვიძა გონს ვერ მოვიდა,მარიამს უყურებდა და თვალებს ვერ უჯერებდა. ინსტიქტურად წაიღო ხელი რომ მოფერებოდა,მაგრამ გამოფხიზლება დაასწრო და ისევ უკან დაიხია
-დილამშვიდობისა...როგორ ხარ?
-არ რა მინდა? არ მახსოვს ნორმალურად...თავი მტკივა
-ჩაის ამოგიტან და წამლებს ვიყიდი...სიცხე გქონდა
-არ გინდა... ვიცი ხოლმე ასე. დღეს კარგად ვიქნები . ცხელი აბაზანა და მორჩება
-კანკალებ?
-მცივა...
-ისევ სიცხეს გაძლევს...წამალი დალიე აჰა გამომართვი აი წყალიც ...ჩაის ამოგიტან- უცებ წამოდგა სპორტულები ეცვა, ჟაკეტი მოიცვა და ოთახიდან გავიდა. მალევე დაბრუნდა , საწოლზე ჩამოჯდა და შუბლზე მიადო ხელი - ცუდად ხარ?
-არაუშავს...ძმრის სუნი ამდის. ბანაობა მინდა
-კანკალებ,იქნებ გონება დაკარგო .მოითმინე ცოტა და მერე იბანავე
-ნუ გეშინია ასე მარტივად არ მოვკვდები
-ვიცი,რომ არ მოკვდები,მაგრამ მე დამიმატებ საქმეს
-მე არ მითხოვია ... არავინ გავალებდა ღამის თევას, ძმრიანი ტილოებით სირბილს და თავთან ჯდომას ! - დაუყვირა და საბანი მოიშორა ... წამოდგომისას თავბრუ დაეხვა ,მაგრამ მაინც შევიდა სააბაზანოში და კარიც ხმაურით დახურა. დიდხანს არ დარჩენილა,მალევე გამოვიდა
-საწოლში დაწექი...
-ჯერ კიდევ დილის შვიდი საათია,წვიმს შენ საწოლში მეპატიჟები და მე როგორც ყველაზე უნამუსო არსება შანსს გამოვიყენებ და გასათბობად გამოგიყენებ- ხელი მოხვია, თვალები ისევ წითელი ჰქონდა. მარიამს მოსაცმელი მოაშორა და საწოლში დააწვინა
-ალექსანდრე!
-ჩაის დაგაყოლებ...მიყვარს- საწოლში დაწვა, მარიამს საბანი გადააფარა და ჩაის ფინჯანი აიღო. რამდენიმე ყლუპი დალია და შემდეგ საბანში ჩაძვრა- ჩამეხუტე...
-ხელი გამიშვი...
-უკვე გაყიდე თავი ასე რომ მოდუნდი და ჩემთან ერთად დაიწვი
-წამალი დალიე ...
-დავლევ ახლავე- თითები თმაში შეუცურა და ტუჩებზე დაეკონა- როგორ მომენატრა- ჩუმად თქვა და მის თმაში ჩამალა სახე- ოდესმე გადაგიხდი ამ წამებისთვის
-ნუთუ არ გრცხვენია ამას რომ...
-ჩშშ- თითები ააფარა ტუჩებზე და გააჩუმა. ხელები მუცელზე მოხვია ,იმდენად ახლოს იყო რომ ფაქტობრივად მათ შორის მანძილი არ არსებობდა-დავიძინოთ
.........
გაღვიძებულმა მარიამი გვერდით ვერ დაინახა, სამაგიეროდ კარადასთან მდგომ ნახევრად შიშველ ქალს უყურებდა და თვალის მოშორებას არც ფიქრობდა. მარიამმა ისე ჩაიცვა და გავიდა ოთახიდან ვერც შეამჩნია ბატონის გამოფხიზლება, შესანიშნავად შეძლო თავის მომძინარება . მარამის დაბრუნებამდე თაკომ,მდივანმა დაურეკა და შეატყობინა რომ უკანდ აბრუნების დრო იყო. საქმის გადადება უკვე შეუძლებელი გახდა .
მარიამმა ლანგრით საუზმე აუტანა ,ბატონი უკვე მზად იყო. ჩანთასაც ალაგებდა
-მივდივართ...საქმეები მაქვს
-მეც უნდა დავბრუნდე?
-დიახ!
-სოფელში წავალ
-არა!
-მე მინდა სოფელში წასვლა...ჯერ კიდევ არდადეგები მაქვს და წავალ კიდეც
-არ წახვალ-თქო გითხარი ,გასაგები არ იყო? იქ იქნები სადაც მე და არ მაინტერესებს შენ რას ფიქრობ! ხომ არ გესმის ჩემი სიტყვები,ხომ არ გჯერა ხოდა უკვე ...მაინც ვარ შენთვის და დაე ბოლომდე ვიყო ...ჩაალაგებ ბარგს თუ აქ დავტოვოთ
-ვერ გიტან!
-ასე ძალიან რომ გიყვარვარ ალბათ იმიტომ!
მანქანაში ისხდნენ, სანდრო აშკარად ცოფებს ყრიდა. გზაში რამდენჯერმე დარეკა და ყველას ეჩხუბა ვისაც ესაუბრა. ზარის დასრულებსი შემდეგ უმისამართო გინებასაც არ აკლებდა, მარიამი კი უფრო ბრაზდებოდა
-ზღვაზე წავალ...მალე ლაშაც გათავისუფლდება და ყველანი ერთად წავალთ. არ მინდა შუა ივლისში თბილისში ყოფნა მხოლოდ იმიტომ რომ შენ საქმეები გაქვს
-ასე ძალიან მოგენატრა გიორგი?
-მაგიტომ არ მიშვებ? ასეთი ხისთავიანი როგორ ხარ...არ ვუყვარვარ გიორგის და
-არ მაინტერესებს! არ წახვალ და მორჩა- ხსირად იცურებდა თმაში თითებს, სახეზეც ისვამდა ხელს აშკარად არ იყო კარგად
-გააჩერე სადმე ...სადაც შეიძლება რომ ვისაუზმოთ
-ვერ გაუძლებ ცოტას?
-ვერა...
-კარგი , მაგრამ ბევრი დრო არ მაქვს
-შეწუხდები მალე...საჭესთან მე დავჯდები გინდა ?
-არა ..მოიცა ჩემ გამო გამაჩერებინე?
-მშია, თან არ ვაპირებ რამეს დამაჯახო და მომკლა მხოლოდ იმიტომ რომ მშირი და გამოფიტული ხარ
-ტყუილი არ გეხერხება...ჩემზე ღელავ.ასეა ეს და არ შემეკამათო- წელზე მოხვია ხელი , ლოყაზე აკოცა და ისე განაგრძო გზა
-ზოგჯერ პატარა ბავშვივით რომ ვარდები ხვდები?
-გვეჩქარება მარუუს...
ისევ განაგრძეს გზა. საკმაოდ ცხელოდა, მარიამი ლამის დაიწვა კონდიციონერიც კი არ შველოდა სანდროც იგივე მდგომარეობაში იყო მაისური ერთი ხელის მოსმით გადაიძრო და უკანა სავარძელზე გადააგდო. წყალი მოსვა, სანდრომ დაამუხრუჭა ,მარიამმა თავი ვერ შეიკავა და წყალი მთლიანად ზედ გადაესხა , მომღიმარ სანდროს ისეთი თვალებით გახედა ერთი ისიც იფიქრა მომკლავსო
-ქვა ეგდო და
-ქვით თავი გაქ სავსე რა ვქნა ეხლა ასე სველი ვიჯდე?
-გაგხდი რა პრობლემაა
-რა ჭკვიანი ხარ ... სულ ხო არ გავიხადო უფრო მოგეწონება
-ნწ მაშინ გაჩერება მომიწევს და ეგ არ მაწყობს
-რა გეშველება ნეტავ-მარიამი უკან გადაძვრა სანდროს მაისური აიღო თავისი გადაიძრო და მისი გადაიცვა.
-აი რას ნიშნავს ცოლის შესაძლებლობებს რო ვერ აფასებ-ჩუმად თქვა და მარიამს სარკეში გახედა. ისევ წინ დაბრუნდა ქალბატონი და ღვედი შეიკრა-ჩემს მაისურში უფრო სექსუალური ხარ
ფეხი მოკეცა და ყურსასმენებით სიმღერის მოსმენა განაგრძო. თბილისში საღამოს ჩავიდნენ, ორივე დაღლილები იყვნენ. ყველაფრის მიუხედავად სახლში დაბრუნება რაღაცნაირად გაეხარდა თითქოს მონატრებულიც კი ჰქონდა. საძინებელში შესვლისთანავე შხაპის მისაღებად წავიდა იქედან პერანგით გავიდა და საწოლში შეწვა. სანდრო მაშინვე საქმის გასარკვევად წავიდა და სახლში ძალიან გვიან დაბრუნდა , საწოლშიც ვერ მოისვენა თითქოს რაღაც აკლდა , რაღაც კი არა ვიღაც აკლდა ...მარიამის საძინებელში შევიდა , ქალბატონს მშვიდად ეძინა ფრთხილად ასწია საბანი და გვერდით მიუწვა ,როგორც კი დაწვა მაშინვე გაიღვიძა მარიამმა და შეშინებულმა გახედა გვერდით მწოლს
-რა გინდა ადამიანო ამ შუაღამით
-ასეთი ფხიზელი ძილი თუ გქონდა არ ვიცოდი არ მინდოდა შენი გაღვიძება , დაიძინე
-წადი შენს ოთახში და დავიძინებ
-აბა ეხლა სად ვარ
-გეყოფა, ადექი რა გინდა აქ
-ვერ ვიძინებ შენს გარეშე
-მე იავნანას გიმღერებ თუ ზღაპარს მოგიყვები
-რატო იგესლები ყველაფერზე მე მართლა გეუბნები შენ რო არ ხარ ოთახში ვერ ვისვენებ
-მე შენ რო ხარ მაშინ ვერ ვისვენებ-მარიამმა ადგომა დააპირა მაგრამ სანდრომ ხელი მოხვია და უკან დააბრუნა ისე ჰყავდა მარწუხებში მოქცეული ვერც შეტოკდა
-გამიშვი ან წადი
-ნწ. აქ მინდა მყავდე ასე-სანდრომ ჩუმად თქვა უკვე გაბრუებულმა მისი სურნელით და მხრებზე დაყრილ თმებში თავი ჩარგო-ვგიჯდები ამ სურნელზე-კიდე ერთხელ შეიგრძნო და ხელები ოდნავ აუშვა მაგრამ ისევ ისე ჰქონდა მოხვეული
-გამიშვი სანდრო ასე არ დავიძინებ
-მაგას რა ჯობია მარიამ უძილობისას არაჩვეულებრივი გასართობი ვიცი
-დეგენერატო
-იდიოტი არა?
-მართალია იდიოტიც ხარ, ცოტა მაინც ამიშვი ეს ხელები დავბრუშდი
-აჰა -სანდრომ ხელი მუცლიდან ქვევით ჩაწია და მარიამის რეაქციაზე გაიცინა, მერე თითები ბარზაყზე ააყოლა და ყელში აკოცა
-ვერ ვიტან ეგრე რო იქცევი
-თავის შეკავება რო გიჭირს მაგიტომ?-ყელზე ისევ მიაკრო ცხელი ტუჩები და ისე დაიჩურჩულა
-თავს ვინ ვერ იკავებს მოქმედებაზე ეტყობა -ხელი მის ხელს დაადო და ფეხიდან მოიშორა.
-კაი გვეყო ეხლა თორე ხვალ ვეღარ გავიღვიძებ ადრე... ეხლა გამოჩნდა ეს დედა მ*** საქმეც .
ბოლოს ორივემ დაიზინა. სანდრო დილით ადრე წავიდა, მარიამი მთელი დღე მარტო იყო . ისევ წიგნის კითხვა გადაწყვიტა და არჩევანი „გრაფ მონტე კრისტოზე“ შეაჩერა. საღამომდე კითხულობდა,დივანზე იწვა და თან სანდროს ელოდა. ბოლოს ჩაეძინა, გულზე ედო გაშლილი წიგნი და საყვარლად ეძინა.
სანდრო დაღლილ-დაქანცული შევიდა სახლში ,ჯერ სიცხემ შეაწუხა თან პერანგით ჯდომა მოუხდა , მერე იმდენი საქმე ჰქონდა თავი ასტკივდა .მარიამს რომ შეხედა სახეზე ღიმილმა გადაურბინა .დივანთან მივიდა და წიგნი აიღო. ჯერ უყურა ქალბატონს,მერე ხელში აიყვანა და საძინებლისკენ წავიდა. მარიამმა სახე მის ყელში ჩამალა და გაიტრუნა. სანდრომ ღიმილით დახედა და აკოცა. საწოლში დააწვინა ზემოდან უყურებდა ცოლს,ბოლოს კოცნა გადაწყვიტა ,ამ დროს გაახილა თვალები ქალბატონმა
-დიდი მადლობა ამოყვანისთვის
-გეღვიძა?
-ნწ... ასე ადრე რატო დაბრუნდი ბარებში გაფიცვაა?
-საშინლად დავიღალე
-აა მეც არ გამიკვირდა? მეთქი რატო არ წავიდა - წამოდგა და კარადიდან მაისური გამოიღო და სანდროს გახედა-არ აპირებ გასვლას? დაღლილი ყოფილხარ
-არ მინდა სხვა რამე მინდა
-უფ არ გადამრიო ხო არ გავიხადო?
-რას მეკითხები უარს გეტყვი შენი აზრით? მოიცა დავწვე -აყვა სანდროც თამაშში პერანგის ღილები უცებ ჩახსნა მარიამის მზერისთვის არ მიუქცევია ყურადღება ქამარს დაწვდა და შარვლის შესაკრავიც გახსნა . მარიამი ჯერ გაკვირვებული უყურებდა მერე რო მიხვდა რაც ჩაიფიქრა ჩაიცინა და დაკუნთულ სხეულს მოავლო მზერა ,ტუჩები დაიკვნიტა, მერე დაიწყო თამაში. მისკენ წავიდა ფეხსაცმელი მისვლამდე გაიხადა თვალებ აციმციმებულმა ახედა ქმარს ,რომელიც უკვე გაგიჟებული იყო . თითები მის პრესზე აასრიალა და ბეჭებთან გააჩერა უცებ შეცვალა ეს ვნებიანი გამოხედვა ცინიუკურმა და ღიმილით უთხრა
-მართალი ხარ უნდა დაწვე კარი იქეთაა მერე მარჯვნივ გაუხვიე და შენი ოთახიც იქაა ტკბილი ძილი სანდრიკოოოოოოო-მკერდზე მიაკრო ხელები და კარისკენ გააჩოჩა გაშეშებული სხეული
-მოიცა ...მე.. ეს კაი რა მარიამ რას მიკეთებ? უნდა გადამრიო? ეხლა რა ვქნა მე?
-მე რა ვიცი რა უნდა ქნა ...დაიძინე -სიცილით უთხრა მარიამმა ლოყაზე აკოცა და კარი დახურა.
ისეთი სიცხე იყო ლამის დაიწვა ... აივანზე გავიდა და სავარძელში ფეხმოკეცილი დაჯდა . მალე მეორე კარიც გაიღო და სანდრო გამობრძანდა ტრუსის ამარა, სიგარეტით ხელსი.მარიამს რომ შეხედა ღრმა ნაპასი დაარტყა და მისკენ წავიდა
-რაო ჩემს ცოლს ცხელა?-სიტყვებს კვამლიც ამოაყოლა და თვალებაციმციმებულმა შეხედა მარიამს
-მაგ კვამლს თუ არ შემაფრქვევ კარგი იქნება
-კარგი რა იქნება იცი? ეგ მაისურიც რო მოგაშორო და შენით დავტკბე
-რა იყო დღეს არ გაგივლია სადმე?-მარიამმა ირონიულად ახედა მაღალ სილუეტს და თავი სავარძლის საზურგეზე გადადო-სულ რაღაც ორი დღის წინ გაერთე ნასწინკასთან ასეთი ტემპერამენტიანი ხარ?
-როგორ გამიტუტუცდი ეს წესიერი გოგო ეგეთი შეგრთე მე ცოლად?
-ძაან კი გაინტერესებდა ეხლა შენ წესიერი ვიყავი თუ არა -მარიამი წამოდგა და მოაჯირს დაეყრდო. ხედს გადახედა და გრილი ჰაერი ჩაისუნთქა -მთავარია ნიძლავი მოიგე- მუცელზე სხელი ხელების შემოხვევამ, ყელზე მოფრქვეულმა ხშირმა სუნთქვამ გონება აურია და თავი უკან გადასწია ისე რომ სანდროს მკვრივ სხეულს მიაკრო . მთელს სხეულში ლავა ჩაეღვარა სანდროს ხმამ საერთოდ დაუბინდა გონება, გული ისე უცემდა გეგონებოდათ ცოტაც და ამოვარდებაო, სუნთქვაც კი გაუხშირდა. ისიც აწამებდა, უბრალოდ მისი გულისცემა ესმოდა და სუნთქვას გრძნობდა შემდეგ ყელზე ცხელი ტუჩები მიაკრო, ყელიდან მხრისკენ წავიდა ისე რო ლამის ერთ ადგილას კოცნიდა თან ისე ნაზად აღუწერელ სიამოვნებას გვრიდა. აზროვნება რომ შეძლებოდა საკუთარი თავი შესძულდებოდა ასეთი სუსტი რომ იყო,მაგრამ ვერაფერს გრძნობდა და განიცდიდა სიამოვნების გარდა
-რატომ ...რა გინდა? -ძვლივს თქვა გამშრალი ხახით ისე რო თავისი ხმა ვერ იცნო
-მარტო შენ ... არ მიღალატია შენთვის. მარტო შენ მინდოდი და არა მილიონები ,დამიჯერე - ყურში ეჩურჩულებოდა თითქოს ნოზი იყო და გონებას ურევდა
-არ შემიძლია ,ვერა - ისევ ამოიჩურჩულა და ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია . სანდრომ ხელი მაისურის ქვეშ შეაცურა და თითებს ისე დააცოცებდა მარიამს კანი დაეხორკლა
-რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი -ხმა ისეთი შეცვლილი ჰქონდა მართლა მთლიანად მოიცვა მისი გონება რაც ყველაზე მეტად არ უნდოდა . სანდრომ თავისკენ შეაბრუნდა , ხელები თეძოებზე მოუჭირა , ლიბრგადაკრულ თვალებში ჩახედა, ტუჩებზე დაეკონა და ხელით მაისური ნელ-ნელა ასწია. ორივეს ერთი რამ სურდა, ერთმანეთით ტკბობა და სხვა არაფერი... საძინებელსი იყვნენ უკვე მარიამმა რომ მოიშორა
-გაჩერდი... სანდრო გთხოვ,არ მინდა სანდრო
-მარიაამ ნუ მიკეთებ ამას...გაიგე ,რომ მხოლოდ შენთან მინდა
-შენ ? შენ არაფერს გიშავებ...მხოლოდ საკუთარ თავს- მოშორდა და წავიდა...დიდხანს იჯდა ოთახში გამოკეტილი. სხეულზე ისევ გრძNობდა ალექსანდრეს თითების კვალს, ისევ მისი სურნელი ასდიოდა კანზე ...სანდრო კი აივანზე იჯდა სიგარეტით ხელში და სავსე მთვარეს კვამლში ხვევდა...
...........
მთელი კვირა თავს არიდებდა სანდროს... ისიც საქმეების გამო ადრე გადიოდა სახლიდან და გვიან ბრუნდებოდა. ფაქტობრივად არც უნახავს ნორმალურად.
დილით სამზარეულოში იყო და სალათისთვის ინგრედიენტებს ჭრიდა. ვერ გაიგო როგორ მიახლოვდა სანდრო,მხოლოდ მაშინ შეკრთა ზურგიდან რომ მოეხვია და ყელში აკოცა
-მომენატრე -სასიმოვნო ხმამ გაიჟღერა ოთახში და ამჯერად ყურთან მიაკრო ცხელი ბაგეები
-რა ხდება ?რატომ არ ხარ სამსახურში-ყურადღების გადატანა სცადა და დანა ისევ მოიმარჯვა ხელში . სანდრო კი ისევ დააცოცებდა ყელის მიდამოებში ტუჩებს და სურნელს ხარბად სუნთქავდა.
-დილას არ მაქ საქმე
-ბევრი საქმე დარჩა?
-არც ისე . ამ საღამოს რესტორანში მივდივართ
-რა ხდება შეხვედრაა რამე?
-ხო-ჩუმად უთხრა და თმები მხრებზე ჩამოუშალა ხელი ჩააყოლა გრძელ წაბლისფერ თმას მუჭში მოიქცია და სურნელი შეიგრძნო. ისე მოენატრა ეს გადარეული გოგო თვითონაც ვერ გაიაზრ,. სიგიჟემდე უნდოდა თურმე მისი ნახვა .ახლა თავს ვერ იკავებდა და ინსტიქტურად მოქმედებდა. მაშინვე გაეთიშა გონება როგორც კი მარიამი დაინახა სამზარეულოში მას შემდეგ ყველა მოქმედება გაუაზრებელი იყო.
-გეყოფა -მარიამმა მაისურის ქვეშ შეცურებული ხელები მოიაშორა და ისე განაგრძო ბოსტნეულის დაჭრა ,უკან არ გაუხედავს
სანდრომ ხელები მოაშორა, მაგარმ არ წასულა ისევ ისე იდგა და ცხელ სუნთქვას აფრქვევდა მარიამის გლუვ კანს
-ისევ იმათ ხვდები ვისაც წინა შეხვედრაზე თუ სხვა კომპანიონია
-სხვაა ამჯერად... მარტო სამი ვიქნებით უფრო სწორად ოთხი
-არ გეხატება ეგ კაცი გულზე როგორც ჩანს-მარიამი მაშინვე მიხვდა მის ტონზე . დაჭრილი ბოსტნეული ჯამში ჩაყარა და მაცივრისკენ წავიდა მაიონეზის გამოსაღებად .
-ძველი პრობლემაა, მაგრამ მამაჩემის გამო მომიხდა ურთიერთობა საქმეს როცა ვეხები დანარჩენს ვივიწყებ
-შენი დამოკიდებულება საქმისადმი შესაშურია პირდაპირ . გიორგის კომპანია რას აშენებს
-სასტუმროს მეწილე თვითონაც იქნება ეგ და ბიჭები
-აა მაგაზე ამბობდნენ? საინტერესოა როგორც ჩანს გრანდიოზული პროექტი იქნება
-ხო ეგრე ვგეგმავთ-სანდრო სკამზე დაჯდა -ლუდი გვააქვს?
-კი-ლუდი მიაწოდა და მაგიდაზე სალათიც დადო.თეფშებიც და წვენიც გამოიღო თავისთვის. ალექსანდრე თვალს არ აშორებდა ,ბოლოს ვეღარ გაუძლო და წარბშეკრულმა გახედა
-რა ხდება?
-რა ხდება
-რატომ მიყურებ
-შენც ხო მიყურებ ?
-მთელი ეს დროა მიყურებ სანდრო
-ყურებაც არ შეიძლება? გეთქვა და თვალახვეული ვივლიდი
-გასაღები მჭირდება მანქანის...თუ არ გადიხარ სადმე
-არ მივდივარ,მაგრამ შენ სად მიდიხარ
-კაბა უნდა ვიყიდო... მომცემ გასაღებს?
-ტარება იცი?
-ვიცი,თუ არ მანდობ მანქანას პირდაპირ მითხარი და ისევ ტაქსით წავალ
-მე უბრალოდ არ ვიცოდი...არასდროს გითქვამს .აქმადე გეთქვა მანქანს გიყიდდი და აღარ მოგიწევდა ტაქსით სიარული
-სანდრო უბრალოდ გასაღბი მომეცი რომ საღამომდე მზად ვიყო
-მეც წამოვალ, თუ წინააღმდეგი არ ხარ...ხვალ მეგობრის დაბადებისდღეა და ბარემ საჩუქარს ვიყიდი
-წინააღმდეგი რატომ უნდა ვიყო... ავალაგებ მაშინ და წავიდეთ
-მოგეხმარო?
-არა,იყოს ჩემითაც მოვახერხებ...
კაბებს არჩევდა, სანდროც უკან მიჰყვებოდა. რამდენიმე ვარიანტი შესთავაზა, ბოლოს ერთი კაბა გასახდელშიც მიაწოდა ,მარიამმა რომ ჩაიცვა თვალები გაუფართოვდა,იმდენად გამომწვევი იყო . სანდრომ რომ შეხედა გული გაუჩერდა
-ულამაზესი ხარ
-ამ კაბას რომ არ ჩავიცვამ ხომ იცი
-ვიყიდოთ რა...ისე
-სხვას აჩუქებ?
-არავის ვჩუქნი კაბებს,მარტო მაშოს და მაშომ რო ეგ ჩაიცვას დემეტრე მოკლავს ვინმეს...შენთვის ვიყიდოთ რა
-უნდა გამოვიცვალო ...გადი- გაუშვა და ამჯერად სხვა კაბა მოირგო.ბოლოს იყიდა ის რაც სურდა და საათის შესარჩევად გაჰყვა სანდროს
-რატომ ღელავს დემეტრე მაშოზე ასე ძალიან...ძმა შენ ხარ
-რა საჭიროა ზედმეტი დრამა ,როდესაც ვიცი რომ ის ზრუნავს მასზე
-და რატომ ის და არა შენ
-მარიამ ორივემ კარგად ვიცით რომ დემეტრეს ყველაფერზე მეტად უყვარს მაშო...ჩემს სულელ გოგოსაც უყვარს ჩემი ხისთავიანი ძმაკაცი,რომელსაც ბავშვი ვერ დაუკერია, ვერ მიმხვდარა რო ტყუილად აწვალებს...
-როგორი ძმა ხარ,ან ძმაკაცი. ასე უბრალოდ უყურებ და არაფერს აკეთებ?
-თვითონ უნდა გაერკვნენ,რაც დიდხანს გაწელავენ მით უკეთესი 16 წლისაა მაშო რა დროს მაგის ბიჭებია...ახლა არც სხვას შეხვდება და არც ერთად იმაიმუნებენ
-მხოლოდ შენ თუ მოიფიქრებდი ასეთ რამეს...
-აბა რა უკეთესი იქნებოდა მასოს მე რომ ვუთხრა დემეტრეს მაგივრად იცი ჩემ ძმაკაცს უყვარხარ,მე ბედნიერი ვარ შენც რომ გიყვარს და მშვიდად ვგრძნობ თავს ჩემი ერთადერთი და,ჩემი სულის ნაწილი ასეთ კარგ ბიჭს რომ უყვარხარ-თქო?
-არა,მაგრამ ასე მსვიდად როგორ უყურებ,როცა შენი დემეტრე საერთოდ არ გგავს და ხშირად საშინლად ექცევა მაშოს...
-მე და შენც ვჩხუბობდით
-მე არ ვტიროდი და არ მეშინოდა შენი ... მაშო სხვანაირია და საერთოდ დემეტრე სუყვარს და გაურკვევლობის გამო იქცევა ასე...რომ დაელაპარაკო იქნებ ყველაფერი სეიცვალოს და ასე აღარ დაიტანჯნონ
-თვითონ უნდა მიხვდნენ ყველაფერს, ისე არაფერი გამოუვათ
-როდის გახდი ურთიერთობების სპეციალისტი
-შენ ვერ მოგიხერხე რამე თორე
-შენსავით მიქარული არავის აქვს...ამიტომ ხომ ვერ მიხერხებ ვერაფერს
-იმას არ მპატიობ რომ მევასები, ვგიჟდები შნზე მაგრამ არ მიყვარხარ ისე როგორც რომეოს ჯულიეტა?
-ეს საათი მომწონს...შენ არ მოგწონს?
-ხო ვუყიდი...- უცებ ჩაიბურტყუნა და ჩურჩული შეწყვიტეს. საათი იყიდეს და შენობა დატოვეს-რვამდე დრო გვაქ და სადმე წავიდეთ
-სანდრო რა გინდა?
-ხომ შეიძლება ერთხელ უბრალოდ წამომყვე და არ მკითხო რა მინდა ... იცი რაც მინდა
-არა არ ვიცი... შენი სიტყვები არაფერს ამბობენ ჩემთვის
-სახლში წავიდეთ- ისევ შეცვალა ხასიათი,მანქანა დაძრა და სახლამდე სიტყვაც არ უთქვამს. შემდეგ მარიამი საძინებელში ავიდა და იქედან არც გამოსულა. სანდროს მარტო ყოფნა მობეზრდა, გვერდით მიუწვა და ჩაეხუტა. უკვე ცახცახი ეწყებოდა ასე ახლოს რომ ჰყავდა. მაგრად ხვევდა ხელებს და მის სურნელს შეიგრძNობდა
-სანდროო
-გთხოოვ არაფერი მითხრა...ახლა რომ მოგშორდე მოვკვდები- სახე მის ყელსი ჰქონდა ჩამალული და საუბრისას ტუჩებს კანზე ახებდა-უკვე ჰაერივით მჭირდები
-ალექსანდრე
-დავიღალე მარიამ, აღარ მინდა ჩხუბი...შენთან მინდა ,რატომ ვკარგავთ დროს რომელიც ასე ცოტა გვაქვს ... იქნებ ერთ დღეს აღარც ვიყო და მერე რას იგრძნობ მარიამ
-მე დიდი ხნის წასული ვიქნები იმ ქვეყნად შენ რომ აღარ იქნები, კარგად დაიმახსოვრე ეს - თითები თმაში შეუცურა და ლოყაზე აკოცა...
წასვლამდე არაფერი უთქვამთ, მარიამი რომ დაინახა ისევ ისე გაუბრწყინდა თვალები როგორც ყოველთვის, ჩვეული კვალი დატოვა მარიამი ტუჩებზე და შემდეგ რესტორანსი წავიდნენ. აშკარად არ იყო მოხარული ამ შეხვედრით და ამას მარიამიც გრძნობდა.
-საღამომშვიდობის ბაჩო - მაგიდასთან მდგომ ბიჭს მიესალმა და ხელი გაუწოდა. მანაც თავისი მარჯვენა შეაგება ,შემდეგ კი მარიამს მიაპყრო მზერა
-გამარჯობა სანდრო, ეს ლამაზმანი-რაღაცის თქმას აპირებდა ,მაგრამ სანდრომ გააწყვეტია
-ჩემი ცოლია მარიამი. საყვარელო გაიცანი ბაჩო
-სასიამოვნოა-მარიამმა გაუღიმა და ხელი გაუწოდა. ბიჭმა ხელზე აკოცა და თვალებით გაუღიმა, მარიამმა ამას დადღება არ დიდი ყურადღება არ მიაქცია.
-ჩემთვის უფრო -ბიჭმა როგორც კი თქვა ხელი გამოაცალა და სანდროს მკლავზე დაადო
-დავსხედით -სანდრომ სკამი გამოსწია და მარიამს გაუღიმა . ცოლმაც თვალები აუციმციმა და ადგილი დაიკავა. ქმარმაც გვერდი დაუმშვენა. მალე კიდევ ერთი ბიჭი შემოუერთდდათ შემოვიდა და პოზიტივი შემოიტანა მარიამს გაუღიმა მაშინვე და სანდროს სიცილით ჩამოართვა ხელი
-კი ამბობდნენ სანდრიკომ მაგარი გოგო შეირთოო ,მაგრამ ასეთსაც არ ველოდი საღოლ ძმა-მხარზე ხელი დაარტყა და მარიამს მარჯვენა გაუწოდა-მე შენი სანდრიკოს უბნის ძმაკაცი ვარ რომ ვაბირჟავებდით ერთად აი ისეთი -სიცილით უთხრა
-არ ვიცოდი ეგ ფაქტი
-მართლა ტო? რა იყო შე ჩემა რაზბორკებზე რო დავდიოდით მაგას აღარ იხსენებ?
-კაი ნუ უსმენ ამას თორე ცოტა ხანში კანონიერ ქურდს გამომიყვანს
-ნუ ეხლა მთლად ეგრეც არ იყავი -სანდროს გაუცინა და მაგიდის თავში დაჯდა -მარიამი ხო?
-დიახ-მარიამს გაეღიმა . სანდრომ წელზე მოხვია ხელი და დაჩის გახედა
-აბა დაჩი რას იკისრებ ეხლა
-რა უნდა ვიკისრო ტო
-რო არ მითხარი შენი დაბრუნების ამბავი რამე არ უნდა იკისრო?
-მე კი არა შენ უნდა იკისრო ... ქორწილში მე არ ვყოფილვარ და არ უნდა დავასველო ეს არაჩვეულებრივი ფაქტი? ადრე კი ვიცი სადაც წაგიყვანდი მაგრამ ეხლა ცოლი გყავს და მაგას ვერ ვიკადრებ
-ცოლსაც გააჩნია -ბაჩომ მზერა მარიამს მიაპყრო და ტუჩის კუთხეზე იკბინა.მარიამმა აშკარად იგრძნო როგორ დაიჭიმა მის წელზე შემოხვეული ხელი ,მაშინვე სანდროსკენ მიბრუნდა, წვერიან ლოყაზე აკოცა
-თავი შეიკავე
სანდრომაც აკოცა და დაჩის გახედა-როდის ჩაები კომპანიის საქმეებში?

-რა საქმეებში ტო კი არ გავგიჟებულვარ... საქმეები და კაბინეტში ჯდომა ამის საქმეა რისთვისაა საამაყო შვილი მე უნდა ვიგულაო მერე ვნახოთ რო ვეღარ გავქაჩავ-არხეინად თქვა და მიმტანს ახედა, ახედვასაც გააჩნნია ისე ლამის იმ წამშივე იცოდა პარამეტრები -ორმაგი ვისკი მომიტანე ლამაზო
-შენ არასდროს არ დაჭკვიანდები-სანდრომ თავი გააქნია და ჩაიცინა
-ორი თვეა ცოლად შეგირთო და აღარ ახსოვს რეებს აკეთებდა. მიშოვე ერთი კარგი გოგო მეც და რა პრობლემაა დაჭკვაინებას რა უნდა
-ჩემთვის ძლივს ვიპოვე და ასეთს მეორეს ნაღდად ვერ ვნახავ ,უბრალოდ შეუძლებელია
-ეგ იასნია ტო . ისე ამას როგორ გამოყევი ტო ასე როგორ დაგაბოლა
-სიყვარულთან უძლურები ვხდებით-სიცილით უთხრა მარიამმა და სანდროს ფეხზე მოათავსა ხელი
-ეგ რა ხილია არ ვიცი მაგრამ გამიგია
-შენ შეყვარებული,წარმოუდგენელი ხარ
-შენ რომ არ გჯეროდა სიყვარულის ის ეუნდა...მე მჯერა მაინც
მთელი საღამო საუბრობდნენ ძრითადად დაჩისთან. ბაჩომ რაღაც საქმეებზე ისაუბრა და წავიდა. შემდეგ უკვე ბატონმა დაიწყო დალევა აი ზუსტად სანდროს ტიპი იყო, უფრო მხიარული ოღონდ. რეზი გაახსენდა და გაეღიმა ისინი ერთად კატასტროფა იქნება არც დათაა ნაკლები მაგრამ ..
-ვიცეკვოთ-ყურში ჩასჩურჩულა სანდრომ
-ვიცეკვოთ
-ჩვენ დაგტოვებთ დაჩი და არ მოიწყინო შენ-სანდრომ სიცილით გადახედა და მარიამთან ერთად წამოდგა
-ისა და აქ ნეტა ინფორმაციას თანამშრომლებზე გასცემენ?-ისევ გახედა მიმტან გოგოს და მერე წყვილს. სამივემ სიცილი დაიწყო წყვილი საცეკვაოდ წავიდა დაჩიმ გოგოს უთხრა რაღაც და კმაყოფილმა მოსვა ვისკი.
-ბაჩო რატო არ მოგწონს?
-შენ მოგეწონა?
-რას მეკითხები
-ხოდა მეც არ მევასება მაგ არასპრავედლივი სირ.. ქცევების გამო . ეგ და დაჩი ძმები როგორ არიან მიკვირს
-დაჩი მაგარი ტიპია რეზი გამახსენდა ერთნაირი ჭკუანაკლულები არიან
-რეზი არ ვიცი მაგრამ ეს ნამდვილი გადარეულია საერთოდ ყველაფერი კიდია გართობის გარდა ეს ასრულებს ზუსტად ღვინო ქალები სიმღერა ნუ დუდუკი არა
-დიდი ხნის წინ წავიდა?
-ხო, მაგრამ ხშირად ვნახულობთ ერთმანეთს ხან ის ჩამოდის ხან ჩვენ ჩავდივართ . ბიჭებს მაგრად გაეხარდებათ
-არ წავიდეთ? -სიმღერა სრულდებოდა უკვე ქვემოდან რომ ახედა და თვალები მიანათა
-წავიდეთ....
მაგიდასთან დაბრუნდნენ ,დაჩის დაემშვიდობნენ,შემდეგ სახლში წავიდნენ
...........
მეორე საღამოს ალექსანდრეს ერთ-ერთი მეგობრის დაბადებისდღეზე იყვნენ კლუბში. იმდენი ხალხი იყო,ისეთი ხმაური და არეულობა რომ მარიამს შესვლისთანავე გულისრევისშეგრძნება დაეუფლა და თავს ძლივს იკავებდა რომ არ გაქცეულიყო. ალექსანდრე კი აშკარად ისე გრძნობდა თავს როგორც თევზი წყალში. ზრდასრული ადამიანების წვეულებას კი არა გარდატეხის ასაკში მყოფი , ჩამოუყალიბებელი თინეიჯერების შეკრებას ჰგავდა იქაურობა. ალექსანრეს ყველა იცნობდა, ყველა ესალმებოდა და ეხვეოდა ყელზე,განსაკუთრებით გოგონები აქტიურობდნენ მარიამი კი მალე აფეთქდებოდა. ბოლომდე ფიქრობდა რომ სანდრო ვერც ამჩნევდა მის დამოკიდებულებას, საერთოდ მარტო ეგონა თავი და სულ ცოტა აკლდა გონების დაკარგვამდე, ყველაფერი სულს უხუთავდა
-წავედით...- სანდრომ ხელი ჩაკიდა და იქედან წაიყვანა
-გარეთ გავიდეთ?
-სახლში წავიდეთ- ხელზე აკოცა და შემდეგ ქურთუკი მოახურა-წვიმს გარეთ არ გაცივდე
-ახლახანს,რომ მოვედით
-მოვედით, საჩუქარი მივეცით ვნახე ნაცნობები ახლა კი მივდივართ ,თუ გინდა რომ დავრჩეთ
-მიხვდი რომ არ მომეწონა იქაურობა?
-ხოო ,ნუ მთლად საშენო სიტუაცია არ იყო -გაიცინა და ლოყაზე აკოცა- ხვდები ჩემთან სედარებით ნამდვილი ანგელოზი რომ ხარ? რატომ უყვარდებათ ანგელოზებს ეშმაკები , ახლა კი სულ არ ცდილობ ჩემ დაცვას
-სანდრო
-ჩშშ არ გინდა ...უბრალოდ მაკოცე რა ,მომენატრა შენი კოცნა
-მოგენატრა? ლამის ყოველ წამს მკოცნი ნუ როცა წამოგივლის
-მე შენი კოცნა მომენატრა, შენი ტუჩების შეხება ჩემს ტუჩებზე და არა პირიქით
-წვიმს და სველდები სანდრო...სულ გაიწუწები
-შენ გამათბობ- ზემოდან დაჰყურებდა ერთი თავით დაბალ გოგონას და მის თვალებში იძირებოდა-მაკოცე ,მარიამ
მარიამმა ვერ გაუძლო,მისი თვალების ელვარება გონებას ურევდა ხელები მოხვია და ტუჩებზე დააკვდა. სანდრო არ კოცნიდა,პირველი შემთხვევა იყო როცა განაბული იდგა და უბრალოდ მარიამის დანამულ ლოყებზე დაატარებდა თითებს.
........
ერთ დღეს სახლში ადრე დაბრუნდა,მარიამს მოეხვია, ტუჩები დაუკოცნა და გაუღიმა
-ბარგი ჩაალაგე მივდივართ...საქმეებს მოვრჩი და თავისუფალი ვარ
-რა კარგიიაა....როგორც იქნა.ზღვაზე წავიდეთ რა გთხოოვ
-შენთან მინდა მარიამ, შენთან და არა ყველასთან
-მე ზღვაზე მინდა
-ბარგი ჩაალაგე და მე გადავწყვეტ სად წავალთ... აქედან წასვლა ხომ გინდა
-როგორ მიშლი ნერვებს...ხომ შეიძლება ერთხელ მაინც გააკეთო ისე როგორც მე მინდა
ბარგი ჩაალაგა, სანდროს ჩანთის გვერდით დაახეთქა ჩემოდანი და თავად გაიქცა მანქანისკენ. გაბუსხული იჯდა და ხმას არ იღებდა, სანდრო კი წარბშეკრული უყურებდა და ელოდა როდის გაუღიმებდა . ბოლოს ჩაეძინა და ისე მიიყვანა დანიშნულების ადგილას არაფერი გაუგია. ისევ ისე დააწვინა საწოლში და მთელი სახე დაუკოცნა.
გონს რომ მოვიდა და ზღვის ხმა გაიგო კისკისით გაიქცა სახლიდან. სახლი ზღვის ნაპირზე იყო, ყველაფრისგან შორს მხოლოდ ზღვა,სანაპირო და სახლი სადაც მარიამი და ალექსანდრე იყვნენ მარტონი. კიბეები ჩაირბინა და სანაპიროზე აღმოჩნდა,პირდაპირ გადაიძრო სარაფანი და ზღვაში შევიდა. ნაპირთან ახლოს ტივტივებდა, სახეზე მზის სხივები ეცემოდა და იღიმოდა. ვერ გაიგო როგორ აღმოჩნდა ალექსანდრე წყალში,მხოლოდ მისი შეხება იგრძნო და კოცნაში აჰყვა
-ზღვაზე ვართ
-ხომ გინდოდა
-ისე გააკეთე როგორც გაწყობდა
-შენი სურვილი ხომ შევასრულე- წყის წვეთებით დანამული სახე დაუკოცნა და ხელები წელიდან ხერხემალზე ააყოლა- ვგიჟდები შენზე -უკვე ყელში კოცნიდა და ვერ შორდებოდა
-ვიცი
-იცი?
-შენ ჩემს ხორცზე გიჟდები... ყველაფერზე რისი შეხებაც შეგიძლია
-და ეს ცოტაა? ჩემთვის ძალიან ბევრია მარიამ
-ჩემთვის არაფერია
.......
საღამოს ისევ გარეთ იყო , აივანზე იჯდა,ზღვის ხმას უსმენდა და ვარსკვლავებით სავსე ცას უყურებდა.
-რა ლამაზია არა?-მარიამმა ერთ- ერთ ვარსკვლავზე მიუთითა და თავი მხარზე დაადო
-ხო ლამაზია ძალიან - ერთი ხელი მარიამის მუცელზე ჰქონდა მოხვეული, მის ზურგს მკერდით ეკვროდა და თითებზე კოცნიდა .
ორივე ჩუმად იყო, მარიამი ისევ შორეულ ცას უყურებდა, ალექსანდრე კი მარიამს არ ასორებდა მზერას
-ოდესმე მაპატიებ? დამიჯერებ,ისევ მენდობი მარიამ?რა უნდა გავაკეთო რომ ჩემთან ყოფნა ბედნიერება იყოს შენთვის ,გრძნობა რასაც განიცდი არ გეზიზღებოდეს ...მითხარი გთხოვ- ისე უყურებდა,ისეთი მზერა ჰქონდა მარიამის სულიც კი ეწვოდა. ვერაფერი უთხრა,სიტყვები არ ჰქონდა ტუჩებზე ხელი მიადო გაჩუმების ნიშნად და უბრალოდ ჩაეხუტა. თვითონაც არ იცოდა ასე რატომ მოიქცა ამით რისი თქმა უნდოდა , უბრალოდ გულის ხმას მიჰყვა. სახე მის კისერში ჰქონდა ჩამალული . სანდრომ ხელები მოხვია და თავზე აკოცა. მას შემდეგ არაფერი უთქვიამთ, მარიამი არც კი შეტოკებულა ისეთ სიამოვნებას გრძნობდა, როგორც არასდროს ტკბებოდა მისი სიახლოვით .......
-შეგცივდება. წავიდეთ-სანდრომ საშინლად თბილი ხმით თქვა და მარიამს ზერგზე ხელი ჩამოუსვა
-არ მინდა -ჩუმად თქვა და ისევ ჩაეხუტა
სანდრო მასთან ერთად წამოდგა თითები მჭიდროდ მოხვია და ხელში აიყვანა . მარიამი პატარა ბავშივით იყო მის მკლავებში ჩამალული , სანდრო უყურებდა და მისი ცქერით ტკბებოდა, შემდეგ დაიხარა და გაყინულ ცხვირზე აკოცა .
ოთახში დასვა და შუბლზე მიაკრო ტუჩები, შემდეგ ოთახიდან გავიდა . მარიამი ისევ იმ ადგილას იდგა ყველაფერი თავდაყირა დაუდგა , ახსნა ვერ მოუძებნა მის ამ ქცევას წამით გაიფიქრა რომ ისიც გრძნობდა რამეს ,მაგრამ მალევე გააქარწყლა ეს აზრი . პენუარი ჩაიცვა და საწოლში დაწვა. ორივე ზღვის ხმას უსმენდა და ფიქრობდა ...სანდრო მარიამზე ფიქრს ვერ იშლიდა, ძალიან უცხო იყო მისთვის ის ფაქტი რომ მის გარეშე ვერ ძლებდა , სამსახურშიც მასზე ფიქრობდა, ერთი სული ჰქონდა როდის დაბრუნდებოდა და მის ბაგეებს დაეკონებოდა , უკვე მხოლოდ მისი დაუფლების სურვილი არ ამოძრავებდა მთლიანად მისით იყო მოსილი. ყოველ ღამე მასზე ფიქრით იძინებდა და იღვიძებდა სახლიდან ისე არ გადიოდა მის ოთახში რო არ შეეხედა და მძინარესთვის რამდენიმე წუთი არ ეცქირა, ამ ყველაფერს ინსტიქტურად აკეთებდა დაპროგრამებულივით დგებოდა და უყურებდა. ჭკუიდან გადადის იმის გაფიქრების საშუალებასაც არ აძლევს თავს, რომ მარიამი ოდესმე სხვისი იქნება , სხვა შეეხება აკოცებს, ჩაეხუტება და სხვა ეყვარება. არ შეუძლია იცხოვროს მისი სიყვარულის გარეშე ისე რომ მის თვალებში არ ხედავდეს იმ ცეცხლს რაც მისი მიახლოებისას ემართება, იმ ტაოს რომელიც მისი შეხებისას აყრის. ვინ იცის რამდენჯერ იცვალა საწოლში გვერდი ბოლოს აივანზე გავიდა და სიგარეტის მოწევა დაიწყო , მოუსვენრად გადაადგილდებოდა ერთი ბოლოდან მეორეში .
იმდენად უცხო იყო მისთვის სიყვარული ქალის მიმართ კიდე ვერ იჯერებდა რომ უყვარდა, მაგრამ როცა დაფიქრდა, როცა გაიაზრა მისი ქმედებები ბოლო თვეების განმავლობაში მიხვდა რომ ცოლად შერთვამდეც უყვარდა , თავის სულელურ ქცევაზე ბრაზდებოდა გული ეკუმშებოდა როცა იაზრებდა რომ მარიამს მისი არ სჯეროდა არ ენდობოდა და დახმარებას არასდროს თხოვდა , პრობლემის დროს სხვას მიმართავდა და არა მას. უნდოდა დაეცვა და გაებედნიერებია პირველად ფიქრობდა სხვის ბედნიერებაზე . აღმოჩენით გახარებული დაეყრდნო აივნის მოაჯირს და ზღვას გახედა , შემდეგ კი მარიამის ოთახის ფანჯარას , მაშინვე გადააგდო სიგარეტი და მისი საძინებლისკენ წავიდა. კარი ფრთხილად შეაღო , მარიამი ფანჯრისკენ იყო გადაბრუნებული, მასაც ეღვიძა და აივანზე მოსიარულე სანდროს უყურებდა შემდეგ კი გაიგო ნაბიჯების ხმა და მისი ოთახში შესვლა , თითქოს ცეცხლი ეკიდა როცა მიახლოება იგრძნო თვალები დახუჭა . სანდრო მის გვერდით დაწვა და თმაზე ხელი ჩამოუსვა, შემდეგ ხელზე გადავიდა და ყელიდან თითებამდე ჩავიდა, მარიამი კი გაშეშებული იწვა და მგონი არც სუნთქავდა. გული მაშინ გაუჩერდა სანდრომ რო ყურთან ჩასჩურჩულა“მიყვარხარ“ ეს იყო უბრალოდ საოცრება, იმდენად მოულოდნელი იყო თვალები გაახილა და სანდროს შეხედა დაინახა როგორ შეცბა
-გაგაღვიძე ბოდიში-მაშინვე გადაიტანა ყურადღება და ლოყაზე აკოცა
-აქ რა გინდა? რატომ არ გძინავს, რამე მოხდა?
-არაფერი-ლოყიდან ყელზე გადავიდა და თვალები მინაბა. მარიამი უყურებდა და მხოლოდ საკუთარი გულისცემა ესმოდა
-მართლა კარგად ხარ?-ჩუმად უთხრა და ლოყაზე ხელი მიადო
-ასე კარგად არასდროს ვყოფილვარ . დაიძინე, გვიანია -თმაზე ხელი გადაუსვა და ტუჩებზე ოდნავ შეეხო .
წავიდა,მარიამი კი უარეს გაურკვევლობაში დატოვა. როგორც იქნა დაიძინა , როცა გაიღვიძა უკვე მზე კარგა ხნის ამოსული იყო , თვალები ხელით მოიფშვნიტა თმა ყურს უკან გადაიწია და საბანი გადაიძრო .მართალია თხელი იყო, მაგრამ მაინც ცხელოდა.მალე ხმაური გაიგონა
-ფუ შენი დედა ვატირე -სანდრო შეიკურთხა , მარიამმა კარისკენ გაიხედა და სინით ხელში რომ დაინახა თვალები შუბლზე აუვიდა , რამდენიმეჯერ დაახამხამა თვალები და ისევ შეხედა-ჩემს ლამაზ ცოლს გაუღვიძია , დილამშვიდობის პატარავ-შეათვალიერა მარიამი და გაუღიმა
-დილამშვიდობის? რა ხდება?
-არაფერი რა უნდა ხდებოდეს?-სინი ტუმბოზე დადო და გვერდით მიუჯდა , შემდეგ ისევ აიღო და მუცელზე დაიდო .
-აბა ეს საუზმის ოთახში შემოტანა და ეს ღიმილი რა არი?
-თუ არ გინდა მე შევჭამ -ჩანგალი ვაშლს დაარჭო და პირისკენ გააქანა
-მე მარწყვი მინდა -საყვარელი თვალებით დახედა თეფშზე დაწყობილ ლამაზად დაჭრილ ხილს . ტკბილეულს და ქვედა ტუჩზე იკბინა
-ოო ახლა მე ეს მომინდა-მისი სახე ხელებში მოიქცია და ტუჩები დაუკოცნა-მმ რა გემრიელია
-მე მარწყვი მირჩევნია
-ხოო? კაი-მარწყვი დაიჭირა და მარიამის ტუჩებთან გააჩერა მანაც არ დააყოვნა და მადიანად ჩაკბიჩა. ასე დააცარიელეს მთელი თეფში ხილი ...
ბოლოს სანაპიროზე გავიდნენ. ერთად გაცურეს, ბევრი იცინეს, საერთოდ დაავიწყდათ ყველაფერი თითქოს თავიდან დაიწყეს ცხოვრება. პლიაჟზე პატარა ბავშვებივით დასდევდნენ ერთმანეთს და უაზროდ იცინოდნენ. ბოლოს სანდრომ წელზე მოხვია ხელები და სხეულზე აიკრო
-აბა ეხლა სად წამიხვალ
-აუუ სანდრო დამსვი რაა სანდროოო მეცინება ნუ მკოცნი მანდ სანდროო
-ნუ ფართხალებ ქალბატონო
-ცუდი ბიჭი ხარ
-შენ კიდე ძალიან მაგარი გოგო -მისკენ შეაბრუნა და ტუჩები მიაკრო
-დამსვიი-ფეხები ჰაერში აათამაშა და სანდროს ბეჭებზე დაეყრნო
-ნწ ასე უნდა წაგიყვანო-ხელში უფრო კომფორტულად დაიჭირა და ტუჩები დაუკოცნა. მარიამიც გაიტრუნა და ხელები მის განიერ მხრებზე აათამაშა. ტუჩიდან ნიკაპზე გადავიდა და კბილებით წაეტანა . ამას მარიამის წამოკივლება და ჩქმეტა მოყვა
-ნუ მკბენ
-ნუ მჩქმიტავ
-დამსვი უნდა გამოვიცვალო ასე ხო არ ვივლი
-მე საერთოდ არაფერი მაქ საწინააღმდეგო -მარიამის მადიან სხეულს ააყოლა თვალი და ტუჩი მოიკვნიტა
-იდიოტო -უცებ ჩამოხტა და სააბაზანოში შევიდა შხაპი მიიღო და ღიღინით გავიდა გარეთ. მაშინვე თმა ჩამოივარცხნა და კარადასთან მივიდა საცვლები დაიჭირა ხელში და სარაფანი გამოიღო.
-ეგ ტრუსი არ მომწონს ეს ჯობია-უკნიდან მოხვია ხელი სანდრომ და კარადიდან სხვა საცვალი ამოიღო . მარიამთან ისე ახლოს იყო ცეცხლი მოეკიდა ლამის . ხელიდან გამოტაცა და უკან დააბრუნა. შემდეგ შებრუნდა და ისე იდგა ტუჩის მოძრაობა და კოცნა ერთი იქნებოდა ხელი მიაბჯინა შეიშველ პრესზე და გაწია. მაგრამ არც ძალიან ისე მოხვია წელზე ხელები ბატონმა სად წავიდოდა
-ეს პირსახოცი ზედმეტად მიმაჩნია
-გაიწიე უნდა ჩავიცვა
-მეც გახდას ვაპირებდი რა დროს ჩაცმაა მარიამ?
-ნუ მასხარაობ გადი მართლა გადი რაა
-მაკოცე ერთი და გავალ
-აჰა -გაიცინა და ლოყაზე აკოცა
-ეს რა იყო ბავში ვარ?-თვითონ აკოცა გემრიელად და მერე მოშორდა-ახლა გასვლა იქნებოდა? ხო არ დავრჩე აა?
-სანდრო
-კაი ხო რა იყო რას მებუტები გავდივარ. ისე მაინც დავფიქრდებოდი შენს ადგილას-სიცილით უთხრა და ოთახიდან გავიდა. მარიამმა უცებ ჩაიცვა და გარეთ გავიდა. სანდრო რო ვერ დაინახა გაუკვირდა ,მაგრამ მერე აივანზე შენიშნა და იქეთ წაცუნცულდა
-რატომ დამირეკე ნათია?
-სად ხართ შენ და შენი ცოლი რომ არ ჩანხართ თავი სოფლელი ბიჭი ხო არ გგონია ასე გადაკარგვა ვის გაუგია ათასი შეხვედრა და საქმეა მილიონ ადგილას ვართ დაპატიჟებული ყველა გკითხულობს-კიდე აპირებდა გაგრძელებას სანდრომ რო შეაწყვეტინა
-მერე სცენების დასადგმელად შენ და თორნიკე არ ხართ საკმარისი? მე მირჩევნია ცოლთან ერთად დავტკბე შვებულებით
-დატკბეს თურმე ,სხვა რაც გევალება
-ფეხებზე რა მევალება და რა არა რა გაახურეთ ორივემ საქმე მაინცადამაინც უნდა გავჭედო? ამის დედას შ**** რო ვამბობ შემეშვით მორჩა, მე ჩემ საქმეს ვაკეთებ და არავის საქმე არაა სად ვიქნები და სად არა .ჩემთვის ცოლთან ყოფნა უფრო მნიშვნელოვანია ბევრად მნიშვნელოვანი ვიდრე თქვენი ფართები და ალაფურშეტები . ვაფშე არ დამირეკოთ არცერთმა -ჩაყვირა ტელეფონში და მაგიდაზე დააგდო-არ მოტ**ეს ტვინი? მინის კარზე მიყრდნობილი მარიამი რომ შენიშნა მაშინვე გაიღიმა და ხელი მოხვია , წამში ფეხზე დაისვა ქალბატონი-როდის მოხვედი პატარავ?
-ახლახან .... რატომ ეჩხუბე ნათიას?
-გაატრ***-სიცილით უთხრა და ცხვირზე თითი დაკრა-რანაირად ზიხარ გოგო , მორიდებულად ,დაჯექი წესიერად კი არ მამძიმებ-უფრო მიიკრო სხეულზე ქალბატონი და თმები გაუშალა
-ნუ მიშლი თმას
-მე ასე მომწონს ამსიგრძე როგორ გაიზარდე ტო ლამის საჯდომამდე გაქ
-არ მოგწონს?
-მეკითხები კიდეც?
-ოო რა იყო მერე მართლა გკითხე
-მე ზოგადად შენ მომწონხარ -თმები ზურგზე გადაუყარა და აკოცა
-ხოო?-ხელები ყელზე მოხვია და თავი მკერდზე მიადო. დიდხანს ისხდნენ ასე ...მზის ჩასვლას ისევ უყურეს, თითქოს ამ სანახაობის გამოტოვება არ შეიძლებოდა იმდენად ლამაზად ერწყმოდა ალისფერი დისკო ლურჯ ზღვას.
.............
ნამდვილი სამოთხე იყო ორივესთვის...
რამდენიმე დღიანი სიმშვიდე ,არავითარი პრობლემები, კამათი და ბრაზი. ორივემ დაივიწყა გარემოებები და მხოლოდ ერთმანეთზე ფიქრობდნენ. ასე ყველაფერი მარტივი იყო, მაგრამ დიდხანს არ გაგრძელდა მათი ზღაპარი დილას საუზმეს ამზადებდნენ სანდროს მობილური რომ ამღერდა, მარიამს აკოცა და მეორე ოთახში გავიდა. დიდხანს რომ დააგვიანდა მარიამიც წავიდა
-სანდროო სად ხარ ამდენ ხანს? აღარ მეხმარები ხომ? სანდრო რა დაგემართა- მოაჯირზე დაყრდნობილი რომ დაინახა მაშინვე შეეცვალა გამომეტყველება
-ჩვენ უნდა წავიდეთ...სასწრაფოდ უნდა წავიდე მე - მობილური ჯერ კიდევ ხელში ჰქონდა დაბნეული საუბრობდა- მამა მამა დაჭრეს...თორნიკე მზიმედაა საავადმყოფოშია მარიამ . შენ დაგტოვებ სოფელში და მე წავალ ...
-დამშვიდდი..>შემომხედე ,სანდრო შემომხედე გთხოვ- ხელები მოხვია და მისი სახე ხელებში მოიქცია- ყველაფერი კარგად იქნება,მე შენთან ვარ და ყველაფეირ იქნება კარგად გესმის? ახლა კი წავიდეთ
-წამოხვალ? ხო წამოხვალ,ჩემთან იქნები -ისევ თავისთვის ლაპარაკობდა. მხოლოდ კარი ჩაკეტეს არაფერი აუღიათ მანქანაში ჩასხდნენ, სანდრო ისე სწრაფად ატარებდა მარიამი ღვედს ვერ აშორებდა თითებს. რამდენჯერმე დარეკა, ვიღაცეებს ესაუბრებოდა და საჭეს უჭერდა თითებს. თბილისში ჩასვლამდე ათჯერ მაინც გადაურჩნენ ავარიას. კლინიკასთან მისვლისას ისე სწრაფად გადავიდა მარიამი ძლივს მიჰყვებოდა. დერეფანში ნათია რომ დაინახა წამით შედგა, ქალი ქვითინებდა ისეთი უსუსური იყო,იმდენად განადგურებული, უყურებდა სანდრომ როგორ მოხვია ხელები და მანაც ტირილს უმატა
-სანდროო მოხვედი? სანდროო რა გვეშველება...ხომ კარგად იქნება , ხომ კარგად იქნება ...ცუდად ვარ სანდრო - თავი მკერდზე მიადო და აქვითინდა
-კარგად იქნება... გამოზვრება ნათია - თმაზე უსვამდა ხელს და სიტყვებს ისე მტკიცედ ამბობდა თითქოს ცოტა ხნის წინ თავად არ იყო განადგურებული
რამდენიმე წუთში დერეფანში ლაშა და მაშოც გამოჩნდნენ. ორივე მარიამმა ჩაიკრა გულში,ცდილობდა მათ დამშვიდებას ,მაგრამ ვერაფერს ახერხებდა. ერთ საათში ყველანი საოპერაციოსთან იყვნენ, იქედან კი ახალი არაფერი ისმოდა, არავინ იცოდა რა ხდებოდა რამდენიმე კარის მიღმა. მაშო დემეტრეს მკერდზე იყო მიკრული და ჩუმად სლუკუნებდა. ლაშა ნათიას ეხვეოდა,ერთმანეთს ამშვიდბებდნენ. ალექსანდრე კედელთან იდგა ,შემდეგ ისე გაქრა ვერავინ შენიშნა,მხოლოდ მარიამმა დაინახა და მალევე გაჰყვა უკან .ბოლოს ყველასგან შორს, კუთხეში ჩაცუცქული იპოვა, ხელები მუხლებზე ჰქონდა მოხვეული და ირწეოდა. ისეთი პატარა ჩანდა,ისეთი უმწეო მარიამს გული შეეკუმშა,ტკიოდა მასთან ერთად ტკიოდა და თავს ვერაფერს უხერხებდა. მის გევრდით დაჯდა და ძლიერად მოეხვია,რომ შეძლებოდა მთლიანად წაართმევდა ტკივილს და თავად დაიტანჯებოდა.ისე მოეხვია ალექსანდრე როგორც პატარა ბავშვი, ტიროდა და ცრემლებს მარიამის მხარზე უშვებდა. ის კი თმაზე ეფერებოდა,კოცნიდა და სიტყვასაც არ ეუბნებოდა მანამ სანამ სანდრო არ გაჩერდა. ისევ ისე იჯდა ,მაგრამ მშვიდად სუნთქავდა
-ყველას სჭირდები, შენ უნდა გაამხნეო ყველა ხომ იცი...ახლა ყველაზე ძლიერ უნდა იყო. მე შენს გვერდით ვარ ,შენთან ვარ - გაყინულ ტუჩებს ცხელი ბაგეებით შეეხო და გაათბო. ერთად დაბრუნდნენ უკან, სანდროს მარიამის თითებშ ჰქონდა ახლართული თითები და ისე მიაბიჯებდა.
რამდენიმე წამში ექიმიც გამოვიდა , თორნიკეს მდგომარეობა სტაბილურად მძიმე იყო მაგრამ სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრებოდა. მაშინვე გამოცოცხლდნენ,ერთმანეთს ეხვეოდნენ და ულოცავდნენ. მარიამი არც დაფიქრებულა ისე მოეხვია ატირებულ ნათიას
-გილოცავთ...ყველაფერი კარგად იქნება-მისი ესმოდა, წარმოდგენაც არ შეეძლო მის ადგილას როგორ იქნებოდა.
-მადლობა მარიამ...ყველაფრისთვის
პალატასი რომ გადაიყვანეს პირველი ალექსანდრე შევიდა, დრო ისე გავიდა ვერავინ იაზრებდა. იქედან გამოსვლის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა, ალექსანდრეს სახეზეც ეტყობოდა როგორი განრისხებული იყო. სანამ სხვები პალატასი სედიოდნენ მარიამთან მივიდა და შუბლზე აკოცა
-ახლა მე წავალ, შენ არ ინერვიულებ! ლაშას და მაშოს მიხედავ, ყველას სახლში წაიყვან,ნათიასაც და იქედან არ გამოხვალთ. დაცვის უფროსის გარდა არავის ესაუბროთ კარგი ?
-ალექსანდრე ,ხომ კარგად იქნები?- მის მაჯებს თითები შემოხვია და ქვემოდან ახედა ,დამრგვალებული ცრემლიანი თვალებით. სანდროს გაეღიმა, ისევ აკოცა და გულში ჩაიკრა
-კარგად ვიქნები , შევეცდები მალე დავბრუნდე -ისევ აკოცა და წავიდა.
პალატიდან რომ გამოვიდა მაშო მაშინვე სანდროს ძებნა დაიწყო.
-ბიჭებთან ერთად წავიდა და გვთხოვა რომ სახლში წავიდეთ ყველანი... დღეს მაინც არ შეგიშვებენ მეტჯერ თორნიკესთან. აქ თუ დიდხანს დარჩებით თქვენც ცუდად გახდებით და უარესად ინერვიულებს მამათქვენი...ნათია მძღოლი გველოდება
-არსად წავალ...მამა ცუდად რომ გახდეს მერე?
-შენ რას გააკეთებ მაშო? ექიმები მიხედავენ ყველაფერს ...ახლა თქვენს თავზე უნდა იზრუნოთ რომ მამათქვენმაც არ ინევრიულოს
-მართალია მარიამი, ისე მოვიქცეთ როგორც სანდრომ თქვა...მამათქვენი დაჭრეს და სავარაუდოდ არ გაჩერდებიან . ჩვენც თუ აქ ვიქნებიტ მამათქვენის დაცვა უფრო გაუჭირდებათ აქ მყოფ ბიჭებს .სჯობს წავიდეთ...ეიქმი შეგვატყობინებს ყოველ ცვლილებას - ნათიამ ორივეს მოხვია ხელი და ყველამ ერთად დატოვა კლინიკა.-სანდრომ მითხრა რომ ჩვენთან დარჩები- რომ დაინახა მარიამი სხვა მანქანისკენ მიდიდოა მაშინვე გააჩერა
-არ არის საჭირო...მე არ შეგაწუხებთ თქვენ დაისვენეთ და მე შემდეგ
-შენ ალექსანდრეს ცოლი ხარ, პირველ რიგში გიპოვნიან ვერ ხვდები? ჩვენთან წამოდი, ის სახლი შენიცაა ...მოდი ბავშვებთან დაჯექი
მარიამი აღარ შეეწინააღმდეგა,არ სურდა ყველაფრის გართულება. სახლში სიხდნენ, ელოდნენ ექიმის ზარს. დაცვის უფროსი იქვე იყო ეზო ბიჭებით იყო სავსე და ალექსანდრე არსად ჩანდა. საძინებელში ავიდა, სანდროს მაისური ჩაიცვა,მისი ბალიში ჩაიხუტა და ისე დაწვა, ელოდა მის დაბრუნებას ის კი არსად ჩანდა. ბოლოს ჩაეძინა და წამსვე გამოფხიზლდა როგორც კი ნაბიჯების ხმა გაიგო, ბნელ ოთახში მაღალი სილუეტი რომ დაინახა სიზმრიდან გამორკვევა გაუჭირდა ,შეშინებულმა წამოიყვირა და მხოლოდ შემდეგ დამშვიდდა სანდრო რომ დაინახა
-მე ვარ...ჩშშ ,ნუ გეშინი აქ ვარ
-სანდროოო...ამენ ხანს სად იყავი,გელოდი და მერე ჩამეძინა .ისე შემეშინდა - თავ მკერდზე მიადო და ხელები მოხვია
-კარგად ვარ,ნუ გეშინია - თავზე აკოცა და საწოლში დააბრუნა- დაიძინე ,მეც მოვალ მალე
-მიდიხარ ისევ?
-გამოვიცვლი და მოვალ
ელოდა,თვალს ადევნებდა სანამ მის გვერდით არ დაწვა,მერე სხეულზე მიეკრა და გაიტრუნა.მის გულისცემას უსმენდა და ნელ-ნელა ეძინებოდა.
დილით გაღვძებულს სანდრო გვერდით რომ არ დახვდა ყველაფერი სიზმარი ეგონა და გული შეეკუმშა,ის იყო ტირილი უნდა დაეწყო ტუმბოზე დადებული წერილი რომ შენიშნა“ჩემს მაისურში უფრო სექსუალური იყავი ვიდრე ყველა იმ ჩემ „მკვლელ“ პენუარებში, დავბრუნდები და ამ სტრესის ანაზღაურებას შევეცდები,გპირდები“
მთელი დღე თავს იკავებდა, ისე იქცეოდა თითქოს არ ღელავდა. სხვებს ამშვიდებდა,კლინიკიდან კარგი ცნობები მოდიოდა,ბოლოს დაცვის უფროსმა წაიყვანა თორნიკეს სანახავად. ბავშვები და ნათია პალატაში იყვნენ , თორნიკეს მდგომარეობა უმჯებესდებოდა. ალექსანდრე კი არ ჩანდა, ერთხელ დაურეკა მხოლოდ, როგორც ვარაუდობდა მობილური გათიშული ჰქონდა და შემდეგ აღარც უცდია . დერეფანში იდგა ,ყველასგან შორს და მობილურში ქორწილის ფოტოს უყურებდა, სანდროს გამოსახულებას თითით შეეხო .მუცელზე ხელი რომ შემოეხვია უცებ წამოიკივლა
-ქორწილში ულამაზესი იყავი
-სანდროო- შებრუნდა და თავადაც მოხვია მკლავები ,ყელზე ჩამოეკიდა აკოცა და ჩაეხუტა
-ჩემზე როგორ ნერვიულობ ტო
-არ ვიცი,თავისით მენერვიულება
-ვეცდები მალე დავბრუნდე, მაინც ვერ დავისვენეთ მე და შენ- სახეზე ჩამოუსვა თითები და ლოყაზე აკოცა
-თავს გაუფრთხილდი,სხვა არაფერი მინდა
ცოტა ხანს იყვნენ ერთად, სანდრო ისევ წავიდა თითქოს მოჩვენება იყო უცებ გამოეცხადა და გაქრა. სულ მარტო იყო, სიცარიელეს გრძნობდა და მიუხედავად იმისა ,რომ სახლში უამრავი ადამიანი იყო თავად სიმშვიდეს ვერ პოვებდა. ალექსანდრეს ელოდა ყოველი კარის გაღებისას,ნაბიჯების ხმას რომ გაიგებდა წამსვე ყურადღებას იკრებდა და ლოცულობდა რომ ის ყოფილიყო, მაგრამ არსად ჩანდა.
მას შემდეგ ერთი კვირა გავიდა .საშინელი შვიდი დღე , თითქოს წამი უსასრულოდ გრძელდებოდა . საშინლად ენატრებოდა სანდრო, მისი შეხედვითაც კი დაკმაყოფილდებოდა თუნდაც წამით დაენახა სხვა არეფრი უნდოდა ,მხოლოდ ის იცოდა რომ კარგად იყო ისიც დაცვის უფროსისგან ,რადგან მას ურეკავდა დღეში ერთხელ და განკარგულებებს აძლევდა. მთელი კვირა სიცარიელეს გრძნობდა, მართალია სიმტკიცეს ინარჩუნებდა, მაგრამ საშინლად იყო სუნთქვაც კი უჭირდა მის გარეშე, ცხოვრებაში პირველად გრძნობდა გაუსაძლის მონატრებას და ტკივილს განშორების გამო. ყოველ დღე დადიოდა საავადმყოფოში, თორნიკე უკვე კარგად იყო, მაგრამ საავადმყოფოდან მხოლოდ ერთი კვირის შემდეგ გამოწერდნენ. ბოლო დღეებში უკვე ყველა ამჩნევდა მის გარდაქმნას და მიზეზსაც ხვდებოდნენ. ყველაზე მეტად ის ტკენდა გულს რომ სანდროს ერთხელაც არ დაურეკავს ,არც მოუკითხავს ეს კიდევ არწმუნებდა იმაში რომ მისთვის არაფერს წარმოადგენდა . რეალობის აღქმა დაუბრუნდა და გაახსენდა მათი ოჯახური ცხოვრება . საწოლზე დაეცა და ღმუილი აღმოხდა ,თვალებიდან ცრემლები ნაკადად ცვიოდა , ბალიში მთლიანად დაასველა ... ვერც კი ითვლიდა მერამდენე დღე სრულდებოდა ცრემლებით .ნინი ყოველ დღე ელაპარაკებოდა, ოჯახის წევრებს ამშვიდებდა ,მათი ანევრიულება არ უნდოდა და მაქსიმალურად ცდილობდა ემოციების დაფარვას.
დაცვამ საავადმყოფოდან სახლში წაიყვანა, გაუკვირდა და იკითხა კიდეც. როგორც აღმოჩნდა სანდრომ გადაწყვიტა რომ მარიამის სახლში დაბრუნების დრო იყო და ისინიც ემორჩილებოდნენ, ახლა კი იჯდა მანქანაში და მონატრებულ ,მაგრამ მაინც სხვის სახლში ბრუნდებოდა. საკუთარი სახლი ,შორს სოფელში ელოდა.
სავარძელში იჯდა და ერთ წერტილს უყურებდა გაშეშებული. უკვე ეჩვენებოდა როგორ იღებოდა კარი და ბრუნდებოდა სანდრო. სხვა არაფერი სურდა, მხოლოდ ალექსანდრეს დაბრუნება
-ასე თუ დამხვდებოდი არ ვიცოდი თორემ არ დავბრუნდებოდი-ჩვეული მშვიდი ხმით თქვა სანდრომ და მონატრებულ ცოლს დააკვირდა. ხმის გაგონება და გამოფხიზლება ერთი იყო მათ თვალებში იმხელა მონატრება იკითხებოდა სიტყვებით რომ ვერ გადმოგცემთ.მარიამი უცებ წამოდგა და მთელი ძალით მოეხია ქმარს, მისი სურნელით აივსო ფილტვები , სიახლოვით მაქსიმალურად ტკბებოდა, ყველა დაღვრილი ცრემლი,გათენებული ღამე ერთად გაუჩინარდა.მხოლოდ სანდრო დარჩა, საღ-სალამათი ალექსანდრე და სხვა არაფერს ჰქონდა მნშვნელობა.
-ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მომენატრე-საშინლად შეცვლილი, ტკბილი ხმით უთხრა სანდრომ და მის თმებში თავი ჩარგო, ხელი კი ხერხემალზე ააყოლა
-მატყუებ, მაგრამ არ მაინტერესებს -მტკიცედ თქვა მარიამმა თავის სიტყვებში დარწმუნებულმა ,კიდევ ერთხელ შეისუნთქა სასიამოვნო და მონატრებული სურნელი
-ასეთი გულწრფელი იშვიათად ვარ-ოდნავ მოიშორა მისი სხეული და მზერა ტუჩებზე გადაიტანა დიდხანს არც დაუყოვნებია მაშინვე დააგემოვნა მონატრებული ბაგეები, მთელს სხეულში ლავა ჩაეღვარა მის ტუჩებთან შეხებისას,მონატრებული და სასიამოვნო შეგრძნება გაუჩნდა. ხელი წელზე მაგრად მოხვია და სხეულზე აიკრო.
-სად იყავი
-საქმეზე. მართლა მნიშვნელოვანი იყო რო არ მომეგვარებინა შეიძლება მამაჩემის ადგილას რომელიმე ჩვენგანი ყოფილიყო, დამიჯერე გთხოვ-მარიამის სახე ხელებში მოიქცია და ტუჩები მის მთთოლვარე ბაგეებს გადაუსვა და თვალები დახუჭა-ეს ერთი კვირა საშინელი იყო უშენოდ შენი სალანძღავი სიტყვებიც მომენატრა იდიოტი, კრეტინი და ხისთავიანი. შუბლი მისას მიადო და თვალები მინაბა ...მასთან ერთად დაჯდა სავარძელში. გულზე მიიკრა და ისევ აკოცა ,უბრალოდ ვერ შორდებოდა . დიდხანს ისხდნენ ჩუმად,ბოლოს ისევ სანდრომ დაიწყო
-შენ არ მოგენატრე?
-მართლა იდიოტი ხარ-ღიმილით უთხრა მარიამმა -ვერ მხედავ როგორ ვარ? შენი აზრით რატომ ვარ ასე . მიპასუხე -ხმას საგრძნობლად მოუმატა , ყველა ემოციამ ერთად იჩინა თავი და ფეხზე წამოდგა-რატო არ მპასუხობ თქვი რომ... საშინლად მენატრებოდი შენგან განსხვავებით მეგონა ვერ გავძლებდი და მოვკვდებოდი ისე მენატრებოდი . კარგად შემომხედე როგორი გავხდი . ერთი საცოდავი ქალი ვარ ,რომელსაც ისე უყვარს ყველაფერზეა წამსვლელი , რომელსაც აღარც თავმოყვარობა შერჩა აღარც ძალა, აღარც პრინციპები პრინციპები რომლითაც არსებობდა და ამაყობდა. საერთოდ დაკარგა საკუთარითავი და მხოლოდ სიყვარული დარჩა რომელიც კლავს, მაგრამ მაინც ვერ იშორებს . იმის მიუხედავად რომ გკიდივარ მაინც მიყვარხარ , შენს გარეშე ვერ ვძლებ . მეც შენნაირი არარაობა გავხდი იმ განსხვავებით რომ ვერასდროს გავხდები ისევ ისეთი ამაყი და ძლიერი როგორიც ვიყავი იმის თავიც არ მაქვს რომ თავი შორს დავჭირო, გეჩხუბო არაფერი დავიტყო ემოციებისგან დავიცალო. ბრაზი ამოვანთხიო,იცი როგორ მინდა? მაგრამ ძალა აღარ მაქვს - უყურებდა,შემდეგ შებრუნდა და ლასლასით წავიდა კიბისკენ. სანდრო მთელი ამ ხნის განმავლობაში უსმენდა , უყურებდა მის ჩამქრალ თვალებს და გული ტკიოდა...საკუთარ თავზე ბრაზობდა, უკანასკნელი სიტყვებით ამკობდა თავს და აღარ იცოდა რა მოემოქმედა. როცა გააცნობიერა რომ მარიამმა დატოვა მაშინვე წამოდგა ფეხზე და კიბესთან მისული გააჩერა
-მარტო შენ არ შეუცვლიხარ მაგ სიყვარულს ...მეც შემცვალა ჩემს თავს ვერ ვცნობ ვხვდები რომ უკანასკნელი ვით მოვიქეცი შენტან...ვკვდები იმის გამო რომ ისე არ მიყვარხარ როგორც იმსახურებ, იმის გამო რომ ასე დაგტანჯე. ..ეს დღეები ჯოჯოხეთი იყო შენი ხმის გაგონება უდიდეს ბედნიერებას მომანიჭებდა, მაგრამ არ გირეკავდი მე თვითონაც არ ვიცი რატომ ძალიან ბევრჯერ ავკრიფე შენი ნომერი, მაგრამ ბოლოს ვერ შევძელი . ვერ აგიხსნი რას ვგრძნობ და რა მინდა უბრალოდ არ შემიძლია სიტყვებით გადმოცემა. შენს გვერდით ისე ვარ როგორც არასდროს არავისთან, მგონია რომ აქამდე არ მიცხოვრია და საერთოდ არ გამიგია რას ნიშნავს გრძნობდე თავს ბედნიერად . არ მინდა რო ჩემი სიყვარული განადგურებდეს მინდა ეს გრძნობა გაძლიერებდეს .ჩემი ამაყი და თავნება მარიამი მინდა დამიბრუნდეს
-ეგეთი მარიამი აქ არც ერთ წამს არ გაჩერდება. არც ერთი წუთი დარჩება შენს გვერდით საერთოდ ამოგშლის საკუთარი ცხოვრებიდან
-გულიდანაც ამომშლის?
-გულიდან ვერ ამოგშლის მხოლოდ იმიტო რო არ შეუძლია, მაგრამ ეს არაფერს შეცვლის -მარიამი შებრუნდა და კიბე სწრააფად აიარა. საძინებელში შესვლისთანავე კარი გახსნა და გარეთ გავიდა . აივანზე სარწეველა სკამში ჩაჯდა და სივრცეს გაუშტერა მზერა... მთელი ღამე ფიქრობდა ერთი წუთიც არ მოუხუჭია თვალი.
რეალობას თვალი გაუსწორა, უნდა წასულიყო. ეს თამაში უნდა დაესრულებინა,ახლა როდესაც საფრთხემ ჩაიარა , ყველა უკეთ იყო და სანდროც დაბრუნდა წასვლა შეეძლო. ვეღარ დარჩებოდა, ან ახლა უნდა წასულიყო ან სამუდამოდ დატანჯულიყო. მზერა რომ დაეწმინდა უკვე ერთი ვარსკვლავიც აღარ იყო ცაზე, ციოდა, მზე ამოდიოდა და ყველაფერი თანდათან ნათდდებოდა . გაყინული სხეული ძლივს დაიმორჩილა, საძინებელი გაიარა და ალექსანდრესთან მივიდა არც უფიქრია ისე მიუწვა გვერდით და ხელები მოხვია. არც სანდროს ეძინა,უბრალოდ თვალები ჰქონდა დახუჭული და წამსვე მოვიდა გონს
-ეს რას ნიშნავს
-არაფერს-მოკლედ მოუჭრა და თვალები მინაბა.იმ შეგრძNებებს იმახსოვრება ასე ძალიან რომ უყვარდა -დავიძინოთ,გთხოვ
სანდრო ისევ დაჰყვა მის ნებას, ფიზიკურად არ ჰქონდა კამათის ძალა, უბრალოდ ელოდა ,შესაფერის მომენტს რომ თავიდან გავლო მარიამის გულთან მისასვლელი გზა. თმაზე ეფერებოდა და უყურებდა მძინარე ცოლს, დაღლილობა სახეზეც კი ეტყობოდა მარიამს .სულ ცოტა ხნით წასთვლიმა,გონებამ დაისვენა და შემდეგ მშვიდად დატოვა სანდროს ოთახი. ბარგის ჩალაგება დაიწყო,მოწესრიგდა და სარკის წინ დადგა. საკუთარ ანარეკლს უყურებდა და იაზრებდა რომ იქედან პატარა გოგონას ნაცვლად ქალი უცქერდა,ისევ განადგურებული ქალი,რომელსაც ყველა ემოცია უფსკრულში მოესროლა ,ახლა კი ცარიელი მზერით უცქერდა სარკეში საკუთარ სახეს,უნაოჭოს,გლუვს და მაინც სევდითა და ტკივილით დაღარულს.
სანდრო ელოდა, ბევრჯერ იფიქრა მასთან შესვლა,მაგრამ ბოლოს გადაწყვიტა ,რომ დრო უნდა მიეცა
-უნდა ვილაპარაკოთ-მარიამი სანდროს წინ მოთავსდდა და მშვიდად დაიწყო საუბარი
-გისმენ
-მივდივარ
-სად? რატო? რამდენი ხნით?-მაშინვე მიაყარა კითხვები და წამსვე იგრძნო მღელვარება
-იქ საიდანაც წამოვედი, საკუთარ სახლში...იქ სადაც ყველაფერი ნამდვილად ჩემია . მივდივარ, ალბათ სამუდამოდ და გთხოვ ერთხელ მაინც მოიქეცი ადამიანურად ,მომეცი მშვიდად წასვლის საშუალება იქნებ ოდესმე ნორმალური ურთიერთობაც კი გვქონდეს,როგორც ნაცნობებს
-გაგიჟდი ხომ? გგონია გაგიშვებ? ასე მარტივად ადგები და მიმატოვებ? ვერ გაგიშვებ, არ გაგიშვებ არ შემიძლია არაა
-გამაკვირვებდი სხვანაირად რომ მოქცეულიყავი ...- ისევ ისეთი უემოციო იყო, მკლავზე მოხვეულ თითებს დახედა და ხელის გათავისუფლება სცადა
-მარიამ...ასე ნუ მექცევი ,არ შეგიძლია ვერ წახვალ ...ვერ მიმატოვებ შენ ხომ გიყვარვარ
-მე ხომ მიყვარხარ...მიყვარხარ ,მიყვარხარ მიყვარხარ შენ ხომ ეს მოგწონს ,ბედნიერდები ამით? გინდა დაგირეკავ ყოველ დღე და გეტყვი ალექსანდრე მე შენ მიყვარხარ, შენ თან შეყვარებული მარიამი გეყოლება თან ის უამრავი ქალი ვისთანაც მღალატობ ხოლმე...შევთანხმდით? მოდი ახლა გამშვი
-გეყოფა...გეყოფა ასე ნუ იქცევი! ასე ნუ მიყურებ ,გესმის? ასე ვერ მოიქცევი...ყველაფერი შეიცვალა იქ ზღვაზე მე და შენ ვიყავით...ჯანდაბაა მე ხომ არ მინდოდა იქედან წამოსვლა ამ რამდენიმე დღის გამო
-ღმერთო ჩემო, შენ გგონია რომ ამ რამდენიმე დღემ შეცვალა რამე? უბრალოდ ყელში ამომივიდა, მეზიზღება რომ მიყვარხარ...ეს სიყვარული არც არის...პატარა სულელი გოგო ვარ რა მინახავს ჯერ ცხოვრებაში,დარწმუნებული ვარ დაგივიწყებ, მშვიდად ცხოვრებას შევძლებ მეც და შენც ერთმანეთისგან შორს
-ვერა,ვერ შეძლებ ხომ იცი უფლებას არ მოგცემ...მე ხომ ასეთი ნაბიწვარი ვარ,გგონია გაგახარებ სხვის გვერდით გაცხოვრებ? სხვას მივცემ უფლებას ჩემი ადგილი დაიკავოს ? წადი ...მიდი გიშვებ ,მიბრძანდი დაფიქრდი,დამშვიდდი გონს მოდი მიხვდი რომ ჩემ გვერდით ყოფნა სჯობს ჩემგან შორს ყოფნას და დაბრუნდი
-სულ შეიშალე...გგონია დავბრუნდები?
-მარიაამ შენ ჩემი ცოლი ხარ ,არ გაგეყრები
-ეგ არაფერს ნიშნავს,მე შენი ცოლი არასდროს ვყოფილვარ ერთ უბრალო ფურცელზე ჩემი ხელმოწერა კი სრულიად უმნიშვნელოა...გგონია ეგ მადარდებს? მე შენი არასდროს ვიქნები ისე როგორც შენ არ ხარ ჩემი …შენ ჩემი არასდროს იქნები მე კი ეგოისტი ვარ, ეჭვიანი და ან მთლიანად მჭირდები ან საერთოდ არ მჭირდები - უყურებდა განადგურებულ ქმარს და შინაგანად კმაყოფილებას გრძნობდა, პირველად მიიღო ის რაც სურდა. ამდენი ხნის განმავლობაში სწორედ ეს სურდა,ისე ეტკინა მისთვის როგორც იმსახურებდა. მართალია თავად უფრო დაიტანჯა,მაგრამ სადღაც კუნჭულში ესეც აკმაყოფილებდა,ვერ იაზრებდა ,მაგრამ მისი ბნელი მხარე ზეიმობდა. მიდიოდა ,ტოვებდა საკუთარ სახლს,რომელიც მიუხედავად ყველაფერისა ასე შეიყვარა, უკან ტოვებდა კაცს რომელთანაც აკავშირებდა ყველაზე დიდი ტკივილი, ემოცია, სიყავრული ყველაზე ძლიერი გრძნობა რაც კი გააჩნდა სანდროს გამოწვეული იყო. ერთ ნაწილს ცრემლები სდიოდა, გული შუაზე ეხლიჩებოდა, იქ რჩებოდა ფეხს ვერ დგამდა და უკან მიათრევდა მარიამსაც,მეორე ნაწილი კი ამაყად მიაბიჯებდა,თავაწეული, კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე, ბრძოლაში გამარჯვებას ზეიმობდა და არ ადარდებდა უკან მდგომი ,არც ის თუ როგორ დაიტანჯებოდა მისგან შორს ყოფნით მხოლოდ კმაყოფილებას გრძნობდა და გონებას უბინდავდა შურისძიების სურვილი. რელაურად კი სწრაფად აგრძელებდა გზას,ისე სწრააფდ როგორც შეეძლო, ტაქსიში ჩაჯდა, ჩანთები მძღოლს მიაჩეჩა და სუნთქვაშეკრული ელოდა როდის მოშორდებოდა იქაურობდას,ჯერ კიდევ ალექსანდრეს ხედავდა ,რომელიც ერთ ადგილას გაშეშებული იდგა და თვალებამღვრეული უყურებდა . მანქანა ადგილს მოსწყდა და თანდათან იგრძნო შვება, როდესაც ნაცნობი კპრსპუსის წინ დადგა თითქოს წამიერი შვება იგრძნო.
მარიამს ნინი ჰყავდა, ვინაც ყველაფერი იცოდა,ვისთვისაც ნებისმიერი ამბის მოყოლა შეეძლო. ბოლოს გათავისუფლდა, მასთან ერთად მიალაგა სახლი, ერთად აყვნენ სიმღერას, მღეროდნენ და ცეკვავდნენ. ბოლოს სამზარეულოში ტრიალებდნენ ტკბილეულს აგემოვნებდნენ .საკუთარი სიცილის ხმა ესმოდა მხოლოდ აღარც ალექსანდრე იყო და აღარც ტკივილი.
ალექსანდრე კი სრულიად მარტო იყო, ბნელ ოთახში , გონებაარეული იჯდა და სასმელით იხშობდა ტკივილს. ოთახის მეორე მხარეს მარიამის გამოსახულებას ხედავდა ,ვერ ეხებოდა, უბრალოდ უღიმოდა და მის სახელს იმეორებდა .კიდევ ერთი ჭიქა ალკოჰოლი და დაბინდული მზერა. სახე ხელებში ჩამალა ,თავი უკან გადასწია და მუჭში მოქცეული მარიამის პენუარი ცხვირთან მიიტანა. მისი სურნელი შეიგრძნო და ასე სავარძელში მჯდომს ჩაეძინა...
.......................
ახალი სასწავლო წელიც დაიწყო,ტყუილში რომელსაც ვეღარ იტანდა. საკუთარი თავი სძულდა მშობლებს რომ ატყუებდა,მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა. მშვიდად იყო ისე როგორც შეიძლებოდა, ალექსანდრე არ ჩანდა და ეს კიდევ უფრო არწმუნებდა საკუთარი გადაწყვეტილების სისწორეში. სიმწრის ღიმილის კი უპობდა ბაგეს როდესაც ნინისგან ისმენდა სანდროს „ქება-დიდებას“ .
უნივერსიტეტი კი ყველაფერს ცვლიდა, უამრავი სამეცადინო,ახალი სემესტრი,ახალი საგნები,ახალი კურსელები და ახალი ლექტორები.ყველაფერს დრო სჭირებოდა და შესაბამისად ფიქრისთვის აღარ ეცალა. უბრალოდ ,ასე მარტივად შეწყვიტა ფიქრი . ძილიც ისე უცებ მოდიოდა, წამითაც კი ვერ ახერხებდა ჭრილობების გახსნას. ნინი არ ტოვებდა და ყოველთვის,როდესაც თავისუფალი დრო ჰქონდა მასთან იყო. ხმამაღლა არ საუბრობდნენ ამაზე,მაგრამ ორივე გრძნობდა რომ ერთმანეთი სჭირდებოდათ. ნინი მარიამთან უნდა ყოფილიყო და ეს დაუწერელი წესივით ჰქონდა.
მნიშვნელოვანს ვერ ვუწოდებ,მაგრამ მაინც გამორჩეული ამბავი ის იყო რომ მათთან ერთ-ერთი უნივერსიტეტიდან ახალი სტუდენტი გადავიდა. ზე სიმპატიური ბიჭი და კიდევ ერთი მარიამისთვის უინტერესო არსება, რომელიც ალექსანრეს აგონებდა,არ იცნობდა მაგრამ ისეთი შეგრზნება ჰქონდა რომ ისიც გათამამებული მამიკოს ბიჭი იყო,რომელიც სარგებლობდა თავისი გარეგნობით, შესაძლებლობებით და გოგონებით ერთობოდა. ასეც რომ არ ყოფილიყო,მარიამს ყველაზე ნაკლებად ვიღაც ბიჭი აინტერესებდა.
ლექციას უსმენდა, აუდიტორიის კარი რომ გაიღო და დაგვაინებული სტუდენტი გამოჩნდა,ბოდიში მოიხადა და სწრაფად დაიძრა მარიამისკენ,მის გვერდით თავისუფალი ადგილი დაიკავა და მაშინვე მიაპყრო მზერა
-ნიკო ხუციშვილი
-მარიამ ტაბიძე...სასიამოვნოა,მაგრამ ლექტორს ვუსმენ -ჩუმად უთხრა და თითები მისი ხელიდან „დაიხსნა“
-მარიამიკო , რაო ბეჯითი მოსწავლე ვარო?
-მარიამი მქვია და არა მარიკო...ლექციაზე იმიტომ ვარ რომ მაინტერესებს თუ შეიძლება პატივი დამდე და დამაცადე მოვუსმინო
-კარგი...იყოს ასე ,მაგრამ არაა საჭირო ასეთი სიმკაცრე
-მკაცრის მნიშვნელობა რომ არ იცის რა ბედნიერი კაცი ხარ ,ნეტავ იცოდე ჩემო ნიკო - ჩუმად უთხრა,ისე რომ არ მოუსორებია ლექტორისთვის მზერა.ბიჭმა ჩაიცინა და გაჩუმდა. აღარაც მას მიუქცევია მარიამისთვის ყურადღება და პირდაპირ ლექციაზე გადარეთო.
შესვენებაზე ნინის შეხვდა, კაფეში ისხდნენ და შეკვეთას ელოდნენ.ნინი აშკარად ვერ ისვენებდა და რაღაცის თქმა უნდოდა,ბოლოს თითების მტვრევას სეესვა და პირდაპირ სათქმელზე გადავიდა
-სანდრო ვნახე
-მერე?
-ისეთი სახე ჰქონდა შემეშინდა... ამ ორ კვირაში ურჩხულს დაემსგავსა .შუადღე იყო რომ ვნახე და უკვე მთვრალი იყო, ნუ არ ეტყობოდა,მაგრამ რამდენიმე ჭიქა აშკარად ჰქონდა დაცლილი. სამსახურში რომ სვამდეს გამორიცხულია,ცუდადაა მგონი...ნიკა და დემე ლაპარაკობდნენ გუშინ.. სულ გააფრინა ამ ჩემისამ და რა ეტაკა არც ამბობსო . მოკლედ თუ დაგირეკა რომელიმემ და შეხვედრა გთხოვა არ გაგიკვირდეს
-ეტყობა ძალიან მოენატრა გართობა...რაც სამი თვის განმავლობაში ვერ მოახერხა ახლა აინაზღაურა
-ხო ,ბომჟივით რომ გამოიყურება,ლოთობს და საქმეს არ აკეთებს აშკარად ერთობა ამით...ასე ფიქრობ ხომ?
-ნუ იცინი ,მაღიზიანებ და რაც ვთქვი იმას გავაკეთებ მანამდე კომპრომისზე არ წავალ
-კარგი უყურე აბა როგორ განადგურდება შენი სანდრიკო...უფსკრულის პირასაა იცოდე და კარგი არაფერი მოუვა
-ჩემი არ არის!
-აბა ვინ ჩემი ფეხებისაა გოგო -ნინის სიტყვები მართალია უხეშად ჟღერდა,მაგრამ მარიამს ღიმილი მოჰგვარა. ის იყო ნინი უნდა ანთებულიყო თავზე დიდი ჩრდილის დადგომა რო იგრძნო ,მაღლა აიხედა და მომღიმარ ნიკო შერჩა ხელში
-შეიძლება დავჯდე ქალბატონო მარიამ?-ღიმილით უთხრა და მათ გვერდით ცარიელ სკამზე მიუთითა. ნინის ისედაც შემჩნეული ჰყავდა რა თქმა უნდა ეს ანგელოზი
-დაბრძანდით-გაუღიმა და ისევ სტყორცნა მზერა
-ნიკო ხუციშვილი
-ნინი -ისევ გაუღიმა -მარიამის კურსელი ხარ ხომ? თუ დავიჯერო შევცდი
-ნამდვილად მარიამის კურსელი ვარ, მაგრამ რატომღაც დიდად არაა ჩემით აღფრთოვანებული, ვაფშე ნევიჟუს მირტყამს
-ხო ეგრე იცის არ გაგიტყდეს გეყოფა შენ ისედაც ყურადღება -ნინიმ მის ხმაზე და სიტყვებზე კისკისი დაიწყო.ირგვლივ დაჟინებულ მზერაზე მიუთითა და თვალი ჩაუკრა
-მარიამს ხო ვერ შეცვლიან?
-ნუ ეგ იასნია ასეთი მეორე გამორიცხულია
-აბა თუ მორჩებით ჩემზე საუბარს . შენ იმ ბიჭების კატეგორიას თუ ეკუთვნი რომელსაც თავისი სიმპატიურობა თავში აქ ავარდნილი და ეგრევე გიჟდება როცა უყურადღებობას გრძნობს შეგიძლია ახლავე შემეშვა ,რადგან არ მაქ ეგეთების ნერვები თუ ამოგივიდა ყელში ამდენი „სვეცკი“ გოგოები და უბრალოდ მეგობრობა გინდა ჩვეულებრივ ადამიანთან აქ ვარ და სასიამოვნოა ჩემი მომავალი კოლეგის გაცნობა. დარწმუნებული ვარ ნინისთვისაც სასიამოვნოა -უცებ უთხრა, ყველაფერი რასაც ფიქრობდა და დაელოდა მის პასუხს. ის კიდე უყურებდა მერე წამოდგა ,ხელი ჩაკიდა და უცებ ჩაეხუტა
-მიპოვნიხარ . ქედს ვიხრი შენს წინაშე ქალბატონო მარიამ-რევერანსი გაუკეთა და ისევ დაჯდა -ნინიკო შენ არ მიწყინო პროსტა ასეთი პირველად ვნახე,ასე პირდაპირ რომ მელაპარაკება გოგო საოცრება მგონია
-მიეჩვევი ნელ-ნელა -ნინიმ სიცილით დაუტყაპუნა მხარზე ხელი და თავისი წვენი მოსვა-აბა საიდან გავჩნდით აქ ნიკუნკულაოო?
-გერმანიაში ვცხოვრობდი ეხლა დავბრუნდი და აქ გავაგრძელე სწავლა . ეს ქართველი გოგონები კიდე ისევ ისეთები დარჩნენ როგორებიც იყვნენ
-ძაან გაგიტკბა შენ მგონი
-გამიტკბა კი არა ასე მგონია ცოტა და შემჭამენ არადა მე მიყვარს სხვას რო ვჭამ
-შენც კაი გიჟი ხარ. გიპოვნიათ ერთმანეთი წავედი მე ლექცია მეწყება -მარიამმა ორივეს გადახედა და ფეხზე წამოდგა
-მოიცადე მეც მოვდივარ . ნინუცი შეხვედრამდე-ლოყაზე ხმაურით აკოცა და მარიამს გაჰყვა. ნიკოსგან ისეთი ემოცია მოდიოდა ,მარიამმა და ნინიმ მარტივად მიიღეს,ასე უბრალოდ დაახლოვდნენ.
პარასკევ საღამოს ნინიმ და ნიკამ როგორღაც კლუბამდე მიიყვანეს, ორივე ისე იყო აჟიტირებული ერთი სული ჰქონდათ როდის დაიწყებდნენ დალევას და ცეკვას. მარიამიც გახალისდა გზაში იმდენი იგიჟეს ,მაგრამ მალევე გაუფუჭდა განწყოდა. როგორც კი შევიდა შენობაში მაშინვე ალექსანდრე დაინახა და წამსვე გაქრა მთელი მონდომება ,ყველა მოგონება ერთად მოაწვა და ადგილზე გაშეშდა
-მარუუს წამო ...დღეს ვსვამთ იცოდე
-მე ...არ შემიძლია ცუდად ვარ უნდა წავიდე
-სად უნდა წახვიდე გოგო- ნინი მიეჭრა და მკლავში წვდა- მარიამ
-ალექსანდრეა აქ...მე არ შემიძლია
-მარიამ ახლა თუ წახვალ ვერასდროს შეხვდები,ბოლოს და ბოლოს ხომ უნდა დაივიწყო ანდაც დაუბრუნდე
-ნინი ასე მარტივი არ არის
-იცით მეც აქ ვარ და თუ შეწვეტთ ჩუმად საუბარს კარგი იქნება - ნიკო მიეჭრათ და ორივეს წარბშეკრულმა გადახედა
-მიდი რამე მაგარი მოგვიტანე მე და მარუსას...აქვე დავჯდებით თავისუფალი მაგიდაა-ნინიმ გაუღიმა და გაუშვა. მარიამი იქვე დასვა და გვერდით მიუჯდა-გეყოფა რაა... თავს მაინც ნუ იტყუებ,წამით დაინახე და რა დღეში ხარ
-ნინი ზოგჯერ მგონია რომ ყველაფრის მიუხედავად გინდა მასთან ვიყო
-მე კი ზოგჯერ მგონია რომ ყველაფრის მიუხედავად თქვენ ერთმანეთი გჭირდებათ ...ერთმანეთისთვის საწამლავებიც ხართ და წამლებიც ,როგორ აგიხსნა სხვანაირად მორიელის შხამი ხომ საწამლავია,მაგრამ მორიელებისგან ხომ ამზადებენ რაღაც წამალს
-ნინი გთხოვ მედინიცნას ნუ ეხები, ცოდოა
-აიი ნიკოც მოვიდა...მარიამი წვენს სვამს სავარაუდოდ აი მე კი დავლევ
-მეც დავლევ ...
-შესანიშნავია...დიდი ხანია მეც არ დამილევია .აბა? რას გაუმარჯოს
-ჩვენ გაგვიმარჯოს ,გატანჯულ სტუდენტებს მომავალის მოლოდინში თავს რომ ვიკლავთ და ის კენწერო კიდე რო არ ჩანს-ნინიმ წამოჭრა თემა და ის იყო უნდა დაელიათ მარიამის გვერდით ალექსანდრე რომ დაჯდა. სასმელი ისე ვერ იმოქმედებდა როგორც მისმა შეხებამ იმოქმედა. ერთ თვიანი განშორების შემდეგ უბრალოდ ხელის მოხვევაც კი გულს უჩერებდა, ყელში რომ მიაწება ცხელი ტუჩები და კანზე წვერის შეხება იგრძნო ყველაფერს დათმობდა საპასუხოდ კოცნა რომ შეძლებოდა
-საღამომშვიდობისა მარიამ...უკვე დაიწყე ღამის ცხოვრება? -ხრინწიანი ჰქონდა ხმა,ნასვამი იყო . მარიამი რომ დააკვირდა ლამის ვერ იცნო მოზრდილ წვერში, უბრალო მაისურსა და ჯინსში ისე გამოიყურებოდა თითქოს საკუთარ ტავზე არც კი ზრუნავდა. თვალები ჩაშავებული ჰქონდა და სახეზეც კი ეტყობოდა გადაღლილობა...თვალები,თვალები მაინც იმ სხივს ანათებდნენ მარიამს რომ აგიჟებდა.სანამ სიტყვის თქმა მოახერხა სანდრო უკვე ნიკოს ესაუბრებოდა- როგორ ხარ ნიკო?
-ვერაფერი გავიგე...მე კარგად ვარ,მაგრამ შენ მწყობრში ხარ? მარიამს საიდან იცნობ?
-მე ? - გადაიხარხარა და მარიამს უფრო მოხია ხელი- მარიამი ჩემი ცოლია აწ უკვე ოთხი თვეა ...არ გითქვამს მარო?
-ცოლი? - ლამის წამოიყვირა ბიჭმა ,გაოცებული იყო
-მოიცა თქვენ ერთმანეთს იცნობთ?- ნინი ჩაერთო და ორივეს გადახედა
-როგორ შეიძლება არ ვიცნობდეთ...მე ის მიკვირს ჩემი ცოლის შესახებ რომ არ იცოდი ხუციშვილო
-ხელი გამიშვი ...- ფეხზე დადებული ალექსანდრეს ტორი მოიშორა და გაცლას შეეცადა,მაგრამ სანდროც მასთან ერთად წამოდგა,ხელი მოხვია და წაიყვანა
-ჩვენ დაგტოვებთ ცოტა ხნით...არ მოიწყინოთ- სხეულზე აიკრა და ისე წაიყვანა
-ნუ მეხები...
-რას აკეთებ? ასე აპირებ ყოფნას? კლუბებში მოკლე კაბებით ივლი და ვიღაც ბიჭებს შეაბავ?ნიკო შესანიშნავი ვარიანტია ისე ,მაგრამ ჩემ ცოლს არ შეგეხება
-როგორ ბედავ...რა უფლებით ერევი
-როდემდე გააგრძელებ ასე..მაინტერესებს უბრალოდ რამდენ ხანს უნდა ვიყო უშენოდ. როდის დაბრუნდები სახლში
-არ დავბრუნდები... ნიკოს შეეშვი და შეურაცხყოფას ნუ მაყენებ
-გიორგი წავიდა და ახლა მეგობრებს იჩენ? გოგო მეგობარიც რომ იპოვნო არ გინდა?
-ეჭვიანობის სცენები მოგენატრა და გინდა შენი ცხოველური ძალა ნიკოზე გამოსცადო?
-როდის დაბრუნდები-უყურებდა და არც კი უსმენდა, სახეზე ჩამოუსვა თითები და უფრო შეამცირა მანძილი -როდის დაბრუნდები მარიამ
-ასე უკეთ ვართ ორივე- მარიამი ისევ არ ნებდებოდა
-გგონია კარგად ვარ? არა არ ვარ კარგად...უშენობა ჯოჯოხეთია- შუბლი შუბლზე მიადო და თვალები დახუჭა-მომენატრე ...შენი სურნელი სახლიდან გაქრა და მალე შევიშლები,ყველგან შენ მელანდები
-არ გინდა !- მიხვდა რომ კოცნას აპირებდა, სიტყვები ძლივს თქვა თავი შეაბრუნა ,მაგრამ ალექსანდრემ ნიკაპზე მოუჭირა თითები და მაინც აკოცა. ლოყაზე,სემდეგ ტუჩის კუთხეში და თან თითებს თმაში დააცურებდა
-მინდა ,მინდა თან როგორ მინდა
-მე არ მინდა...შენი მინდა კი უძლურია- თავი დაიხსნა და მანამ გაიქცა სანამ თავს იკავებდა. მთელი სხეული ეწვოდა ალექსანდრეს სურვილით,მისი მონატრება ყველაზე მძაფრად მასთან სიახლოვსიას იგრძნო. მაგიდასთან დაბრუნებულმა გიორგი რომ დაინახა თვალებს ვერ დაუჯერა. ბიჭს მოეხვია და ნინის მკლავებიდან დაიხსნა. სხვების ამბები გამოჰკითხა და შემდეგ ნიკოც გააცნეს. აღმოჩნდა რომ ნიკოს მამა ექიმი იყო,რომელმაც თორნიკეს გაუკეთა ოპერაცია. ნიკო ჩვეულებრივ შოკში იყო,იჯდა სასმელს წრუპავდა და სრულიად საპირისპიროდ შემოტრიალებულ სიტუაციას უყურებდა არადა გართობას აპირებდა. ახლა კი ჩვეულებრივი გაცნობის საღამო გამოუვიდა. ბოლოს მარიამი გიორგიმ წაიყვანა სახლში. ბინაშიც დაპატიჟა მას შემეგ რაც ბატონმა კითხვებით აავსო
-მითხარი რა ხდება...რა გინდა აქ
-სანდროს დავშორდი,მაგრამ არავინ იცის
-გაგიჟდი ხომ?
-უკვე მერამდენედ ვისმენ ამ სიტყვებს ვერ წარმოიდგენ
-როგორ წამოხვედი...ამიტომ გამოიყურებოდა ასე საშინლად? წესით მას უნდა შევხვედროდი და იმიტომ მოვედი კლუბში...გუშინ კომპანიაში შევხვდი ჯერ ძლივს ვიცანი მეთქი ვიღაც სხვაა .ცოტა ხანია ვიცნობ,მაგრამ არ გამჭირვებია იმის მიხვედრა რომ ცუდადაა და თურმე შენ გამოა ასე
-ახლა უბრალოდ უჭირს იმის გააზრება რომ ვერაფერი შეძლო
-თავს იტყუებ,ისე როგორც არასდროს ...ასე დაიღუპები შენც და ალექსანდრეც
-შენ არ იცი და არ გესის მის გვერდით როგორ ვიყავი, ახლა შვებას ვგრძნობ უბრალოდ მინდ ამალე დავსვა საბოლოო წერტილი ისე რომ საბოლოოდ მოვიშორო...როცა ვერ ვხედავ უკეთ ვარ
-ორივემ ვიცით რომ ასე არ არის...შეუძლებელია მისგან შორს კარგად იყო გიყვარს
-ეს სიყვარული მანადგურებს მე კი არ მჭირდება ისეთი რამ რაც ასე მოქმედებს
გიორგი დიდხანს არ დარჩენილა,აზრი არ ჰქონდა იქ და იმ დროს მარიამთან საუბარს. სოფოზე მოუყვა ამბები და წავიდა.
მარიამი დილას ალექსანდრეს ხმამ გააღვიზა, მოჩვენება ეგონა ,მაგრამ მიხვდა რომ მობილურიდან ესმოდა ხმა და თვალები გაახილა
-გესმის? ნინის დაურეკე შენთან მოვიდეს
-რა...- კითხვის დასმა ვერ მოახერხა გათიშული ჰქონდა უკვა ბატონს.ძილი განაგრძო,მაგრამ რამდენიმე წუთში კარზე კაკუნის ხმამ გამოაფხიზლა და ასე დაერღვა მშვიდი ძილი.კართან ალექსანდრეს დანახვამ თავიდან აურია დაწყობილი აზრები, ისე შეაწრა ბიჭმა ბინაში თითქოს საკუთარ სახლში იყო
-შენები მოდიან...თუ არ გინდა რომ ყველაფერი გაიგონ სასწრაფოდ უნდა ჩაალაგო ბარგი და წამოხვიდე
-რაა? საიდან გაიგე
-ხალხო რა ხდება? რა კარში დგახარ...სანდრო მშვიდობაა?-ნინი გამოჩნდა და კარი მიხურა- ხალხო
-ჩემები მოდიან...ბარგი უნდა ჩავალაგოთ- ინსტიქტურად მოქმედებდა და არ ფიქრობდა -რა ხდება,რატომ მოდიან
-ხვალ ერთაერთი სიძის დაბადებისდრეა და მოვლენ აბა რას იზამენ
-რაა?
-არ გახსოვს? ხვალ ალექსანდრეს დაბადებისდღეა
-ჯანდაბა...იმედია დიდხანს არ დარჩებიან იქნებ აქ მოვიდნენ
-არამგონია,ერთი ღამით დარჩებიან და სავარაუდოდ შენთან გაჩერდებიან
ბარგი ელვის სისწრაფით ჩაალაგეს,სახლის კარი რომ შეაღო ისედაც ღელავდა ,მაგრამ იქაურობის დანახვამ ყველა ფიქრი გადაფარა
-რა ჯანდაბაა საღორეს რატომ ჰგავს სახლი ამიხსნი?
-ასე ძალიან თუ გაწუხებდა ამ სახლის ბედი დიასახლისად უნდა დარჩენილიყავი...გამატარე- ჩემოდნები ეჭირა ხელში და ისე მიაბიჯებდა
-მთელი თვე სვამდი? რამდენი ბოთლია...ან როგორ უყურებდი ამ ყველაფერს ,არანორმალური ხარ
-უნდა დარჩე ხომ ხედავ როგორ მჭირდები
-მეგონა დამლაგებელი გყავდა
-იქნებ მორჩეთ კამათს და დამეხმაროთ - ნინიმ დაუყვირა და უაზარმაზარ პარკში ჩაუძახა ყველაფერს-მტვერსასრუტი მოიტანე თუ არ გინდა ქეთინოს ინფარქტი მოუვიდეს რომ გაიგებს სახლი არეული გაქვს
-ჯანდაბა ... რატომ არ გამაფრთხილეს რომ მოდიოდნენ
-ჰგონიათ რომ სიყვარულით ხართ დაკავებული და ხელს არ გიშლიან
-ნინი გეყოს ,ნერვებს უარესად ნუ მიშლი ...ეს რა არის - დივანთან ლიფი ეგდო და აშკარად არ ეკუთნოდა მარიამს
-ჩემი არ არის ...ნეტავ ვისია?- ალექსანდრემ შეიცხარა , ხელიდან გამოგლიჯა და ნაგავში ჩააგდო
-როგორ ცუდად ყოფილხარ უჩემოდ ...საწყალი ალექსანდრე.გულს მირევ
-კი გინდა რომ გითხრა ოთხი თვეა ქალს არ გავკარებივარ შენ გარდა-თქო ,მაგრამ არ გეტყვი შენ ჩემი არ გჯერა მაინც
-ღმერთო თავხედობასაც ხომ საზღვარი აქვს...თვალებში ისე მიყურებს თითქოს უდანაშაულო იყოს და მე ვიგონებდე მიზეზებს გაყრისთვის
-არ განვქორწინდებით ,მაგაზე არც კი იფიქრო
-ისევ იწყებთ...მე რომ წავალ მერე განაგრძეთ არ შემიძლია თქვენი ჩხუბის ცქერა - ნინიმ ალექსანდრეს ნაგვით სავსე პარკი მიაჩეჩა და კარისკენ შეაბრუნა-წადი ურნაში ჩააგდე ბარემ
რაღაც სასწაული სიჩქარით მოქმედებდნენ და როგორღაც ყველაფერი მოაწესრიგეს. ნინიმ წამით აღარ დაიცადა,იცოდა მარიამი არ გაუშვებდა და სანამ გონს მოვიდოა ქალბატონი მანამ გაიქცა სახლიდან.
-მაცივარი ცარიელია...ყველაფერი უნდა ვიყიდოთ - ალექსანდრეს თვალი მოარიდა და კარისკენ წავიდა.მანქანაშიც ჩუმად ისხდნენ,სანდროს დასთამაშებდა მხოლოდ კმაყოფილი ღიმილი და მარიამს თვალს არ აშორებდა. ერთი უზარმაზარი კალათი აავსეს და სახლში დაბრუნდნენ...პროდუქტის ამოლაგება დაასრულეს და მარიამმა პარალელურად კერძების მზადება დაიწყო,კუნთები აღარ ემორჩილებოდა ისეთი დაქანცული იყო.ალექსანდრემ სკამზე დასვა და წყალი მიაწოდა
-დაისვენე ... არაა საჭირო იმის ჩვენება როგორი კარგი ცოლი ხარ ნუ მოატყუებ ყველაფერს
-ტყუილზე შენ ნუ მელაპარაკები
-ჩემი ნივთები უკვე საძინებელშია, ოთახში დივანი არ დევს და ამ ღამით შენს გვერდით ვიძინებ
-ამ დროს შენი სიზმარი დასრულდა და ვეჭვობ თავში რაიმე ბლაგვი და მძიმე მოგხვდება
-იჯექი...მე მოვამზადებ შენ დაისვენე რას იფიქრებენ
-დაბადებისდღის გეგმებს არ გამანდობ? რომ მკითხონ ხო უნდა ვიცოდე
-გეგმები არ მაქვს...საღამოს წავალ ბიჭებთან ერთად სადმე
-ბიჭებმა ისევ არაფერი იციან?
-არ შემიძლია ვუთხრა ... ჩემზე რომ იყოს დამოკიდებული ახლავე მოვუყვებოდი ,მაგრამ შენ
-ჩემთვის სულერთია ... შენ თუ ეტყვი როგორ მომექეცი მე არ მადარდებს
სამზარეულო დატოვა და მისაღებში დივანზე დაწვა, ცოტა ხნით დასვენება შეძლო შემდეგ კი ზარის ხმაც გაისმა .კარის გაღებისას ოჯახი რომ დაინახა გული სიხარულით უცემდა, ბავშვებს მოეხვია და შემდეგ მშობლებსაც მიაქცია ყურადღება. ალექსანდრეს ასე თბილად რომ ხვდებოდნენ ყველაზე მეტად ეს აგიჟებდა,მამამისს რომ სცოდნოდა ყველაფერი ალბათ იქვე მოკლავდა .
მშობლები დააბინავა, მალე ბიჭებიც მივიდნენ. ნინი ისე შევიდა სახლში თითქოს პირველად ხედავდა წყვილს. ბოლოს სამზარეულოში შეიკეტა და ასე დაიხსნა თავი,ძალა აღარ ჰქონდა უკვე ,კედელს მიეყრდნო და თვალები დახუჭა. ალექსანდრე რომ მოეხვია არც მაშინ შეტოკებულა
-სულ დაბრუნდი -ყელში კოცნის კვალი დაუტოვა და თავისკენ შეაბრუნა-დაბრუნდი მარიამ
-არ მინდა, დაბრუნებისთვის მიზეზი არ არსებობს
-მალე ყველა გაიგებს...მიზეზი? მიზეზს ვერ ხედავ მარიამ?
-მიზეზი არ არსებობს...შენ ერთი ჭირვეული კაცი ხარ რომელმაც ვერ გადაიტანა რომ ცოლი გაექცა
-როგორ შეგიძლია ყოველთვის ისეთი რამ მითხრა რომ მწყობრიდან გამომიყვანო...ვერ ხედავ როგორ ვარ ? საკუთარ თავს ვეღარ ვცნობ და შენ არაფერს აკეთებ, გელოდები ხედავ? ერთი თვეა შენს გადაწყვეტილებას ვეგუები,რომ როგორმე თავად დაბრუნდე,მიხვდე რომ უნდა დაბრუნდე ,მაგრამ საერთოდ აღარ მხიბლავს ეს ლოდინი და ვატყობ მალე ამომეწურება მოთმინება,კარგად დაფიქრდი - თავისკენ მიიზიდა ტუჩებზე დააცხრა და მონატრებულს ისე კოცნიდა რომ მოშორებაც არ უნდოდა,მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა.
ისევ სუფრასთან დაბრუნდა, ყველაფერი იქ წყდებოდა. უამრავი სადღეგრძელო და ყოველ ჯერზე მკერდის არეში ტკივილი, ბავშვების ხსნებისას სურდა ყველაფერი ხმამაღლა ეყვირა,სანდროს მკლავი მოეშორებინა და იქედან ძალიან შორს გაქცეულიყო,მაგრამ ისევ ისე იჯდა და იღიმოდა.ითმენდა ალექსანდრეს კოცნას,ფერებას,ღიმილს და სიტყვებს . ბოლოს ყველა გაუშვა და თავად მარტო დარჩა მაგიდის ალაგებას შეუდგა, ალექსანდრე საკმაოდ მთვრალი იყო ,შესაბამისად რაც უფრო გვიან ავიდოდა საძინებელში მით უკეთესი იქნებოდა. დროს მაქსიმალურად წელავდა,მაგრამ ბოლოს მაინც მოუხდა ოთახში შესვლა. კარი რომ გააღო ოცნებობდა სანდრო დაძინებული დახვედროდა,მაგრამ ბატონი უკვე გამოფხიზლებული,სააბაზანოდან ახალგამოსული იჯდა და ელოდა. მისი დანახვისას სისხლი აუდუღდა,მარიამმა ისე დაიწყო გამოცვლა თითქოს იქ არავინ იყო. სანდროს სისხლში დარჩენილმა ალკოჰოლმა ყველაფერი დაავიწყა და ნახევრად შიშველ ცოლს მიეჭრა
-ჩემი გაგიჟება გინდა ხომ? რატომ ხარ ასეთი მიმზიდველი -ცხვირს ყელში დაატარებდა და თან კოცნიდა - მაგიჟებ მარიამ
-გამიშვი !
-ვიცი რომ შენც იგივეს გრძნობ,შენი სხეული გყიდის ,თვალები გყიდის მარიამ შენი სიტყვები არაფერს ცვლის - ეფერებოდა და თვალებდაბინდული უყურებდა, თითქოს ბურუსში ჩაიკარგა სადაც მხოლოდ მარიამი იყო,მისი სურნელი რომელიც გონებას ურევდა.
-ახლა ხელს თუ არ გამიშვებ სამუამოდ შეგიძულებ!
-საერთოდ არ გებრალები... ვკვდები უშენოდ - თავი მის ყელში ჩამალა და მკლავები მოაშორა
-დავიძინოთ - გაეცალა,საწოლში დაწვა და ზურგი აქცია. ალექსანდრე კი მთელი ღამე თვალს არ აშორებდა. უყურებდა მონატრებულს,ეფერებოდა და მოსვენების საშუალებას არ აზლევდა მაინც არ ახელდა თვალებს, არ შეეძლო იმის ჩვენება რომ მისი შეხება სიამოვნებდა, საკუთარ თავს ებრძოდა და ცდილობდა გრძნობების დაფარვას,მაგრამ შუაღამეს ალექსანდრეს სიტყვები რომ გაიგო ეულმა კურცხალმა დატოვა თვალი და ლოყისკენ გაიკვლია გზა“შენ ხარ ჩემი საჩუქარი, რომელიც ღმერთმა გამომიგზავნა“ გონებაში მხოლოდ ეს სიტყვები უტრიალებდა და ახლა უკვე თავად უსმენდა ალექსანდრეს მშვიდ სუნთქვას,შეიგრძნობდა მის სითბოს,სურნელს და მისი სიახლოვით გამოწვეულ ემოციებს.
დილით გაღვიძებულს მარიამი არ დახვდა, არადა როგორ უნდოდა პირველი მისი სახე დაენახა. ქვემოთ კი მთელი ოჯახი იყო შეკრებილი ერთხმად მიულოცეს და ბოლოს მარიამის მხურვალე კოცნაც მიიღო, ისე მოხვია ხელები სხვები რომ არა ალბათ არც დაანებებდა წასვლას. მალევე დატოვეს სახლი ,ყველას ეჩქარებოდა ,მხოლოდ ბავშვები იყვნენ სახლში .
-ხვალვე წახვალ?-ალექსანდრეს ხმამ გაიჟღერა,მარიამმა თანხმობის ნიშნად თავი დაუკრა და ისევ ბავშვებს მიაპყრეს მზერა...
საღამოს რესტორანში უნდა წასულიყვნენ ყველა მარიამს ელოდა. სანდრომ რომ დაინახა სუნთქვა შეეკრა,ისევ ისე როგორც ყოველთვის,არაფერი იცვლებოდა ხელი მოხვია და აკოცა
-ღვთაებრივი ხარ- კოცნის დასრულებისას უთხრა და მის თაფლისფერებს თავისი გაუსწორა
მშობლები,მეგობრები და ისევ მხიარულება. მარიამი კი მხოლოდ გარეგნულად იღიმოდა, სული უცარიელდებოდა, იყინებოდა ...
ალექსანრეს მკლავებში მოქცეული ცეკვავდა, ბიჭი არაფერს ამბობდა უბრალოდ ეხვეოდა, მის სურნელს იგრძნობდა ისე თითქოს ემზადებოდა მის გასაშვებად. მარიამიც ჩუმად ყვებოდა მის მოძრაობას და ყველას თვალში საუკეთესო წყვილის შთაბეჭილებას ტოვებდა.
ღამე ისევ სანდროს მკლავებში მოქცეულმა დაასრულა. არ ეწინააღმდეგებოდა, იწვა და თავს მძინარედ აჩვენებდა. სირაქლმას პოზიცია უკვე კარგად ჰქონდა მორგებული, დილამდე გაუძლო შემდეგ მშობლები გააცილა და თავადაც დაბრუნდა უკან. ახლა უფრო უჭირდა წასვლა,უკვე სისულელე იყო ეს თამაში. ჩემოდნების ტარება სახლიდან ბინაში და ეს ფარსი. ყველაფრის დასრულებას გეგმავდა ,როგორც კი სოფელში ჩავიდოდა.
უნივერსიტეტს დაუბრუნდა,სულ რამდენიმე დღე გავიდა . გვიანამდე შემორჩა ,ბიბლიოთეკაში იჯდა და კითხულობდა სადარბაზოში რომ შევიდა უკვე ბნელოდა, ნინის ესაუბრებოდა ,თხოვდა ღამით მასთან რომ დარჩენილიყო
-სადარბაზოში სიბნელეა... არადა სულ სინათლეა ხოლმე. ეტყობა ნათურა გაფჭდა
-ვაა რატო ნეტავ? არადა პირველზე მოწესრიგებული ოჯახებია სულ აბჟვიალებულია სადარბაზო .ფრთხილად არ დაეცე
მარიამი ის იყო კიბეს აუყვა სიბნელიდან ვიღაც რომ გამოჩნდა,უკან მიხედვა ვერ მოახერხა პირზე რაღაც ააფარეს, ფართხალებდა ,მაგრამ ბოლოს გაითიშა და მოდუნებული დაეშვა გაურკვეველი მიმართულებით. ნინის ხმები ესმოდა და ძირს დავარდნილი მობილურიდან კიოდა-მარიააამ რა ხდება? მაარ სად წახვედი მარიააამ -მობილური ძირს დავარდა და ნაწილებად იქცა. ნინი რამდენიმე წუთს ცდიობდა დაკავშირებას,ბოლოს ნიკუშას შეუვარდა საძინებელში და მასთან ერთად წავიდა მარიამთან. დამსხვრეული მობილური რომ დაინახა სულ მთლად შეიშალა.
რამდენიმე საათში ალექსანდრემაც იცოდა მარიამის დაკარგვის შესახებ. ნინი და სანდრო შეშლილებს დაემსგავსნენ. მაინც ვერაფერს ახერხებდნენ,ჯერ კიდევ ჰქონდათ იმედი რომ სადღაც სეირნობდა.ასე დაათენდათ ,ალექსანდრე მარტო იყო სახლსი და უკვე საკუთარი კავშირების გამოყენებას იწყებდა
მარიამი გონს რომ მოვიდა უკვე დილა იყო. სადღაც შორიდან შემოდიოდა სინათლის სხივი, სარდაფში იყო ,სკამზე მიბმული და მთელი სხეული ტკიოდა. მხედველობა დაბინდული ჰქონდა ,მაგრამ მაინც კარგად გაარჩია ოთახში მყოფი სილუეტები. ყველას ნიღბები ეკეთა და აშკარად მარიამის გამოფხიზლებას ელოდნენ
-როგორც იქნა გაიღვიძე ...აბა როგორ გრძნობ თავს?
-ვინ ხართ...სად ვარ ? რა გინდათ ჩემგან - პირი უშრებოდა მზის სხივი თვალებში ხვდებოდა და ვერაფერს ხედავდა-რა გინდათ ჩემგან
_შენგან არაფერი საყვარელო მარიამ...შენგან არაფერი მხოლოდ სანდრო გვჭირდება .შენ მას ეტყვი რომ მოვიდეს და ისიც მოვა
-სანდრო ? სანდრო არ მოვა ჩემ გამო ფულსაც კი არ გადაიხის..>შეცდით- გაეცინა და თვალები ისევ აემღვრა- სანდრო არ მოვა...შეგიძლიათ ახლავე მომკლათ ან გამიშვათ ...სანდრო არ მოვა
-მოვა..მოვა თან სულ სირბილით მოვა ახლა გამწარებული დაგეზებს ელის როდის გამოჩნდები,მე დავურეკავ და დავამშვიდებ
-არა ...არ მოვა ჩვენ უნდა განვქორწინდეთ მას არ ვუყვარვარ ის არ მოვა აქ არ მოვა- იმეორებდა და თვალებიდან შეუჩერებლად სდიოდა ცრემლები. თავი დახარა და თვალები დახუჭა -არ მოვა...არ მოვა აქ არ მოვა
-ვნახოთ..ვნახოთ მოვა თუ არა - მობილური აიღო ერთ-ერთმა რომლის სახესაც ვერ ხედავდა.მოსორებით იდგა,მაგრამ სხვებისგან განსხვავებით ნიღაბი არ ეკეთა. მალე გაისმა სანდროს ხმა და მარიამს გული შეეკუმშა,იმ წამს ყველაზე მეტად ეშინოდა
-გისმენთ
-რა აღელვებული ხმა გაქვს...შემთხვევით ცოლს ხომ არ ეძებ საყვარელო სანდრიკო?
-ვინ ხარ ... მარიამისგან რა გინდათ ჩემთან მოდით თუ მაგრები ხართ შე თითი რომ დააკარო იცოდე
-მე შენ მისამართს მოგწერ და შენ მოხვალ თუ გინდა რომ შენი ლამაზი ცოლი ჩემ ხელში არ დარჩეს ხომ იცი მიყვარს ქალების გამოყენება უბრალოდ არ მოვკლავ
-შე ჩემი ხელით მოგკლავ...გეფიცები
-რამდენს ყვირის ხედავ? ეს როგორ შეგიყვარდა როგორი ა იცი? იცი რა დამპლები არიან ყველანი? ის პატარა ბიჭიც ისეთი იქნება როგორიც მამამისია შენ რა გინდოდა ამათთან პატარა პროვინციელო გოგონა - მობილური გადადო და მარიამს მიუახლოვდა თავი ააწევინა და ყბაზე მოუჭირა თითები - რატომ უნდა ჰყავდეს შენნაირი ცოლი იმ ნაბიჭვარს ..ნუ ტირი არ გინდა რა ვაფშე არ გიხდება. თუ შენი ქმარი კარგად მოიქცევა არ მოგკლავ,მართლა
_შეშლილი ხარ...არანორმალური ხარ შენ ...შენ ხელი გამიშვი არ შემეხო
-რატომ? აიი რატომ უნდა ჰყავდეს იმ ს*რს შენნაირი ცოლი ? კარგ კაცებს ღალატობენ და ის ვინაა ასეთი, რატომ გაუმართლა
-შენ ამას ვერასდროს გაიგებ...
-ნუ გამაბრაზებ ,იცოდე არ ღირს არც ისეთი კარგი ბიჭი ვარ და შეიძლება დროზე ადრე გამოვიყენო შენი ლამაზი სხეული
-რა საცოდავი ხარ ხვდები? ხელ-ფეხ შეკრულ ქალს მემუქრები და ასე აპირებ ძალის დემონსტრირებას? ამაზე მეტი საცოდაობა რა არის შენზე დიდი ვინ იქნება
-იცი რომ შენმა საყვარელმა ქმარმა ასე თავგამოდებით რომ იცავ...სიყვარულის კი არა მილიონების გამო არადა რამდენი მილიონი აქვს იცი? უბრალოდ გართობა სურდა თან ფული და ისე გამოგიყენა როგორც უბრალო სათამაშო სექსუალური სათამაშო ლამაზი სახით და სხეულით
-რა გინდა მისგან ...
-იცი მან ჩემი ძმა ციხეში გაისტუმრა, ახლა კი პასუხი უნდა აგოს. კიდევ კარგი თორემ შენ ხომ ვერ გაგიცნობდი არა?- მარიამის წინ დაჯდა და თითები სახეზე ჩამოუსვა -იმედია მალე მოვა შენი სანდრიკო , უკვე წამებს ვითვლი ისე მინდა შოუს დაწყება, შენც მოგეწონება გპირდები
-არ მოვა ... ტყუილად ელოდები
რამდენიმე წუთში კარი გაიღო,მარიამმა თავი რომ ასწია და ალექსანდრე დაინახა იმ წამს ყველაფერი შეიცვალა. ხელის გათავისუფლებას ცდილობდა და მარიამისკენ იწევდა
-მარიამ...მარიამ კარგად ხარ? მითხარი რომ არაფერი დაგიშავეს.ხელი გამიშვი - ფეხი ჰკრა ერთ- ერთს ,მაგრამ მეორემ თავში ჩაარტყა და მარიამის კივილიც წამსვე გაისმა უყურებდა როგორ აბავდნენ მეორე ბოლოში მდგომ სკამზე ,ტიროდა და თავის დახსნას ცდილობდა.მაჯები სულ მთლად დაესერა ,ვერაფერი გააწყო ყველაფერი ტკიოდა ...
უყურებდა როგორ ურტამდნენ ალექსანდრეს, მის ნაცვლადაც სტკიოდა.სიტყვები აღარ ესმოდა მხოლოდ გამოსახულებას ხედავდა.უნდოდა თვალები დაეხუწა და ყველაფერი გამქრალიყო,მაგრამ ეს სიზმარი არ იყო რეალური კოშმარი იყო საიდანაც გამოსავალი არ ჩანდა .
-გეფიცები ჩემი ხელით მოგკლავ ... განანებ და შენი ძმის გვერდით მოგსვამ
-მგონი ცოლის წამება არ გაკმაყოფილებს,ჭკუა ვერ ისწავლე ალბათ შენი ლამაზი დაიკოც მის გვერდით უნდა მიმესვა და ის პატარა ეშმაკი ბიჭუნა ,გავიგე ფეხბურთს კარგად თამაშობსო ალბათ ძალიან სამწუხარო იქნება ფეხები რომ გადავტეხოთ ხო ბიჭები?- უკან მიიხედა და გაიცინა.იმდენად ამაზრზენი იყო მარიამმა თავი ვეღარ შეიკავა,ალექსანდრეს სისხლიანი სახე გონებას ურევდა
-ნეტავ ხედავდე რა საცოდავი ხარ... ნარკოტიკით არეული გონებით შენი ფინიებით და ამ ტყუილი მუქარით რას მიაღწევ გგონია მათზე უკეთესი ხარ? შენ ან შენი ძმა,ორივე ლაჩრები ხართ ზურგიდან სროლა იცით მხოლოდ და არაკაცები ხართ... შენ რომ კაცი იყო არავის გარევდი საქმეში და იმასთან მოგვარებდი ვისთანაც პრობლემა გაქვს თავად უზრვავდი და არა შენი კუნთმაგარი მონები ...იცინე ,იცინე სანამ შეგიძლია იცოდე რომ აუცილებლად აგებ პასუხს ამისთვის - ყვიროდა ხმის ჩაწყვეტამდე ,არ ესმოდა ალექსანდრეს ხმა, როგორ თხოვდა გაჩუმებას მხოლოდ მაშინ გაჩერდა როდესაც ლოყა აეწვა, იმდენად ძლიერად გაარტყეს რომ ტუჩი გაუსკდა, პირში სისხლის გემოს გრძნობდა.თვალები აეწვა ტკივილისგან და ისე გააქანდა რომ იატაკზე დაეცა,სემდეგ გაითიშა,მხოლოდ ალექსანდრეს ყვირილი ესმოდა ,ხმაური და ბოლოს სიცივე იგრძნო. წყალი შეასხეს, გამოფხიზლდა და წინ მდგომ კაცს მზერა გაუსწორა. კანკალებდა, ცივი წყლის წვეთები მთელს სხეულს უყინავდა, ყველაფერი ტკიოდა და თან ვეღარაფერს გრძნობდა
-შენც მისნაირი ხარ...არ იმსახურებ დანდობას,არადა ვფიქრობდი რომ კარგად მოგექცეოდი,ნაზად მოგეფერებოდი ახლა კი ისე მომინდი მგონი თავს ვეღარ შევიკავებ- აკოცა, მაისური მკერდზე გადაუხია და თითები ყელიდან მკერდისკენ ჩააცურა .მკერდს უყურებდა მარიამმა რომ შეაფურთხა - ფუ შენი
-თითი არ დააკარო გეფიცები ყოველ შეხებას განანებ... გირჩევნია როულად მოშორდე თორემ შენს ძვლებს სათითაოდ დავამსხვრევ - ალექსანდრე გიჟს გავდა, სახე სულ სისხლიანი ჰქონდა კიდევ რომ გაარტყეს ძირს დავარდა, ისე უცებ დაიმსხვრა ხის სკამი რომ გონს მოსვლა ვერ მოასწრეს. ყველაფერი შეიცვალა, თვალები დაბინდული ჰქონდა მაგრამ კარგად ხედავდა როგორ ჩხუბობდა სანდრო. შემდეგ ხელები გაუხსნა და სადღაც შორს სირენის ხმაც გაისმა პოლიციის მანქანები უახლოვდებოდნენ შენობას. წამებიც კი არ გადიოდა,მაგრამ ყველაფერი საშინლად სწრაფად ხდებოდა. მარიამმა დაინახა მეტალის ბზინვარება ცოტაც და ტყვია გავარებოდა ,წამითაც არ უფიქრია უბრალოდ მისკენ გაიქცა . გასროლის ხმამაც არ დააყოვნა,თითქოს ქაოსი შეწყდა,ხმაური სიმშვიდემ შეცვალა ტკივილს ვერ გრძნობდა მხოლოდ ალექსანდრეს უყურებდა,ოთახი გაივსო ის კი მის მკლავებსი იწვა სინათლე ნელ-ნელა უახლოვდებოდა ბოლოს თვალები დახუჭა და ყველაფერი ბურუსმა მოიცვა.
ალექსანდრე უყურებდა, სახეზე ეფერებოდა და გამოფხიზლებას სთხოვდა.სრულ პანიკაში იყო, სასწრაფო დახმარების ექიმებმა რომ მოაშორეს სულ მთლად აერია გონება. ფეხზე დგომა ვერ შეძლო,სუნთქვა შეეკრა.მუცელზე არსებულ ჭრილობაზე ხელი მიიბჯინა და წამში თავადვე დაკარგა გონება.
დერეფანში იყვნენ ყველანი, ალექსანდრეც ოპერაციაზე ჰყავდათ და მარიამიც,თუმცა სანდრო მალევე გადაიყვანეს პალატაში და საგანგაშოც არაფერი იყო. მარიამის შესახებ კი არაფერს ამბობდნენ,რამდენიმე საათი ისე გავიდა რომ ექიმი საოპერაციოდან არ გამოსულა. ნინი უკვე გონებას კარგავდა თორნიკე რომ გამოჩნდა დერეფანში ცოლთან ერთად. თვალი მოარიდა და ისევ კარისკენ გაიხედა ,ექიმი რომ გამოვიდა პირველი თავად მივარდა
-როგორაა...ხომ გადარჩა მითხარით რომ კარგადა
-ვწუხვარ,მაგრამ მდგომარეობა კრიტიკულია, მომავალი რამენიმე საათი იქნება გადამწყვეტი, ჩვენ ყველაფერი გავაკეთეთ ჯერი მასზეა ...გული რამდენჯერმე გაუჩერდა და ახლა მთავარია რომ გაუძლოს ...
ექიმი ისე წავიდა მისი სიტყვები აღარ ესმოდა. მხოლოდ იმას იაზრებდა რომ მარიამს კარგავდა. დერეფანში მყოფებს მოავლო მზერა, თვალები ცრემლებით ჰქონდა სავსე .მაშო და ლაშა კუთხეში ისხდნენ და ტიროდნენ. ბიჭებიც იქვე იყვნენ , თორნიკე და ნათია რომ დაინახა მაშინვე მათკენ დაიძრა
-შენი ბრალია...ყველაფერი შენი ბრალია შენ გამოა მარიამი სიკვდილის პირას...შენ გამო ვკარგავ დას შენი ცოდვების ,შენი შეცდომების გამო რატომ უნა აგოს პასუხი სრულიად უდანაშაულო გოგონამ...რატომ შეიწირეთ ჩემი მარიამი,რას ერჩოდით რა დაგიშავათ მიპასუხე ...რა გინდოდათ შენ და შენს შვილს,რა ვერ გაკმაყოფილებდათ ნეტავ ჩაიხრჩოთ მაგ თქვენს ფულში ,მეზიზღებით...ყველანი მეზიზღებით თქვენ მართმევთ ჩემ მარიამს
-ნინი გეყოფა გთხოვ- ნიკამ მისი შეჩერება სცადა მაგრამ ძმაც მოიშორა
-ხელი არ მახლო...ყველანი ერთნაირები ხართ ყველა კაცი ცხოველია რომელსაც არაფერი ადარდებს. შენ ...შენ და შენი ცოლი აქ არ უნდა იყოთ თქვენი ალექსანდრე სხვა ადგილიდან დაიცავით... აქ არ უნდა იყოთ არ გაქვთ უფლება. ახლავე წადით აქედან...თქვენ მარიამს ამცირებდით ხო შენ ...შენ ჩემო ბიცოლა საყვარელო და ერთადერთო რომელმაც მარიამი მხოლოდ იმიტომ აითვალწუნე რომ შენსავით ბინძური სული არ აქვს,შენსავით ფულის ხამი არ ყოფილა და უბრალოდ ზედმეტად სუფთა იყო .ყველამ ერთად გაუმწარეთ სიცოცხლე და შეცვალეთ ჩემი მარიამი...ახლა დგახართ აქ და უყურებთ როგორ იბრძვის სიცოცხლისთვის ...ნუ მიყურებთ ასეე მშორდით აქედან მოშორდით აქაურობას - კიოდა და ცრემლები სდიოდა. ნიკა ვერ აჩერებდა.ბოლოს მკლავები მოხვია და მასთან ერთად ჩაიკეცა- ჩემი მარიამი დამიბრუნეთ...ისევ ისეთი როგორიც იყო.მოაშორეთ ჭრილობები, არ უნდა ეტკინოს ჩემი მარიამი დამიბრუნეთ...უთხარი უთხარი დამიბრუნონ ჩემი მარიამი
-ჩშშ...დამშვიდდი გთხოვ ,გევედრები ...აი ნახავ გაუძლებს,გადალახავს და კარგად იქნება - თავზე კოცნიდა და ცრემლებს უმშრალებდა
-კარგად უნდა იყოს...თორემ მოვკლავ ყველას ვინც ამ მდგომარეობამდე მიიყვანა.ვფიცავ ,ვაზღვევინებ ყველას თუ ჩემი გოგო არ დამიბრუნდება
სანამ ნინი დერეფანში ტიროდა ალექსანდრეც მოვიდა გონს, წამსვე გაახილა თვალები და წამოჯდომა სცადა>ჭრილობა ეტკინა და შეჩერდა. ოთახში ექიმი შევიდა,რაღაც აპარატის ხმა ისმოდა, გამოსახულება იცვლებოდა და ნორმალურა ვერც არჩევა
-მარიამი...ჩემი ცოლი,ჩემი მარიამი სად არის - ხალათში ჩაავლო ხელი ექიმს და ვენიდან ნემსი მოიშორა
-დამშვიდდით... არ შეიძლება თქვენთვის მოძრაობა ახლახანს გაგიკეთეთ ოპერაცია
-მარიამი სად არის ...-ღრიალებდა და თვალებს ფართოდ ახელდა რომ გამოსახულება გაერჩია ჯერ კიდევ წამლის მოქმედების ქვეშ იყო- ხომ ცოცხალია
-როგორც ვხვდები აჭრილ გოგონაზე საუბრობთ...ახლახანს გამოიყვანეს საოპერაციოდან ...მდგომარეობა როგორც ვიცი მძიმეა ,მაგრამ გადაიტანს ახალგაზრდაა და ..ყმაწვილო თქვენ უნდა ამშვიდდეთ
-სად არის...რომელ ოთახშია- მაინც წამოდგა. ოთახიდანაც გავიდა ვერ შეაჩერეს ყველა მოიშორა და ბოლოს მარიამის დანახვისას შეჩერდა. მინის კარს მიეყრდნო და ცოლის შეცვლილ,ფერმკრთალ სახეს დააკვირდა
-ბატონო აქ თქვენი ყოფნა არ შეიძლება
-შემიშვით..უნდა დაველაპარაკო.ის იქ სულ მარტოა, ვჭირდები,ვიცი ვჭირდები...იქ სულ მარტოა ჩემ გამოა მე უნდა ..მე უნდა შევიდე არ მადარდებს თქვენი წესები მე მასთან უნდა ვიყო- მინას ხელს არ აშორებდა,ისევ მარიამს უყურებდა .ბოლოს კარი გაიღო ,მაგრამ მოძრაობა ვერ შეძლო მასთან მიახლოების ეშინოდა, წამლების სუნში ჩაკარგულ მარიამის სურნელს ეშედეგოდ ეძებდა, მისი კანის სიმხურვალე სიცივეს შეეცვალა თითები უფრო თხელი ეჩვენა ვიდრე ჰქონდა ,ლოყები იმდენად ფერკმრთალი ჰქონდა ვერ უშველა .საწოლთან ,იატაკზე დაჯდა და თავი ბალიშზე დადო ,ხელზე ეფერებოდა ,მის გულისცემას უსმენდა იმდენად სუსტი იყო ზოგჯერ არც კი ესმოდა-რატომ ...რატომ გადამეფარე მე უნდა ვიყო შენს ადგილას,მერე მოხვიდოდი მაკოცებდი და შენ გამო გავიღვიძებდი,აუცილებლად დავბრუნდებოდი .შენ კი ,შენ ისიც არ იცი როგორ მჭირდები ...ჰაერზე მეტად მჭირდები , იცოდე ჩემი დატოვება არ გამოგივა , მარტოს არსად გაგიშვებ და ტყუილად ნუ ეცდები ჩემგან გაქცევას - ჩუმად ლაპარაკობდა, თვალებიდან ცრემლები სდიოდა და მარიამის თითებს ისევ არ ეშვებოდა - დამიბრუნდი მარიამ ,მე უშენოდ მოვკვდები ,გავუჩინარდები -
ძალა აღარ ეყო,გონება დააკრგა .ისევ ისე იჯდა ,გაუნძრევლად და გულისცემა ნელ-ნელა უჩერდებოდა. ექიმებმა რეანიმაციული ღინისძიბების საშუალებით მისი მდგომარეობა ისევ დაასტაბილურეს. ბოლოს ისიც მარიამის გვერდით დააწვინეს.საწოლები ერთმანეთთან ახლოს იყო,იმდენად რომ გონს მოსვლის შემდეგ ისევ მარიამის სახეს ხედავდა.
ნინი ყველაფერს უყურებდა და გათიშული იჯდა. მარიამის მშობლები რომ გამოჩნდნენ მხოლოდ მაშინ წამოდგა და ქეთინოს მთელი ძალით მოეხვია.ქალმა რომ გაიგო მარიამის მდგომარეობა მხოლოდ ერთხელ წამოიკივლა და გონება დაკარგა. თავიდან დაიწყო ყველაფერი,მალე გიორგი გამოჩნდა , ქალაქში არ იმყოფებოდა და როგორც კი გაიგო მაშინვე საავამყოფოში გაჩნდა. ნინის გვერდით იჯდა , ერთად უყურებდნენ პალატის კარს
-ახლა მიხვდა რომ უყვარს...ახლა იბრძვის მის გამო,როცა მარიამი მის სამუდამოდ დატოვებას აპირებდა. წარმოგიდგენია?
-ჩვენი მარიამი ასე არ დანებდება აუცილებლად გამოკეთდდება არ დაგვტოვებს - მოეხვია ნინის და თავზე აკოცა -ვიცი ალექსანდრეს არ დატოვებს. ღმერთი ამათ სიყვარულს არ გაწირავს
-ჩემი გოგო ძლიერია ...ასე მარტივად არ დაგვთმობს -გიორგის მხარზე ედო თავი, ორივე კარს უყურებდა იქ წყდებოდა ყველაფერი.
დილამდე არაფერი შეცხლილა,ჯერ კიდევ ნარკოზის მოქმედების ქვეშ იყო.რამდენიმე საათი დაკვირვების ქვეშ იმყოფებოდა. ექიმები წმა და უწუმ ამოწმებდნენ მის მდგომარეობას. დილად გამოფხიზლდა, თვალები რომ გაახილა ჯერ მხოლოდ პალატის ჭერს შეხედა მთელ სხეულში მჩხვლეტავ ტკივილს გრძნობდა რომელიც ნელ-ნელა ქრებოდა და ბოლოს შეგრძნებები დაუბრუნდა. ხელზე თითების ეხებოდა,სითბო მოდიოდა ,ნაცობი სუნთქვა ესმოდა. გვერდით ალექსანდრე რომ დაინახა ცრემლებით აევსო თვალები ,თითები ხელზე მოუჭირა და ტუჩებთან მიიტანა.ალექსანდრემ შეხება რომ იგრძნო მაშინვე გამოფხიზლდა, მარიამის თაფლისფერები რომ დაინახა წამსვე მასთან გაჩნდა, ფრთხილად ეფერებოდა თმაზე ,სახეზე და შეუჩერებლად კოცნიდა
-დამიბრუნდი...გაუძელი ჩემო მარიამ -ჯერ ტუჩებზე შეეხო, გაუხეშებული კანი და მაინც საყვარელი ბაგეები. თავი მის ყელში ჩამალა და დაუკითხავად წამოსულმა ცრემლებმა იქვე იპოვნეს საბოლოო დანიშნულების ადგილი
ნინიმ თითქოს იგრძნო , უცებ მოშორდა ბიჭებს და კართან მივიდა. მინიდან დაინახა როგორ ეფერებოდა მარიამი ალექსანდრეს უყურებდა და თვალებს ვერ უჯერებდა.პირზე ხელი აიფარა
-გამოფხიზლდა...მარიამმა თვალები გაახილა -ტირილი დაიწო,თან იცინოდა და ხმამაღლა ყვიროდა.
წამები დაჭირდა დერეფანში ჩამოწოლილი სევდის გაქრობას. მარიამმა ყველაფერი გადალახა, ალექსანდრე მის გვერდით იყო. შემდეგ როდესაც მნახველების შესვლის ნება დართო ექიმმა კლინიკა დატოვა. ბიჭებთან ერთად წავიდა მთავარი დამნაშავის სანახავად, ვერ დაუშვებდა ასე მარტივად რომ გაეშვა ციხეში.
მარიამი ძალაგამოცლილი იყო, დიდხანს საუბარი არ შეეძლო ატირებულ ნინის უღიმოდა და თავზე ეფერებოდა
-შენ რომ რამე მოგსვლოდა მოვკლავდი შენს იდიოტ ქმარს
-დამშვიდდი...კარგად ვარ
-საზიზღარი ხარ, იმ იდიოტის გამო მე მტოვებდი? ჩემზე მეტად გიყვარს ხომ? - ცრემლები შეიმშრალა და მას შემდეგ ნინი დაბრუნდა. მარიამს ისევ გაეღიმა თვალები დახუჭა და სახე დამანჭა
-გთხოვ ნუ მაცინებ...არ შემიძლია
-მიყვარხარ მარიამო და იცოდე ,გაფრთხილებ მეტჯერ არავის გამო გადაწყვიტო ჩემი მიტოვება თორემ ვფიცავ რომ ამოვალ იქ მაღლა პასუხს მოგთხოვ!
-გპირდები , ყველაფერი დასრულდა სამუდამოდ - თქვა და ისევ დახუჭა თვალები- მეძინება
-დაიძინე...დაისვენე - შუბლზე აკოცა და მანამ არ წავიდა სანამ მარიამის მშვიდი სუნთქვა არ გაიგო.
მარიამის გვერდით იყვნენ, ალექსანდრე უბრალოდ არ შორდებოდა,მაგრამ მარტოც ვერ რჩებოდნენ. წამლების დამსახურებით დღის უმეტეს ნაწილს ძილში ატარებდა, რამდენიმე კვირა რეაბილიტაციას დასჭირდა შემდეგ კი სახლში დაბრუნდნენ. არ უნდოდა,მაგრამ ქეთინოს მეტად ვეღარ ანერვიულებდა. მასთან იყო სახლში ,რადგან ალექსანდრეც ცუდად იყო საკუთარ თავზე აიღო მათი მოვლა.
-არაა საჭიროოო ,კარგად ვარ-თქო ხომ გითხარი- როგორც კი მარტონი დარჩნენ მაშინვე მოიშორა სანდროს ხელი
-მარიამ ჯერ კიდევ არ ხარ კარგად და გთხოვ ნუ მეწინააღმდეგები
-არაა საჭირო თავს ვალდებულად გრძნობდე...რომ მეფიქრა დამიჯერე არ გადაგეფარებოდი
-ორივემ კარგად ვიცით ეს რატომ გააკეთე და ვალდებულება არაფერ შუაშია
-შენც გაგიკეთე სოპერაცია
-მე არაფერი მიჭირს ხომ ხედავ...- ბალიში გაუსწორა და თავზე აკოცა
-გეყოფაა ...ალექსანდრე გეყოფა არ მინდა ასე იქცეოდე. დედაჩემს მალე გავუშვებ, რამენიმე დღეში თავად შევძლებ ყველაფრის გაკეთებას და მორჩება ეს ფარსი
-ახლა დამშვიდდი და მაგაზე სხვა დროს ვისაუბრებთ,კარგი?
-სად მიდიხარ
-ქეთოს დავეხმარები სახლის მოწესრიგებაში ... ამ დღეებმა ცუდად იმოქმედა მასზეც
-იქნებ დაარწმუნო რომ ექთნის აყვანა სჯობს,დამხმარის ან ვინმე სხვის
-ვეცდები ,მაგრამ არამგონია გამომივიდეს .ისევ გეძინება>? საჭმელს ამოგიტან ,მერე წამლები დალიე და ისე დაიძინე რა
-ალექსანრე გთხოვ შეეშვი ამ მზრუნველობით ტონს, ქცევას და საერთოდ გთხოვ სხვა ოთახში დაისვენე...გესმის რასაც გეუბნები?ალექსანდრეე - მიხვდა რომა ზრი არ ჰქონდა, არადა უკვე ცუდად გრძნობდა თავს. ნინი სჭირდებოდა,ნინი და სხვა არავინ. დედა რომ შევიდა საჭმელი სანამ არ ჭამა მანამ არ გავიდა .მერე მოეხვია და აკოცა
-დეე ,ჩემო სიცოცხლე როგორ შემაშინე
-დედა,მართლა კარგად ვარ..არ ინევრიულო გევედრები ,ყველაფერმა ჩაიარა ორივე კარგად ვართ
-ნეტავ გენახა სანდრო როგორ იყო... დაჭრილმა იარა, სანამ შენთან არ შემოუშვეს მანამ არ გაჩერდა,მერე ცუდად გახდა .ვერ წარმომედგინა ასე ძალიან თუ უყვარდი, სულ მეგონა რომ თქვენ ორში უგონოდ შეყვარებული შენ იყავი . მე და მამაშენიც კი დაგვამშვიდა, თვითონ ცუდად იყო და მაინც ჩვენს გამხნევებას ცდილობდა...ჩემო სიცოცხლევ, კარგად უნდა იყო ჩემთვის , მამაშენისთვის ...ყველასგამო და განსაკუთრებით ალექსანდრესთვის
-დედა რას მეუბნები, შენზე მეტად ვის შეიძლება ვუყვარდე. როცა კვდებიან მარტონი მიდიან და მხოლოდ შემდეგ ,დიდი ხნის შემდეგ ხვდებიან საყვარელ ადამიანებს. შენ დედა ხარ ჩემი, შეუძლებელია სხვას უფრო მეტად სტკიოდეს ჩემი ტკივილი ვიდრე შენ.ასე რომ შენ გამო ვიქნები კარგად, მაპატიე გთხოვ...მაპატიე რომ ასე განერვიულე...ყველაფრისთვის მაპატიე დე ,შენ უკეთეს შვილს იმსახურებდი
-ნუ ამბობ ამას...შენ ჩემი ნაწილი ხარ , ხო მე დედა ვარ მტკივა გაუსაძლისად ,აღუწერლად,მეგონა სული ამომაცალეს როცა გავიგე რომ ცუდად იყავი. სანამ კლინიკაში შევიდოდი მანამ მოვკვდი,მაგრამ მაინც დედას იცი რა ევალება? ყველა შვილს ერთნაირად უნდა მოუაროს,მოუფრთხილდეს უყვარდეს, იზრუნოს მათზე ...ყველას თავისი ნაწილი აქვს ,მაგრამ ალექსანდრეს დანახვისას იცი რა ვიგრძენი?
-დედა არ გინდა გთხოვ... ახლა წამალს დავლევ და
-მას შენ გარდა არავინ ჰყავს ... არავინ ვის გამოც დარჩებოდა და არსებობას გააგრძელებდა , ვის გამოც ტკივილით განაგრძობდა სუნთქვას,მანამ სანამ ღმერთი არ გამოუშვებდა შენთან ...იცოდე ,შენ რომ რამე მოგივიდეს ჩემ სულს და მის მთელ არსებას თან გაიყოლებ
დედის მკლავებში მოქცეული,პატარა ბავშვივით ტიროდა. ისე ჩაეხუტა როგორც ბავშვობაში,ისიც ისე ეფერებოდა როგორც პატარა დაუცველ არსებას. ისე ჩაეძინა ედის სითბოს გრძნობდა მხოლოდ. წამლებმა ისევ იმოქმედეს, ისევ ისე მშვიდად ეძინა. ბოლოს ალექსანდრეს მკლავებში აღმოჩნდა,ვერ იღვიძებდა,მაგრამ გრძნობდა მის სიახლოვეს.
რამდენიმე დღე სრულ ქაოსში გაატარა, ლამის მუნჯად გადაიქცა.არაფერს ამბობდა უბრალოდ ინერტული გახდა. ალექსანდრე ისევ ისე თავს ევლებოდა, საკმარისი იყო მიმიკა შეეცვალა რომ მაშინვე მასთან ჩნდებოდა. ყველაფერს ის ართულებდა რომ ნინი იშვიათად იყო მასთან,უბრალოდ ვერ ახერხებდა ყველაფერი ერთად გამოჩნდა უნივერსიტეტს ვერ შორდებოდა. ხშირად საუბრობდნენ,მაგრამ მაინც ვერ მიდიოდა მასთან, მარიამი არ აძლევდა უფლებას.
ქეთევანი დაარწმუნა რომ სახლში დაბრუნების დრო იყო და ბავშვებს უფრო სჭირდებოდათ მისი მზრუნველობა.
სანდრომ სიდედრი გააცილა, შემდეგ კი ბიჭებთან წავიდა. რამდენიმე საათიანი განტვირთვა სჭირდებოდა,სახლში დაბრუნების შემდეგ ყველაფრის შეცვლას აპირებდა და მორალური მხარდაჭერა სჭირდებოდა
-აბა მარიამს ვერ დავტოვებო?
-ასე უნდა დახვდე მეგობარს?დათა აქ არის?
-კი აბა სად აქვს სხვაგან წასასვლელი..ჩამისახლდა
-სანდრიკოო რა ხდება რა ქარმა გადმოგაგდო ჩვენკენ...რა სახე გაქ შე ჩემა
-რამეს დამალევინებთ?
-ჩვენ სადილობას ვაპირებდით...დათომ რაღაც გააკეთა და იმედია არ მოგვკლავს.სადმე გავიდეთ თუ გინდა
-არა წასვლაა რ მინდა..დავჯდეთ და ვილაპარაკოთ
-კარგად ხარ?
-მეც არ ვიცი როგორ ვარ... იმედია დავლაგდები ბოლოს და ბოლოს
-ხო თორე ჩვენც ცუდად ვართ უკვე ...მარიამი როგორაა
-უკეთ ...ბევრად უკეთ ,მაგრამ მაინც ვერ არის ისე როგორც უნდა იყოს
-დრო სჭირდება სრული გამოჯანმრთელებისთვის
-გუშინ შემთხვევით დავინახე მისი ჭრილობა...ოთახში რომ შევედი სარკის წინ იდგა და უყურებდა ...ჩემ გამო სამუდამოდ ექნება შრამი და სულ გაახსენდება ის ამბავი
-თავს ნუ იდანაშაულებ...ვერაფერს შეცვლიდი რა იცოდი მისი ძმაც თუ გიჟი იყო.მამაშენს რომ ეთქვა თავიდანვე მარიამს დაიცავდი
-მარიამს ჩემგან დაცვა სჭირდებოდა...რომ გავუშვი ვფიქრობდი კარგად იქნებოდა,მაგრამ შევცდი
-სად გაუშვი...შენ არ თქვი სოფელში წავიდა რამდენიმე დღითო?
-მოგატყუეთ...ბევრი რამ
-მაინც რა მოგვატყუე
-ყველაფერი ჩემზე და მარიამზე- ერთი ჭიქა ალკოჰოლი და მოკლედ მოყოლილი ამბავი. ამბავი რომელმაც დათა და დემეტრე გააგჟა. დემეტრე ისე გაბრაზდა ცოტაც და დაახრჩობდა ალექსანდრეს ,ლამის ყველაფერი თავზე დაამხო .დათო უბრალოდ შოკირებული იყო, ნაწყენი და გაოცებული
-ასე როგორ მოექეცი...იმ ს*რს როგორ აყევი ბიჭო ან ამდენ ხანს როგორ არ გვითხარი. ჩვენ გვეგონა გიყვარდა და ყველანაირად ვცდილობდით ,ლამის ვლოცულობდი რომ შენთან ყოფილიყო შენ კიდე ვაფშე რისი ღირსი ხარ...ტყვიას კი არ უნდა გააფარებოდა უნდა მოეკალი თავისი ხელით .რა გააკეთე ეს
-არავის ესმის...მეგონა თქვენ მაინც გაიგებდით. მაშინ გალეშილი მტვრალი ვიყავი და უბრალოდ არც მახსოვდა რა ვუთხარი...ვაფშე დავიწყებას ვაპირებდი და მერე მარიამი რომ დავინახე გადამეკეტა... იდიოტი ვიყავი ,ვერ მივხვდი რო იმ წამიდან გამაგიჟა პირველად რომ ვაკოცე. მეც იმ მიზეზს ვეფარებოდი და უბრალოდ აზარტს ვაბრალებდი...ზედმეტად გვიან მივხვდი რომ მიყვარს...მიყვარს თან ისე სულელურად, გჟურად,ა რეულად და არანორმალურად რომ არც კი მჯერა.ჯანდაბა , ამდენი ხანია მიყვარს და მხოლოდ იმიტომ რომ ნამდვილი გამოს*** ვარ მარიამიც დავტანჯე, საკუთარი თავიც და ყველაფერი ავურიე ...ახლა უნდა დავიწყო თავიდან,რადაც არ უნდა დამიჯდეს
-იცოდე თუ ბოდავ,იტყუები ან ვერ გაიგე რა ჯანდაბა გჭირს მარიამს მე თვითონ ჩამოგაშორებ
-ახლა ვაფშე არ უნდა გელაპარაკებოდე,მაგრამ ამ დედა მოტყნ*** სიყვარულს ტვინის არევა და უკონტროლო სიტუაციის შექმნა ნამდვილად შეუძლია და როგორღაც შევეცდები გავიგო შენი,მაგრამ დიდიხანს არ გაპატიებ ამ ტყუილს
-ახლა რას აპირებ-ისევ დათამ განაგრძო და თავად დაცალა ერთი ჭიქა - როგორ უნდა დაარწმუნო მარიამი რომ შენგან არ წავიდეს და შანსი მოგცეს
-არ ვიცი, უბრალოდ ვიცი რომ არ გავუშვებ არცერთი დღით
სანამ ალექსანდრე გაურკვეველ გეგმებს აწყობდა და ბიჭებთან საუბრობდა მარიამი მარტო იყო სახლში , საბოლოო გადაწვეტილებას იღებდა
-მოვედი...დასრულდა,უკვე შენთან ვარ - კარი გაიღო და ოთახში შემოფრინდა ქალბატონი ნინო
-ახლა ვაპირედი მოწერას...-მოეხვია და ლოყაზე აკოცა- ბარგი ჩამალაგებინე რა
-მოიცა რა ბარგი შენთვის მგზავრობა არ შეიძლება...სანდრო სად არის?
-ქეთევანი გააცილა...სანამ დაბრუნდება უნდა ჩავალაგო და წავიდე
-როდის გადაწყვიტე...მეგონა აღარ წახვიდოდი ვერაფერი გავიგე მარიამ
-რატომ გეგონა რომ დავრჩებოდი ... ამჯერად სამუდამოდ წავალ
-მარიამ ამ ყველაფრის შემდეგ როგორ შეგიძლია ეს თქვა...როგორ გამაგებინე ზოგჯერ მაგიჯებ ნუთუ ვერ ხედავ რომ თქვენ ერთმანეთის გარეშე ვერ იცხოვრებთ
-არ გინდა გთხოვ, დავიღალე, ძალა აღარ მაქვს... ეს ჭრილობა მაგიჯებს,ა მდენი წამალი, ამდენი გაცდენა. კურსზეც ჩავრჩი ყველაფერი აირია ზუსტად იმ დროს როცა ვაპირებდი ყველაფრის თქმას.ცუდად ვარ , ცუდად ვააარ ნინი -ოთახიდან გავიდა, ნინი უყურებდა მერე მობილური აიღო და ალექსანდრესთან დარეკა მიდიოდა ,თან მარიამს ელაპარაკებოდა
-მარიამ რატომ არ გინდა დაელოდო და მერე წახვიდე
-კიდევ ერთხელ ვერ შევხედავ მის სახეს...კიდევ ერთხელ ვერ მივხურავ ამ სახლის კარს როცა ის ზუსტად აქ იქნება. უბრალოდ უნდა წავიდე, გავქრე ცოტა ხნით მეც გავტავისუფლდე და ისიც გავათავისუფლო...იქ ჩემ გამო მოვიდა,ბოლო წუთამდე ვფიქრობდი რომ არ მოვიდოდა და არ მადარდებდა,მან კი მაინცადამაინც მაშინ გამოიჩინა გრძნობები ,როდესაც ეს არ მინდოდა...არ მინდა გესმის? არ მინდა მხოლოდ იმის გამო მექცეოდეს კარგად და ირევდეს ცხოვრებას რომ გადავეფარე... ადრე იმიტომ ითმენდა ყველაფერს ,იმიტომ იხევდა უკან რომ იცოდა დამნაშავე იყო ,ახლა ეს სინდისის ქენჯნა შეაწუხებს.როდემდე გაგრძელდება ეს ყალბი ურთიერთობა,აღარ შემიძლია დავიღალე არ მინდა უარესად დაიტანჯოს არ მინდა პასუხი აგოს, არ მინდა ცუდად იყოს ასეთი ძნელი გასაგებია ნინი?
-შენ ის გიყვარს,იმდენად რომ ორივეს გეყოფათ...მას ხო არავინ ჰყავს არავისთან მიდის რატომ არ გესმის ...სხვა რა უნდა გააკეთოს შენთვის ნუთუ იმაზე მეტად არ უყვარხარ ვიდრე ადრე, შენ არ იცი ის როგორ იყო ეს არ ყოფილა დანაშაულის შეგრძნება ის უბრალოდ დაეცა შენ რომ სიკვდილს ებრძოდი და მხოლოდ შემდეგ შეძლო წამოდგომა თვალები რომ გაახილე
-ყოველთვის ვუყვარდი, რატომ უნდა ვძულდე ... მე ხომ ასე მიყვარს, მე ხომ ასეთი ლამაზი ვარ ,მე ხომ შესანიშნავი ცოლი ვიქნები .ტყვიასაც კი გადავეფარე მხოლოდ იმიტომ რომ მას არაფერი დაშავებოდა,მაგრამ ეს არაა ის სიყვარული ეს დროებითია ...სულ ცოტა ხანს გაგრძელდება ერთ დრეს ყველაფერი გაქრება .მე უფრო დავეცემი,ისე რომ წამოდგომას ვეღარ შევძლებ...მეყო მთელი ცხოვრება მეყოფა ის კადრები როგორ ცემდნენ, როგორ გაუყარეს დანა , როგორ დაუმიზნა იარაღი ამას ვერასდროს დავივიწყებ. ორივემ ამოვწურეთ საკუთარი თავი... უბრალოდ მორჩა ნინი
-გგონია გადაიყვარებ? გაუმკლავდები მისგან შორს ყოფნით გამოწვეულ ტკივილს?-საერთოდ აღარ ახსოვდა თითებში მოქცეული მობილური და ალექსანდრე რომელიც სუნთქვაშკრული უსმენდა მათ დიალოგს
-როცა ასე ავადმყოფურად გიყვარს? შეუძლებელია იმედი მქონდეს რომ ერთ დღეს მასზე ფიქრის გარეშე გავატარებ, გავიღვიძებ და სრულიად თავისუფალი ვიქნები მისგან ,საწამლავივითაა რომელსაც სისხლიდან ვერ იშორებ , არ გკლავს,მაგრამ ნელ-ნელა განადგურებს ...ახლა კი საქმეს შეუდექი , ვინ ამოალაგა ეს ნივთები არც კი ვიცი - სამზარეულოდან ისევ საძინებლისკენ წავიდა.ჭიქა წყალი ჰქონდა თითებში მოქცეული და ნელ-ნელა სვამდა.
ალექსანდრე უკვე გზაში იყო, არც დამშვიდობებია ბიჭებს ისე გავარდა ბინიდან . მანქანა ეზოში გააჩერა და სიმშვიდის შენარჩუნებას შეეცადა. სახლის კარი რომ გააღო ნინი მაშინვე მისკენ დაიძრა
-არც კი ვიცი რა ჯანდაბა გავაკეთე, იცოდე ეს საქციელი რომ ვინანო ოდესმე მოგკლავ!
-ვგიჟდები მე შენზე ბიძაშვილო - თავზე აკოცა და კიბისკენ გაიხედა- სად არის
-საძინებელშია...იცოდე მე მაინც ყველაზე მეტად ვუყვარვარ ,შენ შეიძლება გაგაქროს აი მე კი ვერასდროს ამომშლის გულიდან და ცხოვრებიდან- მკერდზე მიარტყა ხელი და წავიდა.
ალექსანდრემ ღრმად ჩაისუნთქა და კიბეს აუყვა. მარიამის დანახვისას შეჩერდა და რამდენიმე წუთს ღიმილით ადვენდებდა თვალს,შემდეგ მანაც შეამჩნია
-ალექსანდრე
-მარიამ
-მე ...
-ვიცი რომ წასვლას აპირებ...
-ნინი სად არის...მან გითხრა? ნუ მიახლოვდები -უკან დაიხია,მაგრამ ვერ მოშორდა. სანდრომ თმაში შეუცურა თითები და ლოყაზე აკოცა,შემდეგ ნიკაპისკენ გადაინაცვლა-რას აკეთებ
-არ ვიცი ... მხოლოდ ის ვიცი, რომ შანსი მჭირდება ორივეს გვჭირდება შენს სიყვარულს და ჩემ სიყვარულს სჭირდება და შენ უფლება არ გაქვს ეს შანსი წაგვართვა - თვალებში უყურებდა,ისევ ისე ახლოს იყო
-შანსი?რას მოგვცემს შანსი
-მე და შენ, ჩვენ
-არ გინდა, ნუ ცდილობ ,თავს ნუ იტანჯავ გთხოვ ...რა იქნება შემდეგ , მითხარი რა მოხდება
-არ უნდა წახვიდე,სამუდამოდ ჩემთან უნდა დარჩე ,ყოველგვარი ჯიუტობის , წარსული ტკივილის გარეშე უნდა განვაგრძოთ ცხოვრება ... მერე ,მერე შენ რამდენიმე შენნაირს მაჩუქებ, შეიძლება ზოგი მეც დამემსგავსოს არ ვიცი,არ აქვს მნიშვნელობა მთავარია შენს მუცელში უნდა იყვნენ,შენები და ჩემები,ჩვენები ...გიყურებ როგორ გაგეზრდება მუცელი, ვიგრძნობ როგორ დაგარტყამს ჩვენი სიყვარულის ნაყოფი შიგნიდან ,შემდეგ ერთად გავზრდით, ბოლოს რომ გვკითხავენ ერთმანეთი როგორ გაიცანითო მე ყველაფერს მოვუყვები და გავაფრთხილებ რომ არასდროს დანიძლავდნენ , უბრალოდ სასურველი ქალისთვის ბოლომდე იბრძოლონ ...არ ვიცი კიდევ რა მოხდება წინასწარმეტყველი ხომ არ ვარ ბევრი კარგი რამ ...საოცარი მოხდება მანამდე კი ჩემთან უნდა დარჩე - მარიამისა ათრთოლებულ ბაგეებს თავისი მხურვალე ტუჩები შეახო და საკუთარი კვალი დატოვა. არ შეიძლებოდა მისი სიტყვების,ხმის, მზერის დაიგნორება. ისინი ყველაფერს ამბობდნენ , იმაზე მეტს ვიდრე უბრალოდ სიტყვები, წინადადებები რომლებიც გულის ხმას მიჰყვებოდნენ. გულისცემა,ორი ერთ ტემბრში ...
ერთად გატარებული რამდენიმე თვე, ყველასგან და ყველაფრისგან შორს მხოლოდ მარიამი და ალექსანდრე.....ალექსანდრე და მარიამი
ახალი წლის ღამე ,მთის სახლი, თოვლი , სიცივე და თეთრი ფიფქები ...
ბუხრის წინ საახალწლო სუფრა იყო გაშლილი, მხოლოდ ორისთვის. იქვე ,ოთახის კუთხეში ნაძვის ხეზე შემოხვეული ნათურები ათასფრად ანათებდნენ.მარიამი ფანჯარასთან იდგა, ფიფქების ცვენას ადევნებდა თვალს და წითელ ღვინოს აგემოვნებდა. ალექსანდრე მოეხვია და ყელში აკოცა, შემდეგ მზერა ფიფქებს გაუსწორა
-ახალი წლის ღამეს სასწაულები ხდება ,იცი? - მარიამმა სირცეს გაუღიმა და სანდროს მკლავებისგან გათავისუფლდა . ოთახის ბოლოსკენ წავიდა, კარი გააღო და გარეთ გავიდა. სწრაფად მირბოდა თოვლში , ცეკვავდა და ფიფქებს სახეს უშვერდა
-მარიააამ ,გაიყინები მარიამ
-შენ გამათბობ - ხელი მოხვია და თავისკენ მიიზიდა- ხომ გამათბობ- თვალებში ჭინკები უხტოდნენ , მკლავები ყელზე შემოხვია და ცხვირის წვერით შეეხო კანზე ,თავი ისევ უკან გადასწია და გაიცინა
-საოცრება ხარ იცი? პირადად ჩემი,ჩემთვის და მე შენ მიყვარხარ მარიამო
-ალექსანდრე- მზერა გაუსწორა და უკან დახევა სცადა ,სანდრომ მისი თითები ხელებში მოიქცია და ტუჩები მიაწება
-ყველაზე და ყველაფერზე მეტად ,მარიამ
-შენივე დაგებულ მახეში გაები ?
-მახეში? რომელ მახეში
-სიგიჟემდე შეგიყვარდი!
თოვდა, ფიფქები შეუჩერებლად ცვიოდნენ ალექსანდრე და მარიამი ერთმანეთს ათბობდნენ. სიმშვიდე, ბედნიერება, მოდუნებული სხეულები და მელოდია რომელსაც ორი სიყვარულით დატყვევებული გული ქმნიდა ...