დასასრული
მოვიშორე გიორგი მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან მსიამოვნებდა მისი მოფერება. სასწრაფოდ გავეცალე. ამის მერე არ ვნახულობდი, ყველანაირად თავს ვარიდებდი, თუმცა მე ის უღმერთოდ მიყვარდა, ყველგან მის სურნელს ვგრძნობდი,სურნელს, რომელიც ჭკუას მაკარგინებდა.
ერთ დღეს სადარბაზოსთან დამხვდა.
-ანანო,დაჯექი, სალაპარაკო გვაქვს!
-მაპატიე, მაგრამ არ შემიძლია შენთან ლაპარაკი,ხომ იცი არ შემიძლია._ავნერვიულდი,ვკანკალებდი, მიხვდა როგორც მოქმედებდა ჩემზე,გაიღიმა და ჩამეხუტა. ისევ ყველაფერი დამავიწყდა მისი სურნელის გარდა.
-მოკლედ შენ ხომ ჩემთან ურთიერთობა ცოლის გამო არ გინდა??
-ხო
-დავშორდით.
-რააა???
-ხო დავშორდით და მინდა რო ჩემთან იყო.
თითქოს ამას უნდა გავებედნიერებინე,თან ძალიან,მაგრამ არა, უცებ ჩემი თავი შემზიზღდა ვიფიქრე, რომ ოჯახი დავანგრიე.
-იცი გიორგი არ შემიძლია შენთან ასე ყოფნა. ფიქრი მჭირდება ,ძალიან რთულია ეს ყველაფერი.
-რატომ ეს დედამო***ლი რატომ?ეხლა მაინც თავისუფალი ვარ,რა ხდება ანანო,?მივხვდი, ყველაფერი გასაგებია შენ მე უბრალოდ მეთამაშებოდი,ჩემთან ყოფნა არც არასდროს გდომებია.ცოლი არაფერ შუაში იყო. უბრალოდ შეგამოწმე მაინტერესებდა როგორ მოიქცეოდი, ცოლს არ დავშორებივარ, მაგრამ უკვე ვიცი რომ შენ ჩემთან არ გინდა.
ისტერიკა დამემართა გიჟივით ვტიროდი, გიორგის შევეცოდე მიხუტებდა მე ვიშორებდი ხელებს ვიქნევდი რომ არ შემხებოდა,ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, უცებ დამაცხრა ტუჩებზე,ისე მომთხოვნად მკოცნიდა დამავიწყდა ადამიანი რომ ვიყავი,სუნთქვა გამიხშირდა, ხელი ჩემს საჯდომთან რომ ჩააცურა აშკარად ხმამაღლა ამოვიკვნესე.
-მიყვარს ესე რომ კრუტუნებ ჩემი პატარა._ ძალიან ხმადაბლა მითხრათავი 3
მოვიშორე გიორგი მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან მსიამოვნებდა მისი მოფერება. სასწრაფოდ გავეცალე. ამის მერე არ ვნახულობდი, ყველანაირად თავს ვარიდებდი, თუმცა მე ის უღმერთოდ მიყვარდა, ყველგან მის სურნელს ვგრძნობდი,სურნელს, რომელიც ჭკუას მაკარგინებდა.
ერთ დღეს სადარბაზოსთან დამხვდა.
-ანანო,დაჯექი, სალაპარაკო გვაქვს!
-მაპატიე, მაგრამ არ შემიძლია შენთან ლაპარაკი,ხომ იცი არ შემიძლია._ავნერვიულდი,ვკანკალებდი, მიხვდა როგორც მოქმედებდა ჩემზე,გაიღიმა და ჩამეხუტა. ისევ ყველაფერი დამავიწყდა მისი სურნელის გარდა.
-მოკლედ შენ ხომ ჩემთან ურთიერთობა ცოლის გამო არ გინდა??
-ხო
-დავშორდით.
-რააა???
-ხო დავშორდით და მინდა რო ჩემთან იყო.
თითქოს ამას უნდა გავებედნიერებინე,თან ძალიან,მაგრამ არა, უცებ ჩემი თავი შემზიზღდა ვიფიქრე, რომ ოჯახი დავანგრიე.
-იცი გიორგი არ შემიძლია შენთან ასე ყოფნა. ფიქრი მჭირდება ,ძალიან რთულია ეს ყველაფერი.
-რატომ ეს დედამო***ლი რატომ?ეხლა მაინც თავისუფალი ვარ,რა ხდება ანანო,?მივხვდი, ყველაფერი გასაგებია შენ მე უბრალოდ მეთამაშებოდი,ჩემთან ყოფნა არც არასდროს გდომებია.ცოლი არაფერ შუაში იყო. უბრალოდ შეგამოწმე მაინტერესებდა როგორ მოიქცეოდი, ცოლს არ დავშორებივარ, მაგრამ უკვე ვიცი რომ შენ ჩემთან არ გინდა.
ისტერიკა დამემართა გიჟივით ვტიროდი. ცდილობდა დავეწყნარებინე და მომხუტებოდა,მაგრამ ხელებს ვიქნევდი,ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, უცებ ტუჩებზე დამაცხრა,ისე ვნებიანად მკოცნიდა დამავიწყდა ადამიანი რომ ვიყავი.თავი ვერ შევიკავე და ხმამაღლა ამოვიკვნესე.
-მიყვარს ესე რო კრუტუნებ ჩემს მკლავებში._ძალიან ხმადაბლა მითხრა.
შემრცხვა, ძირს ვიყურებოდი,თავი ამაწევინა.
-მიყურე თვალებში, ანანო,გთხოვ!
-არ შემიძლია,მრცხვენია, შენი შენი ცოლის და საერთოდ ყველასი.
-აუუ ყველა რო დაიკიდო რატო არ შეგიძლია,რატო???
-არ შემიძლია.
ეს ვთქვი თუ არა სახლში ამოვირბინე. 2თვე აღარ გამოჩნდა,ბევრი ვიტანჯე,მის გარეშე ჰაერი არ მყოფნიდა, ერთ დღესაც ვეღარ მოვითმინე,არვიცი რამ გამაგიჟა,მაგრამ დავურეკე და შეხვედრა ვთხოვე,გაუკვირდა ეს ჩემი პირველი ზარი იყო,მაშინვე ჩემთან გაჩნდა.
-გისმენ ანანო,რამე საქმე გქონდა?

-მიყვარხარ!_ ისე ვუთხარი თვალებში არ ჩამიხედავს. გაიღიმა,მივხვდი როგორ ესიამოვნა.
-არ მჯერა რო ამას მეუბნები.
-უნდა გითხრა იმიტო რო აღარ შემიძლია,უბრალოდ მინდა რომ ვინმემ იცოდეს სიმართლე და შენ გარდა ვერავის ვეუბნები.
-მაპატიე._ მხოლოდ ეს მითხრა და ჩამეხუტა. თავზე მაკოცა და წავიდა.

რაღაცნაირად დავწყნარდი ამ დღის მერე, მივხვდი რომ მას ჩემთან სექსი უნდოდა,ცოლი უყვარდა და არასდროს დაშორდებდა ჩემს გამო,გიორგისთვის სულერთი იყო მე უფრო ლამაზი რომ ვიყავი,მისთვის მისი ცოლი პირველი იყო,ამ ყველაფერს გვიან მივხვდი,გულის სიღრმეში სულ ვფიქრობდი,რომ მე და ის საბოლოოდ ერთად ვიქნებოდით,მაგრამ ასე არ მოხდა. საბოლოოდ გადაწყვიტა რომ აღარ გავეუბედურებინე,ჩემთან აღარ ეთამაშნა,დამტოვა ესე და წავიდა.


დიდი დრო დამჭირდა მის დასავიწყებლად,ვიტანჯებოდი,წლები გავიდა,და დღეს ზუსტად 10წლის თავზე მე ის შემთხვევით დავინახე,შორიდან მანაც დამინახა, მე ჩემს ქმართან ერთად ვიყავი და აღარ მოსულა თუმცა დაჟინებულ მზერას ვგრძნობდი,ალბათ არ ესიამოვნა რომ გავთხოვდი,კაცები ხომ ეგოისტები არიან, მიუხედავად იმისა რომ არ ვუყვარდი მაინც არ ესიამოვნა რომ მისდამი ის დამოკიდებულება აღარ მქონდა ალბათ. 3წლის წინ როგორც იქნა მივხვდი რომ სხვა ადამიანი მომეწონა,პირველად გიორგის მერე ამდენი წლის მერე, მერე შეგვიყვარდა ერთმანეთი და უკვე სამი წელია ბედნიერად ვცხოვრობთ,თუმცა ის გრძნობდა რაც გიორგისთან მაკავშირებდა სულ სხვა იყო,გიჟური სიყვარული,პირველი ხომ ყველაფერი დაუვიწყებელია.