-Я Александр тамлиян,(მე ვარ ალექსანდრე თამლიანი)- ამაყად წარუდგინა თამლიანმა თავი სტუდენტებს,-Я грузин,(მე ვარ ქართველი)-როდესაც ეს წინადადება წარმოთქვა გული უცნაურად შეუტოკდა,ალბათ იმიტომ,რომ ის საქართველოს და არა რუსეთის პრესტიჟულ უნივერსიტეტში იმყოფება,მაგრამ საკუთარი ჩვეულების გამო,არ შეუძლია ქართულად სიტყვის თქმა,მითუფრო,რომ ლექცია რუსულ ენოვანია და სწორედ ამისთვისაა იგი რუსეთიდან მოწვეული,რომ სტუდენტებს ღრმად შეასწავლოს ენა.სტუდენტები ჩუმად სხედან და მის გამოსვლას ყურადღებით უსმენენ.
მხოლოდ ერთს,აუდიტორიის ბოლოში,კუთხეში მჯდომ გოგონას არ აქვს მზერა ლექტორისკენ,ისე,როგორც სხვა სტუდენტებს,იგი ფიქრებში გართული ტელეფონს ათამაშებს,სენსორზე წარამარა უსვამს ნერვიულად თითის ბალიშებს.
-თებე,-იდაყვი მიარტყა გვერდით მჯდომმა გოგონას,-გამოფხიზლდი,ლექტორი შენ გიყურებს,-თებე ტელეფონს მაგიდაზე დებს,თითებს ერთმანეთში ხლართავს და ლექტორს მზერას უსწორებს.ალექსანდრე სტუდენტს უღიმის და საუბარს განაგრძობს.
-რუსული მეზიზღება,-ჩურჩულით ეუბნება თებე,-ნუ შემიწუხებ გულს,ნენე,-დაბღვერილი სახით ანაცვლებს მზერას ნენესკენ და თითებს ტელეფონისკენ სწევს,როცა ნენე ასწრებს და ჩანთისკენ მიაქანებს.
-იცოდე,-თითებზე ხელს ადებს,-ყურადღებით მოუსმინე,თორემ საგანს ჩაგიტოვებს,ეს ლმობიერ ლექტორს არ ჰგავს ყველაფერი აპატიოს სტუდენტს,მითუფრო უყურადღებობა,მოისვენე თებე!
-ამდენი საუბრით ხელი არ ეშლება „ Александр“_ს?-დამახინჯებული რუსულით წამოთქვა მისი სახელი თებემ და გადაიხარხარა.ლექტორს მისი გულიანი სიცილი არ გამოჰპარვია, საუბარი შეწყვიტა და დინჯი ნაბიჯებით წამოვიდა თებეს მაგიდისკენ.თებეს წარბიც არ შეუხრია.
- Пожалуйста, покиньте аудиторию,( გთხოვთ დატოვოთ აუდიტორია გეთაყვა )-მიუგო თამლიანმა თებეს.გოგონა გაოგნებული უყურებდა ლექტორს
-იცით,მე არ მესმის რუსული,-სიამაყით განუცხადა მან ალექსანდრეს
-დატოვეთ აუდიტორია,სასწრაფოდ და აირჩიეთ ის ენა,რომელიც იცით!
-დიდი ბოდიში,მაგრამ სავალდებულო საგანია და აქ იმისთვის ხარ ,რომ მასწავლო და თუ არ შეგიძლია,აღიარე და სხვა ლექტორს შემოუშვებენ
- ты нахальная студентка,(თავხედი სტუდენტი ხარ)-ბრაზით წარმოთქვა თამლიანმა და თებეს მაგიდას მოსცილდა
-არ ვიცი რა მითხარი,მაგრამ ჩემი სიტყვები უკან არ მიმაქვს,მოვითხოვ გამომიყოთ საათი,რომ შევისწავლო თქვენი მახინჯი ენა!
-ჩემი მახინჯი ენა?-ირონიით ჰკითხა ალექსანდრემ,-იცი რომ შენ გამო კანონს ვარღვევ და ქართულად გესაუბრები,თუ შენთვის ყველა და ყველაფერი სულერთია,გარდა შენი თავისა,არანაირად არ ვარ ვალდებული გაუთლელ სტუდენტს საათი გამოვუყო და ენა ვასწავლო,ზრდილობა გესწავლა ჯერ და მერე წამოგეყენებინა მოთხოვნები!
-ხედავთ?-წამოდგა თებე,-გაუთლელი სტუდენტი მიწოდა,რადგან რუსული არ ვიცი,ეს ლექტორი თავის სტუდენტს აყენებს შეურაწყოფას,ნუთუ ამას მოითმენთ,მერე ვისი ჯერი მოვა?
-დატოვე აუდიტორია,აღარ ვაპირებ უზრდელი სტუდენტის მოსმენას და დროის უაზროდ გაფლანგვას
-თებე,მე მქვია თებე,-წარმოთქვა ამაყად და მაგიდას ჩამოსცილდა,-ჩემ გაგდებას ინანებთ,ალექსანდრე!-ხელი დაავლო ნენეს გაწვდილ ჩანთას და აუდიტორიიდან სწრაფი ნაბიჯებით გავიდა.
- Извините!(უკაცრავად)-მიუგო თებეს გასვლის შემდეგ ალექსანდრემ აღშფოთებულ სტუდენტებს,- Первая лекция закончилась неудачей,( პირველი ლექცია ცუდად დასრულდა)-უხერხულად წარმოთქვა მან და აუდიტორიას გადახედა
-Ничего,(არაუშავს)-მიუგო წინ მჯდომმა სტუდენტმა,თუმცა თამლიანი მისმა სიტყვამ ვერ დაამშვიდა
-Я не хочу ,чтобы у вас была плохое впечатление на меня,( მე არ მინდა რომ თქვენ გქონდეთ ცუდი წარმოდგენა ჩემზე)
-Нет, вы не должны говорить(ამას არ უნდა ამბობდეთ)
-Хорошие девочки,( კარგი გოგონები ხართ)-ღიმილით მიუგო ალექსანდრემ
-Спасибо,-უთხრა სტუდენტმა და მასაც გაეღიმა
-Я уже закончила. И теперь вы говорите и потом я дам вам задание и на этом первая лекция закончится,( მე უკვე დავასრულე და ახლა თქვენ ისაუბრეთ შემდეგ კი მე თქვენ მოგცემთ დავალებას და ამით პირველი ლექცია დასრულდება)-ყველას გასაგონად თქვა ალექსანდრემ და მისთვის განკუთვნილ მაგიდასთან მივიდა,მიდგმული სკამი გამოწია და ჩამოჯდა,იდაყვებით მაგიდას დაეყრდნო და სტუდენტების გასაცნობად მოემზადა.
* * *



პ.ს საცდელი დადება.