დანიშნულ დროს და დანიშნულ ადგილას შევხვდი დემნას ყველასგან მალულად, იქვე დავჯექით გვერდიგვერდ და დაიწყო ჩვენი დიალოგი
-გისმენ მატასი რატომ დამიბარე-წამოიწყო ლაპარაკი დემნამ, ხმაში ბრაზი ეტყობოდა
-უნდა მოგიყვე ყველაფრის შესახებ რაც წინა წელს მოხდა
-გისმენ
ერთი ამოვისუნთქე და ამბის მოყოლა დავიწყე
-მოკლედ წინა წელს მოგეხსენება რომ ზედმეტი წონა მქონდა, ამის ამბავი შენც კარგად იცი. იმ დროისთვის ჩემს ცხოვრებაში ბიჭი არ არსებობდა ზაფხულამდე. ზაფხულში რომ ჩამოვედი, გეგა ახალი წევრი იყო სამეგობროში. თავიდანვე მომეწონა რაღაც სიმპატია გამიჩნდა მისდამი, როდესავ რამეს ამბობდა გული მიჩქარდებოდა და ყველა ნათქვამზე მასთან გავრბოდი-მწარედ ჩამეცინა-თავიდან გეგა ყურადღებას არ მაქცევდა თუმცა შემდეგ ისიც დამიახლოვდა, ჩემთან ურთიერთობა გადაწყვიტა რაც სიმართლე გითხრა ძალიან გამიკვირდა. დღითიდღე ვრწმუნდებოდი რომ გეგა მიყვარდა და ისიც არ იყო გულგრილი ჩემს მიმართ.
საბოლოოდ პირველი მე ვუთხარი რომ მიყვარდა რაც ყველაზე დიდი შეცდომა იყო ჩემს ცხოვრებაში-ცრემლები წამომივიდა-ამ სიტყვის თქმის შემმდეგ გეგამ ირონიულად ამათვალიერა და მითხრა იცი რა? მე არ მუყვარხარ, საერთოდ შენ როგორ უნდა შემიყვარდე?. ამ სიტყვებმა ეჭვი გამიჩინა თუ ჩემს მიმართ არაფერს გრძნობდა მაშინ რატომ დამიახლოვდა რატომ შემყვარა თავი..ბოლოს ყველაფერი გაირკვა-ამოვისუნთქე-აღმოჩნდა რომ გეგას სანაძლეო ქონდა დადებული, თუ მე ვეტყოდი რომ მიყვარდა მაშინ მის საძმაკაცოში იმ გოგოს გაურიგებდნენ ვინც მოწონდა. იმ დღიდან ძველი მატასი რაჭაში ჩავტოვე ბევრი ვიტირე, ბევრი გულის ტკივილი გამოვიარე, ზამთარშიც კი არ ჩამობედი გესმის? ის მსუქანი გოგონა ჩავმალე წარსულში დაგავხდი ძლიერი ლამაზი მატასი. ყველაზე დიდი უბედურება იცი რა არის? მთელმა სოფელმა გაიგო ამის შესახებ ყველა ჩემზე ჭორაობდა თუ რამდენად "ბინძური გოგო" ვარ..
-და ეველინი? მას რატომ არ იკარებ ახლოს? მან რა გააკეთა?
-ეველინი ოხ ის მთავარია ამ ამბავში. მან მოიფიქრა სანძლეო, ადამიანი რომელიც ჩემი მეგობარი მეგონა ვინ აღმოჩნდა? მის გამო გეგას გამო ავღმოჩნდი ამ მდგომარეობაში..
ზუსტად ასე იყო ძველი მე სამუდამოდ რაჭაში დავტოვე...
ამბის თხრობა დავასრულე და ცრენლები მოვიწმინდე შემდეგ კი დემნას შევხედე. მიყურებდა, მის თვალებში სიბრალული არ იყო მის თვალებში რაღაც ის ნაპერწკალი ელავდა რომელმაც ასე დამამშვიდა..
მოვეხვიეთ ერთმანეთს და მინდოდა ეს წამი საუკუნე გაგრძელებულიყო
-მატასი
-გისმენ
-მაპატიე, მაპატიე რომ იმ დღეს ისე ცუდად გელაპარაკე, არ მინდოდა ესე გამომსვლოდა
-არაუშავს შენ ხომ არაფერი არ იცოდი
ცოტახნით ისევ სიჩუმე ჩამოვარდა
-და გუგა, გუგა ვინ არის?(დემნა)
-გუგა ჩემი ბავშვობის მეგობარია, მე და ის ერთად გავიზარდეთ როგორც და ძმანი, გეგას შესახებ რომ გაიგო მისი მოკვლა უნდოდა თუმცა ჩემმა სიყვარულმა შწეაჩერა..
კიდევ გაქვს კითხვები?
-არა ეხლა მხოლოდ მე და შენ-თქვა და ვარსკვლავებიანი ცისკენ გაიხედა.
ისევ სიჩუმე...მხოლოდ ჩემი და მისი სუნთქვა ისმოდა, მხოლოდ ჩვენი გულუს ცემა იყო აქ მთავარი
-მატასი იცი რა?
-რა?
-შენ ისეთიც ლამაზი იქნებოდი როგორიც წინა წელს იყავი, მაგრამ არ გახდე ძველი მატასი და არც შეიცვალო დარჩი ის ადამიანი რომელუც ეხლა ხარ რომელიც მე გავიცანი, კარგი?
-კარგი-ვუთხარი და უფრო მაგრად მივეხუტე.
იმ ღამეს კიდევ ბევრი ვილაპარაკეთ, ბოლოს კი გაბრუებული სახლში დავბრუნდი...
მეორე დილით, დილით რა შუადღეს სამ საათზე ავდექი. თავში მუდამ გუშინდელი ამბავი მიტრიალებდა და არ მავიწყდებოდა, რაღაც ძალა მაინც მეუბნებოდა იმას ეომ შეცდომა დავუშვი რომ რაღაცეები არ უნდა მომეყოლა დემნასთვის...
მოკლე შორტები და ტოპი ჩავიცვი თმა კი მაღლა ავიწიე. მისაღებში გამოსვლისას დედას გადავაწყდი
-დილამშვიდობისა საყვარელო
-დილამშვიდობისა დუ
ვუთხარი და აივანზე გავედი, ცოტახნით სუფთა ჰაერზე დავჯექი შემდეგ კი უკან სახლში შევბრუნდი.
ცოტა თბილად ჩავიცვი და გასასეირნებლად წავედი. ქვემოთ საამეგობრო დავინახე და ლიკას მივუჯექი გვერძე
-ვაა ბარო მატასი-მომესალმა მათე
-ბარო მათე
-გვიკადრა ქალბატონმა-ჩაიჩურჩულა ეველინმა
-ბოდიში?-მივუბრუნდი გაბრაზებულმა
-რაიყო?
-არაფერი უბრალოდ არ მომწონს როდესაც ჩემზე ჩემთვის არასასურველი ადამიანი საუბრობს
-რა დაგიშავე ასეთი?
-კიდე მეკითხები რა დამიშავე?-წამოვვარდი გაბრაზებული-შენ რა გგონია რაც გააკეთე შეგრჩება? რაც გამიკეთე ყველაფერს გადავხარშავ და მიგიღებ როგორც სააუკეთესო მეგობრად?-ვეღარ ვაკონტროლებდი თავს ისე ვყვიროდი
-მატასი რა შეიტყვე ჩვენზე ასეთი?-თქვა ახკა გეგამ
-რა შევიტყვე? მე რა შევიტყვე? მეკითხები კიდევაც?-უკვე იმდენად გამოსული ვიყავი მდგომარეობიდან მზად ვიყავი მიმეხრჩო. მიხვდა დემნა, მიხვდა რომ ძალიან გაბრაზებული ვიყავი ადგა და წინიდან დამიჭირა
-დაწყნარდი მატასი ისინი ამათ არ გიღირს
-ბინძური ძუკნა მუდამ ბინძური ძუკნა დარჩება-ჩაიჩურჩულა გეგამ
-გეგა ზედმეტი მოგდის და ეხლა მაგ იდიოტ თავყბას გაგიერთიანებ-უთხრა გაღიზიანებულმა დემნამ
-თქვენ როდიდან ეგრე ახლოს?-იკითხა ეხლა ეველინმა
-ეველინ ეგ შენი საქმე ნაღდად არ არის და საკუთარ თავს მიხედე
-მატასი წამოდი ცოტა გავისერნოთ-მითხრა დემნამ და ხელჩაკიდებული წინ გამიყვანა. გზას გავუყევით.
სუნთქვა გახშირებული მქონდა და ნერვებ აშლილს გული ამოვარდნაზე მქონდა
-კარგად ხარ?-მკითხრა დემნამ
-არ ვიცი მგონი
-ნუ მიაქცევ ყურადღებას გთხოვ
-მართალი ხარ უბრალოდ...
სიტყვა ვეღარ დავამთავრე. დემნა მიხვდა რომ ცუდ მდგომარეობაში ვიყავი ამიტომ იქვე ჩამომაჯინა
-დემნა
-გისმენ
-მომიყევი რამე გევედრები
-რა?
-არვიცი რამე
-კარგი ჩემზე მოგიყვები, მოკლედ მყავს დედა და ბიძია. მამაჩემი და მცირეწლოვანი და ადრე ავარიაში დამეღუპა-ხმა გაებზარა-დედაჩემი მთელ მსოფლიოს მირჩევნი, ჩემთვის საუჯეთესოა ყველაფრით. მიყვარს ფილმების ყურება. ცოტა უცნაური გემოვნება მაქვს აქამდე არავინ არასდროს მყვარებია
-აქამდე?
-ხო აქამდე
-ამას რატომ ამბობ, ეხლა ვინმე გიყვარს?
-მე...-სიტყვის თქმა არ აცალა ჩემმა ტელეფონმა...
ზარს ვუპასუხე, დედა მთხოვდა რომ სახლში მივსულიყავი.
დემნამ სახლამდე მიმაცილა თვითონ კი სადღაც გაქრა...
ვგრძნობდი რომ დემნასთან უჩვეულოდ კარგად ვგრძნობდი თავს რაც გამოგიტყდებით და მაშინებდა...
პს. წინა თავზე კომენტარებმა გამახარა,ძალიან გამახარა...მადლობა იმ თანადგომისთვის რომელსაც ჩემდამი გამოხატავთ..მიყვარხართ ყველანი
იმედია მოგეწონებათ...