თავის ოთახში იყო ლოგინზე გაწოლილი, მუცელზე ლეპტოპი ედო და სოციალურ ქსელს ათვალიერებდა. თავის რამოდენიმე ფოტოსაც გადახედა. ფოტოებზე ლაიქები და კომენტარე არასდროს აკლდა. დრო ძალიან გაიწელა, ელენეს ძალიან აინტერესებდა ვინ მოდიოდა სტუმრად. ბოლოს დაიღალა ამდენი უსაქმურობით ლეპტოპი გვერდით გადადო და მზადება შეუდგა... კაბის არჩევაში დიდი დრო არ დაუკარგავს: ტანზე მომდგარი გულ ამოღებული წითელი კაბა ჩაიცვა, კაბა ტანზე ძალიან მოტმასნილი იყო. ტუჩებზე სისხლის ფერი წითელი პომადა ჩაიცვა თმები ოდნავ დაიხვია ფეხზეც წითელი წინ ოდნავ წვეტიანი მაღლები ჩაიცვა სარკეს წინ დატრიალდა კმაყოფილმა ჩაიღიმა და უზარმაზარ კიბეებს ჩაუყვა. ელენე როდესაც კიბეებზე ჩადიოდა ხალხის ხმა შემოესმა იფიქრა უკვე მოვიდნენო, არც შემცდარა სტუმრები კარებში იდგნენ და ბატონ ლაშას და ნიკას ესალმებოდნენ როდესაც ელენე ჩავიდა და სტუმრებს თვალი უცბად გადაავლო, ეგრევე ამიცნო ალექსანდრე დადიანი და გული ძალიან აუჩქარდა...
-საყვარელო, აქ მოდი!-უთხრა ლაშამ თავის ქალიშვილს. ელენეც უხმოდ დაიძრა მათკენ.
-უკვე ხომ იცნობ დადიანების ოჯახს?-კითხა ლაშამ
-კი ვიცნობ მა! გამარჯობათ! სასიამვნოა თქვენთან ისევ შეხვედრა!- უთხრა ელენემ თავაზიანად და ჯერ ხელი ბატონ ირაკლის, შემდეგ მაკას და ბოლოს ალექსანდრეს ჩამოართვა რამოდენიმე წამით მათი ხელები შეერთდა და ელენეს გულის დარტყმამაც არ დააყოვნა.
-კარგით, მობრძანდით სუფრასთან დავსხდეთ.-თქვა ბატონმა ლაშამ და სტუმრები სუფრასთან მიიწვია. სტუმრებიც უხმოდ გაყვნენ უკან ბატონ ლაშას. სუფრასთან ბატონი ლაშა და ირაკლი ქალბატონ მაკასთან ერთად ბიზნესზე საუბრობდნენ ზოგჯერ ალექსანდრე და ნიკაც ჩაერთვებოდა ხოლმე, მაგრამ ალექსანდრე და ნიკა ძირითადად თავისთვის საუბრობდნენ, ალექსანდრე თვალს აპარებდა ხოლმე ელენესკენ და რამდენიმე წამში ელენეს მზერაც არ აყოვნებდა მაგრამ უცებ მოარიდებდა თვალს ელენე ალექსანდრეს და სხვა რამეზე გადაჰქონდა ყურადღება. ცოტაცანში კარზე ზარის ხმა გაისმა ელენემ მე გავაღებო კარებში კი ბატონი ლაშას ერთ-ერთი მძღოლი იდგა ელენეს უსაყვარლეს ძაღლთან ერთად. ელენე სიხარულისგან დახტოდა. უკვე რამდენი ხნის უნახავი ყავდა თავისი "ბო". ელენემ უცებ ბოლო ხმაზე დაიკივლა:
-ბოოო- და ყველა შეხტა
-ელენე რა მოხდა?-წამოდგა უცებ ლაშა
-მამა ბოო მოიყვანა თემომ (მძღოლი)
-აჰჰჰ, გმადლობ თემო, თავისუფალი ხარ დღეს წადი დაისვენე...-უთხრა ბატონმა ლაშამ და ბოს ისიც მოეფერა. უცებ ბო სტუმრებთან გავარდა და ყველას სათითაოდ "ჩაუძუნძულა". ბოლოს ალექსანდრესთან მივიდა დაყნოსა და ალოკა. ალექსანდრეს ძალიან უყვარდა ძაღლები. მითუმეტეს ბო, ესხომ ელენეს ძაღლია. ელენეს გაუკვირდა რადგან ბო არავის ეკარებოდა ნიკას, ლაშას და ელენეს გარდა...
ცოტახანში კი ბატონმა ლაშამ დაიწყო:
-ელე დაჯექი ერთი წამით.-უთხრა ლაშამ სერიოზული სახით, რაც როგორც ელენემ იცოდა რაღაც მნიშვნელოვანის დასაწყისი იყო. ელენემაც ხმის ამოუღებლად შეასრულა მამის ბრძანება.
-მოკლედ დღეს მხოლოდ ერთმანეთის უკეთ გასაცნობად არ შევკრებილვართ. დღეს მეტად მნიშვნელოვანი და უკვე გადაწყვეტილი საქმის შენთვის გაცნობა გვინდა, ალექსანდრემ ეს უკვე იცის...-თქვა ლაშამ და თავი დაბლა ჩახარა.
-რ...რა...რა ხდება?- დაბნეულმა და ცოტა შეშინებულმა იკითხა ელენემ.
-მოკლედ ელენე შენ და ალექსანდრე ახლო მომავალში დაქორწინდებით!-თქვა ლაშამ. ელენეს კი ეს სიტყვები ექოსავით ჩაესმოდა ყურში. ბოლოს როცა ყველაფერი გააცნობიერა წამოიყვირა:
-რა? სულ გაგიჟდი? მე ხომ 18 წლის ვარ, მხოლოდ თვრამეტის მამა! ესეც რომ არა მე ის არ მიყვარს.-ყვიროდა ელენე და ყველანაირად ცდილობდა ცრემლები არ წამოსვლოდა.
-ვიცით! მაგრამ ეს ბიზნესს სჭირდება მე და მამაშენმა კი ჩვენი ბიზნესის გაერთიანება გადავწყვიტეთ რადგან უამრავი კომპანია გვეწევა და შეიძლება ჩვენ ბიზნესში პირველობა დავკარგოთ და გავკოტრდეთ.-განაცხადა ბატონმა ირაკლიმ.
-და თქვენ გინდათ რომ მე ალექსანდრეს, აი ამ ბაბნიკს ცოლად გავყვე მხოლოდ იმიტომ, რომ თქვენ ბიზნესები არ გაგიკოტრდეთ?
-პირდაპირი მნიშვნელობით ასე გამოდის, თუმცა ჩვენ ეხლა უამრავი მტერი გვყავს და შენ და ალექსანდრე ერთად როცა იქნებით საფრთხე არ დაგემუქრებათ არც თქვენ და არც ჩვენ.-თქვა ირაკლ. ელენე სკამიდან წამოხტა და თავისი ოთახისკენ აიღო გეზი.

ალექსანდრესა და ნიკას დიალოგი:
-მამა ჩვენ გარეთ გავალთ!- თქვა ნიკამ და ალექსანდრე მხარზე მსუბუქად დაარტა ხელი, იმის ნიშნად რომ გაჰყოლოდა.
-იცი, გაგიკვირდება და არასდროს ელენეზე არ დამიძახნია სიტყვა და ან დაიკო ან ელენე.-ეს თქვა და ალექსანდრემ თავლები დაქაჩა-ხო, ვიცი გაგიკვირდა, მაგრამ ასეა. უბრალოდ მე ორი წლის ვიყავი როდესაც მშობლებმა მითხრეს რომ პატარა დაიკო ან ძამიკო მეყოლებოდა, მე ძალიან გავბრაზდი, არ მინდოდა ვინმეს ჩემთვის პირველობა და მშობლები წაერთმია. ელენე როდესაც დაიბადა ყველაფერი შეიცვალა, დედა და მამა სულ მას აქცევდნენ ყურადღებას. მე კი ნელ-ნელა თითქოს ზიზღის მიჩნდებოდა ელენეს მიმართ. ეს წლები ისე გავიდა მე და ელენეს ერთხელაც არ მიგვიმართავს ერთმანეთისთვის სიყვარულით. არასდროს დაგვიძახნია ერთმანეთისთივის დაიკო ან ძამიკო. 15 წლის რომ გავხდი მშობლებს გამოვუცხადე რომ რუსეთში მინდოდა წასვლა და სწავლის იქ გაგრძელება. მშობლებიც დიდი ყოყმანის შემდეგ დამთანხმდნენ. 2 წელი ვიყავი იქ 17 წლის რომ გავხდი ჩამოვედი ელენე უკვე 15-ის იყო. აეროპორტში მხოლოდ დედა და მამა დამხვდნენ, ელენე რომ არ დამხვდა საშინლად გავბრაზდი. მაშინ მივხვდი რომ სულ ერთი იყო მისთვის აქ ვიქნებოდი თუ არა. სახლში როდესაც მივედი კიბიდან ჩამოდიოდა მაგრამ რა ჩამოდიოდა ვერ გეტყვი ეს იყო, ეს იყო რაღაც საოცრება ქალღმერთი იყო. უბრალოდ ცივად მივესალმეთ ერთმანეთს და ის სამზარეულოში გავიდა მე ჩემს ოთახში ავედი. მე ვნანობ იმ წლებს რომელიც მასთან ერთად არ გავატარე ყოველთვის სამაგალითო იყო. ჟურნალებში ის ცუდი რეპუტაციით არსდროს ხვდებოდა, მე კი ყოვედღე ვიყავი ჟურნალებში და ყველაფერი ეწერა რომელი კლუბი დავტოვე, როგორ მდგომარეობაში და კიდევ ათასი რამ ეხლა კი ეს ყვველაფერი იმიტომ მოგიყევი რომ მინდა როდესაც მას ცოლად მოიყვან ის მწუხარებითა და დარდით სავსე ცხოვრება გონებიდან გაუქრო და ცხოვრების ბედნიერი წლები აჩუქო და მე მჯერა რომ ამას შენს გარდა ვერავინ შეძლებს!-თავლებ ამღვრეულმა თქვა ნიკამ და ალექსანდრეს შეხედა რომელიც სევდიანი და თბილი ღიმილით უყურებდა ნიკას. შემდეგ კი მხარზე ხელი მსუბუქად დაარტყა და უთხრა:
-შენი და იმაზე ბედნიერი იქნება ჩემთან ვიდრე ეს შენ გგონია!-ღიმილით უთხრა ალექსანდრემ და შიგნით შევიდნენ სადაც სამი ახლო მეგობარი იჯდა და ერთმანეთს სიყვარულით აღსავსე თვალებით შესცქეროდნენ: მაკა, გიორგი და ლაშა...

ელენე:
ვფიქრობდი ჩემზე და ალექსანდრეზე, ქორწილი იქნებოდა და ეს გარდაუვალი იყო. რა იქნებოდა ქორწილის შემდეგ? ამაზე ვფიქრობდი როდესაც კარებზე კაკუნი გაისმა. ცრემლები შევიმშრალე და კარის გასაღებად წავედი.
-ალექსანდრე?! აქ რა გინდა?-თქვა ელენემ მკაცრი ტონით
-ცოტა თბილად მელაპარაკე ბოლო-ბოლო შენი მომავალი ქმარი ვარ საცოლე.-ირონიულად თქვა ალექსანდრემ და ელენესთან ძალიან ახლოს მიიწია.
-რ...რას...რას აკეთებ?-ლუღლუღით თქვა ელენემ.
-ვაპირებ ჩემს საცოლეს ვაკოცო!-დაიჩურჩულა ალექსანდრემ და ელენეს დიდ ლამაზ ტუჩებს დააკვდა.
რა იგრძნეს? ყველაზე განსხვავებული რამ! არა ამქვეყნიური გრძნობა. ალექსანდრე ძალიან ნაზად უკოცნიდა ელენეს ხან ქვედა ხან კი ზედა ტუჩს... მოშორდნენ ერთმანეთს, ელენე გაქვავებული იდგა ალექსანდრეს ჩეცინა ლოყაზე აკოცა და უთხრა:
-უკვე გიყვარვარ საცოლევ!-თქვა ალექსანდრემ და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. ამ დროს ჩვენი ელენეც გამოფხიზლდა და კარისკენ მიმავალი ალექსანდრე შეაჩერა...
-ოვნება უფასო გაქვს ბაბნიკო!-თქვა ელენემ და გასასვლელი კარი თვითონვე გამოუღო ალექსანდრეს....

მგონი საინტერესო იყო... ვნახოთ როგორ განვითარდება მოვლენები! მიყვარხართ!