თავი 28
ღამის თორმეტი საათია,გასვიანების სახლში სიწყნარეა..თუმცა დემეტრე გასვიანის კაბინეტის კარი ღიაა შიგნით ყველაფერი დალეწილია..თამბაქოს და ალკოჰოლის სუნი ერთმანეთს ერწყმის და სივრცეში ტრიალებს..ორმოცამდე სიგარეტის ღერი საფერფლეშია..ზოგი ჩამწვარია ზოგი კი კვლავ იწვის...ვისკით სავსე ყინულიანი ჭიქა საფერფლის გვერძე დგას მის ახლოს კი სიგარეტით ხელში ბატონი დემეტრე გასვიანი ზის..ხელს ნერვიულად აკაკუნებს,ჰალსტუხს უშვებს და ვისკის ჭიქას სასმლისგან ცლის...კარი იღება და ოთახში გიორგი შემოდის..ეტყობა,რომ გაკვირვებულია ამ სიტუაციით,ოთახს თვალს ავლებს..ლუდის და ვისკის ბოთლები..დალეწილი უსულო საგნები და ძირს დამჯდარი დემეტრე ხვდება..
-რა დაგემართა,იდიოტო..უთხრა გიორგიმ და დემეტრესკენ წავიდა..მან სიგარეტის კვამლი შეაბოლა და ძირს დააფერფლა.
-როგორ ფიქრობ რომელიმე პრობლემას მოაგვარებ ასე თუ გაილეშები? დემეტრემ წამოდგომა სცადა,მაგრამ ვერ შეძლო..
-შენ თავს შეხედე! ვერც კი დგები-გაკიცხა მეგობარი-სერიოზულად დემეტრე,ორივემ ვიცით,რომ ხვალ დილით ამას ინანებ. მასთან მივიდა და დასახმარებლად ხელი მოხვია...სავარძელზე დასვა...დემეტრემ კი ხელი მოაშორებინა და საშინელი მზერით ახედა.
-ნუ მიმითითებ რა გავაკეთო!..მაგიდიდან ბოთლი აიღო მოიყოდა და დალია..გიორგიმ ბოთლი გამოართვა და მაგიდაზე დადო.
-საკმარისია ალკოჰოლი დღეისთვის.
-ჰეი! დამიბრუნე! დემეტრემ ბოთლისკენ გაიწია..
-არა,საკნარისზე მეტი დალიე,ასეთ მდგომარეობაში თუ იქნები ლევანი არასდროს დამარცხდება...დემეტრემ კი საპასუხოდ დაუყვირა.
-აზრი აღარ აქვს! ჩვენ დამამტკიცებელი საბუთი არგვაქვს! დასრულდა მან გაიმარჯვა!!..
-ხოო? და იმაზე რას იტყვი,რომ ახლა საფრთხეში ვართ? ყველა ჩვენგანი! ჩვენ ახლა ელენე უნდა დავიცვათ ეს არის მთავარი!!!-გიორგიმ შეანჯღრია-თავი ხელშიაიყვანე ამის დედაც!!!
დემეტრე დასერიოზულდა..
-იმედი ჯერ არ გამქრალა.დისკი ცარიელი არარის,უბრალოდ დაბლოკილია..ამოიხვნეშა.
-მართალიხარ..ჯანდაბა..მთლიანი უსიამოვნება ვარ..ჩაიბურტყუნა დემეტრემ.
-კიდე კაი მიხვდი..
-რა მოხდა? თავი მისკდება..მახსოვს,რომ დისკი ვიპოვეთ და როცა მისი ნახვა გვინდოდა..ვერ შევძელით..
-ეს დილით მოხდა..ახლა კი ღამის 12 საათია..აქ დარჩი და მთელი დღე სვავდი..იმისმერე რაც სიბრაზისგან ყველაფერი დალეწე..და ეს ყველაფერი მხოლოდ იმიტომ,რომ დისკი არ ჩაირთო.
-მე..დაიწყო დემეტრემ...-ვინმეს რამე დავუშავე? შეშინებული სახით ახედა..
-არა,როცა სახე აგელეწა სიბრაზისგან ელენე კაბინეტიდან გავიყვანე.
-კარგია...
-ესეიგი განაღვლებს კიდეც?..თავისთვის თქვა გიორგიმ.
-რა?
-არაფერი..
-დისკს რა დაემართა?..კიდევ ერთ ღერს მოუკიდა გასვიანმა.
-ჩვენიანს გავატანე,ცდილობენ,რომ ბლოკი მოხსნან..
-მერე? ქნეს რამე?
-ჯერ ვერა..ვერ მოხსნენ..როგორც ჩანს ასეთი მარტივი არარის..კოდი კი ძალიან რთული გასატეხია.
-ჯანდაბა! ეს საქმე ყველაზე უკეთ ვინც იცის ის მჭირდება.
-ჩვენებიდან საუკეთესოები ავარჩიე..
-მაშინ უკეთესები იპოვე..მაგიდას ხელი დაარტყა და გიორგის შეუღრინა..შემდეგ კი ცოტა წაბორძიკდა.
-ჯანდაბა..თავი მისკდება.
-დილით სხვას მოვძებნი..ახლაკი უნდა დაისვენლ,ჯერ კიდევ ვერ გამოფხიზლდი..და ჩვენ ორივემ ვიცით,რომ ნასვამი ბევრად შარიანი ხარ ვიდრე ფხიზელი..გასვიანი კარისკენ წავიდა,მაგრამ წაბორძიკდა და კედელს აეკრო.
-დაგეხმარები შენ ოთახამდე,ბოლოს ამდენი თინეიჯერობის ადაკში დალიე..გიორგი დემეტრესკენ წავიდა.
-ჰმმ..არა,ჩემითაც შევძლებ.
-დადწმუნებული ხარ? კარგად არ გამოიყურები.
-გითხარი კარგად ვარ მეთქი!-კარისკენ წავიდა და გამოაღო-
-მე აქ დავრჩები და შენ არეულს..გავასწორებ (როგორც ყოველთვის) ჩაიბურტყუნა გიორგიმ.
დემეტრე კედელს ებღაუჭებოდა და ისე მიდიოდა..ოთახის კარი გააღო და შევიდა..თავბრუ ეხვეოდა..პერანგი გადაიძრო და საწოლში დაწვა..კარი გაიღო..დემეტრემაც გაიგონა და თვალი გაახილა..იქ სასაცილო პიჟამოებში ელენე იდგა და გაოცებული უყურებდა..
-აქ რას აკეთებ? თვალები გაუფართოვდა..
გასვიანმა შეხედა..
-შენ რას აკეთებ ჩემს ოთახში?
-შენს ოთახში? პირიქით შენ ხარ ჩემს ოთახში!
გასვიანი წამოჯდა და მიმოიხედა..ამოიხვნეშა და უკან გადაწვა..-ოთახები ამერია..ჩემი ოთახი საპირისპირო მხარესაა..ჯანდაბა.
-ოთახები როგორ აგერია?!
-მოდი უბრალოდ ვთქვათ,რომ ცოტა ბევრი დავლიე..
-ახლა გავარკვიეთ,რომ ეს შენი ოთახი არარის..შეგიძლია მიბრძანდე?
-არამგონია..-მეორე მხარეს გადაბრუნდა გასვიანი და ბავშვივით ყურებზე ხელი მიიჭირა-თან თავი მტკივა.
ელენე კარისკენ დაიძრა..
-გიორგის მოვიყვან,რომ ოთახამდე მიგიყვანოს.
გასვიანი სწრაფად წამოჯდა.
-არა,მას უკვე ვუთხარი,რომ ჩემით შევძლებდი.
-როგორც ჩანს ვერ შეძელი.
-თან მას უკვე ეძინება..უბრალოდ აქ დაძინება მაცადე!
ელენე კედელს აეყრდნო.
-ჯანდაბა არა! შენთან თანამშრომლობის შეთანხმების დადება არ მეყო ახლა მთვრალიც უნდა აგიტანო ჩემს საწოლში...
-სხვათაშორის მე გიტანდი,როცა მთვრალი იყავი..თან არაერთხელ.
-ეს სხვა შემთხვევაა.
-მართალი ხარ.როდესაც მთვრალი ხარ შარში ეხვევი და თან მეც მითრევ ხოლმე.
-ეს სიმართლე არარის!
-ოჰ მართლა? ანბანის მიხედვით დავიწყო მოყოლა რამდენ შარში გაეხვიე?
-თუ გავეხვიე ისიც შენს გამო.
-ხო რათქმაუნდა ეგეც ჩემი ბრალია.შენს დანაშაულს შენს თავზე არასდროს იღებ.
-იცი რა? ამით დავიღალე! ვხედავ,რომ მთვრალი ხარ..ჩემთან კამათის ენერგია გაქვს და ოთახში გასვლის არა? ახლა კი წადი! ისედაც დღეისთვის ბევრი გადავიტანე და შენი მოსმენის განწყობაზე ნამდვილად არვარ!
გასვიანი უკან გადაწვა..
-უბრალოდ ძილი მაცადე ალქაჯო!
-და რა ჯანდაბა გავაკეთო მე რეპტილია?
გასვიანმა საწოლის მეორე მხარეს დაურტყა ხელი.
-საკმარისი ადგილი შენთვის.
-რა?! გაგიჟებულხარ თუ ფიქრობ,რომ შენთან ერთად ერთ საწოლში დავიძინებ!
-ნუ ყვირი! თან ეს პირველი შემთხვევ არიქნება და არც ბოლო თვალი ჩაუკრა დემეტრემ..-ნუ ნერვიულობ,არაფერს ვიზავ თუ ესაა პრობლემა.აქ არ დაგხვდები,როცა გაიღვიძებ..თაბ დილაობით საშინელი ხასიათი გაქვს
-ეგ რას ნიშნავს?
-სერიოზულად კითხულობ? დილით წავალ..არმინდა კვლავ ყვირილით,ცხვირში მუშტებით და თავში ბალიშის მორტყმით გავიღვიძო.
ელენე ორი წუთით დაფიქრდა შემდეგ მას გახედა.
-კარგი! მაგრამ თუ შემეხები თითებს დაგამტვრევ! საწოლში ჩაწვა და მისკენ ზურგ შექცევით გადმოტრიალდა.
-რათქმაუნდა,როგორც იტყვი.უბრალოდ გამორთე სინათლე და დამაძინე.
ელენემ შუქი ჩააქრო და საწოლში დაბრუნდა..იცოდა,რომ ამას აუცილებლად ინანებდა..სტრესული დღე ქონდა..მამამისის დღიურია წაკითხვის შემდეგ იგრძნო მისი სიახლოვე..საწოლზე ჩვეულებრივად გადატეიალდა და ჭერს მიაშტერდა..მშობლები უსაზღვროდ ენატრებოდა..ელენემ ვერ დაიძინა და აქეთ იქით მოუსვენრად წრიალებდა..ფიქრობდა რა შეიძლებოდა დისკზე ყოფილიყო და კიდევ იმაზე ფიქრობდა..თვალი დემეტრესკენ ჩუმად გააპარა..და კიდევ მასზე..რატომ მისცა აქ დაძინების უფლება? მიხვდა,რომ მისი სიახლოვის გამო დაძაბული იყო..მიუხედავად იმისა,რომ მუცლით შეიძლება მის შვილს ატარებდა..ეს ყველაზე მეტად აინტერესებდა ზუსტად ხვალ იყო მათეს შეყვარებულის დავრუნების დრო..
-შეგიძლია წრიალსა და ხვნეშას მორჩე?! ვერ ვიძინებ! აბუზღუნდა გასვიანი.
ელენე შეხტა..
-გღვიძავს?
-ვცდილობ,რომ არ მეღვიძოს.
-ბოდიში.
-ჰაჰ? ეს რაიყო? ახლა შენგან მობოდიშება მოვისმინე ცხოვრებაში პირველად?
-მოკეტე! შემიძლია დავიფიცო,რომ ჩემი წყობრიდან გამოყვანის ტალანტი გაქვს!
-მეც იგივე შემიძლია ვთქვა შენზე.
-ვხედავ ახლა კარგად ხარ..რატომ არ შეგიძლია ორივესთვის სასიკეთო საქმე გააკეთო და შენს ოთახში გახვიდე?
-შანსი არაა,განძრევა მეზარება.
-შემაწუხებელი ხარ!
-შენ გგავარ!
-მორჩი! მეძინება.
-შენთვითონ მორჩი!..ხუთი წუთი წყნარად იყვნენ და ისევ ელენემ დაიწყო.
-გღვიძავს?
მან ჩაიბურტყუნა.
-ვერ ვიძინებ..დღეს რაც მოხდა ზედმეტი იყო,ეს ინფორმაციები,დისკი..კარგად ხარ?
-არვიცი...
-როოგორ ფიქრობ ვიპოვოთ რა არის დისკზე და ლევანის ყველაფრისთვის ვაზღვევინებთ?
-არვიცი როდის დამთავრდება,მაგრამ ის ყვალფრისთვის აგებს პასუხს.
-იმედია მართალი ხარ.
5 წუთი ელენე ჭერს მიშტერებოდა და თქვა.
-იცი? მისკენ შეტრიალდა,მაგრამ მას ეძინა...ცოტახანში მძინარე დემეტრემ წრიალი და ბოდვა დაიწყო..გადმოტრიალდა და თავი ელენეს მკერდზე დადო..ელენე გაწითლდა...თუ არ ძინავს და ამას გამიზნულად აკეთებს თავისივე რეზიდენციიდან ვისვრი მძინარეს..შემდეგ კვლავ დახედა..რა მასვიდია როცა ძინავს..ელენე თმაზე ეფერებოდა და ისიც სიამოვნებისგან უფრო კრუტუნებდა..შემდეგ გაჩერდა..რას აკეთებდა? ეს ხომ არასწორი იყო..დეემეტრემ ხელები შემოხვია..თავი მის მკერდზე ედო და მის სხეულს იხუტებდა თან ბოდავდა..
-არა...ელენე..არა!
ელენემ იფიქრა,ავალაპარაკებო და ყურში ჩუმად ჩაჩურჩულა..
-რამოხდა რეპტი..დემეტრე? მელაპარაკე..
დემეტრემ ჩაიბურტყუნა..
-ვერავინ ვერაფერს დაგიშავებს...მათ უფლებას არ მივცემ,რომ შეგეხონ..
ელენე გაოცებული იყო:-რატომ?
დემეტრემ ხელები უფრო მაგრად მოხვია..
-იმიტომ,რომ..მე...მე..მმმ
-რა რატომ? რის თქმას ცდილობ..ელენეს უამრავი კითხა ქონდა,მაგრამ დემეტრეს უკვე ეძინა..ცალი ხელი მის წელზე ქონდა მაგრად შემოხვეული,ცალი კი ელენეს თავზე ედო..არავის მისცემ უფლებას,რომ რამე დამიშავონ?..ელენეს გაეღიმა და ტანში ჟრუანტელი იგრძნო...გასვიანს თავზე აკოცა და თმაზე ეფერებოდა..თვალები დახუჭა და მანაც დაიძინა.

შემდეგი დღე:
დილით პირველმა თვალი დემეტრემ გაახილა და ელენეს ზურგი დაინახა..ელენე გვერძე ეწვა ის კი უკნიდან იხუტებდა..ყველაფერი გაახსენდა დემეტრეს..და ელენეს ხელი გაუშვა..ელენე მისკენ გადატრიალდა და ძილი შეიბრუნა..
-ჰმმ...ხელით ელენეს სახეზე მოეფერა..რა ჯანდაბას ვაკეთებ? გაიფიქრა გასვიანმა..გაახსენდა მისი პირობა,რომ ელენეს დილით აქ არ დახვდეებოდა..საწოლიდან წამოდგა..პერანგი ჩაიცვა..ელენეს შუბლზე აკოცა და სააბაზანოში შევიდა..რამდენიმე წუთი მერე ელენემაც გაახილა თავისი დიდი მწვანე თვალები..მიხვდა,რომ ის წასული იქნებოდა,მაგრამ დემეტრე სააბაზანოდან გამოვიდა..ელენე წამოჯდდა და მას შეხედა..გასვიანმა შეავლო თვალი..ლაშხს გაახსენდა თავისი რეპტილიას სიტყვები ღამ და ეცადა ღიმილი სიწითლესთან ერთად დაემალა.
-მაპატიე.,რომ პირობა ვერ შევასრულე..მე დაგპირდი,რომ აქ არ დაგხვდებოდი..
-არაუშავს. ელენე ხელით თავის თმებს წაეთამაშა აშკარაა,რომ ის დაბნეული იყო.
-ახლა წავალ..მადლობა,რომ აქ დარჩენის უფლება მომეცი..
ელენეს აღარაფერი უთქვამს ამიტომ ისიც გავიდა ოთახიდან..
-დემეტრე? უკნიდან ხმა შემოესმა დაა მიიხედა..
კარში ელენე იდგა..
-შენი ჰალსტუხი დაგავიწყდა..მისთვის უნდა შეეხედა,მაგრამ დემეტრეს მზერა სხვა ადამიანისკენ იყო მიმართული..
-ელენე? ელენემ უკან გაიხედა და იმედგაცრუებული გიორგის სახეე დაინახა..
-გიორგი?!..ეს ისე არარის როგორც ჩანს..ელენემ ახსნა განმარტებები დაიწყო.
ახლა დემეტრემ გადახედა იმედგაცრუებულად..
-არ შეწუხდე..უთხრა გიორგიმ..ელენემ თავი დახარა..თავს საშინლად გრძნობდა თითქოს გიორგისთვის დიდი ტანჯვა მიეყენებინოს..დემეტრე მას უყურებდა..
-გეძებდი დემეტრე,სიახლეები მაქვს უთხრა გიორგიმ.
-რა ხდება?
-დისკიდან კოდი ვერ გატეხეს.
-ჯანდაბა!!! უკეთესი ჰაკერი სად ვიშოვოთ?
ელენემ თავისთავთან თქვა:ვიცი ერთო ვინც ასეთ საკითხებში ძალიან მაგარია..
დემეტრემაც და გიორგიმაც გაიგონეს..
-რათქმაუნდა..მიუხვდა გიორგი და ჩაიღიმა.
-ჰაჰ? გამოფხიზლდა ელენე..არა! სხვა უნდა ვიპოვნოთ.
-თქვენი ორნი რაზე ლაპარაკობთ? დემეტრემ თვალები დააბრიალა.
-არაფერზე! უთხრა ელენემ.
-ჩვენს პოლიციის თანამშრომელზე.
-თუ იცით ვინმე უკეთესი ჰაკერი მაშინ მოიყვანეთ ეგ ბიჭი აქ და ახლავე!
-ის გოგოა. შეუსწორა გიორგიმ.
-არა! არდავუშვებ,რომ ამაში გარიოთ..ხელები გაიქნია ელენემ.
-არგინდა ნახო რა არის იმ დისკზე? კითხა გასვიანმა.
-რათქმუნდა მინდა! მაგრამ მისი ამ სამეში გარევა არა!
-ის უბრალოდ აქ მოვა და კოდს მოხსნის დისკიდან და ბოლოს! თუ ის აღარ დაგვჭირდება..
-არც იფიქრო,რომ მას მოკლავ! დაუყვირა ელენემ.
-მე იმის თქმა მინდოდა,რომ კოდის მოხსნის შემდეგ სახლში წავა..მოისმინე და დასკვნები მერე გამოიტანე!
-მაინც არ ვეთანხმები!
-არმაინტერესებს.გიორგი მოიყვანე..იმდენად სწრაფად რამდენდაც შეგიძლია.
დემეტრე შეტრიალდა და წავიდა..ცოტახანი ხმას არც ელენე იღებდა და არც გიორგი..
-გიორგი...ბოლოს ელენემ დაიწყო.
-ჰმ?
-უნდა ვილაპარაკოთ..მესმის ეს როგორც ჩანს,მაგრამ ყველაფერს აგიხსნი..
-ამის დრო არარის..გვერდით ჩაურა ელენეს,მაგრამ ელენემ ხელი დაუჭირა.
-მოიცადე..ეს ის არარის ეაც იფიქრე..გუშინ ღამით ნახევრად მძინარე და ნასვამი ჩემს ოთახში ვიპოვე..მან თქვა,რომ ოთახები აერია..ვეცადე თავის ოთახში გამეგდო,მაგრამ მას არუნდოდა და თან ეძინებოდა ამიტომაც ჩაეძინა..
-რატომ არდამიძახე,რომ გამეყვანა?
-მინდოდა დაძახება,მაგრამ..
-რა მაგრამ?
-არმომცა უფლება..მან მითხრა,რომ შენ გითხრა ჩემით გავუმკლავდებიო. მას არუნდა,რომ დაეხმარნონ..
-რათქმაუნდა არუნდა,მას არასდროს ნდომებია.
-მას ყოველთვის უნდა,რომ ყველაფერი მარტომ გასკეთოს..ის არასდროს იღებს რჩევებს..გიორგი დემეტრეზე გაღიზიანებული იყო..
-ამჯერად ვფიქრობ,რომ მას..
-რა?
-მას პირადად არუნდა,რომ შენ დაეხმარო..
-ამას რატომ ამბობ? რა ვაწყენინე? ან რა არ გავაკეთე?
-ვფიქრობ,რომ ეს ყველაფერი არა იმისგამო ხდება,რომ რამე არ გააკეთე არამედ იმისგამო,რომ რაღაც გააკეთე..
-ვერ ვხვდები...არასწორად რა გავაკეთე?
-ეს არ მიგულისხმია..უბრალოდ მას არუნდა უმნიშვნელო საკითხებზე შეგაწუხოს..
-ის ყოველთვის გიშვებდა პრობლემების მოსაგვარებლად..მაგრამ ამაზე არცერთხელ დაგიწუწუნია..მისგამო ბინძური საქმეები ჩაგიდენია დქ მას რცხვენია,რომ ყველაფერზე შენ გაწუხებს..და შეიძლება ის ამას არ ამბობს,მაგრამ მას ძალიან უყვარხარ და უხარია,რომ გვერდით უდგახარ და ეხმარები.
-საიდან იცი?
-რადგან მეც იმავეს ვგრძნობ შენს მიმართ.
-მე ყოველთვის თავზე გახვევხი ჩემს პრობლემებს,რადგან ვიცოდი,რომ მომისმენდი,გამიგებდი და დამეხმარებოდი რაც არუნდა მომხდარიყო...მე ძალიან ეგოისტი ვიყავი და შეიძლება ახლაც ასეა..მხოლოდ ჩემს თავზე ვფიქრობდი,არასდროს მიკითხავს შენთვის კარგად ხარ თუ არა..მე საშინელი მეგობარი ვარ და შენთან ბოდიში მაქვს მოსახდელი..იმედიმაქვს მაპატიებ..
-ელენე რათქმაუნდა,რომ გაპატიებ ის რაც შენთვის და დემეტრესთვის გავაკეთე ჩემი ნება იყო,რადგან პატივს გცემთ და მიყვარხართ...თქვე ჩემი მეგობრები ხართ და ამას ვერ შევცვლი.
-მადლობა,გიორგი შენ ნამდვილად კარგი მეგობარი ხარ.
-ხოო კარგი “მეგობარი”
-რამე არასწორად ვთქვი?
-არა არაფერი..დაა კიდევ მე არგკითხავ წინა ღამეზე..შენ იცი რას ვგრძნობ შენს მიმართ და ამით თავს არ მოგაბეზრებ.
-გიორგი..
-დამასრულებინე,შეიძლება ყოველთვის ვხუმრობ და ვიცინი,მაგრამ დებილი არვარ ვხედავ,რომ თქვენ ორს შორის რაღაც ხდება..
-რა?! არაა ასე არარის!
-ნუ უარყობ.
-მაგრამ მე არ..
-შეიძლება შენ ამას უარყობ,მაგრამ კარგად გიცნობ..ვიცი როგორი ხარ,როდესაც ვინმე გიყვარს..მე ვხედავ შენს თვალებს,როგორ უყურებ დემეტრეს და შენ მე არასდოს შემომხედავ ისეთნაირად როგორც დემეტრეს და დეტექტივ ალე...-გიორგიმ ამოიხვნეშა- ეს არარის მნიშვნელოვანი.
ელენემ გიორგის მზერა აარიდა..
-ახლა ბოდიში საქმეები მაქვს..ელენეს ჩაურა და კიბეებზე ჩავიდა.
ელენე კარს მიეყრდნო და ტირილამდე ცოტაღა აკლდა,თუმცა არცერთმა არ იცოდა,რომ დემეტრე კედლის უკან იყო და მათ ლაპარაკს უსმენდა..ერთი მწარედ ჩაიცინა და ოთახისკენ წავიდა.

პოლიციის განყოფილება:
-დილამშვიდობისა დეტექტივო! უთხრა ერთმა პოლიციელმა გიორგის.
-გამარჯობა.საქმეები როგორ მიდის?
-ყველაფერი რიგზეა.რამდენიმე მკვლელობაზე ვმუშაობთ..და კიდევ რომელიღაცა მაფიის საქმეზე.
-მაფიაზე? ეს სამქე ვინ აიღო?
-დეტექტივმა ალექსანდრემ. მინდოდა მას დავხმარებოდი მაგრა..
-ამიგან შორს უნდა დაიჭირო თავი ეს საშიშია თან არგაქვს საჭირო გამოცდილება.
-მაგრამ! ეს ჩემი პირველი მნიშვნელოვანი საქმე იქნებოდა..
-და უკანასკნელიც.დამიჯერე,ეს ძალიან საშიშია..ამ საქმეში ალექსანდრეს მე დავეხმარები. გასაგებია?
-დიახ,სერ.
-კარგია,ალექსანდრე სად არის?
-მან რამდნეიმე საბუთი გამოართვა კესოს და წავიდა.
-კესო სამსახურშია? ჩვეულებრივ ამ დღეს ის ისვენებს.
-დიახ,მაგრამ მას შვებულებამდე ყველა დოკუმენტის მოწესრიგება უნდა.
-შვებულებამდე?
-დიახ,გავიგე უფროსს როგორ დაეთხოვა..
-როდის იწყებს შვებულებას?
-ამმ..ხვალ მგონი..თუ გინდა მივალ და ვკიტხავ..
-არა,არა.ყველაფერი რიგზეა.რაღაც საბუთები მაქვს გამოსართმევი ამიტომ გკითხე,იმედიმაქვს მალე დაასრულწბს..მადლობა.შეგიძლია სამუშაოს დაუბრუნდე..
გიორგი მის მაგიდასთან დაჯდა და დემეტრეს დაურეკა.
-დემეტრე მას დღესვე მოვიყვან. მოამზადე ყველაფერი,მანქანა დამჭირდება..მობილური დაკიდა...ესეიგი შვებულებას იღებს?.

ღამის 11:30
კესო მიხვდა,რომ კვლავ შემოაღამდა და სახლში წასვლა გადაწყვიტა..მისი ნივთები ჩაალაგა და კაბინეტიდან გავიდა..მიმოიხედა და ოფისში კვლავ მხოლოდ თვითონ იყო..თუმცა რომელიღაცა მაგიდასთან შუქი დაინახა და მიხვდავისიც იყო..იფიქრა გააფრთხილებდა,რომ მიდიოდა,მაგრამკესოს გიორგის ნახვა არ უნდოდა ამიტომ გასასვლელისკენ წავიდა..გასვლისას დაიყვირა.
-მივდივარ!
ხმა არავინ გასცა ამიტომ წავიდა..ქუჩაში ხალხი ალაგ ალაგ იყო..საკმაოდ ბმელი და ჩუმი ღამე იდგა..იგრძნო,რომ ვიღაც მიყვებოდა..მიტრიალდა მაგრამ ვერავინ დაინახა..ამიტომ სიარული განაგრძო..კვლავ ნავიჯების ხმა..მისი ჩრდილიც დაინახა..სა ფეხს აუჩქარა ნამდვილად ვიღაც მისდევდა..
-ო,არა! ის მე მომსდევს! თავი ვეღარ შეიკავა და გაიქცა..ჩრდილიც გაეკიდა..ხელი ჩაავლო და თავისკენ მიარრიალა.
-ჰაჰ? დეტექტივო!..გიორგიმ ის სხეულე აიკრო..ცალი ხელი წელზე მოხვია..ცალით კი ცხვირზე დამაძინწბწლი ბინტი მიადო..მან მოქმედება დაიწყო და კესო შებარბაცდა..
-რატომ? ეს იკითხა და ვარდებოდა,როცა გიორგიმ დაიჭირა და ხელში აიყვანა..კესომ ისევ ჩაჩურჩულა.
-რატომ...გიორგი?..მას ჩაეძინა.
-მაპატიე ჩააპარაკა გიორგიმაც.
ფრთხილად ჩასვა მანქანაში..საჭესთან დაჯდა და წავიდა...უკან კი სიბნელეში..მანქანა იდგა სადაც ალექსანდრე იჯდა და ამ სცენას უყურებდა..სიგარეტს მოუკიდა..და მათ გაყვა..
-აბა ვნახოთ სად მიდიხაე ბატონო გიორგი! ჩაილაპარაკა თავისთვის.

პ.ს ვაიმეე ხალხნო დამატყდა ხელებიც და თვალებიც 10 საათზე დავიწყე და ეხლა მოვრჩი..შეაფასეთ ძალიან გთხოვთ!!! ❤️❤️❤️❤️