ახლა უკვე აეროპორტის წინ ვდგავართ მე და ნიკა ბარგებთან ერთად ნიკა კიდე ტაქსს აჩერებს, შიგნით ვსხდებით.
ქვენ წარმოიდგინეთ და თავი არ შემიწუხებია აქეთ-იქით გახედვებით რუსეთში ნამყოფი ვარ და ვიცი როგორი გარემოცაა.მინდა ამ შეხვედრაზე საკმაოდ პატიოსანი,ზრდასრული და წარმატებული გოგონას შთაბეჭდილება დავტოვო და არა 'ბავშვის' როგორც თქვითონ მაკადრა!ოჰჰჰ დამიანე ავალიანო მე შენ გაჩვენებ ვინ არის ბავშვი!
ავტომობილმა ძლიერად დაამუხრუჭა და ნიკას ყავა მთლიანად გადამესხა ჩემს კაბაზე.წამოვიკივლე და ხელები მაღლა ავღმართე.
-ააარააა.
-ევააა ხოარდაიწვიი?
-არა საბედნიეროდ არიყო იმდენად ცხელი რომ ჩემთვის რაიმე ზიანი მიეყენებინა თუმცა ჩემს კას აშკარად მიაყენა ზიანი!
-ბოდიშით ქალბატონო ჩემი ბრალია!
შემომხედა მძღოლმა და რუსულად მითხრა.
-კარგით არაუშავს...



მალევე მივედით ბატონი ირაკლის სახლთან ნუ თუ ამას სახლი ეწოდება ჰო?ეს სახლი კიარა უფრო სასახლე იყო!
კარი მოსამსახურემ გააღო.
-გამარჯობათ!ბატონი ირაკლი ბაღში გელოდებათ,გაგაცილებთ.
-გმადლობთ.
გოგონამ ბაღამდე მიგვიყვანა.
-გამარჯობა ქალბატონო ევა.ბატონო ნიკა...
-გთხოვთ ქალბატონო და ბატონის გარეშე ვისაუბროთ...
ირაკლის გაეღიმა და თავი დაგვიქნია.
-დაბრძანდით.
სკამი გამომიწია და მეც დავჯექი.
-ბატონ..
-ევა საყვარელო ხომ შევთანხმდი ქალბატონი და ბატონის გარეშე...
ირაკლიმ სიტყვა შემაწყვეტინა და გამიღიმა.
-დიახ ბოდიშით.
-ჩვენთვის აქ ჩამოსვლასთან დაკავშირებით ზუსტი ინფორმაცია არ ვიცით...იქნებ გაგვიმხილოთ რისი გაკეთება გვევალება?
-იცით მე კომპანია აქაც მაქვს და საქართველოშიც..საქართველოში მუდმივად ვერვივლი მინდა ეგ კომპანია ჩემს შვილს გადავსცე...შენ კი..შენ მინდა რომ მისი ასისტენტი იყო ამავდროულად რათქმაუნდა ფსიქოლოგიც.ჩვეულ რეჟიმში გააგრძელებ სამსახურში სიარულს არაფერი შეიცვლება.
-მაგრამ...რატომ მაინდამაინც მე?ვიცი რომ საკმაოდ ბევრ გოგონას უნდა მაგ კომპანიაში მუშაობა.
-ეს უბრალოდ ჩემი გადაწყვეტილებაა,რაც შენ ამ კომპანიაში მუშაობა დაიწყე მას მერე თვალ ყურს გადევნებ.საკმაოდ კარგად მუშაობ,შეუდარებლად... დანარჩენს მოგვიანებით გაიგებ და აქ კომპანიაში თქვენი დახმარება გვჭირდება საქმეები აქაც გაქვთ შენც და ნიკასაც.
-აჰჰ დიახ გასაგებია, გმადლობთ მაგრამ იცით უნდა დავფიქრდე ასისტენტობასთან დაკავშირებით.
-დიახ რათქმაუნდა.ნიკაკომპანიაში გამომყევი თუშეიძლება.ევა ჩვენ მალე მოვალთ.
-დიახ რათქმაუნდა.
ნიკა ირაკლისთან ერთად გავიდა მე კი მარტო დავრჩი ამ უზარმაზარ ბაღში ყოველ ნაბიჯზე წითელი ვარდებია დარგული...დიდი აუზი ეს ყველაფერი შესანიშნავია.
კარებისკენ გავაპარე თვალი და დავინახე მაღალი შარვალ კოსტიუმში გამოწყობილი სილუეტი როგორ მიახლოვდებოდა თმები მაღლა ჰქონდა 'აპრეხილი'და მზის სათვალე ეკეთა,მარწყვის ფერი ტუჩები ჰქონდა და ასევე საშუალო ზომის ცხვირი.
ჩემთან მოვიდა და სათვალე მოიხსნა.დავინახე მისი შავი ლამაზი თვალები...ოჰჰ ღმერთო რასიმპატიურია.'ევა რაჯანდაბაზე ფიქრობ გამოფხიზლდი'შემომსძახა ჩემმა მეორე მემ და მეც წამშივე გამოვფხიზლდი.
-ეს ბავშვი ვის დაეკარგა?
მიმოიხედა და საწყალი თვალებით შემომხედა.
-უხხხ შენ!შენ...უუუხ მე ბავშვი არვარ!
-ევაჩკა ხო?
-დამიანე ჰო?მომისმინე ბიჭიკო ევაჩკას კიდევ ერთხელ დამიძახებ და გეფიცები მაგ თვალებს ამოგჩიჩქნი და ხელში დაგაკავებინებ!
-არა!
-ბატონო?
-მე ვთქვი 'არა' არამგონია შენ ჩემს ასისტენობას დათანხმდე შენნაირი ბავშვი ოფისსში არ გამომადგება შენი დევნის დრო არმექნება.თანაც თავად იტყვი უარს.
გაიღიმა დ გამარჯვებული გამომეტყველება მსტყორცნა.
-ბატონო დამიანე თქვენ უფლებებს ხომარ გაადაბიჯეთ?
-სრულებითაცარა
-ღმერთო ჩემო...
ამოვიოხრე და მისგან ზურგით დავდექი.
-როვამბობ ბავშვიხარ თქო არგჯერა!
დამიანეს საუბარს ყურადღება აღარ მივაქციე და სკამზე ჩამოვჯექი.
ამასობაში ჩემმა ტელეფონმა დარეკა.
-გისმენთ
-ევა მიხვედი უკვე?
-კი და ცოტა დავიღალე.
-რამდაგღალა გოგო.
-ფრენას თუარჩავთვლით მაშინ ვიტყვი რო აქ საოცრად თბილად დამხვდნენ!
ვუთხარი თიკას და მაშინვე დამიანეს შევხედე!დამიანემ გაიღიმა და ლოყა მაშინვე ჩაეჩხვლიტა.
-მართლაა?!
შემომჭყივლა გახარებულმა თიკამ
-არა!რა მართლა?!
-რა დამპალიხარ!გოგო იმ დამიანეზე რო ამბობენ მაგარი ბიჭიაო სიმპატიურიო მართლა მასეა?!თურმე არც შეყვარებული ყავს და სრულიად თავისუფალია!
იმხელა ხმაზე დაიყვირა თიკამ რომ დამიანემ გაიგო და ისევ გაიღიმა.
-თიკა... აქაარის!!
-ვინ გოგო!
-თიკა!აქარის
დამიანეს მოვშორდი და თიკა რამის მობილურიდან გადმოვათრიე და გავპუტე
-გოოგოო დამიანე ჩემთან ერთად იყო ყველაფერი გაიგო!
-რაააა?!
ჩამჭყივლა თიკამ და მობილური ყურიდან მოვიცილე მაშინვე გავთიშე და დამიანესკენ წავედი.ღმერთო ჩემო პირველად შევრცხვი ასე...სახე მიხურს.
-როგორც ჩანს ჩემზე ყველაფერი გაურკვევია შენს დაქალს!ეჰჰ ანუ ახლა სულ ჩემზე იჭორავებთ!
-ოცნებას კაცი არ მოუკლავსო ბატონო დამიანე!
-ევა!მე იმას ყოველთვის ვიღებ რაც მინდა!
-და რაგინდათ?
-როცა ჩემს მიზანს მოვაღწევ შემდეგ გაიგებ მაგას!
მითხრა და იქაურობას მოსწყდა.საგონებელში ჩავვარდი...
-რაუნდა ახლა ამას?მე მშვიდობით ჩამოვედი და ამას რაღაუნდა?რანაირა მესაუბრება ღმერთო ჩემო თუ ამან მასე გააგრძელა ალბათ ასისტენტბაზე უარს ვიტყვი!
....
სახლიდან გავედი და ახლა რუსეთის ქუჩებში დავიწყე ხეტიალი.იქვე მდგარ კაფეში შევედი,ფანჯარასთან დავჯექი,კაპუჩინო და ნამცხვარი შევუკვეთე...შემდეგ კი ფანჯრიდან დავიწყე შენობების დათვალიერება.
მაგრამ როგორც ყველთვის მარტო ყოფნა არ დამსცილდა და ვიღაც ბიჭი ჩემს წინ დაჯდა.
-გამარჯობა
დაიწყო რუსულად საუბარი მეკი ყურადღება არ მივაქციე.
-ქალბატონო ბოდიშით რომ გაწუხებთ უბრალოდ ორი წუთით დავჯექი...
-მიზეზი?
-ვიღაცას ვემალები.
-გასაგებია..მე წავალ!
-არა გთხოვთ...
-უკაცრავად?
-გთხოვთ ცოტა ხნით დარჩით თუ თქვენ წახვალთ მაშინ შემამჩნევენ!
-კრიმინალი ხართ და პოლიციას ემალებით თუ რახდება?!
ბიჭმა გაიცინა და თავისი ცისფერი თვალები შემომანათა.
-არა რას ბრძანებთ ისეი არაფერია უბრალოდ...ჰმმ კარგით სულ ცოტახნით ვიქნები და წავალ.
-კარგი
ბიჭმა ოფიციანტს ხელი აუწია და რაღაც ანიშნა აშკარად ხშირად დადის აქ...
ოფიციანტიც წამშივე აქ ქაჩნდა ყავასთან ერთად.
-გემრიელად მიირთვით.
-გმადლობთ.

მობილური ამოვიღე და ინტერნეტი ჩავრთე თიკას ესემესი დამხვდა.
-გოგო აი ეს ყოფილა დამიანეე.
ფოტო გამომიგზავნა სადაც დამიანე ისევ იმ სტილშია როგორც პირველად ვნახე გვერდით იხედება და სერიოზული სახე აქვს.
-ჰოო ეგა.
-დღეს გამოაქვეყნეს ეგ ფოტო,მაგამ დამიანეს ოფიციალური გვერდიდან არიყო.
-ჰოო მაგას მეც მივხვდი.
-როგორ?
-ეჭვი მეპარება რომ ეგ უჟმური სოციალურ ქსელში იყოს გაწევრიანებული.
-და შენ?შენც უჟმური და ჯიუტი ხარ მაგრამ სოციალურ ქსელში გაწევრიანებულიარ!
-ოოო ნუ წამკბინე დამანებე თავი.
-ჰჰჰმ თქვენს სახელს მეტყვით?
ჩემს წინ მჯდომმა უცნობმა ბიჭმა გამომაფხიზლა.
-არა.
-ჰმმ ანუ მოცდა მომიწევს.
ხმა არ ამომიღია.ავდექი და ჩანთა ავიყე...ფული კი მაგიდასთან დავტოვე და გამოვედი.
.
აღარვიცოდი სად წასულიყავი.უადგილოდ დავბოდიალებდი და ვათვალიერებდი შენობებს.
როგორც ყოველთვის ისევ მირეკავდნენ...
-გისმენთ.
ისე ვუპასუხე არც კი მინახავს ვინ მირეკავდა...
-ევა სადხარ?
მომესმა ნიკას ხმა.
-ვსეირნობ!
-ევა შეგიძლია ბატონ ირაკლისთან მოხვიდე?
ჰმმ ახლა ალბათ ან სპიკერი აქვს ჩართული და იარკლისთან ერთად არის ან სპიკერი არააქვს ჩართული და მაინც ირაკლისთნ ერთად არის .სხვა შემთხვევაში ასე არ დამელაპარაკებიდა ალბათ მომკლავდა რატოარგამაბრთხილე რო მიდიოდიო....ჩემს ფიქრებზე გამეღიმა.
-კი რათქმაუნდა მოვალ.
-შენ მოხვალ სახლში და ნახავ რასგიზავ!
ნიკა მეჩურჩულებოდა...
მობილური გავთიშე ტაქსში გავაჩერე და ბატონი ირაკლის სახლისკენ წავედი.სახლთან რომ მივედი მძღოლს ფული გადავუხაე ის-ის იყო მანქანიდან გადმოვედი და მაშინვე ჩემს წინ სწრაფად მომავალი შავი BMW-მ ჩემს ფეხებთან დაამუხრუჭა.თვალები დავხუჭე, მოსალოდნელ საბრთხეს ველოდებოდი...