ალექსანდრე ძალიან გბრაზებული იყო. მანქანას დიდი სიჩქარით ატარებდა, ელენე კი აზრზე ვერ მოსულიყო რა ხდებოდა.
-სად მივდივართ?-იკითხა ელენემ თითქმის ჩურჩულით. ალექსანდრემ კი პასუხი არ გასცა.
-სად მივდივართ მეთქი?-ამჯერად უფრო მკაცრად უთხრა ელენემ.
-სახლში მიმყავხარ.-მკაცრად თქვა ალექსანდრემ.
-ჩემი სახლი აქეთ არაა.-წარბებ შეკრულმა უთხრა ელენემ.
-ვიცი ქორწიის შემდგე ცალ-ცალკე ხომ არ ვიცხოვრებთ და ჩვენს ახალ სახლში წავიდეთ ვნახოთ როგორია.-უთხრა ალექსანდრემ და თბილი ღიმილით გაუღიმა.
-არ ვიცოდი სახლი უკვე ნაყიდი თუ გქონდა.-უთხრა ელენემ
-მე არც მიყიდია ირაკლიმ და ლაშამ იყიდა.
-სად არის?-ჰკითხა ელენემ დაინტერესებულმა.
-თბილისისგან ოდნავ მოშორებითაა მაგრამ ახლოს.-თქვა ალექსანდრემ.
-კარგია. ახლო-მახლოს არავინ ჩანს არც ჩვენთან ახლოს ცხოვრობს ვინმე?-იკითხა ელენემ.
-არა, არავინ ცხოვრობს მაგრამ ჩემი და შენი მეგობრები ამოვლენ ხშირად.-უთხრა ალექსანდრემ და კიდევ ერთ შესახვევში შეუხვია სადაც ხეეები ერთმანეთზე იყო გადაბმული სულ სიმწვანე,იყო მზის სხივები კი ზოლებად იჭვრიტებოდნენ ფოთელბს შორის.
-ხოოო, კარგი იქნებოდა თუმცა მეგობრები არ მყავს.-თქვა ელენემ და თავი დაბლაა ჩახარა.-ალექსანდრემ კი თვალები დაქაჩა გაკვირვებისგან.
-არ, მჯერა! შენნაირ გოგოს არცერთი მეგობარი არ ჰყავს?-იკითხა ალექსანდრემ.
-ხო, არ მყავს.-თქვა ელენემ დაცრემლი ლოყაზე ჩამოუგორდა. ალექსანდრეს რომ არ შეემჩნია თავი ფანჯრისკენ მიატრიალა. თუმცა ალექსანდრემ ეს შეამჩნია მანქანა გააჩერა ელენესკენ შეტრიალდა და შუბლზე აკოცა, შემდეგ კი გზა გააგრძელა.
ალექსანდრემ მაქნქანა დიდი თეთრი სახლის წინ გააჩერა,სახლი სამ სართულიანი იყო. დიდი ფანჯრების საშუალებით შიგნით ყველაფერი ჩანდა. ალექსანდრემ კარები გააღო და ელენე შიგნით შეატარა. სახლი ძალიან დახვეწილი იყო, ევროპულ სტილში გაკეთებული. უზარმაზარი მისაღები ოთახით, საძინებლებით, სამზარეულოთი და დიდი აივნით საიდანაც მთელი თბილისი ხელის გულივით ჩანდა.
-ალექსანდრე.-მოწყენილმა თქვა ელენემ.
-რა მოხდა?-გაკვირვებული მიუახლოვდა ალექსანდრე ელენეს.
-ჩემი ბოო, შეიძლება აქ იცხოვროს ჩვენთან ერთად?-ალექსმა ჩაიცინა ელენეს სახეზე მოეფერა და უთხრა.
-რათქმაუნდა შეიძლება. ქორწილის მერე გადმოვიდეთ აქ.-უთხრა ალექსანდრემ თბილი ხმით და უცებ ტუჩებზე დაეკონა. უკოცნიდა ტუჩებს ნელა, ფრთხილად ძალიან ნაზად, ყველა ქალთან უხეში იყო მაგრამ, ელენე ის, ის ხომ მისთვის ქალზე მეტი იყო.

ქორწილის დღე უფრო და უფრო ახლოვდებოდა. ელენეს და ალექსანდრეს ერთმანეთი უკვე 1 კვირის უნახავები ყავდათ, ერთმანეთი ძალიან ენატრებოდათ და ამას არც მალავდნენ.



ვიცი, ვიცი რომ ძალიან პატარა ტავია დღეს სარამოს დიდ თავს დავდებ (ნუ შევეცდები მაინც) დაგვიანებისთვის ბოდიშს გიხდით.