კარებთან საკმაოდ დიდიხანი ვიდექი, საბოლოოდ მოვიკრიბე ძალა, რომ ოთახში შევსულიყავი და რამდენიმე წამით წარსულში დავბრუნებულიყავი.
-გამარჯობა, ბატონო გიორგი, როგორც ჩანს ჩემი ნახვა გინდოდათ.
-ჰაჰ, ბატონო გიორგი, თანაც გინდოდა-თ, - ჩაილაპარაკა ირონიულად და ნელნელა ჩემსკენ აიღო გეზი -....როგორ შეცვლილხარ, ბოლოს, რომ გნახე ისეთი სუსტი, მეამიტი, წმინდა, საყვარელი გოგონა იყავი, ახლა კი შენში ძლიერ ქალს ვხედავ, საუკეთესო ქირურგს, მისაბაძ ქალს, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა რათა სასურველისთვის მიეღწია.
-ბატონო, გიორგი როგორც მახსოვს ჩემთან საქმე გქონდათ.
-და როგორ ფიქრობ აქ იმისთვის დაგიბარე,რომ გავიგო რამდენად კარგი ქირურგი ხაარ ? შენ მე აგღზარდე, მეგასწავლე ყველაფერი რაც ვიცოდი, ჩემთან ერთად გქონდა პირველი ოპერაცია, ჩემთან ერთად შეიგრძენი ეს არაამქვეყნიური ადრენალინის მოზღვავება, ჩემთვალწინ ყალიბდებოდი ქირურგად, და როგორ ფიქრობ ახლა შენს პროფესიონალიზმში ეჭვს შევიტაან ? ერთ დროს შენი მასწავლებელი ვიყავი, ახლაკი შენი უფროსი ვარ, პოზიციები მაინც არიცვლება-ისევ ირონიულად ჩაიცინა- ანა , ძალიან კარგად იცი აქ რატომ დაგიბარე - მის თვალებშისასწაული მონატრება ამოვიკითხე, თუმცა ჩემ თავს დანებების უფლებას მაინც არვაძლევდი
-ერთ დროს ჩემი საყვარელი კაციც იყავი, მაგრამ-მივხვდი რა სისულელეც ვთქვი და სწრაფად გავჩუმდი-....ნახვამდის, ბატონო გიორგი- უკვე გასვლას ვაპირებდი,რომ უკნიდან მისი შეხება ვიგრძენი, მისი ცხელი ჰაერი და მისი სიტყვები ჩემს ყურთან- ანასტასიაა - თავს მაკარგვინებდა
ამდროს გონს მოვეგე და შემოვბრუნდი.
-ქალბატონო ანა!
-რააა ?- გაკვირვებულმა იკითხა
-ქალბატონო ანა ,ან ექიმო ანა !- ძალიან კატეგორიული ვიყავი , სასწრაფოდ გამოვედი მისი კაბინეტიდან და საავადმყოფოს ეზოში გავედი, სადაც სოფო მელოდობოდა ანთებული თვალებით- მიუხედავად, გიორგის საქციელისა , სოფოს გულის სიღრმეში მაინც მისკენ იყო, უნდოდა, რომ ისევ ერთად ვყოფილიყავით, რასაც მე ვგრძნობდი და სასტიკად მაცოფებდა.
სახლში რომ მივედი უკვე 11 საათი იყო, მაგრამ ამას არ შეუშლია ხელი ჩვენი გეგმისთვის. მე და სოფომ ბევრი სასუსნავები ავიტანეთ ჩემთაან, რამდენიმე ბოთლი ტეკილაც ავაყოლეთ და მოკლედ, რომ ვთქვათ ,, მომსახურეობის ზონიდან" ვაპირებდით გასვლას. ბევრი დავლიეთ, ბევრიც ვიცინეთ, წარსულიც საკმაოდ გავიხსენეთ.
- ანასტასია, მისი დანახვისას რამე იგრძენი, რამე ისეთი რაც ადრე შენი ყოველდღიული ცხოვრების ნაწილი იყო ?- სოფო უკვე საკმაო მთვრალი იყო, როგორც მე,ამიტომ ახლა გულახდილი საუბრების დრო დადგა.
- კარგი რაა, სოფო, რომ ვიგრძენი რაა ? მისი დანახვისას გული, რომ ამიჩქარდა მერე ? ჩემთავს მაინც არმივცემ იმის უფლებას ,რომ მასთან ძველებური ურთიერთობა აღვადგინო.
- იციი რაა, რახან ახლა ორივე მთვრალები ვართ გეტყვი, აუცილებლად გეტყვი, არა უნდაგითხრა- ჩუმად ბურტყუნებდა სოფო.
-სოფო ამოღერღე ან ენა გამოყავი იქნებ რამის წაკითხვა მაინც შევძლო
- მოკლედ შენ რომ გერმანიიდან წახვედი , მე ხომ იქ კიდევ ამდენიმე თვე დავრჩი შენი ქაჯური საქციელის გამო, რომცა მოულოდნელად უთქმელად წახვედი, ვითომ არც არაფერი ისე გაქრი, კაწიამ გიორგის შერიგება შესთავაზა და ამავდროულად განქორწინების საბუთები დაიდო რისი სისრულეში მოყვანას მხოლოდ გიორგის ხელმოწერა აკლდა. ის დღეები საოპერაციოდან არ გამოდიოდა ზედიზედ ატარებდა ოპერაციეებს, ვინაიდან თქვენ ფიქრი მხოლოდ ვიღაცის ტვინში ან ვიღაცის ნაწლავებში ბოდიალის დროს შეგიძლიათ - ამაზე სოფო გულიანად კისკისებს - შემდეგ გიორგიმ....
- რა გიორგიმ ? სოფო რააა გიორგიმ ? რას მეტყვი ახალს რაც მე არვიცი, შენ გონია ადვილი იყო იმყველაფრის მიტოვება და თქვენგან შორს ყოფნაა ? არაა არიყო ადვილიიიი, მაგრაამ ვერ წარმოიდგენ რა ვიგრძენი როცა გიორგისან ერთად მდგომს ვიღაც ლამაზი , გრძელფეხება ქერა ლამაზმანი გამომეცხადა და როგორ გამეცნო იციიი ? გამარჯობა მე ეკა ერისთავი ვარ, გაკვირვებული ვიყურებოდი აქეთ იქით ერისთავის გაგონებაზე , სანამ ამ ქალმა უკეთესად არგამარკვია იქ არსებულ სიტუაციაში - შენ კი ალბათ , ის ქალი ხარ, რომელიც ჩემ ქმართან წევს , რათქმაუნდა გიორგი ზუსტად ასეთი გოგოს ეძებდი არაა ? ჩემს ანტიპოტს , თავბრუ დახვეულია იმით რომ ნეიროქირურგი ხარ, წარმატებული, სიმპატიური, თაან მისი მასწავლებელი ხარ , ალბათ ეს მასთან სექსს , უფრო ეგზოტიკურს ხდის არაა ? - დაამთავრა ანამ ამის თქმა და მაშინვე ტირილი აუტყდა, ისტერიკული ტირილი , მიუხედავად იმისა, რომ დაიფიცა მისგამო აღარასდროს იტირებდა.
ამ დიალოგით დასრულდა მათი საუბარი და ორივე ღრმად გადაეშვა სიზმრებში.