მეორე საღამოს ისევ ელოდა გეგის თუმცა არ მოსულა, ცოტა იმედგაცრუებულიც კი დარჩა. სამაგიეროდ მესამე საღამოს მოაკითხა ფანნნჯარასთან.
-100 სართულზე რომ ვცხოვრობდე ფანჯარაზე როგორ ამოძვრებოდი მაინტერესებს.
-იმედია არ დამჭირდება. ჩაიცვი სადღაც უნდა წაგიყვანო.
-სად არ მეტყვი?
-ბოქსზე. ახლა ჩაიცვი რამე საშინლად სექსუალური.
-ვერ ვიტან ბოქს. არ მინდა წამოსვლა სხვაგან წავიდეთ.
-რატომ? კითხა და საწოლზე გადაწვა.
-მამაჩემი შერეული საბრძოლო ხელოვნების ღმერთი იყო, ყველას უყვარდა, ყველა ვარსკვლავი ფსონს მასზე დებდა, მისი ყურება ყველას უნდოდა,მაგრამ მე ვერ ვიტანდი მის დასისხხლიანებულ და დასახიჩრებულ სახეს. ერთხელ ვიყავი მის სანახავად და მამაჩემის შემეშინდა, კაცს ისე ურტყამდა... ერთი სიტყვით ვფიფქობ რომ ეს არ არის ლამაზი სპორტი.
-ძალიან ცუდი იმიტომ რომ მაინც მოგიწევს წამოსვლა.
-გამორიცხულია.
-არ მინდა გაგკოჭო და ისე წაგიყვანო.
-ნუ მაცინებ.
-სერიოზულად მჭირდები.
-გჭირდები? რაში?
-უბრალოდ მინდა იქ იყო და მორჩა.
-მოიცადე? ანუ შენ იბრძვიი? სახე დაემანჭა სთორმის.
-ხო ოღონდ მაგ სახეს ნუ მიიღებ.
-მითუმეტეს არ არსებობს წამოვიდე.
-მხოლოდ ერთხელ. აქამდე არავისი შემშინებია, დღეს ვისაც უნდა ვებრძოლო ნამდვილი მუტანტია, პირველად ვღელავ.
-ახლა თავს მაცოდებ? კითხა სთორმიმ და გეგას გაბუტულ სახეს მაშინვე სიცილი წასკდა.
-შენზე არაფერი ჭრის?
-კარგი ხო. კარადიდან მოკლე შავი კაბა და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი გამოიღო. -ეს კარგია.
-მშვენიერია. ვნებით შეათვალიერა სთორმი.
რაღაც უდაბურ ადგილას მივიდნენ, მაგრამ იქვე მდგარი შენობიდან ხმაური გამოდიოდა. უკანა შესასველიდან შევიდნენ და მაშინვე ყველა თავს დაეხვივნენ.
-გეგა ერთ-ერთ სპონსორს შენთან უნდა დალაპარაკება.
რაღაც მყუდრო და ჩაბურულ ოთახში შევიდნენ, სადაც შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი,სოლიდური გარეგნობის მქონე მამაკაცი დახვდათ.
-თვენზე დიდი ფულის დადებას ვაპირებ გეგა იმედი არ უნდა გამიმტყუნო.
-თქვენი ფულის გამო არ ვაპირებ მოგებას.
-კარგი რა კარგად ვიცი შენი ბიზნესი ისე დაეცა ფანგანებს თხოვე შველა. თავის მოჩვენება არ გჭირდება ისედაც ვიცი. ხმის ამოღება არ აცადა გეგას. -იცოდე დღეს თუ წააგებ ყველაზე ძვირფასს რაც შემიძლია წაგართვა იმას დაკარგავ. -მას. და სთორმიზე მიანიშნა.
-აქედან დაახვიე ნაბი*ვარო.
-საჭირო არაა, ისედაც მივდივარ. ბოლოჯერ გკითხავ. -დარწმუნებული ხარ რომ დღეს არ ჩაი*ვამ?
-დარწმუნებულია. შეყვირა სთორმიმ. -მე ვარ დარწმუნებული და ხო თუ წააგებს ჩემი ფეხით წამოგყვები თუნდაც ჯოჯოხეთში, იმიტომ რომ დარწმუნებული ვარ მოიგებს.
კაცი ხმა ამოუღებლად გავიდა ოთახიდან.
-ანუ დარწმუნებული ხარ არა? კითხა გეგიმ და ხელები წელზე მოხვია. -ხედავ რატომ მჭირდებოდი. ღიმილით უთხრა და აკოცა.
-გეგა შენი გასვლის დროა, შემოვიდა მისი მწვრთნელი.
სპეციალური სამოსი და ხალათი ჩაიცვა,სთორმის ხელი მოკიდა და რინგზე აიყვანა.
-მითხარი რომ არ ნერვიულობ?
-არ უნდა დავთანხმებოდით.
-რას ნიშნავს არ უნდა დავთანხმდებოდით?
-რომ წავაგოო? რა თქმა უნდა ის *ლე ვერ წაგიყვანს მაგრამ შენი თავი სასწორზე არ უნდა დამედო. ფული ამდენად არ ღირდა.
-მგონი პანიკის შემოტევა გაქ. ღიმილით უთხრა სთორმიმ და ახლა თვითონ აკოცა. ხალათი გახადა და სანამ ხელთათმანს ჩაიცვამდა ხელზე აკოცა.
-გთხოვ მოიგე. თვალი ჩაუკრა და რინგიდან ჩავიდა.
გეგი მართალი იყო მისი მოწინააღმდეგე ნამდვილად სასტიკიი გარეგნობით გამოირჩეოდა, ადამიანს არც კი გავდა, გეგის დიდი სხეული მასთან შედაებით გაცილებით პატარა იყო. თუმცა გეგი არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა, მისი სხეული საოცრად მოქნილი და ლამაზი იყო.
ბრძოლის აღწერა არ შემიძლია, მაგრამ გეტყვით რას გრძნობდა იმ დროს სთორმი: სხეულში ისეთი სიცივე უვლიდა თითქოს სამარეში იწვა, ნერვიულობის შეგრძნება მუცელში ტრიალებდა და ყელს საშინლად წვავდა, ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს გეგი მოსაკლავად გაუშვა, უნდოდა წამომდგარიყო და ეყვირა ბრძოლა შეეწყვიტა.
..............................
დასისხლიანებული გეგა ძირს ეგდო და წამოდგომის ძალა არ ქონდა, როცა სთორმმის სახე დაინახა, განადგურებული და შეშინებული, ამდროს ორი კაცი მიუახლოვდა და იქეთ-აქეთ ამოუდგნენ, გასასვლელისკენ მიყავდათ, თავში მაშინ დაარტყა აზრმა,რომ სთორმი იმ კაცს მიყავდა. ფეხზე მხოლოდ ამან წამოაყენა, რაღაც სხვა ძალა მისცემოდა, თითქოს თავი აღიდგინა. შეტევაზე გადავიდა და ისე მხეცივით ურტყამდა მოწინააღმდეგეს, აზრზე ვერ მოდიოდა. სთორმის ზუსტად ის გრძნობა დაეუბლა რაც მამამისის ყურებისას. ახლა გეგის დაკარგვის კიარა, თვითონ გეგისი ეშინოდა. სთორმისთან ხომ ასეთი არასდროს ყოფილა, ახლა კი უყურებდა კაცს რომელის გვერდზეც ერთი წუთიც არ უნდოდა ყოფნა. დიდი სიამოვნებით გაიქცეოდა იქედან, მაგრამ ცხოვრებაში პირველად რაღაც არ აძლევდა უფლებას ის გაეკეთებინა რაც უნდოდა. უბრალოდ თავი ჩახარა და გარეთ გავიდა. სუნთქვა გახშირებული ქონდა, თვალებში დაებინდა და მოწყვეტით ძირს უნდა დავარდნილიყო,როცა გეგის სპონსორმა დაიჭირა.
-რა გჭირს?
-არაფერი უბრალოდ შიგნით ძალიან ჩახუთულობა და სიცხე იყო.
-ალბათ გაყინულიც მაგიტო ხარ. ტყუილში გამოიჭირა უცნობმა.
-უნდა შევიდე.
-შენ ბიჭს გამარჯვება უნდა მიულოცო?
-სხვათაშორის ეს გამარჯვება შენც უნდა გიხაროდეს.
-პირიქით გული მწყდება შენ რომ ვერ წაგიყვან.
-ნაბი*ვარი ხარ. სიმწრით უთხრა სთორმიმ და შიგნით შევიდა, გამარჯვებულად გეგი უკვე ეღიარებინათ და მთელი დარბაზი ტაშს უკრავდა. რინგზე ავიდა და მთლიანად სისხლში მოსვრილ გეგის მოეხვია.
კულისებშირომ გავიდნენ ყველგან ჟურნალისტები და კამერები იყო, გეგის დაცვა მათ თავიდან მოშორებას ცდილობდა, მაგრამ საკმაოდ ძნელი იყო.
-ესენი აქ ვინ შემოუშვა? დაიღრიალა გაღიზიანებულმა გეგიმ და მოსასვენებელი ოთახის კარი მიაჯახუნა.
-გეგი საავადმყოფოში უნდა წავიდეთ.
-არა საავადმყოფო არ მჭირდება ახლა მხოლოდ შენ მინდიხარ. სთოქმი თავის მკლავებში მოიქცია და თმებზე ხარბად დაყნოსა. -არ ვიცი ჩვენს ურთიერთობას რა ქვია, ან ჩემ გრძნობას რა ქვია, მაგრამ როცა დავინახე რომ მათ მიყავდით, როცა წარმოვიდგინე, რომ შენ შეიძლებოდა სხვასთან ყოფილიყავი და კიდე უფრო გამაგიჟა იმის წარმოდგენამ რომ შეიძლება იქ შენი ნებით ყოფილიყავი. დღემდე ვერ ვხდები ჩემთან რატომ აგრძელებ ურთიერთობას... უკვე ბოდავდა გეგი დათან სთორმის ყელს კოცნით ავსებდა. მის ოფლიან და სისხლიან სხეულზე მთლიანად აიკრო სთორმი. გოგონასაც საოცრად იზიდავდა მისი ძლიერი სხეული. ერთმანეთს ისეთი მონატრებით და მხურვალე ვნებით ეფერებოდნენ. სთორმი გეგის სიმხეცეს გაენაზებინა, თითქოს შეიფერა ძლიერი მამაკცასის ფერება, მთლიანად მას მიენდო.
-მაგიჟებს მაგიჟებს შენი სხეული, ტუჩები, თვალები , თმა...
იმეორებდა გეგი და თითქოს არ ყოფნიდაო სთორმი. იმდენად ვერ „ძღებოდა“ სთორმის სხეულით მკერდზე უხეშად უკბინა, სთორის კვნესა არად ჩააგდო. ხელებს იმდენად ძლიერად ხვევდა, სთორმის ტკივილისგან გული შეეკუმშა და სახე მოეღრიცა, გეგი კი თავს უბრალოდ ვერ იმორჩილებდა, სთორმი კი ამ გაცხოველებულ კაცს ვერაფერს ეუბნებოდა, თავიდან სასიამოვნოც კი იყო ცოტა უხეში სექსი , მაგრამ შემდეგ შიშმა შეიპყრო, კიდევ კარგი გონს მალე მოვიდა.
-გეგი... დამფრთხალმა წაიჩურჩულა სთორმიმ. -ეს... ეს.... სიტყვებს ვერ პოულობდა სთორმი.
-ძალიან გატკინე? შეწუხებულმა კითხა გეგიმ.
-მნიშვნელობა არ აქვს. ახლა შენზე ვღელავ.
-უნდა გავიდეთ გარეთ ხალხი გველოდება.
-შენ წადი აქ რისთვისაც ვიყავი უკვე შევასრულე.
-როგორც გინდა.
კარის მეორე მხრიდან გეგას გასვლას დიდი ოვაციები მოჰყვა. მასთან ფოტო ყველას უნდოდა, მასთან გამოლაპარაკება, წვეულებაზე დაპატიჟება, თუმცა გეგი ბედნიერი არ ჩანდა. უცებ თავბრუ დაეხვა და იქვე ჩაიკეცა. ყვირილზე სთორმი შეკრთა და გარეთ გავარდა. ვიღაცამ სასწრაფო გამოიძახა, მალევე მოვიდნენ. გეგი საკაცეზე დააწვინეს და მანქანაში აიყვანეს. -უნდა გამოგყვეთ. უთხრა სთორმიმ. გეგის დაცვის ერთ-ერთმა ბიჭმა სცადა სთორმისთვის ეთქვა რომ ისინი წაიყვანდენ, მაგრამ არც მოუსმინა ისე შევარდა მანქანაში.
-შინაგანი სისხლდენააქს სასწრაფო ოპერაცია ესაჭიროება. უთხრა ქირურგმა სთორმის. -თქვენ ნათესავი ხართ?
-არა. უპასუხა დაბნეულმა და ფერწამხდრარმა.
-თუ შეგიძლიათ ჩვენ თანამშრომელს გაყევით და ანკეტა სეავსეთ.
- ხომ არ იცით რამე წამალს ხომ არ იღებთ ან ალერგიული რაზეა, ან მისი სისხლის ჯგუფი? ეკითხებოდა ექთანი მაგრამ სთორმი ძალიან ანერვიულებული იყო, იმისთქმაც კი არ შეეძლო რომ კითხვებზე პასუხი არ იცოდა.
რამდენიმე საათის შემდეგ შეატყობინეს რომ ჭრილობის დახურვა ჯერ-ჯერობით ვერ შეძლეს და სანამ ორგანიზმი მოძლიერდება ღიას ტოვებდნენ.
-მოძლიერდება? ფიქრობდა თავისთვის სთორმი. -ის ხომ ისედაც ასეთი ძლიერია. თავი გააქნია და ცრემლების შეკავება სცადა. როცა საავადმყოფოში ვაჟა და კაკი დაინახა. ვაჟამ ხელი დაავლო და ლიფტში შეიყვანა. სანამ აზრზე მოსვლას მოასწრებდა უკვე მანქანაში იჯდა და ბიძამისის ყვირილი ესმოდა, თუმცა სიტყვებს ვერ არჩევდა. მერე იგრძნო კაიმ როგორ აიყვანა თავის ოთახში. თავს საშინლად გრძნობდა.