დილით რომ გავიღვიძე ნია უკვე წესრიგდებოდა დანარჩენების ხმა კი გარედან მკაფიოდ შემოდიოდა.ისეთ ხასიეთზე ვიყავი საერთოდ არმინდოდა ამ დღეს ავმდგარიყავი,არც ბავშვებთან თავის მოჩვენების(რომ კარგად ვარ) ხასიეთი მქონდა..უბრალოდ მინდოდა ეს ერთიდღე დამეძინა, მაგრამ ნიამ შეამჩნია რომ გავიღვიძე.
-ადექი და მოემზადე..
-აუ დღეს რომ ვიწვე და ვითომ ვერ ვარ კარგად არ გამოვა?
-და შენ გინდა ის(დემეტრე) მიხვდეს რომ მისგამო ცუდად ხარ?
-კაი ვდგები, იმედია ყველაფერი მშვიდად ჩაივლის.
 ავდექი ჩავიტარე დილის რიტუალები და პირდაპირ სამზარეულოში შევედი ყავა მინდოდა, ბავშვებთან არც მივსულვარ. სამზარეულოში ნაცნობმა ბარიტონმაც არ დააყოვნა.
-დილამშვიდობის..და თან თავისი მომაჯადოვებელი ღიმილი მომაფრქვია
-დილამშვიდობის. ყველანაირი ემოციის გარეშე ვუთხარი ისე რომ მისთვის არც შემიხედავს.
 ვიგრძენი როგორ მოვიდა ჩემთან ძალიან ახლოს, საერთოდ ვერცერთი ადამიანის შეხებას ვერ ვგრძნობ თავზე, მაგრამ დემეტრეს შეხება ძალიან მკაფიოდ ვიგრძენი. მიუხედავად ამისა მაინც არაფერი არშემიმჩნევია ჩემს ყავას შევექცეოდი.
-იცი ძალიან გაზრდილხარ.
ყურთან მიჩურჩულა ისე რომ ყურზე ვიგრძენი მისი მძიმე სუნთქვა.
ვეღარ მოვითმინე და შემოვბრუნდი.
-ყველაფერი იცვლება დროთაგანმავლობაში მათშორის ადამიანებიც.  ნაგლად გავუღიმე და გამოვედი სამზარეულოდან გარეთ ერთი დიდი ალიაქოთი იყო მათთან დავჯექი და მთელი დღე ხმა არამომიღია.სანამ ტელეფონის ზარმა ფიქრებიდან არ გამომიყვანა.
-გისმენთ?
-პატარა ქაჯო როგორ ხარ?
-თოკაა..კარგად შენ როგორ ხარ?
-ძალიან კარგად..სად ხარ დღეს ჩამოვედი და მაშინვე დაგირეკე მომენატრე ქაჯან.
-ნუ ეხლა სოფელში ვარ ბავშვებთან ერთად.მეც მომენატრე ნადირო..
-რამდენი ხნითხარ მანდ?
-ჯერ ზუსტად არვიცი.. აუ ყველაზე მაგარი წამოდი დააწექი და პირდაპირ ჩვენთან მოდი.
-რავი გოგო არტეხავს მაინც არვიცნობ ყველას და..
-აუ რა ტეხავს ამოდი რაა გელოდები და თან მომიყვები ნივ იორკის ამბებს.
-კაი მაშინ წამოვალ.
 კიდე ცოტა ვეჭორავე და როცა ლაპარაკი დავამთავრე დავინახე ყველა როგორ მიყურებდა.განსაკუთრებით დემეტრეს დაჭიმვოდა ძარღვები ყელთან. ანასტასიამ დაარღვია წამიერი სიჩუმე:
-გოგო შენი თოკა ჩამოვიდა?
-აუ კიი და აქმოვა ეხლა. ახლა უკვე სანდროც ჩაგვერთო საუბარში
-გოგო თოკა ვინაა რატოარვიცი მე?
-აუ საან იცი რაკაიტიპია აქ ჩამოვა და გაგაცნობ.
მერე ყველა ისევ თავის საქმეს დაუბრუნდა მე და ნია კი ჰამაკში ვიჯექით და ვუყურებდით ბავშვებს.
გვერდიდან დემეტრე მწველ მზერას არ მაცილებდა მე კი ვცდილობდი ყურადღება გადამეტანა მთელი დღე ყველა თავის სტიქიებში იყო ბოლოს როგორციქნა გავიგეთ ეზოში მანქანის შემოსვლის ხმა და მაშინვე ისარივით გავექანე მისკენ.
ზედ შემოვახტი და კარგახანს ესე ვიყავით ჩახუტებულები,ნუ ბოლოს გამახსენდა რომ სხვაბავშვებიც იქ იყვნენ, თოკოს ფეხები მოვაშორე და მიწას დავუნრუნდი.
-ჩემი ნადირიი როგორ მომენატრე იცი..
-ჩემი ქაჯი მეც ხოიცი როგორც..ხოდა მაგიტო ჩამოვედი.
 შემდეგ ყველა სთითაოდ გავაცანი და შევედით ეზოში. მე და თოკა ჰამაკში ჩავსკუპდით და ესე ერთმანეთზე მიწებებულები ვისხედით. ბევრი ვილაპარაკეთ იმან თავისი ისტორიები მომიყვა რაც გადახდა მე ჩემი.მერე სამზარეულოში შევედი წყლის დასალევად.უკან რომოვტრიალდი დავინახე როგორ შემოვიდა დემეტრე ოთახში და კარი ჩაკეტა..ცოტა შემეშინდა.
-რას აკეთებ ნორმალური ხარ?  და გავიწიე კარისკენ რომ გამეღო მაგრამ თავისი ტორი მხარში ჩამავლო და მისკენ მიმწია.
-ეს ბიჭი ვინარის?
-და რაშენი საქმეა ეგ ბიჭი ვინ არის?
-ნუ გამოცდი ჩემს ნერვებს. თქვი!
-დემეტრე გაგიჟდი?გამიშვი რა..
-პასუხს ველოდები!
-ვიყვირებ იცოდე...
- მაგით აპირებ ჩემს შესინებას? ირონიულად ჩაიცინა და თავისი შავი და მკაცრი თვალებით შემომხედა.
-ვაიმე დემეტრე მეგობარია.
-მაშკა იცოდე შენს ყოველ ნაბიჯს ვაკინტროლებ..
-შენ ამის არანაირი უფლება არგაქვს.
-ეგ შენ აღარ გეხება.
-ღმერთო ტვინი არგაქვს საერთოდ? გამიშვი რა.ვფიქრობდი რაუნდოდა დემეტრეს  რატომ იყო ახლა აქ?რას ნიშნავდა ჩვენი უკანასკნელი საუბარი, ან რასაპირებდა საერთოდ როდესაც. ბოხმა ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდან.
-ჩემზე ფიქრობ ხო?
-მხოლოდ შენს სიზმრებში. ვუთხარი და ნაგლი ღიმილი შევაგებე
-ნუ გგონი რომ ჩემგან გაქცევას შეძლენ,რადგამ ამისუფლებას მე არმოგცემ.
- შენგან განსხვავებით მე არსად არგავრბივარ.
-მიზეზი მქონდა შენც კარგად იცი..
-მე რომ ვყოფილიყავი ესე უსუსურივით არმოვიქცეოდი და არგავიქცეოდი.
-ეხლა ვხვდები რამხელა შეცდომა დავუშვი რომ დაგტოვე.
-სამწუხაროა რადგან ეგ საერთოდ არაფერს არცვლის.
-ხოიცი ესე უბრძოლველად რომ ვერ დაგთმობ.
- ეხლა უკვე ძალიან გვიანაა. მივხვდი რასულელი ვიყავი შენ რომ გენდე. და მეორედ ესეთ შეცდომას ნამდვილად არდავუშვებ.
-მე ჩემებურად მაინც ვეცდები.იმდენად დიდია ჩემი სურვილი არვიცი რამდენად მოახერხებ ჩემიდან გაქცევას.
-გაქცევა არაფერში არმჭირდება მე დემეტრე არვარ.
-მაშინ პატარა ვიყავი.
-აშკარად.
-ეხლა კი შედი და დაიძინე გაცივდები.
- მზრუნველი დედიკოს როლი არგიხდება.
ადგა პლედი მომაფარა შუბლზე სველი კოცნა დამიტოვა და ტკბილი ძილი მისურვა.
დემეტრე რომ ჩავიდა მე შევედი ჩემს ოთახში და მაშინვე გადავეშვი ღრმა ძილში, თუმცა...