სახლში დაბრუნებულებმა მალევე შეკრეს ბარგი, თამრიკოს დაემშვიდობნენ, რომელმაც მათ ასე მალე წასვლაზე ცოტა კი იქოთქოთა, მერე ცრემლებიც გადმოღვარა და იმავე საღამოს ჩავიდნენ ბათუმში. ამჯერად ლაშას სახლში დაბინავდნენ. მართალია, ანასტასიას ხევსურეთის სახლისხელა არ იყო, მაგრამ როგორღაც მოთავსდნენ. იმ ღამით კარგად გამოიძინეს და მეორე დღეს გათენებულიც არ იყო, ნინიმ ქვაბების რახუნით რომ წამოყარა ყველანი ფეხზე (ნუ, ქეთი დაინდო) და პლიაჟისკენ სულ კისრისტეხით გაიქცა. სწრაფად მოიშორა სხეულიდან სარაფანი და მაშინვე ზღვაში შეცურა.
-გიჟია ეს გოგო, - მძინარე ხმით ამოილაპარაკა გვანცამ და დაღლილი მიესვენა ქოლგის ქვეშ მდგარ ერთ-ერთ შეზლონგზე, - იცოდეთ, არავინ გამაღვიძოთ!
ბიჭებიც ნელ-ნელა გამოფხიზლდნენ და ზღვაში შეცურეს. პლიაჟიც გაივსო დამსვენებლებით და ფეხის დასადგმელი ადგილიც კი აღარ დარჩა. ნინი უკვე კარგად იყო დაშორებული ნაპირს და ფეხებს ნელა აქნევდა წყალში, როცა მარჯვენა ტერფზე რაღაც გლუვისა და ცივის შეხევა იგრძნო. თავიდან თითქოს ესიამოვნა, მაგრამ შემდეგ ის ადგილი ისე აეწვა, კივილი ვერ დაფარა.
-ვაი, ფეხი, - აღმოხდა გოგოს და ცრემლები წამოუვიდა.
გოგო ცდილობდა ნაპირისკენ გაეცურა, მაგრამ ფეხი ძალიან აწუხებდა, თან დინებაც ძლიერი იყო და არაფერი გამოსდიოდა. მხოლოდ იმასღა ახერხებდა, რომ თავი შეეკავებინა და მოვარდნილ ტალღებს არ ჩაეძირათ. ნინიმ გაოცებისგან შეჰკივლა, როცა არსაიდან მის წინ სანდრომ ამოყვინთა და ლამის შეასკდა.
-უი, ბოდიში, - უკან დაიხია ბიჭმა.
-სანდროო, - ამოისრუტუნა გოგომ და ბიჭს აწყლიანებული თვალებით შეხედა.
-ნინი, კარგად ხარ? - მაშინვე მასთან მიცურა ბიჭმა და წელზე ხელები შეუცურა.
გოგოს წყლის ქვეშაც კი დასცხა და უცებ გადაავიწყდა ფეხის წვაც და საერთოდ ყველაფერი. მხოლოდ ის და სანდრო დარჩნენ. ნინიმ მოწოლილი აზრების გასაფანტად თავი გაიქნია და ისევ ბიჭს შეხედა.
-ნინი, ხმა გამეცი, რა მოგივიდა? - შეშფოთებული უყურებდა კაცი და თან აკვირდებოდა.
-სანდრო, ფეხი, ჩემი ფეხი..
-ფეხი რა, ნინი? ფეხი გაგიშეშდა?
-არა, - უარის ნიშნად გაიქნია თავი, - რაღაც მომედო ფეხზე. რაღაც გლუვი და სლიკინა, მერე კი ჭინჭრით დასუსხულივით ამეწვა.
-აქ მხოლოდ შენ თუ გადააწყდებოდი მედუზებს, - თვალები აატრიალა ბიჭმა და მაშინვე ნაპირისკენ გაცურა ისე, რომ ნინისთვის ხელი არ მოუშორებია.
ნაპირზე ასვლისას მაშინვე ხელში აიყვანა და მკერდზე მიიკრო. ასე ბავშვივით ატატებული მიიყვანა შეზლონგამდე და ანასტასიას გვერდით დააწვინა. მერე კი გოგოს ფეხს დახედა. იმ ადგილას სადაც მედუზა შეეხო კანი მთლიანად გაწითლებული ჰქონდა.
-რა მოგივიდა, ნინი? - მაშინვე თავზე დაადგა ანასტასია და დის ტკივილისგან დამანჭულ სახეს დახედა.
-მედუზამ დასუსხა, - მაშინვე უპასუხა სანდრომ და იქვე მიგდებული პირსახოცით სწრაფად გაიმშრალა ტანი.
მალევე გადაიცვა მაისური, შორტიც მოირგო და ნინისკენ მიბრუნდა.
-სადაა შენი სარაფანი? - ჰკითხა და ნინის ნივთებს თვალი მოავლო.
-აქვეა, მოიცა, - ანასტასიამ მალევე მიაწოდა კაბა და სანდრომაც ნინის ერთი ხელის მოსმით გადააცვა. მერე ისევ ხელში აიყვანა და თავისი მანქანისკენ დაიძრა.
-სად მიგყავარ? - მაშინვე იკითხა ნინიმ.
-ექიმთან, - მოკლედ მოუჭრა გოგოს და მანქანაში შესვა.
-მოიცადეთ, მეც წამოვალ, - უკან მოთავსდა ანასტასია, თან ნინის ნივთები მოჰქონდა.
-არ გინდა, დარჩი, - გაუღიმა მეგობარს სანდრომ, - მე მივხედავ. უბრალოდ ექიმს გავასინჯებ და მაქსიმუმ საათში უკან მოგიყვან.
-კარგი, - თქვა გოგომ და ისევ უკან გადმოვიდა, - ნინის ნივთებს აქ ვტოვებ. გამაგებინე, როგორ იქნება.
-კარგი, - თავი დაუქნია სანდრომ და მანქანა ადგილს სწრაფად მოსწყვიტა.
-რა დაემართა? - უკან დაბრუნებულს ჰკითხეს ზღვიდან ამოსულმა ბიჭებმა და უკვე გამოფხიზლებულმა გვანცამ.
-მედუზამ დასუსხა და სანდრომ ექიმთან წაიყვანა, - სახეზე სიმშვიდის ნიღაბი აიფარა, არადა ყველაზე მეტად ის ღელავდა, - მგონი სჯობს, დავბრუნდეთ, არა?
-მართალი ხარ, - უთხრა დათომ და თავის ნივთებს ხელი დაავლო, - თან არც გვისაუზმია,ისე წამოგვყარა შენმა დამ.
-წამო, წამო და საუზმეს ჩემს თავზე ვიღებ, - გაიღიმა ანასტასიამ, მაგრამ თვალებში ისევ შეშფოთება ედგა.
სახლში მალე დაბრუნდნენ. ანასტასიამ მართლა მშვენიერი საუზმე მოამზადა და ყველამ გემრიელად ისაუზმა. მერე ჭურჭელი ბიჭებს დაარეცხინა და ამაზეც იხალისა, მაგრამ ნინიზე მაინც ღელავდა. ამ დროს კი ნინის ექიმი სინჯავდა. მერე ფრთხილად გაუწმინდა დასუსხული ადგილი, თხლად გადაუხვია ფეხი და დერეფანში მომლოდინე სანდროსთან გავიდა, რომელსაც ნერვიულობისგან მთელი კოლოფი სიგარეტი დაეხარჯა, ახლა კი დერეფანში სცემდა ბოლთას.
-დამშვიდდით, ყველაფერი კარგადაა, - ექიმს გაეღიმა კაცის ქცევაზე, რომელიც მაშინვე მიეჭრა, როგორც კი პალატიდან გამოსული დაინახა, - თქვენი მეუღლე მშვენივრადაა.
-მეუღლე? - გაუკვირდა სანდროს.
-ხო, მეუღლე არაა? აბა, ასე რატომ იღელვებდით? - გაიკვირვა ექიმმა.
სანდრომ ყურადღება არ მიაქცია კაცს და მაშინვე ის ჰკითხა, შეიძლებოდა თუ არა ნინის ნახვა და სახლში როდის წაიყვანდა.
-შეგიძლიათ შეხვიდეთ. მე დანიშნულებას დაგიწერთ, როგორ უნდა გადაუხვიოთ ფეხი და კარგი იქნება, თუ რამდენიმე დღე ზღვას არ გაეკარება და მზის აბაზანებისგანაც შეიკავებს თავს.
-გასაგებია, გმადლობთ ექიმო, - ხელი ჩამოართვა კაცს და პალატის კარი შეაღო, - შეიძლება, ჭიანო?
-ოჰ, მოვიდა მედუზთმმუსვრელი, - არც ნინიმ დააკლო ირონია.
-რაო, ფეხი აღარ გვტკივაო და დავიწყეთ შხამის გადმონთხევა? - იქვე სკამზე ჩამოჯდა და კარგად დააკვირდა ფეხშეხვეულ ქალს, რომელიც ასეთ მდგომარეობაშიც კი სილამაზის ეტალონი იყო მისთვის, - ეტყობა ის მედუზაც მოშხამე და მაგიტო დაგსუსხა. ისე, უნდა წავიდე და მოვძებნო, ცოცხალი თუა? - ფიქრიანი მზერა სტყორცნა გოგოს.
ამ დროს ექიმიც შემოვიდა და სანდროს ფურცელი გაუწოდა.
-აბა, მალე გამოჯანმრთელებას გისურვებთ, - უთხრათ კაცმა ღიმილით, როცა სანდრომ ისევ ხელში აიყვანა ნინი და პალატის კარიც გაუღოთ.
-მადლობა, ექიმო ყველაფრისთვის და ნახვამდის, - თავი დაუკრა სანდრომ და საავადმყოფოდან გამოვიდა.
-აუუ, ძალიან მშია, სადმე გავჩერდეთ რაა, - აწუწუნდა ნინი, როცა მანქანაში ჩასხდენ და სახლისკენ წავიდნენ.
-მოშივდა თურმე ქალბატონს, - გამოაჯავრა სანდრომ, - მაშინ არ გშიოდა, დილაადრიან რომ წამოგვყარე და პლიაჟზე გამოგვაქციე?
-აუუ, სანდროოო, - გააგრძელა ბიჭის სახელი და ლეკვის თვალებით შეხედა, - გთხოოვ, სადმე გავჩერდეთ.
-ღმერთო, შენ მიშველე, - ამოილაპარაკა სანდრომ და მანქანა ერთ-ერთ ბუნგალოსთან გააჩერა, - შენით წამოხვალ თუ?..
-შენი აზრით?
ბიჭმა მაშინვე ააფრიალა ხელში ნინი და ბუნგალოსკენ წავიდა. მალე ორივენი ბარის მაღალ სკამებზე ისხდნენ და მადიანად მიირთმევდნენ შემწვარ თევზს. ნინი თან ჭამდა და თან სანდროს მოყოლილ ისტორიებზე იცინოდა. მერე კი ნინისთან ვიღაც ნახევრადშიშველი ბიჭი მივიდა. სანდროს ისედაც არ სიამოვნებდა, როცა ნინის ზედმეტად ათვალიერებდნენ და თვალებით აშიშვლებდნენ, მაგრამ ახლა სულ გადაირია. ნინი მაშინვე მოეხვია ბიჭს და საუბარი გაუბა, თან სანდროს დაბერილ ძარღვებსა და მის რეაქციებზე ჩუმად იცინოდა.
-უი, მართლა, - სანდროს არსებობაც გაიხსენა ნახევარი საათის შემდეგ, - სანდრო, გაიცანი დიტო, ჩემი ნაცნობი. დიტო ეს სანდროა.
-სასიამოვნოა, - კბილებში გამოსცრა სანდრომ და ხელის ჩამორთმევის დროს ლამის ძვლები ჩაულეწა ბიჭს.
დიტომ სახე დამანჭა და რაც შეეძლო სწრაფად გამოსწია ხელი უკან. თან მეორე ხელით ნატკენი მტევანი დაისრისა.
-მგონი, ჩემი წასვლის დროა, - თქვა დიტომ და წამოდგა.
-აქამდე თუ ვერ მიხვდი მაგას, - თავისთვის ჩაილაპარაკა სანდრომ და ბიჭს ახედა, - ნახვამდის!
-თუ სადმე მიდიხარ, ჩვენ გაგიყვანთ, - მაშინვე ჩააკვეხა სიტყვა ნინიმ და სანდროს დაბღვერილ სახეზე თავისთვის ჩაიცინა.
-არა, იყოს, არაა საჭირო, - სანდროს მკვლელ მზერას ვეღარ გაუძლო და ნინი გადაკოცნა, - გამიხარდა შენი ნახვა.
-ჭკვიანი ბიჭი ყოფილა, - თქვა სანდრომ და მიმავალ ბიჭს მზერა გააყოლა.
-ის კია ჭკვიანი, მაგრამ შენ ხარ დეგენერატი! - შეუბღვირა გოგომ, - რა იყო, რომ ჩაულეწე ძვლები და დატოვე ხელის გარეშე? იქნებ და რაში სჭირდებოდა ის ხელი?
-ნინი! - შეუბღვირა გოგოს და ისევ ხელშიატატებული წაიყვანა მანქანისკენ.
როგორღაც სახლამდე მშვიდად მიაღწიეს. სანდრომ ნინი მაშინვე თავის საძინებელში შეიყვანა და საწოლზე ჩამოსვა.
-სანდრო, აქ რა მინდა? - გაიკვირვა გოგომ.
-აბა, სად გინდა? - ნინის დაბნეულობაზე ტუჩის კუთხე ჩატეხა და აფთიაქში ნაყიდი წამლები იქვე ტუმბოზე დააწყო.
-ჩემს ოთახში რომ წამიყვანო, არა?
-არა და საკითხი დახურულია. ექიმმა მე მითხრა, როგორ უნდა მომევლო შენთვის, რომ კანი არ გაგიღიზიანდეს და მალე შეძლო გავლა. ამიტომ აქ რჩები.
-მე თუ აქ ვრჩები, რეზი სად დაიძინებს ან შენ?
-რეზი იპოვის თავის ადგილს, აი, მე კი არსად წამსვლელი არ ვარ.
-რააა? - თვალები შუბლზე აუვიდა გოგოს.
-რა იყო? პირველად დავიძინებ შენს გვერდით თუ უკანასკნელად? დუმილი თანხმობის ნიშანიაო, ამიტომ ახლა გავალ და შენს ნივთებს შემოგიტან. ტყუილად ნუ იწუწუნებ, მიღებული განაჩენი გასაჩვრებას არ ექვემდებარება.
-უსინდისო! - თქვა გოგომ, როცა სანდრო კარს უკან მიიმალა, - თვითონ ჩემთან ძილი უნდოდეს, დააბრალა ახლა ექიმის დანიშნულებას. შენ ვინ უნდა მოატყუო, სანდრო?
ნივთების შემოტანის შემდეგ თავიდან გადაუხვია და ცოტა ხნით ყინულებიც დაადო, მერე კი გოგოები შეუშვა მასთან. ქეთა უკვე ძლივს მოძრაობდა, მაგრამ მაინც ავიდა ნინისთან და მასთან დარჩა საღამომდე. მერე ივახშმეს და გოგოებიც საკუთარ ოთახში შეიკეტნენ. კლუბში მიდიოდნენ და ხომ უნდოდათ მომზადება? ნინი მათ ფუსფუსს ნაღვლიანად შესცქეროდა და გული სწყდებოდა, რომ მას სახლში სანდროსთან ერთად დარჩენა უწევდა. მერე კი გამხიარულდა და გვანცას მიეხმარა კაბის არჩევაში. ნინიმ ბოლოს საკუთარი გარდერობიდან ამოურჩია ერთ-ერთი ყველაზე მოკლე და სექსუალური კაბა, რადგან, როგორც თვითონ ეძახდა, გვანცას მონაზვნური სამოსის გარდა კარადაში სხვა არაფერი მოეპოვებოდა. კაბას ზურგი საერთოდ არ ჰქონდა, მთლიანად მოტმასნილი იყო სხეულზე, კისერზე წვრილი ზონრით იკვრებოდა და მკერდთანაც დიდი ჭრილით ბოლოვდებოდა. მთლიანად შავი ფერის ნაჭერს მკერდს ქვემოთ ვერცხლისფერი ნაჭერი გასდევდა, რომელიც მარცხენა მხარეს ბანტით ბოლოვდებოდა და, ასე ვთქვათ, ქამრის ფუნქციას ითავსებდა. მართალია, ვერ ვხვდები ამ კაბას ქამარი რა ჯანდაბაში სჭირდებოდა, მაგრამ მაინც. მთლიანობაში ძალიან სექსუალური კაბა იყო და არა ვულგარული. ნინიმ სულ ძალით ჩააცვა გვანცას და როცა სააბაზანოდან შავ მაღალქუსლებზე შემდგარი, თმაგაშლილი გვანცა გამოვიდა, აღფრთოვანება ვერ დამალა.
-ვაოო, ვახ ჩემი, მგონი მეტყველების უნარი დავკარგე. წარმომიდგენია, ნიკა რა დღეში ჩავარდება. მგონი, დღეს გვერდიდან ვერ მოიცილებ. არა, რაა, ასეთი საოცრება როგორ ვარ, პირდაპირ მიკვირს. ვგიჟდები ჩემო თავო შენზე, - თქვა და საკუთარ ხელებს ეამბორა.
-რა თავმდაბალი ხარ, ნინი, - გაიცინა გვანცამ და დიდ სარკეში საკუთარ ანარეკლს შეავლო თვალი.
სარკიდან თითქოს სულ სხვა, სექსუალური ქალი უყურებდა, რომელსაც გრძელი ჩამოსხმული ფეხები, წვრილი წელი და ქერა თმა ამშვენებდა. კაბა ისეთი იყო, იფიქრებდით გვანცას ტანზე შეკერესო. მკერდი და საჯდომიც რომ მადისაღმძვრელად გამოიყურებოდა. ამის დანახვაზე გვანცა აწითლდა და ნინის მიუბრუნდა.
-აუ, არ მინდა, რაა. ძალიან მოკლეა.
-გოგო, - დაიყვირა ნინიმ, - გინდა გადამრიო? არც კი გაბედო და არ გამოიცვალო! - მერე კი ეშმაკური ღიმილით დაამატა, - თუ რამე, ნიკას შეცდენას ეცდები, ეცადე კაბა არ შემოგახიოს და მთლიანი დამიბრუნო. ერთი იდიოტის გამოსაწვევად მჭირდება.
-ნინი! - წამოიძახა მთლიანად აფორაჯებულმა გვანცამ, რომელსაც მაკიაჟიც კი ვეღარ უფარავდა გაწითლებულ ლოყებს.
-მართალი ხარ, - არ ჩერდებოდა ნინი, - ეს კაბა შენთვის დაიტოვე. გჩუქნი. მე სხვას ავარჩევ იმ იდიოტის მოსარჯულებლად, - გაუცინა საყვარლად და კიდევ ერთხელ აათვალიერა დაქალი, - არა, დღეს აუცილებლად მოხდება რაღაც, მე კი აქ უნდა ვიჯდე იმ ნეარდენტალელთან ერთად და ყველაფერს დავაკლდე. შენ რა კიდევ აქ ხარ, გოგო? წადი, დროზე!
გვანცამ პატარა ჩანთაში ჩააწყო საჭირო ნივთები, მხარზე გადაიკიდა, მობილური ხელში დაიჭირა და კიბეებს ნელა ჩაუყვა.
-გვანცაა, - მოესმა დათოს ხმა, - აღარ მოდიხარ?
-აქ ვარ, - ამოილაპარაკა წყნარად და ბიჭებს შეხედა.
ნიკა ზურგით იდგა, მაგრამ როგორც კი გვანცას ხმა გაიგო, მაშინვე შემობრუნდა და გაშრა.
-ვა... ვაუ... ვახ... - ისროდა დათო კომენტარებს და თვალებგაფართოებული შესცქეროდა გოგოს, - ვაი, დედა, გული, - თქვა და მარჯვენა მხარეს მიიჭირა ხელი, - კაპლი არ გვაქვს, სანდრიკო?
-გული მარცხნივაა, შე იდიოტო, - უთხრა სანდრომ და მერე გვანცას მიუბრუნდა, - არ მითხრა, რომ ეს კაბა შენია, თორემ გავგიჟდები.
-არა, - თავი გააქნია გოგომ და გაიღიმა, - ნინიმ მათხოვა.
-ვახ ჩემი, სად გადავრჩი, - ჩაილაპარაკა თავისთვის და სამზარეულოში შებრუნდა.
-რა ლამაზი ხარ, გვანცაა, - ისევ დაიწყო ლაპარაკი დათომ, - შეიძლება, ჩემი მკლავი შემოგთავაზოთ? - გაუღიმა გოგოს და ხელი გაუწოდა. გვანცამ ერთ წამს ნიკას შეხედა, რომელიც ჯერ კიდევ გაოცებული და გაშეშებული შეჰყურებდა მას, შემდეგ კი დათოს დასთანხმდა და მასთან ერთად გავიდა გარეთ.
-ჩემ გარეშე იპარებით? - კიბეზე დაეშვა ტასო და გაშეშებულ ნიკას რომ შეხედა და შემდეგ უკვე გარეთ გასულ წყვილს, მაშინვე გაიცინა, - ისუნთქე ნიკუშ.
ანასტასიაც საოცრად გამოიყურებოდა. საშუალო სიმაღლის კრემისფერ მაღლებზე შემდგარი გოგონა, რომელსაც მოკლე შავი ტყავის ქვედაბოლო და კრემისფერი ზედა ეცვა, რომელსაც მკლავები გადმოჰკიდებოდა და ტასოს ჭრილობას ფარავდა.
-ნიკა, ნიკაა, - დაუძახა რამდენჯერმე და ხმა რომ არ გასცა, თავში წამოარტყა, - გამოფხიზლდი, ბიჭო!
-ვაი, თავი. რა იყო, გოგო, მკლავ? არ იცი, რომ მწარე ხელი გაქვს?
ანასტასიამ გაუცინა და გარეთ გავიდა.
-ვისი მანქანით მივდივართ? - იკითხა და ნიკას მანქანასთან გაჩერდა.
-ჩემი და დათოს მანქანებით, - უპასუხა მექანიკურად ბიჭმა და დათოს მანქანაში ჩასკუპებულ გოგოს გახედა.
-კარგი, მაშინ მე შენი მანქანით წამოვალ, - გაიღიმა ტასომ და წინა სავარძელზე მოთავსდა, - ის ერთუჯრედიანი არ მოდის?
-რომელი ერთუჯრედიანი, რეზიკო? - გაიცინა ბიჭმა და მანქანა ადგილს მოსწყვიტა, - კლუბში მოვა პირდაპირ.
-უჰ, როგორ გამახარე!
-ანასტასია, რა დაგიშავა ასეთი? - გაოცდა ბიჭი და დათოსთან „გონკაობა“ დაიწყო.
-შენ გირჩევნია გზას უყურო და არა მეზობელ მანქანაში მჯდარ გოგოს, - წაკბინა ტასომ და პასუხს თავი აარიდა.
კლუბთან ორივემ ერთდროულად გააჩერა მანქანა. შიგნით შესულებს რეზი უკვე მისული დახვდათ. ერთ-ერთ მაგიდასთან იჯდა და ვისკის მიირთმევდა. ტასოს თვალები ბიჭის ტანზე დარჩა. ღმერთო ჩემო, როგორ უხდებოდა ეს სპორტულ-კლასიკური სტილის შერწყმა. გოგომ მაშინვე ბარს მიაშურა და კოქტეილი სულმოუთქმელად გადაუშვა ყელში. მხოლოდ ამის შემდეგ მიუახლოვდა მაგიდას, სადაც ყველანი მოთავსებულიყვნენ და ცარიელი ადგილი მხოლოდ რეზის გვერდითღა დარჩენილიყო. გოგომ მაშინვე მეორე კოქტეილი მოსთხოვა მიმტანს და მხოლოდ ამის შემდეგ დაჯდა.
-ლაშა რატომ არ წამოვიდა? - იკითხა რეზიმ და კიდევ ერთი ყლუპი მოსვა ჭიქიდან.
-ქეთიმ არ გამოუშვა, - გაიცინა დათომ და ოთახს თვალი მოავლო, - და სასეირნოდ წავიდნენ.
ამ დროს მათ მაგიდას ვიღაც ბიჭი მოუახლოვდა და ტასოს დააცქერდა.
-შეიძლება ვიცეკვოთ? - ჰკითხა და ხელი გაუწოდა.
-რა თქმა უნდა, - უყოყმანოდ დაეთანხმა გოგოც და მასთან ერთად წავიდა.
რეზი უყურებდა თუ როგორ ცეკვავდა ტასო და ძარღვები ნელ-ნელა ებერებოდა. მითუმეტეს მაშინ დაიძაბა, როცა შენიშნა თუ როგორ მოურიდებლად დაიწყო ბიჭმა ანასტასიას სხეულზე ხელების ფათური, მაგრამ შემდეგ გოგომ რაღაც ჩასჩურჩულა ყურში, მაცდურად გაუღიმა და ბიჭიც მაშინვე გაჩერდა. რეზის გაეცინა ამ ფაქტზე და ლამის ნერწყვების ყლაპით დაიხრჩო, როცა ანასტასიამ იმაზე უფრო სექსუალური მოძრაობა გააკეთა, რასაც აქამდე აკეთებდა.
-მგონი შენს შეყვარებულს ცოცხალი ვერ გადავურჩები, - უთხრა სიცილით ტასოს და მოძრაოაბაში აყვა.
-შეყვარებულს? - გაიკვირვა გოგომ და გაიცინა, - არ მყავს შეყვარებული.
-არა? აბა, ის ბიჭი ვინაა, შენ გვერდით რომ იჯდა და თვალს არ გვაშორებს მას შემდეგ, რაც ვცეკვავთ. თან ისეთი სახით მიყურებს, რომ მგონია, აქედან ცოცხალი ვერ გავაღწევ.
-დამშვიდდი, არ მივცემ შენი ლამაზი ცხვირის გატეხვის უფლებას.
-ცხვირის გარდა არაფერი მაქვს ლამაზი? - შეიცხადა ბიჭმა და თავი გადააქნია, - შენ მე ახლა გული გამიტეხე.
-კარგი ბიჭი ჩანხარ, - გაუღიმა ტასომ და ამჯერად ნელ მუსიკას ააყოლა სხეული.
-ვჩანვარ რაა, არ ვარ თუ? - გაიჯგიმა ბიჭი და ხელები ტასოს წელზე მოათავსა.
ამ დროს კი ნიკას და დათოს გოგოების ბრბო ესეოდათ. რეზიმ კი ყველა გააქცია, ვინც კი მასთან მივიდა. გვანცამ ამდენს ვეღარ გაუძლო, კოქტეილი მთლიანად გადაუშვა ყელში და ალკოჰოლით გაბრუებულმა მელოდიას ააყოლა სხეული. მარტო ცეკვავდა, მაგრამ მაინც ყველა იქ მოცეკვავე წყვილს სჯობდა. როცა სხეულზე შეცურებული ხელები იგრძნო, თვალები გაახილა და ვიღაც უცხო ბიჭი შერჩა ხელში. გოგომ უხმოდ გააგრძელა მასთან ცეკვა და უსიამოვნო ჟრუანტელს ყურადღება არ მიაქცია. როცა ბიჭმა ცოტა მეტი მოინდომა, გოგო მაშინვე მოშორდა და საპირფარეშოში შევიდა. იქ ის ორი გოგო საუბრობდა, ვინც ყველაზე მეტი „მოახერხა“ და დათო და ნიკა „დაკერა“. გვანცამ სახეზე წყალი შეისხა და გამოსვლას აპირებდა, როცა გოგოებმა გააჩერეს.
-მოიცა, შენ ის გოგო არ ხარ, დათუჩასა და ნიკუშასთან ერთად რომ იჯექი?
-კი, - მოკლედ უპასუხა გვანცამ.
-შეგიძლია გვითხრა, საწოლში როგორები არიან?
გვანცას გაკვირვებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა და პირი დააღო.
-მე არ..
-კარგი რაა, შეგიძლია გვენდო. დავიჯერო არ წოლილხარ არც ერთთან? - გააჩერა იმ გოგომ, რომელიც ნიკას ეკიდებოდა ყელზე.
-მართალი ხარ, - დაუფიქრებლად თქვა გვანცამ და ჯერ ერთს შეხედა, მერე კი მეორეს, - ნიკა ცისფერია და გვერდით ბიჭი რომ იჯდა, რეზი, ხომ დაინახეთ? მაგასთან აქვს რომანი. აი, დათოსთან კი შეგიძლიათ მაგრად გაერთოთ. თან თუ ჯგუფურები გევასებათ, - ჩაიცინა გოგომ და სიცილით დატოვა ოთახი.
ისევ ცეკვა გააგრძელა და შორიდან ადევნებდა თვალს თუ როგორ უთხრა გოგომ გაყოლაზე უარი ნიკას და ორივე დათოს მიუცუცქდა. თავისთვის იცინოდა, როცა ისევ იგრძნო შიშველ ზურგზე ხელების შეხება. ისევ ის ბიჭი იყო.
-მგონი ცეკვა დავასრულეთ, ხომ? - თავის დახსნა სცადა გვანცამ, მაგრამ ბიჭმა არ გაუშვა.
-კიდევ ერთი ცეკვა. დავიჯერო ვაბშე არ გევასები?
-შემეშვი! - დაუბღვირა გვანცამ და ისევ სცადა უკან გაწევა.
-კარგი რაა, არ გინდა ამ უკარებას როლის თამაში.
-მგონი გასაგებად გითხრა, რომ შენთან ცეკვა არ უნდა, - ყურთან ახლოს გაიგო სასიამოვნო ბარიტონი და მაშინვე იგრძნო მხურვალე ხელების შეხება წელზე.
-შენ ვაბშე ვინ გეკითხება?
-გირჩევნია შენს ადგილს დაუბრუნდე და ამ გოგოს შეეშვა, თუ გინდა, რომ აქედან მთელმა გააღწიო, - იმდენად ხმადაბლა და მუქარით თქვა, რომ შეშინებული ბიჭი მაშინვე გაეცალათ.
ნიკამ კი გვანცა სხეულზე აიკრა, ხელები უკეთესად მოათავსა მის შიშველ წელზე და მასთან ერთად დაიწყო ცეკვა.
-კარგად ხარ? - ჰკითხა და თავი ააწევინა, - რამე ხომ არ დაგიშავა?
-ყველაფერი კარგადაა. უკვე კარგადაა, - უპასუხა გოგომ, ბეჭებზე შემოხვია ხელები და თავი მის მკერდზე მოათავსა.
ბიჭს ესიამოვნა გოგოს ჩახუტება და უფრო მეტად მიიკრა სხეულზე.
-ძალიან ლამაზი ხარ, - უთხრა ყურში, როცა მელოდია დამთავრდა და ახალი, უფრო ენერგიული ჩაირთო, - სახლში ვეღარ გითხარი.
-მადლობა, - გაწითლდა გოგო, - არც შენ გამოიყურები ცუდად.
-ყველაფერზე როგორ წითლდები? - გვერდულად გაუღიმა ნიკამ და დაადებილა გოგო.
-რამე მითხარი? - ძლივს მოსწყდა ბიჭის მწვანე თვალებს და გაბრუებულმა ჰკითხა.
-ყველაფერზე როგორ წითლდები-მეთქი, - გაუმეორა ბიჭმა და კვლავ გაუღიმა.
-მასე ნუ მიცინი, - ამოთქვა გოგომ. გრძნობდა, როგორ აბრუებდა ნიკას სურნელი, რომელსაც ალკოჰოლის სუნიც შერეოდა, - თორემ მოვკდები. თანაც ყველაფერზე არ ვწითლდები. მხოლოდ მაშინ, როცა შენთან ვარ, - თქვა და მხოლოდ მერე გაიაზრა რა წამოაყრანტალა.
ნიკას გაეღიმა გვანცას სიტყვებზე და გულში სითბოს ჩაღვრა იგრძნო, როცა გოგომ ბოლო სიტყვები უთხრა.
-ხომ გითხარი, მასე ნუ მიცინი-მეთქი? - თქვა გვანცამ და თავი გააქნია.
-და რას გააკეთებ? - გამოიწვია ბიჭმა და უარესად გააბრუა ქალი, როცა შიშველ ზურგზე ხელების სრიალი დაიწყო.
იგრძნო როგორ დაეხორკლა გოგოს კანი და მაცდურად მომზირალი ტუჩები ოდნავ გაეპო. გვანცას თითქოს ლავა ჩაეღვარა მთელს სხეულში. ახურდა და გამშრალ ტუჩებზე ენის წვერი გადაისვა. ბიჭმა კი თავი ვეღარ შეიკავა, ხელი ჩაავლო და გარეთ გაიყვანა. მაშინვე ააკრა კედელს, ცალი ხელი თმებში შეუცურა, მეორე მის წელზე მოათავსა, თავი ააწევინა და მოწყურებული დაეტაკა გოგოს ტუჩებს. კოცნიდა და ვეღარ შორდებოდა. უფრო და უფრო მეტი სურდა. პიკი იყო, როცა გვანცამ ყელზე შემოხვია ხელები და კოცნაში აჰყვა. ბიჭმა წელზე ხელი მოუჭირა და მეორე ხელი შიშველ ფეხზე აასრიალა. გოგოს უარესად დაეხორკლა კანი და კვნესა აღმოხდა, როცა ნიკამ ქვედა ტუჩზე უკბინა. ბოლოს სუნთქვაარეული მოშორდა გოგოს ტუჩებს, მაგრამ ერთი მილიმეტრით არ მოშორებია მის სხეულს.
-მე, მაპატიე, - დაიწყო ნიკამ, როცა აწითლებულ გვანცას შეხედა, რომელიც მზერას არიდებდა, - თავი ვეღარ შევიკავე.
გოგომ გაოცებულმა შეხედა და ოდნავ გაუღიმა.
-არ მითხრა, რომ ნანობ, - თქვა ხმაგაბზარულმა გოგომ და თვალები აემღვრა.
-ვნანობ? - გაოცდა ბიჭი, - არასდროს. ვთვლი, რომ ამაზე სწორი გადაწყვეტილება ცხოვრებაში არ მიმიღია.
-ხოდა, მაშინ ნურც მებოდიშები, - საყვარლად გაუღიმა გვანცამ და კიდევ ერთხელ წაეტანა სასურველ ბაგეებს.
-ასე არ შეიძლება, - ამოიოხრა ბიჭმა, როცა გოგოს ბაგეებს ისევ მოსცილდა, - ერთხელაც იქნება, შემომეჭმები. რატომ ხარ ასეთი გემრიელი?
-იქნებ მინდა, რომ შემოგეჭამო?
-რაა? - გაოცდა ბიჭი და თვალები შუბლზე აუვიდა, - გვანცა, გაიმეორე რა თქვი.
გოგომ მზერა კვლავ აარიდა და თავი დახარა. ნიკამ კი ფრთხილად ააწევინა თავი და თვალებში ჩახედა, თან თბილი ხმით ეჩურჩულებოდა.
-გვანცა, ჩემო ლამაზო. გაიმეორე რაც წეღან მითხარი.
-მე... - ყელი გაუშრა გოგოს და ნერწყვი ხმაურით გადაყლაპა, - მე... ღმერთო, ნიკა, მასე ნუ მიყურებ და ნუ მიღიმი, თორემ აზრებს ვეღარ ვუყრი თავს და ვითიშები.
ბიჭმა სიცილით ჩაიკრა გულში სიფრიფანა სხეული და ტუჩები თავზე მიაწება.
-ასეც ვერ მეტყვი? - ყურთან უჩურჩულა და იქვე დაუტოვა სველი კოცნის კვალი.
როცა გვანცამ მის ხელებში კრუტუნი დაიწყო, სიცილით დაიხია ოდნავ უკან და უთხრა:
-ნამდვილი ფისო ხარ, რომელიც ჩემს მკლავებში ინაბება და კრუტუნს იწყებს.
-არ დაგავიწყდეს, რომ ფისოებს კლანჭებიც აქვთ და კაწვრაც კარგად იციან.
-ვაიმე, რატომ ხარ ასეთი საყვარელი? - ისევ გულში ჩაიკრა გოგო და ხელი დიდხანს აღარ გაუშვია.
-ნიკა, - ამოთქვა კაცის მკერდში თავჩარგულმა ქალმა, - მინდა, რომ ეს იცოდე, - ხმა დაუსერიოზულდა და ნიკაც დაიძაბა,- უბრალოდ აღარ შემიძლია ამის საიდუმლოდ შენახვა. ვიცი, შეიძლება ამან ჩვენი მეგობრობა გაანადგუროს, მაგრამ მაინც უნდა გითხრა.
-რა ხდება, გვანცა? - გაოცდა ბიჭი და მაშინვე წამოსცდა თავისი ყველაზე საზარელი ფიქრები, - ვინმე გიყვარს?
-კი, - გოგომ თავი დაუქნია და უფრო მოიბუზა მის მკლავებში.
ბიჭი კი ერთიანად დაიძაბა და აღარ იცოდა რა ექნა, მაგრამ მერე გვანცას სიტვები გაიგონა და სიხარულისგან მეცხრე ცაზე აფრინდა.
-შენ მიყვარხარ, - ძალიან ჩუმად ამოილაპარაკა გოგომ, თითქოს დანაშაულს აღიარებსო და ცრემლები წამოუვიდა, - ვიცი, ვიცი, არ უნდა მეთქვა. ყველაფერი გავაფუჭე და...
მაგრამ სიტყვის თქმა აღარ დასცალდა, როცა ნიკამ თავი ააწევინა და ცრემლები კოცნით ამოუშრო, მერე კი ისე ნაზად აკოცა ტუჩებზე, თითქმის არც შეხებია.
-ეგ სიტყვები აღარ გაიმეორო, - მკაცრად უთხრა და მერე ტუჩის კუთხე ჩატეხა, - ნუ, შეგიძლია მხოლოდ რომ გიყვარვარ ის ნაწილი დატოვო და რაც შეიძლება ხშირად გამიმეორო.
გოგო გაოცებული შესცქეროდა ბიჭს და კიდევ ვერ გაეაზრებინა, რა ხდებოდა მის თავს.
-მიყვარხარ, ჩემო კნუტო, - გოგოს ტუჩებთან დაიჩურჩულა და მოწყვეტით აკოცა, - და ყოველთვის ასე იქნება. დღეიდან მხოლოდ ჩემი ხარ და სხვას უფლებასაც კი არ მივცემ ზედმეტად შემოგხედოს და, მითუმეტეს, შეგეხოს.
ორივენი ბედნიერები დაბრუნდნენ კლუბში. ერთმანეთს ეხუტებოდნენ და ბედნიერებისგან ისე ანათებდნენ, შუქი რომ ჩაგექროთ, ეს ორი გაანათებდა მთელს კლუბს. დათო იმ გოგონებთან ერთად გამქრალიყო სადღაც. აი, რეზი და ანასტასია კი ისევ ისე ჯიქურ უცქერდნენ ერთმანეთს და ყოველ სიტყვაზე იკბინებოდნენ.
სახლში გვიან დაბრუნდნენ. სანდროს და ნინის და ლაშას და ქეთოს უკვე ტკბილად ეძინათ. ანასტასიამ ყოველი შემთხვევისთვის შეიხედა სანდროს ოთახში და შეამოწმა სუნთქავდა თუ არა ბიჭი. მერე სანდოს ტანზე სუროსავით შემოხვეულ დას დახედა, გაეღიმა და კარი ფრთხილად გაიხურა. სააბაზანოდან გამოდიოდა, როცა ოთახში რეზი შემოვიდა. გოგოს მხოლოდ მოკლე გამჭვირვალე პენუარი ეცვა და თავზე შემოხვეულ პირსახოცით თმას იმშრალებდა.
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? - შეუღრინა ბიჭს და საწოლისკენ დაიძრა.
-თუ ვერ ხვდები, განგიმარტავ, - თქვა რეზიმ და ოთახის კარი მიხურა, - შენს დას ჩემს ოთახში სძინავს. აქამდე შენთან ერთად ეძინა. ასე რომ, რახან სხვაგან თავისუფალი ადგილები არ გვაქვს, დღეს აქ ვიძინებ.
-არა, არა და არა! - დაიყვირა გოგომ.
-შენი აზრი სულ არ მაინტერესებს, - მშვიდად თქვა ბიჭმა და საწოლში შეწვა.
-ხო, რა თქმა უნდა, მე ხომ იდიოტი ვარ, - წაკბინა ბიჭს.
-არასწორად გაიგე ჩემი სიტყვები.
-ხოო, მაინც რა გავიგე არასწორად?
-ღმერთო, რა შეგცოდე ასეთი, სასჯელად ეს რომ გამომიგზავნე? - თვალები მაღლა აღაპყრო და ამოიჯუჯღუნა, - ან ირაკლი ბიძია, შენ რაღას მერჩოდი?
-მეც იმავეს თქმა შემიძლია შენზე.
-დაწვები თუ არა?
-არა!
-ხოდა, ძალიან კარგი. მთლიან საწოლზე უკეთესად მოვთავსდები, - რეზიმ ანასტასიას ბალიში ჩაბღუჯა და მისი სურნელი ღრმად ჩაუშვა ფილტვებში.
-ჯანდაბა! - დაიწივლა გოგომ და სხვა გზა რომ აღარ დარჩა, საწოლს მიუხალოვდა, - როგორ ვერ ვიტან საკუთარი ნათქვამის უკან წაღებას! გორილა, გაიწიე თუ არ გინდა, რომ გადაგაგდო.
ბიჭმა მხოლოდ ჩაიცინა და ტასოს ადგილი გაუთავისუფლა. გოგო კიდეზე მოთავსდა, რეზის ზურგი აქცია და თვალები მაგრად დახუჭა. ბიჭს მის სიჯიუტეზე ისევ გაეცინა, ამჯერად ხმამაღლა, მუცელზე შეუცურა ხელები, თავისკენ დაქაჩა, მკერდზე ზურგით აიკრა გოგო და სახე მის თმაში ჩამალა.
-შენი ხმა არ გავიგო და დაიძინე, - უთხრა და ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია ქალს კისერში.
ტასოს აღარაფერი უთქვამს, მხოლოდ მთელს სხეულში დავლილი ჟრუანტელი დააიგნორა და სიზმრების სამყაროში გადაეშვა.
ამ დროს კი ნიკა გაღიმებული ამოდიოდა კიბეებზე. მხოლოდ სპორტული შარვალი ეცვა. გვანცას ოთახის კარზე ფრთხილად დააკაკუნა და ოთახში თავი შეყო.
-შეიძლება შემოვიდე? - ჰკითხა უკვე საწოლში მწოლ გოგოს და გაუღიმა.
-რამე მოხდა, ნიკა? - გაიოცა გოგომ და წამოჯდა.
-კი. საშინელება.
-რა? რამე გჭირს? - მაშინვე წამოვარდა, ოთახში შემოსულ ბიჭს მივარდა და მთელს სხეულზე აატარა მზერა.
-ჩემი ყურადღებიანი გოგო, - გაიცინა ბიჭმა და დათუნებიან პიჟამაში გამოწყობილი გოგო გულში ჩაიკრა, - ასეთი მიამიტი უნდა იყო სულ?
-აბა, ვერ გავიგე რა ხდება, - საყვარლად ამოიბუზღუნა გოგომ და ტუჩები დაბრიცა.
ბიჭმა ვეღარ მოითმინა, ტუჩებზე წაეტანა და მერე გოგოსთან ერთად წავიდა საწოლისკენ.
-ნიკა, არ მეტყვი, რა ხდება და აქ რა გინდა?
-ვერ ხვდები? - გაიღიმა ბიჭმა და გვანცა დააწვინა საწოლზე, მერე მოუარა და მეორე მხარეს მიუწვა.
-თავიდანვე ვერ მითხარი ჩემ გვერდით თუ გინდოდა ძილი? რას გამიხეთქე გული? - გაიღიმა გოგომ და ბიჭს ჩაეხუტა.
-გახსოვს, პირველად ერთად რომ გვეძინა? - გაახსენდა ბიჭს და გვანცას ხელები მოხვია.
-რა დამავიწყებს, - გაეცინა გვანცას, - ჯერ საწყლად დივანზე რომ იწექი და დიდი ხვეწნა-მუდარის შემდეგ რომ მოხვედი და ჩამეხუტე.
-ისევ თქვენს სამსახურში, დედოფალო.
-ჯილდოს იმსახურებთ, - გაიცინა გოგომ და მოწყვეტით აკოცა, - მორჩა, გეყოფა დღეისთვის.
ნიკამ სხეულზე აიკრა სიფრიფანა სხეული, ხელები მჭიდროდ მოხვია წელზე და მასთან ერთად ტკბილად დაიძინა.
***********
შემდეგი თავი სანდროსა და ნინიზე იქნება მთლიანად ვიმედოვნებ, რომ მოგეწონებათ