მეორე დილით ლიკა საოცარმა სიმყუდროვის შეგრძნებამ გამოაფხიზლა. ცხვირში საოცარი სურნელი უღიტინებდა და აბრუებდა. ცოტა ხნით თავს ნებივრობის უფლება მისცა, მაგრამ შემდეგ წუხანდელი გაახსენდა და გაოცებულმა ჭყიტა თვალები. რამდენჯერმე დახუჭა და ისევ გაახილა, იმის დასაჯერებლად, ნამდვილად ეღვიძა თუ არა.
-ღმერთო, გთხოვ, ოღონდ ეს სიზმარი იყოს და მეტი არაფერი მინდა. ოღონდ ახლა თორნიკეს შიშველ სხეულზე არ ვიწვე და მისი ხელები ჩემს წელს არ ეხვეოდნენ, გთხოვ, - ამოიჩურჩულა და კიდევ ერთხელ დახუჭა თვალები.
გახელას სიტუაცია სულაც არ შეუცვლია. ერთი ის ჰქონდა დასამშვიდებლად, რომ ბიჭს ჯერ კიდევ ეძინა. ცოტა ხანი, მისი სიახლოვით გაბრუებულმა, გაშტერებული უყურებდა, როგორ მშვიდად ეძინა ბიჭს, მერე კი დაიხარა, თავი მის ყელში ჩამალა და მფეთქავ არტერიაზე აკოცა. მხოლოდ მაშინ მოვიდა გონს, როცა წელზე მოხვეული ხელები უფრო მჭიდროდ შემოეხვივნენ და წამოდგომის საშუალება არ მისცეს.
-თორნიკე, - ამოიხრიალა გოგომ და თავი წამოსწია.
-კარგად გეძინა, ლიკუნა? - ძილისგან დაბოხებული ხმით ჰკითხა კაცმა და გაიღიმა.
-არ შემცივნია, - ამოილუღლუღა ქალმა და გასათავისუფლებლად გაფართხალდა, - ხელს არ გამიშვებ?
-რატომ, მე მომწონს შენი წოლის პოზა და ისიც, რომ ჩემს მაისურში გამოწყობილი ახალგაღვიძებულზე საოცრად გამოიყურები.
-ცოტა ზედმეტი ხომ არ მოგდის? - შეუღრინა ქალმა და თავისი ხელები კაცისას დაადო, - და ხელები მოაშორე ჩემს საჯდომს! - მკაცრად უთხრა, როცა ბიჭის ხელებმა ქვემოთ ჩაცურება იწყეს.
-უჟმური, - ამოიოხრა თორნიკემ და ხელები უშვა, მაგრამ მერე ერთი აზრი მოუვიდა და მისი სხეულიდან ნახევრად წამომდგარი გოგონა ისევ საწყის მდგომარეობაში დააბრუნა.
-რას აკეთებ? - ძლივს ამოილაპარაკა კაცის მკერდს მთელი სახით აკრულმა ლიკამ და ყველასგან შეუმჩნევლად ჩაისუნთქა ბიჭის ასე მიმზიდველი და გამაბრუებელი სურნელი.
-იმას, რაც ჩემთან ერთად გაღვიძებულმა ყოველთვის უნდა გააკეთო, - დაბოხებული ხმით თქვა თორნიკემ და ნიკაპში ჩავლებული ხელით თავი ააწევინა, - დაიმახსოვრე ეს გაკვეთილი, რადგან მეორეჯერ აღარ გავიმეორებ და თუ დაგავიწყდება, დაგსჯი.
ლიკა გაოცებული უსმენდა კაცს და ვერ მოესაზრებინა, რა ხდებოდა მის თავს. ბიჭმა ცოტა ხანს უყურა ქალის თაფლისფერ თვალებს, მერე კი მისი სახე ორივე ხელში მოიქცია და ჯერ ძალიან ფრთხილად, შემდეგ კი მთელი ვნებით დააკვდა მის ტუჩებს. ლიკას კვნესა აღმოხდა, როცა ბიჭმა მას ქვედა ტუჩზე უკბინა და იმდენი მოახერხა, რომ ძლივს მოკრებილი თავშეკავების უნარი სრულიად გაუქრო და კოცნაში აიყოლია.
-ძალიან მარტივად ითვისებ და ეს მომწონს. ბევრი მუშაობა არ მომიწევს შენს დასახვეწად, - ჩურჩულით უთხრა და ბიბილოზე კბილები მოსდო.
ლიკამ კიდევ ერთხელ ამოიკვნესა და ჰაერი სტვენით ჩაუშვა ფილტვებში.
-ახლა კი, შენი წასვლის დროა, თუ არ გინდა, რომ თამრომ აქ აღმოგაჩინოს, - ისევ ჩურჩულით უთხრა კაცმა და ყელში სველი კოცნის კვალი დაუტოვა.
*********
-ნინი, მოისვენე რაა, - ამოიბურდღუნა ნამძინარევი ხმით სანდრომ და ცოლს კანზე ცხვირი გაუხახუნა, - მეძინება.
-კარგი რაა, სან, - თაფლისფერი თვალები მიაპყრო კაცს და საყვარლად გაუღიმა, - არ შემიძლია, უნდა წავიდე და დავრწმუნდე, რომ იქ ნამდვილად ანდრეა წევს და ის ყველაფერი არ დამსიზმრებია.
-არ დაგსიზმრებია, ნინი, - გაუღიმა ბიჭმა და ტუჩებში მოწყეტით აკოცა, - და თანაც ჯერ მხოლოდ დილის 8 საათია. ეძინებათ.
-ოოო, პირველად არ იქნება, რომ გავაღვიძებ.
-დიახაც, პირველი იქნება, მგონი, კესო გავიწყდება.
-არაუშავს, კესოსაც გავაღვიძებ, - მხრები აიჩეჩა ქალმა.
-იქნებ და რაიმეს აკეთებენ?
-ბავშვი გააკეთეს უკვე და დავიჯერო კიდევ მაიმუნობენ? - თვალები გადაატრიალა ნინიმ.
-მასე, შენც ორსულად ხარ, მაგრამ წუხელ რამდენჯერ იძალადე ჩემზე? - სიცილით ჰკითხა სანდრომ, ასადგომად წამოწეულ ქალს ხელი მოხვია და სხეულზე აიკრო.
-დეგენერატო! - შეუბღვირა ნინიმ და კაცის ტუჩებს მისწვდა, - მაინც ვერ გადამარწმუნებ, - უკვე გაბრუებულ სანდროს ზედ ბაგეებზე დასჩურჩულა, სწრაფად წამოდგა, ხალათი მოიცვა და სიცილით გამოიხურა საძინებლის კარი.
-ჯიუტი თხა, - მოესმა ოთახიდან კაცის მოძახებული სიტყვები და გულიანად გადაიკისკისა.
მერე კი თვალი დერეფნის ბოლოში რეზის ოთახიდან გამოსულმა ქალის სილუეტმა მოსჭრა, რომელსაც აშკარად მამაკაცის მაისური ეცვა, ხოლო ხელში თავისი დახვეული სვიტერი ეკავა, რომელიც ანასტასიას ოთახში გაუჩინარდა. ნინიმ თავი გადააქნია და ანდრეას ოთახის კარზე დააკაკუნა.
-შეიძლება შემოვიდე? - პასუხს არ დალოდებია, ისე შეაჭრა ოთახში და ერთმანეთს მიხუტებულ კესოს და ანდრეას დააკვირდა.
-ისევ ჩემს გაღვიძებას გეგმავდი, ხო? - სიცილით ჰკითხა კაცმა და დას ხელით ანიშნა მასთან მისულიყო, - ჩემი ჭინკა გოგო კიდევ ვერ გაიზარდა.
-ცოტა ჩაიწიე რაა, - შეეხვეწა ნინი და საწოლის კიდეზე წამოწვა.
ანდრეამ თავით მძინარე კესოზე ანიშნა, რომელიც კაცის სხეულს ისე იყო აკრული, თითქოს მის თავს ვინმე ართმევდა და საწყლად გაუღიმა.
-ნახე, შენნაირი ვიპოვე, - სიცილით თქვა ბიჭმა და კესოს ჩამოყრილი თმები ძალიან ფრთხილად გადაუწია სახიდან.
-მე ერთადერთი და განუმეორებელი ვარ, - ყელი ამაყად მოიღერა ქალმა და ძმას სასაცილოდ დაეჯღანა.
-მოდი აქ, ქაჯან, მოდი, - ხელი შედარებით გამოთავისუფლებულ ადგილას დაჰკრა და წამებში გვერდით მიწოლილ დასაც ჩაეხუტა, - ძალიან მოგენატრეთ, არა?
-მოგვენატრე? - თვალები შუბლზე აუვიდა ნინის, - მაგას მონატრება არ ჰქვია და კიდევ ერთხელ თუ ჩაიდენ მსგავს რამეს, გიპოვი და ჩემი ხელით მოგკლავ.
-ვაა, ტასო ორი მეჩითები უკვე, - გაიცინა ანდრეამ და გაბუსხულ დას ლოყაზე აკოცა, - სანამ აქ არ ვიყავი თავისი ფრაზების გაზეპირებას გთხოვდა თუ სპეციალურ გაკვეთილებს გიტარებდა?
-აშკარად ისევ ისეთი იდიოტი ხარ, როგორიც მახსოვდი, - თავი დანანების ნიშნად გადააქნია ნინიმ.
-მაგრამ შენ ეს იდიოტი გიყვარს, რადგან შენი ძმაა, - სიცილით თქვა ანდრეამ.
-უფროსის თქმა დაგავიწყდა, - გაეკრიჭა ნინიც, მერე კი დასერიოზულდა, - წეღან რეზის ოთახიდან გამოსული ლიკა დავინახე.
-მერე რა? - გაიოცა ბიჭმა.
-თუ არ გახსოვს, გეტყვი, რომ წუხელ არც რეზი და არც ანასტასია სახლში არ ყოფილან და ლიკას რა უნდოდა სხვის საძინებელში? ისე მაგ ორზე გამახსენდა, რას აკეთებენ, სად არიან, ხომ არ იცი?
-რაო, უფროს დაზე ზრუნვამ შემოგიტია? ეს რა ორსულობის რაიმე გვერდითი ეფექტია?
-ოოო, ანდრო, მართლა მაინტერესებს.
-რახან პოლიციას, სასწრაფოს ან სახანძროს არ დაურეკავს ჩვენთვის, ე.ი. ჯერ ცოცხლები არიან და ტასიკოს რეზი არ მოუკლავს. ისე, მიდი, ტელევიზორი ჩართე, მანდაც თუ არაფერი თქვეს, მართლა მშვიდობაა და დავიჯერებ, რომ სასწაულები არსებობს და სიძემ ჩვენი დაუმორჩილებელი დის მორჯულება ნამდვილად შეძლო.
-ისე, გჯერა შენ მაგის? - მოჭუტული თვალებით შეხედა კაცს.
-მართალი ხარ, ზედმეტად არარეალურია. მართლა ჩართე ტელევიზორი, შეიძლება სამოქალაქო ომი წამოიწყეს და თბილისში დაბრუნება ჯერ არ ღირს.
-მართლა იდიოტი ხარ, - თავის ქნევით წამოდგა ნინი და კარისკენ წავიდა.
-სად მიდიხარ?
-სამზარეულოში. რატომღაც ძალიან მომინდა ოსტრი და ბებოს გავაკეთებინებ.
-ფუუ, ოსტრი, - წამოიძახა ახლადგაღვიძებულმა კესომ და ხელაფარებული გაიქცა სააბაზანოსკენ.
-მე დაგტოვებთ, - გაიღიმა ნინიმ და ისევ თავის ოთახს მიაშურა.
საუზმობისას თითქმის ყველა ნინის და კესოს კაპრიზებს ასრულებდა. ლაშა კი მაგიდასთან გაჯგიმული იჯდა და აქეთ-იქით სირბილისგან დაღლილ ანდრეას და სანდროს დასცინოდათ.
-ახია ჩემზე, - ამოიბურდღუნა სანდრომ და მაგიდის მოპრიალებულ ზედაპირზე თავი ჩამოდო, - დავცინოდი ამ ჩ**ისას, ქეთო როგორ გატრიალებს თავის ნებაზე-მეთქი და, აჰა, ახლა მე მიწევს ამის დაცინვის ატანა.
-მე საერთოდ არ დავცინოდი, მაგრამ, ხომ ხედავ, შენს დღეში ვარ, - საწყლად გაიცინა ანდრეამ და კესოს გავფრცქვნილი და დანაწევრებული ფორთოხლებიანი თეფში მიაწოდა, - არადა გუშინ სულ არაფერი უნდოდა. შენი ბრალია, ნინი. რომ შემომივარდი დღეს დილით და ოსტრი აიტეხე, გადაედო ამასაც და მაწამებთ!
-შენ შენ თავს მიხედე, - დაეჯღანა ნინი და სანდროს შვლის ნუკრის თვალებით შეხედა.
-რა მოგიტანო? - ამოიოხრა ბიჭმა და ფეხზე წამოდგა.
-კივი მინდა, - 5 წუთიანი ფიქრის შემდეგ განუცხადა გოგომ და სანდროც სამზარეულოში გაუჩინარდა, - ისე, თორნიკე სადაა?
-სძინავს ალბათ, - მხრების აჩეჩვით ამოილაპარაკა ნიკამ, - ეტყობა რეზის საძინებელში ვერ მოისვენა, დილამდე იტრიალა და ახლა ჩაეძინა.
-რაა? - გაიოცა ნინიმ და ჭინკებათამაშებული თვალებით გახედა დათოს, - მგონი ძმა გითხოვდება, დათუჩა.
-რას ბოდავ? - ყურადღება არ მიაქცია ნინის სიტყვებს, ისე იკითხა და თამრიკოს გაკეთებული ოსტრი გადაიღო თეფშზე, - თუ ოდესმე ცოლს მოვიყვან, მინიმუმ ასეთი ოსტრის კეთება უნდა იცოსდეს.
-ანუ დათომ უცოლოდ ვკვდებიო, - ბიძაშვილის სიტყვები გადმოთარგმნა ანდრეამ და ჯერ კიდევ ეშმკაურად მომღიმარ დას გახედა.
-მე და ლიკა თბილისში მივდივართ, - შემოყო თავი ხსენებულმა ახალგაზრდამ და ყველას გაეკრიჭა, - უკან წამოსვლისას რამე წამოგიყოლოთ?
-აუ, მე მინდა, - მაშინვე თავი წამოყო ნინიმ, - შოკოლადის ნაყინი მინდა 2 არა, 3 ცალი და ინდაურის ხორცის სენდვიჩები.
-შენ, კესო, შენ არაფერი წამოგიღო? - თბილად გაუღიმა რძალს.
-არ გინდა, - ღიმილითვე უპასუხა ქალმა, - მე და ანდრეა ხვალ მოვდივართ მაინც.
-კარგი, მაშინ შეხვედრამდე ხალხო, - ხელი დაუქნია ყველას და გარეთ გააბიჯა.
ნინი მაშინვე ფანჯარას მივარდა და გაიხედა. კარგად დაინახა, როგორ გაუღო მანქანის კარი თორნიკემ ლიკას, გოგო უხერხული ღიმილით ჩაჯდა და ბიჭმაც მალევე დაიკავა მძღოლის ადგილი. მერე კი მანქანა მთელი სისწრაფით მოსწყდა ადგილს და დათოვლილ გზაზე გაქროლდა.
-რას ამბობდი წეღან? - ჩუმად ჰკითხა დათომ და ზურგს უკან ამოუდგა.
-ჩემთვის ვბოდავდი რაღაცას, - გაუცინა ნინიმ და ფანჯარას მოშორდა.
-ამ ზაფხულსაც ბოდავდი რაღაცებს და კი ხედავ, ახლა ერთად არიან და დაქორწინებას აპირებენ.
-შენ საქმეს მიხედე, დათუჩა, - ოცდათორმეტივე კბილი გამოაჩინა გაღიმებისას და სანდროს მოტანილ კივის დაგემოვნებას შეუდგა.
***********
ლიკა გაჩუმებული იჯდა და წამითაც არ აბრუნებდა თავს თორნიკესკენ, რომელიც რატომღაც ძალიან მხიარულ განწყობაზე იყო და მანქანაში გაჟღერებულ მუსიკას რიტმულად აყოლებდა საჭეზე ათამაშებულ თითებს. გოგომ სულ მალე იგრძნო მზერა, რომელმაც მთელი სხეული აუწვა. ბოლოს, როცა ვეღარ მოითმინა, თავი მიაბრუნა ბიჭისკენ და უყვირა:
-ჩემს თვალიერებას გზას უყურო, აჯობებს!
თორნიკემ მხოლოდ წარბები აზიდა გაოცების ნიშნად, უხმოდ გაატრიალა თავი და გზას მიაჩერდა. მერე კი ვეღარ მოითმინა, მანქანა ტყესთან ახლოს გადააყენა ისე, რომ გამვლელები ვერაფრის დიდებით ვერ დაინახავდნენ და ძრავა გამორთო.
-რა გჭირს, ლიკა? - ჰკითხა კაცმა და თავისი შავი თვალები შეანათა ქალს.
-რა გინდა, თორნიკე, ვერ ვხვდები, - ამოიოხრა გოგომ, - რას ნიშნავს შენი გუშინდელი ან დილანდელი ქცევა? სულაც არ ვარ ის გოგო, რომელსაც წაეთამაშები და მერე მიაგდებ.
-და რატომ გგონია, რომ მასეთად გთვლი?
-აბა, რა იყო შენი დილანდელი სიტყვები? ჯერ მაკოცე, მერე კი სიტყვის უთქმელად გამომიძახე შენი ოთახიდან.
-აჰა, ანუ მაგაზე ხარ გაბრაზებული, - გაიცინა კაცმა და ლიკა ერთი ხელის მოსმით ჯერ ღვედისგან გაათავისუფლა, მერე კი თავის კალთაში გადაისვა და მთელი ვნებით აკოცა.
-წამის წინ რაზე გელაპარაკებოდი და შენ რას აკეთებ? - გაცხარებულმა თქვა გოგომ და ხელი გასარტყმელად მოიქნია, მაგრამ ბიჭმა დაუჭირა და ისევ აკოცა, - თორნიკე, - ძლივს ამოთქვა კოცნებს შორის და გაიბრძოლა.
-რა გინდა, რომ გითხრა, ლიკა? - შეუბღვირა ბიჭმა და ქალის ყელის დაგემოვნებას შეუდგა, - გინდა, გაიგო, რას ვგრძნობ შენ მიმართ?
-კარგი იქნებოდა, - ამოიხრიალა ქალმა და თავი უკან გადასაწია, რომ ბიჭს უკეთესად ეკოცნა ყელზე.
-მიზიდავ, თანაც ძალიან, - თქვა ყრუ ხმით კაცმა და კანი კბილებს შორის მოიქცია, მერე კი სველი კოცნის კვალი დაუტოვა, რასაც ქალის კვნესა მოჰყვა, - და არც შენ ხარ ჩემ მიმართ გულგრილად განწყობილი. ამას შენი სხეული და თვალები მეუბნებიან და არა, შენი სიტყვები.
ქალმა მხოლოდ ღრმად ჩასუნთქვა მოასწრო, მერე კი ისევ იგრძნო ტუჩებზე მხურვალე ბაგეების შეხება და ჟრუანტელმა თმის წვერიდან ფეხის ფრჩხილამდე მოიარა მთელი სხეული. თავადაც აჰყვა კოცნაში და თავი ვეღარ შეიკავა კვნესისგან, როცა ბიჭის ცხელი ხელების შეხება სვიტერის ქვეშ შიშველ წელზე იგრძნო.
-თორ...ნიკეეე... - სუნთქვაარეულმა ამოიოხრა ლიკამ და თავისი გაყინული ხელებით ბიჭს თმა დაქაჩა.
-გამახსენდა, - კოცნებს შორის ამოთქვა კაცმა და ქალის სხეული კიდევ უფრო მჭიდროდ აიკრა, - ეს თვალები, შეხება, აბრეშუმივით კანი და შენი ტუჩების გემო.
-რა... რას გულისხმობ? - შეშინებული უკან გადაიწია გოგო და ზურგით საჭეს მიეყრდნო.
-გამახსენდი-მეთქი, - ჭინკებათამაშებული თვალებით ახედა ბიჭმა და მათი სხეულების სიშორით გაღიზიანებულმა თავისკენ დაქაჩა, - აღარ გახსოვს, დუბაი, ღამის კლუბი, შუა სცენაზე მოპარული კოცნა, მერე კი... - აქ სასაცილოდ აათამაშა წარბები და ისევ ლიკას ტუჩებს მისწვდა, - არ მითხრა, რომ არ გახსოვს.
გოგომ ეშმაკურად გაუღიმა, ხელებით ბიჭის ქურთუკს დაეჯაჯგურა და სხეულიდან მოაშორა, მერე კი თავისი ინიციატივით აკოცა ჯერ ტუჩებში, შემდეგ ყბაზე, ბოლოს კი მფეთქავ არტერიაზე და ყურთან ძალიან ხმადაბლა უჩურჩულა:
-იცი, სასტუმროში მომხდარი კარგად არ მახსოვს და იქნებ გახსენებაში დამხმარებოდი?
-დიდი სიამოვნებით, - ჩაიცინა ბიჭმა და ლიკას სხეულს ჯერ ქურთუკი მოშორდა, მერე სვიტერი და ვნებამორეული თორნიკე ქალის მკერდს დააკვდა.
**********
თორნიკემ მხოლოდ მაშინ ამოიღო ხმა, როცა მანქანით მთავარ მაგისტრალზე გავიდნენ.
-თბილისში საქმეები გაქვს? - იკითხა კაცმა და მარჯვენა ხელში მოქცეულ ლიკას სიფრიფანა ხელს ტუჩები მიაკრა.
-რამდენიმე დღეში მოვაგვარებ და მერე ისევ გამგზავრება მიწევს ივნისამდე, - ამოიოხრა ქალმა და მხოლოდ მაშინ შეხედა თორნიკეს, როცა თითებზე ხელის მოჭერა იგრძნო.
-მერე რა? - გაუღმა კაცმა.
-რა მერა რა, თორნიკე? - შეიცხადა ქალმა.
-ტყუილად ნერვიულობ და გეგმასაც ტყუილად აწყობ, როგორ დამშორდე უმტკივნეულოდ. შენ ჩემი ხარ, სამუდამოდ ჩემი და ამას ვერაფერი შეცვლის.
-მე... - დაიბნა ქალი და კაცის სიტყვებით გამოწვეული სასიამოვნო ჟრუანტელი დააიგნორა.
-ხო, შენ, - გაიცინა თორნიკემ და ხელზე კიდევ ერთხელ აკოცა, - მოეშვი სულელურ ფიქრებს, ლიკა. დამშვიდდი და დატკბი დღევანდელი დღით. ისე, მანქანაში ს*ქსი პირველად მქონდა, - უთხრა და როცა ლიკას აწითლებული სახე დაინახა, გადაიხარხარა.
-რა გაცინებს? - გაბრაზდა ქალი, - არა, მითხარი, რა გაცინებს?
-შენი სახე უნდა ნახო, - სვენებ-სვენებით ამოილაპარაკა თორნიკემ და ისევ გაიცინა, - პამიდორი მიმიქარავს, ისეთი წითელი ხარ!
-ანუ მე დამცინი, - კიდევ უფრო გაბრაზდა ლიკა და ხელი გამოჰგლიჯა, - ვინმეს უთქვამს შენთვის, რომ იდიოტი ხარ?
-პირველი ხარ, - ისევ იცინოდა კაცი, - ისევე, როგორც მე ვიყავი მაშინ შენი პირველი.
-უზრდელი იდიოტი ხარ, - სახეზე უფრო მეტად ახურდა ქალი.
-ამ უზრდელ იდიოტს ძალიან მოსწონხარ და შენი დაპატიჟება სურს ვახშამზე თავისთან და წამოხვალ? - ლეკვის თვალებით გახედა.
-რა თქმა უნდა, - გაუაზრებლად დასთანხმდა და მხოლოდ მერე დაფიქრდა, რა უთხრა.
-და ჩემთან დარჩენაც რომ დავამატო მაგ შემოთავაზებას?
-მაშინ არა.
-ოოო, ლიკა, ახლა ჭედავ, შენ თავს ვფიცავარ.
-შენ წამოდი ჩემთან და თუ გემრიელ ვახშამს მომიმზადებ, ვნახოთ, შეიძლება დაგიტოვო კიდეც, - ეშმაკურად აუციმციმა თვალები კაცს და ლოყაზე ნაზად აკოცა.
-მაშინ ჩემთან გავიაროთ, რაღაცებს მოვაწესრიგებ, ტანსაცმელს ავიღებ და შენთან გადმოვდივარ, - სიცილით დასთანხმდა თორნიკე და ქალის თითებში თავისი თითები ახლართა.
**********
რამდენიმე თვის შემდეგ...
-ტასიკო, - ოთახის კარი გაიღო და კლასიკურ ფორმაში გამოწყობილი ანდრეა შემოვიდა, - ეს ჰალსტუხი შემიკარი, რაა.
-ღმერთო ჩემო, - თვალები აატრიალა ქალმა და ძმასთან მივიდა, - ოდესმე არ უნდა ისწავლო? რა უნდა ამის შეკვრას?
-მოთმინების უანრი, რომელიც არ გამაჩნია, - გაეკრიჭა და თეთრ სადედოფლო კაბაში გამოწყობილი დაიკო კარგად შეათვალიერა, - ულამაზესი ხარ, ტასო, - თბილი ხმით უთხრა და ტუჩები შუბლზე მიაკრა, - რა გოგოს ვატან იმ ჩემ*სას?!
-ვაო, ანასტასია, - კარში ამჯერად სანდრო და ლაშა გამოჩნდნენ.
-ულამაზესი ხარ, - თქვა სანდრომ და ქალს ფთხილად გადაეხვია.
-და ძალიან სექსუალურიც, - დაამატა ლაშამ, - რა იყო, ეს კაბა ნინის გემოვნებით შეაკერინე თუ გინდა, რომ რეზიმ თავი ვერ შეიკავოს და რესტორანშივე მოაწყოს პირველი ღამე?
-ნუ ხარ შენ დეგენერატი, - თავში ხელი წამოარტყა ანდრეამ ძმაკაცს და ორივეს კარებისკენ უბიძგა.
-ისე, ანუშკას უფრო მწარე ხელი აქვს, - გაიცინა გალახულმა.
-და ენაც, - ამჯერად სანდრომ დაამატა.
-ღმერთო, ამათ ჭკუა მიეცი და მე კიდევ მოთმინების უნარი, - ამოიოხრა ანდრეამ და დას გაუღიმა, - წავალ, გავხედავ იმათ, თორემ გადაჭამეს ყველაფერი ნინიმ და კესომ.
-კარგი, - გაიღიმა ანასტასიამ და იქვე დადებულ გრძელ სარკეში შეათვალიერა თავისი ანარეკლი.
სარკიდან ულამაზესი ქალი უცქერდა. როგორც რეზი ეუბნებოდა ნამდვილი ქალღმერთი. ამ ქალღმერთს კი, ლაშას თქმისა არ იყოს, მართლა სექსუალური საქორწინო კაბა ეცვა ბარძაყამდე ჩახსნილი და წელს ზემოთ მთლიანად ნაქარგი ორნამენტებით მორთული, მაგრამ არა ძალიან გადატვირთული. ფეხზე გახსნილი თეთრი მაღალქუსლა ფეხსაცმელი მოერგო, ხოლო წელამდე სიგრძის თმა ახლა დაეხვია და მაღლა აეწია, თან ფატაც ჩაემაგრებინა შიგ.
საკუთარი თავის თვალიერება ქვედა სართულიდან ამოსულმა ხმებმა შეაწყვეტინა. ან სიძე მოვიდა, ან სპილოების ჯოგი. თუ ლაშას კომენტარებით ვიმსჯელებდით, ეს სპილოების ჯოგი ნამდვილად არ უნდა ყოფილიყო. ანასტასიამ ღრმად ჩაისუნთქა, გაიღიმა და კიბეებზე ძალიან ნელა დაეშვა. ბედნიერებით გაბრუებული მხოლოდ რეზის გაბრწყინებულ თვალებს აღიქვამდა და მის ხელს ჩაჭიდებული მზად იყო ჯოჯოხეთშიც კი წასულიყო. კადრებივით ჩაირბინა ჯვრისწერამ და ხელისმოწერის ცერემონიამ. აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვიდა, როცა რესტორანში მივიდნენ და ვიღაცამ თავიდან ფატა მოხსნა.
-არ ვიცეკვოთ? - წყნარი მუსიკის გაგონებისას ხელი გაუწოდა ახლა უკვე მისმა ქმარმა და დარბაზის შუაში გასულმა მჭიდროდ აიკრა სხეულზე, - უკვე გითხრეს რომ ულამაზესი ხარ? - უჩურჩულა და მასთან ერთად ააყოლა ტანი მუსიკის ჰანგებს.
-კი, თითქმის ყველამ, - თავი თანხმობის ნიშნად დაუქნია და ზღვისფერ თვალებში შეხედა, - არც შენ გამოიყურები ცუდად, მაგრამ ყველა მაინც იმას იტყვის, რომ გოგო ჯობია.
-ნეტა, ოდესმე თუ მაინც მოეშვები ენამწარეობას? - თვალები აატრიალა ბიჭმა.
-შენ ასეთი შეგიყვარდი, ასე რომ, არა, - გაუცინა ტასომ და დატრიალდა.
ბრუნის დროს ჩახსნილი კაბა მთლიანად გაიშალა და ქალი ულამაზეს ყვავილს დაემსგავსა. რეზიმ მალევე დააბრუნა საწყისს მდგომარეობაში და მოშიშვლებულ წელზე მჭიდროდ მოხვია ხელები.
-ეს კაბა ჩემს გასაგიჟებლად აარჩიე, არა? - დაბოხებული ხმით ჰკითხა ბიჭმა.
-რატომ, რა არ მიხდება?
-საშინლად გიხდება, გაკვდება, უსექსუალურეს ქალად გაჩენს და მაგიჟებს, ისე მინდა კაბა მალე შემოგახიო.
-ვნახოთ, რისი მოფიქრება შეგვიძლია, - გაუცინა ქალმა და კიდევ ერთხელ დატრიალდა, მერე კი ცეკვა კოცნით დაასრულეს და თავიანთ მაგიდას დაუბრუნდნენ.
-მორჩა, დღეს აღარ იცეკვებ, - გადაუჩურჩულა რეზიმ და ტასოს მოშიშვლებულ ფეხზე ხელი აასრიალა.
-რაა, რატომ? - გაოცდა ქალი.
-მაინცდამაინც გინდა, რომ ნამდვილი ქართული ქორწილი გამოგვივიდეს, რომელიც ჩხუბით დაგვირგვინდება?
-რას ბოდავ, რეზი?
-იმას, რომ ისედაც ყველა შენ გიყურებს, რადგან მართლა ქალღმერთივით ლამაზი დედოფალი ხარ, მაგრამ როცა ცეკვავ, მაშინ ყველა მამრობითი სქესის წარმომადგენელი ოცნებობს ჩემს ადგილას ყოფნას და არ მინდა დღეს ვინმე მძიმე ტრამვებით გავუშვა.
-ოოოო, მოგცლია ერთი, - ხელი აიქნია ტასომ და კიდევ ერთხელ აკოცა ბიჭს, - ეს საკომპენსაციოდ.
-ისე, სადაა შენი ლიკუნა? - თვალი დარბაზს მოავლო რეზიმ და მერე ისევ ცოლს დააკვირდა, - მეჯვარედ ეგ არ გინდოდა?
-მინდოდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ თორნიკეს ჩემზე მეტად უნდოდა და გადავიფიქრე. თანაც მაგ ორზე თორნიკეს 2 თვის წინ 1 კვირით ლიკასთან ჩასვლის გარდა აღარაფერი მსმენია. დავიჯერო, რამეზე იჩხუბეს?
-რაა? - თვალები შუბლზე აუვიდა რეზის, - თორნიკე და ლიკა? ლიკა და თორნიკე, ერთად?
-არ მთხრა, რომ არ იცოდი, - გაოცდა ტასო, - კაი, რეზიი?! მართლა არ იცოდი? მე შენ ყველაფრის მცოდნე პიროვნება მგონიხარ და ცხვირწინ რა ხდებოდა, მაგას ვერ ამჩნევდი? დედა, ეს ვის გავყევი ცოლად?
-ავღადავდით, ცოლო?
-რატომაც არა, ქმარო, - გაიცინა და კიდევ ერთხელ აკოცა ბიჭს, - კამერა გვიღებდა და, - მხრები აიჩეჩა, როცა რეზიმ გახედა.
-ხო, მხოლოდ კამერის გამო, თორე ისე არ გინდოდა ჩემი კოცნა, - ეშმაკურად ჩაიცინა ბიჭმა და ხელი ჩახსნილი გვერდიდან კაბის შიგნით შეაცურა.
-რეზიიი... - სუნთქვაგახშირებულმა ამოთქვა ტასომ და მუცელში ყველა კუნთი დაეჭიმა, - ხელი გააჩერე, სირცხვილია!
-საკუთარ თავს დააბრალე, - დაბოხებული ხმით უთხრა და ყელში აკოცა.
-აჰჰჰ, რეზი, ჯანდაბა შენ თავს, გაჩერდი, თორემ...
-რა იყო, მუქარები გამოგელია? - ჩაიცინა ბიჭმა კიდევ ერთხელ აკოცა ყელში.
-რასაც აქამდე გემუქრებოდი, ეტყობა დამიმთავრდა, - გაიცინა ტასომაც და შვებით ამოისუნთქა, როცა კაცმა ხელები მოაშორა.
ქორწილი თავისი ტემპით მიდიოდა. ორმა გაბერილმა გადაჭამა ყველაფერი და მერე ანასტასიას ეხვეწებოდნენ ტორტი მალე დაეჭრა, რადგან მხოლოდ ის დარჩათ გაუსინჯავი. ტასო კი რაღაცას ან ვიღაცას ელოდა და არაფრის დიდებით ჩქარობდა არც ტორტის გაჭრას და არც თაიგულის სროლას.
-თორნიკე, მეცეკვე, - ხელი ჩაავლო ბიძაშვილს და საცეკვაოდ წაიყვანა, როცა მობილურზე საუბარს მორჩა და გაღიმებულმა რაღაც გადაუჩურჩულა ქმარს, რომელმაც ეშმაკურად ჩაუკრა თვალი და ანასტასიას მეჯვარე გამოიცეკვა.
-და ანდრეას ეცეკვე ან დათოს, მე რომ მომახტი? - გაიოცა ბიჭმა, მაგრამ მაინც დაიწყო ცეკვა.
-ასაკის მიხედვით მივყვები, - გაუცინა ტასომაც და კაცის მოძრაობებს აჰყვა.
რამდენიმე წუთში რიტმული მუსიკა წყნარმა მუსიკამ შეცვალა და ტასომ მაშინვე ყელზე შემოხვია ხელები.
-მგონი, აჯობებს ეს ცეკვა შენს ქმართან ერთად შეასრულო, - თქვა თორნიკემ და ქალის ხელებისგან დახსნა სცადა.
-თოკო, რა იყო, გამირბიხარ? რეზის ისედაც ვეცეკვები, მაგრამ მაშინ, როცა ამ ცეკვას დავასრულებთ. მე ახლა შენთან მინდა ცეკვა და არ გამიტეხო, კარგი?
-ოოო, როგორ ვერ გიტან, ანასტასია, - თავი გადააქნია კაცმა და ხელები წელზე მოხვია, მერე კი თვალში სიძე მოხვდა, რომელიც მათგან ზურგით მდგომ ქალს ელაპარაკებოდა, ცოტა ხანში კი საცეკვაო მოედანს შეუერთდნენ, - ამას აქ რა უნდა?
-ვისზე მეკითხები, თოკო? - ტასომ კისერი წაიგრძელა და იქაურობას მოავლო თვალი.
-ვითომ ვერ ხვდები, არა? აბა, იქით გაიხედე, ვის ეცეკვება შენი ქმარი? - თავით რეზისკენ ანიშნა და გოგო მკლავზე გადაიწვინა.
-უიი, ლიკა მოსულა, - მხიარულად ამოილაპარაკა ტასომ და თორნიკეს შეხედა, - რა კარგი გოგოა, ამისრულა თხოვნა და მაინც ჩამოვიდა.
-ნამეტანი, - კბილებში გამოსცრა ბიჭმა და კარგად შეათვალიერა მონატრებული სხეული, - მე რომ ვთხოვე რაღაც, არ შემისრულა და შენი თხოვნა თავქუდმოგლეჯილმა შეასრულა.
-იმიტომ, რომ მე ვუყვარვარ, - გაიკრიჭა, - მაინც რა სთხოვე ამისთანა? - დაინტერესდა ტასო, ლიკასგან კი იცოდა, მაგრამ თორნიკეს ინტერპრეტაციაც აინტერესებდა.
-ანკარაში რომ ჩავაკითხე, მაშინ გავაფრთხილე, რომ იმ ს**თან ერთად არ გაფრენილიყო, მაგრამ გაიგონა? ცალ ყურში შეუშვა და მეორედან გამოუშვა. მაგაზე ვიჩხუბეთ და, საერთოდ, რატომ მალაპარაკებ ამაზე?
-ღმერთო და ამის გამო ხარ ჯერ კიდევ გაბრაზებული? არ მაინტერესებს, როგორც გინდა ისე შემოირიგე. იცოდე არ გაპატიებ ჩემი ლიკუნას ასე დატანჯვას, - უთხრა და რეზისთან მივიდა ისე, რომ ხელი არ გაუშვია თორნიკესთვის, - ქმარო, პარტნიორს ხომ არ გაუცვლიდი ჩემს ბიძაშვილს?
-დიდი სიამოვნებით, - გაიღიმა რეზიმაც და ტასო მოიმწყვდია თავის მკლავებში, - შენი აზრით, შერიგდებიან?
-ურჩევნია შემოირიგოს, თუ არადა რაც თავისი ცხოვრების განმავლობაში არ გამოუცდია, ჩემი გაბრაზება, ახლა ერთიანად დაიტეხს თავს.
-რაა? თორნიკეა ის ერთადერთი ბედნიერი, რომელსაც დიადი ანასტასია ავალიანი არ გაუბრაზებია?
-შენ წარმოიდგინე და მასეა, - გაიცინა ქალმა და თავი მხარზე ჩამოადო.
ტასო და რეზი საკუთარი მაგიდიდან ადევნებდნენ თვალს დარბაზის შედარებით ჩაბნელებულ კუთხეში მდგომ ლიკას და თორნიკეს წყვილს, რომლებიც გაცხარებით საუბრობდნენ რაღაცაზე, მერე კი აივანზე გავიდნენ და იქ გააგრძელეს კამათი.
-არა, ახლა მართლა დავხოცავ იმ ორს, - გადაულაპარაკა ქალმა და შამპანური მოსვა.
-და ერთადერთი პატარძალი იქნები, ვინც საკუთარ ქორწილში მომავალი რძალი და ბიძაშვილი მოკლა.
-რა გინდა, პრეცედენტს შევქმნი, - მხრები აიჩეჩა გოგომ და ფეხზე წამოდგა, როცა დარბაზში დაბრუნებული წყვილი შენიშნა, - მორჩა, ამას ვეღარ გავუძლებ. დროა, თაიგული ვისროლო.
-მაგაში იარაღას მალავ და მასე აპირებ თორნიკეს მოშორებას? - დაინტერესდა რეზი.
-სამწუხაროდ არა, ჩვეულებრივი ვარდებია.
-მაშინ ვიზრუნებ, რომ შენი ლიკუნაც დადგეს, - თვალი ჩაუკრა და ჯერ ლიკა დააყენა ძალით გოგონებთან ერთად, მერე კი ბიჭებთან გადაინაცვლა.
ტასომ მაშინვე ისროლა ყვავილები და პირდაპირ ლიკას ჩაუგდო ხელებში. ქალმა გაოცებულმა დახედა ვარდებს და თავი გადააქნია.
-გილოცავ, ლიკა, - მასთან მიიჭრა ანასტასია და გადაეხვია.
-ძალით გააკეთე, ხომ? - ჰკითხა გაბრაზებულმა გოგომ და თაიგული მაგიდაზე დააგდო.
-კარგი რაა, ლიკუნა, დღეს ჩემი დღეა და გამხიარულდი რაა.
-არა, საერთოდ რას გიჯერებდი და მოვდიოდი? უარესად მომშალა ნერვებზე და თვითონ კი დააბიჯებს გახარებული.
-ხოდა, იძიე შური და რამე მოიფიქრე, - თვალი ჩაუკრა და მათკენ წამოსულ ერთ-ერთ სტუმარზე ანიშნა, - ამას ეცეკვე, დანარჩენი თავისით მოხდება, - უთხრა და სიცილით წავიდა ბიჭებისკენ.
მათთან მისული ქმარს ჩაეხუტა და ხმამაღლა ჰკითხა:
-რეზი, ის ბიჭი მგონი შენი სტუმრებიდანაა, არა?
-რომელი? - თვალი მოავლო დარბაზს ბიჭმა.
-აი, ის, ჩემს ლიკას რომ ეცეკვება.
-აა, ეგ? კი, დედაჩემმა დაპატიჟა. მამაჩემის მეგობრის შვილია. მიშო ჰქვია. რა იყო?
-გავიგონე, როგორ ეუბნებოდა ლიკას რომ ძალიან მოსწონს, როცა საცეკვაოდ დაპატიჟა, თან ისიც დაამატა, რომ როგორც კი დარბაზში შემოვიდა, მაშინვე მოსჭრა მისმა სილამაზემ თვალი და მეც კი დამჩრდილა.
-ბოლო არ უთქვამს სიმართლე, - გაიცინა რეზიმ და ცოლთან ერთად გახედა თორნიკეს, რომელიც ვისკიან ჭიქას მთელი ძალით უჭერდა ხელს და ნელ-ნელა სვამდა სასმელს.
პიკი მაშინ იყო, როცა ლიკა მომდევნო სიმღერებზეც იმ ბიჭთან ერთად ცეკვავდა, ამას კი თორნიკე შორიდან უყურებდა და ძარღვები ნელ-ნელა უფრო მეტად ებერებოდა.
-არ გინდა, რამე გააკეთო? - ჰკითხა გვერდით ჩამომჯდარმა ანდრეამ და მანაც მოსვა სასმელი.
-რა, მივიდე და ჩავეჭრა?
-ტასოზე უფრო დიდი ხისთავიანი თუ შემხვდებოდა, რას ვიფიქრებდი, - სიცილით გადააქნია თავი კაცმა და თავისი მანქანისა და წყნეთის სახლის გასაღები ერთად გაუცურა ბიძაშვილს.
-ეს რა არის ანდრეა? - გაიოცა თორნიკემ და გასაღებები ხელში შეათამაშა.
-ჩემი საქორწინო საჩუქარი.
-მერე, მე რას მაძლევ? შენი დის ქორწილია და არა ჩემი.
-არა, - თავი უარყოფის ნიშნად გააქნია ანდრომ, - ტასომ თავისი საჩუქარი მიიღო, ეს შენია.
-რისი თქმა გსურს ამით?
-ტვინი გაანძრიე და ის გოგო არ დაკარგო! - მხარზე ხელი დაჰკრა და კესოს მიუბრუდა, - დამეღალა ჩემი ღიპუცა გოგო?
-ცოტა კი, წავიდეთ, რაა, - საყვარლად თქვა ქალმა და ანდრეასთან ერთად გასასვლელისკენ წავიდა.
თორნიკემ ცოტა ხანს უყურა დატოვებულ გასაღებებს, მერე კი სწრაფად წამოდგა მაგიდიდან, ჯერ კიდევ მიშიკოსთან მოცეკვავე ლიკას ხელი ჩაავლო და ქალის წინააღმდეგობის მიუხედავად, გასასვლელისკენ წაიყვანა.
-მგონი დაქალი გაგითხოვდა, - სიცილით შეხედა ცოლს და მასთან ერთად გააგრძელა ცეკვა.
-კიდევ კარგი, მაგას თუ მიხვდა თორნიკე.
-დავინახე ანდრეა ელაპარაკებოდა.
-აჰ, ახლა გასაგებია, ვისი იდეაცაა, - მხრები აიჩეჩა და ჯერ დატრიალდა, მერე კი რეზის მკლავზე გადაწვა.
-გახსოვს, პირველად რომ შევხვდით ერთმანეთს, როგორ მიყვირე და გამომლანძღე? - გაახსენა რეზიმ სიცილით.
-არ მითხრა, ღირსი არ ვყოფილვარო.
-რა თქმა უნდა, არ ვყოფილვარ. სიკვდილს გადაგარჩინე და შენ კი მიმალანძღე. მაგრამ მაშინაც კი ძალიან სექსუალურ და ყველაზე ლამაზ ქალად მიგიჩნიე.
-ახლა უნდა გავწითლდე და მადლობა გადაგიხადო?
-არა, უბრალოდ მითხარი, რომ გიყვარვარ, - გაუღიმა კაცმა და გულში ჩაიკრა.
-მიყვარხარ, რეზი ლიპარტელიანო, ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ და ერთი სული მაქვს, როდის გავა 8 თვე, რომ ჩვენი სიყვარულის ნაყოფი დავიჭირო ხელში და მასთან ერთადაც გითხრა, რომ სიცოცხლის ბოლომდე შენ მეყვარები.
-ტასო, შენ... - ენა ჩაუვარდა კაცს.
-კი, ორსულად ვარ და ძალიან მალე მეორე ჩემნაირის გაძლება მოგიწევს.
-მიყვარხარ, ტასო, - ამოიჩურჩულა ქალის ტუჩებთან და მთელი სინაზით აკოცა.
დასასრული
*******
ესეც დასასრული. ვიმედოვნებ მოგეწონათ და ყველას ძალიან დიდი მადლობა, ვინც კითხულობდით და სტიმულს მაძლევდით