დემეტრე გარეთ გავიდა,როდესაც გარეთ გავიდა,ისეთი სახე მიიღო თითქოს მოჩვენება დაინახა.
-ევა შეგიძლია წყალი მომიტანო?
-კი როგორ არა.
მე სამზარეულოსი წავედი,წყალი გამოვიტანე და კარებთან მივედი,მაგრამ გავჩერდი რადგან დემეტრე ვიღაცას ელაპარაკებოდა.
-როგორ გაბედიე,აქ მოსვლა,შენ ხომ მაინც იცი,როგორი ურთიერთობა გვაქ?
-ხო მაგრამ,მე შენთან არ მოვსულვარ,შენ დასთან მოვედი.
-ბიჭო შენ ხო ხარ კარგად?ჩემ დას შენთან რა საქმე აქ?
-შენ არაფერი გითქვია მისთვის,ხო და მე უნდა ვუთხრა.
-ანდრია,შენ ხო არ გაკლია,ჩემ დასთან სიტყვა არ დაგცდეს.
-მაშინ უთხარი.
-როცა დრო მოვა ვეტყვი და შენი საქმე არაა,მე ცემს დას რას ვეტყვი და როდის,გაიგე რა
-კარგი როგორც გინდა.
მე ხმაზე ვიცანი ის ბიჭი იყო,მე რომ შევეჯახე(როგორც მივხვდი ანდრია ერქვა)
ცრემლები მომდიოდა როცა,მათ ლაპარაკს ვისმენდი.გარეთ გავედი,მაგრამ ცრემლები შევიწმინდე არ მინდოდა დემეტრეს,რამე ეეჭვა,თან წყალი მივაწოდე.
-იტირე?
-არა თვალში რაღაც ჩამივარდა და.
-კარგი წავიდეთ?
-ხო.
ჩვენ წავედით,დაბლა ანდრია იდგა,ჩემმა ძმამ ბრაზიანი თვალებით შეხედა,მაგრამ სიარული არ შეუწყვეტია.მალე კაფესთან მივედით.ლიზი და გიორგი უკვე იქ იყვნენ.
ჩვენ ბევრი ვილაპარაკეთ და შემდეგ დავისალეთ.
-დემე დღეს მეტყვი,იმას გუშინ რომ პირობა მომეცი?
-ევა,რაში გაინტერესებს ეს ამბავი?
-დემე მე სიტყვაზე გამოგიჭირე.
-ევა,დღეს ცოტა მთვრალი ვარ ხვალ ვილაპარაკოთ,ამ თემაზე.
-კარგი,ასე იყოს.


იმედია მოგეწონათ!გავაგრძელო?