დილით ადრე გამეღვიძა .იმდენად ადრე, რომ ვცდილობდი ძილი ისევ შემებრუნებინა, მაგრამ ამაოდ.ამიტომ მოვიმარჯვე ჩემი მობილური და სოც.ქსელში შევედი.ლუკაც იქ ყოფილა. შევამჩნიე,მაგრამ მე როგორც მოკრძალებული გოგო ყოველთვის ვერიდებოდი პირველი მიწერას, მის პროფილზე შევედი,ფოტოები გულდასმით დავათვალიერე და ვიპოვე ძველი ფოტო, რომელიც სადღაც 6-7 წლის წინ იყო დადებული,ჯანდაბა ეს ხო ჩემი ძმა და ლუკა არიან,ეს ადგილიც ნაცნობია,სოფლის სახლია.ჩამეღიმა მეცნო ბავშვობის ადგილები ,სადაც ბევრ დროს ვატარებდი, ძველ ფურგონზე შემომჯდარიყვნენ ხელი-ხელ გადახვეულნი და სიგარეტს აბოლებდნენ.ფოტოების თვალიერების დროს მისი ერთ-ერთი ფოტო მოვიწონე შემთხვევით.( ჯანდაბა ელენე ეს როგორ დაგემართა იფიქრებს ყურადღების მისაქცევად გავაკეთე)
-რაშვები ელე რატოარ გძინავს?
-რავიცი, გამეღვიძა და ვერ დავიძინე,და შენ?
-მე არც დამიძინია აქ ვიყავი
-ჰმ გასაგებია
-ხვალ რაშვები? რა გეგმები გაქვს?
-შენი აზრით?
-ალბათ ვინმე ბიჭი დაკერე და უნდა ნახო
-სასაცილოა 
-კაი ხო 
-რეპეტიტორთან უნდა წავიდე
-ხვალ გნახავ 
-არ მექნება დრო
-რომელზე გამოდიხარ მისგან?
-8 ისკენ
-კარგი დაგხვდები და მასე გნახავ
-კარგი ჰო.

ახლა კი ძილი ნამდვილად შევიბრუნე და დამეძინა ,როცა გავიღვიძე გავანაალიზე ,რომ დილის რეპეტიტორთან მაგვიანდებოდა და ბურტყუნით დაბლა ჩავედი ( ოხ ეს ტანჯული აბიტურიენტობა) დედას ჩემი ხმა გაუგია .
-რას ბურტყუნებ საყვარელო
-არა არაფერი დე
-ხოიცი უნდა ჩააბარო და გახდე იურისტი
-ვიცი დე არ გაგიცრუებ იმედებს ( ვაკოცე და თან არაქისის კარაქს ვუსმევდი პურზე და ვილუკმებოდი)
რეპეტიტორთან წავედი სულ რაღაც 4 ტანჯული საათით,სახლში დაბრუნებისას,შევამჩნიე ,რომ ჩემი ტელეფონი მკვდარი იყო და დამტენზე შევაერთე მე კი კოხტად საწოლზე წამოვკოტრიალდი.
ისევ ჩამძინებია,ცოტახანში ჩემმა ძმის ხმამ გამაღვიძა, ყურსასმენებს ეძებდა როგორც ჩანს არ დამიბრუნებია მისთვის რამდენიმე დღის წინ რომ ვეთხოვე,მაგრამ როცა ჩანთაში ხელი ჩავყავი ყურსასმენები ვერ აღმოვაჩინე, 
ჯანდაბა ელენე შენ ისევ დაკარგე გიოს ყურსასმენები,ის ნამვილად მოგკლავს ამჟამად ,ვფიქრობდი ჩემთვის,როცა ჩემი თარო გამოვხსენი და ყურსასმენები დავინახე .უცბათ დავიყვირე სიხარულით
-რა გაყვირებს გოგო (გიო)
-არაფერი ,აი შენი ყურასასმენები
-მადლობა ღმერთს,მაღირსე
-ნუ თუ არ გინდა ,არაა პრობლემა და ყურსასმენებს კვლავ ხელი ჩავავლე
გიორგიმ უცბათ ხელი ჩამჭიდა ,კინაღა მომტეხა, ამაცალა და გავიდა ოთახიდან
-ჯანდაბაში წასულხარ ( კარგად მივალანძღე)
-მომეწიე 
არც თვითონ დამაკლო
დეგრადიული ...
რატოა ჩემი ძმა გამაგებინა ერთი,მგონი მაიმუნში აერიათ და მაიმუნი დედამ სახლში წამოიყვანა ჩემი ძმა კიდე ზოოპარკში წაიყვანეს 
-ელენე მესმის
-უფფსს. ისევ ხმამაღლა მომივიდა საუბარი 

საწოლზე წამოვწექი და,, დიდოსტატის" კითხვა დავიწყე ,რეპეტიტორამდე მინდოდა ცოტა მაინც მომესწრო.კითხვაში დრომ ისე გაირბინა ვერ შევნიშე,ჩავიცვი და რეპეტიტორთან წავედი. ლუკასაც მოუწერია მაგრამ რატომღაც ახლა შევამჩნიე
-რაშვები ელე
-რავი რეპეტიტორთან ვარ
-დღეს ხოიცი უნდა გამოგიარო 
-ხო მახსოვს
-კარგი ახლა შენც არ შეგიშლი ხელს,როგამოხვალ მომწერე
-კარგი

რამდენიმე საათში დამიმთავრდა ქართულიც,ჩავალაგე ჩემი წიგნები ჩანთაში და ჩამოვედი სადარბაზოს კიბებზე,ტელესაც ვაკვირდებოდი, და სწორედ მაშინ მომწერა ლუკამაც,
სად ხარ ელე?
-ახლა ჩამოვედი კიბებიდან
-კარგი ,სკვერში გამოდი იქ  მოვალ
-კარგი

სკვერში მისვლისთანავე რამდენიმე წთი ვიყურებოდი ირგვლივ და არავინ ჩანდა ,ცოტახანში მომიახლოვდა სიმპატიური ახალგაზრდა
-დიდხანს ხომარ გალოდინე?
-არა ახლა მოვედი
-რას მეტყვი სხვას? ან სად წავიდეთ
-არვიცი 
-გავისეირნოთ თუ სადმე დავჯდეთ
-გავისეირნოთ რა ,მიყვარს ხეტიალი 
-მითუმეტეს შენ თან ერთად კარგია ელე 
-ჰმ მგონი ,არც ისე (ჩავიცინე)
-მგონი არა ასეა

უბრალოდ ვსეირნობდით და გაუთავებლივ ვლაპარაკობდით ,მიყვებოდა კვლავ ბევრ სასაცილო ისტორიებს მასზე ,მე კი მთელი გულით ვიცინოდი,ასე არასდროს გამიცინია ბიჭთან მერიდებოდა ხოლმე ყველა კბილის გადმოყრა,განა იმიტომ რომ ცუდი კბილები მაქვს ,უბრალოდ არარის მიზანშეწონილი

ლუკა და მე ყოველ დღე ვხვდებოდით ერთმანეთს, სულ ვსეირნობდით მართალია ჩემთან მიმოწერით არასდროს იმდენად თავს არ იწუხებდა, მაგრამ ჩვენ ყოველ დღე ვხვდებოდით დღის ნახევარს სრულიად ერთად ვატარებდით .მე მივეჩვიე ლუკას .ბედნიერებას მანიჭებდა როგორ შეიძლება ასეთი ბედნიერება მოგანიჭოს ვინმემო მეუბნებოდა ჩემი ქვეცნობიერი.ყველაფერი კარგად იყო მეტისმეტად კარგად.

გადიოდა დღეები ..
მე და ლუკა უფრო და უფრო ვაახლოვდებოდით.
ლილიანს ვუყვებოდი ყველაფერს ლუკაზე,
მას ის ძალიან მოსწონდა თუ როგორ მექცეოდა
უხაროდა ლილიანს ჩემი ბედნიერება ..

ჩვეულებრივი დღის ბოლოს ლუკამ მომწერა
-რაშვები ელე 
-რავიცი თმებს ვიშრობ,შენ რაშვები
-ვუსაქმურობ, პივა გიყვარს?
-კი
-კარგია
-ისადა ხვალ ხოიცი უნდა გნახო
-ხო კიი 
-სადმე გავისეირნოთ
-კარგი
-უნდა წავიდე ახლა
-მიდი ,დროებით
 
მალ-მალე ვამთავრებდით ხოლმე მიმოეწერას


მეორე დღეს როდესაც ლუკა ვნახე სკვერში გავედით ჩვეულებრსავებ . შემდეგ კი რატომღაც მითხრა გავალ და ახლავე მოვალო , გავიდა და მოიტანა ორი ბოთლი პივა, ( გიჟია ეს იჭი ,მეთქი რატომმითხრა)
-არა მე არმინდა
-რატო ხო სვავ ხოლმე
-კი მარა არ მინდა 
-ოო გთხოვ რა
-კარგი მაშინ  ძან ცოტა
-კარგი 

ცოტა დამისცა და ისიც ვერ დავლიე ,ერთი ბოთლი კი მაწანწალებმა მოგვპარეს ,რასაც მე მაბრალდებდა,მაგაზე ბევრი ვიცინეთ,მთელი არსებით ასე უბრალოდ ,თვალსადა ხელს შუა ბოთლი აგვწაპნეს





როგორ მოგწონთ? დაწერეთ ყველამ კომენტარი რომ წერის სტიმული მქონდეს, თუ რამე არ მოგწონთ ისიც მითხარით გავითვალისწინებ