დილით ქალბატონი ლელას ხმა მაღვიძარასავით ჩამესმოდა ყურებში,ტკბილი მაღვიძარა იყო რომელსაც ჩემი გაღვიძება უნდოდა მაგრამ ისე მშვიდად მეძახდა მის ხმაზე უფრო მეძინებოდა.
-ადექი დაგაგვიანდება ელენე თან სანამ სახლიდან გახვალ შენი ოთახიც მიალაგე
-კარგი დე

საშინელება რა დალაგებს ამ ბუნაგს,ვერასდროს ვიტანდი სახლის დალაგებას და ჩემი ოთახი ყოველთვის ბუნაგს ემსაგვსებოდა,კარადაში ერთიანად შეტენილი ტანსაცმელი ,ეს რა თქმა უნდა ყოველთვის იმას ნიშნავდა რომ ელენე სახლში იყო ,თუ გიორგის საროჭკებიც დაიკარგა ესეც იმას ნიშნავს რომ ელენეს თავისი ტანსაცმელი მობეზრდა და გიოს ტანსაცმელები ტუტუცად მოიპარა,როგორც ყოველთვის ,ჩემი და გიორგის ჩხუბიც მაგაზე იყო,საროჭკებსა და კეტებზე,გიჟდებოდა როცა მის საყვარელ კეტებს ვიცვამდი თან ფეხის ზომა საკმაოდ პატარა აქვს ბიჭის მიმართებაში,მართალია მასზე ერთი ზომით პატარა მაქვს 38 მაგრამ კარგად ვიყენებდი მაინც
სახლის მილაგებასთან ერთად გიორგის კეტებიც ჩუმად დავაბრუნე და საროჭკა ავიღე,თან დარწმუნებული ვიყავი ერთხელაც ამის გამო კარგად ჩამალურჯებდა და ღირსიც ვიქნებოდი.

ჩემი ძმა ცოტა უცნაური ბიჭია , სხვებს არ გავს ,არა განა იმიტო ვამბობ რომ ჩემი ძმაა უბრალოდ ძალიან შეიცვალა იმ ამბის მერე რაც შეყვარებული დაეღუპა დიდი ტრაგედია იყო ისინი ხომ დაქორწინებას აპირებდნენ, მის შემდეგ მთელ დროს სამსახურსა და ქუჩას უთმობს,ლუ ( ლუიზა) კარგი გოგო იყო 19 წლის როდესაც უბედურმა შემთხვევამ იმსხვერპლა,გიოც მასთან ერთად იყო და ბეწვზე გადარჩა,მისი გადარჩენა ვერ შეძლო,რაც გულში დიდ ტკივილად დარჩა ,მას შემდეგ 4 წელი გავიდა,ზედმეტად არავისთვის შეუხედავს და ქუჩურ ცხოვრებასაც მიეჩვია,უმეტესად როდესაც სამსახურიდან შვებულებაში იყო ან არ ქონია მივლინება,სამსახურშიც და ქუჩის სასტავთან სვავდა,მე და დედა კი ვერაფრით ვეხმარებოდით ,დედა ძალიან ნერვიულობდა მის ასეთ საქციელებზე მაგრამ ამაოდ, გიორგი ცოტახანით ხან სოფელში მიდიოდა ხან კიდე ნაქირავებში ცხოვრობდა მარტო ყოფნა ერჩივნა. მართალია ის არაფერს მაკლებდა და რაც არ უნდა მომენდომებინა ყველაფერს მისრულებდა მაგრამ ყოველთვის მინდოდა ჩემი ძმა გვერდძე გვყოლოდა,მამის წასვლის მერე ისედაც რაღაც გვეკლდა.
***********************
გონებაში მთელი კვირის გეგმები გადავათვალიერე და დრო გადავანაწილე თანაბრად,რომ ყველაფერი მომესწრო თან ანიტას უნდა შევხვედრილიყავი და სადმე გაგვევლო ( ანიტა ჩემი დაქალია მაგრამ გადატვირთული დროს გამო ხშირად ვეღარ ვნახულობდით ერთმანეთს)
მე და ანიტა 6ზე  ვხვდებოდით ,გავართხილე და რეპეტიტორთან წავედი.
ლუკას არ მოუწერია მთელი დღე არ გავახსენდი რასაკვირველია რაღაც ხდებოდა მის თავს და ვერ მივხვდი რა
მე და ანიტა ვენდიში დავსხედით,რუსთაველის ვენდისი ყველაზე მეტად მიყვარს,მყუდრო გარემო და სასიამოვნო პერსონალი,მეტი რაღა გვინდოდა,გავჭორეთ ყველა და ყველაფერი ,ცოტაოდენი რამ მოვუყევი ლუკაზეც,მან ნიკოლოზზე მომიყვა ის და ნიკოლოზი ბავშობიდანვე ერთად არიან.არაჩვეულებრივი წყვილია მაგრამ ნიკოლოზი გასტროლებზე ხშირად დადის რის გამოც ამ ბოლო დროს ვეღარ ნახულობს და ცოტა გული წყდება.მაგრამ რას ვიზავთ კარიერასაც ვერ დაინგრევს.დღის ბოლოს როდესაც სახლში წასვლა გადავწყვიტეთ ლუკამ მომწერა თუ სად ვიყავი ,ვუთხარი და შეხვედრა მთხოვა
ანიტამ გადაწყვიტა რომ სახლში წასულიყო ,არადა ბევრი ვთხოვე ლუკასაც გაგაცნობ მეთქი მარა ასე არჩია,ჯიუტია.
ცოტახანში მეტროსთან ავედი მაგრამ ლუკა არსად ჩანდა კარგად მაყურყუტა დიდი ხანი შემდეგ კი გამოჩნდა ,ძალიან გავბრაზდი ციოდა და ცხვირ გაყინული ველოდებოდი,ბოდიშიც არ მოუხდია.
-დიდხანს მელოდე?
-კი და წასვლას ვაპირებდი
-უი,კაი წამო გავისეირნოთ და მოგიყვები ყველაფერს
-კაი
 
ვსეირნობდით და სკვერის ერთ-ერთ სკამზ ჩამოვჯექით
-ჰადაიწყე რახდება
-რავი ისეთი არაფერი მნიშვნელოვანი
-რაგჭირს რა გემართება
-არაფერი თქო,ვთამაშობ
-რას თამაშობ
-შენი აზრით
- ო ჯანდაბა ოღონდ კაზინო არა
-ხო ზუსტად
-კაი რა
-დიდხანია ვთამაშობ და ჩამითრია
-რატო რაში გჭირდება
-მიჩვევა იცის
-ამის გამო იქცეოდი ასე
-ნუ ხო დაახლოებით
-ფული მჭირდება სასწრაფოდ
-რამდენი
-600 ლარი
-მე როარ მაქვს
-კაი არაუშავს
 გაოცებული ვუყურებდი
-წამო რა წავიდეთ ელე
-ახლა არ მოვედით
-წავიდეთ თქო
-კაი

სახლში მისვლისას ტელეს ვუყურებდი მთელი ღამე და არ მომწერა ხასიათიც გამიფუჭდა,შემდეგ მივწერე
-რაშვები
-არაფერს
-რაგჭირს
-არაფერი
-კაირა მითხარი
-შეგიძლია შენი ტელე მათხოვო რამოდენიმე დღე ?
-რათ გინდა
-მაგას ნუღა მკითხავ
არ ვიცოდი რამეთქვა 
ნიკოლოზს ვუამბე ყველაფერი ,გაგიჟებული იყო როგორ გაბედა შენთვის ამის თქმა რაც არუნდა უჭირდესო.და მითხრა რომ არაფრით არ უნდა მეთხოვებინდა თორე ვინანბედი .ნიკოლოზ არ მოეწონა ლუკა უკვე და მკაცრად მეუბნებოდა თავი ამერიდებინა..
რამოდენიმე დღის შემდეგ ყველაფერი თითქოს დალაგდა აღარფერი უთქვამს ლუკას ამ თემაზე.დამპირდა რომ აღარ შევიდოდა კაზინოში
ერთხელ როდესაც ვსეირნოდით რაღაც კარგი ადგილი აღმოვაჩინეთ და ავიწყეთ მხოლოდ იქ სიარული.
ლუკა ჩამეხუტა,არ ვიცი რა დამემართა,დავდნი,სკამზე იდგა მე კი ფეხზე ვიდექი ,ფეხები გაშლილი ქონდა რომ მოეკეცა დამიჭერდა .
მეც მოვეხვიე და დიდხანს ვიყავით ასე მერე მივხდით რომ ბევრი ადამიანი რატომღაც გვიყურებდა მაგრამ ყველაფერი ფეხებზე გვეკიდა.
-ლუკა დამპირდი გთხოვ რომ არ გაეკარები არასდროს კაზინოს
-გპირდები
 დამთელი ძალით და არსებით ჩამეხუტა თითქოს გაჭ....ტვას აპირებდა,აღარ მიშვებდა მკავებში მომაქცია.
-ლუკა მგონი აქ არუნდა ვიყო შენს გვერდით
-რატო
-ჩემი ძმა,ძან გაბრაზდება,ასე არ უნდა იყოს რაც ახლა ხდება
-ახლა უკვე ხოიცი გვიანია ,გინდა რომ წავიდე შენგან?
-არა არ მინდა მაგრამ
-რა მაგრამ
-ცუდად ვიქცევით
-კაირა
-მაშინ უთხარი ყველაფერი ჩემ ძმას
-ვეტყვი
მითხრა და ისევ მთელი ძალით ჩამეხუტა,ხელში ვყავდი მოქცეული და როდესაც თავი ავწიე ხელს აღარ მიშვებდა და ტუჩებზე მიყურებდა მეგონა მაკოცებდა,მოუახლოვდა ჩემს ტუჩებს და უცბათ შუბლზე მაკოცა,მეტად რომანტიკულია მაგრამ არ გაუბედავს და ბევრად დავაფასე,თვალებში მიყურებდა მე კი  ვხედავდი მის თვალებს თითქოს სიყვარულით გიყურებსო,ადამიანები ამბოენნ ხოლმე საყვარელ მამაკაცს თუ უყვარხარ თვალებში ეტყობაო,ისე უბრწყინავდა,მის თვალებში ვიძირებოდი.ცოტახანში ჩემი ტელე ზარებით ატყდა ,დედაჩემი იყო როცა ვუპასუხე მითხრა რომ მალე დავბრუნებულიყავი,ლუკას ვუთხარი და სახლში წავედით,მე ავტობუსში ავედი,რატომღაც ეგონა რომ  ჩემი ავტობუსი ეგრევე გავიდოდა მარა შორიახლოს გააჩერა.მე კი დავინახე როგორ შევიდა საპირისპირო მხარეს არსებულ კაზინოში ლუკა და გავხვმი.ჯანდაბა ის ხომ დამპირდა ...