--შვილი მყავს -- მეხის გავარდნასავით გაისმა გიორგის ხმა. ბარბარეს თავზარი დაეცა და შეშლილი გაუხდა სახე. ნამდვილად ცდილობს ადამიანური აზროვნება შეინარჩუნოს, რამე არაადეკვატური არ თქვას ან არ გააკეთოს.
-- ბავშვის დედა ვინ არი ?? -- საცოდავი ხმით ვეკითხები და პირდაპირ თვალებში უყურებს გიორგის. ბიჭიც არანაკლენ განადგურებული სახით დგას და ხმის ამოღებას ვერ ბედავს.
-- გიყვაარს ?? გიყვარს შენი შვილის დედა ?-- ნელ-ნელა წინ მიიწევს ბარაბრე და გიორგის უახლოვდება.
-- არა -- ჩურჩულით პასუხობს ბიჭი და მარჯვნივ იხედება რათა გოგოს მწველ მზერას თავი აარიდოს. მაგრამ მიუხედავად ამისა წამის მეასედში გრძნობს როგორ ეხვევა საყვარელი ქალი. ოჰ როგორ უნდა ერთ მის ნაწილს მოიშოროს და დაამთავროს ყველაფერი, მაგრამ მეორე ,,მე" იმარჯვებს და აი გიორგიც ეხვევა ბარბარეს მთელი ამ წლების ნაგროვები მონატრებითა და სევდით.
-- საშინლად მიყვარხარ და ვეღარ დავუშვებ იმ შეცდომას რაც წლების წინ მომივიდა.
-- ასე მარტივად არაა ყველაფერი -- უჩვეული სევდით ამბობს ბიჭი და გოგონას სახეს ხელებში იქცევს. -- დარწმუნებული ხარ რო მზად ხარ ?? მზად ხარ ბოლო კურსის სტუდენტი გიორგი აიტანო ?? შეძლებ ესეთ ჩამოუყალიბელ კაცთან გაჩერებას? ჩემ კატოს აიტან ? დაფიქრდი.. მე არ მინდა კიდევ ერთხელ გეტკინოს გული და დამიჯერე ვერც მე გადავიტან კიდევ ერთხელ შენს მიტოვებას.. ნუღა მაიძულებ ამის გაკეთებას როგორც ადრე -- ხმის აწევის გარეშე ამბობდა ამ ყველაფერს მაგრამ ეს არც იყო საჭირო... მისი თითოეული პაუზა, ხელის სახეზე ჩამოსმა და თვალების დახრა განსკათურებულ ემოციას იტევდა. ბარბარემ პასუხის ღირსადაც კი არ ჩათვალა, უბრალოდ დაეტაკა და მთელი გრძნობით აკოცა….

***
Anna's P.O.V.
როგორც იქნა !!!!!! დაიწყო ჩემი საყვარელი დღესასწალისთვის მზადება. წინა საახალწლო კვირა ზედმეტად გადატვირთული მქონდა. როგორც იცით ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი და გაყიდვადი ტირაჟი სწორედ საახალწლოდ იბეჭდება. ამასთან ერთად მიწევდა საყიდლებზეე სიარული და დედაჩემთან ვახშმის ამბების მოგვარება. ძლივს თავისუფალი დრო გამომიჩნდა, ამიტომ საკუთარ საწოლზე ვგდივაარ და უბრალოოდ ვისვენებ. ნახევარი საათიანი ნებივრობის შემდეგ გადავწყვიტე საჭმელი მეჭამა. სწორედ მზადების პროცესში ვიყავი როდესაც ჩემი ტელეფონის დამაყრუებელი ხმა გაისმა.
--გისმეემ ნიინ -- მხიარულად მივესალმე ნინას და სალათში დაჭრილი ყველი ჩავყარე.
-- სკამზე დაჯექი, მსხვრევადი საგნები მოიცილეე და ყურმილის დაკიდებამდე არ იყვირო -- საცოდავი ხმით მეუბნება ნინა და ყურმილის იქით კრუტუნებს. მეც ვასრულებ მის მითითებას და სკამს ვწევ დასაჯდომად.
-- ახალ წელს აუცილებლად პარიზში უნდა ვიყოთ. დიდი ბანკეტი იმართება და ნანამ აქ გადაწყიტა ახალი ფილიალის პრეზენტაცია. -- არ შეიძლება ადამიანი ამდენად უიღბლო იყო. ჯანდაბა არ შეიძლება მაინც და მაინც ახალ წელს… რა თქმა უნდა ვყვირივარ გაუგებარ სიტყვებს და ნინაც 1 წუთში კიდებს ყურმილს. ჩემი საყავრელი დღესასწუალი უნდა გავატარო უცხო ხალხში… 2 წლის ბავშვივით შემიძლია ვიტირო იმის გამო რო სანდროსთან და ჩემ მეგობრებთან ვერ გავატრებ ამ დღეებს. უეცრად გენიალური იდეა მარტყავს თავში და სანდროსთან ვუშვებ ზარს. რომელსაც გათიშული აქვს. ამიტომ ბარბარეს ვწერ რომელიც მატყობინებს მის ადგილმდებარეობას. სწრაფად ვიწესრიგებ თავს და ნახევრ საათში უკვე დიდი ნიკოლოზ ექიმის სახლთან ვდგავარ და ზარს ვრეკავ.
-- გამარჯობა, როგორ გიკითხოთ ბატონო ექიმო ? -- ღიმილით ვეკითხები მასპინძელს და ლოყაზე ვკოცნი.
-- მე არაჩვეულბრივად, თქვენ როგორ ბრძანდებით შეყვარებულო ქალბატონო ?? -- ეშმაკურად მიცინის და სამზარეულოსკენ მივყავარ.
-- რა გითხრაათ რით გაგახაროოთ.... თქვენი ძმაკაცის ხელში როგორ ვიქნები -- დრამატულად ვეუბნები და ვშრები როდესაც სამზარეულოში მჯდარ ნატას ვხედავ. თქვენი აზრით შანსი რამდენია იმისა რომ ეს გოგო შემთხვებით აღმოჩნდა ამ სახლში სწორედ მაშინ როდესაც სანდროც აქაა. მე გეტყვით 0.
-- გამარჯობა -- შეძლებისდაგვარად ზრდილობიანად ვცდილობ მისალმებას. ისიც თავს მიკრავს და ტელეფონში აგრძელებს ქექვას.
-- ნიკა სანდრო სადაა ?? -- ხმადაბლა ვეკითხები და თვალებ აფახურებული ვუყურებ.
-- ეს პატიოსანი გოგო ბიჭს უნდა შეუვარდე საძინებელში ?! -- სერიოზული ტონით მეუბნება და ცალ წარბს მიწევს.
-- ნუ ცანცარებ ამხელა კაცი უბრალოდ მითხარი რა სადაა -- უფრო ვისაყვარლებ თავს და მხარზე ვეხვევი.
-- მეორე სართულზე, პირველივე ოთახი მარცხნივ -- მეც ლოყაზე ვკოცნი და მითითებული ოთახისკენ მივდივარ. კარებს ჩუმად ვაღებ. ვხედავ წელს ზემოთ შიშველ ალექსანდრეს, რომელიც ზურგზე წევს, თმები საშინლად არეული აქვს და ტკბილად ძინავს. გული არ მიძლებს და გვერდით ვუწვები. ჯერ თვალებს ვუკოცნი, მერე ცხვირზე გადავდივარ, ნელა ვაჯდები ტორსზე და ტუჩეებს ვუკოცნი. ბოლოს ყელზე გადავდივარ და სანატრელი რეაქციაც არ აყოვნებს. ხელებს თეძოებზე მხვევს და ზედმეტად ვნებიანად ეწაფება ჩემს მოღეღილ მკერდს.ვერასდროს ვიფიქრებდი ამდენად თამამი თუ ვიქნებოდი ურთიერთობაში. მაგრამ ეს ბიჭი ყველანაირ არსებულ აზრზს მიქრობს. სანამ მე ამ ყველაფრის გადახარშვას მოვასწრებ სანდრო ჩემს ზემოდან მოექცა. ხელები თავთან დამიწყო და უსაზღვროდ სექსუალური გამოხედვა მაჩუქა.
-- ამ წამსვე უნდა გავჩერდეთ თორე ვგონებ ეს თეთრეული ფერს შეიცვლის -- აი ესეთი ცეცხლოვანი მომენტის გაფუჭება ესეთი უხერხული ხუმრობით მარტო სანდროს შეუძლია. 15 წლის გოგოსავით ავნერვიულდი და თვალები დავხუჭე.
-- არა, ნამდვილად გამაგიჟეებ. -- სიცილით ბეუბნება და ისევ მეამბორება.
-- ახალ წელს პარიზში წამოხვალ ? -- სწრაფად ვეკითხები და მის პასუხს ველოდები. როცა ვამჩნევ რომ რეაქცია არ აქვს ვაგრძელებ -- რა თქმა უნდა თუ შენ გირჩევნია მეგობრენთან ან ოჯახთან შეხვდე გავიგებ. ჰო ალბათ გირჩევნია. არაუშაავს, მე აუცილებლად უნდა წავიდე და ვერ ვიქნები აქ მარა შობას გნახაავ, ან იქნებ დაფიქრდე არ ვიც....-- ჩემი ქოთქოთი ალექსანდრეს ხელმა შეაჩერა რომელიც პირზე ამეფარა.
-- ნამდვილად ვერ ვიტყვი უარს შენთან ერთად მარტო დროის გატარებაზე, თან რა იცი იქნებ იქ უფრო მუქი ფერის თეთრეული ქონდეთ -- საზიზღარიი ბიჭია, მარცხვენს ამხელა ქალს.
-- და რატომ ხარ დარწმუნებული რომ თეთრეული უკვე არ შემიღებია წითლად ?? -- ირონიული ხმით ვეუბნები და ტუჩს ვიკვნეტ სიცილის შესაკავებლად.
-- შენი ეს ჟურნალისტური ხრიკები ჩემზე არ გაჭრის ცხოვრებაავ -- უფრო ირონიულაად მპასუხობს და ერთად გვიტყდება სიცილი.

Barbare's P.O.V.
როგორც იქნა დადგა გაზაფხული დაა ქალაქი სულ ოდნავ, მაგრამ მაინც გაფერადდა. ახალ წელს გიორგისთან და ბავშვებთან ერთად შევხვდი ნიკოლოზის სახლში. სასტავს მარტო სანდრო და ანნა აკლდნენ რომლებმაც პარიზში გაგვცვალეს. მაგრამ სამაგიეროდ შობას შევხვდით სრული შემადგენლობით, მაგრამ ამ ჯერად ბექასთან კახეთში.ჰო კიდევ 2 მნიშვნელოვანი მოვლენა მოხდა. მე და გიორგი ერთად გადავედით საცხოვრებლად და სანდრო სწავლას დაუბრუნდა. მიუხედავად ჩვენი თანაცხოვრებისა ჯერ კიდევ არ მინახია პატარა ტასო. გიორგი თითქმის ყოველდღე დადის მის სანახავად, მაგრამ ერთხელაც არ შემოუთავაზებია ჩემთვის გავყოლოდი. ზუსტად არ ვიცი რა დამოკიდებულება უნდა მქონდეს ამ ფაქტთან მაგრამ საშინლად მწყინს და ვნერვიულობ ამ მომენტში. აი ამ წუთას ველაპაკე გიორგის რომელმაც ბედნიერად მახარა კატოს კონცერტის შესახებ სადააც ისევ არ ვარ დაპატიჟებული. მესმის რომ ჯერ არაფერი არ ვარ ამ ბავშვისთვის, მაგრამ საშინლად მინდა საყვარელი მამაკაცის შვილის გაცნობა. თან სურათებში პატარა გიორგია. კარზე ზარია და მეც სასწრაფოდ გასაღებად მივდივარ. იქ კი გაღიმებული გიორგი მხვდება და ამ მომენტიდან ზუსტად 5 წუთში საძინებელში ვართ. ოჰ ნამდვილად არ დავიწყებ ჩვენი კოსმოსური სექსის აღწერას. უბრალოდ ვერ გაუძლებს თქვენი ადამიანური გონება. რადგან მე ვარ ყველაზე უნიჭოო ადამიანი და არ მეხერხება არაფერი, გიორგი როგორც 19 წლიდან დამოუკიდებლად მცხოვრები ბიჭი ჩვენს სამზარეულოში დგას და საუზმეს ამზადებს. მე კი შეძლებისდაგვარად ხელს ვუშლი.
-- რაღაცას შემოგთავაზებ და ჩემი ძმასავით ღრიალი არ დამიწყო. -- ვცდილობ წინასწარ შევამზადო დიალოგისთვის. გიორგიც წყვეტს ყველის დაჭრას და პირდაპირ მე მიყურებს.
-- კომპანიაში რომელშიც მე ვმუშაობ, იურისტი სტაჟიორი სჭირდებათ და თან ხელფასაც გადაუხდიან. თუ მოეწონები 2 თვეში ხელშეკრულებასაც გაგიფორმებენ - ვასრულებ და ველოდები მომავალ აფეთქებას.
-- მერამდენედ უნდა განვიხილოთ ეს საკითხი ბარბარე ?!! არ მიმდა შენი დახმარება, მე თვითონ ვიპოვი სამუშაოს. ეხლა თუ არა ახლო მომავალში მაინც.
-- შენი აზრით 2 ადამიანის სიყვარული და ურთიერთობა მარტო სექსი და დღეში ერთხელ გადმოგდებული მიყვარხარაა ?? თუ ჩემი, შენი მეორე ნახევრის და უახლოესი ადამიანის დახმარებას არ იღებ, მაშინ ვინ ვარ ამის მერე მე ? ჯანდაბა უკვე 3 თვეა ერთად ვართ, მე კიდე შენი შვილი არც კი მინახავს. არ მჭირდება შენი სუყვარული თუ არ მენდობი და პატივს არ მცემ. მორიგი ნაშა ვარ ?? მაშინ რატომ არ გამაცანი შენი შვილი რომელიც ესე გიყვარს ?? -- ყვირილის გარეშე, ოდნავ ნაწყენი ტონით ვეუბნები და მოლოდინით ვაჩერდები გაფართოებულ თვალებში.
-- კატო 5 წლის არი -- ხრიწიანი ხმით მეუბნება და თავს ხრის. აქ კი ცივი ოფლი მასხავს. ზუსტად მეხუტე წელი უნდა შემსრულებოდა წელს რაც უცხოეთში წავედი. უფრო სწორედ გიორგიმ მაიძულა გავქცეულიყავი.
-- როდის გაიგეე რომ ის არსებობდა ? -- ვეკითხები და დაძაბული ველოდები პასუხს.
-- გახსოოვს 2014 წლის ზაფხული ?? კატო იყო მიზეზი რის გამოც ვქრებოდი აღარც შენ გნახულობდი და ... მოკლედ მაშინ როდესაც დავშორდით და მე სხვისი სიყვარული დავიბრალე უკვე დარწმუნებული ვიყავი თინას შვილი ჩემიც იყო. კატოს დედა სანამ შენი გრძნობენის შესახებ გავიგებდი მანამდე მყავდა. შენი გამოჩენის მერე,ცივილიზებულად დავშორდით. საკმაოდ წარმატებული გოგოა და ჩემთან ფულის გამო არ მოსულა.უბრალოდ ღირსად ჩამთვალა ბავშვზე მცოდნოდა და სურვილის შეთხვევაში მამობა გამეწია. საკუთარ თავში არ ვიყავი დარწმუნებული რომ შევძლებდი შენთან და ახალ შვილთან ერთად გამკლავებას. შენგან ჩემი შვილის უარყოფას და ჩემს მიტოვებას ვერ გადავიტანდი. ნუ მიყურებ ესეთი ნაწყენი თვალებით, ვიცი რომ არ უნდა შემპარებოდა შენს გრძნობებში ეჭვი მაგრამ პატარა და გამოშტერებული ვიყავი. ჩემი ეგოისტობის გამო მოგატყუე ვითომ სხვა მიყვარდა და ამიტომაც გაიძულე იმ დაწყევლილ გაცვლით პროგრამას დათანხმებოდი.-- მესიკვდილება ის ფაქტი რომ ამდენად ეპარებოდა ჩემს გრძნობებში ეჭვი. მაგრამ თითოეულ მსგავს დეტალს თუ ჩავუღრმავდები ვერასდროს ვიქნებით ის ვინც გვინდა გავხდეთ.
-- ეხლაც გგონია რომ გავიქცევი თუ რატომ არ მანახებ ბავშვს ?? -- ირონია გარეულ ტონს ვერაფერს ვერ ვშველი. მაინც გამოხტნენ ჩემი გრძნობები.
-- უკვე გითხარი რო მაშინ შეცდომა დავუშვი... არ მინდოდა ამ ყველაფრის გაგების გარეშე გაგეცნო კატო, ახლა თუ გინდა დღესვეე განახებ -- სითბოთი მეუბნება ამ ყველაფერს და ჩემს ხელებს თავისაში იმწყვდევს. თუ რაიმე დამუხტული ნაწილაკი იყო ჩემს ორგანიზმში ყველამ მოწესრიგებული-მიმართული მოძრაობა დაიწყო და წამებში დამიარა დენმა. გული, გონება და ორგანიზმი შეთანხმებულად რომ მოქმედებდენ ან ერთმანეთს ეკითხებოდნენ აზრს, ნადვილად არ ვიქნებოდი გიორგის ტუჩებზე დაკონილი. ბავშვობიდან იმაზე თუ ვქიფრობდი რომ კლდევამოსილი ქალი ვიქნებოდი და თავს დავიფასებდი, ამ წუთებში ყველაფერს ხაზი გადავუსვი, და უბრალოდ გავაკეთე ის რაც მინდოდა ( ამ ბოლო დროს სულ ესე ვშვები და იმედია არ ვკვდები).
--გყვაროობ -- ყურში ჩავჩურჩულე და იქვე ვაკოცე.

***
ალექსანდრე ისევ სტუდენტია… ჩვენი უნიჭიერესი ბიჭი, მეგობრის და განსაკუთრებით გიორგის დახმარებით 2 თვეში მოემზადა და გახდა 4 კურსის სტუდენტი. ძალიან გადატვირთული გრაფიკის გამო (რომელიც საშინელ სიამოვნებას ანიჭებდა) ანნას ნახვას ძლივს ახერხებდა. ისევ გოგო აქტიურობდა და, ისევ ანნა აკითხავდა ხან ნიკასთან სახლში ხან უნივერსიტეტში. მოკლედ დაიღალა ამ სიტუაციით სანდრო და გადაწყვეტილებაც მიიღო. მარიამ (დედამისმა) 2 თვის წინ გადაწყვიტა შვილი მარტო დაეტოვებინა. თემქის ბინის გაქირავება შეწყვიტა და იქ გადაცხოვრდა. ამაზე დედა-შვილს დიდი ჩხუბი ჰქონდათ მაგრამ მარია საერთოდ სოფელში წავსლით დაემუქრა. ამიტომ ჩვენ ბიჭსაც მოუწია დათმობაზე წასვლა და მისი გაშევბა. ამის მერე გადაწყვიტა ანნასთვის ერთად ცხოვრება შეეთავაზებინა. ეს არ იყო არ რაიმე მოვლენის დაჩქარება ან დავალდებულება, უბრალოდ სურვილის უფრო მეტი დრო გაატაროს საყვარელ ადამიანთან. დღეს კი როცა ანნამ საღამოს სახლში დაიბარა შანსი მიეცა ამაზეც დაელაპრაკოს. არ მოგატყუებთ და გეტყვით რომ სასტიკად ნერვიულობს. იმდენად რომ ნახევარი უნივერსიტეტი დაცოფა, ბოლო 2 ლექციიდან გაანთავისუფლეს და გზაში ტაქსის მძღოლსაც ეჩხუბა. მოკლედ გაავებულმა ჯერ გიორსგისთან გაირა და ,,სპეც სეანსი” მიიღო ამასთან ერთად ერთი ჭიქა დამამშვიდებელი ვისკის სახით და როგოც იქნა ღამის 11 საათზე ძლივს მიაღწია ანნას სახლამდე.

Anna’s P.O.V.
კარებზე დაკაკუნების მერე გულისფართხალით მივდივარ გასაღებად. არა ნამდვილად გავგიჟდები. ჩემი გადაწყვეტილება ან მომკლავს ან გადამარჩენს. აი კარებში ვხედავ უღმერთოდ სექსუალურ ალექსანდრეს. რომელსაც წითელი პერანგის მკლავები აკაპიწებული აქვს. ლოყები სულ ოდნავ აქვს გავარდისფერებული და მის უკვდავ სუნს ვისკის სუნიც ერევა, რომელიც ერთად გულისწამსვლელ არომატს ქმნის. როდესაც ღმერთის ამ შედევრს ვუყურებ უფრო მეტად ვწრმუნდები რომ დროა ჩემში ნამდვილი ქალი გავაღვიძო. ნორმალურად გამარჯობის თქმასაც ვერ ვასწრებ, სწრაფად მეძგერა ტუჩებზე და ვნებიან კოცნასთან ერთად კბილები დაასო ჩემს უკვე აწითლებულ მაგეებს. ჰორმონების აჯანყება დაიწყო და გული მიგრძნობს ბრძოლაში გადაიზრდება. ჩემს არც ისე პატარ ხელებს მაღლა მაწევინებს და კოცნა-კბენით ყელზე გადადის. ოჰ თუ გგონიათ ამდენი ხანი ჩუმად ვარ ცდებით. სავარაუდოდ ჩემი კვნესის და ოხვრის ხმა მთელ კორპუსს ესმის. მეორე ხელით რომელიც თავისუფალი აქვს, ჩემი სიფრიფანა მაისურის ბრეტელბს წევს და მთელს ჩემს ავლადიდებას ამზიურებს. რომელ გოგოს აცვია სახლში ლიფი ?! ჰოდა რა თქმა უნდა არც მე მეცვა. წამით შორდება ჩემს მაგეებს და მის თვალებში ათასობით, ათითასობთ მოგიზგიზე კოცონს ვხედავ. ლავიწებიდან ნელ- ნელა დაბლა იწევს და აი მის მწევლ კოცნას ჩემს მკერდზე ვგრძობ. 1...2...3….. ფეხები წელზე შემოვხიე და ხელი თმაში შევუცურე. ეს ჩემი ერთგავრი თანხმობა იყო შემდეგი მოქმედებებისთვის. ჩემი ზევსიც ხვდება და საძინებლისკენ მივყავარ. თვალისდახამხამებაში ჩემს ლოგინზე ვდევარ ( ჩემს მდგომარეობას სხვა სიტყავ არ შეესაბამება) და ზემოდან მომზირალ სანდროს გაშმაგებულ თვალებს ვუყურებ. სულ დამავწიყდა საწოლზე ბორდოს ფერი თეთრეულია დაგებული…( განა სპეციალურად…). აი ამ წუთას ასე რომ დამტოვოს ნამდვილად ძალას ვიხმარ. ზემოდან მომექცა და ხელი ჩემი შორტისკენ ჩაასრიალა.
-- ვიცი აბსურდს გეკითხები მარა დაწრმუნებული ხარ ? -- მნათობი ირისებით მიმზერს სადაც უსასრლო ვნებასთან ერთად ცოტა შიშს და რიდს ვხდევავ. ოდნავ ვიწევი მაღლა, ყურის ბიბილოზე ვკოცნი და მეთვითონ ვიხდი შორტს. აი ეს კი ნამდვილ თნახმობად მიიღო. ამის შემდეგ თითოეული მისი მოძრაობა, შეხება, კოცნა თუ ბიძგი სიფრთხილის და სინაზის პიკზე იყო. ნამვილად ვხდევადი რამდენად უჭირდა თვაის კონტროლი და მეც მაქსიმალურად ვციდლობდი მხოლოდ სიაომვნების ბგერები გამომეცა და ის პატარა ტკივილი მათში ჩემაკრგა. მაგრამ რადგან სანდრო ჩემი არსების ნაწილია ზუსტად იცოდა ეს ყველაფერი და ყველანირად ცდილობდა დამხმრებოდა.
-- ჩემი გალაქტიკა ხარ -- ყურში ჩამჩურჩულა და საბოლოო მოძარობის შემდეგ მომეხვია. კიდევ დიდხნას ისმოდა ოთახში შვენი ოხვრა და აჩქარებული გულის ცემა. ზურგზე მწოლიარე ალექსანდრეს ზედ ავაბობღდი, თავი მის ყელში ჩავრგე და სიფრიფანა გადასაფარებლის დაფარვის მერე სიზმრების და ოცნებების მორევში გადავეშვი.