ეს ამ საიტზე ჩემი პირველი,მოთხრობაა არც კი ვიცი რას ვიბოდიალებ,მაგრამ ვეცდები კარგად გამომივიდეს.
_______________________________

მე ანა აბაშიძე ვარ,მაღალი ყავისფერი თვალებით,ასევე მყავს საუკეთესო მეგობარი ნია არის,მაღალი მწვანე თვალებით,ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ,ყველაფერი ვიცით ერთმანეთზე და ერთმანეთის უსიტყვოდ გვესმის.
დღეს როგორც ყოველთვის დედაჩემის,ხმამ გამაღვიძა,მე გადავბრუნდი და იატაკზეც აღმოვჩნდი,ცოტა ხანს ვიჯექი გაშეშებული და გაკვირვებული,დაახლოებით ხუთი წუთის შემდეგ,გამოვერკვიე,ეხზე წამოვხტი,ტანსაცმელი ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი.სკოლაშიც წავედი,მაგრამ როგორც მთელი ათი წლის განმავლობაში,ისევ იგივე ფრაზები გავიგე გოგოებისგან.
"აუ ამ სამი ბიჭიდან,ვერ ვარჩევ სამივე სიმპატიურია"
"ლუკა ჩემთვის მინდა"
"გიორგი რა ლამზია"
ალბად გაინტერესებთ,რაზე ვლაპარაკობ,ჩვენს სკოლაში გოგოები მხოლოდ სამ ბიჭზე ლუკაზე,გიორგიზე და გიგაზე არიან გადაკიდებულები,მოკლედ ჩვენს სკოლაში ყველაზე სიმპატიური და პოპულარული ბიჭები არიან,აქდან გოგოებს ყველაზე მეტად ლუკა მოწონთ,ნუ რათქმაუნდა მე ასე არ ვფიქრობ,საშინელი ბიჭები არიან,მართალია სამივე მეზიზღება,მაგრამ უფრო ლუკა.კარგი ამ ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ,ეგრევე ნია გამოვარდ.
-ანნნნნნნნნნნნნნ როგორ მომენატრეეეეეეეეეეეეეე,როგორ ხარრრრრრრრრრრრრრრრრ?ახალი რა ხდებააააააააააააააააააააააააააააა?
-გოგო მეც მომენატრეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე,კარგად ვარ შენ?რავი საინტერესო არაფერი შენკენ.
-ჩემკენაც არაფერი კი არადა იცი რამდენი,რამე მაქ მოსაყოლი?
-კარგი დაიწყე.
მან ამბების მოყოლა დაიწყო,ამ დროს კი დერეფანში,ლუკა ჩამოიარა,მეც არ დავაყოვნე და ცეცხლ ანთებული თვალები გავაყოლე,ნიას აღარც კი ვუსმენდი.
-გოგო მისმენ?
-ააააა კი გააგრძელე.
ისე ვუთხარი ლუკასთვის თვალი არ მომიცილებია.
-რა იყო,რანაირა უყურებ ლუკას?ხომ არ შეგიყვარდა?
-არა გოგო,მაგას რა შემაყვარებს.
მხოლოდ ეხლა მოვიხედე.
-რავიცი ისეთი თვალებით უყურებ.
-და როგორი თვალებით?ვერ ხედავ რანაირი თვალებით ვუყურებ?
-ხო რა იყო ვიხუმრე.
-კარგი გაკვეთილზე არ დაგვაგვიანდეს,წამო წავიდეთ.
-წავიდეთ.
პირველ დღეს ყველაფერმა მშვენივრად და ხალისით ჩაიარა,გაკვეთილების შემდეგ კი,მე და ნია ლაპარაკით გავედით გარეთ და ისე რომ ვერც შევამჩნიე,ვიღაცას დავეჯახე,ავიხედე და ლუკა შემრჩა ხელში.
-ანა,თვალები გაახილე,თუ ისევ გძინავს?
-მე დიდიხანია,თვალები გახელილი მაქ ლუკა.
-კარგი,პირველივე დღეს ჩხუბით ნუ დავიწყებთ,როგორ ხარ?
-კარგად.
-მეც კარგად ვარ მადლობა.
-კარგად იქნები,გოგოები სენ დაგსდევენ და.
-რა იყო?ეჭვიანობ?
-შენნაირ იდიოტზე როგორ ვიეჭვიანო?
-ოჰო ასეთი რამ,ჯერ არცერთ გოგოს,არ უთქვია ჩემთვის.
-ხო მე სხვა გოგო არ ვარ.
ვუთხარი და გაბრაზებული წავედი,იქით ნია პირღია მიყურებდა.
-ან ეს ყველაფერ ლუკას,უთხარი თუ მომესმა?
-რა ღირსი არ იყო თუ?თავის თავზე შეყვარებული იდიოტია.
-ხო კარგი იყოს მე რას მიყვირიხარ.
-ხო კარგი,ხვალამდე.
-ხვალამდე.
მე სახლში მივედი,ჩემ ოტთახში შევედი და ის ბრაზი,რაც ლუკაზე უნდა გადმომენთხია,ბალიშზე ვიყარე