ცხოვრება სიუპრიზებითაა სავსე.სწორედ მაშინ როცა ფიქრობ რომ დასასრულია რაღაც ახალი იწყება და რაღაც კარგი ხდება. მაშინ როცა ელენეს ეგონა რომ რომ თავზე ემხობოდა ყველაფერი და ასეთი საფრთხის წინაშე იდგა, მაინც ხდებოდა კარგი ამბები მის ირგვლივ, სერგის და თინანოს ჯვრისწერა... რუსას გონზე მოსვლა... საყვარელი მამაკაცის გვერდით ყოფნა...რწმენა იმის შესახებ რომ სიყვარული ყველაზე მაგარი გრძნობაა ამ ქვეყანაზე და მის გამო ყველაფრის გადალახვა შეუძლია ადამიანს...
-იცი ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებ რუსა ამ ყველაფერს.ესაუბრებოდა სკაიპში მეგობარს
-უნდა დაიჯერო,ხომ გეუბნებოდი მაგ ბიჭს მოსწონხარ-თქო,შენ კი არ მიჯერებდი.
-იმ ყველაფრის მერე რაც მე გადამხდა თავს როგორ შემეძლო ისევ დამეჯერებინა?
-ბექა თავიდანვე მომეწონა შენთვის.იმ დღეს ბარში რომ გაკოცა, მაშინვე მივხვდი რომ მხოლოდ მისნაირ ძლიერ,ფეხზე მყარად მდგომ,ჩამოყალიბებლ მამაკაცთან იქნებოდი ბედნიერი.
-მგონი ეს ერთადერთი შემთხვევა იყო როცა მოგეწონა ჩემი არჩეული მამაკაცი,გაეცინა ელენეს
-ნამდვილად .ისევე როგორც შენ მოგეწონა ირაკლი.
-რას შვებით ისე თქვენ?არ მოსულა ჯერ?
-არა,ველოდები,მალე მოვა ალბათ.უკვე ვეღარ ვძლებ მის გარეშე და ვერც ამ საავადმყოფოში. ერთი სული მაქვს როდის გავალ.
-რამდენიმე წუთი მოითმინე და მი გვერდით იქნები სულ.
-ხო რომ დაიჟინა ვეღარ გადავათქმევინე.წამოგიდგენია მის სახლში მივდივარ,ფაქტიურად ვთხოვდები.
-ფაქტიურადაც და ფიქტიურადაც...იცოდე ძალიან არ აწვალო პირველ ღამეს..
-ნუ ხარ შენ გარყვნილი გოგო
-კარგი რა გაწითლებს,ხომ იცი რომ არ აგცდება...
-ელენეე...-თვალები დაუქაჩა რუსამ
-კარგი ხოოოო.
-მე რომ მაბრაზებ დავიჯერო თქვენს შორის არაფერი ყოფილა?
-დაიჯერებ რომ გითხრა რაც აქ ვარ მთელი ეს დღეები მისაღებში დივანზე სძინავს..
-ზედმეტად პატიოსანია ეგ ბიჭი.. დავიჯერო მართლა ქორწინებამდე აპირებს მოთმენას?
-ცუდი არაფერი ამაში. ჯერ კიდევ ერთმანეთის გაცნობის და ერთმანეთთან დაახლოების ეპატზე ვართ.ყოველ საღამოს როცა სამსახურიდან დაღლილი და განერვიულებული ბრუნდება პირველ რიგში რასაც აკეთებს ესაა რომ მაგრად ჩამეხუტება,მერე თავს კალთაში ჩამიდებს და ჩუმად მიყურებს. თითქოს ჩემს სახის ყველა ნაკვთს იმახსოვრებს.თითქოს დამკარგავს ან დავკარგავ. ამ დროს ასეთი შეგრძნება მიჩნდება.
-სისულელეებს ნუ ამბობ,თქვენ სამუდამოდ ერთად იქნებით,მორჩა მე გადავწყვიტე ასე. საოცარი ადამიანია,ეტყობა ერთი შეხედვით...
-გეფიცები მინდა რომ სულ ჩავეხუტო და არსად გავუშვა,დილით სამსახურში როცა მიდის ჩემი გულიც მას მიყვება და წუთებს ვითვლი მის მოსვლამდე,სულ საათს ვუყურებ და წარამარა შეტყობინებებს ვუგზავნი,ხანდახან მგონია რომ თავს მოვაბეზრებ.მაგრამ საღამოს მის გაბრწყინებულ თვალებს რომ ვხედავ ყველაფერი მავიწყდება,ისიც რომ საფრთხეში ვარ.
-აი მაგაზე პასუხს მერე მოგთხოვ,ასე როგორ რისკავდი.?ნუთუ სიცოცხლე არაფრად გიღირდა?ან მე რატომ მატყუებდი?რომ გეთქვა თავის დროზე შეგაჩერებდიო და იმ დაწყევლილ ომარსაც არ გაიცნობდი.
-ეს ყველაფერი რომ არა არც ბექა იქნებოდა...ამ ამბავსაც აქვს დადებითი მხარე ხომ ხედავ?
-ისე გული მწყდება რომ იმ სახლს ვემშვიდობებით.რამდენი რამ გადავიტანეთ იქ?რამდენ ტკივილს სიხარულს.რამდენ მოგონებას იტევს?
-ძალიან ბევრს რუსა,მაგრამ ახალ ცხოვრებას ვიწყებთ ორივე და მჯერა რომ ბედნიერები ვიქნებით.ახლა მართლა მჯერა გეფიცები...
-მეც მჯერა,ირაკლი სიხარულისგან ჭკუაზე არაა,ჯერ იმიტომ რომ გონზე მოვედი და მერე იმიტომ რომ დავთანხმდი და მასთან გადავდივარ. ცივ ნიავს არ მიგაკარებ.ხელის გულზე უნდა გატაროო სულ მეხუმრება ...
-იცი როგორ განიცდიდა და ნერვიულობდა?ისეთი სასოწარკვეთილი იყო,რომ გენახა ალბათ თავიდან გადაეფარებოდი იმ ტყვიას ჩემთვის რომ იყო განკუთვნილი. მე მადლობაც კი არ გადამიხდია ამისთვის. მადლობა მეგობარო,კიდევ ერთხელ გადამარჩინე.კიდევ ერთხელ იხსენი ჩემი სიცოცხელე რუსა,ჩემი ერთადერთი ხარ.მეგობარიც,ოჯახის წევრიც, დაც,ძმაც.დედაც,მამაც და რავიცი ყველაფერი.-ხმაში სევდა გამოერია ელენეს
-აბა ეხლა ცრემლები არ დამანახო.ჩვენ სულ ერთად ვიქნებით,ჩვენ დები ვართ არ დაგავიწყდეს და სხვათა შორის იმ შენს ბექუნას მოუწევს შენი ხელის სათხოვნელად ჩემთან მოსვლა,გაეცინა რუსას
-დაზე გამახსენდა ახლა ნინაც გვყავს არ დაგავიწყდეს.
-ხო მაგას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი. ჩემი კუდრაჭა უკვე დიდი გოგოა და ჩემთან ჩამოვიდა.
-რატომ არ მითხარი იმ ღამეს ის რომ დაგეხმარა ჩემს წამოყვანაში?
-რამე შეიცვლებოდა ამით?არაფერი,თან მოდი წარსულს ნუღარ გავიხსენებთ კარგი?ყველაფერი ცუდი იქ დავტოვოთ და ამ ბედნიერებით დავტკბეთ.
-ძალიან მენატრები,შენი ნახვა მინდა მაგრამ ბექა არ მიშვებს.მე კი ერთი სული მაქვს მოგეხვიო და გულში ჩაგიკრა. აქ იცი როგორ ვარ თითქოს გალიაში გამომწყვდეული ჩიტივით,
-კარგი რაა ბექა მანდ არ გყავს?ხოდა დატკბი მასთან ყოფნით...მგონი ირაკლი მოვიდა რაღაც ხმაურია გარეთ.. რუსას მაშინვე სახე გაუნათდა და ელენე მიხვდა რომ ირაკლიმ მიაკითხა.
-როგორ ხარ მომავალო ცოლიდავ? გამოჩნდა კამერაში ყურებამდე გაკრეჭილი.რუსას გვერდით დაიკავა ადგილი და მოეხვია
-კარგად სიძევ ბატონო.შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად,ცუდად როგორ ვიქნები როცა ეს ქალბატონი სახლში მიმყვავს?დიდი ბრძოლის შემდეგ როგორც იქნა გავიმარჯვე.
-მაგარი ხარ..ცერა თითი ჰაერში შემართა ელენემ.-გვრიტებო მეც წავედი კარზე ზარია სავარაუდოდ ბექა მოვიდა..
-მიდი მიდი გაიქეცი,შეეგებე ჩემს მომავალ სიძეს და გაუფრთხილდი.არ ჩამორჩა რუსაც.-და ჩემგან მოკითხვა გადაეცი და დიდი მადლობა რომ შენ სახეზე ბედნიერ ღიმილს ვხედავ.
-ეგ შენ უთხარი პირადად როცა ნახავ. უთხრა ელენემ დაემშვიდოდა და კარი გააღო.
-ჩემი ბიჭი მოვიდა.შეეგება გაღიმებული და მოეხვია. ბექასაც ჩაეღიმა.
-ჯერ შემოსვლა მაცადე,კარი მიხურა,წელზე ხელი შემოხვია და მისაღებისკნ გაიყოლა.
-აბა როგორ გაატარე დღე?
-მოვიწყინე და მომენატრე.მიეტუზა და მკერდზე მიეხუტა გოგომ
-მეც,ერთი სული მქონდა რომ სახლში დავბრუნებულიყავი და შენი სურნელი შემეგრძნო.
-აუ ბექაა რაღაც მინდა გთხოვო...შრეკის თვალებით ახედა ელენემ
-ასე რომ მიყურებ ვხვდები რომ რაღაც ისეთი გინდა მთხოვო რომელიც ასრულებას ნაკლებად ექვემდებარება.მაგრამ მითხარი მაინც
-რუსას ნახვა მინდა და წავიდეთ რაა მათთან..შევინიღბები აი ისე როგორც მაშინ,ხომ ვერავინ მცნობდა..
-არა არ შეიძლება..საშიშია,,თან დავაცადოთ მათ მარტო ყოფნა.ირაკლის სიუპრიზს ნუ ჩავუშლით
-რა სიუპრიზს?
-რომანტიკულ ვახშამს ამზადებს და ხელი უნდა სთხოვოს,დღეს ნიშნობის ბეჭდები იყიდა.
-არ არსებობს.წამოხტა ელენე და ადგილზე ხტუნვას მოჰყვა..-რა მაგარია ჩემი გოგო თხოვდებაა
-დაიცადე დამშვიდდი.ჯერ ხომ არ ვიცით დათანხმდება თუ არა,ეგენი ისეთი გადარეულები არიან იმედია ამაღამ რამე საშინელებას არ ჩაიდენენ...
-ხო ეგეც მართალია,მაგრამ არაა დარწმნუნებული ვარ რომ მშვიდობა იქნება,ვიცი რუსას ხასიათი და ისიც ვიცი რომ ეგრევე დადნება და დაითაფლება პირველი.. სიტყვა შუაზე გაწყვიტა.ბექას გაეცინა მის ქცევაზე და ასეთ მორიდებაზე.ამ თემაზე საუბარს ყოველთვის თავს არიდებდა ელენე..
-ნუ გცხვენია.მალე ჩვენც ერთად ვიქნებით და ასეთი მორიდებული თუ იქნები არაფერი გამოვა.თვალი ჩაუკრა ეშმაკურად და ტუჩებში აკოცა...-ახლა კი წავიდეთ ვივახშმოთ.დღეს რა მოამზადე?
-ტოლმა.
-რაა?მეხუმრები?
-ნწწ...ჩემს კულინარულ შესაძლებლობებს თანდათან ვაუმჯობესებ.
-ყოჩაღ ქალბატონო...ესეგი არ მომიწევს მშიერი დაძინება ხოლმე.
-არაა.ყოჩაღი გოგო ვარ ადვილად ვითვისებ ყველაფერს
-კარგი ცოლი იქნები. ხო მართლა შეაჩერა უცებ საზარეულოს კართან და თავისკენ მოატრიალა წინ წასული ელენე.-ცოლად გამომყვები?უფრო სწორად მზად ხარ ამ სახლში ცოლის სტატუსით დარჩე სამუდამოდ?შენ, მხოლოდ შენ და არავინ სხვა?
დაბნეული და თვალებ გაფართოებული იდგა ელენე და კოლოფიდან მომზირალ ულამაზეს ბეჭედს მისჩერებოდა.
-აბა პასუხს ველოდები?
-თანახმა ვარ.თანახმა ვარ ვიყო შენს გვერდით,ცხოვრების ბოლომდე გელოვანო.იქამდე სანამ ჩემი გული არ შეწყვეტს სამუდამო ფეთქვას.მზად ვარ ვიყო შენს გვერდით, ავიტანო და გავუძლო ყველა განსაცდელს და ვიბრძოლო ბედნიერებისთვის.მიყვარხარ,მიყვარხარ მიყვარხარ... მისკენ გაექანა. ძლიერად ჩაეხუტა. გელოვანმა თითზე წამოაცვა ბეჭედი და მის ბაგეებს დააცხრა...

გვიანი იყო.ბექას ელენე ჩახუტებული ჰყავდა საწოლზე წამოწოლილიყვნენ და რომელიღაც მელოდრამას უყურებდნენ,დროდადრო ელენე ხელს დახედავდა და ჯერ კიდევ ცდილობდა მომხდარის დაჯერებას.ბექა თმაზე ეფერებოდა და ეღიმებოდა მის საქციელზე...
-იცი რაღაც მინდა გითხრა და დამპირდი რომ არ გაბრაზდები...
-ანუ გავბრაზდები..მაგრამ მაინც უნდა მითხრა.-წამოჯდა ელენე და მიაჩერდა
- შენს შესახებ ინფორმაცია მოვიძიე,იქამდე სანამ ჩვენს შორის ასეთი ურთიერთობა ჩამოყალიბდებოდა.
-მერე?
-მერე ის რომ არასწორად მოვიქეცი და სინდისი მქეჯნიდა.ვიცოდი რომ გათხოვილი იყავი და არანორმალურად ვეჭვიანობდი რომ შეიძლებოდა ქმარი გყოლოდა.
-რატომ?რატომ გააკეთე ეს?
-ბრაზობ?
-არა.ახლა აღარ.აღარ მაქვს დასაკარგი დრო.მინდა რომ სულ ბედნიერი ვიყო,საკმარისი იყო რაც ვიტანჯე და რაც ვიდარდე
-ჩემი გოგო.-გაეღიმა ბექას
-ვაფასებ რომ მითხარი და მენდე.შეიძლებოდა ეს არასოდეს გამეგო მაგრამ რადგან მითხარი ამიტომ უფრო მიყვარხარ.
-კიდევაა რაღაც...
-ახლა ნამდვილად რაღაც ისეთს მეტყვი ხომ?
-ხო მაგრამ ესეც უნდა გითხრა.შენს სოფელში ვიყავი ჩასული.მამაშენი ვნახე..
-რააა?ეს...ეს... როგორ?რატომ?-ცრემლი მოერია ელენეს
-გთხოვ მომისმინე კარგი..ეს უნდა გამეკეთებინა.ეს საჭირო იყო,ვერ დავუშვებდი რომ შენ ასეთი ტკივილით გეცხოვრა.მეტიც ის არაკაცი ვნახე საკადრისი პასუხი მიიღო.ახლა შეგიძლია ჩახვიდე და მამა მოინახულო.შენი ერთადერთი ოჯახის წევრი...
-არა არასოდეს.ვერასოდეს დავივიწყებ იმას რაც მის გამო გადამხდა,აყვირდა ელენე და ცრემლები ღაპა-ღუპით წამოივიდა.-მეზიზღება.მისი დანახვაც არ მინდა.ან შენ რტომ ჩახვედი?რატომ ნახე?რატომ გააკეთე ეს ჩემს ზურგსუკან?
-ელენე საყვარელო მომისმინე.დამშვიდდი კარგი?იცოდე უნდა ნახო... ინანებ მერე.ვიცი მთელი ცხოვრება დაგტანჯავს სინანულის გრძნობა რომ არ ჩახვედი და სიკვდილის წინ არ ნახე.მას დიდი ხნის სიცოცხლე არ დარჩენია.კიბო აქვს მეოთხე სტადიაში და რამდენიმე თვის სიცოცხლე აქვს დარჩენილი.დამპირდი ეს ყველაფერი რომ მოგვარდება ჩახვალ და ნახავ?თუნდაც ერთხელ ჩვენი ხათრით გთხოვ?ხომ ხედავ ისიც იტანჯება?ისიც განისცდის ამ ყველაფერს?აბა წარმოიდგინე მას როგორ სტკიოდა მაშინ საკუთარი სისხლის და ხორცის ტკივილი.არც მისთვის იყო ადვილი.არავინ იცის მომავალში ვის რა უწერია.ამ ცოდვით შენ ვერ იცხოვრებ დამიჯერე.ხომ მპირდები?
-კარგი.ვნახავ.მაგრამ ახლა ჩამეხუტე გთხოვ. ბექამ მკერდზე მიიკრა ასლუკუნებული გოგო
-მას რამე დაუშავე?
-კარგი არაფერი მოსვლია.რამდენიმე ძვალი აქვს დამტვრეული მაგრამ გადაიტანს.
-ბექააა.ასე აღარასოდეს მოიქცე კარგი?
-ასე მოვექცევი ყველას ვინც შენთვის რამის დაშავებას ეცდება.
-ირაკლიც შენთან ერთად იყო ხო?
-აბა მის გარეშე წავიდოდი?
-ანუ ის რუსას..
-ის რუსას მშობლებთან იყო და სიძედ უკვე მიიღეს.და იმ გადარეულის სახლში დაბრუნებასაც ელოდებიან. ისევე როგორც ნინას
-აუ ნინა.ეგ სულ დამავიწყდა.გაცინა ელენს როცა გაახსენდა როგორ გაუმხილა საიდუმლოდ გოგომ დემეტრე მომწონსო
-მგონი გადამირევს ეგ ძმაკაცს და იმას კიდე ეგ უნდა?
საუბარი ზარმა შეაწყვეტინათ.ელენემ ეკრანს რომ დახედა რუსა იყო,გაეღიმა და უპასუხა.
-მეგობაროო ირაკლიმ ცოლობა მთხოვა ვთხოვდებიი..იყვირა მან
-მეც.მშვიდად უპასუხა ელენემ და უეცარი სიჩუმე ჩამოვარდა მეორე მხარეს.-ამოიღე გოგო ხმა რა გჭირს?აკისკისდა ელენე
-არააა .ამათმა ერთად დაგეგმეს ხოოო ყველაფერი?ასეა ხო ასე...აბა სხვანაირად როგორ.
-რუსა წადი დატკბი ბედიერებით და მომავალ ქმართან ყოფნით და დამაცადე მეც. უთხრა ელენემ-ღამე მშვიდობის
-მოიცადე ელე.არ გათიშო...მოვკლავ.ძმაკაცს მოგიკლავ წამართვა მეგობარი.მოუბრუნდა ირაკლის
-ძალიან კარგი რომ დაგემშვიდობა.შეეშვი ახლა ყველას და მოდი ჩემთან.იმპოტენტი გახვდი მგონი შენს ლოდინში გახუმრა ირაკლი,ტელეფონი მოიფრიალა და რუსას ბაგეებს წაეტანა
-რას აკეთებ?ტუჩები აარიდა გოგომ
-ბავშვს.გაეცინა ბიჭს და სინათლე ჩააქრო....

დილის ოთხი საათი იყო როცა ბექას ტელეფონმა დარეკა.უცებ გაეღვიძა და ხმა გაუთიშა, ელენეს გადახედა.გოგოს ისევ მშვიდად ეძინა.სამზარეულოში გავიდა და მშვიდად უპასუხა,
-მამედოვის ადგილსამყოფელი დავადგინეთ.მოესმა ერთ-ერთი დანაყოფის უფროსის ხმა. -ახლა გავდივართ.
-მისამართი მომწერეთ მეც გამოვდივარ, პირდაპირ იქ მოვალ. სწრაფად გათიშა ტელეფონი.ტანსაცმელი გადაიცვა.მძინარე ელენეს შუბლზე ნაზად აკოცა და სახლიდან გავიდა. ირაკლის ნომერი აკრიფა თან საჭეს მართავდა.ბიჭი არ პასუხობდა. ჯანდაბას დავაცდი ამაღამო და საჭეს მიუჯდა...
ადგილზე რომ მივიდა მამედოვი უკვე აეყვანათ.წამლის ზემოქმედების ქვეშ იყო და როგორც ჩანს მისი დაკითხა ცოტა ხნით გადაიდებოდა.განყოფილებაში დაბრუნდნენ და მის გამოფხიზლებას ელოდა.მეთვალყურედ ორი პოლიციელი დაუტოვა და თვითონ სახლში წასვლა გადაწყვიტა.აზრი არ აქვს შენს აქ ყოფნას დილამდე მაინც არაფერი იქნებაო ამცნო ექიმმა. კაბინეტის კარი გამოიხურა და ავტოფარეხისკენ წავიდა.მოულოდნელად საუბარი შემოესმა.ვიღაც ჩუმად საუბრობდა სადღაც კუთხეში.ჩუმად მოუახლოვდა რომ საუბარი უფრო კარგად მოესმინა..
-ძალიან ჭკვიანია...ადრე თუ გვიან ჩემზე იეჭვებს...რა თმქა უნდა..მამედოვი საკანშია...გავარკვევ და დილით დაგირეკავთ.ოღონდ გთხოვთ მას არაფერი დაუშავოთ.. როგორც ჩანს ბოლო სიყყვები იქიდან აღარ მოუსმენით.მობილური ჯიბეში ჩაიდო და ჩუმად შეიგინა.ბექამ იარაღი შემართა,ჩუმად მიეპარა და სანამ მანქანაში ჩაჯდებოდა კეფაზე მიაბჯინა
-ხელები მაღლა ასწიე ყველანაირი წინააღმდეგობის გარეშე..გამოსცრა კბილებში.-მოღალატე. იარაღი ამოაცალა.ქამარში გაირჭო,ხელებზე ბორკილები დაადო და ზემოთ წაიყვანა
-დროზე გამოადგი ფეხი,მისდაგასაკვირად წინააღმდეგობას არ უწევდა.
-არაფერი დამიშავებია ბექა. არასწორად გაიგე.
-ყველაფერი სწორად გავიგე ნიკა,და მოგიწევს ჩემს კითხვბს უპასუხო.აახლა კი მოკეტე, უღრიალა მოთმინებადაკარგულმა და განყოფილებაში შევიდნენ.
-სასწრაფოდ დასაკით ოთახში წაიყვანეთ.აი მისი მობილური სასწრაფოდ დაადგინეთ სად რეკავდა,ვისთან.განსაკუთრებით ბოლო ზარი.წინ დაუდო რომას მისი მობილური და თვითონ უკან შეჰყვა დასაკითხ ოთახში.განყოფილება ფეხზე იყო დამდგარი ცალკე მამედოვის ამბებით და აქეთი კიდევ ეს.შიგნით აღმოჩნდა მოღალატე..
-აბა იტყვი სიმართლეს?დაიწყებ მოყოლას?ჰკითხა ბექამ როცა მიხვდა რომ ის საუბრის დაწყებას არ აპირებდა,ისევ დუმდა.
-მომისმინე ნიკა,ხომ იცი რომ შენი საქმე წასულია,რატომ იმძიმებ მდგომარეობას?მაინც გათქმევინებთ,მე თუ არა სხვა,.ეს კი საშინლად არ მინდა.ამიტომ გთხოვ მომეცი აღიარებითი ჩვენება და საპროცესო გარიგებას გაგიფორმებ.მინიმალური სასჯელით
-მე არაფერი დამიშავებია.მაიძულეს...თქვა თავდახრილმა
-ვინ?
-არ ვიცი ვინაა.მხოლოდ ის ვიცი რომ მათ ჩემი და ჰყავთ მძევლად აყვანილი და მემუქრებიან. თუ ყველაფერს ისე არ გავაკეთებ როგორც მათ უნდათ მას მოკლავენ.
-მომისმინე ნიკა,მათ არ იციან რომ ჩვენ შენზე გავიგეთ,ამიტომ ერთი ნაბიჯით წინ ვართ,მოყევი ყველაფერი და პირობას გაძლევ რომ შენს დას უსაფრთხოდ დავაბრუნებ,
-მართლა დამეხმარები მის დაბრუნებაში?სახე გაუნათდა ბიჭს
-შენ ჩემს შესაძლებლობებს არ იცნობ?მომიტყუებია ოდესმე ვინმე?
-არა,თქვენ ყველაზე ღირსეული ადამიანი ხართ ვინც კი ოდესმე შემხვედრია.
-ჩემზე საუბარი არ გვინდა.სახელები და გვარები..ველოდები..ფურცელი მიუჩოჩა წინ ბექამ
-მთავარი ვინაა არ ვიცი,მე შუამავალთან მქონდა კავშირი.ის კი ვიღაც თურქს ახსენებდა ხშირად.
-ომარი..გაუელვა ბექას გონებაში.-კიდევ?
-კიდევ იმას მივხვდი რომ აქ ვიღაც დიდ თანამდებობის ადამიანთან აქვთ კავშირი და ის მგაფრველობს მათ.
რამდენიმე წუთი დასჭირდა ბექას ჩვენების ჩამოსართმევად და გასაფორმებლად.კმაყოფილი გამოვიდა დაკითხვის ოთახიდან მაგრამ დიდხანს არ დასცალდა.შეატყობინეს მამედოვი შენს ნახვას ითხოვსო. სპეეცრაზმი მითითებულ მისამართზე გაგზავნა გოგონას გამოსაყვანად,თვითონ კი მამედოვთან შევიდა.
ბიჭის ირონიულმა მზერამ ხასიათი მოუშხამა.იჯდა მის წინ და ჯიქურ მისჩერებოდა ბექას.
-რატომ დამიძახე?თუ ასე ჩუმად ყოფნას აპირებდი?
-შეტყობინების გადმოცემა მინდა ბატონო გამომძიებელო...
-რა შეტყობინების?
-მათ ყველაფერი იციან...ყველას სამალავი..თქვა და ისტერიკული სიცილი ატეხა.მერე უეცრად დაიკრუნჩხა.იატაკზე გადავარდა,პირიდან თეთრი ქაფი გადმოუვიდა და თვალები აატრიალა.ბექა დასახმარებლად მივარდა.
-ექიმიი იყვირა და წყალი სახეზე შეასხა....ყველაფერი წამებში მორჩა,მამედოვმა მის წინ დალია სული...
-ჯანდაბა ამის დედა,ილანძღებოდა და მობილურზე ირაკლისთან დაკავშირებას ცდილობდა. -მაპატიე მაგრამ პირველ ღამე უნდა შეგაწყევტინო.სასწრაფოდ განყოფილებაში,მათი ადგილსამყოფელი იციან.ორი სიტყვა მიაყარა და გათიშული არ ჰქონდა რომ ისევ დარეკა ტელეფონმა.
-გოგო ჩვენ გვყავს.
-აქ მოიყვანეთ და ყურადღება მიაქციეთ,ორივეს,მათ მერე მივხედავ..ისევ გათიშა ტელეფონი და კაბინეტში დაბრუნდა ელენესთან დასარეკად.მაგრმა მერე გადაიფიქრა,შევაშინებ და შეიძლება უფრო სისულელე ჩაიდინოსო.
ირაკლის შემოვარდნა და სპეცრაზმის მიერ გოგოს მოყვანა ერთ დროულად მოხდა.
-რა ხდება ბექა?რა ამბები ტრიალებს აქ?
-საშინელები ირაკლი,მათ ყველაფერი იციან,მათი ადგილსამყოფელი იციან.მამედოვის პირით შემომოთვალეს და მერე მოიშორეს,პირდაპირ აქ მოკვდა ჩემს ხელებში, სწორედ იმ მოწამლული ნაროტიკით.
-ჯანდაბა ეს ძაღლიშვილები.დაატრიალა გინების კორიანტელი ირაკლიმ.
-უნდა გავაფრთხილო.აფციკ აიღე ტელეფონი რა დაგემართა ბიჭო,
-დაწყნარდი ბექა მთელი განყოფილება კი არა მთელი სამინისტრო ლამის ფეხზე დააყენე ასე არ შეიძლება იქნებ ცრუ განგაშია.
-არ არ არის.ვიცი,დარწმუნებული ვარ.სწორედ ამ დროს უპასუხა აფციაურმაც,მისი ნამზინარევი ხმა გაისმა
-აფციკ საქმე გართულდა,მათ თქვენი ადგილსამყოფელი იციან.თავდასხმისთვის მზად იყავით,ჩვენც მოვდივართ,ვერტმფრენი უკვე გამოვიძახე.მიაყარა უცებ
ნორმალურად გათიშული არ ჰქონდა რომ ისევ ზარი გაისმა და ადგილზე შეხტა როცა ფარული ნომერი დაფიქსირდა.
-ხომ გითხარი მათ ვერ დაიცვ-თქო,-გაისმა მობილურში დამცინავი ხმა-ისინი უკვე მიემართებიან ჯოჯოხეთისკენ.შენი გოგო კი ჩემთან თავის ფეხით მოვა.
-გიპოვი ომარ.გიპოვი და ჩემი ხელით მოგკლავ.ჩაგაძაღლებ.გაუთიშა და ირაკლის გახედა სასოწარკვეთილმა. მან მხარზე ხელი დაადო და უთხრა.
-ელენესთან წადი.მას სჭირდები,დანარჩენს მე და აფციკა მივხედვთ,გპირდები უვნებლებს ჩამოვიყვან ყველას.მეგობრები ერთმანეთს მოეხვივნენ,მერე დაშორდნენ.ერთი მანქანის საჭეს მიუჯდა,მეორე კი ვერტმფრენში ჩაჯდა და პირჯვარი გადაიწერა,ბექამ იქამდე უყურა სანამ ჰაერში არ აფრინდა,მერე კი მანქანა ადგილს მოსწყვიტა და სახლისკენ წავიდა...

****************
დემეტრე გინებით წამოხტა საწოლიდან.სინათლე არ აუნთია,ტანსაცმელი ისე გადაიცვა და კარადიდან ჩემოდანი გამოიღო.გახსნა.იქ სრული საბრძოლი აღჭურვილობა ჰქონდა,ისე ვერ მოისვენა და მაინც წაიღო.ჯავშანჟილეტი ჩაიცვა.პრი პისტოლეტი ქამარში გაირჭო.უცებ ააწყო სნაიპერის შაშხანა,საბრძოლველად შემართა.თავზე ღამის ხედვის კამერა დაიმაგრა და ოდნავ გადაწია ფარდა რომ გარეთ გაეხედა,ავისმომასწავლებელი სიჩუმე იყო გამეფებული გარეთ.ძაღლიც კი არ ყეფდა და ამან უფრო დაარწმუნა იმაში რომ თავამხმელები ადგილზე იყვნენ. კისერი გაატკაცუნა და კმაყოფილა ჩაიღიმა.
-რამდენი ხანია არ მივარჯიშია.მგონი დრო მოვიდა სერიოზულ მოწინააღმდეგეს ღირსეული დახვედრა მოვუწყო.-ფრთხილად გამოვიდა ოთახიდან და სერგის ოთახის კარზე დააკაკუნა. რამდნიმე წამში კარს იქით სერგის ნამძინარევი სახე გამოჩნა.
-ჩაიცვი და თინანოც გააღვიძე.ბექამ დარეკა.ჩვენი ადგილსამყოფელი იციან.არ იხმაუროთ და სინათლე არ აანთოთ. სანამ აფციაურმა ყველას ოთახი ჩამოიარა ქვემოდანა ამომავალი უფროსი გელოვანი შენიშნა
-ბექამ გამაფრთხილა უკვე.მზად ვარ თქვენს დასაცავად. კალაშნიკოვი ეჭირა ხელში ვეტერან სპეცრაზმელს. ხუთ წუთში ყველა ქვემოთ იყო მისაღებ ოთახში.ის იყო სარდაფისკენ დაიძრნენ ქალები რომ იარაღის გასროლა გაისმა და ფანჯრის მინების მსხვრევა მოჰყვა მას.დემეტრემ ერთი ნახტომით გააკრა მიწას ანა და ნინა.ბავშვი ატირდა,თინანო დაიბნა და ადგილიდან ვერ იძვროდა,უცებ გამეფდა ქაოსი სახლში,მაგრამ ისევ დემეტრემ იყოჩაღა.
-სასრაფოდ წაიყვანეთ სერგი სარდაფში ყველა.დაიკუზეთ და ისე წადით.ზურა ბიძია მე ზემოთ ავალ,თქვენ კი აქედან ისროლეთ,კედლებს ამოეფარეთ და თავს ნუ გაყოფთ, მთავარია ისროლოთ რომ ყურადღება გადაიტანოან,დანარჩენს მე მივხედავ ზემოდან.
სწრაფად აირბინა კიბეები და ხელსაყრელი ადგილი შეარჩია. თავდამსხმელების გადათვლას შეუდგა. და მაშინ როცა ქვემოდან გასროლის ხმა გაისმა მან ზემოდან ისროლა,მისმა გასროლილმა მიზანს უწია რასაც კვნესის ხმა მოყვა და მალე ჩაჩუმდა. ბევრნი იყვნენ და ბრძოლაც უთანასწორო იყო,უფრო და უფრო ახლოვდებოდა მათ შორის მანძილი,მაგრამ მათი რიცხვიც მცირდებოდა. უცებ მოშორებით მანქანა შეამჩნია,სადაც ხანში შესული მამაკაცი იდგა შავ პალტოში გამოწყობილი და სიგარეტს ნერვულად აბოლებდა. წამში მიიღო გადაწყვეტილება,ქვემოთ ჩავიდა,რამდენიმე სიტყვა უთხრა ბიჭებს და სახლის უკანა გასასვლელისკენ აიღი გეზი.
*****************
ბექას კარი ღია რომ დახვდა მაშინვე გაუჩნდა ეჭვი რომ ელენე იქ არ იყო,თუმცა იმედს იტოვებდა რომ ცდებოდა, მოლოდინი არ გაუმართლდა,საძინებელი მართლაც ცარიელი იყო, ხმამაღლა იღრილა და ნომერი აკრიფა.ტელეფონის ხმა საწოლიდან მოესმა.ეკრანს რომ დახედა მიხვდა რაც ხდებოდა და სასოწარკვეთილი დაეშვა იატაკზე
-ჯაბადა ჯანდაბაააა.- იყვირა და იატაკს დაუშინა ხელები.-რაღა მაინცდამაინც ეს გზა.. უცებ გონს მოეგო,არ ჰქონდა უფლება აქ ასე დამჯდარიყო,ისიც იქით გაემარტა სადაც ელენე..

ელენემ თავის მანქანა გააჩერა და გადავიდა.ირგვლივ მიმოიხედა,რამდენიმე მეტრში შენიშნა ომარის მანქანა და მისკენ მომავალი ბიჭი.ღრმად ჩაისუნთქა და თამამად წარსდგა მის წინაშე.
-რა გინდა?რატომ დამიბარე?ბიჭმა გარშემო შემოუარა და მერე ისიც მის წინ გაჩერდა
-შენ..შენი სიცოცხლე.
-შეგიძლია წაიღო დაუფიქრებლად გავიღებ ოღონდ ჩემს ახლობლებს და საყვარელ ადამიანებს არაფერი დაუშავო.
-შენ როგორ დამყოლი გამხდარხარ,სად გაქრა ის ამაყო და უშიშარი გოგო?
-ის აქაა სენს წინაშე,არსად გამქრალა.სამაგიეროდ შენ ხარ ლაჩარი და სხვის ზურგს ამოფარებული ნაბიჭ...ი.
-მოთმინება არ დამაკარგვინო იცოდე.იღრიალა ბიჭმა,თუმცა ელენეს ამაზე რეაქცია არ ჰქონია.
-ნუ ყვირი,რადგან აქ ვარ უნდა მიმხვდარიყავი რომ არ მეშინია შენი.სჯობს მითხრა აქ რისთვის დამიბარე?
-უნდა შემეჯიბრო.
-შენ ავადმყოფი ხარ მგონი,აქ იმისთვის დამიბარე და ეს ამხელა ამბავი იმიტომ მოაწყვე რომ თავმოყვარეობა შეგელახა როცა არ შეგეჯიბრე?ხომ იცი რომ შენზე ძლიერი ვარ და ვერ მოიგებ?მარცხისგან და დამცირებისგან მინდოდა მეხსენი და ამიტომ მსჯი ასე?
-არა,შენ ჩემი უნდა გამხდარიყავი.რაც შეეხება ამ ამბებს იმიტომ მოეწყო რომ ჩემს ბიზნესს საფრთხე შეუქმნა იმ შენმა გამომძიებელმა.
-ბინძური ნარკომანი ხარ...
-ვიცი..
-მითხარი რა გინდა?
-შენ-თქო,და რბოლა. ბოლომდე.ახედა გველივით დაკლაკნილ გზას ომარმა,რომელიც ხევს მიუყვებოდა ,ძალიან შაშიში მოსახვევები იყო,მითუმეტეს აღმართი.
-თანახმა ვარ...მაგრამ ერთი პირობით.
-პირობებს მე ვაყენებ
-მაშინ გირჩევნია მომკლა
-კარგი მითხარი,
-დარეკავ და იმ თავდასხმას შეაჩერებ
-უკვე გვიანია,ისინი აქ აღარ იქნებიან სავარაუდოდ,საათს დახედა ომარმა
-არაკაცო..ეს ..ეს როგორ..
-მშვენივრად ჩემო კარგო.ახლა კი ჩაჯექი მანქანაში,უბრძანა ომარმა.
სხვა გზა აღარ დარჩა,საჭეს მიუჯდა,ღვედი შეიკრა და ძრავის გახურებას შეუდგა,მერე სტარტზე დაიკავა ადგილი და მას გახედა.თავის დაკვრით ანიშნა დაწყება და საშიში და ბევრისთვის გადაულახავი გზის დაფარვას შეუდგნენ...ჯერ გვერდიგვერდ მიდიდოდნენ, მერე ომარმა გაასწრო.თუმცა არ დარდობდა.პირიქით გაქცევაზეც კი ფიქრობდა.რამდენჯერმე მოიყვანა აქ სერგიმ და აქედან ქვემოთ ჩასასვლელი საცალფეხო ბილიკი აჩვენა.მაგრამ ვერ გარისკავდა,მასაც ხომ შეიძლებოდა სცოდნოდა,ბოლო ბოლო ძველი მეგობრები იყვნენ....ბოლოს მაინც გარისკვა არჩია და სიჩქარეს მოუმატა,ფინიშის ხაზს გადავკვეთავ და გზას გავაგრძელებ მერე კი სანამ ის გონს მოვა ქვემოთ დავეშვებიო,მაგრამ არ დასცალდა,როგორც კი გაასწრო შორიდანვე შეამჩნია ის ჯებირები რაც მისთვის იყო განკუთვნილი,ეს ხაფანგი იყო და წესით მანქანის გაჩერებას ვერ მოასწრებდა,ახლა შენიშნა რომ ომარმაც სიჩქარეს უკლო,
-შენიი დედაც ,აქედან არ წახვალ ორივე დავიღუპებით.სვლას უკლო,ომარის მანქანას გაუსწორდა,მისკენ მიიწია და აიძულა გზის გვერდით გადასულიყო,უფრო და უფრო ნაპირისკენ მიყავდა, ყველაზე საშიშ წერტილს რომ მოუახლოვდანენ ღვედი შეიხსნა და ომარს გაუღიმა,
-ნახვამდის ომარ.ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა,სიჩქარე აკრიფა,კიდევ ერთხელ მისცხო გვერდი მანქანას წონასწორობა დააკარგვინა და მანქანიდან გადახტა.დაცემა მტკივნეული იყო,მაგრამ ნათლად გაარჩია როგორ გადაეშვა ხრამში ომარის მანქანა თავის მანქანასთან ერთად,თითქოს ამ მანქანას გაჰყვა ყველაფერი,მთელი წარსული, უბედურება,დარდი,მტკივნეული მოგონებები..მერე აღარაფერი ახსოვს, ყველაფერი ბურუსმა დაფარა. სწორედ ამ დროს მიადგა ბექაც დანიშნულების ადგილს და როცა ხრამისკენ მიმავალი ორი მანქანა დაინახა,მერე კი დაცემის და აფეთქების ხმა მოესმა ადგილს მიეყინა.მისთვის სამყარომ არსებობა შეწყვიტა...
***************
აფციაური კატასავით მიიპარებოდა ერთი სახლის ეზოდან მეორისკენ,ფეხზე დადგა სოფელიც და ეს უფრო უწყობდა ხელს იმაში რომ უსაფრთხოდ მისულიყო მანქანასთან.სროლების ხმა ნელ-ნელა იკლებდა და ხვდებოდა რომ მისიანებს ტყვიები უთავდებოდათ,უნდა ეჩქარა,თორემ შიგნით თუ შევიდოდნენ ყველაფერი დამთავრდებოდა,მისი ეს გარჯაც ამაო აღმოჩნდებოდა...
-არასწორად შეგვაფასე ნაგავო,გამოსცრა კბილებში,უკნიდან ამოუდგა კაცს და იარაღი კეფაზე მიაბჯინა.გაოცებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა როცა მიატრილა და მასში შინაგან საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილე ამოიცნო,რომელიც თანამდებობის ბოროტად გამოყენების გამო გაანთავისუფლეს,თუმცა ბრალი ბოლომდე ვერ დაუმტკიცეს და გირაოს სანაცვლოდ გამოუშვეს
-შეენ?როგორც ჩანს მართლა ვერ შეგაფასეთ სწორად,თქვა და იარაღისკენ გააპარა ხელი,თუმცა დემეტრეს მახვილ მზერას ეს არ გამოპარვია ერთი დარტყვით გათიშა კაცი, მანქანის საბარგულში ჩატენა ბორკილებდადებული. -შენთვის მერე მოვიცლი საქმე მაქვსო მიაძახა, და უკნიდან შეუტია მტრს....
ადგილზე ჩასულ ირაკლის და სპეცრაზმს კი ყველაფერი დასრულებული დახვდათ,ყველა თავდმსხმელი განეიტრალებული და ზოგიც გარდაცვლილი...
-იმედია გელოვანი ძალიან არ გამიბრაზდება,-გაიკრიჭა კმაყოფილი.
-ისევ ისეთი ცხოველი ხარ,ჩვენთვისაც დაგეტოვებინა რამე.გაეცინა ირაკლისაც.
-დრო არ მქონდა ძმაო.ძალიან დააგვიანეთ.ბექა სადაა.?
-ბექა.ახლა გაახსენდა ირაკლის და მასთან გადარეკა მაგრამ არ უპასუხა.
-სანამ ეგ გიპასუხებს.წამოდი ვინ გაჩვენო..ყველაზე დიდი თევზი მანქანის საბარგულში მყავს
-შე ნაბიჭ,,,ო საყელოში სწვდა ეგრევე ირაკლი როცა დემეტრემ მთავარი აჩვენა და იქიდან ამოათრია.-ამიტომ ვერასოდეს გავდიოდით მათ კვალზე შენ მფარველობდი მათ.ვერასოდეს გამოხვალ ციხიდა და შენს თანამზრახველესაც გვერდით მოგისვავ,ჩემს საყვარელ ადამიანებს გეფიცები.წაათრიეთ აქედან.ბრძანება გასცა ირაკლიმ და ისევ ბექასთან დარეკა-ეს სადღა ჯანდაბაშია ნეტავი.გაიფიქრა და მისი სასოწარკვეთილი ხმაც გაისმა
-საავადმყოფოში ვარ ირაკლი.ელენეა მძიმედ,ოპერაციას უკეთებენ,ექიმები მისი გადარჩენის იმედს არ იძლევიან. იგრძნო სიხარულიძემ მეგობრის ტკივილი,ისიც ხომ იყო ამ მდგომარეობაში,მთელი არსებით იგრძნო როგორ ჩამოიქცა ზეცა და როგორ გავარდა მეხი ამ ამბის შეტყობინეტით,მაშინ როცა ყველაფერი მორჩა როგორ შეიზლებოდა ეს ელენეს არ გაეგო და მის გარეშე გაგრძელებული ცხოვრება...
არ შეიძლებოდა.....

*******************
-ესეც ასე მაა,დედიკო მალე დაასრულებს საქმეებს და სახლში წავალთ.ჩემო პრინცესა.მამას ერთადერთო.ახალგაზრდა მამაკაცმა მაყურებლებში წინა რიგში დაიკავა ადგილი და სტარტისკენ გაიხედა.სადაც მონაწილეები გამოსასვლელად ემზადებოდნენ.
-ჩვენც მოვედით,ხომ არ დავაგვიანეთ?გვერდით მიუჯდა მეგობარი და თავის ვაჟკაცი ჩაიჯინა კალთაში.
-არა ახლა იწყება.უფრო სწორად შეჯიბრი იწყება,თორემ ისე ყველაფერი სრულდება.ეს ბოლოა,თუ მოიგო ჩემპიონი გახდება.
-მე მჯერა ჩემი რძლის,ბექას გვერდით ანამ დაიკავა ადგილი და გამობერილ მუცელს მიეფერა.-დეე დღეს ძალიან ცელქობ.მამიკოს სიახლოვეს გრძნობ და მაგიტომ ალბათ ხო?
-არა დღემდე ვერ მომინელებია რომ იმ ხელოსანმა შენი თავი მომტაცა.გაუღიმა დას ბექამ
-ჯერ ერთი კი არ მოგტაცა საკუთარი ფეხით გავყევი,და მეორეც ის ხელოსანი შენო მომავალი დისშვილის მამაა და ყველაზე საუკეთესო მეუღლეა მსოფლიოში.-არ დაუთმო დამ
-კარგი ხო ვაღიარებ მაგას.თავიდან კი გავბრაზდი,მაგრამ მერე კი დამარწმუნა რომ ნამდვილად უყვარდი და ცივ ნიავს არ მიგაკარებდა.
-სხვათაშორის მეც ვერ მომინელებია რომ ქორწინების პირველ ღამეს საწოლიდან წამომაგდე და შენს გვერდით გამატარებინე,დღემდე ვერ ივიწყებს რუსა ამ ამბავს.
-უნდა დაავიწყო ძმაო.აბა ეგაა ვაჟკაცი ვარო.ბიჭის მამა ვარო,... ხო თქვენ ჯეერ არ გაგიგიათ სქესი?
-მე ვიცი მან არა.ბიჭია -უპასუხა კმაყოფილმა ანამ
-ვაა ყოჩაღ სიძეს უვაჟკაცია.
-მაგით რა გინდა თქვა რომ მე არ ვივაჟკაცე?ეწყინა ბექას
-ნუ უსმენ ამათ შენ ძმაო.მერე რა რომ ჩვენ გოგოები გვყავს.წამოადგათ თავზე აფციაური ექვსი თვის პატარა ქალბატონით ხელში.-ჩემი ნიაკო ყველა ბიჭს მირჩევნია.
უკან ნინა მოჰყვა რუსასთან ერთად.
-ცოლო ამდენ ხანს სად იყავი?
-ექიმთან.პირდაპირ გეტყვი ორწლიანი შესვენების შემდეგ მეორე შვილის მამა გახდები
-რაა?ვაიმე ეს რა მითხარი გოგო?ასე უცებ უნდა გეთქვა?ცოტა შემოგეპარებინა.წამოხტა ირაკლი,ბავშვი ნინას მიაჩეჩა და ცოლს მოეხვია.
-ნელა რა დღეში ხართ დაჯექი დაწყნარდი.პირველად ხო არ ხდები მამა.
-მაშინაც ასე იყო ბექა,რომ ვუთხარი ორსულად ვარ-თქო,მთელ სახლში დარბოდა და ბოლო ხმაზე ღრიალებდა მამა ვხდებიო
-ვინ ესს?და შენ მე დამცინოდი არა?გაეკრიჭა დემეტრე.-ქვისლო გაგიჟდები მალე შენ
-შენ ვის ეუბნები?შუა სპეცოპერაციაზე იყავი ნინას რომ მშობიარობა დაეწყო და ისე გადაირიე შევარდი იმ მკვლელების ბინაში მარტო.სანამ ჩვენ შემოგყევით უკვე გათიშულები გყავდა ყველა და მოგვაძახე წავედი მე სამშობიაროსი ჩემი ცოლი მშობიარობსო,გაახსენა ირაკლიმ
-აბა რა მექნა ჩემი გოგო არ იცდიდა.
-გეყოთ ახლა იწყება.გააჩერა რუსამ და ყველა ელენს გამოსვლაზე გადაერთო...
არ შემცდარა სერგი როცა ელენეში ნიჭი აღმოჩინა და მერე მის ნიჭს გასაქანი მისცა.სპონსორებს მოეწონათ მისი გამოსვლა და დააფინანსეს,ერთ-ერთმა წარმატებულმა საავტომობილო კომპანიამ აიყვანა და მათი სახელით იღებდა რბოლებში მონაწწილეობას.
ის ავბედითი დღე ყველკას დაავიწყდა. ოპერაციაც გმირულად გადაიტანა და არაერთი წარმატებაც ჰქონდა მომავალში..მოასწრო ბექაზე დაქორწინება და ბავშვის გაჩენაც.ახლა კი ისევ კარიერაზე გადაერთო და დღეს ბოლო გამოსვლა ჰქონდა სეზონის,რისი მოგების შემდეგაც ჩემპიონი გახდა....
საღამოს ყველამ სერგის ბარში აღნიშნა ეს გამარჯვება.აღარ ყოფილა იმ დღის მერრე არანაირი არაკანონიერი და აკრძალული რბოლა.
-მოდით ელენს გაუმარჯოს ჩვენს ჩემპიონს,გილოცავ ამ მორიგ წარმატებას და უფრო და უფრო მეტს გისურვებ,წარმოსთქვა სერგიმ.-მაგრამ რაც არ უნდა იყოს შენ მაინც ჩვენი "მწვანეთვალება დემონი "იქნები რომელმაც თვით სიკვდილიც კი დაამარცხა.
-გაუმარჯოს.თქვა ყველამ ერთად
-შენ კი ჩემი პირადი ბედნიერება ხარ და იქნები ყოველთვის სანამ ეს გული იფეთქებს.უჩურჩულა ბექამ,ხელი მოხვია და ძლიერად მიიხუტა ცოლ-შვილი...
...დიახ. ეს იყო ის რასაც ელენე მთელი ცხოვრება ელოდა და რომელიც გელოვანთან ჰპოვა...


ესეც ასე დიდი ხნის ლოდინის შემდეგ როგორც იქნა დავასრულე .იმდია გამომივიდაისეთი როგორსაც ელოდით,
ველი თქვენს კომენტრარებს და შევასებებს :*