როგორ მინდოდა რომ ეს წუთი არასოდეს დამთავრებულიყო თუმცა ყველაფერსააქვს დასაწყისიც და დასასრულიც...

-რას აკეთებ?
გაოცებულიხმით მივმართე და ხელი გავაშვებინე,მიუხედავად იმისა რომ ეს არმინდოდა.თუმცა ახლა ხო ყოველთვის,ყველაფერი საწინააღმდეგოდ ხდება.
-ხელი ჩაგკიდე.
-რატომ?
გაჩერდა და თვალებში შემომხედა
-იმიტომ რომ შენი გაშვება არმინდა,არმინდა გაგიშვა და სხვამ ჩაგკიდოს ხელი,მინდა რომ მხოლოდ მე მეჭიროს შენი სათუთი და თბილი ხელები.
გაოგნებული ვიყავი ეს ყველაფერი ჩემი წარმოსახვის ნაწილი მეგონა...სხვებს ვაძლევ რჩევებს,ვეუბნები სიყვარულის დროს რა და როგორ უნდა გააკეთონ მე კი ახლა უძლური ვარ.არშემიძლია იმ რჩევების გათვალისწინება რასაც სხვებს ვეუბნები...წარმოუდგენელია.სსიყვარული...ეს ყველაფერი გასაგიჟებელია.

კომპანიიდან გავედით ბნელოდა,ეს დღეც მიიწურა.საქართველოშიც მალე დავბრუნდები ის აზრი მაგიჟებდა რომ შეიძლება მე დამიანე ვეღარ ვნახო.არც მე არმინდა მისი დაკარგვააგრამ დამიანე ჩემთვის ჯერ კიდევ ამოუხსნელი ამოცანაა.ზოგჯერკარგად მექცევა,ზოგჯერ კი საშინლად.
არვიცი ამ ყველაფერს თავს თუ გავართმევ.

-მე წაგიყვან!
-არა არმინდა
-მე წაგიყვან-თქო!
-არმინდა!!ფეხით უნდა გავისეირნო
-ერთად გავისეირნოთ
შეწინააღმდეგებას უკვე აზრი აღარ ჰქონდა.ერთად მივუყვებოდით გრძელ და ჩაბნელებულ ქუჩას.დიდიხნის დუმილისა და სეირნობის შემდეგ,ერთ-ერთ სკვერში მივედით და სკამზე დავჯექით.
ერთად ვუყურებდით ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას.ვუყურებდით როგორ კაშკაშებდნენ.არვიცი რატომ მაგრამ ბავშვობიდან მწამს იმ ფაქტის რომ,ყველაზე მეტად რომელი ვარსკვლავიც კაშკაშებს იგი ის გარდაცვლილი ადამიანია ვინც ჩვენ ძალიან გვიყვარდა.
-ასისტენტობას რატომ დათანხმდი?
-არვიცი...მინდოდა რაღაც ახალი მეცადა.
-გენატრება?
-ვინ?
-შენი ოჯახი.
ამოვიხვნეშე და საუბარი გავაგრძელე
-ყველაზე და ყველაფერზე მეტად...წუთით მაინც რომ შემეძლოს მათი ნახვა,წუთით მაინც რომ შემეძლოს მათი კიდევ ერთხელ ტკბილი ხმის გაგონება ყველაფერს დავთმობდი...შენ?
-მეც მენატრებიან...მე პირობა დავდე რომ ჩემი ოჯახის გამანადგურებელს ვაზღვევინებდი და ასეც მოვიქცევი.გიორგი ის ადამიანია ვინც ჩვენ სიცოცხლე გაგვიმწარა პირობას გაძლევ რომ მე ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ შენ დაცული იყო ვერავინ ვერ გაბედავს შენთან მოახლოებას!
დამიანეს შევხედე და მის თვალებში დიდი ტკივილი ამოვიკითხე.ჩვენ ორივეს ერთნაირი წარსული გვაქვს...
როგორ მინდა რომ ახლა ჩავეხუტო,როგორ მინდა რომ მისი მუქი ალუბლისფერი ტკბილი ტუჩების გემო შევიგრძნო.ახლა სიტყვები ზედმეტია,ყველაფერს ჩვენი თვალები განაგებენ...

ჩემს ცხოვრებას ვუყურებ და ელიფ შაფაქის ერთ-ერთი ციტატა მაგონდება:"უსიყვარულო სიცოცხლე სიცოცხლე არ არის.ნუ ეკითხები საკუთარ თავს,როგორ სიყვარულს ეძებ,სულიერსა თუ ხორციელს,ღვთიურსა თუ მიწიერს,დასავლურსა თუ აღმოსავლურს...ამგვარ გამიჯვნას მხოლოდ დაწვრილმანებისაკენ მივყავართ.სიყვარული განსაზღვრებებს ვერ იტანს;იგი სუფთაა და მარტივი.სიყვარული სიცოცხლის წყალია,ხოლო შეყვარებული ადამიანი-ცეცხლის სული.სამყარო სხვაგვარად იწყებს ბრუნვას,როცა ცეცხლს წყალი შეუვარდება"
დამიანე ის ადამიანია ვინც უნდა მიყვარდეს!ვის გვერდით ყოფნასაც მთელი ვცოვრება ვისურვებდი!
-სიყვარული ბოლოს როდის გეწვია?
მოულოდნელად მკითხა დამიანემ თითქოს ჩემს აზრებს კითხულობდა.
გამეღიმა და წყნარად,მშვიდად დავიწყე მოყოლა
-ბოლოს სიყვარული18წლის ასაკში მეწვია.მე მაშინ სიყვარულისთვის და სერიოზული ურთიერთობისთვის ძალიან პატაა ვიყავი ყოველ შემთხვევაში მე მივიჩნევდი ასე.
ინტერნეტით გავიცანი ერთი ბიჭი...დათო ერქვა,არვიცი შეიძლება არ მიყვარდა მაგრამ მის მიმართ რაღაცას ვგრძნობდი,ვიცოდი რომ ეს ურთიერთობა დიდხანს არ გაგრძელდებოდა თუმცა მე იმდენად ბედნიერი ვიყავი რომ ცუდზე აღარ ვფიქრობდი.ვცდილობდი ყოველთვის კარგზე მეფიქრა.
მაგრამ ერ დღესაც ასე უბრალოდ ადგა და წავიდა.მე საკუთარ თავვადანაშაულებდი,ბევრჯერ შევიცვალე შინაგანად თითქოს'გადავიწვი' ყველა ფეხებზე მეკიდა აღარავის აღარ ვაქცევდი ყურადღებას არც მშობლებს და არც მეგობრებს ნებისმიერ რაიმეს გავიღებდი ოღონდ ეგ დრო ახლა დაბრუნდეს...ყველაზე მეტად სიყვარულს კიარა ჩემს ოჯას დავუთმობდი მე დროს.დეპრესიაში ჩავვარდი.ფსიქოლოგების წყალობით ამ რთულ სიტუაციიდან სასწაულებრივად გამოვძვერი ალბათ ამიტომაც გადავწყვიტე ფსიქოლოგობა...მინდოდა ჩემნაირ ადამიანებს დავხმარებოდი იმათ ვისაც გული ჰქონდათ გატეხილები. მეგონა რომ რამოდენიმე წელში ან თვეში დათოს არსებობა დამავიწყდებოდ,მაგრამ დათოს მიმართ მხოლოდ გრძნობები გამიქრა,ათო არმვიწყებია სამაგიეროდ სიყვარული დამავიწყდა,დაო არმძულს იმოსგამო რაც გააკეთა პირიქით მადლიერი ვარრომ დამტოვა.
ისტორიის მოყოლას მოვრჩი ამოვიხვნეშე და დამიანეს შევხედე,ერთ წერტილს მიშტერებოდა გასუსული იყო და მისმენდა...
შემდეგ წამოდა ხელი ჩამკიდა და ისევ ქუჩას გავუყევით.
-დამღლელი დღე იყო.
ამოვილუღლუღე და დამნაშავე ბავშვივით თავი დავხარე.
-შენს გვერდით დამღლელი არაფერია!
მის ნათქვამზე გამეღიმა.
___________
დამიანე.
___________

დღევანდელმა დღემ კარგად ჩაიარა.მე და ევამ ძალიან ბევრი ვისაუბრეთ,როცა დაღლილობა შევატყვე მის სათუთ სახეზე გადავწყვიტე სასწტუმროში წამეყვანა მე კი სახლში წავსულიყავი.ევას გარეშე ჩემი ცხოვრება ერთფეროვნული და მოსაწყენი იყო ახლა კი თითქოს ჩემს სულში დიდი ხნის ზამთრის შემდეგ გამოზაფხულდა...არავის,არავის არ მივცემ იმის უფლებას რომ ევას ავნოს,მე მას ყოველთვის დავიცავ დიახ ასეა ვინც გიყვარს მას ხელი ძლიერად უნდა ჩაჰკიდო თორემ მოგტაცებენ!ხელებში ჩაგადნობენ და გაგინადგურებენ!ამქვეყნად აავინ არ იცის წესიერი სიყვაული ევას გარდა ისეთი ადამიანი არ მეგულება ვინც ყველაგერს ბუნებრივად აკეთებდეს!შემიძლია თამამად ვთქვა რომ ამ ქვეყნად ყველა და ყველაფერი ევას გარდა ყველაფერი ხელოვნურია მხოლოდ ევაა ბუნებრივი!

_______
ევა
_______

სასტუმროს კარი გავაღე თუარა წინ დოინჯ შეკრული ნიკა ამესვეტა.გული გამისკდა,არ ველოდი ან როგორ შემოაღწია ჩემს ნომერში?ჯობია ეს კითხვა მას დავუსვა
-გლი გამიხეთქე!როგორ შემოაღწიე ნომერში?
-მეორე გასაღები მაქვს
-უსამართლობააა
სახე დამანჭე,მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელები სადღაც ჯანდაბაში ვისროლე ჩანთაც მივაყოლე და მაშინვე საწოლზე დავეგდე.
-ჰმმ როგორ დავიღალე
ნიკა ისევ დოინჯ შეკრული დაჯდა საწოლზე და დაბღვერილი მიყურებდა.თავი ავწიე და გაკვირვებულმა შევხედე
-რაიყო?მასე რატო მიყურებ ახლა რაღა დავაშავე?
ამოვიკნავლე,საწყალი სახე მოვოღე და თავი ისევ საწოლზე დავაგდე.
-ამდენი ხანი რატომ არ მნახულობდი?
-აუუ მეე?!ხომ იცი რომ ძალიან გადატვირთული გრაფიკი მაქვს.
-ხოხო ვიცი იმდენად გადატვირთული რომ დამიანესთან ერთად დაწანწალებდი ამ შუა ღამეს!
და ამ უცხო ქალაქში!
-რაა?საიდანიცი?
თვალები დავაჭყიტე და გაკვირვებულმა შევხედე
-კაბინეტში ამოგაკითხე როარ დამხვდი წამოვედი და გზაში დამიანესთან ერთად დაგინახე იღიმოდი საკმაოდ ბედნიერები ჩანდით ასერომ ხელი აღარ შეგიშალეთ მაგრამ ეს იმას არნიშნავს რომ უფლება გაქვს ღამე იწანწალო!
-ვიცი რომ ჩზე ნერვიულობაგრამ მართლა არ არის საჭირო ძაანაც რომ მდომოდა დამიანე მარტო მითუმეტეს ღამე ნაღდად არ გამომიშვებდა.
-გიღჩევნია ჩემთან დაკარგული დრო აანაზღაურო!
-კარგი მაგ საქმეს მოვაგვარებ!
საწოლის მეორე მხარეს ხელი დავატყაპუნე და ვანიშნე ჩემს გვერდით დაწექი თქო.ისიც პატარა ბავშვივით დამემორჩილა,ჩემს გვერდით დაწვა და თავის დაკუნთულ მკლავებში მომიქცია.
-ჰეი მასე გავიგუდები
ამოვიკნავლე და საწყალი თვალებით შევხედე
-ჩემი ევაჩკა!
-დღეს გაპატიებ!მაგრამ გეფიცები მეორედ დამიძახებ მაგას და დაგასამრებ!ძალიან კარგა იცი რომ არ გამიჭირდება.
მუშტი მოვკუმე და თვალებთან ავუფრიალე.
ლოყაზე ვაკოცე იმ სულელმა კი ცხვირზე მაკოცა და ორი თითი მომიჭირა რასაც ჩემი მისდამი ჩქმეტვა მოჰყვა.
-ფილმს ვუყუროთ?
-კარგი!
-პიცას ჰო გამოიძახებ?
საწყალი ბავშვის თვალებით შევჩივლე და რათქმაუნდა ისიც დამთანხმდა.

ბოლოს ტელევიზორის წინ გავიშოტეთ და ერთ-ერთი საშინელებათა ფილმი ჩავრთეთ.
-გეშინია?
-ნწ
-დარწმუნებულიხარ
-ნწ ცოტა მეშინია იცი რაა ბავშვობის მერე ეს ფაქტი მაწუხებს...მე ფილმის და საშინელი მომენტის კიარ მეშინია მე მარტო იმის მეშინია საშინელებათა ფილმს,საშინელი მუსიკა რომ ადევს.შემზარავი,დამაჟრიალა..
ნიკამ რათქმაუნდა დამცინა...
როგორც ყოველთვის ფილმის დასასრულისას ჩამეძინა...ვიგრძენი როგორ ამიყვანა ძლიერმა ხელებმა მაგრამ ამ ძლიერი ხელების პატრონი დარწმუნებულივარ რო ჩემი ძილის სტილზე იცინოდა.ყოველთვის თმა აბურძგნულს და ენა გადმოყოფილს მეძინა(ენაზე მოვიტყუე)
როგორ მიმდოდა სიფათში წიხლი მეთავაზა მაგრამ გამოფუტუნებული ვიყავი ისე მეძინებოდა...
...
დილით ისევ ნიკაზე მიკრულს და ბოტოტა მკლავებში გახვეულს გამეღვიძა.
ამ იდიოტს მაისურის ჩაცმა ვერ ვასწავლე რაა?!
ავდექი მოვწესრიგდი,ჩავიცვი,მსუბუქი მაკიაჟო გავიკეთე და ახლა ყავის გაკეთებას შევუდექი,კრეტინს კვერცხი შევუწვი და ყავაც გავაკეთე.
საძინებელთან რომ ვედი უკვე ღვიძებული დამხვაა.
-იდიოტო მაისურის ჩაცმა როდის უნდა ისწავლო?
ნიკამ როხროხი რო დაიწყო მაშინღა მივხვდი მის მუცელზე გაჩენილ'კუბიკებს' დიდხანს რომ ვუყურებდი.
-ჰოკაი გეყო შე კრეტინო დეგრადირებულო ადამიანო!
-ევაჩკა ყავა ამიკეთე რა?
-რათქვი?არა არა ახლა რაადამიძახე?
თვალები დააჭყიტა და თანდათან უკან იწევდა
ჩემი მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელებით გავექანე და ზედ შევაფრინდი.
-გუშინ ხომ გაგაბრთხილე?ხომ გითხარი ხვალ აღარ გაპატიებ-თქოო!
-ბოდიში ბოდიში!
-საქონელო ახლა მაკიაჟი თავიდან უნდა გავიკეთო მეზიზღები!
ბუზღუნით მოვცილდი ნიკას და სააბაზანოში შევედი,მაკიაჟი თავიდან გავიკეთე.
-შენ კიდევ არ მორჩი ჭამააას?
სააბაზანოდან გავსძახე ნიკას იქ გასულს კი უკვე შარვალ კოსტიუმში გამოწყობილი დამხვდა.
-ოუუ ჩემი სიმპაწიკური ბიჭი.
თვალი ჩავუკარი და ნომრიდან გავედით.
-წავედიი
-აუისე ეს ორი მძღოლი რასაჭირო იყო? ჩავჯდებოდით ორივე ერთ მანქანაში რაარი ეხლა ეს?
ბუზღუნით წავიდა ნიკა ავტომობილისკენ.
მის ბუზღუნზე გამეცინა.
მეც ჩავჯექი ავტომობილში და კომპანიისაკენ წავედი.
კომპანიაში შესულს რათქმაუნდა ისევ ყველას ყირადღება ჩემს კენ იყო მომართული თვით მეგისიც კი!ისე მიყურებდა მეგონა აი საცაა სკდება ბოღმისგან თქო!მისმა ბოღმიანმა თვალებმა უფრო მეტი თავდაჯერებულობა შემმატა.
ლიფტში შევედი და მეგიც გამომყვა.
-ვაუ არ იუ ქიდდინგ მი?
-ინგლისური დახვეწე დეიდა
სიტუვები გამოთქმა ყველაფერი დაამუშავე ოქეი?
-დეიდა რატო?ან შენ ვინხარ რჩევებს რო მაძლევ?
-ჰმმ დეიდა იმიტო რო შენხელა დეიდა მყავს და გოგოთი ხოარ მოგმართავ ელემენტალური ზრდილობაა მარა შენთვის ზრდილობა უცხო ხილია ვიცი.და შემთხვევით დამინეს ასისტენტი ხოარვარ?
-ჰმმ დამიანეს საცოლე ხოარვარ?
-საცოლე თუ ერთ დღიანი კახპა?მოღმისგან ისევ გაწითლდა,არვიცი რატომ მაგრამ ეს მესიამოვნა.
ლიფტიდან გამოვედი,და დამიანეს კაბონეტში შევედი.
-გამარჯობათ ბატონო დამიანე
-გამარჯობათ ქალბატონო ევა!
-გუშინ რომ მითხარით დოკუმენტები მე მაქვს და მერე მოგემო თუ შეიძლება ახლა ავიღებ.
-ხო ხო რათქმაუნდა ახლავე მოგცემ.
დამიანეს ტელეფონმა რეკვა დაიწყო.
შევხედე და შემომხედა ვაანიშნე უპასუხე თქო.
-გისმენთ
-.......
-ხოხო ეგ გიორგი
-.......
-არა ტოო შანსიარაა მეგის და გიორგის რააკავშირებთ ერთმანეთთან?
-......
-რაააა??!
დამიანემ თითქმის ბოლო ხმაზე დაიღრიალა,შევხტი ძალიან შემეშინდა.გაცოფებული იყო თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა არვიცოდი რაუნდა მექნა.მობილური გათიშა მუშტები შეკრა და ცალი ხელი მაგიდას ძლიერად დაარტყა.
მეც ინსტიქტურად მივვარდი და ხელი ხელზე მოვკიდე
-რასააკეთებ?რახდებაა?
-რარა ხდება?გიორგი და მაგდა და-ძმანი არიან ამის დედა მოვტყ*ნ.
გაოგნებული ვიყავი პირზე ხელი ავიფარე და იმის წარმოდგენაც კი მზარავდა რო მეგის გიორგისთან რაიმე კავშირია აქვს...მაგრამ მე გიორგის წლებია ვიცნობ მაშინ მეგი სად იყო ამდენხანს?რატომ არ ჩანდა?