ეტყობ ჩემი ლექტორი ხშირად დადის ჩაის სახლში რადგან დიდი მოწიწებით შეხვდნენ. მე ოთოს გვერდით დავჯექი გიორგი ჩვენს მოპირდაპირე მხარეს, ვცდილობდი სიხარული არ დამტყობოდა სახეზე, აზრობთ? მე შუალედურის ტესტები ჩამივარდა ხელში. ჩემი საფიქარლი მხოლოდ ის არის ვუთხრა თუ არა ჩემ ჯგუფელ ანის, რომელიც ისეთივე საცოდავ დღეშია როგორშიც მე. ამ ფიქრებში ვარ, როცა გიორგი მეკითხება.
- ისე როგორ მოგწონს ჩემი საგანი?
- მომწონს კი საერთოდ? მთელი ენერგია და დრო მხოლოდ სტატისტიკას მიაქვს არადა სხვა საგნებიც არსებობენ.
- ასე ძალიან გიჭირს გაგება?
- არა მარტო მე მთელი ჯგუფი ამ დღეშია, მაგრამ რამეს ვიზამთ როგორმე გადავაგორებთ.
- მაინც რა გიჭირთ ძალიან? იქნებ თავიდან ავხსნა და მარტივი მაგალითის საფუძველზე უფრო გასაგები გავხადო.
- გულში ვფიქრობ ეჰ ყველაფერი თავიდან უნდა ახსნა, რადგან ძალიან სწრაფად ხსნის და მე ვერ ვეწევი, მიჭირს ეს ახალი ტერმინები. მერე კი ვპასუხობ იცი რა ჯობს დედას დავუჯერო და რეპეტიტორი ავიყვანო, რადგან ბევრი რამეა ჩემთვის გაუგებარი.
- გიორგის სახეზე უკმაყოფილება დაეტყო. არა ესე არ გამოვა ემე ანუ პრობლემა ჩემშია და ვერ ვხსნი კარგად. მოდი ერთ რაღაცას შემოგთავაზებ რამდენიმე გაკვეთილს ჩაგიტარებ მე თვითონ და ის რაც გაუგებარია შენთვის თავიდან ავხსნი და კოლოქვიუმისთვისაც კარგად მოემზადები სულ 3 ან 4 გაკვეთილი ბევრი დრო არც მე არ მაქვს.
ცოტა არ იყოს დავიბენი, ოთოც პირდაღებული იყურებოდა. ვერანაირი პასუხი რომ ვერ დავინახე ოთოსგან გიორგის ვეუბნები.
- ხო არ ვიცი დავფიქრდები, ცოტა მეუხერხულება. დავიმორცხვე.
- კარგი რა თუ კიდევ ვინმე ვერ ვხდება ისიც შემოგიერთდეს ანუ 2 ადამიანზე მეტი რომ არ იყოთ. ვიცი რომ რთული საგანია და თუ თავიდანვე ვერ გაიგე შემდეგ უფრო დიდი სირთულეებია, ამიტომ მართლა მინდა რომ დაგეხმარო.
- რახან ასე დაასაბუთე თანახმა ვარ ვეუბნები ღიმილით. უი ხო ისე ამ შენობით ფორმაზე რომ გადმოვედი ასე უცებ ალბათ ჩაიში რაღაც ალკოჰოლის მსგავსი გაურიეს ძალიან გაგიშინაურდით.
- ეგ არაფერი, როცა ასე შემთხვევით ან დაგეგმილად ერთმანეთს შევხდებით იყოს შენობითი ფორმა. უნივერსიტეტში კი ისევ თქვენობითზე გადავიდეთ.
- კარგი. ოჰ რა პატივია გავიფიქრე გულში და მაგრად მეცინებოდა. აი სწორედ ეს გიორგი იმდენი მყავს ნალაძღი ოთოსთან, დედასთან, ანისთან რომ კაი უსინდისოდ გამომდის ასე რომ დავთანხმდი დამატებით გაკვეთილებზე.
- ისე სახლში ხო არ წავიდეთ? მკითხა ოთომ. დანაპირები უნდა შევასრულო ემე და მშობლებს დაველაპარაკო. გამახსენდა რა დანაპირებზეც საუბრობდა ოთო.
- კარგი წავიდეთ და გინდა წამოგყვე?
- არა, არა ჯობს ამ დროს მარტო ვიყო.
- კარგი მაშინ გავიდეთ, მეც მივხედავ საქმეებს და ემე შენ ჩემ იმელიზე მომწერე შენი ნომერი და დამატებითი გაკვეთილის დეტალებზე შევთანხმდეთ.
- აუცილებლად ვუთხარი ღიმილით.
სახლში რომ მოვედი ლეპტოპში ეგრევე ტესტების ფოტოები შევყარე.საკითხებს რომ გადავხედე ადგილზე ავყირავდი ყველაფერი რთული და შეუძლებელი მეჩვენა ღმერთს მადლობა, რომ ეს ტესტები ხელში ჩავიგდე ვღაღადებდი. მერე გიორგის იმეილზე ჩემი ნომერი მივწერე და წამშივე მიპასუხა .
-,,ხვალ საღამოს 7ზე თუ გცალია ჩემთან სახლში ავიდეთ და თან იქონიე შენი ლეპტოპი და წიგნი.“
- „კარგი.“
დილით სიხარულით წამოვფრინდი. დედასაც კი დავასწრე გაღვიძება. დავფრინავდი. სასიხარულოდ ბევრი მიზეზი მქონდა, პირველი ის რომ ოთო ჩემთან გადმოდიოდა საცხოვრებლად, რადგან თავისმა ოჯახმა გარეთ გამოუძახა თავისი ორიენტაციის გამო. განა ის ფაქტი მიხაროდა, რომ გამოაგდეს? არა ის რომ სუ ერთად ვიქნებოდით მე და ჩემი დარტყმული მეგობარი. მეორე ის მახარებდა, რომ ტესტები მქონდა თვით გიორგი ბარამიძეს მოვპარე და ბოლოს მახარებდა დამატებითი გაკვეთილები თან როგორ ლეტქორთან? ყველაზე მკაცრ და სექსუალურთან. ის რაღაცით ჩემს ყოფილს მაგონებს და ერთდროულად ზიზღს და ნოსტალგიას იწვევს. მაგრამ გიორგი უფრო გაუმჯობესებული ვარიანტია, უფრო ინტელექტუალი, უფრო სექსუალური და უფრო თავდაჯერებული. ჰო ეს ყველაფერი მახარებდა, რადგან ახალი თავგადასავლები მელოდა ეს ვიცოდი. 1 საათი ტანსაცმელს ვარჩევდი. ბოლოს კედები, მაღალ წელიანი ჯინსი და თეთრი ტოპი ჩავიცვი რომელიც ტანზე საოცრად მქონდა მომდგარი და ჩემ მკერდს ხაზს უსვამდა. ჯინსის ქურთუკი მოვიცვი და გავვარდი ჩემი ბაიკით უნიში. სემინარმა და შემდეგმა ლექციებმა მხიარულად ჩაიარეს. შესვენებაზე ანის ვუთხარი რომ გიორგი მამეცადინებდა და შეეძლო ისიც წამოსულიყო, მაგრამ უარი განაცხადა რაღაცაზე ნაწყენია ჩემზე, მაგრამ ვერ ვხდები რაზე. ალბათ მეტყვის თავისით ან ვათქმევინებ, მაგარმ არა დღეს. ბოლო ლექცია მქონდა, როცა გიორგიმ თავისი მისამართი მომწერა. ვეღარ ვითმენდი ისე მინდოდა 7 საათის მოსვლა. ერთ ადგილზე ვერ ვჩერდებოდი. ბოლოს გადავწყვიტე მარკეტში რამე მეყიდა და ისე ავსულიყავი გიორგისთან. ამასობაში დროც გავიდა და გავეშურე გიორგისკენ. წყნეთში ცხოვრობს. ულამაზეს ადგილას სიმშვიდეში და ჰარმონიაში. როცა მივედი შემომეგება ეზოში.
- რა პუნქტუალური მოსწავლეა.
- ჰო აბა პირველივე გაკვეთილზე ხომ არ დავაგვიანებდი.
- შემოდი შემოდი. აი მაგიდა მზად არის. მიმითითა მაგიდაზე.
- ეჰ ამოვიხვნეშე. წიგნები, რვეულები, ფორმულები და ჯანდაბები.
- მზად ხარ?
- სხვა გზა მაქვს?
- კი
- მაგალითად?
- ცეკვა.
- ჰა? შენ ცეკვავ? ვკითხე გაკვირვებით.
- ჰო რა იყო. სამოყვარულო დონეზე რა თქმა უნდა.
- ეე მაგარია მეც ვცეკვავ და ძალიანაც მიყვარს.
- გინდა ვცადოთ?
- ახლა?
- ჰო რა მოხდა? ანუ სათანადოდ კარგად ვერ ცეკვავ?
- მიწვევ?
- შესაძლებელია თვალი ჩამიკრა და გაათავისუფლა ადგილი სადაც ცეკვას შევძლებდით, ჩართო მუსიკა და წავედით, ჩვენ წავედით სადღაც. ის ნაზად მეხებოდა სხეულზე.მე ნელა და გამომწვევად ვამოძრავებდი უკანალს. ვცდილობდი, რომ მას შევხებოდი. არ ვიცი როდის მოხდა ყველაფერი, მაგრამ ვიგრძენი, რომ მე მის მიმართ საშინელი ვნება მქონდა და ამას ვეღარ ვაკონტროლებდი. სახით მისკენ შევბრუდნი, ქვედა ტუჩს ვუკბინე და ამით ვაგრძნობინე, რომ მზად ვიყავი. მან ხელში ამიტაცა, მაგიდიდან გადაყარა ყველა ზედმეტი ნივთი, ზედ უხეშად დამაწვინა, არანორმალურად სწრაფად შემომახია ჩემი უსაყვარლესი ზედა რომლის შიგნითაც არაფერი მეცვა. ჩემი მკერდის დანახვისას კიდევ უფრო გაუცხოვლდა ვნებისგან თვალები. ენით და კბილებით დაამუშავა თითოული ადგილი. შარვალი და საცვალი ერთი ხელის მოსმით გამაძრო და წამშივე ვიგრძენი ძლიერი ბიძგი, ის იმდენად სასიამოვნო იყო ვთხოვე რომ არ შეეწყვიტა და კიდევ უფრო ძლიერად ემოქმედა. შემდეგი მოძრაობა უფრო ძლიერი იყო, არ ვიცი ასე როგორ გამაბრუა ვნებამ მაგრამ კონტროლს ვეღარ ვუწევდი საკუთარ თავს. ზემოდან მოვთავსდი და ტალღოვან მოძრაობებს ვაკეთბდი რაზეც გიორგის სიამოვნების ოხვრა აღმოხდა. მინდოდა არ დამთავრებულიყო და სულ ასეთ ნეტარებაში ვყოფილიყავით.
- საუცხოო გაკვეთილი იყო. ვეუბნები გიორგის ნასიამოვნები ხმით.
- კი, როგორი ნიჭიერი მოსწავლე ყოფილხარ, ეგ არ ვიცოდი. სად ისწავლე ასე კარგად?
- ოოო, ეს უკვე კომპლიმენტია.
- ემე შეიძლება რაღაც გკითხო?
- მიდი.
- მომიყევი შენზე და ოთოზე.
- რა? ვეუბნები სიცილით.
- ერთად იყავით?
- რა მე და ოთო, ოთო ჩემი მეგობარია და ის გეია.
- აუ, მართლა? არადა რატომღაც მეგონა რომ ადრე ერთად იყავით.
- არა, არა გამოცდილება სხვასთან იყო.
- მომიყევი რა. შემევედრა.
- იცოდე სანამ არ დავამთავრებ კომენტარი არ გააკეთო.
- როგორც იტყვი შეფინ. და მოემზადა მოსასმენად.

ნიკა როკ კონცერტზე გავიცანი. ერთ-ერთ ბენდში უკრავდა. ბევრი საერთო ინტერესის გამო მალევე დავახლოვდით. ძალიან მაგარი წყვილი ვიყავით 1 წელი ყველა ჩვენზე ლაპარაკობდა.ხოლო ერთი წლის მერე ერთმა გოგომ თავდაყირა დააყენა ყველაფერი. და სულ რაღაც ერთ თვეში აღარანაირი ემე და ნიკა აღარ არსებობდა.მას ისეთი რაღაცები შესთავაზა რაზეც სულ ოცნებობდა და ასე წაიყვანა ამერიკაში. მე კი ასე ვთქვათ ჰაერში დამტოვა. ნიკამ ბოლოს რაც მითხრა არასდროს დამავიწყდება: შენ უნდა გაიზარდო ემე, შენ აი ასეთი ქალი უნდა გახდე როგორიც ნიკოლია და ბევრს მიაღწევ. რამდენიმე თვვე დეპრესიიდან ვერ გამოვდიოდი, თუმცა საკუთარ თავში ვიპოვე წერტილი და წამოვდექი, ვინ იყო ნიკა რომ მის გამო ასეთ დღეში ჩამეგდო ჩემი თავი და ჩემი უსაყვარლესი დედა, რომელიც ადამიანს აღარ გავდა. ისე იყო შეშფოთებული ჩემი მდგომარეობით. აი ამ ყველაფერმა წამომაყენა ფეხზე და დღეს შენ გვერდით ვწევარ და გიყვები ამ ამბავს თითქოს არც არაფერი გადამეტანოს. თუმცა ერთი რამ ვიცი აუცილებლად გადაეხდებათ სამაგიერო მასაც და ნიკოლსაც, რომლებმაც ჩემი ოცნებები და ჩემი ცხოვრება გაანადგურეს. ეს ვთქვი და გავჩუმდი. გიორგი მოვიდა, ზემოდან დამაწვა და მითხრა: ემე შენ საოცარი ხარ, გონების დაკარგვამდე ვნებიანი და ამას ნიკა აუცილებლად ინანებს, მაგრამ უკვე ძალიან გვიანია მისი სინანული. მის სიტყვებზე ძალიან გამეცინა და ჩემსკენ მოვიზიდე და ორივენი ისევ ვნების მორევში დავიკარგეთ.

ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა ოთო რეკავდა. ზარის ხმაზე გიორგისაც გაეღვიძა.
- გოგო სად ხარ? რას გასწავლის ან გიხსნის ასეთს რო ვერ შეუშვა შენ თავში.
- აუ ოთ, ახლა ვაპირებ წამოსვლას.
- კი მაგრამ ეს გაკვეთილები ასე შუაღამემდე გრძელდება თუ სხვა რაღაცაშია საქმე. მკითხა ეშმაკურად.
- ოხ ოთო ჩამოვალ და მოგიყვები.
- რა მინაბული მელაპარაკები გოგო არ მითხრა სექსი მქონდაო.
- არ გეტყვი. ვეუბნები სიცილით.
- ემე, შენ ხარ ყველაზე „ბოროტი“ გოგო. ტიპი მე მომეწონა და ეს მეორე დღეს საწოლში ჩაუწვა.
- კაი რა ოთო გეყოს, რომ მოვალ ჯარიმა დამაკისრე ვეუბნები მხიარულად.
- კაი ჩამოდი დროზე დავიტანჯე ინტერესით.
- ოკ ბეიბი მალე მოვალ.
ტელეფონი გავთიშე და სამზარეულოში გავედი გიორგი ფუსფუსებდა.
- მოდი ვივახშმოთ და გაგიყვან სახლში.
- ოჰოო, რას ამზადებ?
- ომლეტს.
- აჰამ, მიყვარს. შევჭამ და წავალ სახლში ჩემით. მე ხო ბაიკით ვარ.
- მერე რაა მე გაგაცილებ მაინც ახლა გვიანია უკვე. მითხრა მზრუნველი ტონით.
- გიო იცი რა? ჯობს რომ ასე ძალიან არ შევტოპოთ. შენ ისედაც ჩემი ლექტორი ხარ და ეს ბევრ უსიამოვნო თემას წამოჭრის და არ ღირს.
- რა არ ღირს ემე? სახლში რომ მიგაცილო? შენთან სექსი შემიძლია მქონდეს და სახლში ვერ მიგაცილებ?
- ეგ რა შუაშია, ბაიკის გარეშე რომ ვიყო ხო, მაგრამ ახლა რა საჭიროა არ მესმის. არადა ძალიანაც მინდოდა გავეცილებინე, მაგრამ თითქოს რაღაც მაშინდებდა. რაღაც არა ვიცი რაც, მაშინებდა სიახლოვე მასთან და ამას გავურბოდი.
- კარგი ემე საჭმელი მზად არის ჭამე და შეგიძლია წახვიდე. თეფში მომიგდო და თვითონ მეორე სართულზე ავიდა. მე კი გაბრაზებულმა დავქოქე ბაიკი (რამ გამაბრაზა? საკუთარმა თავმა)და გეზი სახლისკენ ავიღე. სახლთან კი საოცრად უსიამოვნო ვითარება დამხვდა და ძალიან ვინანე რომ გიორგის შემოთავაზებაზე უარი ვთქვი. ჩემს წინ ნიკა იდგა თავის ჰარლიზე მიყრდნობილი და მელოდებოდა.

პ.ს. მაინტერესებს რას ფიქრობთ? გავზარდო თავები? ან როგორ მოგწონთ მოთხრობა?