დემეტრე
********************
- რას დალევ ? - ბექა
- ვისკი როგორც ყოველთვის - დემეტრე
- გალოთდები შ**ემა
- დაასხი რაა
- ისე ცუდი ურთიერთობა გაქვთ შენ და ელენეს ? - სანდრო
- ცუდი ურთიერთობაც სანატრელი გამიხდა სანდრიკ
- მოიცა ეგ როგორ ?
- ვაბშე არ მელაპარაკება, გშია ?კი, მოხვედი?კი, რასაკეთებ ? ფილმს ვუყურებ, აი მხოლოდ ამით შემოიფარგლება ჩვენი საუბარი
- ცოდოა ტოო, გაუეგე ელენესაც - ბექა
- ბიჭო მესმის, გგონია არ მესმის ? მარა არ მაძლევს ახლოს მიკარების საშვალებას, საერთოდ არმიკარებს რო დავეხმარო
- სექსიც არ გქონიათ ?
- შენ შ*გ ხოარ გაქვს ბიჭო ? ეხლა არ მელაპარაკებათქო არ ვთქვი ? რა სექსზეა ლაპარაკი, ჩემ ნერვებზე თამაშობ თუ რახდება
- კაი ჰოო ბოდიში
- და ეხა რასაპირებ ?
- არვიცი, რაუნდავქნა ალბათ....
- მოიცა გაშორდები ? - ბექა
- არა რაა ხო ვამბობ შ*გ აქვთქო ამას, ვის უნდა გავშორდე ბიჭო ელენეეს ? ეგ არკი გაიფიქრო
- აბა ?
- ნატას ნომერი მომეცი ხოგაქვს
- დემეტრე ელენემ რო გაიგოს
- გავგიჟდები ბექუშ გული როარ გადავაყოლო რამეს, ან ნატასთან ერთად უნდა გავერთო საღამოს, ან უნდა გავლოთდე ან დეპრესია ელენესთან ერთად და მერე თავს მოვიკლავ
- ჰოო მესმის შენი
- იმ ოთახიდან არ გამოდის, სულ იქ არის, მარტო მაშინ თუგამოვა როცა მე შევალ, მესმის მისი შვილი დაკარგა, მაგრამ იმას ვერ იაზრებს, რომ ჩემი შვილიც იყო, მეც მტკივა ამის დედავ**ირე - დემეტრემ ვისკის ჭიქა მთელი ძალით
- ტაქს გამოგიძახებ და ნატასთან წახვალ ახლავე
- რაა ?
- მაგარი ჩათლ*ახი ქალი კიარის, მაგრამ თავისი საქმე კარგად იცის
- ხომაგრამ ელენეს რო უღალატებ ?
-ღალატი სხვა რამეა სანდრიკ, ელენეს არასდროს არ ვუღალატებ, მის გარდა სხვას არავის შევიყვარებ, აი ნატასთან ერთი ღამის სექსი სულ სხვა თემაა
- შენი საქმის შენ იცი
- წავედი ბიჭებო მე, აბა თქვენ იცით
- ჩვენ ვიცით კიარა, აბა შენ იცი არ შეგვარცხვინო
- გ*ჯვი რაა
ელენე
***********
დილით კარებზე ზარის ხმამ გამაღვიძა, ოთახს თვალი მოვავლე, როგორც ჩანს დემეტრე ღამით სახლში არ მოსულა, ან დილით მოვიდა და ისევ სამსახურში წავიდა, ნუ ყოველშემთხვევისთვის ღამე აქ აუ გაუთევია, საწოლიდან ზლაზვნით წამოვდექი, გრძელი ატლასის ხალათი მოვიცვი და პირველ სართულზე ჩავედი
- მოდი ანა
- როგორხარ ?
- იქნებ ჯერ მომესალმო მაინც და მორჩი ყოველ 5 წუთში ერთხელ მაგ კითხვის დასმას
- კარგიჰოო
- ბილეთები ვიყიდე
- ანუ უეჭველი მიდიხარ ? ან როდის მიდიხარ
- ამმმ...იცი მეე
- ელენე როდის მიდიხართქოოო
- დღეს 9 საათზე
- რაა ? ღმერთო ჩემოო არ მჯერაა, შენი არ მესმის, სულ გააფრინე ან გაგიჟდი ან...ან არვიცი რავთქვა, უბრალოდ არვიცი
- ანიიი
- საერთოდ იცი შენი ქმარი გუშინ სად იყოო ?
- სახლში არ ყოფილა ყოველშემთხვევისთვის
- ოჰ გამარჯობა, ნატასთან იყო
- შენ რაიცი ?
- დემე და სანდრიკა იყვნენ ჩვენთან გუშინ, საუბრობდნენ, მერე დემეტრემ ჭიქა შემოანარცხა კედელს, მაგრამ მიზეზვი ვერ გავიგე, მათ საუბარს მოვუსმინე მერე და მოკლედ ნატასთან იყო რაა
- ხო ხედავ დემეტრეც კი დაიღალა
- ელენეე, გამოფხიზლდე დროა გესმიის, და თან საერთოდ მგონია, რომ ეს პირველი შეხვედრა არარის ნატასთან
- ვიცი, ვხვდები მაგდენს
- კი გასაგებია დემეტრე შენზე გიჟდება და ნატასთან მარტო გასართობად დადის, მაგრამ რატო უნდა იაროს როცა სახლში ცოლი ყაავს ? მოდი გამოვიცნობ, ცოლი არიკარებს
- აუ ანი არგინდა რაა
- შენ რა გგონია დემეტრე გაპატიებს ? თან ხომ იცი გიპოვის
- ვერ მიპოვის
- თუ ძაან მიყრუებულ სოფელში წახვალ ხო ვერ გიპოვის, მაგრამ ხომ იცი რომ არ გაპატიებს ? ამაში ხო ვერ შემეწინააღმდეგები ? თან თუ წახვალ იქიდან ზუსტად ვიცი ყველაზე ცოტა 1 წელი აქ არჩამოხვალ, და რა გგონია, რომ ჩამოხვალ ხელებგაშლილი დაგხვდებაა ? ვიცი მესმის შვილი დაკარგე, შვილიიი, მერომ შენს ადგილას ვიყო მოვკვდებოდი ალბათ, მაგრაამ უკვე 7 თვე ხდებაა და ცოცხალიხარ, ფეხზე დგახარ და არავის იკარებ, რომ დაგეხმაროს, ახალგაზრდა ხარ კიდევ უამრავი შვილი გეყოლებაათ
- წადი
- რაა ?
- წადი აქედანთქო - ბოლო ხმაზე დავუღრიალე და ჭიქა კედელს ვესროლე (გიჟი ცოლ-ქმარი :დდდდდ )
- როგორც იტყვი ელენე
სამზარეულოში ვზვიარ, მარტო და ვიცინი, ვიცინი საკუთარ თავზე, რას ვაკეთებ რანაირად ვიქცევი, ირგვლივ ყველა მაღიზიანებს და ყველა ნერვებს მიშლის, სულ მარტო დავრჩი იმდენი ვქენი, საყვარელი ქმარი, მეგობრები ყველა მოვიშორე და სულ, სულ მარტო დავრჩი....ღირსი ხარ ელენე, ღირსი, ეს არგინდოდაა ? ხოდა დატკბი ეხლა


დემეტრე
****************
- მობრძანდით
- ოჰ ბატონო დემეტრე შეიძლებაა ?
- ეეე თქვენ აქ რაგინდათ ?
- ძმაკაცს გამოვუარეთ
- რაიყო არ შეიძლებაა ?
- ბიჭო დღეს სადმე გავიდეთ რაა
- აუ არა 1 საათში შეხვედრა მაქ, თან შვებულება ავიღე, ძან დავიღალე უკვე დღეს უნდა მოვაგვარო ყველაფერი და ხვალიდან ჩიტივით თვისუფალი ვარ
- კაი ხვალ იყოს, რაპრობლემაა მაგაზე გაწყენინებთ
- გუშინ რახდებოდა აბა მოყევი, კაი იყო ნატასთან
- უფფ ძაან, სექსი ნატასთან მქონდა, მაგრამ თვალწინ ელენეს სახე მედგა სულ, ნატა მაგარიქალია, მაგრამ ელენე არარის, ერთხელ ელენეც კი დავუძახე
- მერე ?
- რა მერე, არ უთქვამს არაფერი
- ხო იასნა, ლიჟბი შენთან იყოს ეგ და ყველაფრისთვის მზადაა
- კაი რაგაცინებს შე*ემა
- კაი მოკლედ წავედით ეხა ჩვენ , მოაგვარე შენი საქმეები და ხვალ ვსვავთ
- და ვერთობით მაგრაად
- აი გართბის რამოგახსენო, მაგრამ დალევაზე უარს არ ვიტყოდი
იცით, რომელი საათიაა ? 8 საათია
იცით სად ვარ ? აეროპორტში
ვდგავარ და ვფიქრობ რასვაკეთებ ? რაიქნება ამ ყველაფრის მერე ? მინდა ეს ყველაფერი ? გარეთ წვიმს, უფროსწორედ სასიამოვნოდ ცრის, ძლიერი წვიმა არარის, ფრენა არ გადაიდება, საბოლოოდ ჰალშტატი გადავწყვიტე, , ულამაზესი ადგილია, ხელში ავსტრიის ბილეთები მიჭირავს და ვერ ვხვდები რამინდა ? ღმერთოჩემო ელენე რატომ ხარ ასეთი ჩამოუყალიბებელი, აეროპორტის კაფეტერიაში ფანჯარასთან ვზივარ და გარეთ ყოველი წვიმის წვეთს ვაკვირდები, თუმცა ჩემს ყურადღებას ერთი სურათი იქცევს : ახალგაზრდა წყვილი ბავშვთან ერთად, ქალი დაახლოებით 30 წლის იქნება, ნაზი, სადა, სასიამოვნო აღნაგობა აქვს, მამაკაციც დაახლოებით მისი ტოლი იქნება, მათ შუაში პატარა ბავშვია დაახლოებით 7 წლის, მშობლებისთვის ხელი აქვს ჩაკიდებული და ბედნიერი თვალებით აქეთ იქით იყურება, ცოლ-ქმარი ერთმანეთს ისეთი სიყვარულით აღსავსე თვალებით უყურებს, შემდეგ ბედნიერი მზერა ბავშვზე გადააქვთ, მამაკაცი ორივეს გულში იკრავს, თითქოს ორივეს საფრთხე ემუქრება ესკი ყველაფრისთვის მზად არის, რომ თავისი ცოლ-შვილი დაიცვას,შემდეგ დემეტრე მახსენდება, ისიც ხომ ცდილობდა ჩემ დაცვას, ჩემს გვერდით ყოფნას, როცა მიჭირდა, მაგრამ ამის უფლებას მე არ ვაძლევდი, ყოველთვის თავიდან ვიშორებდი, ახლა... ახლა რას ვუკეთებ ? მარტო ვტოვებ, შემდეგ იმაზე ფიქრი დავიწყე ვიყავი თუარა მისიღირსი, დარწმუნებულივარ დემეტრე ამს მე არასდროს გამიკეთებდა, ბოლოს რაც მახსოვს ისარის, რომ ჩანთაში სასწრაფოდ ტელეფონის ძებნა დავიწყე
- დიახ გისმენთ
- დემეტრე
- ხო ელენე, რამე წამოვიღო ? სახლში მოვდივარ უკვე - იცოდა, რომ განსაკუთრებულზე არაფერზე არ ვურეკავდი და ყოველთვის ისე ჩვეულებრივად და უბრალოდ მპასუხობდა
- დემე, მეე...მეე აეროპორტში ვაარ - ხმა ამიკანკალდა, თვალები ამიცრემლიანდა
- რაა ? ელე მანდ რაგინდა ? რანაირი ხმა გაქვს ?
- გთხოოვ, მოდიი, არმინდა...შენ გარეშე არმინდა...ვიცი ვაპირებდი.....მაპატიე...მაგრამ მეე - ავბლუყუნდი პატარა ბავშვივით
- ელენე რა არგინდა ? ან სად მიდიხარ ? მოიცადე 15 წუთში მანდავ ფეხი არმოიცვალო - პასუხის თქმაც არ დამაცადა მაშინვე გამითიშა, ეს 15 წუთი საუკუნედ მომეჩვენა, კაფეტერიაში ბევრი ხალხი არიყო, ვინაიდან ფრენა უკვე მალე იქნებოდა, აქეთ-იქით დავდიოდი და ვერ ვისვენებდი, შემდეგ კაფეტერიაში ნაცნობი სილუეტის დანახვამ გამომაფხიზლა, მისკენ დავიძარი სწრაფი ნაბიჯებიით და მთელი ძალით შემოვხვიე ხელები კისერზე, მანაც იგივე გააკეთა, მთლი სხეულით ვყავდი ტანზე აკრული, თავი ჩემ კისერში ჩარგო, ერთი სიტყვით, რომ ვთქვათ შედგა " საუკუნის ჩახუტება "
- როგორ მენატრებოდი დემე
- მეც, ხომ იცი, რომ მეც
- დემე მეე, წასვლას ვაპირებდი - მას მოვშორდი და თვალებში ჩავაშტერდი, დავინახე როგორ გაუწითლდა თვალები და დაებერა ძარღვები
- რაა ? - გაბრაზდა, დემეტრე გაბრაზდა, სხვას რას მოველოდი ნეტავ ?
- ბილეთები ვიყიდე ავტრიაში მივდიოდი, შენ გარეშეე, მარტო ქტოვებდი, უბრალოდ არ შემეძლო გესმის ? არ შემეძლო... შემდეგ ოჯახი დავინახე, ბედნიერი ოჯახი, ჩვენი მომავალი წარმოვიდგინე, მე შენ მიყვარხარ, მართლა... მაგრამ მე მაინც მივდიოდი....მაპატიე, გაგიგებ თუვერ მაპატიებ და გამიბრაზდები...ვიცი მეე....- გაუგებრად, ტირილნარევი ხმით დავიწყე საუბარი, დემეტრე გაკვირვებული, გაოცებული, საშინლად გაბრაზებული სახით მიყურებდა, შემდეგ თითქოს დამშვიდდა და ელოდებოდა, როდის მოვრჩებოდი, კიდევ ვაპირებდი რაღაცის თქმას მაგრამ , როდის იყო დემეტრე ავალიანი რამეს მაცდიდა, ტუჩებზე მონატრებული დამაცხრა და იქამდე არ მომშორდა, სანამ ჰაერის უკმარისობამ არ შეაწუხა
- ელენე მე შენ ძალიან მიყვარხარ, ვერ წარმომიდგენია, შენს გარეშე როგორ ვუნდა ვიარსებო, ჯანდაბაა ჰაერივით ხარ, რამიქენი ელენე დვალოო, რა გამიკეთე ასეთი, მე შენით ვარ დაავადებული, არცერთი წამი, არცერთ წუთი არ შემიძლია შენს გარეშე, ჩემი ყველაზე დიდი ბედნიერება ხარ და უბედურებაც, ჩემი მაცოცხლებელიც და მკვლელიც, ფრენაც მასწავლე და მიწაზეც უმოწყალოდ დამანარცხე, სიცოცხლე შემაყვარე ... არ ვიცი რამ შემაყვარა შენი თავი, მაგრამ საშინლად მიყვარხარ იმ სიყვარულით, რომელიც ვერასდროს დაგანახე... და შენ მაინც ამის გაკეთებას აპირებდი ? მაინც აპირებდი ჩემს ასე მიტოვებას ? ამისთვის მართლა მიმეტებდი ?
- დემეე მეე
- უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ მჭირდება... შენთან სულიერი თავისუფლება მაქვს.. შენთან ვგრძნობ, რომ ცოცხალი ვარ, რომ ბედნეირი ვარ... შენთან გატარებული ყველა საათი შემაშფოთებელი სისწრაფით გარბის.. დროის შეგრძნება მეკარგება და არ მყოფნი! ...ამიტომაც მეშინია უშენობის! ...ჩემს გამუდმებულ შიშად იქეცი! შიშად! და რა აუტანელია ეს შიში! უშენობის შიში!... უშენობის! ...უშენოდ მოვკვდები!!! დაუფიქრებლად დაგითმობ სიცოცხლეს... დაუფიქრებლად გაჩუქებ ჩემს წილ ბედნიერებას, სიხარულს, ჰაერს... უშენოდ არ შემიძლია გესმის ? და შენ ეს იცი, შენ ეს იცოდიი მაგრამ მაინც აპირებდი წასვლას, მაიინც მარტო მტოვებდი, ამის ღირსი შენგან მართლა არვარ, არვარ შენგან იმის ღირსი, რომ ასე წასულიყავი და ასე დაგეტოვებინე ? ნეტა სახლში წერილი მელოდებაა :" დემეტრე მე მივდივარ " ? ჰაა მითხარი, სახლში მელოდება რამე მსგავსი ? თქმას არც აპირებდი, ხომ ასეაა ? ასეთი უმნიშვნელო ვარ შენთვის, რომ წამითაც კი არ გიფიქრია, რა დამემართებოდა ? რა მომივიდოდა, როცა სახლში მისულს არ დამხვდებოდი, შემდეგ წერილით გავიგებდი რომ წახვედი...
-ვერ გიტან დემეტრე ავალიანოოო, ჩემს ცხოვრებაში მოულოდნელ ქარბორბალასავით შემოიჭერი და ჩემი გულის იმ ნაწილში შეიტანე შუქი, რომელიც მანამდე უმწეო, „ნაიარევი" იყო, როცა გაგიცანი შენი მოკვლის სურვილი მინდოდა, არც მკითხე მე რამინდოდა, აიესე უბრალოდ მომიყვანე ცოლად, მთავარი ხომ ის იყო რაც გინდოდა, მამწარებდი, მამცირებდი, ჩემს გასაბრაზებლად რას არ აკეთებდი, ვიცი მეც ცუდად გექცეოდი და ეს საქციელი ამას მოჰყვა მაგრაამ.... დღე და ღამე იმაზე ვფიქროდი როგორ გამემწარებინე, როგორ მეტკინა შენთვის გული, როგორ გადამეხადა შენთვის სამაგიერო იმისთვის რაც გამიკეთე, მაგრამ შემდეგ იცი რამოხდაა ? შემიყვარდი, ჰოო შემიყვარდი, შენ მე უფრთო ანგელოზად მაქციე,გათენება მიხაროდა, რადგან მინდოდა დილა შენთან ერთად ...დაღამება ხო საერთოდ, დაღლილ-დაქანცული შენთან ვპოვებდი შვებას!.....არ ვიცი რა დავარქვა ამ გრძნობას, ზოგი ცხოვრებაში გამართლებას ეძახის, ზოგი იღბალს, ზოგიც დამსახურებულ მონაპოვარს, თუმცა ეს არაა მთავარი. რაც ჩემთვის ყველაფერს აღემატება, ეს ისაა, როდესაც პოულობ შენს ნაწილს, იმ ნახევარს, იმ პიროვნებას, ვისთანაც ორმხრივ ჰარმონიაში ხარ და ვისთან ერთადაც სიცოცხლე გაათასმაგებულ ფასს იძენს. არაფერია ისეთი საოცარი, როცა ორი არასრულყოფილება ერთად სრულყოფილად ბედნიერია. მე შენ გიპოვე დემეტრე... შენთან ერთად სრულყოფილ ბედნიერ ქალად ვგრძნობ თავს, შენი დანახვისას გული პატარა ბავშვივით მიცემს, ხოო ვაპირებდი წასვლას, ცუდად ვიყავი, ვერ ვსუნთქავდი, ახლოს არავის ვიკარებდი, საკუთარ თავს და ირგვლივ ყველას ვანადგურებდი, მაგრამ ახლა აქვარ, არ წავედი, ვერ წავედი, ახლა ისმენ იმას, რაც ჯერ ჩემგან არ მოგისმენია. შენ იცი, რამხელა ბედნიერება მაჩუქე? იცი, რომ ყოველ დღე შენთან ჩახუტებული ღმერთს მადლობას ვუძღვნი ამ ბედნიერებისთვის და ვთხოვ, რომ არასოდეს დამთავრდეს? იცი, რომ შენით ცხოვრება მიხარია? მიყვარხარ! ჩემი ბედნიერება ხარ! და ეს ყველაზე დიდი და მნიშნელოვანია, რაც შეიძლებოდა თავს დამტყდომოდა! ხოო დემეტრე ახლა აქ ვდგავარ, აეროპორტში შენთან ერთად და გეუბნები, რომ მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ დემეტრე ავალიანო !
- ელენეე...
- ჯანდაბაა, დემეტრე ხელში შვეიცარიის ბილეთები მიჭირავს, ვდგავარ და სიყვარულს გიხსნი, ნუ ხარ ჯიუტი სვანი, უბრალოდ მოკეტე და მაკო....- პეპლები მუცელში, უამრავი ჰორმონი, ტანში ჟრუანტელი, კანზე ეკლები, სწორედ ეს განვიცადე ახლა, აეროპორტის კაფეტერიაში ვდგავარ და ჩემ ქმარს ვკოცნი, ჩემ დემეტრეს.....
ახლა რახდებაა ? ავსტრიაში ვარ დემეტრესთან ერთად, ხომ ვამბობდი, რომ საოცარი ადგილია ჰალშტატი... პატარა, თბილი, მყუდრო სახლი გვაქვს ტბასთან და ერთმანეთით ვტკბებით, ერთმანეთის სიყვარულით ვტკბებით
შემდეგ რამოხდაა ? დიდი მუცელი, შემდეგ ტკივილი და ბოლოს საოცარი ბედნიერება ორ პატარა ტყუპ ბიჭთან ერთან, თორნიკე და ალექსანდრე ავალიანები....
**************
- დემეტრეეე
- აუ ელეე, რაგაყვირეებს, რომელი საათიაა
- მტკივა, დაიწყო
- რაა ?
- მშობიარობა დამეწყო დემეტრეე
***************
- გილოცავთ, ჯამრთელი და ლამაზი გოგონაა - აი დაიბადა ნიცა ავალიანიც
კიდევ გაინტერესებთ ალბათ რამოხდა ? მე 33 წლის ვარ, დემეტრე 36 წლის, გყავს ორი უსიმპატიურესი ბიჭი ალექსანდრე და თორნიკე, და ორი ულამაზესი გოგონა ნიცა და მარიამი, მე და დემეტრეე ? ერთმანეთით ვტკბებით, ერთმანეთის სიყვარულით ვტკბებით.......

________
ეს ისტორიაც დასრულდაააა, ისე არმინდოდა დასრულებაა, ისე მიყვარს ელენე და დემეტრეე, რომმ.... მოკლედ 11ივნისის შემდეგ ისევ თქვენთან ვარ ახალი ისტორიით და ჩემო კარგებოოო როგორც ყოველთვის ველი თქვენს შეფასებებს ასე ძალიან, რომ მიხარებს გულს <33333333333333