მეორე დღეს გენერალური რეპეტიცია გვქონდა ფრენბურთისთვის,მე კი ვერ ვივიწყებდი მის ამ ნათქვამს . გაფანტული დავდიოდი . სულ მის სიტყვებზე ვფოქრობდი ნორმალურად არც კი მიცნობს და რა მითხრა, რა მაკადრა?!
უცბად მისი ხმა მომესმა და უმალვე გამოვფხიზლდი.
იმდენად ვიყავი მასზე ფიქრებში გართული მისი ხმა მომეჩვენა.
ეჰ ანამარია! უკვე მოლანდებები დაგეწყო. გეძინება დაიძინე,ხვალ გენერალური რეპეტიცია და შეჯიბრი გაქვს . ნუ ფიქრობ მაგ ბიჭზე დღეს მასზე ფიქრის დრო არ გაქვს. თუმცა გულო საპირისპიროს მკარნახობდა. ისევ დავიწყე ალექსანდრეზე ფიქრი . ვფიქრობდი ხვალ რას მეტყოდა ვბრაზდებოდი ,რომ ასეთი რამ მითხრა.
იმედი მქონდა, რომ ბოდიშს მომიხდიდა.
დილით ნუცი შემოვარდა ოთახში ფარდები გაწია და ოთახი მზის სხივებს დაუთმო თან უდარდელი ხმით დაიწყო ძახილი. დაიკი გაიღვიძე გათენდა. ჩემო მძინარა მზეთ უნახავოვო. არ ვიმჩნევი ,რომ გამაღვიძა მოვიდა და ყურში მიჩუჩულა დედამ ტორტი გააკეთაო უცბად მოვხვიე ხელები და საწოლში შევითრიე . არ შევარჩენდი ჩემს გაღვიძებას. ღუტუნი დავუწყე და ძლივს წარმოთქვა ,რომ რეპეტიციაზე მაგვიანდებოდა ელვა ნაცემივით წამოვხტი საწოლიდან და აბაზანაში შევვარდი . ლუსის შევატყე ეწყინა მადლობა რომ არ გადავუხადე გამოვვარდი სააბაზანოდან ხმაურიანად ვაკოცე მადლობა გადავუხადე და დავამატე . დედამ და შენ ბრუტერბროდები გამიკეთეთ თქო. ლუსი ისეთი გახარებული მირბოდა გული გამითბა თავი გავაქნიე და აბაზანას დავუბრუნდი.

გიომ დამირეკა და მითხრა სკოლაში უკვე ყველა მისული იყო ჩემი და ალექსანდრეს გარდა. ველოდი,რომ დამირეკავდა თუმცა ფუჭად. მოვემზადე და სახლიდან გავედი. ეზოს კარათან ალექაანდრე დამხვდა . გვერდი ავუქციე და წავედი ,გამომეკიდა .
-მარი რა გჭირს დამელოდე. გუშინაც გაიქეცი .
-რამე ხომ არ გინდა, რომ მითხრა?
-კი.
-გისმენ.
-ბოდიში
-მიღებულია.
-ჩემი ბუტია.
-შენი არა.
-ვისთვის როგორ.
-ვიღაცას ჟვერი უნდა.
-მისმინე ახლა ხელს ჩაგჭიდავ და არასდროს გამიშვებ.
ამ სიტყვებზე სიცილი ამიტყდა. -ხო ფრენბურთიც ხელ ჩაკიდებულებმა ვითამაშოთ.
შევატყვე, რომ გაუტყდა და უცბად ჩავჭიდე ხელი .
-რა თბილი ხელები გაქ (ამაზეც სიცილით გავიგუდე)
-ხო თბილი ადამიანი ვარ.
-უბრალოდ გული გაქვს ცივი.
-რა იცი რომ ცივი გული მაქვს? იქნებ ერთმა ლამაზმა გოგომ გამითბო სპორტის გაკვეთილზე?
-კაი გაჩერდი ნუ მომკლავ სიცილით.
-თუ გავიმარჯვებთ ჩვენი ჯგუფი სადმე დავსხდეთ .
-კაი აზრია ,მაგრამ სად?
-მაგალითად მამაჩემის რესტორანში.
-მაგარ ხინკალს და ქაბაბს აკეთებენ.
-აუ რა მუცლის მონა ხარ.
-რას ვიზამთ მაგრად მეუასება . (ისეთი მომაჯადოებელი სახით თქვა ლამის გული გამიჩერდა).
-კაი .
-გოგოო რატო მენაგლები?
-აა უი სხვა რაღაც უნდა მექთქვა .
-დაიკიდე.
-ანუ დღეს ვგრიალებთ?
-თუ მოვიგეთ.
-ვგრიალებთ!
-რა იცი?
-67 სკოლაში ცუდად თამაშობენ იმ დღეს ლაივს ვუყურე მაგათსას .
-ბაგრატიონის ასულო რა მაგარი ხარ. ყველაფერი გათვალე.
-ოოჰ არ გინდა.

დარბაზიდან ბავშვები გამოცვივდნენ

-რა ადრე მოვედით .
-ოჰ ძალიან.

შეჯიბრი რათქმა უნდა ჩვენ მოვიგეთ და ალექსანდრეს რესტორანში წავედით . მაგრად გავერთეთ სახლამდე ალექსანდრემ გამომაცილა .გზაში დამაბლევლად მელაპარაკებოდა. დიდი ხანია ამის თქმა მინდოდა და ვერ გეუბნებოდი , რომ არა ფრენბურთი ალბად საერთოდ გამარჯობასაც არ მეტოდიო.
მართლა დიდი ხანია რაც შენს მიმარატ გრძნობები მაქვს და ამ გრძნობას სიყვარული ქვიაო. ბევრი არც ერთს დაგვილევია თუმცა მაინც მეგონა, რომ ასე სიმთვრალის გამო ლაპარაკობდა. დავემშვიდობე ვერაფრის თქმა ვერ შევძელი და სახლში აღელვებული მივედი დედამ ეს უყურადღებოდ არ დატოვა და მოვატყუე, რომ ძაღლმა შემაშინა თან ისეთი სერიოზული სახით ვუთხარი, რომ არ დაეჯერებინა აბსურდი იყო.
ოთახში შევედი და დავიწყე ქიფრი რა დაემართა გიორგაძეს ასე რატომ მითხრა , მართლა ვუყვარვარ თუ არა და ბევრი სზვა რამ კიდევ...
ტელეფინის ნომერი რომ მთხოვა მაშინ უნდა მივხვედრილიყავი მაგრამ, რა ვიცოდი რისთვის უნდოდა?

აშკარად დაფუქრება მჭირდება . მართალია ეს ორი დღეა რაც ვიცნობ,მაგრამ მიყვარს, მიყვარს და რა ვქნა.
არა ჯერ არ გამოვუტყდები. იქნებ მატყუებს, მერე გული რომ მატკინოს?
თუ ამას კიდევ მეტყვის პასუხი იქნება,ის რომ,დრო მომცეს.
ამ ფიქრებში დამეძინა და ველოდი როდის გათენდებოდა და როდის მეტყიდა იგი სიმთვრალის გამო თქვა თუ მართლა ვუყვარდი.

♡♡♡♡♡♡
ესეც მეორე იმედია მოგეწონებათ♡