მე და ლიზა მის ნომერში დავბრუნდით.
-არაუშავს,დავურეკავ ნოეს და ვეტყვი რომ ვერ მივდივართ.- ვთქვი და მის საწოლზე გავწექი.
-წავალთ.-თქვა დარწმუნებით.
-ვერ გაიგე რა თქვა დედაშენმა?-თავი ავწიე.
-მისმინე ელ...უკვე დიდები ვართ და რასაც გვინდა იმას გავაკეთებთ.
-ეგ დედაშენს უთხარი.
-არ ვეტყვით.
-ოჰ ლიზა ნუ გამაგიჟე! ახლა რაღა მოიფიქრე?
-გავეპაროთ.
-ნუ ბავშვობ რაა...არ იცი როგორია?!რომ გაიგოს მოგვკლავს.
-აბა რა ვქნათ,რადგან ეგ მკაცრია მეთელი თვე სასტუმროში უნდა ვისხდეთ?
-მეც მომწყინდა,მაგრამ სხვა გზა არაა...
-გახსოვს წინა ზაფხულს რა მაგრად ვერთობოდით, არ მესმის ახლა რატომ უნდა ვისხდეთ ისე.
-ლიზა... -უეცრად მშობლები გამახსენდა.
-მაპატიე.-გვერდით მომიჯდა და მომეხუტა.-ვერ გავიაზრე რა ვთქვი.
-არაუშავს,ყველაფერი კარგადაა.-გავუღიემ მე და თემა გადავიტანე..-მაინც არ გაგვიშვებს ნინო.
-კარგი, რამეს მოვიფიქრებ, ჯერ არ დაურეკო ნოეს.
-რამეს მოიფიქრებს...-გამოვაჯავრე მე და ისევ დავდე თავი.
-კარგი...მიდი მოემზადე და აუზზე წავიდეთ. -ლიზას უკვე ეცვა საცურაო კოსტუმი, ზევიდან გამჭირვალე კაბა გადაეცვა, ხელში კი ჩანთა ეჭირა.
-კარგი... -ამოვიოხრე.-დამელოდე.-სწრაფად მოვემზადე და ქვევით ჩავედით. არ იყო ბევრი ხალხი,უმეტესად სტუმრების შვილები იყვნენ. აუზთან ახლოს მდგარ შეზლონგებზე დავწექით და ჩანთებიც იქვე დავდეთ.
აუზში ჩასვლსს არ ვჩქარობდით და უბრალოდ ვურუჯებოდით.
-აუუ საშინლად მოვიწყინე.-დაიწუწუნა ლიზამ.
-მერამდენედ მეყბნები უკვე მაგას,ჯერ ორი დღეა რაც ჩამოვედით.
-ვიცი მაგრამ მაგრად მოვიწყინე.
-ცოტაც მოითმინე და ჩამოვლენ ჩვენი გიჟები.
-აუუ ერთი სული მაქვს.-უცებ გაუბრწინდა სახე.-თოკამ დამირეკა დღეს, ალბათ ერთ კვირაში ჩამოვლენ და აქვე ახლოს სასტუმროში დაბინავდებიან.
-რატიც მოჰტავთ?-წარბის აწევით გადავხედე მე.
-კი.-იგივე სახით შემომხედა.-ოღონდ არ დაიგრუზო რაა...
-არა. -გავიცინე,მაგრამ აშკარად ხელოვნურად გამომივიდა.- მართლა...
-კარგი.-ლიზამ თავი დადო და თვალები დახუჭა.
-გამარჯობა გოგოებო!-უეცრად მოგვესალმა ქალი ლამაზი თვალებით და ჩვენს გვერდით მდგარ შეზლონგზე დაწვა.-როგორ ხართ?
-კარგად თქვენ?-მივესალმე მე და უცებ გადავაკეთე.-შენ?
-კარგად,უბრალოდ ცოტა მოვიწყინე. თქვენ რას შვრებით?
-ჩვენც. -თქვა ლიზამ. -თან დღეს კლუბში ვაპირებდით წასვლას და დედაჩემი არ გვიშვებს.-დაიწუწუნა.
-რატომ?-გაუკვირდა ქალს.
-არაფერი, უბრალოდ მკაცრი ქალია და ასე ამბობს „ახალგაზრდა ქალბატონების ადგილი კლუბში არააო"-გაიმეორა ნინოს სიტყვები.
-მართლა მკაცრი ყოფილა...-ქალი ცოტა ხანს ჩაფიქრდა და ღიმილით დაიწყო.-ისე დღეს ცხრაზე კიდევ ერთი წვეულებაა და ქალბატონი ნინოცაა დაბატიჟებული. წვეულება დაახლოებით ღამის ორ საათზე დამთავრდება.-თავიდან ვერ მივხვდი რატომ გვითხრა, მაგრამ როდესაც გავიაზრე გამეცინა.-არ იცელქოთ.- დააყოლა და მასაც გაეცინა.
-მადლობა.-უთხრა ლიზამ.
-რა მადლობა, უბრალოდ სიტყვას მოჰყვა.-თვალი ჩაგვიკრა ქალმა.
მე და ლიზა ნიმრებში დავბრუნდით, ცოტა დავისვენეთ და საღამოს ლიზამ ნინოს გამოუცხადა დღეს წვეულებაზე ვერ წამოვალთ ელენა გაცივდა და მე უნდა მოვუაროო.
-ღმერთო.-შეშინდა ნინო.-სწრაფად ლიზა ჩაი მოუტანე,ელენა ჩაწექი საწოლში და თბილად მოეწყე.-გასცა ბრძანება.
საათს რომ გავხედე უკვე ათი ხდებოდა და ნოეს მივწერე.

„არ დაგველოდოთ უჩვენოდ წადით,მისამართი მოგვწერეთ და პირდაპირ იქ მოვალთ."

"ყველაფერი კარგადაა?"-მაშინვე მომივიდა შეტყობინება.

„კი,კი პატარა პრობლემაა ცოტა დაგვაგვიანდება"

„კარგი."

ნინო ძლივს გადავაფიქრებინე,რომ ექიმისათვის დაერეკა, ბოლს კი დავარწმუნეთ რომ წვეულებაზე წასულიყო.
-უფ,ძლივს.-თქვა ლიზამ და კარი დაკეტა.
-შენ საერთოდ ნორმალური ხარ?!-გავუბრაზდი მე.-რა გაციება?! არა ღმერთო მეც რომ ვუჯერებ რაა,ამაზე სულელური რაღაც არ გამიკეთებია.
-ნუ წუწუნებ და დროზე მოემზადე.
საბოლოოდ სასტუმროდან გამოვედით, ტაქსში ჩავსხედით, მძღოლს მისამართი ვუკარნახე და ოც წუთში უკვე დიდი შენობის წინ ვიდექით. კლუბში შევედით და პირდაპირ ბარისაკენ დავიძარით, სასმელი შევუკვეთეთ და ბიჭების ძებნა დავიწყეთ.
-აი იქით.-ლიზამ საცეკვაო მოედნისაგან გამოყოფილი ადგილისაკენ მანიშნა სადაც ბიჭები ისხდნენ, მე კი მხოლოდ ნოეს ვუყურებდი, როგროც ყოველთვის იდეალურად გამოიყურებოდა და უნებურად წამით სუნთქვა შემეკრა.
-გამრაჯობა.-ნოე ჩვენს დანახვაზე ფეხზე წამოდგა.- გელოდებოდით
-გამარჯობა. -მიესალმა ლიზაც.
-ყველაფერი კარგადაა?-მკითხა ნოემ როდესაც დავსხედით,ლიზა კი ტარიელს მიუჯდა და რაღაცაზე დაიწყეს ლაპარაკი.
-კი,კი უბრალოდ პატარა პრობლემა იყო ნინოსთან.
-არ გიშვებდათ?-წამში მიხვდა ის.
-კი.-თავი დავუკარი,მას კი გაეცინა.-რა გაცინებს.
-არაფერი,უბრალოდ ცოტა სხვანაირი მეგონე.
-როგორი?
-უფრო თავისუფალი.
-აა კი.-თავი ჩავხარე.-დედას და მამას პრობლემა არ ჰქონდათ, ნინო კი ზედმეტად მკაცრია.
-მაპატიე.-სახეზე ნაზად მომეფერა,მე კი მის შეხებაზე უეცრად გამაჟრჟოლა.-ნუ მოიწყინე.
-არ მოვიწყინე.-გავუღიმე მე.
კარგად გავერთეთ, მთელი საღამო არ გავჩერებულვართ იმდენს ვიცინოდით.
-წამო ვიცეკვოთ.-ლიზამ ხელი მომკიდა და მოცეკვავე ბრბოში შემიყვანა, ალკოჰოლმა კი მოქმედება დაიწყო და მუსიკას ნელი მოძრაობებით ავყევი, უეცრად ძლიერი ხელი ვიგრძენი, რომელმაც უსიამოვნო შეგრძნებები დამიტოვა.
-ვიცეკვოთ?-წინ ახალგაზრდა ბიჭი მედგა საკმაოდ სიმპატიური იყო მაგრამ მისი ხელი წელზე მაღიზიანებდა.
-არა მადლობა. -ვცადე მომეშორებინა.
-კარგი რაა ლამაზო...უკაცრავად.-წამში შეეცვალა გამომეტყველება და გამშორდა.
-რაა...-დავიბენი, მაგრამ როდესაც უკნიდან ვიღაც მომეხვია და ჩემს თმაში ჩარგო თავი, მივხვდი რაც მოხდა.
-ვუცეკოვოთ?-ყურში ჩამჩურჩულა ნოემ და უფრო მეტად მომხვია ხელები, მე გავიტრუნე და მის მოძრაობებს ავყევი, იმ წამს ვერაფერზე ვფიქრობდი იმის გარდა რომ ეს უბრალოდ ძალიან სასიამოვნო იყო.
-ვერ ვიტან როდესაც ასე მეძახიან.-ვთქვი მე.
-როგორ? -თავი ასწია ნოემ.
-იმან რომ თქვა...ლამაზო.
-რატომ?-გაეცინა.
-ძროხა მგონია თავი.-ამაზე უარესად გაეცინა და ისევ ჩემს თმაში ჩარგო თავი.
-მმ...შენი სურნელი.-თავისთვის თქვა ნოემ მე კი რატომღაც ამ სიტყვებმა ზედმეტად დამაბნია.
-მაპატიე ორი წუთით გავალ და მალე დავრუნდები.- საპირფარეშოში გამოვედი,სახეზე წყალი შევისხი და შედარებით გამოვფხიზლდი,უკვე გასვლას ვაპირებდი, როდესა კარი გაიხსნა და ის ბიჭი შემოვიდა ცოტა ხნის წინ რომ უნდოდა ჩემთან ცეკვა.
-აქ რა გინ...-წინადადება არ მქონდა დასრულებული, როდესაც მან ხელი მკრა და ცივ კედეს მიმანარცხა, თვალები ამწვა ტკივილმა და გარშემო თითქოს ჩამობნელდა. შემდეგ კი წყვეტილი კადრები იყო.
ცივი ატაკი...ძლიერი ხელები...უწონობის შეგრძნება...სიმშვიდე... დაცულობის შეგრძნება...და,სიბნელე...