უკვე ღამის ორი საათი იყო მოლბერტთან ფიქრებში ჩაძირული გოგო ზარის ხმამ რომ გამოაღვიძა, ნომერზე გაეღიმა, მაგრამ დარეკვის მიზეზე რომ დაფიქრდა მოიწყინა:
-გთხოვ არ მითხრა რა
-მაპატიე ძვირფასო რა ვქნა.
-დაჩი უკვე მესამე ღამეა.
-ვიცი, საყვარელო დამიჯერე ვიცი, უკვე ფურცლების ნაცვლად ლამის ჩემ გოგოებს წარმოვიდგენ ხოლმე, მაგრამ არ გამოდის, დემნა ძლივს გავაგდე და მეც ვეღარ წამოვალ.
-ამხელა გამომძიებელი კაცი და რა ხუმრობები გაქ. მაგ გოგოები იქნება რომ დაგსჯიან.
-ო, არა, მაგას ისევ დამჭრან მირჩევნია.
-არც კი გამახსენო. მეორედ მოვკვდი.
-ვიცი, მაპატიე, დაიძინე რა.
-ხომ იცი რომ უშენოდ ვერ ვიძინებ?
-მიყვარხარ ჩემო გოგოებო.
-ჩვენც გვიყვარხარ ჩვენც_ღიმილით გათიშა ლილიამ და ისევ განაგრძო მოლბერტზე ფუნჯით თამაში.

1 კვირით ადრე:
„-ნელა ბიჭო მძიმეა.
-არ გაგივარდეს სამხილი არუნდა დარჩეს.
-ჩვენ კიდე რაღა ქალაქის მეორე ბოლოში მივაგდეთ, ესენი ჩაიგუდნენ რა ჩვენი ბრალია.
-აბა ბინასთან ხოარ დავიგდებდით ბიჭო, სულ ნუ გაუფრინე. ჰე მეორეც ზემოდან მივაყოლოთ სანამ სიბნელეა და დროზე დავტყდეთ რა.
შემზარავი სიჩუმე გამეფებულიყო მიტოვებულ შენობებთან, ამ სურათს კი კიდევ უფრო ამძიმებდა თითქმის ქუჩაში დაგდებული ორი სხეული, რომლებსაც უკვე შეყინვოდათ სახეზე ბოლოს მიღებული გამომეტყველება.“


-ლილიააა, მოვედიიიი_ყვირილით შევიდა სახლში ბიჭი. კურტკის გახდა ძლივს მოასწრო გამხდარი სხეული მთელი ძალით რომ მიეჯახა და ხელებიც ავტომატურად მოხვია.
-ჩემი არანორმალური გოგო_ბოლომდე ცდილობდა გოგოს შეგრძნობას ამ სამ დღეში ისე მოენატრა.
-მომნატრებიხარ ხომ იცი შენ_გაუცინა გოგომ.
-ანუ ხშირად წავიდე ასეთი სიტყვები რომ გავიგონო?
-არც კი გაიფიქრო.
-მშია ლილია.
-მე თუ საჭმელი?
-ამ, ისა, ორივე_დაბნეული იქექავდა კეფას_მაგრამ ჯერ ფიზიკური რა, თორე სულიერისთვისა ძალა არ მეყოფა.
-ტყუილა არ ამბობდა ჩემი აღმზრდელი, კაცის გული კუჭზე გადისო, ნუ რაღაც ამდაგვარს.
აღარ მეტყვი რა საქმეს იძიებ? 3 წელია ამდენი ხანი არ გაგითევია ღამე.
-საკმაოდ მძიმე საქმე ლილ, არ გინდა რა.
-გისმენ_მის მოპირდაპირე სკამზე წამოჯდა და მომლოდინედ მიაცქერდა ბიჭს.
-ერთი კვირის წინ გამვლელებმა ავტოქარხნის დაუსახლებელ ადგილზე ორი გვამი იპოვეს, ორივე ნარკოტიკით გარდაიცვალა, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ზედმეტი დოზა არ მიუღიათ, ექსპერტიზამ დაადგინა, რომ საქმე დოზაში კიარა ხარისხშია, ექსპერიმენტს ატარებენ, ორივეს ჰეროინთან ერთად, კიდევ რაღაც ნივთიერება აღმოაჩნდა. ვიღაც ახალ ნარკოტიკს ქმნის და ხალხზე ცდის. ერთი კვირაა არაფერი აღმოჩნდა ხელჩასაჭიდი, ლამისაა დანებება ვაღიარო, თუმცა არასდროს არ გავაკეთებ.
-ვინ არიან გარდაცვლილები დაადგინეთ?
-მორჩი შეყვარებულიდან საიდუმლო ინფორმაციის გამოძალვას და მოდი ჩამეხუტე.
-ჰმ, შეყვარებული?
-აბა ცოლად არ მომყვები და?
-ეგეც მართალია, ვერ წარმოიდგენ შენ გოგოებს როგორ მოენატრე_ კალთაში წამოუჯდა დაჩის და სიამოვებისგან ამოიკვნესა ბიჭმა ცხვირი მკერდში რომ ჩაურგო.


-----------------------------------------------------
მაპატიეთ ასეთი პატარა თავი, მაგრამ ვეღარ მოვითმინე და ვარჩიე პატარა თავით მეთქვა, რომ ვერ გავჩერდი დაჩის და ლილიას გარეშე და გადავწყვიტე კიდევ ერთი ისტორია დავწერო.....