-ნოე.-ნომე ხელი აქამდე ჩუმად მჯდომ რატის გაუწოდა.
-რატი... ელენას შეყვარებული.-თქვა რატიმ და ნოეს ხელი ჩამოართვა.
----------------------


-ყოფილი. -დავაზუსტე მე და რატის მკვლელის მზერით გავხედე.
-ჯერ-ჯერობით.-ჩაიღიმა რატიმ.
-ტარიელი.-თქვა ტარიელმა და თოკოს ჩამოართვა ხელი, სიტუაცია განმუხტა და მეც აღარ მომეცა შანსი რომ რატის სიტყვებს ჩავძიებოდი.
-დანარჩენები სად არიან?-იკითხა ჩემმა ბიძაშვილმა.
-მეორე მანქანით მოდიოდნენ.-უპასუხა თამარმა.-ალბათ სასტუმროში უკვე მივიდნენ და ახლა ჩვენ გველოდებიან, ელე შეგიძლია დაურეკო?
თავი დავუკარი და თაზის ტელეფონის ნომერი მოვძებნე.
-ელე!-რამდენიმე წამში გაისმა მისი ხმა.-ჩამოვედით უკვე, თოკას, რატის და თამარას ველოდებით და მოვლენ მალე, თქვენ სად ხართ გოგო, ისე მომენატრეთ შენ და ლიზა...
-თაზი.-ალბათ ხვალამდე გააგრძელებდა რომ არ გამეწყვიტა.- იცოდე არ ინერვიულო და გოგოებს ნუ ეტყვი.
-რა მოხდა ელე?აუ მაშინებ შენ თავს ვფიცავარ...
-მე და ლიზა კარგად ვართ, ნუ თოკას მანქანა პატარა ავარიაში მოყვა, არ არის საშიში, საავადმყოფოში ვართ ყველა და რამდენიმე საათში გამოწერენ,ნუ ინერვიულებთ რაა...და, გოგოებს არ უთხრა მოვალთ მალე.
-რას მეუბნები ტოო...ხო ყველა კარგადაა?ან თქვენ რა გინდათ მანდ?
-კი ყველა კარგადაა, არ ვიცი დაემთხვა რაა...მოვდიოდით, ამათი მანქანა დავინახეთ გაჩერებული და ცოტა დაზიანებული და მერე საავადმყოფოში გადმოვიყვანეთ.
-კაი, მოგაკითხოთ?
-არა,არა არ გინდა...მოვალთ ჩვენით და გოგოებს მიხედე შენ.
-ოხ შენ რომ არ გეთქვა...-გაეცინა თაზის.-და ჰო, თოკას უთხარი თუ ტარება არ იცი ნუ ატარებ-თქო.
-კაი რაა,ნუ დაიწყე შენ რამდენჯერ...
-მე თქვენ არ მიზიხართ ხოლმე.-გამაწყვეტინა.-გადაეცი თუ ავარიამ არაფერი გიყო თაზო დაგლეწავს ძვლებში და მოუფრთხილდი-თქო.
-კაი,კაი მე ამათ მივხედავ.-გავთიშე და თოკას ვუთხარი.-თაზიმ გადმოგცა ძვლებს მოუფრთხილდიო.
მალე ექიმი შემოვიდა და თამარი და ბიჭები გაწერა, ჩვენ სასტუმროში დავბრუნდით ისინი კი თაზისთან და გოგოებთან წავიდნენ.
-რატიმ რა თქვა გაიგე?-მკიხა ლიზამ როდესაც ნომერში დავბრუნდით.
-კი ლიზა გავიგე.-ვთქვი მკაცრად.
-კაი რა გაბრაზებს, უბრალოდ მაინც ვერ მივხვდი რატო დაშორდით.
-მოდი ამაზე ნუღარ ვილაპარაკებთ.
-კარგი, შენი ნებაა უბრალოდ მე მაინც ვერაფერი გავიგე.
საღამოს თოკამ დამირეკა.
-ხო თოკო.
-აუ ელე რაღაცს გთხოვ და გეხვეწები უარი არ მითხრა რაა...
-გისმენთ ყურადღებით.-ვთქვი სიცილით.
-კლუბში მივდივართ, შენ და ლიზაც წამოდით რაა.
-აუ თოკა არ ვიცი,თან თქვენთვის შეიძლება?-ჩავრეთე „დედიკო".
-აუ ელე, ჩვენ რამდენიც ავარიაში მოვყვებით თუ იმდენი კლუბში არ წავედით ხო ჩაუარდათ ბიზნესი და ეგაა...
-რა ვიცი...
-იცი, ნახევარ საათში მანდ ვარ და შენს ძვირფას ბიძაშვილს გადაეცი თუ ისევ ორი საათი მალოდინებს ხალათით,ჩუსტებით და ნახევარი მაკიაჟით წამოვიყვან.
-კაი.-გამეცინა და ლიზასთან გავედი.-თოკამ დამირეკა და კლუბში დაგვპატიჟა, ნახევარ საათში აქ იქნება.
ნინომ უპრობლემოდ გაგვიშვა რადგან თავის ნათლულს(თოკოს) უარი არ უთხრა.
-ვა, ვა გავიცნოთ ლამასოოო....?-ჩვენს დანახვაზე სახე გაებადრა თაზოს.-აუ როგორ მომენატრეთ ტოო...
-თაზი.-ლიზა გაექნა და შეაფრინდა.
ხვევნა-კოცნის შემდეგ კლუბში წავედით, სადაც თეკლა, ნიტა, თამარი, რატი და თოკა გველოდებოდნენ. გოგოები ჩავკოცნეთ და კოკტეილები ავიღეთ.
-აუ ვიცოდი,რომ მალოდინებდა და თაზი გამოვგზავნე.-გაიცინა თოკამ.
-ორმოცი წუთი მალოდინა...რეკორდი.-წამოიყვირა თაზიმ.
-აუ მაგრად მომენატრეთ, ამ ზაფხულს ისე უნდა გავერთოთ რომ მთელი წელი გვეყოს.-თქვა თეკლამ.
-ხო აბა მერე სწავლა იწყება და სდიეთ ორკვირიან დასვენებებს.- გაეცინა ნიტას.
-აუ წამო ვიცეკვოთ რაა...-წამოიყვირა ლიზამ ნახევარი საათის შემდეგ და ბრბოში გაიჭრა.
-ხო ხო ადექით რაა...-თქვა თეკლამ, უკან მიჰყვა და ნიტაც გაიყოლა.
ბიჭებიც ადგნენ და გოგოებს გაჰყვნენ. მხოლოდ მე დავრჩი, მათ შემხედვარეს ის საღამო გამახსენდა და ვეცადე უსიამოვნო მოგონებები გონებიდან ამომეგდო, როდესაც ჩემი სახელი გავიგე თან ამ სახელს მხოლოდ ის მეძახდა.
-ელ!-ნოე იქვე მორე მაგიდასთან იჯდა ტარიელთან ერთად, მე ავდექი და მივუახლოვდი.
-ნოე.-მივესალმე.-ტარიელ.
-ელე, აქ რა გინდა?-მკითხა ტარილმა-ლიზაც აქაა?
-კი, იქით ცეკავს.
-მარტო ხართ?-მკიხა ნოემ,ტაირელი კი ალბათ ლიზას მოსაძებნად წავიდა.
-არა, მეგობრები ვერთობით.-გვერდით მივუჯექი.
-შენ რატომ არ ცეკვავ.-მკითხა და სახეზე დამისვა თითები.
-არაფერია უბრალოდ მე...
-ელ, ნუ გეშინია მე აქ ვარ.-წამში მიხვდა.
-არაფერია მართლა.
-მაშინ წამო ვიცეკვოთ.-დათანხმებს ვაპირებდი როდესაც საკმაოდ „ღიად" ჩაცმული ქერა მოგვიახლოვდა და ნოეს გვერდით დაჯდა.
-ნოე როგორ ხარ?-კითხა და მისი ტუჩებისაკენ გაიწია.
-კარგად სოფი შენ?-ოსტატურად მიუშვირა ლოყა.
-მომენატრე.-გაიბუსხა გოგო.-მეგობარს არ გამაცნობ?- ჩემზე ანიშნა.„რა იცის რომ მეგობარი ვარ? რა დასკვნაა ერთი..." -ჩემი აზრები უარვყავი და უბრალოდ ვუპასუხე.
-ელენა.
-ასე უნდა დავიწყება?რანდენი ხანია არ გინახივარ... -ისევ ნოეს მიუტრიალდა და წამში დაივიწყა ჩემი არსებობა, ხან ხელი დაადო მუხლზე, ხან ფეხი, ბოლოს კალთაში ჩაჯდომაც დააპირა, ნოე კი ოსტაურად იშორებდა თავიდან, მაგრამ შემდეგ უკვე ძალიან გააღიზინა.
-ჰეი ლამაზო.-მიმართა მას,მე კი მაშინვე ჩვენი დიალოგი გამახსენდა და ცოტა დამაკლდა ჩაბჟირებამდე.
-გისმენ ნოოო...
-მაპატიე, ახლა უნდა დაგტოვო ელენას ცეკვას შევპირდი.-ხელი ჩამავლო და მოცეკვავეებისაკენ წამიყვანა.
-საკმაოდ უხედში იყავი.-გავიცინე და ყელზე მოვხვიე ხელები.
-მეე?-გაეცინა მასაც.-აბა შენ გიჯდებიდეს კალთაში...თან მხოლოდ შენ მიხვდი და არ ითვლება.-მიჩურჩულა.
-დანარჩენები სად წავიდნენ?-ვკითხე და იმის მცდელობით რომ ვინმეს ვიპოვიდი გარშემო მიმოვიხედე.
-კარგი მეგობრები გყავს.-მითხრა ნოემ.
-მადლობა.აუცილებლად უნდა გაგაცნო თაზი და გოგოები.
-რას იტყვი ამ დღეებში რომ ლაშქრობა დავგეგმოთ?
-კარგი იქნება ვკითხავ ბავშებს...
კარგად გავერთე, კლუბიდან თოკამ წამოგვიყვანა მე და ლიზა, რომელსაც მანქანში ჩაეძინა.
-ელე, რაღაც უნდა გკითხო...-გამომხედა თოკამ.
-აბა გამოუშვი...
-შენ და რატი რატო დაშორდით?